‘Burgemeester Emir Kir vecht voor zijn overleven’
De politieke strijd verscheurt Sint-Joost
‘Een kaartje voor Beyoncé? Dat is dan 500 euro’
Waarom concer ickets duurder worden
Een duik in de Brusselse dragscene met Edna Sorgelsen
‘Drag is kunst, politiek en glamour’
Het Hoofdstedelijk Instituut Anneessens-Funck (HIAF) in hartje Brussel biedt een sterke en unieke opleiding tandtechnieken aan!
...Maar weinig leerlingen tonen interesse voor dit beroep. Nochtans: de tandarts kan niet zonder de tandtechnicus en de toekomstige tandtechnicus kan niet zonder een goeie opleiding. Hoewel de vraag naar tandtechniekers erg groot is, lijkt de huidige generatie jongeren hun weg naar deze opleiding amper te vinden. Het Nederlandstalig onderwijs in
Vlaanderen en Brussel telt momenteel slechts drie scholen die de opleiding tandtechnieken aanbieden. Het HIAF in de hoofdstad is er daar één van!
metier tot ver buiten Brussel beoefenen. Omdat het beroep van tandtechnicus voortdurend evolueert, zet het HIAF sterk in op de ontwikkeling van digitale en manuele vaardigheden en leert zij haar leerlingen doorgedreven werken met 3D-printers en -scanners. De opleiding ‘Tandtechnieken’ start in het 5e en 6e jaar TSO. Aansluitend kan een 7e specialisatiejaar ‘Dentaaltechnieken en suprastructuren’ gevolgd worden.
Sedert decennia levert het HIAF (in samenwerking met de Unie van Dentaaltechnische Bedrijven) kwaliteitsvolle tandtechnici af die hun
Interesse in onze opleiding? Contacteer voor meer informatie onze adviseur-coördinator Maud Biren (maud.biren@brucity.education) of directeur Laurent Neyens (laurent.neyens@brucity.education).
Kortom, kiezen voor het beroep van tandtechnicus is kiezen voor een duurzame, uitdagende en zekere toekomst!
Instituut Anneessens-Funck
Groot Eiland 39, 1000 Brussel
06
belangrij kste is luisteren naar wat een artiest te vertellen hee ’
Paul-Henri Wauters verlaat na 35 jaar de Botanique
12
Bij het vertrek van parlementslid Juan Benjumea (Groen)
05 EDITO
10 IN BEELD Ivan Put
13 KORT GESPREK Cato Beljaars over Weird things in Brussels
15 BEELDCOLUMN Kim Duchateau
16 COVER STORY De Brusselse dragqueens trekken een altijd groter publiek
22 BIJGEDACHTE De winningmood van de PVDA
24 BIG CITY Worden er nog veel ondergrondse schatten gevonden in Brussel?
24 BEESTIG BRUSSEL De honderddagenvogel is weer in het land
26 ANALYSE Emir Kir: het wordt alles of niets
30 DE SLAAPKAMER van Heike
32 REPORTAGE Dure concerten: worden kaartjes een voorrecht voor de happy few?
36 NICK TRACHET Coronation quiche
37 SELECT Eddie Chacon herleeft een paar decennia na Charles & Eddieoorwurm ‘Would I lie to you?’
Eat & Drink Klok
Smalltalk Marcin Dudek De vijf inzichten Franky DSVD
‘Het
‘We en maken lukt amper. Wat overblij is een eigen merk opze en’Emir Kir is populair in SintJoost, maar zijn toekomst als burgemeester hangt aan een zijden draadje.
Jean Paul mikt hoog. Hij begon als enige Franstalige medewerker in een team bij de NMBS, maar dankzij de geanimeerde gesprekken in “Cinema NL Online” van Muntpunt oefent hij geregeld zijn Nederlands, en kan hij alle obstakels aan. Nederlands was trouwens een makkie vergeleken met zijn volgende doel: 1,90 meter hoogspringen.
Heb je een vraag over wonen, werken of leven in Brussel? Zoek je een verhaal, of wil je er één vertellen? Passeer dan even langs Muntpunt of muntpunt.be.
Neem deel aan onze informatie- en participatiemomenten
Algemene digitale infosessie maandag 15 mei 2023 van 19u-21u30
Het noordelijke deel van de Ring rond Brussel, tussen Groot-Bijgaarden en Sint-Stevens-Woluwe, is toe aan een duurzaam nieuw hoofdstuk. Een grondige herinrichting is nodig om de toekomst veilig te stellen.
Infomarkt Kraainem dinsdag 16 mei 2023 van 16u-18u30 en 19u-21u in CC Agora, Patronaatstraat 9, 1950 Kraainem
Infomarkt Machelen dinsdag 23 mei 2023 van 16u-18u30 en 19u-21u in Zaal Nova, Kerklaan 19, 1830 Machelen
Infomarkt Zellik
donderdag 25 mei 2023 van 16u - 21u in CC Den Horinck, Noorderlaan 20, 1731 Asse
Infomarkt Wemmel dinsdag 30 mei 2023 van 16u-18u30 en 19u-21u in CC De Zijp, Zijp 101, 1780 Wemmel
BRUZZ
Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65
ABONNEMENTEN
Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80 Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Rest van België: 29 euro per jaar;
IBAN: BE98 3631 6044 3393
van Vlaams Brusselse Media vzw
Buiten België: 35 euro per jaar.
OPLAGE
55.000 exemplaren. ADVERTEREN?
Marlies De Deygere
02-650.10.81 marlies.dedeygere@bruzz.be
DISTRIBUTIE
Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be
ALGEMENE DIRECTIE
Dirk De Clippeleir
HOOFDREDACTIE
Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur)
COÖRDINATOR MAGAZINE
Kris Hendrickx
CULTUUR & UIT
Gerd Hendrickx
ART DIRECTOR
Heleen Rodiers
VORMGEVING
Ruth Plaizier
EINDREDACTIE
Karen De Becker, Kurt Snoekx
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER
Eva Christiaens, Maarten Goethals, Kris Hendrickx, Bettina Hubo, Sophie Soukias, Steven Van Garsse, Tom Zonderman (redacteurs); Michaël Bellon, Anke Dirix, Emilia De Feyter, Andy Furniere, Tom Peeters, Niels Ruëll, Nick Trachet, Bram Van Renterghem, Michel Verlinden, Max Wyckaert (medewerkers)
VERTALING
Frédérique Beuzon, Gregory Blauwers, Sam De Ryck, George Holmer, Laura Jones
FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE
Bart Dewaele, Kim, Ivan Put, Saskia Vanderstichele
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
Kristof Pitteurs
Flageyplein 18, 1050 Elsene.
BRUZZ is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt bij
Printing Partners
Paal-Beringen
en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie
MELD NIEUWS
Zelf nieuws gespot?
Tips zijn altijd welkom via: BRUZZ.be/meldnieuws
Persberichten kunnen via redactie@bruzz.be
VOER UW EVENEMENT IN OP ENCODEZ VOTRE ÉVÉNEMENT SUR ENTER YOUR EVENT ON www.extranet.brussels
WWW.BRUZZ.BE
We zijn één jaar voor de verkiezingen en ook al heerst er nog geen verkiezingskoorts, toch is er sprake van enige temperatuursverhoging. Twee voorbeelden in dit magazine: we hebben het over Emir Kir die volgens vriend en vijand vecht voor zijn politieke overleven én we brengen een portret van Juan Benjumea Moreno. Benjumea, Brussels parlementslid voor Groen, kondigde vorige week aan dat hij niet deelneemt aan de verkiezingen.
Benjumea verwijst uitdrukkelijk naar de politieke cultuur – zie ook het artikel over Emir Kir op pagina 26 – en de toegenomen particratie die de bewegingsruimte van de verkozenen wel erg klein maakt.
Wat zegt het over ons politieke bestel als geëngageerde jonge talenten zo snel de handdoek gooien? In 2019 was de helft van de Brusselse parlementsleden neofiet.
Benjumea was een van hen en in de wandelgangen gonst het van de geruchten dat ook andere jonge parlementsleden zouden afhaken.
Enige bezinning hierover is meer dan welkom, zeker voordat men de stad in trekt om nieuwe kandidaten te overtuigen om op een kieslijst te staan.
FR Une année nous sépare des élections et même si la fièvre électorale ne s’est pas encore emparée de la ville, les températures montent. Deux articles dans ce magazine le prouvent. Le premier est consacré à Emir Kir, qui selon ses amis et ses ennemis, se bat pour sa survie politique. Le second se focalise sur Juan Benjumea Moreno, jeune député bruxellois, qui vient d’annoncer qu’il ne se porterait pas candidat pour les prochaines élections. Il fait explicitement référence à la culture politique – chose qui transparaît d’ailleurs aussi dans l’article sur Emir Kir en page 26 –et à la particratie qui laisse de moins en moins de marge de manœuvre aux représentants élus. Qu’est-ce que cela dit de notre système politique si des jeunes talents engagés jettent si rapidement l’éponge ? La moitié des députés élus en 2019 étaient des nouveaux arrivants. Juan Benjumea Moreno était l’un d’eux et, à en croire les bruits de couloirs, d’autres jeunes parlementaires sont sur le départ. Les partis devraient en prendre compte avant de convaincre de nouveaux candidats de mettre leur nom sur une liste électorale.
EN There is now one year until the elections and even though there is no campaign fever yet, there has been a rise in temperature. Two articles in this magazine testify to that. The first zooms in on Emir Kir who, according to friend and foe, is fighting for his political survival. The second takes a closer look at Juan Benjumea Moreno, a Brussels MP for Groen, who announced last week that he will not be a candidate in the upcoming elections. Benjumea Moreno explicitly refers to the political culture – something that comes up in the article on Emir Kir, on page 26, too – and the increased party discipline that means that elected representatives have very little room for manoeuvre. What does it say about our political system if committed young people throw in the towel so quickly? Half of Brussels MPs elected in 2019 were newcomers. Juan Benjumea Moreno was one of them. In the corridors, rumour has it that other young MPs are leaving too. The parties should take heed of this, especially before trying to convince new candidates to put their names down on an electoral list.
“Wat zegt het over ons politieke bestel als geëngageerde jonge talenten zo snel a aken?”
Kristof Pitteurs, hoofdredacteurHet gesprek. Directeur Paul-Henri Wauters zegt de Botanique vaarwel
Het zijn de laatste Les Nuits voor Paul-Henri Wauters. De creatieve kracht van de Botanique zwaait op de laatste dag van het festival na 35 jaar de deur van de hoofdstedelijke muziektempel achter zich dicht. “Ik ga eindelijk gewoon een ticket kopen voor een concert en genieten.”
door Tom Zonderman foto’s Heleen RodiersJe moet in de kelder gaan kijken of er water doorsijpelt,” zegt Paul-Henri Wauters tegen enkele werklui die in de gangen van de Botanique de aquariums inspecteren. Na de restauratie van de serres kregen de vertrouwde waterpartijen eveneens een opknapbeurt. Maar er is een lek, en ja, ook daar is de algemeen directeur bezorgd over. “Ik hou mij bezig met álles,” glimlacht hij.
“Van de nieuwe mediterrane plantensoorten die naar hier zijn versjouwd in samenspraak met de Plantentuin van Meise, tot de kleur van de verf in de waterbassins. Die moet licht zijn, anders warmt het water te snel op en dat is slecht voor de vissen.”
Paul-Henri Wauters voelde zich als een vis in het water toen hij hier in 1988 belandde, na een job in een ministerieel kabinet. De Botanique was vier jaar eerder door de Franse Gemeenschap tot cultureel
centrum omgebouwd, hij nam algauw de muzikale leiding op zich. In 2007 werd hij adjunct-directeur, vanaf 2018 algemeen directeur. Op 12 mei trekt hij, na 35 jaar, de deur achter zich dicht, net nu de renovatie achter de rug is. “Maar de belangrijkste werken moeten nog komen,” wijst hij in zijn bureau naar de plattegronden van de Orangerie en de Rotonde, de twee voornaamste concertzalen van de Botanique.
De Rotonde krijgt een upgrade, met een extra verdieping. Er zullen tot 450 personen naar een show kunnen, zonder dat aan de zo geroemde intimiteit wordt ingeboet. Ook in de Orangerie komt er een mezzanine, het podium verhuist naar de andere kant van de zaal, zodat de uitgang rechtstreeks op het park uitgeeft. De capaciteit zal opgetrokken worden van 700 naar 1.100 personen. “Ik wilde nog minstens een van de twee heropeningen meemaken, maar dat was ijde-
le hoop. De werken moesten een jaar geleden begonnen zijn, maar nu wordt het januari 2024.”
Waar liep het fout?
PAUL-HENRI WAUTERS: Voor de dienst Stedenbouw en Ruimtelijke Ordening van het Brussels Gewest is ons dossier afgerond, maar de Commissie voor Monumenten en Landschappen doet moeilijk. We willen naast de Orangerie in de Kruidtuinstraat een parking aanleggen voor tourbussen, zo hebben we meteen toegang tot de zaal en het park, en ontlasten we het verkeer in de Koningsstraat. Maar er staan twee bomen die niet weg mogen. Leefmilieu Brussel heeft er geen bezwaar tegen, maar Monumentenzorg wel, dat is toch bizar? Ik ben er geen voorstander van om zomaar bomen om te hakken, maar de Commissie moet toch in de eerste plaats denken aan de toekomst van het ▼
• Paul-Henri Wauters wordt geboren in 1960 in Brussel in een gezin van zeven kinderen, hij groeit op in Laken
• Zijn droom om klassiek pianist te worden gaat in rook op wanneer hij zijn hand verwondt bij de verhuis van zijn zus. Hij studeert musicologie, antropologie en filosofie
• Belandt in 1988 in de Botanique, waar hij eerst programmator wordt, daarna adjunctdirecteur en in 2018 algemeen directeur
patrimonium en ervoor zorgen dat er een zo groot mogelijk publiek op een zo aangenaam mogelijke manier van kan genieten?
Een directeur volgt alles op, van de verbouwingen tot de subsidies en het personeel. Miste je het pure programmeren niet?
WAUTERS: Ja en nee. Toen ik hier begon, was ik programmator, producer én tourmanager. (Lacht) Programmeren ben ik altijd blijven doen, maar ondertussen zijn we een trio, Olivier Vanhalst, Thomas Konings en ik. Thomas is 28, Olivier 42, ik 63, dat zijn verschillende generaties die elkaar perfect aanvullen. Ik heb veel bagage, ik zie stromingen komen, gaan en weer terugkeren. Het
In de Orangerie merken we dat niet, maar in de tent bij Les Nuits wel.
Vind je dat de concertindustrie veranderd is?
WAUTERS: Vroeger hadden platenfirma’s meer invloed. Ik zat vaak met hen samen, zowel de independents als de majors. Vandaag kunnen bands heel snel heel populair worden door streaming en sociale media. Ze spelen ineens grote shows met dure tickets. Fans geven daar hun centen aan en hebben minder geld voor bands in een middencategorie. Dat is gevaarlijk. Gelukkig heeft de Botanique met de Rotonde en de Witloof Bar ook heel kleine zalen, waar we die trend niet voelen.
belangrijkste is luisteren naar wat een artiest te vertellen heeft, muzikaal en emotioneel. Je voelt meteen welke ‘taal’ een band spreekt. Die moet je raken. Soms is die taal grammaticaal geweldig, maar mis je iets menselijks, of omgekeerd. Af en toe vergis je je. Maar je probeert wel een lijn uit te zetten, die klopt met de geschiedenis van de Botanique en zijn publiek. Een van onze pijlers is ook jonge artiesten ondersteunen.
Volgens Thomas Konings is de Botanique steeds meer een laboratorium geworden. Moet je ook niet voldoende grote namen hebben om een breed publiek te lokken?
WAUTERS: We moeten ons aanpassen aan een veranderende context. De markt is gespannen. Concertorganisatoren zoals Live Nation, Greenhouse Talent en FKP Scorpio en boekingskantoren als Back in the Dayz of Busker hebben steeds meer macht, ze bakenen hun territorium af met kleinere festivals zoals CORE. Door die strijd belanden ze ook op het terrein van zalen als de Ancienne Belgique en de Botanique. De AB trekt nog altijd wel bands aan die net niet groot genoeg zijn voor Vorst Nationaal of het Sportpaleis, maar omdat wij een kleinere capaciteit hebben, vallen we vaker uit de boot.
Met het Koninklijk Circus verloren jullie vijf jaar geleden een zaal met dezelfde capaciteit als de AB. Hoe pijnlijk was dat?
WAUTERS: Dat was zeer jammer. We hadden een overeenkomst met de Stad Brussel voor een periode van drie keer negen jaar. Na twee keer negen jaar is het contract ontbonden, omdat de stad er zélf concerten wilde organiseren. Dat vond ik absurd. Als ik burgemeester was, zou ik blij zijn met culturele spelers die een positief verhaal vertellen en een groot publiek aantrekken. In het Koninklijk Circus hadden we 2.000 plaatsen, dat is perfect voor artiesten die kunnen doorgroeien en zich klaarstomen voor een festival. Als een Franstalige artiest nu een zaal van 700 plaatsen overstijgt, zoals de
Orangerie, waar gaat hij dan optreden? Ook dat is een van de doelstellingen van de vernieuwing, de capaciteit optrekken.
Wat neem je mee uit je 35 jaar Botanique?
WAUTERS: Ik ben niet de man van de grote ideeën, ik plant liever zaadjes die dan organisch uitgroeien tot iets nieuws. Je zet de ene stap, en daaruit vloeit de volgende voort. Ik denk dat die werkwijze heel wat heeft opgeleverd. De reputatie van de Botanique is prima, in België én in het buitenland. Beter dan ik ooit gehoopt had.
In elk interview word ik gevraagd naar hoogtepunten, maar dat vind ik moeilijk. Ik heb artiesten altijd veel ruimte gegeven, ik vond het niet per se nodig om een praatje te
“Ik heb artiesten altijd veel ruimte gegeven, ik vond het niet per se nodig om een praatje te slaan ”
“Ik ben niet de man van de grote ideeën, ik plant liever zaadjes die dan organisch uitgroeien tot iets nieuws”
slaan. Voor hen zijn een goede ontvangst, goede technische omstandigheden en rust belangrijk. Natuurlijk had ik met sommigen goeie contacten. Stuart Staples van Tindersticks. An Pierlé en Koen Gisen, dat zijn vrienden geworden. De gasten van Girls In Hawaii. Artiesten met wie we een creatie hebben opgezet, zoals Catherine Graindorge. Maar als organisator luister je op een andere manier naar hun muziek. Je komt binnen in de zaal, je kijkt even, maar dan zie je toch waar het schort. (Lacht) Een lamp die nog brandt. De ventilatie die niet naar behoren werkt. Daar kijk ik naar uit: een ticket kopen voor een concert, en gewoon luisteren.
Een dieptepunt in die 35 jaar was ongetwijfeld de anonieme open brief die in 2017 bij de Franstalige minister van Cultuur Alda Greoli (CDH) belandde. Daarin werden jij en je vrouw, die toen directeur was, beschuldigd van intimidatie, slechte werkomstandigheden en financiële onregelmatigheden. WAUTERS: Dat was heel triest. Ik weet wie die twintig ondertekenaars waren, ze werken ondertussen allemaal ergens anders. Uiteraard maak je en cours de route soms fouten, maar deze mensen wilden ons gewoon kapotmaken. Onze vakbondsafge-
Paul-Henri Wauters: “Nadat ik de deur hier achter mij heb gesloten, trek ik met mijn vrouw naar Italië. Ik ga er olijfolie produceren en wijn verbouwen.”
het de prijs die je moet betalen in zo’n functie. Ik ben nog steeds dezelfde persoon als voor die brief, ik ben mij niet anders gaan gedragen. De impact was hoe dan ook groot, sindsdien heb ik gezondheidsproblemen.
Wat moet de Botanique doen om in de toekomst gezond te blijven?
WAUTERS: Jong talent blijven steunen, residenties organiseren en unieke creaties opzetten. Relevant blijven op internationaal vlak. En investeren in samenwerkingen, zoals met Wim Wabbes van de Handelsbeurs of Kurt Overbergh van de AB. Ik hoop dat mijn opvolger, Frédéric Maréchal, ook met zijn oren zal blijven werken, en niet vertrouwen op streamingcijfers en algoritmen.
Hoe ga je je voelen op 12 mei?
WAUTERS: (Denkt na) Vrij. Vrij van de druk. Op deze stoel sta je onder constante stress. Daarna trek ik naar Italië. Mijn vrouw is Italiaanse, het was altijd haar droom om naar daar terug te keren.
Ga je olij omen planten?
vaardigden wisten van niets. Ik werd ook beschuldigd van racisme, maar het Marokkaanse personeel sloot mij de volgende dag in de armen. We hebben een welzijnsenquête uitgevoerd op de werkvloer, en het resultaat was goed. Maar mensen lezen in de krant over de beschuldigingen, en onmiddellijk hebben ze een oordeel klaar. We hadden de kans niet om ons te verdedigen. Misschien is
WAUTERS: Die zijn al geplant. Ik heb mijn eigen olieproductie. En mijn eigen wijngaard. Ik heb een droompiano gekocht. In ons dorpje vindt er een klassiekemuziekfestival plaats. Vrienden vragen me om dat mee op poten te zetten, maar ik heb gezegd dat ik enkel de stoelen wil plaatsen. (Lacht)
We staan opnieuw buiten. De tent in de Kruidtuin gonst onder de soundcheckgeluiden. Paul-Henri Wauters zet een vlagje recht. Even later staat hij de trappen te borstelen. Hij doet álles, nu het nog kan.
FR Le directeur général du Botanique PaulHenri Wauters (63 ans) a toujours écouté un artiste avant de décider de le faire ou non venir jouer chez lui. « Même à une époque d’algorithmes et de chiffres de streaming, il faut continuer à faire confiance à ses oreilles. » Le 12 mai, il quittera le Botanique après 35 ans et déménagera en Italie avec sa femme, où ils produiront de l’huile d’olive et du vin. « Je m’y sentirai surtout libre. En tant que directeur, on ressent toujours une pression. Maintenant, je pourrai enfin acheter un billet pour un concert et simplement en profiter. »
EN The first thing Paul-Henri Wauters (63), general manager at the Botanique, always did when deciding on a new artist was to listen. “In times of algorithms and streaming, you still have to trust your ears.” On 12 May, after 35 years, he closes the door behind him and moves to Italy with his wife. There, they will produce olive oil and grow wine together. And occasionally play the piano. “More than anything, I am going to feel very free. As a director, you are constantly under pressure. I’m finally going to be able to buy a ticket to a concert and just enjoy it.”
Natuurlijk zijn er de gierzwaluwen en bloeiende straatbomen. Maar het ultieme bewijs dat de zomer in aantocht is, vormen toch de zomerbars in de Brusselse parken. Met L’Ecluse heeft nu ook het Ninoofsepoortpark op de grens van Molenbeek en Brussel-Stad er een.
De plek viel de voorbije dagen vooral in
de smaak bij jonge gezinnen, die meteen een fietsfile veroorzaakten naast het terras. Het park zelf trekt een gemengder publiek aan. Of de nieuwe parkbar daarmee een soort middenklassenmagneet wordt? Misschien. De prijzen voor drankjes blijven alvast bescheiden: een watertje of espresso kost 2 euro, een pintje 1,90 euro. KH
“Geloof ik nog voldoende in de impact als parlementslid? (…) Kan ik blijven gedijen in een context van particratie en doorgeslagen personal branding?” Dat vroeg Brussels parlementslid Juan Benjumea Moreno zich vorige week af. Het antwoord is negatief: in 2024 stelt hij zich niet opnieuw verkiesbaar, zo liet hij weten op Twitter. Hij is niet het enige groene parlementslid dat afhaakt. Ook Björn Rzoska, Elisabeth Meuleman en Barbara Creemers zetten een punt achter hun (nationale) loopbaan.
Valt zijn motivatie te lezen als een uithaal naar Groen-voorzitters Nadia Naji en Jeremie Vaneeckhout – een ambt waar hij vorig jaar nog zelf een gooi naar deed? “Zeker niet,” zegt hij. “Het is nog veel te vroeg om van hen een volledig beeld te vormen. Wel moeten ook zij mee in een systeem waarin voorzitters in de top tien van de meest bekende persoonlijkheden moeten staan, want dat rendeert in de peilingen. Daardoor wil de partij alle ballen naar de voorzitters. Concreet? Ik heb nog universitair onderzoek gedaan naar staatshervorming. Toch merk ik dat het moeilijk is
om daar als parlementslid impact rond te hebben, want dat domein komt toe aan de partijvoorzitters.”
Om zichzelf in die top tien te werken, doen de voorzitters ook aan personal branding. Dat doen parlementsleden ook, zegt Benjumea Moreno. “Wetten maken lukt nauwelijks. Wat overblijft is het opzetten van een eigen merk: je familie tonen, je sympathiek opstellen, gevat reageren ... Mensen kennen mij niet van mijn parlementaire werk, maar vooral als ‘die van Union’ of ‘die gast die tegen een betonblok is gereden’ (in volle Good Move-discussie in Anderlecht, red.). En dat is net het probleem.”
Het wetgevende werk is volgens Benjumea Moreno helemaal overgenomen door de ministers en hun kabinetten – terwijl zij strikt genomen de uitvoerende macht zijn. Effectief: ook in Brussel ontspruit meer dan negentig procent van het wetgevende werk in de schoot van de regering. Die moet natuurlijk
op haar meerderheid in het parlement kunnen rekenen om de wet gestemd te krijgen. Is ‘zwijgen en stemmen’ dan niet eenvoudig het lot van een parlementslid van een regeringspartij? “Ik stel dat vast, maar ik neem er geen vrede mee,” zegt Benjumea Moreno. “Want zelfs als ik een voorstel doe dat niet in het regeerakkoord staat, heb ik de toestemming nodig van de vijf andere regeringspartijen. Waarom?”
“Zelfs schaven aan wetten gebeurt nu op de kabinetten,” gaat hij verder. “De medewerkers daar zeggen ons dat het parlement hen geen stress bezorgt – als een voorstel passeert op de interkabinettenwerkgroep, dan passeert het sowieso. Parlementsleden komen pas later aan de beurt. Dat maakt de wetgevende rol van het parlement zo goed als overbodig.”
Volgens politicoloog Nicolas Bouteca (UGent) snijden de opmerkingen van Benjuema Moreno hout. “Dat is een probleem, want parlementariërs kunnen we als burgers terugroepen als ze het niet goed doen. Op kabinetsleden heb je veel minder grip.”
In het nieuws omdat
Juan Benjumea Moreno (Groen) liet vorige week weten dat hij zich niet meer opnieuw verkiesbaar stelt. Hij is ontgoocheld in het mandaat.
Over welk dossier gaat het?
Zowel Groen als het Brussels parlement staat onder druk nu heel wat sterkhouders zich terugtrekken uit de (nationale) politiek.
Moreno (Groen) stelt zich in 2024 niet meer verkiesbaar omdat hij zijn impact als parlementslid te klein acht. Daarmee raakt hij een gevoelige snaar, al gaat niet iedereen akkoord.© BELGA
Bouteca snapt de frustratie een “stemmachine” te zijn, maar ziet ook voordelen aan de particratie. “Willen partijen dingen realiseren, dan moeten de parlementsleden in de pas lopen, soms komt het op één stem aan. En de meeste mensen stemmen op een partij – dan willen ze duidelijk weten waar die partij voor staat.” Ook binnen regeringskringen valt te horen dat een wet ontwerpen vakwerk is, dat makkelijker gaat met een kabinet achter je. Parlementsleden moeten vooral op de agenda wegen, klinkt het.
Dat is ook de visie van parlementsleden als Els Rochette (One.brussels-Vooruit) en Gilles Verstraeten (N-VA), die als oppositielid meer bewegingsvrijheid heeft. Hilde Sabbe (One. brussels), Els Ampe (Open VLD) en Julien Uyttendaele (PS) zijn het volmondig eens met Benjumea Moreno. “Onze orders komen niet eens uit de Brusselse regering, maar van PS-voorzitter Ahmed Laaouej (PS) en zijn getrouwen,” zegt Uyttendaele daarover.
Ook huidig federaal staatssecretaris voor Begroting Alexia Bertrand (Open VLD) sprak in 2019, als toenmalig Brussels parlementslid, al haar frustratie uit over de beperkte rol. “Dat ging vooral over het saaie systeem van mondelinge vragen in de commissie. Dat moeten echte, levendige debatten worden. In het federaal parlement is die dialoog er wel tussen meerderheid en oppositie.” Bertrand formuleerde met Open VLD enkele voorstellen die tot meer democratie moeten leiden. Een ervan is minder, maar betere parlementsleden, een voorstel dat ook Bouteca genegen is.
De vraag is of dat de klachten rond particratie zal wegnemen. “Ik begrijp volledig wat Juan zegt, ik heb er veel over nagedacht,” zegt Bertrand. “Maar als oppositielid is het je fundamenteel democratische rol om de regering te controleren, dat blijft een voorrecht. Als lid van de meerderheid is het daarenboven je taak om het werk van de regering mogelijk te maken. Het gaat ook om het aanvaarden dat iets groter is dan jezelf.”
Rest nog de vraag wat het vertrek van Benjumea voor Groen Brussel betekent. Als jurist die ook iets van fiscaliteit kent, had hij een atypisch profiel dat zeker gemist zal worden. Electoraal gezien zal het palmares van minister Elke Van den Brandt wellicht meer impact hebben. De grote verliezer is het Brusselse halfrond. Vriend en vijand struikelden op Twitter over elkaar heen om hun respect te betuigen en zijn keuze te betreuren. “Goede, degelijk werkende parlementsleden haken af,” zei Guy Vanhengel daarover op de Irisfeesten. “We moeten ons daarover bezinnen. De democratie is maar zo sterk als de kwaliteit van ‘s lands verkozenen.”
Een deelsteprijder op een tuinstoel of vuilniszakken vol teddyberen: niets te gek voor Brussel. Na de razend populaire Instagram-pagina ‘Weird things in Brussels’ hee BRUZZ-journalist Cato Beljaars nu ook een boek klaar.
Een ‘coffee table book’ vol rare foto’s van Brussel?
Ja, het zijn allemaal foto’s met soms een zinnetje of caption bij. Ongeveer de helft van de foto’s in het boek heb ik zelf genomen. De andere hebben mensen ingestuurd. Die staan niet allemaal op Instagram. Ik wou niet dat het boek een exacte kopie werd van de pagina. Ik ben zelf nog een paar keer op pad geweest voor nieuwe foto’s. Je moet natuurlijk geluk hebben met wat je tegenkomt.
Al wandelend ben je er drie jaar geleden begonnen.
Ja, tijdens de coronacrisis woonde ik al een tijdje in Brussel en ging ik graag wandelen door de stad. Onderweg zag ik zoveel rare dingen. Op een bepaald moment stond ik in de supermarkt aan te schuiven in een veel te lange rij, toen de titel ‘Weird things in Brussels’ in mijn hoofd schoot. Ik ben de pagina begonnen met eigen foto’s en nu sturen mensen spontaan foto’s in.
Intussen heb je bijna 70.000 volgers. Wil je met het boek een nieuw publiek bereiken?
Ik hoop vooral dat mensen die mijn pagina al volgen en leuk vinden het boek kopen. Daar zitten ook expats bij. En het is leuke reclame voor Brussel. Alles is geschreven in het Engels, het kan Brussel in het buitenland misschien op de kaart zetten. Het is hier eigenlijk wel grappig.
Veel foto’s tonen afval, steps en duiven. Niet iedereen vindt dat zo grappig.
Ik vind dat je zeker kritisch moet zijn over Brussel, maar mijn boek is geen aanklacht tegen de stad. Het is echt bedoeld om mensen te doen lachen. Neem nu dat afval: onlangs deelde ik een foto van een stoep vol lege flessen omdat het glas niet is opgehaald. Dat kan toch enkel in Brussel? In die lelijkheid zit vaak een soort humor, vind ik. Dat maakt de stad ergens weer sympathiek.
Wat zijn je eigen favorieten?
Een van mijn lievelingsfoto’s is een bus die naar De Brouckère rijdt met een kapot scherm. De bestemming van de bus is ‘Bro’ geworden. En dan krijg ik regelmatig foto’s van auto’s op de tramsporen. Ik heb altijd zo te doen met die chauffeurs (lacht). (EC)
‘Weird things in Brussels’ verschijnt op 12 mei. 22,95 euro Borgerhoff & Lamberigts
“In lelijkheid zit vaak ook een soort humor”
‘Mijn boek is geen aanklacht tegen de stad’
Op televisie, op podia, en straks op The Pride: dragqueens trekken een alsmaar groter publiek met hun kostuums en shows vol zang, cabaret en humor. BRUZZ volgde queen Edna Sorgelsen een avond in haar schaduw. “In het ontmantelen van gender ligt een bevrijdende gedachte.”
doorMaarten Goethals foto’s Saskia Vanderstichele
Maandag 1 mei. 16.05 uur. Hij trekt zijn hemd uit, wrijft over zijn wangen, en kijkt bezwerend in de artiestenspiegel. Iets in zijn blik verandert. Uit een versterker galmt zijn lievelingsmuziek, Valérie Lemercier.
Oublie-le vite/Oublie ce type/ Viens, goûte mes frites
Een liefdesnummer. Maar ergens ook toepasselijk voor wat komt: de transformatie van Gautier (voornaamwoorden: hij/ hem) naar zijn alter ego Edna Sorgelsen (voornaamwoorden: zij/haar). De evolutie van ce type naar iets flamboyants, leuks, lekkers.
Gautier, 34 jaar, is een bekende dragqueen in het Brusselse. En de faam van zijn
personage nam alleen maar toe met zijn deelname in februari aan Drag Race Belgique, een afvallingsrace op RTBF tussen tien deelnemers, van wie vier Brusselse kandidaten. Buitenlandse recensenten omschreven de sfeer en de humor van de Belgen als “absurd” en “idiomatisch”. Gautier, al na drie afleveringen geëlimineerd, spreekt over een vriendenclubje: “Zeven van de tien drags ken ik persoonlijk, niemand nam het heel ernstig, in tegenstelling tot de Amerikaanse editie, waar kandidaten leningen aangaan voor kleren en chirurgie.”
Wanneer BRUZZ Gautier een avond mag volgen, maakt hij zich klaar voor een Drag Bingo, georganiseerd door The Agenda, een feestbar aan Plattesteen. Gautier/Edna praat de show aaneen, samen met Peach, een goede vriendin, en vijfde in Drag Race Belgique
De praktische voorbereiding om Edna te worden, duurt een tweetal uur en begint met
de wenkbrauwen in te smeren met lijm: een techniek om een glad oppervlak te creëren vóór het aanbrengen van make-up. Hij lacht: “That’s how you make a show.” Daarna, wanneer hij zijn etuis met schoonheidsspulletjes opent, brengt Gautier een natte en een droge laag aan, die hij egaal uitsmeert met een eivormig sponsje, een beautyblender. Voor de ogen, de neus en het kuiltje onder de lippen gebruikt hij specifieke huidtinten, waardoor een abstract gemaakt gezicht geleidelijk aan reliëf krijgt. De kracht van een dragqueen is dan ook suggestie - de suggestie van scherpe junkbeenderen, een elegante neus, een perfect afgelijnde mond, een ander geslacht.
17.15 uur. Barbra Streisand: It’s raining, it’s pouring/My love life is boring me to tears, after all these years
Met het succes van Drag Race Belgique, en met de festiviteiten rond The Pride op zaterdag 20 mei, staat de agenda van Gautier, maar ook die van de veertigtal andere Brusselse drags, volgeboekt. Sommigen onder hen sloten zich onlangs aan bij Agence 47, een nieuw boekingskantoor opgericht door Sarah Kurt en Renaud Delauvaux – beter bekend als Mademoiselle Boop, met wie Edna ook een dragpodcast host.
Agence 47 helpt zowel met praktische zaken – contracten onderhandelen, commerciële opportuniteiten zoeken, sociale media beheren – als met het artistieke. “Bijvoorbeeld door na te nadenken over de inhoud van een personage of een show,” legt Renaud uit.
Het bureau focust zich, wat het afzetgebied betreft, voorlopig op de Franstalige markt. Ook Vlaanderen lijkt op termijn interessant: “Zeker gezien de sterke modetraditie van die regio.” De ambitie gaat echter dieper: “Drags willen met glitter en glamour allerlei verstikkende codes ontmantelen, en daarin een nieuwe vrijheid ontdekken,” zegt Renaud. “Het agentschap helpt om die boodschap te vergroten, te verbreden en ze professioneel uit te brengen.”
Gautier: “Drag is een kunstvorm, met een politieke betekenis. Het deconstrueert gender en gaat met de verschillende onderdelen creatief aan de slag: een man die zich verkleedt als vrouw, een vrouw die
“Ik vind het veel makkelijker om in het karakter te komen dan weer Gautier te worden. Alsof ik geen afscheid wil nemen van de vrijheid die Edna me gunt”
Gautier
Dragqueen Edna Sorgelsen
supervrouwelijk wil zijn, mensen die mannelijke en vrouwelijke facetten combineren of net streven naar een soort neutraliteit in hun voorkomen. Het kan allemaal. Het mag allemaal.”
Een drag is daarbij niet gelimiteerd in zijn of haar of hun artistieke skills. De ene danst en zingt, de andere kiest voor cabaret, Edna – met haar snelle brein en scherpe mond –houdt van komedie.
Ondanks de urgentie van de boodschap, blijft drag in Brussel vooral een hobby. Optreden in een bar of tijdens een Drag Brunch (“Mimosa’s inbegrepen”) levert vaak niet meer dan 200 euro op, maar de hoop leeft wel dat Drag Race Belgique een kentering kan inzetten. Renaud denkt bijvoorbeeld aan het voorzien in animatie tijdens een productlancering of het organiseren van soirees voor bedrijven. Ook het aantal plaatsen om te kunnen optreden nam, ondanks de stilstand door corona, met de jaren toe: van illegale kraakpanden over bevriende queer cafés tot reguliere etablissementen zoals De Melkerij in het Josaphatpark, of eetgelegenheden die afwisselend karaoke of een dragmenu organiseren.
Hetzelfde met de collectieven. Les Peaux de Minuit (met aandacht voor raciale representatie), La Barakakings, het ‘laboratorium’ Queeriosity, Propaganda.BXL (dat focust op queers uit Oost-Europa), en permanente shows als Playback Show en Just the Tip … die vormen een innig verweven netwerk dat vooral online sterk rekruteert.
Die ambitie, om een groter en meer betalend publiek aan te spreken, komt ook met een risico. Wat met artistieke integriteit? En dreigen drags niet te verschijnen voor een publiek dat vooral een curiosum wil zien?
Renaud erkent het gevaar. “Elk project wordt daarom bestudeerd door de groep en de artiesten. Die evalueren elke vraag, en toetsen die af naar hun eigen waarden, ambities, boodschap. Ook de hoogte van de vergoeding telt.”
18.23 uur. Micheline Dax: Il est vrai que je connais un peu de magie/C’est un talent que j’ai toujours possédé/…/Au service de tous les cas désespérés
De praktische voorbereiding van Gautier om Edna te worden, duurt een tweetal uur.“Drag is een kunstvorm, met een politieke betekenis. Het deconstrueert gender en gaat met de verschillende onderdelen aan de slag”
Gautier Dragqueen Edna Sorgelsen
Wie is Edna Sorgelsen?
Gautier: “Sorgelsen is mijn familienaam, maar dan enigszins omgekeerd gespeld, en Edna een referentie naar Edna Krabappel, de lerares uit The Simpsons. Een vrouw van in de veertig, verbitterd, gedesillusioneerd, verveeld. Ik vind haar fantastisch.”
Nogmaals, wie is Edna Sorgelsen?
Gautier: “Iemand die al tien jaar deel uitmaakt van mijn leven. Zolang ik kan, wil ik in haar huid kruipen. Maar mijn man en ik zitten momenteel in een adoptieprocedure voor een kindje. Als dat lukt, vrees ik Edna niet langer te kunnen combineren met een gezinsleven. En ik wil mijn job als diensthoofd bij de federale overheidsdienst ook niet opgeven.”
Wie is Edna?
Gautier: “Een uitbreiding van mezelf. Ik kan meer plaats innemen, via het vrouwelijke. Het is geen rol, zoals in het theater, maar werkelijk een onderdeel van mezelf, een tweede soort kern, toch innig verbonden met Gautier. Het harnas van Edna, het aura van Edna laat me toe extrovert te zijn, uitbundiger, dichter bij de mensen te komen.”
Wie is, tot slot, Edna?
Gautier: “Not a girl, but a lady. Ze drinkt liever whisky dan cava.”
18.45 uur. Jessie Ware: Beautiful people are everywhere, everywhere
De metamorfose komt stilaan tot voltooiing; de vrouwelijkheid breekt door. In zijn panty’s steekt Gautier een soort vleugeltjes van mousse, die zijn dijen en kont voller en vaster maken. Uit een winkelzak haalt hij een hoofd van piepschuim, met daarop zijn pruik: een grijze, elegante coupe met pijpenkrullen. En met een scheermesje maakt hij zijn borst glad. Met Peach oefent hij verschillende keren de openingsscène. “Ik vind het veel makkelijker om in het karakter te komen dan weer Gautier te worden,” zegt hij. “Alsof ik geen afscheid wil nemen van de vrijheid die Edna me gunt.”
En wanneer neemt Edna het volledig over van Gautier? Wat is het precieze kantelpunt in het proces? “Zodra ik de muziek aanzet. Of bij het aanbrengen van de wimpers en het kleuren van de lippen. Want daar ligt de expressie.”
Leren schminken deed Gautier via YouTube, en door te kijken naar anderen, toen hij tien jaar geleden als barman werkte bij Chez Maman, het beroemdste dragcafé in Brussel. “De eerste keer was verschrikkelijk. Maar toen ik mij nog eens opmaakte, gaf mij dat zoveel plezier. Ik voelde me zo ongelooflijk sexy.”
“Drags willen met gli er en glamour allerlei verstikkende codes ontmantelen, en daarin een nieuwe vrijheid ontdekken”
Renaud Delauvaux
Dragqueen Mademoiselle BoopGautier: “Edna maakt al tien jaar deel uit mijn leven.” Edna Sorgelsen (rechts) treedt samen op met Peach (links), een vriendin en vijfde in Drag Race Belgique.
Vandaag kunnen ‘babydrags’ lessen volgen, onder meer in de Drag Academy, georganiseerd door Brussels Art and Pool School en queen Blanket La Goulue. De ateliers vinden in groep plaats en focussen op lipsyncen (playback), de technische kant van het optreden (zoals het spelen met licht), dramaturgie en maquillage.
Los van de aangeleerde technieken ziet Blanket La Goulue haar lessen vooral als een ‘safe space’ voor iedereen die zichzelf wil leren ontdekken en zich om welke reden ook inschrijft. “Dat kan gaan van trans personen, die hun vrouwelijkheid willen onderzoeken, waardoor het iets heel therapeutisch krijgt, tot beginnende drags, tot dramastudenten die zich willen ontwikkelen als performer. In ieder geval, ik vind het moedig, zeker als iedereen met elkaar verhalen deelt en zo probeert de schaamte te doorbreken.”
Op het einde van het semester krijgen de deelnemers de kans om voor een eerste keer op te treden.
19.07 uur. Nogmaals Barbra
Streisand: Enough is enough/I can’t go on, I can’t go on no more
In The Agenda zit meer volk dan gewoonlijk op een bingo, en het volk lijkt vooral de wereld daarbuiten te willen vergeten: de
Amerikaanse staat Tennessee die binnenkort dragperformers verplicht achter gesloten deuren op te treden, Nederland dat al weken op stelten staat over een voorlezende drag, een dragperformer die in maart op straat in Bournemouth klappen incasseert … Enough is enough
Tijdens de Drag Bingo staat daarentegen plezier centraal. En geluk met de cijfers. Na het openingsdansje rolt Peach met het molentje en krijgt Edna de zaal aan het lachen bij elke loting. Wie wint, krijgt een prijs: een koffiekop, een detectivespel
(‘Draghata Cristie’), een elegante buttplug. Het eerste cijfer wordt 43, het derde – alsof het niet om toeval kan gaan – 69.
Tijdens de pauze wordt iets duidelijk: Edna is groter dan Gautier. Van een fan krijgt ze een roos, een kind wil een gezamenlijke selfie nemen, en een groot aantal jonge mensen vraagt om een knuffel. In de omarming die volgt, zit iets van troost, trots, toewijding, steun. “Drags op nationale televisie vind ik leuk, en nodig,” erkent Edna. “Maar plekken als deze blijven ook belangrijk, waar iedereen gewoon zichzelf kan zijn.”
FR La scène drag gagne en popularité et en diversité. Gautier, célèbre performeur bruxellois, a emmené BRUZZ à un Drag Bingo, où il s’est transformé en son alter ego, Edna Sorgelsen. Accompagné de trois autres drags de la capitale, Gautier a participé à Drag Race Belgique. Entre-temps, l’industrie continue de grandir en ligne mais aussi via la création de l’Agence 47, une nouvelle agence de booking fondée par Mademoiselle Boop et qui prend en charge l’aspect pratique et artistique du travail drag. « Le drag est une forme d’art à connotation politique en ce qu’il le libère des normes de genre étouffantes. »
EN The drag scene is becoming more popular and diverse. Brussels-based performer Gautier took BRUZZ along to a Drag Bingo, where he transformed into his alter ego, Edna Sorgelsen. Along with three other Brussels drags, Gautier took part in Drag race Belgique, which was won by Drag Couenne. Meanwhile, the industry continues to grow online but also through the creation of Agence 47, a new booking agency founded by Mademoiselle Boop. They help with the practical and artistic aspects of drag work. “Drag is a form of art with a political meaning: liberating it from stifling gender norms.”
Zondag stonden Peter Mertens, Raoul Hedebouw en Jos D’Haese op de herdenking voor het einde van de Tweede Wereldoorlog aan het Fort van Breendonk schouder aan schouder met de geheven linkervuist, symbool van de arbeidersstrijd en het antifascisme. Het filmpje werd massaal veel bekeken.
Er valt moeilijk naast te kijken. De PVDA is in een winningmood. In de peilingen haalt ze in Brussel vlotjes twintig procent van de stemmen. De partij zet ook stevig druk op het Brusselse beleid. Of het nu over Good Move gaat, de sociale huisvesting of de pensioenen van de parlementsleden.
Over dat laatste ging het vrijdag in een plenaire commissievergadering van het Brussels parlement. Om het zogenoemde Wijninckx-plafond te omzeilen, wordt twintig procent van het parlementaire pensioen als rente uitgekeerd. De parlementsleden gaan zowat unaniem akkoord om dat privilege af te schaffen, al is een echte beslissing nog niet gevallen. Daarvoor is het wachten op een geharmoniseerd parlementair statuut in heel België.
Hoe je het ook draait of keert: eigenlijk ging die parlementaire zitting vooral over de PVDA. Die heeft het systeem mee naar boven gespit, en kan er nu geweldig electoraal mee scoren.
Het valt op hoe moeilijk de parlementsleden van de klassieke partijen met die nieuwe situatie om kunnen. Er werd snoeihard uitgehaald naar de PVDA. Wegens filmpjes op TikTok waar fragmenten uit het parlement uit de context werden gerukt en aan elkaar werden geplakt, en halve waarheden in werden gedebiteerd. Filmpjes die, alweer, massaal werden gedeeld.
Het leek bijwijlen een parlement dat bang is, onmachtig tegenover een partij als de PVDA die blaakt van gezondheid, terwijl de klassieke politieke partijen en het huidige politieke systeem in heel België kraakt onder het groeiende wantrouwen bij de bevolking. Niet minder dan onze liberale democratie staat op het spel, zo orakelden MR en Open VLD.
Het moet gezegd dat PVDA het spel perfect speelt. Populistisch op de sociale media, en keurig in het gareel in het parlement. De uithalen aan haar adres vrijdag in het parlement? De PVDA bleef er onverstoorbaar en placide bij. De PVDA-parlementsleden kennen hun dossiers, duwen waar het pijn doet. Een leugentje meer of minder op TikTok maakt dan niet uit. Omdat de PVDA goed weet dat het parlement en de sociale media twee verschillende werelden zijn. De strategie is zo klaar als een klontje: meer electoraal gewicht betekent ook meer macht.
Dus is het ook kijken naar hoe bereid de PVDA is om deel te nemen aan de macht in Brussel. Het is het vraagstuk voor elke radicale partij: een zweeppartij blijven, en op die manier nog meer hearts and minds veroveren, of deelnemen aan de macht, met het risico om te veel, in dit geval marxistische, principes over boord te moeten gooien.
Er speelt ook opportunisme. PVDA weet hoe risicovol machts-
deelname kan zijn. Je moet er het geschikte personeel voor hebben, voor je het weet zit je mee in het bad van die politiek die de PVDA vandaag met succes bekampt.
Het is dus zaak om voorzichtig te zijn. De partij mikt op de gemeenteraadsverkiezingen. Op lokaal vlak kunnen ze misschien, zo hopen ze, wel in een of andere Brusselse gemeente mee besturen, zoals ze al in Zelzate doen, of in het district Borgerhout. Het is dicht bij de mensen, en minder in het vizier van de media. Meebesturen in het Brussels Gewest is een ander paar mouwen. Het PVDA-programma kost miljarden. Die zijn er niet. Integendeel. Brussel zit diep in het rood. ‘Tax the rich’, dan maar? Moeilijk. De hefbomen hiervoor zitten vooral op het federale niveau. Dat is meteen het drama van de PVDA, en van radicale partijen in het algemeen. Kosten noch moeite worden gespaard om de ideeën aan de man te brengen, maar om echt een steen te verleggen, moeten er compromissen gesloten worden. En daar heeft PVDA niet veel zin in. En het is gerekend zonder dat andere euvel: er staat niet meteen een politieke partij te springen om met de PVDA in zee te gaan, zolang die haar communistische verleden niet afzweert. Het is, we kunnen het niet anders zeggen, een drôle de guerre, en er zit niet veel anders op voor de klassieke partijen dan 2024 af te wachten en zo goed en zo kwaad als het kan verder te doen. Toch één tip, en daarmee zitten we weer bij het begin: schaf die pensioenrente nu maar snel af. Zelfs als is ze helemaal wettelijk, wachten heeft geen zin, en van uitstel komt al snel afstel.
“Meebesturen in het Brussels Gewest is niet simpel.
Het PVDAprogramma kost miljarden. Die zijn er niet”
Steven Van Garsse
Elke week neemt een
BRUZZ-redacteur het nieuws op de korrel
Raoul Hedebouw en zijn partij PVDA doen het goed in de peilingen, maar in hoeverre zijn ze bereid deel te nemen aan de macht en dan ook compromissen te sluiten?
Zes maanden waren archeologen in de weer op de site van Parking 58, maar worden er vaker archeologische vondsten gedaan?
Max Wyckaert en Luana Difficile zoeken elke week een antwoord op een lezersvraag, deze week van Adri uit Sint-Joost. Volg ook de Instagrampagina voor het Big City-verhaal op donderdag.
Stel je vraag en stem op BRUZZ.be Bekijk en lees antwoorden op BRUZZ.be/bigcity
Beestig Brussel.
Wanneer een bouwvakker in Brussel met zijn graafmachine de bodem omwoelt, reist hij onbewust door de tijd. Zeker in de Vijfhoek zit de bodem nog vol sporen van het verleden. Sommige daarvan zijn goed zichtbaar, zoals de Zwarte Toren aan de Sint-Katelijnekerk of de Anneessenstoren aan de Keizerslaan. Die herinneren aan de dertiendeeeuwse stadsomwalling, waarvan ook stukken te zien zijn in de herentoiletten van café Monk, de ontbijtzaal van het Atlas Hotel en de toekomstige jeugdherberg op de Oude Graanmarkt. Die sporen kwamen aan het licht tijdens archeologische opgravingen, maar hoe zeldzaam zijn zulke ontdekkingen?
De gierzwaluw: honderddagenvogel zonder
Opvallend veel gierzwaluwen in het Brusselse luchtruim de voorbije dagen. Dit onvermoeibare vogeltje stopt bijna nooit met vliegen.
In Molenbeek werd in 2011 een grote kolonie gierzwaluwen ontdekt in ventilatiegaten van basisschool De Toverfluit. Ook in de
gewelven aan weerszijden van de Jubelpark-galerijen strijkt ieder jaar een kolonie neer om broedsel groot te brengen.
Eerst even dit: archeologische resten worden het beste bewaard wanneer ze blijven waar ze zitten. Organisch materiaal vergaat immers onder invloed van lucht en licht, en resten van oude gebouwen kunnen verzakken tijdens opgravingen.
In een stad wordt voortdurend gebouwd en gegraven. Daarom geldt het principe van de preventieve archeologie: voor elke bouwaanvraag in het gewest, gaat Urban.brussels na of de werken een impact kunnen hebben op het archeologische erfgoed dat zich mogelijk in de ondergrond bevindt. Het baseert zich op de inventaris van het archeologische erfgoed.
Is dat het geval, dan krijgt de aanvraag een archeologische clausule. Afhankelijk van de situatie legt die archeologisch vooronderzoek, voorafgaande opgravingen en/of werfbegeleiding op. Slechts drie procent van de
bouwaanvragen resulteert in zo’n clausule. Dat lijkt weinig, maar het cijfer heeft betrekking op alle aanvragen tot stedenbouwkundige vergunningen, ook die voor pakweg een reclamepaneel of vuilnisbak.
Jaarlijks vinden er zo veertig tot zestig archeologische onderzoeken plaats in het gewest. De grootste archeologische goudmijn van de afgelopen jaren blijft de site van de voormalige Parking 58, waar nu het administratief centrum van de Stad Brussel
“Elk jaar keren ze rond deze periode terug naar het nest waarin ze geboren zijn om er opnieuw te broeden,” zegt Olivier Beck van Leefmilieu Brussel. Na zo’n twintig dagen zijn de kuikens klaar om zich uit hun eierschaal te bevrijden. Nog eens veertig dagen later vliegen ze een eerste keer uit. “Vanaf het moment waarop gierzwaluwen voor het eerst hun nest verlaten, blijven ze meer dan een jaar aan een stuk zo goed als onafgebroken in de lucht,” vertelt Beck.
De gierzwaluw heeft met zijn sikkelvormige vleugels en gevorkte ©
Gierzwaluwen keren elk jaar terug naar het nest waarin ze zijn geboren.
Tips en tricks voor de oranje zak
Robbe weet je vanaf 15 mei te vertellen wat wel en niet in de oranje zak mag. Bovendien maak je kans op een oranje afvalcontainer!
Van 15 tot 17 mei, telkens vanaf 7u
huist. Onderzoek daar legde de bedding van de voormalige Zennehaven bloot. Dankzij de natte ondergrond bleef er heel wat organisch materiaal bewaard: schoenen, etensresten, een dode kat, speelgoed … Die werden allemaal behandeld in het lab van Urban.brussels, alvorens onderzocht te worden.
Dat onderzoek kan enige tijd duren. Zo is de site van Parking 58 vier jaar na de opgravingen nog altijd niet helemaal bestudeerd. Elk voorwerp levert een schat
aan informatie op, die helpt om de figuurlijke foto van het verleden scherper te stellen. In de tussentijd organiseert Urban.brussels tentoonstellingen rond de vondsten.
Doe je zelf een ontdekking in je tuin of bij werkzaamheden thuis?
Dan ben je verplicht dat binnen de drie dagen te melden aan de eigenaar van het terrein en aan Urban.brussels. De directie Cultureel Erfgoed heeft vervolgens 21 kalenderdagen de tijd om over te gaan tot opgravingen. MW
A la Carte
Deze week is actrice Nadège Bibo-Tansia, bekend van de film
‘Le Voyage de Talia’ en de reeks
‘Panna’ te gast in A La Carte.
Donderdag vanaf 18.30u
staart veel weg van de zwaluw, maar behoort niet tot dezelfde familie. Wel maken ze deel uit van de gierzwaluwachtigen of apodiformes, letterlijk vertaald als ‘vogels zonder poten’. Hoewel dit exemplaar wel degelijk poten aan zijn lijf heeft, gebruikt hij die alleen maar om zich vast te houden aan muren en wanden. Lopen of zelfs rechtop staan is een hele opgave, en dus paart, slaapt en eet dit vogeltje in de lucht.
Op het menu staan dagelijks tienduizenden insecten die ze rechtstreeks uit de lucht plukken. “Ze slaan die insecten op in
hun keel tot een soort van insectenbal,” zegt Beck. “Die wordt vervolgens in het nest gedropt om de jongen mee te voeden.”
Zodra de broedperiode is afgelopen en de jongen groot genoeg zijn, vertrekken ze opnieuw richting tropisch Afrika. “Van de 365 dagen per jaar, verblijft hij maar honderd dagen in België. Daarom wordt hij ook de honderddagenvogel genoemd.” AD
20 km
BRUZZ volgt enkele
sportievelingen in de aanloop naar de 20 km door Brussel
op zondag 28 mei.
Elke dag in BRUZZ 24 in de week van 15 mei
Lees de hele reeks op BRUZZ.be/beestigbrussel
Politiek. Sint-Joost: de lokale afdeling ligt in puin
Sint-Joost is een zakdoek groot, maar de strijd om het politieke leiderschap scheurt de gemeente in tweeën. En het zal de komende maanden alleen maar crescendo gaan. “Emir Kir vecht voor zijn overleven,” zeggen vriend en vijand.
door Steven Van GarsseWoensdagavond. Het is gemeenteraad in SintJoost. De gemeenteraadszaal in het neoklassieke kasteeltje aan het Madouplein barst uit haar voegen. Maar het gaat er gemoedelijk aan toe. Pais en vree, onder een prachtige lichtkoepel in glas en lood.
De voorzitter van de gemeenteraad, Ahmed Medhoune (PS), een en al gentleman, geeft de oppositie regelmatig het woord. Burgemeester Emir Kir antwoordt keurig en omstandig. De schepenen zitten er eendrachtig, zo lijkt het toch, schouder aan schouder.
Niets doet vermoeden dat er een open oorlog woedt in het schepencollege van Sint-Joost-ten-Node. Burgemeester Emir Kir heeft enkele weken geleden drie schepenen hun bevoegdheden ontnomen, waaronder die van eerste schepen Philippe Boïketé (PS). Emir Kir heeft daarna de bevoegdheden weer moeten teruggeven door procedurefouten, maar niets sluit uit dat hij de komende weken, of maanden, nog eens dezelfde sanctie treft.
De Parti Socialiste plaatste begin dit jaar de lokale afdeling onder curatele en bereidt een PS-lijst voor, zonder Emir Kir. Alle gemeenteraadsleden zijn voor de keuze geplaatst: met de PS, of met Kir. Drie schepenen, gepokt en gemazeld in de PS, hebben hun partijlidkaart teruggegeven, en kiezen voor Kir. De verdeeldheid is compleet: drie schepenen zijn voor Kir, en drie tégen. De onbestuurbaarheid dreigt.
Maar hoe is het zo kunnen mislopen?
Emir Kir was het goudhaantje van de Parti Socialiste. Twee keer staatssecretaris geweest, een monsterscore als burgemeester van Sint-Joost en 18.500 stemmen als Kamerlid.
Emir Kir – geboren in 1968 – trad in 2004 toe tot de regering-Picqué, als staatssecretaris voor Openbare Netheid en Monumenten en Landschappen. Hij was de eerste allochtoon die minister werd in Brussel. Zijn politieke carrière werd onder een vergrootglas gelegd. Hij bleek te hebben gelogen over zijn diploma. En er was de Armeense genocide waarover hij altijd ambigu is gebleven. Zijn Turkse nationaliteit zat hem in de weg.
Al bij al verlopen zijn twee mandaten in de Brusselse regering (2004-2012) vrij rimpelloos. Geen faux pas. Hij bezit voldoende politieke feeling om zich door moeilijke kwesties heen te laveren. Zijn zachte diepe stem, zijn verzorgde looks, zijn populariteit, hij heeft alles voor een topcarrière binnen de PS. Alleen met de organisatie van het Offerfeest loopt het in 2006 mis. Hij krijgt kritiek voor de chaos die is ontstaan, maar alles wordt hem snel weer vergeven.
In 2012 haalt hij van op de derde plaats op de lijst van burgemeester Jean Demannez de meeste voorkeurstemmen, ongetwijfeld met dank aan het Turkse electoraat in Sint-Joost. Hij wordt burgemeester. In 2018 herhaalt hij zijn stunt, met 3.904 voorkeurstemmen, en, opnieuw, een absolute meerderheid. Kir zit op dat moment stevig in het zadel. Op weg om Guy Cudell (19171999) achterna te gaan, de ‘eeuwige’ burgemeester die een grote stempel heeft nagelaten op de gemeente en iemand aan wie Emir Kir graag refereert.
De toekomst oogt vandaag minder rooskleurig voor de burgemeester van Sint-Joost. Zowat alle waarnemers gaan ▼
• Geboren in 1968 in Charleroi
• Begon in 1995 als sociaal werker in Sint-Joost
• Schepen in Sint-Joost van 2000 tot 2004
• Staatssecretaris in twee Brusselse regeringen, onder meer voor Openbare Netheid en Stedenbouw van 2004 tot 2012
• Sinds 2012 burgemeester van Sint-Joost
• Volksvertegenwoordiger sinds 2014
• Wordt in januari 2000 uit de PS gezet na contacten met Turks extreemrechts
ervan uit dat Kir in 2024 met zijn burgemeesterslijst onmogelijk nog een absolute meerderheid kan halen. De burgemeesterslijst is in twee kampen verdeeld. Het politieke speelveld ligt voor het eerst in vijftig jaar volledig open.
Het betekent ook dat de strijd op het scherpst van de snee gevoerd zal worden, zegt Frédéric Roekens, gemeenteraadslid van Ecolo-Groen en bevoorrecht waarnemer van de politieke machtsstrijd in Sint-Joost. “Het zal alleen maar crescendo gaan. Kir moet deze verkiezingen kunnen winnen, of hij heeft niets meer. Hij speelt voor zijn politieke overleven.”
Tojerow, diende een klacht in bij de Statutaire commissie van de PS. De Brusselse PS-voorzitter Ahmed Laaouej volgde. Kir had het cordon sanitaire doorbroken. Een uitsluiting uit de partij was de enige optie.
De affaire-Kir liet sporen na binnen de PS. Onder Philippe Moureaux en Laurette Onkelinx zette de PS volop, als eerste politieke partij trouwens, in op de politieke participatie van allochtonen. Met eclatant succes. Bij de laatste verkiezingen van 2019 haalde de PS zestien zetels in het Brussels parlement. Negen van hen hebben buitenlandse roots.
Maar met Kir bleek dat het met de zoektocht naar de allochtone stem ook flink kan mislopen. De vertwijfeling bij de PS is groot. Marc Uyttendaele, nog steeds
spreekt.” Hoe daarmee omgaan, is ook vandaag nog een zoektocht binnen de partij.
Hoe dan ook is het met de uitsluiting van Kir uit de PS in 2020 van kwaad naar erger gegaan. “Er is paranoia ontstaan (bij burgemeester Emir Kir, red.),” zegt een waarnemer. “Je moet weten dat schepen Philippe Boïketé zijn kabinet heeft op een andere locatie dan het gemeentehuis, ver van Kir. Kir vreesde dat hij de controle aan het kwijtspelen was.” Niet veel later werd Christian Boïketé, kabinetschef van Emir Kir sinds 2012 en broer van Philippe Boïketé, plots ontslagen door Emir Kir.
En toch hoopte Emir Kir lang om terug te kunnen keren naar zijn stal, naar de partij die hem zo veel kansen heeft gegeven. Hij bleef, als Kamerlid, nog altijd meestemmen met de PS. In januari 2023 kwam het moment van de waarheid: Kir kon in principe weer het lidmaatschap van de PS aanvragen, maar het kalf was intussen verdronken. Kir heeft zelfs geen poging meer ondernomen. Hij wist hoe laat het was.
Gemeenteraadslid
Over waar en wanneer het precies misliep tussen Kir en de PS lopen de versies uiteen. Feit is dat Kir in januari 2020 voor drie jaar uit de PS werd gezet. In december 2019 brachten zes Turkse burgemeesters een bezoek aan Sint-Joost, onder wie twee van de MHP, een extreem-nationalistische partij die linken heeft met de extreemrechtse Grijze Wolven. Een militant van de PS, Jérémie
advocaat van Emir Kir en echtgenoot van Laurette Onkelinx, schreef het in 2020 zo: “De verleiding van het dubbel discours is groot. Aan de ene kant het programma van de politieke partij, aan de andere kant het dissonante gemompel dat een electoraat probeert te capteren door met de haren mee te strijken, zelfs als dat de fundamentele waarden van de partij met kracht tegen-
Politoloog Pascal Delwit (ULB) is niet verwonderd dat de affaire-Kir uiteindelijk zo is afgelopen. “Emir Kir is iemand die heel hard verdeelt, qui clive. Kijk naar 2018. Dat waren verkiezingen voor of tegen Kir. Ik ken de gemeente goed. Ik heb er nog gewoond, en kende ook Guy Cudell. Dat was toch een ander kaliber. Cudell leidde de gemeente met harde hand, maar had ook een zekere vorm van respect voor andere meningen.”
PS’ers Laurette Onkelinx, Ahmed Laaouej en Emir Kir in 2017 in de Kamer. In 2020 werd Kir voor drie jaar uit de partij gezet en keerde niet meer terug naar de PS.
Ook het persoonlijke speelt ongetwijfeld een rol in de breuk tussen Kir en de PS. Het is een publiek geheim dat Kir en PS-voorzitter Ahmed Laaouej niet door één deur kunnen. “De haat tussen beiden is virulent en wederzijds,” zegt een vooraanstaande Brusselse PS’er. Volgens hem valt dat terug te brengen op een incident enkele weken voor de voorzittersverkiezingen van de Brusselse PS, in oktober 2019. Laurette Onkelinx was nog voorzitter. Ze had beslist om Nawal Ben Hamou staatssecretaris te maken in de Brusselse regering. Het gerucht deed de ronde dat Laaouej zich daartegen verzette, en een putsch wou plegen om die benoeming af te blokken. Waar of niet, Kir verklaarde toen aan La Capitale on the record dat hij inderdaad door medestanders van Laaouej benaderd was om een stokje te steken voor de benoeming van Ben Hamou. Kir weigerde. “Laaouej heeft Kir nooit vergeven dat hij hem publiekelijk zo voor schut heeft gezet,” zegt de PS’er.
En toch is de vraag of de PS geen enorm risico heeft genomen door Kir definitief uit
“Sint-Joost is een gemeente van roddels. Ik geloof niet dat Kir zal overstappen naar de MR”
Frédéric Roekens
Groen© BELGA
de partij te zetten. De schade voor de PS is enorm. De lokale afdeling ligt in puin. Het is verre van zeker dat de PS een burgemeester zal hebben in Sint-Joost, en dan zijn er nog de federale verkiezingen. Emir Kir weegt electoraal zwaar door, via de Turkse stemmen die hij kan binnenhalen. Hij haalde bij de laatste Kamerverkiezingen 18.500 stemmen. Dat is enorm. De PS riskeert een zetel kwijt te spelen.
Pascal Delwit gelooft dat het met de federale verkiezingen nog wel zal meevallen voor de PS. Andere Turkse kandidaten kunnen een deel van de achterban van Kir terugwinnen, zo denkt hij. “En vergeet ook niet dat de PS met Kir op de lijst ook een deel kiezers zal afstoten. Si on invite Kir, on invite la polémique.”
En dan zijn er ook de lokale verkiezingen in 2024. Dat wordt voor de PS in Sint-Joost zeker geen walk in the park. De PS heeft niet meteen een uitdager die met Kir de strijd kan aangaan. Philippe Boïketé wordt te licht bevonden. Ook Ahmed Medhoune, voorzitter van de gemeenteraad, wordt genoemd, maar die haalt geen stemmen en is afwezig op het terrein. En er is Mohamed Azzouzi, voormalig schepen, ook door Emir Kir aan de kant geschoven, maar die is vandaag haast volledig van het toneel verdwenen.
Kir kan daarentegen de burgemeestersbonus opstrijken. Nadeel is dan weer dat hij geen partij achter zich heeft om campagne te voeren. Dat kan een dure zaak worden.
De vraag is ook welk palmares Emir Kir kan voorleggen, los van zijn populariteit. De meningen zijn genuanceerd. Vriend en vijand erkennen dat Emir Kir een sociaal bewogen beleid voert. Het feit dat hij als arbeiderskind zoveel kansen heeft gekregen speelt zeker mee. “Neem nu de covidcrisis,” zegt een Nederlandstalige inwoner van de gemeente
die actief is in het verenigingsleven. “Kir stond daar wel op de markt, om mensen aan te moedigen om zich te laten vaccineren. Of hij organiseerde voedselbedelingen. En toen er een gebouw op instorten stond in de Scailquinstraat was hij daar ook.”
“Maar op het vlak van goed bestuur en transparantie is het dan weer abominabel gesteld,” gaat hij verder. “Er is niet echt een visie waar het met onze gemeente naartoe moet.” Kir is de kampioen van de sinterklaaspolitiek. Geregeld zwaait hij met cheques voor de bevolking, terwijl de gemeentefinanciën zwaar te lijden hebben, en er veel amateurisme heerst, onlangs nog toen bleek dat de gemeente miljoenen aan onterechte belastingen moet terugbetalen aan de Europese Commissie.
Hoe het nu verder moet? Er duiken af en toe geruchten op dat Kir zou overstappen naar de MR. “Ach,” zegt Frédéric Roekens (Groen), “Sint-Joost is een gemeente van roddels. Ik geloof het eigenlijk niet, omdat de MR zich niet aan Kir zal laten verbranden.
Sint-Joost is ook geen strategische gemeente. Te klein, te ingewikkeld, daar gaan partijen niet op inzetten.”
Zeker is dat de open ruzie in het gemeentebestuur buitengewoon slecht is voor het imago van de lokale politiek en ook electoraal niet echt lonend. Daarom benadrukken alle betrokkenen graag dat ze vooral willen doorwerken tot de verkiezingen. Zo goed en zo kwaad als dat kan.
Een van de waarnemers ziet toch een lichtpunt. “Eigenlijk is een absolute meerderheid geen goeie zaak. De socialistische Lijst van de burgemeester heeft hier vijftig jaar lang geen verantwoording moeten afleggen. Met als gevolg een gebrek aan transparantie en debatcultuur. Na 2024 krijgen we wellicht drie blokken (PS, Lijst van de burgemeester en Ecolo-Groen, red.), en zal er een coalitie gevormd moeten worden. Welke dat wordt, is koffiedik kijken, maar die coalitie is een zegen voor de lokale democratie omdat er dan gepraat zal moeten worden, en het beleid open en bloot komt te staan.”
FR L’avenir du bourgmestre Emir Kir est menacé. Après avoir été démis du PS en 2020, la Liste du Bourgmestre avec laquelle il a été élu est désormais coupée en deux. Emir Kir a des partisans et des opposants. Le PS a des partisans et des opposants. Il y a un risque d’ingouvernabilité, un an avant les élections. Des élections qui s’annoncent passionnantes, car il y aura trois blocs : la Liste du Bourgmestre, le PS et Ecolo-Groen. Il va falloir faire davantage de coalitions. Mais qui souhaite encore collaborer avec Emir Kir ? Si Kir perd à la surenchère, il se retrouve sans mandat. Nous analysons comment le prodige, dont l’avenir politique semblait assuré, a pu en arriver là.
EN Mayor Emir Kir’s future is up in the air. He was expelled from the Parti Socialiste in 2020 and now, the mayor’s list that he was elected on has been split. There is a for and an against Emir Kir, a with and an against the PS. Ungovernability is threatening, a year before the elections. Elections that promise to be tense as there will be three blocs: the Mayor’s List, the PS and Ecolo-Groen. Coalitions will likely have to be forged, but who will still want to work with Kir? If he loses, he will be without a mandate. The question is how it could have come to this, because despite a few hiccups in his career, Kir’s future as an electoral goldcrest seemed assured.
Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij Heike (13) uit Vorst. Heike zit op het Atheneum van Brussel en woont in een tempel. Ze woont er graag, zowel in het huis als in de stad. “Je moet Brussel wel kennen om het leuk te gaan vinden.” door Emilia De Feyter foto Saskia Vanderstichele
Op de mezzanine heb je een uitgebreide Harry Po ercollectie. Ben je een grote fan?
Nu al wat minder, maar ik heb een zware Harry Potter-obsessiefase gehad. Ik heb alles van Harry Potter gelezen en gezien. Het was een magische wereld waar ik heen kon. Het begon toen ik zes was, vanaf mijn tiende is het geminderd. Ik was dus zo’n vier jaar een hardcorefan.
Ik zie ook twee schilderijen van de maan.
Ik vind de maan mooi. Ik had ook space-fase, waarbij ik altijd naar de ruimte zat te kijken en daar meer over wilde leren.
Die fase was een beetje moeilijk om vol te houden. Er is heel veel informatie over de ruimte. Toen ik naar de middelbare school ging, werd het wat te veel om al die informatie bij te houden.
Je hebt veel planten.
Nog een fase! (Lacht) Die fase is er nog. In de zomer ben ik veel bezig om die planten te onderhouden. In de winter is het wat moeilijker, dan sterven er veel.
Je woont in een soort kasteel. Het was ooit een tempel van het antoinisme. De stichter was een beetje een hippie die een eigen religie startte. Het antoinisme heeft tempels in België, Frankrijk en Duitsland. De religie is nu uitgestorven. Het huis stond zo’n tachtig jaar leeg. Het plafond was ingestort, er was schimmel, er waren ratten en duiven.
Hoe zijn jullie hier terechtgekomen?
We waren in de buurt om een huis te bezoeken, maar de makelaar was te laat. Zo is mijn vaders oog op dit huis gevallen.
Wat vind je er zelf van om hier te wonen?
Ik vind het echt leuk. Het is uniek en groot. Als ik iemand mijn adres geef en er niet bij vertel dat het een kerk is, dan zijn ze altijd wat verrast. Af en toe komen er zelfs mensen op onze deur kloppen omdat ze nieuwsgierig zijn naar wat het is.
Woon je graag in deze buurt?
Ja. We woonden vroeger in de buurt van Louiza, met veel auto’s en veel lawaai. Ik vind dit echt een leuk huis en de buurt is heel rustig. Er wonen veel vrienden in de buurt. Er is natuur, maar het is dicht genoeg bij het centrum.
Wat vind je van Brussel?
Een coole stad. Je kan veel leuke cafeetjes en winkeltjes vinden. Je moet wel goed weten waar die zijn. Je moet Brussel kennen om het leuk te gaan vinden.
Je vader komt uit Nederland?
Ja, hij verhuisde zo’n twintig jaar geleden. Zijn familie woont in Nederland. We gaan er redelijk vaak naartoe. Mijn moeders familie woont in Amerika. Mijn moeder is naar hier verhuisd. Toen Trump president is geworden, wilde ze zo snel mogelijk een Europees paspoort.
Je bent tweetalig opgevoed.
Dat is wel leuk. Engels is een goede taal om te kennen. Ik ken ook Frans, maar ik vind het echt niet fijn. Er zijn te veel regels. Bij elke Franse zin moet je wel een of andere regel toepassen.
Lees je graag?
Voor boeken moet ik in een soort mood zijn. Dan kan ik op een zondag vier uur aan een stuk lezen. Het moet dan echt een goed boek zijn. Zo goed dat ik het niet kan wegleggen.
Volg je de actualiteit?
Ik weet wat er aan de hand is, maar het is geen passie. Ik vind het wel belangrijk om het nieuws te volgen. Het is onze wereld, dus je moet er wel wat van weten.
Lees de hele reeks op BRUZZ.be/slaapkamer
Naar een idee van de Volkskrant
FR Bienvenue dans la chambre à coucher de Heike, 13 ans. Heike vit à Forest, fréquente l’Athénée de Bruxelles et vit dans un ancien temple antoiniste. « Parfois, les gens viennent frapper à notre porte par curiosité. » Son père vient des Pays-Bas, sa mère des ÉtatsUnis. Heike aime habiter à Forest et à Bruxelles, « mais il faut bien connaître la ville pour l’apprécier. »
EN Every week, BRUZZ takes a look inside the bedroom of a child living in Brussels. This time, we are talking to Heike (13) from Vorst/ Forest. Heike attends the Atheneum of Brussels and lives in a temple of Antoinism. Her father is from the Netherlands, her mother from the US. She herself enjoys living in Vorst/ Forest and thinks Brussels is a nice city, “but you have to know Brussels well to love it.”
“Ik vind het wel belangrijk om het nieuws te volgen. Het is onze wereld, dus je moet er wel wat van weten”
De reguliere tickets voor het concert van Beyoncé waren in een vloek en een zucht uitverkocht, maar wie nog een cent over heeft, kan zich laten gaan met de vip-packages.
Wie zijn favoriete artiest aan het werk wil zien op een concert of een festival, moet daar vandaag een flinke duit voor neertellen. Nu dynamic pricing zijn intrede doet, waarbij tickets per opbod worden verkocht, dreigen kaartjes een voorrecht van de happy few te worden. “Een maatschappelijk debat dringt zich op.”
door Tom ZondermanBad bitches to the left / Money bitches to the right,” blèrt Beyoncé in ‘Pure/honey’, een nummer van haar recentste album, Renaissance Het zullen alvast die bitches to the right zijn die de song zullen meebrullen wanneer de Amerikaanse superster hem dit weekend in het Koning Boudewijnstadion aanheft. Een kaartje voor de passage van Queen B’s Renaissance World Tour kostte immers een klein fortuin: voor de reguliere tickets moesten fans tussen de 64,70 en de 183,50 euro neertellen. Desondanks waren ze in een vloek en een zucht de deur uit.
Wie daarna alsnog een plaatsje wilde bemachtigen, moest zijn toevlucht nemen tot de Platinum-tickets: kaartjes die verkocht werden volgens het dynamic pricing-systeem, hoe groter de vraag, hoe hoger de prijs. Een halfuur na de start van de verkoop betaalde
je zo 268 euro voor de goedkoopste zitjes. Voor de beste plaatsen werd er tot bijna 600 euro geboden. Ook die waren in een halfuur uitverkocht. Poproyalty mag wat kosten.
Het hanteren van dynamic pricing bij het concert van Beyoncé was een primeur in de Belgische concertwereld, maar het systeem is niet nieuw. In de hotelsector en de luchtvaart wordt het allang toegepast. Achter de Platinum-tickets zit Ticketmaster, een Amerikaanse ticketingdienst die eigendom is van Live Nation. De werkwijze lokte al heel wat verontwaardiging uit. Bij de Amerikaanse shows van Bruce Springsteen werd vorige zomer tot 5.000 dollar geboden voor een kaartje, fanmagazine Backstreets legde teleurgesteld de boeken neer omdat de
working class hero ermee instemde. “Het systeem wordt enkel toegepast als het door de artiest en de promotor wordt goedgekeurd,” zegt Nele Bigaré van Live Nation. De organisatoren zien dynamic pricing als een wapen tegen onofficiële kanalen als Viagogo, dat tickets tegen woekerprijzen verhandelt. “De ticketmarkt is erg fraudegevoelig. Bovendien komt de opbrengst van zulke sites bij speculanten terecht, en niet bij artiesten.”
“Windowdressing,” vindt Gino Van Ossel, professor Retail & Trade Marketing aan Vlerick Business School. “Live Nation en Ticketmaster, en bij uitbreiding Beyoncé, zijn commerciële bedrijven. En die willen toch vooral hun opbrengt maximaliseren.” Dat is vorig jaar ook gebeurd: Live Nation, een beursgenoteerde multinational, boekte een recordomzet van 16,7 miljard dollar, dat is 5 miljard meer dan in 2019, voor corona.
“Bovendien heb je in België al TicketSwap,” zegt Van Ossel. “Daar kan je tickets legaal doorverkopen, wat woekerprijzen afvlakt.”
Sinds concerten het hart van de muziekindustrie vormen omdat de platenverkoop in streamingtijden minder rendabel is, is het niet onlogisch dat de prijszetting van liveshows geoptimaliseerd wordt. Door de digitalisering en slimme algoritmes die je rendabiliteit de hoogte in duwen, wordt dynamic pricing ook makkelijker en meer ingeburgerd. “Supermarkten als Albert Heijn passen het tegenwoordig ook toe bij producten die tegen hun vervaldatum aan zitten,” zegt Van Ossel. “Afhankelijk van bijvoorbeeld het weer zullen BBQ-producten dan meer of minder kosten. Het is duurzamer, én het levert meer geld op.”
Een concert is natuurlijk geen vleesfestijn, of toch niet helemaal. De prijs bepalen is hogere wiskunde. Je moet de gage van de artiest, logistieke voorzieningen, booker, beveiliging, muziekrechten, cateringkosten, verzekering, crew, promo en wat nog meer in een pot gooien, en daar een ticketwaarde uit bepalen zonder dat je er je broek aan scheurt. “Je neemt elke keer een risico,” zegt Kurt Overbergh, artistiek directeur van de Ancienne Belgique. “Programmeren is budgetteren. Op een week kan je je maandbudget erdoor draaien als je ernaast zit. Vandaar dat er ook wel altijd voorzichtig wordt gewikt en gewogen, en de ticketprijzen eigenlijk relatief oké zijn.” De PXL-hogeschool in Hasselt heeft er een tijd terug een voorspellingsmodel op gezet, zegt hij, maar er bleken te veel parameters te onvoorspelbaar. “Voor een concertorganisator zijn buikgevoel en ervaring nog altijd heel belangrijk.”
Liefde voor muziek
Grosso modo stijgen de ticketprijzen ieder jaar. Vooral bij grotere shows, met grotere producties, en festivals, waar de kosten door de inflatie exponentieel de hoogte in gaan.
Tickets voor het concert van The Rolling Stones vorig jaar in het Koning Boudewijnstadion kostten tot 489 euro. Voor twee dagen CORE Festival, de samenwerking tussen Rock Werchter en Tomorrowland die vorig jaar voet aan wal zette in Brussel, betaalde je in 2022 123 euro, voor de huidige editie betaal je 147 euro. Dat is een stijging van bijna 20 procent. Ook Couleur Café, dat altijd prat ging op zijn democratische toegangsgelden, trok zijn prijzen op: de driedaagse kost nu 110 euro.
Bij clubs is de stijging relatief beperkt. “Een show van Warhaus zal vandaag inderdaad een paar euro duurder zijn dan bij hun vorige passage,” zegt Overbergh. “Vaak heeft dat met gestegen populariteit en hogere gages te maken, of met een duurdere productie. En je moet natuurlijk ook de loonindexaties van het personeel meetellen.”
Sommige artiesten, zoals Daan, zijn zelfs goedkoper geworden, ondanks de extra aandacht die hij recent kreeg door zijn deelname aan het VTM-prijsbeest Liefde voor muziek. “Hadden we dat geweten, hadden we meer kunnen vragen,” lacht Overbergh. “Maar als we naar de AB-geschiedenis van Daan kijken, is dit een van zijn meest succesvolle passages. Je kan je afvragen of dat net ligt aan het feit dat de prijs wat gezakt is.”
Bij kleinere shows is de stijging het geringst. In de AB Club gingen de prijzen met 2 euro omhoog, van 12 naar 14 euro. In de Botanique, dat sowieso met kleinere zaalcapaciteiten werkt, houden ze vast aan de 10 euro voor de 200 toehoorders die in de Witloof Bar passen. “We houden die prijzen bewust laag,” zegt Thomas Konings, programmator bij de Botanique. “Dat werkt erg goed, heel veel van die ‘ontdekkingsshows’ zijn uitverkocht. Wij worden ook gesubsidieerd om net die kansen te bieden aan jonge artiesten.”
Sam Perl van concertorganisator Gracia Live, dat onder meer de Belgische shows van Bob Dylan opzet, wijst op de sterke dollar. “Dylan wilde voor zijn show vorig najaar dezelfde fee, maar de dollar is 15 procent
sterker geworden sinds corona. En dat voel je in de afrekening.” Perl pleit voor transparantie en verkiest general admission voorlopig boven dynamic pricing. Daarbij kost ieder ticket evenveel en krijgen de eerste aanwezigen de beste plaatsen. “Voor de show van Olivia Rodrigo in Vorst Nationaal hebben we de prijs zo op 44 euro kunnen houden, rekening houdend met een jonger en minder kapitaalkrachtig publiek.” De kaartjes voor haar show waren op enkele seconden de deur uit.
Ondanks de prijzen, blijven zalen vollopen. Bij de Botanique zitten ze weer tegen het aantal bezoekers van voor corona. Ook Kurt Overbergh van de AB bevestigt dat. “De bezettingsgraad van het eerste kwartaal zit rond de 95 procent. Dat overklast zelfs de periode voor corona. Door de energiecrisis vreesden we dat de consument cultuur minder belangrijk zou vinden, maar door de prijzen scherp te houden blijven onze zalen gevuld.”
Gino Van Ossel nuanceert: “We zitten in een dematerialiseringsgolf, waarbij beleving aan belang wint. Jongeren, zeker bij een stedelijk publiek, kopen minder snel een dure wagen, maar spenderen hun centen liever aan reizen, eten of cultuur. De crisis die we de voorbije maanden hebben doorgemaakt, trof
“Live Nation en Ticketmaster zijn commerciële bedrijven, die willen vooral hun winst maximaliseren”
Gino Van Ossel
professor Retail & Trade Marketing aan Vlerick Business School
bovendien vooral de mensen die het al moeilijk hadden en zich voordien ook al geen concerten konden veroorloven. Een ambtenaar wiens loon voortdurend werd aangepast, is er qua koopkracht misschien zelfs op vooruitgegaan. Je mag ook niet vergeten dat de concertzalen nog maar een goed jaar weer open zijn. Daar zit nog voor een stuk knaldrang tussen. Mensen laten zich makkelijker gaan. Zeker als er een gevoel van schaarste wordt gecultiveerd.”
Niet toevallig speelt dynamic pricing daar handig op in. “Je pakt mensen op hun kwetsbaarheid,” zegt Kurt Overbergh. “Je bent een fan van Nick Cave en je wilt daar absoluut bij zijn. Dan ben je breekbaar. Op de een of andere manier koop je toch emoties.” Van Ossel wijst erop dat zalen als de AB en de Botanique vertrekken vanuit een “liefde voor muziek” en bovendien met subsidies werken, terwijl bij een bedrijf als Live Nation vooral de liefde voor het geld geldt.
Toch is Van Ossel geen tegenstander van dynamic pricing. “Het concert van The Rolling Stones in het Koning Boudewijnsta-
dion verkocht niet goed omdat de ticketprijzen zo hoog waren. Met dynamic pricing kan je daar heel snel op inspelen. Het systeem zit nog maar in een beginfase, er zullen nog veel meer toepassingen komen.” Het hoeft ook niet per se enkel gebruikt te worden bij een commercieel massa-event. “Als de KVS beslist om 10 procent van zijn tickets via
dynamic pricing te verkopen, zou je een storm van verontwaardiging krijgen. Maar dat geld kunnen ze wel herinvesteren in cultuur, en tegelijkertijd 90 procent van de tickets beschikbaar houden voor iedereen.”
Het publiek heeft meer macht dan het denkt, het kan altijd zeggen: “Voor mij hoeft het niet.” Van Ossel verwacht in België ook geen buitensporigheden zoals bij Bruce Springsteen of Taylor Swift. “Belgen zijn daar nogal nuchter in. Ten eerste zijn wij hier gigantisch verwend wat betreft het aanbod. Daardoor zullen de zottigheden minder extreem zijn. Ten tweede hebben wij een minder grote ongelijkheid qua inkomen en vermogen dan in de Angelsaksische wereld.”
Een maatschappelijk debat dringt zich wel op, zegt Van Ossel. “Willen we dat de mensen met het meeste geld ook de grootste kans hebben om naar een concert te gaan? Als je dat systeem op alles loslaat, ga je heel veel dingen krijgen die alleen nog beschikbaar zijn voor de elite. Of willen we dat iedereen evenveel kans heeft, en riskeer je een soort van loterij-effect? Al komt het in beide gevallen op hetzelfde neer: niet iedereen die wil, kan naar het event gaan.”
Voorlopig lijken fans mee te gaan in het opbod. Superfans nog meer: wie nog geen ticket had voor Beyoncé, maar niet keek op een maandloon meer of minder, kon zich op maandag alsnog een Pure/Honey On Stage Risers-ticket aanschaffen. Kostprijs: 2.185,30 euro. Je krijgt er een aparte bar en dito toilet voor, én twee drankbonnetjes. En je mag de booty van hare hoogheid van op enkele meters aanschouwen. En de bad bitches en de money bitches? “You can be both, meet in the middle, dance all night,” verzekert Queen B.
FR Par les temps qui courent, toute personne désireuse de voir son artiste favori en concert ou en festival sait que ça va faire mal au portefeuille. Le concert de la superstar Beyoncé a atteint des prix encore inédits en Belgique, avec des tickets vendus aux enchères et la question de savoir qui va pouvoir encore se permettre ce genre de divertissement. « Il est essentiel d’avoir un débat sociétal, » dit Gino Van Ossel, professeur de Retail & Trade Marketing à la Vlerick Business School. « Est-ce qu’on veut que seuls les plus fortunés accèdent aux concerts ? Ou est-ce qu’on veut que chacun puisse en avoir la chance et risquer un effet ‘lotterie’? »
EN These days, anyone who wants to see their favourite artist at a concert or festival has to fork out a lot. American superstar Beyoncé’s concert in Brussels saw dynamic pricing having its Belgian first, with some of the tickets being sold by auction. Do concert tickets now risk becoming a privilege for the happy few?
“It is essential to have a societal debate,” says Gino Van Ossel, professor of Retail & Trade Marketing at Vlerick Business School. “Do we want it to be only the people with the most money that are able to go to a concert? Or do we want everyone to have an equal chance, and risk a certain degree of luck?”
U hebt mogelijk ook zitten kijken naar de Pomp and Circumstance van de kroning van Charles III? Ik hou van al die pageantry. Militaire marsen en statige optochten zijn een vorm van volksdans. Mensen mogen dat dan weggegooid geld vinden, kijk eens hoe mooi al die kostuums, tot in de details, zijn gemaakt? Van stoelen tot hellebaarden, alles is klaarblijkelijk ‘gemaakt in vreugde’ door enthousiaste ambachtslui, zoals vooropgesteld door William Morris en de Arts & Crafts movement.
Opmerkelijk is dat er bij een kroning ook een recept hoort. Deze keer is dat een quiche. Het recept, dat uitgevaardigd werd door Buckingham Palace, leest als een gids voor trendiness en een poging om controverse te vermijden: geen vlees, wel tuinbonen en spinazie. Toch ei en kaas (dus niet veganistisch), want ja: het blijft een quiche. Britse identitairen waren eerst miffed: quiche is toch Frans? Om hen te sussen: quiche is het lievelingsgerecht van James Bond, zoals je kan zien in de Bondfilm A view to a kill, waar Roger Moore er één uit de oven
haalt voor Tanya Roberts. Wanneer ze vraagt wat dat is, antwoord hij: “An omelette.” Ei is essentieel hier.
Maak een kruimeldeeg of koop zo’n vel. Laat het blind bakken in een taartvorm bij 190°, dus met bonen of knikkers erin, opdat het niet zou zwellen in de oven. Dat duurt zo’n 20-25 minuten tot het een mooi kleurtje heeft.
De vulling bestaat uit grof gesneden spinazie, gesmolten in een bodempje water en uitgelekt, gekookte jonge tuinbonen (het is nu het seizoen). Meng eerst een potje room met melk en een lepel verse, gehakte dragon. Doe er twee eieren bij, peper en zout. Goed kloppen. Op de bodem van de afgekoelde taart leg je nu wat geraspte cheddar (het blijft Engels, he), dan de gehakte spinazie en de gekookte tuinbonen, best dubbel gedopt. Giet het eiermengsel erover en nog wat geraspte cheddar, en weer in de oven voor twintig minuten of zo.
Het belangrijkste van deze quiche is dat je hem opeet
samen met de buren. Heel de volgende week is goed. Je moet er een gemeenschapsgevoel mee bouwen.
Bij de kroning van Elisabeth was er al de coronation chicken Eigenlijk een koude kip curry. Maar ook daar was het een teken des tijds: kip was nog best luxueus en currypoeder stond symbool voor The Empire. Verder ging in 1953 het land nog gebukt onder rantsoenering, wat bij ons toen al lang vergeten was.
Een recept maken voor een grote gebeurtenis, wat een goed idee. Waar wachten we op? Ik zie het hier voor ons: Rode Duivels-stoverij, Brecel-saus, of een kiprecept voor een geslaagde regeringsvorming, zo tegen midden 2025?
Lees de hele reeks op BRUZZ.be/trachet
“Ik zie het hier voor ons: Rode Duivels-stoverij of Brecel-saus”
De falset van Eddie Chacon wroette zich in de nineties in het collectieve geheugen met de oorwurm ‘Would I lie to you?’ via zijn r&b-duo Charles & Eddie. Na jaren radiostilte is er nu de verrassende doorstart. “Soms hebben we in het leven een externe impuls nodig om ons gevoel weer te kunnen volgen.”
door Tom Peeters
In de videoclip van ‘Step by step’, de single die de nieuwe plaat van Eddie Chacon (59) voorafging, zagen we de Amerikaanse zanger en liedjesschrijver languit in het gras liggen, tussen de eendjes slenteren en op een als witte zwaan verklede waterfiets door een vijver trappen. De beelden zijn op maat van wie we horen: een onthaaste bijna-zestiger, die plezier puurt uit contemplatie.
Dat was zo op het in 2020 verschenen Pleasure, joy & happiness, dat hem lanceerde als lost r&b-icoon. Dat is nu zo op Sundown, de opvolger van die onverhoopt succesvolle comebackplaat. “De clip is opgenomen in Echo Park in downtown Los Angeles,” vertelt
Eddie Chacon vanuit Londen, waar hij te gast was in een tv-show. “Ik passeer er vaak samen met mijn vrouw en dan zien we steevast die hilarische eendenbootjes. Zij vond het altijd al een gezellige plek om ooit eens een video te draaien. We vreesden dat men ons iets zou proberen aan te rekenen om het park als videolocatie te gebruiken, zoals dat vaak gebeurt in Los Angeles, maar men deed er niet moeilijk over.”
De trage clip sluit aan bij de “lineaire muziekervaring” die Chacon samen met zijn
producer John Carroll Kirby nastreefde. “Ik was ongeveer twintig jaar weg uit de muziek(industrie) en wilde alleen nog muziek maken als die zou klinken als van iemand van mijn eigen leeftijd. Ik wilde niet dat er muzikaal iets bovenuit zou steken.” Dat klinkt als de antipode van wat de samenleving van je verwacht, namelijk dat je zo luid en opvallend mogelijk je boodschap op alle mogelijke manieren verkondigt.
“Ik wilde de concurrentie niet aangaan met jongere generaties en een alternatief aanbieden voor de schreeuwerigheid. Naarmate je ouder wordt, kan jeugdcultuur intimiderend worden. Daar stelde ik de wijsheid en levenservaring van een midvijftiger tegenover. Het resultaat was een
meditatieve audio-ervaring waarbij je op het eind niet eens doorhad dat het voorbij was. Toen ik John vertelde wat ik precies voor ogen had, raadde hij me aan om eens te luisteren naar Vision songs. Dat album van Laraaji (een New Yorkse new-age/gospelartiest, red.) zette me op het goede spoor. Soms hebben we in het leven een externe impuls nodig om ons gevoel weer te kunnen volgen.”
Door zichzelf en zijn leeftijd trouw te blijven wilde Chacon zich echter niet afzetten tegen muzikale vernieuwing. “Integendeel, ik heb de retrosets van sommige generatiegenoten altijd wat zielig gevonden. Ik wilde fris en eigentijds klinken. Wat dat betreft kwam John net op het juiste moment in mijn leven. Hij had als songschrijver en producer net
meer dan zijn steentje bijgedragen aan twee albums van Solange (en al muziek gecomponeerd en geproduceerd voor onder meer Frank Ocean en Harry Styles, red.). Ik was blij verrast dat hij met me wilde samenwerken.”
Chacon acht hem verantwoordelijk voor het reanimeren van zijn carrière. “Het zou mijn zwanenzang als artiest worden, maar een belangrijke les die ik heb geleerd bij Charles & Eddie is dat je na een succesvolle plaat de draad opnieuw moet proberen op te pikken waar je hem hebt achtergelaten.” Reden waarom er met Sundown direct een opvolger klaargestoomd werd en er ook een derde album komt. “Ik besef maar al te goed dat het niet veel stervelingen gegeven is om magie met twee verschillende (muzikale) partners te kunnen ervaren.”
Bij Kirby was die er van meet af aan. “Hij vroeg me om ‘Outside’, een onconventioneel meanderende song die op ons debuut zou belanden, in te zingen zonder koptelefoon. Er was alleen zo’n Shure SM58-microfoon van 99 dollar. Maar even later lag het sjabloon van onze plaat wel klaar. Het ging er tijdens de opnames zo gemoedelijk aan toe dat ik
“Ik was een koppigaard die niet zomaar in een vakje, laat staan dat van boysband, gestopt wilde worden”
R&b. Hoe een zwanenzang de vergeten carrière van Eddie Chacon reanimeerdeEddie Chacon: “Tegenover de schreeuwerigheid van de jeugd wilde ik de wijsheid van een mid-vijftiger plaatsen.” © JACK MCKAIN
stukken tekst soms gewoon freestylede.”
Die relaxte, gimmickvrije sfeer is intussen een handelsmerk geworden. “Ook bij ‘Haunted memories’ en de titelsong van het nieuwe album had ik vooraf geen idee wat ik zou zingen. John drukte gewoon de opnameknop in en ik begon. Soms is het belangrijk om niet te veel na te denken. Probeer je gewoon waarachtig uit te drukken en je komt al een heel eind.”
Chacon wist als kind al dat hij als muzikant en liefst ook als zanger door het leven wilde gaan. “Elk uur dat ik niet naar school moest, heb ik besteed aan de voorbereidingen. Dat mijn ouders muziekfans waren hielp. Mijn moeder viel op artiesten als Rod Stewart en Mick Jagger, die niet alleen rockten maar ook stijl hadden, iets wat ik mijn hele leven heb meegedragen. Ik zag veel van mijn jeugdvrienden voor mij carrière maken. Mike
Bordin, de drummer van mijn eerste garagebandje Fry By Night, ging bij Ozzy Osbourne spelen en richtte daarna Faith No
More op. Onze bassist Cliff Burton kon bij Metallica aan de slag. Kevin Carlson, die gitaar speelde bij mijn groep The Toys, scoorde bij Aldo Nova een hit met ‘Fantasy’. Een tijd dacht ik dat ik als enige zou falen.”
Dat het na veel studiowerk op de achtergrond alsnog zou lukken als frontman heeft hij te danken aan Josh Deutsch, toen de vicedirecteur van Capitol Records, die in hem geloofde en toevallig net ook Charles Pettigrew getekend had, een opkomend talent uit Philadelphia. “Het grappige is dat we songs aan het schrijven waren voor
FR Le falsetto d’Eddie Chacon a fait sa place dans la mémoire collective des années nonante avec ‘Would I lie to you ?’, une mélodie accrocheuse issue de son duo RnB Charles & Eddie. Après le décès de son compagnon Charles Pettigrew en 2001, le réseau de Chacon dans l’industrie s’est tari. Après des années de silence radio, il fait un surprenant retour grâce à Carroll Kirby, le producteur de Solange et d’Harry Styles, qui est arrivé à point nommé. « J’étais agréablement surpris de voir qu’il voulait travailler avec moi. Cette chanson devait être mon chant du cygne mais au lieu de ça, elle a ranimé ma carrière. » Résultat : un nouvel album intitulé Sundown et un concert à l’AB.
elkaars soloplaten, maar per ongeluk bij zo’n opname allebei vergaten het volume omhoog te draaien zodat onze stemmen plots samen te horen waren.” De rest is geschiedenis.
“Ik was geen nieuwkomer. Veel grote labels en producers hadden het al met me geprobeerd, maar ik was een koppigaard die niet zomaar in een vakje, laat staan dat van boysband, gestopt wilde worden. Ik geloofde dat, als ik geduld had, de puzzelstukjes ooit in elkaar zouden vallen.” Die houding werd beloond en de speelse chemie tussen falsetstemmen Charles en Eddie veroverde de wereld. Die luchthartige fundering is er nu ook in zijn relatie met John, zegt hij. “De essentie tussen de chaos en mijn verweer ertegen is altijd geweest: all big smiles.”
Maar om zo’n wisselwerking opnieuw te kunnen ervaren, moest hij dus eerst door de woestijn. Nadat Pettigrew in 2001 overleed aan kanker begon Chancons netwerk op te drogen. “Mijn contacten gingen met pensioen of kozen jonger talent. Ik besloot mijn studio enkele dagen te sluiten, maar die dagen werden al snel een week, een maand, een jaar … en uiteindelijk twee decennia. Ik scoorde als producer en songwriter nog wel enkele hits in Denemarken en Engeland, maar toen ook dat begon te slabakken, ging ik in Los Angeles aan de slag als modefotograaf bij het magazine Autre. Het gaf me een doel in een tijd waarin ik me down voelde over de kansen die ik niet meer kreeg. Dat duurde tot een kennis me voorstelde eens te gaan samenzitten met John.”
Eddie Chacon concerteert op 16 mei in de AB, meer info op www.abconcerts.be. Sundown is uit via Stones Throw/PIAS
EN
S
20 MAY 2023
Marwan Abdelhamid alias Saint Levant is een Palestijnse rapper met Franse, Algerijnse en Servische roots. Hij werd geboren in Jeruzalem, groeide op in de Gazastrook, maar woont vandaag in Californië. In zijn nummers lijmt hij Franse, Engelse en Arabische invloeden en talen in één vloeiende beweging aan elkaar. Met zijn laidback rapstijl en soulvolle beats ontpopt hij zich tot de Loyle Carner van de Levant.
SAINT LEVANT 12/5, 19.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be
The Milk Factory is een Gents jazzcombo dat na één album onder eigen naam zijn wegen verbreedde met de Zweedse zangeres Hannah Tolf. Eind april brachten ze samen het album Vandrare uit, waarop ze intieme, Scandinavische folkklanken aan hun spectrum toevoegden. De geluiden die uit de melkfabriek opborrelen, zijn akoestisch en dromerig, om helemaal in weg te zinken.
THE MILK FACTORY 10/5, 20.30, Jazz Station, www.jazzstation.be
“¿Qué horas son, mi corazón?” vraagt Manu Chao zich af in zijn grootste hit, ‘Me gustas tú’. Rond de eeuwwisseling katapulteerde de voormalige frontman van de Franse skapunkband Mano Negra zich de eeuwige roem in met zijn op reggaebeats en global sounds rondhuppelende zonnestralen van songs. De Frans-Spaanse ster zakt naar Anderlecht af om er met zijn akoestische gitaar een nieuwe zaal in te wijden. (TZ)
MANU CHAO 11/5, 19.00, Java, Facebook: Escale du Nord
Zeldzaam zijn goeie films over hoe het Native Americans vandaag vergaat. Na The rider van Chloé Zhao komt er weer eentje in de zalen. Beide malen was het Belgische productiehuis Caviar betrokken partij. Riley Keough, de kleindochter van Elvis, en Gina Gammell wonnen in Cannes de prijs voor beste debuut met hun fraaie enscenering van de schelmenstreken en overlevingsstrijd van twee Oglála-jongens in het Pine Ridge-reservaat.
WAR PONY dir.: Riley Keough, Gina Gammell, act.: Iona Red Bear, Ta-Yamni Long Black Cat
Van Ari Aster (Hereditary, Midsommar) verwacht je geen conventionele film. Maar dat bereidt je nog niet voor op de epische rarigheid die hij hier serveert. Joaquin Phoenix dikt zijn collectie getroebleerde personages aan met Beau. Verlamd door angst en schuld is het voor hem een odyssee om op de begrafenis van zijn dominante moeder te raken. Al wat kan mislopen, loopt mis in deze groteske, komische nachtmerrie.
BEAU IS AFRAID dir.: Ari Aster, act.: Joaquin Phoenix
Na een zeebeving waarschuwt een gigantische, vlotjes Nietzsche en Hemingway citerende kikker voor een reuzenworm die een aardbeving zal veroorzaken. Aan een schizofrene boekhouder, zijn collega en diens gefrustreerde vrouw om Tokio te redden. Wablief? Kortverhalen van de Japanse meester Haruki Murakami zijn door Pierre Földes vertaald naar een absurdistische, eigenaardige animatiefilm. (NR)
SAULES AVEUGLES, FEMME ENDORMIE dir.: Pierre Földes
Het Design Museum Brussels kijkt door een grafische bril naar de culturele geschiedenis, het alledaagse leven en het activisme in de lgbtqia+-gemeenschappen van de hoofdstad. Een blik op een tijdperk, dat in 1953 begon met de oprichting van Cultuurcentrum België onder impuls van activiste Suzan Daniel en dat in het teken stond van strijd, feest en het ijveren voor zichtbaarheid, identificatie en representatie.
BRUSSELS QUEER GRAPHICS 17/5 > 5/11, Design Museum Brussels, designmuseum.brussels
Het Franse kunstenaarsduo Pierre et Gilles houdt met een nieuwe reeks beschilderde fotoportretten op canvas de vinger aan de pols. Pierre organiseerde fotosessies met onbekende en bekende figuren als de acteurs Tahar Rahim en Fanny Ardant, en de schrijver Édouard Louis. Gilles beschilderde de fotocanvassen. De som van die delen bevat verwijzingen naar oorlog, het harde leven op straat en hun artistieke idolen.
PIERRE ET GILLES: LES COULEURS DU TEMPS > 22/7, Templon, www.templon.com
In zijn Adagia vertaalde en becommentarieerde de Nederlandse humanist Desiderius Erasmus een hele resem spreekwoorden uit de oudheid. Die inspireerden op hun beurt Caroline Andrin en Étienne Fleury van FAste tot een reeks keramische werken, die nu tentoongesteld worden op de plek waar de geleerde achter de beruchte Lof der zotheid in 1521 verbleef. Eén advies: haast je traag naar het Erasmushuis! (MB)
HAAST JE LANGZAAM > 29/10, Erasmushuis & Begijnhof, www.erasmushouse.museum
Henry VIII heeft veel meer creaties geïnspireerd dan dat hij vrouwen heeft gedumpt. Zo schreef Camille Saint-Saëns een opera over de Engelse vorst, die er een kerkelijk schisma voor overhad om van zijn katholieke Catharina te kunnen scheiden en de reformistische Anna Boleyn te trouwen. Olivier Py en Alain Altinoglu brengen de saga in een spectaculaire enscenering, die bij mooi weer zelfs het Muntplein inpalmt.
HENRY VIII 11 > 27/5, De Munt, www.lamonnaiedemunt.be
Het Kunstenfestivaldesarts opent met Angela (a strange loop) van Susanne Kennedy. De Duitse kreeg al de Europese Theaterprijs, maar was nog niet eerder te zien in Brussel. Haar theater wordt gekenmerkt door een bevreemdende esthetiek en een multimediale aanpak, die hyperrealisme en virtual reality combineert met spiritualiteit en filosofie. In Angela (a strange loop) volg je zo een vrouw in bepalende fases in haar leven.
SUSANNE KENNEDY: ANGELA (A STRANGE LOOP ) 11 > 13/5, Théâtre National, www.kfda.be
In Mémé staat Sarah Vanhee stil bij alle vrouwen die haast onzichtbaar het grootste deel van hun leven wijden aan ‘arbeid’: kinderen baren, opvoeden en werken. Daartoe wekt ze haar West-Vlaamse oma’s tot leven via hun taal. Op het podium wordt Vanhee omringd door poppen, geesten en schaduwen, gecreëerd met poppenmaakster Toztli Abril de Dios en geluidskunstenares Ibelisse Guardia Ferragutti. (MB)
SARAH VANHEE: MÉMÉ 12 > 16/5, GC De Kriekelaar, www.kfda.be
Stuur het trefwoord, samen met je adres en telefoonnummer, naar win@bruzz.be
Diane von Fürstenberg
De iconische wikkeljurk van de Brussels-Amerikaanse Diane von Fürstenberg bestaat 50 jaar. Reden genoeg voor een overzichtstentoonstelling. Mail ‘Diane’
Lael Neale
5X2 TICKETS, BOTANIQUE, 19/5
Voor haar derde album, Star eaters delight, keerde singer-songwriter Lael Neale terug naar het landelijke Virginia, het perfecte kader voor een nieuwe collectie introspectieve folknummers. Mail ‘Neale’
Carme Portaceli:
10X2 TICKETS, KVS BOL, 20/5
Wat krijg je wanneer je Wuthering heights naar de laaglanden van Barcelona haalt?
Het antwoord luidt: Terra baixa, de nieuwe productie van Carme Portaceli. Mail ‘Terra’
Wat gebeurt er als de meest Vlaamse der Franse chefs naar Brussel komt? Simpel: de hoofdstad krijgt er een fantastisch gastronomisch adresje bij.
Misschien zegt de naam Florent Ladeyn u niets. Dat is erg jammer, want deze chef uit Noord-Frankrijk zou u kunnen verbazen met zijn scherpe visie op de ‘locavore’ gastronomie. De man gelooft heilig in het terroir en de mensen die die lokale grond bewerken, zoals tuinder Dries Delanote in Ieper. Delanotes groenten krijgen een ereplaats in het restaurant van Ladeyn. In zijn Auberge du Vert Mont maakt Ladeyn – die overigens finalist was in het vierde seizoen van Top chef, uitgezonden op RTL-TVI – enkele opmerkelijke keuzes: zo weert hij onder meer producten die niet lokaal worden gemaakt. Daar gaat hij ver in: hij gebruikt geen thee of peper en vervangt koffie door cichorei. In Boeschepe, het dorp waar hij zijn zaak runt, heeft hij ook een eigen atelier, waar hij onder meer zijn eigen zuurdesembrood bakt en zijn eigen bieren brouwt met lokale hop, geleverd door zijn neef.
Hij opende eerder twee restaurants in Lille – Bloempot en Bierbuik – en nu doet Ladeyn Brussel aan, dat zich mag klaarstomen om te proeven van wat we Ladeyns ‘wilde revolutie’ durven te noemen. Zijn oog viel op de gelijkvloerse verdieping van hotel La Grande Cloche op het Rouppeplein. De werking is ietwat atypisch, al is dat niet
verwonderlijk, gezien de nauwe band met het hotel. Klok biedt een all-day lunchformule aan – een ontbijt (van 3 tot 17 euro), dat overgaat in een brunch (van 3 tot 45 euro) om 10.30 uur, om dan ’s avonds helemaal los te gaan met een uniek gastronomisch menu (60 euro).
© SASKIA VANDERSTICHELE
KLOK
Rouppeplein 10, Brussel, www. klokbrussel.be, ma > zo 7 > 15.00 & 19 > 22.00
Wij gingen voor de avondlijke versie. Aan het roer staat chef Jordan Joubert, voormalig tweede man bij Toya van Loïc Villemin (in Faulquemont aan de Moezel). Zijn culinaire creaties bulken van de heerlijke smaken. Ons eerste gerecht – een kroket van wulk en rundvlees, geserveerd met gribiche-saus – zet de toon voor de rest van het menu. Of het nu groenten zijn – gerookte selderij besprenkeld met groene olie van prei – of dierlijke eiwitten – een runderribstuk dat smelt op de tong en op maat gekruid is of pijlinktvis en sint-jakobsschelpen in een zeer intense dashibouillon – de chef verricht er wonderen mee. En hij serveert ze met kleine knipoogjes, zoals een fantastische boter, gemaakt van het vel van een gebraden kip.
Deze week zoeken we onze Smalltalk op het terras van Le Panorama Bar. De Pools-Brusselse kunstenaar Marcin Dudek blikt er met ons terug op zijn woelige verleden als voetbalhooligan, dat hij verwerkt in expo’s zoals The group, zijn nieuwe solo in de Antwerpse Kunsthal Extra City.
Le Panorama Bar aan het Bockstaelplein ligt op slechts een stevige steenworp van de studio en woonst van Marcin Dudek. De in Polen geboren kunstenaar huist er al zo’n vijf jaar, samen met zijn partner Amélie Bouvier, ook kunstenaar. “Toen we elkaar leerden kennen, leefde zij in Lissabon. We kozen België als neutraal terrein, mooi in het midden tussen Polen en Portugal,” lacht hij.
Het koppel streek eerst neer in Sint-Gillis, maar daar kreeg Dudek het op de duur op zijn heupen. “Het begon er claustrofobisch aan te voelen, als in een bubbel vol kunstenaars. Hier in Laken is de sfeer authentieker en sta je als artiest meer op jezelf.”
Dudek trok weg uit zijn geboorteland nadat hij als adolescent in de jaren 1990 deel had uitgemaakt van de hooliganclan van voetbalclub Cracovia Krakau. “Zeven jaar lang reisde ik met hen door Polen, als een deeltje dat voortgestuwd wordt door de kracht van de massa. Het was een gewelddadige tijd, waarin ik tijdens gevechten ernstige verwondingen opliep en, gelukkig maar 32 uur, kennismaakte met het leven in de cel.”
Hij ontsnapte aan erger door de kunst, die hem nu helpt om de ketens van zijn verleden af te werpen. Harlan Levey (galeriehouder van Harlan Levey Projects in Elsene en Molenbeek) hielp hem om de delicate ader aan inspiratie aan te boren. “Eerst schoorvoetend, maar het bracht zoveel herinneringen naar boven, dat ik wist dat ik verder moest gaan.” In zijn grote solo The group, die deze week zeer toepasselijk opent in de voormalige Dominicanenkerk in Antwerpen waarin Kunsthal Extra City huist, toont hij
hoe voetbal in negatieve zin als een nieuwe religie kan worden beschouwd.
Komt hij nog weleens in een voetbalarena? “Toch wel,” knikt hij. “Met Harlan, die zelf een verleden heeft als voetballer. We supporteren voor RWDM. De stadionsfeer is er uitstekend en werkt verkwikkend.” Ook de Heizel bezoekt Dudek regelmatig, vooral voor onderzoek. Het Heizeldrama van 1985, toen 39 mensen stierven nadat er door supportersgeweld paniek was uitgebroken, is een voorbeeld van de gevaren van massavor-
ming die hij analyseert en aankaart. “Voor mij is het stadion een soort memoriaal.”
Marcin Dudeks solo The group is van 13 mei tot 8 oktober te zien in Kunsthal Extra City in Antwerpen, extracitykunsthal.org
Meer weten over Marcin Dudek? Smalltalk wordt Longread op bruzz.be/smalltalk
De vijf inzichten. Franky DSVD
De Belgische metaltrots Channel Zero viert zijn 30e verjaardag met drie welhaast uitverkochte concerten in de Ancienne Belgique. Frontman Franky DSVD vult die drie decennia en zeven albums aan metal hier aan met vijf inzichten. door Michaël
Bellon
Sta nooit stil en blijf jezelf bijscholen
De planeet staat niet stil. Alles evolueert tegen een tempo dat hoger ligt dan velen denken. Vandaag zitten we met artificiële intelligentie op een van die kantelpunten. Je kan je daar natuurlijk ook niets van aantrekken, maar ik ben graag mee en had drie jaar geleden al een account op OpenAI.
Evolutie is nooit foutloos
Hadden luchtvaartpioniers zich nooit gewaagd aan hun soms dodelijke vluchten, dan hadden wij nu niet comfortabel kunnen vliegen. Spotify is voor de meeste muzikanten geen zegen, maar zal ook niet meer verdwijnen. Door nieuwe technologieën wacht sommige bedrijven onvermijdelijk hetzelfde lot als de steenkoolmijnen vroeger. Evolutie gaat nu eenmaal met trial-and-error. Alle risico’s en negatieve neveneffecten uitsluiten is onmogelijk en kan zelfs nefast zijn.
Nieuws is altijd gekleurd, read between the lines
Nieuws is overal, maar niet altijd even betrouwbaar. Je kan snel in een verhaal worden getrokken dat niet klopt. Informeer je dus en check je bronnen. Zelf lees ik veel boeken die soms geen hond interesseren. Geschiedenis lijkt saai, maar het is af en toe goed om na te gaan wat er nu eigenlijk echt is gebeurd.
Omring je met positieve denkers
Als je mensen rond je verzamelt om samen iets te doen, kies dan positieve geesten. Als mensen voortdurend zeggen dat iets niet zal lukken, dan is de kans groot dat het ook niet lukt.
Durf anders te zijn, wees geen meeloper
In de tijd van hun tweede plaat, Ride the lightning, had ik een patch van Metallica gekocht, die mijn mémé op mijn jeansvest zou stikken. Toen ben ik door de directeur bijna van school gestuurd, alsof ik tot een satanische sekte behoorde. Terwijl ik toen op school zogezegd ‘een slechte’ was, hebben we later met Channel Zero toch een mooi verhaal geschreven. Laat de jeugd dus buiten de lijntjes kleuren, zodat ze kunnen uitzoeken waar ze bij horen en waar ze goed in zijn.
Channel Zero viert ruim 30 jaar loeihard bestaan met drie concerten (11 > 13/5) in de Ancienne Belgique, www.abconcerts.be
Plaats je vacature online en bereik de juiste kandidaten.
Plaats je vacature online en bereik de juiste kandidaten.
regiotalent.be
regiotalent.be
• Verantwoordelijk voor het aankoopbeleid en contractbeheer.
• Onderhouden van relaties en contacten.
• Onderzoeken van de markt en analyseren van offertes.
Vragen?
Contacteer de Personeelsdienst op 02 785 33 44 of via personeelsdienst@overijse.be.
Meer info?
Kijk voor de volledige job- en profielbeschrijving, de voorwaarden en de selectieprocedure op www.overijse.be/jobs Solliciteren voor deze functie kan tot en met 29 mei 2023.
• Je bent de spilfiguur in het garanderen van kwaliteitsvol wonen en leven en een kwalitatieve verzorging aan de bewoners.
• Je staat in voor het plannen en organiseren van de dagelijkse werking van de aan jou toegewezen afdeling(en).
• Je zorgt voor een goede samenwerking tussen de teamleden van de verschillende disciplines en staat in voor een vlotte communicatie en een fijne werksfeer.
Vragen? Contacteer de Personeelsdienst op 02 785 33 60 of via personeelsdienst@overijse.be.
Meer info? Kijk voor de volledige job- en profielbeschrijving, de voorwaarden en de selectieprocedure op www.overijse.be/jobs. Solliciteren kan tot en met 16 mei 2023.
“Draag bij aan de verkeersveiligheid van morgen en solliciteer vandaag als
Wij bieden u
» een bediendecontract onbepaalde duur
» startersloon van €2939,65
» extralegale voordelen zoals maaltijdcheques, groepsverzekering, hospitalisatieverzekering, ecocheques, pakket werkkledij
» interessante interne opleidingen.
Waarom zou u solliciteren?
U komt terecht in een boeiende sector waar work-life balance centraal staat. Een werkweek van 36 uur presteren in 4 dagen? Dat is geen probleem bij ons.
IS JOUW INTERESSE GEWEKT?
Kijk dan snel op onze website en stuur jouw cv op naar recrutering@aibv.be
• Je houdt toezicht en begeleidt kinderen van 2,5 tot 12 jaar op woensdagen en in de schoolvakantie.
• Je organiseert, plant en bereidt samen met je collega’s spellen en activiteiten voor.
• Je informeert de ouders over de werking van de organisatie en onderhoudt het contact.
Vragen?
Contacteer de Personeelsdienst op 02 785 33 43 of via personeelsdienst@overijse.be.
Meer info? Kijk voor de volledige joben profielbeschrijving, de voorwaarden en de selectieprocedure op www.overijse.be/jobs. Solliciteren kan tot en met 30 mei 2023.
• Uitwerken/opstellen/verbeteren van de (digitale) procedures en processen voor de dienst burgerzaken.
• Analyse en behandelen van complexere dossiers.
• Zorgdragen voor een kwalitatieve informatieverstrekking naar de burger, zowel digitaal als fysiek contact.
Vragen? Contacteer de Personeelsdienst op 02 785 33 43 of via personeelsdienst@overijse.be.
Meer info? Kijk voor de volledige job- en profielbeschrijving, de voorwaarden en de selectieprocedure op www.overijse.be/jobs Solliciteren kan tot en met 6 juni 2023.
• Je staat in voor het administratief opvolgen en uitvoeren van aanbestedingen.
• Je adviseert andere diensten i.v.m. alle wetgeving en werking van de dienst Publieke Ruimte.
• Je verzorgt de contacten met de studiebureaus, het provinciebestuur, het ministerie, de architecten en de aannemers.
Vragen? Contacteer de Personeelsdienst op 02 785 33 44 of via personeelsdienst@overijse.be.
Meer info? Kijk voor de volledige job- en profielbeschrijving, de voorwaarden en de selectieprocedure op www.overijse.be/jobs Solliciteren kan tot en met 17 mei 2023.
• Jouw doel? Roularta Advertising top-of-mind en laagdrempelig beschikbaar maken bij adverteerders en mediabureaus. Hiervoor maak je een doelgericht communicatieplan op en voer je het van A tot Z uit: je schrijft interessante nieuwsartikels, lanceert opvallende persberichten, creëert boeiende social media content, enzovoort.
WWW.BRUSSIT.BE
BRUSS-IT: een oproep aan burgers en organisaties voor duurzame en sociale projecten in Brussel
Un appel à projet qui invite citoyens et associations à proposer des projets durables et sociaux à Bruxelles. Remettez votre projet
A call to citizens and organizations for sustainable and social projects in Brussels. Submit your project.
