BRUZZ actua - editie 1666

Rubrieknaam

#1666 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

L E V E N

I N

D E

S TA D

|

N I E U W S

|

A C H T E R G R O N D

&

O P I N I E

12 | 06 | 2019

DE NIEUWE NEDERLANDSTALIGE PARLEMENTSLEDEN

JOHAN LEMAN

‘Het signaal van de kiezer is niet zo duidelijk als sommigen beweren’

HET NIEUWE SAMENWONEN Een balzaal, biljarttafel en een kookeiland van 7 meter

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

MARIA EN PHILIPPE AKA SUPERMEME EN TRASHRABBIT, LAARBEEKLAAN JETTE Het gepensioneerde koppel Maria (65) en Philippe (60) wacht aan de bushalte aan het UZ Jette. De vroegere conciĂŤrge en huishoud-

hulp zijn liefhebbers van punkrock.

"We gaan naar zoveel mogelijk concerten om kleine groepen te steunen en onze vrienden te ont-

moeten. We zijn vrijwilligers bij de voedselbank Bruzelle. En we staan klaar voor onze vijf kleinkinderen.

Nummer zes is onderweg. Brussel

moet de culturele scene en zalen zoals Magasin 4 ondersteunen.

Ook het vervoer na concerten moet beter."

12 JUNI 2019

I

3

Inhoud

Week vanPortret de netheid Tien nieuwe Zes tips gekozenen voor een propere stad 1814

Spreektijd Pascal Verbeken Spreektijd

Johan Leman is 'Brussel vele steden' “Brussel is een

03

Chou de Bruxelles

05

Edito

06

In beeld

08

De week

16

Samenleving Gameverslaving overwinnen

Angelsaksische stad” 10

Reportage

De steile opmars 10 BRUSSEL BIJ BRUZZ NOG MEER van coliving 20

NOG MEER BRUSSEL BIJ BRUZZ

ABONNEER JE NU GR

OP BRUZZ.BE/ABONN

ATIS

EMENT

Zonnige groetjes van Joos Mis niets van Een vreselijke vakantie de verkiezingen meegemaakt? in ZiekBrussel. geworden aan de Turkse Rivièra? In een Griekse zee-egel Wie is wie in Brussel Kiest 2019? gestapt?

Deelen Vlaamse lijsttrekDe Brusselse het met BRUZZ! kers geportretteerd.

Huiscomedian Yannick Joos leest je Vanaf meién geeft tips over hoe verhaal3voor BRUZZ tv je volgende keer wél een fijne vakantie tegemoet gaat.politici Stuur live je Elke middag gaan twee kaartje naarinBRUZZ, t.a.v.

Yannick met elkaar debat en beantwoorJoosze of uw mail naar radio@bruzz.be den vragen. elke vrijdagochtend Vanaf 6 mei, elke werkdag tussen 12 en 14u BRUZZ radio BRUZZ radio

NIEUWS UIT BRUSSEL. CULTUUR IN BRUSSEL. BRUSSEL. BRUZZ.

RUZZ_BW-ABO-90x291.indd 1

18/04/2019 16:02

Kompany est de retour!

Op 22 juni speelt Vincent Kompany zijn eerste match met Anderlecht, tegen RWDM. BRUZZ volgt hem op de voet.

22 juni, 18u BRUZZ tv

De lijsten, de Nederlandstalige kandidaten en al het verkiezingsnieuws op brusselkiest.be.

BRUZZ.be

Extra verkiezingsbijlage bij het magazine met daarin de inzet van de verkiezingen, interviews met alle lijsttrekkers en een rapport van de parlementsleden. © PHOTONEWS 15 mei woensdag BRUZZ magazine

Edito

EDITO

Tussen hart en verstand Toestand en Entrakt kruisen de degens 18

03

Chou de Bruxelles

05

Edito

06

In beeld

08

De week

24

Enfant Terrible Zephyr

26

Nick Trachet

27

Beeldspraak

28

Big City

Recyclart Holidays Dit festival is uitgegroeid tot een onmisbaar deel van de Brusselse culturele zomeragenda.

Verschillende van de artiesten die er optreden, delen hun favoriete vakantiebestemming met BRUZZ. Volgende week BRUZZ magazine

Dit en al het andere nieuws uit Brussel is natuurlijk ook te vinden op BRUZZ.be en in de BRUZZ app.

— STEVEN VAN GARSSE Dit had een jaar geleden niemand kunnen voorspellen. Het Vlaams Belang is in de Vlaamse coalitiegesprekken een volledig normale partij geworden.

Volgens sommige politieke waarnemers is zelfs een meerderheid met ministers van extreemrechtse signatuur niet helemaal uitgesloten. Het cordon sanitaire smelt als sneeuw voor de zon.

Een logische stap, vindt onder anderen populisme-expert Cas Mudde. Volgens hem kan de N-VA het best haar programma realiseren met het Vlaams Belang. Hij zegt daarbij ook wel dat daarmee het pad van de liberale democratie, zoals wij dat vandaag kennen, verlaten wordt.

Alleen is de kans zo goed als nihil dat Vlaams Belang ook daadwerkelijk aan de macht komt. Een meerderheid met Vlaams Belang in het Vlaams Parlement is numeriek niet mogelijk. Alleen N-VA is daartoe bereid, en beide Vlaams-nationalistische partijen krijgen nooit een meerderheid.

Het lijken dus toch vooral spielereien van de N-VA-formateur om de andere partijen in dit land op te jagen. Tegelijk kan de Vlaams Belang-kiezer gepaaid worden. N-VA wil die graag terug.

Interessanter is de vraag hoe de klassieke partijen, die allemaal verloren hebben in deze verkiezingen, met het migratiethema moeten omgaan. Johan Leman doet in een interview in dit blad alvast een opmerkelijk voorstel.

Hij vindt dat de traditionele partijen het thema weer moeten claimen. Er moet een nieuwe consensus gevonden worden, met als doel de migratie beheersbaar te houden. En dat moet ook

zo aan de kiezer worden uitgelegd.

Leman heeft recht van spreken. Hij is een migratiepionier. Als academicus, maar nog meer misschien op het terrein.

Vanuit zijn Foyer in Molenbeek was hij een van de eersten die werk maakten van de integratie van Italiaanse, Spaanse, en later Marokkaanse en Turkse migranten.

Hij begreep hoe belangrijk taal is om in de maatschappij te kunnen functioneren.

Bedacht als eerste een soort van inburgeringscursus. En pionierde ook met meertalig onderwijs. Migratie valt niet weg te toveren, maar politici moeten ook niet doen alsof het niet bestaat, zo luidt zijn devies.

Vanuit links kijkt men intussen met enige verwondering naar wat er in Denemarken gaande is. Populistisch rechts heeft daar ... verloren. Links heeft gewonnen. De sociaaldemocraten hebben marktaandeel gewonnen door op een slimme manier migratie op de agenda te zetten. Omdat het druk zet op de sociale zekerheid. En dus op de gewone man in de straat. De progressieve Denen hebben zich daarvan afgekeerd en zijn bij andere linkse partijen terechtgekomen. En zo heeft links in zijn totaliteit gewonnen.

Of de samenleving met dit scenario gediend is, is verre van zeker – vluchtelingen en migranten zijn in dit verhaal de klos, maar het wijst er wel op dat ook klassieke partijen het migratiethema weer kunnen opeisen.

Het debat over migratie zal altijd gevoerd worden tussen het hart en het verstand.

Tussen de barmhartigheid en berekening. Tussen wat sociaal-economisch haalbaar is en wat menselijk is. Maar dat het debat gevoerd moet worden, staat als een paal boven water. Meer dan ooit.

BRUZZ | VOORAF

Stadsleven

“De vraag is hoe de klassieke partijen, die allemaal verloren hebben, met het migratiethema moeten omgaan”

12 JUNI 2019

I

5

6

I

12 JUNI 2019

BRUZZ | DE WEEK

In beeld

Storm op komst

Š SASKIA VANDERSTICHELE

Geen lopers, spelende kinderen of verliefde koppeltjes in het Jubelpark eind vorige week. Door de zomerse onweersdreiging en de voorspelde rukwinden waren de Brusselse parken preventief gesloten. Hier doet parkwachter Serge de deur dicht. De tortelduifjes links hebben al een alternatief plekje gevonden.

12 JUNI 2019

I

7

De week

Terugblik op het nieuws

Meer fietsongevallen

Union

88

Voor het eerste trimester van 2019 zijn er in het Brussels gewest minder verkeersdoden en minder letselongevallen geregistreerd. Het aantal ongevallen met fietsers stijgt met de helft in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. Het aantal ongevallen met alle andere verkeersmodi vermindert.

Union Saint-Gilloise heeft anderhalve maand voor de start van het nieuwe seizoen al meer dan 1.000 abonnementen verkocht. Dat is nu al het hoogste aantal sinds mensenheugenis. “Er is een nieuwe generatie die de weg vindt naar het Dudenpark,” reageert algemeen manager Philippe Bormans.

Het onweer woensdagnacht veroorzaakt heel wat wateroverlast en de felle wind blaast een aantal takken van bomen los. De brandweer rukt 88 keer uit in Brussel en moet 34 keer tussenbeide komen voor ondergelopen straten. Enkele autotunnels overstromen en worden tijdelijk afgesloten.

DRIE JAAR VERTRAGING VOOR NIEUW VRT-GEBOUW

Waarom bouwen duurder is in Brussel BRUZZ | DE WEEK

Aannemers rekenen zowat tien procent meer aan om te bouwen in Brussel. Reden genoeg voor de VRT om de plannen voor een nieuw omroepgebouw bij te sturen. Het project liep ondertussen al drie jaar vertraging op. “In Brussel bouwen kost inderdaad meer,” klinkt het bij de Confederatie Bouw. — LAURENT VERMEERSCH

D

e VRT wilde in 2021 uitpakken met een gloednieuw omroepgebouw in Schaarbeek, maar dat is niet meer haalbaar. De geplande opening is ondertussen uitgesteld tot 2024, zo berichtte De Tijd en dat nieuws is bevestigd door de VRT. 2.100 personeelsleden zullen dus nog wat langer in het bestaande omroepgebouw moeten werken. Dat is naar verluidt tot op de draad versleten.

Het uitstel heeft te maken met de zware procedures – de vergunning is twee jaar na het indienen van de aanvraag nog niet toegekend – maar ook met de oplopende kosten. Het vooropgestelde budget van 122 miljoen euro blijkt niet meer haalbaar, omdat de bouwkosten ondertussen flink gestegen zijn.

Bovendien is gebleken dat aannemers ongeveer tien procent meer aanrekenen dan in Vlaanderen.

“Het cijfer kan ik niet bevestigen, maar het klopt zeker dat bouwen in Brussel leidt tot meerkosten,” reageert Hugues Kempeneers van de Confederatie Bouw. “Dat heeft onder

8

I

12 JUNI 2019

meer te maken met de strengere normen inzake energieprestaties.

Het betekent dat bouwen gewoon duurder is.” Daarnaast is er de complexiteit van de Brusselse context. “Administratief is het ingewikkelder en je moet allerlei toelatingen verkrijgen om het publieke domein te gebruiken,” zegt Kempeneers.

Daarnaast is er ook het probleem van de bereikbaarheid. “Veel aannemers komen van ver en de tijd die verloren gaat in verplaatsingen loopt op door de files,” klinkt het bij woordvoerder Sven Nouten. “Dat geldt niet alleen voor Brussel, maar ook voor Antwerpen. Wij horen van sommige aannemers dat ze daarom zelfs niet meer in die steden willen werken.”

Bovendien zijn de bouwkosten de voorbije jaren overal gestegen door de gunstige conjunctuur. Er wordt veel gebouwd en dus is er veel vraag. “De orderboekjes zijn gemiddeld voor zes maanden gevuld,” aldus nog Nouten. De sector vindt ondertussen niet het personeel om aan de groeiende

© G2 ARCHITECTURAL GRAPHICS FOR_TBM ROBBRECHT EN DAEM DIERENDONCKBLANCKE VK ARUP

vraag te voldoen. “In de bouw raken momenteel 16.000 vacatures niet ingevuld.”

MEDIAPARK De stijgende kostprijs heeft de VRT aan het denken gezet. Om de toename van het budget te beperken, zijn de plannen bijgestuurd. In de plaats van vier komen er maar drie ondergrondse verdiepingen. Zo sneuvelen 36 parkeerplaatsen. De omroep houdt er nog 580 over. Dat is een pak minder dan vandaag. De VRT stelde vorig jaar een mobiliteitsmanager aan om de alternatie-

ven voor de auto te promoten.

Werknemers kunnen bijvoorbeeld een leasefiets krijgen.

De openbare omroep stelt momenteel een budget voorop van 150 miljoen euro. Het is de bedoeling dat de VRT dat zelf bekostigt, onder meer dankzij de verkoop van een deel van de Reyerscampus aan het Brussels Gewest. Dat wil de zone herontwikkelen tot een nieuwe stadswijk met ook woningen en ruimte voor andere (media) bedrijven. Project Mediapark is goed voor in totaal 380.000 vierkante meter. Het omroepgebouw van de

Beste leraar

Caroline Désir

Europalia Roemenië

Niels De Ruyck van de Lutgardisschool in Elsene is de Beste Leraar van Brussel. De Beste Leraar van Brussel is een wedstrijd die Brusselse leerkrachten in de bloemetjes wil zetten. “Want zij kiezen er bewust voor om les te geven in een uitdagende hoofdstad,” klinkt het.

Derde schepen in Elsene Caroline Désir (PS) is verkozen in de Kamer en mag niet cumuleren van haar partij.

Opvolger Nevruz Unal vervangt haar daarom voortaan in het Elsense schepencollege.

De komende editie van het tweejaarlijkse cultuurfestival Europalia zal in het teken staan van Roemenië, dat dit jaar de 30ste verjaardag van de val van dictator Nicolae Ceausescu viert. Het programma, met 200 evenementen op meer dan 50 locaties, is donderdag voorgesteld in het Brusselse Egmontpaleis.

Mijn gemeente is enorm vuil.

Mensen gooien werkelijk alles op straat, zomaar. Omdat het kan.

Omdat het wordt toegelaten RIADH BAHRI

(VRT-journalist over Molenbeek, op Twitter)

BRUZZ | DE WEEK

Het VRT-personeel zal in 2021 nog niet kunnen verhuizen naar het nieuwe gebouw.

Cartoon Kim Kim Duchateau en Wauter Mannaert wisselen elkaar af voor hun kijk op de week

VRT is goed voor 58.000 vierkante meter en is daarmee kleiner dan het huidige.

Het nieuwe VRT-gebouw is getekend door een team met onder met de architectenbureaus Robbrecht & Daem en Dierendonckblancke. Zij werden aangesteld na een ontwerpwedstrijd in 2015.

Binnenkort dient de VRT de aangepaste vergunningsaanvraag in.

De openbare omroep hoopt in de loop van volgend jaar te beginnen met de afbraak van het bestaande parkeergebouw, waar het nieuwe omroepgebouw moet komen.

12 JUNI 2019

I

9

Spreektijd

Johan Leman over Vlaamse angst en kosmopolitisch Brussel

BRUZZ | DE VERHALEN

‘Brussel is een Angelsaksische stad’

10

I

12 JUNI 2019

50 JAAR FOYER Meer info via www.foyer.be

De traditionele partijen moeten een eigen migratiebeheersingsvoorstel uitwerken om kiezers van extreemrechts terug te winnen. Dat zegt Johan Leman. De Foyer-voorzitter put daarnaast hoop uit de Brusselse uitslag.

— LAURENT VERMEERSCH EN DANNY VILEYN, FOTO’S BART DEWAELE

Is de uitslag ook een roep om nog meer Vlaamse autonomie?

Misschien willen de mensen geen confederalisme, maar ze zijn wel gevoelig voor het migratiethema.

LEMAN: In Vlaanderen zeker. Ik ga

akkoord met minister van Staat Miet Smet die gezegd heeft dat de andere partijen het probleem hoopten op te lossen door er niet over te praten.

Elke partij moet zich positioneren op elk thema dat leeft bij de mensen en sommigen hebben dat verzuimd. Ik denk dat heel wat mensen bij het Vlaams Belang zijn terechtgekomen omdat ze bij andere partijen geen uitgewerkt migratiebeheersingsvoorstel hebben gevonden.

Het probleem is dat Vlaanderen dat probleem zelf nooit kan oplossen.

Alleen Europa zou dat kunnen. Dat is de paradox: Vlaams Belang en N-VA willen België verder verzwakken, maar het is een illusie te denken dat Vlaanderen meer zal wegen op het Europese beleid. Ik heb zelf tien jaar in Europese adviesorganen gezeten over inclusie. België had daar nog een beetje aanzien omdat mijn PS-adjunct en ikzelf met één stem spraken en we onze talen kennen. Ik was de enige die nooit zijn koptelefoon moest opzetten om naar de vertalers te luisteren. Dat

geeft een zeker gezag. Als we België opdelen in twee of drie worden we zoals Luxemburg.

U hebt de eerste Zwarte Zondag en de gevolgen vanaf de eerste rij meegemaakt. Hoe verschillend is de situatie nu?

LEMAN: Destijds was het racisme heel

puur. De islam speelde nog niet.

Mensen waren simpelweg bang om hun werk te verliezen. In de campagne doken affiches op met vliegende tapijten en kamelen. Filip Dewinter was altijd duidelijk. De partijleiding is vandaag veel voorzichtiger. Er hangt een grotere flou over. Daarnaast staat Unia minder sterk dan het Centrum toen. Toen ik als directeur een klacht indiende tegen enkele elementen van het eerste 70-puntenplan, zijn de andere politieke partijen daarvan geschrokken. De rechtszaak kwam er niet op vraag van de politiek, dat garandeer ik u. Ik vond dat ik als ambtenaar mijn job moest doen.

Vandaag is de conjunctuur helemaal anders. Daarnaast is het ook moeilijker om aan te tonen dat het racisme, dat er ontegensprekelijk is, nog ingaat tegen de antiracismewet. Daarvoor moet er sprake zijn van herhaling en aanwijsbare aanzetten om discriminatie te willen uitlokken.

Sinds 1991 zijn nochtans veel stappen gezet op het vlak van integratie en inburgering. Zonder resultaat?

LEMAN: Het antwoord op dergelijke

vragen is altijd genuanceerder dan ja of neen. Het grote verschil is dat de traditionele partijen toen nog min of

▲

JOHAN LEMAN: Dat Belgen gestemd hebben voor het confederalisme of de splitsing van het land vind ik lulkoek.

Iemand die in een stembureau zat, vertelde mij over een zwaargesluierde vrouw die riep: ‘Je veux voter N-VA, parce que ça doit changer.’ Heeft die vrouw dan voor de splitsing van België gestemd? Het signaal van de kiezer is niet zo duidelijk als sommigen

beweren. De keuze hangt voor een stuk ook af van het aanbod aan partijen. Ik weet dat het niet kan, maar om die kwestie voor eens en voor altijd te beslechten, zouden we een referendum moeten organiseren zoals de Britten gedaan hebben. Nu is het een spel tussen partijleiders die de agenda bepalen voor de gewone mensen.

BRUZZ | DE VERHALEN

H

et stof van de verkiezingen is al wat gaan liggen als we aanbellen bij Foyer in de Werkhuizenstraat. Johan Leman, die de eerste Zwarte Zondag in 1991 meemaakte als kabinetschef van Paula D’Hondt, Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid, en daarna als directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (voorloper van Unia) het vroegere Vlaams Blok voor de rechter daagde, heeft zijn analyse klaar voor de comeback van extreemrechts.

“Ik geloof niet dat alle mensen die voor het Vlaams Belang stemmen racisten zijn,” zegt Leman. “Het Vlaams Belang heeft vooral met het minimumpensioen recht in de roos geschoten. Het enorme verschil tussen pensioenen in de privé en van de overheid is een belangrijk thema voor de gewone mens. Daarnaast heeft de N-VA ongetwijfeld een aantal kiezers ontgoocheld, wat onvermijdelijk is voor een partij die deelneemt aan de macht en compromissen moet sluiten.”

12 JUNI 2019

I

11

Johan Leman

▲

meer standhielden. De polarisatie is vandaag veel groter, waardoor het moeilijker is geworden om een compromis te vinden. Terwijl dat nochtans essentieel is in politiek.

Een compromis is voor mij iets positiefs: iedereen kan enkele van zijn punten realiseren en zich vinden in een gezamenlijk, constructief verhaal. Als dat niet meer lukt, zitten we met een probleem. In dat opzicht zijn we slechter af.

In het verleden is het al anders geweest, maar in Brussel maakte extreemrechts niet dezelfde sprong vooruit. Waarom?

LEMAN: Brussel is een beetje Canada,

BRUZZ | DE VERHALEN

een heel Angelsaksische stad qua multiculturaliteit. Als zoveel mensen wortels hebben in het buitenland kan je moeilijk xenofoob zijn. Dat betekent niet dat er geen Marokkaanse Brusselaars zijn die vinden dat de migratie beheerst moet worden. Je vindt maar weinig mensen die voor een ongebreidelde migratie zijn. Maar dat vertaalt zich niet in stemmen voor een antimigratiepartij. De uitslag in Brussel was goed en toont een kosmopolitische stad die haar uitdagingen wil aangaan. Vlaanderen is daarentegen nog altijd een beetje La Flandre profonde, ondanks de groeiende verstedelijking. Van jongeren die gaan werken of trouwen, wordt nog altijd verwacht dat ze zo dicht mogelijk in de buurt van de ouders, broers en zussen blijven wonen.

Als je toch naar Brussel verhuist, keer je naar je dorp terug zodra er kinderen komen. Ik veroordeel dat niet, maar dat is de typische mentaliteit.

In Brussel ging radicaal-links fors vooruit. Hoe verklaart u het succes van de PTB? LEMAN: Zij hebben een uitgebreide

basiswerking, met hun dokterspraktijken voorop. De PTB’ers en

“Dat Belgen gestemd hebben voor het confederalisme of de splitsing van het land vind ik lulkoek” JOHAN LEMAN VOORZITTER FOYER

PVDA’ers zijn aanwezig in de wijken.

Hier in Molenbeek kan je niets organiseren of er duikt iemand van de partij op. Je mag dat niet onderschatten. Veel mensen stemmen voor iemand die ze kennen, die ze kunnen aanspreken.

Daarnaast is er ook de levensduurte.

Veel mensen houden niet veel over na hun huur en hun apotheekkosten.

Als je dan ook nog weet dat je niet veel pensioen zal krijgen … Veel mensen zijn zo bij het Vlaams Belang, of als ze sociaal voelend zijn, bij de PVDA beland. In beide gevallen zit daar een stuk protest in, een stuk vervreemding tussen de bevolking en de politiek.

Anderzijds houdt de PS relatief goed stad. Hoe kan dat?

LEMAN: De PS is ongetwijfeld de

partij die er het best in geslaagd is de partijtrouw in stand te houden.

Ik zie dat als ik naar de kapper ga bijvoorbeeld. Het hangt daar vol rode affiches. Dat is ook te danken aan hun aanwezigheid. Daarnaast is de PS gevoelig voor de vragen van haar publiek en creëert de partij werkgelegenheid in de gemeenten waar ze aan de macht is. Ze hebben ook zittingen. Ik heb nooit begrepen wat daar tegen is.

Cliëntelisme? Op mijn manier heb ik ook zittingen hier in Foyer. Elke dag komen een paar mensen langs.

De helft van de tijd kan ik geen oplossing bieden, maar ik heb wel geluisterd. Ik sta er dan van te kijken hoe blij die mensen zijn, ook

“Hier in Molenbeek kan je niets organiseren of er duikt iemand van de PVDA op. Je mag dat niet onderschatten” JOHAN LEMAN VOORZITTER FOYER

12

I

12 JUNI 2019

al heb ik ze niet kunnen helpen. De PS luistert nog naar de problemen van de mensen. Andere partijen onderschatten dat.

De verkiezingsuitslag toont nog altijd een groot verschil tussen het zuidoosten van Brussel en de kanaalzone. Moeten we concluderen dat het niet zo’n vaart loopt met de gevreesde gentrificatie hier?

sepoort, aan Thurn & Taxis … Hier aan Sainctelette willen ze ook een woontoren bouwen. De armen dreigen verder verdrongen te worden. En waar gaan al die nieuwe bewoners crèches en scholen vinden? Of misschien vinden die betere gezinnen de buurtscholen niet goed genoeg en krijg je een zware impact op het verkeer. Ecolo-Groen zal moeten oppassen met die ontwikkelingen.

De groenen hebben vooral zwevende kiezers die een woordje willen meepraten over de toekomst van hun buurt. Die zouden weleens kunnen schrikken.

CD&V heeft het niet goed gedaan, ook niet in Brussel. Van Chabert tot Debaets, dertig jaar aan de macht, wat is er fout gelopen?

LEMAN: Kijk daarmee uit. Ik denk

LEMAN: Ik wil dat weleens onderzoe-

dat het de komende maanden en jaren echt zal losbarsten. De speculatie heeft een lange incubatietijd gekend. De eerste keer dat ik benaderd ben (voor het pand van Foyer, red.), was in de jaren 1980.

De speculanten zijn dertig jaar later nog altijd dezelfde. Al die tijd hebben ze hun gronden in waarde laten stijgen, maar nu worden de projecten realiteit: aan de Ninoof-

ken als de partij het mij vraagt (lacht). Met de natte vinger: het probleem is dat het politieke centrum geen duidelijke boodschap meer heeft. In de huidige communicatiecultuur is dat nodig. Steve Stevaert was een van de laatste die dat had. Louis Tobback had dat en Jean-Luc Dehaene op zijn manier ook. CD&V moet eigenaar worden van een thema dat mensen belang-

Johan Leman Geboren in het West-Vlaamse Aalbeke op 18 november 1946 Studeerde theologie, filosofie, Oosterse filologie en antropologie aan de KU Leuven 1981-1989 directeur Foyer 1982-2003 deeltijds hoogleraar sociale en culturele antroplogie aan de KU Leuven 1989-1993 kabinetschef van Koninklijk Commissaris voor de Migranten Paula D’Hondt 1993-2003 directeur van het federale Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding 2003-2012 voltijds hoogleraar sociale en culturele antroplogie aan de KU Leuven Eerste houder van de Gülen-leerstoel voor interculturele studies aan de KU Leuven Voorzitter van Foyer

rijk vinden. De partij gaat er gemakshalve nog van uit dat ze gepercipieerd wordt als dé bestuurspartij. Maar dat is voorbij.

Chabert was een schitterend voorbeeld van zo’n bestuurder.

Niemand kon tégen hem zijn. Hij kon elk conflict ontmijnen en praten met Nederlandstaligen én Franstaligen.

Daarnaast heeft de partij een verouderd publiek. De meeste CD&V-kiezers wonen aan de kust of rusten op het kerkhof. De partij zou significante persoonlijkheden uit nieuwe gemeenschappen moeten aantrekken, maar dat wordt moeilijker als je steeds minder plaatsen kan aanbieden. Het wordt een vicieuze cirkel.

Nochtans zien we dat Brussel religieuzer wordt. Waarom kan CD&V, maar evenmin CDH daar niet van profiteren?

LEMAN: Brussel is inderdaad

religieuzer dan de rest van het land, maar veel van die religiositeit is apolitiek. Pinksterkerken en evangelische kerken blijven weg van de politiek. Daarnaast heeft de secularisering zich doorgezet. Ook als mensen gelovig zijn, maken ze onderscheid tussen religie en politiek. Dat verklaart ook waarom een partij zoals ISLAM niet echt aanslaat bij moslims.

De verzuiling heeft plaatsgemaakt voor een vacuüm dat we op de een of andere manier moeten opvullen, zegt Luc Huyse. Gaat u akkoord met die stelling?

LEMAN: Ja. Ik weet niet of we

hetzelfde bedoelen, maar ik was en blijf een grote voorstander van het middenveld. Het is pure dwaasheid om alles aan de politiek te laten zoals de N-VA wil. De redenering is dat politici verkozen zijn door de kiezer en dus moeten beslissen, maar het middenveld blijft waardevol om ruimtes te creëren waar mensen met elkaar kunnen omgaan als sociale wezens. Of om een platform te bieden waar mensen hun bezorgdheden kunnen uiten, bijvoorbeeld over die geplande woontoren. Zo niet, dan krijg je gele hesjes. Als je beslist zonder inspraak moet je niet verstomd staan dat er vroeg of laat ongelukken gebeuren. Het is beter te luisteren naar wat er leeft bij de mensen. Dan moet je misschien enkele concessies doen, maar dat is democratie.

Vijftig jaar foyer Foyer is het levenswerk van Johan Leman en de vzw bestaat dit jaar een halve eeuw. Dat wordt gevierd.

M

et Foyer speelde Leman een pioniersrol inzake integratie en inburgering.

“Hier zit een uniek sociaal en cultureel patrimonium,” aldus Leman. “Ik ken geen andere vereniging die sinds de jaren zestig continu basiswerk heeft verricht. We hebben de verschillende migratiebewegingen allemaal kunnen integreren in onze werking.”

Leman denkt spontaan aan enkele successen.

“Foyer heeft mee een minister gemaakt: Fadila Laanan is gegroeid in het verenigingsleven hier.

Anderen zijn naar de Olympische Spelen gegaan, zijn ondernemer geworden. Dirk Van den Bulck, commissaris-generaal voor de vluchtelingen en staatlozen, heeft hier het vak geleerd. Toen ik hem heb aangeworven, had hij nog nooit een migrant gezien.”

NEDERLANDSTALIG ONDERWIJS Foyer speelde ook een rol in de wederopstanding van het Nederlandstalig onderwijs in Bussel. “Begin jaren tachtig zat het Nederlandstalig onderwijs op zijn gat en het scheelde niet veel of er waren scholen gesloten. Wij hebben toen als eerste migrantenkinderen binnengebracht in het Nederlandstalig onderwijs en dat genormaliseerd voor de Vlaamse opinie in Brussel. We hebben daarvoor de prijs voor culturele uitstraling gekregen van André Monteyne (Vlaamsgezind politicus en opiniemaker, red.) en de toenmalige

Foyer geeft onder meer workshops om fakenews te leren herkennen.

Nederlandse Cultuurcommissie.”

Toen de oorlog in Syrië heel wat jongeren naar het front lokte, probeerde Foyer de schade te beperken. “Wij hebben niemand van bij ons naar Syrië zien vertrekken, terwijl wij toch elk jaar ongeveer 10.000 mensen bereiken met onze diensten en activiteiten.”

Desondanks kreeg de vzw de laatste jaren af te rekenen met politieke tegenstand. “Op mijn leeftijd ben ik niet snel ontgoocheld, maar het heeft mij verwonderd met welk gemak politici kunnen zeggen dat we voorbijgestreefd zijn. Ik begrijp nog altijd niet goed waarom. Waarschijnlijk zijn we te onafhankelijk.

Het grootste affront dat ik heb meegemaakt was toen een jonge snaak van Ernst & Young hier kwam zeggen dat we geen sterk merk zijn. Maar als het gaat over bruggen slaan naar gemeenschappen is Foyer dat absoluut wel, omdat we erin slagen het vertrouwen te winnen van al die groepen.”

Leman geeft het voorbeeld van een cricketclub voor Pakistanen. “In enkele maanden tijd hebben we

vijftig inschrijvingen. Zodra het gelukt is, lijkt het makkelijk, maar waarom doet niemand dat dan? We hebben die ambitie en proberen nu hetzelfde met de Roma.”

OMGAAN MET SOCIALE MEDIA Daarnaast is het altijd zoeken naar nieuwe uitdagingen. “Sociale media zijn een belangrijke nieuwe realiteit. Dat hebben we nu opnieuw gezien met de overwinning van het Vlaams Belang, maar eerder ook al met de opkomst van het jihadisme. Dus helpen we jongeren omgaan met sociale media. Het probleem is dat ze een groot wantrouwen hebben in de maatschappij en veel sneller geloven wat een vriend deelt. We proberen ze uit hun bubbel te krijgen.”

De verjaardag van Foyer wordt gevierd met een feest in Kanal op 20-21 juni. In het najaar komt er ook een klein museum.

“We werken aan een interactieve tentoonstelling waar mensen in twee uur tijd iets kunnen opsteken van het Brusselse multiculturalisme.” LV/DV

12 JUNI 2019

I

13

Brussel kiest

10

OM TE ZI EN

PARLEMENT

BRUZZ | DE VERHALEN

In het Brussels en het Vlaams Parlement werden tien volksvertegenwoordigers voor het eerst verkozen. Wij vroegen hen onder andere wat hun eerste herinneringen aan de hoofdstad zijn, hoe ze zich verplaatsen en waaraan ze zich het meest ergeren.

— DANNY VILEYN EN BETTINA HUBO

“Ik zou het eerste parlementslid zijn dat in Kuregem woont” JUAN BENJUMEA-MORENO, GROEN

J

uan Benjumea-Moreno (28) werd geboren in het Zuid-Spaanse Sevilla en kwam op zijn achttiende naar België om rechten te studeren in Leuven. Hij woonde ook een jaartje in Berlijn en werkte in Antwerpen en Gent. Nu werkt hij als jurist bij de Brusselse overheidsdienst fiscaliteit. Hij woont in een appartement in de

14

> BRUSSELS

I

12 JUNI 2019

Anderlechtse wijk Kuregem.

“Ik zou het eerste parlementslid zijn dat in Kuregem woont.” Hij verplaatst zich met de eigen fiets, met deelfietsen en het openbaar vervoer. Om naar Ikea of het containerpark te gaan of om op familiebezoek te gaan bij de schoonfamilie huurt hij weleens een auto.

Hij noemt niet één favoriete

© BARBARA OORTS

Brusselaar, maar de bandleden van Stikstof. “Ze voelen zeer goed aan wat er in Brussel leeft, ze zijn trots om Brusselaar te zijn en ze dragen Brussel uit.

Bovendien halen ze ook nog eens kunstenaars uit de rest van het land naar de hoofdstad.”

Juan Benjumea-Moreno ergert zich aan wat hij de mismeestering van de openbare ruimte noemt.

“Nutteloze parkings, wildparkeren, sluikstorten, leegstand en auto’s die veel te snel rijden. Na de preventie moet er ook effectief opgetreden worden, we moeten weer meester worden van de openbare ruimte.” DV

L

otte Stoops is geboren in Turnhout, maar bracht haar eerste vijf levensjaren door op een kot in het Leuvense. “Mijn ouders studeerden nog. Ze woonden met hun drie kleine kindjes in een studentenhuis.”

Daarna verhuisde het gezin naar de Kempen, naar Lichtaart, waar haar vader

huisarts werd. “Mijn vader was de officieuze huisarts van Bobbejaanland. Zijn praktijk lag vlak bij het pretpark.”

In haar jeugd was Turnhout dé stad. Maar ze kwam ook geregeld in Tervuren, waar een vriend des huizes werkte in het Africamuseum. Brussel zelf kende ze nauwelijks. “Mijn oudste herinnering aan

“Ik studeerde in Bologna, maar wilde niet terug naar België. Alleen Brussel zag ik zitten” LOTTE STOOPS, GROEN

JAN BUSSELEN, PVDA

J

an Busselen (40) werd geboren in Hasselt, maar verhuisde op zijn vijfde naar Brussel. Hij heeft ondertussen in Sint-Gillis, Molenbeek en Brussel gewoond. Nu woont hij in een appartement in Jette. Als kind pendelde hij tussen Brussel, waar zijn vader woonde, en Antwerpen, waar zijn moeder woonde. Tussen 1989 en 1996 woonde hij aan het Vossenplein. “Ik was natuurlijk heel jong, maar ik heb de Marollen gekend toen ze nog echt volks waren. Toen zagen ook de antiekwinkels er heel anders uit, het waren half-antiekwinkels, waar ook af en toe een gitaar te koop werd aangeboden waarop ik mocht spelen van de winkeluitbater.”

Busselen studeerde aan het conservatorium, waar hij de jazzopleiding heeft gevolgd.

“Ik heb mijn studies zelf

maakster. Onlangs bracht ze de film Third act uit, over ouder worden. Haar grote voorbeeld, en ook favoriete Brusselaar, is cineaste Chantal Akerman.

Naast het filmen, doet Stoops interventies in de publieke ruimte, zo bijvoorbeeld Au bord de l’eau in Laken.

Ze is een fervente fietser.

Haar grote ergernis is de verkeersonveiligheid. Als parlementslid wil ze zich dan ook inzetten voor een betere verkeersinfrastructuur. Een ander stokpaardje is het burgerinitiatief.

“Er zijn zoveel kleine, partij-overschrijdende initiatieven. Die wil ik ondersteunen.” HUB

stad, ik wou me inzetten voor het echte Brussel.” Nu werkt hij voor de N-VAfractie in het Brussels Parlement. Verstraeten verplaatst zich met ‘de voetenbus’ en het openbaar vervoer. “Fietsen durf ik niet zo goed door de verkeersonveiligheid, maar ik overweeg toch om er een te kopen.

Een auto heb ik niet, ik ben een van die rare vogels die zelfs geen rijbewijs heeft.”

Verstraetens favoriete Brusselaar is Karel Buls.

“Voorvechter van het Nederlandstalig onderwijs

en een forse tegenstander van de megalomane sloopen vernieuwingsprojecten van het koningshuis.”

Verstraetens grootste ergernis zijn de armoede en de dakloosheid, en het gebrek aan sociale cohesie dat eruit volgt. “Ik heb de Samusocialcommissie van dichtbij gevolgd. Ik wil in het parlement het wanbeheer en de foute keuzes in de sociale sector aanklagen.”

DV

“Ik werd als tiener op slag verliefd op de chaos en de Sodom en Gomorra-kant van de hoofdstad” GILLES VERSTRAETEN, N-VA

M

athias Vanden Borre (42) werd in geboren in het Schotse Dundee, maar hij groeide op in en rond Antwerpen. Nadien woonde hij nog in Leuven, Coimbra en Berlijn. Zijn eerste herinneringen aan Brussel dateren van toen hij zes, zeven jaar oud was. “Ik wandelde met mijn grootmoeder langs de antiekwinkels in de Hoogstraat, en de markt op het Vossenplein. Ik vond de vele antiquairs en straatventers werkelijk fascinerend.”

Hij studeerde politieke wetenschappen aan de KU Leuven, daarna rechten aan de UGent. Vanden Borre werkt op dit ogenblik als adviseur bij minister-presi-

dent Geert Bourgeois, maar eerder werkte hij als jurist voor de Vlaamse Gemeenschap. Hij woont in een huis in Laken en verplaatst zich naargelang de situatie met het openbaar vervoer en de fiets. “En als het mogelijk is te voet. En sinds kort ook met de motorfiets.”

Zijn favoriete Brusselaar is ietwat verrassend Jacques Brel: ”Brel springt eruit als magistraal zanger,

kunstenaar en levensgenieter. De polemische nummers zie ik door de vingers. Niemand is perfect.”

Vanden Borres grootste ergernis is de vaak gebrekkige dienstverlening door de overheid. “Netheid van straten en pleinen, taalkennis van de diensten, verouderde infrastructuur.

Brussel moet als een moderne hoofdstad bestuurd worden.” DV

“Ik wandelde met mijn grootmoeder langs de antiekwinkels in de Hoogstraat” MATHIAS VANDEN BORRE, N-VA

12 JUNI 2019

▲

Brussel dateert van 1993.

Na het overlijden van koning Boudewijn reed ik samen met mijn zus met de trein naar Brussel om hem te groeten. Ik zat toen al op kot in Gent.”

Stoops studeerde theateren filmwetenschappen.

Haar laatste studiejaar verbleef ze in Bologna. “Ik wilde niet terug naar België. Alleen Brussel zag ik zitten. Het multiculturele trok me aan.”

Ze woont nu met haar twee kindjes in een gerenoveerd RTT-gebouw in Laken. “Met zicht op Brussel,” zegt ze. “Het is het eerste project van de Tivoliwijk.”

Stoops is documentaire-

bekostigd door vliegtuigen schoon te maken in Zaventem en ben ook nog bijgesprongen in ‘t Werm Woeter.” Na zijn studies ging hij als leerkracht muziek werken. Hij is nog altijd muzikant.

Busselen verplaatst zich met het openbaar vervoer en heel af en toe met Cambio: “Ik heb heel laat mijn rijbewijs gehaald, we hebben toen een tijdje een auto gehad, maar we hebben die van de hand gedaan.”

De favoriete Brusselaar van muzikant Busselen is Jacques Brel. ”Zo rijk aan emoties en beelden, het gaat zo over de dingen des levens, Brel straalt leven uit.”

Busselens grootste ergernis is de ongelijkheid in Brussel. “Je merkt het als je de wijken intrekt. Brussel is een rijk gewest, de armoede is een eerstewereldland onwaardig.”

DV

G

illes Verstraeten (29) werd geboren in Kortrijk en groeide er op, maar hij wist als tiener al dat hij in Brussel wou komen wonen. “Als puber kwam ik op bezoek bij een iets oudere vriend die in Brussel studeerde. Ik werd op slag verliefd op de levendigheid van de wijk rond de Beurs, de chaos en de Sodom en Gomorra-kant van de hoofdstad.”

Verstraeten woont in de Anderlechtse Kuregemwijk.

Hij studeerde rechten, maar werkte ondertussen al in het Europees Parlement, maar dat hield hij na tweeënhalf jaar voor bekeken. “Ik voelde me een expat in mijn eigen

BRUZZ | DE VERHALEN

“Ik heb de Marollen gekend toen ze nog echt volks waren”

I

15

Tien nieuwe Brusselse gekozenen

E

▲

ls Rochette (45) werd geboren in Leuven, en groeide op in VeltemBeisem, maar als kind kwam ze vaak naar Brussel om een wandelingetje te maken.

“Tijdens de zomermaanden kwam ik een paar keer per week naar het Maria Boodschapinstituut aan de Moutstraat, waar mijn vader directeur van het regentaat was. Als kind hielp ik hem de post openmaken. Nadien maakten we dan een wandeling.” Ook haar studies sociaal werk deed ze

in Brussel aan de Poststraat.

Nu is ze artistiek directeur van de sociaal-artistieke werkplaats Globa Aroma.

Els Rochette woont in Vorst in een appartement, ze verplaatst zich voor negentig procent met de fiets. “Als het heel winderig is, neem ik het openbaar vervoer en als ik eens een meubel of een groot stuk moet verhuizen huur ik een Cambio.”

Rochette diept geen bekende naam op als favoriete Brusselaar. “Het is een Brusselares, ze heet

“Als kind kwam ik met mijn vader naar de Moutstraat” BRUZZ | DE VERHALEN

ELS ROCHETTE ,ONE.BRUSSELS

“We zaten uren op de trappen van de beurs, te wachten op een vriend” PEPIJN KENNIS, AGORA

I

k ben geboren in Leuven, helaas,” zegt Pepijn Kennis.

Helaas, omdat hij geen affiniteit heeft met die stad en zich helemaal Brusselaar voelt. Kennis groeide op in Schaarbeek en ging naar de middelbare school in het centrum van Brussel. Veel tijd bracht hij tijdens zijn jonge jaren door op de trappen van de Beurs. “Het was het pre-gsmtijdperk. Je zat er urenlang te wachten op een vriend, terwijl de hele wereld aan je voorbij trok.”

Hij studeerde sociologie aan

16

I

12 JUNI 2019

Shilemeza Prins en ze is afkomstig uit Zuid-Afrika.

Ze is hier elf jaar geleden aangekomen en heeft het heel moeilijk gehad, maar ze is een ontzettend moedige vrouw en altijd gemotiveerd, ze heeft Globa Roma en andere verenigingen ontzettend veel gegeven. Een voorbeeld voor velen.”

Els Rochettes grootste ergernis is het gebrek aan waardige huisvesting voor heel veel mensen. “Dat is echt schandalig, een klein appartementje of studiootje vinden is voor velen onbegonnen werk. Ik ga hier in het parlement zeker rond werken, ik vind dat dat de absolute prioriteit moet worden.” DV

de VUB en deed er daarna nog een internationale master in urban studies bovenop.

Intussen woont hij opnieuw in Schaarbeek, in een appartementsgebouw, samen met zijn vriendin. Kennis stopt binnenkort met zijn werk bij vzw Toestand om zich helemaal te kunnen wijden aan de organisatie van Agora en zijn nieuwe job als parlementslid.

Zijn favoriete Brusselaar is Philippe Van Parijs, die hij bewondert voor zijn oproep tot Picnic the Streets en zijn streven naar een tweetalig Brussel.

Wat Kennis vooral ergert, is dat Brussel de speelbal van alles en iedereen is, maar intussen geen eigen identiteit mag ontwikkelen. “Dat frustreert me,” zegt hij. “Ik wil de komende tijd vooral gaan luisteren naar de mensen om op die manier tot een gedragen stadsproject te komen.” HUB

> VLAAMS

PARLEMENT

S

tijn Bex (43) werd geboren in Diest, maar groeide net als Els Rochette van One.brussels op in Veltem-Beisem. Hij studeerde rechten aan de KU Leuven, waarna hij achtereenvolgens in Leuven, Brussel, Leuven, Berlijn en sinds vijf jaar opnieuw in Brussel woont. Zijn eerste herinneringen aan Brussel is de Noord-Zuidverbinding.

“Als kleine manneke kwam ik regelmatig met mijn vader, die directeur was van de beschutte werkplaats van de Brailleliga, in de buurt van het Zuidstation. Keer op keer was ik gefascineerd door de tl-lampen in de tunnel van de Noord-Zuidverbinding.” Hij woont in het centrum van Brussel in een appartement en verplaatst zich met de fiets of het openbaar vervoer.

Zijn favoriete Brusselaar is Vincent Kompany: “Ik interesseer me voor voetbal en heb zelf nog voetbal gespeeld als verdediger. Maar daar houdt iedere vergelijking op. Vincent Kompany straalt Brussel uit, hij overstijgt het Nederlands en het Frans, hij is wereldberoemd en niet alleen trainer van Anderlecht, maar met zijn project BX Brussels bereikt hij honderden jongeren die hij een zinvolle vrijetijdsbesteding bezorgt. Hij doet fantastisch

werk.”

Tot voor kort werkte Bex als coördinator in de sector van de sociale verhuurkantoren.

Bex’ grootste ergernis is dat hij zich als fietser al te vaak onveilig voelt: “Er zijn te weinig fietspaden, zodat ik me tussen de auto’s moet begeven, auto’s die te snel en agressief rijden en weigeren rekening te houden met de zwakke weggebruiker.” DV

“Ik was gefascineerd door de tl-lampen in de Noord-Zuidverbinding” STIJN BEX, GROEN

Slosse, schrijfster van onder andere Grote Boom is Ziek, die eind vorig jaar op 42-jarige leeftijd overleed.

“Het werk van Nathalie is onderbelicht gebleven, ze schreef over rouwverwerking bij jonge kinderen, haar boeken zijn standaardwerken.

Weinig mensen weten hoe om te gaan met jonge kinderen en zwaar verlies of rouwverwerking. Nathalie stond bovendien altijd klaar om persoonlijk met mensen in zo’n moeilijke situatie te praten.”

Groothedde ergert zich aan de luchtvervuiling. “Er sterven jaarlijks zeshonderd Brusselaars aan de gevolgen

van luchtvervuiling en het zijn de zwaksten die het eerste slachtoffer zijn. In het Vlaams Parlement zal ik als Brusselaar weinig kunnen doen aan de luchtvervuiling. Maar gelijke kansen voor elke Brusselaar en elk ketje gaan me ook erg ter harte. Die maak je overal waar. Ook van in het Vlaams Parlement.” DV

BRUZZ | DE VERHALEN

C

elia Groothedde (41) is geboren in Brussel en heeft sterke eerste herinneringen aan de hoofdstad. “Ik liep als kleuter in een van de grote Brusselse stations en rook een mengeling van uitlaatgassen en warme wafels.” Ze studeerde tolk en internationale betrekkingen en is schrijfster van beroep.

Groothedde woont in een appartementje in Sint-Lambrechts-Woluwe en verplaatst zich met het openbaar vervoer en de fiets. “En af en toe noodgedwongen met de auto.”

De favoriete Brusselaar van Groothedde is Nathalie

“Als kind rook ik een mengeling van uitlaatgassen en warme wafels” CELIA GROOTHEDDE, GROEN

A

nnabel Tavernier (30) werd geboren in Oostende en kwam op haar achttiende voor het eerst naar Brussel. “Met de middelbare school gingen we wel op reis naar Antwerpen, Amsterdam, Parijs en Rome, maar niet naar Brussel. En voor de jaarlijkse familiereis vertrokken we vanuit Zaventem zonder Brussel te zien. Op mijn achttiende heb ik tegen mijn ouders gezegd: ‘Ik wil een weekendje naar Brussel.’ Toen hebben we een kamer gehuurd in Hotel Métropole, toch wel een monument, en zijn we in een restaurant in de Dansaertwijk gaan eten. Ik

heb toen voor het eerst Manneken Pis, het Vossenplein en de Marollen gezien.”

Tavernier haalde een master politieke wetenschappen aan de UGent, een Engelstalige master aan het Institute for European Studies (VUB) en een derde master Internationale Betrekkingen aan de Diplomatische Academie in Wenen. Ze is fractiemedewerker van de Europese Conservatieven en Hervormers in het Europees Parlement. Ze woont in Schaarbeek in een appartement en verplaatst zich in Brussel per fiets of te voet.

Ze stapt iedere ochtend vijftig minuten naar haar

werk en legt ‘s avonds dezelfde afstand af maar dan in omgekeerde richting. “Ik vind stappen stukken aangenamer dan het openbaar vervoer, ‘s ochtends luister ik naar de radio terwijl ik stap, zo ben ik op de hoogte.

De favoriete Brusselaar van Taverniers is muzikant Arno.

“Ik hou van zijn muziek en hij is net als ik van Oostende en nu een echte Brusselaar.”

Haar grootste ergernis is het institutionele kluwen, maar daar zal ze vanuit het Vlaams Parlement weinig op wegen.

“Ik zal me vooral toeleggen op onderwijs en cultuur, zo kunnen we Brussel omarmen. DV

“Pas op mijn achttiende kwam ik voor het eerst in Brussel” ANNABEL TAVERNIER, N-VA

© PHOTONEWS

12 JUNI 2019

I

17

Stadsleven

Pepijn Kennis (Toestand) en Dries Vanneste (Entrakt) kruisen de degens

Pepijn Kennis (links), hier met Dries Vanneste: “Ik denk dat we aan dezelfde kar duwen, maar in een andere richting .”

BRUZZ | DE VERHALEN

De strijd om leegstaand Brussel

De slag om leegstaand Brussel is volop aan de gang.

De vraag draait vooral rond wie de verlaten overheidsgebouwen mag beheren: vzw’s die een plek zoeken voor sociale initiatieven? Of privébedrijven die winst willen maken, en een compleet andere relatie hebben met de bezetters van een pand?

Pepijn Kennis van vzw Toestand en Dries Vanneste van Entrakt gaan in debat. — STEVEN GRUMIAU EN BRAM VAN RENTERGHEM, FOTO IVAN PUT

V

erlaten panden tijdelijk gebruiken is hot in Brussel.

Steeds meer privé-eigenaars en overheidsinstellingen zoals Citydev voelen er wel iets voor om een aangekocht pand aan kunstenaars, ambachtslieden of start-ups uit te lenen, vooraleer met verbouwingen te beginnen. Studio CityGate in Anderlecht, BridgeCity in Schaarbeek of See U in de oude kazernes van Elsene zijn er maar enkele van.

Omdat zelfs het tijdelijk bezetten van zo’n gebouw wel wat voorbereidend werk vraagt – elektriciteit,

18

I

12 JUNI 2019

kleine werken, tijdelijke vergunningen of gewoon het algemeen beheer – gaat die eigenaar graag met een tussenpersoon in zee. Dat kan een privébedrijf zijn of een vzw zoals Toestand, die uit sociaal oogmerk aan leegstandsbeheer doet.

We spreken met Pepijn Kennis (31), kersvers verkozen als Brussels Parlementslid voor Agora, maar hier als strategisch coördinator van Toestand. Samen met enkele andere vzw’s startte hij Leegbeek, een campagne die de oprukkende marktlogica inzake tijdelijk gebruik een halt wil toeroepen. “Van

privé-eigenaren snap ik dat ze in zee gaan met een commercieel bedrijf,” zegt Kennis, “maar publieke overheden moeten daar net complementair aan zijn. Ze moeten het voorbeeld geven door de ruimte die van iedereen is, zo toegankelijk mogelijk te maken.”

Aan de andere kant van de tafel zit Dries Vanneste (40), stichter en zaakvoerder van Entrakt, een Brussels bedrijfje dat winst maakt met het beheer van leegstaande ruimte. Dat doen ze zonder subsidies of vergoeding van de opdrachtgever.

Maar door zoveel mogelijk vierkante meter aan de man te brengen.

“Ik vind dat wij noch andere organisaties het alleenrecht hebben op het gebruik van de leegstaande vierkante meters,” oordeelt Vanneste. “Er is meer dan plek genoeg voor beide modellen, ik zie niet in waarom wij elkaar vliegen moeten afvangen. Onze rol wordt trouwens enorm opgeblazen. We hebben nu per toeval twee projecten (Studio CityGate en het oude Actirisgebouw, red.) die in de kijker lopen.

Maar CityGate was - als betonblok van 22.000 vierkante meter zonder

enige voorzieningen - zeker geen cadeau.

Waarom hebt u het dan aangenomen?

DRIES VANNESTE: Ons kantoor is vlakbij, ik passeer er vaak. Dan is het frustrerend om dat gigantische gebouw met zeer veel mogelijkheden onbenut te zien. Dan komt het plots vrij, voor een gunstige periode. We zitten er al drie jaar en doen er wellicht nog drie jaar bij. Dan weet je dat je in die tijd iets moois kan doen.

Iets moois voor de samenleving, of bedoelt u vooral winst maken?

VANNESTE: Aan winst zijn we nog

lang niet toe. Met CityGate hebben wij als klein bedrijf gigantische risico’s genomen. Mocht ik dat als werknemer hebben gedaan, lag ik met mijn klikken en mijn klakken buiten. En we voeren een programma uit met een culturele, sociale en economische meerwaarde, en gemeenschappelijke uitrustingen, zoals het skatepark.

In Studio CityGate zitten ook beginnende bedrijfjes. Spreekt een

PEPIJN KENNIS: Dat klopt. Wij willen

in eerste instantie die mensen een plek geven die het er moeilijkst toegang toe hebben.

Als commerciële leegstandsbeheerders zoals Entrakt zich op start-ups richten, en vzw’s als Toestand op het sociale, dan is de koek toch netjes in twee?

KENNIS: Voor mij is het vooral een

probleem dat publieke overheden, die dringend op zoek zijn naar manieren om de samenleving dichter bij elkaar te brengen, niet van hun leegstaande ruimte gebruikmaken om sociale activiteiten een plek te geven.

VANNESTE: Het is evengoed de taak van de overheid om de economie op poten te zetten. Wij zijn met Studio CityGate een soort van incubator (broedmachine voor bedrijfjes, red.) voor de echte incubator. Als je een idee hebt, kun je dat bij ons uitproberen. Als het lukt, ga je via Citydev of een privéspeler ruimte huren. Als het niet lukt, dan stopt het. Je hebt geen financiële risico’s genomen en je hangt niet vast aan een huurcontract.

Maar je hebt ook niet de bescherming van een huurcontract. Niet voor niks spreekt men in het Frans van ‘occupation précaire’. En dat precaire karakter schemert door in de contracten..

KENNIS: Ons beheersmodel is een

collectief beheersmodel. Bij antikraakbedrijven is er daarentegen een machtsverhouding. Ik heb hier bijvoorbeeld een contract bij, toevallig wel van Entrakt …

VANNESTE: (lacht) Geen probleem.

KENNIS: … waarin dat staat dat bezetters geen interviews mogen geven zonder het medeweten van Entrakt. Sommige bezetters (‘huurders’, red.) van Entraktpanden durven ons geen interview te geven.

Uit schrik dat ze na alle zelf gedane investeringen zomaar buiten zouden worden gezet.

VANNESTE: Dat staat inderdaad in het contract. Het is onze rol ervoor te zorgen dat alles goed verloopt en dat we de eigenaren, buren, politici enzovoort geen problemen bezorgen.

Het zijn soms delicate projecten die

door interviews op losse schroeven kunnen gezet worden. Wij willen daar controle op behouden.

KENNIS: Controle behouden zeg je, een top-downbenadering dus. In het contract staat ook dat bezetters geen bezwaar mogen aantekenen tegen de bouwaanvraag voor het uiteindelijke project. Het is toch niet aan een privébedrijf om mensen dat democratische recht af te nemen?

Daarnaast lees ik ook dat jullie werken met een indexatie van 3,5 procent ...

VANNESTE: Die wij nog niet hebben toegepast.

KENNIS: … ongeacht de reële index.

En bezetters moeten 100 euro betalen per uur dat jullie moeten wachten op de overhandiging van de sleutel. Die voorwaarden leiden tot veel klachten.

Het gemor bereikt ook onze redactie.

En op de muur van Studio CityGate staat in graffiti ‘Entrakt voleurs’ gespoten.

VANNESTE: Je hebt mensen die vinden

dat alles wat leegstaat, hen toekomt.

Wij zitten soms op die plaatsen en dat conflicteert dan. Ik denk niet dat er mensen zijn die bij ons zitten of zaten ‘Entrakt voleurs’ op de muren schrijven.

KENNIS: De klachten komen toch ook van mensen die bij jullie, of bij gelijkaardige bedrijven, onderdak vinden hoor. Ze worden geconfronteerd met een gebrek aan privacy, onverwachte facturen of plotse prijsstijgingen …

VANNESTE: Facturen vallen niet uit de lucht en prijzen gaan niet zomaar naar omhoog. Je zal altijd ontevreden mensen vinden, maar misschien is er onvrede omdat hun eigen project niet in het juiste pand zit.

jullie bij discussies het gewenste bedrag van de waarborg kunnen houden.

VANNESTE: (laconiek) Ja, dat klopt.

Maar als we een geblokkeerde rekening zouden gebruiken, betekent dat extra administratie, extra kosten en uiteindelijk een hogere bezettingsvergoeding. Zo simpel is het echt wel hoor.

KENNIS: Dat argument gebruikt Uber ook. Dit wordt dan ook vaak de Uberisatie van de huisvesting genoemd. Je trekt mensen binnen in een systeem waar er geen sociale bescherming is.

VANNESTE: Maar die sociale bescherming hebben ze bij jullie ook niet.

KENNIS: Maar bij ons moeten bezetters geen uittreksel uit het strafregister, een inkomstenverklaring of familiale verzekering voorleggen. Dat zijn dingen die je in de huurwet zelfs niet mag vragen!

Maar hier ontsnap je aan die huurwet, en kom je in een grijze zone. Die een gevaarlijke slippery slope kan zijn naar het nog verder precariseren van de mensen die inderdaad precaire bezetters worden genoemd.

VANNESTE: Wat er in de praktijk gebeurt, is veel minder ingrijpend dan dat er in het contract staat. In die zin moet je dat lezen als een verzekeringscontract. Als je dat leest, dan vraag je je ook af: waarom teken ik dat in godsnaam? Maar in de praktijk zijn we naar iedereen correct. Trouwens: je zegt ook dat wij in een machtspositie zitten. Wel, ik kan u verzekeren dat zodra wij iets echt schandalig doen, de kranten er vol van zouden staan, en iedereen de deuren van politici plat zou lopen.

Wat dat betreft is die machtspositie zeer relatief.

lend ritme. Dat vraag energie, tijd, een andere aanpak. Maar, zoals het melige spreekwoord zegt: alleen ga je snel, maar samen ga je verder.

Hoe zien jullie het tijdelijke gebruik verder evolueren? Hoe ziet dat er binnen pakweg vijf jaar uit?

VANNESTE: Er komt een verdere

professionalisering, want het beheer is zeker nog niet perfect. Maar ik denk wel dat we elkaar vooruit duwen in tijdelijk gebruik (richt zich tot Pepijn Kennis): ik weet niet of je het daar mee eens bent? Zonder een Entrakt was het tijdelijke gebruik minder geëvolueerd. Iedereen duwt aan die kar en daardoor schiet men in gang.

KENNIS: Ik denk dat we aan dezelfde kar duwen, maar in een andere richting (gelach). Ik hoop dat we binnen vijf jaar naar een soort transitiegebruik gaan, waarbij je als tijdelijke bezetter echt mee nadenkt over de uiteindelijke bestemming.

Mijn hoop is dat de overheden daarin het voortouw nemen.

De overheid neemt soms al een actievere rol op zoals in See U, de tijdelijke bezetting van de oude kazernes in Elsene.

KENNIS: Daar doet de overheid de

BRUZZ | DE VERHALEN

vzw als Toestand die aan? We hoorden uit verschillende hoeken dat jullie ‘aardige, groene jongens zijn, maar wel heel alternatief’. Dat jullie een andere cultuur hebben dan bedrijven.

investeringen, zodat de beheerder die risico’s niet moet nemen. De bezetters betalen aan de overheid en de beheerder krijgt een vaste vergoeding. Er is dus geen machtsverhouding meer. Een interessant model, maar bij See U heeft men uiteindelijk gewoon op de prijs beslist en is het beheer naar de goedkoopste aanbieder gegaan.

Hoe doet Brussel het eigenlijk internationaal gezien?

KENNIS: In Nederland heb je nu echt

Maar er is wel sprake van een machtsverhouding. Zo storten bezetters de waarborg op een rekening van Entrakt, en niet op een geblokkeerde rekening. Waardoor

Toestand beheert samen met de bezetters een gebouw. Loopt daar dan alles van een leien dakje?

KENNIS: Het gaat niet altijd even snel

en je hebt bij iedereen een verschil-

“Qua hippe projecten lopen we in Brussel nog altijd achter op iedereen” DRIES VANNESTE ENTRAKT

wel die Uberisatie, en het opbod van: ‘Ik kan dat gebouw beheren en het u morgen teruggeven.’ Of: ‘Ik kan het u over vijf uur teruggeven.’ Een race to the bottom.

VANNESTE: Zo is het wel echt. Of als bezetter gewoon de sleutel komen afhalen en tekenen, zonder het pand gezien te hebben. Het is er natuurlijk ook beter bekend. Het bestaat er al dertig jaar en is een echte business geworden.

KENNIS: Dat is voor mij wel een risico.

VANNESTE: En qua hippe projecten: daar lopen we nog altijd achter op iedereen. Maar we komen snel op gelijke voet.

12 JUNI 2019

I 19

Reportage De steile opmars van coliving

‘Alleen in een onbekende stad is maar niets’ Coliving is aan een steile opmars bezig in Brussel. Steeds meer bedrijven renoveren grote herenhuizen en maken er woongemeenschappen van voor alleenstaande, jonge en vaak buitenlandse professionals. Die betalen zonder verpinken tot 800 euro voor een kamer. Toch is niet iedereen blij met de trend. “Dit zet nog meer druk op de huurprijzen.”

— KRIS HENDRICKX, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE 20

I

12 JUNI 2019

A

ls we deur openduwen van het huis Parvis op het Sint-Gillisvoorplein, staan we even perplex. De gemeenschappelijke ruimte van de woongemeenschap meet makkelijk 100 vierkante meter en heeft met haar hoge plafonds en elegante pilaren veel weg van een balzaal. De kamer biedt zowel plaats aan een biljarttafel en een groot salon als aan een kookeiland van een meter of zeven lang. Het is 19 uur en op

een biljartend en grappend trio na, is de ruimte nog leeg. Via het open raam waaien de terrasgeluiden van het Voorplein binnen.

We tellen twee grote fornuizen met in totaal veertien vuren, genoeg voor de 21 bewoners van het project. “We koken zelden allemaal tegelijk,” vertelt Emeraude, de 22-jarige house manager, die in Brussel stage loopt voor haar studies handel. “Britten eten al om 18 uur (we bespeuren een zweem van

De woongemeenschap aan het Sint-Gillisvoorplein is maar een van de vele commerciële huisgemeenschappen die er de voorbije jaren bijkwamen in het gewest. Het huis dat we bezoeken is een initiatief van Cohabs, een bedrijf dat zich toelegt op de aankoop en uitbouw van dit soort huizen. Cohabs telt ondertussen dertien panden in Brussel, goed voor 164 kamers. En het gaat snel, want alleen al dit jaar komen daar nog eens tien huizen bij, een verdubbeling van het aantal bewoners.

GROTER AANBOD

“We koken zelden allemaal tegelijk. Britten eten al om 18 uur, terwijl Fransen zoals ik pas rond 21 uur aan tafel gaan” EMERAUDE HOUSE MANAGER

kende niemand, dus leek samenwonen een goed idee. Een kleine woongemeenschap met drie of vier vond ik maar niets, want je weet nooit of je met je medebewoners opschiet. Bij twintig mensen zitten er altijd wel op je golflengte, dacht ik.

En zo liep het ook.” Haar verhaal blijkt dat van veel bewoners te zijn: stuk voor stuk komen ze uit het buitenland of Vlaanderen, zijn ze nieuw in Brussel en op zoek naar sociaal contact. Vaak zijn het

stagiairs of jongeren aan het begin van hun beroepscarrière.

Krap bij kas zitten die bewoners niet. Emeraude betaalt 650 euro, alles inbegrepen en dat is de goedkoopste kamer. “Dat klinkt misschien duur, maar daar hoort dus ook deze woonruimte bij, het internet, de meubels in mijn kamer, de tv-ruimte hiernaast en niet te vergeten: de ligging. Midden op het Voorplein, met de metro voor de deur, beter kan toch niet?”

BRUZZ | DE VERHALEN

▲

onbegrip), terwijl Fransen zoals ik pas rond 21 uur aan tafel gaan.”

Niet enkel de omvang van de ruimte verrast. De inrichting – van de hand van de bekende ontwerper Lionel Jadot – bestaat vooral uit gerecupereerde objecten. Zo herkennen we in de basis van het kookeiland oude glasdeuren, die van binnenuit verlicht worden.

Emeraude woont hier sinds de opening van de woongemeenschap in januari. “Ik was pas in Brussel en

Dat we uitgerekend op het Sint-Gillisvoorplein terechtkomen, is geen toeval. Colivinghuizen bevinden zich bijna altijd in de trendy wijken van het gewest of dicht bij de Europese instellingen, nooit in Molenbeek of Anderlecht. De bewoners zijn dan ook doorgaans Europese expats tussen 22 en 35 jaar. Al werkt Cohabs nu ook aan een huis voor oudere bewoners. “De vraag van eenoudergezinnen en mensen die uit een scheiding komen is groot,” vertelt Youri Dauber van Cohabs. “In het huis voor mensen van middelbare leeftijd zullen de kamers niet 15, maar 30 tot 40 vierkante meter meten, zodat er ook een kind kan wonen.”

Cohabs is niet de enige speler in Brussel. Met zijn twintig huizen en ruim tweehonderd kamers is Ikoab minder bekend, maar wel marktleider in Brussel. Ikoab richt huizen in en beheert ze, maar koopt ze niet. En dan zijn er nog kleinere aanbieders als Colive, Morton Place of Coliving.

“De markt groeit bijzonder snel, met steeds meer lokale spelers, maar ook grote immogroepen die zich op de markt begeven,” zegt Dauber. “Grote bedrijven als Bouygues of Vinci creëren nu al hun colivingmerk in Frankrijk.”

Waar komt dat succes vandaan?

“Samenwonen heeft natuurlijk altijd al bestaan, maar wij en onze concurrenten hebben wel gezorgd voor een groter en gestructureerder aanbod,” zegt Dauber. “De formule van coliving wordt daardoor zichtbaarder en bekender.” Een groter aanbod vergroot met andere woorden ook de markt.

Amaury Michiels van Ikoab denkt dat er meer aan de hand is. “Mensen doorlopen nu meer levensfases dan twintig jaar geleden. Toen was het 12 JUNI 2019

I

21

BRUZZ TV VERHUIST Proximusklanten vinden BRUZZ vanaf 12 juni op kanaal 176

Zelfde programma’s, ander kanaal!

©

m

co ik.

ep

fre

Coliving

▲

COHABS-BABY Michiels ziet tegelijk nieuwe trends op de immobiliën- en woonmarkt.

“Property as a service is in opmars.

Mensen willen meer diensten en dat bieden we ook aan. We zorgen niet enkel dat de huizen gepoetst worden, maar in de kosten zitten evengoed kabeltelevisie of een maandelijks ontbijt waarop de bewoners van alle huizen welkom zijn.”

“Een woning kopen wordt ook minder populair dan vroeger, net zoals mensen nu minder eigen auto’s hebben,” zegt Michiels. “En de hele opkomst van de deeleconomie sluit ook aan bij wat wij aanbieden. Delen wordt weer belangrijker. Want we zijn dan wel nog nooit zo geconnecteerd geweest, we waren ook nog nooit zo eenzaam.

Geloof me, dit is nog maar het begin, le marché va exploser, net zoals alle vormen van samenwonen populairder zullen worden.”

Over eenzaamheid horen we alvast geen klachten aan het Voorplein. Een keer in de week koken de bewoners samen en vooral in het weekend wordt er al eens een feestje gevierd. Cohabs nodigt bovendien regelmatig de bewoners van alle huizen uit om samen uit te gaan, naar een concert bijvoorbeeld.

Met die activiteiten en het maandelijkse ontbijt timmert het bedrijf ook aan een community die de aparte huizen overstijgt. “Of er hier koppels zijn? Euh … er zijn natuurlijk wel affaires,” onthult Emeraude. “Maar het komt vaker voor dat iemand iets heeft met een bewoner van een ander huis. Verschillende ex-bewoners zijn trouwens vertrokken om met zijn twee samen te wonen.

Eigenlijk is het wachten op de eerste Cohabs-baby.”

Is de groei van het colivingsegment een goede zaak voor de stad?

Amaury Michiels van Ikoab weet zeker van wel. “We gaan systematisch op zoek naar grote vervallen herenhuizen van meer dan 250

vierkante meter, die het statuut van eengezinswoning hebben. Die panden zijn vaak onbewoonbaar en wij investeren in totaal miljoenen euro. Eigenlijk doen we aan stadsvernieuwing.”

Toch is niet iedereen even enthousiast over de evolutie. “Het publiek dat je met zo’n project

Ook Cathy Marcus (PS), schepen van Huisvesting in Sint-Gillis, heeft haar bedenkingen bij het fenomeen. De trendy gemeente telt vandaag al een tiental colivinghuizen. “In onze gemeente ontbreekt het vooral aan betaalbare woningen voor gezinnen. Ik wil de groei van die projecten dus zeker niet

“De hele opkomst van de deeleconomie sluit ook aan bij wat wij aanbieden. Delen wordt weer belangrijker” AMAURY MICHIELS IKOAB

aantrekt is relatief kapitaalkrachtig en kan de huurprijzen in een buurt verhogen,” denkt Charlotte Cazier, stadsgeograaf aan de ULB. “Daarnaast is het vaak een gemiste kans om de betaalbare of sociale woningen te realiseren waar de stad nood aan heeft. Maar dat kan je die bedrijven niet verwijten, het is de overheid die niet echt zin heeft om sociale woningen te creëren.”

aanmoedigen. Zeker omdat Airbnb ook al druk zet op de woningenmarkt in de gemeente.”

MACHTELOZE GEMEENTEMaatregelen tegen nieuwe projecten wil Marcus niet nemen. “En mocht ik dat willen, dan was dat trouwens niet zo makkelijk. Als iemand een grote eengezinswoning ombouwt tot zo’n colivingproject, dan blijft het formeel één woning en is er meestal

geen vergunning nodig. Daardoor heeft de gemeente ook geen echte hefboom om op te treden.”

“Typisch voor Brussel,” noemt Sarah De Laet, experte huisvesting bij Inter-Environnement Bruxelles, die situatie. “De woonmarkt is hier zo weinig gereguleerd dat het beleid voortdurend voor voldongen feiten staat.” De Laet wijst er ook op dat de prijzen in een colivingproject veel sneller kunnen stijgen dan op de klassieke markt. “Bij een 3-6-9-contract wordt de huur maar om de negen jaar aangepast, coliving werkt met veel kortere formules, met huurprijzen die sneller kunnen verhogen.”

De bewoners van de steeds talrijkere colivinghuizen zal de kritiek worst zijn. Voor hen werkt het. Als we een Ikoab-huis in de Middaglijnstraat in Sint-Joost bezoeken, druppelen de bewoners langzaam binnen. Op de zestigjarige Gudrun na zijn het jonge vrouwen die stage lopen, vaak bij de Europese Commissie. Op donderdag spreken ze af aan Place Lux voor after-workdrinks, maandag was tot voor kort de vaste Game of Thrones-dag voor de televisie. En Ikoab organiseert al eens een yogacursus voor al zijn bewoners. “Ik wou niet gewoon met Belgen samenwonen, die al vrienden hebben,” legt de Spaanse Paola uit.

“Een grote groep buitenlanders zoals hier, het is de beste manier om vrienden te vinden.”

BRUZZ | DE VERHALEN

duidelijk: je ging naar de unief, leerde daar je partner kennen en ging dan samenwonen. Nu weten veel jongeren nog niet wat ze willen na hun studies. Ze trekken dan bijvoorbeeld naar het buitenland en dan zijn huizen als die van ons exact wat ze zoeken. De vraag is dus ook groter geworden. Daarom zijn we ook in Charleroi en Luik begonnen en willen we ook naar Gent en Antwerpen.”

Een colivingwoning in Sint-Joost-tenNode. Koken, Game of Thrones kijken of yogasessies: het gebeurt hier allemaal samen.

12 JUNI 2019

I

23

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

Kunst moet voor iedereen toegankelijk zijn Zephyr, beeldend kunstenaar

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Al sinds ik klein ben, teken ik. Ik ben het gewoon om mij creatief uit te drukken. Ik heb een avondopleiding graveren gevolgd, maar voor de rest ben ik autodidact. Nieuwsgierigheid drijft mij. Ik experimenteer graag met technieken en materialen. Ik laat me leiden door mijn intuïtie. Als ik aan een werk begin, weet ik vaak nog niet wat het zal worden. Ik pin me ook niet vast op één stijl. Ik verras mezelf graag. De ene keer maak ik schilderijen op karton, de ander keer werk ik aan een fotocollage. Ik gebruik de computer weleens om met simpele programma’s kleuren toe te voegen, maar de basis blijft het fysieke creëren, waarbij je ook vlekken mag maken. Ik voel me verwant met de art brut, de naïeve outsiderkunst, die je in Brussel in het Musée d’Art Spontané en Art et marges kunt bewonderen.

Inspiratie vind ik overal. Het is de magie van de kunst dat je al die invloeden kunt verwerken tot een nieuwe realiteit, waar je niet altijd de vinger op kunt leggen. De populaire cultuur duikt vaak op in mijn werk: tekenfilms, strips, popmuziek en hiphop. Van The Simpsons en Spiderman over de Mona Lisa tot Michael Jackson en Frank Ocean. Nu eens breng ik een hommage, dan weer geef ik kritiek. Mijn pseudoniem komt ook uit een fictieve wereld: het aapje Zéphir is een vriend van Babar de olifant. Ik zie kunst als een spontaan verlengstuk van mijn leven.

Het is aan de toeschouwer om er betekenis aan te geven en om zijn verbeelding aan het werk te zetten.

Ik werk bij voorkeur ’s nachts. Iedereen slaapt dan, niemand valt me lastig. Ik heb geen afspraken of verplichtingen meer. Die rust ontspant mij en geeft mij een grote vrijheid. Gedurende enkele uren kan ik volop creëren. Mijn vriendin is ook blij dat ik thuis

ben, want mijn atelier is boven (glimlacht). Vroeger werkte ik buitenshuis. Dat had het voordeel dat ik meer op stap ging en kon afspreken met vrienden. Nu heb ik een lieve dochter om voor te zorgen. Ik werk overdag ook als kelner om geld te verdienen.

Street art is voor mij een manier om kunst aan de mensen te geven. Ik laat geen tags achter en maak geen grote muurschilderingen. Ik kleef stickers of teken iets op een elektriciteitskast. Beschouw het als knipogen, ludieke interventies, waarmee ik passanten een moment van verstrooiing schenk. Als kunstenaar geeft het een adrenalinestoot omdat je in het donker opereert en heel snel moet zijn om niet op heterdaad betrapt te worden.

Mijn vereniging Kool Kids Klub geeft onbekende getalenteerde kunstenaars een podium. We huren een ruimte af die tijdelijk vrijstaat en organiseren daarin een tentoonstelling. Bij wijze van catalogus geven we een fanzine uit, dat de werken bundelt. Het leidt vaak tot boeiende artistieke samenwerkingen. Ik heb zelf een compagnon de route gevonden in mijn vriend L’Os. We werken soms als duo. Ik droom van een eigen stek voor de vzw, een ontmoetingsruimte waar kunstenaars kunnen creëren en exposeren.

Brussel is al mijn hele leven mijn stad, Anderlecht is mijn thuishaven. A priori, à Bruxelles on est bien. Je komt hier in contact met diverse talen en nationaliteiten, de wijken hebben een eigen karakter en er is veel groen. Je hebt een bruisende kunstscene, die internationaal meer en meer gewaardeerd wordt. De toegang tot cultuur blijft echter duur. Niet alle Brusselaars kunnen twintig euro voor een tentoonstelling neertellen. Kunst moet voor iedereen toegankelijk zijn. — TOM VAN BOGAERT

Zephyr (29), pseudoniem van T. V.

schildert, tekent en maakt collages. Hij exposeert geregeld in galerijen, maar laat ook sporen in het straatbeeld achter en ontwierp visuals voor de rappers van Le 77. Hij richtte de vzw Kool Kids Klub op om jonge kunstenaars te ondersteunen. Hij is geboren in Ukkel en woont met zijn vriendin en zijn dochter van één jaar in Anderlecht. www.instagram.be/zephyrbxl

24

I

12 JUNI 2019

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D © SASKIA VANDERSTICHELE

12 JUNI 2019

I

25

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

Gigot

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Waar is de tijd van de dominicale dis? Wij zijn zo verwend en individueel gedreven dat samenkomen op zondag voor een maaltijd rond de ‘stamvader’ niet meer aan de orde is. Er moet veel te veel gebeuren op zondag: scouts, voetbal, een of andere jogwedstrijd; foodtruckfestivals, motorzegeningen, worm charming, noem maar op.

Ik herinner me andere tijden. Iedereen verscheen in een opgeruimd huis, vader kwam terug van de markt en het koken begon.

Na de aperitief met hapjes, een voorgerecht en/of soep gevolgd door een groot stuk vlees, kaas na (om de volgende fles wijn te legitimeren), en dan nog taart met koffie en pralines.

Tegen een uur of vier waren we klaar, op tijd voor de arrivée van één of andere wielerwedstrijd op de zwart-wittelevisie.

Dat groot stuk vlees, daar kan ik vandaag niet mee overweg. Ik durf geen rosbif of rouelle te bestellen.

Om die goed klaar te maken, heb je een groot stuk vlees nodig, en wie gaat dat opeten? “Tu sais, le problème,” zei een groothandelaar in Rungis mij ooit, “c’est que les gens ne mangent plus.” Met onze

centraal verwarmde huizen, suikerdrankjes, auto’s en snoepcultuur, kunnen we geen pièce de résistance aan.

We hebben geen honger meer. De diekedelver, de West-Vlaamse greppelgraver die een hele dag met spade en schop in de weer was, stond spreekwoordelijk bekend om zijn eetlust.

Vandaag zit hij in een bobcat en gaat in het weekend naar de fitness.

véél te ‘vers’ vlees. Dat is hun traditie uit warme landen, waar vlees niet mocht blijven liggen, maar dat zorgt voor taaie stukken die wel stoven, maar slecht roosteren. Om zo’n vlees rosé te kunnen serveren, moet het eerst ‘hangen’. Dat is een volks woord voor autolyse van spierweefsel en pezen door lichaamseigen enzymen. Bacteriën doen daar nog niet in mee.

“Met onze centraal verwarmde huizen, suikerdrankjes, auto’s en snoepcultuur, kunnen we geen ‘pièce de résistance’ aan” Het lot bracht mij een vraag vanuit de familie om toch nog eens een grosse pièce op tafel te zetten, ‘zoals vroeger’? Het werd een lamsbout, een gigot, omdat die hier in overvloed te vinden zijn. Ik heb een tiental slagers in de buurt, allemaal lamsspecialisten.

Maar die Marokkaanse slagers hebben een nadeel.

Zij verkopen naar ons idee

Liefst niet!

Een lamsbout gekocht van 1,5 kilogram (met been, uiteraard), vijf dagen voor dag van bereiding. De buitenkant wat ingekerfd.

Het hele ding grondig ingewreven met grof zout en rode wijn, en in een grote pot met deksel gelegd, in een nestje van tuinkruiden. Zout en wijn zijn er hier niet voor de smaak, ze

moeten de bacteriën op afstand houden, maar de enzymen hun werk laten doen. De geurige kruiden helpen misschien nog een handje. Ik heb de pot op een koele plek gezet, niet in de koelkast. Maar als het buiten echt warm wordt, zou ik dat toch maar doen.

Tweemaal per dag heb ik het vlees gekeerd in zijn kruidenbed.

En dan kwam het moment van de waarheid.

De gigot drooggedept en in een ovenschotel gelegd.

Maar wat nu? Welke temperatuur? Hoelang? Je wil toch niet dat het ding uitgebakken is? Lamsbout moet rosé zijn. De éne schrijft: zolang bij 160 °C en dan nog wat langer bij 180, een ander begint op 200 en vermindert dan naar 170, een derde geeft een bereidingstijd op van drie uur. Wie moet je geloven?

Ik kies voor een heteluchtoven bij 180 °C en 50 minuten, rechttoe rechtaan.

Eerst de bout nog eens rijkelijk besmeerd met gesmolten boter. Dan de oven in.

Vijftig minuten later de bout uitgehaald en op de snijplank onder een alufolie laten rusten, terwijl de disgenoten aan het voorgerecht van asperges zaten. Daarna aangesneden … triomf ! Het vlees was zacht, helemaal rosé en zonder zenen en pezen. Het marineerzout was niet merkbaar.

Conclusie: je hoeft geen fortuin bij Dierendonck te spenderen voor zacht vlees. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

26

I

12 JUNI 2019

Beeldspraak

Een kleine stadslegende

Manneke

Brussel, 20 mei 1971. © PHOTONEWS

In 1971 was de stad gedurende een tijdje in de ban van een ietwat speciale figuur. Dit is misschien wel de enige foto van de man die altijd anoniem is gebleven. En waarschijnlijk staat hij er eerder toevallig op, figurerend in een beeld dat de zonnige Hemelvaartsdag moest illustreren.

Veel Brusselaars noemden de man het manneke, naar de ooit populaire televisiesketch met Jef Cassiers op de BRT. Franstaligen noemden hem ook monsieur Chapeau. Ze kenden hem van ziens, en stootten elkaar weleens aan wanneer ze hem in het vizier kregen. Maar om van een echte bekendheid te kunnen spreken, was zijn curieuze aanwezigheid te lokaal, te kortstondig en te weinig gedocumenteerd.

Het is zelfs moeilijk te zeggen wanneer hij precies in Brussel opdook. Mogelijk heeft het eerst nog een hele poos geduurd voor het begon op te vallen dat dat opmerkelijke heertje met zijn keurige jas en zijn nette hoed zo vaak en zo drukdoend door de straten liep, zonder daarbij een duidelijk doel voor ogen te hebben. Het manneke was altijd in de weer alsof hij belangrijke zaken te regelen had, maar wie hem iets langer of regelmatiger volgde, merkte dat hij nooit in gezelschap of in gesprek was. Wanneer hij weer eens een winkel of een gebouw binnenliep alsof hij daar moest zijn, kwam hij niet veel later altijd onverrichter zake weer naar buiten.

Tot zijn ongrijpbaarheid droeg bij dat hij zich op zijn dagelijkse tochten door de

stad niet tot één buurt beperkte. Meestal hebben ‘dorpsgekken’ een beperkte actieradius en bekende routines, maar het manneke had geen vast parcours en stopte ook bijna nooit met wandelen. Door zijn eindeloze omzwervingen, en zijn gewoonte om overal binnen en buiten te lopen, was het onbegonnen werk om te achterhalen waar hij woonde.

Het meest opvallende aan het manneke was natuurlijk zijn kleine gestalte. Niet veel groter dan de kinderen op straat, die daardoor een speciale relatie met hem hadden.

Voor hen was hij een soort attractie, temeer omdat hij veel snoep en snacks kocht die hij al wandelend kon eten. Dat jaloerse kinderen dat soms als een provocatie zagen, had hij dat niet in de

gaten, en ook de spot waarvan hij daardoor al eens het voorwerp van was, gleed van hem af.

In het algemeen genoot het manneke als vast onderdeel van het straatbeeld trouwens eerder respect. Wanneer er ergens volk samentroepte voor een gebeurtenis of een incident, ging men voor hem aan de kant. Alsof hij op basis van zijn permanente straatsurveillance het voorrecht had verworven om altijd op de eerste rij te staan.

Maar natuurlijk leidde zijn onverklaarde piekfijne verschijning vooral tot veel speculatie. Omdat hij er niet uitzag als een dakloze, dacht de ene dat hij een dief was die de hele dag zocht naar leegstaande huizen om te beroven en te beslapen, terwijl een andere zeker wist dat hij juist onmetelijk rijk was en helemaal niet sliep. Volgens de ene was hij een joodse spion, en volgens de andere een Italiaan gevlucht voor de recente aardbeving.

Zelf gaf hij geen opheldering, want hij kon of wilde niet spreken.

Omdat hij de taal niet kende, doofstom was, of om een andere reden. De aarzelende manier waarop hij straten overstak kon erop wijzen dat hij getraumatiseerd was, maar voor hetzelfde geld parodieerde hij als een mimespeler het drukke leven op straat.

Het zal niet verbazen dat het manneke op een dag verdween zoals hij was verschenen. Omdat hij altijd overal kon zijn, had niemand meteen in de gaten dat hij nooit meer ergens was. Dat hij dan kort nadien zogezegd zowel in Bremen als in Bohemen werd gesignaleerd klonk al bij al nog niet zo ongeloofwaardig.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Elke week verzint Michaël Bellon een nieuw onderschrift bij een oude persfoto.

— MICHAËL BELLON

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/beeldspraak 12 JUNI 2019

I 27

Big City

Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Geen vijver aan de halte Vijvers, maar even verderop wel eentje in het Leopoldpark.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

© PHOTONEWS

Waarom is er geen vijver bij de Etterbeekse bushalte Vijvers? JESSE UIT ETTERBEEK

D

e naam van de halte verwijst naar de aangrenzende Vijverstraat. Twee minuten verderop is er bovendien nog zo’n straat: de Vijvergaarde. Ziezo, daar heb je het antwoord.

Maar dan drijft er natuurlijk meteen een nieuwe vraag boven: waarom is er geen vijver in de Vijverstraat? Voor dat antwoord moeten we een duik nemen in de historiek van de verdwenen Etterbeekse vijvers.

Het verhaal begint heel lang geleden, wanneer Etterbeek zich, net zoals Sint-Joost-ten-Node, Schaarbeek en Elsene, ontplooit langs de oevers van de Maalbeek. We bevinden ons in de veertiende eeuw en gehuchtje

28

I

12 JUNI 2019

Etterbeek, gelegen in een vallei, bestaat uit 29 woningen en wordt omringd door bossen en velden. Zo staat geschreven in de Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

De inwoners beginnen al snel het grondgebied te ontginnen. Op de hellingen wordt aan graanteelt gedaan, maar in de vallei moet iets anders bedacht worden: de weidengronden zijn door de nabijheid van de Maalbeek immers niet gunstig voor landbouw. Elk nadeel heeft z’n voordeel, weten de Etterbekenaars.

Als bezetenen leggen ze vijvers aan, waarmee ze zichzelf van vis voorzien en hun molens van aandrijving.

Etterbeek wordt nu omringd door bossen, velden en 53 vijvers.

We maken even een sprong van vierhonderd jaar.

Gedurende al deze tijd onderging het heuvelachtige landschap weinig tot geen veranderingen. Wel komen steeds meer mensen zich vestigen in Etterbeek. Rond het jaar 1800 telt de gemeente 1.245 inwoners.

Veertig jaar later wordt dat aantal bijna verdriedubbeld.

Soms gaat het wat minder, er zijn namelijk heel wat verliezen door verschillende cholera-epidemieën. Maar de Etterbekenaars laten zich niet doen en planten zich dapper voort.

De verstedelijking van de Brusselse buitenwijken komt stilaan op gang. Ter hoogte van de Naamsepoort, waar het Etterbeeks grondgebied begint, loopt de Waversesteenweg langs een grote vijver. “Dat was dé grote vijver van Etterbeek, die was eeuwenlang een belangrijke bron van watervoorziening voor Brussel-Stad,” zegt historicus Roel Jacobs.

Maar in 1840 komen Elsene en Etterbeek overeen dat de natuurlijke barrières die gevormd worden door de Maalbeek moeten plaatsma-

ken voor verbindingswegen.

Het gebied rond het Flageyplein, dat vroeger één enorme vijver was, moet inboeten aan oppervlakte. In Etterbeek hebben ze nog minder geluk, hun grote vijver moet er volledig aan geloven. In 1844 wordt hij drooggelegd en gedempt, en negen jaar van hard labeur later is daar de Vijverstraat.

En zo eindigt het verhaal van de teloorgang van de vijvers van Etterbeek en begint dat van de Vijverstraat.

Daarom spoelen we even verder door. Plots verschijnen de mannen van de MIVB in de Graystraat, het vroegere middelpunt van onze Grote Vijver. In het midden van de straat installeren ze een paal, bank

of iets anders dat de plek omdoopt tot halte Vijvers.

Ze zijn zich allerminst bewust van de geschiedenis die zich onder hun voeten bevindt, of de vraagtekens die ze in de toekomst zullen opwekken bij de lezers van BRUZZ. Voor hen heet de halte Vijvers, genoemd naar de Vijverstraat verderop.

Simpel. Klaar.

Voor wie dit antwoord niet kan of wil accepteren en absoluut de aanwezigheid van een vijver ter verantwoording eist. Even verderop, zo’n vier minuten wandelen van de halte, bevindt zich het Leopoldpark. Daar vindt u, in al zijn glorie, de allerlaatste publieke vijver van Etterbeek.

— FLORENCE FLUSSIE

VOLGENDE WEEK Het drinkfonteintje op de Oude Graanmarkt is verdwenen. Waarom?

Door een vergissing stond hier vorige week een verkeerde vraag voor deze week: Ik wil graag met een bootje door Brussel varen.

Kan dit en zo ja, waar dan? Die vraag hebben we al eerder beantwoord: www.bruzz.be/videoreeks/bruzz-24-26102016/ video-jouw-vraag-waar-kan-ik-met-een-boot-door-brussel-varen

BRUZZ

NIEUWSMANAGEMENT

VERTALING

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65

Bram Van Renterghem, Sara De Sloover, Mathias Declercq

Johan Arblaster, Martin McGarry, Laura Jones

ABONNEMENTEN

CULTUUR & UIT

FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België: 25 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw Buiten België: 30 euro per jaar.

OPLAGE : 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN?

Marthe Paklons, 02-650 10 61 sales@bruzz.be DISTRIBUTIE

Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE

Jo Mariens HOOFDREDACTIE

Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur), Kim Verthé, Steven Van Garsse

Gerd Hendrickx REDACTIE

Jean-Marie Binst, Filip De Rycke, Tim Gatzios, Kris Hendrickx, Bettina Hubo, Stefanie Nijs, Jasmijn Post, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Roan Van Eyck, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn, Tom Zonderman MEDEWERKERS

Nicolas Alsteen, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Jasper Croonen, Céline Emmerechts, Patrick Jordens, Tom Peeters, Véronique Rubens, Niels Ruëll, Tim Schoonjans, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Michel Verlinden EINDREDACTIE

Karen De Becker, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Tom Zonderman VORMGEVING

Heleen Rodiers (art director), Ruth Plaizier KALENDER UIT

Sam De Ryck

Meld nieuws

Bart Dewaele, Kim, Wauter Mannaert, Noémie Marsily, Steve Michiels, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Wide Vercnocke, Voer uw evenement in op Encodez votre événement sur Enter your event on www.agenda.brussels VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Kristof Pitteurs Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep) en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Hebt u nieuws uit Brussel, dan kunt u ons dat melden via het WhatsApp-nummer 0489-988.988 Persberichten kunnen via nieuws@bruzz.be

EXPO

2019

14/6 18/6

Opening expo: Vrijdag 14 juni van 18 - 21 u.

Openingsuren: Zaterdag 15 juni Zondag 16 juni Maandag 17 juni Dinsdag 18 juni

van 14 - 18 u. van 14 - 18 u. van 18 - 21 u. van 18 - 21 u.

WWW.ACADEMIEANDERLECHT.BE Beeldend werk van de 15 afdelingen voor volwassenen en de afdelingen voor kinderen en jongeren

Academie Beeldende Kunsten Anderlecht Dapperheidsplein 17 - 1070 Anderlecht Tel. 02 523 03 71 info@academieanderlecht.be

DB606472F9

COLOFON

HET SNELSTE INTERNET? WE STELLEN HET U VOOR ZONDER BLABLA.

MAAK NU EEN AFSPRAAK

Als ondernemer heeft u geen tijd te verliezen. Schrijf uw zaak dus in voor het snelste bezoek 1 van één van onze Brusselse Telenet Business accountmanagers.

Zo checken wij uw connectiviteit én krijgt u achteraf de kans om ons snelste internet 2 te testen.

Surf naar telenet.be/BxLBusiness

Tawfik Account Manager Telenet Business in Brussel

2

Geen nood, als u meer vragen heeft, maken we daar met plezier het langste bezoek van.

Gebaseerd op een analyse door Ookla® van Speedtest Intelligence®-gegevens voor Q2-Q3 2018 in België. Meer info op http://www.speedtest.net/awards/belgium. Ookla-handelsmerken zijn gebruikt onder licentie.

DB605067E9

1

DB606471F9

DB374215D7

lmo

MEDISCHE ANALYSEN

Kwaliteit, professionele kennis en technologische innovatie zijn de pijlers waarop de samenwerking met de artsen zijn gebouwd. Het labo voor Medische Ontledingen (LMO) , A. Gossetlaan 52A, Groot-Bijgaarden, is een medisch labo dat borg staat voor een betrouwbare en snelle analyse en het leveren van innovatieve oplossingen.

We zijn momenteel op zoek naar

EEN LABOMANAGER (m/v) GEMEENTE HULDENBERG

Uw functie

werft aan (m/v):

Deskundige communicatie halftijds

contractueel

Functie: Je werkt onder leiding van de algemeen directeur Je verzorgt de communicatiestroom naar de burger, andere belanghebbenden en interne diensten. Je gebruikt hiervoor verschillende communicatiekanalen Je coördineert redactionele opdrachten wat interne en externe communicatie betreft Je beheert ook de website

Interesse?

Bijkomende inlichtingen kan u bekomen bij Sara Bogaert tel.: 052 25 80 25, e-mail: sara.bogaert@medina.be.

herkenbaarheid van de organisatie gewaarborgd is.

DB606532F9

Je bent communicatief heel sterk en beschikt over digitale skills en kan die inzetten voor een heldere communicatie Je hebt een bachelordiploma ofwel een diploma van het hoger onderwijs van één cyclus of daarmee gelijkgesteld onderwijs Je hebt een rijbewijs B.

Uw personeelshier?

Deskundige cultuur B1-B3

halftijds

Bent u gepensioneerd of bent u op zoek naar een bijverdienste als toiletdame/heer ?

advertentie

Aanbod: Geïndexeerde brutomaandwedde (voltijds) van minimum € 2.460,78 en maximum € 4.146,34.

Dan mag u ons steeds contacteren voor meer informatie op het nummer 0471 329 440

contacteer ons snel op rrs@roularta.be of 051 26 67 89

contractueel

DB607142F9

B1-B3

Uw competenties

De labomanager voert de dagelijkse leiding van LMO en verzekert de continuïteit van de organisatie. U stuurt, samen met uw diensthoofden een team van 60 medewerkers en zelfstandigen (klinisch biologen, MLT-ers, verpleegkundigen, medische secretaressen en chauffeurs) aan en staat in voor de optimalisatie van processen volgens de kwaliteitsprocedures. U zorgt voor een optimale samenwerking met de medisch directeur en de medische staf. U rapporteert rechtstreeks aan de CEO. U bent een Phd in een wetenschappelijke richting (of gelijkwaardig) en heeft bij voorkeur een eerste werkervaring achter de rug. Uw leiderschapsstijl resulteert, onder meer door het borgen van onze kwaliteitsprocedures in de dagdagelijkse werking van het medisch laboratorium. U heeft een hands-on mentaliteit en ziet dagelijkse ad hoc vragen als een uitdaging, niet als een probleem.

Gelieve uw kandidatuur en curriculum vitae te richten via de website www.lmo.be.

Van maandag tot vrijdag tussen 10u. en 18u.

DB486145C8

DB437817J7

Functie: Je werkt binnen de dienst vrije tijd Je werkt mee aan het realiseren van de doelstellingen van het lokaal cultuurbeleid in de gemeente Huldenberg Je werkt initiatieven en projecten uit die cultuurparticipatie en kunstbeleving bevorderen, gemeenschapsvorming versterken, het cultuur-educatief aanbod bekendmaken en erfgoed ontsluiten.

Je kan projecten opzetten en begeleiden met het oog op cultuurparticipatie en gemeenschapsvorming, je maakt promotie van het cultuuraanbod en je denkt mee over de introductie van nieuwe vormen van kunst en cultuur Je bent een netwerker binnen de verschillende beleidsdomeinen in het lokaal cultuurbeleid Je hebt een bachelordiploma ofwel een diploma van het hoger onderwijs van één cyclus of daarmee gelijkgesteld onderwijs Je hebt een rijbewijs B.

One team, one family, one mission #EenJobMetPassie

Aanbod: Geïndexeerde brutomaandwedde (voltijds) van minimum € 2.460,78 en maximum € 4.146,34.

voltijds

Joachim De Geyter

contractueel

Functie: De dienst werken in eigen beheer staat in voor de aanleg, de instandhouding, de renovatie en het onderhoud van de gemeentelijke accommodaties en infrastructuur, zodat de burgers en de verschillende gemeentelijke diensten kunnen beschikken over een aangepaste, veilige, comfortabele omgeving. Deze dienst is ook verantwoordelijk voor de logistieke ondersteuning van de gemeentelijke diensten. Je specialisatie binnen de dienst is wegeniswerken Je bent handig en je kan zowel alleen als in team werken. de kandidaten dienen te beschikken over de nodige competenties en persoonlijke kwaliteiten om de beoogde functie optimaal in te vullen. Geen diplomaverreiste. Een rijbewijs C(E) is een pluspunt.

Accountmanager Nationale Regie

Ontdek je carrièrekansen op

mijntoekomstbijroularta.be

OB69107

Polyvalent medewerker WEB – specialisatie wegen D1-D3

Het beste van Rusland!

Aanbod: Mooie werkuren: 7u30/12u – 12u30/15u36. Geïndexeerde brutomaandwedde (voltijds) minimum € 1.891,81 en maximum € 2.944,40.

Administratief medewerker C1-C3

dienst bevolking en burgerlijke stand

vervangingsovereenkomst

Prestigereis met Blauwe Vogel-begeleiding vanuit Brussel

contractueel

inbegrepen: vliegreis, volpension, alle excursies

Functie: De afdeling ‘burgerzaken’ heeft tot doel het verzorgen van de dienstverlening aan de bevolking en de administratieve verwerking van alle aspecten inzake bevolking, burgerlijke stand en vreemdelingenzaken Je hebt zowel een administratieve als loketfunctie Je helpt ook mee tijdens de verkiezingen en sporadisch in het weekend voor de huwelijken.

infodag te Sint-Truiden zaterdag 22 juni om 11u

gratis toegang, wel even online reserveren, aub

Je kan zelfstandig werken Je bent communicatief en administratief sterk Klantgerichtheid, integriteit en nauwkeurigheid draag je hoog in het vaandel Je volgt de wetgeving op en houdt je op de hoogte i.v.m. de ontwikkelingen hieromtrent en informeert je collega’s Je hebt minstens een diploma van het secundair onderwijs of daarmee gelijkgesteld onderwijs.

eenmalige afreis

zaterdag 13 juni 2020

mooiste periode: witte nachten

Reisfamilie Carlier

11 fijne dagen vanaf:

¤3.870

www.deblauwevogel.be

Luikersteenweg 62 • St-Truiden • T 011 70 55 00

DB605801E9

Aanbod: Geïndexeerde brutomaandwedde (voltijds) van minimum € 1.927,37 en maximum € 3.527,59.

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ0123456789

DB047003

TURKIJE ALANYA

Boeiende en gevarieerde functies in een dynamische werkomgeving, een aantrekkelijk salaris waarbij relevante ervaring (max. 6 jaar) overgenomen wordt, interessante vakantieregeling en extralegale

Stuur je sollicitatie met cv, je diploma en een uittreksel uit het strafregister OF per aangetekend schrijven of per gewone brief (de poststempel dient als bewijs) naar de gemeente Huldenberg t.a.v. College van Burgemeester en Schepenen, Gemeenteplein 1, 3040 Huldenberg OF via afgifte tegen ontvangstbewijs op de personeelsdienst OF via Kijk voor een volledige functiebeschrijving op de personeelsdienst op 02 302 43 21 of via

> rubriek vacatures of contacteer .

DB607087F9

OP ZOEK NAAR JE

DROOMWONING?

te koop

Luxe duplexapp en app 2/3 slpks, alle comfort, mooie balkons en panoramisch uitzicht. Rechtstreeks van Belgische eigenaar. Kopen in alle vertrouwen vanaf €42.000 • www.lucwensturkije.com Tel. 0496 55 42 45

DB605793E9

Surf dan eerst naar:

DB374216D7

advertorial

– NICE PLACE TO WORK –

“Nergens beter dan bij Distrilog”

BEDRIJFSINFO

Ben jij chauffeur of magazijnier? Dan is de Distrilog Group naar jou op zoek. Bij Distrilog vind je een variërende job met doorgroeimogelijkheden en kom je terecht in een team van toffe collega’s. Wij gingen alvast met hen kennismaken.

Distrilog is een grote logistieke speler, maar dan wel een met het hart van een familiebedrijf: het menselijke aspect staat steeds centraal. Dat merk je op de werkvloer, waar de magazijniers zich

van hun taak kwijten. Het enthousiasme waarmee Omar Achab (44) zijn werk doet, laat vermoeden dat hij pas aan zijn eerste werkdag toe is. Maar niets is minder waar: Omar werkt al ruim vier jaar als magazijnier voor Distrilog.

“Er is niet één dag dat ik met te-

“TIJD OM TE GROEIEN” JERRY PELKMANS PETERCHAUFFEUR

Bij Distrilog vind je een gevarieerde job en kom je terecht in een team van toffe collega’s.

genzin ga werken”, glimlacht hij.

“Er hangt hier een goede sfeer, ik werk met toffe collega’s en het werk is afwisselend. Het is zoveel meer dan alleen maar laden en lossen, je moet ook het nodige papierwerk in orde brengen. Als ik chauffeurs of magazijniers ken die werk zoeken, raad ik hen aan om hier te komen solliciteren. Je kan nergens beter zitten dan bij Distrilog.” Ook bij de chauffeurs is de

waardering jegens hun werkgever groot. Jerry Pelkmans (55) gaat al acht jaar de baan op voor Distrilog. “Het is een uitstekende firma”, zegt hij. “In die acht jaar heb ik al twee keer een nieuwe vrachtwagen gekregen. Bovendien krijg je de kans om via Distrilog je rijbewijs C of CE te behalen. Iemand die graag achter het stuur zit, zoals ik, vindt hier zeker de ideale job.”

Info: www.werkbijdistrilog.be

“Bij Distrilog worden nieuwe medewerkers met open armen verwelkomd. Als ‘peterchauffeur’ leid ik zelf nieuwe collega’s op. Je wordt hier niet meteen voor de leeuwen gegooid, maar je krijgt de tijd om te groeien.”

De Distrilog Group is een logistieke dienstverlener die actief is binnen de Benelux, hoofdzakelijk Vlaanderen.

Het bedrijf houdt zich bezig met transportactiviteiten en logistieke opdrachten voor grote merken en winkelketens, zoals Delhaize, Carrefour en Hubo. Distrilog stelt 320 eigen chauffeurs en meer dan 1.150 magazijniers te werk, verspreid over meer dan 15 verschillende locaties.

Daarmee is het een van de grootste logistieke groepen in de Benelux. Omwille van de voortdurende groei is de groep nu op zoek naar chauffeurs en magazijniers om het Distrilogteam te versterken.

Logan, elektromechanieker “WERKEN VOOR EEN BEDRIJF IN VOLLE EXPANSIE DAT MEE IS MET DE NIEUWSTE TECHNOLOGIEËN, DÁT IS WAT ME BEVALT!” We zijn op zoek naar elektromechaniek.st.er.s voor het onderhoud van onze nieuwe elektrische en hybride bussen!

Onze technici verzorgen dagelijks, op verplaatsing op het net of in een werkplaats, de herstelling en het onderhoud van onze voertuigen, ingebouwde systemen, installaties en uitrustingen.

Heb je een diploma in een technische richting ((elektro) mechanica, elektronica, hydropneumatiek, elektriciteit)? Heb je een rijbewijs B en ben je bereid om in ploegen te werken? Aarzel niet langer!

Schrijf je in via onze website jobs.mivb.be en kies de vacature ‘Elektromecanicien BUS’.

We zijn ook steeds op zoek naar BUSCHAUFFEURS (v/m)! jobs.mivb.be/chauffeurs & veiligheid.

jobs.mivb.be

DB605721E9

“ER IS NIET ÉÉN DAG DAT IK MET TEGENZIN GA WERKEN.”

“