BRUZZ actua - editie 1669

Rubrieknaam

#1669 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

L E V E N

I N

D E

S TA D

|

N I E U W S

|

A C H T E R G R O N D

&

O P I N I E

03 | 07 | 2019

ALLES WIJKT VOOR DE TOUR Wielercircus strijkt neer in de stad

© IVAN PUT

BRUSSEL GASTSTAD VOOR LE GRAND DÉPART

‘Tourinkomsten worden altijd overschat’

WIELERTOERISME KRIJGT (VOORZICHTIG) VOET AAN DE GROND IN BRUSSEL

PRESENTEERT

WIN! 10X2S

TICKET

WILL TURA & BRUSSELS PHILHARMONIC Donderdag 11 juli, 19u | Ancienne Belgique

WIN DE LAATSTE TICKETS VOOR DIT UNIEK CONCERT! In het kader van Vlaanderen feest, Brussel Danst, geeft Will Tura een uniek optreden, samen met Brussels Philharmonic. BRUZZ mag 10 duo-tickets weggeven voor dit uitverkochte concert.

Heb je een bijzondere herinnering aan een nummer van Will Tura?

SCHRIJF & WIN!

ABONNEER JE NU GR

OP BRUZZ.BE/ABONN ATIS EMENT

Stuur je verhaal naar win@bruzz.be met als onderwerp ‘Will Tura’.

Vermeld ook je naam, gemeente en telefoonnummer. Deelnemen kan tot zondag 7 juli, middernacht.

De winnaars worden bekend gemaakt na het journaal van maandag 8 juli, 18u, op BRUZZ tv. Ze worden ook verwittigd per mail.

NIEUWS UIT BRUSSEL. CULTUUR IN BRUSSEL. BRUSSEL. BRUZZ.

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

ARNAUD, MATTEO ( 9 ) , LEO (4 ) EN NOAH (4 ) , SINT-KATELIJNESTRAAT "Fietsen in Brussel is voor ons geen vraag, maar een must. Omwille van de kinderen hebben mijn Italiaanse vrouw Giorgia en ik voor een grote bakfiets gekozen. Superhandig.

Daar doe ik ook de boodschappen

mee. Ik hoop dat Brussel het fietsen blijft aanmoedigen en de infrastructuur geeft die daarvoor nodig is. Het is tijd voor moedige politieke keuzes. Ik geloof heel erg dat wij mensen denken vanuit

gemak: wat is de gemakkelijkste manier om ... ? Dan maak je met aangepaste infrastructuur echt wel het verschil tussen de fiets of de auto. Ik ben dramadocent en heb een klein theaterge-

zelschapje: DEFDEF. Daarmee maak ik festival- en locatievoorstellingen voor jong en oud. We spelen vooral in Vlaanderen en ik zou heel graag ook meer in Brussel willen spelen."

3 JULI 2019

I

3

Inhoud

TOURSPECIAL

VOOR KINDEREN

DONDERDAG 11 JULI MUNTPLEIN In de Leesstraat van Muntpunt kan je de hele zomer hangen, spelen, knutselen, relaxen… en lezen natuurlijk! Op Vlaanderen Feest, Brussel Danst komt daar nog een groot straatfeest bovenop: muziek, dans en plezier voor de hele familie.

Eddy Merckx "Het is heel druk, maar het moet" 15

14:00

#LIKEME

15

KIND:3E0 THEA RRICHA TER: RKEN

17:00

KAPITEI WINOKI N O

Spreektijd John Lelangue

“De Tour-renners zijn een voorbeeld voor Brusselse jongeren”

Reportage Op pad met Brusselse wielertoeristen 18

03

Chou de Bruxelles

05

Edito

06

In beeld

08

De week

10

Samenleving Tien jaar na de VUB-hongerstaking

12

:00

vanaf 13

EN NOEGR… VEEL MEn, boeken-

epbelle werk, Superze n benen e s n a d , en, vliegers andeling familiew otdogs. h ijsjes en

NOG MEER BRUSSEL BIJ BRUZZ Le Grand Départ De Tour vertrekt in Brussel en dat zullen we geweten hebben.

BRUZZ telt af naar de Tourstart met studiogesprekken en livereportages vanuit de stad.

Elke dag tussen 12 en 13 uur in Sporting Flagey BRUZZ (visual) radio

INFO & INSCHRIJVINGEN WWW.BRUSSELDANST.BE

De cijfers, de sfeer en een handig overzicht van alle events samen met een etappekaart door de ogen van de

Brusselaar.

En drie BRUZZ-voorbeeldroutes van 30, 80 of 160 kilometer voor wie zelf op de fiets wil kruipen.

Deze week BRUZZ.be/granddepart De grote en kleine verhalen in de rand van de Tour én de sfeer langs het parcours.

Deze week BRUZZ tv

11 juli

Vlaamse feestdag: op zoek naar oude en nieuwe Nederlandstaligen.

Volgende week BRUZZ magazine

Edito

EDITO

Analyse De prijs van de Tour en de beste plekjes om te kijken

Een staat in de staat — STEVEN VAN GARSSE

16

22

26

Enfant Terrible

28

Zomerreeks Brusselse markten (1): BoerenMarché

30

Nick Trachet

31

Beeldspraak

32

Big City

WIN Win de laatste tickets voor het concert van Will Tura op 11 juli in de Ancienne Belgique! Zie pagina 2.

Dit en al het andere nieuws uit Brussel is ook te vinden op BRUZZ.be en in de BRUZZ app.

Het is een oud zeer. Het is erg moeilijk om daar vanuit het beleid verandering in te brengen. Zo blijkt keer op keer. Net Brussel, dat voor de afvalophaling instaat, is een staat in de staat. Hoe dat komt? Kort door de bocht: aan het hoofd staat een PS-apparatsjik, voormalig kabinetschef van minister Eric Tomas, die in de tang wordt genomen door de vakbonden. Elke grote verandering wordt gepareerd met een stakingsdreiging. En een staking van de vuilnisophalers wil geen enkele beleidsmaker in de stad.

Het verklaart deels waarom staatssecretaris Fadila Laanan (PS) de vorige legislatuur nauwelijks iets heeft bereikt.

Maar het ontbreekt de regering tegelijk ook aan moed. Er zijn wel degelijk maatregelen mogelijk om het aandeel gesorteerd afval te verhogen: meer containerparken, een betaalzak voor restafval, een verplichte ophaling van organisch afval, statiegeld op blik en op petflessen.

Er is dus veel werk aan de winkel voor de nieuwe staatssecretaris bevoegd voor Openbare Reinheid. Het zal zaak zijn om fundamentele stappen te zetten om het restafval te verminderen en dat in vol overleg te doen met het personeel van Net Brussel.

Maar eerst moet er schoon schip gemaakt worden binnen het management. Er zijn de afgelopen maanden een handvol audits uitgevoerd om zicht te krijgen op de disfuncties. Die moeten als basis dienen voor een gestroomlijnde werking. En daarbij moet het algemeen belang primeren boven het (PS-)partijbelang.

BRUZZ | VOORAF

Analyse Waarom zijn er haast geen Brusselse wielrenners?

Het Agentschap Net Brussel ligt onder vuur. Al de halve vorige legislatuur, en nu er aan een regeerakkoord wordt gewerkt, duikt de kritiek weer op. Een gat in de begroting van 50 miljoen euro door een onzorgvuldig personeelsbeleid, weinig oog voor strategische doelstellingen en beheersproblemen aan de top. In Le Soir schetsen anonieme bronnen een weinig fraai beeld.

We moeten een kat een kat noemen.

Naar Brusselse normen functioneert Net Brussel op zich meer dan behoorlijk. Een ophaling twee keer per week in een door files geteisterde hoofdstad. Doe het hen maar na.

Het is ook een service die je in andere steden zelden krijgt. En op de koop toe is de ophaling bijna gratis.

Maar moeten we daar tevreden mee zijn? Brussel hinkt duidelijk achterop in het afvalbeleid. Het is haast onmogelijk om nog de sorteernormen te halen die Europa oplegt tegen 2020. Dat is al volgend jaar. Tegen dan moet vijftig procent van het afval gesorteerd en gerecycleerd worden. Vandaag haalt Brussel amper veertig procent.

Verontrustend is dat er voor de gele en blauwe zakken een plafond bereikt is.

Daar is nog weinig marge om een sprong voorwaarts te maken. Er moet naar andere fracties gekeken worden: grof huisvuil is een groot probleem. Te veel meubels, televisies, bouwafval belanden gewoon op straat. Dat heeft met een gebrek aan controle en burgerzin te maken, maar ook met een schandalig tekort aan containerparken.

Verder verzeilt nog te veel keukenafval in de witte huisvuilzak.

“Het is haast onmogelijk om nog de sorteernormen te halen die Europa oplegt tegen 2020”

3 JULI 2019

I

5

6

I

3 JULI 2019

BRUZZ | DE WEEK

In beeld

Jaarlijkse gewoonte Omdat 30 juni dit jaar op een zondag viel, moesten op vrijdag 28 juni alle belastingaangiftes op papier ingediend zijn. Met die strikte deadline in zicht was het op die laatste dag nummertjes trekken aan de Financietoren en lang aanschuiven om alle vakjes met de juiste code net op tijd door een van de ambtenaren correct te laten invullen. Wie Tax-on-web gebruikt - en dat doet de grote meerderheid van de Belgen - heeft dit jaar tijd tot de Vlaamse feestdag om zijn plicht te vervullen. Š SASKIA VANDERSTICHELE

3 JULI 2019

I

7

De week

Terugblik op het nieuws

Openluchtzwemmen

Leopold II-tunnel

32,6

De inschrijvingen om tijdens de zomer in drie vijvers in Brussel te mogen zwemmen gaan van start. Het gaat om ‘testweekends’ van Pool is Cool: in de Neerpedevijver (Anderlecht), de betonnen kunstvijver van het Ter Kamerenbos en de Terlindenvijver in Watermaal-Bosvoorde. Er komt telkens een ‘zwemzone’ van 25 bij 25 meter.

Net als in de zomer 2018 gaat de Leopold II-tunnel dag en nacht dicht tot 1 september. Brussel Mobiliteit stelt een aantal alternatieven voor om de overlast te beperken. De gevreesde verkeerschaos blijft in het begin van de week voorlopig uit.

In Ukkel wordt de warmste 29 juni ooit gemeten: 32,6 graden. Het vorige record uit 1957 was 30,7 graden.

Sinds zaterdag zit ons land officieel in een hittegolf: een periode met minstens vijf opeenvolgende dagen van 25 graden of meer, waarvan in minstens drie dagen 30 graden of meer wordt genoteerd in Ukkel.

WEGWERPPLASTIC VERBODEN

BRUZZ | DE WEEK

OP EVENEMENTEN BRUSSEL-STAD

‘Ook bamboe en karton zijn niet ideaal’ De Stad Brussel duldt geen wegwerpplastic meer op openbare evenementen en schuift, naast herbruikbaar servies, ook borden, bekers en bestek van bamboe of karton naar voren als alternatief. “Goed dat de Stad het milieubewustzijn wil aanwakkeren bij de bevolking,” zegt milieueconoom Johan Eyckmans van de KU Leuven. “Maar bamboe en karton zijn ook niet de ideale oplossing.” — BETTINA HUBO

H

et verbod op wegwerpplastic trad op 1 juli in werking. Deze zomer zouden er dus geen plastic bekers, bakjes, bestek, rietjes of ballonnen te zien mogen zijn op festivals en andere publieke evenementen in de stad Brussel.

Wie ze toch aanbiedt, riskeert een boete of een administratieve sanctie, zo staat in het nieuwe reglement.

Voor foodtrucks en andere ambulante handelaars geldt de nieuwe maatregel niet, behalve als ze zich op het terrein van een openbaar evenement bevinden.

Het initiatief voor de maatregel werd afgelopen herfst genomen door het vorige Brusselse gemeentebestuur (PS-MR), maar het huidige rood-groene college nam het

8

I

3 JULI 2019

principe over in zijn meerderheidsakkoord. “We willen van de hoofdstad dé pionier maken op het vlak van zero waste,” zegt Zoubida Jellab (Ecolo), schepen van Openbare Netheid en Zero Waste.

Met het nieuwe reglement wil de Stad de hoeveelheid zwerfvuil reduceren, met name het rondslingerende plastic. De evenementen op het grondgebied van de stad genereren jaarlijks bijna 1.200 ton aan niet-gesorteerd afval, voornamelijk plastic wegwerpproducten.

“De verwerking van die vuilnisberg kost de Stad en de Brusselaars telkens 100.000 euro, plus de kosten voor het milieu,” zo luidt het.

Volgens professor milieueconomie Johan Eyckmans is Brussel wellicht de eerste stad in ons land die een

echt verbod instelt. “Veel andere steden en gemeenten moedigen hun organisaties wel aan om hun evenementen milieuvriendelijker te organiseren,” zegt hij. Dat moet ook, want vanaf 2021 geldt er een Europees verbod op alle wegwerpplastic.

RECYCLEN IS MOEILIJK Voor Eyckmans is de grote verdienste van de Brusselse maatregel dat het milieubewustzijn wordt aangewakkerd, zowel bij de organisatoren als bij de bezoekers van evenementen. “Het is goed dat er gewezen wordt op de impact van plastic.”

Plastic kan weliswaar gerecycleerd worden, maar de verwerking wordt volgens hem steeds moeilijker.

“Om tot hoogwaardig gerecycleerd plastic te komen, moet je het ingezamelde materiaal nauwgezet

sorteren op kleur en soort. Dat gebeurt best handmatig. In Europa zijn de kosten van arbeid erg hoog, vandaar dat veel landen hun plastic afval exporteren naar Azië.

Lange tijd werd het gerecycled in China, maar die route is opgedroogd, omdat China geen afval van andere landen meer accepteert. Dus gaat het nu richting Indonesië, de Filipijnen of Vietnam. In die landen is de recyclage echter minder goed uitgebouwd en bestaat de kans dat er toch een deel van het moeilijk afbreekbare plastic in het milieu en de oceaan terechtkomt.”

Voor elk van de verboden producten geeft de Stad alternatieven: herbruikbaar servies, maar ook kartonnen bordjes en bekers of bestek en rietjes in bamboe.

Eyckmans is niet helemaal overtuigd door die laatste opties. “Bamboe en

Zelfrijdende bus

Mini-mars

Knelpuntberoepen

Voor het eerst kunnen twaalf passagiers meerijden met de zelfrijdende bus SAM-e (Smart Autonomous Mobility electric) van de MIVB. Het gevaarte wordt tot september op proef ingezet tussen het Woluwepark en het sportcentrum.

Op de aangekondigde klimaatmars zondag in de EU-wijk dagen slechts enkele tientallen mensen op. Een dertigtal burgerbewegingen had een oproep gelanceerd. De betoging vindt plaats voor een Europese top, waar het klimaat niet op de agenda staat.

Het Brussels Observatorium view.brussels publiceert een lijst van honderd knelpuntberoepen in het Brussels gewest. Dat zijn onder meer onderwijzer, informaticus, verpleger, taxibestuurder en jurist. Nieuw in de lijst 2019 is het beroep van onderwijzer Nederlands en rubberbewerker.

Ik maak me ernstig zorgen over het gebrek aan aandacht voor verkeersveiligheid in de Franstalige formateursnota AFTREDEND CD&V-STAATSECRETARIS BIANCA DEBAETS die Mobiliteit, Openbare Werken en Verkeersveiligheid onder één ministerportefeuille wil (in ‘Het Laatste Nieuws’) BRUZZ | DE WEEK

Herbruikbaar materiaal moet de norm worden op alle evenementen. © PHOTONEWS

Cartoon Wauter Kim Duchateau en Wauter Mannaert wisselen elkaar af voor hun kijk op de week

karton zijn iets beter dan plastic, maar ook niet ideaal qua afval- en milieu-impact. Recyclage van bamboe bestaat bij mijn weten niet.

Bamboe messen en vorken belanden in Brussel dus in de witte zak en vervolgens in de verbrandingsoven.

Omdat het materiaal op biomassa gebaseerd is, is het wel CO2-neutraal. De kartonnen borden en bekers dan, die kunnen ook niet gewoon bij het papier, omdat er een coating op zit om te beletten dat het karton lekt.”

Het blijft dus experimenteren met alternatieven, zegt Eyckmans. Voor hem is er maar één echt duurzame oplossing: herbruikbare spullen aanbieden of vragen dat iedereen zijn eigen bord en beker meebrengt.

“Natuurlijk, die moeten afgewassen worden met detergent en warm water, ook dat is weer een belasting van het milieu.”

3 JULI 2019

I

9

Samenleving

Tien jaar na de hongerstaking aan de VUB

‘Ik heb nog steeds nachtmerries’ Tien jaar geleden besliste een groep sans-papiers om in een parking op de campus van de Vrije Universiteit Brussel in hongerstaking te gaan. Maar liefst 59 dagen hielden ze dat vol. Vandaag blikken ze terug op een wanhoopsdaad die hen zo goed als niets opleverde. “Ik heb een depressie, maar geen verblijfsvergunning.” — ELLEN DEBACKERE

H

BRUZZ | DE VERHALEN

et was putje winter toen honderd sans-papiers op 16 februari 2009 besloten dat hen geen andere optie meer restte dan een hongerstaking.

59 dagen lang protesteerden ze met lijf en leden tegen het feit dat de federale regering niet meer onderhandelde over een mogelijke regularisatie. Maar na alarmerende signalen over hun gezondheidstoestand moesten ze hun actie noodgedwongen stopzetten. De staking in de kille parkeergarage van de VUB had haar sporen nagelaten.

Tien jaar later ontmoeten we Francis, Mamadou, Cissokho*, Ousmane* en Khalid* thuis bij Rita Vanobberghen, huisarts bij Geneeskunde voor het Volk in Schaarbeek. Vanobberghen volgde de ex-hongerstakers op en bereidt momenteel aan de VUB een doctoraat voor over hongerstakingen in Brussel. Uit onderzoek dat zij met collega’s in de Journal of Immigrant and Minority Health publiceerde, bleek dat meer dan de helft van de deelnemers na vijf jaar nog steeds met fysieke en mentale problemen kampte. Vooral maagproblemen, rugklachten en verminderd gezichtsvermogen, maar ook nachtmerries en depressies zijn de meest voorkomende klachten.

Maar zelfs na tien jaar blijven de aandoeningen zich manifesteren, vertellen de ex-hongerstakers aan tafel bij hun huisarts. Zo bereikte de in Nigeria geboren Francis (44) nog steeds niet het gewicht dat hij bij aankomst in België had. “Toen ik aan de hongerstaking begon, woog ik 82 kilogram. Vandaag zijn dat er

10

I

3 JULI 2019

slechts 64,” vertelt de man.

Francis klaagt ook over moeilijkheden bij het slapen en over maagpijn. De andere ex-hongerstakers luisteren en knikken instemmend.

Toch is Francis een van de weinigen voor wie de hongerstaking uiteindelijk iets opbracht. “Ik kwam in 2003 naar België. Na drie mislukte asielaanvragen besloot ik deel te nemen aan de hongerstaking.

Na die staking kreeg ik een tijdelijke verblijfskaart om medische redenen.

Die verblijfskaart werd uiteindelijk omgezet in een verblijfsvergunning van vijf jaar, en leidde onlangs zelfs tot de Belgische nationaliteit,” vertelt Francis, terwijl hij ons trots zijn Belgische identiteitskaart toont.

Vandaag werkt Francis als dakwerker, woont hij in Sint-Joost-ten-Node en heeft hij een dochtertje. “Ik ben na de hongerstaking nooit meer dezelfde persoon geweest. Maar voor mij heeft de actie wel iets teweeggebracht.”

DEPRESSIE De andere ex-hongerstakers verging het minder goed. De Marokkaanse Khalid (50) ontbloot zijn rechtervoet en toont hoe twee van zijn tenen onnatuurlijk naar beneden buigen.

Of de kramp een gevolg van de hongerstaking is, kan de dokter niet

bevestigen, maar zeker is wel dat Khalid niet ongeschonden uit de protestactie kwam. Tijdens de hongerstaking ging Khalid pijlsnel van 58 naar 41 kilogram. Door het scherpe gewichtsverlies haalde de man in 2009 zelfs de cover van een krant die hij tot op de dag van vandaag bewaart. “Het eerste slachtoffer noemde men me toen,” vertelt Khalid.

De tijdelijke verblijfskaart om medische redenen die elke deelnemer van de hongerstaking van 2009 ontving, kreeg voor Khalid geen vervolg. “Ik ben hier al sinds 2003.

Ik liep door de hongerstaking een depressie op, maar heb nog steeds geen verblijfsvergunning. Nooit zou ik nog deelnemen.”

Voor Mamadou (50) en Cissokho (49) draaide de hongerstaking niet anders uit. Beide mannen arriveerden in 2006 vanuit Mauritanië. Hun asielaanvraag werd geweigerd, de hongerstaking leek hun enige optie.

Maar na een aantal jaren verblijf om medische redenen, verviel ook hun verblijfsvergunning. Ondanks de slapeloosheid en de hoofd- en maagpijn, zou Cissokho opnieuw deelnemen. “Als sans-papiers ben je niets waard in dit land, waar zelfs katten papieren hebben. Ik zal die twee maanden nooit meer vergeten, maar ik heb geen andere optie dan

“Als sans-papiers ben je niets waard in dit land, waar zelfs katten papieren hebben” CISSOKHO EX-HONGERSTAKER UIT MAURETANIË

te blijven vechten voor een regularisatie. Naar Mauritanië kan ik niet meer terug sinds daar in 2011 een volkstelling werd gehouden. Zelfs daar besta ik niet meer.”

COLLECTIEVE REGULARISATIE Op individueel niveau heeft de hongerstaking weinig positiefs gebracht, geeft Vanobberghen toe.

Al geloven enkele deelnemers dat hun actie onrechtstreeks heeft bijgedragen tot de collectieve regularisatie die later in 2009 volgde. “Zelf hebben we er niets aan gehad,” vertelt de 32-jarige Ousmane uit Guinee. “Maar we hebben wel het klimaat gecreëerd voor die regularisatie.” Voor Ousmane leverde de tijdelijke vergunning in eerste instantie niets op. Het was pas nadien – na een tweede asielaanvraag – dat hij de gewezen arbeidskaart C kreeg.

“Heel toevallig,” aldus Ousmane.

“Ik heb veel geluk gehad. De

Tien jaar geleden hield een groep sans-papiers een hongerstaking op de VUB-campus. Die leverde hen, behalve gezondheidsproblemen, weinig op.

BRUZZ | DE VERHALEN

© PHOTONEWS

hongerstaking zelf was een slecht idee, want ik word nog steeds badend in het zweet wakker.”

Of de hongerstaking daadwerkelijk tot de regularisatiecampagne van 2009 heeft geleid, betwijfelt Vanobberghen. “Vaak hangen regularisaties samen met de teneur in de maatschappij.” Dat horen we ook bij Didier Vanderslycke van Orbit vzw. “De oproep van 2009 om aanvragen tot regularisatie in te dienen, is meteen ook de laatste geweest, ondanks latere hongerstakingen,” zegt Vanderslycke. “De appreciatie voor hongerstakingen is in sociale organisaties bijgevolg erg beperkt.

Hongerstakingen leiden nooit tot verstandige, structurele maatregelen. Sociaal werkers vinden dit actiemiddel niet effectief: het is te veel gericht op individuele resultaten. Beter is het om in te zetten op toekomstoriëntering van mensen met een bevel het grondgebied te verlaten.”

“Ik ben na de hongerstaking nooit meer dezelfde persoon geweest” FRANCIS EX-HONGERSTAKER UIT NIGERIA

De hongerstaking van 2009 is bovendien een van de laatste geweest waar deelnemers nog een tijdelijke verblijfsvergunning om medische redenen kregen, voegt Vanobberghen toe. “In 2015 vond nog een grote hongerstaking plaats in een rusthuis in Sint-Jans-Molenbeek, maar deelnemers werd alleen beloofd dat hun dossier eens herbekeken zou worden. Dat is de reden waarom we sindsdien nog

amper hongerstakingen zien.

Mensen weten dat het niets oplevert.”

RUG TEGEN DE MUUR Dat was in 2009 anders. “In 2009 speelden enkele antecedenten mee, waaruit sans-papiers afleidden dat ze met hun actie misschien wel een kans maakten.

Ze zijn niet altijd even goed geïnformeerd, maar via informele

netwerken kregen ze toen te horen dat een tijdelijke verblijfsvergunning om medische redenen een mogelijke uitkomst was,” zegt de huisarts.

“Het was onze laatste kans,” zegt Ousmane. “We hadden alle andere strategieën al uitgeprobeerd, maar niets was gelukt. We stonden met onze rug tegen de muur.” Voor Francis was het dan weer van belang dat de Belgische bevolking op de hoogte werd gebracht van hun situatie. “We wilden tonen wat er gaande was. Het Belgische migratiebeleid is too tight. De Belgische overheid denkt dat Afrikanen naar hier willen komen om te slapen.

Maar ze zouden iedereen een jaar de kans moeten geven en dan bekijken wie wil werken en bijdragen. Dan zullen hongerstakingen niet meer nodig zijn.” * Om privacyredenen zijn enkele namen in dit interview gewijzigd.

3 JULI 2019

I 11

John Lelangue

BRUZZ | TOURSPECIAL

TOURSPECIAL

Spreektijd

John Lelangue groeide op met Eddy Merkcx, want zijn vader Bob was sportdirecteur van Merckx: “Als ze naar een koers in het buitenland moesten, verzamelden ze eerst bij ons thuis.”

12

I

3 JULI 2019

‘De Tour-renners zijn een voorbeeld voor Brusselse jongeren’ BRUZZ | TOURSPECIAL

Brusselaar John Lelangue groeide op met een vader die sportbestuurder van Eddy Merckx was. Hij speelde als kind veel met diens zoon Axel, maar ambieerde zelf nooit een sportieve carrière. “Ik wilde manager worden.” Nu leidt hij Lotto-Soudal, een van de drie Belgische ploegen die deelnemen aan de Tour de France.

— THIJS ROELEN EN MAARTEN VERDOODT, FOTO’S BART DEWAELE

S

“Het is wel een beetje raar om nu hier te starten met de Tour,” zegt hij, beseffend hoe opmerkelijk het is dat de Tour uitgerekend nu hij terug in de stad is in Brussel start. “Ik ben opgegroeid in Sint-Genesius-Rode en Ukkel, altijd naar school gegaan in Brussel en begonnen met te werken in Brussel. Daarna heb ik onder meer in Parijs, Monaco, China, Zwitserland en Qatar gewoond.

Afgelopen winter keerde ik terug in Brussel. Samen met mijn vrouw, die Parijse is, ben ik in de Châtelain-wijk gaan wonen. Ze zegt dat Brussel haar veel aan Parijs doet denken.”

Als Brusselse wielerliefhebber wordt u blij van de Grand Départ in uw stad.

Waarom zouden andere Brusselaars dat ook moeten zijn?

JOHN LELANGUE: De Tour geeft een stad een unieke kans om zichzelf

te tonen aan de rest van de wereld.

De beelden die mensen te zien krijgen, tonen de hele stad, niet alleen de Grote Markt. Alleen met de Tour krijg je de kans om zoveel van je stad te laten zien. Andere sportevenementen beperken zich vaak tot het stadion waarin ze plaatsvinden. Daarnaast denk ik dat de aanwezigheid van de wielrenners in de stad een voorbeeld kan zijn voor jongeren.

Zij zien Peter Sagan of Tim Wellens van dichtbij, gratis, en denken: “Dat wil ik ook.” Maar ook voor de promotie van fietsen op dagelijkse basis in Brussel is de Grand Départ goed. De Tour fietst nu twee dagen door Brussel, maar gewone mensen kunnen dat 365 dagen per jaar doen. En dan spreek ik nog niet over de economische impact. ▲

ymboliek, jubilea en bijzondere kruisverbanden, daar houden de Fransen van de ASO, de organisatie van de Tour de France, wel van. Dat Eddy Merckx vijftig jaar geleden hun ronde voor het eerst won en dat ze daarom dit weekend terugkeren in ‘zijn’ Brussel, mag inmiddels geweten zijn.

Maar er zijn meer mensen voor wie deze Brusselse Grand Départ bijzonder is. John Lelangue (48) heeft niet alleen een goede band met Eddy Merckx, hij rijdt in Brussel ook een thuiskoers. Na 24 jaar omzwervingen over de hele wereld, keerde hij afgelopen jaar terug naar zijn geboortestad voor zijn nieuwe job als algemeen manager van de Belgische wielerploeg Lotto-Soudal.

3 JULI 2019

I

13

John Lelangue

▲

Dat kost ook wat. 10 tot 15 miljoen euro, naar verluidt. Is het dat waard?

manager niet in de ploegleiderswagen om tactische instructies te geven.

LELANGUE: Ik denk van wel. In de

coördinatie in handen: sportief, administratief, communicatief en ook de marketing. Vergelijk mijn rol met die van Michael Verschueren bij Anderlecht. Ik zet de grote lijnen uit: ik stel de ploeg samen in overleg met de trainers en ploegleiders, overleg met sponsoren en werk de marketing uit. Maar ik bemoei mij niet met de tactische beslissingen tijdens de wedstrijd, dat is aan de ploegleiders.

BRUZZ | TOURSPECIAL

week dat de Tour hier is, kun je, niet alleen op het vlak van imago, maar zeker ook op commercieel vlak dat geld terugverdienen. Niet alleen de organisatie verblijft hier een week, ook ploegen, journalisten en fans. Dat levert allemaal geld op. Ook de organisatie zelf betaalt voor de hotels. Het is niet voor niets dat veel steden die al een Grand Départ georganiseerd hebben, zich opnieuw kandidaat stellen.

LELANGUE: Als CEO heb ik de globale

Waarom is het zo duur om een Grand Départ binnen te halen?

Opvallend: u hebt die rol ook jarenlang bij de wielerploegen BMC en Phonak vervuld, maar u hebt nooit zelf professioneel gekoerst. Waarom niet?

LELANGUE: De Tourorganisatie brengt

LELANGUE: Ik wilde altijd al liever de

alle materiaal mee: VIP-bussen, hekken, de ploegen en nog veel meer. Ondertussen krijgt de stad of provincie een unieke kans om zichzelf te tonen.

manager of trainer zijn dan zelf te sporten. Ik ben opgegroeid met een vader die sportdirecteur was van Eddy Merckx. Als ik samen met zijn zoon Axel ging voetballen, zat ik aan de zijkant als trainer. Ik had nooit de goesting om op het veld te gaan staan. Ik heb wel gekoerst, maar

Wat is uw rol tijdens de Grand Départ? Want u zit als algemeen

mijn interesse lag veel meer in de organisatie, de logistiek of het management.

Hoe was het om op te groeien in de nabijheid van Eddy Merckx?

LELANGUE: Ik zag Eddy niet zozeer

als de sportheld. Hij kwam bij ons thuis en we gingen met hem en zijn gezin op vakantie. De structuur van ploegen was toen nog helemaal anders: de service course (de opslagruimte voor wielerteams, red.), met twee ploegleidersauto’s en reservewielen, was gewoon bij ons thuis in Sint-Genesius-Rode in de garage. Bussen of camions hadden ze niet. Als ze naar een koers in het buitenland moesten, verzamelden ze eerst bij ons thuis.

Er was koffie en cake en daarna vertrokken ze. Daarin ben ik opgegroeid.

(Merckx was medeorganisator van de Ronde van Qatar, red.). Eddy’s reputatie wereldwijd is ongekend.

Toen ik in 2001 met hem voor het eerst in Qatar kwam, kende iedereen hem daar ook. 2001 hé, toen sprak niemand hier in West-Europa over dat land. Ik wist zelfs nog niet hoe ik Qatar juist moest schrijven.

Is hij voor u de grootste ooit?

LELANGUE: Absoluut. Niet alleen

sportief, maar ook daarbuiten. Hij heeft een enorme wil om de beste te zijn. Dat is essentieel om succesvol te zijn. Niet alleen op de fiets, maar ook daarnaast is hij een groot kampioen.

Hoe is uw relatie met Eddy Merckx nu?

Gelukkig voor het huidige peloton, doet Eddy dit weekeinde niet mee.

Met Caleb Ewan hebben jullie een van de topfavorieten voor de eerste etappe en dus de eerste gele trui.

Staat alles bij jullie in het teken van die eerste rit?

LELANGUE: Vooral mijn vader ziet

LELANGUE: Goh, we hebben vertrou-

hem nog regelmatig. Zelf had ik veel contact met hem toen ik in Qatar zat

wen, maar we zijn niet de enige ploeg met een goede sprinter. We hebben alles gedaan wat we moesten doen als voorbereiding met onze nieuwe sprinter. Vanaf het eerste trainingskamp in december is hij bezig geweest met zijn teamgenoten en het op punt stellen van de leadout-trein. Inmiddels heeft hij al een aantal overwinningen geboekt.

Hij gaat met vertrouwen naar de Tour.

“Ik zag Eddy niet zozeer als de sportheld.

Hij kwam bij ons thuis en we gingen met hem en zijn gezin op vakantie” JOHN LELANGUE

Ewan vindt met die licht oplopende aankomst voor het Koninklijk Paleis toch een aankomst op zijn maat?

ALGEMEEN MANAGER LOTTO-SOUDAL

LELANGUE: Ik denk dat Ewan bij de

John Lelangue: “Toen we jong waren, zat ik bij het voetballen, al aan de zijlijn al s trainer.”

vijf snelste renners hoort. Voor ons zou het veel impact hebben om, als Belgische ploeg, niet ver van de hoofdzetel van onze hoofdsponsor, de gele trui te kunnen pakken. Maar de koers moet eerst gereden worden.

John Lelangue (48) Geboren in Ukkel als zoon van Bob Lelangue, de ploegleider van Eddy Merckx Werkte jarenlang voor Tourorganisator ASO en de internationale wielerbond UCI

14

I

3 JULI 2019

Was teammanager van Team Phonak en Team BMC Organiseerde mee het WK wielrennen in Qatar Nu algemeen manager van Lotto-Soudal Woont in Elsene

Eddy Merckx is uithangbord van de Tourstart

‘Het is heel druk, maar het moet’ Expo’s, recepties, lintjes doorknippen, inhuldigingen en boekvoorstellingen. Eddy Merckx toont zich de laatste paar maanden voor de Tourstart in Brussel opnieuw als een kannibaal, toch als het aankomt op actes de présence geven. “Hij is al die afspraken en interviews eigenlijk beu, hij doet het alleen voor de fans.”

— THIJS ROELEN EN MAARTEN VERDOODT, FOTO BART DEWAELE

H

et is een select clubje van voornamelijk ex-ploegmakkers dat twee keer per week samen met Merckx nog eens de schoenen in de pedalen klikt voor een ritje van om en bij zestig kilometer.

Onder meer Fons De Wolf, Willy Vekemans en Herman Van Springel zijn er geregeld bij.

“Tegenwoordig mogen we al blij zijn als het één keer per week lukt om te gaan rijden. Eddy heeft het al maanden te druk,” zegt Vekemans.

De voormalige renner uit Putte won vijftig jaar geleden de wielerklassieker Gent-Wevelgem.

Vandaag is hij een goede vriend van Merckx.

“Ik sprak hem drie dagen geleden nog tijdens een etentje,” gaat Vekemans verder. “Hij is trots dat de start van de Tour in Brussel rond hem draait, maar hij zal content zijn als het voorbij is.”

Uitgebreid met Merckx praten is geen sinecure. Zijn vrouw Claudine waakt over de gezondheid van ‘De Kannibaal’ en weigert de meeste interviews. “Claudine moest altijd ‘nee’ zeggen in de plaats van Eddy en doet dat nog steeds,” zegt Johny Vansevenant, VRT-journa-

BRUZZ | TOURSPECIAL

Eddy Merckx gaf eerder de start van de BXL Tour, en is de eregast op de Grand Départ dit weekend.

list en Merckx-adept. Hij schreef in mei zijn tweede boek over Merckx (1969 - Het jaar van Eddy Merckx). “Hij wordt geleefd. Via mail komen er per dag zeventien interviewaanvragen binnen van over de hele wereld.”

Na de BXL Tour, een wielerevenement drie weken voor de Tourstart, neemt Merckx aan de finish in de schaduw van het Atomium wel de tijd voor selfies en korte gesprekjes met deelnemers. Mensen die hem de hand willen schudden of met hem op de foto willen, krijgen allemaal een glimlach en tijd van de zichtbaar vermoeide wielerheld.

“Het is heel druk, maar het moet,” is Merckx karig met commentaar. “Want de Tourstart hier is een eer voor mij, Brussel en België.

Vijftig jaar geleden won ik de gele trui, het is mooi dat ze daar op deze manier aan terugdenken.”

Volgens Vansevenant kon Merckx gewoon niet weigeren om het gezicht te zijn van de Grand Départ in Brussel. “Het draait om hem, het draait om die eerste eindzege in 1969, die weergaloze voorsprong van achttien minuten en de eerste eindzege voor een Belg in de Tour na dertig jaar wachten.”

Het zou mooi zijn als de beste Belgische coureur aller tijden nu zelf ook wat kan genieten van die start in zijn Brussel. “Ja, het is ook leuk. Ik kijk uit naar de Grand Départ is, maar ook naar het moment waarop alles weer afgelopen zal zijn.”

3 JULI 2019

I

15

Analyse

Hoeveel de Tourstart opbrengt is moeilijk te becijferen

‘Tourinkomsten worden altijd overschat’ De Grand Départ van de Ronde van Frankrijk kost de overheid minstens 11 miljoen euro, maar zal volgens de Stad minstens 40 miljoen aan economische return opleveren. “Een zware overschatting.” — KRIS HENDRICKX

H BRUZZ | TOURSPECIAL

et grote sportcircus doet vanaf donderdag vier dagen lang Brussel aan, de stad die het startschot van de Tour mag geven. Die Grand Départ organiseren is een evenement waarop heel wat steden azen. Aan de Tourstart gaan jaren van lobbying vooraf. Utrecht stelde zich al in 2002 kandidaat, maar kreeg pas in 2013 de start van de Tour.

Wie het felbegeerde evenement in de wacht sleept, moet diep in de portemonnee tasten. De verschillende overheden investeren in Brussel minstens 11 miljoen euro in de Grand Départ. De hoofdbrok daarvan is voor de Stad. Die betaalt 5 miljoen euro aan ASO, de organisator van de Tour. Daarnaast trekt de Stad nog eens 1,5 miljoen uit voor diverse promo-evenementen en de logistieke organisatie van de Tour zelf. Zo moet de Stad drieduizend vrijwilligers coördineren die tijdens de Touretappes in actie komen.

Ook het Gewest draagt bij. Zo kreeg het Brussels agentschap voor Toerisme visit.brussels 1,3 miljoen euro om Brussel in het kader van de Tour te promoten en geeft het Gewest ook 2 miljoen euro uit voor diverse wegenwerken, vooral asfaltering van oneffen delen van het parcours. De federale regering trekt 1,3 miljoen uit. Over de extra inspanningen van politie, brandweer, netheids- en andere overheidsdiensten hebben we het nog niet gehad.

RETURN Minstens 11 miljoen euro aan belastinggeld, is het dat allemaal waard? Uit talloze studies moet blijken van wel. De Tourstart in Utrecht in 2015 zou de stedelijke 16

I

3 JULI 2019

economie bijvoorbeeld 25 miljoen euro opgeleverd hebben. De start in Yorkshire het jaar voordien zou zelfs 129 miljoen euro in het lokale laatje gebracht hebben. “Grosso modo geldt dat je voor een geïnvesteerde euro twee euro terugkrijgt,” zegt visit.brussels-woordvoerder Jeroen Roppe.

“Bovendien levert het een stad een positief imago op dat tot een groei van het toerisme kan leiden. We rekenen op een miljoen bezoekers, dat is twintig keer zoveel mensen als bij de terugkeer van de Rode Duivels vorig jaar.”

In Brussel houdt het stadsbestuur het op een economische return van 40 tot 50 miljoen euro.

Dat soort inkomsten gaat bijna volledig naar de gastronomie, blijkt uit eerdere studies in andere steden.

Extra werk in de gastronomie, dat is altijd welkom in een stad als Brussel, waar er te weinig jobs voor laaggeschoolden zijn. In Düsseldorf zag de verdeling er als volgt uit: cafés en restaurants zouden 54 miljoen extra inkomsten geboekt hebben, tegenover 3 miljoen voor de hotels. De lokale overheid zou via de belastingen 2 miljoen terugkrijgen.

Kloppen die inschattingen over de verwachte winsten wel? Wie studies over de verschillende Tourstarts doorneemt, krijgt bij momenten het gevoel dat het om toeristische promotiebrochures gaat. De documenten in kwestie zijn meestal ook uitgevoerd in opdracht van de Tourorganisatoren, die geen belang hebben bij een negatieve conclusie.

Als we sporteconoom Trudo Dejonghe (KU Leuven) bellen, blijkt ook hij sceptisch. “Eigenlijk moet je een kosten-batenanalyse maken

11

mln euro

Zoveel kost de Tour minstens aan de stad Brussel

40

mln euro

Zoveel verwacht de stad als return

euro 2 mln Wegenwerken

3000 Vrijwilligers

1 mln Bezoekers

“Voor Yvan Mayeur en Alain Courtois was dit een manier om nog eens in de kijker te lopen” TRUDO DEJONGHE SPORTECONOOM

waar je ook met de negatieve gevolgen rekening houdt. De impactstudies zijn vooral marketingdocumenten waarmee beleidsverantwoordelijken proberen om die grote bedragen te rechtvaardigen die ze uitgeven aan belastinggeld. Voor Yvan Mayeur en Alain Courtois was dit ook een manier om nog eens in de kijker te lopen.”

Dejonghe maakt zijn punt concreet. “Brussel verwacht bijvoorbeeld een miljoen mensen die samen 40 miljoen extra inkomsten zullen genereren. Maar die bezoekers zullen vooral uit Vlaanderen komen, waar wielrennen populair is en ze zullen hier niet overnachten. Voor 40 euro de man zullen die gemiddeld al heel wat pinten mogen drinken.”

VERDRINGINGSEFFECT De visie van Dejonghe wordt gestaafd door een masterproef die vorige maand werd afgeleverd.

Simon Bourdeaud’hui onderzocht voor de KU Leuven de economische impact van de Grand Départ in Brussel. Niet in opdracht van de Stad, maar onder de onafhankelijke begeleiding van promotor en sporteconoom Daam Van Reeth. De studie schat de economische impact van de Grand Départ met 16 miljoen euro maar op een derde van het bedrag dat de Stad voorspelt.

Het verschil met de 11 miljoen openbaar geld is meteen een stuk kleiner.

Bourdeaud’hui wijst onder meer op het verdringingseffect dat een

De Tourstart in Brussel is er eentje voor snelheidsduivels

© PHOTONEWS

Het wordt dringen langs de kant van de weg voor etappe 1 en 2 van de Tour de France. Wielergek België zal er bij willen zijn, ook in Brussel. Met een snelle aankomst op zaterdag en een ploegentijdrit op zondag, zal u wel aandachtig moeten kijken om de renners te herkennen. — MAARTEN VERDOODT Een Brussels exhibitierondje, zo Brussel kunnen we de Charleroi eerste drie Brussel kilometer van de (192 km) 106e Tour de France het best omschrijven. De Grote Markt en Manneken Pis zijn alvast opgeblonken voor de passage van Geraint Thomas, Wout Van Aert en co. Eddy Merckx geeft het startschot om 12 uur aan de Kunstberg. Via Sint-Jans-Molenbeek en Anderlecht rijdt het peloton Brussel buiten, en zo’n vier uur later komt de karavaan de stad binnen langs de heimat van Merckx: Sint-Pieters-Woluwe.

Als drukte en een mensenmassa geen probleem zijn, dan kan u zich vergapen aan de renners in het historische stadscentrum. De toeristische trekpleisters passeren allemaal de revue. Aan het Sint-Goriksplein maken de renners een U-bocht rond de Sint-Gorikshallen. Het zal er mogelijk wat minder rijen dik staan dan op de Grote Markt.

De eerste aanzet tot ontsnapping zal plaatsvinden na de reële start op de Mettewielaan in Molenbeek.

U ziet het Tourpeloton de gashendel helemaal opendraaien in Anderlecht, op de Mededingingsstraat in de bocht naar de Itterbeekselaan.

Wie een massaspurt wil vermijden aan de eindmeet voor het Kasteel van Laken, zal bij de terugkeer in Brussel alles uit de kast moeten halen op de Tervurenlaan. Van Sint-Pieters-Woluwe tot Merode is het exacte stijgingspercentage van deze glooiende invalsweg onbekend, maar de deelnemers aan de 20 kilometer door Brussel noemen het niet voor niets de ‘achillesverslinder’.

Voor liefhebbers van hoge snelheden zal er voldoende plaats zijn langs de afdaling van de Tervurenlaan, van het Jubelpark tot het Trammuseum, en de Lambermontlaan richting Van Praet. Voor het ‘synchrone bochtenwerk in ploegverband’ moet u in het Ter Kamerenbos zijn.

Het racecircuit van weleer zal er zondag 7 juli helemaal heropleven. Aan de ‘chicane’ tussen de Zoom- en Floralaan zal u vermoedelijk de achtkoppige snelheidstrein het best kunnen spotten.

> ETAPPE 2

Er moet amper of niet geklommen worden tijdens de ploegentijdrit, maar op de Van Praetlaan zullen de coureurs toch diep in hun reserves graaien. Het stuk vals plat aan de achterkant van het Koninklijk Domein is niet te onderschatten. Er rest dan nog vier kilometer tot de eindmeet, de registers zullen dus helemaal opengetrokken worden en het tempo zal er niet zo hoog liggen als op de andere delen van de tijdrit. Zo’n 100 meter voor de Japanse Toren, zal u het beste zicht hebben.

> ETAPPE 1

groot evenement als de Tour veroorzaakt. Toeristen die zin hebben in een weekendje zomers Brussel kunnen zich makkelijk laten afschrikken door zo’n mega-evenement. Ook lokale bewoners ontvluchten de stad al eens voor zo’n ingrijpend spektakel. De auteur gaat er zo van uit dat evenveel mensen Brussel zullen vermijden als er naar de Tour zullen komen.

Dejonghe bevestigt het bestaan van dat effect. “Tijdens het WK voetbal in Frankrijk in 1998 waren er minder bezoekers in Parijs dan normaal op dat moment van het jaar. Idem voor de Olympische Spelen in Londen.” Een blik op Airbnb leert dat er niet meteen een stormloop is op gastenkamers voor het Tourweekend. 61 procent van de logies zit bij het schrijven van dit artikel vol.

PRIVÉWINST De sporteconoom wijst op nog een ander aspect. “Het geïnvesteerde geld is vrijwel allemaal publiek, terwijl de return naar de privésector gaat. We moeten ons vooral afvragen of dat belastinggeld op de juiste plek wordt geïnvesteerd, of het niet zinvoller zou zijn om er scholen, rusthuizen of fietspaden mee te bouwen of renoveren.”

Het antwoord op die vraag heeft Dejonghe niet. “Ik zeg niet dat je geen Ronde van Frankrijk naar Brussel moet halen. Voor de horeca is dit ongetwijfeld een goede zaak.

Maar waarom altijd die cijfers verbloemen?”

De ploegentijdrit van deze Tour zal Brussel Koninklijk Paleis het verkeer in Brussel Atomium Brussel helemaal (28 km - ploegentijdrit) platleggen. Want het parcours, dat voornamelijk langs de grote lanen van de stad loopt, wordt al van ‘s ochtends vroeg ontruimd. Zo is er geen hinder van geparkeerde wagens en kan de eerste van de 24 deelnemende wielerploegen om 14.30 uur uit de startblokken schieten.

Langer dan een half uur zullen de acht renners per team niet vuil maken aan deze 28 kilometer door Brussel. In een rotvaart gaat het van het Koninklijk Paleis naar het Atomium.

BRUZZ | TOURSPECIAL

Brussels burgemeester Philippe Close en schepen van Sport Alain Courtois bij de voorstelling van de Grand Départ in 2018.

Doorduwen langs de lanen

© GRAND DÉPART

Zoek en vind nog meer goede plekjes om de Tour te volgen via www.bruzz.be/granddepart 3 JULI 2019

I 17

Reportage

Op pad met Brusselse wielertoeristen

‘De stad is een prima vertrekpunt’ Wielertoerisme, dat is meer iets van het platteland. Of toch niet? Ja, om mooi te kunnen fietsen trek je het best de stad uit, maar er zijn wel degelijk groepen die vertrekken vanuit Brussel. “Het wielertoerisme in Brussel neemt toe.”

— THIJS ROELEN, FOTO’S IVAN PUT

18

I

3 JULI 2019

D

BRUZZ | TOURSPECIAL

e regen tikt zachtjes tegen de regenjasjes van alle wielrenners die in de Dansaertstraat in het centrum verzameld hebben. Omdat de weersvoorspellingen ons voorhouden dat later op deze zaterdagochtend de zon nog zal doorbreken, zijn er toch meer dan tien coureurs opgedaagd. Wanneer groepsleider Marco “C’est parti!” uitroept, overstemt het geluid van fietsschoenen die zich vastklikken in pedalen even de gezapige regen.

Daarna slingeren we ons door het kalme zaterdagochtendverkeer van de stad.

‘We’, dat zijn zo’n tien wielrenners die deze eerste ochtend van het weekend vieren door met de fietsclub van fietsenwinkel Kring een rondje van zo’n tachtig kilometer in het Brusselse achterland te gaan fietsen. De samenstelling van de groep is zeer gevarieerd: geboren Brusselaars, expats en mensen met wortels in Vlaanderen en Wallonië. Marco spreekt Frans, maar onderling is ook veel Engels, Nederlands en zelfs Duits te horen.

NIET LANGER VERKEERD RIJDEN

▲

Op de Louizalaan (we zijn via de Zavelwijk en het Poelaertplein op weg naar het Ter Kamerenbos) komt Lutz naast me rijden. Hij is een Duitse veertiger die voor BNP werkt.

“Er is niemand die, wanneer hij jong is, zegt: ‘Later ga ik in Brussel wonen.’ Maar ik woon hier al meer dan tien jaar en ben hier heel graag.”

Lutz heeft de fiets een paar jaar geleden ontdekt. “Toen ging ik gewoon alleen op pad, maar ik wist niets van de sport. Ik deed het fout.

Niemand zei tegen me dat ik soms ook rustig aan kon fietsen en ik kende de mooie wegen rondom Brussel niet goed.” Inmiddels is hij aangesloten bij verschillende Brusselse Facebookgroepen met wielrenners. “In groep is het veel leuker: je leert mensen kennen en vooral: je rijdt niet meer verkeerd.”

Nog voor we de stad uit zijn, is iemand lek gereden. We zetten ons allemaal aan de kant tegen de gevel van de huizen, zodat we droog staan, en wachten tot de pechvogel zijn band vervangen heeft. Dit is een sociale groep die wacht op renners met materiaalpech of die op een heuveltje even niet konden volgen.

Op de donderdagavondrit van Kring

3 JULI 2019

I

19

Brusselse wielertoeristen

▲

BRUZZ | TOURSPECIAL

gebeurt dat niet, dan is het koers op de openbare weg en wordt er geknokt om wie als eerste terug is.

De meest beruchte Brusselse ‘koersgroep’ is In de Linde. Zij vertrekken vier keer per week vanaf Café In de Linde voor een rit door het Pajottenland op het scherpst van de snede, met gemiddeldes die regelmatig boven de 40 kilometer per uur gaan. “Persoonlijk durf ik niet met hen mee te rijden, ze rijden soms heel gevaarlijk,” zegt Dries Verhaeghe, die ik een paar dagen na de rit bel om de Brusselse wielertoeristenclubs te inventariseren.

Verhaeghe is de beheerder van een Whatsappgroep met meer dan honderd Brusselse wielertoeristen die elkaar berichten sturen wanneer ze een ritje plannen.

“Wielertoerisme is meer iets van het Pajottenland,” legt Verhaeghe uit.

“In Brussel is het nog niet zo ver uitgebouwd. Binnen de groepjes wielertoeristen zelf leeft het wel, maar daarbuiten niet echt. Al neemt het wielertoerisme ook in Brussel toe. Fietsen zit in het algemeen in de lift in Brussel en mensen sporten meer. Dat versterkt elkaar, denk ik.”

GEEN OFFICIËLE CLUBS Terug naar die druilerige zaterdagochtend. Nadat we de stad via Ter Kamerenbos en het Zoniënwoud verlaten hebben, breekt er her en der

“Er was niets geregeld voor wielrenners, toen we hier twee jaar geleden mee begonnen” BORIS TERLET FIETSENWINKEL KRING

een zonnestraaltje door. De regenjasjes worden opgeborgen en het tempo kan wat omhoog. Reden we in de stad nog zo’n 25 kilometer per uur, hier gaat het rond de 28. We passeren Hoeilaart, Overijse en Duisburg en slaan prachtige kleine baantjes tussen de velden in. Ze bestaan nog: landbouwweggetjes met amper verkeer, waar lintbebouwing het zicht op de glooiende akkers niet belemmert.

Groepsleider Marco wijst ons feilloos de weg. Hij is een geboren en getogen Schaarbekenaar. De fiets ontdekte hij in Brussel zelf. “Eerst 20

I

3 JULI 2019

was ik triatleet,” vertelt hij. “Ik ben graag actief en buiten. Maar op den duur zat ik alleen nog op de fiets en ben ik gestopt met lopen en zwemmen.”

Tot Marco’s verbazing, bleek er geen enkele officiële club voor wielertoeristen in Brussel te bestaan.

“Er werd wel gefietst,” vertelt hij.

“Maar dat speelde zich meer af in het informele circuit. De meeste fietsgroepen of clubjes bestonden uit mensen die elkaar al kenden vanop café en die onderling afspraken.”

Via via leerde hij Boris Terlet kennen. Hij opende op dat moment

net een nieuwe fietsenwinkel en wilde daar een wielerclub aan koppelen. “Hij vroeg me om de ritten mee te organiseren en te begeleiden,” legt Marco uit. “Voor de rit kunnen ze een koffie komen drinken en na afloop is er soms een biertje in de achtertuin van de winkel. Bij de wielerfederatie Brussel-Wallonië zijn we sinds dit jaar de enige officiële Brusselse club voor wielertoeristen.”

Dat is ook wat Terlet zal vertellen wanneer we na afloop van de rit nog even blijven hangen in zijn fietsenwinkel. “Er was eigenlijk niets geregeld voor wielrenners, toen we hier twee jaar geleden mee begonnen. De Grand Départ heeft wel dingen in beweging gezet. Wij willen ons heel graag identificeren als dé Brusselse wielerclub. We laten tenues maken met het logo van de stad, gaan relaties aan met wielerclubs uit andere grote steden in de wereld en organiseren in september

voor de tweede keer een wedstrijd in Brussel. We krijgen ook een klein beetje financiële steun van de stad.”

DIVERS GEZELSCHAP Ondertussen bevinden we ons op het verste punt van onze rit, bijna in Leuven. We beginnen aan de terugrit naar de stad en de zon laat zich nu volop zien. Naast me fietst Diallo. “Ik fiets heel veel, jij ook?” vraagt hij met een enorme glimlach op zijn gezicht.

Diallo komt uit Guinee, maar woont in Nederland. “Vandaag ben ik hier omdat mijn vriendin in Brussel woont. Als ik haar kom bezoeken in de weekends, probeer ik altijd met Kring mee te fietsen.”

Het Brusselse wielerpeloton is zeer divers. “Vaak is het een mengeling van Vlamingen en expats,” probeert Verhaeghe de Brusselse wielertoerist te typeren.

“Franstalige Brusselaars op de fiets kom ik niet veel tegen, terwijl ik wel veel Fransen spreek. De meesten zijn

“Wielertoerisme is meer iets van het Pajottenland. In Brussel is het nog niet zo ver uitgebouwd” DRIES VERHAEGHE WIELERVRIEND

BRUZZ | TOURSPECIAL

Van Brussel naar Leuven en terug: de stadsfietsers zoeken wekelijks het platteland op voor hun rit.

© THIJS ROELEN

eind de twintig, en ook wel wat dertigers en veertigers.”

Dat komt wel overeen met de groep waarmee wij het laatste deel van de fietssnelweg tussen Leuven en Brussel insturen. We rijden rustig de stad in via Evere en komen tot stilstand voor de fietsenwinkel. Ik bedank Marco voor de prachtige route door Vlaams-Brabant.

“Rondom Brussel kun je alles vinden wat een wielertoerist nodig heeft,” besluit hij. “Wil je vlak rijden?

Dan kun je richting Mechelen gaan.

Je kunt naar de Muur van Geraardsbergen via het Pajottenland of de bossen opzoeken in het zuiden van de stad.” En vandaag reden we over de rustige baantjes richting Leuven.

Voor de liefhebbers stippelde BRUZZ enkele fietsroutes uit in en rond Brussel naar aanleiding van de komst van de Tour. Te vinden via www.bruzz.be/granddepart

Welke groepen wielertoeristen vertrekken vanuit Brussel?

NAAM

VERTREKUUR

VERTREKPLAATS

TYPE CLUB

Brussels Big Brackets

Iedere zondagochtend om 9.30 uur

Kiosk in Ter Kamerenbos

Recreatief en sociaal (25 tot 30 km/u)

In de Linde

Iedere dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag, om 9 uur in de wintermaanden om 9.30 uur

Café In de Linde, Kasterlindenstraat 177 in Sint-Agatha-Berchem

Competitief (35 km/u +)

Brussels Cycling Team

Iedere dinsdag om 17.45 uur

Montgomery

Competitief maar sociaal (35 km/u +)

Kring

Iedere donderdag om 19 uur en zaterdag om 9 uur

Fietsenwinkel Kring, Oude Graanmarkt 53

Competitief op donderdag (32 km/u +) recreatief en sociaal op zaterdag (27 km/u)

Gruppo Sportif Fartlek

Iedere zondag om 8.30 uur

Barbeton, Antoine Dansaertstraat 114

Sociaal (30 km/u)

Le refuge de cycliste

Iedere zondag om 10 uur

Barbeton, Antoine Dansaertstraat 114

Recreatief en sociaal (25 km/u)

3 JULI 2019

I

21

Analyse Waarom er geen Brusselaars meedoen aan deze Tour de France

BRUZZ | TOURSPECIAL

‘Wielrennen zit meer in de Vlaamse cultuur’

22

I

3 JULI 2019

Z

ou je dat nu wel doen? Waar begin je eigenlijk aan?” De familie van Dimitri Peyskens was niet direct gewonnen voor het idee dat hij zou gaan wielrennen. Maar in de hoogdagen van de Boonen-gekte, midden jaren 2000, was er geen houden aan: de inwoner van Watermaal-Bosvoorde zou coureur worden.

Maar hoe word je dat eigenlijk?

Dat is een vraag die, zeker in het hedendaagse Brussel, niet eenvoudig te beantwoorden is. “Mocht ik toen geweten hebben wat ik nu weet, dan had ik veel sneller stappen kunnen zetten,” vertelt Peyskens (27) over zijn zoektocht naar een wielerclub, het juiste trainingsterrein en de toegang tot wedstrijden. “Het is absoluut niet eenvoudig om wielrenner te worden in Brussel. Ik kende niemand in het wielrennen en wist van niets.”

Ergens is dat logisch, want de koers is nagenoeg volledig uit het Brusselse straatbeeld verdwenen. Op de Brussels Cycling Classic (het vroegere Parijs-Brussel) na, wordt er geen enkele profkoers meer georganiseerd in het gewest. Ook op lager niveau blijft het beperkt tot de start van de beloftekoers BrusselOpwijk en een paar jeugdwedstrijdjes in Molenbeek, die dit jaar pas voor het eerst op de kalender stonden.

Deze winter werd er voor de eerste keer een veldrit op de VUB-campus georganiseerd.

GEEN KOERSCULTUUR

VELODROOM Een afgesloten wielerparcours of wielerpiste zou een oplossing kunnen zijn om meer Brusselse kinderen op de fiets te krijgen. “Een wielerpiste is veilig, want er is geen verkeer,” zegt Hindrijckx. “Wij zijn daar samen met het gewest jaren mee bezig geweest, maar dat dossier is van links naar rechts gegaan en zit momenteel volledig geblokkeerd.

Onder anderen Guy Vanhengel heeft zich daar toen voor ingezet.”

Navraag bij het kabinet van Vanhengel (Open VLD) leert dat er midden jaren 2000, toen Vanhengel een jaar minister van Sport in de Vlaamse regering was, ideeën voor een Brusselse wielerpiste geopperd werden. Vlaams-Brabant kreeg toen een piste in Affligem, maar in Brussel bleef het plan op de tekentafel liggen. Later haalde de Anderlechtse oud-politicus Jan

“We trainen altijd in het Pajottenland. Het drukke verkeer in de stad is veel te gevaarlijk” MARC HINDRIJCKX VOORZITTER WIELERCLUB CUREGHEM SPORTIEF

jongere om te trainen in een stad als Brussel. Op de openbare weg is het te gevaarlijk. Als je in Brussel als 15- of 16-jarige wil trainen, moet je na school al aan je ouders vragen of ze je naar de Rand brengen met de auto. Daar kun je dan een of twee uur fietsen, waarna je weer terug in de wagen moet.”

Op die manier moest Peyskens het aanpakken, toen hij bij de wielerploeg van Scott in Kortenberg begon met koersen. Zelfs Cureghem Sportief traint noodgedwongen buiten het gewest. “Onze maatschappelijke zetel is nog wel in Anderlecht, maar we trainen altijd in het Pajottenland,” zegt Hindrijckx.

“Het drukke verkeer in de stad is veel te gevaarlijk.” De meeste leden van Cureghem Sportief komen dan ook

Abbeloos het idee van een Brusselse wielerpiste vanonder het stof door er een thesis over te schrijven en het politiek opnieuw onder de aandacht te brengen. Zonder resultaat.

Het wielerbaantje dat momenteel tijdelijk in de oude Fritz Toussaintkazerne in Elsene ligt, is niet geschikt, volgens Hindrijckx. “Dat is te klein. Het is wel goed voor initiaties, maar daar kan geen competitie op bedreven worden.”

Op korte termijn hoeft er dus geen verbetering te worden verwacht op infrastructureel vlak. Al heeft Hindrijckx wel de hoop dat de Grand Départ de interesse van de jeugd in de hoofdstad voor het wielrennen kan aanwakkeren. Dat is nodig. “Het Boonen-effect is uitgewerkt. Dat geldt niet alleen voor Brussel, maar

▲

Dimitri Peyskens, de enige Brusselse profwielrenner zal de Tour niet in zijn thuisstad zien passeren. Hij rijdt de Ronde van Oostenrijk.

“Ik ben gaan kijken bij die koers in Molenbeek, maar het is niet gemakkelijk om daar iets te organiseren,” zegt Marc Hindrijckx, voorzitter van wielerclub Cureghem Sportief, de laatste overgebleven Brusselse competitieve wielerclub.

“We hebben een paar keer ons hart vastgehouden in verband met de veiligheid. Automobilisten die nog nooit een koers hebben zien passeren, weten niet wat dat is en wat ze moeten doen.”

Maar niet alleen automobilisten,

ook de Brusselse jeugd blijkt amper iets van wielrennen te weten.

Hindrijckx: “Een paar jaar geleden kregen we bij verschillende Brusselse scholen een stand om kinderen warm te maken voor de wielersport. We hadden foto’s van Tom Boonen, Fabian Cancellara en Philippe Gilbert opgehangen. Op een hele dag wisten nog geen vijf kinderen ons te vertellen wie dat waren.”

De koers staat ver weg van de Brusselse ketjes. “Wielrennen zit meer in de Vlaamse cultuur dan in de Brusselse of Waalse,” vertelt John Lelangue, de Brusselse algemeen manager van Tourploeg Lotto-Soudal. “Het is ook moeilijk voor een

uit de Zennevallei of het Pajottenland: “Momenteel hebben we een jeugdrenner uit Etterbeek en een uit Watermaal-Bosvoorde.”

BRUZZ | TOURSPECIAL

De Tour de France start in Brussel, maar doet dat zonder Brusselse deelnemers. Waarom produceert onze hoofdstad geen coureurs meer? “Het is absoluut niet eenvoudig om hier wielrenner te worden.” — THIJS ROELEN , FOTO’S BART DEWAELE

3 JULI 2019

I

23

De eenzame Brusselse wielrenner

▲

ook in Vlaanderen zijn er steeds minder jeugdrenners.”

Een Peyskens-effect dan misschien? De Brusselaar vond zijn weg naar het profpeloton, via zijn club in Kortenberg, de nationale ploeg en de opleidingsploeg van Lotto-Soudal.

Tussendoor haalde hij een diploma Lichamelijke Opvoeding aan de VUB. Momenteel is hij actief voor Wallonie-Bruxelles, een ploeg op het tweede niveau. Hij reed dit jaar

“Wielrenner worden in Brussel?

Ik kende niemand in het wielrennen en wist van niets” DIMITRI PEYSKENS BRUSSELS WIELRENNER

En toch heeft Brussel wel een wielerhistorie Momenteel rijdt er met Dimitri Peyskens slechts één Brusselse coureur rond in het profpeloton, maar hij mag niet meedoen aan de Tour. Dat was vroeger wel anders. Een portret van drie opvallende Brusselse Tourrenners uit het verleden.

BRUZZ | TOURSPECIAL

— THIJS ROELEN

Bruno Bruyere 1965

Bruyere is vooralsnog de laatste Brusselse Tourdeelnemer. Hij startte in 1988 in de Tour de France waarin Eddy Planckaert de groene trui zou winnen. Bruyere, die een grote fanclub had in het Klein Kasteeltje in Haren, zou die Ronde van Frankrijk niet uitrijden. In de 14de etappe moest hij, mede door een valpartij in een eerdere rit, opgeven. In 1989 reed Bruyere in het thuisland van zijn moeder de Ronde van Italië wel uit, op een 49ste plaats.

Luik-Bastenaken-Luik, maar aan de Tour mag zijn ploeg niet meedoen.

Wanneer zijn collega’s in Brussel beginnen aan de belangrijkste koers van het jaar, vertrekt Peyskens naar Oostenrijk voor de Ronde van Oostenrijk.

24

I

3 JULI 2019

BRUZZ brengt de wielerpistes van Laken, Anderlecht, Longchamps en Karreveld in kaart: www.bruzz.be/granddepart

Met dank aan Mike Carremans van het Archief en museum voor het Vlaams leven te Brussel.

Philippe Thys 1889-1971

Bergensesteenweg in Anderlecht, won zowel voor (1913 en 1914) als na (1920) de Groote Oorlog de Ronde van Frankrijk, maar sleet zijn dagen tussen 1914 en 1918 als mecanicien op de Belgische luchtmachtbasis van Etampes.

BRUZZ | TOURSPECIAL

Zonder de Eerste Wereldoorlog, had Eddy Merckx’ record van vijf Belgische Tourzeges mogelijk niet bestaan. Want wat als er tijdens Thys’ beste jaren als sportman wel een Tour de France georganiseerd zou zijn? De Brusselaar, opgegroeid rond de

Emile Daems 1938

Hoewel Daems geboren werd in Genval, verkaste hij als jongeling al snel naar Brussel - waar hij nog altijd woont - om hier het vak van wielrenner te leren bij een vishandelaar. Daems was wars van de oude wielerwetten en deed altijd zijn eigen zin. Zo

won hij als amateurrenner een na-Tourcriterium, iets dat zelfs in het huidige wielrennen not done is.

Vanwege zijn instelling joeg hij Rik Van Looy tegen zich in het harnas, op dat moment dé patron van het peloton.

Met zijn eigenzinnige manier van koersen reed

hij evenwel een behoorlijk palmares bij elkaar: Daems won de Ronde van Lombardije (1960), Milaan-San Remo (1962), Parijs-Roubaix (1963), twee etappes in de Ronde van Italië (1960) en vier etappes in de Ronde van Frankrijk (1961 en 1962).

3 JULI 2019

I

25

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

De draaitafel behoort toe aan een nieuwe generatie Jane Haesen, baruitbater, partyorganisator en interieurontwerper

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Een job is niet voor het leven. Ik leer graag bij, vernieuw me voortdurend en durf iets anders te beginnen als mijn vorige activiteit me niet meer boeit.

Silversquare vroeg me vorig jaar om de nieuwe coworkingspace in Zaventem volledig in te richten.

Daarnaast begeleid ik het project in de fameuze Shell Building bij Brussel Centraal. Ik probeer de ruimte te respecteren en ga er creatief mee aan de slag. Ik ontwerp meubels en gebruik daarvoor originele materialen. Zetels in kurk bijvoorbeeld. De verlichting draagt enorm bij tot de sfeer en planten creëren een thuisgevoel. Kantoorwerkers kunnen hun bureau zelf samenstellen op basis van een kleurenpalet.

It’s beautiful and playful. Ik zou ook willen dat het gebouw in het weekend gebruikt wordt voor workshops, yogalessen of events.

Ik heb altijd een voorliefde voor architectuur gehad. Die passie kan ik uitleven in de scenografie van de feestjes van Catclub. Ik palm ruimten van duizend vierkante meter in, zoals de oude GB in Parking 58 of de Ravensteingalerij, en tover ze om tot een club voor één nacht. Veel sexyer dan een onpersoonlijke discotheek, als je het mij vraagt.

Organisaties zoals Art Brussels, Boiler Room en Independent Art Fair schakelen mij ook in om feestjes op alternatieve locaties te organiseren.

Daar komt heel wat bij kijken. Zo moet je ruim op voorhand vergunningen bij verschillende diensten aanvragen. De veiligheid moet immers gegarandeerd zijn. Gelukkig ben ik een controlefreak (lacht).

Jane’s is de bar waar ik zelf naartoe zou gaan. Er komt een gemengd publiek op af: kunstenaars, studenten, EU-ambtenaren, buurtbewoners, mensen van de LGBT-community, Frans- en Nederlandstaligen. De kaart is klein, maar staat vol kwaliteitspro-

Jane Haesen

ducten, zoals kazen van rauwe melk, artisanale bieren, verzorgde cocktails en Franse en Italiaanse natuurwijnen. Ik ga zelf minstens twee keer per jaar op bezoek bij wijnboeren. Ze werken zonder pesticiden en sulfiet om een zo puur mogelijk product te verkrijgen en dat proef je in je glas. Ik organiseer in de bar allerhande activiteiten en nodig selectors uit, mensen met een brede muzieksmaak, die hun favoriete platen afspelen. Enkel spijtig van die ene buur, die ons al sinds de opening het leven zuur maakt.

Een goede dj heeft een eigen stijl, vertelt een verhaal en schuwt geen risico’s. Ik ben in de jaren negentig in het vak gerold, nadat ik in de clubs de housescene had ontdekt. Ik heb het lang volgehouden, maar nu is het genoeg geweest. De draaitafel behoort toe aan een nieuwe generatie.

Brussel is de dupe van slecht bestuur. In elke gemeente gelden andere regels. Er is geen overkoepelende visie en problemen blijven nodeloos aanslepen.

Een voorbeeld: het is heel erg dat je als schaars gekleed meisje op straat verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt of dat je als homo in elkaar geslagen kunt worden. Er heerst straffeloosheid, ook tegenover doodrijders in het verkeer. Gemeenschappen leven volledig naast elkaar, de integratie is een ramp. En de politici? Zij lijken meer bezig met toeristen naar de stad te lokken, dan te zorgen voor meer groen, beter openbaar vervoer en betere scholen.

Begrijp me niet verkeerd: Brussel is een zalige stad. De mensen zijn open van geest, de wijken zijn heel verschillend en het culturele aanbod is gigantisch. De stad trekt creatievelingen aan omdat ze centraal ligt en nog betaalbaar is. En waar anders vind je zo’n groot bos vlak bij een stad?

— TOM VAN BOGAERT

verwierf bekendheid als dj Lady Jane en lanceerde rond 2000 haar eigen partyconcept Catclub, gayvriendelijke feestjes in leegstaande gebouwen of architecturale parels. In 2017 opende ze de wijn- en cocktailbar Jane’s in Elsene. Haar nieuwe passie is de inrichting van coworkingruimten. Ze woont in Ukkel. www.facebook.com/JaneBrussels

26

I

3 JULI 2019

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D © SASKIA VANDERSTICHELE

3 JULI 2019

I

27

De markten ZOMER REEKS

Thurn & Taxis hoopt op meer klanten op nieuwe BoerenMarché

DEZE WEEK

10 JULI

17 JULI

BOERENMARCHÉ

SPIEGELPLEIN

CHÂTELAIN

Thurn & Taxis

Jette

Elsene

Boerenmarkt ontluikt langzaam B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

De vakantie en het goede weer zijn ideale omstandigheden om boodschappen op de markt te doen. Laat de koude supermarkt een keer links liggen en geniet van de rijkdom van het aanbod en de eetbare schatten die er te vinden zijn. BRUZZ kijkt deze zomer zijn ogen uit in de verschillende marktkramen van de stad. Ontdek met ons exotisch fruit en lokale delicatessen op de BoerenMarché van Thurn & Taxis.

28

— MARJON UDO, FOTO SASKIA VANDERSTICHELE

U

it het kleurrijke bloementapijt rond het Herman Teirlinckgebouw van de Vlaamse overheid stijgt de zomerse geur van kamille op. Zo nu en dan komt er een plukje mensen naar buiten. Ze trekken een spurt naar de bus die klaar staat om te vertrekken naar het Noordstation.

Op het plein tussen de overheidsgebouwen en het voormalige magazijn van Thurn & Taxis staan acht marktkramen opgesteld. Een mengelmoes van goed uitgeruste foodtrucks en geïmproviseerde tafels onder een partytent.

Een man op een Hollandse fiets met een hond aan de leiband informeert naar de verschillende zuurdesembroden bij Lode van De Broodstokerij. “Nee, bio-speltzaden-desem klinkt me te ingewikkeld. Doe maar een gewone tarwedesem.” Lode blijkt imker te zijn en heeft niet veel vragen nodig om zijn verhalen te vertellen. Hij steekt direct van wal en begint zijn bijenimperium te schetsen. Dat hij ondertussen te veel kasten heeft: “Ik kan het niet meer bij houden.” Het is me niet duidelijk of de woordspeling opzettelijk is. Het brood in de kleine foodtruck wordt door een vriend gebakken. “Mijn maat bakt ’s nachts en ik verkoop het overdag op verschillende markten.” Al snel gaat

I

3 JULI 2019

het weer over de bijen, op zijn telefoon toont hij verschillende filmpjes. “Eigenlijk moet je geen gsm bij een volk bijen houden, de magneet in het apparaat maakt ze gek.”

Hij lijkt blij te zijn om met iemand anders dan zijn buurman te kunnen spreken. Druk is de markt allerminst. Ondanks het goede weer is het aantal kramen de afgelopen weken gekrompen. “Seppe van het vlees is vandaag niet gekomen. Het is veel te heet om met een rauwe steak de trein naar huis te nemen.

Ook de man met groenten en de verkoper met appels en appelsap ontbreken.”

Biomarché sinds mei 2019 500 bezoekers bij goed weer, 200 bij slecht weer 12 tot 20 kramen (afhankelijk van het seizoen en het weer) Muziekplein, Thurn & Taxis, 1000 Brussel elke vrijdag van 12u tot 19u fruit, groenten, brood, wafels, wijn, sap, honing, ijs

LOKAAL De lokale markt - vers van het land is wat telt - wordt georganiseerd door Thurn & Taxis en zit voorlopig in een proefperiode. Met het einde van het aspergeseizoen, het moment om allerlei groenten en fruit te oogsten en de warmte die chocolade doet smelten, blijkt het aantal kramen inderdaad minder dan gebruikelijk te zijn. “Het is niet altijd even eenvoudig om het aanbod vast te houden, als je rechtstreeks met boeren werkt,” laat organisator Steven Rosseel weten. “Het unieke aan onze markt is dat we de boeren mee inspraak geven. Zo bespraken we

onlangs de pijnpunten en stellen we binnenkort de kramen iets anders op.” Lokaal betekent niet puur Brussels: er zijn wafeltjes van voorbij Leuven, er is brood uit Gent en ook Aziatisch eten afkomstig van Zelzate blijkt nog binnen de hoofdstedelijke periferie geproduceerd te zijn. “We hanteren een straal van vijftig kilometer in vogelvlucht rond Brussel. Er zijn niet zoveel velden in Brussel om het binnen een beperkt aantal kilometers te houden.”

De verkopers proberen ondertussen van alles om nieuwsgierigen te lokken. Een proevertje ligt in de

meeste gevallen al klaar. Alsof de geur van vers gebakken wafeltjes met appel en kaneel nog niet overtuigend genoeg zou zijn. Ook is het in de meeste gevallen geen probleem om met bankkaart of zelfs gsm te betalen.

Iedereen vertelt met veel bezieling over de producten die uit hun handen komen. Zo is er de familie Heymans uit Anderlecht, die 85 koeien heeft in Neerpede. De melk wordt vers getapt. “Een fijne manier om onze producten in de stad aan de man te brengen. Gelukkig kan ik hier staan, want mijn zoon zit nu in de

28 AUGUSTUS

ABATTOIR

GILSONPLEIN

Anderlecht

Watermaal-Bosvoorde

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

21 AUGUSTUS

zaak en is thuis met de koeien bezig, maar als er niemand komt, is dit tijdverspilling.”

KLANTEN GEZOCHT Een man die ondanks de hitte goed ingepakt op de fiets is gestapt, remt doelgericht voor de diepvries van Rita. Hij komt speciaal uit Zellik voor een verfrissend ijsje, een bolletje citroen. Door het warme weer gaan haar ijsjes als spreekwoordelijke zoete broodjes over de scheptoog. “Het is een uit de hand gelopen hobby.” Al meer dan twintig jaar maakt Rita haar eigen ijs. De kinderen wilden

“Het unieke aan onze markt is dat we de boeren mee inspraak geven” STEVEN ROSSEEL ORGANISATOR BOERENMARCHÉ

graag meer smaken en daardoor waagde ze zich aan wat smaakexperimenten. Dat leidde zelfs tot een ijssalon in Dilbeek. Haar enthousiasme is aanstekelijk. “Het ijs van kriekenbier was een voltreffer in combinatie met dat van plattekaas. Wist je trouwens dat ik mijn ijs maak met de melk van de koeien van mijn buurvrouw hier, boerderij Heymans?”

Ook Geert Verheyen uit Kobbegem probeert het product van zijn hobby aan de man te brengen. De grootste afnemers lijken voorlopig de andere marktkramers die komen

buurten en ondertussen een glaasje van zijn cider proeven. Verheten, klimatoloog bij het KMI, biedt de nieuwsgierigen trots een glaasje aan.

“Ik heb cider van aalbes, appel of rabarber. Gemaakt zoals geuze, in open vaten met spontane gisting.”

Jérôme Ambrozy van Ferme Abattoir voegt zich bij het groepje. “Zon, cider, wat willen we nog meer?” Het antwoord klinkt uit alle monden tegelijkertijd: “Klanten!” Aan de rand van het terrein vertrekt weer een shuttlebus naar het station. Wellicht gevuld met Vlamingen die niet weten welk lekkers ze missen.

3 JULI 2019

I 29

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

Mosterdsoep

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Iedereen is sinds een paar jaar alweer op zoek naar ‘authenticiteit’. Wat dat juist betekent is niet zo zeker. Maar mosterdsoep schijnt iets authentieks te zijn. Enkele jaren geleden werd ik in Zeeland getrakteerd op ‘echte Zeeuwse mosterdsoep’.

Die was grappig en tegelijk ook lekker. Van een verbazende eenvoud.

Wat mosterdsoep ‘echt Zeeuws’ maakt, weet ik nog niet zo goed. Nu ik een recept ging opzoeken, val ik meteen op verschillende ‘authenticiteiten’. Er blijkt ook Groningse mosterdsoep te bestaan, en Veluwse ... Bij nader inzien heeft dat vooral te maken met het merk mosterd dat in die bepaalde soep gaat.

Maar er is geen Brusselse, Vlaamse of Waalse mosterdsoep te bespeuren. Ik ben in de oude kookboeken gaan bladeren, op zoek naar volkse, goedkope soepen.

Is er trouwens iets meer volks dan soep? Ik vond bij Cauderlier en kornuiten broodsoep en rijstsoep en biersoep en wijnsoep, maar geen mosterdsoep.

Hoe zou dat komen? Ook de Fransen lijken geen potage à la moutarde te

hebben opgeschreven.

Vandaag op het internet wel, maar alles wordt vandaag van elkaar overgeschreven: cultural appropriation heet dat.

Mosterd als condiment zou een idee zijn van de Romeinen. De zaden van de mosterd waren natuurlijk al veel langer bekend en geapprecieerd, maar de mosterd als kruidig papje is Romeins vernuft.

Wanneer je mosterdzaad in de mond neemt, smaak je niks. Als je erop bijt, voel je een beetje scherpte. Maar wanneer je

mosterd op die manier: ze kopen Colman’s mosterd in poeder en doen daar wat water bij: instant te gebruiken, want later is de smaak weg. Door azijn te gebruiken in plaats van water, wordt de reactie geremd. Hij verloopt trager, maar loopt ook véél langer. Zo maakt de rest van de wereld vandaag mosterd.

Oorspronkelijk gebruikte men daarvoor most, druivensap. Dat leidde tot de naam mustum ardens: brandend most. Later ging men verjus gebruiken, sap van onrijpe druiven, dat

“Er is geen Brusselse, Vlaamse of Waalse variant te bespeuren” mosterdzaad vermaalt en er water bij doet, krijg je een erg scherp goedje. Dat komt doordat de scherpe smaak pas gemaakt wordt wanneer verschillende componenten, die loskomen bij het malen, vermengd worden en bevochtigd. Dan ontstaat onder invloed van aanwezige enzymen een chemische reactie die de mosterd scherp en scherper maakt, maar na een tijd weer inzakt en verdwijnt. Weg straffe mosterd. De Engelsen maken nog steeds

nog zuurder is. Dat bijproduct van de wijngaard ontstaat als men de druiventrossen uitdunt voor de kwaliteit.

Een deel van de onrijpe trossen wordt weggeknipt, maar men gooit uiteraard niets weg en het sap van die te jonge druifjes, verjus, werd al in de middeleeuwen een alternatief voor azijn. Ook wijn heeft reactievertragende eigenschappen. Zo zijn er tal van mengsels ontstaan, allemaal variaties op de gemalen zaadjes van hoogstens

drie (botanische) soorten planten uit de koolfamilie: Sinapis alba, Brassica juncea en Brassica nigra.

Respectievelijk bekend als de gele, de bruine en de zwarte mosterd.

Laat in een grote klont boter fijn gesneden wit van prei glazig stoven. Als dat gebeurd is, doe je er een schep bloem bij (idealiter evenveel bloem als boter). Door de prei heen wordt nu een roux gevormd, goed draaien!

Als de roux gebakken is (niet bruinen), giet je er koude kippenbouillon bij en meng je krachtig, net zoals voor een veloutésaus. Laat nog een goede twintig minuten zachtjes sudderen, terwijl je af en toe eens roert. Kort voor het opdienen doe je er een lepel of twee, drie mosterd in. Als je nu Tierenteyn gebruikt, heb je Gentse mosterdsoep gemaakt, met mosterd van Wostyn wordt het Torhoutse. Je kunt ook Rumbeekse mosterdsoep maken (‘Het Sterretje’) of Naamse met de handgranaatvormige potjes van mevrouw Bister uit Achène. Camp’s uit Oudenaarde niet vergeten.

Die laat zijn eigen mosterdzaad kweken.

Dat was maar een basisrecept. Je kunt nog selder laten meestoven, of versieren met spekjes en/of geroosterde mosterdzaadjes ... Maar laat vooral mosterd niet meekoken: de smaakstoffen vergaan in de hitte.

Smakelijk.

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

30

I

3 JULI 2019

Beeldspraak

Rondje om de waarheid

Tour

Ronde van Frankrijk in Brussel, jaren 1950. © PHOTONEWS

Het spijt me vriendelijk, maar ik ga aan die hele Ronde van Frankrijk niet nog meer woorden vuil maken. Ooit was ik fan, maar er zijn grenzen aan het zelfbedrog. Je moet al een kenner zijn om op de erelijst van de voorbije twintig jaar een winnaar te vinden die nadien niet in opspraak is gekomen door het gebruik van Tourzegebevorderende middelen.

En in de tijd van Gert-Jan Theunisse was het niet beter, alleen deden we toen nog niet zo aan opspraak.

Natuurlijk is het een geniale list van de

organisatoren om een peloton heel Frankrijk en omstreken als België te laten rondrijden, om hen zélf te laten prijsgeven wie de grootste valsspeler is.

Het is alleen wat arbeidsintensief om je vakantie te vergooien aan het bijhouden van de dagelijkse tussenstand.

Gelukkig is doorzettingsvermogen voor wielerliefans een grote deugd.

Onlangs zaten ze nog een zevendelige (!) Canvasdocumentaire uit over Frank Vandenbroucke, die al in de eerste aflevering - op zijn negentiende en na een lekke band - twee-

de eindigde in een bergrit achter de beruchte dopingzondaar Jevgeni Berzin in diens absolute topjaar als gebruiker.

Voorts putten de flandrienofielen zich onlangs ook uit in lofbetuigingen aan het adres van een ex-profrenner die in zijn carrière nooit één platte prijs heeft gewonnen, behalve die dag dat hij besloot dat zijn vader maar eens veel geld op hem moest inzetten, en dat hij zijn vriendin ’s avonds ten huwelijk zou vragen.

Toen won hij toevallig Parijs-Roubaix.

De verdachte grootspraak van renners die hun eigen overwinningen voorspellen, zien wielerliefhebbers echter als het keurmerk van echte kampioenen, wier uitgebreide repertoire om doping te maskeren, minimaliseren of vergoelijken ze ook graag overnemen. Klassiekers als ‘hij had goede benen’, ‘hij heeft een goede stage achter de rug’ of ‘natuurlijke doping bestaat ook’, doen daarbij nog een poging om wetenschappelijk te klinken. Ontwapenender zijn: ‘je gaat het nooit kunnen tegenhouden’, ’de wielersport wordt geviseerd’, ‘laat doping toe, dan strijdt iedereen met gelijke wapens’, ’niemand reed toen zuiver’, ’ook zonder doping was hij de beste geweest’, ‘hij was een perfectionist’, of ‘astmalijders met veel doktersvoorschriften fietsen nu eenmaal graag’.

Dat wielerliefhebbers lastig worden als het weer eens over doping moet gaan, is zelfs begrijpelijk.

Je bent niet zo’n grootverdiener als de helden van wie je voor het vertier van

je volkssport afhankelijk bent, dus betaal je het spektakel met kritisch vermogen. De supporter die vandaag tv wil kijken boeit het minder wanneer morgen zou blijken dat de renner gisteren de boel belazerde.

Zodra je iemand anders veroordeelt, kan je jezelf trouwens ook niet meer zo makkelijk een misstap permitteren. Om niet tegelijk moreel verontwaardigd en hypocriet te zijn, moet je al in de geprivilegieerde positie verkeren dat je zelf niets op je kerfstok hebt, en daar pak je best niet te hautain mee uit. In plaats van cynisch het vingertje te heffen, is het dus veel aangenamer om in harmonie met de doortrappende klikpedaalridders in de hitte naast een départementale in de Limousin te gaan zitten.

Met een Kronenbourg in de hand en het Nederlandse Radio Tour de Frans op de achtergrond.

Hoeveel beter smaakt een Orangina in de lommer van een café nabij Maubeuge, wanneer daar ergens op een scherm de vederlichte fietsjes met hun blinkende spaken over de robuuste flank van een Pyreneeënreus glijden, langs illustere merknamen als Merlin, Fiat, Postobon, Raleigh, Le Coq Sportif, Miko, Le Clercq of PMU … U wist toch al dat een trekzak een trekzak is geworden opdat niet alleen de muziek, maar ook de langgerekte, met chroom afgewerkte curve van het instrument bij het bochtenwerk van de Tour zou passen? Dat het zonder ook zomer kan worden heeft de laatste honderd jaar niemand meer kunnen bewijzen.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Elke week verzint Michaël Bellon een nieuw onderschrift bij een oude persfoto

— MICHAËL BELLON

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/beeldspraak 3 JULI 2019

I 31

Big City

Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Op de Ommegang zijn ze te zien: edellieden die de blije intrede van keizer Karel in 1549 naspelen.

Hoeveel adel woont er nog in Brussel?

© PHOTONEWS

MARIE-CLAIRE UIT WATERMAAL-

H

BOSVOORDE

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

et antwoord luidt kort en krachtig: heel veel. Het aandeel van de Belgische adel die in de Brusselse agglomeratie woont, is sinds 1830 alleen maar toegenomen. De jongste gegevens die professor Paul Janssens (UGent) in 2017 heeft gepubliceerd, dateren uit het jaar 2000. Daaruit blijkt dat twee derde van de Belgische adel in de vroegere provincie Brabant woont, dat is het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, Vlaams- en Waals-Brabant. Een derde woont in de negentien Brusselse gemeenten.

Hoe is die permanente aantrekkingskracht van het centrum te verklaren?

Janssens: “Die beweging, de trek naar het centrum van het land, kan eerst en vooral verklaard worden door het hofleven dat na 1830 opnieuw op gang komt in Brussel. Met de Coburgs die er zich permanent vestigen, ontstaat er een mondain leven in de hoofdstad, dat versterkt wordt door een rijke bovenlaag van financiers en industriëlen. Dat heeft de adel uit Vlaanderen en Wallonië zeker aangetrokken. In de 20ste eeuw ondergaat de adellijke levenswijze een complete metamorfose. Die mensen tonen zich plots bereid voltijds een beroep uit te oefenen, waarvoor ze eerst

32

I

3 JULI 2019

de nodige diploma’s behaalden. En het spreekt voor zich dat er zich veel interessante banen in Brussel bevonden.”

Heel veel adel had in de 19e eeuw twee verblijven, een kasteel te lande en een residentie in de hoofdstad.

Hebben ze hun kastelen op het platteland opgegeven, omdat ze in Brussel werkten?

Janssens: “Dat is nog een andere beweging die maar goed op gang komt in de 20e eeuw en zich in een versneld tempo manifesteert in de tweede helft van diezelfde eeuw. Dat heeft te maken met de toenemende onderhoudskosten van de kastelen. Men poneert al te gemakkelijk dat de adel verarmde, maar voor zover ik dat kan inschatten, is dat niet het geval. Zij die hun kastelen verlaten hebben, deden dat omdat de kosten voor het onderhoud steeds hoger opliepen. Die kosten waren vooral loonkosten ten gevolge van de sociaal-economische ontwikkelingen. Er zijn in het algemeen minder huisbedienden en dus niet alleen bij de adel, ook bij de bourgeoisie.”

Die kastelen en grote herenhuizen in de stad vervulden een speciale functie in het sociale leven van de elite. Janssens: “Pierre Bourdieu (Frans socioloog, red.) drukt dat heel mooi uit: ‘Je moet de mensen die van receptie naar receptie lopen niet misprijzen en denken dat ze dat doen omdat ze zich vervelen.

Nee, ze werken aan hun sociale relaties.’ Dat is heel goed te zien aan de architectuur van die verblijven: er was een grote receptieruimte waar diners en bals konden worden georganiseerd, daarbovenop was er veel plaats om logés meerdere dagen of weken te herbergen.

“In de loop van de 20e eeuw worden die sociale happenings gecommercialiseerd, er komen traiteurs en zalen die je kan huren. Dat is minder duur dan huispersoneel in dienst nemen. Waarom zou je veel uitgeven als je het evengoed kan doen met veel minder?” zegt Janssens.

BRUSSEL Twee derde van de adel woont in de vroegere provincie Brabant, waarvan

de helft in het Brussels gewest. Het is niet Ukkel dat de kroon spant, maar Sint-Pieters-Woluwe.

“Je moet opletten met gemeenten als administratieve eenheid,” zegt Janssens.

“Je moet niet de gemeente als eenheid nemen, maar het Brussels gewest op straatniveau inkleuren volgens het gemiddeld inkomen. Dan is het duidelijk te zien waar de rijke mensen wonen die belastingen betalen.”

Van de 2.725 adellijke gezinnen vermeld in Le Carnet mondain woont 19,2 procent in Sint-PietersWoluwe, Ukkel volgt op korte afstand met 17,6 en Elsene op de derde plaats met 16,4 procent. Sint-Lambrechts-Woluwe staat op vier en Etterbeek op vijf. Samen is dat de helft van alle adel die in het Brussels gewest woont. De stad Brussel staat pas op de zesde plaats, terwijl ze in 1830 nog 17,3 procent van de Belgische adel herbergde, en de voormalige provincie Brabant 21 procent. Hier is dus sprake van een andere beweging.

“In 1830 was er nog geen

Brusselse agglomeratie, er was bij wijze van spreken platteland rond de stad Brussel,” verklaart Janssens.

“In de tweede helft van de 19e eeuw is er de urbanisatie van het ommeland en een massale uittocht, eerst naar de Leopoldswijk en dan naar de Louizalaan. In de 20e eeuw blijft de Leopoldswijk weliswaar bestaan, maar dan komen de banken en de Europese Gemeenschap er zich vestigen en komt er opnieuw een verhuisbeweging op gang.”

Hoeveel edelen er precies in Brussel wonen, kan Janssens niet precies zeggen, maar het zijn er dus minstens 2.725. Er zijn ongetwijfeld gezinnen die uit één persoon bestaan, maar er zijn er ook die vijf gezinsleden of meer tellen.

Hoe komt het dat we zo weinig merken van die adellijke aanwezigheid? “Je hebt adel met titel - baron, graaf, prins - maar ook adel zonder titel, die zich weliswaar jonkheer of jonkvrouw mogen noemen, maar die titel gebruiken ze niet beroepshalve,” zegt Janssens. “Een jonkheer die advocaat is, zet advocaat op zijn visitekaartje. In het mondaine milieu wordt de titel bij uitnodigingen en dergelijke wel nog gebruikt, maar dat behoort niet tot het publieke leven. Soms herken je edellieden natuurlijk wel aan hun dubbele naam, maar dat is weer een ander verhaal.”

— DANNY VILEYN

VOLGENDE WEEK Waar kan ik nog echt Brussels dialect horen spreken?

COLOFON BRUZZ

NIEUWSMANAGEMENT

VERTALING

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65

Bram Van Renterghem, Sara De Sloover, Mathias Declercq

Johan Arblaster, Martin McGarry, Laura Jones

ABONNEMENTEN

CULTUUR & UIT

FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België: 25 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw Buiten België: 30 euro per jaar.

OPLAGE : 62.609 exemplaren.

Gerd Hendrickx REDACTIE

Jean-Marie Binst, Filip De Rycke, Tim Gatzios, Kris Hendrickx, Bettina Hubo, Stefanie Nijs, Jasmijn Post, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, VeraTylzanowski, Roan Van Eyck, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn, Tom Zonderman MEDEWERKERS

ADVERTEREN?

Marthe Paklons, 02-650 10 61 sales@bruzz.be DISTRIBUTIE

Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE

Jo Mariens HOOFDREDACTIE

Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur), Kim Verthé, Steven Van Garsse

Nicolas Alsteen, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Jasper Croonen, Céline Emmerechts, Patrick Jordens, Tom Peeters, Véronique Rubens, Niels Ruëll, Tim Schoonjans, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Michel Verlinden EINDREDACTIE

Karen De Becker, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Tom Zonderman VORMGEVING

Heleen Rodiers (art director), Ruth Plaizier KALENDER UIT

Sam De Ryck

Meld nieuws

Bart Dewaele, Kim, Wauter Mannaert, Noémie Marsily, Steve Michiels, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Wide Vercnocke, Voer uw evenement in op Encodez votre événement sur Enter your event on www.agenda.brussels VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Kristof Pitteurs Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep) en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Hebt u nieuws uit Brussel, dan kunt u ons dat melden via het WhatsApp-nummer 0489-988.988 Persberichten kunnen via nieuws@bruzz.be

DB611175F9

DB374215D7

De gemeente Steenokkerzeel is op zoek naar dynamische, sociale en gemotiveerde kandidaten voor volgende vacatures (m/v)

ADMINISTRATIEF MEDEWERK(ST)ER

Jannemieke is een door Kind en Gezin erkend kinderdagverblijf in Zaventem en voorziet in dagopvang van kinderen (50 voltijdse plaatsen) voor ze naar school gaan.

VOOR DE AFELING OPENBARE WERKEN ONMIDDELLIJKE INDIENSTTREDING

Kinderbegeleider/-ster (halftijds)

NIVEAU C1-C3 – VOLTIJDSE PRESTATIES – IN TIJDELIJK VERBAND – ARBEIDSOVEREENKOMST BEPAALDE DUUR (TOT EN MET 31 DECEMBER 2019) BRUTO AANVANGSWEDDE € 2.346,99/MAAND

Functie Je staat in voor de begeleiding en verzorging van kinderen (0-3 j.) volgens de visie van het kinderdagverblijf en de pedagogische principes van Kind & Gezin.

TAKENPAKKET: Je staat in voor de administratieve ondersteuning van de dossiers onder meer omtrent wegen- en rioleringswerken, gemeentegebouwen en -eigendommen, nutsleidingen, gemeentelijk patrimonium,... met het oog op een correcte, efficiënte en klantvriendelijke dienstverlening. Je kunt plannen lezen en hebt noties over patrimoniumbeheer.

Profiel Je bent in het bezit van een kwalificatiebewijs om te kunnen worden tewerkgesteld als kinderbegeleider in de groepsopvang (www.kindengezin.be).

COMPETENTIES: PC-vaardigheid kan samenwerken en bent sociaal vaardig mondelinge en schriftelijke communicatie kwaliteit en nauwgezetheid stressbestendigheid flexibiliteit integriteit klantgerichtheid ...

VEREIST: Je bent houder van minstens een diploma hoger secundair onderwijs of daarmee gelijkgesteld onderwijs.

Je bent flexibel naar werktempo en taken en bent ervan overtuigd dat je samen meer bereikt dan alleen.

GESCHOOLD ARBEIDER

“WERKEN IN EIGEN BEHEER” (= OPENBARE WERKEN) ONMIDDELLIJKE INDIENSTTREDING

Aanbod Een halftijdse tewerkstelling op basis van een vervangingscontract Voorziene indiensttreding: 15 september 2019

NIVEAU D1-D3 – VOLTIJDSE PRESTATIES – IN TIJDELIJK VERBAND – ARBEIDSOVEREENKOMST BEPAALDE DUUR (TOT EN MET EIND OKTOBER 2019) – BRUTO AANVANGSWEDDE € 2.041,17/MAAND

Interesse?

Neem een kijkje op functiebeschrijving p www.zaventem.be voor een uitgebreide g j g

Om ons team te versterken werft het bestuur twee geschoolde arbeiders voor de dienst “Werken in eigen beheer” (= openbare werken) aan. Er wordt verwacht dat je werkt in verschillende onderdelen van de dienst openbare werken: metselwerken, werken aan wegen, fiets- en voetpaden, uitvoeren van klinkerwerken, betonwerken,...

Je bent polyvalent inzetbaar en zelfstandig kunnen werken is een must. Een pluspunt is in het bezit zijn van een rijbewijs C. Je begrijpt en spreekt goed Nederlands.

Bezorg ons uiterlijk op 8 juli 2019 jouw cv en motivatiebrief. Bij voorkeur via https://www.jobsolutions.be/register/4033, per e-mail naar vacature@zaventem.be of met de post naar Diegemstraat 37, 1930 Zaventem.

DB610424F9

INTERESSE: Stuur je motivatiebrief, inschrijvingsformulier en een kopie van het gevraagde diploma ten laatste op 12 juli 2019 aan het college van burgemeester en schepenen, Orchideeënlaan 17 te 1820 Steenokkerzeel. Tot en met die datum kan je deze ook mailen naar odette.libotton@steenokkerzeel.be of afgeven bij de personeelsdienst. Enkel volledige kandidaturen worden aanvaard. Kansengroepen worden – indien zij aan de gestelde eisen voldoen – uitdrukkelijk uitgenodigd om te solliciteren.

DB611631F9

MEER INFO IS OOK TERUG TE VINDEN OP LINKEDIN: GEMEENTE STEENOKKERZEEL TAAKOMSCHRIJVING, FUNCTIEVEREISTEN EN INSCHRIJVINGSFORMULIER VIND JE OP DB609308F9

WWW.STEENOKKERZEEL.BE

10069RLM

Steven Van Genechten

One team, one family, one mission

Accountmanager Nationale Regie

#EenJobMetPassie

Uw

personeels-

Ontdek je carrièrekansen op

mijntoekomstbijroularta.be DB521967F8

advertentie

hier?

contacteer ons snel op DB611595F9

rrs@roularta.be of 051 26 67 89

DB555930J8

Ontdek alle reizen op...

DB611173F9