BRUZZ actua - editie 1580

Rubrieknaam

#1580 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

L E V E N

I N

D E

S TA D

|

N I E U W S

|

A C H T E R G R O N D

&

O P I N I E

23 | 08 | 2017

HET WONDER VAN SEOUL

Parken motor van de drukke stad

| RUBRIEK

DOKTERS IN EEN DIVERS BRUSSEL

‘Wie klaagt, heeft meestal gelijk’

DE RAGE VAN DE TATOEAGE

BRUSSEL OP HET LIJF GESCHREVEN 1

© SASKIA VANDERSTICHELE

Binnenkort de eerste schooldag!

VERNIEUW JE SCHOOLABONNEMENT VAN THUIS UIT OP GOEASY.MIVB.BE, DA’S EASY! 18 OF OUDER? STUUR ONS EERST JE SCHOOLATTEST VIA SCHOOL.MIVB.BE

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

ALEXANDRE ( 32 ) , BRUSSEL BAD

Alexandre is straatartiest. “Ik leef al mijn hele leven in het kleine, aangename Ath in Henegouwen. Toegegeven, Brussel geeft me natuurlijk veel meer kansen als straatkunstenaar, maar de stad is vuil, te druk, en altijd is er ergens wel een conflict. Maar als Brussel feest en ik boven op mijn stelten sta, is dat onbetaalbaar en dan zie ik Brussel graag. Wil je zelf sculpturen maken, koop dan goede ballonnen. En voor de rest: oefenen en nog eens oefenen. Financieel is het overleven, maar dat is eigen aan straatartiest zijn.�

3

Inhoud

14

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw.

Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN?

Ineke Le Compte, Ute Otten: sales@bruzz.be, 02-650 10 63 ALGEMENE DIRECTIE

Jo Mariens

08

10

14

Klaus Van Isacker WEEKBLAD

BRUZZ | VOORAF

CONCEPT

Piet De Loof, Pieter Claerhout, Rosalien Eggermont EINDREDACTIE

Karen De Becker

Politieke impasse Olivier Maingain stelt torenhoge eisen

DE VERHALEN

HOOFDREDACTIE

Steven Van Garsse (chef)

UITGELICHT

18

Spreektijd

Huisarts Milan Roex neemt afscheid

SERIE De conciërge

‘Het moeilijkste is het nachtlawaai’

Trendy tattoos

'Er was weinig anders dan Brussel dat een tattoo verdiende'

ART DIRECTOR

Heleen Rodiers LAY-OUT

Ruth Plaizier KERNREDACTIE

Jean-Marie Binst, Gerd Hendrickx, Bettina Hubo, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn, Tom Zonderman MEDEWERKERS

Hilke Andries, Michaël Bellon, An Devroe, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Thomas Verbeke, Jurgen Walschot

18

FOTOGRAFEN

Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep) en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

10

Edito

RUBRIEKEN 03

Chou de Bruxelles

05

Edito

06

In beeld

22

Opinie

28

Michaël Bellon

31

Nick Trachet

34

Enfant Terrible

36

Big City

26 LOS VAN DE TIJD 24

SERIE Verborgen sportparels

De Ganzenvijver in Ukkel

26

SERIE Stadsvernieuwing in het buitenland Seoul: Beton van toen is groen van nu

29

32

Fotografie

Suzy Embo legde post-Cobra-tijd vast

SERIE Le Trajet de Trachet

Waterrijk Terhulpen

De politieke rentree komt er met rasse schreden aan, maar de vakantie heeft niet veel soelaas gebracht in Franstalig België. In Wallonië is CDH-voorzitter Benoît Lutgen min of meer in zijn opzet geslaagd. De PS is er uit het bestuur, maar voor de Franse Gemeenschap en het Brussels Gewest staan de Franstalige partijen nog nergens.

Niemand kent het eindresultaat van iets wat ongetwijfeld de vreemdste politieke zet is in dit land van de laatste decennia.

Door de machtsverhoudingen in de beide parlementen heeft Défi de sleutel in handen. Maar wie dacht dat Défi-voorzitter Olivier Maingain naar een coulante oplossing zou toewerken, heeft het verkeerd voor. Maingain legde begin deze week de lat nog hoger dan voor het zomerreces.

Hij had al gevraagd dat CDH-coryfee Joëlle Milquet een stap opzij zou zetten, maandag heeft hij gevraagd dat de MR uit het Brusselse schepencollege stapt en uit het Luikse provinciebestuur, dat het Inschrijvingsdecreet op de schop gaat, dat er niet langer bevoegdheden van gemeenschap naar gewest verhuizen.

Maingain wil verder een sterke ‘confederale’ regering van Franstalige eenheid, met vier partijen. Een weerspiegeling moet dat worden van de Brusselse (PS-CDH-Défi) en Waalse (MR-CDH) meerderheid. Of hij met zijn oekazes in dat opzet zal slagen, valt nog maar te bezien. MR-voorzitter Olivier Chastel heeft laten weten niet met de PS te willen regeren.

In die zin is de politieke crisis nu een krachtmeting geworden tussen de voormalige kartelpartners MR en FDF.

Het CDH komt er nog nauwelijks aan te pas.

Het CDH komt sowieso verzwakt uit het verhaal. In Brussel riskeert het CDH zelfs aan onderlinge twisten ten onder te gaan.

Enkele Brusselse CDH-burgemeesters hadden al met ongeloof gereageerd op de move van hun partijvoorzitter. Nu hebben ook politieke zwaargewichten Joëlle Milquet en Philippe Maystadt laten weten dat de speeltijd voorbij is en dat er gezocht moet worden naar een stabiele oplossing voor Brussel en Franstalig België: lees een status quo. Een week eerder had CDH-fractievoorzitter Cerexhe dan weer een exit uit de Brusselse regering bepleit. Het mag duidelijk zijn: Lutgen heeft zijn troepen niet meer in de hand.

Een ding is zeker: niets zal nog hetzelfde zijn voor Vervoort II in de laatste achttien maanden van zijn regeerperiode. De Samusocial-affaire heeft de PS een flinke (morele) knauw gegeven. En CDH-minister Fremault, die nochtans goed werk leverde, zal op niet veel medewerking moeten rekenen van de coalitiepartners.

Als ze al in de regering blijft. Knopen doorhakken zal er niet meer bij zijn. Het wordt nu ieder voor zich binnen de regering.

Het is geen geheim dat in Brussel de besluitvorming doorgaans meer op een processie van Echternach lijkt. Wel, vandaag kan men alleen maar met verbazing vaststellen dat het nog erger zal worden. En daar draagt CDH-voorzitter Benoît Lutgen een grote verantwoordelijkheid voor.

BRUZZ | VOORAF

Erger dan Echternach

— STEVEN VAN GARSSE

5

In beeld

6

BRUZZ | DE WEEK

Wachten op een kans

Het lijkt een zomers parktafereel met verpozende jongelui. In werkelijkheid is het een beeld van het Maximiliaanpark, waar al de hele zomer transmigranten verblijven. Ze vragen geen asiel aan, maar proberen Engeland te bereiken.

Intussen zijn het er al zo’n vierhonderd. Vanuit hun thuislanden Eritrea en Soedan zijn ze via Libië naar Brussel gekomen en wachten op een kans om het kanaal over te geraken. ‘s Nachts slapen ze in de openlucht. De politie heeft opdracht gekregen geen tentjes toe te staan.

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) wil immers tot elke prijs vermijden dat er een tentenkamp à la Calais ontstaat in Brussel. Vrijwilligers deelden afgelopen week wel slaapzakken uit. © IVAN PUT

7

De week

Terugblik op het nieuws

Villa Tinto

Nederzetting

1,5 mio

Burgemeester Philippe Close (PS) wil niet weten van een Villa Tinto in Brussel, meldt de krant DH. Zijn voorganger Yvan Mayeur had plannen voor zo’n megabordeel in de stad. Close wil komaf maken met de prostitutie in de Alhambrawijk en vraagt dat de federale overheid hem toelaat om adequaat op te treden. Hij is voorstander van het bestraffen van klanten.

Brussel is ontstaan uit landbouwnederzettingen waarbij intensief graan werd geteeld. Dat is de hypothese van ULB-onderzoeker Yannick Devos.

Hij onderzoekt zwarte lagen die informatie geven over menselijke activiteit.

De 137ste editie van de Zuidfoor sluit af met meer dan 1,5 miljoen bezoekers, 200.000 meer dan in 2016, toen de aanslagen veel mensen thuis hielden. De foorkramers zijn tevreden. “We hadden weinig last van het kwakkelende weer,” zegt hun voorzitter Patrick De Corte. “De Outbreak, een nieuwe, supersnelle carrousel, lokte veel volk.”

BRUZZ | DE WEEK

DÉFI MIKT OP VEROVERING WALLONIË

Maingain stelt torenhoge eisen “Als de MR dan toch zo’n hekel heeft aan de PS, laat ze dan de coalities in de stad Brussel en de provincie Luik opblazen.” Dat zegt Défi-voorzittter Olivier Maingain.

Maingains eisenbundel aan het adres van CDH en MR groeit week na week. Hij geniet duidelijk van zijn rol. Maar waar wil Maingain landen? — DANNY VILEYN

T

oen CDH-voorzitter Benoît Lutgen op 19 juni de PS de wacht aanzegde, wist hij duidelijk niet waaraan hij begon. Lutgen verklaarde stoer dat hij niet meer met de PS wou regeren, niet in Brussel, niet in Wallonië en niet in de Franse Gemeenschap. Het Samusocial-schandaal was het schandaal te veel. Twee maanden later is de PS alleen verdwenen uit de Waalse Gewestregering. En het ziet er niet naar uit dat de partij uit de Brusselse en de Franse Gemeenschapsregering zal gewipt worden, althans, dat heeft Lutgen niet in handen. Dat hangt van Maingain af en die blijft de prijs opdrijven. Eerder eiste Maingain dat Joëlle Milquet (CDH) voor de duur van het onderzoek dat tegen haar loopt, aan de kant gezet wordt. Niet evident voor Lutgen om een voormalige voorzitster en voormalige vicepremier te desavoueren, zeker niet als haar advocaat

8

keer op keer hamert op het vermoeden van onschuld. Even moeilijk voor het CDH is de volledige decumul die Maingain wil.

Ook in Brussel cumuleren CDH’ers en leden van de MR er lustig op los: Vincent De Wolf (MR, Etterbeek) en Benoît Cerexhe (CDH, Sint-Pieters-Woluwe) zijn maar twee voorbeelden. En in het diepe Wallonië begrijpen plattelandsburgemeesters van het CDH al helemaal niet waarom ze geen zitting meer zouden mogen hebben in het parlement.

In Brussel zien Maingain en partijgenoot en minister Didier Gosuin niet in waarom de samenstelling van de Brusselse regering zou moeten wijzigen, ze vinden dat de Brusselse regering goed werk levert. Gosuin zei eerder al dat een regering niet moet veranderen voor het humeur van Lutgen. De kans is zeer groot dat de Brusselse regering blijft zoals ze is, tenzij Maingain zijn

eisen inslikt. Daar komt nog bij dat het Brusselse CDH erg verdeeld is: Cerexhe zit op de lijn Lutgen, desnoods wil hij vanop de oppositiebanken de PS bekampen. Milquet daarentegen vindt dat Lutgen met vuur speelt. Milquet is van oordeel dat alle traditionele partijen boter op het hoofd hebben, ze hebben allemaal met de PS geregeerd. Voor haar hoeft er niets te veranderen. En CDH-minister Céline Fremault, die op de lijn Lutgen zit, stapt niet op zoals Cerexhe wil, maar blijft rustig op haar stoel zitten. Het Brusselse CDH is allerminst consequent.

BRUXELLES-WALLONIE MR-voorzitter Olivier Chastel wil absoluut niet meer met de PS regeren, ook niet in de Franse Gemeenschap, terwijl Maingain net vindt dat de Franse Gemeenschap een spiegel moet zijn van de Waalse en de Brusselse regering, wat neerkomt op een regering met MR,

PS, CDH en Défi. In aanloop naar de verkiezingen van 2019 is dit de gelegenheid om de Franse Gemeenschap - de Communauté Bruxelles-Wallonie - op de kaart te zetten.

Die ligt Maingain na aan het hart.

“En waarom zou Maingain niet het minister-presidentschap opeisen?” zo vraagt politiek waarnemer Daniël Buyle zich af. “Défi als het gezicht van de Communauté Bruxelles-Wallonie is veel interessanter dan de zetel van minister-president in Brussel op te eisen. Défi heeft in het verleden tevergeefs pogingen ondernomen om voet aan grond te

Ghelamco

Yves Klein

Buste

Ghelamco trekt zijn aanvragen voor een stedenbouwkundige en een milieuvergunning in en wil een omgevingsvergunning vragen bij de Vlaamse overheid voor het Eurostadion. Zo worden beide aanvragen op Vlaams niveau behandeld en hoopt Ghelamco de vergunningen op tijd rond te hebben.

Een bezoeker van de overzichtstentoonstelling van de Franse kunstenaar Yves Klein in Bozar loopt dwars door een kunstwerk. De man kijkt zo gefascineerd dat hij geen oog heeft voor het ultramarijnblauwe zandtapijt dat deel uitmaakt van de expositie.

De petitie ‘Neen tegen een buste van Yvan Mayeur’ telt al meer dan 1.500 handtekeningen. Alle ex-burgemeesters krijgen een buste in het stadhuis. Die van Freddy Thielemans kostte 67.000 euro. Voor initiatiefnemer Florian Charron is het onverantwoord om in deze tijden van groeiende armoede zo’n bedrag te besteden voor iemand die zich buitensporige vergoedingen toekende ten koste van de daklozen.

Défi -voorzitter Olivier Maingain ziet niet in waarom de samenstelling van de Brusselse regering zou moeten wijzigen.

OUD-VOLKSUNIE-POLITICUS VIC ANCIAUX vindt dat de Vlaamse reflex ontbreekt bij Smet en Vanhengel (in ‘Knack’)

BRUZZ | DE WEEK

Smet en Vanhengel lijken er trots op te zijn dat ze bij de nieuwe Brusselse bourgeoisie mogen horen

Cartoon Wauter Mannaert

krijgen in Wallonië. Met kleine kiesomschrijvingen was dat voor Défi een onbegonnen zaak. Maar in het akkoord dat MR en CDH hebben gesloten voor de nieuwe Waalse Gewestregering staat dat de kiesomschrijvingen gewijzigd zullen worden. Als de kiesomschrijvingen provinciaal worden, zoals in Vlaanderen, of heel Wallonië omvatten zoals Ecolo wil, maken de kleine partijen zoals Défi wel een kans. Het minister-presidentschap van de Franse Gemeenschapsregering kan voor Défi de doorbraak betekenen in Wallonië.”

9

Spreektijd

Stadsdokters over hun Brussel

Milan Roex neemt afscheid van zijn leven als huisarts

BRUZZ | DE VERHALEN

‘Klagers hebben vaak gelijk’ Dokter Milan Roex (70) is een bekende Brusselaar, niet alleen als huisarts met een lange staat van dienst, maar ook als een geëngageerd man. Na 45 jaar werken gaat hij met pensioen. “Ik heb er altijd een punt van gemaakt om alle patiënten gelijk te behandelen en dezelfde som te laten betalen.” — DANNY VILEYN, FOTO’S BART DEWAELE

N

ee, ik blijf geen klein beetje meer werken, ik zou me er niet goed bij voelen. Vooreerst: waar trek je de lijn? Welke patiënten verzorg je verder? Hoe blijf je voldoende scherp om de klachten te interpreteren? En twee: dat is niet zo leuk voor de jonge collega’s die de praktijk voortzetten, andere collega’s kunnen in andere situaties andere keuzes maken.” Roex maakt deel uit van de artsenpraktijk Helix met als standplaats de Vogelenzangstraat in Anderlecht.

beschouwd. Wij spraken immers geen dialect. Het ging zover dat als we met een biljet van vijfhonderd of duizend frank betaalden de winkelier er onze naam in potlood op schreef. Ge weet maar nooit met die vreemden. En de pastoor kon al mijn naam niet onthouden, op een dag kwam ik hem tegen en hij zei: ‘Ah, nu weet ik hoe gij heet: Roman.’ Het Sloveens is altijd belangrijk gebleven in mijn leven, wij hebben zelfs een buitenverblijf in Slovenië.

Welke herinneringen hebt u aan uw schooltijd?

Vandaag heten meer dan vijfduizend mannen en jongens Milan, maar zeventig jaar geleden was dat een vreemde naam. Hebt u er destijds veel vragen over gekregen van uw klasgenoten?

MILAN ROEX: Ik werd er continu op aangesproken, mijn

moeder was Joegoslavische - vandaar mijn voornaam mijn vader was Belg, maar thuis was Sloveens de moedertaal. Nederlands heb ik bij mijn grootouders en op school geleerd. In Oostende, waar we tot mijn elfde gewoond hebben, werden we als buitenlanders

10

ROEX: Het laatste jaar van de lagere school en mijn eerste jaar van de middelbare school heb ik op Sint-Jan Berchmans doorgebracht. Mijn vader droomde ervan dat ik ingenieur zou worden en dus moest ik Latijn-Wiskunde volgen. Ik vond Sint-Jan Berchmans een verschrikkelijke school. Dat was pure brainwashing, je eigen mening telde er allerminst. Ik heb mijn ouders kunnen overtuigen om me naar een andere school te laten gaan. Dat werd het Heilig Hartcollege in Ganshoren. Een verademing. De onderwijsstijl van het Heilig Hart paste veel beter bij mij

en onder de leerkrachten waren er enkele uitzonderlijke persoonlijkheden.

Wat was uw motivatie om voor arts te studeren? Een halve eeuw geleden werkten dokters zeven dagen op zeven, 24 uur per dag. Een zware stiel.

lesgaven, maar in seminaries. Daar hou ik de beste herinneringen aan over. Daar heb ik geleerd wat de rol van de arts betekent in de maatschappij: wat is volksgezondheid? Hoe identificeer je gezondheidsproblemen?

Achteraf bekeken apprecieerde ik Leuven allicht minder omdat ik spoorstudent was en tussendoor werkte als jobstudent. We zijn tijdens mijn studies getrouwd. Dat heeft er wel toe geleid dat de laatste jaren van mijn studies meer ontspannen waren.

Hebt u uw praktijk altijd in deze wijk gehad? Wie waren uw patiënten toen u begon, en wie waren ze tot voor kort?

ROEX: Ik had geen patiënten, ik ben begonnen als express-arts, er waren heel wat dringende oproepen en de MUG bestond niet in die tijd. Het was een struggle for life.

Mijn vrouw en ik hebben eerst twee jaar op een appartementje in Berchem gewoond en dan zijn we naar deze straat in Anderlecht gekomen. Een privaat georganiseerde wachtdienst belde jonge artsen zoals ik op. Ik heb toen heel Brussel doorkruist. Dat was best te doen, het verkeer

▲

ROEX: Ik had geen voorbeelden. Misschien wou ik arts worden omdat mijn vader een ingenieur van mij wou maken, misschien heeft het engagement in de jeugdbeweging mij gevoelig gemaakt voor het sociale. Geneeskunde laat toe engagement en wetenschappelijke interesse te combineren. Kiezen voor geneeskunde was een gemakkelijkheidsoplossing: je kon het echte leven nog een aantal jaren uitstellen en het was wetenschappelijk interessant.

Bovendien had je als pas afgestudeerde onmiddellijk een plaats en een maatschappelijke positie.

Aan mijn studies in Leuven hou ik geen goede herinneringen over, het ex-cathedraonderwijs heeft me nooit aangestaan. Tijdens het zevende jaar volgde ik les aan het Tropisch Instituut in Antwerpen waar ze niet ex cathedra

Huisarts Milan Roex: “Mijn beginperiode als arts was een struggle for life.”

11

Stadsdokters over hun Brussel

“Het monoculturele model dat vanuit de gemeenschappen aangeboden wordt, moet in Brussel continu aangepast worden” MILAN ROEX AFSCHEIDNEMEND HUISARTS

aanbieden. Zo heeft het project met de eerstelijnspsychologen van Vlaams minister Jo Vandeurzen, een fantastisch project, zich deels aan de Brusselse realiteit moeten aanpassen.

Schrijft de doorsneearts minder geneesmiddelen voor dan 45 jaar geleden?

ROEX: De antibiotica werden destijds enorm gepromoot door de industrie. Wij hebben dat niet gevolgd. Ik zei weleens tegen de mensen dat een verkoudheid een week duurt zonder dokter en met een dokter zeven dagen. Ik heb nooit meegedaan aan de trend om slaapmiddelen voor te schrijven. Eind jaren 1970 al bouwden we hier slaapmiddelen en tranquillizers actief af. Mijn indruk is wel dat we het ons in de stad konden veroorloven om geen ziektebriefjes te schrijven, op het platteland was dat veel moeilijker. Iemand vraagt bijvoorbeeld een ziektebriefje, omdat hij de voorbije periode niet is gaan werken.

‘Ik ben niet gaan werken en als u me geen briefje geeft, bent u verantwoordelijk voor het verlies van mijn werk.’

Natuurlijk geef ik dan geen briefje. Misschien hebben we door ‘zorgzaam’ voorschrijven eerder een patiëntenpopulatie aangetrokken die niet zo gretig was ‘om te slikken’.

Evenzo voor de briefjes. Het was geen bewuste selectie.

Met de vergrijzing nemen de psychische aandoeningen toe.

Ook jongeren lijken er meer en meer door getroffen. Zijn er meer of hebben we er meer aandacht voor?

▲

12

was toen niet zo druk als nu: in tien minuten tijd was ik aan het Madouplein, in een kwartier aan Meiser. Toen de kinderen klein waren, speelde ik op zondag een spelletje met hen: zeg me waarheen ik moet rijden zonder rode lichten en ik kom er. Het spelletje heeft echter niet lang geduurd: mijn dochter Elke (de huidige Nederlandstalige schepen in Anderlecht, red.) liet me rondjes rijden. Toen ik nog geen eigen patiëntenbestand had, reed ik vaak honderd kilometer per dag. Huisartsengeneeskunde was anders dan nu: we werden opgeroepen om mensen onmiddellijk te helpen, het ging over acute zorg, vandaag is het meer chronische gezondheidsproblemen managen.

Wie mijn patiënten waren? De populatie is gelijk gebleven, mensen uit alle sociale lagen, ik heb altijd zowel gegoede patiënten gehad als steuntrekkers en alle inkomens tussenin. Ik heb er altijd een punt van gemaakt om alle patiënten gelijk te behandelen en dezelfde som te laten betalen. Tot op heden is dat nog zo. Boven op de sociale diversiteit heb je de meertaligheid en zelfs de multiculturaliteit binnen het gezin en daarbuiten. De patient aanspreken in het Nederlands is goed, maar wat als de partner geen Nederlands begrijpt?

Het monoculturele model dat vanuit de gemeenschappen aangeboden wordt, moet in Brussel continu aangepast worden: wij willen alle patiënten dezelfde kwaliteitszorg

ROEX: We hebben in Brussel altijd mensen met psychische problemen gehad. Vroeger was Brussel de plaats waar de dorpen hun uitgestotenen naartoe stuurden: homo’s, lesbiennes, uitgetreden pastoors, alleenstaande moeders en ‘zwarten van in de oorlog’ en voor een deel ook mensen met een psychiatrisch verleden of psychische aandoeningen. Ik vond dat indrukwekkend.

Gelukkig maar dat psychische problemen nu meer bespreekbaar zijn, al duurt het nog altijd gemiddeld twee jaar voor mensen die best een psychiater zouden raadplegen de stap zetten. Dat is mijn ervaring. Zoals ik al zei, is het een zegen dat we nu een psycholoog in huis hebben.

Dat is een enorme drempelverlaging, maar de financiële drempel is gebleven. In Brussel stelt twintig procent van de bevolking medische zorgen uit door financiële problemen. Als je moet leven met 900 euro per maand en 400 euro huishuur moet betalen, dan blijft er geen geld over voor een psychiater. Gelukkig is er ook het netwerk van de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg;

U hebt u altijd geëngageerd in verenigingen als de Brusselse Huisartsen, Omega en Thuiszorg Anderlecht.

Hoe is dat engagement er gekomen?

ROEX: Met de grote artsenstaking van 1979 heb ik geweigerd om mee te staken. De vergaderingen van het Artsensyndicaat Wynen (een corporatistisch en agressief artsensyndicaat, red.) hebben mij overtuigd om niet te staken. De vergaderingen waren zo’n zottekesboel, de

ONTDEK JOUW TALENT ZATERDAG 02.09.2017 09u - 12u

redenen om te staken waren niet meer dan drogredenen zodat ik gezegd heb, heel uitdrukkelijk tegen iedereen: ‘Ik staak niet mee.’ Om de twee, drie dagen werd ik uitgenodigd om naar een vergadering te komen waar tweehonderd man zat die niets beters te doen hadden en werd ik door tweehonderd man uitgejouwd. Uiteindelijk heb ik gezegd: ‘Jullie kennen mijn argumenten, ik kom niet meer.’ Nadien werd ik iedere nacht uit mijn bed gebeld om naar adressen te gaan die niet bestonden. Een echte oorlogssituatie.

Er waren mensen van wie de huisarts staakte en die me belden. Tegen hen zei ik: ‘Hebt u een huisarts mevrouw?

Ga aan zijn deur bellen, hij zal u heus wel helpen als u ziek bent.’ Nadien kreeg ik te horen dat ik het spel fair gespeeld had, ik had een deel van het cliënteel van stakende dokters kunnen inpikken, maar dat wou ik niet doen. De artsenstaking was een kantelmoment voor mij op vele fronten, ik ben acht jaar voorzitter van het Algemeen Syndicaat der Geneeskundigen van België geweest, stichtend lid en voorzitter van de Brusselse Huisartsen, lid van de raad van bestuur van de Brusselse Welzijnsraad en voorzitter van de Helmontgilde. Dat was trouwens niet mogelijk geweest zonder de permanente steun van mijn vrouw en mijn kinderen.

INFO-VOORMIDDAG CVO COOVI KOK • BAKKER • SLAGER • FLORIST • HOVENIER • FOTOGRAAF BEDRIJFSBEHEER • BROUWER • DESTILLEERDER • WIJNMAKER WIJNKENNER • APOTHEEKASSISTENT • LERAAR HOTEL- EN CATERINGMANAGER • SYNDICAAL WERKER BOEKHOUDER • OPENBARE BESTUURDER • MARKETEER GIDS /REISLEIDER • INFORMATICUS • WINKELMANAGER

MET ONTBIJT CVO COOVI Volwassenenonderwijs Emile Grysonlaan 1 - 1070 Anderlecht METROHALTE COOVI/CERIA

3

Hoe is het gesteld met de populatie Vlaamse artsen in Brussel? Welke argumenten kunt u aanhalen om pas afgestuurde artsen te overreden om zich in Brussel te vestigen?

ROEX: Goed, er komen er opnieuw bij. Er is een nieuwe generatie Nederlandstalige huisartsen die het heft in handen neemt en nieuwe paden durft te bewandelen. Kijk maar eens op de website. Brussel heeft de jongste bevolking van het land, soms lijkt de wachtzaal op de pediatrieafdeling van een ziekenhuis. Het multiculturele publiek is heel uitdagend op het vlak van pathologieën.

Mensen die klagen hebben heel vaak gelijk, het zit niet allemaal tussen de oren, pijn is niet te herleiden tot het psychische. Artsen zijn niet langer concurrenten, maar collega’s die bij elkaar te rade gaan. Binnen Helix, dat zijn vier praktijken met tien artsen, loopt alles op wieltjes.

Daar ben ik blij om. Dat maakt het makkelijker om afscheid te nemen. Terugblikkend kan ik zeggen dat de collegialiteit, uitgaande van elkaars sterktes, me het meeste voldoening en trots heeft bezorgd, binnen de praktijk, binnen Helix, maar ook binnen de Brusselse Huisartsenkring (BHAK) en zelfs samen met de Franstalige Fédération des Associations de Médecins Généralistes de Bruxelles (FAMGB). De professionele opstelling laat verhopen dat we ook in de toekomst, samen met de patiënten welteverstaan, de juiste keuzes zullen kunnen maken. De jonge artsen hebben nu ook de steun van Het Huis voor de Gezondheid dat klaar staat om nieuwe initiatieven te ondersteunen.

VOLGENDE WEEK Louis Ferrant

COOVI.BE

1.

stappen om een taal te leren

Surf

naar www.cvomj.be

2.

Kies

je cursus

3.

Start

Nederlands: gratis voor elementaire en intermediaire niveaus, als je in Brussel woont Frans, Engels, Duits, Spaans, Italiaans, Portugees, Grieks, Pools, Russisch, Chinees, Arabisch

Troeven:

• de lessen zijn praktijkgericht • verschillende ERK-niveaus • met of zonder afstandsonderwijs • met officieel certificaat • alle talen worden in de doeltaal • lessen in Jette, Laarbeeklaan 121 gegeven en Leopold-I-straat 329

online inschrijven vanaf nu

02 892 24 00

www.cvomj.be

De sleutelpositie

BRUZZ | DE VERHALEN

Conciërge in Brussel

V

erborgen in de Violetstraat, zowat halverwege het toeristentraject tussen de Grote Markt en Manneken Pis, ligt het Museum voor Kostuum en Kant.

Nog tot begin september loopt hier Just Married, een tentoonstelling over bruidsjurken.

Wie beschutting zoekt voor de drukte of de zomerzon/regen kan met een gerust hart het kleine museum binnenstappen. Storm loopt het er zelden en de vloer in vast tapijt dempt elk geluid. Bovendien blijven de meeste ramen er

14

dicht. “Onze oude gewaden mogen niet worden blootgesteld aan zonlicht. Zelfs te veel kunstlicht is niet goed.” Aan het woord is Chantal Blontia, onthaalmedewerkster en tegelijk conciërge van het museum. Ze woont op een appartement boven de expositieruimtes.

We passeren een reeks uitbundige bruidjapons uit vervlogen tijden en nemen de lift naar boven.

Voorbij de deur van het appartement worden we dolenthousiast begroet door een kleine witte hond. “Dat is Luna, mijn Malteser,” zegt

“Ook als ik niet moet werken, kunnen ze zien wanneer ik ga wandelen of inkopen doe” CHANTAL BLONTIA CONCIËRGE

MEER VERHALEN OP

www.bruzz.be/concierges

ZOMERSERIE Conciërges in Brussel zijn een uitstervend ras. Hun taken worden van langsom meer overgenomen door extern aangeleverde facility services.

BRUZZ zocht tijdens deze vakantieperiode enkele van de laatsten der Mohikanen op. Vol vuur vertellen ze over hun ‘sleutelpositie’.

DEZE WEEK: Chantal Blontia, conciërge Museum van Kostuum en Kant

BRUZZ | DE VERHALEN

‘Het moeilijkste is het nachtlawaai’

Een poging tot inbraak, nachtbrakers die belletje trek spelen, geen tijd om de hond uit te laten. Het leven van een conciërge is niet altijd een lachertje, maar Chantal Blontia, houdt de moed erin. “Na mijn pensioen naar Spanje verhuizen, dat is mijn droom.”

— LAURENT VERMEERSCH, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

wandelen tot aan de Kapellekerk, maar nu zijn er werken bezig in het gebouw en moet ik soms tot negen uur hier blijven. Dan ziet Luna niets anders dan ons appartement en de binnenkoer van het gebouw.”

Blontia is nog maar drie jaar conciërge, maar ze werkt al meer dan tien jaar als bewaakster voor de musea van de stad. “Vroeger waren er ook conciërges in het Broodhuis en het Stadhuis, maar daar zijn ze vervangen door nachtwakers.

Toen mijn voorgangster hier in 2014 met

pensioen ging, heeft de conservatrice mij de job aangeboden.”

Ze aanvaardde, al was het eerder uit noodzaak dan roeping. “In 2010 ben ik heel zwaar ziek geworden. Acht maanden was ik afwezig. Door het verlies van mijn inkomen moest ik een lening aangaan. Ik kwam in een negatieve spiraal terecht, waar ik als alleenstaande moeder niet meer uit raakte.” De conciërgepost bood een reddingsboei. “We betalen hier wel een beetje huur en kosten, maar veel minder

▲

Blontia. “Cadeau gekregen van mijn jongste zoon net voor hij een half jaar naar Australië vertrok. Opdat ik niet alleen zou zitten. Goed bedoeld, maar nu zit dat beestje hier heel de dag opgesloten. Had ik maar een terras… Ze mag ook niet rondlopen in het museum, dus moet ik ze elke keer tot buiten dragen.”

Het hondje blijft vrolijk springen en gaat dan op haar rug liggen om zich te laten aaien. “Het is een heel lief beestje, maar het is echt niet evident. Op sommige dagen ga ik ermee

15

Conciërge in Brussel

BRUZZ | DE VERHALEN

▲

dan in de privé, zeker voor een appartement met twee kamers.”

Behalve schoothond Luna woont haar jongste zoon nog in de conciërgewoning. “Hij is 24 en een echte artiest. Houdt zich bezig met schilderen en tatoeages. Het interieur is door hem gekozen.”

Op maandag, de sluitingsdag van het museum, krijgt Blontia ook bezoek van haar kleinzoon.

“Met mijn zonen heb ik niet altijd Nederlands gesproken, maar met hem doe ik dat wel,” vertelt de geboren Gentse. “Hij is nu drie jaar en ik sta versteld van de woorden die hij een week later nog blijkt te kennen.”

Blontia doet haar werk graag. “Het tofste is het contact met mensen bij het onthaal. We krijgen veel groepen over de vloer, scholen en gepensioneerden, maar toch vooral toeristen. Dat betekent veel Engels spreken. Gelukkig zijn het meestal dezelfde woorden die ik moet gebruiken. En ik leer elke dag bij.”

Daarnaast werkt ze mee aan het opzetten van de tentoonstellingen. ”Ik strijk de kledij. De stoffen zijn heel gevoelig en je bent soms een hele dag bezig met een jurk, maar het resultaat geeft dan wel een wauw-gevoel. Als hobby doe ik ook de herstellingen van de kostuums van Manneken Pis.”

WEINIG PRIVACY De job heeft echter ook nadelen. Veel privacy heeft Blontia niet. Ze moet telkens door het museum als ze naar buiten wil. Recht tegenover haar appartement is er bovendien een kantoor van de stadsmusea. “Ook als ik niet moet werken, kunnen ze zien wanneer ik ga wandelen of inkopen doe. Ik moet ook opletten dat ik geen te luide muziek opzet. Of ik kan niet een dagje op mijn gemak in mijn pyjama blijven.”

Als conciërge, ook al is het van een klein museum, is er ook altijd wel een reden om op post te zijn. Bijna elke dag om halfzeven laat Blontia de poetsvrouw binnen. Ook werkmannen komen en gaan buiten de typische werkuren. Uitjes plannen is zo geen evidentie.

“Een weekend op de vier mag ik afwezig zijn.

Dan ga ik op bezoek bij mijn oudste zoon. Hij woont in Kasteelbrakel met zijn zwangere vrouw en hun zoontje van drie. Hij is ingenieur bij een bouwfirma en werkt momenteel aan de renovatie van de tunnels hier in Brussel.”

Hoewel Blontia zoals iedereen recht heeft op een maand vakantie, kan ze niet om het even wanneer weg gaan, of ook niet te lang.

16

Haar hondje Luna kreeg Chantal Blontia cadeau van haar zoon.

“Goed bedoeld, maar dat beestje zit hier heel de dag opgesloten. Had ik maar een terras…”

Door een raampje boven de wastafel in de keuken heeft Blontia zicht op de spitse toren van het Stadhuis

“Onlangs ben ik voor het eerst in drie jaar een week echt helemaal weg geweest” CHANTAL BLONTIA CONCIËRGE

hier gedaan heb, verlaat ik Brussel. Waar ik naartoe ga, weet ik niet. Ik moet zien dat ik uit mijn kosten geraak. Ik heb geen diploma mijn pensioen zal niet meer zijn dan 1.100 euro per maand. Begin daar maar eens mee te leven in België.”

Daarom speelt Blontia met het idee om naar het buitenland te trekken. “Naar Spanje, dat is mijn droom,” verklapt ze. “Ik ken mensen die naar ginder getrokken zijn. Die zijn tevreden en leven goed, zelfs met een klein pensioen. Het probleem is dat mijn kinderen het niet zien zitten. Mijn jongste is verknocht aan het centrum en mijn oudste heeft zich genesteld met zijn gezin. Als ik ze achterlaat, zal ik ook mijn kleinkinderen minder zien. Dat wordt moeilijk, maar we zullen zien. Misschien veranderen ze van gedacht. Tijd brengt raad.”

BRUZZ | DE VERHALEN

“Onlangs ben ik voor het eerst in drie jaar een week echt helemaal weg geweest. Als ik er niet ben, moet er iemand anders beschikbaar zijn om snel hier te zijn als het nodig is. Om het alarm af te zetten bijvoorbeeld. Dat durft weleens af te gaan als er ’s nacht een dikke vlieg binnenraakt. Dan moet de politie komen en ben je al snel een uur bezig voor duidelijk is dat er niet echt iets aan de hand is.”

Onlangs was ze getuige van een echte poging tot inbraak. “Op een nacht werd ik wakker door lawaai. Toen ik het dakraam opengooide, zag ik drie mannen staan. Ze sloegen meteen op de vlucht. Er stonden toen stellingen voor de renovatie van onze gevel. Tot die weg waren heb ik daarna niet meer geslapen.”

Door een raampje boven de wastafel in de keuken heeft Blontia zicht op de spitse toren van het Stadhuis. Ze beleeft echter niet echt plezier aan haar hypercentrale ligging. “Het moeilijkste is het nachtlawaai. Hier in de buurt zijn heel wat cafés en restaurants en die lokken elke avond volk, niet alleen in het weekend. Er zijn er regelmatig die belletje trek spelen. Dat wordt zwaar. Ik ben niet meer van de jongste. Ik heb vroeger nooit in het centrum gewoond, ik wist niet dat het zo erg zou zijn. Als ik op een andere plek hetzelfde werk zou mogen doen, in hetzelfde huis, ik teken direct.”

Ander nadeel is het gebrek aan echt wijkleven.

De buurt wordt gedomineerd door horeca en toeristenwinkels. Er zijn weinig echte bewoners. “Alles is gericht op toeristen. Zo zijn er maar weinig supermarkten. Als ik na de sluiting van het museum nog naar de Lidl ga, is alles er geplunderd.”

Het leven als conciërge is dus niet altijd een lachertje, maar Blontia berust. “Alles heeft voor- en nadelen. Ik heb dit gedaan omdat ik dacht: zo slaan we er ons door. Je mag niet bij de pakken blijven zitten in het leven. Voor alles is een oplossing. Ik probeer te blijven lachen.

Dat is beter voor de spieren. En na iets slechts komt altijd ook weer iets goeds.”

Een carrièrewending ziet Blontia niet meer zitten. “Ik word binnenkort 55, ik ga niet meer veranderen. Ik ben op mijn zestiende beginnen te werken. Normaal mag ik op 60 jaar met pensioen. Maar zolang mijn zoon bij mij woont, blijf ik waarschijnlijk hier. Of hij een vriendin heeft, weet ik niet. Ik heb altijd tegen mijn zonen gezegd: zolang het niet serieus is, moet je niemand meebrengen.”

Voor de verdere toekomst, heeft Blontia nog geen afgelijnd plan. “Een ding is zeker: als ik

De wijk waar Chantal Blontia woont, leeft niet echt. Er zijn weinig echte bewoners. “Alles is gericht op toeristen.”

17

Reportage Stadstattoos

“Manneken Pis was de eerste Brussel-tattoo die een plaats op mijn lijf kreeg” FRED DE KEERSMAECKER BRUSSELFAN

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

‘Weinig anders dan

Brussel dat een tattoo verdiende’

In het zomerse straatbeeld, met ontblote armen en benen vallen ze extra op: tattoos. Getatoeëerde lijven zijn al lang niet meer het privilege van een kleine groep ‘durvers’. En wie goed kijkt, spot weleens bijzondere exemplaren. Van mythologische figuren tot Manneken Pis. Ja, zelfs de stad is voor sommige bewoners een waardige inspiratiebron. Brussels forever.

— HILKE ANDRIES, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

FRED DE KEERSMAECKER

A 18

gegroeid,” vertelt geboren en getogen Brusselaar Fred De Keersmaecker. Zijn liefde werd zo overweldigend dat hij de stad altijd en overal bij zich wou dragen, letterlijk dan.

“Manneken Pis was de eerste Brussel-tattoo die een plaats op mijn lijf kreeg. Niet de allereerste, dat was zo’n typisch zonnetje, maar voor je het weet, sta je vol. Het is een dure verslaving, ik

▲

lleen wanneer hij zijn mouwen opstroopt is er in sierlijke letters ‘Brusseleir’ te lezen op zijn onderarm. Maar schijnt bedriegt, dit is maar het topje van de ijsberg.

“Als kleine ket was ik gefascineerd door een schilderij van het Brusselse stadhuis dat in onze living hing. Mijn papa nam mij mee de stad in en zo is de liefde voor Brussel alleen maar

19

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

“Voor mijn dochter ben ik een wandelend verhaal”

Stadstattoos

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

▲

ben ondertussen 3.000 euro aan tattoos waard, maar er bestaan ongezondere dingen om verslaafd aan te geraken.”

In een hyperrealistische stijl vloeien het stadhuis, de basiliek van Koekelberg, het Atomium, de heilige ‘Sint-Guido’, de Brusselse iris, het logo van RSCA, zijn geliefde voetbalclub en zelfs de Brusselse kasseien in elkaar over op zijn armen. Vanzelfsprekend was een Brusselse tatoeëerder de uitverkorene die die iconische beelden op zijn lichaam mocht vereeuwigen. “We zijn na al die jaren en ontelbare, soms pijnlijke, tattoo-uren, vrienden geworden. We drinken ondertussen weleens een pintje samen. Ik vertrouw hem volledig.”

De Keersmaeckers lichaam is een continu evoluerende collage van al zijn liefdes: Vespa, Brussel en niet te vergeten Camille, zijn dochter. Het volgende exemplaar wordt de skyline van Brussel by night als referentie aan het nachtleven. Het belooft een prachtig tafereeltje te worden. “Ook al zijn tatoeages vandaag erg mainstream geworden, toch krijg ik aan de schoolpoort soms een scheve blik toegeworpen of zie ik mensen me beoordelen. Het is niet omdat mijn beide armen vol tekeningen staan dat ik een minder goeie papa ben.”

Op Brusselse events wordt hij steevast aangesproken en zijn de reacties lovend. “Of die keer toen een man mij in het zwembad onder de douche aansprak: ‘U gaan ze altijd meteen terugvinden,’” lacht de acteur van het Brussels Volkstejoêter. Een trotser wandelend uithangbord voor Brussel is moeilijk te vinden.

AGNESE GAUDIOSO

P

as vier maanden geleden kwam Agnese Gaudioso met man en kind uit Rome aan in Brussel. “Ik werk al zeven jaar als tatoeëerder, ik wil proberen om hier mijn carrière uit te bouwen. De tattoostijl in Rome is eerder old school, terwijl je in Brussel veel meer grafische zwart-witprints ziet. Op een freakshow hier in Brussel mocht ik acrobaten tatoeëren. Het was nogal experimenteel, maar ook heel fijn dat er binnen dat thema nog zoveel potentieel in Brussel zit.”

Wanneer ze haar trui aan heeft, suggereert de prominente schedel met een alziend oog op haar linkerhand dat er meer verstopt zit onder het textiel. En ja, als ze de armen ontbloot, komen kleine onsamenhangende tekeningen tevoorschijn: een kies, bloemen, een schedel, een vos of een spirituele engel.

Sommige verwijzen naar een emotionele liefdeshistorie, andere zijn als grap bedoeld, zoals het zoutvat, dat verwijst naar het gezegde dat je ongeluk krijgt als je zout verspilt.

“Ik heb van enkele exemplaren spijt. Als

20

tattooartiest begin je te oefenen op je eigen lichaam en soms mislukt er iets. Ik heb geen speciale grafische opleiding gevolgd, ik ben autodidact. Dat verklaart de verscheidenheid aan stijlen op mijn lichaam. Ik heb me al vaak afgevraagd waar mijn tattoos zullen eindigen.

Op mijn gezicht? Iets heel kleins misschien, maar veel verder mag het niet gaan,” vertelt Gaudioso.

“Mijn dochter is erg aangetrokken door de tekeningen, vooral de vos aan mijn sleutelbeen vindt ze heel fijn. Ook de vlinders en de gekleurde feniks, de mythologische vogel die staat voor wedergeboorte, op mijn zij intrigeren haar. Ik ben bijna een wandelend verhaal voor haar.

AGNESE GAUDIOSO TATOEËERDER

Kindvriendelijk toch die tatoeages?” lacht ze.

Aan elke tattoo hangt een emotie vast. “Voor een tattoo moet je iets overwinnen en dat vind ik net zo interessant. Het onderwerp van de tekening wordt dan bijna bijzaak. Een tattoo is pure emotie,” vertelt de Italiaanse liefdevol.

H

et lijkt wel alsof hij zijn keuze wil verdedigen als hij erover vertelt. “Vanaf oktober staat hij er nu op. Ik heb lang over nagedacht,” zegt Maarten Kayaert. “Al zo’n tien jaar verlangde ik naar een tattoo, maar ik heb mezelf verplicht om er goed over na te denken. Toen ik overtuigd was, kon ik niet meteen bedenken wat ik de rest van mijn leven op mijn lichaam zou zien staan. Confronterend: ik wil me over dertig jaar nog steeds met het beeld kunnen identificeren.”

Dat de stad de hoofdrol zou spelen, was vrij snel duidelijk. Brusselaars zullen in de lijnen op de binnenkant van zijn bovenarm de vijfhoek herkennen, al is het door de contouren van een fietstandwiel niet in één oogopslag zichtbaar.

“Ik ben hier geboren en als het van mij af hangt, blijf ik hier de rest van mijn leven. In deze tatoeage komen de twee belangrijkste thema’s - fietsen en Brussel - uit mijn leven samen.

Weinig anders verdiende een tattoo en dit ontwerp was subtiel genoeg. Ik wil me vooral niet profileren als dé tattoomens,” vertelt Kayaert. Na de keuze voor onderwerp en ontwerp, dook het volgende dilemma op. “Waar op mijn lichaam? Liever een plek waar ik het nog zou kunnen verstoppen mocht dat nodig zijn, voor het werk bijvoorbeeld. Er zijn immers nog altijd mensen met vooroordelen over tattoos. Zo’n hoog rock-’n-rollgehalte heb ik ook niet (lacht).”

“De laatste stap was de zoektocht, als groentje in deze wereld, naar een tatoeëerder. Ik wist niet goed hoe daaraan te beginnen. Gelukkig maakten vrienden met tattoos mij wat wegwijs.

Dat het proces zo lang duurde en dat elke stap me verplichtte om na te denken over mijn beslissing, was voor mij de bevestiging dat ik honderd procent achter mijn idee bleef staan.”

“De meeste reacties zijn positief. Mijn vriendin

“In deze tattoo komen de twee belangrijkste thema’s - fietsen en Brussel - uit mijn leven samen” MAARTEN KAYAERT TATOEËERDER

vond hem aanvankelijk te groot, maar ze heeft er zich mee verzoend. Er wordt ook wel gezegd, als je er één hebt gezet, krijg je snel zin in een tweede. Je verandert iets aan je lichaam en dan staat hij ineens op je lijf en voel je je helemaal niet ‘anders’. Dan blijkt de stap naar een tweede exemplaar plots veel kleiner.”

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

MAARTEN KAYAERT

Opinie

Forum & lezersbrieven

schappij. Leopold II heeft met zijn kapitaalinjecties de belle-époqueperiode aangezwengeld en Brussel doen floreren, maar tegen welke prijs?”

GENT EN OOSTENDE

BRUZZ | DEBAT

© BART DEWAELE

Tumult over standbeeld generaal Lee voedt debat in België

‘Massamoordenaar Leopold II moet verdwijnen uit het straatbeeld’ In de VS werd afgelopen week geknokt over het neerhalen van een standbeeld van zuidelijke generaal Robert E. Lee, die in de 19e eeuw streed voor het behoud van de slavernij. Intussen begint ook in België het debat.

Doe hetzelfde met de bustes en beelden van Leopold II, zegt Tracy Bibo-Tansia. — SARA DE SLOOVER

H

et tumult in de VS voedt het debat in België, waar groepen als Decolonize Belgium of Collectif Mémoire Coloniale et Lutte contre les Discriminations al langer standbeelden van Leopold II willen zien verdwijnen. Tracy Bibo-Tansia, parlementair medewerkster voor CD&V en ondervoorzitster van de Vrouwenraad, is blij met de verhitte

22

discussies op de sociale media.

“Het werd hoog tijd. Ik woon in Elsene, en als ik op bus 95 zit en aan Troon passeer, stoor ik me elke keer aan het Ruiterstandbeeld van Leopold II daar. Als Belg van Congolese afkomst wil ik me hier thuis voelen, en het is moeilijk je thuis te voelen als je standbeelden van de beul van onze voorouders ziet staan.”

Leopold II verwierf de ‘Kongo Vrijstaat’ als een persoonlijke kolonie in 1885. “Zijn schrikbewind heeft miljoenen Congolezen de dood ingejaagd. Hij is verantwoordelijk voor plunderingen van dorpen en verkrachtingen van vrouwen.”

“We richten standbeelden op voor mensen die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan onze maat-

Of de controversiële koning wel eerbetoon verdient, is een debat dat pas onlangs weer op gang kwam.

Na protest begin dit jaar kreeg een koloniaal monument in Geraardsbergen een bordje met duiding. Eind 2016 maakt de stad Gent bekend dat ze “na aanhoudende vragen van omwonenden” bij een buste van Leopold II in het Zuidpark een bordje had gehangen waarop staat dat “de Stad de vele slachtoffers ten tijde van de Kongo Vrijstaat betreurt”. Niets van dat alles in Brussel, waar Leopold op meerdere piëdestals te vinden is.

Voor Bibo-Tansia gaat dat niet ver genoeg. “Voor standbeelden van Leopold II is er geen plaats in het straatbeeld, net zomin als voor benamingen als de Leopold II-tunnel.”

“Natuurlijk is het voor mensen van Congolese afkomst, zoals ik, een heel persoonlijke kwestie, en dus misschien erger. De geschiedenis van de kolonisatie is ook de geschiedenis van mijn ouders en voorouders. Mijn betovergrootouders hebben rechtstreeks geleden onder het bewind van Leopold II. Maar elke Belg, wat zijn of haar afkomst ook is, zou zich moeten afvragen of ze standbeelden voor een misdadiger in hun straatbeeld willen.”

“De koning handelde ook niet alleen,” benadrukt Bibo-Tansia.

“Voor zover ik weet, is hij nooit zelf in Congo geweest. Hij had generaals en opperbevelhebbers die het vuile werk voor hem opknapten. Alle schuldigen verdienen voor mij echt geen verering.”

“Bovendien zouden alle Brusselse gebouwen en parken die in de periode 1885-1908 met inkomsten uit de Kongo Vrijstaat zijn gefinancierd, een gedenkplaat of kunstwerk moeten krijgen die verwijst naar het lot van de Congolese slachtoffers van de rubberhandel.”

ONDERWIJS IS CRUCIAAL “Uiteindelijk begint het allemaal bij het onderwijs. De geschiedenis van

op het veld’ de koloniale periode moet aandacht hebben voor het Afrikaanse perspectief. Congo had al een beschaving toen de Belgen daar neerstreken, en een vorm van democratie. De kolonisatie is niet de oorzaak, maar wel de aanleiding voor alle problemen nu. Daar moet iedereen over leren op school, maar dat gebeurt nog altijd niet. Waarom zouden West-Vlaamse leerlingen bijvoorbeeld niet eens op schooluitstap naar Brussel kunnen komen, en hier een dekoloniseringstour

“Mijn betovergrootouders hebben rechtstreeks geleden onder het bewind van Leopold II”

krijgen, een rondleiding van iemand van Congolese afkomst die gebouwen en standbeelden uit de koloniale periode bespreekt?”

“Ik ben heel trots dat ik Belg ben en draag onze frietjes- en biercultuur overal uit in het buitenland, maar er zijn twee zaken waar ik niet trots op ben: de kolonisatie en de collaboratie. Iedereen die daar iets mee te maken heeft, die betrokken was bij misdaden tegen de menselijkheid, verdient geen standbeeld. Voor mij verdient Patrice Lumumba (de eerste Congolese premier, die in duistere omstandigheden vermoord werd, red.) een eerbetoon, niet massamoordenaar Leopold II.”

SINT-JANS-MOLENBEEK – Voetballers die ook supporter zijn van hun club worden schaarser, maar Nicolas Maeyens (24) lezersbrieven@bruzz.be is er nog zo een. Hij maakte zijn debuut bij FC Brussels en keert nu terug naar Poelaertlift RWDM. Een keuze van het hart, maar ook met titelambities.

bevindt, is niet alléén een raadsel, maar eerder een bestuurlijke BRUZZ 1578 toont een portret van de vergissing. De enige remedie om het bokser Younes op de passerelle van de onderhoud van deze openbare lift te Poelaertlift. Op hetzelfde tijdstip verzorgen, is een onverwijlde wandel ik met Duitse vrienden van het renovatie, inclusief een verplichting Poelaertplein met de hulp van de lift om voortaan beide liftdelen en de k vind dat je als ging met ups en downs.

“Ik herinner richting Blaesstraat.

Tot jonge hier hetgast voor- toegangen dagelijks grondig te laten goede De toestand liftbank reinigen.

Concluderend is deze alnieuws. moet spelen, nietvan opdede me mijn eerste wedstrijd nog goed: is minder charmant, wegens en als onverantwoord zitten.

Daarom hebeen ik Ander- toestand thuisspijtig tegen Doornik.

We wonnen ongeziene een volksspreuk: lechten opongeoorloofde mijn veertiende verla- te illustreren met 1-0met dankzij een goal van Luontoereikende staat van onderhoud.

Schuûn van vér, en vér van schuûn. ten,” vertelt Maeyens. “Ik kwam tula. Een fantastische herinnering.

Waarom dit zeer nuttige hulpmiddel Jonas Wille, bij FC Brussels terecht, speelde Je debuut maken in het Edmond zich in deze verwaarloosde staat Oudergem

I

er op mijn zestiende al bij de reMachtensstadion is toch wel wat.” serven en maakte als zeventien“Ik was maar gedurende sommige jarige mijn debuut in tweede klasse. periodes een titularis. Bij het begin SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw keuze bijdrage naar lezersbrieven@bruzz.be. naar BRUZZ-Brieven Lezers, kreeg ik van Mijn was dus de juiste.” Schrijven kan van mijn derdevan seizoen Flageyplein 18, een 1050 ploeg Elsene; faxen 02-226.45.69. niet uw adres te vermelden, ook in speelgeMichel De Wolf minder Het is in metnaaronder an- Vergeet e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet deren Le Postollec, Lutula en Veselegenheid en ben ik over mijn toegepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een komst beginnen na te denken. Ik linovic dat de jonge Maeyens zijn langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met eerste stappen bij de grote jongens besliste opnieuw te studeren en in ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. een lagere divisie te spelen, bij Wozette.

Twee seizoenen lang maakte Moties, - manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen. hij deel uit van de eerste ploeg. Dat luwe-Zaventem. Dat ik in de vestiADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN (SVK) V E R H U U R U W G O E D ZO R G E LO O S Het SVK garandeert : = een stipte huurbetaling = een degelijk verhuurbeheer = het ouderhoud van uw woning = hulp bij renovatie = fiscale voordelen

TRACY BIBO-TANSIA ONDERVOORZITSTER VROUWENRAAD

www.fedsvk.be - 02 412 72 44

air nie ine de Ik gra (la De ge tw we pr Zij kla gin hij ee we be cen no me

Vie

“V Pe co de er pe me zo pa he ge erg Ik sp ne du we op op Ma ke ten als

Zomerreeks

Een duik in de Brusselse sportgeschiedenis

Waar tijdens de derde helft de FIFA werd geboren

Ganzenvijver Ukkel

Het stadion Ganzenvijver in Ukkel is een stadion vol primeurs: ooit werd hier de eerste Europese voetbalinterland gespeeld, en de elegante hoofdtribune is de eerste betonnen tribune die in Europa werd gebouwd. En bij Racing Club de Bruxelles, dat hier speelde, liggen dan weer de wortels van het wereldvoetbal.

— FILIP VAN DER ELST EN MAARTEN VERDOODT, FOTO’S BART DEWAELE

I

n 2015 was het officieel: de wijk Diesdelle in Ukkel is de rijkste wijk van het Brussels Gewest. Het is niet onmiddellijk de plek waar je van verwacht dat één van de oudste en vooral belangrijkste voetbalstadions van het land en zelfs van Europa er verborgen ligt.

Voetbal wordt niet meteen aangezien als een sport van de elite. In de belle époque, het begin van de 20e eeuw, lag dat anders. “Hier kwamen veel gegoede burgers naartoe. De bolhoeden stonden hier massaal langs de lijn,” zegt Kurt Deswert, auteur van het boek Aftrap in Brussel, dat de vele wonderlijke verhalen uit de Brusselse voetbalgeschiedenis bundelt.

De club die toen in dit stadion speelde, Racing Club de Bruxelles, kwam eerder in deze reeks al aan bod. Die club speelde immers later ook in het mythische Drie Lindenstadion. Toen waren de gloriedagen echter al achter de rug en luidde het megalomane stadion stilaan het verval van de club in. In de Ganzenvijver beleefde Racing pas écht zijn hoogdagen. De zes landstitels tussen 1897 en 1908 zijn daar het levende bewijs van.

BETONNEN TRIBUNE Van de grandeur van weleer blijft niet veel meer over, maar de statige hoofdtribune voert je wel meteen terug naar het begin van de 20e eeuw.

De tribune is niet speciaal door haar grootte - er kunnen hooguit 800 toeschouwers in plaatsne-

24

men - maar het is wel de eerste voetbaltribune op het Europese vasteland die met gewapend beton is gebouwd. Voordien zweerden de oorspronkelijke voetbalclubs bij houten tribunes. Heel Engeland, van Anfield Road in Liverpool tot Highbury in Londen, stond vol met iconische houten tribunes met een afhellend dak, ontworpen door de befaamde architect Archibald Leitch. En hoewel die

“Hier kwamen veel gegoede burgers.

De bolhoeden stonden massaal langs de lijn” KURT DESWERT AUTEUR AFTRAP IN BRUSSEL

houten constructies een esthetische meerwaarde hebben - er zijn nog heel wat liefhebbers van voetbalstadions voor wie dit soort tribunes een fetisj zijn - gingen ze gepaard met een zeker veiligheidsrisico. In 1902 stortte zo’n houten tribune in Ibrox Park in Glasgow neer tijdens een wedstrijd: meteen de eerste stadionramp in

het voetbal, waarbij 25 mensen het leven lieten.

De Ganzenvijver is wereldsporterfgoed, vindt Kurt Deswert. En niet alleen door de tribune zelf: de Ganzenvijver is immers de plek waar de wereldvoetbalorganisatie FIFA haar wortels heeft. Dat verhaal begon op 1 mei 1904.

In de Ganzenvijver vond toen de allereerste voetbalinterland op het continent plaats: België tegen Frankrijk. De wedstrijd eindigde op 3-3, maar veel belangrijker is wat er achteraf gebeurde, in de zogenaamde ‘derde helft’.

Racingsecretaris Louis Muhlinghaus kon op die dag zijn collega’s uit Frankrijk overtuigen van het belang van een wereldvoetbalbond.

Enkele weken later, op 21 mei, werd de Fédération Internationale de Football Association (FIFA), boven de doopvont gehouden. Muhlinghaus was één van de stichtende leden en de eerste secretaris-generaal.

Jaren later, in 1954, zou Racing met Rodolphe Seeldrayers, ook de voorzitter van de FIFA leveren. “Eigenlijk zou de FIFA aan de Ganzenvijver een fraaie gedenkplaat voor de Brusselse FIFA-pioniers moeten plaatsen,” vindt Deswert.

MUILPEREN VAN DE DOELMAN Na de Eerste Wereldoorlog ging het stilaan bergaf met Racing: titels pakken was er niet meer bij, Daring en Union waren nu de toonaangevende clubs in Brussel. Toch waren er nog redenen om naar de Ganzenvijver af te zakken. Doelman Jan De Bie was in de jaren twintig één van de populairste sportmannen van het land, na enkele vliegeniers en wielrenners. “Dat had met zijn spectaculaire stijl te maken,” legt Deswert uit. “Hij kwam héél ver uit, iets wat snel in onbruik was geraakt na de aanpassing van de regel die stelde dat doelmannen niet meer met de bal in de hand tot aan de eigen middenlijn mochten. En hij ging letterlijk de strijd aan met aanvallers van de tegenpartij. Die kregen regelmatig een paar muilperen te verduren.” De Bie is een inspiratiebron geweest voor andere keepers. “Latere nationale doelmannen, en concurrenten, zoals Jean Caudron en Arnold Badjou gingen regelmatig achter zijn doel postvatten om het metier van hem te leren.”

Van die roemrijke geschiedenis blijft niet veel meer over. Voetbalclub Racing bestaat niet meer, en de betonnen tribune is een stille getuige van een periode waarin alles wat rond Belgisch en internationaal voetbal gebeurde, in Ukkel leek te beginnen. Gelukkig staat het stadion niet leeg: Racing telde immers nog andere sporttakken, en met hockeyclub Racing Club de Bruxelles heeft één van de belangrijkste hockeyclubs van het land hier haar thuishaven. Zo krijgt het stadion toch nog een beetje de eer die het verdient.

VERBORGEN SPORTPARELS BRUZZ gaat op zoek naar de mooiste verborgen sportparels in Brussel.

Prachtige plaatsen waar sportgeschiedenis is geschreven, en waar de tijd is blijven stilstaan. Soms is het bestaan ervan al lang vergeten, maar ze zijn nagenoeg intact gebleven. In de zomer te volgen in BRUZZ-magazine, en elke dinsdag ook te zien op BRUZZ24. www.bruzzz.be/sportparels

SPORTPAREL 4 STADION GANZENVIJVER - Gebouwd tussen 1901 en 1903 - De eerste betonnen tribune van Europa - Sinds 2009 beschermd als monument door het Brussels Gewest - Voetbalclub Racing Club de Bruxelles pakte er zes landstitels

25

Milieu

Vergroening voor hoogbouwsteden Deel 1: Seoul

‘Beton van toen

is groen van nu’

BRUZZ | DE VERHALEN

Waar blijft het lef om vernieuwende infrastructuur door te voeren, die oases van groenbeleving toevoegen aan de woon- en werkstad? Genoeg om het tekort aan groen te compenseren voor de vragende partij: de stedeling. BRUZZ sprokkelde inspirerende projecten in Aziatische groeisteden, en keek mee door de bril van de lokale, Brusselse architect. — JEAN-MARIE BINST

26

Z

uid-Korea heeft een hoofdstad van tien miljoen inwoners. Het centrum van Seoul is even groot als Brussel, met het verschil dat op een oppervlakte zoals die van Ukkel twee miljoen mensen wonen. Die willen openbaar groen op loopafstand.

Continu wordt er afgebroken en bijgebouwd, maar de densiteit van de stad maakt dat elke vierkante meter grond schaars en duur is. De heikele vraag is dan ook: waar wordt plaats gespaard voor nieuwe groene ruimte? Brussels architect Laurent Pereira werkt al tien jaar voor eigen rekening in Seoul, nadat hij er voor Jean Nouvel aan het Liam-museum (2005) had meegewerkt. “Densiteit of burgerconcentratie biedt een ongelooflijk voordeel in een stad,” zegt Pereira. “Elke samenleving evolueert snel vandaag. In Seoul spelen de wijken continu in op de nieuwe populatie en haar behoeftes.

Bouwondernemers volgen meteen de veranderende trends. Gevolg: dit stadsdeel zindert van beleving. Kom over een jaar terug en je herkent de straat niet meer, met weer nieuwe etablissementen, en in de kelders talloze uitgaanszaken.”

“Seoul heeft goed begrepen hoe het moet inspelen op de versnelling in generaties, smaak en behoeftes. Hier kom je niet tegen dat een straat als de Brusselse Dansaertstraat blijft plakken aan het uithangbord van een bar Archiduc of een winkelpui. Wel roepen de burgers in Seoul om meer parken. En de politici beseffen goed dat een generatie geen vijf jaar (of legislatuur) wachten kan.”

Eind mei 2017 ging de ‘Skygarden’ (Luchttuin) Seoullo 7017 open. Het is een oud snelwegviaduct uit 1970 dat omgevormd werd tot voetgangerspromenade (verbouwtijd 2015-2017). Met liften en roltrappen waaiert het gevaarte in Seoul sinds kort een kilometer ver over de trein- en verkeersaders heen en overbrugt het ‘hoog in het groen’ een traject van het centraal station tot een eind in de stad, en omgekeerd.

Het Nederlandse architectenbureau MVRDV (Maas, van Rijs, De Vries) won de opdracht en liet landschapsarchitect Ben Kuipers 24.000 inheemse bomen, struiken en planten toevoegen aan het viaductpark. Het oorspronkelijke gedrocht is vergelijkbaar met het viaduct Herrmann-Debroux (Oudergem), dat een fiets- en loopbrug naar het Zoniënwoud zou kunnen zijn.

Laurent Pereira (43)

CHAE-PEREIRA ARCHITECTS (SEOUL) • Afgestudeerd Saint-Luc Brussel • Werkte voor Jean Nouvel (2000-2005) • Bekend van het Chang Ucchin museum in Yangju

NIEUWE RIVIER Nog centraler in Seoul werd een ander groenproject eerst tegengewerkt, maar uiteindelijk zeer enthousiast onthaald: de blootlegging van een sinds veertig à vijftig jaar overkapte waterloop van bijna elf kilometer lang. Nu straalt het traject als de gerevitaliseerde rivier Cheonggyecheon, met diverse wandelpaden, brugjes en recreatieplekken langs de oevers. Als een diepe groene promenade snijdt de recreatie-waterader door het centrum en verbindt diverse kantoor- en winkelbuurten. In de naoorlogse jaren (na 1953) bouwden vluchtelingen hun barakken langs de oevers van de oude Cheonggyecheon (foto).

De waterloop werd snel een open riool (vergelijkbaar met de negentiende-eeuwse Zenne). Door de economische boom werd de rivier overkapt met straten. Achteraf werd er nog een vierbaansweg op een viaduct aan toegevoegd (1968-1976). In 2003 wou burgemeester Lee Myung-bak de viaductautostrade weg, al had die politicus (met bijnaam de ‘Bulldozer’) zijn bedrijf destijds verrijkt met de aanleg van het viaduct. Maar verouderde infrastructuur en stadsbehoeftes worden zonder schroom weggegomd in Seoul. In twee jaar tijd lag de rivier weer bloot, ditmaal gevoed door aftakkingen van andere waterlopen. Inmiddels is Cheonggyecheon een van de belangrijkste wandelzones in de binnenstad. Ook de flora en fauna bloeien weer, met vlinders en watervogels (foto) die het ecosysteem herstellen. Er is zelfs opnieuw vis waar te nemen.

Beide groenprojecten verminderen lokaal een pak bezoedeling. De twee ‘snelwegen’ weghalen, heeft het verkeer met 2,3 procent doen dalen downtown, en het bus- en metroverkeer met respectievelijk 1,4 en 4,3 procent doen toenemen in korte tijd (goed voor 430.000 gebruikers).

Meer nog, het zijn toonbeelden van intens gebruikte en begeerde nieuwe groenzones die de burger de broodnodige idyllische en mentale rustbeleving bezorgen.

“De terugkeer van de waterloop Cheonggyecheon en de transformatie van het viaduct tot luchtpark Seoullo 7017 zijn ‘objecten’ die niet op zichzelf staan,” zegt Pereira. “Zij

Rivier/snelweg/rivier De rivier Cheonggyechon, in de jaren 1950 verworden tot een open riool (zoals de Zenne in Brussel), werd in de jaren 1980 overkapt voor een snelweg. Een slimme revitalisatie van de rivier leverde vijf kilometer groenbeleving op.

Seoullo 7017 Een autostradeviaduct uit 1970 werd in amper twee jaar tijd omgebouwd tot ‘luchtpark’ Seoullo 7017. Met liften, luchtbrug- en roltrappen geraken de hoofdstedelingen sinds 20 mei 2017 veilig en groen van het centraal station tot een kilometer ver voorbij verkeersaders.

kunnen maar begrepen worden en hun nut bewijzen, als je ziet van welke maatschappij ze deel uitmaken.

De vergroening van de stad, maakt deel uit van een richting die de samenleving zelf bepaalt en kiest. De burgers en de politici duwen de stedelijke veranderingen in die richting. Daarom verandert alles ook snel en radicaal in Zuid-Korea.

Economisch boomt het (nauwelijks veertig jaar geleden was er nog extreme armoede na de oorlogsjaren, tijdens de dictatuurperiode in Zuid-Korea, red.). Men komt van een samenleving die spaarde, trouwde en kinderen kocht, naar een huidige generatie die niet meer spaart, amper kinderen koopt en een ‘vrijetijdssamenleving’ die explodeert. De nieuwe stroom van culturele samenleving, maakt dat er anders geleefd wordt.”

“Het zijn intelligente projecten, van ‘regeneratie’ (niet afbreken, maar opwaarderen, red.). Zij bewijzen dat de overheid begrijpt dat de burger niet alleen in een stad wil wonen om lange pendeluren voor het werk te voorkomen. De nieuwe stedeling wil ook genieten van het leven. En bij genieten hoort groenbeleving. De burgemeester heeft dat goed begrepen. Hij bestudeerde de situatie in steden met gelijkaardige densiteitsproblemen, zoals Los Angeles dat een project lanceert om de gebetonneerde

rivier te revitaliseren, noemt het onze Zenne van toen. Het project plaatste zich in een beweging van arbeidstijdvermindering, die een samenleving van vrijetijdsbeleving, cultuur en urban pleasure ondersteunt. Zowel de nieuwe rivierbedding als het viaductpark past perfect in die politieke visie, die inspeelt op wat de stedeling verlangt: meer en dichtbij groen. Aan het fenomeen dat densiteit tot flessenhalzen en verkeersknopen leidt, kan niemand voorbij. In Brussel wordt dat archaïsch bekeken, in de zin dat te veel autoverkeer gezien wordt als te veel instroom en volk in de stad. Terwijl het alleen een probleem is van correcte benutting en herindeling van de ruimte. De veranderende stedelijke situatie snel aanpakken, is iets waar Koreanen alert voor zijn. Snel-snel aanpakken, is ieders gedrevenheid.”

“In Korea voel je de enorme druk om met de tijd mee te gaan, en te veranderen. De behoeften van de burger moeten snel bevredigd worden. Als die om groen roept, dan krijgt die groen – zo scoort de politiek.

Ik heb de indruk dat in Brussel die burgerstuwkracht ontbreekt, zodat de stad wegzakt in het moeras der achteruitgang.”

VOLGENDE WEEK Deel 2: Taipei

27

Michaël Bellon

Onze columnist trekt elke week naar een plek die tot de verbeelding spreekt

Zondag 13 augustus, 12u

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Josaphatpark

“Door het paardenbloemengedoogbeleid zijn sommige exemplaren wel veertig centimeter opgeschoten”

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/laptopia

28

Aan het ontstaan en de benaming van het Josaphatpark is zoals u misschien weet een heilige historie verbonden die te voet teruggaat tot Jeruzalem. En de pelgrim die er op een dag des Heren als afgelopen zondag doorheen loopt, zal het moeilijk hebben om die praatjes niet te geloven. Andere groengebieden kunnen wel inpakken: het Josaphatpark is een klein paradijs geworden. Het moet in zijn bescheiden perfectie zowat het beste park van heel Parkistan zijn, een groene long die voortdurend geluk en energie in de lokale samenleving pompt.

De manier waarop een of andere impressionistische meester tussen de vijftig tinten groen een heleboel menselijke figuurtjes in het decor heeft aangestipt is bijna ongeloofwaardig.

Perfect gelijkmatig verspreid over de hele oppervlakte, mooi geritmeerd over de paadjes en tussen de hoogtelijnen, benutten zowel lopers als leeglopers, mensen met een kinderwagen als mensen met een looprek alle uithoeken van de vallei. Kleuters met fietshelm denderen roekeloos de paadjes af, peuters zonder helm klimmen onvervaard de speeltuigen op in de speeltuin waar veiligheidsconforme houtsnippers zachtjes de bodem bedekken.

Zuid-Amerikaanse types leiden een ongedwongen danssessie op de esplanade voor de kiosk.

Een team animatoren heeft gloednieuw sporten spelmateriaal uitgezet op de esplanade voor de buvette. Vette scharrelkippen hebben de wormen zomaar uit de grond te trekken.

Inheemse grassoorten mogen op daartoe voorziene plekken ongestoord hun ding doen.

Het paardenbloemengedoogbeleid heeft ertoe geleid dat sommige exemplaren wel veertig centimeter zijn opgeschoten.

Het snackstalletje, dat in elk ander park al veertig jaar gesloten zou zijn door een stuitend gebrek aan aftrek, wordt hier enthousiast bemand, en verkoopt om het algemene gevoel van overdaad te accentueren ook kleurrijke heliumballonnen die met blinkende lintjes zijn samengebonden tot een hemelwuivend boeket.

In en uit de duiventil, een antiek geval dat hommage brengt aan het hokjesdenken, vliegen onophoudelijk doffers met een boodschap van

hoop naar de buitenwereld. Plakkaten met oude foto’s van het park tonen hoe deze taferelen passen in een lange traditie van romantisch parkleven, tijdens dewelke woorden als pergola, laiterie, tir à l’arc en minnebron nooit van hun idyllische bijklank hebben verloren.

Tijdens de snikhete zomers in de tijd dat ik voorts nog nauwelijks jeugdherinneringen aanmaakte, ging ik op woensdagmiddag steevast met mijn oma kijken naar de pauwen, die in het Deurnese Rivierenhof pronkten in hun volières op een knalrood plantsoen van gemalen baksteen. Die paradijsvogels ontbreken hier, maar hun aardse vervangers zijn de twee ezels Camil en Gribouille. Ze staan symbool voor de Schaarbeekse ezelpopulatie die in de achttiende eeuw nog een drievoud van het aantal menselijke inwoners besloeg.

Wanneer ik langsloop staan ze in een rijtje dat Noach zelve heeft opgesteld: naast de twee ezels liggen ook nog twee poezen in het gras, en voorziet een koppel verzorgers in de lusten van de lastdieren. Ze worden besproeid, geborsteld en gecoiffeerd.

Alle diersoorten hebben van de Schepper hun eigen verdedigingsmechanisme meegekregen.

In het geval van de ezels is dat hun troosteloze uitstraling, die continu de boodschap uitstuurt dat het niet uitmaakt hoezeer je hen verzorgt, omdat ze toch altijd diep ongelukkig zullen blijven. Die trotse tristesse is het enige donkere wolkje boven dit zonovergoten park.

Omdat de ene ezel veel groter is dan de andere, en omdat zich hier geen andere wereldproblemen manifesteren, stel ik me de biologische basisvraag of die ene dan misschien een muilezel is. Hij lijkt zelfs een beetje kruising tussen een ezel en het paard van Sinterklaas, want hij heeft stippen. Hoe dan ook, beide worden opgetuigd om vervolgens te worden afgetuigd zoals ze dat inmiddels genetisch gewoon zijn: bij de kleine wordt één kleuter in het zadel gehesen, aan de grote wordt een karretje gehangen waar drie pagadders inpassen. Traag begint dit verbond van gejammer en jolijt aan zijn processie door het beloofde land.

Fotografie

Suzy Embo legde post-Cobra-tijd vast

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Suzy Embo was pas zestien toen het fototoestel voor haar de wereld opende. Terwijl u haar werk kan bekijken in het Antwerpse Fotomuseum (FOMU), leeft Embo op haar eenentachtigste in de luwte van de tuinwijken. — AN DEVROE, FOTO SASKIA VANDERSTICHELE

‘Lef en onbevangenheid’

A “Een mannenblik kon in mij iets teweegbrengen wat het negatief oversteeg” SUZY EMBO FOTOGRAFE

fotografeert, vroegere Cobra-kunstenaars en hun entourage, levert Embo’s discretie intieme beelden op. Curator Tamara Berghmans van het FOMU noemt Suzy Embo daarom de informele chroniqueur van de post-Cobra-kunstenaars.

We zien Karel Appel peinzend in de drukkerij, Pierre Alechinsky’s vingertoppen die verf uitwrijven, Pol Bury met kattensilhouet en de blik van een vriend. En natuurlijk beeldhouwer Reinhoud D’Haese, met wie ze in 1964 trouwt, die aan tafel broodkruim kneedt tot fabelachtige wezentjes. Wanneer model en fotografe wel in elkaars ogen kijken, gebeurt er iets: “Een mannenblik kon in mij iets teweegbrengen wat het negatief oversteeg. Het duurde maar een fractie, maar het lijkt alsof het gisteren was.”

ENIGE MEISJE Met haar twee honden wacht Suzy Embo haar gasten op aan De Drie Linden, vlak bij haar sociale

woning. Bij haar thuis hangt ze haar verhalen graag op aan foto’s.

Die zijn meestal niet van haarzelf, want haar volledige archief wordt sinds 1996 in het FOMU bewaard.

“Mijn zus Lou, die met de bekende Italiaanse fotograaf Fulvio Roiter een fotografenkoppel vormde, heeft de mooiste foto ooit van Paul Delvaux genomen. De lijnen op Delvauxs voorhoofd zijn dezelfde als die van de figuren op zijn schilderijen. Lou, die op Lido woont met een fenomenaal uitzicht op Venetië en de lagune, vindt dat ik hier in een sardineblik leef. Het was op een van onze zeilvakanties in de Franse Midi dat een erg goede amateurfotograaf ons en onze ouders overhaalde om te kiezen voor het bijzondere beroep van fotograaf. We zouden ook altijd voor ons eigen inkomen kunnen zorgen. Ik dook daarop in de donkere kamer van mijn vader die er als oor- en keelspecialist zijn röntgenfoto’s ontwikkelde. Op mijn zestiende mocht ik van school om

▲

gnès Varda, Marlène Dietrich, Orson Welles en André Breton passeerden voor haar lens. Ze was fotografe op de set van Henri Storck, het ballet van Maurice Béjart en het ‘schandaalstuk’ Masscheroen van Hugo Claus.

Als je over Suzy Embo spreekt, is het moeilijk om niet met namen te gooien. Zelf doet ze daar nuchter over: “Ik deed gewoon klik, klik, klik. Omdat ik geen flits gebruikte, beseften ze vaak niet dat ik er was.

Breton heb ik in Parijs op de internationale expo van de surrealisten L’Écart absolu zelfs in het donker gefotografeerd. In de donkere kamer moest ik mijn ontwikkelbaden serieus opwarmen om zijn gelaat tevoorschijn te laten komen.”

Suzy Embo werd geboren als Suzanne Seuntjens, maar zij en haar zus Lou gebruikten voor hun carrière de familienaam van hun moeder, omdat die internationaler klonk. Wanneer ze haar vrienden

29

EXPO Gesprek met Suzy Embo (+ expo van 7 september tot 4 november) op 16 september 2017 om 12 uur in Maison CFC, Martelarenplein, Brussel Retrospectieve Suzy Embo in het FOMU tot 8 oktober 2017

de praktijkopleiding te volgen bij Gevaert Photo-Producten in Mortsel. Samen met volwassen beroepsfotografen uit heel Europa leerde ik ontwikkelen en afdrukken op verschillende papiersoorten.

Omdat ik er het enige meisje was, was ik meteen het enige model. Ik vond het allemaal fantastisch.”

Al op de eerste tentoonstelling van de zussen Embo in 1956 in het Casino Kursaal van Oostende valt hun grafische en poëtische talent op. “Talent was niet genoeg, er was ook lef en onbevangenheid nodig,” zegt Suzy Embo: “Die halve, beurse appel? Het waren anderen die daar een vulva in zagen, niet ik. We durfden ook in de haven van Antwerpen te fotograferen. We zijn er als jonge vrouwen nooit lastiggevallen.”

Van de bekende Belgische fotograaf Serge Vandercam mocht Embo enkele opdrachten overnemen, zoals een reeks over Horta-huizen: “Het was in de tijd dat Brussel

werd gesloopt. Ik herinner me nog heel precies het Volkshuis. Overal licht.” Een nog onbekende Jean-Michel Folon tekende haar logo, een statief op elegante pootjes: “Ongelooflijk toch hoe je er zijn hand in herkent?”

Het gezin Seuntjes-Embo verhuisde in 1959 van Antwerpen naar de Naamsestraat in Brussel. Via Alechinsky leerde ze Reinhoud kennen: “Hij voerde me in het begin met zijn deux-chevaux heen en weer tussen La Bosse nabij Parijs, waar Alechinsky en hij hun atelier in de oude dorpsschool hadden ingericht, en het Brugmannziekenhuis, waar ik foto’s nam voor verpleegsters in opleiding. Als dochter van een dokter kon ik wel wat hebben. Toch ben ik nooit het pad vergeten dat naar het mortuarium leidde. Daar was het vreselijke gejank van de proefhonden te horen.”

In 1965 fotografeerde Embo in La Bosse elke fase van Alechinsky’s

schilderij Les yeux ouverts, geheel in Cobra-traditie met de focus op het proces zelf. Of Reinhoud met lasbril die aan het beeld La situation de l’entrelacs werkt. Zijn sculpturen legt ze op foto vast op de oude speelplaats, in een steengroeve voor extra licht en reliëf tot in de galerie van John Lefebre in New York: “Eigenlijk was ik bij hen in dienst.” Al komt in New York de straatfotograaf in Suzy Embo naar boven, en is het dan Reinhoud die zeult met haar koffer fotomateriaal.

Na hun scheiding in 1968 komt ze terug in Brussel wonen. De auteur Roger Bodart vraagt haar om zijn Bruxelles te illustreren. In 1973 registreert ze in de Brusselse Galerie Maya hoe Alechinsky en Christian Dotremont Peintures à quatre mains creëren. Er komt een expo en een fotoboek Album et noir met een overzicht van haar werk.

In 1978 worden nog haar Persiennes vénitiennes getoond, maar die

foto’s werden al eerder genomen, want op haar negenendertigste kreeg ze een ernstige netvliesaandoening: “Ik verbleef anderhalf jaar in het Sint-Pietersziekenhuis.

Sinds dan kan ik me niet meer in het halfduister oriënteren, en dus zeker niet in een donkere kamer.

Het zwart vloeit in elkaar. Mijn carrière als fotograaf was voorbij.”

Of ze nu nog fotografeert? “Ik train nu mijn andere spieren door te tennissen, turnen en tai-chiën.” Als ze eens niet op haar honden moet letten, jeuken haar handen weer: “Ik maak foto’s van de zwanen op de Visserijvijver en ik filmde de wegvliegende bloesems van de Japanse kerselaren. De gemeente wilde dat filmpje niet vertonen, omdat het te triestig was. Aan het einde worden de bomen inderdaad geveld.” Embo’s opnamen van plastic zakjes die buitelen in de wind tonen dat ze nog steeds het geduld en de poëtische kracht van de fotograaf bezit.

Zoek je een nieuwe uitdaging, sportieve activiteit of creatieve uitlaatklep?

Kleuterturnen

Italiaanse les

badminton OF Vietnamees koken?

Vraag ze gratis aan via www.vgc.be 170816_advertentie-cor02.indd 1

16/08/17 17:27

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

“Beenmerg is het fabriekje waarin rode en witte bloedlichaampjes worden aangemaakt”

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

“Ossobuco is een Italiaanse klassieker die zijn oorsprong vindt in Milaan,” lees ik. Wat een onzin! Ossobuco vindt zijn oorsprong in een kalf, niet in een stad of een land. Ossobuco betekent hol been (en niet buik van een os, zoals mijn vader weleens placht te zeggen). Ook buiten Italië hebben dieren holle beenderen of beter gezegd: mergpijpen. Want daar gaat het natuurlijk in de eerste plaats over, een kans om beenmerg te eten.

Beenmerg, dat vooral in de ‘lange’ en ronde beenderen zit, is het fabriekje waarin rode en witte bloedlichaampjes worden aangemaakt.

Uit archeologische vondsten weten we dat de mensen al heel vroeg de moeite deden om dat rijke goedje uit de botten te halen door ze te splijten. Het was het beste van het feest, het toppunt van het genieten. Zelfs de menseneters in Fiji deden het! Waarschijnlijk werden er magische krachten toegeschreven aan merg.

Schenkels komen in maten en soorten.

Rundsschenkel is goedkoop en een mooi ingrediënt voor een bouillon. Bij de betere slager zijn er zelfs extra mergpijpen te krijgen om dan die bouillon nog meer te verrijken.

Varkens- en lamsschenkels zijn geroemd, de eerste als Eisbein bij zuurkool, de andere als tajine. Maar het summum is allicht de kalfsschenkel. Jong vlees, maar wel al sterk doorgroeid met bindweefsel, omdat elk stukje uiteindelijk een vierde van het gewicht van zo’n beest draagt. Dat bindweefsel gaat tijdens het stoven gelatine afgeven aan de saus en die heerlijk rijk maken.

Ik vind makkelijk schenkelschijven bij de vele slagers in mijn buurt. Maar veel keuze krijg ik niet. De stukken zijn te nemen of te laten. Als u een betere relatie hebt met uw plaatselijke beenhouwer, vraag dan om de benedenstukken, en niet te kort gezaagd, zo’n zes centimeter lang. Zo hebt u individuele ossibuchi, één per eter, met lekker veel merg in verhouding tot vlees. Hoe verder het stuk van de schenkel (weg van de voet), hoe breder het vlees er aan zit en dat hoeft niet echt, schenkel is vooral een gelegenheid om merg te eten, maar het vlees errond is wel erg smakelijk en essentieel om de saus zalvend te maken.

Het weefsel rond de schenkel wordt hier en daar ingesneden om te voorkomen dat het tijdens het koken gaat opkrullen, anderen vinden dat krullen juist leuk. Bij langere stukken is dat minder een probleem, maar daar kan het vlees loskomen van het been. Sommige

koks binden die langere stukken op met een touwtje. Dan wentel je de schenkels lichtjes door de bloem en laat ze in hete boter kleuren.

Vervolgens schik je ze in een ovenschotel. Onze nationale kok Gaston Clément deed er zilveruitjes, worteltjes en gehakte witte selder bij en goot er water over (wat look, peper en zout). Dat was voor de Italomanie toesloeg. Het geheel gaat voor honderd minuten in een niet te hete oven. Voor het laatste half uur liet hij er aardappeltjes in meekoken.

De Italiaanse ossobuco in België gaat onder de gehakte ajuin, selder en wortel met tomaat en rode wijn erbij, alles eerst in dezelfde boter aangestoofd. Het is schrikken in Italië wanneer het gerecht daar helemaal tomaat- en lookloos wordt opgediend. Ossobuco wordt geassocieerd met de stad Milaan, een noordelijke stad, waar boter nog primeert. De toegevoegde wijn is wit en de saus is quasi groenteloos, of met een beetje ajuin, selder en wortel, soms is die er bij het opdienen zelfs uitgezeefd. Uitzonderlijk voor de keuken in dat land wordt het vlees niet apart opgediend, maar samen met een risotto gekleurd met saffraan, dat heet dan een piatto unico: zowel voor- als hoofdgerecht. Het geheel wordt geserveerd met een gremolata. Dat maak je door een citroen te schillen zonder het wit mee te nemen. Die schil doe je in een stevig glas met peterselie, geperste look en een beetje ansjovisfilet. Met een schaar knip je nu alles tot het grondig gemengd en kleingesneden is, eventueel een teentje look bij knijpen. O, en wat geraspte grana erover. Dat strooi je tenslotte over de schotel. Op het einde van de maaltijd haal je het merg uit het bot en smeer je dat op een stukje brood of toast (Milanezen hebben daarvoor gespecialiseerde merglepels). De jury is het oneens of er daar nu zout, peper of muskaatnoot op moet worden geraspt.

Smakelijk.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Schenkel

31

Le trajet de Trachet

Nick Trachet trekt zes weken lang met het openbaar vervoer naar verborgen plekjes

TREIN

TREIN

Schuman

Terhulpen

Op en af langs de riviertjes

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Waterrijk Terhulpen Eenentwintig minuten heb je nodig om vanuit het metro/treinstation Schuman Terhulpen te bereiken.

Je neemt daarvoor een trein richting Louvainla-Neuve en stapt af op een troosteloos voorbeeld van het moderne NMBS-perron.

— NICK TRACHET, FOTO’S SAKSIA VANDERSTICHELE

Wat verder staat het oude stationnetje er verwaarloosd uit te zien. Ook al is het gebouwtje in gebruik door een luxueuze traiteur, aan de kant van de sporen is het dichtgemetseld en vol graffiti. Door de voetgangerstunnel kom ik op een breed stationsplein en van hier vertrekt de rue F. Dubois naar beneden. In het dal stoot ik op een oud industrieel gebouw.

Terhulpen was eeuwenlang een centrum van het papierscheppen, dankzij de nabijheid van hout uit het Zoniënwoud en het zuivere water in de beken. Zulke waterlopen dreven ook de molens aan die de papierpulp stampten. Die industrie verdween in 1970. Aan de overkant van de weg kan je niet wegkijken van de majestueuze molenvijver, le Grand Etang, tussen een spectaculair boslandschap.

Het dorpscentrum van Terhulpen ligt boven op een heuvelrug tussen het beekje La Masérine en de Zilverbeek (L’Argentine). Die laatste voedt tal van grote vijvers in het gebied,

32

verderop ook het meer van Genval.

Het ontspringt bij het Domein Argenteuil in Waterloo en mondt uit in de Laan (Lasne). Het riviertje heette vroeger Helpe of Hulpe, vanwaar de naam van het dorp.

We bereiken de dorpskerk in haar parkje via de rue des Combattants. Er is hier in de laatste oorlog blijkbaar wat gevochten. Maar het kerkje staat er en is nog dagelijks open ook. De robuuste toren dateert uit het begin van de dertiende eeuw. Binnen is het schip sober gotisch, nauwelijks jonger dan de toren, maar de zijbeuken dateren van het begin van de twintigste eeuw met opvallende glasramen uit verschillende tijdperken. Let vooral op het grootste, dat van Sint Gregorius, boven het doksaal (de ingang). Weer buiten neem ik weer de hoofdstraat, de rue des Combattants. Het dorp heeft mooie en exclusievere winkeltjes. We zijn hier immers in het duurdere deel van Waals-Brabant, Lasne en Rixensart zijn vlakbij.

Toots Thielemans was hier ereburger. Hij ligt begraven op het kerkhof, te bereiken langs de rue des Déportés bij de kerk.

SNELHEIDSDUIVEL Aan de lichten op het einde van het dorp moet ik nu rechts de drukke chaussée de Bruxelles af. Dat is niet zo grappig, want het is een baan met vooral tankstations en druk gerij.

Het is veiliger aan de linkerkant van de weg. Helemaal beneden staan we weer in de vallei van de Argentine/ Hulpe. Wat een uitzicht! Een breed meer neemt hier de vallei in. Als we

over de watervlakte kijken, zien we rechts het kasteel van Terhulpen opduiken in zijn grandioze park.

Links is minder bekend, maar daarom niet minder interessant. Dit is het domein van Nysdam. Het was eigendom van Belgiës eerste piloot, Baron Pierre de Caters (Berchem/ Antwerpen 1875-Parijs 1944). De man was een snelheidsduivel, ook met auto’s en motorboten. Hij bouwde vliegtuigen en was de eerste vlieginstructeur in zijn eigen school. Beeld je in dat hij op dit meer rondscheerde met zijn boot?

Het domein Nysdam is nu eigen-

“Terhulpen was eeuwenlang een centrum van het papierscheppen, dankzij de nabijheid van hout uit het Zoniënwoud en het zuivere water in de beken”

dom van vastgoedontwikkelaar Atenor, die her en der (ook aan de overkant van de steenweg) discrete, maar luxueuze bedrijfsgebouwen heeft ingeplant. Ik herken Swift, die van de bankcodes, maar verder zijn het vooral zeer anonieme nesten van geld. De rest van het domein wordt beheerd als natuurreservaat.

Dat is zelden te bezoeken, maar wel het grootste reservaat van Waals-Brabant, met een fenomenale biodiversiteit, zo schrijft men: zwarte specht, roerdomp, waterral… Natagora, het Franstalige Natuurpunt, heeft meer informatie.

Verder langs de steenweg kom ik bij een ingang van het park, ooit zomerresidentie van de Waalse scheikundige industrieel Ernest Solvay (Rebecq 1838-Elsene 1922), het beroemde kasteel staat er in het midden. Kleinzoon Ernest-John schonk het aan de Belgische staat (nu het Waalse Gewest). Het park is vrij te bezoeken, maar op sommige weekends kan het er behoorlijk druk zijn. Hier kunt u een hele dag verliezen in de zuidpunt van het Zoniënwoud en tussen de grote collectie exotische bomen. De kasteelboerderij is vandaag een museum, gewijd aan het werk van Jean-Michel Folon, (Ukkel 1934-Monaco 2005), een van onze grootste kunstenaars uit de twintigste eeuw.

Op de rotonde - met beeldhouwwerk van Folon - neem ik rechtsaf de avenue Ernest Solvay. De weg neemt mij langs blinde poorten en dikke hagen van nog dikkere villa’s naar het sportcentrum van de gemeente (Avenue Général de Gaulle).

Even verder neem ik weer een brug over de Argentine. Er is net voor de brug een natuurwandeling langs het riviertje, de promenade du pont cassé, die even verder links weer op het dorp aansluit. Stroomafwaarts stort de Argentine zich in de Grand Etang. Via de rue des Déportés kom ik weer bij de kerk.

En dan ja, terug naar het station.

Daar een treinperron zoeken is geen sinecure. Er is geen informatie of uurrooster te bespeuren. Ik gok op spoor 2 en dat blijkt vrij goed.

Gelukkig zegt een lieve stem af en toe wanneer er een trein nadert.

Het is soms lang wachten.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

De Zilverbeek (L’Argentine) voedt tal van grote vijvers in het gebied.

33

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

Voor je kunstenaars ben je financier, moeder en psycholoog B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Jan De Clercq, galeriehouder Toen Olivier Meessen, een bevriend kunsthistoricus, me tien jaar geleden voorstelde om samen een galerie in hedendaagse kunst te beginnen, was ik een onbeschreven blad. Ik moest alles nog ontdekken. Ik had wel interesse in kunst, maar professioneel was ik met hele andere dingen bezig. Ik werkte toen voor een Nederlandse marketing-IT-groep.

Net als vele andere galeriehouders begonnen we uit een soort idealisme. We wilden iets betekenen voor kunstenaars en daarvan een levensvatbare activiteit maken. Niet simpel, want het risicogehalte van een galerie is vergelijkbaar met dat van een horecazaak.

Ik denk dat het ons gelukt is omdat we zo complementair zijn, Olivier met zijn kunsthistorische kennis, ik met mijn economische achtergrond.

Nog steeds doe ik vooral de zakelijke kant. Maar in de loop der jaren heb ik ook geleerd om kunstenaars te herkennen die een culturele betekenis hebben. Want daar gaat het om: je moet kunstenaars aantrekken die iets toevoegen aan de kunstgeschiedenis, ze moeten niet iets herkauwen wat al gedaan is.

Per jaar melden zich twee- à drieduizend artiesten spontaan aan bij ons. Toch blijft mensen vinden die echt zinvol zijn voor de galerie een heel traag proces. Je moet affiniteit hebben met hun denken. Want als wij beslissen om met iemand samen te werken, is dat voor jaren.

Vandaag vertegenwoordigen we een twintigtal kunstenaars, van overal in de wereld. Het is een mix van heel jonge kunstenaars en mensen die al verder staan. Met beginnende artiesten alleen redden we het niet. Je hebt een bepaald zakencijfer nodig om je team te kunnen betalen. We zijn hier met zeven. Dat is echt het minimum om professioneel te kunnen werken.

Voor jonge mensen kan je natuurlijk meer betekenen.

Je bent financier, moeder en psycholoog. Thu Van

Jan De Clercq (47)

Tran, een Franse kunstenares met Vietnamese roots, hebben we als het ware van de schoolbanken geplukt.

Dit jaar staat ze op de Biënnale van Venetië. Dat geeft een enorme voldoening.

Dat we destijds onze galerie in Brussel openden, lag voor de hand. Het is de hoofdstad, maar ook: Olivier groeide op in Charleroi, ik in het Gentse. We konden bovendien dit schitterende pand in de bovenstad op de kop tikken, een voormalige dokterspraktijk.

Brussel telt nog altijd een hoge concentratie aan verzamelaars. Hier wonen families die al honderd jaar kunst kopen, sommige bijvoorbeeld alleen Russische kunst. Heel eclectisch dus. Ons land is mondiaal gekend als verzamelaarsoord. Je hebt hier slagers die in kunst geïnteresseerd zijn. Dat vind je niet in de VS. Alle tegenspoed van de afgelopen jaren - de terreur, de tunnelellende, de voetgangerszone - heeft Brussel geen goed gedaan, maar ik kan niet zeggen dat het impact gehad heeft op onze galerie. We merken alleen dat de Vlamingen minder makkelijk tot hier komen.

Het was wel heel pijnlijk voor de stad. Ik draag Brussel een warm hart toe. Acht maanden geleden ben ik met mijn gezin naar Ukkel verhuisd, na jaren in Sint-Genesius-Rode te hebben gewoond. Mijn levenskwaliteit is er een stuk op vooruitgegaan. Ik verlies nu veel minder tijd met verplaatsingen.

Tijd is je grootste vijand. Een galerie houden is enorm absorberend. Dat het zoveel werk was, had ik vooraf nooit gedacht. Alleen het logistieke aspect al, bijvoorbeeld bij deelname aan een beurs. Ik ben ook veel ’s avonds bezig en probeer elke tentoonstelling van onze kunstenaars bij te wonen, wereldwijd.

Gelukkig is mijn hobby lezen. Dat kan ook in het vliegtuig.

— BETTINA HUBO

is economist en werkte ooit in een bank en in de directmarketingsector. In 2008 opende hij samen met kunsthistoricus Olivier Meessen een galerie in hedendaagse kunst in de Abdijstraat.

34

© SASKIA VANDERSTICHELE

Big City

Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Mag ik aan de slag gaan in verwaarloosde stadstuinen, zoals bijvoorbeeld achter Les Brigittines of in de Ommegangstraat?

BRUZZ | RUBRIEK

N

ee, dat mag u niet, tenzij u toestemming hebt van de eigenaar of huurder. Ook niet als u een verwaarloosde lap grond in een mooie tuin omtovert. Dat is de wet, en zoals we allen weten: dura lex sed lex. Van de pot gerukt? Niet helemaal, als niemand nog andermans eigendom respecteert, wordt het hier onleefbaar. Maar toch: herinnert u zich de Muffinman? In 2012 heeft het Gentse hof van beroep de 51-jarige Steven De Geynst uit Temse vrijgesproken voor de diefstal van twee zakken met misbakken muffins uit een afvalcontainer aan een Carrefour-supermarkt. Dat iemand zou veroordeeld worden voor het ‘redden’ van weggegooid voedsel leidde tot enige beroering. De Muffinman werd uiteindelijk vrijgesproken, maar enkel en alleen omdat de supermarkt hem eerder toestemming had gegeven om voedsel weg te nemen. Het was dus niet duidelijk of hij al dan niet mocht

doen wat hij deed. Anders was hij wis en zeker veroordeeld.

Willen wij u vergelijken met de Muffinman? Natuurlijk niet - al hebben we ook niets tegen de Muffinman - u vraagt beleefd of u andermans, verwaarloosde, eigendom mag aanpakken. U hebt nog niets gedaan, een verstandige eigenaar zou uw naarstigheid zelfs moeten toejuichen, zeker als de eigenaar een overheid is, in casu de stad Brussel. Met andere woorden: mocht u de moestuinen waarover u spreekt aanpakken, dan hebt u wel onze sympathie. En de gelijkenis met de Muffinman? Een onwettige daad stellen met goede gevolgen.

Wij raden u wel aan om contact op te nemen met de bevoegde schepen van de stad Brussel of met de psychiatrische afdeling van het Sint-Jansziekenhuis. Waarom Sint-Jan? Dat zit zo, tot vorig jaar trok de afdeling psychiatrie met patiënten naar de teeltbakken aan de Ommegangstraat.

Het zaaien, wieden en oogsten had

© BRAM VAN DE VELDE

MELINA UIT BRUSSEL

Onverzorgde teeltbakken zijn voor sommigen een doorn in het oog.

volgens hoofdverpleegkundige Joost Rademaekers een helende invloed op de patiënten, maar de teeltbakken vielen langzaam uiteen en Sint-Jan kon er niet langer tuinieren. Mails gericht aan de stad Brussel bleven zonder antwoord. Schepen voor Groene Ruimte Khalid Zian (PS), die onlangs Ahmed El Ktibi opvolgde, zegde vorige week aan BRUZZ dat hij zijn diensten naar de moestuinen aan de Congreskolom zou sturen om de schade op te meten. Indien die te groot zou blijken, dan zouden de teeltbakken weggenomen worden. Uw vraag komt dus echt

wel op het goede moment.

Misschien kunt u samen met anderen verhinderen dat de moestuinen opgedoekt worden of er net voor zorgen dat er aan de Ommegangstraat nieuwe bakken geplaatst worden. Of u trekt naar moestuinen aan Les Brigittines en begint er verwoed te wieden.

Onder het alziend oog van een tv-camera. Misschien komt de schepen u wel feliciteren.

— DANNY VILEYN

VOLGENDE WEEK Waarom is de luchthaven zo dicht bij de stad gebouwd?

Zoek de

Schatten van Vlieg en ontdek of jij ruikt wat ik ruik !

Actie van 1 juli tot 31 augustus 2017

Vlieg heeft meer dan 300 schatkisten verstopt in musea, bibs, kastelen en op nog veel meer verrassende plekken in Vlaanderen en Brussel.

Vind jij een kist, dan beleef je een heus geuravontuur en maak je kans op te gekke prijzen!

Alle info op: www.uitmetvlieg.be/schattenvanvlieg

IEDERE ZONDAG OPEN

r onze Breng uw oude fiets of machine mee voo

Grote Inruilactie!

Wij accepteren ECOCHEQUES

ook gespreide betaling mogelijk*

7

ELEKTRISCHE FIETS GAZELLE

ELEKTRISCHE FIETS TOUNIS 36V

9u00 - 18u30

Maandag OPEN:

Roermond - Heerlen - Venray - Eynatten

ANDERE WINKELS GESLOTEN

9u00 9u00 9u00 9u00 9u00 10u00

Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag Zaterdag Zondag

-

18u30 18u30 18u30 18u30 18u00 17u00

BOSCH ELEKTRISCHE FIETS MET MIDDENMOTOR

36

V LITHIU M

8

Batte

rij

1695

595

469

28” RETROFIETS TALENT

DAMES- OF HERENFIETS

SPARTA

1095

279

139 KINDERFIETSEN

79 79

Ook verkrijgbaar: 3 versnellingen met terugtraprem

99

MINERVA DAMES- OF HERENFIETS

7

89

ELEKTRISCHE BOSMAAIER

VERSNELLINGEN

27,5”

495

259

269

BATAVUS

UNION

199

ELEKTRISCHE MOUNTAINBIKE 29”

3

VERSNELLINGEN

29er

99

89

MOUNTAINBIKE ESPERIA KANSAS

495

289

SPARTA

1795

UNION

BATAVUS

495

2695

Middenmotor

3

VERSNELLINGEN

99

129

BOSCH ACCU BOORMACHINE 12V

2395

OPVOUWBARE BOLDERKAR

FALK TRAPTRACTOR Stevige, grote traptractor Inclusief aanhangwagen Veilig ontwerp Geschikt voor binnen en buiten

995

Meer dan 20 verschillende FALK Loop- & traptractoren op voorraad in onze winkels

incl.aanhangwagen

102

69 59 129

GRASMAAIERS

495

195

32,95 LOUNGESET GARDINI SAHARA BRUIN

1000W

89

245

129 Leopoldsburg

Eynatten

Venray

DB407189H7

39

Kaulille

39

98 ,95

STUNTPRIJS!

299,90

895

www.

.be

# op kot

WEEKACTIE! WEEKACTIE! WEEKACTIE! DOVE DOUCHEGEL diverse varianten 250 ml

THEE- OF KEUKENDOEK

DAMES VEST

099

495

3/4 mouw diverse kleuren maten S-XL

diverse varianten, katoen theedoek 65x65 cm of keukendoek 50x50 cm

(1 l = 5.96)

1

deospray 150 ml

49

(1 l = 10.60)

1.59

DAMES SWEATBROEK diverse kleuren maten S-XL

CANON REKENMACHINE

EMOJI SMARTPHONE BESCHERMHOES

subjectboek met tabbladen dessin 125 vel of uni 100 vel A5

LS-88

diverse varianten

0.99

incl. batterij

A4 Lab31 laptophoes neopreen

187

basic shirt maten S-XXL

1.99

2.79

BIC KLEURSTIFTEN diverse kleuren 12-pack

1.49

299

AROMATIC GEURKAARS

plateau op voet hout Ø 38x11.5 cm

cederwood, sunshine of freshcoton ca. 30 branduren 9x8 cm

2.99

GARDEROBE KAST eenvoudig op te bouwen stevige bouwconstructie met geprinte stof ca. 88x45x160 cm

incl. kastinterieur - excl. accessoires

122

1

EDDING SCHOOLSPULLEN

VARO MULTIFUNCTIONEEL GEREEDSCHAP

1

24

permanent markers zwart 2-pack, fineliners 0.3 mm punt 3-pack, whiteboard markers zwart 2-pack of correctietape roller 4.2 mm x 10 m

19

kleurpotloden 12-pack

1.12

Werckmann zaagbladen 3- of 4-delig

95

2.99

9

4

77

49

SILAN WASVERZACHTER

sierkussen 40x40 cm incl. binnenkussen

2.99

Persil wasmiddel power gel of color gel 28 wasbeurten 1.85 l (1 l = 1.99)

1

Wilt u altijd op de hoogte blijven van acties en nieuwe producten?

Meld u dan aan voor de nieuwsbrief op www.action.com.

1.32

doos A4 met ring of map 8-vaks voor A3 en A4

99

Aanbiedingen geldig van woensdag 23 augustus t/m dinsdag 29 augustus 2017

RVS kledinghangers 2-pack

OPBERGDOOS OF OPBERGMAP

diverse varianten 40 wasbeurten 1 liter

diverse kleuren polyester 130x160 cm

7

diverse varianten katoen maten S-XL

snelwisselsysteem incl. accessoires 300 W

PLAID CURLY

95

DAMES PYJAMA

3.69

KORONA CARAMELREEP glutenvrij diverse smaken 45 gram (1 kg = 6.44)

129

Zet- en drukfouten voorbehouden.

5

59

95

029 DB408587H7

DB405324G7

2,5cm

Dikte

19,99

incl.btw

/m²

17,99

incl.btw

/m²

Acties geldig t.e.m 31/08/2017 - meeneemprijzen zolang de voorraad strekt - Prijzen en informatie onder voorbehoud van drukfouten

DB408599H7

24,99

incl.btw

/m²

13,99

incl.btw

/m²

36,99

incl.btw

/m²

Al 15 jaar thuis in vloeren

Surprise Laminaat

17.99

12.99 2 m m2

200.- voordeel bij 40 m2

Vier het mee en ontdek al het voordeel in onze winkels

Barcelona Tapijt Poolhoogte: 4 mm Beschikbare breedte: 400 cm Verkrijgbaar in 4 kleuren 7 jaar garantie

14.99

11.99

Savona Dry Back PVC

m2

120.- voordeel bij 40 m2

Dikte: 2 mm Toplaag: 0,3 mm Verkrijgbaar in 4 kleuren 10 jaar garantie

Geen vierkante meter te veel betalen

24.99

19.99

Wij komen gratis opmeten

m2

Zo weet je zeker dat er niet te veel óf te weinig wordt besteld en betaal je alleen voor het aantal vierkante meter dat nodig is.

200.- voordeel bij 40 m2

Aanbiedingen geldig t.e.m. zaterdag 26 augustus. Parket, gordijnen en raamdecoratie verkrijgbaar in geselecteerde winkels.

Dikte: 8 mm 4-zijdig V-groef Verkrijgbaar in 2 kleuren 25 jaar garantie

www.carpetright.be

Laminaat | Parket | PVC | Vinyl | Tapijt | Vloerkleden | Gordijnen | Raamdecoratie

Ga voordelig naar met De Zondag!

DB392084F7

DB408451H7

Nu zondag:

35%

korting bij Plopsa in De Zondag!

DB409020H7

China!

Rondreis met Vlaamse gids Alle hoogtepunten / alles inbegrepen

15 fijne dagen vanaf:

¤2.590

6 afreisdata: INFODAG: vrijdag 8 september om 15u in het Blauwe Vogel-auditorium.

(gratis toegang, wel even reserveren, aub)

2 nov. 2017 17 & 31 maa. 2018 (Paasvakantie!)

5 mei, 5 jul. & 1 sep. 2018

Reisfamilie Carlier

Luikerstwg. 62 • St-Truiden • tel. 011 705 500 • meer info: www.deblauwevogel.be DB407104H7

DB374216D7

JURIST

ZORGKUNDIGE

ERGOTHERAPEUT

KINESITHERAPEUT

DB400117F7

INTERESSE EN KLAAR VOOR ÉÉN VAN DEZE BOEIENDE UITDAGINGEN?

BUILD WHAT MATTERS

Boekhouder Financiële dienst B1-B3 - Voltijds - Contractueel

Je taken: • Je staat mee in voor de boekhoudkundige verrichtingen van de gemeente inclusief fiscale verplichtingen • Je werkt mee aan de opmaak en opvolging van het budget, de meerjarenplanning en de jaarrekening • Je volgt de relevante wet- en regelgeving op de voet • Je stuurt medewerkers aan.

Caterpillar Distribution Services Europe zoekt gemotiveerde medewerkers (m/v) voor de verdere uitbouw van haar logistieke activiteiten in Grimbergen:

Je profiel: • Je hebt een bachelordiploma in een boekhoudkundige richting of een diploma van het hoger onderwijs van één cyclus of daarmee gelijkgesteld onderwijs • Je dient te slagen in een aanwervingsexamen • Je hebt een analytische geest • Je geeft blijk van nauwkeurigheid en precisie en werkt correct tot in de details • Je kan strikte deadlines respecteren • Je bent open van geest en stressbestendig • Je kan autonoom werken en schrikt er niet voor terug om initiatieven te nemen • Je hebt een gedegen kennis van PC-toepassingen als tekstverwerking, rekenblad, database,… • Je bent een vlotte teamspeler.

MAGAZIJNMEDEWERKERS

met of zonder magazijnervaring, voor een roterende ploeg (6u–14u en 14u–22u), vaste late ploeg (14u–22u) of nachtploeg (22u-6u). Als magazijnmedewerker sta je in voor magazijnactiviteiten zoals ontvangst, orderpicking en verscheping. Je werkt in teamverband en je hebt oog voor kwaliteit en detail. Interesse voor deze functie?

Ga dan naar www.magazijniersgezocht.be.

Stafmedewerker Gemeentelijk Cultuurcentrum Den Blank

HEFTRUCKCHAUFFEURS

B1-B3 - Halftijds – Contractueel

met ervaring, voor een roterende ploeg (6u–14u en 14u–22u), vaste late ploeg (14u–22u) of nachtploeg (22u-6u).

Als heftruckchauffeur sta je in voor het verzamelen van orders, het verplaatsen van goederen en het laden en lossen met de heftruck. Interesse voor deze functie? Ga dan naar www. magazijniersgezocht.be.

Je taken: • Diverse staf- en programmeringstaken voor de werking van het CC Den Blank zoals podium, tentoonstellingen, vorming voor diverse doelgroepen. Prospectie, visieontwikkeling i.v.m. de sectoren, selectie, programmering, promotie, publiekswerving, organisatie, opvolging en evaluatie • Verantwoordelijk voor opdrachten in het kader van gemeenschapsvorming (o.a. cultuur-in-je-buurt) in Overijse en de receptieve werking van het Cultuurcentrum Den Blank.

YOUNG GRADUATES

met interesse in Logistiek & Supply Chain, voor een dagshift. Je beschikt over een Bachelor/Master diploma.

Je bent een gemotiveerd iemand met leiderschapscapaciteiten, goede communicatieve vaardigheden en een vlotte kennis van Nederlands, Frans en Engels. Je hebt een grote interesse in de logistieke wereld en wenst je te engageren om hierin een carrière uit te bouwen. Interesse voor deze functie? Ga dan naar www.caterpillar.com/nl/careers.html.

Je profiel: • Je betoont een brede culturele interesse en een open blik op het vrijetijdsleven in de gemeente Overijse • Je hebt een flexibele en betrokken ingesteldheid (bereidheid tot avond- en weekendwerk is evident) • Je beschikt over redactionele vaardigheden • Je bent een communicatieve netwerker en klantvriendelijk • Je bent een teamspeler • Je ontwikkelt frisse en originele ideeën en je kan ‘out-of-thebox’-denken • Je hebt een bachelordiploma of een diploma van het hoger onderwijs van één cyclus of daarmee gelijkgesteld onderwijs • Je dient te slagen in een aanwervingsexamen.

Wij bieden een contract van onbepaalde duur, een praktijkgerichte opleiding in ons trainingcenter en een competitief salarispakket met maaltijdcheques en andere extralegale voordelen.

Vragen over één van bovenstaande vacatures?

Contacteer Caterpillar Distribution Services Europe b.v.b.a., Humbeeksesteenweg 98, 1850 Grimbergen, Steffi Van den Sande, tel. 02/254 44 85, personeelsdienst_grimbergen@cat.com.

Schoonma(a)k(st)er dienst werken in eigen beheer E1-E3 - Voltijds - Contractueel (vervanging)

DB404885G7

Je taken: • Je staat samen met je collega’s in voor de dagelijkse en permanente schoonmaak van de gemeentelijke gebouwen. © 2017 Caterpillar. All Rights Reserved. CAT, CATERPILLAR, BUILT FOR IT, their respective logos, “Caterpillar Yellow”, the “Power Edge” trade dress as well as corporate and product identity used herein, are trademarks of Caterpillar and may not be used without permission.

RODEA BESCHUTTE WERKPLAATS

Je profiel: • Geen diplomavereiste • Je bent een vroege vogel • Je bent een gemotiveerde werkkracht • Je hebt oog voor orde en netheid.

Voor de functie van boekhouder, stafmedewerker en schoonma(a)k(st)er bieden we je: • Een boeiende, uitdagende functie met veel afwisseling en een grote werkzekerheid • Een bezoldiging overeenkomstig de weddeschaal en ervaring (brutomaandwedde niveau B1-B3: min. € 2.412,49 - max. € 4.064,97 en niveau E1-E3: min. € 1.847,71 – max. € 2.307,90) • Minimaal 33 vakantiedagen, maaltijdcheques (€ 8), gratis hospitalisatieverzekering, terugbetaling openbaar vervoer woon-werkverkeer (75%), fietsvergoeding en 2de pensioenpijler.

Toezichters voor de gemeentelijke basisschool

zoekt :

Voor een volledig schooljaar

WERKBEGELEIDER (m/v)

Je taken: • Je houdt toezicht tijdens de opvang voor en na de schooluren.

(SINT-GENESIUS-RODE) • Je begeleidt een externe ploeg bij het voorbereiden, bedraden, monteren en assembleren van elektronische producten.

• Je hebt voeling met kansengroepen.

• Je persoonlijkheid zal echter de doorslag geven : leiding geven, teamplayer, flexibiliteit... zijn sleutelwoorden.

• Ervaring is een pluspunt.

Solliciteren:

Je profiel: • Je bent enthousiast, flexibel en je kan goed met kinderen omgaan • Ook gepensioneerden en PWA’ers komen in aanmerking • Er zijn geen diplomavereisten.

Wanneer: ’s Morgens van 7.30 u. tot 8.30 u. en/of ’s avonds van 16 u. tot 18 u., 13 u./week.

Interesse? Stuur je cv en sollicitatiebrief samen met een kopie van je diploma, via e-mail IOM@overijse.be, naar het college van burgemeester en schepenen, Begijnhof 17, 3090 Overijse of overhandig alles aan de onthaalbalie op hetzelfde adres, waar je een ontvangstbewijs krijgt.

Solliciteren kan ten laatste op 19 september 2017. De postdatum, maildatum of de datum van het ontvangstbewijs geldt als bewijs.

Wij werven aan op basis van competenties en talenten, ongeacht leeftijd, geslacht, origine, gender, afkomst, geaardheid, handicap, …

DB402047G7

www.overijse.be

DB408943H7

Meer info? Kijk voor de volledige functiebeschrijving op onze website www.overijse.be/vacatures. Je kan ook steeds terecht bij de personeelsdienst op het nummer 02 785 33 40 of via IOM@overijse.be.

Rodea vzw | Smaragdlaan 34/c | 1640 SINT-GENESIUS-RODE t.a.v. De Groote Alain E-mail : alain.degroote@rodea.be Tel. 02 359 97 80

DB374215D7

Klaar voor een nieuwe uitdaging?

OB67811

Surf snel naar www.mijntoekomstbijroularta.be

DB343753A7

Any Green is ruim 20 jaar gespecialiseerd in verhuur, verkoop en onderhoud van binnenbeplanting voor bedrijven.

Ons Greenteam@work gelooft in de natuurlijke kracht van groen op het werk.

VERKOOPSMEDEWERKER

DB407569H7

Om de groei van onze organisatie te ondersteunen en onze commerciële afdeling verder uit te bouwen kijken wij uit naar een

m/v

||| FUNCTIEOMSCHRIJVING ||| Binnen een zelfstandige functie ben je verantwoordelijk voor het prospecteren van nieuwe klanten, weet je bestaande klanten te behouden en langdurige relaties op te bouwen (regio Vlaanderen) ||| Profiel ||| - Je hebt affiniteit met onze producten - Je hebt ervaring in een soortgelijke functie en de B2B sector - Je bent ondernemend en hebt een proactieve ingesteldheid - Je bent commercieel ingesteld, betrouwbaar en collegiaal - Je bent bij voorkeur tweetalig (NL+FR) en woont in de regio (Vlaams Brabant) ||| Wij bieden ||| - Competitief salaris - Technische en commerciële ondersteuning - Een aangename bedrijfssfeer - Bedrijfswagen

DB406319H7

Interesse? Stuur je cv en motivatiebrief naar Benoit@anygreen.com Voor meer info: www.anygreen.be

Gemeente Beersel werft aan:

ONDERHOUDSELEKTRICIEN

3 GROENARBEIDERS Je bent gemotiveerd om samen met collega’s in je ploeg zorg te dragen voor onze groene gemeente: onkruidbeheer, planten en snoeien van bomen en struiken, onderhoud van paden in parken, grasperken, straatkanten, aanbrengen van compost en houtsnippers,…

Voltijds ● D1-D3 ● contractueel/startbaan Kandidatuur ten laatste tegen 7 september 2017 BENIEUWD NAAR DE FUNCTIE? Surf naar www.beersel.be/beerselwerftaan en ontdek het takenpakket. Solliciteer en hopelijk word jij onze nieuwe collega!

DB407624H7

Je draagt in je ploeg zorg voor onze gemeente en je levert kwaliteitsvol werk af. Je werkt met enthousiasme verschillende opdrachten degelijk af. Je werkt veilig. Je staat in voor algemene elektriciteitswerken in de gemeentegebouwen.

Je zorgt voor elektriciteitsvoorzieningen bij gemeentelijke evenementen.

Voltijds ● D1-D3 ● statutair wervingsreserve ● rijbewijs B Kandidatuur ten laatste tegen 7 september 2017 BENIEUWD NAAR DE FUNCTIE? Surf naar www.beersel.be/beerselwerftaan en ontdek het takenpakket. Solliciteer en misschien word jij onze nieuwe collega!

DB407627H7

ons op Facebook!

Facebook.com/streekpersoneel.be

DB337975A7

Vandenbussche J. & Zoon

Victor Mertensstraat 8 - 1501 Buizingen is op zoek naar

METSER

Tel. 0475601208 E-mail: info@vandenbussche.eu

DB408770H7

Gemeente Beersel werft aan:

GROENE VINGERS?

BRENG JIJ ONS HET LICHT?

DB374216D7

Het OCMW van Halle is op zoek naar enthousiaste en gedreven medewerkers.

Voel jij je geroepen om de kwalitatieve thuisbasis die gecreëerd wordt in ons woonzorgcentrum mee te ondersteunen? Wacht dan zeker niet tot morgen maar solliciteer vandaag nog voor:

VERPLEEGKUNDIGE Contractueel Deeltijds/Voltijds

Weber, deel van de internationale groep Saint-Gobain, is een wereldwijde leider op het vlak van industriële mortels. Met meer dan een eeuw ervaring is Weber vandaag actief in 60 landen en stelt 10.000 mensen te werk. Weber heeft wereldwijd 200 productie-units en genereert jaarlijks een omzet van meer dan 2 miljard euro. De Belgische vestiging van Weber te Grimbergen zoekt momenteel ter versterking van ons gedreven team een:

PRODUCT IEOPERATOR

Ons aanbod • Deeltijdse of voltijdse contractuele tewerkstelling van onbepaalde duur • Competitieve verloning in de weddenschalen BV1-BV3 (bachelor/gegradueerde verpleegkundige) of C3-C4 (gebrevetteerde verpleegkundige) • Hospitalisatieverzekering, maaltijdcheques € 8 , fietsvergoeding, extra verlofdagen

Je bent verantwoordelijk voor de opvolging van het productieproces van industriële mortels en tegellijmen.

Na een doorgedreven opleiding stuur je de geautomatiseerde installaties zelfstandig aan. Je steekt zelf ook de handen uit de mouwen en onderneemt de nodige acties om de productieplanning nauwgezet uit te voeren.

Hiernaast volg je ook de voorraad van grondstoffen op en zorg je voor de herbevoorrading hiervan. Samen met je collega’s word je ook betrokken in het preventief onderhoud.

Solliciteren Online: www.ocmwhalle.be via “spontaan solliciteren” met vermelding van de job Inlichtingen Meer inlichtingen? Contacteer de personeelsdienst op het nummer 02 361 16 16

diploma secundair onderwijs/HB05 (A2) in een relevante, technische richting een echte teamspeler met een positieve werkhouding probleemoplossend vermogen en technisch inzicht, die zijn/haar steentje bij kan dragen in het verbeteren van onze processen

Kansen en participatie in een sfeer van wederzijds respect

DB406716H7

Functie

Jouw profiel • Je bent in het bezit van een diploma verpleegkundige • Je bent een enthousiaste teamspeler met het oog voor welzijn van onze bewoners

ervaring met een SCADA systeem (Simatic WinCC) en SAP is een voordeel bij voorkeur woonachtig in de omgeving van Grimbergen.

Functie

MEDEWERKER/STER VERKOOP BINNENDIENST

Je bent dagelijks in contact met de klanten én de verschillende diensten van het bedrijf. Je zorgt voor de beste service naar de klanten toe, voor de behandeling en het beheer van bestellingen en klachten, voor de goede opvolging van klantengegevens en voor de organisatie van de administratie (facturen, klassement,...)

BEN JIJ UIT HET JUISTE HOUT GESNEDEN?

2-taligheid (NL/FR) is een must, kennis van Engels een pluspunt een echte teamspeler met een positieve werkhouding iemand met commercieel inzicht en een probleemoplossend vermogen ervaring is een pluspunt, geen vereiste. De juiste ingesteldheid, motivatie, klantvriendelijkheid en communicatieve vaardigheden zijn van groter belang.

Aanbod

Weber vindt een goede werksfeer belangrijk. Je komt terecht in een stabiele werkomgeving, met een gepassioneerd, enthousiast team dat er samen voor gaat. We bieden je een interessant loon, aangevuld met de voordelen die je mag verwachten van een grote organisatie. Je krijgt alle kansen om bij te leren, je te ontwikkelen en door te groeien.

Dovy Keukens is een vooruitstrevende KMO, die reeds 37 jaar gespecialiseerd is in de productie van maatkeukens. Dovy heeft zowel de verkoop als de volledige productie in eigen beheer. Er werd over gans Vlaanderen en Wallonië een eigen netwerk uitgebouwd van 23 toonzalen.

Door de aanhoudende groei zijn wij op zoek naar:

Stuur je CV en motivatiebrief naar Françoise Van Damme, HR-verantwoordelijke, via mail: francoise. vandamme@weber-belgium.be, of post: Weber Belgium - att. Françoise Van Damme, Oostvaardijk 10, 1850 Grimbergen

ZELFSTANDIGE KEUKENPLAATSERS DB401953G7

www.weber-belgium.be facebook.com/saintgobainweberbelgium/

HEB JE HET GRAAG PROPER?

Gemeente Beersel werft aan:

1 ARBEIDER OPENBARE REINHEID Je bent in het bezit van een rijbewijs C en bent gemotiveerd om samen met collega’s in je ploeg zorg te dragen voor een propere gemeente: rijden met de borstelwagen of de vuilniswagen, ophalen zwerfvuil, verzorgen van de reinheid van straten en pleinen, ...

Omschrijving: - Plaatsen van kasten - Installeren en aansluiten van apparaten - Leggen van granieten werkbladen - Keukens worden door ons bij de klant geleverd

U bent een zelfstandige professional in het plaatsen en monteren van keukenmeubelen.

Marktconforme vergoeding op basis van elementenlijst.

Interesse?

Contacteer Peter De Cuyper - peter.de.cuyper@dovy.be

VERKOPER/PROJECT- EN ACCOUNTMANAGERS

Voltijds ● D1-D3 ● contractueel Kandidatuur ten laatste tegen 7 september 2017

DB407622H7

Uw personeelsadvertentie hier?

✆

contacteer ons snel op rrs@roularta.be of 078 35 33 01

DB337970A7

U beschikt over de gave om de dromen van potentiële klanten om te zetten in een keukenontwerp op maat van hun wensen.

U geeft advies en weet als geen ander de kwaliteiten van een DOVY-keuken aan de man (en vrouw) te brengen.

Na het afronden van de verkoop staat u in voor het opmeten ter plaatse en de opvolging van uw dossiers.

Profiel: U bent creatief, beschikt over commerciële vaardigheden en u heeft oog voor detail.

U bent empatisch, flexibel en steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen.

U werkt klantgericht en u bent beschikbaar om op zaterdag en zondag de dromen van potentiële klanten waar te maken.

Wij bieden: Een zeer goede vergoeding op basis van commissie.

Een permanente opleiding en begeleiding binnen het bedrijf.

Doorgroeimogelijkheden tot filiaalhouder.

Interesse?

Weet ons te overtuigen van uw commercieel talent!

Mail uw CV + foto naar luc.castermans@dovy.be

www.dovy.be

DB409613H7

BENIEUWD NAAR DE FUNCTIE? Surf naar www.beersel.be/beerselwerftaan en ontdek het takenpakket. Solliciteer en hopelijk word jij onze nieuwe collega!