GESTOPTE LEIDING

bivak in Steinbach in schoonheid worden afgesloten. Een voorwacht met een zwempartij in Vielsam zorgde alvast voor een goede start. Ook dat bivak werd gekozen voor een gewaagde haarkeuze in combinatie met 3 gekende letters. Op het einde kreeg je dan de eerste van zijn 5 leidingskoorden. Samen met Siebe werd de speelclub toevertrouwd aan Florian. De speelclubbers kregen een zot jaren samen met een Power Rangers weekend. Het bivak was het begin van een jaarlijkse patroon waarin het bivak werd gecombineerd met de blok van je herexamens. Geen gemakkelijke klus die je toch maar deed telkens lukken. Op het bivak ontdekten we het raptalent van Florian. Iedereen weet hoe perfect hij Krantenwijk kan mee rappen.

Voor het volgende Chirojaar kwam er een serieuze uitdaging als enige leider bij de kerels. Het was niet altijd evident, maar Florian stond iedere zondag vast in zijn schoenen. Waarvoor de kerels van toen nog altijd dankbaar zijn. Florian is ook een harde werker, maar wel in de achtergrond zoals de stille persoon hij is. Elke taak en onverwachte broltaakjes voerde Florian vlekkeloos uit. Aan het tentenbivak van Hamont-Achel is er een anekdote die er met kop en schouders uitsteekt. Dat was het befaamde ochtendmoment op aspidag. Voor de details moet je zeker eens een klapke doen met Florian in ’t Joc.

Groen was het derde leidingskoord die hij in ontvangst nam. Samen met Tom en een uitbundige rakkergroep was er opnieuw een EXTREEM Chirojaar beleefd. Als voorbereiding op het bivak was opnieuw verantwoordelijk voor de themakleren. Een talent dat de leiding al opgemerkt had en ze wisten dat Florian kledij zou voorzien dat buiten verwachtingen lag. Los van de creatieve verkleedkledij heeft Florian toch wel een zeer opmerkelijke Chirotenue. We kennen allemaal de Chips & Chaps trui in combo met zijn mantel en extreem kousen. Toch kon Florian dit jaar een trend zetten met zijn Casio horloge.

Ook werd in Hamont-Achel radio Elleteute uit de grond gestampt. Florian feature DJ Doene stonden samen aan de draaitafel. De eigenaars dragen nog altijd met trots hun marcelleke.

Voor het 4de leidingsjaar kwam Florian samen met Michiel opnieuw terecht bij de kerels. Een jaar was voldoende zodat Michiel Florian overtuigde om mee te gaan op tochtenbivak, het vermoedelijke datingbivak. Hij stond wel al veel eerder open voor extra Chiroactiviteiten zoals de maandelijkse Chigant waar de meisjes van Tongeren ontmoet werden.

Door Corona werd het werkjaar plots gehalveerd, maar gelukkig kon er toch nog gevaren worden met de PET-flessenboot. De kerels kregen in Steinbach heel wat sjorervaring met het bouwen van hun refter en het bouwen van de Vliegende Madam was meer dan geslaagd.

Als kers op de taart kwam er een 3de jaar bij de kerels. Met Wouter naast zijn zijde kwam er opnieuw een verstoord jaar door corona. Florian wou zo graag dat het weekend met overnachting in tenten zou lukken, maar dat werd Florian jammergenoeg ontnomen. Toch werd alles gedaan wat mogelijk was. Samen met de kerels en aspi’s werd Minecraft gespeeld. Een computerspel die je het jaar voordien ontdekte. Daarnaast waren later opnieuw zondagen weliswaar in bubbles. Ook kwam er nog een uitstap om het weekend te compenseren

. Alles werd nog eens gegeven voor je laatste bivak naar MeeuwenGruitrode, waar je ook al eens was geweest als rakker. Het niveau van de themakleren werd nog een verhoogt met The Last Samurai. Ook kon je nog eens schitteren als kolonel Bagley. Het laatste kampvuur in de gietende regen toonde de kracht en standvastigheid van Florian als een rasechte Belhamel. Zijn rol als ancien zal nu worden overgenomen, maar dat geeft je de tijd om eindelijk een de films van How to Train Your Dragon te bekijken.

Florian, Smetje, Batman, Khaneman

Merci voor je gedreven inzet en alles wat je gaf aan Chirojongens De Belhamel

Britt

Er was eens lang geleden een klein klein meisje die besloot om haar in te schrijven bij een jeugdvereniging. Ze koos om intrede te doen bij de grote Chiro Dadizele. Als kleine ridder begon ze aan haar spikkeljaren. In die tijd bestonden er nog geen boeken dus veel verhalen weten we niet. Wat via het volk wel tot bij ons gekomen is, is Alfred Sudokus Kwak en het gebleit van B. B. . Het meisje geraakte met gemak door haar spikkeljaren en besloot om verder te pendelen naar de Speelclubjaren. Nu behoorde ze officieel tot de Elitegroep ‘De Schakel’. Deze begonnen met leidsters Sarah en Eva. Samen met hen vertrokken we op ons eerste grote bivak richting Bree. Eenmaal aangekomen bleek onze riddersmissie als snel duidelijk. Het domein bleek van een heks te zijn. Zelf leefden we ons uit door ons ook te gedragen als heksen. We maakten zelfs echte heksensoep. Mmm wat was die lekker. Ons eerste dagtocht was er ook eentje om nooit te vergeten. De eindbestemming was een moddermoeras. Waw wat heb jij je daar uitgeleefd. Toen werd het snel duidelijk dat je meer een ridder bent dan een prinsesje. Op de terugweg naar de bivakplaats vonden we een paddenstoel die zo groot was als een soepketel. Die hebben we samen met iedereen meegenomen naar de bivakplaats. Eens aangekomen op de bivakplaats stond er nog een verrassing te wachten op ons. Een grote stier stond op onze speelweide. Wat was dat maachtig, maar toch bleef er niet veel over van onze riddermanieren. De stoere Leidster Lies moest de stier weglokken. Toen was ze echt een held in onze ogen. Ons tweede speelclubjaar beleefden we met leidster Julie, Annelies en Kelly. In dat jaar was het ook groepsfeest. Samen straalden we als willy wonka’s op met podium met onze regensdans. We gingen dat jaar ook op piratenweekend. Dat moet een goede indruk hebben nagelaten, want je ging vorig jaar met je eigen riddertjes terug naar die weekendplaats. Op bivak in Amel mochten we voor het eerst in veldbedden slapen. Jij besloot weer om speciaal te doen en had een half bed mee. Bij het uitklappen van je luxeveldbed geraakte je vinger tussen de paletten. Voor ons hilarisch, voor jou wat minder. Ondanks je accidentje heb je toch volop geamuseerd op bivak. Je had je de Chirokriebels volop te pakken en ging door naar de Kwiksjaren.

Ons eerste kwiksjaar ging van start met Bieke en Elien. Veel weten niet meer van dat jaar. Het jaar erop hadden we opnieuw Elien. Samen met Lara werd dit een topjaar. Het bivak was ook top, hoewel het een slechte start had, want we hadden we al direct bezinning. Blijkbaar luisterden we niet en waren we te luidruchtig ofzo. Zo kennen we je zeker niet ;) Op dat kamp in Steinbach hebben we rare nachten beleefd. Morgane die zaklampen liet vallen, Lune die heel die avond gekotst heeft, Jana die ons de schrik van ons leven gaf door te babbelen in haar slaap, te bang zijn om naar het toilet te gaan dus maar plassen op de noodtrap, bommetjes in onze kamer en tenslotte de laatste avond waarop we met 4 in 1 bed moesten slapen. Wat waren we blij dat we na dit kamp geridderd werden tot officiële schakels.

Onze tipperjaren startten met Lisa, Michele en Larissa. Dit was overduidelijk ons stoutste chirojaar. We hadden een hele goede groep en staken elkaar constant aan om stoute dingen te doen. Op ons weekend in Oost-Rozebeke deden we zotte activiteiten zoals stronten in het groot en dat spel waarin we stierenkloten over ons hoofd moesten trekken. We waren stikjaloers dat de leiding een minifuif voor maxi pret deed. Die leute hebben we dubbel en dik ingehaald op bivak in Mabomprez. Het begon allemaal met onze rode draad. Iedereen kreeg een vis en het was de bedoeling om je eigen vis te behouden. ’s Nachts slopen we uit ons bed om vissen van andere tippers in onze eigen bokaal te doen. Wij leefden ons helemaal uit, tot enorme ergernis van de aspies, want zogezegd verpestten wij hun laver. Zo begon er van dag één al een strijd tussen aspies en tippers. Zo hebben we eens al hun bh’s afgepakt en zelfs Anna’s Marie-Jo aan de vlaggemast gehangen. Het ging zelf zo ver dat we echt ruzie hadden met de aspies, maar gelukkig namen onze leidsters het voor ons op. Zo hebben we nog een hele lijst met … maar we zijn zeker dat die herinneringen nog heel goed in je geheugen zitten. Op dagtocht waren we echte stoeries toen we in een meer onze bikini’s helemaal afdeden om een foto te trekken. Wat een toeval dat er net op dat moment een groep kajakkers passeerde… We voelden ons zodanig stoer dat we het op het einde van het bivak nog eens deden. Ons 2de tipperjaar was met Frele en Yenka. Wat ik me daarvan vooral herinner is ons weekend. Jij en ik wilden maar niet slapen, dus besloten de koks om ons te straffen. Jij moest het volledige gebouw omringen met mini mini steentjes en ik moest een

volledige vuilzak vul met gras met een lepel. Stiekem vonden we het hilarisch maar de straf stopte maar niet he. Op bivak in leopoldsburg wilden weer eens stoer doen en probeerden we voor het eerst keukenroof te doen. We wisten exact wanneer de koks gingen gaan slapen, dus bleven we ook zo lang op. Wat we vergeten waren uit enthousiasme is dat de kampplaats heel eng was en dat we door het bos moesten voor we bij de keuken waren. Toch is het ons gelukt om tot de keuken te geraken. Maar juist wanneer we er bijna waren hoorden we lawaai en geklop in de hemen. We wisten niet wat doen. Ik besloot om het eerste te nemen wat ik zag en dat was een suikerklontje. Daarna liepen we voor ons leven terug naar onze tent en hebben we het nooit meer herhaald. Of het suikerklontje ons gesmaakt heeft weet ik niet meer.

Onze tiptiensjaren begonnen met Ellen en Anse. Zij zorgden voor hele creatieve spelletjes. Iedere zondag was de max. Het weekend had thema Amerika. Ook de tijd was in het Amerikaans. Dit zorgde voor heel veel verwarring, vermoeidheid en niet kunnen slapen op de juiste momenten, maar waaw wat was het een maachtig weekend. Het weekend in het 2e jaar tiptiens was wat minder. Lara en Miet kozen het thema Ijstijd. Juist op het moment van ons vetrek begon het effectief te sneeuwen. Wij moesten fietsen naar Diksmuide. Wat was dat de hel. We kwamen maar om 1u toe op onze weekendplaats en allemaal doodbevroren. Toen we zagen dat we nog eens in een tent mochten slapen was de sfeer er helemaal af. Toch hebben we dat overleefd en sindsdien ben je een echte strijder. Doorheen het jaar hebben we de leiding wel teruggepakt door wat ambetant te doen. Weet je nog dat Miet geen weg meer kon met ons en besloot om ons gewoon op te sluiten in ons heem? Zij vond het grappig tot we via de ruit uit ons heem geraakten. Ochiere wat heeft zij afgezien met ons.

En plots waren we aspies. Onze inleefweken waren de max en samen hebben wij ook de fuif getrokken. Wat was dat een succes en zo’n mooie afsluit.

Na je tweede aspiejaar besloot je om leidster te worden. Je mocht nu zelf kleine riddertjes opleiden en wauw wat deed je dat goed! Samen met Ines begon je bij gele speelclubbers.

Na 1 jaar had je nog veel zin dus koos je om er nog een tweede jaar bij te doen. Opnieuw koos je om de speelcub te doen. Nu samen met Marie en Maud. De laatste werkweken heb je je ook voluit gegeven. We hebben kunnen genieten van je vrolijkheid en je mooie lach.

Nu, 14 jaar later moeten Chiro Dadizele en Chiro De Schakel afscheid nemen van een echte strijder. Ondanks je dit hoofdstuk afsluit, weten we dat Chiro Dadizele altijd een belangrijk deel zal uitmaken van je verhaal.

Liefste vriendin, Liefste Britt

Dankuwel voor alle mooie momenten, herinneringen, enthousiasme en je harde inzet voor Chiro Dadizele. We zullen je zeker en vast missen.

En er kwam een varken met een snuit en dit verhaaltje is uit.

Dikke knuffel Miet, Heline en Adey

Manon

Lieve vriendin,

Jouw eerste chirozondag herinner ik mij nog goed. Het was in ons eerste jaar als Tiptien op vriendjesdag. En wat ben ik blij dat die vriendjesdag georganiseerd werd, anders had Chiro De Schakel jou nooit leren kennen.

Op het eerste zicht leek je toen een stil en afwachtend meisje maar al snel toonde je dat dit niet het geval was! Meteen werd duidelijk dat je een echte chirobjitte bent en zal blijven. Met veel verlangens vertrok je op jouw eerste bivak naar Leopoldsburg met Nel en Astrid als leidsters. We schminkten ons in dieren en vertrokken zo op dropping en we gingen ook uit de kleren voor een monokini fotoshoot (maar die foto’s werden later gelukkig nooit vertoond) . Je hebt je toen vermoedelijk wel eens afgevraagd waar je eigenlijk beland was maar na dat eerste bivak was je gelukkig verkocht en sindsdien zit Chiro in jouw hart.

In ons 2de jaar Tiptien met het bivak in Amel sliepen we op tweedaagse op een camion boven de stront. Er zijn gezelligere plaatsen om te slapen maar jou hoorde je niet klagen omdat je er altijd het beste probeert van te maken. Over beste gesproken, datzelfde bivak was 1 van de hoogtepunten de battle Aspies VS Tiptiens waarbij we met een score van 43-8 met glans wonnen. Het is iets wat hen nog altijd blijft achtervolgen, sorry toenmalige Aspies.

Daarna vlogen we in onze Aspiejaren waarbij we op onze inleefweek uren dansten op de WII, pizza’s maakten voor onze mannelijke wederhelften en vooral wakker bleven tot in de vroege uurtjes, iets waar jij wel een krak in bent J We vertrokken op bivak naar Laakdal, daar deed je een poging om je haar rost te kleuren maar spijtig genoeg dacht jouw haar er anders over, met maar een kleine roste schijn als resultaat. We zaten toen ook samen in een fietsgroepje op tweedaagse, ik zal maar niet beginnen over die rivier die we, grof geschat, zeker 6 keer hebben over gereden, maar je bleef trappen en lachen!

Op ons laatste bivak als lid trokken we naar Steinbach met Bente en Louise. Je had vanaf het begin van je carrière al moeten horen welke prachtige plek Steinbach wel niet is en toen kon je dat met je eigen ogen ervaren. Het werd een bivak met een special evening met als thema trouw waarbij we zeker de helft van eten over hadden, een spannend nachtspel speelden tegen de tiptiens met voodoo-popjes en een tweedaagse waarbij we vermoedelijk alle bergen van de Ardennen (en in het bijzonder La Chouffe) hebben beklommen, allee dat dachten we toch. Het vierkant in Steinbach was voor iedereen van het jaar 2000 een speciaal moment. We waren al het hele bivak geheime gesprekjes aan het voeren over leiding zijn, tot de verdenkingen van Adey toe, die dacht dat we samen zouden staan.

Je werd uiteindelijk met veel trots leidster van de Tippers samen met Adelien. Samen waren jullie een geoliede machine, denk maar aan de domino die jullie maakten uit lucifers door het hele heem of jullie fameus meisjesspel met de Tippers op bivak. Maar het meest legendarische van dat jaar was toch wel het horrornachtspel waarbij jullie de Tippers deden geloven dat er 2 Tippers vermist waren, terwijl jullie die gewoon verstopt hadden. Ik vermoed dat sommige Tippers daar nog altijd van dromen.

Dat de rode afdeling op je lijf geschreven was, toonde je in je 2de leidingsjaar en deze keer had ikzelf de eer om jouw medeleidster te zijn bij de Tippers. Tijdens het vieruurtje werd de ronde ‘Wat heb je deze middag gegeten’ geïntroduceerd en vertelden we met plezier over onze kotavonturen in Gent waarbij de Tippers aan onze lippen hingen. We waren ook trouwe supporter van onze leden die een crush hadden op sommige mannelijke leiders.

Op ons gevangenisweekend in Emelgem amuseerden we ons rot met de escape room en het dorpspel waarbij de Caddy een hoofdrol speelde in de finale van het spel. Toen ons bivak in Bilzen voor de deur stond, moest ik jou jammer genoeg in Dadizele achterlaten omdat corona roet in het eten had gegooid maar desondanks hebben de Tippers enorm genoten van het bivak die we samen hadden voorbereid. Ook al was je dat bivak niet fysiek aanwezig, met de leiding konden we genieten van jouw prachtig

ingezongen versie van het themaliedje. Het gaf ons vele leutige momenten op de bivakflash na een lastige dag op corona-bivak.

Je chirovuur bleef stevig branden waardoor je in Bilzen een groene fluitekoord kreeg samen met Adey en Ines. Je bewees dat je een echt paardenmeisje was tijdens jullie Kwiksdag en je was ook diegene dat een fameus watergevecht in de Chiro in gang trok. Jij geeft je altijd 100%, zoals tijdens de Kwiksshow dit bivak als DJ Trampo maar waar die naam van komt is een verhaal voor een andere keer J

Lieve Manon,

Jouw chiro-carrière was wat korter dan normaal maar voor mij (en voor vele anderen) lijkt het alsof je er al bij bent vanaf de spikkeltjes.

Je was een prachtige leidster, een leidster die een hart had voor haar leden en ook bij hen geliefd was. Een leidster die altijd klaar stond voor haar medeleiding en waarvoor nooit iets te veel gevraagd was. Je hebt alles gegeven de voorbije 7 jaar waardoor je nu op een welverdiend chiropensioen kan gaan. Bedankt voor je enthousiasme, jouw gekke stoten waardoor wij eens goed konden lachen maar vooral bedankt voor de oprechte vriendschap.

Je bent nu al een gemis voor Chiro de Schakel en Chiro Dadizele.

Veel liefs, Marie

Marie

Lieve leidster, liefste vriendin

Herinner je jouw eerste bivak ooit nog? Alfred Judokus Kwak nam jou mee op een fantastisch en memorabel spikkelbivak. Daar startte je onbewust een lange en mooie Chiro carrière; Eentje vol hilarische momenten, leerrijke jaren en prachtige vriendschappen. Zo ging je voor het eerst op groot bivak in Steinbach. Daar bewees je dat je een persoon bent die er altijd voor iedereen wil zijn. Zo bood je vol enthousiasme iedere platte rust alle andere speelclubbers een massage aan.

Ook in de kwiks was je er eentje die er bovenuit stak. Zo leerde iedereen je kennen als een uitstekende discodanseres. De kwiksjaren staan ook wel gekend als het jaar van Daizel VS. Slyps, maar gelukkig verdween deze rivaliteit en werden jullie echt een gehechte groep tippers het jaar later. Een keukenroof hier en daar, of een BH stelen van de aspies. Samen met de andere tippers hield je ervan om wat kattenkwaad uit te halen. Je was er dan ook als de snelsten bij om samen dobbelstrip te spelen. Wat je je vast nog herinnert was die keer toen jullie allemaal samen hadden weggelopen en de leidsters jullie kwamen zoeken met zakklampen nadat de LK was afgelopen. Niet te vergeten, datzelfde jaar werd je ook bekroond tot Miss Barbie.

Pas in de tiptiens heb ik jou leren kennen. Herinner je jou nog onze eerste tweedaagse als tiptiens met het luxueus zwembad. Samen hadden we rap ondervonden dat er ook een sauna aanwezig was, die moesten we uiteraard eens goed uittesten na al die uren wandelen langs de velden van het leger.

We kunnen allemaal wel bevestigen dat het tiptiens jaar met Ellen & Anse ééntje was waar we de gekste dingen beleefden. Misschien komt het al in je op, dat bivak hebben we ons voluit gegeven op het bache-baseball spel tegen de Aspies. De eindscore 43-8 zal zeker wel nog in je geheugen geprint staan. Maar misschien ook de geur van de stront waar we bij sliepen op tweedaagse.

Tijdens onze eerste inleefweek in de touwladder nam je een relaxerend badje in de lavabo met team Messely. Dat is wel een beeld dat geen enkele aspie zal vergeten. Datzelfde jaar bewees je dat je ook een actrice bent om u tegen te zeggen. Tijdens het groepsfeest van Pinokkio, nam jij de rol van goede fee op jou. Met jouw pompidoe aan je zijde, nam je heel de zaal in. Je werd ook Aspieneut. De meeste leden zullen misschien wel denken dat dit komt omdat je je voluit had gegeven tijdens een spel. Maar eigenlijk is het omgekeerde waar. Het Aspieneut spel bleek een mol spel te zijn waarbij de Aspie met de laagste score won. Nu, je volledig geven is een typerend kenmerk dat tijdens andere activiteiten wel vaak naar boven kwam. Zo kreeg je ook de totem: volhardende vlinder. Je zette dan ook als trekker een machtige editie van Freek Out de onderwater editie neer.

Steinbach was de plaats waar je voor het eerst op groot bivak ging, maar wat je toen als speelclubber niet wist was dat je daar ook je eerste groene leidingskoord zou ontvangen. Samen met Louise nam je de kwiks mee op avontuur met de Marie-Louise. Op bivak namen jullie matroos Ines mee aan boord tijdens een spetterende kwikshow. De kwiks van toen zullen je zeker nog herinneren als een lieve en enthousiaste leidster, tenzij op de avonden dat we hen toertjes lieten lopen in hun pyjama nadat ze wat te veel gebabbeld hadden.

Ons tweede jaar leiding startten we samen bij de tippers. In onze matching doorzichtige regenjassen gaven we de tippers een proevertje van ons studentenleven: een doop, cantus en baby boom honkbal mocht niet ontbreken. Maar de top momentjes vielen toch wel telkens op vier uur waar vele roddels en liefdesverhaaltjes passeerden. Datzelfde jaar nam je ook de taak als groepsleidster op jou. LK’s leiden kon je goed, je was er altijd voor ons, behalve wanneer je op de wc zat voor, zoals je het zelf zou verwoorden, ‘het skit’. Want zoals iedereen nu wel heeft ondervonden, zijn paprika’s niet echt je ding.

Je Chiro carrière sluit je af bij de speelclub samen met Britt & Maud. Lachen met de antwoorden die de speelclubbers soms gaven kon je goed, ook zette je hen aan tot een gigantisch watergevecht tegen de Kwiks op

zondag. Een liefdes ronde of een rondje ‘wat heb je gegeten vanmiddag’ waren dingen die ook nooit ontbraken tijdens jullie vieruur op zondag.

Samen beleefden we ons allerlaatste bivak hier in Hallaar. Een spetterende ABBA act, een spannende vlaggeroof en een gesprek op de gang over die ene elektricien vatten je laatste momentjes als leidster samen. Met de quote: half werk doe ik niet, stop je met de Chiro. Weet maar zeker dat je nooit half werk geleverd hebt. Lieve Marie, of zal ik zeggen lieve Trui, bedankt voor je enthousiasme, doorzettingsvermogen en inzet voor de Chiro maar ook voor je vriendinnen.

Dikke knuffel, Ines en Manon

Ines

Lieve vriendin Van onze eerste chiro jaren weet ik niet zo veel meer, maar wel weet ik dat jij als spikkel al een die hart schakeltje was. De eerste keer 10 dagen op bivak mochten wij inzetten in het mooie Steinbach samen met Liesbeth, Annelies en Lieselot. Daar ontstond het liedje van de speelclub, ik zou het willen zingen maar dat zal ik jou niet aandoen. Wat me ook nog bijbleef was dat je als kwik tijdens onze kwikshow de schakel kennis liet maken met Zwitsal, zalf voor baby’s. Je had toen beter een procentje gevraagd aan hen voor die prachtige reclame spot.

Tippers: Waar ik me wel veel kan van herinneren is onze tipper jaren. In ons eerste tipper jaar, ging je jammer genoeg niet mee op bivak, maar de schade haalde je het jaar erna zeker in. In ons tweede jaar gingen we naar mabompré. Michelle, Lisa en Larissa hebben toen wel wat afgezien met ons. We hebben dat jaar wel een aantal streken uitgehaald e, En jij was ook altijd aanwezig / 0 1 2 Weet je nog dat we ons wilden verstoppen achter de struik naast onze tent, en de andere leiding zei dat we weggelopen waren, maar onze eigen leiding totaal niet boos kon zijn op ons. Of die keer dat we de andere wilden laten slapen en we met een paar in de stille tent hingen zitten om daar te praten. Toch wel een goed plan van ons, maar dat zag de leiding anders, want de volgende dag mochten we met z’n allen patatten skellen en toertjes lopen. “ stiekem vonden we dat wel leuk en jij zeker”

Als ze naar jou kijken zou iedereen denken ‘amai zukke fraai meiske’ maar daar is niets van waar. Met jouw onschuldige blik zet je anderen aan om dingen te doen. Hé adey weet je nog zo iets met een potje en Larissa haar bed. Ik zal de details misschien voor ons zelf houden.

Eerste jaar tiptiens Ons eerste blauw jaar mochten we inzetten met Nel en Astrid, en omdat alles nieuw voor ons was, kregen we de Nelstrid Survivalgids met tips en

tricks over tiptien zijn. Maar die had jij niet nodig. Op bivak in Leopoldsburg bewees je aan iedereen wat voor een durver je was door eens te gaan kijken naar het verlaten huis niet ver van onze tenten. Tijdens de tiptienjaren, was je de favoriete schakel van Brent. Op Ketiweekend werd je gekoppeld aan deze droomman. De droomdate volgde op ons weekend in Amerika een jaar later: een tête-a-tête met ribbetjes op de laatste avond, kan je je nog een mooiere date inbleeden? Hint hint het is niet omdat er een keeper in de goal staat, dat je niet kunt scoren he.

Tweede jaar tiptiens: Ons tweede jaar tiptien met Anse en Ellen was toch wel eentje om nooit te vergeten. We trokken naar Amerika tijdens het ketiweekend. Met een ferme jetlag, probeerde je ’s nachts het blauwe draad spel te winnen door iedereens cola fles leeg te slurpen. Waarna je de kamer terug binnen kwam met enkele ferme boeren. Na onze trip naar Amerika, volgde ons bivak in Amel. Hier speelden we een van de leukste spelletjes uit onze chiro-carrière: bache honkbal. Met 43-8 wonnen we de battle tegen de aspies, en dit hebben ze nog lang mogen horen. Maar dat was niet onze enigste battle tegen de aspies. Herinner je jou de ene nacht nog waarin we al hun tenten wilden toesjorren. Jij liep de staf binnen om piketten en sjorkoorde te stelen. Daarna durfden we niet meer, maar jij verplichtte ons allemaal om in het midden van de nacht alle tenten toe te sjorren. Jammergenoeg , waren we vergeten dat alle tenten 4 deuren hadden in plaats van 1. Ons masterplan mislukte, maar dat hield je niet tegen om op datzelfde bivak ook een boeket bloemen te stelen en Liese Claeys letterlijk alles wijs te maken dat je maar kon. wat was da weer van da thermisch ondergoed en wandelen naar Frankrijk / 0 1 2

Eerste jaar aspie: Free de B en Free the V omschrijft ons eerste jaar aspie met Hanne en Nel. Met ons secretaresse pakje en een goeie brunch, planden we ons eerste aspiejaar in. Ook in dit jaar liet je jouw enthousiaste zelf altijd zien! Je werd zelf uitverkoren als het meeste enthousiaste lid. In dat jaar mochten we ook voor het eerst de fuif organiseren en wat was dat vermoeiend. Jammer genoeg, had je toen je slaap wat verkeerd ingepland. Terwijl iedereen nog aan het werken was, lag je samen met Liese te snurken

tegen de muur. De prijs voor het meest enthousiaste lid was niet het enige die je dat jaar op je naam kreeg. Want de award voor heetste, snelste en knapste fotomodel gaat toch ook wel naar jou. Tijdens onze inleef week lieten jij en Hanne ons zien hoe je een echt fotomodel moest zijn. De bewijzen zijn te vinden op de harde schijf.

Tweede jaar aspie: Ons tweede aspie jaar begon toch niet zo leuk als alle andere jaren. We waren op een zonnige zondag namiddag het ‘fleurspel’ aan het spelen. Plots liet je jouw super nonchalant op de grond vallen, en riep je ‘aah mijn knie is uit de kom’. Niemand geloofde het eerst, want jouw val leek precies niet echt. Maar inderdaad, jouw knie was effectief uit de kom, en de ambulance moest komen. Onze lach veranderde in een traantje, maar gelukkig was alles terug oké! Ons laatste bivak als lid was in steinbach. Ook daar liet je jou van je meest sexy kant zien. Normaal doen mensen hun blouse knoop per knoop open als ze die willen uit doen, maar jij liet de knopen er gewoon afspringen! Met zo’n spetter eindigde je jou jaren als lid en sprong je in je eerste jaar leiding.

Spikkelleiding Op de plaats waar we ons eerste bivak beleefden kregen we samen onze eerste paarse fluitenkoord. Samen met Emmeline en Lies zorgden we ervoor dat de spikkels een fantastisch jaar kregen. Met jou erbij was het altijd wel plezant. We maakten de spikkels van alles wijs en lachten ons kapot met hun goeie mopjes. Waarom gaat jantje met de ladder naar de winkel? Om de hoogste prijzen te zien. Het was toch wel grappiger toen een spikkel die mop vertelde. Op bivak in Retie ging je mee met de kwiks. Dat jaar stond de Marie-louise centraal bij de kwiks, maar tijdens de kwikshow stal je zoals gewoonlijk de show als piraat. Niet alleen tijdens de kwikshow stal je de show. Samen met Miet en Manon leefde je jou in in de rol van Molly, het weeskindje dat niemand nog zal vergeten na jouw acteer prestaties. De band die tussen de weeskindjes ontstond is uitgegroeid tot een vriendschap die eeuwig zal blijven duren.

Speelclub leiding Je tweede jaar als leidster kreeg je de gele fluitekoord samen met Britt. Jullie hebben het jaar gestart met het heem helemaal vol te hangen met kerstlichtjes en gezellig dat de speelclub het vond. De liefjesronde bij het vieruur kon natuurlijk niet ontbreken, waarbij je dat jaar zelf ook kon vertellen dat je een liefje hebt. In februari vertrokken jullie op een drill legerweekend waarbij de speelclub wakker werd gemaakt met potten en pannen, zelf vonden jullie het de max, maar de speelclub iets minder. Op bivak in Bilzen speelden jullie het grote eierenspel, waarbij de speelclub bedolven was onder de eieren want de leidsters hadden gewoon het spel stopgezet en alle eitjes die over waren naar de speelclub gegooid. Britt en Leonie zullen niet rap de avond voor dagtocht vergeten, waarbij ze met twee bijna de hele nacht wakker waren geweest om voor de wenende kindjes te zorgen en jij dit negeerde en gewoon verder sliep. Dit was zeker niet de laatste keer, dit kan de leiding waarbij je nu slaapt wel bevestigen.

Kwiksleiding: Na paars en geel, volgt natuurlijk groen. In je derde jaar leiding, nam je de kwiks mee in een jaar met ponywandelingen, en battles tegen de rakkers. Nadat ze jullie aanvielen met verf en pluimen, kidnapte je een van hen in het kwiksheem, waarna jullie eieren kapot smeten op zijn hoofd. Je leerde de kwiks, wie het laatst lacht best lacht, en lachen deden jullie toen alle rakkers de ramen aan het kuisen waren. Ook had je samen met Adey en Manon, een geheime pot duo choco. Vieruren deden jullie in stijl, net zoals toen je de kwikshow opende als DJ KO. Het was een bivak waar veel spannende dingen gebeurden. Je nam de kwiks mee in een nachtspel vol paters en nonnen, waarbij jij toch wel enorm goed in je rol zat. Later op die avond ontving je de dieven van de vlag ook in datzelfde nonnen pakje. ‘kom we gaan da hier keer afdoen e’ zei je tegen de jongen die de vlag om zich had terwijl je die aan het losknobbelen was. Jammergenoeg werkte jouw plannetje niet. Door al die spanning van de avond had je nog eens zin om voor de laatste keer jouw slag te slaan. Samen met Manon, Britt en Adey gingen we de tippers en tiptiens gaan kleuren. Het bleef niet bij kleuren want we hadden twee duiveltjes ( Brecht en Arjen) die ons influisterden om de tenten van de tiptiens toe te sjorren, en dat moeten ze jou geen twee keer zeggen. Opnieuw had je een glorie rol in het thema deze keer nam je de hoofdrol op jou en leefde je jouw volledig in in de rol

van Thomas. We hebben het misschien al veel gezegd, maar wat kan jij acteren! Het is nog niet te laat om een carrière switch te maken é.

Lieve Ines

Na paars, geel en groen volgt er jammer genoeg geen rood meer. Je sluit je chiro-carrière hier in Hallaar af met een spetterende danschoreo op ABBA. Je zal iedereen altijd bijblijven als de enthousiaste en zotte doos dat je bent. Bedankt voor de hilarische lachbuien die iedereen met jou heeft gehad. Je zal een groot gemis zijn binnen chiro de schakel, maar ik weet zeker dat we jouw schaterlach nog genoeg door de straten van Dadizele zullen horen.

Merci vriendinne!

Marthe

Lieve vriendin Hier sta ik dan. Na 15 jaar heb ik de eer om samen met de hele schakelgroep de hoogtepunten van jouw fichebak te doorlopen. Ik kan alvast zeggen: we hebben moeten snoeien, want je maakte toch heel wat mee. Zet je maar op je gemak, trek je dekentje nog wat dichter en geniet van jouw fratsen.

Je eerste ervaring in de chiro was als tweedejaar spikkel. Samen met je zus en je buurmeisje Liesel kwam je naar de plaatselijke jeugdbeweging. Veel andere kinderen kende je nog niet, maar toch was het al snel duidelijk dat chiro iets voor jou was. Terwijl Emma altijd gelekt thuiskwam, was jij quasi elke zondag helemaal vuil. Zou de beek daar voor iets tussen gezeten hebben?

Ook al dacht je eerst dat ik een jongen was, al snel trokken we naar elkaar toe als de twee ‘outsiders’ die niet in Dadizele op school zaten. Wat was ik jaloers op bivak wanneer de post toekwam: jij kreeg àltijd de meeste brieven. Nu heb ik ontdekt hoe je dat klaarspeelt: je schreef op voorhand al je brieven voor je familie, zodat ze zeker zouden terugsturen!

Je bleef in de chiro, zelfs wanneer je zus na haar kwiksjaren afhaakte. Herinner je je het bivak in Bree, met de heks? Of in Amel, waar bleek dat je heel goed een WC-madam kan spelen. Van ons eerste tipperjaar hebben we niet veel herinneringen, behalve dat we tijdens het vrij spelen telkens in onze vaste boom klommen om wat te babbelen. Maar dat zou veranderen in het tweede jaar als tipper. Onder leiding van MJM deden we de gekste dingen. Op bivak in Steinbach kwamen de deugnieten in ons boven. Paulien en Louise leerden ons het fenomeen ‘keukenroof’, we hingen de bh’s van de aspies aan de vlaggenmast en stalen zelfs de vlag. Op de voorlaatste avond verwenden we onszelf met een legendarisch warm, of ja, lauw badje. Wat hebben we genoten dat bivak. Helaas kwam er voor jou nog een bitter einde: je werd ziek op de laatste dag. Zo ziek, dat je op de trap van boven naar beneden hebt moeten overgeven. Oeps!

In de blauwe jaren zou onze fichebak nog meer gevuld worden met belevenissen. Op dropping bleven we net voor het einde wat plakken bij onze ‘maten’, zodat we niet te vroeg terug zouden zijn op de bivakplaats. Ook kwamen we te weten dat jij een echte slaapkop bent: je hebt praktisch tijdens het volledige 24h-spel geslapen. Ook ben je erin geslaagd om geen enkele nachtwake mee te maken. Maar ik denk niet dat je dat zo erg vond.

In het tweede jaar als tiptien maakten we onze reputatie als chiro chocomelk waar op ketigewestweekend: we vulden een volledige kamer met onze bende en weigerden om zelf maar frisdrank te drinken. Wat zouden Nel en Astrid trots op ons zijn!

Voor onze tweede dropping werden we afgezet aan de Olmense zoo… Geshminkt als dier. Dat deerde ons niet en we vonden vlot de weg terug. Iets minder vlot en vooral minder slim waren we op tweedaagse. We dachten om te picknicken op een open veld langs de weg, maar dat bleek een militair domein te zijn. Ai…

Dan kwamen onze aspiejaren. De afsluiter van je tijd als lid en dankzij Lara & Marieke en Nel & Hanne waren dat twee memorabele jaren. We vlogen er meteen in met een inleefweek stampvol activiteiten. Een eng nachtspel in het bos, met de tetjes bloot in het gangske – zou er ons iemand gespot hebben? De toon was gezet voor de rest van het jaar.

Denk maar aan je glansrol met Emmeline op spikkelbivak als Annemieke en Rozemieke. Je slaagde er telkens in om de ene zin die je moest onthouden compleet fout te zeggen, waardoor Emmeline niet meer kon inpikken. Die zomer trokken we ook voor de laatste keer als lid samen naar Laakdal op bivak. Je kon er niks beter op vinden dan de leden wijs te maken dat je zou stoppen met de Chiro. Wij wisten natuurlijk wel beter en op het vierkant mocht je je rode fluitenkoord in ontvangst nemen. Samen met Annelies nam je de rode bende onder je vleugels. Jullie kenden elkaar noch van haar noch van pluimen, maar het klikte onmiddellijk! De tippers kregen een fantastisch barbieweekend voorgeschoteld. Jullie vaardigheden in kloklezen zullen de tippers nu nog herinneren, want je wekte de leden maar een uur te vroeg voor dauwtrip.

Het volgende jaar waagden we ons samen aan de oranje aspiranten. Wat een zalige bende was dat. Elke zondag zorgde je ervoor dat de activiteiten piekfijn in orde waren. Op inleefweek maakten we ook heel wat mee: we trokken met de aspies die in Menen op school zaten naar Roeselare om er een stadsspel te spelen. Vraag me niet hoe, maar plots waren we elkaar kwijt en begon het nog eens keihard te regenen. Gelukkig zijn we allemaal veilig in de Touwladder geraakt. In Retie schitterde je als de immer dronken miss Hannigan. Je zou bijna geloven dat het echt was ;) .

Je paarse jaartje was er een speciaal. Je trok in het eerste semester naar Engeland om daar te studeren, maar niet zonder eerst je medeleiding te lanceren in hun eerste leidingsjaar. Je terugkomst zullen de spikkels geweten hebben. Op spikkelbivak aten jullie Pippi-gewijs spaghetti met de handen. De tocht naar de broodjes zal in het geheugen van Miet en Arthur gegrift staan, alweer een meubelbakavontuurtje erbij!

In je laatste jaar ging je weer wat ouder, je stond bij de tiptiens met Heline. Het chirogebeuren werd opnieuw ingeperkt door corona, maar jullie enthousiasme was niet te temperen. Zo stond Dadizele in rep en roer door jullie vlaggenroof. En toen jullie op daguitstap gingen naar Gent begaf jullie app het waardoor jullie last minute nog een spel uit jullie mouw moesten schudden. Ook dit bivak was meer dan memorabel. Vanaf dag één gingen we al los op een minifuif voor maxi pret en ook met de tiptiens was het telkens plezant. Een belangrijke vermelding in de fichebak is er voor de tweedaagse, die vermoeiend, maar vooral avontuurlijk en verbindend was.

Liefste Marthe, ik zou zo nog even kunnen doorgaan met alles wat we samen meemaakten in de chiro. Het zijn herinneringen voor het leven en er zullen er zeker nog komen. Bedankt voor je engagement, je mag trots zijn op wat je voor deze groep gedaan hebt. We zullen je missen!

Liefs, Marie en Emmeline

Emmeline

Lieve vriendin

Doorheen de jaren verzamelde je tal van herinneringen en stopte je die telkens in een herinneringsdoos. Voor de gelegenheid zijn wij eens door die doos gegaan op zoek naar pareltjes die jouw chirojaren bij de Schakels getekend hebben.

Als jong spikkeltje zette je jouw eerste stapjes in de Chiro van Dadizele. Omdat we toen maar één keer per maand welkom waren, hebben we van deze jaren niet zo veel herinneringen.

Van de paarse bende ging je over naar de speelclub. Vol enthousiasme ging je ook voor het eerst mee op bivak. Al had je tijdens jouw tweede bivak niet zo veel geluk en werd je ziek.

Dat liet de chirovlam in jou niet doven en vol goede moed ging je over naar de kwiks. Tijdens die jaren heeft ook de leiding ontdekt dat jouw kwebbel niet vaak stilstaat. Weet je nog die keer dat je als straf de patatjes moest schillen met Febe Samyn omdat je te veel gebabbeld had?

Van groen gaan we naar rood, al vinden we van ons eerste jaar tipper niet zoveel terug in de doos. Het tweede jaar daarentegen was een jaar om nooit meer te vergeten. De tiendaagse in Steinbach was het bivak waar we de keukenroof ontdekten, waar we een badje vulden midden in de nacht en de bh’s van de aspies hadden opgehangen.

Met Indra en Marieke als leidsters knalden we de blauwe jaren in. Zo toverden we ons heem om in een ware spa of diende het als oorlogsterrein voor ons voedselgevecht. Op dat bivak werd nog maar eens bevestigd dat we onze slaap nodig hebben. Ik wou zeggen, herinner je je nog dat 24uur spel… Maar we moeten toegeven, eigenlijk niet, we hebben zowat de hele nacht van dat spel geslapen.

Ons tweede jaar als tiptien startten we gewapend met onze Nelstrid survival gids. Daarin kregen we een uitgebreide uitleg over het versieren van de hotties uit onze school, hoe we onze jaren als tiptien nog zotter konden maken en zoveel meer. Al stond er nergens in die gids dat picknicken op een oefenterrein van het leger not done is.

De knallende tiptienjaren waren slechts een voorproefje voor onze aspiejaren. We namen een vliegende start met de inleefweek in september. Die werd gekenmerkt door het zingen van pitch perfect (ja liefste leden, vandaar komt de pitch perfect hype), de mislukte sauna en lange avonden aan het vuur. De toon was gezet: onder leiding van Marieke en Lara zouden we nog gekke avonturen meemaken. We voerden al snel de zoenpoen in, waarvan alleen wij weten wat die precies inhoudt + , . .

Als aspie hadden we ook de primeur om de allereerste aspirantenfuif te organiseren. Met als thema classpie or trashpie verliep de avond niet altijd even vlotjes, maar het leverde ons wel gekke herinneringen en foute foto’s op.

Op onze tweedaagse in Houffalize feestten we gewoon verder op het plaatselijk volksfeest. Met jouw overtuigende vertoning als miss Denemarken won je de titel van Aspieneut, voor ons zeker geen verrassing. Tot slot mochten we dat bivak voor de eerste keer ons haar knaloranje verven. Eerst waren we niet zeker of het wel effect zou hebben, maar onderschat de kleurshampoo van Kruitvat niet!

Het tweede jaar stond vooral in het teken van groepsfeest. Jij had een hoofdrol beet als juf Anna. Dat personage was op je lijf geschreven. Onze aspiejaren werden gekroond met een bivak in Laakdal, samen met Marie en mezelf sliepen we in de liefjestent waar we vol spanning wachtten op een brief van de jongens.

Het was ook in Laakdal dat je je eerste fluitkoord kreeg. Samen met Evy stond je in de startblokken om de playclub een plezant jaar te geven. Alle speelclubbers van toen kennen vast nog de handshake en de kreet PLAYCLUB.

In je tweede jaar leiding nam je drie eerstejaars onder je vleugels als spikkelleidster. Op jullie bivak in teken van Rox en Mega Mindy liet je alweer het beste van jezelf zien.

Samen met Lies waagde je het volgende jaar de sprong naar de aspies. Lekker met de meiden… op bivak naar de maanvallei in Bilzen. Daar maakten we ook weer van alles mee. Als echte punker of was het Sir William de Noir (?) speelde je de pannen van het dak. Of weet je nog die nacht toen we met de leiding buiten sliepen en we de regen straal negeerden? En een classic stoot voor jou kon dat bivak ook niet ontbreken, de weg kwijtraken op de terugweg naar de kampplaats is toch ook weer typisch he!

Op het einde van het bivak kreeg je een rode fluitekoord rond jouw nek. Al was er bijna geen sprake van het trio wanneer jullie net op tijd doorhadden dat jullie tegen een afsluiting reden. Hopelijk zit er ondertussen een stadsplannetje van Gent in je koffer, die was zeker van pas gekomen op jullie daguiststap. Dit bivak gaf je voor de laatste keer alles van jezelf. Voor de gelegenheid zocht je de gekste verkleedkledij bij elkaar en ook je geel kleedje kwam weer van pas, deze keer als dirty farm girl tijdens jullie boerenspel.

Nu staan we hier aan het kampvuur in Hallaar, waar je de afgelopen dagen nieuwe herinneringen maakte voor in je doos. Een woudloperskeuken zonder barbecueroosters en de dubbele dauwtrip zal je dan ook niet snel vergeten.

Liefste Emmeline bedankt voor de vele jaren inzet in de Chiro. Voor raad en daad konden we bij jou terecht, je was een luisterend oor en bovenal een schat van een vriendin. Wat zal Chiro De Schakel jou missen.

Dikke kus Marie en Marthe

Tujar

Lieve vriendin

Na al die jaren in de Chiro heb je besloten om er een punt achter te zetten. Van bij de spikkels tot aan de Aspies tot het leidster zijn heb je alles gegeven. Een Chirowiet in hart en nieren, zoveel mooie momenten om te koesteren.

Het begon allemaal bij de spikkels, zelf herinneren we hier niet zo heel erg veel van. Maar na een babbel met Elke, die toen onze leidster was, bleek dat we toen al niet al te braaf waren. In de Speelclub mochten we eindelijk 10 dagen weg van huis en wat waren we blij. Ons eerste bivak in Steinbach zal ons altijd herinneren aan leidster Lieselot, wat er toen gebeurde op de bache gaan we denk ik nooit vergeten, misschien was dit wel de aanzet om altijd met T-shirt op de bache te gaan.

Dat we een sterke groep waren werd al snel duidelijk in de voetbalmatch tegen de Kwiks, 2 jaar op een rij wonnen we en nu nog zingen ze het liedje die we toen uitgevonden hadden. We hadden ook helemaal geen schaamte tegenover elkaar. Op dagtocht gingen we zwemmen en trokken we allemaal onze bikini uit en begonnen we ermee boven ons hoofd te zwaaien, allemaal leuk en grappig tot er op een moment een groep jongens in kano passeerden, daar stonden we dan naakt met onze bikini boven ons hoofd.

Een paar jaar later gingen we terug op bivak in Steinbach, dit keer als Tipper. Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat onze tipperjaren het hoogtepunt van kattenkwaad hebben bereikt. We verstopten ons met de hele groep achter een struik, of zoals onze leidsters het toen zeiden:” omg, de Tippers zijn weggelopen”, de paniek die we toen gecreëerd hebben was hilarisch. Weet je nog toen we de in de stille tent zijn gaan praten omdat we rest niet wilden wakker maken? De leiding vond dit natuurlijk een minder goed idee en dat hebben ze goed duidelijk gemaakt. We mochten om 4u ’s ochtends patatten schellen elk in een hoekje van het veld. Wij vonden dit natuurlijk veel te leuk dus mochten we ook nog eens toertjes

beginnen lopen. De tipperjaren zijn 2 jaren vol bh’s aan de vlaggenmast hangen, de vlag stelen en in een melkkan verstoppen tot ze bijna de politie gingen bellen, een badje met warm water nemen in het midden van de nacht tot we ontdekt waren door de leiding, die gekke Tippers…

De jaren die daarop volgden werden we wel wat volwassener. We hielpen op financiële acties en je durfde al eens een bezoekje wagen aan het Joc. Ons laatste jaar als lid mochten we terug naar Steinbach. De leiding op dat moment zag ons niet echt zo graag en zei dat we lui waren, maar we wisten allemaal dat we gewoon heel graag in dat vierkant wilden gaan staan en onze eerste fluitekoord wilden krijgen. Daar stonden we dan, ons eerste bivak als Speelclubber en ons laatste bivak als Aspie beide in Steinbach. We kregen alle twee een paarse koorde rond onze nek en onze leidingsjaren konden van start gaan.

Onze eerste vergadering samen Ines en Emmeline was vooral meer eten en babbelen dan vergaderen. We hadden allemaal hapjes gekocht en toen we klaar waren, merkten we dat we eigenlijk nog niet zo veel beslist hadden. Na een jaar voor de kleinsten te zorgen, konden we vertrekken op Spikkelbivak. Omdat we alles zo goed voorbereid hadden, waren we al heel snel klaar met opzetten en hadden we wat tijd over op voorwacht. Deze tijd hebben we op een heel speciale manier ingevuld als je begrijpt wat ik bedoel knipoog. iedereen die mee was zal zich dit wel herinneren en voor de rest bespaar ik jullie de details.

In je tweede jaar als leidster koos je voor de blauwe bende samen met Marie. Jullie zotte 24uur waar jullie geld inzamelden voor het goeie doel was een groot succes. Met meer dan 1000 euro gingen jullie naar Music For Life, jammer van de veel te lange rij, anders gingen jullie echte TVsterren worden. De Tiptiens konden bij je terecht voor een goeie babbel, je stond altijd klaar om ze gerust te stellen als er problemen waren. Soms durfde je al eens wat te veel hooi op je vork nemen, maar eind goed al goed, jullie bivak in Bilzen was machtig. Alleen jammer van het potvolkoffie spel die jullie moesten laten vallen doordat er wat geschoven werd in de planning, maar neen dat is niet de schuld van de Aspies, wij hebben ons uiterste best gedaan om jullie tent op te zetten onder tijdsdruk, geen haat aub kusjes.

Daar stonden we dan in het vierkant, we kregen beide een oranje koorde rond onze nek en zo gelukkig dat we waren. Ons jaar als leidster bij de Aspies was vooral een jaar met online gedoe en zondagen waar we ofwel aan het bevriezen waren of waar we net kletsnat waren door een watergevecht waar we niets mee te maken hadden. Weet je nog toen de speelclubjongens ons heem vol kleefkruid gesmeten hadden of dat de Aspi-jongens onze pannenkoeken gestolen hadden en recht in ons gezicht erover aan het liegen waren. Merk op dat beide problemen te maken hebben met de Belhamel, aleh kwil niet stoken he ofzo… Dit jaar was ook een jaar waarin we ongelofelijk trots waren op onze Aspies, onze kindjes. Winnen tegen de Tiptiens tijdens het dorpsspel in Dadizele, Los Aspirantos die een heel groot succes was en bovenal heel veel enthousiasme elke week opnieuw.

Lieve Tujar

Bedankt voor alle mooie momenten die we samen hebben meegemaakt. Je enthousiasme, je humor en je peptalks zullen de leidingsploeg zeker bijblijven. Het is cliché maar laat je Chirovlam niet doven, al weet ik dat dit bij jou geen enkel probleem zal zijn.

Liefs, Lies x

Leonie

Lieve vriendin

Jouw chirocarrière startte bij de gele meiden. Hier werd jouw chirovlammetje aangewakkerd. Weet je nog dat je in Steinbach mooie huisjes knutselde en iedereen een smurfenmuts cadeau kreeg? Dat jaar sliepen jullie ook in de driedubbele stapelbeddenkamer, alleen wat jammer dat het derde verdiep niet gebruikt mocht worden voor de veiligheid.

In het vierkant kregen jullie te horen dat Lisa en Loes jullie onder de vleugels gingen nemen als kwik. In augustus dat jaar trokken we met z’n allen richting Bree. Het enge spookkasteel met de plaatselijke heks kan je je waarschijnlijk nog goed herinneren. Net zoals het bezoekje van de stier op het veld. Er werden groene voetbalshirtjes geknutseld, maar tevergeefs, als speelclub konden wij van jullie winnen. Amai, hierna waren jullie zo gebroken dat jullie een eigen gips knutselden en beteuterd naar de fotograaf keken. Deze nederlaag werd snel vergeten toen Michelle en Elien een groene fluitenkoord kregen op het einde van dit bivak. Je was zeker niet bang van een beetje kattenkwaad, zo was verstoppertje spelen na het vrij spelen jullie favoriete bezigheid. Als straf kregen jullie geen pannenkoeken, maar de anderen wel. Dat jaar in Amel konden jullie gelukkig wel winnen met de voetbal tegen de speelclub. We speelden er een groot WC-madammetjes spel en wow wat blonken die toiletten.

Het eerste rode jaar startten jullie met 3 leidsters. Paulien, Indra en Kelly maakten er een knal felrood jaar van. Jullie woudloperskeuken in Opglabbeek was meer dan geslaagd. Alleen wat minder van de luidruchtige buurman naast jullie tent. Dat jaar werd ook onze vlag gestolen, maar gelukkig kregen we die daar wel gewoon terug. Het jaar erop kregen we leiding van Manon, Margo en Jolien. We kunnen wel zeggen dat het een bewogen bivak was daar in Steinbach. Van talloze keukenroven tot het lenen van het zwembadje van de koks, met als kers op de taart het stelen van onze eigen vlag die we mooi verstopt hadden in een kan. De dauwtrip die we daar hadden, was eentje om niet te vergeten. Deze dauwtrip liep over in dagtocht, waar we constant in cirkels liepen.

Over onze woudloperskeuken thema barbie aka barbiecue, wordt nog steeds gepraat.

Rood werd blauw en samen met Marieke en Indra vlogen jullie het nieuwe jaar in. Op weekend als eerstejaar tiptien heb je geleerd dat lopen met een trolley blijvende gevolgen kan hebben. Jullie waren gedropt en moesten de weekendplaats vinden, terwijl de leiding rondreed om jullie te vangen en verder te droppen. Jij was telkens te snel, tot je valies je te pakken kreeg. Waardoor je nu twee littekens op je knieën als herinnering hebt en ook een verhaal dat nog lang zal meegaan. Jullie eerste dropping zal je waarschijnlijk niet snel vergeten, zeker niet met het losgelopen paard en jullie nieuwe vrienden. Net zoals de dropping zal je jullie tweedaagse waarschijnlijk wel nog herinneren, waar jullie verbleven bij een plaatselijke patro en op de grond moesten slapen. In Mabompré beleefden jullie nog tal van zotte activiteiten, zoals jullie cantus waar je blauw moest plassen, het nachtspel met de geesten, het skieleren van de berg en natuurlijk het winnen tegen de aspies. Ook kwam je goed overeen met de tippers, want die zaten samen met elke en jezelf in de stille tent ’s nachts.

Het volgende blauwe jaar startten we met nelstrids survivalgids. We trokken dat jaar naar Leopoldsburg. Op onze tweedaagse gingen we wandelen naar een zwembad wat verder. Deze weg verliep voor een groot deel langs een militair domein. Toen we wouden eten werden we weggejaagd van het domein, want daar mochten we blijkbaar niet zitten. Op dropping waren we geschminkt als een dier, toevallig werden we naast een zoo gedropt. Het nachtspel van de aspies met de stierenkloten kan je je waarschijnlijk nog wel herinneren, jullie verloren toen doordat de aspies aan het valsspelen waren.

Als eerste jaar aspie op inleefweek werd je verwend door Marieke en Jolien, die Emmeline, Florence en jou kwamen afhalen van school met Joliens rode auto die helemaal versierd was met ballonnen. Al toeterend passeerden jullie over de grote markt, zodat iedereen jullie zeker gezien hadden. In de tweede helft van het aspiejaar nam je een break en doofde je chirovlam even, maar bleef stilletjes wakkeren. De vlam kwam terug naar boven toen je vorig jaar vol enthousiasme elke zondag kwam helpen

met de spikkelleiding. De paarse bende had meteen je hart gestolen. Niet veel later besloot je dan ook om onze leidingsploeg te vervolledigen, waar wij natuurlijk erg gelukkig mee waren.

Danspasjes onthouden kan jij als de beste. Zeker toen je vorig jaar op spikkelbivak telkens een blad nodig had als geheugensteuntje voor het kampdansje. Jullie minikamp in het Rokken werd helemaal ondersteboven gekeerd door Pippi Langkous. Na een voorwacht vol sokken schilderen waren jullie heel blij om de spikkeltjes te ontvangen. Het was een bivak met een dagtocht in de regen, spaghetti eten met de handen en vervroegd spel rond het EK. Jammer genoeg eindigde het voor jou wat vroeger, want je werd ziekjes en ja, er was corona…

Halverwege het groot bivak in Bilzen kwam je ons vervoegen in de kleine bubbel bij de kwiks. Jouw hulp was meer dan welkom, want met zes leidsters sta je sterker. Als kleine bubbel konden we niet helpen met de opkuis, daarom trokken we naar het bos. Daar bewezen we dat onze conditie nog top is, toen we naar de bivakplaats moesten lopen, door de vele wespensteken. Gelukkig wou kok Koen ons terugvoeren met de auto, tot daar onze conditie.

Dit jaar koos je opnieuw voor de spikkeltjes. Samen met Margot, Marie en Jana besloot je er een topjaar van te maken. De spikkels hadden dit jaar een bijzondere fascinatie voor modder. Overal waar ze kwamen, vonden ze wel een modderplas. Jij was daar minder fan van, dus die knuffels ontweek je tactisch. Jullie wouden eens een GO IV spel spelen, waarvan de voorbereiding vooral op zondagvoormiddag viel, of ja pakt zondagnamiddag. Gelukkig bleven Margot en jij altijd lachen al was het met jullie eigen miserie. Met jou was het dus altijd lachen op zondag, maar ook voor een serieus gesprek konden we bij jou terecht.

Deze zomer werd je een echt werkmens, maar toch deed je er alles aan om ons te vervoegen op bivak. Je verpleegsterskils kwamen al goed van pas zoals bij de berenklauwen van de tiptiens. Ook kregen we nachtelijk bezoek, want onze vlag werd gestolen. Ons plan voor de ruil liep niet als gepland, wat hadden we nu ook gedacht.

Lieve vriendin, lieve Leonie, bedankt voor alles en laat de chirovlam nog maar even wakkeren.