Interview Frederiek Lommen

DWARS DOOR

MAASTRICHT met Frederiek

TEKST Vivianne Rijnders FOTO'S Peter van Hooren

Ze is geen Maastrichtse maar heeft wel haar hart verpand aan deze stad. "Ik ben geboren in Venlo maar heb gestudeerd en gewerkt in Maastricht. In 2002 ben ik naar Den Haag vertrokken maar nam Maastricht mee in mijn hart. Sinds een aantal jaren heb ik hier een pied-à-terre, om in de weekenden te komen genieten van alle geneugten van deze stad." Aldus journaliste/schrijfster en uitgeefster Frederiek Lommen.

Frederiek heeft Cultuur- en Wetenschapsstudies gestudeerd aan Universiteit Maastricht. Momenteel werkt ze als raadsadviseur voor Gemeenteraad Leidschendam-Voorburg en is daarnaast freelance schrijver/journalist en mede-eigenaar van Uitgeverij Passionate Nomads. Schrijven is van jongs af aan een grote passie van Frederiek die ontaardde in drie eigen boeken: 'Druiven en droesem, een reis langs Griekse wijngaarden', 'Mooi marmer en slapende meisjes- dwars door Athene' en 'Het verdriet van Griekenland'. "Bij de uitgave van mijn eerste boek realiseerde ik me dat ik graag eigenaar zou willen zijn van een uitgeverij, zodat ik de regie volledig zelf in handen heb bij het uitgeven van boeken. Samen met een vriendin heb ik dit kunnen verwezenlijken en mijn andere boeken zijn dan ook uitgegeven bij onze uitgeverij Passionate Nomads," vertelt Frederiek. "Omdat Maastricht tot mijn favoriete steden behoort, ben ik nu bezig met het boek 'Dwars door Maastricht'. Het boek zal het vijfde deel worden uit de serie 'Dwars door … '. Er is al een 'Dwars door …' over Madagaskar, Athene, Vancouver Island en Den Haag. De verhalen in 'Dwars door Maastricht' zijn heel divers. Ik maak als het ware een wandeling dwars door de stad, vandaar de titel, waarbij ik een aantal belangrijke en interessante aspecten van de stad aan de orde stel en vooral veel aan bod laten komen dat niet in de reguliere reisgidsen staat. Denk aan de geschiedenis van de industrie en de herontwikkeling van de voormalige industriële wijken zoals het Sphinxkwartier en het gebied rond de ENCI. Maar ik benoem ook de religieuze aspecten van de stad, de grotten, de Landgoederenroute aan de wat minder bekende noordoostkant van de stad. Ik beschrijf de niet-toeristische westkant van de stad en de Romeinse geschiedenis. De Maas als hoofdader mag natuurlijk niet ontbreken waarbij ook overstromingen aan de orde komen en de herontwikkeling van de rivieroevers zoals Kleine en Grote Weerd en het omliggend gebied. De internationalisering van de stad hoort er zeker bij maar natuurlijk sla ik tips over musea, hotels, cafés, restaurants en winkels niet over. Ik zoek de rafelrandjes van de stad op en de verborgen pareltjes. Die komen boven water door met mensen te praten, en dan net niet met bekende Maastrichtenaren, maar met mensen die met realistische, uit het leven gegrepen verhalen komen. Volgens mij is dit ook voor de doorgewinterde Maastrichtenaar de moeite van het lezen waard. De foto's maak ik allemaal zelf. Op dit moment ben ik er nog volop mee bezig maar in februari 2022 wil ik het boek af hebben, waarna het gedrukt wordt bij Andi Smart Print Solutions en hopelijk in maart in de winkel ligt."

Frederiek bewijst met haar boek "Dwars door Maastricht' dat Maastricht breed én lang is en illustreert dit gegeven met prachtige verhalen en foto's.

Voor meer informatie:

www.passionatenomads.nl

SNEAK PREVIEW … VOOR WIE ECHT NIET KAN WACHTEN OP HET BOEK:

"Vlak naast deze kunstgrot, letterlijk de deur ernaast, bevindt zich nog een andere grot met een wel heel bijzonder verhaal. In deze berg waren tussen 1954 en 1992 – in het uiterste geheim – honderden Nederlandse, Belgische, Britse, Amerikaanse en Duitse militairen werkzaam. Hier, achter een kleine manshoge ingang, bevond zich namelijk een van de grootste hoofdkwartieren van de NAVO. In dit commandocentrum zorgde men voor de bewaking van het luchtruim aan de oostgrens van Europa. De meeste Maastrichtenaren wisten wel dat hier een militaire kazerne was, maar wat er precies gebeurde en wat de omvang was, was onduidelijk en voer voor speculaties."

Het café IS

AMPER VERANDERD SINDS IK HIER voor het laatst WAS

NOG ÉÉN STUKJE DAN:

"Na het ronden van de ENCI-groeve via het wandelpad dat langs de rand loopt, ben ik aan de oostzijde van de groeve terecht gekomen, en daar ben ik door het bos afgedaald naar dit café, Casino Slavante. Het is pas half 9, de deuren van de uitspanning zijn nog gesloten en het terras is nog leeg. Het is niet alleen de prachtige ligging en het grandioze uitzicht wat deze plek bijzonder maakt. Het gebouw dateert uit 1846. Ik kijk door de ramen naar binnen. Het grand-café doet denken aan een Weense salon, met hoge plafonds en houten lambriseringen. Er is een kleine mezzanine, een grote houten bar met een spiegelwand, grote glazen kroonluchters, houten deurlijsten met vergulde ornamenten, ramen met schelpmotieven en talloze andere art-deco elementen. Gelukkig, het café is amper veranderd sinds ik hier voor het laatst was, zo'n twintig jaar geleden."