BRUZZ actua - editie 1660

Rubrieknaam

#1660 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

L E V E N

I N

D E

S TA D

|

N I E U W S

|

A C H T E R G R O N D

&

O P I N I E

01 | 05 | 2019

‘Tussen heilstaat & hellhole’ HET NIEUWE BOEK VAN PASCAL VERBEKEN

+

WEEK VAN DE NETHEID

OPGERUIMD STAAT NETTER

In zes stappen naar een proper Brussel

© IVAN PUT

FLOR DEWIT DOET DE BOEKEN TOE ‘Ja, ik ben een stalinist’

Kerkstraat 96A Sint-Pieters-Woluwe Profiteer nu van deze spectaculaire aanbiedingen Kruidvat kaarsen

Kruidvat luiers jumbopakken

Maybelline make-up

Beschikbaar in 8 x 7 cm, 13 x 7 cm, 10 x 10 cm, 19 x 7 cm en ronde kaarsen Ø 8 cm.

Keuze uit het hele gamma.

2+1

26.00 2 VOOR

Oral-B mondverzorging

2+1

GRATIS * Always

Keuze uit het hele gamma m.u.v. elektrische tandenborstels.

1 +1 GRATIS

Keuze uit het hele gamma.

Gillette apparaten

Keuze uit het hele gamma, m.u.v. Always Discreet.

Keuze het het hele gamma voor dames en heren.

2 +1 GRATIS

*

GRATIS *

*

50 % KORTING

*1+1 wordt verrekend als 50% kassakorting, 2+1 als 33%.

Deze aanbiedingen zijn enkel geldig bij Kruidvat Kerkstraat 96A Sint-Pieters-Woluwe, van donderdag 4 t/m zondag 14 april 2019.

Haal ’m nu in de winkel

Jouw extra voordeelkaart

Steeds verrassend, altijd voordelig!

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

GAETAN ( 56 ) , KONINGIN FABIOLAPLEIN GANSHOREN "Waarom ik mijn boeken in de kast steek? Omdat ik ze al gelezen heb tiens. Ik lees niet graag romans.

Liever non-fictie en dan vooral boeken rond etnologie. Ik werk bij de Post in de manutention,

pakjes laden, lossen en verzenden.

Kijk eens wat een mooi boek over Antwerpen. Uit 1984, ‘Een stad

groeit’. Met mooie foto’s. Spijtig dat ik maar twee, drie woorden Nederlands spreek."

1 MEI 2019

I

3

Inhoud

Week van de netheid Zes tips voor een propere stad 18

Spreektijd Pascal Verbeken

'Brussel is vele steden'

03

Chou de Bruxelles

05

Edito

06

In beeld

08

De week

16

Samenleving Gameverslaving overwinnen

10

NOG MEER BRUSSEL BIJ BRUZZ

ABONNEER JE NU GR

OP BRUZZ.BE/ABONN

ATIS

EMENT

Mis niets van de verkiezingen in Brussel.

Wie is wie in Brussel Kiest 2019?

De Brusselse en Vlaamse lijsttrekkers geportretteerd.

Vanaf 3 mei

De lijsten, de Nederlandstalige kandidaten en al het verkiezingsnieuws op brusselkiest.be.

BRUZZ.be

BRUZZ tv

Elke middag gaan twee politici live met elkaar in debat en beantwoorden ze uw vragen.

Vanaf 6 mei, elke werkdag tussen 12 en 14u BRUZZ radio

NIEUWS UIT BRUSSEL. CULTUUR IN BRUSSEL. BRUSSEL. BRUZZ.

RUZZ_BW-ABO-90x291.indd 1

18/04/2019 16:02

Extra verkiezingsbijlage bij het magazine met daarin de inzet van de verkiezingen, interviews met alle lijsttrekkers en een rapport van de parlementsleden. woensdag 15 mei BRUZZ magazine

Edito

EDITO

Onze ketjes — STEVEN VAN GARSSE

22

24

Enfant Terrible

26

Ondernemen Flor Dewit neemt afscheid

30

Nick Trachet

31

Beeldspraak

32

Big City

Kunstenfestivaldesarts De redactie loodst u met een ultieme gids door het KFDA, met portretten van artiesten.

Volgende week in BRUZZ magazine

Bruegeljaar

Historicus Paul De Ridder neemt ons mee van het dorpje Bruegel via ’s-Hertogenbosch naar Antwerpen tot in Brussel, waar de schilder zijn grootste meesterwerken heeft gemaakt.

Deze week elke avond BRUZZ radio Dit en al het andere nieuws uit Brussel is uiteraard ook te vinden op BRUZZ.be en in de BRUZZ-app.

Het Nederlandstalig onderwijs in Brussel staat voor een kolossale opdracht. Dat wisten we al, maar een studie van de KU Leuven van vorig jaar, zopas door De Standaard in de aandacht gebracht, bevestigt dat nog eens.

De onderzoekers Franck & Nicaise gingen na in hoeverre de schoolsituatie verantwoordelijk is voor het kennisniveau van wiskunde en lezen.

Concentratiescholen scoren slecht.

Zowel kansarme maar ook de kansrijke kinderen presteren er ondermaats. Dat was tot nu toe onderbelicht gebleven.

De studie gaat weliswaar over het secundair onderwijs, maar ze is toch een eyeopener. Heel veel Nederlandstalige Brusselse kinderen volgen les in klassen waarvan maar een kleine minderheid van de leerlingen in homogeen eentalig gezinnen leeft.

Moet hiermee het Gelijke Onderwijskansendecreet, dat vandaag zijn vijftiende verjaardag viert, op de schop? Zeker niet. Het GOK-decreet heeft door zijn voorrangsregels wel degelijk tot sociale vermenging geleid in de Brusselse scholen. Er zijn tal van basisscholen met voordien een honderd procent allochtone populatie, waar de Nederlandstalige kinderen zich vandaag goed thuis voelen. Vraag is wel of het een goed idee is om de voorrang voor de Nederlandstaligen nóg verder op te trekken. Het ging van 45 procent in het verleden naar 55 en nu naar 65 procent voorrang. Dat is wat het Vlaams Parlement zopas heeft

beslist. De maatregel treedt in 2020 in werking, en heeft tot veel protest geleid bij de Franstalige bestuurslui.

Op vrij korte termijn zou er een Nederlandstalige voorrang ontstaan van 80 procent, door de voorrangsregels in het basis- en het secundair onderwijs samen te tellen.

Franstalige politici als Caroline Désir (PS) vrezen dat het Nederlandstalig onderwijs zich afsluit van de demografische realiteit, en het Franstalig onderwijs opzadelt met de kinderen uit de migratie, die noch Nederlandstalig, noch Franstalig zijn.

Helemaal onterecht is die kritiek niet. De Raad van State waarschuwt trouwens voor juridische malheuren. De grondwet voorziet in een vrije onderwijskeuze in Brussel. Met extreme voorrangsregels aan Nederlandstalige kant kan die in gevaar komen.

Zien wat het Grondwettelijk Hof zegt. Want de Cocof heeft alvast beslist om een klacht in te dienen.

Los van de juridische vraagstelling, is er ook de maatschappelijke. Het Nederlandstalig onderwijs in Brussel zal hoe dan ook goed moeten nadenken over zijn opdracht in de diverse stad waarin het opereert. Er is de afgelopen jaren massaal geïnvesteerd in nieuwe schoolgebouwen. Dat is prima. Een conditio sine qua non. De vraag voor de volgende jaren is hoe er in extra personeel en nieuwe vormen van pedagogie geïnvesteerd kan worden, zodat de toekomst van de Brusselse ketten verzekerd is.

BRUZZ | VOORAF

Stadsleven Bericht uit Oslo, de groene hoofdstad van Europa

“Het Nederlandstalig onderwijs zal goed moeten nadenken over zijn opdracht in de diverse stad waarin het opereert”

1 MEI 2019

I

5

6

I

1 MEI 2019

BRUZZ | DE WEEK

In beeld

Plons

© SASKIA VANDERSTICHELE

Na tien jaar renovatiewerken gaan de gemeentelijke Bains de Saint-Josse (ook Piscine Saint-François genaamd) weer open.

Maandag knipt de burgemeester het lint door, waarna het nog even wachten is voor het grote publiek. Eerst nog wat verfretouches, een ventilatietest en de fontein aansturen (achteraan in het midden). Dan kunnen net als in 1933 de dames de cabines links en de heren de cabines rechts gebruiken én het iconische 25meter-bad in duiken. JMB 1 MEI 2019

I

7

De week

Terugblik op het nieuws

Simone Veil

Parlement gekocht

175

De Franse advocate en liberale politica Simone Veil-Jacob (1927-2017) krijgt een straatnaambord in Anderlecht, op voordracht van de wijkbewoners.

De tijdens WO II naar Auschwitz gedeporteerde Veil was tweemaal minister van Volksgezondheid in Frankrijk en werd de eerste vrouwelijke voorzitter van het Europees Parlement (1979-1982).

De Franse Gemeenschap koopt haar eigen parlementsgebouw voor 32 miljoen euro, waarvan 25 miljoen wordt geleend. Sinds 2001 huurt het parlement het Hôtel de Ligne in de Koningsstraat tegenover de Warande van verzekeraar Ethias voor 2,6 miljoen euro per jaar.

In Sint-Pieters-Woluwe wordt de eerste steen gelegd voor een dierenbegraafplaats op een site van 260 vierkante meter. Er komen 105 urnekastjes en 70 plaatsen in volle grond. De begraafplaats moet tegengaan dat dieren in het wild worden begraven of met als vuilnis meegegeven.

MOGELIJKE SCENARIO’S VOOR AFSCHAFFING

Brussel zonder gemeenten BRUZZ | DE WEEK

Op vrijdag vond in de Senaat de stemming over de lijst van voor herziening vatbare grondwetsartikelen plaats. Senator Benjamin Dalle (CD&V) klaagt aan dat de SP.A – in Brussel nochtans voorvechter van één stadsgewest – geen artikel indiende dat de afschaffing van de Brusselse gemeenten mogelijk maakt. Maar is een grondwetsherziening de enige optie? — ELLEN DEBACKERE

E

en grondwetsherziening is het minst realistische scenario, als we Karel Reybrouck, onderzoeker grondwettelijk recht aan de KU Leuven, mogen geloven. “Als we de gemeenten willen afschaffen, of de gemeenten willen laten opgaan in het Gewest, zal een aantal grondwetsartikels aangepast moeten worden. Maar daar gaat een erg complexe procedure aan vooraf,” zegt Reybrouck.

“Eerst moet – zoals vrijdag voor andere domeinen werd besproken – een herzieningsverklaring getekend worden. Daarbij moet zowel de Kamer, de Senaat als de regering een lijst met suggesties indienen. Alleen de artikelen die op de drie lijsten voorkomen, kunnen de volgende legislatuur herzien worden. En in dat nieuw samengestelde parlement na de verkiezingen moet bovendien een tweederdemeerderheid in zowel de Kamer als de Senaat gevonden worden.” Niet meteen iets voor morgen dus.

8

I

1 MEI 2019

Maar hoe kan het dan wel? Er bestaan verschillende scenario’s waarbij het Brussels Gewest wijzigingen kan doorvoeren zonder rekening te moeten houden met het federale niveau. Louter een fusie van de negentien gemeenten vergt immers geen grondwetswijziging: het Gewest kan die maatregel stemmen via een bijzondere meerderheidsordonnantie. Daar is een meerderheid in zowel de Franstalige als Nederlandstalige taalgroep in het parlement voor nodig.

FRANKENSTEIN Maar na die fusie blijft er één grote supergemeente over. En bij die supergemeente hoort een superburgemeester. “Dan dreigt een Frankensteinscenario,” zegt Reybrouck. “Het Gewest loopt het risico de controle over zijn eigen creatie - een hypermachtige gemeente - te verliezen.”

Het voordeel aan die procedure is evenwel dat de maatregel bij wijze

De negentien Brussele gemeenten afschaffen is geen eenvoudige beslissing. © PHOTONEWS

van spreken morgen al – indien de politieke steun ervoor gevonden wordt – gestemd kan worden.

Bovendien, zo menen ze bij one.brussels, de lijst van SP.A’er Pascal Smet, kan de macht van die supergemeente volledig uitgehold worden door zoveel mogelijk bevoegdheden naar het Gewest over te hevelen. “En voor de lokale bevoegdheden kunnen we werken met districten,” klinkt het bij het kabinet van Smet.

Maar aan die overheveling van bevoegdheden zijn limieten, benadrukt ook Kamerlid en

professor staatsrecht Hendrik Vuye.

“De lokale besturen zijn bevoegd voor alles wat van lokaal belang is.

Dat ligt grondwettelijk vast. Een domein zoals fiscaliteit kan niet zomaar overgeheveld worden zonder een grondwetswijziging.”

Dat brengt ons tot een derde scenario. Een scenario waar de Brusselse instellingen volgens de professor al een tijd in meedraaien.

POLITIEKE FICTIE “Wat er vandaag gebeurt, is dat bevoegdheden aan de hand van ordonnanties al gedeeltelijk

Serge Moureaux

Fiets-o-strades

Kunstkoopregeling

Oud-PS-politicus Serge Moureaux (85) is overleden. Moureaux, broer van het vorig jaar overleden Brusselse PS-kopstuk Philippe en oom van Molenbeeks burgemeester Catherine Moureaux, zat meer dan twintig jaar in het parlement, eerst voor het FDF, later voor de PS.

Tijdens het weekend beginnen werken aan de Belliardstraat. De vijfde rijstrook moet plaatsmaken voor fietsstroken in beide richtingen.

Van vier rijstroken zal het later naar drie gaan, om de voetpaden te verbreden.

Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) lanceert de Kunstkoopregeling.

Dat proefproject reikt stimuli aan om meer kunst van Vlaamse en Brusselse artiesten te kopen. Via kunstgaleries kan met een renteloze lening kunst ter waarde van 500 tot 7.000 euro worden gekocht.

FC Brussels ontving 3.250.000 euro subsidie van het Gewest, en dat geld is slecht besteed BRUSSELS PARLEMENTSLID AHMED EL KHANNOUSS ( CDH ) BRUZZ | DE WEEK

(over het gerechtelijk onderzoek van de club in ‘La Capitale’)

Cartoon Wauter Kim Duchateau en Wauter Mannaert wisselen elkaar af voor hun kijk op de week

overgaan naar het Gewest, zoals gebeurt met mobiliteit. Delen van dat beleid werden overgeheveld, andere delen blijven lokaal.”

“Het grote voordeel daaraan is dat er geen grote knopen moeten doorgehakt worden, die dan kunnen slagen of falen,” zegt Reybrouck.

Het nadeel is tegelijk dat er geen grote hervormingen plaatsvinden en dat die maatregelen voor sommigen te traag zijn of gewoonweg niet voldoen. “Maar zolang een afschaffing via de Grondwet politieke fictie blijft, is het wellicht deze weg die we zullen blijven bewandelen.”

1 MEI 2019

I

9

Spreektijd

Pascal Verbeken brengt Brusselse utopieën in kaart

Auteur Pascal Verbeken: “Donald Trump inspireerde me om ‘Brutopia’ te schrijven.”

10

I

1 MEI 2019

BOEK Brutopia. De dromen van Brussel, De Bezige Bij, 288 blz., 22,99 euro is te koop vanaf 2 mei.

De boekvoorstelling bij deBuren op vrijdag 3 mei is volzet.

BRUZZ | DE VERHALEN

Tussen heilstaat en hellhole De België-trilogie van Pascal Verbeken is compleet. Na zijn tochten door Arm Wallonië en langs de oude spoorlijn van de ‘Grand Central Belge’ die Wallonië met Vlaanderen verbond, is de wandelende reporter in Brussel aanbeland. ‘Brutopia’ bekijkt de hoofdstad als een fabriek van geslaagde en gefaalde dromen.

— MICHAËL BELLON, FOTO’S IVAN PUT

N

pendelt van wijk naar wijk en van geschiedenis naar heden, op zoek naar denkers, doeners, dromenjagers, dissidenten, daklozen en gewone wijkbewoners die Brussel elke dag weer grandioos laten falen en opstaan.

Over Brussel zou je verschillende boeken kunnen schrijven, wanneer vond u de sleutel met die focus op de utopie?

PASCAL VERBEKEN: Het was Donald

Trump die mij inspireerde om Brutopia te schrijven. Zijn van de pot gerukte tweet na de aanslagen over het hellhole herinnerde me eraan dat

▲

aast Arm Brussel van Geert van Istendael, Een geschiedenis van Brussel van Roel Jacobs en De eeuw van Brussel van Eric Min, mag nu ook Brutopia van Pascal Verbeken (1965) op de boekenplank. Daarin portretteren tien lange reportages met opzoekingen en observaties, gesprekken en getuigenissen de geschiedenis van het stukje grondgebied dat ‘een verhevigde versie’ is van België. Of het nu gaat over Karl Marx, Charles Baudelaire of Paul Otlet; het Atomium, het Volkshuis, of de Europawijk; de spoorwegen, het socialisme of het salafisme, Verbeken

1 MEI 2019

I

11

OPLEIDINGSBEURS BOURSE DE LA FORMATION 23.05.2019 TRAINING FAIR

Alles over werk en Nederlandstalige beroepsopleidingen in Brussel Tout sur l’emploi et les formations professionnelles en néerlandais à Bruxelles Everything about work and vocational training in Dutch in Brussels

www.opleidingsbeurs.brussels GEORGANISEERD DOOR

- ORGANISÉE PAR - ORGANIZED BY

MET DE STEUN VAN

- AVEC LE SOUTIEN DE - WITH THE SUPPORT OF

Campus Brussels Master’s Event 18 May 2019

UM Campus Brussels, Tervurenlaan 153, 1150 Brussels

www.maastrichtuniversity.nl/events/ campus-brussels-masters-event

V.U. /E.R. Steef Corijn – Antwerpselaan 26 – 1000 Brussel – 03/2019

Ik zoek.

Ik vind mijn opleiding.

Tour & Taxis 10.00 - 16.00

Pascal Verbeken

▲

Nu bent u wel even slecht bezig met het counteren van de hellholegedachte.

VERBEKEN: Niets is hier eenduidig.

Neem ook het beeld van Brussel als vrijplaats. In de negentiende eeuw streken hier veel dissidenten en kunstenaars neer die in hun eigen land ongewenst waren. Karl Marx is het bekendste voorbeeld. Het Communistisch Manifest dat hij schreef in Elsene, werd een van de meest gedrukte teksten en veranderde de geschiedenis van de twintigste eeuw. Brussel is ook een vrijplaats voor de homo uit een Spaans provincienest die hier een job bij de EU vindt of de dakloze uit Oudenaarde die hier anonimiteit vindt. Met 180 nationaliteiten is hier geen

“Met 180 nationaliteiten is hier geen enkele groep dominant, ook dat geeft lucht.

De keerzijde is dat de stad door niemand geclaimd wordt” PASCAL VERBEKEN AUTEUR

enkele groep dominant, ook dat geeft lucht. Maar de keerzijde is dat de stad door niemand geclaimd wordt.

Zelfs niet door het politieke bestuur zoals bleek na de aanslagen. Je zou verwachten dat dan een burgemeester naar voren treedt om de stad te verenigen en mee te rouwen. Maar er gebeurde niets vanuit die hoek. Er was alleen die onwezenlijke samenkomst aan de Beurs van mensen met krijtjes en theelichtjes die vervoegd werden door het verenigde Belgische hooligansyndicaat.

U maakt zich ongerust over het uiteenrafelen van het sociale weefsel in de stad.

VERBEKEN: Het meest verontrustend

vind ik de omvang van de illegale schaduwstad-in-de-stad. Het gaat wellicht om tienduizenden immigranten. In buurten van huisjesmelkers hangen tien bellen naast de voordeuren. Marchands de sommeil doen goede zaken met hun matrassenverhuur per nacht. Kuregem is deels zo’n buurt. Als je bijvoorbeeld rond het Baraplein, op honderd meter van de Thalys-terminal, zes geldtransferkantoren aantreft voor mensen die door een gebrek aan domicilie geen bankrekening kunnen openen, dan weet dat je op zo’n breuklijn zit waar de illegale stad begint. Die onderwereld moet je niet idealiseren of romantiseren, zoals weleens gebeurt in Brussel. In die

BRUZZ | DE VERHALEN

geveegd door de Fransen. Het lijkt alsof er daarmee een hardnekkig kwaad zaad werd geplant. Het verhaal van de Noordwijk spiegelt ook in de Zuidwijk kant Fosnylaan, de Europese wijk, de Noord-Zuidverbinding, het verdwenen Volkshuis van Victor Horta en het gaat maar door. Telkens verminkt Brussel zichzelf met een enorme razernij. Je hebt hier ook een twijfelachtige politieke cultuur van wheelen en dealen die onuitroeibaar blijkt. Het politieke dossier van het Eurostadion was een déjà vu van het Manhattan-project: een Brussels old boys network dat de wereld van het geld uitnodigt in achterkamers.

▲

de stad al sinds Brussel-hater Charles Baudelaire een donker imago heeft. Voor Vlamingen is Brussel nog altijd ‘dat grauwe ding ginder in de verte’, zoals Louis Paul Boon het kort na de Tweede Wereldoorlog omschreef. Dat is exact het beeld dat ook in Wallonië bestaat, en dan vooral bij de oudere bevolking die Brussel ziet als de stad van de financiële holdings die enorme fortuinen maakten in de Waalse staal- en steenkoolindustrie, maar Wallonië in de steek lieten sinds de déclin. En voor Europeanen – van Stockholm tot Athene - is Brussel de stad van de EU, een donker bureaucratisch nest waar een onzichtbare elite erop uit is om al die fijne volkeren te kloten.

Dat zwarte beeld verhult dat Brussel in de geschiedenis vaak de broedplaats van utopieën was: zowel kleine dromen als grote plannen en vergezichten op maatschappelijk, artistiek en politiek vlak. Sommige utopieën slaagden, zoals de EU, althans voorlopig nog. Andere crashten, zoals het Manhattan-plan van de Noordwijk waar we ons nu bevinden. De visionaire ‘nieuwe stad voor de nieuwe mens’ was eigenlijk een ordinair zakenproject waarvoor tienduizend Nordisten uit hun woning werden gedreven. Met een ongeziene brutaliteit tegenover wie de onteigening weigerde. Elektriciteit en water werden afgesloten, op Sovjetwijze zijn mensen die zich bleven verzetten in de psychiatrie gestopt. Vandaag is de wijk een bizar wasteland van banale hoogbouw. De Noordwijk was nochtans een van de meest levendige wijken van Brussel, die door het snoer van cafés aan de Antwerpsesteenweg bekend was tot diep in de provincie. Maar het was ook een ruige wijk van ongeschoolde mensen die vaak in ateliers aan de haven werkten, en die een makkelijke prooi vormden voor een alliantie politici en investeringsgroepen.

Daarmee is een mechanisme geschetst dat je in Brussel vaker aan het werk ziet. De stad krijgt weinig vat op de burgers die een anarchistische vrijheid koesteren, maar ‘in ruil’ krijgen de burgers ook geen vat op de stad, waar hogere machten evenzeer hun gang gaan. Een van de strafste concluderende citaten in uw boek is zelfs ‘dat destructie, het diepste wezen van deze stad is’.

VERBEKEN: Brussel is in de zeven-

tiende eeuw bijna van de kaart 1 MEI 2019

I

13

Pascal Verbeken

▲

Molenbeek en bij uitbreiding de Kanaalzone spaart u ook niet. U hebt het daar consequent over wat misgaat en kiest niet voor hoopvollere burgerinitiatieven.

VERBEKEN: Dat hoofdstuk gaat niet

over Molenbeek, maar over het utopische salafisme. Terugkeren naar het ‘authentieke geloof’ van de gezellen van de profeet in de zevende en achtste eeuw is bij uitstek een utopisch verlangen.

Daar hebben pakweg Molengeek, de Foyer, de mensen van Brass’art of het futsal-clubje enzomeer niets mee te maken. Maar ik snap best je opmerking, hè. Als je geen stem geeft aan die positieve burgerinitiatieven, lijkt het alsof je ze niet ziet of niet wil zien. Op dat vlak is de Kanaalzone en Molenbeek in het bijzonder een mijnenveld, een

“Brussel is vele steden.

Een wemeling van realiteiten.

Altijd gelaagd” PASCAL VERBEKEN AUTEUR

BIO Pascal Verbeken (1965) is geboren en getogen Gent en woont in Tervuren. Hij was redacteur van De Standaard en Humo (1999-2010) en schrijft ook voor De Morgen, Knack, VRT en RTBF. Zijn reportageboek Arm Wallonië won de M.J. Brusse-prijs voor het Journalistieke Boek en haalde de shortlist van de ABN Amro-prijs non-fictie. Grand Central Belge haalde de tiplijst van de AKO-Literatuurprijs. Beide boeken werden ook bewerkt tot televisiereeksen.

Brussel is vele steden. Een wemeling van realiteiten. Altijd gelaagd. Het volstaat om een hoek om te slaan en je bent in een totaal andere stad. Dat zie je op een spectaculaire manier als je van de spiegelglazen EU-torens bij Schuman, via de art nouveau van de Squares de straatjes van Sint-Joost binnenwandelt: drie steden, telkens andere Brusselaars.

De onzuiverheid die men elders probeert te weren, zit in de ziel van deze stad. Hou daarom de citymarketeers op afstand die hier ‘het nieuwe Berlijn’ willen laten verrijzen.

Brussel heeft genoeg aan zichzelf. projectiescherm van oordelen en veroordelingen die ook de Brusselaars zelf verdelen.

Ik heb vooral geprobeerd om dat salafisme met feiten te duiden. En ja, die zijn best verontrustend. Als zowel de Staatsveiligheid als de directie van het Gemeenschapsonderwijs over radicalisering aan de alarmbel gaat hangen, moet je dat ernstig nemen.

Hebben de aanslagen in de hoofden van de Brusselaars misschien toch niet voor een roep naar beter bestuur gezorgd die op termijn het typische Brusselse anarchisme zou kunnen beknotten?

VERBEKEN (denkt na): Wie zal het zeggen? Ik denk wel dat de aanslagen een scharnierpunt waren. De para’s lopen hier nog altijd rond.

Zonder veel discussie en ophef is de eerste stap naar een Israëlisering van de stad gezet.

Maar Brussel blijft wel een aangenaam anarchistische stad. En het is nog geen gezandstraald Efteling-decor zoals het centrum van Gent dat is geworden. Brussel is voor mij een stad in de categorie Napels, Marseille, Rome. Hard, ruig, hoekig, contrair. Maar ook met een sensuele kant. De stad mist een stroom, maar heeft wel onvermoed veel mooie vergezichten. Niet alleen vanaf het Justitiepaleis, het Koningsplein of het Rijksadministratief Centrum, maar ook vanaf de grens van het Dudenpark en het Park van Vorst, vanuit Parckfarm in Laken op de Noordwijk, of van aan de Schaarbeeksepoort richting Koekelberg.

Kijk ook naar de kerselaars die nu in bloei staan op de boulevards in Schaarbeek, naar de stijgende en dalende straten, de heuvelachtige parken.

Nog een vertrouwd ingrediënt in uw reportages zijn de getuigenissen van de bewoners.

VERBEKEN: Ik vind dat zowel hun her-

inneringen als hun ervaringen dikwijls erg onderschat worden in de media. Daar heeft men snel de neiging om naar een professor of een orakel uit de cultuurwereld te bellen als er iets over Brussel moet worden gezegd. Iemand als monsieur Martin die vijftig jaar lang zijn frietkot in Sint-Joost heeft uitgebaat, sla ik minstens even hoog aan als een politicoloog van de UGent of KU Leuven die multicultureel Sint-Joost gaat duiden. Ik werk als reporter volgens de methode van commissaris Maigret: comprendre, pas juger. Dat begint met luisteren op straat. Naar de mensen, de Brusselaars die doorgaans ‘gewoon’ genoemd worden.

BRUZZ | DE VERHALEN

ellende heerst het recht van de sterkste.

Een hardnekkige Brusselse stadsmythe is die van de probleemloze melting pot. Brussel is eerder een complex geweven lappendeken van nationaliteiten, religies en taalgroepen dat elke dag weer verandert. Daar is ook veel meer segregatie dan je zou denken. Op witte en zwarte scholen. Tussen sjiieten en soennieten, Koerden en Turken. Of neem de schrijnende positie van de joden die alleen onder politiebewaking naar de synagoge kunnen. Nu en dan zijn er ook onvermoede verbanden. In Kuregem gaan Marokkanen en Tsjetsjenen soms naar dezelfde moskeeën omdat ze elkaar kennen van de boksclubs.

Naast die illegale schaduwstad komt ook de legale stad onder druk.

In Sint-Joost verlaat een op de drie inwoners binnen het jaar de gemeente. Brussel als vloeibare metropool.

Maar waar is de samenleving dan nog ergens in die wemeling? De socialisten van de negentiende eeuw vochten ook tegen een sociale onderwereld, maar die was in alle ellende wél nog ‘samenhangend’. Je kon er een beleid voor voeren.

Trouwens, veel emancipatorische, volksverheffende ideeën van die oude sossen zijn tot vandaag nog heilzaam. Neem de utopische tuinwijk het Rad in Anderlecht: ook daar stromen de problemen van de stad binnen, maar van alle kanaalwijken is het de meest leefbare, de meest solidaire. Buren kennen er elkaar nog.

De foto van Dolf Kruger op de kaft van ‘Brutopia’ zou je als een hommage aan dat soort mensen kunnen zien.

VERBEKEN: Absoluut. Die arbeider,

dat is voor mij Frans Cools, de nog levende werfleider van het Atomium.

Zijn naam is nergens in brons gegoten, maar de stad is gemaakt door honderdduizenden anonieme Brusselaars als hij. Meer dan door Leopold II of Paul Vanden Boeynants.

Het boek eindigt bij een verslaafde, dakloze Guineeër die aan het Zuidstation een koffie komt drinken bij het busje van Dokters van de Wereld. Hij had het zelf verknald, maar hoopte dat zijn dochter zou overkomen om aan de ULB te gaan studeren. Die kleine droom was het enige in zijn leven dat nog niet kapot was. Uiteindelijk is het dát wat mensen ultiem overeind houdt.

1 MEI 2019

I

15

Samenleving

Rebootkamp voor jonge gamers

Stap uit je veilige gamezone BRUZZ | DE VERHALEN

Meer dan één tiener gamet zich een weg door zijn jeugd tussen vier muren. Er blijft geen tijd om andere talenten en leuke activiteiten te ontplooien, menen ook preventiewerkers Annelies Vandevelde en Steven Van der Auwera van het CGG-Brussel. Hun plan: een kamp om jongeren op een breder spoor te zetten, naast het virtuele. — JEAN-MARIE BINST

H

et Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg Brussel (Deelwerking Houba) organiseert in samenwerking met Alba vzw een zomerkamp voor jongeren die te gek veel gamen en baat hebben bij positieve (nieuwe) ervaringen met offline activiteiten. Preventiewerkers tabak, alcohol en drugs Annelies Vandevelde en Steven Van der Auwera zien dat gamen in het rijtje van verslavingen komt te staan. Dat geeft ook het universitair ziekenhuis Saint-Luc (UCL) te kennen.

Hoe komt onderzoek naar gamegedrag in de sfeer van verslaving terecht?

ANNELIES VANDEVELDE: Het Vlaams

Expertisecentrum voor Alcohol en andere Drugs (VAD) deed een leerlingenbevraging naar tabak, alcohol, illegale drugs, psychoactieve medicatie, gokken en gamen binnen de leefwereld van jongeren. Zo kon naar hun attitude gepolst worden.

Behalve klassieke genotsmiddelen zoals tabak, alcohol en drugs, wordt nu ook de impact van gamen en sociale media bekeken. Het blijft allesbehalve ‘onschuldig’ en is zeker niet zomaar een spelletje of wat 16

I

1 MEI 2019

amusement. Wie online gamet met vrienden, raakt in de ban van een engagement. Gamen met vrienden ‘all over the world’ zorgt ervoor dat ook ‘s nachts wordt gespeeld, wat tot slaaptekort kan leiden. En dat geeft dan weer vermoeidheid en concentratiestoornissen overdag en op school. Nog een stap verder zijn zwakkere schoolprestaties, spijbelen en zelfs afhaken.

Omdat tieners binnen blijven om te gamen of om actief te zijn op sociale media, zijn er minder straatongevallen, zegt de advocaat van de duivel.

STEVEN VAN DER AUWERA: Het ligt in de lijn van wat ouders in Brussel, niet enkel Turkse of Marokkaanse families, al te kennen gaven. Gamen in de thuissfeer geeft hen een geruststellend gevoel. Jongeren zouden dan minder op straat hangen. De straat staat voor veel gevaar: verkeersongevallen en verleidingen om met slechte vrienden op te trekken of bij de hangjongeren te gaan horen. Dan liever thuis houden, luidt de reactie.

Dezelfde ouders vroegen wel of er iets ‘anders’ dan gamen bestaat om dat geruststellende gevoel te bestendigen. Er is dus nood aan andere activiteiten. Anderzijds wordt

© SASKIA VANDERSTICHELE

bevestigd dat gamen en continu met sociale media bezig zijn, het leven van de jongeren en het gezinsleven verarmt. Als dat gebruik de overhand neemt, leidt het al eens snel tot spanningen in huis.

Kunnen ouders hun gamers in huis niet bijsturen?

VAN DER AUWERA: Vaak geven ouders

aan dat hun jongeren in de ‘emotie’ van het gamen blijven zitten. Ze raken geprikkeld of worden agressief, als het spel verstoord wordt of als er grenzen - zoals tijdslimieten worden opgelegd. Het concept gamen wordt dan duidelijk problematisch binnen de sociale verhoudingen in een gezin en voor de jongere zelf die voortdurend met de virtuele wereld bezig is.

Kinderen met een autismespectrumstoornis blijken zich te nestelen in gamen.

VAN DER AUWERA: We geven toe dat

gamen ook positieve effecten heeft, zoals structuur bieden en een vertrouwde leefwereld creëren.

Maar de ogenschijnlijk positieve gameverslaving kan verworden tot iets negatiefs en nefaste gevolgen krijgen. Het is vaak een samenloop van situaties die aanleiding geeft tot ‘vluchten’ in gamen en sociale media, waarbij je moet rekening houden met wie de gamer is, welke games hij of zij speelt en in welke context de gamer leeft.

Risicogroepen zijn zeker ook kinderen met ADAD (ADHD, met aandachtsstoornissen ...), verlegen kinderen en jongeren die met een

REBOOT KAMP voor gamers van 15 tot 18 jaar 8 tot 12 juli Locatie: JES vzw Sleep in, Molenbeek www.rebootkamp.be

Steven Van der Auwera en Annelies Vandevelde: “Overmatig gamen wordt vaak problematisch binnen de thuissfeer.”

offline activiteiten. Reboot staat voor jezelf heropstarten en anders ordenen, als een computer waar je andere files voor aanmaakt. Het is dus geen therapiekamp. Stoppen met gamen is helemaal niet ons doel, wel het problematische van overdadig ‘gevangen’ zitten in het virtuele counteren.

Door jongeren met dezelfde ervaringen samen te zetten, halen we ze uit hun isolement. Want uiteindelijk denken ze alleen nog goed te zijn in gamen, en denken ze zelfs niets anders meer te kunnen.

Door sociale contacten te leggen en aan te tonen dat ook andere zaken leuk zijn, geven we hun probleem een plaats. We motiveren hen uit hun gamezone te treden, naar een andere ‘goesting’.

Wanneer wordt gamen geen spelgedrag maar problematisch?

VAN DER AUWERA: Iedereen kan

moeilijk situatie worden geconfronteerd, zoals pesten of de echtscheiding van hun ouders. Samen vormen ze een grote groep van potentiële gamers. Ze isoleren zich extreem in hun kamer om ‘gerust’ te zijn. Maar die ‘veilige context’ opzoeken is net slecht. Kinderen van ouders die scheiden, hebben het gevoel alleen voor het probleem te staan, zeker bij conflicten in huis.

Veel onderzoek in eigen land is er nog niet gevoerd. Gedragsverslaving zoals gokken - al opgenomen als ‘verslaving’ - werd al onderzocht in het academisch ziekenhuis SaintLuc (UCL), in de afdeling jongerenpsychiatrie. Saint-Luc beschouwt gamen zelfs al als een zware stoornis die in een ziekenhuiskader opgevolgd kan worden. Wij van het

“Stoppen met gamen is helemaal niet ons doel, wel het problematische van overdadig ‘gevangen’ zitten in het virtuele counteren” STEVEN VAN DER AUWERA PREVENTIEWERKER

Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg willen eerder een ambulant kader aanbieden en de laagdrempeligheid van alternatieven voor vrijetijdsbesteding in de verf zetten.

Vandaar ons eerste Rebootkamp, waarin groepsdynamica, zelf(her) ontdekking, en andere creatieve activiteiten aandacht krijgen.

Waar haalden jullie de mosterd voor dit nieuw soort rebootkamp?

VANDEVELDE: Het Centrum voor alcohol en drugproblemen Limburg (CAD) begon voor het eerst met een gelijkaardig zomerkamp in 2017.

Wij doen het buitenshuis met overnachting, voor vijf tot tien Nederlandstalige jongeren van vijftien jaar tot achttien jaar. Het is de bedoeling hen te prikkelen voor

verslaafd raken, al treft de gameverslaving voornamelijk jongeren.

Zodra het duidelijk een impact op je leven heeft, mag er een alarm afgaan. Richtlijnen meegeven aan ouders over wat zinvol is binnen de gezinsstructuur, kan een eerste stap zijn. Er zich vanaf maken door tijdslimieten op te leggen - maximaal een uur per dag gamen of op sociale media actief zijn bijvoorbeeld - blijkt een totaal verkeerde optie.

Het kan alleen maar tot nog meer frustraties of onbegrip leiden. Je wordt als speler verantwoordelijk gemaakt om door te spelen met je teamgenoten, omdat je ‘onmisbaar’ bent als figuur om het spel uit te spelen. Een zinvollere aanpak kan zijn om te overleggen welke dagen meer of minder gegamed kan worden of wanneer de pauzes worden ingelast. Tijd nemen om samen te eten of tijd vrijmaken om buiten te gaan, tussen twee sessies van gamen in.

Eén ding staat vast: ga gamen niet demoniseren. Voor een groot aantal jongeren stopt het gamen trouwens na de pubertijd. Rond zeventien/ achttien jaar verslapt de interesse wegens andere verplichtingen, nieuwe interesses, studies of werk.

Ook daar mag naar uitgekeken worden.

1 MEI 2019

BRUZZ | DE VERHALEN

Inschrijving en vragen over overmatig gamen of andere verslaving: preventietad@cgg-brussel.be, 02/478.90.90

I 17

Week van de netheid WEEK VAN DE NETHEID

Alle media van BRUZZ staan deze week in het teken van netheid.

Reportage, artikels,

filmpjes zijn te vinden op bruzz.be/netheid Wilt u deelnemen aan de #trashtag challenge?

Ruim dan een publieke plek in Brussel op en bezorg ons via de website enkele foto’s voor en na.

Een proper Brussel in zes stappen

‘Lokale politici geven niet graag boetes’ BRUZZ | DE VERHALEN

Brussel is geen propere stad. Het gebrek aan netheid is zelfs de belangrijkste bron van ergernis bij inwoners. Omdat er de voorbije jaren opnieuw geen schot in de zaak kwam, stelde BRUZZ een eigen netheidsplan op. We legden daarvoor ons oor te luisteren in buitenlandse voorbeeldsteden, maar ook bij lokale politici en activisten. “Twintig bevoegdheidsniveaus voor netheid, dat is te gek voor woorden.” — KRIS HENDRICKX, FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

Het gevoel is u misschien bekend.

Terugkomen van een weldoende vakantie en plots zié je het weer: het zwerfvuil tegen bomen en lantaarnpalen, de fout geplaatste vuilniszakken, die op hun beurt weer rommel in vele geuren en kleuren aantrekken. Vooral in de centrale en armere wijken van het gewest blijft netheid een structureel probleem. Een probleem dat tal van andere steden wél onder controle krijgen, ook als het miljoenensteden zijn als Barcelona of Wenen. Hoe doen zij dat en hoe krijgen we Brussel schoon?

1

EENHEID VAN COMMANDO

Netheid in Brussel, dat zijn vandaag liefst twintig verschillende overheden.

Het Gewest is verantwoordelijk voor de huisvuilophaling en het beheer van gewestwegen en -parken, terwijl elke gemeente zijn eigen beleid heeft voor de gemeentestraten, -parken en pleinen. Dan wordt er al eens naar elkaar gewezen. Die situatie is zo absurd dat de drie netheidsschepenen (van verschillende partijen) met wie we

18

I

1 MEI 2019

belden alle drie spontaan aangeven dat netheid eigenlijk beter bij één gezagsniveau ligt. Opmerkelijk voor lokale politici die de gemeentelijke autonomie doorgaans met hand en tand verdedigen.

“Die versnippering leidt er bijvoorbeeld toe dat we nu allemaal ons eigen preventiecampagnetje organiseren, als we het al doen,” vertelt Elke Roex (SP.A), schepen in Anderlecht. “Dat is onzin, want burgers krijgen daardoor andere boodschappen op verschillende tijdstippen. Zo verlies je het effect.”

Ook in Wenen, Europa’s tweede netste stad na Luxemburg, benadrukken ze het belang van één centrale netheidsstructuur.

“Wij doen zowel de sensibilisering als de ophaling én de repressie,” legt Ulrike Volk van MA48, de Weense netheidsdienst, uit. “Het is cruciaal dat wij zelf aan alle schroeven kunnen draaien, want zo spelen we kort op de bal. Als er ergens overlast is, gaan we daar meteen extra schoonmaken én sturen we ook onze ‘Waste Watchers’, die informeren en boetes uitschrijven.”

2

ONDERGRONDSE AFVALCONTAINERS

“Alle steden die proper zijn, stoppen hun afval in containers.” Olivier Mahy (MR), de afgelopen legislatuur schepen voor Netheid in Molenbeek, windt er geen doekjes om. Het Brusselse systeem, waarbij twee keer per week vuilniszakken op straat mogen staan, moet op de schop. “Met dat systeem heb je voortdurend afval op straat. Sommige mensen zetten daardoor dan zakken buiten op verkeerde dagen, terwijl anderen er allerlei zaken bij plaatsen die niet op straat mogen. Als je met containers werkt, kan je op elk moment van de dag je afval kwijt.”

De visie van Mahy wordt vandaag gedeeld door de meeste Brusselse partijen, die pleiten voor een systeem met ondergrondse containers. Toch maakte staatssecretaris van Netheid Fadila Laanan (die onlangs nog zakte op ons regeringsrapport) geen haast met het realiseren van een containernetwerk. “De vakbonden liggen dwars omdat een systeem met containers minder werknemers nodig heeft,”

zegt Mahy. “Ik vind dat absurd, want er zal toch altijd genoeg werk zijn om Brussel netter te maken?”

Tegenstanders van ondergrondse containers wijzen op de complexe werken in een Brusselse ondergrond, die vol zit met nutsleidingen. “In Ljubljana is dat niet anders en daar komen er nog eens veel archeologische vondsten bovenop,” stelt Elke Roex, die de Sloveense hoofdstad ging bezoeken. “In een vijftal jaar tijd konden ze daar toch een volledig netwerk uitbouwen.”

Navraag in de Sloveense hoofdstad leert dat het ondergrondse netwerk vooral in de binnenstad is uitgebouwd. Bewoners vinden er containers voor elke soort afval. De containers voor restafval zijn alleen toegankelijk voor bewoners met een

BRUZZ | DE VERHALEN

de bovengrondse zijn toch een domper in het straatbeeld,” legt Carlos Vázquez, directeur van de netheidsdienst van Barcelona uit.

“Maar de zakken mogen hier dan wel maar tussen 20 en 22 uur geplaatst worden en worden meteen opgehaald. “Zakken die twaalf uur kunnen blijven staan zoals in Brussel, vinden wij geen goed idee.”

3

“Ik merk dat mensen mij die boetes vaak persoonlijk kwalijk nemen” DEBORAH LORENZINO

BETERE PREVENTIE

De Brusselse preventie moet vooral eenvormiger (zie 1.). Maar er is meer. De Weense netheidsdienst communiceert met de inwoners in zowat elke denkbare

SCHEPEN VAN NETHEID IN SCHAARBEEK

taal. “De beeldtaal is misschien wel de belangrijkste, want doorstreepte foto’s vergezeld van het boetebedrag begrijpt iedereen,” legt Ulrike Volk uit. “Daarnaast communiceren we in het Bosnisch, Servisch, Hongaars, Turks en zelfs Farsi als het nodig is.

Net als Net Brussel trekt de Weense netheidsdienst ook naar scholen en andere organisaties om er over afvalvermijding en een schone omgeving te spreken. En net als hier is er ook een dag van de netheid, waar de bevolking de eigen omgeving schoonmaakt. Al is dat in Wenen wel wat groter dan hier. “Voor dit jaar zijn al twintigduizend mensen ingeschreven en we hopen dat het er nog meer worden.”

Last but not least: goede preventie betekent ook geen angst hebben voor

▲

badge. Hoe meer restafval die deponeren, hoe hoger hun afvalrekening.

Een proefproject in Anderlecht toonde onlangs ook dat ondergrondse containers nogal wat zwerfvuil aantrekken. “Je moet het natuurlijk wel goed doen,” merkt Roex op. “In Anderlecht moeten mensen de flessen bijvoorbeeld een per een in de container schuiven.

Dat kan anders.”

Een kleine kanttekening toch bij het enthousiasme voor containers.

Barcelona, dat vandaag met een systeem van boven- en ondergrondse containers werkt, schakelt voor sommige wijken – dichtbevolkte steegjes bijvoorbeeld - over op een afhaling met … zakken.

“Containers zijn anoniem en zeker

1 MEI 2019

I

19

Week van de netheid

▲

harde boodschappen. Veel Brusselse gemeenten communiceren amper over de boetes die ze – in principe - hanteren. En ook het Gewest kan beter. Wim Didelez, die jaren als netheidsactivist actief was, geeft een voorbeeld: “Laken heeft prachtige gewestelijke parken, waar in het weekend veel mensen veel afval achterlaten. Je zou zoiets op dat moment met drie of vier netheidsinspecteurs die mensen aanspreken, kunnen oplossen. In de plaats wordt alles vuil en komt op maandag dan een armada van netheidspersoneel alles opruimen.” Zijn kompaan Tom Pintens (bekend van Dirty Brussels) gaat een stapje verder. “Het eerste doel van een gemeentelijk netheidsbeleid lijkt vaak werkgelegenheid.”

4

SOLIDE REPRESSIE

Het verhaal van Didelez over achtergelaten vuilnis in de parken illustreert iets wat wel vaker opvalt in Brussel: op veel plekken stoppen Gewest en gemeenten wel degelijk veel energie

van de stad hebben eveneens de bevoegdheid om tussen andere taken door te beboeten.

5 “Ik ging met mijn fiets naar het containerpark en mocht niet binnen. ‘Alleen met de wagen, mevrouw.’ Daar sta je dan” ELKE ROEX SCHEPEN VAN NETHEID IN ANDERLECHT

in het ophalen en weghalen van vuilnis en zwerfvuil. Alleen blijft goede preventie en vooral degelijke repressie vaak achterwege. Vooral het gemeenteniveau blijft daarin vaak achter. Een gemeente als Sint-Joost, toch niet de schoonste van het gewest, deelde bijvoorbeeld over het hele vorige jaar minder dan tweehonderd netheidsboetes uit (zie kader hiernaast).

Zijn lokale politici bang om harde boodschappen te brengen? “Ik denk het wel,” zegt Deborah Lorenzino (Défi), schepen van Netheid in Schaarbeek, een van de gemeenten die wél een solide boetebeleid hanteren (ruim 2.000 boetes in 2018). “Ik merk dat mensen mij die boetes vaak persoonlijk kwalijk nemen.” Ook Olivier Mahy merkte de tegenwind door burgers die beboet werden. “Als je netheid bij het Gewest legt, is de afstand tot de burger groter en dat is in dit geval eerder een voordeel.”

In Wenen ligt de repressie vooral bij een ploeg van vijftig ‘Waste Watchers’, die boetes kunnen uitschrijven en fulltime op zoek gaan naar netheidszondaars. Nog eens vierhonderd andere medewerkers

ZORG VOOR DE HELE OPENBARE RUIMTE

Dat vuilnis op zijn beurt nieuw vuilnis aantrekt, daarover is iedereen het eens. Het is daarom erg belangrijk om zwerf- en ander afval snel op te halen. In Barcelona betekent dat bijvoorbeeld dat in sommige wijken drie keer per dag netheidspersoneel door de straat passeert, zoals in het centrale en wat armere Ravall. “We hanteren een gelijkheidsbeginsel,” legt directeur Vázquez uit. “Elke wijk moet even schoon zijn, of ze nu rijk of arm is. En in een buurt met een intens straatleven moet je gewoon erg vaak langskomen.”

Afhaling is niet alles, benadrukt Vázquez. “In Barcelona besteden we algemener veel aandacht aan de kwaliteit van de openbare ruimte. De trottoirs, het wegdek, de bomen en de banken, als je ervoor zorgt dat alles zich in een onberispelijke staat bevindt, zullen mensen niet zo snel vuilnis achterlaten.” Een blik op de lijst met de smerigste plekken van Brussel geeft Vázquez’ woorden nog wat extra gewicht. De Vandenpeereboomstraat tussen Weststation en Ossegem, het Noordstation of de Grondelsstraat: de vuilste plekken blijken vaak ook de meest verwaarloosde.

6

MEER CONTAINERPARKEN

Het gewest telt vandaag een luttele drie containerparken waar alle Brusselaars terechtkunnen, terwijl het regeerakkoord er tien vooropstelde. Het is een aantal waar ze in Wenen eens goed mee lachen. De Oostenrijkse hoofdstad telt liefst zestien Mistplätze (letterlijk ‘mestplekken’).

Het voordeel van meer containerparken is evident: veel meer bewoners hebben er dan een in hun buurt, waardoor de drempel om er naartoe te trekken minder hoog wordt. En het reglement van de containerparken, wordt dan best ook meteen aangepast, vindt Elke Roex.

“De vorige keer dat ik er met mijn fiets naartoe ging, mocht ik niet binnen. ‘Alleen met de wagen, mevrouw.’ Daar sta je dan.”

Gemiddeld 36 boetes voor sluikstorten per dag In Brussel worden er gemiddeld dertig boetes per dag voor sluikstorten uitgedeeld. Dat blijkt uit cijfers die BRUZZ opvroeg bij de bevoegde schepenen. Sint-Gillis spant de kroon met 29 boetes per 1.000 inwoners, Etterbeek bengelt onderaan het lijstje. — VERA TYLZANOWSKI

N

egentien gemeenten én een gewest betekent ook twintig manieren om netheidsproblemen aan te pakken. Om een vergelijking te maken, vroegen wij verschillende cijfers op bij de bevoegde gemeentelijke diensten.

Daaruit blijkt onder andere dat het aantal boetes voor sluikstorten opvallend laag ligt.

In de meeste gemeenten werden in 2018 nog geen tien boetes per duizend inwoners uitgeschreven.

Enkel in Schaarbeek en Sint-Gillis schreven de diensten meer dan vijftien boetes per jaar per duizend inwoners uit. Ondanks die hogere cijfers, blijft sluikstorten wel nog een hardnekkig probleem in beide gemeenten. “Jammer genoeg stellen we vast dat veel mensen nog altijd hun afval ergens in de gemeente dumpen. Dat ligt misschien ook aan het feit dat veel mensen hier passeren, bijvoorbeeld via het Zuidstation,” zegt Yasmina Nekhoul (PS), schepen van Netheid in Sint-Gillis.

In Schaarbeek is het aantal boetes tussen 2017 en 2018 meer dan verdubbeld (van 689 naar 2.345). “In 2018 is het bevoegde team uitgebreid van drie naar acht manschappen. We hebben de indruk dat het probleem momenteel niet verergert. De uitdaging is wel dat sluikstorten vaak in het donker en anoniem gebeurt.

Als we een actie houden rond

hondenpoep, hebben hondeneigenaars het daar onder elkaar over. Dat contact is er bij sluikstorters niet,” horen we bij het kabinet van Schaarbeeks schepen van netheid Deborah Lorenzino (Défi).

BETALINGSTERMIJN In Etterbeek werden er in 2018 slechts zeventien boetes uitgedeeld, tegenover 72 in 2017. De communicatiedienst van de gemeente laat weten dat die daling te wijten is aan een nieuwe procedure, die meer administratieve lasten met zich meebracht. “Maar intussen is het aantal boetes opnieuw op een normaal niveau. Zo werden er tijdens de eerste drie maanden van het jaar 24 boetes uitgeschreven,” klinkt het. Ook in Ganshoren werden er vorig

jaar nog geen drie boetes per duizend inwoners uitgeschreven. “Dat komt omdat sluikstorten vooral een probleem is op de gewest-

wegen, zoals de Keizer Karellaan en de Jacques Sermonlaan,” verklaart bevoegd schepen Stéphane Obeid (MR). “Op die wegen

Aantal boetes voor sluikstorten Gemeente

Aantal boetes in 2018

Sint-Gillis Schaarbeek Anderlecht Koekelberg Sint-Lambrechts-Woluwe Sint-Joost Brussel-Stad Molenbeek Jette Ukkel Watermaal-Bosvoorde Ganshoren Etterbeek

1.474 2.345 1.272 217 508 178 1.119 583 199 301 60 54 17

Per duizend inwoners 29 17 10,7 9,9 9 6.5 6,2 6 3,8 3,6 2,3 2,1 0,35

De gemeenten die niet in deze lijst zijn opgenomen, houden deze gegevens niet bij of konden de gegevens, ondanks herhaaldelijk aandringen, niet tijdig aan onze redactie bezorgen.

schrijven wij dus geen boetes uit, maar wel het Gewest.”

Net Brussel behandelde vorig jaar 4.848 dossiers in het kader van GAS-boetes voor sluikstorten, meer dan twee keer zoveel als in 2016, toen het er 2.383 waren. “Wij hebben er in 2015 twee collega’s bijgekregen, dat effect is meteen zichtbaar in de cijfers,” verklaart Alain Martens, Directeur Opsporing en Verbalisatie bij Net Brussel. “Ook de betalingstermijn is nu gevoelig korter, nu bedraagt die tussen de tien en de twaalf maanden, in 2016 was dat tussen en 24 en de 26 maanden.”

Ook het beleid rond het gebruik van camera’s verschilt van gemeente tot gemeente. Zo wordt er in Schaarbeek, Sint-Joost en Brussel-Stad door middel van camerabeelden gezocht naar overtreders. Etterbeek, Ganshoren en Sint-Lambrechts-Woluwe hebben dan weer plannen om binnenkort camera’s gericht in te zetten tegen sluikstorters. Maar die leveren nog niet overal ook effectief straffen op. Zo werd er in Sint-Joost nog geen enkele boete uitgedeeld op basis van camerabeelden.

BRUZZ | DE VERHALEN

Afval dumpen blijft hardnekkig probleem in Brussel

De research voor dit stuk werd gedaan door Florence Flussie.

In veel gemeenten werden in 2018 nog geen tien boetes per duizend inwoners uitgeschreven.

1 MEI 2019

I

21

Stadsleven

Hoe consensuspolitiek en een gunstige ligging van Oslo een groene hoofdstad maken

Oslo gaat voor groen BRUZZ | DE VERHALEN

Oslo is in 2019 voor een jaar lang de groene hoofdstad van Europa, een titel die de Noorse stad ernstig neemt. Brussel en Oslo lijken op het eerste gezicht niet zo heel erg op elkaar, maar staan voor dezelfde uitdagingen. Gaan duurzaamheid en stedelijke groei wel echt samen?

— TIM DEVRIESE

I

n een lokale krant staat op de tweede pagina een verontrustende column. “Waarom ik niet langer fiets in Oslo,” luidt de kop gedecideerd. De schrijver somt een lijst met besognes op die de gemiddelde Brusselse fietser niet vreemd is. Oslo heeft te weinig fietsinfrastructuur en kent te veel gevaarlijke hellingen waar te veel auto’s over denderen.

Maar buiten de hotelkamer waar ik verblijf, in het hart van de stad, rijdt amper een auto. Hier en daar passeert een fiets en er rijden veel trams, hier en daar tuft een stille elektrische wagen. Toch heeft de bezorgde ex-fietser niet helemaal ongelijk. Even om de hoek van het hotel, in de nagelnieuwe wijk Bjørvika, stierf een fietser een paar maanden terug in het verkeer. Lijkt Oslo dan zo goed op Brussel?

Maar liefst zestig procent van Oslo bestaat uit bos. Dat maakt de stad vanzelf al groener.

22

I

1 MEI 2019

Op het eerste gezicht natuurlijk niet. Oslo ligt behoorlijk afgelegen en is aan de ene kant begrensd door een fjord en aan de andere kant door beboste bergen. Zestig procent van de stadsoppervlakte bestaat zelfs uit bos, 98 procent van de 674.736 inwoners woont op driehonderd meter van een stuk groen. Het is ook een rijke stad die jaarlijks hoog scoort op leefbaarheidsindexen en populariteitspolls bij expats. Maar er zijn ook opvallende gelijkenissen.

Net als Brussel, groeit Oslo als kool. In de voorbije tien jaar is de bevolking met maar liefst twintig procent gestegen. Het is daarmee een van de snelst groeiende steden van Europa. Maar door de strenge milieuregels, zijn de bossen en groene ruimtes die de stad omgorden beschermd, waardoor uitbreidingsruimte beperkt is. Naar

Noorse normen worstelt Oslo ook met lucht- en watervervuiling en files. Er komen steeds meer wagens bij en de wegen slibben stilaan dicht. Klinkt herkenbaar, toch?

Beide hoofdsteden staan dus voor grote uitdagingen. De aanpak verschilt enigszins. Kent België een politieke compromiscultuur, dan kent Noorwegen er een van consensus. De groene politiek van Oslo is daar een goed voorbeeld van. In 2008 werd er in de gemeenteraad beslist dat er een doortastend beleid moest komen om een einde te maken aan de milieuproblemen van de stad. Er moesten minder auto’s rijden, de auto’s die reden moesten elektrisch worden en de waterlopen moesten opgekuist worden. Het initiatief lag toen bij een rechts-conservatief bestuur, dat na verkiezingen in 2015 naar de oppositie werd verwezen. Sindsdien is er een rood-groen kabinet aan de macht.

Het vroegere kabinet ondertunnelde belangrijke invalswegen die eerder dwars door het stadscentrum liepen, startte een succesvolle campagne om de waterlopen en het fjord opnieuw bevisbaar te maken en verhoogde de toltarieven van de invalswegen in de stad. “Het feit

dat we vandaag groene hoofdstad van Europa zijn, is niet enkel het resultaat van het huidige stadsbestuur, maar van een lange reeks moedige politieke besluiten, die al bezig is sinds de jaren zestig. Toen was Oslo klein, maar heeft het toch een groots metronetwerk op poten gezet,” zegt Marianne Alfsen, communicatieverantwoordelijke voor de stad Oslo.

KLIMAATBEGROTING Het huidige rood-groene stadsbestuur ging verder op dat elan. Er kwam in vijf jaar tijd zestig kilometer fietsinfrastructuur bij, waardoor honderden parkeerplaatsen werden geschrapt, de (verhoogde) inkomsten uit de tolwegen gaan voor honderd procent naar investeringen in het openbaar vervoer, het stadscentrum werd nagenoeg volledig autoluw en de stad voerde een klimaatbegroting in. Die begroting gaat na hoeveel elke bestuursbeslissing of uitgave kost aan het milieu. Niet in Noorse kronen dus, maar in CO2. Het stadsbestuur heeft de ambitie om de CO2-uitstoot tegen 2030 met maar liefst 95 procent te doen zakken.

Een van de maatregelen die daarvoor moeten zorgen, is een fel

verschillende Belgische overheden hebben al interesse getoond. “We zijn inderdaad geïnteresseerd,” klinkt het bij het kabinet van minister Pascal Smet (SP.A) “Maar het initiatief ligt voorlopig bij Carlo Di Antonio (de Waalse milieuminister van CDH, red.) Hij is op zoek naar een datum voor een proefproject.” Nog even wachten op die Belgische consensus dus.

RIJKDOM Het is eenvoudig om cynisch te doen over de groene hoofdstad Oslo. De rijkdom van de stad komt voor het grootste deel uit olieexport en de ligging van de stad, omgordeld door bossen en grote waterpartijen, maakt het eenvoudiger om een groene politiek te voeren dan in een dichtbevolkte stedelijke knoop als Brussel. Maar de Noren zijn er wel in geslaagd om in korte tijd een politieke en civiele consensus te vinden over verregaande milieumaatregelen, van stadstol tot stadslandbouw. En die ambitieuze milieudoelstellingen staan niet ter discussie. Ook niet met gemeenteraadsverkiezingen voor de deur. Is dat de grootste les voor Brussel?

Het park Birkelunden in Oslo. © LEIF H. RUUD

BRUZZ | DE VERHALEN

doorgedreven politiek om elektrische wagens te steunen.

Intussen is een vijfde van alle wagens in Oslo elektrisch of hybride. Zestig procent van de nieuw gekochte auto’s is vandaag elektrisch of hybride. Het succes is zo overweldigend dat de stad de vraag naar laadpalen amper kan bijhouden. “Bent u hier om te kijken dat dit alles een klucht is?” werpt een automobilist ons toe vanuit haar Tesla. Ze vond geen laadpaal in de ondergrondse parking, en moet opnieuw uit de garage rijden. “Kinderziektes,” noemt de ambtenaar bevoegd voor elektrische wagens het. “We zijn bezig aan een oplossing. Tegen het einde van het jaar komen er tweeduizend publieke laadpalen en nog achthonderd extra, geplaatst door de privésector.”

Intussen groeit niet enkel het wagenpark, maar ook het inwonersaantal. Om de groei van de stad ook duurzaam te maken, investeert de stad in publieke zero emission construction sites, bouwplaatsen die geen CO2 uitstoten en enkel werken op biogas of herbruikbare energie.

Oslo vervult een pioniersrol en

De wijk Tjuvholmen, zwemmen in een fjord midden in de stad. © LEIF H. RUUD

“Dat Oslo groene hoofdstad is, is ook het resultaat van een lange reeks moedige politieke besluiten, sinds de jaren zestig” MARIANNE ALFSEN COMMUNICATIEVERANTWOORDELIJKE OSLO

Brussel of Oslo? Parkeren op het fietspad: hier in de Noorse hoofdstad. © TIM DEVRIESE

© SHUTTERSTOCK

1 MEI 2019

I 23

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

Ik heb een heel grote familie nu Tia Van Renterghem, vrijwilligster bij Burgerplatform BXLRefugees

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Toen ik in het voorjaar van 2017 in Brussel belandde, duurde het niet lang of ik was dagelijks in het Maximiliaanpark. Ik leerde via een sociaal project van mijn toenmalige werkgever PwC organisaties kennen die zich inzetten voor vluchtelingen. Ik hielp bij de voedselbedeling, bracht mensen met mijn auto naar een slaapplaats en zorgde zelf voor opvang. In twee jaar tijd hebben er een vijftigtal jongens en meisjes bij mij gelogeerd. Het was altijd gezellig druk in mijn kleine appartement. De hoge waterfactuur moest ik erbij nemen (lacht).

Mijn mannekes, ze hebben veel meegemaakt. Ze zijn gevlucht uit hun land omdat hun leven in gevaar was en ze hebben een lange, moeilijke tocht ondernomen.

Overal werden ze weggejaagd. Ze hoopten dat ze in West-Europa met open armen ontvangen zouden worden. In plaats daarvan moesten ze in een park slapen, waar de ratten over hen heen liepen en de politie soms hardhandig optrad. Ze durven hun familie niet over hun miserie te vertellen, want dat zou ondankbaar zijn. Het thuisfront heeft zo zwaar geïnvesteerd in hen. Ze dromen van Engeland omdat ze verkeerd geïnformeerd zijn. Gelukkig krijgen ze in België hulp van solidaire burgers via het Burgerplatform, zodat ze bij families kunnen overnachten of in het opvangcentrum La Porte d’Ulysse in Haren.

Ik heb veel mensen in de watten gelegd, maar zij hebben mij ook in de watten gelegd. Ze koken voor mij of steken kaarsjes aan tegen het moment dat ik thuiskom. Ik heb een heel grote familie nu. Vaak ben ik de enige blanke in de groep, maar dat zie ik niet meer.

Het geeft mij veel voldoening mensen in nood te kunnen helpen. Mijn huisbaas is trots op wat ik doe. Hij heeft ook geen reden tot klagen, want ik betaal mijn

huur op tijd en de vrienden die ik op bezoek krijg, houden zich aan de huisregels. Als ik zeg dat het stil moet zijn als ik ga slapen, zeggen ze: “Ja, mama” (lacht).

Ik heb geleerd mezelf te beschermen. Je kunt niet de hele wereld redden. Er waren momenten dat ik mij schuldig voelde omdat ik in een restaurant geld uitgaf.

Ik leefde ook altijd heel sterk mee als mijn jongens de oversteek naar Engeland waagden. Ik ergerde mij aan de onmenselijkheid van de politiek. Ik ben daarin rustiger geworden. Ik vraag ook zelf niet meer naar de vreselijke vluchtverhalen van mijn gasten. Ik heb het liever over hun toekomst. Of ik neem ze mee naar de stad, waar ze zich als toerist kunnen vergapen aan Manneken Pis (lacht).

Sammi kende geen woord Engels toen hij hier aankwam. We begrepen elkaar met handen en voeten.

Onze vrienden zeiden dat we verliefd op elkaar waren.

We hebben tegen onze gevoelens gevochten, maar uiteindelijk werden we een koppel. Het is zo’n lieve jongen (straalt)! We delen dezelfde waarden en we zijn er voor elkaar. De baby was niet gepland, maar nu hij er is, zijn we supergelukkig. Twee weken voor de geboorte zijn we getrouwd. Ik hoop dat Sammi interessant werk kan vinden, als houtbewerker bijvoorbeeld, en dat ik mijn schoonfamilie in Ethiopië binnenkort kan bezoeken.

Brussel is mijn thuis. De stad is zo kosmopolitisch, tolerant en open van geest. Dag en nacht verschil met het platteland waar ik vandaan kom. Ik ga zondag graag op de Zuidmarkt inkopen doen en een Marokkaanse pannenkoek eten. In Vorst geniet ik van het park vlakbij. Ik heb rust gevonden in mijn leven, maar mijn deur blijft openstaan voor andere mensen.

— TOM VAN BOGAERT

Tia Van Renterghem (25) is actief bij het Burgerplatform BXLRefugees en Belgium Kitchen, een grootkeuken voor en door vluchtelingen. Ze leerde er de Ethiopiër Sammi kennen, met wie ze intussen getrouwd is. Ze werkt als boekhouder-fiscalist. Ze groeide op in Maarkedal en woont in Vorst.

24

I

1 MEI 2019

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D © SASKIA VANDERSTICHELE

1 MEI 2019

I

25

Ondernemen

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Flor Dewit van communistische boekhandel op pensioen

Flor Dewit: “We zijn begonnen met driehonderd titels, nu zijn het er tienduizend.”

26

I

1 MEI 2019

Je hebt links, extreemlinks, en dan ook nog Flor Dewit. De bezieler van de marxistischcommunistische boekhandel Aurora in de Jean Volderslaan in Sint-Gillis gaat op zijn zeventigste met pensioen. Dat betekent hoogstwaarschijnlijk dat de rode boekjes in de uitverkoop gaan. — MICHAËL BELLON , FOTO’S IVAN PUT

D

ertig jaar na de val van de Muur lijkt dus ook het laatste communistische bastion in Brussel te vallen. Dewits boekhandel Aurora - waar niet Griet Op de Beeck, maar Karl Marx de bestseller is, en waar niet het logo van De Bezige Bij, maar de hamer en de sikkel alomtegenwoordig zijn - staat op het punt te sluiten. Gezeten achter zijn bureautje in de winkel legt Flor Dewit uit waarom. “Ik word zeventig en de huurprijzen slaan hier al langer door.

De paar jaar die mij resten wil ik toch een beetje van mijn ongelooflijk riant pensioen genieten.” Hij heeft nog een sprankeltje hoop dat de handel wordt overgenomen, maar als dat niet doorgaat, dan wordt op 29 juni de winkel leeggehaald. Dewit is dan sowieso weg, al wil hij bij een eventuele overname nog wel eens komen controleren of er niet te snel kookboeken naast Das Kapital komen te liggen, en desgevraagd nog klanten verder helpen die willen weten waar ze kunnen vinden hoeveel doden er precies zijn gevallen tijdens de staking van 1886 in het Waalse dorpje Roux.

ANTONIO GRAMSCI

ELVIS PRESLEY Tijdens het anderhalf uur dat we in de winkel zijn voor het gesprek, komen er vier klanten over de vloer.

De laatste twee - moeder en dochter

JEAN VOLDERS

“Als de gele hesjes in Parijs sterrenrestaurant Le Fouquet in brand steken, kan mij dat niets schelen” FLOR DEWIT UITBATER AURORA

Flor Dewit is een Leuvenaar, maar zo tweetalig als een Brusselaar. In Leuven runde hij bijna dertig jaar lang, tot 2001, het even zware als legendarische café Den Delper in de Parijsstraat. “Een aantal jaren heb ik dus zowel het café als de boekhandel opengehouden. Dan deed ik na een nacht in het café de navette en sliep ik hier nog een paar uur voor ik de winkel opendeed. Maar dat was zwaar en op een moment was het op. Al heb ik ook nog twaalf jaar lang in het weekend als barverantwoordelijke in Brasserie Verschueren gewerkt.” ▲

Als we de kapitalistisch geïnspireerde vraag stellen hoeveel waardevolle stukken de antiquarische winkel nog bevat, antwoordt Dewit zonder verpinken. “Boeken verkopen is inderdaad een kapitalistische activiteit. Maar in een maatschappij waarin het kapitalisme overwonnen

heeft, ga je ofwel de guerrilla in - wat ik op mijn zeventigste niet meer ga doen - ofwel benut je de marges van het systeem om het van binnenuit te bekampen.” Dewit wijst naar een houten constructie met hamer en sikkel aan de muur. “Dat zou je een kostbaar stuk kunnen noemen. Het sierde nog het spreekgestoelte tijdens de congressen van de Hollandse communisten in de jaren dertig. En die oude Sovjetvlaggen zijn ook geen kopieën. Vroeger had ik ook veel Leninbeelden en zo.

Vlak na het ineenstuiken van de

Sovjet-Unie arriveerden er daarvan hele ladingen. Nu moet je daar soms ver naar zoeken.”

Hetzelfde geldt voor de boeken.

De bronnen drogen stilaan op, dus wordt er volgens Dewit vooral op internet gespeculeerd met linkse literatuur. “Probeer het werk van Antonio Gramsci of Rosa Luxemburg nog maar eens antiquarisch te vinden. Nieuw zit je al snel aan dertig euro per volume, tweedehands is het nog duurder. Terwijl ik hier zeker in het begin alles zo goedkoop mogelijk verkocht. Maar goed, de huur moet er elke maand liggen en ik kan ook niet alle dagen pasta eten, dus ik heb al wel wat mooie exemplaren van de hand moeten doen. De tijd dat we de gratis boekjes uit China maar moesten gaan afhalen in de haven van Antwerpen is ook voorbij.”

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Pantserkruiser Aurora gezonken

- zijn goed voor de beste anekdote omdat ze de uitbater vragen of hij soms geen boek over Elvis Presley heeft liggen. Dewit antwoordt zo vriendelijk van nee dat ze hem bijna vragen wanneer de Elvis-biografieën dan weer zullen binnenkomen. Even voordien koopt een Griek al een postkaart met de bekende foto van de Catalaanse verzetsstrijdster Marina Ginestà tijdens de Spaanse burgeroorlog. En dan is er ook nog een jongedame die een poster koopt van de Amerikaanse activiste Angela Davis, voor wie Dewit zich begin jaren zeventig nog liet oppakken tijdens een aanval op de Amerikaanse ambassade, in een poging haar vrij te krijgen uit een Amerikaanse gevangenis.

Dewit: “Om het in handelstermen te zeggen: die postkaarten en posters marcheren heel goed, maar daarvoor ben ik natuurlijk geen boekhandel begonnen. Gelukkig krijg ik hier ook nog altijd het bezoek van le dernier carré des Bolcheviks, en ook van gele hesjes, professoren, thesisstudenten en vakbondslui. Maar ik heb wel de indruk dat de militanten van politieke organisaties zich minder vormen via het boek. Dat was vroeger anders. Toen ik op mijn veertiende actief werd, kochten wij elke maand boeken die we ook echt lazen.” Toen Dewit zijn winkel hier in 1996 begon, was dat dan ook met een verzameling dubbels die hij en zijn toenmalige, inmiddels overleden vrouw - een Deense communiste hadden samengelegd. “Ik denk dat we die eerste week zo’n driehonderd titels hadden, en nu zullen het er zo’n tienduizend zijn, waarvan Het Communistisch Manifest waarschijnlijk het meest verkochte is.”

1 MEI 2019

I

27

ONTDEK NU ONS NIEUW OPLEIDINGSAANBOD 2019-2020 SCHRIJF

JE NU IN

KIJK OP SYNTRABRUSSEL.BE

019_Syntra_Bruzz_215x142,5mm.indd 1

11/04/2019 09:26

AURORA Aurora, Jean Volderslaan, wo>zat, 11.00>18.00

▲ B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Flor Dewit in zijn boekenwinkel: “Toen ik hier begon, was Sint-Gillis nog niet het bekakte bobo-gehucht dat het nu is.”

Waarom de keuze voor de boekenwinkel op Brussel viel?

“Begin jaren zeventig heb ik hier in zowat alle fabrieken gewerkt: Michelin, Citroën, Renault. Vandaag eist de gentrificatie haar tol en zou ik beter een Italiaans ijssalon openen, maar toen was Sint-Gillis nog niet het bekakte bobo-gehucht dat het nu is, maar een echt rood nest. De Republikeinse Spanjaarden zaten hier, de Grieken die op de vlucht waren voor het kolonelsregime, en ook alle Latijns-Amerikanen hadden hier hun lokalen en cafés.

Daar kwam bij dat Jean Volders, naar wie deze laan genoemd is, een revolutionair republikein en een van de radicalere stemmen binnen de sociaaldemocratie bleek te zijn. En dat hierboven in dit huis onder de Duitse bezetting de documentenvervalser zat van de Russische contraspionage, het zogenoemde Rode Orkest.”

JOZEF STALIN Aurora is vernoemd naar de exiluitgeverij die Dewits favoriete schrijver Bertolt Brecht in Londen oprichtte, en verwijst zo uiteraard

ook naar de gelijknamige pantserkruiser die in 1917 in Sint-Petersburg het schot loste dat de Oktoberrevolutie en de communistische dageraad aankondigde. Elke stroming van het brede, soms hopeloos verdeelde linkse kamp is in de rekken vertegenwoordigd. Maar vergis u niet: Flor Dewit is geen folklorist. Twee uitspraken illustreren de twee gezichten van deze minzame, maar tegelijk beenharde communist tot in de kist. De eerste leert waar hij zijn zin voor onvoorwaardelijke solidariteit vandaan haalde: “Mijn vader was tijdens de WO II de jongste erkende gewapende verzetsstrijder in Vlaanderen. Een uit de werkmansbroek geschudde linkse sociaaldemocraat met het

hart op de juiste plaats. Wanneer de bekende Leuvense partizaan Louis Van Brussel ’s nachts na een actie verkleumd van de kou bij ons kwam onderduiken, mocht die bij mijn pa in bed kruipen om zijn voeten te warmen.” De tweede uitspraak laat er geen twijfel over bestaan dat de dictatuur van het proletariaat hem desnoods ook heel veel bloedvergieten waard is: “Ik ben nog steeds stalinist, ja. Ik ben niet blind voor de tekortkomingen van Stalin, maar hij overwon het fascisme ten koste van 27 miljoen Russische doden, en de revolutie is nu eenmaal geen theekransje. De arbeidersklasse ondervindt nog elke dag het geweld van de uitbuiting aan den lijve. Als de gele hesjes dan in Parijs sterren-

“Vandaag eist de gentrificatie haar tol en zou ik beter een Italiaans ijssalon openen” FLOR DEWIT UITBATER AURORA

restaurant Le Fouquet in brand steken, kan mij dat niets schelen.”

Ondanks de infiltratie van extreemrechts heeft de veteraan van talloze stakingen en betogingen sympathie voor de gele hesjes, die hij ziet als een brede beweging van het proletariaat. Maar hij vindt de betogingen anno nu ‘wandelingetjes’. “Ik ben blij dat ik met aderverkalking zit en dat ik aan die bedevaarten van het Noord- naar het Zuidstation met een Stella achteraf niet meer moet meedoen. Het blok erop, en ons verweren tegen de toenemende repressie - dat zou mijn recept zijn. In 1965 heb ik de communistische partij verlaten omdat ik ze niet links genoeg vond.

Nu er sprake is van een heropleving in het Luikse en in Charleroi, waar ik ga wonen, overweeg ik me weer een lidkaart aan te schaffen. Dan ben ik weer thuis.”

Aan de einder ziet Dewit nog altijd een rode dageraad gloren.

“Uiteindelijk is het Manifest pas 150 jaar geleden geschreven. Dat is niets in het licht van de geschiedenis van de mensheid. De slinger slaat wel weer terug.”

1 MEI 2019

I

29

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Asperges We zitten volop in het seizoen van de asperges en ze zijn goedkoop. Dan maakt een mens eens een botte of twee tegelijk klaar, zodat we echt asperges kunnen eten en niet zoals op restaurant, waar ze u drie zielige scheuten voorzetten en dan doen alsof dat rijkelijk is.

Asperges zijn ‘van bij ons’. Auguste Escoffier, de aanbeden profeet van de professionele koks, wist dat al. “Er bestaan vier belangrijke soorten asperges,” legifereerde hij vanaf zijn hoge troon. “Die van Argenteuil, het type van de Franse asperge, de groene asperge, de violette van Genua, type voor de Italiaanse asperge en fijn maar soms wat wrang, en de witte Belgische asperge, erg fijn, maar moeilijk te transporteren” Al de rest was dus brol.

Escoffier (1846-1935) was uiteraard een Fransman, daarom zette hij die van Argenteuil voorop, een voorstad van Parijs van waar ze altijd verser aankwamen. Met Belgische asperges bedoelde hij ‘Mechelse’. Niet omdat ze daar worden gekweekt, maar omdat dáár de

groothandelsmarkt is. De kwekers brachten hun botten van heinde en ver naar Mechelen. Daar vertrok ook de trein voor de export. Mechelen-Brussel is de oudste spoorverbinding van het Europese vasteland.

Of die er kwam omwille van de asperges laat ik over aan uw verbeelding.

De ‘keizer van de koks’, Escoffier dus, was een

Hoe eten wij asperges?

Met hardgekookt ei, boter en peper, en eventueel wat peterselie. Zei daar iemand Hollandaisesaus? Wat is dat anders dan ei, boter en peper? Terug naar Escoffier, wat voor recepten geeft hij?

Van de zeven zijn er zes met boter, al of niet in de saus verwerkt. Vijf recepten gebruiken eieren. Twee met kaas. Eén met peterselie, en

“Bijna niemand doet nog de moeite om de scheuten te verpakken in papier of mooie koordjes rond de botten te knopen” bereisd man. In zijn Guide Culinaire (1902) getuigt hij van keukens die verre van Frans zijn, zijn interesse voor de Engelse keuken bijvoorbeeld (hij was chef in de Savoy, de Carlton en de Ritz in Londen) is ongeveinsd. Ergens in de tweede helft van de negentiende eeuw moet hij geobserveerd hebben hoe men hier asperges eet.

die heet à la polonaise.

De enige keer in mijn leven dat ik ze voorgezet kreeg zonder ei of boter, was in Rome waar ze ‘al agro’, met vinaigrette, kwamen. ‘Al burro’, met boter, was trouwens een optie, maar ik wou toen eens iets anders.

Waarom die associatie van eieren met asperges?

Mijn grootmoeder, die

veel sier maakte met de eerste groente van elk seizoen (“Je mag een wens doen!”), gaf mij een les sociale geschiedenis: “Asperges zijn duur,” zei ze. “Om er toch van te genieten eten wij bij asperges geen vlees, maar eieren, dat houdt het recept betaalbaar.” Dat was de ware reden.

Ondertussen zijn asperges al lang niet duur meer. De Nederlandse agro-industrie heeft er zich massaal op gegooid en hectaren vol asperges gezet, daar waar dit vroeger een achtertuin-economie was, voor kleine mensen die waardevolle kwaliteit produceerden. Nu maakt het niet meer uit, asperges zijn ‘bulk’ geworden, bijna niemand doet nog de moeite om de scheuten te verpakken in papier of mooie koordjes rond de botten te knopen.

Asperges à la flamande (Escoffier, 1902): “Selon la mode flamande - worden ze geserveerd met een half hardgekookt ei, warm, en met dertig gram gesmolten boter per gast – het ei wordt geplet en opgemaakt met zout, peper en de boter in het bord door de gast zelf, maar het kan ook vooraf gebeuren en dan opgediend in een sausboot.” Van peterselie geen sprake. Maar zoals gezegd, Escoffier was een Fransman, en de Britse kok Clement Freud poneerde ooit dat in Frankrijk alle groenteschotels wit zijn.

Smakelijk.

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

VACATURE

Lerian (www.lerian.be) is een dynamische talenschool met kantoren in Antwerpen, Brussel, Gent en Luik. Al meer dan 20 jaar biedt Lerian een waaier van kwaliteitsvolle taaldiensten aan bedrijven aan.

Voor de regio Brussel werft Lerian dynamische, gemotiveerde en creatieve freelance taaltrainers Nederlands aan

TAAK het geven van privé, duo- en/of groepsopleidingen (drie tot zes cursisten) aan volwassenen in professionele context.

De opleidingen zijn functioneel en interactief met focus op communicatie.

AANBOD - Een freelance contract met degelijke vergoeding, een job vol uitdagingen in een multiculturele omgeving - Een doorgedreven opleiding door onze pedagogen, didactische onder-

steuning met inhouse ontwikkelde syllabi - Een zeer goed geoliede organisatie.

Samen met de planner stel je zelf je uurrooster samen in functie van je beschikbaarheden

Geïnteresseerd?

Mail je cv naar conny. awouters@lerian.be.

We ontmoeten je graag voor een gesprek!

Tot binnenkort.

Beeldspraak

Een cocktail van scheppingsdrang en vernielzucht

Toren

1957, Rogierplein, bouw van de Martinitoren. © PHOTONEWS

Waar nu de Rogiertoren staat, en vroeger een van Brussels Noordstations, was tussendoor het Internationaal Rogiercentrum te vinden, in de volksmond Martinitoren genoemd, naar de sponsorende prefaperitiefcocktail. Dat is een beetje alsof er vandaag plannen zouden zijn voor een Apérolspits aan de Ninoofsepoort. Al roept Martini iets meer retroglamour op. Ik associeer de toren bijvoorbeeld met een anekdote van Jan Mulder, die er na een Europese

thuiswedstrijd met Anderlecht ooit de delegatie van Real Madrid ontving in de exclusieve rooftopbar, die toen ongetwijfeld nog niet zo werd genoemd. Bij die delegatie was ook de legendarische Real-voorzitter Santiago Bernabéu, een illustere man die je eigenlijk niet met het alledaagse Brussel in verband wil brengen, opdat de mythische bijklank van zijn naam niet zou vervliegen in het tochtgat dat het Rogierplein uiteindelijk toch is.

De Martinitoren herbergde onder meer kantoren, Théâtre National, en een interieur van Jules Wabbes, maar op deze foto was hij nog in volle opbouw. Zo te zien werd er tijdens de werken ook een soort meetlat tegenaan gebouwd die het aantal verdiepingen bijhield. Dat kwam uiteindelijk uit op negenentwintig.

Ik moest aan de foto denken toen ik voor het interview vooraan in deze krant met Pascal Verbeken sprak. Die koos voor de kaft van zijn nieuwe boek Brutopia een foto die Dolf Kruger maakte van het Atomium in aanbouw. Een mooiere, maar erg gelijkaardige foto. Net als het Atomium moest de Martinitoren klaar zijn in 1958, en op beide beelden zie je niet alleen de opbouw van de gebouwen, maar ligt ook al de afbraak besloten die zo karakteristiek is voor de Brutopieën die Verbeken in zijn boek beschrijft.

Uiteindelijk was het Atomium zowat het enige monument van Expo 58 dat overeind bleef, maar de Martinitoren werd inderdaad in 2004 alweer afgebroken.

Toch zie ik persoonlijk het glas Martini altijd eerder halfvol dan halfleeg.

Lopend langs de werven van de stad denk ik nog altijd: even doorbijten en dan is het af. Mooier of beter dan wat er voorheen stond, zal het misschien niet worden, maar het vooruitzicht dat er weer eens iets proper afgewerkt zal zijn, rechtvaardigt enige voorpret. En al die stoute projectontwikkelaars zijn uiteindelijk ook maar als kinderen die met Lego een zo hoog mogelijke toren proberen te maken. Wie zich verveelt, legt op een

bepaald moment de ene steen op de andere. Zulks deed ook de prehistorische mens al in Stonehenge en Genesis. Dat is eerder logisch dan fallisch.

Keeping low doesn’t make no sense, zongen de Pixies al in hun ballade over de ultieme torenarchitect Alec Eiffel.

Anderzijds is het inderdaad een waanidee dat de stad op een dag af zou zijn. Voor elke beëindigde werf zijn er alweer twee nieuwe opgestart. Zo houdt de almachtige Bob de Bouwer ons tot in de eeuwigheid aan het lijntje. Zelfs Bruegels Toren van Babel verruïneerde al terwijl hij hem schilderde, en Bruxellisation is een ander woord voor afbraak en vernietiging. Wellicht oppert Verbeken in zijn boek dus niet voor niets dat destructie het wezen van de stad is. Dan is scheppingsdrang eigenlijk gemaskeerde vernielzucht - of zelfs doodsdrift - en bouwen we de Legotoren vooral om het genot hem op de grond te zien kletteren.

Plots vraag ik mij af of wij er misschien veel te makkelijk van uitgaan dat het zaad zijn energie prijsgeeft om de plant te laten groeien, terwijl eigenlijk het omgekeerde het geval is: de opdrachtgevers van architect Jacques Cuisinier lieten niet zozeer de Martini- en de Brusiliatoren verrijzen, zij fungeerden onbewust als instrument om op die plekken het voormalige Noordstation en het Schaarbeekse Sportpaleis weg te vegen. En nu je het zegt: het Santiago Bernabéustadion gaat straks ook op de schop, en het verval van Mulders Anderlecht is onmiskenbaar.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Elke week voorziet Michaël Bellon een oude persfoto van een nieuw onderschrift

— MICHAËL BELLON

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/beeldspraak 1 MEI 2019

I 31

COLOFON

Big City

BRUZZ

Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België: 25 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw Buiten België: 30 euro per jaar.

OPLAGE : 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN?

Marthe Paklons, 02-650 10 61 sales@bruzz.be DISTRIBUTIE

Durbuy, de kleinste stad van België, en veel kleiner dan Anderlecht. © PHOTONEWS

Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE

Jo Mariens HOOFDREDACTIE

Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur), Kim Verthé, Steven Van Garsse NIEUWSMANAGEMENT

Bram Van Renterghem, Sara De Sloover, Mathias Declercq CULTUUR & UIT

Gerd Hendrickx REDACTIE

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Jean-Marie Binst, Filip De Rycke, Tim Gatzios, Kris Hendrickx, Bettina Hubo, Stefanie Nijs, Jasmijn Post, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Vera Tylzanowski, Roan Van Eyck, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn, Tom Zonderman

Waarom zijn Durbuy en Oostende steden, terwijl pakweg Anderlecht een gemeente is?

GERBEN UIT SCHAARBEEK

V

oor het antwoord moeten we bijna tweehonderd jaar terug in de tijd gaan.

Vandaag zou een voetbalsupporter misschien snel te overtuigen zijn dat Anderlecht zijn titel van voetbalstad kwijt is omwille van het dorpsvoetbal dat er te zien is. Maar alle gekheid op een stokje, het verschil tussen een stad en een gemeente is bij koninklijk besluit van 30 mei 1825 gedefinieerd, ten tijde van Willem I en ons oranje Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Alle gemeenten die ooit de titel van stad, en dus stadsrechten - van een plaatselijke vorst - hadden gekregen, mochten zich vanaf dan – weer - stad noemen.

Ook al waren ze hun stadsrechten verloren tijdens de Franse Revolutie.

Hoe groot de stad was of hoeveel inwoners ze had, deed niet ter zake.

Anderlecht werd geen stad, want was het eerder nooit, maar de gemeente kreeg van Willem I in 1825 wel de ‘troostprijs’ en toelating om een jaarmarkt met paarden en vee te houden - voordien moesten de Anderlechtenaren daarvoor naar Brussel-Stad.

Zo kwam Mesen, dat maar dik

32

I

1 MEI 2019

duizend inwoners telt, op de lijst van steden. Of het onooglijke Durbuy (Wallonië). In het centrum van Durbuy wonen amper 400 mensen, en alle bewoners in de twaalf deelgemeenten opgeteld 11.000.

Eigenlijk groeit de stad maar fors aan sinds 2000, in de twintigste eeuw was eerder een gestage terugval van bewoners te noteren. Dat Durbuy ooit een stad was, dateert van het feodale tijdperk. Haar titel van Vrije Stad, met recht op eigen tol en houden van (jaar)markten, kreeg ze eerst in 1314, door haar strategische (militaire) ligging en het verstevigde kasteel. Dat dankt Durbuy aan koning Jan van Bohemen, hertog van Luxemburg en La Roche, markies van Aarlen en heer van Durbuy. Een man die het net niet tot keizer bracht, en wiens zus Maria in de stede Durbuy trouwde met de koning van Frankrijk Charles IV (in 1322).

CRITERIA Maar terug naar de Moderne Tijd.

Ook na de Belgische onafhankelijkheid werd een koninklijk besluit opgesteld waarin ongeveer dezelfde criteria werden toegekend om de naam stad te mogen dragen. Bij de

MEDEWERKERS

fusie van gemeenten echter, in 1977, kwamen daar juridische en organisatorische nieuwe criteria bij. Grote gemeenten, zoals Harelbeke – u vindt het wel op de kaart langs de Leie – mochten de titel van stad verwerven, op basis van hun bevolkingsdichtheid en verstedelijkte infrastructuur (cultuurcentrum, zwembad, industriezone of ziekenhuis …). Veel gemeenten maakten tussen 1982 en 2000 gebruik van die kans om hun centrumfunctie als gemeente te verzilveren tot stad.

Het toch wel zeer verstedelijkte, deels geïndustrialiseerde Anderlecht met zijn universitaire ziekenhuis, musea, kapittelkerk en Zeekanaal heeft evenwel de pech gehad dat het eerst deel ging uitmaken van de negentien gemeenten van Brussel, verworden tot het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Anderlecht mag dan wel de achtste grootste gemeente van het land zijn, Oostende en Durbuy steken haar dus voorbij als stad. Niet dat dat wettelijk niet meer zou kunnen. Bij decreet (gewestbevoegdheden) kreeg Herstal in 2009 nog de titel van stad toegekend.

Maar niets wijst erop dat Anderlecht zich nog dergelijke privileges zal mogen toe-eigenen, tenzij met meer ijver op het groene veld.

— JEAN-MARIE BINST

VOLGENDE WEEK De Nieuwe Graanmarkt en het Koningsplein liggen exact even ver van het stadhuis, op één lijn zelfs. Is dat toeval?

Nicolas Alsteen, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Jasper Croonen, Céline Emmerechts, Patrick Jordens, Tom Peeters, Véronique Rubens, Niels Ruëll, Tim Schoonjans, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Michel Verlinden EINDREDACTIE

Karen De Becker, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Tom Zonderman VORMGEVING

Heleen Rodiers (art director), Ruth Plaizier KALENDER UIT

Sam De Ryck VERTALING

Johan Arblaster, Martin McGarry, Laura Jones FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE

Bart Dewaele, Kim, Wauter Mannaert, Noémie Marsily, Steve Michiels, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Wide Vercnocke, Info voor kalender sturen naar/ Envoyez vos infos à publier dans le calendrier à/Send event details to VISITBRUSSELS Koningsstraat 2 Rue Royale 1000 Brussels/Bruxelles 02-549.50.95, info@agenda.brussels VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Kristof Pitteurs Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep) en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

6

Meld nieuws

Hebt u nieuws uit Brussel, dan kunt u ons dat melden via het WhatsApp-nummer 0489-988.988 Persberichten kunnen via nieuws@bruzz.be

DB374216D7

deeltijds Kinesitherapeut woonzorgcentrum Releghem

De gemeente Tervuren is op zoek naar een (m/v):

BV1-BV3 - contractueel - onbepaalde duur Ben je begaan met onze ouderen? Werk je graag in een woonzorgcentrum? Hecht je veel belang aan een comfortabele omgeving en een gezellige en familiale sfeer? Dan ben JIJ diegene die we zoeken!

Schooldirecteur GITO Tervuren Voltijds - contract onbepaalde duur (voor onmiddellijke indiensttreding, met aanleg werfreserve)

Functie Als kinesitherapeut in woonzorgcentrum Releghem sta je in voor het organiseren en geven van de dagelijkse kinesitherapeutische begeleiding. Je herkent, bepaalt, beoordeelt en rapporteert in functie van belangrijkheid de fysische, psychische en sociale noden van de bewoners en zoekt hierbij naar oplossingen. Zo probeer je de ontwikkeling van de bewoners te stimuleren, hun zelfredzaamheid te behouden en hun eigenwaarde te vergroten. Je deelt en past je kennis toe in diverse domeinen (valpreventie, palliatieve zorgen, comfort, verplaatsingen,...) om de kwalitatieve zorgen te garanderen. Je zal in aanraking komen met bewoners met dementie en fungeert als aanspreekpunt voor bewoners, familieleden, collega's en artsen.

Profiel voor deze functie Wij zijn op zoek naar een directeur die graag samenwerkt, zeer betrokken is en kwalitatief handelt. Je bent houder van een masterdiploma of ermee gelijkgesteld met bewijs van pedagogische bekwaamheid. Je hebt minimum 3 jaar relevante professionele ervaring in het onderwijs en je hebt een rijbewijs B. Je hebt kennis van de relevante regelgeving en bent vertrouwd met de sector.

Profiel Je bent houder van de beroepstitel van kinesitherapeut, m.a.w. je behaalde een bachelor of master diploma in de kinesitherapie. Daarnaast werk je graag met ouderen, kan je je inleven in de leefwereld van de bewoners, ben je sociaal voelend en heb je oog voor het stimuleren van mensen.

Administratief Medewerker Omgeving & Wonen

Aanbod Een deeltijdse tewerkstelling (19 uur/week), maaltijdcheques (€8), fietsvergoeding voor wie naar het werk fietst, leasefiets, 100% tussenkomst in het openbaar vervoer, hospitalisatieverzekering, attractiviteitspremie en eindeloopbaandagen voor oudere werknemers.

Mogelijkheid tot het meenemen van alle relevante jaren anciënniteit uit de privésector of als zelfstandige en leuke collega's die je graag zullen ontvangen.

Samen met de omgevingsambtenaren beheer je de omgevingsaanvragen (voorbereiding & afhandeling via het digitale loket). Tot je job behoren alle taken die hierop betrekking hebben vanaf het informeren tot het verlenen van een omgevingsvergunning en het updaten van betrokken digitale registers. Met ruimtelijk inzicht lees en interpreteer je bouw-, verkavelings- & bestemmingsplannen en je verwerkt wet- en regelgeving hierover.

Voltijds - contract onbepaalde duur (voor onmiddellijke indiensttreding, met aanleg werfreserve)

Interesse? Solliciteer uiterlijk dinsdag 7 mei 2019 via onderstaande link:

DB596190D9

https://www.jobsolutions.be/register/3723

Profiel voor deze functie Je bent houder van een diploma hoger secundair onderwijs of bent laatstejaars met zicht op het behalen van dit diploma en je wenst in een dynamisch team te integreren. Je werkt zelfstandig en correct binnen de vooropgestelde termijnen en procedures. Je bent sociaalvaardig, assertief, klantvriendelijk en je werkt graag in team. Voorkennis van Microsoft Office-pakket, omgevingswetgeving en stedenbouw/milieu onderwerpen zijn een meerwaarde.

Vragen?

Voor verdere informatie betreffende deze vacatures verwijzen wij graag naar onze website: www.tervuren.be/ondernemen-en-werken/werken/vacatures of neem contact op met de personeelsdienst, tel. 02 766 52 45 - e-mail: hrm@tervuren.be.

www.poolstok.be

DB597426D9

Interesse?

Stuur voor beide functies uiterlijk op 15 mei 2019 je sollicitatiebrief, cv, kopie van de diploma’s en nodige getuigschriften en uittreksels naar hrm@tervuren.be of per post t.a.v. het college van burgemeester en schepenen, Markt 7a, bus 2, 3080 Tervuren.

10069RLM

GEMEENTE HULDENBERG werft aan (m/v):

2 Toezichters D1-D3

deeltijds (10/38)

in contractueel verband

onbepaalde duur

Functie: Je staat in voor de middagbewaking in de gemeentelijke basisscholen Je zet de eetruimte klaar: eten verzorgen (soep + warme maaltijden opdienen) Je houdt toezicht Je ruimt na het eten de eetruimte op Indien nodig verleen je hulp of pas je EHBO toe Je helpt mee bij plaatselijke activiteiten en recepties.

Je werkt graag in teamverband, je bent stressbestendig en hebt zelfvertrouwen minimumleeftijd is 18 jaar Er zijn geen diplomavereisten.

Jouw

Aanbod: Een boeiende en gevarieerde functie in een dynamische werkomgeving, een aantrekkelijk salaris waarbij relevante ervaring (max. 6 jaar) overgenomen wordt en extralegale voordelen (maaltijdcheques, …) Geïndexeerde brutomaandwedde van minimum € 497,85 en maximum € 774,84.

Uw

Kijk voor een volledige functiebeschrijving op vacatures of contacteer de personeelsdienst: 02 302 43 21 of via e-mail:

en klik door naar de rubriek

DB595881D9

Stuur jouw sollicitatie met een cv en uittreksel uit het strafregister per aangetekend schrijven of per gewone brief (de poststempel dient als bewijs) naar de gemeente Huldenberg t.a.v.

College van Burgemeester en Schepenen, Gemeenteplein 1, 3040 Huldenberg. Zij kan eveneens tegen ontvangstnaar bewijs worden afgegeven op de personeelsdienst of per e-mail worden verzonden . Sollicitaties na 17/05/2019 zullen niet meer aanvaard worden.

personeelsadvertentie

hier?

Abu Dhabi Dubai contacteer ons snel op Luxe 7 daagse Emiraten citytrip vanaf €799 p.p.

Vertrek in september, oktober, december, februari en april.

DB596696D9

rrs@roularta.be of 051 26 67 89 Meer info & reiservaringen: DB555930J8