Kramp maart-april 2013

België-Belgique P.B. 8000 Brugge 1 BC21170

maart april ' 13 [ tweemaandelijks tijdschrift • voor

alle keti’s, aspi’s & hun leiding van

Chirojeugd Vlaanderen • jaargang

18 nummer 6 • v.u. & afzendadres:

Afgiftekantoor 8000 Brugge 1

H. Bouwen, Kipdorp 30, 2000 Antw erpen]

]foto: paul bert - www.paulbert.be[

[Adresklever]

DAG EN BEDANKT!

]foto: jan van bostraeten[

edito

"Als het kan dat alles ooit ophoudt, laat Dag en bedankt, postbode! Onze twee vuisten raken elkaar. Ik ben haast zeker dat je postbode niet tot je (Facebook)vrienden behoort. De 'facteur' toch niet?

Je vindt het logisch dat iemand alles wat een ander je wil vertellen in je brievenbus stopt.

Oké, het is hun job, maar ik ben postbodes dankbaar. Ze zorgen ervoor dat mijn woorden jou bereiken. In de digitale samenleving van vandaag lijken handgeschreven brieven en kaartjes ouderwets maar ze hebben net dat

tikkeltje meer. Woorden op papier klinken nog oprechter. Alsof je ze door het papier heen hoort.

Ik heb een brief in mijn handen. Aan mij geadresseerd, afzender onbekend. Ik open hem en lees: “Als het kan dat alles ooit ophoudt, laat het dan goed zijn geweest.”* Is mijn postbode helderziende? Hij bezorgt me een afscheidsboodschap en net afscheid staat een Kramp lang centraal. Of je nu voor

Verantwoordelijke uitgever: Hans Bouwen, Kipdorp 30, 2000 Antwerpen | Redactieadres en briefwisseling: Kramp, Kipdorp 30, 2000 Antwerpen, Tel: 03-231 07 95, Fax: 03-232 51 62, e-mail: Kramp@chiro.be | Redactie van deze Kramp: Tom Coucke, Jessica Vanhoeck, Joke Rommelaere, Shelley Dockx, Laurens Gastmans, Michaël Tubex, Lynn Lemmens, Hanne Pollé, Robbe Van De Velde, Annelies Van der Veken en Arno Soontjens. | Cartoons: Saroeh | Vormgeving: Jan Van Bostraeten en Valerie VanderLooy | Taalcorrectie: Bart Boone | Eindredactie: Claire Gastmans | Kramp is een tweemaandelijkse uitgave van Chirojeugd-Vlaanderen vzw | Jaarabonnement: € 0,99 Prijs per nummer: € 0,25.

2

inhoud “Je moet kunnen aanvaarden dat iets afgelopen is.” De Laatste

INTRO 4 DE SPECIALIST met Bart Peeters

6

INBOX 9

Groet door Bart Peeters op p. 6

TEST JE 10 IN THE PICTURE

13

GETAGD! 14 RUK NAAR LINKS 16

Een week lang afscheid nemen.

KOETJES EN KALFJES

De aspitijgers van Chiro Loenhout over het vertrek van hun leidster op p. 18

18

een langgerekt afscheidsfeest van aspitijgers STRAFFE KOST 22 WEIRDOOS 25 DE CHIRO ZOALS HET IS

26

... de laatste avond op bivak

“Het was een zeer emotionele avond waarbij niemand het droog hield.” Alles over de

CHIROSCOOP

28

ASPITUREN 30 K. RAMP 32

laatste avond op bivak op p. 26

het dan goed zijn geweest.” even, voor een langere tijd of definitief van iemand afscheid moet nemen, het is jammer en soms doet het pijn, maar je bent gelukkig om wat goed is geweest. Dankbaarheid is dan wat je voelt. Zoals ik voor mijn postbode en nog heel veel andere mensen.

Daarom hang ik morgen een felgekleurde post-it op mijn brievenbus. “Bedankt postbodes om Kramp massaal over Vlaanderen te verspreiden.” Geef mensen om je heen die het verdienen een compliment. Omdat dat

*Uit Als het kan van Lenny en de Wespen

goed doet. Ik geef het je op een briefje dat af en toe bedankt zeggen het afscheid nemen verzacht.

Dus: bedankt leesbeest en tot over twee maanden (verdorie, zo lang!).

tom

intro

Een soundtrack voor elk afscheid

"L aat me nu toc h nie t

Niets dat zo troostend werkt als muziek. Ook als je afscheid moet nemen, dus. Net dan. Afscheid van een vriend of van het bivak, voor altijd of voor even.

Wij selecteerden voor jullie de juiste songs voor elke afscheidsgelegenheid.

The real stuff

mm Afscheid van een vriend - Clouseau mm Laat me nu toch niet alleen - in de versie van The Bony King of Nowhere mm Tears in Heaven - Eric Clapton mm If I Needed You - The Broken Circle Breakdown mm Mad World - R.E.M mm Sweet Goodbyes - Krezip mm Yesterday - The Beatles mm Afscheid nemen bestaat niet - Marco Borsato mm I’ll be missing you - P. Diddy

*Those were the days my friend We thought they’d never end We’d sing and dance forever and a day We’d live the life we choose We’d fight and never lose For we were young and sure to have our way.

La la la la ...

De laatste avond op bivak

mm I Had the Time of My Life - Bill Medley & Jennifer Warnes (uit Dirty Dancing) mm Those Where the Days - Mary Hopkin* mm ‘t Is afgelopen - Samson en Gert mm Notting Really Ends - dEUS mm Het is een nacht - Meeuwis en Vagant mm Ge moogt naar huis gaan - Urbanus *

“If I needed you, would you come to me Would come to me for to ease my pain?

And if you needed me, I would come to you I would swim the seas for to ease your pain” * Ge moogt naar huis gaan, vaarwel, goodbye Ga maar naar huis, wuifwuif zwaaizwaai Ge moogt naar huis gaan , vaarwel, goodbye Ga maar naar huis en tot in de draai

4

alle en" * “Well you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missing home Only know you love her when you let her go And you let her go”

Liefdesverdriet

mm Let her go - Passenger * mm Afscheid - Katastroof mm Ik mis je zo - in de versie van Triggerfinger mm Lost In Love - Triggerfinger mm Cry - Rihanna mm It’s So Hard - Anouk mm Someone Like You - Adele

Melig

mm The Heart Will Go On - Celine Dion mm Goodbye My Lover - James Blunt mm I Can’t Live - Mariah Carey mm All By Myself - Celine Dion mm Afscheid - Glennis Grace

5

de specialist

De laatst e groet van Bart Peete rs

Het beste en t Als iemand ons heeft geleerd dat afscheid nemen niet noodzakelijk een droevige bedoening hoeft te zijn, dan wel onze specialist. Als presentator van De Laatste Groet liet hij week na week bekende Vlamingen op een amusante manier afscheid nemen van het leven.

Bovendien heeft de zanger en presentator tijdelijk zelf afscheid genomen van de muzikale scène. Zijn laatste album heet dan ook niet toevallig Het beste en tot nog eens!

We stellen u met graagte voor aan de enige echte Bart Peeters.

KRAMP: Bart, je hebt er een carrière binnen de jeugdbeweging op zitten als lid van De Kring in Boechout.

Wat moeten we ons daar precies bij voorstellen?

Bart: Dat was eigenlijk de plaatselijke plechtigecommuniewerking die door haar ongelofelijke succes bleef bestaan na onze plechtige communie. Na verloop van tijd werd De Kring de belangrijkste jeugdbeweging van Boechout. Wij gingen samen op kamp, organiseerden luizenmarkten, jeugdateliers, voetbaltoernooien enzovoort. Wij deden eigenlijk activiteiten zoals de Chiro dat ook deed en vandaag nog altijd doet.

KRAMP: Wat maakte die jeugdbeweging zo bijzonder voor jou?

Bart: Wel, om eerlijk te zijn: dat er ook meisjes in zaten. We spreken nu over de jaren zestig, begin de jaren zeventig, en ik heb bijvoorbeeld nooit gemengd onderwijs gekend – niet in mijn kleuterklas, lagere school of middelbaar.

6

Pas vanaf de universiteit zaten er meisjes bij mij in de klas. Ik vond dat heel onlogisch dat jongens en meisjes zolang gescheiden werden gehouden, en onder meer daarom was de jeugdbeweging zo speciaal.

KRAMP: En waren er nog andere redenen waarom je het daar zo fijn vond?

Bart: Ah ja, natuurlijk. Er is toch niets zo geweldig als hanging out met leeftijdsgenoten?

En nog leuker is het wanneer dat rondhangen meer is dan alleen wat rondhangen. Dat is namelijk het fantastische aan elke jeugdbeweging, dat er telkens een doel bij dat amusement wordt verzonnen. Een kampvuur maken, bijvoorbeeld, en al die spelen die we deden en zelf verzonnen. Dat maakt alles pas echt af, natuurlijk.

KRAMP: Jullie gingen ook op kamp, en de laatste avond is traditioneel de emotioneelste. Vond je dat moeilijk, afscheid nemen van zo’n leuke tijd samen?

Bart: Goh, ja en nee. Het probleem met de mens tegenwoordig is dat hij geen afscheid meer kan nemen. Je kunt uitkijken naar iets. Daar is niets mis mee, maar je moet ook kunnen aanvaarden dat iets afgelopen is. Wij keken in feite uit naar de laatste avond die het afscheid van het kamp inluidde. Dan was er de typische kampvuuravond. Bij ons was de creatieve inbreng wel veel belangrijker dan het kampvuur zelf. Iedereen moest dan een bepaalde kampvuuract voorbereiden, die je tijdens de zogenoemde Kringshow dan ook ef-

tot nog eens! fectief opvoerde. Daar heb ik mijn eerste stappen gezet op muzikaal vlak, samen met mijn broer Stijn. We maakten hilarische parodieën op bestaande hits, komische nummers, kleine toneelstukjes, enzovoort. Vergelijkbaar met een free podium, maar voor ons was het meer. Wij hadden allemaal het gevoel dat het wereldklasse was.

“Wat komen moet, dat komt, en op een dag ga je dood” KRAMP: In De Laatste Groet laat je BV’s hun laatste groet uitbrengen. Wat zou jouw laatste boodschap aan de mensheid zijn?

KRAMP: Dat niemand er een al te groot spel van moet maken dat ik er niet meer ben. Ik denk altijd: wat komen moet, dat komt, en op een dag ga je dood. De Laatste Groet was – voor alle duidelijkheid – maar een soort kapstok om een humoristisch programma aan op te hangen, waarin het zeker niet de bedoeling was om morbide te zijn, of zwartgallig, of wat dan ook. Je creëert al humor door het onnozele gegeven dat een bekende gast zijn eigen begrafenis bijwoont. Ikzelf, los van het feit dat het technisch niet mogelijk is, verlang er helemaal niet naar om mijn eigen begrafenis bij te wonen.

7

de specialist KRAMP: Er is ook een ronde waarin bekende Vlamingen vertellen wie zeker niet mag ontbreken op hun begrafenis. Wie mag er niet ontbreken op die van jou?

Bart: Ik heb nogal een goeie band met mijn vrouw en kinderen moet ik zeggen, dus het zou fijn zijn als zij erbij zijn.

KRAMP: Is er iets wat je zeker nog wilt doen voor je sterft?

Bart: Ik zou heel graag nog eens een televisieprogramma maken waarin ik de omstandigheden zelf in de hand heb. Dat klinkt misschien raar, maar een programma is als een puzzel. Een puzzel die bestaat uit heel veel mensenstukjes, waardoor je niet altijd alles zelf in de hand hebt als presentator. Meestal ligt de eindbeslissing over sommige zaken nu eenmaal ergens anders. Maar omdat mijn broer, die al jarenlang mijn manager is, nu met een eigen televisiehuis is begonnen, hoop ik dat dat meer en meer zal lukken.

En het is ook wel een kleine droom van mij om ooit eens iets meer te kunnen bakken dan een ei. Een croque-Hawaï is voorlopig mijn culinair hoogtepunt. Ik durf wel eens aan onze Pablo vragen: “Zal ik voor jou een boterham met choco koken?” En dat manneke gelooft dan echt dat zijn vader in staat is om mee te doen aan Mijn Restaurant.

KRAMP: En in de geest van je andere programma Mag ik u kussen?: wie zou je absoluut nog willen kussen?

Bart: Maggie De Block! Zonder twijfel. Mocht er nog een nieuwe reeks komen van Mag ik u kussen?, dan zou zij heel hoog op mijn lijstje staan.

Op de een of andere manier vind ik het wel een leuke dame en ze is zeker ook intrigerend.

Mijn tweede keuze is prinses Mathilde, maar

8

sinds gebleken is dat bijna al haar foto’s gefotoshopt zijn, weet ik niet of het wel de moeite waard zal zijn.

Gelukkig zijn KRAMP: Welk liedje mogen ze op je begrafenis spelen?

Bart: Als ik echt mag kiezen: Gelukkig zijn van Raymond Van Het Groenewoud.

KRAMP: Eind 2011 laste je een muzikaal sabbatjaar in. We zijn nu een dik jaar later. Heb je al plannen om de draad weer op te pakken?

Bart: Een ‘sabbatjaar’ is natuurlijk maar een uitdrukking, hé. Je moet dat jaar niet te letterlijk nemen, want zoals het er nu naar uitziet, wordt het eerder twee jaar dan één. Hoewel ik binnenkort nog eens optreed tijdens ‘De hoogtepunten van twintig jaar Nekkanacht’. Daar ben ik zelf vijf keer te gast geweest, één keer mocht ik zelfs de centrale gast zijn. Tot nu toe had ik altijd geweigerd, omwille van mijn muzikale adempauze. Maar nu hoorde ik onlangs dat mijn persoonlijk muziekbandje gevraagd is om daar alle optredens te begeleiden. Het zou dus wat raar zijn, moest mijn groepje spelen met alle reuzen van het Nederlandse lied, en ik zelf zou ontbreken. Dus heb uiteindelijk maar toegezegd. (lacht) Fijn dat te horen. Bedankt voor dit gesprek en auf Wiedersehen!

inbox

Wat krijgen wij zoal binnen in onze mailbox? En wat wordt er gepost op onze Facebookpagina?

Speciaal voor jullie, onze INBOX binnenstebuiten gekeerd.

MOOI GEZEGD Een man weet nooit hoe hij afscheid moet nemen, een vrouw nooit wanneer.

Helen Rowland

BEROEMDE LAATSTE WOORDEN “Ga weg! Laatste woorden zijn voor dwazen die nog niet genoeg hebben gezegd!” (1883) Karl Marx

BEKENDSTE AFSCHEIDNEMER VAN 2012

Kim Clijsters, die voor de tweede keer ‘definitief’ afscheid nam.

Heb jij geweend de laatste avond van het bivak?

25 % Ja, natuurlijk. Dan houdt niemand het bij ons droog.

63 % Nee, bij ons wordt er alleen gelachen die avond.

13 % De tranen stonden in mijn ogen, maar ik heb het kunnen verbergen.

dag en bedankt Joew – salut – tot de volgende – ciaokes – tot in den draai – auf Wiedersehen – bye – tot ziens – see you – goodbye – dag hé

9

Test je Simonneke Backx-gehalte

H oe har d gie ren jou w Ben jij een vat vol emotie of heb jij een eeuwige pokerface? Doe de test, en kom meteen te weten of jouw traanklieren te veel, te weinig of net genoeg vocht produceren.

1. Toon, je leider, kondigt aan dat hij een half jaar in het buitenland gaat studeren. Hoe reageer jij?

A. Enthousiast. Dat is namelijk keileuk nieuws. Jij wilt ook op Erasmus later.

B. Jij voelt dat je onderlip begint te trillen en probeert je traanklieren in bedwang te houden. Helaas.

C. Je vindt het spijtig dat jullie hem nu een half jaar moeten missen, maar polst alvast of jullie in die periode dan vervangleiding krijgen.

2. Tijdens een partijtje voetbal blokkeer je een schot op doel met je gezicht.

Lelijk was je toch al, dus daar lig je niet van wakker, maar het doet wel pijn! Jij ...

A. gaat op de grond liggen en weent, roept en tiert, want de beste remedie tegen pijn is eens goed dramatisch doen.

B. blijft kalm en meet de schade op. Dat schrammetje is over een paar dagen weg, en die rode neus ben je tegen het einde van de namiddag wel weer kwijt.

Met nog wat pijn en gejammer speel je verder.

C. bent sterk en kunt je tranen in bedwang houden. Je gaat even aan de kant zitten tot de ergste pijn over is.

10

3. Je wilt naar huis vertrekken na een fuif en ziet dat je fiets gestolen is. Wat doe jij?

A. Je gaat in foetushouding in de eerste de beste hoek liggen en begint te wenen.

Je lievelingsfiets is weg, dus je ziet geen andere oplossing.

B. Je redeneert: “Fiets is weg, kan niet naar huis, verder feesten� en gaat terug naar binnen voor een paar extra uurtjes plezier.

C. Je belt je ouders op om je te komen halen en bent een beetje teleurgesteld; het was tenslotte een goede fiets.

4. Tijdens de fietstocht van school naar huis krijg je extreem veel zin in die banaan die je vanmorgen in de fruitschaal zag liggen. Thuisgekomen blijkt je broer ze al opgegeten te hebben. Jij ...

A. gaat in de zetel zitten en spreekt voor de rest van de dag niet meer met je broer.

Dat was jouw banaan!

B. vraagt je moeder om je naar de winkel te rijden (want je fiets is in de vorige vraag gestolen). Je moet en zal een banaan

tra ank lier en? hebben.

C. doet niets speciaals, het is tenslotte maar een banaan.

5. Je vriend/vriendin is het beu dat je altijd die stomme testjes uit Kramp invult en laat je zitten. Hoe reageer jij?

A. Wenen, slapen, wenen, nog wat slapen.

Toch maar iets eten, weer wenen, nog wat slapen, weer wenen. Twee weken lang.

B. “Meh, ander en beter!” is altijd al je leuze geweest. We zullen wel eens zien wie in the end zal zitten janken.

C. Je bent er niet goed van, maar laat je niet gaan. Je blijft je best doen om goedgezind te zijn en te blijven glimlachen!

6. Je hebt nogal onverwacht een slecht rapport. Hoe ga je hiermee om?

A. Je scheldt je leerkracht uit met alle scheldwoorden die je kunt bedenken; het is toch zijn fout! Hij had je maar niet zo streng moeten beoordelen.

B. Je trekt er je lesje uit: harder studeren volgende keer!

C. Je bent teleurgesteld en boos, vandaag blijf je in je zetel zitten en ga je vroeg slapen.

7. Silke, je medelid, moet in de helft van het kamp naar huis, want ze is zo ziek als een hond. Hoe neem jij afscheid?

A. Gewoon dag zeggen. Ze is ziek – als je knuffelt, word je misschien zelf nog besmet.

B. Jij zet een grote afscheidsshow op: je leest een brief voor met een overzicht van de mooie momentjes die jullie beleefden, uit de boxen knalt ‘Afscheid’ van Volumia!, en je geeft haar een zelf geknutseld aandenken mee. De brief voorlezen is het moeilijkst: je krijgt een krop in de keel en iemand anders moet de boel overnemen.

C. Jij knuffelt haar nog eens goed, en blijft achter de auto aanlopen en zwaaien tot ze weg is. Je stuurt nog een kaartje achteraf.

De punten 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

A = 1 A = 5 A = 5 A = 3 A = 5 A = 5 A = 1

B = 5 B = 1 B = 1 B = 5 B = 1 B = 1 B = 5

C=3 C=3 C=3 C=1 C=3 C=3 C=1

Check je resultaat op de volgende bladzijde!

11

Test je De resultaten!

7 tot en met 15 punten: kassei Jij bent steenhard. Wenen en emoties tonen is niets voor jou en het woord ‘traan’ komt in jouw woordenboek niet eens voor. Als anderen hun traantjes wel laten rollen, voel je alleen maar plaatsvervangende schaamte. Let erop dat het menselijk blijft: af en toe tonen hoe je je voelt, is niet slecht. Soms moet je van je steen een hart durven maken.

16 tot en met 23: jongen/meisje in control Jij hebt het juiste evenwicht gevonden in je gevoelens uiten en ze af en toe voor jezelf houden. Je hebt jezelf met andere woorden in de hand. Als er jou erge dingen overkomen, durf je je kraan wel eens open te zetten, maar je weet ze op het juiste moment weer dicht te draaien. Even door de knieën gaan, maar daarna sta je weer op en ga je verder. En dat is goed zo!

24 tot en met 35: Simonne Backx Wenen, blèten, schreien of janken. Je doet het veel en soms zelfs graag. Jij bent Simonne Backx ten voeten uit. Haar blètsmoel is jouw usual face. Jouw lijflied is niet voor niets ‘Cry Me A River’ en je dweept met je overgevoeligheid. Wenen kan al eens opluchten, maar kijk uit dat je niet overdrijft want wenende mensen zijn meestal niet zo’n tof gezelschap!

12

in the picture Welke keti's of aspi's hebben zich de voorbije weken in the picture gewerkt? Omdat ze de held uitgehangen hebben, bijvoorbeeld, of omdat ze hun lokaal eens opgeblonken hebben.

Of misschien wel gewoon omdat ze via Kramp hun leiding willen verrassen en bedanken. Zoals de keti's van Chiro Woumen.

Wie?

Wat?

Glenn, Romine, Fien en Jelle de supertoffe ketileiding van Chiro Woumen.

Kerstfeestje in het zwembad(!)

Boodschap van de keti's?

“Wij willen jullie bedanken!” * Waarom?

“Omdat het tot nu toe al een superleuk jaar is geweest. We hebben ons nog geen minuut verveeld en we kijken altijd uit naar de volgende zondag.

Wij hebben gewoon de beste leiding ever !”

P.S. “We zullen het megasuperfantastische kerstfeestje niet snel vergeten.”

NIEUWE OPROEP Verdient jouw groep het ook om IN THE PICTURE te komen? Hebben jullie een spectaculair lokaal?

Of de coolste leiding ever ? Organiseren jullie een aspifuif of een carwash die megaveel volk trekt? Of hebben jullie dit jaar wel heel speciale opdrachten gekregen? Mail dan als de bliksem naar kramp@chiro.be en wie weet komen jij en je Chiromakkers wel IN THE PICTURE!

* Wist je dat het van 4 tot 10 maart Week van de Goestink is in Chiroland?

De week waarin iedereen elkaar bedankt voor zoveel Chiro-inzet. Wacht daarom niet tot op de laatste avond van het bivak, maar doe het nu. Verwen je leiding een hele namiddag lang, masseer hun schouders, bak hen een taart, draag hun rugzak of shake voor hen een cocktail. Als het maar iets met 'dank je wel' is.

13

getagd “Zot doen is mijn specialiteit” KRAMP: Hallo Saar! Jouw Facebookprofiel heeft een hoog Chirogehalte. Hoe lang zit je al in de Chiro?

Saar: Eigenlijk ben ik nog maar anderhalf jaar lid. Ik ben vorig werkjaar naar de Startdag gegaan, en zo kwam ik bij de keti's terecht. Vroeger heb ik wel al bij de pagaddertjes (n.v.d.r. de ribbels) gezeten, maar toen ik met waterballet begonnen ben, was er helaas geen tijd meer over voor de Chiro. Gelukkig zat mijn broer bij de aspi's, dus van hem wist ik hoe het eraan toe ging. En nu ik gestopt ben met waterballet, is het elke zondag Chiro-quality time! Superleuk, en we hebben echt een zalige groep.

There ain't no profile like a Facebook profile. Onder dat motto scrollen we in deze rubriek door onze virtuele vrienden, op zoek naar de keti's en aspi's van tegenwoordig. Deze keer kwamen we terecht bij keti Saar Vermassen van Chiro Hakilo uit Hekelgem. Getagd!

14

Babyroze en babyblauw KRAMP: Op jullie groepsfoto dragen jullie babyroze en blauwe pulls. Waarom kozen jullie voor die – nogal bijzondere – kleuren?

Saar: Die pulls zijn ons aandenken van vorig jaar. We hebben voor babyroze en babyblauw gekozen omdat er een inside joke aan vasthangt: onze leidster Fran kan dat namelijk zo schattig zeggen! Onze Chirotruien zijn ook een stuk origineler dan de normale groene, blauwe of rode. Zo zag je ons goed staan tussen alle mensen die in Affligem zongen voor Sing for the Climate .

Startpagina KRAMP: Ook veel foto's van het Chirokamp en jullie leefweek. En zoveel gekke bekken die daarop te zien zijn!

Saar: Ja, zot doen is mijn specialiteit!

Op de leefweek probeerde ik de bekende trollface van Facebook en 9gag te imiteren. De foto die daaruit voortkwam heeft ons al uren lachplezier bezorgd.

Hij lijkt sprekend op de echte trollface!

“Slapen onder de blote hemel” KRAMP: Op bivak gingen jullie ook op tweedaagse, en voor jou was dat de eerste keer.

Hoe was dat?

Saar: Dat is supergoed meegevallen. We waren op kamp in de Ardennen, en eerst wilden we naar de watervallen van Coo stappen.

Maar nadat we een paar keer verkeerd zijn gelopen, hebben we dan maar halt gehouden in Trois-Ponts. Die dag was het superwarm, waardoor het toch wel zwaar was voor een eerste tweedaagse. En toen we 's nachts

Profiel

Account

eindelijk konden rusten, werden we lastiggevallen door een paar Waalse jongens. Uit noodzaak zijn we twee kilometer verder dan gewoon in een wei onder de blote hemel gaan slapen. En wat ook leuk was aan de tweedaagse: terugkomen op het kampterrein en door de kookouders en de jongere afdelingen verwend worden.

KRAMP: Op één bivakfoto merkten we een groot kampvuur op. Hoe verloopt die laatste bivakavond bij jullie?

Saar: De laatste avond doet elke afdeling iets speciaals – dat kan een dansje, toneeltje of liedje zijn. Na de show mogen enkele leden het vuur dan 'officieel' aansteken. Dit jaar mochten de jarigen dat doen. En bij het kampvuur krijgen we naar jaarlijkse gewoonte ook hotdogs te eten. Wanneer de jongste afdelingen gaan slapen zijn, lezen de aspi's voor iedereen van de leiding een persoonlijk tekstje voor en geven ze hun zelfgemaakte kampaandenken af. Daarna is het genieten tot in de vroege uurtjes.

Dat kennen we! Bedankt voor dit gesprek, Saar.

15

ruk naar links De plaats om weer een hoop verrassende, absurde, leerrijke, onnozele, idiote en leuke websites op jullie los te laten.

Bereid je einde voor Je begrafenis nog niet voorbereid? Geen nood, wij ook niet. Maar als je toch aan de voorbereidingen begint, raden we je aan eens een kijkje te nemen ten huize van het geslacht De Pauw. Inderdaad, Bart heeft zijn uitvaart enkele jaren geleden al tot in de puntjes verzorgd. En omdat iedereen de begrafenis verdient die hij of zij wil, doe je best zoveel mogelijk vergelijkingswerk. Bekijk het filmpje vanaf minuut 22. Ziedaar de voorbereiding van een toch wel goed uitgewerkte uitvaartceremonie. En vergeet niet: “In de dood is er geen concurrentie meer, alleen maar pax media!”

"Geslacht De Pauw - S01E01"

16

Professioneel afscheid nemen ‘Joew’, ‘Salut’, ‘Tot de volgende’, ‘Caiokes’, zo neemt de man in de straat afscheid. Zo niet Xavier De Baere, professioneel afscheidnemer. “De tijdspanne is aangebroken om onze afscheidsneming in de toekomstige en de toekomende tijd te stellen!” En dan is hij nog niet eens begonnen met afscheid nemen! De overige drie minuten met geniale woordcombinaties, die wel wat weg hebben van Zuid-Afrikaanse taalcapriolen, mag je zelf bekijken. Als kers op de taart krijg je er een tapdansshow mét zang bij. Geniet ervan!

"Xavier De Baere professionele afscheidsnemer"

"mister Andy Riley"

De zelfmoordkonijntjes Wie kent de suicide bunnies alias de zelfmoordkonijntjes nog? Die schattige konijntjes, ontworpen door Andy Riley, komen – vreemd genoeg – op de meest geniale manieren om het leven. Sinds kort kun je op de site van ‘mister’ Andy Riley een gratis ‘suicide bunnies’-app downloaden voor je smartphone. Of we daar nu niet te licht overgaan, over dat droevige lot van die konijnenpopulatie? Misschien.

Maar we geven het toe: ook wij hebben al een traantje weggepinkt om het leven van deze schattige pluizen.

Op het nippertje Zelf al eens flink geluk gehad, en net aan de dood ontsnapt?

Dan kun je meepraten met de gelukzakken-die-ontsnappenaan-de-dood. Zij bewijzen dat het niet altijd tot een definitief afscheid moet komen. Als je maar op de juiste plaats in de juiste positie staat, kan je eigenlijk niks overkomen. Onze favoriet vind je op 0,48 min: “Friendly fire, brother!”

Dumb ways to die “Set fire to your hair, poke a stick at a grizzly bear, eat medicine that’s out of date, use your private parts as piranha bait.” The dumb ways to die.

Slim kun je dat niet noemen, creatief enigszins wel. Een mandvol dikke fruitvrienden hebben een geniaal liedje geschreven over het tragisch lot dat ze hebben ondergaan.

Medeleven is op zijn plaats: het kan ook ons – dikke vrienden onder elkaar – overkomen.

Afscheid Kermis. De plaats waar je voor het eerst met je lief afsprak, waar je ongetwijfeld een beertje voor haar/hem schoot, en waarna je de dag bezegelde met een kus achter de botsauto’s. Jammer genoeg komen ook de mensen van de foor ‘te gaan’. En daar hoort een uitvaart bij die in hun ‘foorkraam’ past. Van jetons voor de botsauto’s tot de vlakke kermisweiden, hun denken is nu eenmaal kermis, kermis, ... en inderdaad nog eens kermis. “Allez, allez, roulez roulez” zal na het zien van dit filmpje nooit meer hetzelfde klinken.

Het ga je goed, Toine!

"Dumb ways to die" humo.be/filmpjes/226021/ gelukzakken-ontsnappenaan-de-dood-filmpje

"begrafenis van een foorkramer"

17

koetjes & kalfjes

Ee n lan gge rek t afsc hei dsfees tje Apitijgers nemen (voor even) afscheid van hun leidster

De aspimeisjes van Chiro Loenhout hielden in februari een (halve) leefweek. En omdat één van hun leidsters, Jasmine, kort daarna voor drie maanden naar Gambia op stage vertrok, werd dat een afscheidsvierdaagse. De aspitijgers – zo noemen ze zichzelf – kampeerde, drie nachten lang in hun lokalen, met alle geurtjes van dien. Dat hebben we zelf geroken, want wij – twee hunks van de redactie – gingen er namelijk een kijkje nemen. Na het aangeboden pintje – om het schorre geluid van onze droge kelen weg te werken – vuurden we onze eerste vraag af.

KRAMP: Dag Loenhoutse deernen, hoe is jullie leefweek tot nu toe al verlopen?

In koor: Bangelijk! Keileuk! Tof! KRAMP: Is het de eerste keer dat jullie dit doen?

Dorien (leidster): Ja, dit is onze eerste keer, en dat is ook de reden dat we er geen hele week van gemaakt hebben, maar drie nachten.

Maar het is zeker voor herhaling vatbaar!

Jasmine (leidster): Het idee kwam van Dorien en mij. Het is eigenlijk een soort langgerekt afscheidsfeestje geworden, want ik vertrek voor drie maanden stage naar Gambia.

En zo kan ik nog een paar dagen met mijn fantastische leden doorbrengen.

18

KRAMP: Hadden jullie, nu je al twee toffe dagen achter de rug hebt, liever een hele week gedaan?

Allemaal: Ja, natuurlijk. Het is hier keitof!

Jasmine: Maar dat gaat niet, want ik vertrek vrijdag.

Pieternel: We brengen je wel mee weg naar de luchthaven!

Jasmine: Maar jullie moeten naar school.

Allemaal: Bwa, puh, 'moeten' ...

KRAMP: Hebben jullie dan nog een allerlaatste afscheidsfeestje gepland?

Allemaal: Natuurlijk!

Amy: Morgen, bij den Dolf.

KRAMP: Den Dolf?

Amy: Den Dolf is de uitbater van een café hier in het dorp waar wij dikwijls iets gaan drinken.

Je moet het zeker vermelden in het interview, dat is gratis reclame! (Bij dezen. Graag gedaan, Dolf!)

KRAMP: Jullie amuseren je duidelijk heel hard. Nemen jullie tussendoor ook nog de tijd om te douchen?

Allemaal: Zeg! Stinken wij of wat?

Amy: Dat vraag je toch niet aan meisjes?!

KRAMP: Wat we nu al de hele tijd liggen te denken: wat doet die Barbiepop hier op tafel?

Dorien: Deze Barbie zal Jasmine vervangen wanneer ze in Gambia zit. Onze leden hebben er al een mini-Chiro-outfit voor gemaakt.

Andere outfits zijn nog in de maak.

KRAMP: Onze oprechte excuses, natuurlijk stinken jullie niet. Maar jullie dragen een hele week jullie Chirokleren?

Nikki: Dat wel, maar natuurlijk doen we elke dag proper ondergoed aan. Op school stellen mensen soms wel vragen over onze Chiro-outfit, maar daar trekken wij ons niets van aan.

“Ja lap, we zitten met nen tijger.”

KRAMP: Op jullie kleren staat een afbeelding van een tijger. Zit daar een verhaal achter?

Jasmine: We zijn onze leden in het begin van het jaar gewoon 'aspitijgers' beginnen noemen en dat is blijven hangen. We hebben er ook onze slagzin aan overgehouden.

Pieternel: “Ja lap, we zitten met nen tijger!” (algemene hilariteit) Maar Jasmine, eigenlijk is het een witte Siberische tijger die hier op staat, en dus geen echte oranje, je hebt dat verkeerd gedaan.

Jasmine: Ja, maar dat ziet toch niemand?

Pieternel: En we hebben ook een mascotte!

Onze Jaak.

KRAMP: Zijn er dingen die jullie missen tijdens zo'n week in de Chirolokalen?

Jasmine: Alleen de twee leden die niet meekonden. Eentje is ziek, de andere mocht niet.

We hadden nochtans een brief opgesteld en beloofd dat zowel de leiding als de leden zich heel verantwoordelijk zouden gedragen.

Melanie: Ja, en dat we echt zouden studeren.

Al gaat dat soms wel wat minder met zoveel volk in de buurt.

Dorien: Het enige wat we hier niet hebben, is internet, dus als we dat nodig hebben voor school gaan we even thuis langs.

KRAMP: Vertel!

Dorien: Jaak is een Playmobilmannetje dat we tijdens een activiteit in Leuven gekregen hebben. We doopten hem Jaak en sindsdien zijn Jaak en wij onafscheidelijk!

19

koetjes & kalfjes

Amy: Ja, en Jaak heeft zelfs een vriendinnetje: Playmobilvrouwtje Jeanne. En een Facebookprofiel zodat iedereen vriendjes kan worden met Jaak Aspi.

Zumba met de vrouwen van de KVLV

Pieternel: En de zumba met de KVLV! De vrouwen van de KVLV hebben hier elke week zumbales en we zijn gaan meedoen. Het was wel moeilijker dan we dachten.

Nele: En Jolien die niet wakker te krijgen is!

We hebben met een kussen op haar hoofd geslagen en nog werd ze niet wakker. Op kamp

KRAMP: We gaan ervan uit dat jullie niet drie keer per dag naar de frituur lopen. Wie kookt er voor jullie?

Dorien: De leiding van andere afdelingen komt ons een handje helpen. We hebben hier al heel lekker gegeten, daarstraks nog videe met frieten, mama Amy-wafels, pizza's ...

Amy: Van den Aldi!

Nele: En we hebben ook al fruitsla gemaakt.

Gezond en lekker!

KRAMP: Zijn er hier al dingen gebeurd waaraan jullie nog lang zullen terugdenken?

Allemaal: Amy en haar konijn!

Amy: Neeeeeee!

Jasmine: We hebben 'Ik heb nog nooit' gespeeld, en daaruit bleek dat het konijn van Amy 'hoog kan springen'!

(Algemene hilariteit, kort onderbroken door Amy die dingen roept als “Mijn mama mag dat niet weten!” of “Hooo, moet dat nu?!” Geen nood beste lezers, wij konden ook niet volgen.)

20

hebben we ook eens een poes op haar gezicht getekend en een tampon in haar neus gestopt en ook daar werd ze niet wakker van.

Jasmine: En het mysterie!

KRAMP: Het mysterie?

Jasmine: 's Nachts werden we plots wakker en hoorden we muziek van One Direction, maar al onze leden ontkennen dat zij die muziek opgezet hebben, dus we zitten met een raadsel!

KRAMP: Kun je deze leefweek vergelijken met een bivak?

Dorien: Niet echt, eigenlijk. Er zijn toch wel heel wat dingen anders, hoor.

Melanie: We moeten hier bijvoorbeeld studeren en ons huiswerk maken, en dat moet op kamp natuurlijk niet.

We spelen ook niet echt spelletjes zoals op bivak. We zitten meer gezellig samen in de zetel en praten wat.

Elkaar helpen met huiswerk KRAMP: De hele dag samen op school en dan in de Chiro ook nog eens samen aan tafel, zorgt dat soms niet voor spanningen?

Dorien: (Nog voor de vraag helemaal gesteld was) Nee, helemaal niet. Wij zijn de beste aspigroep van BelgiĂŤ!

Allemaal: Ooh, da's keilief!

KRAMP: Om af te sluiten nog deze: raden jullie andere keti's en aspi's ook zo'n leefweek aan?

Nele: Jazeker! Eerst en vooral voor de sfeer en de gezelligheid. Maar ook omdat we elkaar zo veel beter en op een andere manier leren kennen.

Amy: En we kunnen elkaar helpen met huiswerk! Jasmine heeft gisteren nog geholpen met studeren en door haar heb ik nu goede punten op mijn test.

Kirsten: Het is ook gewoon een heel toffe belevenis. Zeker samen ontbijten 's morgens is gezellig.

Dat geloven we graag! Hartelijk bedankt voor dit toffe interview, dames. We wensen jullie nog veel plezier en Jasmine heel veel succes tijdens haar stage in Gambia!

21

straffe kost

Als de wereld stopt – het grote verlies van Chiro Herent hout

“Wij wisten meteen: vanaf nu is alles anders” Saba heette ze. Het Iraanse meisje met een mentale beperking dat bij Chiro Herenthout kwam, niet kon ophouden met lachen en gibberen en er in een mum van tijd alle harten stal. Tot haar eigen hart op een nacht dienst weigerde. “En toen stond de wereld stil.” Roxanne Hens, toen leidster van de tiptiens, getuigt.

Lieveling van iedereen “Saba kwam in de Chiro bij de tippers. En dat werkte van in het begin supergoed. Ook al was ze niet helemaal hetzelfde als haar leeftijdsgenootjes, ze deed keigoed mee, en was bovendien nog eens supergrappig. Zo hadden we een leider, van wie de Chiroshort altijd halverwege hing, zodat je meer boxershort dan broek zag. Als die dan cool voorbij kwam lopen, riep Saba steevast en met keiveel sérieux: “Hé man, trek je broek eens op!” Zo van die opmerkingen maakte ze constant: dingen die anderen voor zichzelf hielden, maar die zij er gewoon uitflapte en waarvan ze zelf niet besefte hoe grappig ze waren. Of zo was ze verliefd op Wannes, een andere leider. Als die haar aanhaalde - “Saba, gij en ik!” – dan vond ze dat echt het einde.

Het duurde niet lang of iedereen kende Saba.

Door haar grappige uitspraken, maar ook omdat ze zo hard kon lachen. Letterlijk: je hoor-

22

de haar tot aan de andere kant van het plein lachen. Zo wist je altijd dat Saba er was. En iedereen kende haar ook, omdat ze vaak van afdeling switchte. Omdat ze een mentale beperking had, was het niet simpel om haar altijd bij één groep te zetten. Soms deed ze een namiddag mee met de speelclub, dan zat ze weer bij de aspi’s – en zo zat Saba eigenlijk overal. In een mum van tijd had ze iedereens hart gestolen. Saba, dat was gewoon dikke feest. Het was echt onmogelijk om haar niet graag te zien.”

Wat is dit?

“En toen, opeens, kwam er die sms van leidster Julie. Dat Saba gestorven was. Dat ze was gaan slapen en niet meer wakker was geworden. Dat haar hart zomaar gestopt was. Kun je je dat voorstellen? Na dat berichtje was ik gewoon in shock. Waren wij allemaal in shock.

Je hebt haar vorige zondag nog gezien, en dan opeens is ze er niet meer. Dat is zo onwerkelijk.

We hadden ook nog zoveel vragen – wat was er gebeurd? We hebben toen meteen afgesproken in de lokalen – dat moesten we echt doen.

Toen we daar allemaal bijeenzaten, overheerste vooral het gevoel: “What the hell is dit?” En meteen dook ook de vraag op: wat gaan wij nu doen?”

“Saba was echt een begrip in onze groep, we moesten er dus iedereen bij betrekken. Met de

leiding zijn we briefjes gaan rondbrengen bij al onze leden. Briefjes met het verschrikkelijke nieuws op, maar ook met de uitnodiging dat iedereen welkom was in de lokalen om iets te komen knutselen of te maken voor Saba. Op een donderdagavond was dat, dat we daar met heel onze groep samen zaten te knutselen, briefjes te schrijven, te vertellen en te wenen.

En die avond zijn we haar met iedereen die dat wilde ook nog gaan groeten. Vooral de oudste groepen, maar ik herinner me ook speelclubbertjes die meegingen, aan de hand van hun leidster, omdat ze Saba per se voor een laatste keer wilden zien.. Het was echt heel belangrijk om dat samen af te ronden, om samen met onze Chirogroep afscheid van haar te nemen.

Ik kan je verzekeren: die avond was loodzwaar.”

“Een paar dagen later zijn wij met een groot

deel van de leiding naar haar afscheidsviering geweest. Dat was een bijzondere ‘Iraanse’ viering, maar Saba’s ouders wilden ons er per se bij.

Saba kwam ook zo graag naar de Chiro. Haar moeder vertelde ons dat ze elke zondagavond maar bleef vertellen wat ze allemaal had gespeeld, en met wie, en wat de leiding had gezegd, enzovoort. De Chiro, dat was haar lange leven. Daar was ze onder zoveel mensen die haar graag zagen, en dan straalde zij gewoon.

Als wij lachten, dan lachte Saba, en omgekeerd.

Later zijn we dan nog bij haar ouders op bezoek geweest. We hadden ook nog zoveel dingen van Saba: foto’s, kaartjes, tekeningen

23

straffe kost en ik weet niet wat nog. Dat was echt een moeilijk moment – zij waren stil, wij waren stil.

Wat moet je ook zeggen tegen ouders die net hun kind verloren hebben? Zoveel verdriet dat er daar in die kamer hing. Ik denk dat ze ons vooral wilden bedanken omdat wij Saba altijd zo goed hadden opgevangen, en omdat ze zo gelukkig was geweest in de Chiro.”

De Saba-boom “Voor de oudste groepen kwam Saba’s dood, net als voor ons, als een slag in het gezicht. Ze waren een medelid verloren hé. Mijn tiptiens, die waren echt met verstomming geslagen en waren non-stop aan het huilen. Hoe kon je wat er gebeurd was ook begrijpen? We wilden graag iets doen of iets maken, zodat Saba voor altijd bij ons zou zijn. En dan zijn we met de tiptiens een boom gaan halen.

We hadden al een boom op ons Chiroterrein staan – de feestboom – en wilden er ook eentje voor Saba. Dat moment zal ik nooit vergeten: allemaal op de fiets met die mega-boom, maar we hebben ‘m gekregen waar we ‘m wilden hebben. We hebben samen een put geschept, en daarin hebben we eerst nog onze laatste wensen voor Saba gelegd. Daarbovenop hebben we dan de boom geplant.”

“Nu staan er dus twee bomen op ons Chiroterrein: een feestboom en een Saba-boom. En dat geeft echt een heel goed gevoel – alsof ze er nog een beetje is. Ook voor de tiptiens. Als ze naar die boom kijken, dan weten ze: dit is onze boom, daar hebben wij toen samen voor gezorgd. Op twintig jaar tijd zou dat zo’n boom moeten worden waar je boomhutten in kunt

24

bouwen. Het zou zo mooi zijn als leiding dan nog altijd met hun leden rond die boom gaat spelen, en het verhaal van Saba kan vertellen.

Dat het een begrip wordt in de geschiedenis van onze groep: de Saba-boom.”

“Weet je nog toen, met Saba?”

“Als je samen zo’n verdriet hebt gedeeld, dan ben je andere vriendinnen dan voorheen. Je hebt samen iets meegemaakt, je hebt samen iets gezien dat niet klopt. Iets dat zo choquerend is, en waarbij je meteen voelt dat de dingen nooit meer hetzelfde zullen zijn. En wat ook bijzonder is: je voelt dat iedereen hetzelfde voelt en dat doet wel iets met je, en met je ploeg. De band is zoveel dieper, je bent echt vriendinnen voor het leven.”

“De eerste weken na Saba’s dood waren echt heel zwaar. Je kunt ook niet anders dan daar altijd op terug te komen, en daar altijd iets rond te doen. Dat ging gewoon niet anders, wij moesten dat afsluiten. Maar Chiro blijft Chiro, natuurlijk – geen plaats waar daar zo mooi en luchtig mee omgegaan wordt, maar tegelijkertijd ook heel diep. En natuurlijk kijk je in het begin constant rond en denk je “Waar is ze?” of “Hoor ik haar nu niet lachen?”. En als je dan rond het kampvuur zit, dan is het nog altijd van “Weet je nog toen, met Saba?” Er is ook een liedje, ‘Suavemente’, en elke keer ik dat hoor, moet ik meteen aan haar denken. Als ze dat liedje hoorde, begon ze daar altijd keihard op te dansen, en zong ze luidkeels mee – met de foute tekst natuurlijk – maar wel keiluid. (lacht) Wat een zalig meisje toch.

weirDOOS

Lekker stuk Krampredacteur Tom heeft een doos gevonden. Wat daar bijzonder aan is? Het is niet de eerste de beste doos. De WeirDOOS bezit de vreemde eigenschap dat ze oneindig diep, hoog en breed is. Kortom, je kunt er echt alles in stoppen. Deze keer vulden aspi's Kaat en Agathe van Chiro MozaĂŻek uit Moorslede de doos met chocomousse. Hun levensmotto in namelijk: “Hou van taart en chocomousse, maar vooral van chocomousse."

zon en hagelslag. Je steekt je tong uit en hupakee, je bent je eigen oplaadpunt.

Dat zou ook mijn motto kunnen zijn. Een hap en ik ben verkocht. Chocolade eten geeft me zoveel energie dat ik bij manier van spreken vanuit stilstand over een wolkenkrabber zou kunnen springen. En zou het niet geweldig zijn om het bloed in ons lijf te vervangen door chocolade? Een staking van je lever valt dan niet uit te sluiten, maar verder kan ik niets dan voordelen bedenken. Nooit meer een ochtendhumeur, schildpadden en slakken halen vanaf dan topsnelheden en wie weet laat je Usain Bolt wel achter je in de 100 meter sprint.

Naast een protesterende lever hou je met je chocogestel ook de opwarming van het klimaat niet tegen. Toch is er een positieve kant aan dat verhaal. Sabine, Frank en Jill voorspellen niet langer neerslag, enkel nog

tom

En het meest geweldige nieuws: iedereen omschrijft je als een lekker stuk. In een volgend leven keer ik terug als chocoladefiguur. Tot zolang eet ik veel chocomousse en weet ik dankzij de Chiro dat gek zijn gezond is!

Wil jij Tom verrassen, en de inhoud van de volgende Weirdoos bepalen? Mail dan als de bliksem jouw suggestie naar kramp@chiro.be.

25

De Chiro zoals het is ... de laatste

''Een heel emotionele avond w Een lokaal waar de frietbakjes van het vorige weekend nog naast de zetel staan, een carwash waarbij auto's vuiler buitenrijden dan ze binnenkomen, een Chirorok of -broek die twee maten te klein is, festivals met meer Chiro- dan ander volk, een seniortent waarin je alleen zweetvoeten ruikt, een aspi die verliefd is op iemand van de leiding of een logeerpartijtje bij die keti die het langst mag blijven op de Chirofuif. De Chiro zoals het is, kortom. Waar je traanklieren nergens zo op de proef worden gesteld als tijdens de laatste avond op bivak. Enkele anekdotes!

Blijf nog een jaartje!

“Mijn laatste jaar Chiro, afscheid van mijn leden en medeleider tijdens het kampvuur. Na hun voorbereid liedje en het afscheid ging mijn medeleider op zijn knieën en smeekte hij me om nog een jaartje te blijven. Daar kon ik geen nee op zeggen, en ik heb er nog geen moment spijt van gehad.

Ondertussen zijn we ook al een half jaartje een gelukkig Chirokoppeltje.”

Naomi Permentier

Macramé voor het leven

“Vorige zomer maakte ik een emotioneel kampvuurmomentje mee. Als tito hadden we een eerstejaars leider met wie ik ontzettend goed kon opschieten. We hebben samen heel wat afgelachen, en ook toen hij vorig jaar mijn leider niet meer was, babbelden we nog geregeld. Hij hielp me er ook bovenop toen iemand in onze Chirogroep stierf.

26

Toen hij dit jaar op kamp aankondigde dat hij ging stoppen als leiding heb ik een macramébandje gemaakt voor hem en voor mezelf.

Aan het kampvuur zaten we eventjes samen, en toen heb ik dat bandje rond zijn pols geknoopt – met de nodige traantjes. Nu hebben we al sinds juli hetzelfde macramébandje aan, en dat is wel leuk om te weten als ik hem op zondagnamiddag moet missen. Een kampvuurmomentje dus dat ik niet snel zal vergeten!” Blauwe ketigroetjes, Sien Demuynck

Emo “Onze laatste avond op bivak was vorig jaar heel emotioneel. Omdat onze twee leidsters allebei zouden stoppen met Chiro na het kamp, hadden ze een liedje geschreven voor

e avond op bivak

waarbij niemand het droog hield'' ons. Het was een heel emotionele avond waarbij niemand het droog hield. Een moment om nooit meer te vergeten.”

Anneloes Rodier

Kampvuur!

kokkie) Valerie ten huwelijk. Dat had Willem met de tito's bekokstoofd, en daarvoor voerden ze een toneeltje uit. Behalve de tito’s was niemand op de hoogte. En ze zei natuurlijk ja.

Wat een moment voor heel onze Chirogroep!"

Chiro Bokrijk

“Het 'grote' kampvuur op de laatste dag van ons bivak is altijd een moment om écht naar uit te kijken. Meestal ben je veel te moe om je ogen nog open te houden maar het is oh

Kampvuur Een kampvuur in Hollywood!

Chiro Calimero uit Boom zo gezellig! En warm! Na tien dagen bivak in Chimay met vollenbak regenbuien, ondergelopen tenten en heel wat modderpret, was deze constructie de basis van wat later een prachtig kampvuur werd, op het droogste plekje van de weide. Het werd een prachtige avond en opnieuw een kampvuur om nooit meer te vergeten!”

Chiro Ambo

Huwelijksaanzoek “Vorig kamp, op de laatste avond, vroeg oud-leider (en kokkie) Willem oud-leidster (en

27

Chiroscoop Ram (21/03 tot 19/04)

Stier (20/04 tot 20/05)

Tweelingen (21/05 tot 20/06)

Je rent rond als een kip zonder kop. Neem af en toe eens een momentje om stil te staan bij de dingen: het smakelijke aroma van nat gras, het ongrijpbare van de vlammen van het kampvuur, zo van die dingen.

Ach, de beslommeringen van elke dag. Laat je vooral niet ontmoedigen door die lege chocopot 's morgens, of de muffe geur die je beddengoed verspreidt. Je bent sterk en je bijt je er wel doorheen.

Tip

Tip

Slaap eens lekker lang uit en organiseer een megapicknick met je Chirovrienden!

Verzorg je gebit, het zal heel wat te verduren krijgen.

Kreeft (21/06 tot 22/07)

Leeuw (23/07 tot 22/08)

Maagd (23/08 tot 22/09)

Je bent bijzonder alert de laatste tijd, kreeft. Geen kreuk in het uniform of je hebt het gemerkt, geen dt-foud of je hebt het in de smiezen. Aha, zie je wel?!

Als je de volgende maand minstens elf keer spaghetti eet en exact één keer frietjes zal de maangodin in de juiste stand staan om je te belonen met een mysterieus cadeau.

Tip

Zeg vaarwel aan je normale leven en lach het avontuur toe! Vier je vijfde verjaardag nog eens opnieuw of zet een grootscheepse campagne op poten voor de invoering van een jaarlijkse 'dag van de rubberband'. Kortom, doe eens zot. De Chiro daagt je uit.

Het hoeft niet altijd perfect te zijn.

Tip

Als je de dessertjes overslaat, krijg je een nog mysterieuzer cadeau!

Geen knuffelberen meer, geen poppen, geen Action Man. Het is tijd om ze definitief vaarwel te zeggen, ze verstoren je liefdesleven grondig.

Tip Heb je een Gremlin of een Mega Mindy-pop? Die mag je houden.

Uitdaging van formaat: eet een blikje sörströmming. Googelen maar, die term!

28

Tip

Weegschaal (23/09 tot 22/10)

Schorpioen (23/10 tot 21/11)

Boogschutter (22/11 tot 21/12)

Zit daar niet langer te kniezen, weegschaal, maar krabbel recht.

Het is tijd voor heldendaden! Doe de afwas, mest je kamer uit en stap eens af op die knappe jongen of dat mooie meisje.

Bescheidenheid siert de mens, schorpioen.

Je mag dan nog zelfzeker zijn, het is niet nodig om te blijven benadrukken hoe goed je wel bent in 'nagelkakken' of hoe je altijd als eerste tussen de benen weet te duiken bij 'blauwe foef'.

Arme boogschutter toch. De komende maand wordt een queeste vol ontberingen. Lege rollen toiletpapier, een afgelaste Chiroactiviteit en nachtmerries over veel te vettig haar.

Tip

Tip

Tip

Lees koortsmeetsysteemstrook eens van achter naar voren? Zie je?

Hetzelfde! Niets is onmogelijk!

Jouw teken van de maand is vuur.

Kop op, na regen komt zonneschijn.

Steenbok (22/12 tot 19/01)

Waterman (20/01 tot 19/02)

Vissen (20/02 tot 20/03)

Je bulkt van de energie! Je zou in je eentje wel zes patrouilletenten kunnen opzetten, het Chirolokaal een nieuwe verflaag geven en een hele tribune sjorren. Dat wordt je uiteraard in dank afgenomen.

Tip Alles met mate, zes patrouilletenten is misschien iets te veel.

Drie hoeraatjes voor de waterman, want die heeft iets te vieren deze maand! EĂŠn ding is zeker: het is NIET je verjaardag.

Tip Verras je leiding eens met een verwendag.

Je smaakpapillen laten het afweten deze maand. De redenen kunnen divers zijn: je kauwde te lang op je balpen met gouden glitters waardoor het goedje je mond infecteerde, of je overleefde iets te lang op een dieet van Plamuk Pad Prik.

Of je bent wat verkouden, ook een mogelijke reden.

Tip Plamuk Pad Prik is een Thais gerecht met pikante inktvis.

29

Fotostrip

De asp itu ren Zegt die Belg tegen die Hollander: “Omdat daar geen chauffeur in zit!”

Haha.

Zijn er verzoekjes?

De aspi's zijn nog altijd op weekend. Ze zetten zich allemaal samen gezellig buiten rond het kampvuur.

Tom Dobbelsteen ofwa?

Senne haalt zijn ukelele boven.

Ja! ‘Me And My Guitar’!

Wow, goede keuze!

Senne is echt wel een knappe en toffe gast.

Pfff, Tom Dice is zo 2012!

Senne haalt alles uit de kast en speelt een topversie van 'Me And My Guitar'.

30

't Is goed geweest, ik ga slapen. De ballen.

Wow, Senne kan veel, ik denk dat ik verliefd ben ...

Waw.

Ja, ik ook.

Ik ben ook moe.

Cool ...

Smak Zal ik nog iets spelen?

Laurence en Senne blijven nog met z'n tweeĂŤn over.

We kunnen misschien ook wel iets anders doen ...

Lebber lebber

Smek

Elise, die nog iets vergeten was, ziet alles gebeuren.

Stil gaat ze weer weg.

Elise barst in tranen uit ... komt dit nog goed?

31