BRUZZ - editie 1532

van 4 TOT 11 AUGUSTUS 2016

N° 1532 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Station van de schande

Lees p 3

© xxx © BART DEWAELE

SPORT OLYMPISCHE SPELEN OP VADROUILLE MET NICK TRACHET BRUSSELSE MUSEA ONDER DE LOEP

Waar is de man van Spy? p 20

Welke Brusselaars mogen dromen van medailles? p 8 - 9 , p 22 -23

Benoît Van Innis

François Avril

Jean-Claude Götting

Ever Meulen

ZOMERSERIE TEKEN(ing) AAN DE WAND

4 weken lang een Brussel-poster in de krant p 16 - 17

2 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

EDITO Barbarij

Danny Vileyn, Senior writer “Na het reces moeten de parlementen dringend een debat voeren over de noodzakelijke en wenselijke veiligheidsmaatregelen binnen de grenzen van onze rechtsstaat”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Laurent Vermeersch, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

De luchthaven van Zaventem draait op volle toeren en in het metrostation Maalbeek werd een herdenkingsmonument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de terroristische aanslagen van 22 maart aangebracht.

Het kunstwerk van Benoît van Innis moet er ons ook aan herinneren dat het de barbarij was die toesloeg. De aanslagen waren ‘mensenwerk’, geen natuurramp. Diezelfde barbarij die sindsdien ook de buurlanden heeft geteisterd, blijft ons aan 22 maart herinneren. De jongste laffe daad in naam van de Islamitische Staat was de moord op een hoogbejaarde Franse priester terwijl hij voor twee kloosterzusters en een handvol gelovigen de mis opdroeg. Het was alsof de daders de waanzin ten top wilden drijven.

Kerken zijn plaatsen waar asiel verleend kan worden aan vluchtelingen, maar dan alleen tijdens de misvieringen. Wilden de terroristen dat, weliswaar omstreden privilege, onderuithalen?

Dat een samenleving en een staat zich zo goed als mogelijk moeten wapenen tegen terreur, daar twijfelt geen zinnig mens aan. Met daarbij steeds in het achterhoofd: absolute veiligheid bestaat niet. De militairen in het centrum van Brussel bijvoorbeeld zijn

ondertussen aan hun vijfde maand begonnen. Ook zij kunnen de absolute veiligheid niet garanderen. Ze stelden (een deel van) de bevolking wel gerust.

Maar is er buiten de – gelukkig maar – immer kritische geesten nog iemand die ze opmerkt?

Ondertussen beheersen N-VA-voorzitter Bart De Wever en zijn partij de media met het veiligheidsdiscours. Het lijkt wel alsof, op schaarse reacties van de andere partijen na, iedereen in de zon ligt. Omdat ook het parlement met reces is, kan er geen debat gevoerd worden in de geëigende cenakels. En ook in Brussel blijft het oorverdovend stil, al zijn er gelukkige uitzonderingen. Assita Kanko, gemeenteraadslid voor de Franstalige liberalen van de MR in Elsene en lid van de denktank Liberales is één van die stemmen.

Kanko houdt in De Standaard een fors maar afgewogen veiligheidsdiscours.

Na het reces moeten de parlementen dringend een debat voeren over de noodzakelijke én wenselijke (Het beperken van de vrije meningsuiting is noodzakelijk noch wenselijk, DV) veiligheidsmaatregelen binnen de grenzen van onze rechtsstaat. De muur in het metrostation Maalbeek moet de politici daar blijvend aan herinneren, ook al gaat het leven verder.

WAUTER MANNAERT

“

Als ik wil vermijden dat ik herkend word, ga ik gewoon naar Brussel, zo ­relatief is mijn bekendheid” Kader Gürbüz, actrice, in ‘De Standaard’.

“

Als Israëliërs afstand nemen van etnische zuiveringen en misdaden tegen de menselijkheid erkennen, wil ik met ze praten” Dyab Abou Jahjah, Publicist en activist, op ‘Zomergasten’ (NPO).

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 3

CULTUUR Uur lang oog in oog met meesterwerk

Netheid Geplande renovatie premetrostation pas rond in 2019

Metrohalte Beurs: vuiler dan ooit

BRUSSEL - Om de bezoeker toe te laten enkele meesterwerken grondig te leren kennen, organiseert het Museum van Schone Kunsten (KMSKB) deze zomer op donderdagmiddag slow art-sessies.

© BART DEWAELE

Slow Art bij Schone Kunsten “Bedoeling is dat er een uur lang gekeken wordt naar twee of drie topwerken,” zegt woordvoerder Samir Al-Haddad. “De gids beperkt zich daarbij niet tot een louter kunsthistorische uitleg. Het is meer een uitwisseling met de bezoekers over mogelijke interpretaties en over de emoties die een doek opwekt.”

De werken die op deze ‘trage’ manier benaderd worden, maken deel uit van de ‘100 Masters’, de campagne waarmee de Brusselse Museumraad deze zomer de topstukken van de Brusselse musea in de kijker wil zetten.

Op 11 augustus wordt stilgestaan bij werk van Khnopff, Spilliaert en Mucha. Twee weken later zijn Francis Bacon, Victor Servranckx en Marcel Broodthaers aan de beurt. De laatste slow art-rondleiding, op 8 september, is gewijd aan Dirk Bouts en Hans Memling.

Geen visitekaartje De bevoegde minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) erkent het probleem van de drugsgebruikers, maar benadrukt dat dit vooral een zaak is van de politie. Bewakers van de MIVB en agenten van de federale politie komen tot acht keer per dag langs, maar voeren amper een specifiek beleid. “Mijn doelstelling is helder: na de renovatie van het station voeren we een nultolerantie in”, aldus Smet.

Wel heeft hij het aantal inbraken van junks onder controle gebracht door een permanente nachtbewaking in te stellen.

Daarnaast beseft de minister dat het station ook inzake netheid geen visitekaartje is voor de MIVB en bij uitbreiding Brussel.

Hij stelt dat er desondanks tijdens de week dagelijks bijna twaalf werkuren en in het weekend vijf en een halve werkuren aan kuisen wordt besteed.

“Maar het probleem ligt bij het gedrag van sommige mensen”, zegt Smet. “Bepaalde mensen zijn gewoon vuil en besmeuren de plek onmiddellijk nadat de kuisploeg is gepasseerd.”

Dat er evenwel vaak sporen van braaksel en vuile plekken achterblijven, zegt Smet niet.

Ook de indringende urinegeur, die volgens de minister intussen in de vloerbekleding is geïmpregneerd, wordt niet aangepakt door de vloerbekleding bijvoorbeeld te vervangen.

HUB

Reserveren via fine-arts-museum.be

RESTO Les Filles opent tweede zaak in Elsene

De Meisjes worden groot ELSENE - Restaurant Les Filles opende zopas een tweede zaak in Elsene. Die werkt volgens dezelfde formule: je kan er gezond en huiselijk eten, maar ook maaltijden afhalen, kooklessen volgen en delicatessen kopen.

Les Filles begon enkele jaren geleden in een klein pandje in de volksbuurt achter het Zuidstation in Sint-Gillis. Drie vriendinnen kookten er gezonde driegangenmenu’s voor de kantoren uit de buurt. Wie wilde, kon de maaltijden ook ter plekke nuttigen, gezeten aan lange tafels.

Die tables d’hôtes waren zo’n groot succes dat het pand al vlug te klein werd. In 2013 verhuisde Les Filles - in een iets andere samenstelling weliswaar en nog slechts met twee - naar een veel grotere meesterwoning op de Oude Graanmarkt. Daar werden een echte kookstudio en een winkeltje ingericht.

Zopas opende het restaurant een tweede vestiging in de trendy Chapeliéstraat 4 in Elsene. Ook daar wordt comfort food geserveerd in een huiselijke sfeer (tweedehandsbestek, allemaal verschillende borden, zelf opscheppen). En net als op de Oude Graanmarkt worden er kooklessen georganiseerd, zijn er afhaalmaaltijden te krijgen en is er een winkeltje dat behalve biomanden ook sardienen, brood, olijfolie, chocolade en andere lekkernijen verkoopt.

HUB

op. Een kwartier later zit een van hen ongecontroleerd te lachen.

Het publiek dat in de ondergrondse tramhalte rondhangt, is de laatste tijd veranderd. Thuislozen hebben er altijd onderdak gevonden, en krijgen zo goed als dagelijks bezoek van straathoekwerkers en daklozenorganisaties. Maar steeds vaker vertoeven er ook drugsverslaafden, die in het zicht van voorbijgangers heroïne, crack of andere verboden middelen nemen. Ondertussen slaat de penetrante urinegeur bezoekers en toeristen in het gezicht, terwijl ze het vuilnis en braaksel op de grond trachten te ontwijken.

Heraanleg voltooid in 2019 Buiten dienst. ‘Deze roltrap is buiten dienst voor de herinrichting van de centrale lanen,’ staat aangekondigd op een papier aan een van de ingangen van het premetrostation.

BRUSSEL - Al wie regelmatig met het openbaar vervoer naar het centrum reist, weet dat het premetrostation Beurs in een ongeziene staat van verval verkeert. De stank en plassen braaksel behoren al tot het collectieve geheugen, maar steeds vaker wordt er ook openlijk drugs gebruikt. Op de geplande renovatie is het nog even wachten. “Die zal pas tegen begin 2019 zijn afgewerkt”, zegt mobiliteitsminister Smet (SP.A).

Maandag 1 augustus, omstreeks 18 uur. Vijf van de tien roltrappen in het station doen het niet. Onderaan een van de niet-werkende trappen zit een man op een stuk karton.

Hij nodigt een tweede man uit om naast hem te zitten. Enkele minuten later zijn ze met zeven. Ze halen eerst hun aluminiumfolie tevoorschijn, nadien licht een vuurtje

“Als Scientastic had kunnen blijven bestaan, zou het station er niet zo erg aan toe zijn” Baudouin Hubert, museumdirecteur

De vraag is dan waarom de renovatie zolang op zich laat wachten. In september 2012 werd het interactieve wetenschapsmuseum voor kinderen Scientastic hardhandig uit het station gezet, omdat de heraanleg van de premetrohalte volgens toenmalig minister Grouwels (CD&V) hoogdringend was.

Vier jaar later liggen er nog altijd geen plannen op tafel, ook al kondigen muurstickers sinds een tijdje aan dat de renovatiewerken voor 2016 en 2017 voorzien zijn.

“Ik durf zelfs te beweren dat het station er niet zo erg aan toe zou zijn als Scientastic al die tijd had kunnen blijven bestaan”, zegt museumdirecteur Baudouin Hubert.

Smet maakt zich sterk dat hij in het najaar de definitieve plannen zal kunnen voorstellen. De eigenlijke renovatiewerken zouden dan in januari 2017 kunnen beginnen en moeten eind 2018 of begin 2019 afgewerkt zijn.

In de plannen is ruimte voor winkels, liften en fietsenstallingen voorzien. Er moet ook een infopunt voor toeristen komen van Visit Brussels. Of Scientastic nog een plaats krijgt in het vernieuwde station, kon de minister niet zeggen.

Len Buggenhout en Jasmijn Post

4 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

DE WEEK

IN BEELD Boccia en rolstoeltennis zijn niet de meest bekende sporten. Toch zijn het disciplines waarin Belgische atleten echt kunnen uitblinken op de Paralympics in september in Rio. Het Belgisch Paralympisch Comité dompelde het Muntplein daarom afgelopen zaterdag onder in een Braziliaanse sfeer met sportworkshops, muziek en een chillzone.

Door de stortvloed aan terrorismedossiers in ons land zijn er veel minder speurders beschikbaar om andere vormen van criminaliteit te onderzoeken. Bij de federale gerechtelijke politie van Brussel gaapt er al een gat van vijftig procent in het personeelsbestand van de afdelingen die niet aan terreur gelinkt zijn.

“Het vergt nu eenmaal tijd om terrorismeafdelingen te versterken”, reageert minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA). “Het is wachten op vacatures, selecties en benoemingen. In tussentijd hebben de gerechtelijke directeurs de keuze gekregen om hun terreurcel te versterken met speurders uit andere afdelingen of om terrorismedossiers toe te vertrouwen aan andere afdelingen.”

Ongeveer de helft van de terrorismedossiers wordt intussen al buiten de gespecialiseerde onderzoeksafdeling in Brussel behandeld.

Sociale verhuur van handelspanden

De meerderheidspartijen in het Brussels Parlement hebben een voorstel tot resolutie goedgekeurd voor de oprichting van een sociale verhuurdienst voor handelszaken.

Volgens initiatiefnemers Isabelle Emmery © BART DE WAELE

Terreur halveert aantal speurders

en Philippe Close (beide PS) ervaren veel verhuurders van handelspanden het probleem van leegstand en zijn er in sommige buurten amper nog detailhandelaars en ambachtslui te vinden.

De nieuwe dienst, die binnen het gewestelijk handelsagentschap Atrium georganiseerd kan worden, moet beide groepen met elkaar in contact brengen. Handelaars zullen dan een lagere huurprijs betalen.

Voor de overheid is het een voordeel dat ze op deze manier kan reguleren welke zaken zich waar inplanten. “Maar alles bij het gewestelijk orgaan zou op vrijwillige basis gebeuren”, benadrukt Emmery. “We willen geen externe planificatie doorvoeren.”

Vier gemeenteparken overgedragen aan Gewest

Gewestelijk agentschap Leefmilieu Brussel

©SV

in het NIEUWS

neemt het beheer over van vier parken die tot nu toe in de handen van de gemeenten Anderlecht en Sint-Jans-Molenbeek waren.

Concreet gaat het om het Bospark in Anderlecht en het Molenbeekse Marie-José-, Albert- en L28-park.

Zes gemeenten vroegen al sinds het begin van de legislatuur herhaaldelijk aan de minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) om hun parken aan het Gewest over te dragen. Het ging daarbij in totaal om veertien parken. De gemeenten doen dit

vooral omdat ze zelf niet genoeg geld en gespecialiseerd personeel hebben om ze goed te onderhouden.

Voor 4 van de 14 parken is intussen het nodige geld gevonden. Daarom heeft de Brusselse regering beslist dat het beheer van deze groene ruimten, goed voor een totale oppervlakte van 14 hectare, wordt overgedragen aan het Gewest. Leefmilieu Brussel zal hiervoor 43 nieuwe medewerkers aanwerven.

Len Buggenhout

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© BELGA

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 5

Uitgelicht Modernisering en uitbreiding Brusselse metro krijgt vorm

‘Vooral inzetten op nieuwe metrolijn’ BRUSSEL - De Brusselse vervoersmaatschappij MIVB gaat 43 nieuwe metrotoestellen bestellen en de veiligheidssignalisatie vernieuwen. Zo wil de Brusselse regering de geplande uitbreiding van het metrowerk naar het noorden vormgeven en de frequentie van de ritten opdrijven.

De Brusselse regering zal in totaal 545 miljoen euro investeren in het moderniseringsproject.

D

e vernieuwingen kaderen in het meerjarenplan van de Brusselse regering voor de uitbouw en modernisering van het openbaar vervoer in het Brusselse Gewest. Daarvoor reserveerde de regering voor de periode 2015-2025 een bedrag van 5,2 miljard euro.

Binnen die plannen staat de uitbreiding van het metronetwerk van de MIVB hoog op de agenda. Het aantal ritten blijft namelijk jaar na jaar stijgen, met een voorlopig hoogtepunt van zo’n 135 miljoen ritten in 2015. De MIVB wil het stijgend aantal ritten kunnen opvangen en in de toekomst ook het metronetwerk naar het noorden van de stad uitbreiden. Concreet komt er daar een nieuwe metrolijn tussen Bordet en Albert.

Uit roulatie Daarom worden aan het bestaande metropark van 66 stellen zo’n 43 nieuwe stellen toegevoegd. Het Spaanse bedrijf Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles werd uitgekozen als leverancier. De MIVB legt 353 miljoen euro zonder btw op tafel voor de

uitbreiding, maar kan in de volgende 12 jaar tot 90 stellen in totaal bestellen. De eerste metrotrein wordt in 2019 afgeleverd.

“De nieuwe stellen zullen mondjesmaat op het net worden ingezet. Ze zullen in eerste instantie lijnen 1 en 5 versterken, maar worden erna vooral ingezet op de geplande nieuwe metrolijn”, zegt woordvoerster An Van hamme van de MIVB. “Het gaat dus wel degelijk om een uitbreiding. Pas in een latere fase zullen oudere metrotoestellen uit roulatie worden gehaald.”

Nieuwe opslagplaats Daarnaast werkt de vervoersmaatschappij ook aan een verbetering van de veiligheidssignalisatie. Zo wil de MIVB de doorkomstfrequentie van de metrostellen verhogen, van een interval van 2,3 minuten tot 2 minuten in 2020 en zelfs anderhalve minuut in 2023. Voor deze modernisering werd het Franse bedrijf Ansaldo aangesteld. Tegen 2020 moet de nieuwe signalisatie op een gedeelte van de lijnen 1 en 5 in werking treden, MIVB voorziet hiervoor 88 miljoen euro.

In totaal investeert de Brusselse regering zo 545 miljoen euro in de uitbreiding en modernisering van het metronetwerk.

Hierbij zijn ook al de kosten voor de bouw van de nieuwe opslagplaats Erasmus meegerekend. “Hoe meer mensen het openbaar

“Pas in een latere fase halen we de oude metrotoestellen uit roulatie” An Van hamme, MIVB

vervoer gebruiken in Brussel, hoe hoger de levenskwaliteit in de stad. We moeten het aanbod dus versterken. Daar werken we aan door genoeg financiële middelen te voorzien”, vertelt Brussels minister van mobiliteit Pascal Smet (SP.A).

Matthias Declercq

De spraakmaker

D

essicy studeerde vlak voor en na WOII architectuur en schilderkunst aan de Brusselse Academie van Schone Kunsten. Hij droomde ervan om van tekenen zijn beroep te maken.

In 1947 kon hij aan de slag in de

studio van Hergé, die hij als kind had leren kennen. Hergé zocht een nieuwe rechterhand nadat Edgar Jacobs was vertrokken om zich helemaal toe te leggen op zijn Blake en Mortimer-strip. Maar die rechterhand is hij nooit geworden. “Daarvoor moest je een bijzonder goed tekenaar zijn,” zo vertelde Dessicy ooit.

“Dat talent had ik niet.”

Hij was wel een begenadigd colorist. Ontelbare malen kleurde hij het truitje van Kuifje in met blauwe ecoline.

Na een jaar of zes raakte hij wat uitgekeken op het werk. Net op dat moment, in 1953, wilde Raymond Leblanc, oprichter van het

Guy Dessicy © Nicolas Anspach

Vorige week overleed Guy Dessicy. Hij was 92. Bij het grote publiek was zijn naam amper bekend. In kringen van stripen art-nouveau-kenners des te meer. Dessicy werkte niet alleen mee aan enkele Kuifjealbums, hij was ook de grote bezieler van het stripmuseum in de Zandstraat en de redder van het Cauchiehuis in Etterbeek.

weekblad Kuifje en van de Lombard-uitgeverij, een eigen reclamebureau uitbouwen dat zou focussen

op advertenties in de vorm van strips. Dessicy kreeg de leiding. Publiart, zoals het agentschap heette, liet Lucky Luke reclame maken voor Salik-jeans en het hondje Bobby voor antivriesmiddel. Ook bedacht het bureau de destijds bekende slogan voor Tuc-koekjes - As-tu ton Tuc? - en de oranje kangoeroe-mascot te voor Walibi.

Na een kleine dertig jaar had Dessicy genoeg van de reclamewereld en wijdde hij zich aan een van zijn andere passies, de art nouveau. In 1980 kocht hij het totaal verkommerde

woonhuis van architect Paul Cauchie aan het Jubelpark. Samen met zijn vrouw Léo restaureerde hij het van boven tot onder. Even was er het plan om er een Kuifjemuseum van te maken - Hergé ging akkoord -, maar dit ging niet door wegens financiële en andere redenen.

Toch bleef het idee sluimeren. Toen hij op een dag de vraag kreeg of er niets te doen viel met een al even verloederde art-nouveauparel in de Zandstraat - het warenhuis Waucquez ontworpen door Victor Horta -, stelde hij alles in het werk om er het Belgisch Stripcentrum van te maken. Tot aan zijn dood bleef hij erevoorzitter van dit in 1989 geopende museum.

Bettina Hubo

6 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

INTERVIEW Brosella-stichter en boegbeeld Henri Vandenberghe sluit af in schoonheid

‘Nog altijd zonder oordopjes’ BRUSSEL – Tijdens de veertigste editie van Brosella kreeg Henri Vandenberghe van minister Guy Vanhengel (Open VLD) een bronzen zinneke. “Ik streel het nog iedere dag over zijn koppeke, zo’n waardering doet deugd,” zegt Henri Vandenberghe. Tijdens de volgende statutaire vergadering van Brosella dient hij zijn ontslag in als onbezoldigd afgevaardigde bestuurder. Een babbel op een bankje met zicht op het Groentheater.

H

enri Vandenberghe is een warme mens. Tijdens ons gesprek laat hij meer dan één keer vallen dat het zo jammer is dat mensen die hun werk goed doen niet af en toe (symbolisch) een aai over de bol krijgen. Zelf heeft hij daar geen moeite mee, het gaat dan over een schepen met wie hij goed heeft samengewerkt of over de arbeiders van de groendienst van de stad Brussel.

De veertigste editie is voorbij, zegt Vandenberghe: “Ik hoop dat er nog veertig komen.

Er staat een jonge garde klaar om het over te nemen, ik ben er heel gerust in. Ik word er volgend jaar 70, ik ben al tien jaar met pensioen.

Je moet de moed hebben om er tijdig mee op te houden, voor de jonge garde je duidelijk maakt dat het aan hen is of erger: voor je beseft dat je niet meer mee bent.” Maar laten we beginnen bij het begin.

Renaat Grassin “Ik ben net als Renaat Grassin (Brussels cabaretier, regisseur en schrijver) in Tienen geboren en in Brussel, Schaarbeek, opgegroeid.

Ik ben naar een Franstalige school geweest.

Mijn mama moest voor haar kleine van drie kiezen tussen een Franstalige school om de hoek en een Nederlandstalige een eind verder weg. Mijn moeder was er niet echt gelukkig mee dat ik in het Frans les volgde, maar dat is uiteindelijk een goede keuze geweest. Ik kan zowel in het Vloms als in het Frans mijn plan trekken, zo ben ik een ketje geworden. Dat was voor mij een école d’immersion avant la lettre.

Ik ben eerst regent geworden en heb een paar jaar lesgegeven. Nadien ben ik naar de VUB, de beste universiteit van België, getrokken om er Germaanse filologie te studeren.

“Na mijn afstuderen ben ik vrijwilliger geworden in jeugdhuis Tsleutelgat in Haren.

Daar ben ik opgemerkt door de Stad Brussel en zo ben ik de allereerste jeugdanimator van de Stad Brussel geworden. Ik lig mee aan de basis van de Huizen van het Kind die nog altijd een uniek concept zijn. De kinderen uit de buurt beslissen zelf om ernaartoe te gaan en doen wat ze willen. Het zijn niet de ouders die hun kinderen ‘s ochtends afzetten en ‘s avonds komen halen.”

Groentheater “Na het Heizeldrama in 1985 was er geen geld om het stadion te renoveren. Paul Vanden Boeynants, die toen nog in de gemeenteraad zetelde, meldde trots dat er een aannemer was die het stadion gratis wou renoveren op voorwaarde dat hij het Groentheater vol mocht bouwen met kantoren. Hoeveel telefoons mijn vrienden en ik toen gepleegd hebben: ik kan het niet meer zeggen. Maar gelukkig is het Groentheater tien jaar na de eerste editie van Brosella gered.”

“Iedereen verklaarde ons zot: jazz en folk, dat ging toch niet samen?”

Henri Vandenberghe, organisator Brosella

“Het Groentheater werd gebouwd in 1932 als aanloop naar de Wereldtentoonstelling van 1935 en het is nog altijd een unieke plek. Maar in de jaren 1970 was het in de vergetelheid geraakt. Pierre Van Halteren, burgemeester van Brussel tussen 1975 en 1983, greep het Mil-

lennium van 1979 aan om de plek opnieuw bekend maken. En terecht. Het Groentheater werd ontworpen door Jules Buyssens, landbouwkundig ingenieur en directeur van de plantsoendienst. Die heeft de bomen gekozen in functie van de akoestiek. Ik heb een kopie van de plannen thuis. Hij wou een ketel zonder deksel. Als je niet oplet groeien alle bomen in dezelfde richting, hier groeien ze naar elkaar toe. En dat is zeer belangrijk voor de muziek. Een goede klankman moet voor de muziek zorgen als een huisvrouw voor een pan melk die ze wil koken. De melk moet koken, maar moet wél in de pan blijven, anders blijft de huisvrouw achter met een smerig fornuis. Een goed klankman moet zorgen dat de muziek binnen het Groentheater blijft, anders kookt de melk over en heb je geluidsoverlast tot in Wemmel. We zijn nog altijd een festival zonder oordopjes.”

“Maar terug naar Van Halteren, die had gehoord had dat ik al een en ander georganiseerd had. Hij vroeg aan de schepen voor Jeugd Edouard Klein (PRL) om mij aan te spreken voor de organisatie van iets kleins.

Tussen haakjes: Klein was de man van de onverbeterlijke Brusselse kiesslogan: Voyez Grand, Votez Klein. Maar mijn baas zei me: ‘Ge moet daar iets organiseren, een boksmatch of majoretten, doe maar.’ Ik vroeg: ‘Mag het ook een folkfestival zijn?’ Hij antwoordde: ‘‘t Is al gelijk, doe maar!’”

De eerste editie “De eerste editie kwam er in 1977: alleen folk en nog maar weinig volk. Ik durfde veertig jaar geleden niet denken dat we nu hier gingen vertellen over de veertig voorbije edities.

In 1979 kregen we dan voldoende middelen om een serieus programma samen te stellen. Ik kon grote namen uit de folk zoals The Chieftains op de affiche zetten en dus zat het Groentheater bij de derde editie al helemaal vol. In 1980 was het weer prijs: we kregen een mooi budget omwille van 150 jaar België. Omdat de European Broadcasting Union,

die ook Eurovisie organiseert, Brosella gekozen had voor het folkfestival van de Europese radiostations, had ik in 1981 geld over. Ze nestelden zich op een bestaand festival, zetten zelf een aantal artiesten op de affiche, betaalden de artiesten en hun reiskosten. Ik maakte ook van de gelegenheid gebruik om een aantal groepen zoals De Snaar uit Vlaanderen en Le Cirque du Trottoir uit Brussel aan de EBU voor te stellen.”

“De eerste editie van Brosella vond plaats op dezelfde dag als de opening van de kermis.

Terwijl de burgemeester en de schepenen op de paardenmolen op de kermis zaten voor de

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 7

zoon, jazz werd overgebracht in de jeugdclub.”

Toots op nummer één “U vraagt me naar een top drie? Dat is moeilijk te zeggen, de namen op de affiche zijn altijd grote namen voor de kenners, maar de artiesten die naar Brosella komen hoor je niet iedere dag twintig keer op de radio. Daarom zijn we blij om ze naar Brussel te halen. Maar in ieder geval staat Toots Thielemans op één.

Ik ben Toots in 1986 gaan opzoeken om hem in 1987 op de affiche te hebben. Hij woonde toen in Grimbergen aan de Potaarde, in een klein boerderijtje. Ik was er precies direct een kind aan huis. Omdat de Amerikanen die aanvankelijk gepland waren niet konden komen, vroeg Toots me of hij Philippe Cathérine mocht meebrengen. Dat was niet slecht, hé?

Philippe Cathérine is toen speciaal vroeger uit vakantie teruggekomen; zo heb ik zeer onlangs vernomen. Ik heb Toots toen meteen ook gevraagd om peter van Brosella te worden. Nadat ik hem had uitgelegd dat gratis niet gelijkstaat aan mindere kwaliteit en dat we zowel grote namen als jong talent wilden brengen heeft hij zonder nadenken toegehapt. Nu is hij overal peter, toen was dat niet het geval. Toots is een zalige mens. Hij komt het podium op, het is muisstil, zegt dag tegen de mensen en het is meteen prijs.”

Bouwfirma Koekoeckx

© BART DEWAELE

40 jaar Brosella: Organisator Henri Vandenberghe, een vol Groentheater tijdens Brosella en muzikant Toots Thielemans, die peter is van het evenement.

© JOS KNAEPEN

>

Brosella

© JEAN-LUC GOFFINET

foto van Het Laatste Nieuws, was Edouard Klein op Brosella. Hij zat daar met een bang hart, want even tevoren was de cavalerie van de rijkswacht hevig tekeer gegaan op Jazz Bilzen. Klein was na afloop zo enthousiast dat hij van alle artiesten een lp heeft gekocht.

Hij is ook de enige die me een felicitatiebrief heeft geschreven. Maar ook aan Freddy Thielemans (PS) als schepen van Cultuur en Guy Levacq (PS) bewaar ik de beste herinneringen.”

Jazz op overschot “Met het geld dat Brossella Folk op overschot

Ter gelegenheid van de 40ste verjaardag is er ook een mooi, drietalig boek verschenen over de geschiedenis van Brosella. Het boek telt 138 blz. met vele tientallen kleurenfoto’s van artiesten, publiek en affiches. Het kost 30 euro en kan besteld worden bij Brosella. Het boek is een idee van Myra, de dochter van Freddy Thielemans.

Meer info: www.brosella.be of 02/476.06.41.

had, besloten we om de zondag nadien een jazzdag te organiseren. In de hoop dat de Stad Brussel de jaren nadien nog meer geld zou investeren in het Groentheater. Ik begon te dromen van een chansonfestival, een klassiek muziekfestival waarvoor ik al contacten legde met de toenmalige BRT. Maar helaas waren de goede tijden voorbij, in 1982 moest de Stad Brussel besparen. Het was de eerste keer dat ik het woord hoorde. We stonden voor een pijnlijke keuze. De jazzdag was een fijne ervaring. Maar wat doe je zonder extra budget? En toen besloten we om te doen wat niemand ons voor gedaan had, de organisa-

tie van een folk & jazzfestival. Iedereen verklaarde ons zot: Jazz en folk, dat ging toch niet samen?”

“Maar eigenlijk zaten we meteen goed, muzikanten gaan altijd op zoek naar eigen interpretaties. Ook toen al waren er folkmuzikanten die een eigen interpretatie brachten van nummers van hun voorgangers. Het ging ons nooit om de zuivere folk of de zuivere jazz. In die periode begon ook jazz zich in de conservatoria en muziekacademies binnen te wringen, er kwam langzaamaan meer contact tussen de genres. Vroeger was het heel simpel: folk werd overgebracht van vader op

“Bij de dertigste verjaardag van het festival ben ik beginnen na te denken: wat met Brossella als ik er niet meer ben? Tien jaar geleden waren we nog allemaal vrijwilligers. Weet je dat we destijds vergaderden bij bouwmaterialen Koekoeckx in Vilvoorde? Stef Koekoeckx was toen violist van De Snaar. Die stelde zijn bureau ter beschikking van ons. Toen ben ik begonnen jongeren aan te trekken. Er zitten ondertussen jongeren van 25 jaar bij en ouderen zoals ik die er volgend jaar 70 word. Er zijn Franstaligen en Nederlandstaligen, ze komen ook zowat van overal, uit Zwitserland en Galicië in Spanje, Marokko. Ik ben dan ook begonnen met de programmatiecommissie zodat ik dat langzaamaan kon loslaten. Dertig jaar heb ik het alleen gedaan en ook voor de veertigste verjaardag mocht ik mijn gang gaan. De archieven van Brossella van de eerste dertig jaar zijn verhuisd naar de archieven van de Stad Brussel en een aantal dubbels van affiches en programmaboekjes zijn naar het Archief van het Vlaams Leven in Brussel gegaan. Misschien wil er ooit iemand de geschiedenis van het Groentheater schrijven en wat daar allemaal heeft plaatsgevonden. We zijn ondertussen ook medestichter van het Brussels Jazzplatform dat vorig jaar in de schoot van Visit Brussels is ontstaan. Het initiatief kwam van toenmalig minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD). Elke week is er een nieuwsbrief met alle jazzevenementen in Brussel. We wisten dat er veel was, maar we hebben het zelf nog onderschat.”

“Er zijn ook de Djangofolllies. Vroeger hadden we een Brosella-gitaarbeurs waar Koen De Cauter me kwam zeggen: ‘Waarom doet er niemand iets rond Django Reinhardt? hij heeft hier zo vaak opgetreden in Brussel, er waren zoveel cafés waar altijd wel een gitaar klaarstond voor als hij langskwam’. Ik zei: ‘Koen, hou op met zagen, we gaan er aan beginnen.’ Djangofolllies is begonnen in Brussel, in de salle de La Madeleine, nadien in de Rijke Klaren. Nu zitten we op 25 locaties over heel België. Dat heeft zo zijn voordelen: nu kunnen we een Fins groepje laten overkomen dat geïnspireerd is door de muziek van Django en voor een optreden zorgen in Brussel, Vlaanderen en Wallonië. Ik heb altijd muren willen afbreken tussen jazz en folk, maar ook tussen Franstaligen en Nederlandstaligen.”

Danny Vileyn

8 I BRUZZ 1532 I DonDerDag 4 aUgUSTUS 2016

SPORT De sportwereld is van 5 tot 21 augustus in de ban van de Olympische Spelen

Welke Brusselaars mogen dromen van medailles?

BRUSSEL - Het moment suprême van het sportjaar is aangebroken.

Zowat elke sporter droomt van een deelname aan de olympische Spelen, maar er een medaille behalen is voor de meerderheid een utopie. Toch mogen sommige van onze Brusselse deelnemers stilletjes dromen van eremetaal. Ze hebben zich al op internationaal niveau bewezen, nu kunnen ze hun naam vereeuwigen in de grootste sportcompetitie ter wereld.

“H

et beste moet nog komen.” Dat waren de woorden van Marc Coudron, voorzitter van de hockeybond, na de knappe vijfde plaats van onze Red Lions en de elfde plaats van de Red Panthers op de Olympische Spelen van Londen, in 2012. Voor de dames is die voorspelling niet uitgekomen, aangezien zij zich niet hebben geplaatst voor Rio. De ambitieuze mannen kunnen Coudron wel nog gelijk geven. De hockeyers hebben namelijk terechte medailleambities en rekenen daarvoor op een handvol Brusselaars, waaronder doelman Vincent Vanasch en spits Tom Boon.

Ook van de Belgian Tornados mogen we iets verwachten. Onze mannelijke 4x400m-ploeg sleepte begin juli de Europese titel in de wacht

© GAUDY PHILL

TRiaTlETE claiRE MichEl

NicOlaS cOlSaERTS kan voor een verrassing zorgen op de Spelen.

en wil nu ook schitteren in Rio. Ze zullen er wel moeten afrekenen met gevoelig sterkere concurrentie, met de Verenigde Staten op kop.

Maar ze zijn wel medaille-outsiders. Al zijn er wat zorgen rond het vormpeil van Jonathan Borlée, die tijdens het EK zelfs niet door de reeksen geraakte. En broer Kevin sukkelt met een voetblessure. Er staat dus een klein vraagteken achter de drie mannelijke Borlées.

Hun Belgische loopcollega’s zullen eerder hopen te kunnen strijden voor een ereplaats. Zo zou een finale voor Anne Zagré, die tijdens het EK vijfde werd op de honderd meter horden, bijvoorbeeld een mooie prestatie zijn. Op de tweehonderd meter komen twee Brusselaars aan de start: Olivia Borlée, die in 2008 met de estafetteploeg zilver behaalde tijdens de Olympische Spelen in Peking, en de jonge Cynthia Bolingo Mbongo. Zij wil in Rio een volgende stap zetten in haar ontwikkeling en vooral ervaring opdoen.

Dat geldt ook voor marathonlopers Koen

gaat voor een plek bij de beste zestien.

Naert (lid van Excelsior en werkzaam in Neder-Over-Heembeek) en Willem Van Schuerbeeck (leraar Lichamelijke Opvoeding in het Brusselse Maria-Boodschap Lyceum). Zij hebben hun professionele carrière even on hold gezet om volop hun Olympische droom te kunnen verwezenlijken. Door aan de start te staan in Rio is die al grotendeels vervuld.

Sterke vechters Voor potentiële medaillekandidaten moeten we ook naar de vechtsporters kijken, een discipline waarin Brusselaars het altijd wel goed doen. Taekwondoka Si Mohamed Ketbi (-58

TaEkWaNDOka Si MOhaMED kETBi is een medaillekandidaat.

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 9

JOUW GEMEENTE kg) presteerde de afgelopen jaren sterk op internationale tornooien en heeft al bewezen dat hij de druk aankan om het tijdens grote afspraken op te nemen tegen sterke tegenstanders. Dat geldt ook voor Jaouad Achab, die lang in Brussel woonde. Hij werd vorig jaar nog wereldkampioen in de categorie tot 63 kilogram en is ook voor dit tornooi een van dé favorieten.

Houd judoka Toma Nikiforov ook maar goed in het oog. De Brusselaar met Bulgaarse roots staat al langer te boek als een groot talent en begint de uitstekende prestaties die hij bij de jeugd neerzette ook bij de senioren te herha-

Laurine Delforge zal de jongste hockeyscheidsrechter ooit worden op de Olympische Spelen. len. Zo behaalde hij vorig jaar brons op het wereldkampioenschap in de -100kg klasse en werd hij onlangs tweede tijdens het Europees kampioenschap. De 23-jarige toont zich voor zijn eerste deelname aan de Olympische Spelen alvast ambitieus en wil doorstomen tot de finale.

Triatleet Claire Michel zegt al tevreden te zijn met een plaats in de top zestien, maar zal stiekem ongetwijfeld hopen op meer. Ze heeft dan ook hard moeten knokken om zich te plaatsen voor Rio. Door blessures dreigde ze even te weinig punten te verzamelen tijdens de World Triathlon Series, maar dankzij een zeer knappe tweede plaats in het Chinese Chengdu haalde ze alsnog haar ticket binnen.

En zeggen dat ze zich nog maar sinds 2012 volledig toelegt op triatlon.

Michel treedt in Rio in de voetsporen van haar moeder, Colette Crabbé, die in 1976 als zwemster deelnam aan de Olympische Spelen van Montreal. Dit jaar is François Heersbrandt, die in Brussel is geboren, de enige hoofdstedeling die zal zwemmen in Brazilië. Voor zijn derde deelname aan de Olympische Spelen hoopt hij op een finaleplaats in de vijftig meter vrije slag.

In Peking was hij gestrand in de reeksen, vier jaar later eindigde zijn tornooi in de halve finale.

Ook Louis Croenen zal streven naar een plaats in de finale, zowel individueel (tweehonderd meter vlinderslag) als met de aflossingsploeg (4x100m en 4x200m vrije slag). De student van de Vrije Universiteit Brussel zou wel eens kunnen verbazen. Dat deed hij in 2015 al door de finale te halen van de tweehonderd meter vlinderslag op het wereldkampioenschap. En dat als eerste Belg sinds Fred Deburghgraeve in 1998.

BRUSSEL-STAD. Heeft het laatste uur

voor Jack O’Shea, de speciaalzaak voor Iers rundvlees in het centrum van Brussel, geslagen? Best mogelijk.

In ieder geval staat de bekende beenhouwerij in de Sint-Katelijnestraat te huur. Het bijhorende restaurant is verlaten, de ramen zijn afgeplakt. Ook de beenhouwerij in de Schumanwijk is gesloten ‘wegens technische problemen.’ Wordt ongetwijfeld vervolgd. +++ Etterbeek.

Afgelopen maandag startten de werkzaamheden op de Waversesteenweg in Etterbeek, tussen het kruispunt van de Jacht en de Louis Schmidtlaan. Watermaatschappij Vivaqua vernieuwt er afvoerleidingen. De werkzaamheden verlopen in fases en zullen acht maanden

Belgian Bomber

duren. De eerste fase van de werf ging maandag in en loopt van het kruispunt van de Waversesteenweg met de Jachtlaan tot de Joseph Buedtsstraat. +++ ELSENE. Het dak van een Brico-parking in de Kroonlaan in Elsene is afgelopen vrijdagnamiddag ingestort. Er stonden op dat moment zes wagens geparkeerd, maar er vielen geen slachtoffers. +++ SINT-GILLIS. Ter ere van haar achthonderdste verjaardag verkiest de gemeente Sint-Gillis haar belangrijkste inwoner aller tijden. Je kan stemmen op tien kandidaten, waaronder de heilige Gillis, architect Victor Horta, politicus Paul-Henri Spaak en zwemkampioen Victor Boin. Stemmen kan via de website www.stgillis800.be/nl/wedKL strijd.html.

ADVERTENTIE

Last but not least is er nog ‘Belgian Bomber’ Nicolas Colsaerts. De Olympische Spelen van dit jaar ontvangen namelijk opnieuw golf als sport, dat eerder enkel in 1900 en 1904 Olympisch was. Het talent van de Brusselaar is ondertussen algemeen gekend. De afgelopen seizoenen presteerde hij nogal wisselvallig, maar hij is in staat te verbazen. Zeker gezien de afwezigheid van verschillende toppers die liever thuisblijven uit vrees voor het zikavirus.

En dan zijn er nog onze Brusselse scheidsrechters, die zeker het vernoemen waard zijn. Zo zal Laurine Delforge de jongste hockeyscheidsrechter worden die tot nu toe op Olympische Spelen heeft gefloten. In het tennis zal Xavier Jacquemin Brussel vertegenwoordigen als scheidsrechter.

De Brusselse delegatie die de komende weken in Rio de Janeiro zal zoeken naar Olympische roem heeft potentieel. De kans zit er in om voor het eerst sinds Olivia Borlée in 2008 opnieuw een Brusselse medaillewinnaar of – winnares te hebben. Maar zullen ze de druk aankunnen?

Zullen ze hun beste prestaties kunnen herhalen of zelfs verbeteren? Sport is o zo onvoorspelbaar… En dat maakt het net zo mooi.

U zoekt een rusthuis of een andere woonvorm voor ouderen?

Vraag informatie en advies bij Home-Info.

Tim Schoonjans

Met de steun van de VGC en de GGC. ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer

Door aan de start te staan in Rio, is

Willem Van Schuerbeecks

a

droom al grotendeels vervuld.

Een finale zou voor

Anne Zagré een mooie prestatie zijn.

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

VANAF 25/07 LANDEN DE KUIFJE MOBIB BASIC-KAARTEN IN BOOTIK EN KIOSK

© HERGÉ/MOULINSA

RT 2016

basic

LIMITED EDITION

EXCLUSIEF BIJ AANKOOP VAN EEN JUMP 10 RITTEN*. *Actie geldig vanaf 25/07, tot zolang de voorraad strekt. Totaalprijs €19.

ULINSART

2016

basic

© HERGÉ/MO

ULINSART

2016

basic

© HERGÉ/MO

ULINSART

2016

basic

© HERGÉ/MO

ULINSART

2016

basic

© HERGÉ/MO

© HERGÉ/MO

ULINSART

2016

basic

© Hergé-Moulinsart

mivb.be

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 11

INTERVIEW Trilogie van Guido Fonteyn gebundeld met inleiding

‘Ons Belgisch model werkt behoorlijk goed’

D

heid krijgt, dan is dat een evolutie op een model. Dé vergelijking die we moeten maken is deze met landen als Turkije.

e drie boeken die uitgeverij Epo deze maand als België - Een ménage à trois in een harde box, met Magritte-cover groepeert, zijn: Over de taalgrens (2009), Grensgebied (2010) en Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois (2014). Daar schrijft Fonteyn nu een inleiding deel bij, verankerd aan het gegeven België.

Elke ménage tussen minderheden kan ons model dus gebruiken.

Fonteyn: In Duitsland is er een Deen-

De historisch geduide verhaallijnen van de drie publicaties hebben wel wat aandacht gekregen bij hun uitgave. Is dat nog steeds het geval?

Guido Fonteyn: Ze vormen stuk voor stuk een deel van de puzzel van de Belgische geschiedenis, waar niet zoveel over geschreven is. Grensgebied, over de Duitstalige gemeenschap in ons land, gaat worden aangekocht door de Duitstalige cultuurgemeenschap, ter verspreiding in het onderwijsnet. Ik zal dat boek ook toelichten op het colloquium dat dit najaar wordt gehouden naar aanleiding van 25 jaar Duitstalige regering. En Vlaanderen, Brussel, Wallonië gaat in september in het Frans verschijnen (bij de linkse coöperatieve uitgeverij Les editions du cérisier, JMB).

Kunnen we stellen dat ze elk hun belang hebben als je een stuk geschiedenis van België moet doorgeven?

Fonteyn: Het belang van Over de taal-

grens is dat we in de jaren 1970 zijn afgegleden naar wat geweld (in Voeren ten tijde van José Happart, JMB).

Het verhaal over Duitstalig België in mijn tweede boek maakt voor het gros van de Belgen duidelijk dat de oostkantons niet meer bestaan, zoals verkeerdelijk nog wordt gedacht.

Eupen is op Duitsland gericht en Sankt-Vith op Luxemburg, met daartussen de Hoge Venen.

Het derde boek is louter een observatie, waarin verduidelijkt wordt dat – meer dan de taal tussen Walen en Vlamingen – de industrie (vooral de grondstofdelving tot vorige eeuw) de oorsprong is van alle naijver. Het geld wordt gegenereerd door enkele mensen en veel minder structuren dan wij denken. En zelfs nog steeds.

Zo kom ik tot de thesis over de onderlinge verhoudingen tussen Vlaanderen en Wallonië.

Plots groepeert u de invalshoeken als één België-boek. Waarom nu?

Fonteyn: Het is een initiatief van de

uitgever. Het element dat daarbij

Guido FonteYN: “De industrie is de oorsprong van alle naijver.” © BART DEWAELE

JETTE - Als een obligate les in vaderlandse geschiedenis worden drie publicaties van journalist en Wallonië-watcher Guido Fonteyn in één box heruitgegeven. “Omdat onze staatsstructuur een goed model is voor andere landen, zoals Turkije,” tipt Fonteyn.

“Om over Brussel te schrijven, ben ik te betrokken” GUIDO FONTEYN

speelt is de context België en waar dit model vandaag voor staat. Er is de jongste jaren veel gelachen met België, recent kregen we zelfs de naam a failed state.

Ik stel dat het Belgische model nochtans behoorlijk goed werkt. Onze staat is hervormd zonder geweld, dat is van het grootste belang. Kijk maar naar de conflicten waar minderheden elkaar aanvullen in andere landen.

Daar is het geweld nooit ver weg.

Het is toch wel een krasse uitspraak om te stellen dat onze staatsstruc-

tuur goed werkt, terwijl de versnippering de werkmolen vertraagt en handenvol geld kost.

Fonteyn: Als ik zeg dat het Belgische model werkt, bedoel ik dat vertrekkend van dit model de gesprekken kunnen en moeten worden verdergezet.

Twee voorbeelden. Als er meer bevoegdheden van de gemeenten naar het Brussels Gewest moeten gaan, dan kan zo een gesprek worden verdergezet. Als de Duitse gemeenschap na cultuur nu van het gewest ook openbare werken als bevoegd-

se minderheid en in Denemarken een Duitse. In Italië zit je met Süd-Tirol.

In Spanje met Catalanen en Basken.

Kijk naar Schotland, dat na de brexit meer onafhankelijkheid wilt.

Wij hebben daar jaren over gepraat en uiteindelijk heeft dit geleid naar bepaalde vormen van zelfstandigheid. Het werd in gemeenschappen en gewesten vormgegeven. Wel, op dat model mogen we fier zijn.

Trouwens, er is geen enkel homogeen land in Oost-Europa. We moeten daar het voorbeeld van Turkije bijnemen, want de wijze waarop daar met minderheden wordt omgegaan...

Ons model is een bruikbaar exportproduct voor dergelijke landen, die vergelijkbare problemen hebben.

Dus bijna voor iedereen.

Basisidee is dat we ons allesbehalve belachelijk moeten voelen over onze ingewikkelde staatsstructuur en discussies. Het gaat om het resultaat: een volkenrechterlijk begrip dat geëxporteerd kan worden. Trouwens, het draait niet louter om het ‘resultaat’ richting federalisering van bevoegdheden, het gaat om de wijze waarop: met dialoog en respect.

De scharnierfunctie van Brussel houdt u toch wel onderbelicht.

Fonteyn: Enkel in het derde boek

komt Brussel ter sprake en wordt er herleid tot een marktfunctie. Het geld van de beurs en het grote kapitaal. En het geld dat van Vlaanderen komt en dies meer.

Maar waarom ik niet over Brussel schrijf, heeft louter te maken met het feit dat ik Brusselaar ben, en te betrokken partij ben. Eigenlijk ben ik te geëngageerd als het over Brussel gaat en ik wil observator blijven, althans in deze publicaties.

Jean-Marie Binst

>

België. Een ménage à trois, komt in augustus uit bij Epo, 556 blz., 34,90 euro

MIJN GEDACHT

12 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

“Je kunt minstens tot eind dit jaar sluikstorten met een zeer lage pakkans” François Demeulenaere, Molenbekenaar

‘Knap staaltje aankondigingspolitiek’ Vorige week kondigde de politiezone West aan dat ze er 40 camera’s bijkrijgt. Acht mobiele camera’s gaan specifiek het sluikstorten in Molenbeek aanpakken. “De berichtgeving van de voorbije vijf jaar toont dat je nog minstens tot eind dit jaar rustig kunt blijven sluikstorten met een zeer lage pakkans”, zegt Molenbekenaar François Demeulenaere.

“Ik woon zes jaar in Molenbeek, en mensen die er stiekem vuilnis dumpen zijn er nog altijd een groot probleem. Net als in veel andere buurten in Brussel trouwens. In straten als de Alphonse Vandenpeereboomstraat of de Havenlaan blijft het dweilen met de kraan open.”

“Ik heb de indruk dat gedumpt vuilnis sneller wordt opgehaald dan vroeger, maar handhaving blijft een gigantisch probleem. Voor een deel omdat de politie onderbemand is, veronderstel ik, voor een deel ook

FRANÇOIS DEMEULENAERE

is Molenbekenaar en werkt zelf tussen de bewakingscamera’s.

omdat het niet altijd mogelijk is om mensen via camerabeelden te herkennen. Bovendien is het behoorlijk arbeidsintensief werk, waarvoor medewerkers een specifieke opleiding moeten krijgen. Maar het schrijnende gebrek aan een langetermijnvisie valt het meest op.

Waarom moet het vijf of zes jaar duren om die camera’s te installeren?”

Demeulenaere somt berichten van de afgelopen jaren op. “December 2011: Er komen drie nieuwe mobiele camera’s in Molenbeek. Kostprijs: 20.000 euro. December 2012: Studie van 81.000 euro voor de aankoop van nieuwe camera’s. Oktober 2013: Molenbeek zet 1,8 miljoen euro opzij voor 60-tal nieuwe camera’s. Controlekamer in het Machtensstadion, maar geen geld voor permanente bemanning. December 2013: Molenbeek krijgt een speciale sluikstortcel. Vijf mobiele camera’s.

Januari 2015: Bestaande 60 camera’s worden tegen de lente vervangen door 120 nieuwe, waarvan 40

‘intelligente’ die verdachte situaties kunnen herkennen, en vijf mobiele.

Geen sprake meer van hoofdkwartier in het Machtensstadion.” En nu dus veertig nieuwe camera’s voor de politiezone West. “Excuses voor het sarcasme, maar we zien wel wat er in 2017 wordt gemeld over die acht – of vijf, of drie – mobiele camera’s voor sluikstorten. En dan hebben we het nog niet eens over foutparkeren, wat burgemeester Schepmans (MR) geen prioriteit noemt.”

“De camera’s zijn een typisch staaltje aankondigingspolitiek. De media nemen de berichtgeving zomaar over, zonder kritische noot.

Waarschijnlijk duurt het ook allemaal zo lang omdat er verschillende bevoegdheidsniveaus hun zegje moeten doen over de camera’s, en de ‘arme’ politiezone West eerst het geld moest zien bijeen te schrapen.

Ik pleit daarom voor één gemeenschappelijk netheidsbeleid, en een efficiënte gewestelijke politie.”

Sara De Sloover

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

Democratie naar het volk

Blijkbaar hebben we dus ooit meer democratie gekend. Mijn persoonlijke levensgeschiedenis is wellicht te kort om mij democratischer tijden te herinneren. Mijn moeder mocht voor het eerst stemmen toen ik vier was. Tot dan had blijkbaar alleen mijn vader voldoende verstand van politiek om zijn stem te doen meetellen. De “demos” van democratie is het volk, al het volk, dacht ik. Jammer toch dat de drie Brusselaars die BRUZZ (BRUZZ 1531, p.6-7) interviewde danig op elkaar lijken. Afgaand op de paginagrote foto zouden ze dezelfde kapper kunnen hebben. De lezers van BRUZZ zullen, voorbij de

beeldvorming, wel hebben gesnapt dat DiEM25 een beweging is voor al wie een democratischer Europa wil. Een Europa dat meer moet zijn dan een Europese markt. In een democratie heb je één stem, op de markt heb je des te meer stemmen naarmate je rijker bent. Volgens Yanis Varoufakis, medeoprichter van DiEM25, kan geld niet zonder democratie. Ik heb het uit zijn boekje De economie zoals uitgelegd aan mijn dochter. Eigenlijk, “zoals uitgelegd aan wie het niet kan schelen, omdat er wel wat leukers te beleven is.” Een aanrader, voor mensen van alle leeftijden, van alle kleuren en talen, van alle overtuigingen en twijfels. Europa redden

zal niet echt lukken door meer of door minder Europa, wel door er ons allemaal bij te betrekken. Een opdracht voor Davide, Guilherme en Joren, die ik van harte dank voor hun hoopvolle gedrevenheid...

In deze komkommertijd die almaar kommertijd blijft wezen.

nu bemerk ik dat duidelijk is dat de belangen van Brusselaars nog aan bod komen in de krant. De politici zouden in Brussel meer ten dienst moeten zijn van de burgers en hun behoeften. Het zou interessant zijn te mogen debatteren over de sociale zekerheid, zorgverzekering voor oude mensen in Brussel en zoals u

schreef: “Men kan maar moeilijk een geloofwaardige stad bouwen met verschillende systemen naargelang de taalrol waartoe men zicht bekent.” Wij zouden moeten breder denken in verband met de hedendaagse meltingpot.

Willy Demey, Brussel

Piet Slosse, Brussel

11 juli

Ik ben blij om het edito van de vorige krant (BRUZZ 1531, p.2) gelezen te hebben. Ik was bang dat de krant Brussel Deze Week na de overgang naar BRUZZ meer op commercieel vlak zou gericht zijn,

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 13

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

christina uit ukkel:

Waarom heet het Zuidstation Gare du Midi in het Frans? (Het station ten zuiden van Charleroi heet toch ook Charleroi-Sud...)

BRUSSEL – Wat gesnuffel op internet levert niet bijzonder veel op. Niet dat de vraag over de kip en het ei niet interessant kan zijn - wat was er eerst: het station Gare du Midi of Le Boulevard du Midi? – maar in deze is het onbevredigend. Maar er zijn ook plausibele verklaringen.

“Al in 1840 vertrokken er nachttreinen naar Le Midi” Ines Venneman,

Communicatiedienst NMBS

Een eerste mogelijke verklaring is dat de allereerste spoorlijn die Bruxelles Midi aandeed haar naam gaf aan het station: de Chemin de Fer du Midi. Die was eigendom van de Compagnie du Nord - Belge, die op haar beurt toebehoorde aan een Frans bedrijf met vrijwel dezelfde naam. Zo komt de echte Midi al wat dichter bij Brussel. Het Nederlands-Frans woordenboek van Van de Velde en Sleeckx (1861) geeft als eerste vertaling voor zuiden ‘midi’ en pas als tweede variant ‘sud’.

Maar is de verklaring echt zo eenvoudig?

Nachttrein Misschien niet zo eenvoudig, maar de verklaring voor Bruxelles Midi is wel de logica zelve. De spoorlogica. Waarom heet(te) één van de stations Bruxelles-Luxembourg? Omdat van daaruit de treinen naar Luxemburg vertrokken. Idem dito voor de treinen naar het zuiden van Frankrijk, Le Midi. Dat zegt Ines Venneman van de communicatiedienst van de NMBS: “Al in 1840 vertrokken er nachttreinen naar Le Midi.”

Toen de gelijkheidswet er in 1898 aankwam -

ook de wet De Vriendt-Coremans genoemd, de Belgische wet van 18 april 1898 betreffende het gebruik van het Nederlands in officiële bekendmakingen - werd er naar een vertaling van Le Midi in het Nederlands gezocht en dat werd Brussel-Zuid. Meer dan anderhalve eeuw later heeft Bruxelles-Sud een heel andere betekenis: het is de benaming voor de luchthaven van Charleroi.

Het huidige Zuidstation is trouwens al de vierde versie. In 1840 opende het eerste station ten zuiden van de Vijfhoek zijn deuren: het Bogaardenstation. Niet op de plaats van het huidige BrusselZuid, maar aan het Rouppeplein. Het station was al snel te klein, zodat in 1869 een nieuw, monumentaal gebouw in neoklassieke stijl van de hand van de beroemde architect Auguste Payen werd opgetrokken. Dit station lag tussen het Rouppeplein en het huidige station Brussel-Zuid in. Vanwege de aanleg van de Noord-Zuidverbinding in 1949 sloot het station definitief: het werd vervangen door een praktisch gebouw van gele baksteen met een mooie klokkentoren. De sporen werden

op de hoogte van het dak geplaatst en een brug bracht de sporen naar Brussel-Kapellekerk, waar ze ondergronds gingen.

In het begin van de jaren 1990 begint de modernisering van Brussel-Zuid. In het belangrijkste station van heel het land werd een nieuwe ruimte voor de Eurostar- en Thalysterminals ingericht. De renovatie van de rest van het station werd echter stilgelegd na de afwerking van de hst-terminal. Vanaf 2012 wilde men alle overige perrons renoveren en alle perrons voorzien van een V-vormige overkapping, die ontworpen werd door de Franse architect Jean Nouvel, maar dit plan verdween in de onderste schuif.

Danny Vileyn en Joachim Nijs

Volgende week: Is de basiliek van Koekelberg zo gigantisch als ze eruit ziet, of lijkt ze groter door het befaamde ‘forced perspective’?

ADVERTENTIE

Hou je van Brussel? Zeg het met jouw ideeën. www.betterfor.brussels Heb je ideeën om de mobiliteit, de huisvesting of het ondernemersschap in Brussel te verbeteren?

Deel ze met ons tot eind augustus. We investeren tot EUR 30.000 in het winnende idee en realiseren het in samenwerking met onze Brusselse partners.

Want zonder jouw hulp is het niet mogelijk om de dingen te veranderen. Jij bent het hart dat Brussel doet leven.

#betterforbrussels KBC Brussels part of KBC Group NV, Havenlaan 2, 1080 Brussel, België. BTW BE 0403.227.515, RPR Brussel.

14 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

VADROUILLE

© ANDRE VAN DER ELST

© ANDRE VAN DER ELST

TOERISME Dertien gezinsvriendelijke fietstochten door Brussel in één gids

Vrienden op de fiets slapen samen BRUSSEL – Als er weinig autopendelaars zijn, is het zomer. Het geschikte moment om de stad met de fiets te verkennen. Met ‘Les plus belles balades à vélo’ in de hand, en deze maand ook de uitgebreide Nederlandstalige versie ‘Fietsgids Brussel’, kun je een aantal pittige fietstochten maken. Doorgaans een heel groene ervaring. BRUZZ deed het u voor.

E

erst al bij uitgeverij Racine en deze maand ook bij uitgeverij Lannoo verschijnt een gebruiksvriendelijke gids met fietstochten in de hoofdstad. Wie het boek koopt, kan meteen ook de fietskaarten downloaden op de site van de uitgevers.

Auteur van beide publicaties is Brusselkenner en fervent fietser André Van der Elst uit Neder-over-Heembeek, co-auteur voor de Fietsgids is Jean Lammertyn. Van der Elst staat ook gekend als striptekenaar en kinderboekenillustrator Wally. Voor de gids vertrok hij van twaalf parcoursen (en een dertiende langs de Stripmuren in het Nederlandstalgie boek) van gemiddeld zestien kilometer.

“Ik heb wel een vijftigtal ideeën voor fietstochten, maar we beginnen met het centrum en vooral de groene noord- en westkant,” verantwoordt Van der Elst de keuze. “Er zullen nog publicaties volgen, met een pak andere mooie

fietslussen, zoals door de Europawijk en Ter Kameren, zelfs richting Zaventem, Tervuren en Meise.” Maar dat is voor later.

Buiten de hellingen naar hoog-Brussel zijn de trajecten makkelijk te trappen. Elke fietslusbeschrijving heeft een thema, geeft stoptips als bezienswaardigheden of een leuk café. En ook andere stops die je van het zadel houden.

Zo is er de tour Leopold-II en Expo ’58, een circuit door de parken van Laken, Ossegem, de Heizelvlakte en van het Atomium terug naar het kerkhof van Laken. Met onderweg de beschrijving van de Van Praetbrug, het Boudewijnstadion, de vakwerkvilla dichtbij het Sobieskipark en dies meer.

Een andere lus vertrekt aan de Beurs. Perfect om alle monumenten van de binnenstad in één toeristische lus mee te nemen, weliswaar over kasseien. Met rustpauzes aan het Vossenplein of tegenover de Sint-Hubertusgalerijen.

Een pak fietstochten valt ook gemakkelijk te

combineren, om een langer dagtraject te vullen. Zo kun je de centrumroute langs het kanaal uitbreiden tot Vilvoorde, en in de andere richting tot de sluizen van Anderlecht (21 kilometer). En voor wie nog meer groen wil, valt de vaartoever nog af te fietsen tot Halle.

Fiets op metro Bijna altijd in het groen gaat de fietstocht door het Scheutbos, Wilderbos en Peterbos aan de westkant van de stad. Of door de Woluwevallei, aan de oostkant.

“De Fietsgids wordt de eerste in een reeks van vele in en rond de stad” André Van der Elst Auteur fietsgidsen De auteur zelf valt voor meer dan één parcours. Van der Elst: “Rustige wegen zoals die van Laken richting Meise of langs de Basiliek dragen mijn voorkeur weg. Ook fietsen langs miskende plekjes spreekt me aan, zoals bij het pas gerestaureerde kerkje van Nederover-Heembeek (foto). En bij hitte valt schaduw te smaken als fietser: neem dan de oude

spoorwegbedding van Stokkel en langs de Mellaertsvijvers.”

Elke lus vertrekt aan een metrostation. Buiten piekuur en altijd in het weekend, mag je met twee fietsen in één wagon, of met één fiets op een lage tram. Bij elke metrohalte uit het boek staat ook een Villo-station voor huurfietsen.

Alle wegen zijn goed te doen met plooifietsen, kinderfietsen en zeker met e-bikes (te huren aan Blue Bike-stations als aan het Noordstation, JMB). ”Ik heb altijd de beste wegen gezocht, door parken en andere, zodat kasseien zoveel mogelijk worden vermeden,” geeft Van der Elst nog mee. “De weg geraak je alleszins nooit kwijt, met de vele aanduidingen, referentiepunten en kaarten.”

Jean-Marie Binst

>

Fietsgids Brussel, 13 gezinsvriendelijke tochten door de hoofdstad,

Lannoo, 300 blz, 19,95 euro (na 15/8), www.lannoo.be

Les plus belles balades à vélo, 12 boucles en famille à Bruxelles, Racine, 208 blz., 19,95 euro (beschikbaar), www.racine.be

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 15

Routekaart fietslogies

© ANDRE VAN DER ELST

Wie een lange fietsdag of meerdaagse fietslussen in het Brusselse gewest plant, kan er ook overnachten. Dat maakt de fietsbeleving extra prikkelend.

Sinds enkele jaren geeft de non-profitorganisatie Stichting Vrienden op de Fiets, die ruim 6000 particuliere overnachtingsadressen oplijst, ook slaapplekken bij Brusselaars thuis aan. De overnachtingsadressen zijn bedoeld voor wie op eigen spierkracht rondtrekt.

Vaste overnachtingsprijs: 19 euro met ontbijt. Goedkoper kan dus niet, tenzij bij Campinmygarden, maar dan moet je je tent meesleuren. Bij de kaart met aangestipte private logies,

zit een adressenboek. Zo kun je eigen fietsreizen uitstippelen, met slaapplekken waar de fiets ’s nachts veilig te parkeren valt.

Duizenden adressen bevinden zich in Nederland, 450 in Vlaanderen, maar ook in Engeland, Duitsland, Denemarken, zelfs tot de Filippijnen en Australië zijn slaapplekken van Vrienden voor de Fiets voorhanden. Inloggen op de website en gastadressen pinnen kan gemakkelijk.

Zo vind je hoe de adressen bereikbaar zijn (gps-coördinaten en e-mailadres). Of je er een elektrische fiets kan opladen. En of de gastfamilie ook groepen fietsers of wandelaars te slapen legt.

Te weinig in Brussel Verwonderlijk zijn er maar vier adressen in het Brusselse gewest opgenomen in de editie Vrienden op de Fiets 2016.

Genoeg om een tussentijdse overnachting te plannen, als je meerdere fietslussen aan elkaar breit, dachten we. Maar wat bleek? Eén logiesverschaffer uit Schaarbeek (Leuvensesteenweg) is verhuisd naar Ottignies.

Over zijn ervaring met fietstoeristen kon hij meegeven dat hij in 2015 slechts één koppel Limburgers in Brussel te slapen heeft gelegd. Ook Renata Russell uit Watermaal-Bosvoorde (Eikhove) biedt amper of nooit logies aan. De Engelse dame

verblijft doorgaans in het buitenland. Blijven dus nog twee Vrienden-op-de-fietsadressen: eentje in Jette (Abdij van Dieleghemstraat) en één in Watermaal-Bosvoorde (Heiligenborre), maar zonder veel reactie.

Stefanie Gerwers, directeur van Vrienden op de Fiets, heeft niet echt een verklaring voor het (te) kleine aantal fietslogies in Europa’s hoofdstad: “Onze vereniging werft noch adverteert.

Het aanbod aan logementen groeit organisch sinds 35 jaar. Er zijn nu 85.000 leden-gebruikers van Vrienden op de Fiets. Dat er in Brussel amper aanbod is, kan met het grootstedelijke karakter

te maken hebben of met de moeilijke regelgeving voor private gastadressen in België.

Wie veel moet uitgeven om als gastgezin in regel te zijn voor het lokaal reglement, houdt aan 19 euro voor lakens wassen, laten douchen en ontbijt geven niets over.” Gelukkig is er aanbod in de onmiddellijke Rand, van Leefdaal tot Gooik, over Meise en Dilbeek. Ook zo kun je fietsvakanties in groot-Brussel plannen.

Jean-Marie Binst

>

Vrienden op de fiets

Info: www.vriendenopdefiets.nl © BART DEWAELE

ANdrÉ Van der Elst

op zijn fiets bij het gerestaureerde kerkje van Neder-over-Heembeek.

16 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 augustus 2016

Teken(ingen) aan de wand Vier weken lang, een beeld over Brussel, om op te hangen.

Het eerste beeld is van Benoît van Innis, ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart.

De volgende beelden zijn van Jean-Claude Götting, François Avril en Ever Meulen.

Donderdag 4 augustus 2016 I BRUZZ 1532 I 17

© Benoît van Innis

Olijfboom Het gedicht van Federico Garcia Lorca inspireerde Benoît van Innis tot de tekening van een olijfboom ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart. ”Dit is een universele boom, die voor vele mensen kracht uitstraalt en ook eeuwenoud kan worden, hoewel hij grillig van vorm is.” Het herdenkingskunstwerk hangt in metrostation Maalbeek.

18 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

ENFANT TERRIBLE POLING HUANG PRODUCTDESIGNER Stupide, die wegmarkering voor fietsers in de stad. Plots start die uit het niets, en oeps, wat verder is ze weg”

© SASKIA VANDERSTICHELE

“Ik geef toe, het is hier voor fietsers niet het allerslechtste, maar het is zeker niet goed genoeg.” Poling Huang maakt een of twee grote fietsvakanties per jaar in Europa: in Noorwegen, Ierland, Duitsland, Zwitserland,... Een auto heeft hij niet. “In Brussel doe ik alles met de fiets. Maar ze kunnen er hier wat van om zowel de auto, de tram als de fietser, samen door één straat te jagen. De bewegwijzering voor fietsers verschilt voortdurend. Plots start die uit het niets, en oeps, wat verder is ze weer weg. Alsof je als fietser plotsklaps uit de lucht ergens op een straat belandt. Elke nieuwe fietser zal het bekennen: een lokale logica over fietsstroken en -paden krijg je niet snel voor ogen.”

Joling Huang woont al sinds 2008 in Brussel en spreekt correct Nederlands. ”Ik ben hier wat ongelukkig beland, maar mijn partner en ik denken er niet meteen aan om nog te vertrekken. Na mijn studies productdesigner in Taiwan, werkte ik voor Mitsubishi. Met een

vijftal designers stuurden we de sportieve look van automodellen bij naar een meer luxueuze Chinese stijl. Heel het auto-interieur dat naar Japanse normen goedkoop en functioneel is, sportief en jong ogend, moet er gepimpt naar Taiwanese normen van classy en chic. Een auto is daar een luxeproduct, waar iemand snel een jaarloon voor moet neerleggen.”

Na talloze modellen van wielen, zetels, autosturen en lichten ontwikkeld te hebben, werd Huang er leidend designer in 2005.

Een van de prototypes die hij vervaardigde tenzij de wielen, die zijn in 3D geprint - staat in zijn living (zie foto). Toen trok hij voor meer scholing naar het gerenommeerde Art Center of Design in Pasadena (California). Huang: “Elk semester moesten we een project inleveren. Achteraf kon ik meteen voor Simple Human (in Los Angeles) werken: douchekranen, spiegels, vuilnisemmers, zeepdispensers en ander gebruiksdesign ontwerpen voor de badkamer en keuken. Allemaal ingenieus spul

“ Alle objecten maak ik op computerscherm in Ukkel, in Los Angeles keurt men het product goed” dat vooraf zeer doordacht afgestemd wordt op de consumptiemarkt. Ik moet met veel factoren rekening houden, of het nu een scheermachine met ingewerkte spiegel is, een rugzak voor de computer met inwisselbare volumes in kunststof of een elektrische piano met dierenvelprint. Als ontwerper moet je alles weten over mechanische constructies, anders werkt je thermosdeksel niet. Initieel is een product-

designer geen kunstenaar, maar wel iemand die weet hoe alles, echt alles, werkt.”

En toen volgde een kater. Huang kreeg geen werkvergunningskaart van de Verenigde Staten. “Dat jaar waren er driemaal zoveel aanvragen als toekenningen. En terwijl mijn oud-medestudenten van vreemde origine wel mochten blijven, moest ik het land uit. Brute pech. Naar Taiwan wou ik niet terug.”

“Gelukkig kan ik van thuis uit met een CADsysteem (computerdesign) nog steeds voor Simple Human ontwerpen. Alle objecten maak ik op computerscherm in Ukkel. Na veel overleg heen en terug keurt men in Los Angeles het product goed. Zo lukt het me om in Brussel te blijven wonen, waar de geest toch meer open staat voor ‘inwijkelingen’ dan in Taiwan. In Brussel zijn de mensen op straat best ‘pretty friendly’. Wellicht omdat het gros hier buitenlanders zijn, en iedereen tegelijk alleen, vreemdeling en toch stadsburger is.”

Jean-Marie Binst

POLING HUANG 40 jaar, woont in de Winston Churchilllaan (Ukkel). Heeft 2 oudere zussen en 1 jongere broer in Taiwan, die niet reizen. Ontwerpt als objectdesigner vanuit zijn living, voor een fabriek in Los Angeles.

Fietst graag en mist street food in Brussel.

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 19

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt Het is vakantietijd, dan wordt er al meer blikvoedsel gegeten dan anders, want zo gaat dat op campings en trektochten. En dan is er de Brexit, laten we eens een typisch Brits ontbijt gebruiken? Wat is een beter voorbeeld dan een blik Baked Beans?

Britten zullen u met overtuiging uitleggen dat de Heinz Baked Beans die in onze supermarkten opduiken, niet smaken zoals thuis. Het is voor hen dus essentieel dat zij Britse blikken kunnen kopen. Australiërs hebben nog een groter probleem. Naar verluidt smaken hun Heinz Baked Beans nóg anders, maar die zijn zelfs in Stonemanor in Everberg niet te vinden. Voor de volledigheid wil ik er bij vertellen dat er nog andere merken baked beans bestaan, maar Heinz heeft een grote symboolwaarde, zoals dat heet. Zoals de Campbell’s Soup van Andy Warhol.

Baked beans kennen een boeiende geschiedenis. De oorsprong en de naam zijn ontegensprekelijk Engels. Ik vond een oud recept. De auteur vermeldt om te beginnen dat het enkel een economisch recept is in die huizen waar continu vuur wordt gestookt, omdat de bereiding minstens 24 uur moet koken.

Leg een groot laurierblad onderin een hoge stenen pot. Zet in deze pot een gepekelde varkensschenkel rechtop. Voeg een grote lepel honing toe, wat witte peper en giet droge witte bonen rond de schenkel, tot niet meer dan één derde van de hoogte van de pot (de bonen zullen fors zwellen tijdens de bereiding).

Vul de pot dan volledig met water en sluit ze zo hermetisch mogelijk af. Laat langzaam garen op het vuur (in de hogedrukpan) of in de oven.

Het recept stak de oceaan over naar Nieuw Engeland, waar de vermaarde Boston baked beans ontstonden. Hier geen honing meer, maar melasse. De stad Boston beschikte over gigantische

“Baked beans kan je het best bij het ontbijt eten, op toast.

Ik kan je verzekeren dat je er wakker van wordt” hoeveelheden melasse. Dit restproduct van de suikerfabricage bevat nog 40 procent suiker, maar kon niet verder worden geraffineerd. Daarom werd het gebruikt om rum te stoken. Oorspronkelijk (op het einde van de zeventiende eeuw) was Boston een haven vanwaaruit men zoute kabeljauw verscheepte voor de slaven op de suikerplantages in de Antillen. Al spoedig ontstond zo een lucratieve driehoekshandel. Vanuit Afrika voerden de schepen uit Nieuw Engeland slaven naar de Caraïben.

Van de Caraïben verscheepten zij melasse naar Boston, waar men er rum van stookte. Die rum (en zoute vis) voerden ze weer naar Afrika, waar ze slaven kochten, enzovoort.

De goede stad Boston leefde dus op melassestroop. In 1919 nog, ontplofte een melassetank in de stad. De kleverige tsunami die vrijkwam doodde op haar weg twintig mensen, honderdvijftig anderen raakten gewond. Paarden stierven, vastgekleefd in de brij, of werden de haven in gesleurd. Het opkuisen van de smurrie duurde jaren. Met zoveel melasse kunt u best begrijpen waarom men het spul in alle vormen van voeding gebruikte, ook in bonen. Wanneer na de Eerste Wereldoorlog in Amerika de drooglegging begon en rum stoken verboden werd, moesten ze in Boston wel wat anders doen met melasse. Baked beans hebben toen de wereld veroverd. Je kunt ze vandaag vinden in kleinste winkeltjes in het hoogland van Papoea-NieuwGuinea, in toeristenhotels in Gambia of op Sint Helena. Heel de wereld eet baked beans. Recent kwam Heinz overigens op de markt met een gamma ‘mean beanz’, waarbij de gesuikerde bonen verwerkt worden met curry, hete chillies of andere gemene ingrediënten. Ze zijn nu ook vegetarisch of vrij van genetisch gemanipuleerde ingrediënten. U kiest maar!

In een modern blik baked beans is de melasse vervangen door glucosestroop, maar het eindproduct smaakt nog altijd even zoet. Je eet zo’n bonen best bij het ontbijt, op toast. Ze zijn heel eenvoudig te bereiden, gewoon even opwarmen in een pannetje, en ik kan je verzekeren dat je er wakker van wordt. Mijn kinderen hadden hun eerste baked beans-ontbijtbelevenis op een camping in de buurt van Kings Lynn in Norfolk, Engeland.

Sindsdien is het nog steeds een methode om ze ’s ochtends uit bed te krijgen. Zo slecht kan het product dan toch niet zijn?

Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe-residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

ALLE INFO OP WWW.THECHAMBON.BE OF 02/201 00 01

20 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

Op Vadrouille met Nick Trachet Vaak gaan uitstapjes in het weekend naar verre oorden of grote bestemmingen, maar Nick Trachet blijft dichter bij huis.

Deze zomer laat hij zijn licht schijnen op enkele Brusselse musea.

1 Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen

2 3

4

BRUSSELSE MUSEA onder de loep Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen

Waar is de man van Spy? BRUSSEL - “100 Masters” is een mooi initiatief van de Brusselse musea. Ze zetten hiermee hun permanente collecties in het voetlicht, in plaats van de aandacht te trekken met tijdelijke tentoonstellingen waarbij de bezoekers zich voorbij de permanente zalen van de musea spoeden en de échte topwerken links laten liggen.

Een replica van het skelet van Spy wordt tentoongesteld in de Galerij van de Mens.

Nick Trachet vraagt zich af waarom we het originele skelet niet kunnen zien.

W

ie van masters en meesterwerken hoort, denkt in de eerste plaats aan kunsten en ambachten, en die zijn in de canon van honderd topwerken ook ruimschoots vertegenwoordigd. Bij de stoomlocomotief type 12004 of de plantenserre van Alphonse Ballat gaan sommigen de wenkbrauwen al fronsen, al heeft de actuele kunst ons wel geleerd dat ook dagelijkse dingen een kunstwerk kunnen zijn, denk maar aan de mosselpot van Marcel Broodthaers.

Maar wie zou denken dat ook dingen uit de natuur tot meesterwerk worden verheven? Het wringt een beetje, maar het brengt ons in herinnering dat onze wetenschappelijke instituten unieke objecten bewaren waarvan we het belang voor de mensheid soms onderschatten.

Tot mijn tevredenheid zag ik de iguanodons van Bernissart opgenomen, de vlinders uit het Afrikamuseum of de gigantische aronskelk van Meise. Maar er ontbreekt een topstuk! Of beter gezegd, een aantal stukken...

Onvolledige skeletten Kent u het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen? Oorspronkelijk was

©KBIN

“In het Louvre wil ik de echte Mona Lisa kunnen zien, geen poster” Nick Trachet Reiziger van dienst het ondergebracht in het paleis van Karel van Lotharingen op de Kunstberg, toen dat werd afgebroken voor de bouw van de Koninklijke Bibliotheek. Dan werd de collectie ondergebracht in een oud klooster aan de Vautierstraat, tot irritatie van de toenmalige conservator: kloosters en wetenschap, dat ging niet echt samen. Van Leopold II werd dan een nieuw gebouw verkregen dat naast het klooster kwam te staan: de triomfantelijke ‘Janlet’-vleugel (naar de architect). Hier werden de ‘gewervelden’ in ondergebracht, wat in de Belgische context vooral fossielen betekende: de mammoet van Lier, de doejong van Boom

en uiteraard de iguanodons van Bernissart.

Op de bovenetage kwamen de ongewervelden, lees vooral insecten. Op oude foto’s is te zien hoe de zalen vol stonden met kasten vol skeletten en opgezette dieren. Velen zullen zich dat nog herinneren. Onder Leopold III werd dan nog een nieuwe vleugel gebouwd: de hoge toren waaronder vandaag de hoofdingang is. Let op de voorgevel, die bestaat van boven tot onder uit honderden L’s en III-tjes.

Achter die gevel staan duizenden kasten met laden met het grootste deel van de collecties die niet worden getoond. Daarachter dan weer laboratoria. Het zou echter tot ver in de jaren 1980 duren vooraleer die vleugel tot in de inkom werd afgewerkt. Wetenschap in grote Nationale instituten was geen prioriteit meer, het zwaartepunt van het onderzoek verhuisde naar de universiteiten.

Ergens in die lokalen is dus een specimen opgeslagen dat cruciaal was voor ons wereldbeeld. Hij wordt in schoolboekjes meestal de ‘man van Spy’ genoemd. Eigenlijk zijn het er minstens twee, maar onvolledige skeletten.

In de Buurt van Düsseldorf had men in 1856 een skelet ontdekt dat de geschiedenis zou ingaan als “de man van Neandertal”. Het leek erop dat het om een fossiel van een andere

soort mens ging, een voorloper van de huidige. In het toenmalige tijdsbeeld was zoiets onaanvaardbaar en strijdig met de kerkelijke leer. Het moest om een misvormde man gaan, of om een Russische kozak die zich in de grot was gaan verschuilen. Het werd een lang welles-nietes verhaal.

Tot in Spy dus twee neanderthalers werden ontdekt! Dat gebeurde door de Luikse wetenschappers Max Lohest en Marcel De Puydt, in 1886. De weerklank in de wereldpers was enorm. Iedereen in de Natuurhistorische wereld kroop de grotten in en spoedig doken andere vondsten op: in Gibraltar, in Kroatië... De “holbewoner” werd een nieuw icoon.

Waar ligt de man van Spy vandaag? Hij moet ergens in het KBIN huizen. Vroeger zat hij er veilig in een kluis. Hij was trouwens juridisch eigendom van de vinders Lohest en De Puydt en ook hun erfgenamen waren er erg aan gehecht, zoveel zelfs dat de families het skelet meenamen in een koffer op de vlucht bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Maar ik weet dat hij terug in het gebouw was. Na de grondige renovatie van het Instituut werd een groot deel van de collectie weggehaald uit de zalen. Musea moesten speelser, ‘interactiever’ (knopjes drukken), kinderachtiger worden, het werd er leeg. Maar in begin jaren 1990 stond ik plots oog in oog met de vondsten van Spy, eindelijk tentoongesteld achter glas in de Janlet-vleugel, wat verder was ook het Ishango-beentje opgedoken. Het had jaren in de bureaulade van vinder Jean de Heinzelin gelegen: de oudste wiskundige vondst op aarde!

Geen kopies Ondertussen zijn we weer enkele renovaties verder. Ik heb de heren Spy later nog ontmoet in een aparte sectie in de kelders van de kloostervleugel -als ik mij dat goed herinner- waar hij beter werd geduid. Maar ondertussen is er alweer een reorganisatie geweest en de nieuwe “Galerij van de Mens” toont nu alle fossiele mensentypes die men ondertussen kent, maar het originele skelet uit Spy ligt daar niet tussen, enkel plastic afgietsels en oogstrelende 3D-impressies. Ik vroeg het Instituut waar de mensen van Spy naartoe zijn en kreeg als laconiek antwoord ‘Een replica van het skelet van de mens van Spy wordt tentoongesteld in onze nieuwe galerij van de mens’. Ze hadden evengoed kunnen schrijven: ‘Dat gaat u niks aan’.

Het gaat tenslotte om een topstuk dat ondertussen, zo heb ik begrepen, openbaar eigendom is geworden. Ik wil, als ik in het Louvre ben, de echte Mona Lisa kunnen zien, geen poster; ik wil het echte Horta-huis, niet een schema ervan op computer! Maar de Mona Lisa kent iedereen, Mijnheer Spy daarentegen zou door de meeste leken niet eens herkend worden tussen andere skeletten. U kunt er een foto van kopen in de shop.

Musea moeten de eerlijkheid hebben om echte dingen tentoon te stellen, geen kopies. O, het Ishango-beentje is wel te zien, ergens tussen de geschiedenis van het museum. Als het al het origineel is?

Nick Trachet

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 21

Zuidfoor Dinsdag 19 juli, 15 uur In Antwerpen is er maandenlang gepalaverd over een geschikte locatie voor de Sinksenfoor die dan uiteindelijk toch ongeschikt bleek te zijn. Hier doen we daar niet aan.

De Zuidfoor hoort op de Zuidlaan, ook al staat ze daar scheef op de stoeprand, moeten de platanen hun stam wat naar de attracties zetten, en valt het onderweg niet altijd mee om het onderscheid te maken tussen auto’s en botsauto’s.

De zon staat nog redelijk zenitaal wanneer ik mijn jaarlijks bezoek aan de Brusselse kraamafdeling aanvat, maar de klassieke lange roten kleurige lampjes - led avant la lettre - flikkeren al duchtig mee op een ritme dat totaal niet overeenstemt met de mash-up van muziekjes die uit de koterijen knalt. Fascinerend hoe je op een kermis met één schrede de stap kan zetten van een vette elektronische dreun naar een vergeten zomerhit uit 1993. Waarom niet één collegiaal muziekje voor alle kramers op de hele foor, vraagt u?

Omdat elke kraam een andere wereld voorspiegelt. Het zijn allemaal

Laptopia kleine droomtheatertjes met een eigen decor, een eigen verhaal, een eigen afloop en dus ook een eigen soundtrack. Spectaculair is de Eclipse met de gigantische roterende schroef die effectief voor kleine zonsverduisteringen zorgt. Nieuw is een wat onbetrouwbare uitziende attractie met virtual reality-brillen waarvoor je in een gekke stoel moet gaan zitten. Nooit weggeweest zijn het blikjes gooien, en het antieke spiegelpaleis Rio waar je met jezelf kan lachen. Nog altijd onbestraft blijven de paardenmolens met echte, depressieve pony’s (hallo staatssecretaris van Dierenwelzijn?), en de alomtegenwoordige graffiti van misvormde Disneyfiguren waar geen auteursrechten op betaald zijn, en van schaarsgeklede dames die met mislukte plastische chirurgische ingrepen en al te kijk worden gezet.

Snelheid, vrouwen, geweren, smoutebollen en eendjes vangen: de

gehouden worden door de foorkramers - de enige nomadische stam die we nog kennen.

Belangrijk is daarbij het idee van overvloed. Ik weet ondertussen dat alles wat je op de kermis kan winnen binnen het uur kapot of dood gaat (tiens, heeft de staatssecretaris de plastic zakjes met goudvissen in dan toch afgeschaft?), maar ik kijk toch nog altijd met grote ogen naar de kramen waar je van die mega-prijzen kan winnen: flatscreens, scooters, en voor wie dan nog wat plaats heeft in zijn rugzak zelfs hele jacuzzi’s.

De Zuidfoor is ook het reuzenrad van fortuin dat je straat in rolt, waar zelfs de troostprijzen nog altijd bestaan uit trossen Pokémon (nog in stock na de vorige hype), Minions en hoverboards. Het is een staalkaart met het beste van 50 jaar popcultuur en consumentisme. Niet alleen popcultuur trouwens, want in het lunapark kom je ook speelkas-

ten tegen met namen als Da Vinci Mystery of Toetanchamon - hoge cultuur dus met een lage drempel van geperforeerde staalplaat. Een tentoonstelling met foto’s van de kermis door de decennia heen zou een mooie studie van de evoluerende entertainmentindustrie kunnen opleveren - met alle hypes van weleer en af en toe eens een innovatie die nooit is aangeslagen. Want ook dat klinkt bekend: zo’n voorgeprogrammeerde geluidsband die met veel poeha aftelt tot het startsein van een vervaarlijke attractie - waar dan helemaal niemand op blijkt te zitten. Niet elke lancering verloopt hier even triomfantelijk, maar er is ook niemand beter getraind om de wanhoop in een lege kraam te verbergen dan een doorgewinterde kermisuitbater. Wat je dan niet mag doen is zijn blik volgen. Want dan kom je uit bij de elektriciteitskabels op de kasseien, die verraden dat er ergens aan de achterkant van de fata morgana een stekker zit die er straks weer wordt uitgetrokken.

een fysiek gegeven. Het bepaalt of een stem aangenaam of irritant klinkt. Daarom moet je eerst een stemproef doen.”

veel groter publiek. Zo tonen heel wat anderstaligen die Nederlands leren interesse. “Onze doelgroep is duidelijk afgebakend in overleg met de uitgeverijen. Elk boek bevat ook een disclaimer dat de inhoud onder het auteursrecht valt”, besluit Boets.

“Snelheid, vrouwen, geweren, smoutebollen en eendjes vangen: de Zuidfoor is het leven herleid tot de essentie” Michaël Bellon Zuidfoor is het leven herleid tot de essentie. Het is jacht en visvangst voor de sedentaire volksmens, die vroeger zelf op zoek moest naar de prooien die hem nu gewoon voor-

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

Bibliotheek Luisterpunt brengt boeken naar mensen met een leesbeperking

De bib voor wie niet graag leest BRUSSEL - De bijbel in braille, maar ook ‘Vijftig tinten grijs’, ingelezen door een zwoele stem. Vlamingen en Brusselaars met een leesbeperking kunnen ze allebei gratis opvragen bij de Luisterpuntbibliotheek in Laken. De geplande verhuizing naar het Wintercircus in Gent is uitgesteld naar eind 2018.

Communicatieverant woordelijke Saskia Boets toont in het ontvangstzaaltje posters van campagnes van de vzw. Er prijken slogans op als ‘Ik haat lezen’ en ‘Daisy doet je lachen’. Daisy is niet de zoetgevooisde voorlezeres van dienst, maar staat voor Digital Accessible Information System, de wereldwijde standaard voor luisterboeken voor mensen die moeite hebben met lezen.

Blinden en slechtzienden, maar ook mensen met dyslexie en gewrichtsof spierziekten kunnen kiezen uit 23.000 luisterboeken. De catalogus staat online. Bestellen gaat via de website, per mail of telefonisch.

Je kiest of je een cd thuis wil krijgen of dat je de boeken downloadt of streamt. Ook de meeste gewone bibliotheken hebben intussen een aanbod. Lezen doe je via een

Daisy-speler of speciale software, waarmee je boeken trager of sneller kunt afspelen en kunt terugbladeren. Op de Facebookpagina van de bibliotheek regent het positieve getuigenissen. Charlotte gebruikt Daisy-boeken in haar logopediepraktijk en de achtjarige Sid heeft al uren besteed aan luisterverhalen.

“Het oudere publiek zweert nog altijd bij Vlaamse klassiekers van

“Drie uur inlezen is de fysieke grens voor stem en concentratie” Piet Deslé, vrijwilliger Streuvels en Claes en de liefdesromans van Konsalik”, zegt Boets.

Maar ook een gloednieuwe bestseller zoals Het smelt van Lize Spit kan niet ontbreken in de collectie. De boeken die de Vlaamse kinder- en jeugdboekenjury nomineert, worden ook in Daisy-formaat omgezet.

Dat is nodig, want vijf à tien procent van de schoolgaande jeugd is woordblind. Bij de non-fictie is oorlog een populair thema. Naar aanleiding van 100 jaar Groote Oorlog deed de bibliotheek een extra inspanning.

Slechtzienden kunnen de krijgshandelingen volgen op kaarten met reliëf en contrastrijke kleuren.

Stemproef Naast de bibliotheek, waarin de afgedrukte braillebijbelbanden een hele plank vullen, is een geluidsdichte opnamekabine. Auteurs komen er langs om hun boek in te lezen, net zoals een 300-tal vrijwilligers. Een van hen is oud-radio- en tv-journalist Piet Deslé. Op een vaste dag leest hij twee tot drie uur in, “zowat de fysieke grens voor stem en concentratie”. Deslé vindt het fijn om voor te lezen en nuttig bovendien. Hij is niet te kieskeurig in zijn leesvoer. “Ik lees de boeken die het dringendst zijn: romans, maar ook kinderboeken of non-fictie.”

Wat maakt van iemand een goede inlezer? “Je moet nauwgezet maar ook met de juiste klemtonen en, als het nodig is, met enige dramatiek voorlezen. De correcte uitspraak, de intonatie en de ademhaling kun je aanleren. Het stemtimbre is meer

Brailleboeken Je kunt niet alleen lezen met je oren, maar ook met je vingers. De Luisterpuntbibliotheek telt 13.000 brailleboeken. De populariteit van het formaat taant. Van de ruim 5.000 actieve leden, bestellen er slechts 224 brailleboeken. Boets heeft een verklaring: “Er worden vandaag minder blinde kinderen geboren.

En braille geldt als functioneel lezen. Jongeren doen het niet graag.”

De bibliotheek is niet publiek toegankelijk voor leners en richt zich enkel op mensen die op eer verklaren dat ze een leesbeperking hebben.

Audioboeken lokken nochtans een

Tom Van Bogaert

>

Luisterpunt

Meer info: www.luisterpuntbibliotheek.be

22 I BRUZZ 1532 I Donderdag 4 AUGUSTUS 2016

Het was de juiste keuze, een stapje achteruit om erna vooruit te gaan.”

Geen openingsceremonie

Hockey Elliot Van Strydonck speelt mogelijk laatste grote tornooi met Red Lions

‘Met talent alleen win je geen tornooi’ UKKEL – Maken onze Red Lions de verwachtingen waar tijdens de Olympische Spelen? Dat het talent aanwezig is, daar twijfelt niemand aan. Maar nu moeten de resultaten volgen. Elliot Van Strydonck (28) vreest dat er te veel van hen verwacht wordt, een scenario à la Rode Duivels. Hij heeft er wel vertrouwen in dat hij in schoonheid afscheid kan nemen van de Red Lions.

Elliot Van Strydonck:

“I

k speel al sinds mijn twaalf - dertien jaar bij de nationale ploeg,” vertelt de Brusselaar. “Omdat er maar nationale selecties waren vanaf de U16, hebben ze toen zelfs een speciale groep gemaakt rond de talentvolle generatie van het geboortejaar 1988. Dat is maar één keer gebeurd. Sindsdien ben ik er eigenlijk nooit meer uit geweest.

En sindsdien heb ik er ook al mijn zomers aan besteed (lacht).”

Van Strydonck is dan ook gebeten door hockey. Hij komt uit een hockeyfamilie, begon er op vierjarige leeftijd mee bij Léopold en bewees er snel dat hij uit het goede hout gesneden is. Hij doorliep er al de jeugdcategorieën met verve en bleef de club altijd trouw, op twee seizoenen bij het Nederlandse Oranje-Zwart na (van 2013 tot 2015, red.). “Daar speelde ik in de beste ploeg waar ik ooit in gespeeld zal hebben. We waren met veertien internationals en daarnaast ook nog verschillende ex-internationals. Het was een vriendengroep boordevol talent.”

“Op twee seizoenen tijd ben ik er twee keer kampioen geworden, heb ik één finale van de Europacup verloren en één gewonnen. Dat kan toch wel tellen. Het was een geweldige ervaring. Zowel op tactisch, technisch als menselijk vlak heb ik er veel bijgeleerd.”

Toch besloot Van Strydonck afgelopen zomer te vertrekken. Hij had

“Ik zie Rio als de apotheose van mijn internationale carrière.” verschillende interessante voorstellen op zak, maar keerde toch terug naar eerste liefde Léopold.

“Het is mijn tweede thuis. Bij Léopold moet ik ook meer organiseren en meer verantwoordelijkheid nemen, daarnaar was ik op zoek.

Bij Oranje-Zwart was ik één van de internationals, hier moet ik meer leiderschap tonen.”

“Het was ook een keuze voor de Olympische Spelen. We werkten dit jaar vier trainingen per week af met de Red Lions en dat zou zeer moeilijk te combineren geweest zijn met de verplaatsingen naar Nederland.

“Men spreekt soms over ons zoals over de Rode Duivels.

Daar heb ik wat schrik van” Elliot Van Strydonck Red Lions

©BELGA

Van Strydonck wil die stap de komende weken zetten, tijdens de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. In 2012 nam hij al deel aan de competitie, maar wel als reserve.

Hij maakte deel uit van de groep, maar speelde geen minuut. Wel maakte hij de openingsceremonie mee. “Dat zal me altijd bijblijven.

De speaker ‘Belgium’ horen afroepen, de piste oplopen en weten dat heel de wereld naar je aan het kijken is… Het is iets magisch. Een droom die waarheid werd.”

“Spijtig genoeg nemen wij dit jaar niet deel aan de openingsceremonie omdat we de dag erna al moeten spelen. Je moet er lang rechtstaan en wachten, dus heeft de bond besloten dat wij niet meedoen. Dat is zeer ontgoochelend, maar ik versta het wel. Ik geef de coach gelijk als hij zegt dat het nog leuker zal zijn om de sluitingsceremonie te doen met een medaille rond onze nek.”

Eremetaal is de ambitie van onze Red Lions, maar ze spreken die niet zo graag uit. Van Strydonck en zijn maats hebben ook gezien hoe er torenhoge, soms overdreven verwachtingen werden gecreëerd rond onze nationale voetbalploeg. “Men spreekt soms over ons zoals over de Duivels. Daar heb ik wat schrik van.

We hebben nog geen enkel groot tornooi gewonnen. Ja, we hebben de afgelopen jaren vooruitgang geboekt. In Boom speelden we bijvoorbeeld een sterk Europees kampioenschap. Maar er is nog niets gedaan. Een medaille is mogelijk, maar de weg is nog zeer lang. Het zou wel een ontgoocheling zijn indien we niet op het podium staan.

Laat wat de Duivels hebben meegemaakt een les zijn. Met talent alleen win je geen tornooi.”

“We moeten niet al teveel conclusies trekken uit de mindere resultaten van de afgelopen weken (de Red Lions verloren onder meer twee van hun drie wedstrijden op de Masters, red.). Die zijn nu niet het belangrijkste. We analyseren dat intern. Ik kan zeggen dat de ploeg er klaar voor zal zijn. Als we verliezen, is het bijna altijd door een fout van ons. Niet omdat de tegenstander sterker is. Daar moeten we iets aan doen.”

Voor Van Strydonck wordt het de laatste kans om een prijs te pakken met de nationale ploeg. Hij bergt zijn truitje wellicht na de Spelen op om zich op andere zaken te kunnen focussen. “Ik zal na de Spelen beslissen, begin september zal mijn keuze gemaakt zijn. Maar er is 95 procent kans dat ik stop. Ik zie Rio als de apotheose van mijn internationale carrière.”

“Ik blijf natuurlijk spelen bij Léopold, maar daarnaast wil ik eens iets anders doen. Ik ben blij met wat ik al heb gepresteerd tijdens mijn carrière. Om die perfect te maken, moet daar nog een medaille in Rio en een titel met Léopold bijkomen. Ik heb dus nog werk voor de boeg (lacht).”

Tim Schoonjans

Donderdag 4 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1532 I 23

SPORTagenda

ESTAFETTE

VGC-Zomersportkampen

KEN LAMBEETS Op 5 augustus gaan de Olympische Spelen in Rio de Janeiro van start. Ondanks een groot dopingschandaal, zullen er toch heel wat Russische deelnemers aan de start staan. Daar zal de goede band van Poetin met de voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité, de Duitser Thomas Bach, wel iets mee te maken hebben.

IOC-voorzitter is een positie met veel macht. In het verleden viel die eer twee keer te beurt aan een Belg. Jacques Rogge leidde de organisatie tussen 2001 en 2013. Tussen 1925 en 1942 nam Henry de Baillet Latour de functie op zich.

Baillet Latour wordt in 1876 geboren in Brussel als zoon van een rijke graaf. In zijn vrije tijd doet hij aan paardrijden en golf. Als voorzitter van de Royal Golf Club van België komt hij in contact met Koning Leopold II, die sport wil ontwikkelen in zijn koninkrijk. Zo wordt Baillet Latour stichtend voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité.

Als IOC-lid steunt hij het bod voor de organisatie van de Zomerspelen 1920 in Antwerpen. Door de Eerste Wereldoorlog werd pas in april 1919 beslist dat de Spelen naar Antwerpen gaan. Ondanks de geringe voorbereidingstijd zijn de Spelen succesvol, uitgezonderd een fikse financiële kater achteraf. Dat mag niet verhinderen dat onze landgenoot op 28 mei 1925 Pierre de Coubertin, de grondlegger van de moderne Olympische Spelen, opvolgt als voorzitter van het IOC. In eerste instantie doet Baillet Latour dat goed. Hij is voorzitter van het IOC bij de Zomerspelen van Amsterdam in 1928 en van Los Angeles vier jaar later, die vlekkeloos verlopen.

In 1931 worden de Spelen van vijf jaar later toegekend aan Berlijn.

Twee jaar later komt de NSDAP van Adolf Hitler aan de macht in Duitsland, Joden worden er steeds meer gediscrimineerd. Dat is in tegenspraak met de olympische gedachte, die stelt dat alle volkeren gelijk zijn. Het mag niet verbazen dat heel wat landen opperen om de Spelen alsnog naar Rome te verplaatsen, of indien ze toch in Berlijn zouden doorgaan, te boycotten.

Baillet Latour stelt zich op als bemiddelaar tussen de boycotbeweging en de Duitse organisatoren. In een brief aan Theodor Lewald, de organisator van de Zomerspelen in Berlijn, schrijft hij begin 1934: “Als de Engelsen en Amerikanen er niet van overtuigd kunnen worden dat het Joodse ras in Duitsland niet diezelfde trainingsfaciliteiten geniet als de andere atleten, dan zullen ze niet aan de Spelen deelnemen.”

Tegenover de Amerikanen en andere naties die zich zorgen maken om de rassendiscriminatie, herhaalt Baillet Latour de woorden van de Duitse IOC-begeleider, met name dat het Duitse Olympische

Comité erop toeziet dat alle olympische voorschriften zo strikt mogelijk worden nageleefd én dat de Duitse joden niet zullen worden uitgesloten van de Olympische Spelen.

Op die manier strijkt Baillet Latour de nationaalsocialistische organisatoren niet tegen de haren en slaagt hij erin om andere landen te overtuigen om af te zien van een boycot. Enkel op individueel niveau beslissen enkele sporters om thuis te blijven.

Tijdens de duur van de Zomerspelen in Berlijn en de generale repetitie daarvoor, de Winterspelen in Garmisch-Partenkirchen, zijn er weinig tot geen incidenten van rassenhaat. Zowel op organisatorisch als op sportief vlak zijn het hoogstaande Spelen. Toch gebruikt de NSDAP ze vooral als propaganda voor het Derde Rijk. De beelden van de volle stadions, waar vaak genoeg de Hitlergroet wordt gebracht en het Horst Wessellied wordt aangeheven, gaan de wereld rond. Hitler broedt ondertussen op plannen voor de militarisering van het Rijnland - met succes.

Ondertussen dineert Baillet Latour met een hoop Reichskriegsministers zoals Generaloberste von Blomberg en General der Artillerie Freiherr von Fritsch. Tot vandaag wordt er een polemiek gevoerd over een foto waarop Baillet Latour aan de zijde van Hitler en Goebbels te zien is, met de arm gestrekt omhoog. Brengt hij de Olympische groet of de Hitlergroet? Beide groeten lijken sterk op elkaar. De olympische groet, met de arm gestrekt omhoog, wordt door de verwarring met de meer naar rechts gebrachte Hitlergroet sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer gebracht.

Was Baillet Latour dan een aanhanger van het Derde Rijk? Dat is te kort door de bocht. Zijn zoon, een diplomaat, sneuvelt in 1942 aan de kant van de geallieerden in militaire dienst. Enkele maanden later sterft Baillet Latour zelf, wellicht van verdriet. Zijn kist wordt bedekt door de Olympische vlag. Hitler en Van Ribbentrop sturen bloemenkransen. Het stoffelijk overschot van Baillet Latour wordt vanuit Laken overgeplaatst naar het Luxemburgse Latour.

In de jaren 1970 richt Alfred de Baillet Latour, een neef van Henry zonder erfgenamen die bestuurder is bij de brouwerijen van Artois, het fonds Baillet Latour op. Dat betere mecenaatschap heeft vandaag geld veil voor collecties van het Jubelparkmuseum, de restauratie van het Paviljoen voor Menselijke Driften in het Jubelpark, een olympische leerstoel aan de UGent en de UCL, toegepast kankeronderzoek en meer van dat moois.

De groet van graaf Henry de Baillet Latour

Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

De sportkampen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie zijn altijd goed bezet, maar toch zijn er voor de komende maand nog een paar plaatsjes vrij. Op www.sportinbrussel.be vindt u een overzicht van de vrije plaatsen in Schaarbeek en Ganshoren (dat de plaats inneemt van Koekelberg, wegens de afbraak van de sporthal).

Street workout park Brussel heeft er opnieuw infrastructuur bij om aan street workout te doen. Na Brussel-stad (Maximiliaanpark) en Anderlecht (Verdistadion) heeft Sint-Lambrechts-Woluwe aan het Fallonstadion een ruimte en apparaten geïnstalleerd om de sport te kunnen beoefenen. En daar blijft het niet bij, want binnenkort komt er onder meer in Anderlecht (op het Jorezplein) nog een street workout ruimte bij.

Zaterdag 6 augustus Kinder-ouder yoga Wilt u samen met uw kinderen sporten, maar weet u niet wat te doen? Dan is kinder-ouder yoga misschien iets voor u. Deze en volgende zaterdag kunnen jullie samen deze sport op een speelse manier ontdekken in gemeenschapscentrum Den Dam (Oudergem), onder meer aan de hand van oefeningen en spelletjes. De kinderen moeten tussen de twee en zes jaar oud zijn en betalen twee euro. Op zaterdag 20 en 28 augustus worden de lessen nog eens overgedaan in gemeenschapscentrum Kontakt (Sint-PietersWoluwe).

JUMP IT Vanaf zestien uur vindt Jump It plaats in de voetgangerszone, in het kader van BXLove Summer.

Waaghalzen kunnen zich vanop een platform aan een diepe sprong wagen, waarna ze neerkomen op een enorm kussen. Dit gebeurt onder begeleiding van Jump IT, de eerste stuntschool van Brussel en van België. Zij organiseren onder meer lessen in parkour, freerun en stuntvechten. Zaterdag kunt u zich ook even stuntman of stuntvrouw wanen, en dat volledig gratis.

Union herneemt

Basketbal United Basket Woluwe op het Europees B-Kampioenschap

De talentenvijver van United SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – United Basket Woluwe mag vier spelers afvaardigen voor de nationale U16 ploeg, die volgende week aan het Europees B-kampioenschap begint. Een bevestiging van hun uitstekende jeugdwerking.

“Ik denk dat weinig ploegen daarmee kunnen uitpakken,“ zegt Bruno Griffon, directeur van de jeugdschool. “Het bevestigt dat de weg die we vijf jaar geleden besloten in te slaan, de juiste is. We mogen eigenlijk uitpakken met vijf spelers, want Noé Botulli begon zijn opleiding bij ons.”

Sacha De Vreught, Toumani Camara, Edouard Madoki en Alexis Amerlinck zijn de vier jongens die Woluwe zullen vertegenwoordigen in het Bulgaarse Sofia, waar het EK B zal plaatsvinden van 11 tot 20 augustus. Zij zijn de vruchten van een jeugdschool wiens nationale bekendheid maar blijft groeien. “Ik weet niet of we heel anders werken dan andere clubs. We willen gewoon coherentie binnen de werking van al onze ploegen. Iedereen moet op dezelfde lijn zitten, het mag zich niet beperken tot één goede trainer bij de beste spelers. We gaan voor continuïteit en daar staat ons bestuur gelukkig volledig achter.”

“Onze jeugdploegen hebben afgelopen seizoen heel wat titels verzameld bij de Franstalige basketballiga. Het was een uitzonderlijk jaar, en dat valt op. Sacha De Vreught trekt volgend seizoen bijvoorbeeld naar Oostende.

Andere clubs komen steeds meer in onze vijver vissen.”

Het succesverhaal van Woluwe beperkt zich niet tot de U16. Zo zaten twee van hun spelers in de voorselectie van de nationale U18, en zijn twee van hun trainers actief bij de nationale U20. “Er zijn geen geheimen, hé.

Goede coaches dragen bij tot de kwaliteit van de spelers. Om die jongens te laten doorgroeien, hebben we met onze eerste ploeg in nationale drie een uitstekend middel. Ze kunnen er bij de mannen ervaring opdoen en de beste spelers kunnen later doorstoten naar hoger gerangschikte clubs. Op die weg willen we doorgaan, de jeugd een goede opleiding bieden en hen de kansen geven die ze Tim Schoonjans verdienen.”

De ontgoocheling van het Europees kampioenschap voetbal is stilaan verteerd, dus is het terug tijd voor de Belgische competitie. Terwijl sommige ploegen uit de amateurdivisies dit weekend in de tweede ronde van de beker van België spelen en RSC Anderlecht al aan zijn tweede competitiewedstrijd (thuis tegen Kortrijk) toe is, begint Union Saint-Gilloise aan de competitie op het veld van Tubeke.

Woensdag 10 augustus zomerlessen yoga Ook gemeenschapscentrum Elzenhof (Elsene) waagt zich deze zomer aan yoga. Vanaf de tiende augustus wordt elke woensdag tot en met veertien september een les hatha yoga gehouden, telkens van zeven uur tot half negen ’s avonds.

Op het programma staan onder meer stretchings, ademhalingsoefeningen en lichte cardiotraining. Alle nodige informatie vindt u op www. gcelzenhof.be.

Tim Schoonjans