‘Mijn Sober Oktober’, met Karel Van Velthoven

Een vervolg op ‘Mijn Sober Oktober’, met Karel Van Velthoven uit vorige Pipetjes…

Ik wandelde door het donkere Brussel en naderde mijn bestemming, nog enkel de hoek om en ik zou op de afgesproken locatie aankomen. Tot plots een stem vanuit een donker steegje de ijzige stilte van de avond doorbrak: “Pssst, tis hier te doen bbi”. Ik stopte en merkte een silhouet op in de duisternis. In de schemering van de maan fonkelden twee kleine oogjes op. Het contrast van de smaragdgroene ogen met de donkere silhouet nam af naarmate de mysterieuze figuur zich in de buurt van enkele verdwaalde lichtstralen van een afgelegen lantaarnpaal bewoog. Nu hij wat meer uit het donker steegje gekomen was, kon ik hem beter bezichtigen. A.G. bleek een flinke kop kleiner te zijn dan mij. Dit gaf me een vals gevoel van veiligheid. Zijn sterk Brussels accent hielp me eraan herinneren dat ik best op mijn hoede bleef hier. Waarom had hij me onderschept in dit akelige steegje en wachtte hij niet gewoon op de afgesproken locatie?

A.G. zag dat ik niet helemaal op mijn gemak was, en sterkte dat gevoel aan door te zeggen dat we in de gaten gehouden werden. “Kijk niet achter je en volg me snel” . A.G. verdween terug in de duisternis van het steegje en siste dat ik me moest haasten, “Het gaat beginnen!”. Na kort te aarzelen waagde ik me het steegje in. Als een trouwe hond volgde ik A.G.’s schim doorheen een kluwen van donkere smalle straatjes. In de verte kon je geagiteerde honden horen blaffen, wat bijdroeg tot het nare gevoel dat ik over me had. Volkomen onverwacht sloeg er plots een hek krijsend naast me dicht, kettingen rammelden in de verte en raven kraaiden in de nacht. De ijzige stilte werd doorbroken door een orkest van nare geluiden. Ik sloeg een kreet uit van paniek toen een warme hand plots mijn pols

vastgreep. “Ze zijn er, snel!” A.G. zette het op een lopen en trok mij met zich mee. We spurtten voor ons leven maar het had geen zin. Ik hoorde monsterlijk gehijg dichter en dichter komen, alle haren op mijn hoofd gingen overeind staan, ik bleef sprinten voor mijn leven en merkte plots dat A.G. niet meer bij mij was. Een flits, een val en een knal en ik sprong wakker uit mijn bed. Ik was kletsnat van het zweet. Mijn gevoel van opluchting verdween als sneeuw voor de zon toen ik een stuk of 20 lege Stella’s zag liggen rondom mijn bed. Het was weer gebeurd. Stella had me vannacht weer in haar greep, het was allemaal een droom. Ik was teleurgesteld in mezelf. Ik raapte een leeg flesje op en smeet het tegen de muur. Ik schreeuwde: “Niet langer zult ge mij in uw greep hebben teringwijf!”, ging op mijn knieën zitten en beloofde plechtig aan mezelf dat ik afstand ging nemen van alcohol. Ik pakte mijn gsm op en stuurde het naar mijn vrienden. Vanaf nu stop ik met drinken!

En dat was het begin van mijn Sober Oktober, een lange maand, zonder ook maar enige druppel alcohol aan te raken, stond voor de deur…