OPEN BRIEF Minister van Buitenlandse Zaken De heer drs. F.C.G.M. Timmermans Postbus 20061 2500 EB Den Haag Nijkerk, 4 juni 2014 Geachte heer Timmermans, Vanaf 1973 heeft de Europese Unie (EU) zich ten doel gesteld een Arabisch-‐Palestijnse staat op te richten in de gebieden waarover Israël de controle kreeg tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 (de “Betwiste Gebieden”). In de afgelopen veertig jaar zijn miljoenen euro’s uitgegeven aan het tot stand brengen van een Euro-‐Arabische dialoog, de ondersteuning van Palestijnse vluchtelingen en de oprichting van een Palestijnse staat. De EU is momenteel de grootste sponsor van de Palestijnse Autoriteit en het United Nations Works Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA). De EU verdient lof voor het willen faciliteren van een duurzame vrede in deze regio. Echter, de benadering van de EU met betrekking tot deze gebieden is niet alleen onevenwichtig, maar is ook gebaseerd op fundamenteel verkeerde opvattingen. De door de Commissie op 19 juli 2013 gepubliceerde richtsnoeren (2013/C 205/5) met betrekking tot de subsidiëring en financiering door de EU van Israëlische entiteiten zijn hier een voorbeeld van. De EU dient haar beleid inzake de Palestijnse staat en de status van de Betwiste Gebieden -‐ inclusief Jeruzalem -‐ dringend te herzien. 1. Geschiedenis. Het Arabisch-‐Palestijnse streven naar erkenning en zelfbeschikking moet rekening houden met de diepe historische, culturele en religieuze banden die het Joodse volk heeft met de oude stad van Jeruzalem en een groot gedeelte van de Betwiste Gebieden – banden die een lange geschiedenis kennen, langer dan die van enig andere bestaande volk of natie. 2. Grenzen. Het beleid van de EU houdt onvoldoende rekening met de rechten en belangen van Israël en het Joodse volk zoals vastgelegd in eerdere verdragen en overeenkomsten, waaronder de besluiten genomen door de geallieerden uit de Eerste Wereldoorlog in San Remo (1920), het Mandaat voor Palestina door de Volkerenbond (1922) en de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring uit 1948. Door het aan Israël feitelijk opleggen van de 1949 Armistice Lines als grenzen van een Palestijnse “Staat” beloont de EU niet alleen degenen (waaronder de leiders van de Arabische Palestijnen) die deelnamen aan de pogingen de Staat Israël in 1948 te vernietigen maar ondermijnt de EU ook het recht (en de verplichtingen) van Israël en de Palestijnen om te onderhandelen over een vredesverdrag,
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.