BRUZZ actua - editie 1603

Rubrieknaam

#1603 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

I N

D E

S TA D

|

N I E U W S

|

A C H T E R G R O N D

&

O P I N I E

14 | 02 | 2018

| RUBRIEK

L E V E N

ASSITA KANKO TUSSEN POLITIEK EN VROUWENRECHTEN

‘De N-VA? Ik zit goed bij de MR’ WEG UIT VLAANDEREN LANDBOUW IN NEERPE DE 1

Hoelang nog?

Hippe senioren verhuizen naar bruisend Brussel © SASKIA VANDERSTICHELE

LIVE RADIO VAN 7U TOT 10U

1 060

SINT-GIL

LIS

WOE

21/2 Kom volgende week naar het gemeentehuis, Maurice Van Meenenplein 39, tussen 7u en 10u, voor koffie, live radio vanuit de BRUZZ-bus, en een koek van de warme bakker. Volg de Ronde van Brussel in ons magazine, online, op social media en op televisie.

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

FAUVE ( 25 ) , GROTE MARKT

Drie keer per week ment Fauve - “Mijn moeder was gek van Matisse en de Fauvisten” - toeristen met de koets door Brussel. “De paarden moeten dit graag doen. Ze moeten het juiste karakter hebben. Ook mij moet je niet in een kantoor zetten. Vier paarden staan in stallen vlak bij het Maximiliaanpark. Om de dag rusten er twee. In mijn kinderboerderij Grootveld in Opwijk geef ik stages met paarden aan kinderen om hen de liefde voor paarden en dieren bij te brengen.”

14 FEBRUARI 2018

I 3

Inhoud

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België: 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw.

Buiten België: 30 euro per jaar.

OPLAGE : 62.609 exemplaren.

06

FLITS

Brussel kiest

Luc Demullier verlaat de N-VA

22

ADVERTEREN?

Marthe Paklons, sales@bruzz.be, 02-650 10 61 DISTRIBUTIE

Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be

RUBRIEKEN

ALGEMENE DIRECTIE

Jo Mariens HOOFDREDACTIE

Kristof Pitteurs

03

Chou de Bruxelles

WEEKBLAD

05

Edito

08

In beeld

20

Opinie

Karen De Becker, Geert Van der Hallen

29

Michaël Bellon

VORMGEVING

30

Enfant Terrible

34

Nick Trachet

35

Big City

Steven Van Garsse (chef) COORDINATIE UIT

Gerd Hendrickx EINDREDACTIE

Heleen Rodiers (art director), Ruth Plaizier KERNREDACTIE

Jean-Marie Binst, Gerd Hendrickx, Bettina Hubo, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn, Tom Zonderman

© SASKIA VANDERSTICHELE

16

MEDEWERKERS

Nicolas Alsteen, Hilke Andries, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Roel Daenen, Céline Emmerechts, Luc Joris, Tom Peeters, Jasmijn Post, Niels Ruëll, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Michel Verlinden VERTALING

Johan Arblaster, Martin McGarry FOTOGRAFEN

Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele ILLUSTRATOREN

Wauter Mannaert, Noémie Marsily, Steve Michiels, Wide Vercnocke, Jurgen Walschot

© IVAN PUT

Info voor kalender sturen naar/ Envoyez vos infos à publier dans le calendrier à / Send event details to

VISITBRUSSELS Koningsstraat 2 Rue Royale 1000 Brussels/Bruxelles 02-549.50.95, info@agenda.brussels VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep) en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

DE VERHALEN

12 © SASKIA VANDERSTICHELE

12

Spreektijd

16

Stadsontwikkeling

Assita Kanko: 'Ik ben al tien jaar Belg en wacht nog altijd op het feest'

Zonder plattelandskarakter geen Neerpede © BART DEWAELE

Edito

LOS VAN DE TIJD 22

Reportage

26

Cinema

32

Valentijn

Gepensioneerden verhuizen naar Brussel

Iconische filmzaal Pathé Palace heropent de deuren

Een taart van echte bloemen

26

“Un chocolat pour Saint-Valentin?” Wie zondag de markt van Jette aandeed kon er niet naast kijken. Het campagneteam van de N-VA in geel-zwart ornaat. En ongegeneerd in het Frans.

De Franstalige Brusselaars verleiden, waarom zou de N-VA het laten? Het Vlaams Belang deed het hen al voor.

Voor de regionale verkiezingen kan dat lonen. Door de gewaarborgde vertegenwoordiging in het Brussels parlement is elke stem goud waard. En bij Franstaligen vallen nu eenmaal veel stemmen te halen. En wat meer is: de gespierde taal van de N-VA kent geen gelijke in het Franstalige partijlandschap. Succes verzekerd.

De Franstaligen maken zich nu al op voor een Brusselse regering waarin de N-VA mee de lakens uitdeelt. MR-minister Didier Reynders zei op BX1 dat hij daar geen probleem mee heeft. Als het in de federale regering lukt, waarom dan niet in het gewest? Dat de PS roept dat de N-VA ‘bruxellicide’ is, glijdt van hem af.

Er is natuurlijk waarheid en perceptie.

Franstalige commentatoren zien in de uitspraak van Reynders een gewiekste move om de Franstaligen die voor de N-VA willen stemmen terug naar de MR te leiden. De Franstalige liberalen zijn er als de dood voor dat ze in Brussel en de Rand de rechtse stem aan de N-VA zullen verliezen. Zeker omdat de MR aan de linkerzijde al de concurrentie van Défi te dulden heeft.

Een ander effect van een Brusselse

N-VA-MR-entente blijft onderbelicht.

Als de N-VA in de hoofdstad wil cashen, zal ze de communautaire kwestie zéker in de diepvries moeten houden.

Confederalisme, laat staan separatisme, is voor de meeste Brusselaars een gruwelgedachte.

Het interview met N-VA-minister Ben Weyts in L’Echo, was in die zin heel verhelderend. Met grote flair stak hij een verhaal af dat zeker heel wat Franstaligen zal overtuigen. Hij laakte het rampzalige PS-bestuur, gaf de Brusselse regering een ezelsstamp over Eurostadion en herhaalde nog eens het politieke gedrocht dat Brussel met zijn duizend politici is. Tegelijk kon hij pronken met de eigen efficiëntie: een kabinet van slechts 24 man. Daar keken de journalisten van op, en ongetwijfeld ook de Franstalige lezers.

Maar Weyts zei nog iets anders dat de Franstalige Brusselaars recht in het hart moet treffen. Hij gaf toe dat Vlamingen, in vergelijking met Franstaligen, soms te rigide zijn en te weinig souplesse tonen, maar is het niet precies de uitkomst die telt? En dan zijn regels en doelstellingen nu eenmaal nodig.

Door de ruimhartige toegeving, raakt hij de zwakke plek van Franstalige Brusselaars. Het je-m’en-foutisme is in Brussel stevig ingeburgerd. Sommigen vinden dat best fijn, maar het zou weleens kunnen dat een steeds grotere groep Brusselaars daar intussen genoeg van heeft gehad.

BRUZZ | VOORAF

Valentijn

— STEVEN VAN GARSSE

14 FEBRUARI 2018

I 5

Flits

Nieuws heet van de naald

Luc Demullier dweilde elke deur in Berchem af om zijn partij te ‘verkopen’: “De N-VA bestond niet in Berchem.”

voorkeurstemmen onder de Brusselse Vlamingen direct na Guy Vanhengel en Ann Brusseel (beiden Open VLD).

Voor N-VA was hij zelfs de onvolprezen kroonprins, met 2.965 stemmen in de Kamer, weliswaar een niet verkiesbare plaats - en ‘maar’ de Kamer. Ter vergelijking: Karl Vanlouwe, Johan Van den Driessche en zelfs Johan Van Overtveldt haalden minder voorkeurstemmen op hun lijsten. “Ik stond op één voor de Kamer. Dat is voor een Vlaming geen verkiesbare plaats en dus campagne voeren tegen de stroom in. Benjamin Dalle (CD&V) en Thomas Ryckalts (Open VLD) hebben daar compensaties voor gekregen. Daar kon ik naar fluiten.”

BRUZZ | VOORAAN

AAN DE KANT GESCHOVEN

© PHOTONEWS

LUC DEMULLIER SINDS SEPTEMBER WEG OP KABINET DEMIR

Sterkhouder N-VA stapt uit partij Luc Demullier (56), oud-hoofdredacteur van Het Volk en een van de bekendere Brusselse N-VA’ers, heeft zijn ontslag ingediend bij de partij. De man die in Brussel meer naamstemmen kreeg dan Karl Vanlouwe en Johan Van den Driessche trok er de stekker uit na interne onenigheid.

— JEAN-MARIE BINST

I

k ben uit de partij gestapt omdat ik de tegenwerking binnen mijn afdeling kotsbeu was. De pesterijen hielden niet op,” zegt Demullier. “In de afdeling KGB (Koekelberg, Ganshoren, Sint-Agatha-Berchem) zijn velen voor mij vertrokken: de voorzitter, de penningmeester, de secretaris ... De tegenwerking van verschillende mensen is te linken aan één man: Karl Vanlouwe (Vlaams volksvertegenwoordiger en deelstaatsenator, en voormalig voorzitter van N-VA in Brussel, red.).”

De afdeling KGB was van meet af aan een gedwongen huwelijk. Bij de vorige verkiezingen werd een intergemeentelijke afdeling opgericht.

Oorspronkelijk om met de drie gemeenten samen sterker te scoren. “We hebben achteraf getracht om autonoom als Sint-Agatha-Berchem verder te werken, maar dat stond eerst

6

I

14 FEBRUARI 2018

Karl Vanlouwe, en later met hem het hoogste niveau (partijsecretaris Louis Ide, red.), niet toe.

Gezien de grote groei van leden in Berchem, zouden Koekelberg en Ganshoren met een habbekrats overblijven.”

“Verder had ik de hoogste penetratiegraad van de negentien gemeenten van Brussel bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012, wat tot jaloezie leidde. Ik behaalde in Berchem een raadszetel, Vanlouwe in zijn gemeente niet.”

GEEN COMPENSATIES Demullier scoorde zeer goed toen de N-VA voor het eerst apart opkwam in Brussel. Met de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 haalde hij meteen 280 stemmen in Berchem; Karl Vanlouwe, in Ganshoren, 238. Bij de gewestverkiezingen 2014 kwam Demullier in aantal

En toen begon de tegenwerking, volgens Demullier. “Karl Vanlouwe deed een boekje over mij open bij mijn oud-werkgevers: parlementsvoorzitter Jan Peumans en staatssecretaris Elke Sleurs (bij wie Demullier telkens woordvoerder was geweest, red.). Zonder succes.”

“Maar op het kabinet van staatssecretaris Zuhal Demir (N-VA) werd ik aan de kant gezet: eerst drie maanden thuis vanaf eind juni 2017, dan eind september 2017 aan de deur. Het heeft tot mijn beslissing geleid.”

Dat Demullier de handdoek in de ring gooit, verbaast vriend en vijand. Hij dweilde elke deur in Berchem af om de N-VA te ‘verkopen’.

Demullier: “De N-VA bestond niet in Berchem.

Ik ben er geboren en zag de gemeente veranderen van een Vlaamse burgemeester, eerst naar een soi-disant tweetalige die Vlamingen ‘duldde’, nu naar een gemeente waar twee Vlaamse schepenen hun ontslag geven.”

“De N-VA uit de grond stampen was geen sinecure. Ik ben met onze ploeg aan deuren uitgemaakt voor racist, fascist, nazist, man die tegen mensen met een handicap is – ik ben zelfs bespuugd, zelfs met een N-VA die in Brussel moet bekennen dat onze situatie anders is dan in Vlaanderen. Je kan als NVA’er in Brussel niet rabiaat zijn. Je kan je Franstalige buurman niet negeren.”

Vlaams parlementslid Vanlouwe reageert verbaasd op de aantijgingen: “Ik zal geen steen werpen naar Demullier. Maar bijzonder actief is hij nooit geweest. Zijn ontslag heeft te maken met het feit dat hij zelf is opgestapt toen hij geen werk meer had (vanaf eind september bij het kabinet Demir, red.).”

“Ik heb geapprecieerd wat hij gedaan heeft voor de N-VA in Sint-Agatha-Berchem. Maar de lokale afdelingen waren en zijn te klein om apart te werken. Dat heeft het bestuur beslist.

Vandaag hebben we jonge kandidaten voor KGB klaarstaan. We zullen in maart met alle lokale afdelingen in Brussel onze kandidatenlijsten bekendmaken.”

Of Luc Demullier het politieke toneel definitief verlaat, wil de man nog niet kwijt.

Flits

Nieuws heet van de naald

PLEIDOOI VOOR RUIMTE OM BEGELEID DRUGS TE GEBRUIKEN

Brand in de Inno: ongeval of complot

De omgeving van Ribaucourt heeft af te rekenen met veel druggebruik.

© PHOTONEWS

Het regionale centrum voor druggebruikers komt best in de omgeving van Ribaucourt. Dat vindt niet alleen de toekomstige beheerder, ook hulpverleners en gebruikers zijn volgens een nieuwe studie voor dat idee gewonnen. Zij willen een ruimte om begeleid drugs te spuiten. — PHILIP GALLASZ

A

lle buurlanden doen het en onder zorgverleners is er consensus: ruimtes waar mensen met een drugverslaving begeleid kunnen spuiten zijn zinvol. Een groot onderzoek van de universiteiten van Gent en Louvain-la-Neuve naar de praktische haalbaarheid van gebruiksruimtes bevestigt dat nu.

De onderzoekers bestudeerden buitenlandse voorbeelden en doken vijf Belgische steden in (Antwerpen, Gent, Brussel, Charleroi en Luik) om met hulpverleners en gebruikers te praten. Niet alleen gaat de gezondheid van gebruikers erop vooruit, ook de overlast en criminaliteit en het aantal zwerfspuiten in de omgeving van een gebruiksruimte nemen af, zo blijkt uit de studie.

De meeste zorgprofessionals verkiezen volgens de studie een model met één groot gebruikerscentrum en meerdere, kleine wijkcentra.

Een groot centrum komt er

binnenkort. Het gewest zoekt momenteel samen met Transit vzw, dat als beheerder is aangeduid, naar een gebouw.

“Een exacte locatie is er nog niet, maar het dossier zit in de ‘ondertekeningsfase’.

Ribaucourt draagt onze voorkeur weg,” klinkt het bij de vzw die nu al een crisis- en verblijfscentrum voor druggebruikers beheert.

“Het is de beste locatie, want het is hier dat het (druggebruik, red.) gebeurt. Het is makkelijk om er te geraken, er komen hoofdwegen op uit en het is er vaak druk, waardoor de ruimte makkelijk in de buurt zou ‘opgaan’,” wordt een zorgverlener geciteerd. Het kabinet van minister-president Rudi Vervoort (PS) zegt verschillende pistes te onderzoeken en voor de zomer te willen beslissen.

Dat nieuwe regionale centrum zal een ‘geïntegreerde aanpak’ van de Brusselse drugproblematiek bieden. Er komt dag- en nachtopvang, medische en psychosociale begeleiding en

gebruikers zullen er propere naalden kunnen krijgen.

Ook een proefproject met medische methadon als alternatief voor heroïne, zal worden opgestart.

ONWETTELIJK Of er ook een echte gebruikersruimte komt, valt te betwijfelen.

Transit wil het graag, maar de drugwet van 1921 staat het niet toe. Al zijn er over de taalgrens toch al twee te vinden. Waals minister van Welzijn Alda Greoli (CDH) zei deze week in het parlement dat ze helemaal achter het idee staat.

Luiks burgemeester Willy Demeyer (PS) plant een proefproject met een druggebruiksruimte, en heeft de eerstdaags een gesprek met Brussels burgemeester Philip Close (PS). Is die evenzeer voorstander van een salle de shoot? “We zijn op de hoogte van de studie, maar het is te vroeg om ons hierover uit te spreken,” zegt zijn woordvoerder.

Op 22 mei 1967 staat de Innovation in de Nieuwstraat in lichterlaaie. VUB-professor Johan Swinnen verloor er als dertienjarige zijn beide ouders. Zijn sleutelroman Happening vormt de basis voor een televisieserie gemaakt door de BRUZZ-journalist Frank Hoornaert. “Was de brand een ongeval of niet? Dat laten we in het midden,” zegt BRUZZ-hoofdredacteur Kristof Pitteurs.

In de eerste dagen na een van grootste naoorlogse drama’s in België berichtte de pers over een aanslag en een brandstichting, die haast tegelijk op verschillende etages begon. De 323 doden en vermisten konden niet meer getuigen.

Een week later werd het woord ‘ongeluk’ gebruikt. Of het een aanslag was, werd bevestigd noch ontkend.

Omdat Swinnen zijn beide ouders in de brand verloor, heeft het drama hem nooit losgelaten. Vertrekkend van Swinnens

BRUZZ | VOORAAN

‘Ribaucourt ideaal voor drugcentrum’

© PHOTONEWS © PHOTONEWS

enorme archief, uitgebreid met film- en fotomateriaal van het eerste uur, documenteert BRUZZ het verhaal.

De beelden spreken voor zich: Paul Vanden Boeynants kort na het incident ter plaatse, koningin Fabiola die de slachtoffers in het ziekenhuis bezoekt, de brandweer die tegen een vuurbol vecht ... De laatste getuigen en nabestaanden van de brandslachtoffers doen hun verhaal voor onze camera: de huisfotografe van de Innovation, Duitse ex-communisten, een onderzoeksjournalist en uiteraard professor Swinnen zelf.

Hoofdredacteur Kristof Pitteurs: “Swinnen gelooft niet in een ongeluk, maar verdenkt extreemlinkse studenten van de ULB van een aanslag. Hij zegt daar ook de bewijzen voor te hebben. Wij volgen hem, duiken mee in de archieven. De kijker moet zelf beslissen of Swinnen het bij het rechte eind heeft.” JMB > De brand in de Innovation, vanaf 20 februari, zes weken, elke dinsdag op BRUZZ-tv en BRUZZ.be

14 FEBRUARI 2018

I

7

8

I

14 FEBRUARI 2018

BRUZZ | DE WEEK

In beeld

Nieuwe partij

© PHOTONEWS

Vorige week stelde activist en opiniemaker Dyab Abou Jahjah zijn nieuwe partij Be.One voor. Met de nieuwe politieke formatie hoopt Jahjah vooral in Brussel en andere grote steden stemmen te halen. Ook ex-journaliste Hilde Sabbe (midden), voormalig Groen-lid Meyrem Kaçar (verborgen achter Jahjah) en professor internationale politiek Dries Lesage (met micro) zullen kandidaat zijn voor Be.One. Een vierdaagse werkweek, een totale decumul en het afschaffen van de gemeenschappen in Brussel zijn enkele van de voorlopige programmapunten. Daarnaast strijdt Be.One tegen verboden op het dragen van hoofddoeken of op onverdoofd slachten en pleit de partij voor wat het noemt “radicale gelijkheid” op het vlak van gender, afkomst en sociale achtergrond.

14 FEBRUARI 2018

I 9

De week

Terugblik op het nieuws

Politie versus politie

Vrachtverkeer

Politiecommissaris Pierre Vandersmissen sleept zijn eigen politiezone Brussel-Elsene voor de Raad van State. Hij betwist zijn evaluatieverslag, na de zware agressie die hij tijdens een betoging onderging. Sinds 1 januari 2017 neemt politiecommissaris Michel Goovaerts zijn plaats in, omdat Vandersmissen als ‘ongeschikt’ werd bestempeld.

De stad Brussel gaat het zware transitverkeer - trucks van meer dan 7,5 ton op doortocht - de toegang tot de Vijfhoek weigeren. Goed voor verkeersveiligheid en mobiliteit, meent schepen Els Ampe (Open VLD).

27 mio Het Brussels Gewest en Brussel-Stad investeren de volgende vijf jaar een 27 miljoen euro in de Marollen, in het kader van het duurzaam wijkcontract. Ruim 11 miljoen dient voor nieuwbouw sociale woningen, waaronder vier voor daklozen.

WIE DEMPT DE FINANCIËLE PUT BIJ RSCA?

Loon naar werken bij Anderlecht BRUZZ | DE WEEK

Niet alleen sportief gaat het de laatste tijd bergaf met Anderlecht, ook financieel toont de curve een dalende lijn. Zonder deelname aan de Champions League of grote transfers boekt de landskampioen 42 miljoen euro verlies. “Anderlecht heeft dringend een nieuw stadion nodig als het de huidige loondruk wil kunnen dragen,” zegt sporteconoom Trudo Dejonghe van de KU Leuven. — GODFRIED ROELANT

W

anneer Marc Coucke op 1 maart officieel de nieuwe voorzitter van RSC Anderlecht wordt, dan wacht hem een paars-witte puinhoop. Er zijn de slabakkende prestaties op het veld, maar de club is ook financieel doodziek. Van de 700 miljoen euro die de Brusselse recordkampioen de voorbije tien jaar in het laatje kreeg, hield het slechts 3 miljoen euro cumulatieve winst over. Vooral de laatste drie jaar zakte de Brusselse recordkampioen diep in het rood met een exploitatieverlies van iets meer dan 42 miljoen euro. Anders gezegd: Anderlecht boekt bij gelijke kosten en omzet jaarlijks meer dan 40 miljoen euro verlies.

LENEN OF VERKOPEN Reden hiervoor: te hoge loondruk, te klein stadion en een slecht uitgebouwde marketing. Anderlecht heeft een loondruk van 109 procent: de lonen liggen zo hoog dat ze de 10

I

14 FEBRUARI 2018

inkomsten van de club met 9 procent overstijgen. Met andere woorden: Anderlecht kan zijn spelers soms gewoonweg niet betalen en dan moet het ofwel lenen ofwel verkopen.

“Anderlecht heeft een traditie van hoge lonen,” zegt sporteconoom Trudo Dejonghe (KU Leuven). “Dat is al een tijdje zo. Denk maar aan Lucas Biglia die in 2013 al anderhalf miljoen euro per jaar verdiende.

Zolang Anderlecht kampioen speelt en het in de vetpotten van de Champions League mag graaien, vormt dat geen probleem, maar anders is de club genoodzaakt zijn beste spelers te verkopen. De transfer van Youri Tielemans naar Monaco vorig jaar voor 25 miljoen euro was meer dan broodnodig.”

Geld lenen is een andere, tijdelijke oplossing. Zo paste aandeelhouder Alexandre Van Damme vorig seizoen nog 20 miljoen euro bij. Al deed hij dat niet zomaar. Van Damme bedong een clausule waarin

Marc Coucke wordt op 1 maart officieel de nieuwe voorzitter van RSC Anderlecht.

Financieel en sportief een zware klus.

de lening op 1 januari 2018 zou worden omgezet in aandelen als de club de schuld niet voor die datum kon aflossen. Meteen een reden waarom heel wat aandeelhouders voor het begin van dit jaar de overname afgerond wilden zien.

HAMBURGER Eind vorige maand gaf Vlaams minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V) het Eurostadion de (definitieve?) doodsteek. Anderlecht was dan misschien niet langer geïnteresseerd in het project, een nieuw stadion is een absolute must.

“Een arena met 40.000 zitjes moet

Anderlecht in staat stellen de omzet aanzienlijk te verhogen. Op die manier zou het de huidige loondruk wel kunnen dragen. Het is dus absoluut noodzakelijk dat de club de volgende jaren werk maakt van een nieuwe thuishaven,” zegt Dejonghe.

Verder haalt Anderlecht volgens hem te weinig inkomsten uit de eigen horeca. “Een stadion midden in de stad geeft wel een authentieke sfeer, maar het heeft ook een groot nadeel. De meeste supporters gaan op zoek naar een hamburger in de straten rond het Astridpark. Op dat vlak kan het een voorbeeld nemen aan Racing Genk. Je zit daar op een

Uitvaart

Deliveroo

Taxi-agressie

Minister-president Rudi Vervoort (PS) voorziet op vraag van Open VLD-parlementslid René Coppens in een neutrale afscheidsruimte in Evere vanaf 2019. Daarmee zullen, na Jette en Koekelberg, ook hier niet-kerkelijke uitvaartvieringen separaat georganiseerd kunnen worden.

Oud-medewerkers van Deliveroo richten een eigen coöperatieve op en lanceren een website. Sinds 1 februari kunnen ze hun prestaties niet meer via Smart factureren, waardoor hun sociale situatie precair is geworden.

Twee vriendinnen krijgen vrijdag in de vroege uurtjes klappen van een taximan in Vorst. Een van de meisjes laat haar gsm in de taxi liggen, na een bezoek aan een Brusselse nachtclub. Ze willen de veel duurdere bijkomende omweg niet betalen. De man gaat door het lint.

Brussel heeft zware chirurgie nodig, maar men doet enkel aan plastische chirurgie pleit vijf jaar na zijn omstreden artikel Bruxelles pas Belle voor een fusie van de negentien gemeenten in ‘La Libre Belgique’.

BRUZZ | DE WEEK

JOURNALIST JEAN QUATREMER

Cartoon Wauter Mannaert

© PHOTONEWS

eiland waardoor je niet anders kan dan je drankje binnen het stadioncomplex te kopen.”

MARC COUCKE Er is dus werk aan de winkel voor Coucke die zelf een financieel zwaard van Damocles boven zijn hoofd heeft hangen. Farmareus Perrigo eist 1,9 miljard euro van de West-Vlaamse ondernemer voor mogelijke fraude bij de verkoop van Omega Pharma.

Coucke zelf heeft ‘alle vertrouwen in de verdediging’. Maar als die op hetzelfde niveau als die van Anderlecht acteert, is hij nog niet thuis.

14 FEBRUARI 2018

I 11

Spreektijd

Assita Kanko

‘Bijna tien jaar Belg en ik wacht nog steeds op het feest’ Assita Kanko was de voorbije week niet van het televisiescherm te slaan. In Chez Annemie op één getuigde ze over genitale verminking. En haar initiatief Polin, dat vrouwen naar de top van de politiek wil brengen, bleek een hit. “Het lijkt wel alsof je je vrouwelijkheid moet afleggen om vooruit te komen in de politiek. Ik doe daar niet aan mee.” — KRIS HENDRICKX, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

12

I

14 FEBRUARI 2018

K

premier van de Nederlandse Antillen aan de lijn, die speciaal voor de politieke incubator Polin naar Brussel is afgezakt en nog snel wat toeristische tips krijgt. Kanko dacht vandaag wat uit te blazen, maar haar mailbox puilt alweer uit van nieuwe vragen. “Iedereen wil weten hoe het nu verder gaat,” vertelt ze met een brede glimlach. “Dit stopt niet.”

Enkele dagen na dit interview nam ze de beslissing om bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober niet op de MR-lijst te staan.

U hebt met Polin niet alleen een bijeenkomst voor vrouwen in de

14 FEBRUARI 2018

▲

anko is het soort vrouw dat media-aandacht aanzuigt.

Met haar uitgesproken mening vooral, die ze vlot en strijdlustig brengt in twee landstalen. Met haar aparte levensverhaal ook. Opgroeien deed ze in Burkina Faso, waar ze tegen het regime mobiliseerde en genitale verminking onderging. Dat ze er bovendien goed uitziet en dat in de verf zet, speelt wellicht ook nog eens mee.

We hebben afgesproken in de hoofdzetel van de MR en als Kanko aankomt is ze nog druk aan het bellen. Ze heeft de voormalige

I 13

Assita Kanko

▲

politiek georganiseerd, maar meteen ook een vervolgtraject in de vorm van een academy. Wat is u vooral bijgebleven van die aftrap?

weer naar een kleinere school in een uithoek van de stad.

En de stap van Nederland naar België?

ASSITA KANKO: Hoeveel je kan

bereiken met een gemotiveerde groep mensen. Al die vrouwen die er waren: politieke tegenstanders, jongeren, ze deden allemaal mee.

Een voorbeeld: Miet Smet kwam aan en ik moest eigenlijk master of ceremony zijn, maar voor ik aankwam, hadden de vrouwen die er waren al alles in handen genomen.

U woonde in Burkina Faso tot u 21 was. Waar precies?

BRUZZ | DE VERHALEN

KANKO: Vooral op het platteland en om de vier jaar ergens anders. Mijn vader was leraar en we trokken regelmatig naar een andere school.

In het begin was dat op plekken waar niets is, behalve een paar huizen en een lokale markt, later werden dat modernere dorpen en uiteindelijk woonden we in de hoofdstad. Daar heb ik journalistiek gestudeerd. Die jeugd betekent ook dat we om de vier jaar een nieuwe taal leerden. Burkina Faso telt 81 talen.

En een van die 81 talen is uw moedertaal?

KANKO: Ik heb er twee. Mijn moeder

komt uit de Sahel en spreekt Mossi.

Mijn vaders taal is het Gurunsi. In het begin begrepen ze elkaars taal helemaal niet en moesten ze Frans spreken, de lingua franca in Burkina Faso. Een hele tijd lang konden wij als kinderen ook makkelijk roddelen over een van de ouders in de taal van de ander (lacht).

U woonde een tijdje in Nederland.

Hoe bent u daar beland?

KANKO: Ik grijp opportuniteiten als

die er zijn. Tijdens mijn studies was ik bezig een revolutie te organiseren en acties voor de vrijheid van meningsuiting. Een onderzoeksjournalist en goede vriend van me is toen trouwens vermoord. Tijdens die studies werkte ik als gids en zo ontmoette ik op een dag Nederlandse journalisten. Via hen kon ik dan stage lopen op een krantenredactie in Nederland.

Vertrekken was logisch, want in mijn eigen land kreeg ik ondertussen bedreigingen en ondervond zelfs mijn vader de gevolgen van mijn engagement. Plots moest hij 14

I

14 FEBRUARI 2018

“De drughandel in de Matongewijk moeten we harder en beter aanpakken, ook met alternatieven voor die dealers” ASSITA KANKO MR-POLITICA

Assita Kanko 37 jaar Jeugd en studies journalistiek in Burkina Faso Verhuist in 2001 naar Nederland en in 2004 naar België Moeder van een tienjarige dochter 2011-2015 Interne communicatieverantwoordelijke BNP Paribas 2015-2018 Manager bij BIA Africa Gemeenteraadslid in Elsene Kabinetsmedewerker bij Denis Ducarme Auteur van ‘Parce que tu es une fille’ en ‘De tweede helft’ Columniste bij De Standaard Drijvende kracht achter Polin, een platform dat vrouwen vooruit wil helpen in de politiek

KANKO: In Nederland raakte ik verliefd op een Waal. We zijn eerst in Leuven gaan wonen, maar dat was te klein. Voor mij moest het Brussel zijn: veel internationaler. De beslissing om in België te blijven wonen, was best moeilijk. Wekenlang heb ik elke dag gehuild. Ik voelde me verantwoordelijk voor de strijd in mijn thuisland, maar wilde ook bij mijn vriend zijn in België. Zo is het idee ontstaan om me hier maatschappelijk te engageren en werd ik lid van de MR. Het moment dat ik me hier echt goed voelde kwam pas na jaren. Ik weet het nog precies: ik was voor het eerst met onze driejarige dochter in Burkina Faso geweest en we landden op Zaventem. Plots voelde ik: ik kom naar huis.

Welke taal spreekt u in het gezin?

KANKO: Frans met mijn man en Nederlands met mijn dochter, die trouwens naar een Nederlandstalige school gaat. Ik vind het heel belangrijk dat mijn dochter tweetalig opgroeit. Aangezien ik degene was die tijd stopte in de zoektocht naar een school is het een Nederlandstalige geworden (lacht smakelijk).

U bent zelf migrante in een stad waarin migratie de laatste maanden voortdurend in het nieuws is, met onder meer de transitmigranten aan het Noordstation. Duizenden burgers namen ondertussen mensen bij hen thuis op. Hoe kijkt u daarnaar?

KANKO: Dat is een humanitaire geste

en dat is mooi. Maar ik kijk niet alleen naar de details, maar ook naar de internationale situatie. Wat Emmanuel Macron onlangs zei in Burkina Faso klopt: we moeten op een andere manier aan ontwikkelingssamenwerking doen, we moeten zakendoen met Afrikaanse landen, op gelijke voet. Toen ik nog in mijn geboorteland woonde, wou ik de ontwikkelingshulp afschaffen, omdat de president dat geld vooral gebruikte om aan de macht te blijven en elke tegenkracht te domineren.

‘Europa is rijk en komt jullie helpen’, dat is een formule die niet werkt. Het sterkt veel Afrikanen ook in de overtuiging dat Europa een soort paradijs is, waar ze absoluut naartoe

willen. Terwijl vertrekken altijd verscheurend is, er zijn vrienden en familie die je misschien nooit meer zal zien.

Laten we even in Brussel blijven. Wat vond u van de actie waarbij duizenden mensen een politieactie tegen transitmigranten verhinderden in het Maximiliaanpark?

KANKO: Ik vrees dat ik op dat

moment zo druk bezig was met Polin dat die gebeurtenissen mij ontgaan zijn. Op menselijk vlak is de hele situatie van de transitmigranten sowieso een drama. Hoeveel mensen gaan dood in de woestijn of op zee?

Hoe lang moet dat nog duren?

Europa pleegt hier schuldig verzuim.

Want het is op dat niveau dat we de dingen moeten regelen. Landen afzonderlijk kunnen dit niet oplossen.

Het hele migratiedebat spitst zich toe op één partij - de N-VA - en vaak ook op één persoon - Theo Francken. Hoe evalueert u zijn beleid?

KANKO: Ik ben meer een specialiste van economische dossiers, vrouwenrechten en integratie dan van migratie. Op het vlak van integratie hebben we in elk geval nog een hele weg af te leggen. Die integratie is nu in theorie ook verplicht in Brussel, maar ik zie het nog niet bewegen.

Iets beslissen is één ding, maar je moet het ook implementeren.

Ik vind dat de Belgische nationaliteit krijgen wat plechtiger mag. Dat is zo’n superbelangrijk moment, maar je stapt gewoon een kantoor binnen en gaat weer naar huis. Ik werd Belg en tout le monde s’en foutait. Nieuwe Belgen zouden moeten uitgenodigd worden voor een collectieve ceremonie, waar ze welkom worden geheten en officieel een afspraak aangaan met hun nieuwe land. ‘Vanaf nu zijn wij Belgen, horen wij er helemaal bij en nemen we onze rechten en plichten au sérieux.’ Zoiets. Ik ben al Belg sinds 2008, maar wacht nog steeds op het feest.

Uw partij zit de laatste tijd wat gewrongen in het migratiedebat. Het wetsontwerp rond de woonstbetredingen bij uitgeprocedeerde sans-papiers leidde in Luik tot een tegenstem van de MR. En in uw eigen gemeente Elsene onthield de MR zich.

KANKO: Over die woonstbetredingen moeten we vooral de juiste informa-

Je kan ook zeggen dat die woonstbetredingen makkelijker worden omdat er nu een wettelijke basis is voor een praktijk die in een juridisch vacuüm zat.

KANKO: Er is nu een grijze zone.

Maar dit is in elk geval geen conflict tussen N-VA en MR, zoals men wil doen geloven. Eerder een zaak

tussen Koen Geens, de magistratuur en de verenigingen. De discussie lijkt ook meer over de politici zelf te gaan dan over de migranten. Als er een ding is dat ik in de politiek niet kan verdragen is het dat: mensen die zich in het luchtledige profileren.

Noemt u eens namen.

KANKO: Ik doel op het hele debat, niet op individuen. Ik zie de link niet met de mensen over wie het gaat.

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken communiceert erg fors over zijn bevoegdheden, in een polariserende stijl. Hij legt ook omstreden links zoals die tussen de daling van de criminaliteit en de stijging van het aantal uitgewezen criminele buitenlanders.

Hoe beoordeelt u met uw migra-

tie-achtergrond zijn politieke communicatie?

KANKO: Het is aan de premier om het werk van zijn ministers te beoordelen. En aan de burger om het bilan van beleidsmakers te evalueren bij de verkiezingen. En verder voel ik me niet extra aangesproken omdat ik zelf migrante ben. Ik denk vooral dat we het potentieel van de migratie moeten aanboren. Let’s go for excellence.

Met de transitmigranten in het Noordstation is die ‘go for excellence’-benadering wat moeilijker.

KANKO: Het gaat er mij meer over hoe we over elkaar praten in de samenleving. Ik hou niet van het woord ‘migratieproblematiek’, ik hou niet van het beeld dat het allemaal sukkelaars zijn die we bij het handje moeten nemen. We kunnen er een positief verhaal van maken door migratiestromen op een andere manier te sturen. En dat moet vanuit Europa.

Darya Safai kreeg in 2016 een N-VA-onderscheiding, de ebbenhouten spoor. Dit jaar stapte ze ook over naar de partij. U kreeg diezelfde onderscheiding in 2017. Overweegt u een overstap? Uiteindelijk bent u een bekende kop in Vlaanderen, met uw column in De Standaard en regelmatige televisieoptredens.

KANKO: (lacht hartelijk) Ik ben

tweetalig, ja. Maar ik voel me ook uitstekend in de MR.

Waar ligt uw politieke ambitie eigenlijk?

KANKO: O, die is niet gelinkt aan een

functie, maar aan inhoudelijk resultaat. Daarom vind ik het ook niet erg om politica’s van andere partijen te helpen.

Oké, maar stel dat u kan kiezen. In welke politieke functie wil u dat inhoudelijke resultaat dan liefst nastreven?

KANKO: Federaal of Europees, want

daar kan ik het meest doen voor mijn thema’s: vrouwenrechten, ondernemen en veiligheid om er een paar te noemen. Maar politiek is voor mij echt maar een middel, geen doel.

En wat moet er beter in Elsene?

KANKO: We moeten nog meer

luisteren naar burgers, over mobiliteit en parkeerplaatsen

bijvoorbeeld. En de drughandel in de Matongewijk moeten we harder en beter aanpakken, ook met alternatieven voor die dealers. Open een centrum voor ondernemerschap in de wijk waar die jongeren begeleid worden. Een ander punt is de verlichting. Zorg voor meer licht in de straten voor de veiligheid van vrouwen. Als ik van de gemeenteraad naar huis wandel, is het donker.

Mannen doen dan al eens vervelend.

We leven in het tijdperk van #metoo en u kaartte ook al aan dat seksisme erg aanwezig blijft in de politiek. U bent een knappe en trotse vrouw met een uitgesproken stijl. Levert dat veel seksistische overlast op?

KANKO: Dank u. Ik heb mijn deel

gekregen ja, van seksisme én racisme. Ik herinner me mijn eerste lokale MR-vergadering waar een dikke oude man achter me met zijn buurman sprak. Celle-là, je vais me la faire. ‘Die ga ik eens pakken.’ De man die hij aansprak is nu een van mijn grootste supporters binnen de MR. Zo zie je dat niet alle mannen dezelfde zijn. Ik vind het belangrijk dat vrouwen getuigen. Het zijn die verhalen die mensen raken en dingen in beweging brengen, veel meer dan de cijfers over seksuele intimidatie. Ik heb zelf ook gemerkt dat het feit dat je je verzorgt en optut voor sommigen betekent dat je dom bent. Ik ben nu eenmaal een vrouw en doe dat supergraag en zal dat blijven doen. Mannen genieten daar trouwens ook van hoor. Ik hoor ze soms aan de koffieautomaat. ‘Mijn baard, ik weet het niet goed, zou ik hem laten groeien?’ (lacht). In de politiek lijkt er wel een ongeschreven code dat je je vrouwelijkheid moet afleggen om vooruit te geraken. Daar doe ik niet aan mee. We moeten geen mannelijke code overnemen, maar onze eigen code meebrengen.

BRUZZ | DE VERHALEN

tie hebben. In werkelijkheid is het een project van CD&V-minister van Justitie Koen Geens, dat een vraag van verschillende verenigingen beantwoordt. De bedoeling is om een bijkomende drempel te leggen voor woonstbetredingen, want het zal nu eerst door een onderzoeksrechter moeten worden goedgekeurd. Maar dat hoor je niet in het debat. Die woonstbetredingen gebeuren nu al hoor.

Ik las hoe u het in een interview over de Deense man had, die geen bloemen meer durft te geven uit angst dat het als te machistisch wordt ervaren. Waar situeren de Belgische mannen zich?

KANKO: Hier zitten vrouwen toch

vaak nog in een afwachtende positie.

Maar als je gelijkheid en vrijheid belangrijk vindt, zullen we als vrouwen toch ook initiatief moeten nemen. If you take your freedom, you share the bill. Ook op restaurant hoort de rekening delen er dan bij.

14 FEBRUARI 2018

I 15

Neerpede verliest terrein, maar mikt op duurzaamheid

BRUZZ | DE VERHALEN

‘Zonder landbouw geen Neerpede’ De stad komt opnieuw een stap dichter bij Neerpede. Langs de Ketelstraat wordt een volledig nieuwe wijk gebouwd die een deel van de groene zone inneemt. Maar het moet een duurzame zone worden. — TIM SCHOONJANS, FOTO’S IVAN PUT

D

e stad drukt steeds harder op Neerpede. Die woorden van Gaëtan Van Goidsenhoven (MR), Anderlechts schepen van onder meer Duurzame Ontwikkelingen en Stedenbouw, zijn letterlijk te nemen. Wie langs de Appelboomstraat rijdt, ziet hoe de wijk Goede Lucht uitgebreid wordt met appartementen. Ga je nog wat verder, dan duiken in de verte de woonblokken op die deel uitmaken van Erasmus Gardens. Het jarenlange protest tegen dergelijke projecten is vandaag gaan liggen. De tegenstanders zien er zelfs het positieve van in.

“Binnenkort wonen hier drie- of vierduizend mensen die zich net als ik zullen inzetten voor het behoud van Neerpede,” stelt Steven De Ridder, directe buur van Erasmus Gardens en lid van Neerpede Blijft, dat er jarenlang actie tegen voerde. “Daar ben ik van overtuigd. Ze

16

I

14 FEBRUARI 2018

“Binnenkort wonen hier drie- of vierduizend mensen die zich net als ik zullen inzetten voor het behoud van Neerpede” STEVEN DE RIDDER BUURTBEWONER

komen in het groen wonen en willen dat niet zien verdwijnen.”

“Ach, je moet voort met je leven, anders maak je jezelf kapot,” zegt De Ridder. “Je kunt er nu niets meer aan doen. Een grote kwaliteit van de mens is de mogelijkheid om zich aan te passen. Je moet naar de opportuniteiten kijken, zoals de voorzieningen die hier binnenkort zullen zijn. Ik hoop wel dat dit het laatste grote bouwproject is in Neerpede en dat er binnenkort een statuut wordt gevonden.”

DUURZAME ZONE Zo’n statuut voor de groene long vinden is een belangrijk streefpunt van Van Goidsenhoven. Al sinds hij in 2007 burgemeester van Anderlecht werd, zet hij zich in voor Neerpede. En dat was hoognodig. “Tijdens mijn mandaat als burgemeester merkte ik dat er geen plan was voor

BRUZZ | DE VERHALEN

Stadsontwikkeling

Neerpede. Die zone behouden was blijkbaar voor niemand een doel. Nochtans is het in mijn ogen een van de laatste grote duurzame ruimtes in Brussel. Een beetje de tegenhanger van het Zoniënwoud in het westen van het gewest, al loopt elke vergelijking natuurlijk mank.”

“Al sinds de jaren tachtig merk je dat landbouwers de zone verlaten. Minder duurzame activiteiten namen die ruimte in.

Daarom deed ik een paar jaar geleden een voorstel om de creatie van een natuurpark te overwegen, maar dat plan is afgeschoten. Het college steunde me wel, maar op gewestelijk vlak was er geen interesse. Het belang van Neerpede leek er niet echt bekend te zijn.”

Van Goidsenhoven verloor na de verkiezingen van 2012 zijn burgemeesterssjerp, maar kreeg als schepen wel bevoegdheden die passen

binnen zijn ambitie om Neerpede beter te beschermen. En dat lijkt ook steeds beter te lukken. Zo is het ‘Groen en blauw huis’ in Anderlecht uit de grond gestampt, dat de bescherming en landelijke roeping van Neerpede aanmoedigt door uiteenlopende projecten te ontwikkelen.

Onlangs begon de bouw van een stadsboerderij in de Ketelhoeve, aan de vijvers van Neerpede. Dat gebeurt in het kader van het project BoerenBruxselPaysans, waarmee het

gewest meer duurzame landbouw binnen de gewestgrenzen installeert. Ter plaatse komen er een verkooppunt van biovoedsel, een biorestaurant en ruimtes voor workshops rond voedselverwerking. Op de aanleunende velden komen er onder meer een teeltzone en een site voor bijenteelt.

“Europese middelen (van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, red.) die we konden binnenhalen en die grotendeels gebruikt worden voor de ontwikkeling van de 14 FEBRUARI 2018

I 17

Duurzaam Neerpede

BRUZZ | DE VERHALEN

“Nog altijd zijn er mensen die denken dat meer verkavelingen mogelijk zijn,” zegt schepen Gaëtan Van Goidsenhoven.

Met een verbeterde waterkwaliteit van de Neerpedebeek, kan de biodiversiteit zich herstellen.

18

I

14 FEBRUARI 2018

BRUZZ | DE VERHALEN

stadsboerderij, waren in mijn ogen een sleutelmoment,” zegt Van Goidsenhoven. “Dat geld wordt ingezet om landbouw opnieuw in te voeren in de zone. Dat is belangrijk: als de landbouwers verdwijnen, kan de zone alleen maar een groot park worden of zouden er nieuwe bouwprojecten ontwikkeld kunnen worden. Geen landbouw betekent geen plattelandskarakter. En zonder plattelandskarakter geen Neerpede. Dan is het veroordeeld om te verdwijnen, en dat willen we voorkomen.

Dit moet een van de zones worden waar voeding wordt geteeld voor Brusselaars.”

MONSTER VAN LOCH NESS “Voor Erasmus Gardens hebben we gekozen om in dialoog te gaan. Aanvankelijk werd er gesproken van een woontoren tot twintig verdiepingen. Bon, het project komt er, nu is de inzet om de drie- tot vierhonderd overige hectaren te behouden. Ik ben blij te zien dat het gewest zijn geweer van schouder heeft veranderd en interesse toont in Neerpede.”

De vooruitzichten voor de zone zijn positiever dan een paar jaar geleden, maar er is nog altijd geen enkele garantie dat het natuurlijke karakter behouden blijft. De honger van bouwpromotoren is niet gestild. En de geruchten dat voetbalclub Anderlecht een nieuw stadion hoopt te bouwen in Neerpede, blijven eveneens rondwaren. “Anderhalf jaar geleden

kwam een promotor mij zeggen dat hij percelen in Neerpede had gekocht en erop rekende dat het bouwzone zou worden, zodat hij er een project kon ontwikkelen. Daar kwam mijn haar toch even van recht. Nog altijd zijn er mensen die denken dat een verkaveling mogelijk is. Die grote appetijt van bouwheren zie je rond de zone. Er zijn nog weinig gebieden buiten de groene zone waar niet wordt gebouwd.”

“Wat voetbalclub Anderlecht betreft: dat is al jaren bezig. Het is een beetje een monster van Loch Ness. Eerlijk gezegd: een stadion is voor mij niet realistisch. Misschien had dat vijftien of twintig jaar geleden wel gekund, toen Neerpede nog fragiel was en er veel mogelijk was. Het is weinig geloofwaardig om hier een mastodont neer te zetten met een zee van parking, maar de koppigheid van mensen mag je nooit onderschatten.”

PROPERE PEDE Om dergelijke bedreigingen aan te kunnen, werkt de schepen nog steeds aan een statuut.

Die gesprekken verlopen beter dan in het verleden. “Het is goed om te zien dat Neerpede deel uitmaakt van het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling. Ik blijf mij inzetten voor het statuut en heb daar interessante gesprekken over met Brussels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) en haar kabinet. We blijven eraan werken in een goede

sfeer. In mijn ogen zou het een statuut moeten worden dat tussen dat van de klassieke groene zone en dat van een beschermd natuurreservaat ligt. Het zou de duurzaamheid van Neerpede consolideren, want het geeft garanties.

Wanneer de beslissing over het statuut er zal komen, weet ik niet, maar we komen in elk geval dichter bij de onomkeerbare bescherming van Neerpede.”

Niet alleen een prestigeproject als de stadsboerderij moet Neerpede de nodige positieve aandacht geven. Waterintercommunale Vivaqua voert er rioolwerken uit om de waterkwaliteit te verbeteren, want de kwaliteit van de Pede (Neerpedebeek) is op sommige plekken ondermaats. Dankzij die verbeteringen kan de biodiversiteit zich herstellen. Zo is onlangs ook een gebied van zowat een hectare beschermd langs de Koeivijverstraat om de natuur in eer te herstellen.

“Neerpede zit in een positieve spiraal, ja,” stelt Van Goidsenhoven. “Tien jaar geleden had ik getekend voor wat we nu al hebben bereikt.

Maar we moeten voorzichtig blijven. De gewestelijke autoriteiten moeten ervoor zorgen dat de zone beheerd en begeleid wordt. Als er geen statuut komt om de zone te beschermen, kan je niet uitsluiten dat beheerders het in de toekomst toch in hun hoofd krijgen om gebieden te verkavelen. En dat zou doodzonde zijn.”

14 FEBRUARI 2018

I 19

Opinie

Forum & lezersbrieven

lezersbrieven@bruzz.be Euthanasie Willem Lemmens (UAntwerpen) is naar eigen zeggen een duidelijk tegenstander van euthanasie. Die houding is te respecteren, maar niet de wijze waarop hij ze voortdurend opdringt aan anderen. Zo wil hij met alle mogelijke middelen zijn gelijk halen door onder meer op de man en niet op te bal te spelen. Volgens hem schrijf ik alle kritiek op euthanasie bij psychiatrische patiënten toe aan een kleine groep fanatici (BRUZZ 1601).

Hij weerlegt dat door een website te vermelden waarop tweehonderd mensen hebben ingetekend. In mijn interview verwijs ik echter enkel naar ‘fanatiekelingen’ die de Daily Mail hebben ingelicht over mijn studiereis met Lydia Chagoll over waardigheid en existentieel lijden naar Auschwitz.

Hierin werd ik Dr Death genoemd.

Vervolgens zou ik misleidend zijn door

te stellen dat een euthanasievraag bij jongeren altijd uitmondt in een herroeping van die vraag. Ik heb enkel gezegd dat steeds dezelfde jonge mensen, die in de media kwamen en nog in leven zijn, in een hetze door de tegenstanders worden opgevoerd. Ik heb geen uitspraak gedaan over mogelijke andere, maar voor mij onbekende casussen.

Zijn strafste bewering is echter dat ik verzuim te verduidelijken dat ‘uitbehandeld zijn’ geen medisch begrip is. Los van het feit dat elke student geneeskunde haarfijn kan uitleggen dat ‘uitbehandeld zijn’ synoniem is voor ‘ongeneeslijk zijn’, wordt in mijn interview het begrip ‘uitbehandeld zijn’ zelfs nergens geciteerd.

Graag nogmaals een oproep tot een zindelijk debat zonder mij te beschuldigen van ‘pertinent de waarheid te verdoezelen’.

Positief nieuws is wel dat BRUZZ blijkbaar ook in Antwerpen wordt gelezen.

Wim Distelmans (VUB)

Parking

Dat is toch om gek van te worden!

Nog zo’n autogekken-stompzin.

Mijnheer Van Avermaet van VOKA pleit ervoor het openbaar vervoer gratis te maken voor autobestuurders die hun wagen achterlaten op een opstapparking (BRUZZ 1602). Zo

iemand moet er dus voor beloond worden een auto te hebben die hij daar kan parkeren.

Als iemand die het al 48 jaar zonder rijbewijs en zonder auto doet, moet ik dan wél blijven betalen voor de MIVB, ik moet dus volgens de VOKA-logica bestraft worden?

Heeft iemand een auto voor mij die ik op de overstapparking van Dilbeek kan inbetonneren om een gratis MIVB-kaart te krijgen?

Malte Woydt, Schaarbeek

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bruzz.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, - manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Bij een politieinval bij Globe Aroma werden zeven mensen zonder papieren opgepakt.

Advocaat Fernand Keuleneer over politiecontrole bij Globe Aroma

‘Cultuursector is geen rechtsvrije ruimte’

A

fgelopen vrijdag vielen de federale en Brusselse politie binnen bij Globe Aroma, de kunstenorganisatie in de Moutstraat. De vzw is al vijftien jaar een laagdrempelige artistieke vrijplaats waar vluchtelingen en nieuwkomers samen met andere Brusselaars kunst maken, onder de leiding van een professionele kunstenaar. Naar de verblijfspapieren van de deelnemers of artiesten wordt niet gevraagd. De vzw krijgt subsidies van Vlaanderen, Brussel-Stad en het Brussels Gewest.

Volgens de politie betrof het een controle van de arbeids- en fiscale inspectie in het kader van het Kanaalplan, dat na de aanslagen opgesteld werd. Om dekmantels van terrorisme en criminaliteit op te sporen worden vzw’s gecontroleerd. Maar bij de actie werden ook zeven mensen zonder papieren opgepakt, twee van hen werden naar een gesloten centrum gebracht, de anderen werden vrijgelaten, maar een aantal kreeg een bevel om het grondgebied te verlaten.

De politie-inval veroorzaakte grote opschudding binnen de Brusselse culturele wereld. In De Standaard schreef een tiental culturele zwaargewichten, onder wie Guy Gypens van het Kaaitheater, Myriam Stoffen van Zinneke Parade, Michael De Cock van KVS en Dirk De Clippeleir van de AB, een open brief. Ze klagen vooral het machtsvertoon aan dat gepaard ging met de politieactie en wijzen op de toenemende schizo-

frenie: de overheid roept culturele organisaties op om mee te werken aan de integratie van nieuwkomers en geeft daarvoor ook subsidies, vervolgens valt de politie binnen bij een van die organisaties zodat geen vluchteling er zich nog durft te vertonen. Weg is die creatieve veilige haven.

© PHOTONEWS

“Mensen die hier niet wettelijk zijn, begaan een misdrijf en dat mag opgespoord worden, ook in de culturele sector” FERNAND KEULENEER ADVOCAAT

In een opiniestuk in De Morgen benadrukt De Cock nogmaals: ‘Theaters en cultuurhuizen horen een veilige wereld te zijn.’

Advocaat Fernand Keuleneer heeft een hoop vragen bij de manier waarop de controle vrijdag gebeurd is. “Is die inspectie wel volgens de regels gebeurd? Dat moet grondig onderzocht worden,” vindt hij.

“Anderzijds, de cultuursector is geen rechtsvrije ruimte, ook niet voor die vzw’s die werken met vluchtelingen en nieuwkomers.”

Organisaties kunnen volgens Keuleneer met grote groepen mensen van buitenlandse origine werken: erkende vluchtelingen, mensen die een asielaanvraag ingediend hebben, mensen die in ons land zijn met een humanitair visum. “Maar niet met mensen die hier niet wettelijk zijn, zoals de transmigranten of zij die een bevel kregen om het grondgebied te verlaten. Zij begaan namelijk een misdrijf en dat mag opgespoord en gesanctioneerd worden, ook in de culturele sector. De sector moet dat aanvaarden.”

Betekent dat dat de vzw’s die werken met vluchtelingen nu telkens de identiteitspapieren van de mensen die er over de vloer komen moeten controleren? “Wie om humanitaire redenen hulp verleent, is niet strafbaar. Maar solidariteit is niet vrijblijvend,” zegt Keuleneer. “Wie mensen die zich in een onwettelijke situatie bevinden opvangt, moet beseffen dat hij daar last mee kan krijgen, dat er controles kunnen zijn.

Dat geldt ook voor de burger die transmigranten in huis neemt. Het is niet omdat je je ontfermt over iemand die een misdrijf heeft gepleegd, dat er daardoor immuniteit is. Die mentaliteit zie je steeds vaker: ik ben solidair en omdat ik solidair ben, mag de wet niet toegepast worden. Waarmee ik de mensen die solidair zijn, niet wil veroordelen. Maar er zijn gevolgen.”

14 FEBRUARI 2018

BRUZZ | DEBAT

Na de politieactie bij de vzw Globe Aroma is de verontwaardiging binnen de Brusselse culturele sector groot.

‘Weg is die veilige creatieve haven,’ klinkt het. Advocaat Fernand Keuleneer nuanceert: “De cultuursector is geen rechtsvrije ruimte.” — BETTINA HUBO

I

21

Reportage

Senioren getuigen over hun late liefde voor Brussel

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Oude dag in de grootstad

Traditioneel trekken veel gepensioneerden naar de kust, of naar het zuiden. Maar er zijn ook actieve senioren die na hun carrière de grootstad opzoeken.

Drie koppels getuigen over hun opmerkelijke verhuizing.

— SARA DE SLOOVER EN LAURENT VERMEERSCH, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

22

I

14 FEBRUARI 2018

‘Brusselse Vlaming of Vlaamse Brusselaar?

E

en pensioen in het groen zagen Louis (77) en Claire (71) Gysen-Vanderhallen in 2000 niet zitten. Ze woonden in het Limburgse Bree, maar droomden van een tweede leven. En dan kwam Brussel meteen in zicht. De Gysens zijn grote liefhebbers van klassieke muziek, houden van een groot cultureel aanbod, en kenden de stad al een beetje omdat hun dochter er had gestudeerd.

“Maar de stap ook echt zetten is een lang mentaal proces,” zegt Louis. Ze namen een abonnement op Brussel Deze Week. Trokken geregeld naar de opnames van De Zevende Dag. “Aansluitend waren er gegidste wandelingen, en zo leerden we de stad beter kennen. Op een van die wandelingen hoorden we over de GOMB (intussen Citydev, red.).”

“Daarna hebben we jaren gewacht, alle bustours van Wonen in Brussel meegedaan, veel bekeken,

“We hebben onze meubels weggedaan en zijn opnieuw begonnen” CLAIRE VANDERHALLEN

Claire: “Onze zoon woont in Mechelen, en onze dochter heeft na onze verhuizing een flat in ditzelfde blok gekocht. Later is ze naar Huizingen verhuisd, maar ze werkt wel nog altijd in Brussel.”

Allebei flink een eind van Bree, dat op meer dan anderhalf uur rijden ligt. “Als onze oudste kleindochter van 13 een voetbalmatch hier in de buurt speelt, gaan we kijken. Dat zou vanuit Bree niet zo makkelijk zijn. En elke vrijdag gaan we op ons jongste kleindochtertje passen, in Huizingen.”

Als er al een licht dissonante noot zit in hun loflied, zijn dat de vele sluikstorters in de buurt. En bij

‘Een vakantiegevoel’

W

illy De Smet (68) en Dany Gysenbergh (67) leerden elkaar kennen aan de Vrije Universiteit Brussel, maar installeerden zich na hun studies in Tienen, waar zij werk vond. Hij pendelde jarenlang naar Brussel met de trein. Na hun loopbaan besloten ze naar Brussel te verhuizen.

“Mijn ouders waren ondertussen overleden dus was er niets meer dat ons in Tienen hield,” vertelt Dany, die opgroeide in Hoegaarden.

Het duurde wel nog enkele jaren voor ze een geschikt appartement vonden, aan de Hooikaai.

“We hebben heel wat plaatsen bezocht. We wilden een plek met een zeker comfort en waar alles dichtbij is, zodat we ook als ik niet meer met de auto zou rijden alles kunnen blijven doen wat we graag doen. Hier hebben we theaters op wandelafstand, maar ook een bakker en een slager, een apotheek …”

“Voor mij moest het ook een brede straat zijn met licht en lucht, maar zonder te veel verkeer”, zegt Willy, afkomstig van Anderlecht. “Dan heb je al niet veel opties, zeker niet in het centrum (grijnst).”

Ondertussen wonen ze vijf jaar in Brussel en denken ze niet aan verhuizen. “Er is altijd spektakel, we vervelen ons niet,” aldus Willy.

▲

tot we iets vonden dat ons echt aanstond.” In 2009 kwam er een GOMB-aanbod dat het Limburgse koppel niet kon afslaan: een nieuwbouwappartement op de bovenste verdieping van een torenflat aan de Ninoofsepoort, net naast het kanaal. “Het gevoel van een nieuw begin heeft zich ook vertaald in het materiële,” zegt Louis. “We hebben al onze meubels weggedaan en zijn helemaal opnieuw begonnen.” Claire (stralend): “En we voelen ons daar heel goed bij.”

Vanaf hun terras op de zevende verdieping kunnen Claire en Louis het Atomium, de basiliek, de

Up-sitetoren, en de karakteristieke kerktoren van het Hertogin van Brabantplein zien liggen. Onder hen: druk verkeer op zowel water als land, en de bouwwerf van het toekomstige park. Het MIMA ligt aan de overkant van de vaart.

Ze zijn de oudsten in het gebouw, waar ze alle buren kennen. “Er moet iemand de oudste zijn, hé,” lacht Claire. “Ik heb geen heimwee gehad of zo,” vult Louis aan. “Onze buren in Bree zeiden: ‘Je gaat daar niemand kennen!’ En dan antwoordde ik bij wijze van boutade: ‘Dat is niet erg, we weten waar de Aldi en de Lidl liggen (lacht). Wij zijn een koppel dat niet in de zetel blijft zitten. We trekken eropuit en leggen contact.

Dat moet je ook wel doen als je verhuist.”

Louis gaat naar de markt in Molenbeek. Claire: “En daar kent iedereen hem. Ze roepen al: ‘Hé chef !’ als hij aankomt.” “Omdat ik altijd Nederlands praat, beginnen ze al automatisch in het Nederlands,” zegt Louis Claire: “Toch mooi hé.”

Ze zijn vol lof over het ‘fantastische aanbod’ van het Brusselse Ouderenplatform. Claire: “Maandag ga ik zwemmen met vriendinnen, dinsdag boksen, ’s woensdags is het tijd voor senioretics, donderdag pilates.” Louis: “We zijn vaste gasten bij het Poëziecafé, bij het Jazzcafé, de proeverijen van klassieke muziek.

We gaan ook graag naar de reisreportages.” Om een volgende bestemming uit te kiezen? Louis (lachend): “Het zijn vaak plekken waar we al zijn geweest.”

Ze gaan naar lezingen van het Davidsfonds, zijn lid van de Vlaamse Club, trekken geregeld naar concerten in de Bozar, de Munt of Flagey. Claire: “We hebben weken waarin we ’s avonds elke avond weg zijn.” “Zoals je in het mooi Nederlands zegt: Wij hebben soms l’embarras du choix,” knipoogt Louis.

Dat hun kinderen naar het centrum van het land waren verhuisd, heeft ook meegespeeld.

uitbreiding de ingewikkelde bestuursstructuur die de jacht op de daders bemoeilijkt. Ging Louis eens een dader mét nummerplaat aangeven, bleek het illegale stort nét in een andere politiezone te liggen.

“Ik zei: ‘Ik doe de moeite om hier aangifte te komen doen, ik ga dat niet ergens anders herhalen. Je stuurt het maar door.’ Onbegrijpelijk.”

Voelen ze zich na negen jaar Brusselaars? Claire: “Dat is nu iets dat ik niet weet.” “Ik heb er altijd problemen mee. Ben ik nu Brusselse Vlaming of Vlaamse Brusselaar?” vraagt Louis zich af. “We zijn wie we zijn. Op reis bedenken we dikwijls dat we op die plek ook hadden kunnen wonen,” zegt Claire. Louis: “Je kunt me overal zetten, behalve op een onbewoond eiland.” Claire: “Als hij naar de containers beneden gaat …” Louis: “Beetje toezicht houden …” Claire: “… dan duurt het soms heel lang voor hij terug is.

Heeft hij weer een praatje geslagen met een paar buren (lacht).”

14 FEBRUARI 2018

I 23

Senioren getuigen over hun late liefde voor Brussel

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

▲

“Toen we verhuisden, wilde ik alle straten van Brussel aflopen, maar ik denk niet dat het zal lukken.”

“Er is zoveel te doen”, zegt Dany. “Je moet je nooit afvragen of je ergens gaat kunnen eten, je kan altijd naar de film of een concert, in de zomer is er Brussel-Bad, in december de kerstmarkt hier om de hoek … Er zijn prachtige parken ook. We hebben nog niet alle musea gezien en er komen er nieuwe bij. Er zijn ook altijd nieuwe tentoonstellingen. Daar komt geen einde aan.”

“We hebben niet echt een favoriete plek. We ontdekken graag voortdurend nieuwe dingen.

Het toffe is ook dat je continu alle talen hoort.

Dat geeft een vakantiegevoel.”

In Brussel wonen ze ook dichter bij hun kinderen. “Onze zoon woonde hier al in het centrum en onze dochter woont in Strombeek,” aldus Dany. “Sinds we hier wonen zien we ze meer. Het is vooral makkelijker voor hen, omdat ze niet zo ver moeten gaan. Vroeger moesten we op voorhand afspreken, nu kunnen we even bellen als we in de buurt zijn

en springen we binnen als het past. Maar ik moet soms toch nog zeggen: Leef je nog (lacht)?”

En de vrienden uit Tienen? Die komen nu al eens naar Brussel. Zo zijn Willy en Dany een beetje ambassadeurs van de hoofdstad. “We laten ze andere kanten van Brussel zien en dan ontdekken ze dat Brussel ook tof een aangenaam kan zijn,” zegt Dany. “Na de aanslagen kregen we heel wat telefoons om te vragen of we oké waren. Alsof heel Brussel getroffen is zodra er iets gebeurt.”

Willy vult aan: “De Vlaamse media overbelichten maar al te graag de negatieve kanten van de hoofdstad.”

De mindere dingen in hun buurt zijn het zwerfvuil en de straatprostitutie, maar daar kunnen ze mee leven. “We hebben er geen last van,” zegt Dany. “Ik voel mij ook niet onveilig ’s avonds op straat. Metrostation IJzer is dan niet de meest aangename plek, maar op straat kom je altijd mensen tegen, is er leven. In Tienen is het doods na 18 uur en zal niemand je kunnen helpen als er je iets overkomt.”

“We ontdekken graag voortdurend nieuwe dingen,” zegt Dany Gysenbergh.

‘Dit is ons buitenverblijf’

C

arlo Valkenborgh en Ingrid Verbeemen vierden vorig jaar hun zestigste verjaardag en kunnen zich sinds een halfjaar ‘weekend-Brusselaars’ noemen. Ze kochten een appartementje in het hart van de stad, vlak bij Sint-Goriks. “De eerste keer zijn we hier blijven slapen na Bal National,” vertelt Ingrid. “Andere jaren gingen we daar ook naartoe, maar dan moesten we nog terug naar Hasselt rijden.”

Carlo: “Nu konden we gewoon te voet naar huis, fantastisch!”

Enkele weken later speelde U2 in het Koning Boudewijnstadion. “Ik ben daar alleen naartoe gegaan, met enkel het ticket, mijn identiteitskaart en 20 euro op zak,” zegt Ingrid. “Ik ben tot het einde gebleven en was om halftwaalf thuis met de metro.” Carlo: “Terwijl we vroeger soms pas tegen 3 uur thuis waren omdat we de auto moesten zoeken en de files trotseren.

Dan is dit een elegante oplossing.”

De keuze voor Brussel kwam niet uit de lucht vallen. Carlo zat lang geleden op kot in Brussel toen hij fotografie studeerde aan Sint-Lucas.

“We kenden elkaar al van in Hasselt en ik kwam af en toe langs,” zegt Ingrid.

“Dat was een fantastische tijd. Daarna zijn we jaren niet geweest, tot onze zoon een jaar of zes was. Het was de tijd van Jurassic Park en hij wilde de dino’s zien in het Museum voor

TRENDWATCHER HERMAN KONINGS

‘Hippe babyboomers met geld’ “Er trekken nog altijd meer Brusselaars tussen 55 en 69 de stad uit dan er naartoe komen,” legt demograaf Patrick Deboosere (VUB) uit. Jaarlijks gaat het om zowat 2.500 emigranten, blijkt uit cijfers van het Brusselse Instituut voor Statistiek en Analyse (BISA). “Voor een deel gaat het om de typische ‘pensioenmigratie’, naar de kust en de Ardennen.” Maar tegelijk tonen de BISA-cijfers ook een geleidelijk groeiende groep

24

I

14 FEBRUARI 2018

gepensioneerden die de omgekeerde beweging maakt. Zij komen van elders in België pas in Brussel wonen na hun 55e. In 2005 waren ze met een duizendtal, sinds 2010 gaat het om ongeveer 1.300 ouderen, in 2016 waren ze zelfs met 1.450.

Het zijn leden van de zogenoemde babyboomgeneratie, die volwassen werd in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.

“Ze zijn opgegroeid met de popcultuur,” zegt trendwatcher

“Zelfs als je gewoon uit het raam kijkt, is er altijd iets te zien” INGRID VERBEEMEN

Herman Konings. “Ze schopten tegen de schenen van de gevestigde orde. Velen identificeren zich daar nog mee, ook al is het nu misschien seks, prescription drugs & rock-’n-roll (lacht). Ze willen allemaal jong sterven, maar wel zo laat mogelijk. Ze trekken naar de stad omdat ze actief willen blijven en nieuwe dingen willen blijven beleven. De stad kan ook een troostplek zijn voor ouderen die gescheiden zijn of hun

partner verloren: er is altijd afleiding.”

Beleven. Na hun carrière hebben ze er niet alleen de tijd, maar ook de middelen voor. “De babyboomers waren vaak tweeverdieners. Ze hebben in veel gevallen de kans gekregen om te studeren en werkten in de kenniseconomie of als ambtenaar. Hun besteedbaar inkomen is 2,5 keer zo groot als dat van de vorige generatie, geboren voor de Tweede

Natuurwetenschappen. Ook het Atomium fascineerde hem. Sindsdien zijn we blijven komen in weekends en tijdens vakanties.”

Zich na de studies in Brussel vestigen zagen Carlo en Ingrid echter niet zitten. “We vonden allebei werk vlak bij huis, en waren ook wel honkvast,” zegt Carlo. “We zouden dat toen niet gedurfd hebben en onze ouders zouden dat niet fijn gevonden hebben,” aldus Ingrid. “Nu onze ouders allemaal overleden zijn, is er niets dat ons nog kon tegenhouden.

Het is ook dankzij hun erfenis dat we dit konden kopen. Bij de inrichting hebben we dingen van hen gerecupereerd.”

“Alles in het appartement vertelt een stukje van onze geschiedenis, er is een lamp van mijn ouders, een kastje gemaakt van hout uit een school waar Ingrid gewerkt heeft, een stukje van het oude Atomium dat we hebben gekocht … Alles bij elkaar voelt het als thuiskomen,” zegt Carlo.

Het koppel geniet met volle teugen van het stadscentrum en al wat het te bieden heeft op het vlak van cultuur, horeca en noem maar op. Voltijds naar Brussel verhuizen zien ze echter niet zitten, ook niet als ze over enkele jaren met pensioen gaan. “We komen bijna elk weekend, maar net niet vaak genoeg om het vakantiegevoel uit te schakelen,” zegt Carlo. “We willen liever niet het gevoel krijgen dat we hier wonen, ook al is het maar halftijds. We komen naar hier om onze voeten op de salontafel te leggen. Dit is

Wereldoorlog.”

Het contrast met de vorige generatie is erg groot. Die hadden de crisis van de jaren 1930 en de oorlog meegemaakt en dragen soberheid hoog in het vaandel. De babyboomers daarentegen zijn opgegroeid met massaconsumptie. “Ze zijn gevoelig voor merken en zijn ook de eerste designgeneratie.

Voor de eiken meubels van hun ouders hebben ze geen plaats.”

Hoewel de babyboomers in hun

ons buitenverblijf, een veilige haven waar we naartoe kunnen als we er eens tussenuit willen.”

“Daarom wil ik hier geen wasmachine,” vult Ingrid aan. “Het is hoe dan ook onmogelijk om je hier te vervelen.

Er is zoveel te doen, overal. Zelfs als je gewoon uit je raam kijkt, is er altijd iets te zien.” Carlo: “Dat kan wel heel surrealistisch zijn. Deze winter hebben we hier een man gezien die eieren over zijn ontblote bovenlijf wreef. We hebben het opgezocht en het bleek te gaan om een reinigingsritueel.

Misschien had hij een scheve schaats gereden of zo (lacht).”

Behalve hun werk, houdt ook hun gehandicapte dochter Carlo en Ingrid door de week in Hasselt. “Luna heeft daar een stekje in een dagcentrum,” zegt Carlo. “We hebben daarvoor drie jaar op een wachtlijst gestaan.” Op haar manier geniet zij echter ook mee van het Brussels avontuur. “We gaan graag naar tentoonstellingen en daar leeft zij ook van op. Voor ons is het ook fijn om te zien hoe zij op kunst reageert.” De gezinssituatie heeft er ook mee toe geleid dat verre reizen niet voor de hand liggen. En dan is Brussel the next best thing. “Tot spijt van wie het tegendeel beweert, is Brussel onze enige grootstad,” aldus Carlo. “Je kan je hier in Parijs wanen onder de platanen van de Oude Graanmarkt, of aan de zee als je in de zon een garnaalkroket eet op het Sint-Katelijneplein. En daarna in Cuba als je daar dan ook nog een mojito bestelt. Wat moet je meer hebben (lacht)?”

actieve leven massaal de stad hebben genegeerd, worden ze erdoor aangetrokken zodra de kinderen het huis uit zijn. “Ze kennen de stedelijke vibe van hun vele citytrips en zoeken die nu weer op,” aldus Konings. “Op het platteland worden ze geconfronteerd met de eindigheid van het leven. Hun ouders wilden de gezinswoning pas verlaten als het tijd werd voor een verzorgingsinstelling, maar babyboomers zullen zelfs op

hun zeventigste niet aarzelen om te verhuizen als hun behoeften evolueren, of als ze gewoon willen veranderen om te veranderen.”

Vastgoedbedrijven spelen gretig in op de wensen van deze kapitaalkrachtige groep, met nieuwe studio’s, appartementen en, voor een later stadium, serviceflats. “We zien dat die vaak gekocht worden door deze groep. Het liefst nog in de hipste wijken van de stad.”

14 FEBRUARI 2018

I 25

Film

Luc Dardenne aan de vooravond van de heropening van Pathé Palace

‘Cinema maakt je slimmer’ B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Een cinematempel met een glorieus verleden herrijst uit zijn as. Pathé Palace, ooit ook bekend als arthousecinema Kladaradatsch!, heropent eind februari. Le Palace – zo heet de cinema nu – is de oogappel van regisseur en bestuurder Luc Dardenne. — JASMIJN POST EN GERD HENDRICKX

E

en film zie je eigenlijk twee keer: één keer op het scherm, en één keer als je er na afloop over praat met vrienden,” zegt Luc Dardenne. Volgens hem heeft Brussel Le Palace precies om die reden nodig. “Ik kwam in 1986 naar Brussel, en bezocht de Arenberg, Vendôme en UGC regelmatig, maar dat waren geen plekken waar ik naartoe ging om mensen te ontmoeten. Ik miste een cinema die meer deed dan films vertonen, een cinema die een lieu de vie is,” zegt hij in het Libanese restaurant Hora, waar hij een mezze eet met directeur van Le Palace Olivier Rey. Het restaurant is een van de buren van Le Palace, dat met zijn ingangen aan de Anspachlaan, Borgval en de Jules Van Praetstraat de schakel vormt tussen het centrum, het Sint-Goriksplein en de Dansaertbuurt.

GROOT SPEKTAKEL Le Palace is een project van lange adem, waar Dardenne sinds 2003 bij is betrokken. Toen koos de Franse Gemeenschap voor het voorstel van een groep mensen uit de filmindustrie die productiemaatschappijen Les Films du Fleuve, Artemis Productions, Zenab en distributeur Cinéart vertegenwoordigen. Vandaag de dag is Luc Dardenne voorzitter van de raad van bestuur van Le Palace, waarin verder ook onder anderen regisseuse Fien Troch zit.

26

I

14 FEBRUARI 2018

De cinematempel kent een woelige geschiedenis, die begint als het Franse bedrijf Pathé in 1913 architect Paul Hamesse de opdracht geeft om een flamboyante cinema te bouwen voor Brussel. Hamesse ontwerpt een zaal met ruimte voor 2.500 mensen, onderliggende concertbak, en een bar en restaurant. De architect maakt er een fabelachtige cinema van. Het succes laat niet op zich wachten, en jarenlang is het een van de bekendste zalen van Brussel.

In de jaren 1950 wordt de cinema herbouwd naar moderne smaak, en maken de balkons, decors en de plafonds grotendeels plaats voor een strakker interieur. De benedenverdieping wordt omgebouwd tot winkel voor elektrische huishoudapparaten. Pas jaren later krijgt het pand zijn oorspronkelijke functie terug. In 1998 heropent de cinema als Kladaradatsch!, Jiddisch voor ‘groot spektakel’. Het restaurant draait goed, de cinema iets minder en na twee jaar sluit het pand opnieuw.

De Kladaradatsch! komt in handen van de Franse Gemeenschap na een fel gemediatiseerde strijd tussen de ministers Bert Anciaux (SP.A, Vlaanderen) en Hervé Hasquin (MR, Franse Gemeenschap) over de aankoop van het gebouw. Het Théâtre National vindt er onderdak tijdens de verbouwingen op de

Jacqmainlaan. In 2003 volgt een projectoproep, en wordt project Le Palace gekozen. In 2010 zijn de vergunningen rond, en in 2012 wordt Olivier Rey als directeur betrokken en beginnen de werken.

PREMIÈRES IN BRUSSEL Inmiddels is het pand bijna klaar voor de opening. Op de plaats waar de kassa komt, hangen kleurrijke lampen. In het restaurant is de houten bar al klaar, in een ruimte waar het stof nog op de grond ligt.

Hier komt een doorlopend buffet vol maaltijden die dagelijks worden bereid met biologische streekproducten, en een bar met artisanale bieren. Boven is ook de kiosk en zitruimte om te werken of met vrienden te wachten tot de film begint zo goed als af, net als het pronkstuk van de cinema: de historische receptiezaal die nog in oorspronkelijke staat is. Op die plek kunnen regisseurs en acteurs na afloop van een avant-première elkaar en het publiek ontmoeten.

‘Een film moet je in een zaal zien’ Is er wel een publiek voor de films die Le Palace zal programmeren? Of zullen de nieuwe zalen niets meer doen dan het bestaande publiek uit de andere cinema’s in het centrum trekken, zoals Cinema Galeries, Aventure, Actor’s Studio en Cinema Nova?

Dardenne en Rey denken van niet. “We hebben ons gebaseerd op een marktstudie in Toulouse en

Bordeaux, waaruit bleek dat arthousefilms in een grote stad vijftien procent van de cinemabezoekers trekken,” legt Rey uit.

“Omgerekend naar Brussel en omgeving, komt dat neer op 450.000 bezoekers. Vandaag trekken filmhuizen ongeveer 300.000 mensen. Er is nog een marge van 150.000 bezoekers.” Dit jaar rekent Le

© BART DEWAELE

“We willen grote avantpremières naar Brussel halen,” zegt Dardenne. “Die eerst in Brussel te zien zijn, en dan pas in Gent.

Zeker niet alleen Franstalig, maar ook Vlaamse films, zoals Home van Fien Troch. Voor die avantpremières willen we zo vaak mogelijk iemand uitnodigen. De muzikant die de muziek voor de film gemaakt heeft, bijvoorbeeld, of de regisseur. Dat moet een gewoonte worden, zodat de mensen hiernaartoe komen omdat

“Netflix heeft 125 films geproduceerd.

Kan je daar één titel van opnoemen?”

LUC DARDENNE REGISSEUR EN BEZIELER VAN LE PALACE

Palace op 110.000 bezoekers, over drie jaar zijn dat er 125.000 en op termijn tot 150.000, de schoolbezoeken meegerekend. Ook wil Le Palace niet concurreren, maar samenwerken met andere cinema’s en organisaties Brussel. “Als we bijvoorbeeld een heel goede Chinese film naar Brussel halen die heeft gedraaid op het festival in Cannes,

communiceren we dat aan Cinematek, zodat zij er een retrospectieve rond kunnen maken. Op die manier proberen we linken te leggen,” zegt Dardenne.

In een tijdperk waarin cinemabezoek globaal genomen licht afneemt, ligt het niet voor de hand om een nieuwe zaal te openen. De concurrentie met het beeldscherm thuis is groot.

ze bijna zeker weten dat er nog iets te doen is.”

Ook de prijs moet een belangrijke publiekstrekker worden. Wie een klantenkaart heeft, betaalt 6,25 euro per ticket, een studententicket kost 7 euro en een gewoon ticket 8,50 euro. Hoewel de cinema een project is van de Franse Gemeenschap, ontving het ook subsidies van Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD).

Le Palace zet in op tweetaligheid, met de Nederlandstalige Fien Troch

“Netflix heeft 125 films geproduceerd,” verdedigt Dardenne. “Kan je daar één titel van opnoemen? Een film heeft de zaal nodig om naam te maken. Tenminste voor een week. Er zijn kritieken nodig, de mensen moeten ernaar gaan kijken.

Online kijken sommigen hem vandaag, anderen over tien dagen. Er komt geen communicatie over op gang. La salle, il la faut.”

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Regisseurs Luc Dardenne (rechts) en Fien Troch, en directeur Olivier Rey zijn drijvende krachten achter Le Palace.

in de raad van bestuur, en tweetalig ondertitelde films.

Le Palace mikt op een programmatie van zeventig procent arthousefilms tegenover dertig films voor een groter publiek. Verwacht dus films als Insyriated, waarin de Belgische regisseur Philippe Van Leeuw een inkijk geeft in het dagelijks leven van een Syrische familie, Jusqu’à la garde van Xavier Legrand, die een scheiding vanuit de ogen van een kind beschrijft, of de Japanse film Radiance over een man die langzaam zijn zicht verliest. Maar ook blockbusters zullen de weg naar de zaal vinden.

“We mikken op films die, hetzij door het thema, hetzij door de cinematografische technieken, de ogen van het publiek openen en de mensen aan het denken zetten,” zegt programmamaker Nicolas Gilson.

Hoe kan het ook anders, met Luc Dardenne als sturende kracht en zijn heilig geloof in de educatieve kracht van cinema. Le Palace zal dan ook samenwerken met de Brusselse buurthuizen, en hoopt zo een heel nieuw publiek naar de cinema te lokken. “Cinema is een kunstvorm die ontspant, maar waar je tegelijkertijd een beetje slimmer van wordt. Je vermaakt je, en je wordt aan het denken gezet,” zegt Dardenne.

JONGEREN Behalve op de werking rond de buurthuizen, wil Le Palace ook inzetten op een jongerenwerking.

Le Palace werkt daarvoor samen met ‘Écran large sur tableau noir’ aan Franstalige kant en ‘Jeugd en Film’ aan Nederlandstalige kant. “Wie zijn smaak ontwikkelt, begint voor zichzelf te denken. Dan kun je zeggen: dit vind ik goed, dat niet, in plaats van allebei van hetzelfde te houden. Je wordt meer een individu.”

Dardenne hoopt dat jongeren zo kennismaken met grote auteursfilms als die van Woody Allen, maar evengoed met minder toegankelijke films, zoals La belle et la meute.

Daarin beschrijft de Tunesische regisseuse Kaouther Ben Henia hoe een jonge vrouw vecht voor haar rechten en waardigheid nadat ze is verkracht.

“Het is een heel goede film,” benadrukt Dardenne. “We hebben leerkrachten ethiek of religie nodig die hun klas daar mee naartoe nemen en kijken of hun leerlingen niet geïnteresseerd zijn om daarna te discussiëren over de positie van de vrouw in Noord-Afrika.”

14 FEBRUARI 2018

I 27

ADVERTORIAL

Belgisch familiebedrijf bokst op tegen multinationals Topmerken Het is vandaag Valentijn. Het beste excuus om jezelf of je geliefde eens in de watten te leggen.

Ben je last minute nog op zoek naar een cadeau? Blijf weg van een doosje pralines of een boeket rozen en zoek het dichterbij. Denk eens aan die iets te kleine televisie, de koelkast die het regelmatig laat afweten, het koffiemachine wat traag doorloopt of de geluidsinstallatie die kraakt. Tijd om af te rekenen met deze dagelijkse frustraties. Trakteer jezelf of je geliefde vandaag nog op een elektronisch toestel. ElectroStock is een groothandelaar en winkelketen in

elektronica van topmerken (AEG, Bosch, Whirpool, LG, Samsung,…).

Alle producten die ze aanbieden hebben ze ook in stock. En dat aan de laagste prijzen.

Familiebedrijf met ervaring ElectroStock is een familiebedrijf dat kan opboksen tegen de grote multinationals door hun jarenlange ervaring in de trading sector.

Als internationale groothandel bevoorraadt ElectroStock de grootste retailers in Europa. Ze kopen huishoudapparaten van topmerken aan in grote aantallen,

waardoor ze de laagste prijs kunnen aanbieden in België.

Laagste prijzen ‘Lage prijzen’ is een reclamepraatje dat je wel vaker hoort. Maar bij ElectroStock roepen ze niet enkel dat ze goedkoopste zijn, ze garanderen het ook. Vind je ergens een betere prijs? Vertel het aan het team van ElectroStock, en ze geven je - mét de glimlach - hier bovenop tot 100 euro extra korting.

Geen zorgen, je hebt de solden in januari niet gemist. Bij ElectroStock ligt het anders. Zij doen niet mee aan de zogenaamde

‘koopjesperiode’. ElectroStock heeft immers elke dag, het hele jaar door de laagste prijzen in huis.

Meteen beschikbaar En dat is niet alles. Alle toestellen in de showroom zijn meteen beschikbaar. Want niets is zo vervelend als weken moeten wachten op je nieuwe wasmachine, wanneer thuis de vuile was zich opstapelt. Inpakken en wegwezen dus!

Passen al je aankopen niet in de auto? Geen zorgen, ElectroStock levert ook aan huis. Meer nog, ze installeren optioneel de toestellen volgens de regels van de kunst.

ELECTROSTOCK HEEFT NEGEN FILIALEN, WAARVAN TWEE IN BRUSSEL

(Stallestraat 162, 1180 Ukkel en Ninoofsesteenweg 543, 1080 Sint-Jans-Molenbeek bij Weststation)

ALLE INFORMATIE EN DE LAATSTE AANBIEDINGEN VIND JE TERUG VIA ELECTROSTOCK.BE

Michaël Bellon

Onze columnist trekt elke week naar een plek die tot de verbeelding spreekt

dinsdag 6 februari, 12u

Op 13 februari vierde de Ravensteingalerij haar zestigste verjaardag. Onder beperkte belangstelling mogen we wel zeggen, maar wij zijn de ondertussendoorsteek die in de flank van de Kunstberg werd geboord niet vergeten, en wensen hem bij deze het allerbeste.

De galerij is inderdaad een realisatie uit het magische bouwjaar 1958 - en meteen een van de weinige getuigen die de wederafbraak na dat wonderjaar hebben overleefd. Het is een werkstuk van het broederlijke architectenduo Alexis en Philippe Dumont, zo leert een koperen plaquette aan een van de uiteinden ons, ingehuldigd door de verder niet meteen in onze annalen gefixeerde burgemeester Cooremans.

Uiteraard heeft de Ravensteingalerij niet dezelfde grandeur of bijval als de meer dan honderd jaar oudere Sint-Hubertusgalerijen aan de voet van dezelfde heuvel. Maar als stedenbouwkundig vrij logische verbinding tussen het Centraal Station en het Paleis voor Schone Kunsten, is het onmiskenbaar een herkenbaar stuk overkapt Brussel dat vrij frequent wordt gebezigd.

Zoals in een smederij gesmeed, en in een zagerij gezaagd wordt, beoefent men in een gaanderij voornamelijk de stiel van het komen en gaan, en daartoe is deze indoorstraat uitermate geschikt. Ze biedt dagelijks duizenden mensen beschutting en rechtlijnigheid in een voorts nogal onherbergzaam en omslachtig stadsdeel, waar gekleineerde voetgangers eerder bijzaak zijn en nauwelijks platte grond op de plattegrond kunnen terugvinden. Het is ook niet zo’n onprettige gedachte dat je van eender welk metrostation in een uithoek van het gewest tot in de ingewanden van het PSK kan geraken zonder het zonlicht te hebben aanschouwd, tenzij dan even aan het eind van deze tunnel.

Daarnaast heeft Ravenstein ook als architecturaal geheel een sterke identiteit. De wat vervallen maar zelfbewuste portiek aan Kantersteenkant zet de toon voor een strak, glad en koel traject van koper en marmer, dat wat wordt opgewarmd door de beige hoofdtoon. De duisternis wordt bestreden door de

grote dimensies, en de transparantie van de glazen deuren en vitrines die spiegelen onder het licht van de glasdallen die de galerij overkoepelen. Ik ben daarom geen vragende partij voor het roze Japanse kerselaarmotiefje waarmee de koepel onlangs werd versierd, hoe subtiel die schakering ook is aangebracht.

Hoe staat het inhoudelijk? De recente bescherming en herwaardering heeft duidelijk tot gentrificatie geleid. De goed verstopte ambtenarenbarretjes zijn op twee na allemaal verdwenen. Ook de kledingwinkels die hun kapstokken gewoon in het midden van de gaanderij hadden staan, zijn inmiddels de pijp uit. Een slotenmaker overleeft, en er valt ook nog wat leegstand te noteren, maar verder wordt nu veel heil verwacht van koffiebars en artistieke hubs. Op de glazen geveltjes allittereert Cappuccino met Creative district.

De antieke Entrée des Bureaux/Ingang der Bureelen leidt vandaag naar moderne organisaties als Team Vlaamse bouwmeester, het NOB of Moussem. Ze delen allemaal min of meer dezelfde huisstijl als de organische supermarkt of bagelshop.

Het pronk- en sluitstuk van de overwelfde wandeling is natuurlijk de twee verdiepingen hoge, geritmeerde rotonde. Met trappenpartijen die langs weerszijden met een flukse draai in één keer het hoogteverschil van tien meter naar de verdieping van de Brusselse paleizen overwinnen, onder een duizelingwekkende hemel van concentrisch glas en beton. Dat de uitgang daarboven ietwat uit de as van de galerij ligt, doet je weleens twijfelen welke trap je nu zou nemen. En misschien is het daardoor dat je eigenlijk nooit de tijd hebt om tegen de klim op te kijken. Dat zou misschien anders zijn mocht de galerij eindigen in één brede massieve trap die al van in het begin van de galerij duidelijk zichtbaar op je lag te wachten. De broers Dumont hielden de klim uit het zicht om je dan verrassen met de korte pijn. Een geniale ingreep.

“Zoals in een smederij gesmeed wordt, beoefent men in een gaanderij voornamelijk de stiel van het komen en gaan”

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Ravensteingalerij

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/laptopia

14 FEBRUARI 2018

I 29

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

Theater is als een boterham voor het hart Mohamed Sultan Theatertechnicus/regisseur/acteur

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Ik wil liever niet nog eens praten over mijn vlucht uit Syrië. Bij elk interview gaat het bijna uitsluitend over hoe het is om vluchteling te zijn. Maar ik hou niet van dat etiket, het drukt een stempel op mij, en het kan de indruk wekken dat ik om medelijden vraag. Dat is het laatste wat ik wil. Het gaat goed met mij, ik ben sterk en probeer te leven zoals iedereen hier. Ik zou willen dat men mij in de eerste plaats ziet als een persoon, en graag ook als een kunstenaar als het kan (glimlacht).

Mijn hart ligt bij het theater. Al sinds mijn zestiende ben ik erdoor gebeten, toen ik nog in Syrië woonde. Ik zat er bij een toneelgezelschap, heb er pantomime gedaan en ook voor kinderen gespeeld. Ik was altijd een buitenbeentje, kon me totaal niet vinden in het klassieke schoolsysteem dat extreem autoritair was en leerlingen op een heel ongelijke manier behandelde. Je mocht er ook geen eigen mening op nahouden. Zelfs onze toneelvoorstellingen werden gecensureerd. Daar had ik op een moment genoeg van, en ik ben de straat opgegaan om te manifesteren voor verandering, voor meer vrijheid. Maar voor ik het goed besefte zat ik in de gevangenis. Tot drie keer toe.

De repressie van president Assad was echt compleet buiten proportie. Tja, nu hebben we het toch weer over waarom ik op de vlucht moest … Wat ik daarover nog kwijt wil, is dat ik - toen ik uit de gevangenis kwam - verplicht werd me aan te sluiten bij het leger van Assad. En dat ik de mensen zou moeten vermoorden die mijn vrienden waren.

Maar terug naar het theater. Waarom theater? Wat me daarin aanspreekt, is dat mensen zich verzamelen om naar verhalen te komen luisteren. Ze maken er tijd voor, en ze horen iets over het leven, maar dan op een mooie manier verteld. Het doet hen nadenken, het kan hen raken. Theater, dat is voor mij als een boterham, maar voor het hart en voor de ziel (lacht).

In de beginjaren hier in Vilvoorde heeft het me erg

Mohamed Sultan (25)

geholpen om er weer bovenop te komen. En zo heb ik ook veel Nederlands geleerd. Ik heb bijvoorbeeld meegedaan aan een programma met populaire Vlaamse liedjes van onder anderen Jan De Wilde en Johan Verminnen (de show heette Gelukkig zijn, red.), en in de buurt van Aarschot heb ik een monoloog gespeeld over de Eerste Wereldoorlog. Helemaal in het begin moest ik bij de repetities zowat elk woord opzoeken in het Arabisch. Lastig! Maar het moest, ik wilde de tekst met de juiste emotie zeggen, niet als een robot. Nu mijn Nederlands beter is, ga ik vaak naar toneelvoorstellingen kijken, want ik wil leren hoe jullie met kunst omgaan. Het theater hier vind ik nogal droog, moet ik zeggen. Ik voel er weinig bij. Ik voel de boodschap niet. Tegelijkertijd vind ik het interessant, want ik ontdek veel verschillende soorten toneel. Dat was ook een van de redenen waarom ik een opleiding theatertechniek heb gevolgd. Zo kon ik toch in het theatermilieu gaan werken, al is het niet als acteur.

Twee jaar geleden heb ik mijn eerste kortfilm gemaakt. En vorige maand heb ik mijn tweede voorgesteld Ayda’a. In het Arabisch betekent dat ‘wat zich telkens herhaalt’, in het Turks ‘in de hemel’. Het gaat over een jong meisje in een oorlogssituatie, maar ik verwijs niet letterlijk naar Syrië. Oorlog is universeel, en ik wil tonen dat we zeker de kinderen niet mogen vergeten. Want als we de kinderen aan hun lot overlaten, is er totaal geen toekomst meer, en zal er nog meer pijn en wraak zijn. Ik hoop ook dat politici de film zullen bekijken, en dat de film hen aan het denken zet.

Waar ik mezelf zie binnen vijf jaar? Dat ik kansen mag krijgen als acteur, maar ook als schrijver van mijn eigen teksten. Ik ben dol op taal, het is de sleutel tot het leven. Ik schrijf ook regelmatig poëzie, almaar meer in het Nederlands nu. Je ziet, ik ben volop bezig een nieuwe Vlaamse kunstenaar te worden (schatert).

— PATRICK JORDENS

is geboren in Latakia, een havenstad in Syrië. Na een moeizame tocht van bijna een half jaar kwam hij in maart 2012 aan in België. Vandaag is hij aan de slag als theatertechnicus in het Toneelhuis in Antwerpen. Hij realiseerde ook twee kortfilms, Een vluchteling (2016) en Ayda’a (2018).

Die laatste is te zien op 2 maart in Merksemdok.

30

I

14 FEBRUARI 2018

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D © SASKIA VANDERSTICHELE

14 FEBRUARI 2018

I 31

Culinair

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Landschapsarchitecte wordt patissier

Zeg het met taart met bloemen 32

I

14 FEBRUARI 2018

MEER INFO www.cokoa.be

G

een verleidelijke taarten in het uitstalraam en ook geen verse bloemen in haar knusse atelier op een steenworp van Flagey. “Ik kom net terug van mijn vakantie op Cuba,” verontschuldigt Gaudemer zich, terwijl haar medewerkster Simona druk in de weer is met koekjesdeeg. “En mijn taarten maak ik alleen op bestelling. Mijn klanten doen geen impulsaankopen.”

LOVE AND MARRIAGE

Anaïs Gaudemer doet het met bloemen: “Ik ben dol op het ontwerpen. Ik kan mijn creativiteit de vrije loop laten.” © SASKIA VANDERSTICHELE

© ANAÏS GAUDEMER

Sinds september 2015 specialiseert de in Etterbeek geboren Française zich in florale taarten.

De naam van haar onderneming verwijst niet alleen naar ‘cacao’, een veelgebruikt ingrediënt in gebak, maar ook naar ‘koa’, een tropische boom die op Hawaï vaak voorkomt. Gaudemer studeerde landschapsarchitectuur in Gembloux en werkte vier jaar lang voor een groot architectenbureau op de Waterloosesteenweg. Tot de liefde voor dessertjes haar carrière een nieuwe wending gaf. Ze leerde het vak gedurende een jaar bij Marc Ducobu in Waterloo. “Hij is een van de beste patissiers van het land en hij blijft mijn technische mentor.” Aanvankelijk huurde ze de achterkeuken van café Potemkine aan de Hallepoort, maar eind 2016 verkaste ze naar haar eigen stek.

De taarten van Cokoa zijn bijzonder geschikt voor feestelijke gelegenheden. Vorig jaar maakte de jonge onderneemster, telkens in nauw overleg met de bruidsparen, zo’n vijftig huwelijkstaarten op maat, hetzij de klassieke toren, hetzij een tafel vol minigebakjes.

“Ik ben dol op het ontwerpen. Ik kan mijn creativiteit de vrije loop laten,” glimlacht ze. Haar taarten zijn met hun compositie van kleuren en smaken heuse kunstwerkjes, waarvoor het nobele Franse woord entremets van

toepassing is. De bloemen, die in de eerste plaats als versiering dienen, haalt ze voornamelijk uit België, maar in de winter grijpt ze terug op exotische exemplaren.

Ook citrusvruchten zoals bergamot en kruiden zoals tijm en marjolein duiken op in het gebak. Violet- en oranjebloesemwater geven nu al een bloemensmaak, maar Gaudemer wil verdergaan: “Ik wil in de toekomst nog meer experimenteren met etherische oliën, hydrolaten en extracties.”

“Het is hard werken, maar ik ben blij dat ik elke morgen met plezier naar het werk kan gaan” ANAÏS GAUDEMER PATISSIER

ZOETE ZONDEN Behalve een zestal standaardtaarten per seizoen heeft Cokoa nog andere specialiteiten. Zoals koekjes met chocolade, hazelnoten, citroen en karamel, verschillende soorten cake en sinds kort ook smeerpasta in twee varianten: pure chocolade met citroen en gezouten karamel. De koekjes - rond en in groot formaat - zijn in de winkel zelf te verkrijgen, en op andere Brusselse adresjes zoals Belgomarkt. De cakes maken deel uit van het dessertenbuffet van het brunchrestaurant Garage à manger. Ook hotels zijn kind aan huis.

Gaudemer is trots op het groeiende

cliënteel van professionals en particulieren: “Mond-tot-mondreclame werkt het best. Het is ook fijn aan Brussel en vooral deze buurt dat mensen openstaan voor nieuwe ontdekkingen en trouw blijven terugkomen als het hun bevalt.”

Dreigt er met al die zoete zonden geen overdaad aan suiker en calorieën? “Ik probeer in mijn patisserie niet te veel suiker te gebruiken. Te zoet heb ik zelf ook niet graag. De boter maakt het inderdaad calorierijk, maar ik verkies één goed koekje boven drie middelmatige koekjes.” Cokoa heeft intussen ook een glutenvrij assortiment en wil ook lactosevrije en veganistische producten aanbieden. Daarvoor is een eenvoudige verklaring: “Ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken.

Mijn mama is bijvoorbeeld allergisch voor gluten.”

B R U Z Z | LO S VA N E T I J D

Op zoek naar een origineel valentijnscadeau voor uw geliefde? Anaïs Gaudemer maakt in Elsene geraffineerde taarten die rijkelijk versierd zijn met bloemen. Zo combineert ze in haar zaak Cokoa haar passie voor patisserie met haar achtergrond als landschapsarchitecte. — TOM VAN BOGAERT

VIVE LA FRANCE Gaudemer komt uit een horecafamilie. Haar vader, die uit het gastronomische paradijs Lyon komt, werkte als kok en later als directeur bij het hotel Sheraton aan de luchthaven van Zaventem.

Haar moeder, een Spaanse die de Franse nationaliteit verwierf, had ooit een kleine traiteurszaak. Nu timmert de dertigjarige dochter hard aan de weg. “Het zijn lange werkdagen van minstens negen uur. Vlak voor Kerstmis kon het zelfs oplopen tot zestien uur per dag. Er komt ook veel administratie bij kijken en ik onderhoud zelf de website. Maar ik ben blij dat ik elke morgen met plezier naar het werk kan gaan.” Ze hoopt op een stabiele, gecontroleerde groei van haar onderneming, zodat ze een tweede medewerker kan aanwerven. Haar ultieme droom: een winkel in Frankrijk. “Mijn hart slaat voor België en ik sla een pak friet zeker niet af, maar ik blijf ook geworteld in de Franse cultuur.”

14 FEBRUARI 2018

I 33

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Stoemp

34

“De stoemp werd modieus, zelfs ‘typisch Brussels’. Dat is uiteraard larie en apekool”

I

14 FEBRUARI 2018

Stoemp is een non-recept. Het bestaat niet, of zou eigenlijk niet moeten bestaan, want stoemp behoort tot de huiselijke keuken.

Iedereen kan het en sommigen bereiden zelfs stoemp zonder het te weten.

Waarom ik er nog nooit over schreef ? Ik ben niet echt een stoempamateur. Mijn moeder maakte nooit stoemp. Daarvoor was ze té Vlaams, vermoed ik. Stoemp wordt toegeschreven aan de Brabanders. In de volkskeuken, de recepten en gebruiken van de werkman die ’s middags naar huis kwam om warm te eten, is stoemp iets dagelijks. Je krijgt je vlees, aardappelen en groente samen op een bord, en met wat vleessaus plet je aardappelen en groenten dooreen. Dasjteren heet dat hier. Het verklaart ten dele het succes van bloemige aardappelen bij de vorige generaties. Bloempatatten dasjteren beter en zuigen zo de saus op. De jonge generatie leert koken van de tv.

Spontaan uiteenvallende aardappelen zijn geen gezicht volgens regisseurs, dus komen ze niet op de buis, wij leven nu eenmaal in een beeldcultuur.

Aardappelen kant-en-klaar geplet met groente ontdekte ik pas in de schoolkantine. Ik vond dat als kind een belediging, want hoe kort mijn broek ook was, ik vond niet dat grote mensen mijn groente moesten dasjteren. Ik kon dat zelf ook wel! Maar het bleek bij schoolvriendjes thuis wel te gebeuren.

En toen werd stoemp modieus, zelfs ‘typisch Brussels’. Dat is uiteraard larie en apekool. In alle aardappellanden kent men het fenomeen: stamppot, colcannon en trinxat worden in respectievelijk Nederland, Ierland en Andorra beschouwd als plat national. Die drie versies worden gemaakt met boerenkool, een barse koolsoort die hier zo goed als onbekend is. In Schotland heeft men clapshot, gemaakt met rutabaga en rumbledethumps met kool. In Engeland zijn het de restjes van het zondagse diner die samen worden gestampt en op maandagochtend gebakken in de pan als ontbijt: bubble & squeak heet dat poëtisch.

Als je zo nodig stoemp moet maken, maak hem dan deftig. We onderscheiden twee versies, de samen gekookte stoemp en de stoemp met rauwe groente. Samen gekookt is wellicht authentieker.

Neem aardappelen en schil ze goed, zodat er geen zwarte puntjes of schilresten overblijven.

Neem ongeveer evenveel aardappel als wortelgroente naar keuze: (winter)wortelen, rapen, knolselder … maak die vlekkeloos schoon en snij ze in even grote stukken als de aardappelen. Zet alles samen op met water, snuif zout erbij. Kook de aardappelen en groente gaar, ze moeten zacht zijn. Giet het water af en laat even nadrogen op het vuur. Doe er dan een flinke klomp boter bij en stamp met een stamper of door een roerzeef (de passe-vite van onze grootmoeders). Bijkruiden, peper, eventueel nootmuskaat. Melk toevoegen tot de gewenste dikte. Even laten bubbelen. Klaar.

Ajuin laat je eerst bruin stoven. Dat is een lang karwei (ongeveer 45 minuten), maar het resultaat is homerisch.

Voor de versie met koud toegevoegde groente maken we eerst gewone aardappelpuree (zoals hierboven) en ondertussen hebben we handen vol fijngehakte peterselie of kervel klaar, zurkel of verse spinazie, jonge andijvie of een mengsel van dit alles. Meng dat door een lopende aardappelpuree en laat even zo verhitten dat de groente wat gaart. Teentje look door persen. Ook klaar.

O, en je kunt ook de groente eerst aanstoven met gesnipperde ajuin en dan laten sudderen met witte wijn (en look!). Dàt dan mengen door de hete aardappelpuree. Dien op met worst, maar zeker ook bij vis. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

Big City

Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Identiteitskaarten vermelden Laken als ‘Brussel (District 2)’. Waarom?

Hadden districten ooit een functie?

ERWIN UIT VORST

B

russel-Stad was administratief lang opgedeeld in twee districten. De vroegere zelfstandige gemeenten Laken, Neder-Over-Heembeek en Haren vormden District 2. De inwoners konden voor heel wat gemeentediensten terecht in Laken.

De districten werden in het leven geroepen in 1921, toen de drie gemeenten werden aangehecht bij Brussel. “Dat was niet echt een fusie,” zegt Jean-Pierre Van Hautegem van de geschied- en heemkundige kring Laca.

“Die gemeenten werden opgeslorpt door de hoofdstad. Ze hadden samen veel minder inwoners dan Brussel.”

Toch was de operatie op een manier een win-winoperatie. “De gemeente Laken zat financieel aan de grond door de escapades van toenma-

Het voormalige gemeentehuis van Laken op het plein vernoemd naar de laatste burgemeester Emile Bockstael.

WP

lig burgemeester Emile Bockstael.” Die leidde Laken van 1877 tot aan zijn dood in 1920. Met de steun van inwoner Leopold II voerde Bockstael grote werken uit om de gemeente meer hoofdstedelijke allure te geven.

Begin 20e eeuw liet hij onder meer een groot gemeentehuis optrekken in Vlaamse neorenaissancestijl.

“Dat gemeentehuis kostte stukken van mensen en heeft de gemeente geruïneerd,” aldus Van Hautegem.

“Brussel van zijn kant aasde op de gronden langs het kanaal om de haven uit te bouwen. De deal was dat Brussel de schulden overnam en in ruil toegang kreeg tot de hele kanaalzone.”

Om de inwoners van de nieuwe deelgemeenten niet voor elke administratieve vraag naar het centrum te sturen, werd Brussel-Stad

opgedeeld in twee districten. Inwoners van Laken, Heembeek en Haren kregen een eigen districthuis voor administratieve dienstverlening. Dat kreeg onderdak in gemeentehuis van Laken.

In de loop der jaren werd de dienstverlening stelselmatig gecentraliseerd. Eerst in het Zuidpaleis, later in het Administratief Centrum van de stad, Alleen de zogenoemde Burgerlijke Stand bleef in Laken, maar in 1980 werd ook die overgeheveld naar de Vijfhoek. Het speelde mee dat het gebouw met belfort aan het Emile Bockstaelplein in verval was geraakt.

Op 1 januari 1995 werden de administratieve districten dan opgedoekt. Later kreeg Laken wel opnieuw een zogenoemd verbindingsbureau, net als Haren en Heembeek.

Ook de Europese wijk en de Louizalaan kregen een eigen verbindingsbureau. Na de heropening van de lokettenzaal van het gemeentehuis in 2010 werd de dienstverlening in Laken wat uitgebreid, maar van verdere decentralisatie is geen sprake meer.

De districten blijven nog voortleven bij de politiezone Brussel-Hoofdstad-Elsene. Die is opgedeeld in drie districten, eentje voor het centrum, de Europese wijk en de Louizalaan, eentje voor Laken, Heembeek en Haren, en een derde voor de gemeente Elsene.

— LAURENT VERMEERSCH

VOLGENDE WEEK Klopt het dat spruitjes voor het eerst in Sint-Gillis zijn gekweekt?

advertorial

advertorial

N PASSIE MIJ

N PASSIE MIJ

FLORIAAN IS WERFLEIDER IN DE GROENAFDELING BIJ KRINKELS —

“Vrijheid en afwisseling” Heb je groene vingers, ben je ondernemend ingesteld en ga je graag een nieuwe uitdaging aan? Landschapsaannemer Krinkels is op zoek naar vroege vogels die graag buiten werken en de handen uit de mouwen willen steken.

Floriaan Pardaens (30) is werfleider in de Groenafdeling en zorgt voor het onderhoud van de openbare ruimte. “Het is vooral een gevarieerde job op tal van locaties en waarbij je dagelijks in contact bent met verschillende mensen.

Ik zorg ervoor dat de juiste collega’s op de juiste plaats aan het werk zijn. Momenteel werken we langs de Brusselse Ring aan haagbeheer en het snoeien en vellen van bomen. Leuk is dat je een zichtbaar resultaat hebt, dat bovendien nuttig is voor de gemeenschap.

Zo zorgen mijn team en ik voor het maaien van bermen, het vellen van gevaarlijke bomen en het reinigen van straten.”

“Vooral de afwisseling, zowel binnen als buiten, is een groot voordeel aan deze

job. Verder is Krinkels een flexibele werkgever die ons veel vertrouwen schenkt om elke job naar behoren uit te voeren. Dit is een baan voor mensen die telkens opnieuw graag willen werken naar een bepaald doel en die op zoek zijn naar een combinatie van vrijheid en afwisseling.”

Onze vacatures vind je op www.krinkels.be/nl/vacatures

“Groot bedrijf, maar familiale sfeer” Ben je een chauffeur die zelfstandig kan werken en belang hecht aan stiptheid en klantvriendelijkheid? Dan is Distrilog naar jou op zoek.

Distrilog is een grote logistieke dienstverlener die actief is binnen de Benelux. Omwille van de voortdurende groei is het bedrijf nu op zoek naar chauffeurs. Wij gingen alvast even kennismaken met chauffeur Mohamed El Maknouzi (44), die al een goede vier jaar deel uitmaakt van de Distrilog familie.

Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit voor jou, Mohamed?

Ik begin al om 3u. Een bewuste keuze, omdat ik op die manier de grote verkeersdrukte kan vermijden én vroeger thuis kan zijn. Dan ga ik met mijn vrachtwagen de baan op. Ik vervoer onder meer voeding, potgrond en huishoudproducten. Meestal rijd ik naar Luxemburg, al ben ik vorige week nog naar Nederland gereden. Voor verre verplaatsingen komt men meestal bij mij aankloppen.

Wat vind je zo leuk aan je werk?

Vooral de grote vrijheid. Er is maar één

voorwaarde: zorg dat je jouw programma kunt afwerken. Een andere voordeel is het goede contact dat ik in de loop der jaren heb opgebouwd met mijn collega’s. Sommige zijn echt vrienden van me geworden. Ten slotte is er de stipte en correcte verloning. Distrilog is een groot bedrijf, maar wel een waar er een sterke familiale sfeer aanwezig is.

Dus je bent van plan de komende jaren trouw te blijven aan Distrilog?

Echt wel. Ik heb vroeger ooit overwogen om met transport te stoppen, maar sinds ik bij Distrilog werk, weet ik het zeker: dit is wat ik graag doe. Als ‘peterchauffeur’ leid ik zelfs nieuwe collega’s op.

Openstaande vacatures vind je op: www.werkbijdistrilog.be

advertorial

N PASSIE MIJ

FARYS IS OP VELE MARKTEN THUIS —

Bedrijf biedt variatie en uitdagende jobs

INSTALLATIETECHNIEKER (M/V)

Naast de productie en distributie van drinkwater staat FARYS met meer dan 800 medewerkers in voor onder meer het beheer van rioleringsnetten, zwembaden en sportinfrastructuur.

Aquacare-Kinetico

Aquacare is al meer dan een halve eeuw succesvol in het behandelen van water d.m.v. drinkwatersystemen en waterontharders. Met een team van 60 enthousiaste medewerkers zetten we ons elke dag in om de meer dan 250.000 gebruikers van onze producten een op maat gesneden service aan te bieden.

Aquacare maakt vandaag deel uit van de Kinetico-Axel Johnson groep, een concern met een omzet van 8,4 miljard euro en 23.000 werknemers. We hebben als doelstelling de nummer 1 te blijven op de Belgische en de Franse markt als het gaat over compacte, hydraulisch gestuurde waterbehandelingstechnieken.

Om onze organisatie verder uit te bouwen, zijn we op zoek naar een installatietechnieker (m/v) voor de regio Leuven-Brussel.

Je functie

Als installatietechnieker zal je o.a. instaan voor het installeren van nieuwe toestellen. Je vertrekt vanaf je thuis of deelmagazijn naar onze klanten, vnl. in regio Leuven Brussel. Je werkt volledig zelfstandig. Als installatietechnieker zal je o.a. instaan voor volgend takenpakket: - het leveren en plaatsen van waterontharders - op termijn eveneens de installatie van drinkwatersystemen; - het vervangen en verwijderen van de oude installaties; - het verrichten van onderhoud en service aan deze installaties; - het leveren van de nodige toebehoren; o.a. zout, flessen e.a. toebehoren; - het volledig afwerken en in dienst stellen van de toestellen van A-Z en dit volgens de wettelijke normen.

Je profiel

• Je hebt een opleiding genoten A2/A3 techniek, bij voorkeur in de richting sanitair chauffagetechnieken. Ervaring strekt tot aanbeveling.

• Je beschikt over een rijbewijs B; • Je bent zelfstandig en praktisch ingesteld; • Je bent flexibel en stressbestendig; • Je bent klant- en resultaatgericht; • Je bent een teamplayer; • Je bent positief ingesteld; • Je neemt ownership en initiatief; • Je spreekt vlot Nederlands met kennis van Frans en Engels.

Je rapporteert rechtstreeks aan de Operations Manager.

Als buizenfitter staat Geoffrey samen met zijn collega’s in voor het onderhoud van het drinkwaternet: “We onderhouden brandkranen, vervangen of verwijderen watermeters, herstellen acute lekken in het net of nemen waterstalen bij de klanten thuis.” Geoffrey is het gezicht van het bedrijf op de weg.

Waarom hou je zo van je job?

“Je bent alle dagen op de baan en komt in contact met mensen. Het is een afwisselende job waarin je kan blijven leren.

“Brede service, minder zorgen” is de belofte van het bedrijf. Ik probeer dat dagelijks met mijn collega's waar te maken.

Noem het maar een passie.”

Welke voordelen zijn verbonden aan deze job?

“Het is een technische job met enige vrij-

Wij bieden

• Naast een marktconform salaris, ontvang je nog tal van andere extralegale voordelen.

• Je krijgt de kans om jezelf te ontplooien in een sector met groeipotentieel.

• Opleiding en coaching om je te ondersteunen bij de uitvoering van je takenpakket.

• De kans om mee te werken aan het succes van een bedrijf in verandering met een open en gemoedelijke sfeer.

Interesse?

Solliciteer vandaag nog online via job@aquacare.be

DB471327A8

heid en waar vertrouwen belangrijk is. Het geeft een goed gevoel als je ziet dat je problemen oplost en de mensen tevreden zijn over je geleverde werk."

Welke voordelen biedt FARYS als organisatie aan jou?

“FARYS is een stabiele werkgever die jou in jouw job ondersteunt met verschillende opleidingen. Naast het loon biedt het een hospitalisatieverzekering, GSM, korting op internetabonnement en een mooie balans werk-privé. Ook de fijne collega's waardeer ik.”

Openstaande vacatures vind je op: www.farys.be

geurkaars in theelichthouder

diverse geuren 9x8 cm

082 onze nieuwe weekactie ondergoedset o.a. Cars, Frozen of Paw Patrol katoen/elastaan maten 92-122

Nivea lichaamsverzorging

bakkerstrolley

douchegel 250 ml, deospray 150 ml of deoroller 50 ml

4 planken zwart of wit ca. 43x30x82 cm

1 l = 5.76/9.60/28.80

Pedigree jumbone

1.49

1 l = 3.19

2.39

144

RVS pedaalemmer

LED-lichtslinger met franjes

met kunststof binnenemmer 3 liter 12 liter 30 liter

7.49 15.95

10 LED of 8 LED diverse kleuren

054

krijtverf

Air Wick Freshmatic

1 l = 5.04

1 l = 10.36

Spectrum verfkwastenset set/3

starterset incl. navulling

luchtverfrisser navulling diverse geuren 250 ml

extra mat, voor op muren en meubels diverse kleuren 750 ml

4.95

1.99

329

299

dames/heren sneakers

kweektafel

378

1495

potgrond ca. 10 liter mini kweekset kruidenpot excl. kruiden

259

Bali luxe baddoek

met kunststof deksel antraciet, 80x40x65 cm

diverse kleuren katoen, 60x110 cm

0.65 0.65 1.52

Jacquard luxe baddoek

washand 16x21 cm

65 cm

diverse kleuren dames: maten 36-41 heren: maten 41-45

Rodeo kauwsticks met kip, 70 gram of Dentastix voor honden van 10 tot 25 kilo, 77 gram 1 kg = 7.71/7.01

bad- en douchecreme 750 ml

296

Pedigree Rodeo of Dentastix

diverse kleuren katoen, 60x110 cm

0.45

2.69

kweek je eigen groente

1795

metalen opbergrek

penselenset of acrylverf

max. 175 kg per plank zonder schroeven te monteren gegalvaniseerd staal 80x40x180 cm

verf 36 ml per tube, 16 kleuren of penselenset 12-delig

249 Curver cube voorraadbox

luchtdicht, stapelbaar transparante deksel 0.8 liter 1.3 liter 1.8 liter

299 kinderspeelgoed

%DUELH SULQFHVV ORRSĆŹ HWV PDDQGHQ My Little Pony pluche 30 cm of wandelende puppy met afstandsbediening

Australian sporttop diverse kleuren polyester/elastaan maten s-xl

2.48 2.98

198 Trust gaming set muis en mat anti-slip zwart

yoga-/ sportbroek

3.98

uitzoeken

1695

482

Aanbiedingen geldig van woensdag 14 februari t/m dinsdag 20 februari 2018

499

298 www.action.com

BEVL - Alle prijzen zijn in Euro. Zet- en drukfouten voorbehouden.

892

DB374215D7

Antoine

advertorial

SLAGERIJ

ADMINISTRATIEF BEDIENDE m/v

Jaargetijdenlaan 94 1050 Brussel

voor onze na­verkoopdienst te Brussel

YVONNE WERKT ALS VERPLEEGKUNDIGE IN WZC ZONIËN —

“Je krijgt veel dankbaarheid”

willen dat iedereen zich hier thuis voelt. Wzc Zoniën is bovendien een open huis met een rustige en huiselijke sfeer. Alle bewoners kunnen zich vrij bewegen doorheen het gebouw.”

Wat zijn de voordelen van de job?

“Er is een goede scheiding tussen werk en privé. De planner en de leidinggevenden luisteren naar de wensen van het personeel en zorgen er zo voor dat de werkuren steeds goed worden verdeeld.”

Vacature:

JE PROFIEL Tweetalig Nederlands/Frans Je bent klantgericht en stressbestendig Kennis van Office Werken met ERP (Exact Globe Next)

Administratief medewerker(ster)

JE FUNCTIE Beheer van herstellingen + opvolging Planning beheren Beheer bestellingen + opvolging Factura e

Tweemaal per maand organiseert OCMW Tervuren rekruteringsdagen voor de aanwerving van zorgpersoneel in woonzorgcentrum (WZC) Zoniën, meer specifiek voor zorgkundigen en verpleegkundigen.

We zoeken een enthousiaste administratief medewerker(ster) voor een deeltijdse/voltijdse functie.

Profiel: • Voldoende ervaring en veel goesting.

• Goede beheersing van Microsoft Office (Excell, Word, Powerpoint).

• Zin voor initiatief en een zelfstandige en flexibele ingesteldheid.

• Organisatietalent en nauwkeurig.

• Communicatievaardig (verbaal en geschreven).

• Tweetalig (NL/FR), zowel mondeling als geschreven!

Wij bieden: • Een zeer aantrekkelijk loon aangevuld met extralegale voordelen.

• Een dynamische omgeving met aandacht voor teamspirit en groeimogelijkheden.

Stuur je sollicita ebrief en cv naar : Jocelyne VANDERSTADT j.vanderstadt@antoinebelgium.be DB473494A8

ons op Facebook!

Facebook.com/streekpersoneel.be

DB337975A7

Herkent u zich in het profiel dat we zoeken en spreekt de vacature u echt aan?

Mail uw sollicitatiebrief met cv, motivatie en foto naar: frank@franksegers.be Voor bijkomende info: Wij kijken er alvast naar 034577080 uit u te mogen ontmoeten!

Het beste van Noorwegen, Zweden en Finland 11 fijne dagen:

€2.690/pp Van Lapland tot

Meer info over vacatures vind je op www.tervuren.be

INFODAG: zaterdag 17 februari om 11.00u

Uw personeelsadvertentie hier?

✆

NV

Specialist in uitrus ng en plaatsing van installa es voor de bediening van bier We willen ons team versterken met volgende func e:

N PASSIE MIJ

De aanwervingsprocedure bestaat uit een grondig sollicitatiegesprek. Yvonne (44) nam deel en werkt er vandaag als verpleegkundige.

Wat maakt van deze job een echte passie?

“Het klopt dat een job in de zorg soms vermoeiend kan zijn, daartegenover staat dat je zoveel dankbaarheid en genegenheid terugkrijgt van de bewoners, vaak in de vorm van een mooie glimlach.

Al deze kleine gebaartjes dag in dag uit maken het helemaal waard.”

Waarom heb je voor deze job gekozen?

“Voor mij was het een bewuste keuze om in een woonzorgcentrum te werken. In vergelijking met een ziekenhuis is er meer tijd om verzorging toe te dienen en een babbeltje te slaan met de bewoners. We

DB476270B8

in ons auditorium. Ontdek deze reis van A tot Z en maak kennis met uw gids. (gratis toegang, wel even reserveren, aub)

Vliegreis, knappe hotels, volpension en excursies inbegrepen.

Prachtige natuurreis met vele hoogtepunten.

Groepsreis met Blauwe Vogel-begeleiding vanuit Brussel.

6 afreisdata : 31 mei, 7 juni, 1 juli, 2 en 16 augustus en 6 september 2018

Reisfamilie Carlier

contacteer ons snel op rrs@roularta.be of 078 35 33 01

DB337970A7

de Lofoten!

Luikerstwg. 62 • St-Truiden • tel. 011 705 500 • meer info: www.deblauwevogel.be DB473470A8

DB475140B8

DB374216D7

Cartoon van de week

De gemeente Steenokkerzeel is op zoek naar een dynamische, sociale en gemotiveerde kandidaat voor volgende vacature (m/v)

Door AAaRGh…

VEREIST IS DAT MEN DE NEDERLANDSE TAAL SPREEKT EN BEGRIJPT

TOEZICHT(ST)ER BUITENSCHOOLSE KINDEROPVANG VOOR DE GEMEENTELIJKE BASISSCHOLEN “PIRAMIDE” EN “TILIA” NIVEAU D1-3 – CONTRACTUEEL VOOR ONBEPAALDE DUUR DEELTIJDSE PRESTATIES (= 35U00/WEEK) – BRUTO AANVANGSWEDDE € 1.490,44 TAKENPAKKET: Je staat in voor de buitenschoolse kinderopvang, de opvang op woensdagnamiddag en op schoolvrije dagen. Je begeleidt de kinderen bij de dagelijkse verzorging en je biedt de kinderen activiteiten aan. Je biedt administratieve ondersteuning aan de scholen door onder meer het invullen van aanwezigheidslijsten. Je hebt kennis van hygiëne- en veiligheidsvoorschriften.

COMPETENTIES: Inlevingsvermogen – mondelinge communicatie – teamwerk en samenwerken –organisatieverbondenheid – integriteit – flexibiliteit - ...

VEREIST: Geen diplomavereisten, wel 10 jaar ervaring in de zorgsector.

AANLEGGEN VAN EEN WERVINGSRESERVE TOEZICHT(ST)ER VRIJETIJDSINFRASTRUCTUUR NIVEAU D1-3 – CONTRACTUEEL VOOR ONBEPAALDE DUUR – HALFTIJDSE BETREKKING (19/38) EN/OF VOLTIJDSE BETREKKING (38/38) BRUTO AANVANGSWEDDE € 1.601,36 (VOLTIJDS) - € 946,28 (HALFTIJDS)

DB434499I7

advertorial

TAKENPAKKET: Je staat in voor het toezicht en het onderhoud van de gemeentelijke infrastructuur (GC De Corren, sporthal Hertblock en De Camme). Je staat in voor het correct gebruik van apparatuur en materialen. Je bent het aanspreekpunt voor de gebruikers van de vrijetijdsinfrastructuur ter plaatse.

COMPETENTIES: Zin voor kwaliteit en nauwgezetheid – goede fysieke conditie – flexibel zijn (bereid zijn te werken buiten de normale werkuren en in het weekend volgens de activiteitenkalender) – in team kunnen werken maar ook zelfstandig – klantgerichtheid.

VEREIST: Geen diplomavereisten.

N PASSIE MIJ

AANLEGGEN VAN EEN WERVINGSRESERVE SCHOONMA(A)K(ST)ER NIVEAU E1-3 – CONTRACTUEEL VOOR ONBEPAALDE DUUR HALFTIJDSE BETREKKING(EN) (19/38) - BRUTO AANVANGSWEDDE € 910,03

LOTTE WERKT ALS VERZORGENDE BIJ LANDELIJKE THUISZORG —

TAKENPAKKET: Je staat in voor het onderhoud en reinigen van gemeentelijke gebouwen en infrastructuur. Je dient de veiligheids- en gezondheidsvoorschriften correct na te leven en toe te passen. Je hebt een degelijke kennis van onderhoudsmaterialen en –producten.

COMPETENTIES: zin voor kwaliteit en nauwgezetheid – volledige discretie – flexibele werkuren hanteren – in team kunnen werken maar ook zelfstandig.

VEREIST: Geen diplomavereisten.

“Je hebt veel afwisseling” Lotte De bruyn uit Brecht werkt als verzorgende bij Landelijke Thuiszorg. Ze is door haar stage in deze job gerold.

NIVEAU C1-3 – CONTRACTUEEL VOOR BEPAALDE DUUR VOLTIJDSE PRESTATIES (38/38) - BRUTO AANVANGSWEDDE € 1.816,37/MAAND TAKENPAKKET: Je staat in voor het uitlenen en innemen van bibliotheekboeken en andere items. Je helpt de gebruikers bij het toegankelijk maken van bibliotheekbestanden. Je houdt nieuwe aankopen, uitleen en inname van boeken bij.

COMPETENTIES: Je bent flexibel (avond- en zaterdagwerk) en hebt een vlotte taalbeheersing. Je hebt zin voor verantwoordelijkheid en kan zelfstandig en georganiseerd werken. Je bent tactvol, integer en kan omgaan met diversiteit.

VEREIST: Je bent minimaal in het bezit van een diploma hoger secundair onderwijs, of gelijkgesteld.

rechtkomen, ik ben heel gelukkig met deze job bij Landelijke Thuiszorg! We kunnen zoveel liefde en aandacht geven aan de cliënten dat we hen gelukkig maken en verder hebben geholpen.”

“Ook geeft Landelijke Thuiszorg een eerlijk uurloon, kilometervergoedingen, flexibele uren en krijg je een interessante voordelenkaart. Ik ben blij met wat ik krijg!”

SCHOONMA(A)K(ST)ER NIVEAU E1-3 – CONTRACTUEEL VOOR ONBEPAALDE DUUR VOLTIJDSE PRESTATIES (38/38) – BRUTO AANVANGSWEDDE € 1.576,29 TAKENPAKKET: Je staat in voor het onderhoud en reinigen van gemeentelijke gebouwen en infrastructuur. Je dient de veiligheids- en gezondheidsvoorschriften correct na te leven en toe te passen. Je hebt een degelijke kennis van onderhoudsmaterialen en –producten.

COMPETENTIES: zin voor kwaliteit en nauwgezetheid – volledige discretie – flexibele werkuren hanteren – in team kunnen werken maar ook zelfstandig.

VEREIST: Geen diplomavereisten.

INTERESSE: Stuur je motivatiebrief en inschrijvingsformulier ten laatste op dinsdag 27 februari 2018 naar het college van burgemeester en schepenen, Orchideeënlaan 17 te 1820 Steenokkerzeel. Tot en met die datum kan je deze ook mailen naar odette.libotton@steenokkerzeel.be of afgeven bij de personeelsdienst. Kansengroepen worden – indien zij aan de gestelde eisen voldoen – uitdrukkelijk uitgenodigd om te solliciteren.

Openstaande vacatures vind je op WWW.LANDELIJKETHUISZORG.BE/JOBS

TAAKOMSCHRIJVING, FUNCTIEVEREISTEN EN INSCHRIJVINGSFORMULIER VIND JE OP

WWW.STEENOKKERZEEL.BE

DB474999B8

“In het begin had ik totaal geen idee wat thuiszorg inhield, maar sinds ik stage deed en mijn passie kon uiten naar de cliënten wist ik dat dit mijn droomjob is. Ik werk nu al een tijdje in deze sector en kom altijd met een gerust hartje thuis.”

“Nadat mijn moeder borstkanker had gekregen, heb ik een totaal andere kijk gekregen op mensen die ziek zijn. Ze moeten echt rusten en jij kunt ze dan met alles helpen en een groot plezier doen. Veel oudere zorgvragers voelen zich eenzaam en zijn zo blij met jouw komst.”

“Bij deze job heb je veel afwisseling. Je doet zoveel verschillende taakjes: mensen wassen, koken, boodschappen doen met de mensen, … Ook jongere gezinnen helpen we. Zo word je deze job nooit beu!

Ik zou me in geen andere sector zien te-

AANLEGGEN VAN EEN WERVINGSRESERVE (ONMIDDELLIJKE INDIENSTTREDING) ADMINISTRATIEF MEDEWERK(ST)ER BIBLIOTHEEK

MEER INFO IS OOK TERUG TE VINDEN OP LINKEDIN: GEMEENTE STEENOKKERZEEL

Zet je toekomst in beweging. ĞŶ ŽƌŐĂŶŝƐĂƟ Ğ ŝŶ ǀŽůůĞ ďĞǁĞŐŝŶŐ͍ Ăƚ ŝƐ ,ĂǀŝůĂŶĚ͕ ĞĞŶ ŝŶƚĞƌŐĞŵĞĞŶƚĞůŝũŬ ƐĂŵĞŶͲ ǁĞƌŬŝŶŐƐǀĞƌďĂŶĚ ǀĂŶ ϯϱ ůŽŬĂůĞ ďĞƐƚƵƌĞŶ ŝŶ ĚĞ ƌĞŐŝŽ ,ĂůůĞͲsŝůǀŽŽƌĚĞ͘ tŝů ũĞ ŐƌĂĂŐ ĚĞĞů ƵŝƚŵĂŬĞŶ ǀĂŶ ĚĞnjĞ ŽƌŐĂŶŝƐĂƟ Ğ ĚŝĞ ǀŽůŽƉ ĂĂŶ ŚĞƚ ŐƌŽĞŝĞŶ ŝƐ͍ Solliciteer dan via vacature@haviland.be.

Adjunctdirecteur

Juridisch medewerker

Projectcoördinator

(infrastructuur)

Stedenbouwkundige

ons op Facebook!

Milieudeskundige

• ǀĞƌůŽŶŝŶŐ ǀŽůŐĞŶƐ ǁĞĚĚĞͲ ƐĐŚĂůĞŶ ŽƉĞŶďĂƌĞ ƐĞĐƚŽƌ • ŐůŝũĚĞŶĚĞ ƵƌĞŶ ;ϯϴƵͲǁĞĞŬͿ • ŵĂĂůƟ ũĚĐŚĞƋƵĞƐ • ŐƌŽĞƉƐǀĞƌnjĞŬĞƌŝŶŐ

• • • •

ŚŽƐƉŝƚĂůŝƐĂƟ ĞǀĞƌnjĞŬĞƌŝŶŐ ǁŽŽŶͲǁĞƌŬǀĞƌŐŽĞĚŝŶŐ ϯϱ ǀĞƌůŽĨĚĂŐĞŶ ŽƉůĞŝĚŝŶŐƐŵŽŐĞůŝũŬŚĞĚĞŶ

Meer info over Haviland en onze vacatures vind je op www.haviland.be.

DB476024B8

WIJ BIEDEN AAN:

Facebook.com/streekpersoneel.be

DB337977A7