BRUZZ - editie 1565

van 6 tot 18 april 2017

N° 1565 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

+ UIT IN BRUSSE

L | VOS SORTIES

À BRUXEL LES

| OUT AND

ABOUT IN BRUSSE

LS

UIT IN BRUSSEL SORTIR À BRUXELLES OUT AND ABOUT IN BRUSSELS 7

20 | 4 | 2017

#1565

X P702124

NL FR EN

WEEKBLAD |

EEN UITGAVE

VAN VLAAMS-BRU

SSELSE MEDIA

VZW | FLAGEYPLEIN

18 PLACE FLAGEY,

1050 ELSENE/IXEL

LES | AFGIFTEKANT

OOR BRUSSEL

TIMBER TIMBR BALKAN TRAFI E FLEDDYPALOOZAK DAVID STROSBERG MEUR MICHAEL CHAP IS MAN

Keep the faith

WIM VANDEK

1565_01

_cover.in

dd 1

EYBUS

Hoe gezond is de brusselse bij?

03-04-17

13:08

p8-9 © WAUTER MANNAERT

VOLGENDE WEEK GEEN KRANT Beste lezer, u heeft de laatste krant in handen in haar huidige vorm. Bijna negentien jaar lang en in meer dan duizendvijfhonderd nummers bracht deze stadskrant u wekelijkse actualiteit en gemeenschapsnieuws. We houden er niet mee op. Integendeel. We gaan verder in een nieuw dik, eengemaakt magazine, samen met het Bruzz uitmagazine. Hoe dàt er zal uitzien is nog even geheim maar reken vanaf 19 april maar op een flinke portie Brusselse verhalen, interviews, reportages en een exquise selectie uit het rijke cultuuraanbod van deze stad en dat alles gegoten in een volledig nieuwe frisse vorm.

Steven Van Garsse, chef weekblad Bruzz.

DE NIEUWE Pan

Humor zonder genade p6-7

Peter de Caluwe intendant van De Munt

‘Ik betwijfel of we de wereld veranderen maar het blijft wel onze ambitie’ © SASKIA VANDERSTICHELE

p 14 - 15

2 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 april 2017

EDITO Slapend rijk

Steven Van Garsse Chef Weekblad “Brussel is vandaag aan de grote schandalen ontsnapt die Vlaanderen en Wallonië even hebben beheerst. Maar de politieke cultuur is helemaal dezelfde”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw.

Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Ineke Le Compte, Ute Otten: sales@bruzz.be 02-650 10 63 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariens HOOFDREDACTIE Klaus Van Isacker WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Karen De Becker ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn MEDEWERKERS Hilke Andries, Michaël Bellon, Hanne De Valck, An Devroe, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Het zijn barre tijden voor de Brusselse regering (PS, Défi, CDH). Waren er nu verkiezingen, ze haalde niet eens een meerderheid. De PS zit met 17,8 procent op een historisch dieptepunt. Alleen in 1999 deed ze het nog slechter. Als de peilingen zich doorzetten, volstaat zelfs een coalitie van PS en MR niet om een regering te vormen.

Het zijn maar peilingen. Dat klopt. Maar de regering is niet in goede vorm. Ook dat is een waarheid. De eerste maanden waren veelbelovend. Er was schwung en een geloofwaardig project. Vandaag sleept de regering zich voort. En ze heeft nog twee volle jaren voor de boeg.

Waar zal dat eindigen?

De peilingen zijn nog om een andere reden historisch. De PTB, die in Wallonië al langer piekt, krijgt meer en meer weerklank in Brussel. Daar is zelfs geen Raoul Hedebouw voor nodig, want die is er niet in Brussel. Toch zijn de links-radicalen goed op weg om een middelgrote partij te worden in Brussel.

Een dus waar rekening mee gehouden zal moeten worden.

Vreemd genoeg lijkt dit fenomeen de Brusselse PS niet op de kast te jagen.

Eerder integendeel. De partij is vandaag geruisloos bezig haar macht zo diep mogelijk in de politieke structuren te

WAUTER MANNAERT

verankeren. Door nieuwe agentschappen op te richten. Door topambtenaren met PS-kaart in de administratie te droppen en waar dat niet lukt door de administratie aan de zijlijn te laten en alles door het kabinet te laten bestieren.

Desnoods met externe consultants.

Want geld lijkt er vandaag genoeg te zijn in Brussel.

In de wandelgangen klinkt het zo. Het genius hierachter is PS-chef en liégeoise de souche Laurette Onkelinx. Ze doet wat de PS in Luik gewoon is te doen: het politieke veld helemaal innemen. Brussel wordt zo langzaamaan Luik aan de Zenne. En dat vanuit een villa in Lasne.

Toegegeven: Brussel is vandaag aan de grote schandalen ontsnapt die Vlaanderen en Wallonië even hebben beheerst.

Maar de politieke cultuur is helemaal dezelfde. Om meer macht te krijgen, zijn alle truken goed. De andere partijen laten betijen. Omdat ze niet anders kunnen. MR en Ecolo zitten in de oppositie, Défi wil de handen proper houden en de CDH vecht voor haar overleven. En de PTB? Die wordt slapend rijk.

Er is een lichtpunt. Het Brussels Gewest slaagt er nu al enkele jaren op rij in de jeugdwerkloosheid terug te dringen.

Maar dat lijkt eerder ondanks dan dankzij deze regering.

“

We willen geen lijst met verkozenen, die na drie maanden helemaal uit elkaar valt” GERMAIN MUGEMANGANGO, woordvoerder PTB Brussel over de succesvolle peilingen in ‘La Dernière Heure’.

“

Dit is Brussel” POLITIEAGENT VAN BRUSSEL-STAD tegen de slachtoffers van een taxi-overval op ‘Bruzz.be’.

Donderdag 6 april 2017 I BRUZZ 1565 I 3

CULTUUR Gerenoveerde schouwburg krijgt nieuwe stoelen

Oude stoelen van De Munt onder de hamer SINT URSULA. Een unieke Italiaanse barokkapel in zwart Belgisch marmer en wit Carraramarmer, naar een ontwerp van Lucas Fayd’herbe (1617-1697).

Thurn und Taxis-kapellen in Zavelkerk een jaar dicht Het vooronderzoek moet tot een grondige analyse leiden van de toestand van de Sint-Ursulakapel en de Sint-Marcoenkapel. Beide kapellen, die links en rechts het koor flankeren, behoren tot de toeristische topstukken in de laat-gotische Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zavelkerk. De familie von Thurn und Taxis initieerde het internationaal postverkeer in Europa. Een Duitse nazaat staat vandaag bekend als de rijkste dertiger van de wereld en de grootste private grondbezitter van Europa met 28.000 hectare. De machtige ‘DHL-voorlopers’ von Thurn und Taxis lieten in de tweede helft van de zeventiende eeuw de kapellen toevoegen aan de kerk.

De restauratie van de kapellen gebeurt in de nasleep van de grootscheepse kerkrenovatie die in 1999 van start ging, naar aanleiding van ‘Brussel 2000’.

Vorige week is begonnen met het aanbrengen van een beschermfolie op de vloer van de vervuilde Sint-Ursulakapel, een unieke Italiaanse barokkapel in zwart Belgisch marmer en wit Carraramarmer, naar een ontwerp van Lucas Fayd’herbe (1617-1697).

“Het is de bedoeling om in een eerste stadium stalen te nemen van de versierde koepelplafonds met wapenschilden en bladgoud en de binnenkant van de twee daklantaarns in de Sint-Ursulakapel,” bevestigt Judy De Roy, hoofd Atelier steensculptuur van het KIK. “Het vooronderzoek houdt ook in dat we stalen bekijken van de marmeren beelden.” De sculpturen zijn van de hand van Zuid-Nederlandse beeldhouwers. Voor de

De krakende klapstoelen waren al jaren versleten, vooral de doorgezakte veren van het zitgedeelte leidden tot menige klacht van de ticketbetaler. Met de renovatie- en aanpassingswerken in De Munt is het gros van de nog bruikbare stoeltjes naar de tent

verhuisd. In De Munt zullen na de werken alleen nog nieuwe stoelen staan. Het verschil zal amper te merken zijn: dezelfde rode stof, dezelfde vorm en grootte - alleen het gebruikscomfort gaat omhoog. “We zullen alle oude stoelen, die tot juni nog op Thurn&Taxis worden gebruikt van de hand doen,” zegt intendant Peter de Caluwe.

“Daarvoor zal in de loop van september een verkoop per opbod worden gehouden.” De precieze verkoopdatum wordt later gecommuniceerd (www.demunt.be), maar het zal bij de start van het nieuwe seizoen zijn.

Jean-Marie Binst

NETHEID Multifunctioneel recypark gepland in Anderlecht

ERFGOED Restauratie-onderzoek in barokke rouwkapellen

BRUSSEL - De barokke rouwkapellen van de prinsen von Thurn und Taxis in de Zavelkerk zijn gesloten voor restauratie-onderzoek. De Stad Brussel gaf de werkopdracht aan het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK).

BRUSSEL – De vierhonderd roodfluwelen zitjes uit de Muntschouwburg worden in september openbaar geveild. Wie ze vooraf nog wil zien of uitproberen, kan ze tot 4 juni vinden tijdens de voorstellingen in het Muntpaleis - de tent - op Thurn&Taxis.

rouwkapel Sint-Marcoen, patroonheilige van apothekers en lakenhandelaars, wordt alleen het portaal bestudeerd.

Het KIK zal alle analyses oplijsten. Nadien komt een budgetplanning voor het eigenlijke restauratiewerk. Tussendoor moeten openbare aanbestedingen worden uitgeschreven. Monument Brussels, een van de zusterbedrijven van Group Monument uit Ingelmunster, speciaal opgericht in het Brusselse Gewest om er te opereren, is betrokken bij de voorstudie. “De eerste stap is alles opkuisen en de beelden beschermen tegen het vooronderzoek van de hogere gedeeltes. Daarom is de kapel niet toegankelijk voor het publiek,” stelt Alain Van den Eede van Monument Brussels. Tegen Pasen 2018 zou de hele klus geklaard moeten zijn. Dan kan ook het gerestaureerd beeld

“Voor het vooronderzoek bekijken we stalen van de marmeren beelden” Judy De Roy Hoofd Atelier Steensculpuur KIK

Caritas (Jan van Delen) teruggeplaatst worden. Het KIK restaureerde dat nadat de Koning Boudewijnstichting het in 2012 voor 450.000 euro had gekocht van een veiling in Londen. Het beeld was door de Fransen revolutionairen in 1795 geconfisqueerd.

Jean-Marie Binst

Basketten en skaten in containerpark BRUSSEL – Langs het kanaal komen twee nieuwe containerparken.

Eentje bij de Budabrug in Heembeek en een ander naast bedrijvencentrum COOP in Anderlecht. Dat laatste project omvat ook een basketterrein en een skatepark.

Brussel kampt al jaren met een gebrek aan containerparken. De schaarse afvalinfrastructuur geldt als een van de oorzaken van het sluikstortprobleem in de stad.

Het probleem staat sinds enkele jaren op de agenda van het gewestelijke agentschap Net Brussel. Dat versoepelde eerst de openingsuren van twee bestaande containerparken, en nam daarna het beheer van twee gemeentelijke containerparken over. Onlangs bleek dan ook dat steeds meer mensen hun weg vinden naar de zogenoemde Recyparken.

Ondertussen zitten twee nieuwe containerparken in de pijplijn. Het meest opmerkelijke project is dat langs de Demetskaai in Anderlecht. Daar wordt al jaren een afvalpark aangekondigd, maar nu wordt het plan eindelijk concreet. De architectuuropdracht is onlangs toegekend aan de Brusselse bureaus 51n4e en Rotor, een vzw die vooral aan de slag gaat met gerecupereerde bouwmaterialen.

Even verderop ging met Recy K al een recyclagecentrum open, maar het nieuwe containerpark belooft meer te zijn dan een plek die kringloopeconomie stimuleert. Er komt ook plaats voor een basketterrein en een skatepark. Zo zou het project in één klap ook iets doen aan het gebrek aan sportinfrastructuur in de buurt.

“We optimaliseren de openbare ruimte door ze toegankelijk te maken voor iedereen,” zegt Fadila Laanan (PS), staatssecretaris voor Netheid. “Het project krijgt daardoor een sociaal karakter.” Voor minister-president Rudi Vervoort (PS) moet

51n4e

het project ook bijdragen tot de opwaardering van de kanaalzone.

Het geld voor de realisatie van het afvalpark komt grotendeels van de Europese Efro-fondsen. Het project wordt momenteel verder uitgewerkt. Op het einde van dit jaar zou de vergunningsaanvraag worden ingediend. De bouw is gepland in 2019.

Eerder komt er al een nieuw containerpark bij de nieuwe hoofdzetel van Net Brussel in Heembeek. De werkzaamheden daar beginnen nog dit jaar. Het project, een ontwerp van Atelier 229 en evr-architecten, werd opgenomen in de jaarlijkse lijst met voorbeeldgebouwen in Brussel. De twee projecten zullen het aantal gewestelijke containerparken op zes brengen. Ondertussen zoekt het agentschap verder naar vier andere geschikte locaties, onder meer in de buurt van de Vijfhoek.

Net Brussel plant in Heembeek overigens ook nog een nieuw gebouw voor vuilniswagens. Die opdracht is onlangs toegekend aan Tetra Architecten. De drie nieuwbouwprojecten worden allemaal begeleid door Brussels bouwmeester Kristiaan Borret.

“De ambitie is telkens om architecturale kwaliteit te geven aan het programma zelf,” zegt Borret. “Ook dergelijke utilitaire activiteiten moeten verzorgd vormgegeven worden. Daarnaast zoeken we telkens naar een bijzondere meerwaarde voor de omgeving, zodat de projecten zich niet alleen op zichzelf richten, maar ook inspelen op verweving met de buurt.”

Laurent Vermeersch

4 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 april 2017

DE WEEK

IN BEELD De ngo Save the Children bouwde aan het Schumanplein een kinderbegraafplaats na. Daarmee wil ze de aandacht vestigen op kinderen, de grootste slachtoffers van het Syrische conflict, dat al meer dan zes jaar duurt. De actie vond plaats naar aanleiding van een internationale conferentie over Syrië. IL

in het NIEUWS Deel Wiertzstraat autovrij

Het Europees Parlement maakt een gedeelte van de Wiertzstraat autovrij. Dat is één van de maatregelen om de veiligheid van Europarlementariërs te vergroten. Het gaat om het stuk weg tussen de rotonde op de Vautierstraat en de Montoyerstraat. Het Europees Parlement draagt zelf de kosten.

Lloyds of London

Lloyd’s of London, ‘s werelds grootste verzekeringsmarkt, kiest Brussel voor

de oprichting van zijn nieuwe Europese dochtermaatschappij. Lloyd’s bevestigde dat aan minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA). De Belgische hoofdstad haalt het zo van locaties als Luxemburg of Dublin. Tientallen mensen zullen er tewerkgesteld worden. De Brusselse vestiging opent normaal haar deuren op 1 januari 2019.

Uplace

De Raad van State heeft de milieuvergunning van Uplace (opnieuw) geschorst. Het arrest gaat daarmee in tegen het advies van de auditeur van diezelfde Raad van State.

Voorzitter van Uplace Bart Verhaeghe zegt ‘geschokt’ te zijn door de uitspraak. Uplace analyseert nu verder het arrest en probeert in overleg met de Vlaamse regering tot een oplossing te komen.

Nieuw nummer Stromae

Stromae lanceerde geheel onverwacht het volledig instrumentale nummer ‘Repetto X Mosaert’. Het is wellicht niet toevallig dat het lied op dezelfde dag werd vrijgegeven als de schoenenlijn van zijn modelabel Mosaert in samenwerking met het Franse schoenenmerk Repetto aan het publiek werd voorgesteld. Het is niet duidelijk of het nummer een voorbode is van meer nieuw materiaal.

Minder geld voor deradicalisering

De federale regering schrapt het budget van 1 miljoen euro voor tien gemeenten die getroffen worden door radicalisering. Molenbeek verliest zo 150.000 euro. Twee van de vier leden van

de deradicaliseringscel dreigen er hun baan te verliezen.

meente die een gendermanager aanstelt.

Flageygebouw naar Moortgat

Gendermanager gezocht

Schaarbeek is op zoek naar een gendermanager, die gelijkheid tussen mannen en vrouwen in alle beleidsdomeinen in de gaten moet houden. Hij of zij zal ook verantwoordelijk zijn voor het diversiteitsbeleid van de gemeente. Schaarbeek is naar eigen zeggen de eerste Brusselse ge-

Michel Moortgat, CEO van de gelijknamige brouwerij, wordt de voornaamste aandeelhouder van het Flageygebouw.

Moortgats aandeel in het gebouw neemt toe tot 68 procent. De CEO wou het volledige gebouw in handen krijgen, maar de verschillende overheden hebben hun aandeel kunnen vergroten naar meer dan 20 procent. Het Flageygebouw blijft een samenwerking tussen privé en overheid.

Samengesteld door Isa Lemaitre

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© BELGA

Donderdag 6 april 2017 I BRUZZ 1565 I 5

SAMENLEVING Verbod op dierproeven niet voor morgen

Onverdoofd slachten op tafel Brusselse regering BRUSSEL - Nog voor het zomerreces presenteert staatssecretaris voor Dierenwelzijn Bianca Debaets (CD&V) de regering een nota over het verbod op onverdoofd slachten. De geesten rijpen volgens Debaets bij alle partijen.

Nu Vlaams minister voor Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) aangekondigd heeft dat Vlaanderen onverdoofd slachten verbiedt vanaf 2019, toont ook Debaets zich voorstander van het verbod. Het bleef opvallend stil bij de andere regeringspartijen. Een vraag naar het standpunt van de PS, de grootste regeringspartij, bleef onbeantwoord. Stilte voor de storm? Debaets denkt van niet, zo vertelde ze Bruzz in de marge van de persconferentie over de heropstart van het proefdierenlab van de VUB. Meer nog, ze brengt het op de regering en denkt een goede kans op slagen te hebben. “Ook het Waals Gewest zal een verbod invoeren,” benadrukt ze. “In november vorig jaar heeft de Brusselse regering beslist om geen vloer voor ritueel slachten meer in te richten en thuisslachtingen te verbieden. Dat is een teken aan de wand, de geesten rijpen bij alle partijen, Vlaamse en Franstalige.”

Debaets is ook niet bang dat Vlaamse en Waalse moslims en joden massaal naar

Brussel zullen komen, mochten de andere twee gewesten Brussel voor zijn met het verbod: “Er is maar één slachthuis in Brussel en bovendien kan de Brusselse regering dat met een reglement verhinderen.”

Dierproeven In november vorig jaar stuurde de dierenrechtenorganisatie GAIA schokkende beelden de wereld in van muizen die levend bevroren werden in het animalarium van de VUB op de campus Jette.

De verontwaardiging was groot, bij de politiek, maar ook aan de universiteit. Ondertussen heeft de VUB een bouwvergunning op zak voor een nieuw animalarium en werden de fouten aan het oude gebouw, zoals gebrek aan ventilatie en onvoldoende luchtvochtigheid, aangepakt. Ook is er extern toezicht. Het werk is volgens VUB-rector Caroline Pauwels nog niet af, maar het lab kan opnieuw aan de slag, zij het gefaseerd. Pauwels vond het ingrijpen van het Brussels Gewest

terecht, maar weigert al het personeel van het animalarium over dezelfde kam te scheren of één schuldige aan te wijzen. Het was volgens haar een probleem van governance. Het nieuwe animalarium kost veertien miljoen euro. “We willen de beste zijn,” zegt Pauwels De VUB blijft rond de tafel zitten met de Brusselse regering en met GAIA, al is een verbod op dierproeven niet voor morgen. Pauwels: “De VUB wil bijdragen aan de gezondheid, we zijn voor een wereld zonder dierproeven, maar jammer genoeg zijn ze nu nog nodig.” Debaets beaamt: “In de ideale wereld zijn er geen dierproeven, maar in de ideale wereld is er ook geen Parkinson.”

Debaets heeft het dierenleed aan de VUB aangegrepen om de controles op alle laboratoria in Brussel aan te scherpen. Het Brussels Gewest is slechts recentelijk bevoegd. Debaets kondigt ook onaangekondigde controles aan en wil een risicoanalyse van alle instellingen om dierenleed te beperken. Met haar Waalse en Vlaamse

“In een ideale wereld zijn er geen dierproeven, maar is er ook geen Parkinson” Bianca Debaets Staatssecretaris voor Dierenwelzijn

evenknie zit ze nog deze maand samen om een gedeeld kadaster met alle Belgische laboratoria waar dierproeven plaatsvinden te bespreken.

Bedoeling is om af te spreken dat er niet langer dezelfde proeven met dieren in verschillende laboratoria zouden gebeuren.

Danny Vileyn

De spraakmaker Zevenendertig jaar ver in haar indruk wekkende carrière, beleeft choreografe Anne Teresa De Keersmaeker met haar dansgezelschap Rosas opnieuw hoogdagen.

Afgelopen week presenteerde ze in het Museum of Modern Art (MoMA) in New York haar museumchoreografie Work/Travail/Arbeid, dat eerder ook al lof oogstte bij passages in Wiels, Centre Pompidou in Parijs en Tate Modern in Londen. Daarmee is De Keersmaeker na Brussels beeldend kunstenaar Jan De Cock in 2008 de tweede Belg die bij leven een plek kreeg in MoMA - al had ze er in 2011 zelf al eens de solo Violin Phase uit haar debuut Fase gedanst.

Een aantal zaken zijn interessant aan dit nieuwe rondje internatio-

nale erkenning voor het werk van De Keersmaeker. Ten eerste levert de choreografe hiermee een forse bijdrage aan de intensifiëring van de banden tussen dans en de beeldende kunsten die al een tijd aan de gang is. Pionierswerk ter zake van dubbeltalenten als Tino Seghal, Boris Charmatz en Xavier Le Roy, vond eerder al een voedingsbodem in Brussel, zowel bij de verschillende lichtingen van dansschool Parts, als bij het groter wordende legertje performance-artiesten dat profiteert van de aanwezigheid van een levendige dans- én kunstscene in onze hoofdstad. Door wat oorspronkelijk de zaalchoreografie Vortex Temporum was te bewerken tot Work/Travail/

Anne Teresa De Keersmaeker

Arbeid, zette De Keersmaeker vervolgens letterlijk de stap van de schouwburg naar het museum, en sloot ze de cirkel van de wisselwerking tussen dans en beeldende kunst.

Ten tweede is die stap naar het museum ook een stap naar de mensen die anders misschien niet meteen een ticket voor een dansvoorstelling kopen. En ook wat dat betreft staat het optreden in het MoMA niet alleen. Met name in haar thuisstad Brussel trok De Keersmaeker zelfs ook al een aantal keren de straat op - vroeger met Bal Moderne en België Danst, onlangs met haar Slow Walk tijdens de Dag van de Dans, en met haar rituele herdenking van de aanslagen van 22 maart.

Ten derde klinkt de weerklank in New York ook unisono met andere recente positieve geluiden. Het ontbrak De Keersmaeker in het verleden nooit aan prijzen, bekroningen en eretekens. Maar door het toegeno-

men aantal hernemingen van vroegere succesvoorstellingen (in 2018 herneemt Rosas ook Achterland uit 1990), door de vanwege financiële kwesties bemoeilijkte relatie met De Munt, en door de zuinige ‘voldoende’ die de beoordelingscommissie Rosas gaf tijdens de laatste subsidieronde, kon de indruk ontstaan dat de gecanoniseerde choreografe alleen nog maar ererondjes draaide. Recente triomfen in Avignon, op de Biënnale van Venetië, op het Theaterfestival (2014 & 2016), in de Opera van Parijs met Così fan tutte, en op tournee met de enthousiast onthaalde jazzchoreografie A Love Supreme, volstaan om iedereen van die indruk te ontdoen.

Michaël Bellon

6 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 april 2017

INTERVIEW Marcel Sel wordt hoofdredacteur van de nieuwe Pan

Tussen Degrelle en Hede UKKEL - De kleine fouten zullen met veel humor en begrip gebracht worden, de grote met evenveel humor, maar zonder genade. Marcel Sel (57) wordt het gezicht van de nieuwe versie van Pan. Sel is wereldberoemd in Franstalig België, niet zo langs Vlaamse kant.

“De N-VA kent mij zeer goed,” zegt Sel. Een portret van een journalistieke duizendpoot, een man die provocatie als wapen hanteert.

M

arcel Sel is een reactionair.” “Marcel Sel is een communist.” “Een bourgeois van Knokke-le-Zoute.” “Een ijdeltuit ook die met zijn tweets om aandacht schreeuwt.” De koosnaampjes voor Sel op internet lijken wel eindeloos. Sel zelf kan er nog een hele rij aan toevoegen: “Voor de enen ben ik Léon Degrelle, voor anderen Raoul Hedebouw. En inderdaad, helemaal op mijn eentje kan ik het pacte germano-soviétique sluiten, het pact dat Hitler met Stalin sloot.”

Sel is geboren in de Broekstraat in hartje Brussel. “Mijn vader kwam uit de Oostkantons, mijn moeder heeft Hollandse en Franstalig-Brusselse roots, ze is een echt Zinneke. Mijn vaders moedertaal was Duits, mijn moeder spreekt Frans en Nederlands, de gemeenschappelijke taal was Frans. Ik ben in het Frans opgevoed, maar met mijn grootouders sprak ik Duits of plat Vloms.”

Sel begon zijn professionele carrière als vertegenwoordiger voor België voor een Rotterdams bedrijf dat kettingen produceerde voor dieselmotoren. Het bedrijf wou iemand die beide landstalen sprak. De Oost-Vlaming die Sel moest opleiden, was onbegrijpelijk voor Franstaligen. “Ik was geen goede verkoper, ik diepte argumenten op en dat interesseerde de mensen niet. Mijn gezel trok naar Aarlen en sprak: ‘Bon kettinge, acheter beaucoup.’ De klanten waren zo onder de indruk dat ze kochten. En dat vond ik best grappig.”

Na de kettingindustrie kwam Sel in de reclamewereld terecht. Hij werkte twintig jaar als copywriter, waarvan vier jaar in Antwerpen.

“Ik wil de geschiedenis van het blad nemen zoals we de geschiedenis van ons land nemen” Marcel Sel Hoofdredacteur nieuwe Pan

“Dan heb ik een eerste boek geschreven: Walen buiten, over een Brusselaar die oorspronkelijk boos is op ‘de’ Vlamingen. Hij leidt een Franse vriend rond in Brussel om de communautaire problemen de visu uit te leggen. Nadat hij een Vlaamse vriend heeft ontmoet en na een zatte épopée door Brussel begrijpt hij dat niet ‘de’ Vlamingen zijn ‘vijand’ zijn, maar enkele extremisten. Daarop is dan Les secrets de Bart De Wever gevolgd.

Dat was gedeeltelijk ironisch, je kan zo’n boek niet schrijven zonder humor, zonder satire.

In het laatste hoofdstuk hangt De Wever aan het kruis om de Vlamingen van hun zonden te verlossen.”

Het satirische zat er al in toen Sel scholier was, vertelt hij. Moest hij over racisme schrijven, dan schreef hij een opstel over een marsmannetje dat op aarde landt. Hij kreeg er 20 op 20 voor terwijl een leerling die binnen de lijntjes kleurde maximaal 18 of 19 kreeg.

“Toen ik dat doorhad, heb ik dat systematisch gedaan, satire schrijven loonde... al heb ik later gemerkt dat wat goed op school was, niet goed was om geld te verdienen. Ik heb altijd ernstige dingen en satire geschreven, maar ik ben pas tegen betaling satire beginnen schrijven in 2007 voor André Lamy en voor Votez pour moi voor Bel RTL. Mijn blog wordt aan de Franstalige kant gelezen door mensen die zich interesseren voor politiek. In Vlaanderen lezen sommige Vlaams-nationalisten mij.”

Sel kan de wereld niet helemaal au sérieux nemen, doodeenvoudig omdat die dat niet is.

“Als ik luister naar N-VA’ers, PVDA’ers, socialisten en zelfs ecologisten en ze geven de richting aan waarin we zouden moeten gaan denk ik: ‘Oké.’ Maar als ze jaar na jaar concrete beloftes maken die ze vervolgens - uiteraard - moeten inslikken, haakt de bevolking

af. Is dat zo abnormaal? Het drama is dat ze niet voorbij hun dogma’s raken. Zolang er drie partijen - liberalen, socialisten en christendemocraten - waren, ging het nog. Nu zijn er zeven of acht en is er geen mogelijkheid meer om rond de tafel te zitten. Zelfs deze rechtse regering is met de aanwezigheid van CD&V niet echt rechts, omdat CD&V centrum is. Zo zie je dat niet alle oplossingen bij één partij liggen.” In Frankrijk is het volgens Sel nog duidelijker. “Als Macron president wordt, moet hij daags na zijn aantreden negentig procent van zijn programma in de vuilnisbak kieperen.”

Maar ook de journalisten gaan in de ogen van Sel niet vrijuit. “De journalistiek is vanuit democratisch oogpunt zeer nodig, maar de hypes die zes maanden blijven duren en dan weer helemaal weg zijn, ik kan er niet bij.

Een voorbeeld: op een bepaald ogenblik had je de overtuiging bij Franstalige opiniemakers dat Franstalige kritiek de N-VA stemmen opleverde. Ik heb met ‘nieuwe’ kiezers van de N-VA gesproken en wat ze me zegden, was: ‘De N-VA gaat het anders doen en geen postjes pakken.’ Die kiezers lezen ook de Franstalige pers niet. Ik heb jarenlang het verwijt gekregen dat ik geholpen heb om de N-VA groot te maken, ook van leden van de N-VA. Ik zei: ‘Maar jongens, als jullie menen dat ik met mijn vlijmscherpe kritiek jullie partij help groot te maken, laat me dan toch doen.’”

Armand De Decker & Co Ukkels burgemeester Armand De Decker, Kamervoorzitter Siegfried Bracke, PS-voorzitter Elio Di Rupo, Sel vindt ze allemaal grappig.

“Ik heb goede contacten met veel politici.

Ook met politici die ik zwaar door de mangel heb gehaald, ze begrijpen dat mijn kritiek

Bye bye Belgium Tien jaar geleden begon Sel teksten te schrijven voor TV Belgique voor RTL-TVI ter gelegenheid van de verkiezingen van 2007 met Yves Leterme en de vraag over het voortbestaan van België. Hij wou het vooral juister doen dan de roemruchte tv-uitzending Bye bye Belgium die hij helemaal niet komisch vond. “De uitzending was totaal ongeloofwaardig met de koning die in allerijl het land verlaat en de tram die aan de grens met Tervuren stopt, terwijl het Vlaams parlement zijn zetel in Brussel heeft.

Maar de Franstaligen moesten natuurlijk wel iets doen, er was een probleem. Ik voelde dat er iets mis was met de interpretatie. Ik heb regelmatig Vlaamse bladen gelezen om een bredere kijk te hebben dan de Franstalige pers die zich op Vlaamse editorialisten baseerde.

Ook merkte ik dat CD&V onder Leterme een nationalistische partij geworden was, terwijl dat niet in haar natuur ligt. En, minstens even belangrijk: dat er een echte nationalistische partij, de N-VA, aan het groeien was.”

Een nieuwe Pan De geldschieter achter de nieuwe Pan is de zakenman John-Alexandre Bogaerts, de zoon van Rudy Bogaerts die tien jaar geleden is overleden. Hij was de man van een privéschool voor rijkeluiskinderen.

Met de nieuwe Pan wordt Ubu Pan opgedoekt. Ubu Pan was anti-PS

en antimigranten en kon behoorlijk ranzig uit de hoek komen. “Ik ben er nooit in geslaagd om Ubu Pan van zijn extreemrechts imago te ontdoen,“ zei Bogaerts in L’Echo.

Pan werd in 1945 gesticht door het trio Marcel Antoine, Leo Campion en Jean-Léo. Tot in de jaren 1980 be-

paalt het mythische duo Paul Jamin - Alidor - en Henri Vellut de toon. In 1988 koopt Stéphan Jourdain het blad op en wordt ex-premier Paul Vanden Boeynants associé. AlidorVellut stappen op en stichten een concurrerend blad Père Ubu. Rudy Bogaerts koopt het blad in

1997. Zijn zoon John-Alexandre koopt Pan in 2002. Als hij Père Ubu erft van zijn vader fusioneert hij de twee. Hij wou niet dat de naam Pan verloren ging en, niettegenstaande de sociale media, gelooft Bogaerts in de noodzaak van een satirische pers.

Donderdag 6 april 2017 I BRUZZ 1565 I 7

bouw “Ik heb goede contacten met veel politici. Ook met politici die ik zwaar door de mangel heb gehaald” Marcel Sel Hoofdredacteur nieuwe Pan

niet persoonlijk is. Ik wil ze laten zien hoe ridicuul ze zich soms gedragen. Hun kleine fouten zullen met veel humor en veel begrip worden aangeklaagd, de grote fouten zullen met evenveel humor, maar zonder enig begrip worden aangeklaagd in de nieuwe Pan.” Sel wordt hoofdredacteur van een nagelnieuwe Pan met acht deeltijdse redacteurs, maar het blad heeft wel een geschiedenis van 73 jaar achter de rug. Pan werd gesticht door drie chansonniers, die ook in Parijs enige bekendheid genoten, onder wie vrijdenker en anarchist Leo Campion. Ze waren echter niet thuis in de politiek en dan kwam er de zeer bekende Alidor bij. “Hij schreef goede satirische stukken en tekende ongelooflijk mooie spotprenten. Hij was bekend omdat hij talent had, maar ook omdat hij een oud-collaborateur was die bevriend was met onder anderen Hergé en Léon Degrelle. Hij was veroordeeld voor artistieke collaboratie, hij werkte voor magazines van de collaboratie en had schandalige antisemitische tekeningen gemaakt. Dat heeft Pan natuurlijk zijn reputatie bezorgd van Le Journal des Collabos.

Maar Pan was wel een kritisch voor alles en iedereen.”

“Ook Kroll, nu bij Le Soir, heeft voor Pan gewerkt. Het was een anarchistisch blad, nu eens links, dan rechts, af en toe neigend naar extreemrechts, maar nooit vulgair. Een mens als Alidor kon nergens anders terecht. Mensen zoals hij waren gedoemd om voor satirische bladen te werken. Dat vind ik zo lastig aan deze tijd: tegenwoordig geldt: ‘Wie niet met mij is, is tegen mij.’

“Ik heb er geen probleem mee om een blad over te nemen waar een bekende collaborateur heeft gewerkt, het enige wat me interesseert is het antwoord op de vraag: ‘Heeft hij het blad gebruikt om zijn extreemrechtse ideeën te propageren?’ Daar heb ik geen sporen van teruggevonden. Ik neem een blad over met een slechte reputatie, maar met goede bedoelingen, ik wil de Alidor-tijd niet wissen, ik wil een statement maken, ik wil de geschiedenis van het blad nemen zoals we de geschiedenis van ons land nemen.”

MARCEL SEL MET GRENADINE. Als hij eens geen inspiratie heeft voor zijn column in Telepro neemt Grenadine de pen ter hand. © BART DEWAELE

Sel wil boven het politieke gewoel uitstijgen, zegt hij. “Ben je pro-Hedebouw, dan ben je tegen de PS. Op de sociale netwerken is dat heel duidelijk, daarom wil ik apolitiek blijven.

Wie zijn de leugenaars, wie zijn de profiteurs en wie is niet coherent? Dat interesseert mij.

Ik vind het jammer dat ik tot 14 april moet wachten om over Stéphane Moreau te schrijven, als socialist kan je toch niet zeggen dat die man in de PS kan blijven terwijl hij in een jaar evenveel verdient als Penelope Fillon in vijftien jaar.”

Dit gezegd zijnde, heeft Sel wel een probleem met de groei van de PTB. “Niet omdat het communisten zijn, dat is hun goed recht, maar omdat ze zichzelf presenteren als een alternatief voor de PS, terwijl ze een honderd

procent leninistische partij is.” Een kritiek die hij deelt met Philippe Moureaux. “Moureaux is een personage in alle betekenissen van het woord, iemand met een enorme cultuur, maar hij is slecht geïnterpreteerd geweest. Hij meende dat hij met zijn akkoorden met moskeeën op de goede weg was, hij dacht: ‘Geef een man een baan, een dak boven zijn hoofd en een respecteer zijn godsdienst en niets kan foutlopen.’ Maar Abdeslam had een huis van de gemeente nadat zijn oudste broer het appartement van zijn ouders in brand had gestoken en toch is hij terrorist geworden.”

“Ik vind het geen probleem dat Philippe Moureaux de oplossing in een bepaalde richting heeft gezocht, het probleem is dat hij alleen naar zichzelf luisterde, hij was niet geïnte-

resseerd in de oplossingen van de anderen.

Philippe Moureaux is een slecht voorbeeld van socialisme, een socialisme zonder debat.

Maar de Moureaux-periode is voorbij, het zijn de nieuwe gezichten die we moeten aanpakken, in Brussel, Wallonië én in Vlaanderen. In Brussel is Yvan Mayeur alvast kandidaat: hij belichaamt hetzelfde autocratisch socialisme Danny Vileyn als Philippe Moureaux.”

>

De nagelnieuwe Pan

ligt volgende week vrijdag 14 april in de krantenwinkel en kost twee euro.

8 I BRUZZ 1565 I DONDERDAG 6 APRIL 2017

MILIEU Pesticiden en zware metalen in stuifmeel Brusselse bijen

Is Brusselse honing eten ongezond?

een man op het veld’ SINT-JANS-MOLENBEEK – voetballers die ook supporter zijn van hun club worden schaarser, maar nicolas maeyens (24) is er nog zo een. hij maakte zijn debuut bij FC brussels en keert nu terug naar rWDm. een keuze van het hart, maar ook met titelambities.

BRUSSEL - Opschudding onder de Brusselse imkers vorige week.

Het imkerbedrijf Beeodiversity bracht de eerste ‘testresultaten’ van een bijenstudie uit. In het stuifmeel dat Brusselse bijen verzamelden, vonden ze pesticiden en zware metalen terug. Dat leidde tot ongerustheid bij al wie graag lokale honing koopt. Dat die zwaar vervuild zou zijn, k vind dat je als jonge gast vooris onwaarschijnlijk, maar getest wordt hij niet.

B

eeodiversity onderzocht met de steun van bedrijven als Elia, Tractebel, Sodexo en Cofi nimmo 22 van zijn bijenkorven als graadmeter voor de vervuiling in Brussel – en zoekt nog sponsors voor een grootschaliger vervolg.

De initiatiefnemers ontdekten zes zware metalen in het stuifmeel.

Vooral autoverkeer draagt bij aan die vervuiling in de stad. Drie van de zware metalen – lood, arseen en chroom – werden soms in concentraties teruggevonden die tot dertig keer hoger lagen dan in natuur- of landbouwgebied. Er werd ook een tiental pesticiden teruggevonden, in lagere hoeveelheden dan in landbouwzones weliswaar.

“De resultaten uit het stuifmeel zijn

ADVERTENTIE

THEATER / FILM

BERLIN

I

ging met ups en downs. “Ik herinner al moet spelen, niet op de bank me mijn eerste wedstrijd nog goed: zitten. Daarom heb ik Anderthuis tegen Doornik. We wonnen zit veel vanbinnen in in de eerste plaats een indicator voor Beeodiversity een commercieel be-1-0“Nectar lecht op mijn veertiende verlamet dankzij eenmeer goal van Lude bloem dan stuifmeel, dat klevede milieubelasting, maar betekenen drijf is. tula. Een fantastische herinnering. ten,” vertelt Maeyens. “Ik kwam rig is en meer in contact komt met niet dat ook de honing meer dan Je debuut maken in het bij FC Brussels terecht, speelde de lucht.

Wij wisten bij Edmond de Srabe al Nectar de toegelaten hoeveelheden zware Het ging dan wel enkel om stuifmeel, lang dat we stuifmeel Brussel niet metalen of pesticiden zal bevatten. er op mijn zestiende al bij de reMachtensstadion is toch in wel wat.” moesten oogsten. Maar als je geen de link met honing was vlug gelegd.

Honing scheiden de bijen achteraf serven en maakte als zeventien“Ik was maar gedurende sommige “In het bericht van persbureau Belga Brusselse honing meer mag eten, uit,” zegt Philippe Houdart, woordjarige mijn debuut in tweede klasse. periodes eenjetitularis.

Bij het begin moet ook niet meer ademen in over de studie stond foutief dat het voerder van het Federaal Voedselaover nectar ging,” zegt hobby-imker gentschap (FAVV).Mijn Wetenschappers keuze was dus de juiste.” van mijnBrussel.” derde seizoen kreeg ik van Dietermet Telemans, lid is van de “Het kwaad is inmiddelsspeelgegeschied. bekritiseren verderHet de representatiis in een ploeg onderdie anMichel De Wolf minder Brusselse imkervereniging Srabe.

Alle Brusselse imkers hebben beviteit van de studie, en het feit dat deren Le Postollec, Lutula en Veselegenheid en ben ik over mijn toelinovic dat de jonge Maeyens zijn komst beginnen na te denken. Ik eerste stappen bij de grote jongens ADVERTENTIEbesliste opnieuw te studeren en in een lagere divisie te spelen, bij Wozette. Twee seizoenen lang maakte hij deel uit van de eerste ploeg. Dat luwe-Zaventem. Dat ik in de vesti-

BE

ZVIZDAL [CHERNOBYL – SO FAR SO CLOSE] FR 7.04 & SA 8.04 20:30 TICKETS €11/14 UKR > NL / FR SUBTITLES

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN (SVK) V E R H U U R U W G O E D ZO R G E LO O S Het SVK garandeert : = een stipte huurbetaling = een degelijk verhuurbeheer = het ouderhoud van uw woning

A heart wrenchingly beautiful story about an old couple in the Chernobyl isolation zone.

“Zvizdal is een schrijnend, loepzuiver filmportret van twee oude mensen en de dingen die voorbijgaan” — De Standaard “Des aïeuls qu’on ne peut s’empecher d’aimer, tant leur determination est grande à mener un combat perdu d’avance” — Les Inrocks

= hulp bij renovatie = fiscale voordelen

www.fedsvk.be - 02 412 72 44

ADVERTENTIE

DONDERDAG 6 APRIL 2017 I BRUZZ 1565 I 9

Deze imkers aan de Kruidtuin zijn trots op hun honing, maar hun klanten zijn bezorgd.

“Alle Brusselse imkers hebben bezorgde reacties gekregen van klanten, ik ook,” zegt imker Dieter Telemans.

© ID DIETER TELEMANS

zorgde reacties gekregen van klanten, ik ook,” zegt Telemans, die drie bijenkasten heeft in Laken, en verantwoordelijk is voor een gemeenschappelijke bijentuin in het Laarbeekbos in Jette.

“Een bedrijf waaraan ik lever, vroeg of ik mijn honing al had laten analyseren.”

Al wie honing op de markt brengt, ongeacht de omvang van de productie, moet zich verplicht registreren bij het Federaal Voedselagentschap (FAVV).

Ernest The Park.

Exclusieve appartementen tussen de Europese wijk en de Brusselse Louizalaan.

AG ZONDRIL 9 AP

AG D R U DE OPEN n 14u tot 17u T 33 STRAA T R E B AL E PRINS 1050 ELSEN va

Sara De Sloover

ADVERTENTIE

Niet contractueel beeld

TROTS EN BEZORGD.

Investeer in een exclusief project in de Europese wijk, inclusief privépark.

Maar in het hele Brusselse Gewest is slechts één imkerbedrijf geregistreerd, meldt het FAVV, terwijl de administratie Leefmilieu Brussel het aantal bijenkorven in Brussel toch op minstens vijfhonderd schat. De honing van al die niet-geregistreerde imkers wordt niet gecontroleerd.

In 2004 lieten imkers van de Srabe hun honing een keer gezamenlijk testen, bij de ULB. Het onderzoek spitste zich toen toe op het zware metaal lood, dat terug te vinden was in honing en bijen, zegt Nicolas Vereecken, bijenspecialist en professor in de agro-ecologie aan de ULB. “De honing bevatte lood, zo bleek, maar de maximale teruggevonden concentratie lag nog altijd tien keer lager dan de Europese norm.”

“De plant zelf filtert de zware metalen immers al,” klinkt het bij Apis Bruoc Sella, een Brusselse vereniging die sensibiliseert rond stadsnatuur. “In de nectar zitten dus al veel minder zware metalen. De bijen fi ltreren zelf nog eens extra de nectar, en ook in de bijenwas blijft een deel van de vervuiling achter. Er zit meer lood in melk van op het platteland dan in honing uit de stad. Bovendien zitten in plattelandshoning meer sporen van pesticiden.”

Na de recente heisa wil imkervereniging Srabe haar ongeruste klanten geruststellen. Ze organiseert een nieuw onderzoek van honing uit elke Brusselse gemeente – de resultaten zullen volgend jaar binnen zijn.

circusfeest

Zondag 9 april 2017 Gratis circusfeest voor alle leeftijden van 14u tot 17u30 Westrand - Cc Dilbeek www.westrand.be - www.jind.be Een organisatie van Westrand, Jeugddienst en Jeugdraad Dilbeek

• prestigieus project op voormalige Solvay site • op maat van kapitaalkrachtige expats • eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats • moderne architectuur, hoogwaardige afwerking • tussen de Europese wijk en de Louizalaan • meer info op www.ernest-the-park.be of 02/201 00 01

10 I BRUZZ 1565 I DONDERDAG 6 APRIL 2017

STEL ZELF JE VRAAG EN STEM OP BRUZZ.BE

KORNEEL UIT BRUSSEL:

Hoe gaat het met de verborgen Koninklijke Loge in het Centraal Station?

V

erschillende belangrijke treinstations hadden ooit een aparte wachtzaal voor de koning. In het station BrusselCentraal is de zogenoemde Koninklijke Loge in haar oorspronkelijke staat bewaard, maar ze wordt slechts sporadisch gebruikt voor socioculturele activiteiten.

De Koninklijke Loge is een luxueus salon met marmeren vloeren en zetelbekleding van lederhuis Delvaux. De koning beschikte er ook over een eigen toiletruimte met vergulde kranen.

De ruimte was eigendom van het hof, maar is jaren geleden overgedragen aan de NMBS. De lift is er defect en de kunstwerken zijn er van de muren gehaald, maar verder verkeert alles in goede staat. De zetels zijn niet zo lang geleden nog hersteld, en de ruimte wordt ook regelmatig schoongemaakt door de poetsploegen van het station.

Desondanks wordt de Koninklijke Loge slechts sporadisch gebruikt. Het salon was al eens te bezoeken tijdens de Open Monumentendagen, en soms zijn er lezingen of kleine theatervoorstellingen. Ook deelnemers aan rondleidingen in het station krijgen de royale ruimte te zien.

Doorgaans blijft het weelderige decor echter onzichtbaar voor reizigers of passanten, verborgen achter donkere rolluiken met daarboven het Belgische wapenschild en de leuze Eendracht Maakt Macht. De toegang op straatniveau ligt recht tegenover de Ravensteingalerij. “Daar kon de koning worden afgezet, of hij kon van zijn paleis naar het station wandelen via de galerij,” vertelt gids en voormalig stationschef

“Boudewijn heeft hier maar één keer de trein genomen” Marc De Grove Voormalig stationschef

LUXE. De Koninklijke Loge is een luxueus salon met marmeren vloeren en zetelbekleding van lederhuis Delvaux. van Brussel-Centraal Marc De Grove. Als het uur van vertrek nabij was, kon de koning via een deur op het tussenniveau in het station snel naar het juiste perron.

Overigens heeft de loge ook in het verleden weinig gediend. “Voor zover we weten, heeft Boudewijn hier maar één keer een trein genomen,” zegt De Grove. “Dat was bij de inhuldiging van het station en de Noord-Zuidverbinding in 1952. De jaren

daarna heeft hij hier wel enkele staatshoofden ontvangen.”

Andere stations hadden vroeger ook een koninklijke wachtkamer. In het Noordstation is die verdwenen, in het Zuidstation wordt ze gebruikt voor personeelsvergaderingen en pensioenfeesten. De tijd dat gekroonde hoofden zich per trein verplaatsten, ligt dan ook al enige tijd achter ons.

Laurent Vermeersch

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

DUBBELGESPREK

Ik heb net het dubbelgesprek met Kristien Hemmerechts en Mohamed El Bachiri in Bruzz 1563 gelezen. Ik vind vooral een aantal uitspraken van Hemmerechts lachwekkend. Bijvoorbeeld: “Zogeheten westerlingen zijn minder tolerant dan we graag geloven. Toen ik in 1988 een echtscheiding aanging, werd ik als dertiger uit kringen geweerd. Het was not done.” Pardon?

Dit is hoogst ongeloofwaardig: een auteursmilieu dat in 1988 nog conservatief zou zijn? Dit is absoluut onwaar, dat was het zelfs in het iconische 1968 niet meer. Ik vermoed dat Hemmerechts bewust liegt om haar politiek correcte ‘punt’ te maken. Dan: “We reizen naar dezelfde steden. Wie anders doet, maakt het zich moeilijk in deze maatschappij.

Mocht ik in Molenbeek wonen, zou ik me mogelijk ook anders kleden.

Zich conformeren hoort erbij, om erbij te horen.” Hemmerechts kan zichzelf niet zijn in groep? Vreemd toch voor zo’n vrijgevochten, progressieve dame. Of: “We reizen naar dezelfde steden.” Què? Op wàt steunt zij zich om dit te verkopen? Welke studies gebruikte zij?

Compleet lachwekkende, tenenkrullende oikofobie, net zoals “Wij denken inderdaad dat we open zijn, hoewel iedereen zich schikt naar de groep waar hij of zij deel van wil uitmaken. Mijn vrienden dragen dezelfde kleren en ontvangen elkaar op dezelfde manier. Onze kinderen doen hetzelfde.” Alstublieft, mevrouw, praat toch strikt voor uzelf, u bent volledig gebuisd in sociologie en uw oogkleppen slaan naar binnen toe. Maar ook El Bachiri

rijdt zich vast in totaal achterhaalde clichépraatjes zoals: “Terwijl deze situatie amper enkele decennia geleden ook westers was.” (met het sjaaltje of hoedje naar de kerk, red.).

Maar hoe kan je nu toch een hoedje vergelijken met een hele boerka? Zo jammer. Een gemiste kans.

in 1824 ontworpen door architect Jean-Baptiste Vifquain.

De enige inbreng van Joseph Poelaert was het tekenen van het hek rond het standbeeld van Andreas Vesalius.

Michiel Plaizier, Laken

Bruno Floré, Wetteren

HARD WERKEN POELAERT

Aanvankelijk was het mij niet duidelijk wat architect Joseph Poelaert te maken had met het Barricadenplein. Hierbij een kleine toelichting.

Toen Joseph Poelaert geboren werd op 25 maart 1817 als Nederlands staatsburger, tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, heette het tegenwoordige Barricadenplein het Oranjeplein. Het plein werd

Moeten we met de uitspraak: “Ja, ik verdien goed mijn geld, maar ik

werk daar hard voor“ (Bruzz 1562), begrijpen dat wie niet veel verdient, ook niet hard werkt ?

Nicole Van Tuijcom, Schaarbeek

RECHTZETTING

In het artikel ‘Suriname verleidt VGC-Raad’ van vorige week was de naam van de fractievoorzitter van Groen! fout. Waarvoor excuus.

Haar naam is Annemie Maes.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bruzz.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

Dit is een collector’s item.

2017 april 18 12 2017 6 tot april vanvan 6 tot

++

UIT IN BRUSSEL | VOS SORTIES À BRUXELLES | OUT AND ABOUT IN BRUSSELS |

|

EL IN BRUSS UITUIT IN BRUSS ELLLES À BRUXE LLES SORTIR SORTIR À BRUXE ABOUT ANDAND OUTOUT ABOUT ELS IN BRUSS IN BRUSS ELS 7

20 | 4 | 2017 # 1 5 6 5

NL FR EN NL FR EN

TIMBER TIMBRE BALKAN TRAFIK TIMBER TIMBRE FLEDDYPALOOZA BALKAN TRAFIK DAVID STROSBERG FLEDDYPALOOZA MEURIS DAVID STROSBERG MICHAEL CHAPMAN MEURIS MICHAEL CHAPMAN |

KeepKeep the faith the faith |

WIM VANDEKEYBUS WIM VANDEKEYBUS |

WEEKBLAD | EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW | FLAGEYPLEIN 18 PLACE FLAGEY,

1050 ELSENE/IXELLES | AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P702124

WEEKBLAD, , N° 15651565 WEEKBLAD N° VAN VZW, EEN UITGAVE VAN EEN UITGAVE MEDIA MEDIA VZW, VLAAMS-BRUSSELSE RUSSELSE 1050 ELSENE, VLAAMS-B18, 1050 ELSENE, FLAGEYPLEIN IN 18, X FLAGEYPLE BRUSSEL BRUSSEL X AFGIFTEKANTOOR AFGIFTEKANTOOR P303153 P303153

1565_01_cover.indd 1

03-04-17 13:08

HHOoeeGgezezOonnddisis bijij?? ddeebbrruusssselelssee b

pp8 5- 9

Jawel, dit is de allerlaatste BRUZZ in deze vorm.

MANNAERT MANNAERT © WAUTER © WAUTER

xxx

in haar krant in handen heeft de laatste en in meer dan Beste lezer, u ien jaar lang Bijna negent stadskrant u huidige vorm. rs bracht deze in haar derd numme krant in handen ieuws. We houden duizendvijfhon heeft de laatste dan en gemeenschapsn u en ininmeer een nieuw Beste lezer, se actualiteit verder wekelijk gaanlang negentien Wejaar ant u avorm. Bijna Integendeel. bracht deze Bruzz uitmag hetstadskr rs niet mee op. met erhuidige numme samen houden We reken magazine, vijfhonderd ieuws. maar duizend schapsn geheim eengemaakt eit en gemeen dik, even nieuwn, inseeen se actualituitzien is nog gaan verder verhale wekelijk Hoe dàt er zal zine. deel. We portie Brussel uitmagaIntegen op een flinke met het Bruzz maar uit het rijke aprilop. er niet19mee vanaf ne, exquise selectie maar een reken magazi eensamen en aakt ges dik, eengem ws, reporta gegoten in nog even geheim intervie uitzien zaldeze stadis en dat alles Brusselse verhalen, dàt ervan zine. Hoe aanbod flinke portie cultuur een op rijke april maar frisse vorm. exquise selectie uit het vanaf 19nieuwe een ad Bruzz. volledig ges en in een weekbl reportachef ws,Garsse, gegoten alles intervie dat Van en Steven van deze stad cultuuraanbod frisse vorm. nieuwe volledig Bruzz. chef weekblad Steven Van Garsse,

vOl Gen de wee

K Geen Kra nt

Pan dedenieu nieuwewe Pan

zondeder r HuHumo mor rzon gegenanadede p 6p -67- 7

uwe Caluwe Pete Peter rdedeCal Munt t vandedeMun ndantntvan inte intenda

dede ‘Ik“Ikbebetwtwijfeijfel ofl ofwewe ren veranandederen we werelrelddver ll we we ft ft ma maararhehet tblijblij ambitbitie’ie.” ononzezeam p 14 p 14- 15- 15

CHELE VANDERSTICHELE SASKIAVANDERSTI ©©SASKIA

Op woensdag 19 april lanceren we een gloednieuw stadsmagazine.

BRUZZ bestaat namelijk één jaar. En dat willen we gepast vieren. Voortaan vind je alle Brusselse actua, de scherpe meningen, de sterke interviews en de verhelderende reportages in één echt stadsmagazine. Alles wat je van ons gewoon bent, nog overzichtelijker gebracht, nog handiger verpakt. Met nóg meer Brussel. Dankzij de nieuwe BRUZZ zal je de stad pas echt voluit beleven.

Op 12 april gaat BRUZZ krant er een weekje tussenuit.

Afspraak met het nieuwe stadsmagazine op 19 april.

Geef je graag vandaag al een reactie?

Jouw mening is welkom op www.bruzz.be/feedback

ADVERTENTIE

FESTIvAL ontdek het jonge Brusselse talent

19—22 april 2017 Brass'Art Gemeenteplaats 28 Place Communale — Molenbeek Programma en meer:

À Fonds festival event

afonds.BRuSSELS

MIJN GEDACHT

Donderdag 6 april 2017 I BRUZZ 1565 I 13

DANSAERTSTRAAT. De Zweedse modeketen Cos vroeg al twee keer een bouwvergunning aan voor een vestiging in deze twee panden in de Dansaertbuurt.

© NAP

‘Cos kan nieuwe klanten naar Dansaertstraat lokken’

D

e Zweedse modeketen Cos ambieert nog altijd een vestiging in de Dansaertbuurt. Vorige week raakte bekend dat de promotor voor de derde keer een bouwvergunning heeft aangevraagd. De voorbije twee keer lanceerden handelaars uit de buurt een radicale ‘No Cos’campagne, maar niet iedere winkelier ziet de Zweden liever gaan dan komen.

“Cos is lang niet de eerste keten in de straat, en zou bovendien ook nieuwe klanten kunnen lokken.”

Stijgende huurprijzen en een radicaal ander karakter voor de Dansaertbuurt: het zijn de doembeelden die tegenstanders schetsen om zich te verzetten tegen de komst van de Zweedse keten, het luxueuzere zusje van H&M. “Ik geloof niet dat Cos de ondergang van de buurt zal betekenen,” zegt Tine Prophete, die al elf jaar als verkoopster voor de onafhankelijke ondergoedboetiek Underwear werkt.

“Ik vind het een vermoeiende discussie. De mogelijke komst van Cos wordt gedramatiseerd alsof de wereld zou vergaan. Terwijl 2016 ons beste jaar ooit was qua verkoopscijfers, ondanks de voetgangerszone en de aanslagen.”

“De winkeliers die de komst van een grote keten vrezen, zouden misschien eens naar hun eigen zaak moeten kijken. Beter inspelen op wat de klanten vragen, op de nieuwste trends, en een goede klantenservice bieden. Dat is wat wij doen in elk geval.”

“Ook het argument dat Cos de eerste keten zou zijn die in de straat opduikt, houdt geen steek. In dit deel van de straat zijn wij nog de enige onafhankelijke winkel, samen met de optiek en de Passa Porta.”

“Hier recht tegenover zit al Karl Mark John en American Vintage bijvoorbeeld.

Die modeketens vind je ook in elke stad, en die zijn een pak duurder dan Cos. Terwijl de kwaliteit niet beter is,

de kleding wordt ook in China gemaakt. Ze zijn evenmin creatiever.”

TINE PROPHETE Verkoopster Underwear

“Ik geloof niet dat Cos de ondergang van de buurt zal betekenen”

Realistische kijk “Er zijn handelaars in de straat die radicaal tegen Cos blijven, maar er zijn er ook veel die de zaken realistisch bekijken en inmiddels bijgedraaid zijn.

Het is een internationale trend dat mensen ergens een tof buurtje starten, dat geleidelijk meer creatievelingen aantrekt. Daar komen kleinere ketens op af, en uiteindelijk volgen dan ook de grote ketens.”

“Cos heeft democratische prijzen, en een eigen stijl. Klanten kunnen in een exclusievere boetiek in de straat een dure blouse vinden, en dan bij Cos een bijpassende broek kopen. Heel veel mensen hebben het budget niet om van top tot teen in designerkleding te lopen.”

“Ik ken heel wat vrienden en klanten die speciaal voor Cos naar de Louizalaan trekken. Als er een filiaal zou openen in de Dansaertstraat, zou dat mensen kunnen aantrekken die nu alleen in de Nieuwstraat shoppen. Via hun bezoek aan Cos zouden ze ook andere leuke en originele winkels in de straat kunnen ontdekken. Ze denken dan waarschijnlijk: ‘Bon, dit is wel wat duurder dan we gewend zijn. Maar we kunnen voor dat mooie item sparen.’

En dan is het zaak voor ons om goed uit te leggen waarom onze producten duurder zijn.”

“We waren tevoren tegen de komst van Cos omdat de bouwpromotor twee van onze collega’s uit hun panden heeft gezet, ontwerpster Johanne Riss en restaurant Au Fond. Ze willen de bestemmingen van die panden veranderen. Wij vinden het juist tof dat deze straat gemengd is, dat er niet alleen winkels, maar ook restaurants en woningen zijn. Dat aspect moet behouden Sara De Sloover blijven.”

14 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 april 2017

VADROUILLE Cultuur Peter de Caluwe naar een derde termijn in De Munt met een samenlevingsmodel

‘Iedere dag heb ik een wauw-gevoel’ Munt-intendant Peter de Caluwe heeft in twee seizoenen een klassiek operagebouwpubliek verloren. Dat neemt niet weg dat de verjonging zichtbaar is en dat de terugkeer naar een gerenoveerde Muntschouwburg in september oude abonnees kan opvissen. Personeel en bestuurraad gaven hem al het vertrouwen voor een derde ambtstermijn 2019-2025. Maar wat houdt dat in?

N

a het tentenkamp met vliegtuigoverlast in Thurn&Taxis snakt de operalief hebber naar de oude locatie. Nog even. Ondertussen heeft Peter de Caluwe enkele Europese kansen zien passeren, maar hij heeft zich verankerd aan een langer engagement. Er werd met serene sluiers en met vals klinkende bellen over geschreven, maar de man wil en kan (als de federale minister tekent, red.) zijn koers voortzetten, volgens hem “omdat internationale kandidaten voor Munt-intendant, in het moeras van het federale kluwen zouden verdrinken”.

Hoe gaat het met uw liefde voor dit operahuis?

PETER DE CALUWE: Iedere dag heb ik een wauw-gevoel, omdat ik deel uitmaak van een groter geheel en een geschiedenis kan helpen sturen. Mijn werk in de Munt is nog niet af.

De output is nog altijd even sterk als tien jaar terug. De instelling is van 493 naar ongeveer 400 medewerkers gereduceerd. De budgetten zijn 33 miljoen euro gebleven. Het proces van interne reorganisatie moet ik verder afwerken. We zijn artistiek geenszins uitverteld.

De Munt blijft innovatief en exemplarisch voor andere huizen. Zij zijn het die steeds opnieuw de artiesten uitnodigen die bij ons debuteerden.

Buitenlandse operahuizen hebben naar uw beschikbaarheid gepolst mocht uw ambtstermijn bij De Munt in 2019 eindigen.

DE CALUWE: Dat de Weense pers over me schreef en me benaderde, betekent wellicht dat ze mij in staat achtten. Meer nog, dat ik hun wenskandidaat was, maar net zoals in een relatie kan je droompartner ook neen zeggen tegen je aanbod. Mijn neen kwam er, omdat ik vind dat in Brussel de route in 2019 nog niet volledig is afgelegd. Tegenover iedereen die me benaderd heeft – en daar was ik zeer vereerd over - zoals Covent Garden (Londen) of Wiener

Staatsoper, was ik duidelijk: ‘Ik kom niet praten.’ Voor Londen is mijn excuus dat de artistiek directeur daar de derde in rang is, terwijl een intendant toch de eindverantwoordelijkheid en supervisie moet krijgen over zowel de artistieke programmatie als het zakelijke, om een consequent beleid te kunnen voeren.

In Wenen lijkt me de behoudsgezinde traditie een hinderpaal, die valt niet om te turnen. Ik zou daar al na twee jaar gefrustreerd zijn. Iemand die van elke creatie een statement wil maken, kan moeilijk leven met museumkunst als in de Wiener Staatsoper, waar elke week

“Mijn werk in de Munt is nog niet af. De output is nog altijd even sterk als tien jaar terug” Peter de Caluwe Intendant De Munt

producties van de jaren 1960 en 1970 letterlijk op de scène worden gegooid zonder repetities.

U vergeet Amsterdam? Kon uw jeugdliefde u niet meer bekoren?

DE CALUWE: Voor de Nationale Opera in Amsterdam mocht ik zestien jaar in alle vrijheid werken bij Pierre Audi. Ik zou niet weten wat ik daar nog zou kunnen doen. Het is een fantastisch bedrijf, met een ongelooflijke logistiek en onwaarschijnlijke ateliers, maar er is geen enkel sociaal engagement bij de Nederlandse opera. Er is geen enkele integratie in het stadsweefsel, iets wat in Brussel wel er-

varen wordt. Voor Salzburger Festspiele heb ik ooit wel gesolliciteerd, omdat het een belangrijk wereldfestival is, waar je politiek een statement kan maken. Het is niet gelukt, al voelde ik me ook wel een lokaas van hen.

De Raad van Bestuur herbevestigt het vertrouwen in u voor nog eens zes jaar na 2019.

DE CALUWE: Het is behalve de missie-invulling vast ook voor mijn kennis van het federale kluwen (Regie der Gebouwen en andere, red.) dat men mij aan boord wil houden. Het zou voor andere internationale kandidaten ongetwijfeld een moeras kunnen worden. En ik ben iemand die wil upgraden naar wat vandaag nodig is.

Waar ligt de winst voor De Munt?

DE CALUWE: De Munt is geen bedrijf dat op winst gericht is, wel een bedrijf waar een filosofie achter zit. Als je ziet hoe vernieuwend we geweest zijn met opera, denk ik dat we schitterend bezig zijn. Alle onze issues worden in de operawereld hernomen. Alle regisseurs, dirigenten en zangers die hier passeerden en debuteerden, worden elders gevraagd. Ik zie niet in waarom we die rol van innovator en onderzoeker niet zouden voortzetten. Die ligt trouwens volledig in de lijn van mijn voorgangers .

Waar gaat het echt om voor De Munt?

DE CALUWE: Het is niet mijn sterkte om vanuit een defensieve houding te spreken. Ik wil vanuit een overtuiging spreken, en die heb ik ook verwoord in mijn beleidsintentie (zie ook programmabrochure, ‘Welkom terug in De Munt’, red.). Op het fronton van ons gebouw merkte ik toevallig de slagzin én missie van dit huis op: ‘Harmonie van de menselijke passies.’ Daar gaat het eigenlijk nog steeds om, om dat verkennen van een breed spectrum van passies, van het heilzame en verderfelijke tot het exclusieve en genereuze. We spelen een rol om mensen samen te brengen rond een zin-

HARMONIE.

“Dat opera een harmoniemodel voorstaat, staat haaks op het conflictmodel waarin we constant door de samenleving gedreven worden.

Nochtans is het toch duidelijk dat er wel iets werkt zodra alle ingrediënten samenkomen en iets harmonieus opleveren,” zegt Munt-intendant Peter de Caluwe.

vol project. De verankering in de stad hoort daar ook bij. We willen met nieuwe chemieën de oude verhalen in een nieuwe vertelcontext plaatsen, wat een actuele interpretatie oplevert van de geschiedenis. We maken gebruik van de geschiedenis om vooruit te kijken of om te reflecteren wat er vandaag gebeurt.

Hoe wordt gereageerd op de statements die de producties beogen, intern en extern?

DE CALUWE: Interne evaluaties hebben we niet meer, want evaluatie is top-down. We noemen dat nu een ‘positieve samenwerkingsdialoog’.

We overleggen rond wat de een van de ander verwacht en omgekeerd. Hoe gaan we samenwerken, dat is van tel. Die discussie is veel belangrijker en uitnodigender, dan een piramidale evaluatie. We zien dan hoe dingen lopen en hoe ze nog beter kunnen voor iedereen. Het idee om de verantwoordelijkheid te democratiseren op elk echelon, maakt dat we een participerend verhaal scheppen. We hebben daar nog altijd een probleem mee, omdat mensen

Donderdag 6 april 2017 I BRUZZ 1565 I 15

Peter de Caluwe - geboren in 1963 in Dendermonde - studeerde literatuur en theaterwetenschappen aan de universiteiten van Gent, Brussel en Antwerpen - Gerard Mortier haalde hem begin jaren 1980 naar de Brusselse Munt, waar hij in 1986 dramaturg werd - in 1990 stapte hij over naar de Nederlandse Opera in Amsterdam - sinds 2007 intendant van de Brusselse Muntschouwburg

samenleving gedreven worden. Terwijl het toch duidelijk is, dat er wel iets werkt zodra alle ingrediënten samenkomen en iets harmonieus opleveren. Puur wat filosofie betreft, zijn wij heel humanistisch bezig met wat de mens echt nodig heeft. We zetten de mens centraal. De culturele wereld zou niet bestaan zonder de inzet van heel veel individuen met eigen talenten. We zijn niet afhankelijk van IT of internet. We zijn een maatschappij die nog werkt op basis van mensen, en dat maakt een groot verschil met de maatschappij waarin we als burger ‘gestuurd’ leven.

Opera maken kost geld, en het budget slinkt.

DE CALUWE: Een decor zoals Oedipe (2011) of Le Grand Macabre (2009) kunnen we nu niet meer maken met de middelen die we hebben.

De discussie met het bedrijf gaat er vandaag over dat we kwaliteit willen behouden, met minder geld, al mag het er niet goedkoop uitzien. Daarom moeten we anders nadenken.

Het moet niet duur ogen, maar het moet wel goed gemaakt zijn, zoals Madama Butterfly heeft bewezen.

Kunt u uw kampeerervaring op Thurn&Taxis al evalueren?

>

Nieuw seizoen www.demunt.be

© JOHAN JACOBS - DE MUNT

vanuit een Latijnse instelling heel hiërarchisch denken. De meerderheid is enthousiast over dit systeem, een deel staat er kritisch tegenover en een heel klein deel wil daarin niet mee.

Maar de Munt-gemeenschap zorgt ervoor dat het wel draait.

De Munt kan toch een impact hebben op de rol van cultuur in het algemeen.

DE CALUWE: Precies meten welke impact we hebben, wordt heel moeilijk. Als we echt onze vuist laten zien, wordt er wel naar ons geluisterd. Maar zeggen dat mensen de wereld zullen veranderen omdat ze een dansvoorstelling, concert of muziektheaterstuk hebben gezien, daar twijfel ik aan. Al blijft het onze ambitie.

Wil het operahuis de tijdsgeest bijbenen, in de tijd staan of vooruitlopen?

DE CALUWE: Kijk naar de waarden van onze maatschappij. Die zijn gebaseerd op individualisme en op ver doorgedreven neoliberalisme, waarbij uiteindelijk de macht van de aandeel-

houder belangrijker is geworden dan de macht van de politicus die we op een democratische manier verkozen hebben. Het is het complete failliet van ons democratisch model. En we zien overal waartoe het kan leiden. We krijgen machthebbers die we niet meer controleren.

Het is het soort leiders dat absoluut geen waarde meer heeft. Ze vertrekken vanuit een ver

“We spelen een rol om mensen samen te brengen rond een zinvol project” Peter de Caluwe Intendant De Munt

keerde basis, ook omdat ze geen cultuur meer hebben. Onze maatschappij draagt ertoe bij dat we bezig zijn met mensen op te leiden die goed zijn in hun vak, maar niets meer weten over hun afkomst. We lijken alleen nog goed in mensen op te leiden die maar één taal meer spreken en niets meer weten van hoe de wereld in elkaar zit. Die mensen beseffen niet meer, dat er buiten hun kleine denkwereld andere meningen bestaan. Dat je een Rus, Chinees of Amerikaan anders moet benaderen.

En hoe gaat uw operahuis daarin een rol spelen?

DE CALUWE: Door tot mensen te laten doordringen dat er binnen een ‘culturele ervaring’ wordt gesproken over samenhorigheid en niet over polariseren en uit elkaar drijven, of het nu religieus is, of op het vlak van gender of leeftijd.

De Munt is een project waar absoluut alle moderne termen aan vasthangen: van intergenerationeel tot genderneutraal. Het feit dat opera een harmoniemodel voorstaat, staat haaks op het conflictmodel waarin we constant door de

DE CALUWE: Als we op voorhand hadden geweten dat de renovatie twee jaar ging duren, hadden we een andere programmatie gemaakt en het Koninklijk Circus, Kaaitheater, KVS en Bozar meer benut. De moeilijke bereikbaarheid en de geluidsoverlast, zeker in het weekend als de Kanaalzone wordt gebruikt, waren de grootste nadelen in Thurn&Taxis. Al hield het geen volledige uitverkoop tegen in putje winter voor Madama Butterfly. Wat altijd telt is: ‘They got the quality of the performance.’

Positief is dat op Thurn&Taxis het jongere publiek zichtbaarder werd. De tent heeft een zeer democratisch gehalte. Geen verscholen goedkope zitjes op de zesde verdieping hier, zoals met de aparte trappengangen in de Muntschouwburg. Wel raakten we door de tent veel traditionele abonnees kwijt, al zijn de voorspellingen van terugkeer positief. Het argument van mensen die op hoge pumps naar Brafa (de antiquairsbeurs op Thurn&Taxis, red.) komen, maar het moeilijk vinden om 150 meter verder op dezelfde schoenen tot het Muntpaleis te komen, houdt geen steek.

Trouwens er is een pendeldienst, en je kan zelfs dichter parkeren. Voordeel van de tent was dat koor, orkest en technici op elkaars lip leefden, in totale democratie, gemeenschappelijke douches inbegrepen. Het was een heel intense ervaring op het vlak van de teamspirit. Want zodra we terug in De Munt zijn, zit iedereen weer in zijn eigen loges en ruimtes, en zien ze elkaar maar op de scène. Maar de molen blijft wel draaien. Kijk maar wat de jongste productie Foxie! heeft opgeleverd: aan jongerenexpressie en voor de debuterende regisseur Christophe Coppens. Nu heeft hij een agent genomen. Er wordt gesproken over hem in de operawereld: ‘Who is this guy who just did Foxie?’ Wij kunnen carrières opzetten en nieuwe chemieën doen ontstaan, ook al houdt dat risico’s in.

Jean-Marie Binst

16 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 april 2017

ENFANT TERRIBLE Edouard De Bruyne Ondernemer Ik werkte drie maanden in China in de e-commerce en zou die rijke ervaring niet willen missen”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Het is fantastisch dat je in een kwartier via je pc spullen kunt kopen zonder winkels te bezoeken. De helft van wat Belgen via internet aankopen, is voor buitenlandse spelers. Triest toch? Waarom biedt de kmo’er in Brussel amper internetshopping aan? Ik heb het grote geluk dat ik als 23-jarige in de kmo van mijn vader kan stappen. In de ogen van derden is mijn keuze ‘de gemakkelijke optie’, maar ik investeer in de knowhow van dit familiebedrijf in elektronica om mijn eigen ideeën te kunnen ontwikkelen.

Bovendien ligt elektronica me. In 1978 begon mijn vader met faxen, computers, gps’en en meer nieuwe elektronicatrends. Daardoor vind je in onze winkel nog ic-componenten van 1980-1990. Het is een grot van Ali Baba - van videobewaking, party-rookmachines voor visual effects, geluidsinstallaties tot elektriciteitskastbedrading en nieuwste tools met 20.000 producten in stock, 150.000 op de site, waarvan ik de technische fiche moet kennen.

Na mijn studies in Brussel en Madrid, waagde ik in 2016 mijn kans in Shanghai, bij ShopBxB.com (‘s werelds eerste e-commerce portaal, red.). Dat bedrijf plaatst cosmeticaproducten op alle mogelijke sites. In China leerde ik de levenslessen voor e-commerce.

De tweede dag al begonnen de overuren, tot 23 uur. Ook zaterdag kwam er snel bij. Iedere week de targets halen voor eBay-verkoop was zwaar in een zaal vol volk achter pc’s. Na twee weken had ik al een cultuurshock. Voor melk liep ik twintig minuten te zoeken in de supermarkt, omdat er geen koe te zien was op de verpakking. Heimwee ook. Als ik de hoek omliep, was ik verloren, want er was geen enkele Europese referentie mogelijk.

Het te snel groeiende bedrijf tuimelde, de logistiek kon niet volgen. Er waren duizenden terugzendingen van pakjes uit de wereld naar Hongkong en dat leidde tot een tsunami aan werk. Mijn dikke wedde van 1.000 euro werd na zes weken gehalveerd, terwijl mijn kamerhuur duurder was. En toch: achteraf be-

“Brussel is mijn stad, met haar multiculturele plekken” schouwd, zou ik die drie maanden voor niks hebben willen werken, zo rijk was de ervaring.

Ik kwam terug, mijn kot in Elsene had ik niet meer en een vaste vriendin heb ik niet. Met drie maten uit Gent, die het zat zijn om iedere dag naar Brussel te pendelen, beginnen we cohousing in de Van Maerlantstraat. Tof, want Brussel is mijn stad, met haar multiculturele plekken, zeker aan de Sint-Goriksterrasjes.

Binnen enkele weken zijn ‘eindelijk’ de nieuwe website en een strategie om via Facebook en Instagram reacties van (potentiële) klanten te krijgen, klaar. De aankoopkeuzes van de ge-

bruiker kunnen een mogelijke klant beter verleiden, omdat die een meer gepersonaliseerde service krijgt. Nu zijn veel Belgische websites, net zoals onze oude, een statische cataloog van producten die te koop zijn in de winkel.

Dat we het concept fysieke winkel behouden, is niet om een E27-lampje van 60 Watt te komen kopen, al heeft dat wel zijn convenience factor voor de buurtbewoners.

Van een probleem van de klant maken wij ons probleem, en met onze kennis in elektronica lossen wij dat op. Iedereen gooit wasmachines en droogkasten weg of krijgt die niet hersteld.

Bij het gros van de goedkope standaardmodellen is een kleine component ingebouwd die snel kapot gaat, zodat u een andere machine gaat kopen. Eigenlijk gaat het altijd om de drie zelfde componenten. Daar begint onze lokale service. Op internetfora lezen we dan van gelukkige klanten: ‘Bij Elak hebben ze mijn plaatje met chips voor 50 euro gerepareerd en mijn droogkast draait terug.’

Jean-Marie Binst

EDOUARD DE BRUYNE (23) is afkomstig uit Halle, woont in de Duivelshoek (Brussel) en verhuist eerstdaags naar de Schumanwijk. Studeerde aan Solvay (ULB) en maakte in de IE Business School in Madrid een master in Management af, met minor in Sales, Marketing & Digital business. Eerste werkervaring bij ShopBxB in Shanghai. Nu in familiezaak Elak Electronics gestapt, Fabriekstraat 27, Brussel. www.elak.com

DonDerDag 6 aprIl 2017 I BRUZZ 1565 I 17

NICK TRACHET BrUSSel en De WerelD CUlInaIr onTDeKT Bij een dagje aan zee hoort een bezoekje aan de visboer. Behalve een zak garnalen en misschien wat verse vis om thuis op te eten, mag daar ook een droge vis bij.

Ze komen in twee soorten: droge wijting en ‘schul’. Die laatste is een Schotse schol of schartong (Lepidorhombus sp.) en opgelet: een schartong is geen schar en ook geen tongschar! Om één of andere reden verkies ik altijd de wijting. Er zit volgens mij meer vlees aan dan aan zo’n platvis. Ook in Brussel kan je weleens droogvis vinden, aan een van de betere karakollenkraampjes.

Wat doe je met een droogvis? In stukken snijden en opeten bij een schuimende pint. Ik denk dat negenennegentig procent van de droogviseters het daarbij houdt.

Maar eigenlijk is er geen reden waarom we met die vis niet zouden kunnen koken. In het noorden droogt men klipvis (bacalao), dat is bijna hetzelfde, al wordt onze droogvis gedroogd door te hangen in de wind en klipvis door aan het strand plat te liggen in de winterzon. Stokvis is nog een ander verhaal: die vis is ook gedroogd, maar niet gezouten. Dat kan alleen in het Hele Hoge Noorden.

Men eet klipvis van Italië (baccalà) tot Vuurland (bacalao), maar zo goed als nergens eet men de vis zoals bij ons: gewoon droog en zout. Ook al komt hij rauw op het bord, hij wordt eerst grondig ontzouten en gespoeld. Waarom niet met een droge wijting? Ik zou het niet weten en ik heb het dus geprobeerd.

Ik vond inspiratie bij de bacalao. Portugal beweert er meer recepten voor te kennen dan er dagen zijn in het jaar.

Ze beginnen allemaal op dezelfde manier: laat de vis weken in kraantjeswater gedurende vierentwintig uur. Als je ondertussen een keer of twee het water ververst, is dat genoeg. De vis is niet zout meer. Maar het is ook geen verse vis meer. De rijping, de reactie tijdens het drogen in de lucht, zorgt ervoor dat smaak en textuur voor altijd veranderd zijn.

Waarom zou je dat verkiezen boven verse vis? Dat is dezelfde vraag stellen als waarom je rijpe kaas zou verkiezen boven melk.

Goed. Ik kom thuis met een zoute droogheid van 182 gram. Ik hak hem in handige stukken en zet

Brandade flamande

iets beloofde net onder de 60 graden. Dat werkte. Ik heb de vis er zo’n twintig minuten in laten wellen en dan uitgehaald. Ontdoen van vel en graten voor hij steenkoud is, anders plakt alles weer gretig aan elkaar.

En nu. Ooit gehoord van een brandade? Dat is een Provençaalse vispuree van morue salée-séchée, zoals klipvis in het Frans klinkt.

Ooit werd hij gedraaid in een stenen vijzel, met een stevige stamper. Maar die heb ik niet. Ik deed het dus in een pot. Stampen en dan de steekmixer erdoor, de vis moet warm zijn! Ondertussen laten zwellen door er regelmatig warme melk en warme olijfolie bij te gieten tijdens het stampen/ mixen. Nog enkele lookteentjes door persen en het parfum wordt erg rustiek romantisch.

Ik was blij met het resultaat. Dit leek op de beste brandades die ik al proefde. Het woord brandade wordt trouwens vaak misbruikt voor bereidingen van verse vis, die nooit hetzelfde parfum kunnen halen als droogvis. Zo’n namaakbrandade proefde ik ooit in een gereputeerd

“Ook in Brussel kan je weleens droogvis vinden, aan een van de betere karakollenkraampjes” hem in koud kraantjeswater gedurende meer dan een etmaal. Na wat uitdruppen weegt hij nu 380 gram! En dan moet hij koken of beter: wellen, gaar trekken onder het kookpunt. Dat is in de meeste gezinnen nogal giswerk, dus vroeg ik het eens aan een kok in Noorwegen: garen bij 55°C, zei hij mij. Hoe lang is van minder belang.

Hoe krijg ik een pan water op een stabiele 55°C? Ik heb wat geëxperimenteerd. Uiteindelijk kwam ik uit bij een bain-marie op de vlamverdeler op het kleine gaspitje, die mij

restaurant aan de Diesdelle. Gemaakt van verse ‘skrei’. Een collega proefde, keek mij twijfelend aan en zei toen: ‘Vissla?’ Het leek erop, inclusief de mayonaise. Neen, zo mag een brandade niet zijn. Een ander misbruik is te warm en te zuur koken. Daar worden de visvezels taai van, wat ook niet goed is. Mijn resultaat was bevredigend, maar volgende keer probeer ik hem te koken in hete melk. Melk is immers basisch (alkalisch), wat de vezels nog romiger moet doen zwellen.

Dien op met toast bij het aperitief of als voorgerecht. In veel eethuizen wordt de brandade gemengd met aardappelpuree. Dat maakt de bereiding goedkoper, vaak ook smeuïger, maar eigenlijk is het vals spelen! En de smaak wordt minder ‘vissig’.

Er zijn heel wat andere toepassingen. Je kunt er bijvoorbeeld balletjes van rollen, gemengd met scherpe chilipeper, en dan bakken in de hete olie. Die heten dan accras de morue, een specialiteit van de Franse Antillen. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

Zoek je Nederlandstalige

? r

Surf naa

18 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 april 2017

huis in de Rue de Verneuil. Ik heb verhalen gehoord van mensen die samen met hem op de bank een film mochten kijken.

GAINSBOURG EN BIRKIN. Serge Gainsbourg en Jane Birkin in Brussel. Hij kwam er vaak en ging altijd naar het Noordstation om geld te geven aan de clochards.

© BELGA

Literatuur Het Brusselse parcours van le Beau Serge

‘Gainsbourg was bovenal een familieman’ BRUSSEL - Met ‘Parcours Gainsbourg’ schreef Rudolf Hecke een mooi boek over alle plekken in Frankrijk en de Benelux die een rol speelden in het leven van de Franse componist, zanger en provocateur Serge Gainsbourg. Opvallend: Gainsbourg kwam graag naar Brussel, ook al werd de stad hem bijna fataal.

M

et ‘Parcours Gainsbourg’ is Rudolf Hecke niet aan zijn proefstuk toe. In 2012 schreef het voormalige lid van Pop in Wonderland al een biografie van de Franse zanger die 26 jaar geleden overleed. “Op zaalshows over dat boek kreeg ik vaak de vraag of de plekken waar Gainsbourg graag kwam vandaag nog te bezoeken zijn.”

En dus bezocht Hecke als eerste Vlaming de woning van Gainsbourg in de Rue de Verneuil en heel wat andere plekken in Parijs en de Lage Landen. Resultaat is een lezenswaardige reisgids in de sporen van le Grand Serge. De muziek is nooit ver weg, want bij iedere plek horen één of enkele nummers uit het oeuvre van Gainsbourg.

Hoe is Gainsbourg voor het eerst in Brussel beland?

RUDOLF HECKE: Als avontuurlijke ziel stapte Gainsbourg regelmatig op de trein naar Brussel, Luik en Luxemburg. Eenmaal aangekomen, volgde hij zijn neus naar de cabarets en jazzclubs aan de Naamsepoort.

In Brussel gebeurden dingen en

leerde hij nieuwe mensen kennen.

Régina Zylberberg, zijn beste vriendin, is bijvoorbeeld af komstig uit Anderlecht. Ze werd de allereerste deejay in Parijs. Als koningin van het nachtleven opende ze heel wat clubs.

In de jaren 1960, toen hij nog niet zo bekend was, trad Gainsbourg vaak op in Brussel. In Ukkel speelde hij in het voorprogramma van The Cousins, in Flagey was hij verschillende keren te gast in het radioprogramma La mémé du rock belge van Francine Arnaud en in het Schaarbeekse Théâtre 140 gaf hij naar verluidt enkele magistrale optredens – alleen kwam er haast niemand opdagen.

In de jaren 1980, toen Gainsbourg een wereldster was, trad hij nog op in het Koninklijk Circus en in Vorst Nationaal.

Als Gainsbourg in Brussel was, wou hij altijd even langs het Noordstation om geld uit te delen aan de clochards – iets wat hij in Parijs ook vaak deed. Allemaal in afwezigheid van de pers. Ik denk niet dat Claude François dat ooit gedaan heeft.

Gainsbourg kende de stad best goed. Zijn favoriete Brusselse restaurant was de Stekkerlapatte in de Marollen. Hij at er graag hopscheu-

ten. Alleen al daarom kwam hij graag naar Brussel.

“In de jaren tachtig trad Gainsbourg op in het Koninklijk Circus en in Vorst Nationaal.”

Rudolf Hecke Auteur

Hoe zou u de band van Gainsbourg met Jacques Brel omschrijven?

HECKE: Eind jaren 1950 heeft Gainsbourg Brel zien optreden aan de Naamsepoort, nog voor ze samen op het podium stonden. Brel stond heel hoog in de hiërarchie van Serge. Hij was dé artiest van Jacques Canetti (Franse platenbaas, red.).

Het klikte meteen tussen Brel en Gainsbourg. Gainsbourg trok graag op met mensen die iets beter konden dan hij. Van Brel leerde Gainsbourg hoe hij met présence op het podium moest staan – zelf had hij heel zijn carrière last van podiumvrees. Gainsbourg voelde zichzelf een lelijkaard. Vrouwen waren niet in hem geïnteresseerd. Van Brel heeft hij geleerd hoe je vrouwen moet versieren.

In tegenstelling tot hedendaagse wereldsterren bleef Gainsbourg altijd erg benaderbaar.

HECKE: Heel typisch: hij had geen managers of andere buffers die hem afschermden van de buitenwereld.

Met wat geluk deed hij gewoon de deur open als je aanbelde bij zijn

Een passage in Brussel werd Gainsbourg bijna fataal.

HECKE: Eind jaren 1980 was Gainsbourg in Brussel voor de promo van zijn album Love to the beat. De persvoorstelling vond plaats in Hotel Amigo, Gainsbourgs favoriete hotel in Brussel. Hij mocht er als enige gast zelf zijn cocktails maken achter de bar. ’s Avonds kreeg hij een lichte hartaanval, maar gelukkig was er snel een dokter ter plaatse. De interviews van de volgende voormiddag werden afgezegd, maar in de namiddag ging hij er ondanks doktersprotest gewoon mee door. Daar stond hij op.

Gainsbourg was erg punctueel.

Hoe dicht bent u zelf bij Gainsbourg geraakt?

HECKE: Sinds ik in 2010 aan mijn eerste boek begon, heb ik een hele weg afgelegd. Aan de gevel van zijn huis in Parijs leerde ik enkele mensen kennen en van het ene kwam het andere.

Voor dit boek heb ik Gainsbourgs zus Jacqueline kunnen spreken. Ze is nu 91 jaar, maar ze is nog heel lucide – ze heeft zelfs voor me gekookt. Ik heb vooral veel over de mens Gainsbourg geleerd. Ze sprak de hele tijd over mon petit frère. Tijdens zijn jeugd was Gainsbourg zo verlegen dat hij geen mensen durfde aan te kijken in de metro.

Gainsbourg is bij het grote publiek vooral bekend als de wallebakkende Gainsbarre, een provocateur met een bovenmatig drank- en sigarettenverbruik. Maar Serge was bovenal een familieman. Na de scheiding van zijn tweede vrouw moest hij een contract tekenen waarin hij afstand nam van zijn kinderen. Dat heeft hem getekend.

Daarnaast heb ik Gainsbourgs huis, waar na zijn dood geen enkel voorwerp van plaats is veranderd, twee keer mogen bezoeken. Dat was een hele eer.

Door dit boek gingen er weer nieuwe deuren open. Binnenkort ben ik als enige Vlaming uitgenodigd voor de stichting van de Association Gainsbourg in de achtertuin van Gainsbourgs huis. Al zijn vrienden zullen er zijn: onder anderen Karl Lagerfeld en Jean-Paul Belmondo. Het maakt me nu al zenuwachtig. Ken Lambeets

>

Parcours Gainsbourg.

Rudolf Hecke, Uitgeverij Epo (2017), 324 pagina’s, 24,90 euro. www.amourmonstre.be

DonDerDag 6 aprIl 2017 I BruZZ 1565 I 19

ADVERTENTIE

Laptopia Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

Koning Boudewijnstadion zaterdag 25 maart, 20.45u

Hier staat al negentig jaar een voetbalstadion. Gebouwd voor het Belgische Eeuwfeest in 1930, waarvoor de deadline netjes werd gehaald. Buurtcomités en buurtwegen boden toen nog minder weerstand, en een jonge Guy Vanhengel in topvorm had dus weinig moeite om het dossier door te drukken.

Vandaag heet het nationaal stadion onverbouwbaar te zijn, maar in het verleden onderging het regelmatig een transformatie. In de jaren tachtig hebben Liverpoolsupporters het zelfs eens gratis vertimmerd, en in de jaren negentig werd het tot zijn huidige prozaïsche vorm gerenoveerd. Toen ook met zo weinig mogelijk geld, maar wel met de hulp van architect bOb Van Reeth - zelfverklaard specialist in intelligente ruïnes.

Aan hem danken we de strakke gevel van gelijmde rode baksteen waar nog ornamenten van de oorspronkelijke sporttempel in vervat zitten. Het was in dezelfde periode dat het stadion werd vernoemd naar de bescheiden, maar niet aflatende rechtsback van Royal Sporting Laeken, die zijn carrière op een vrij abrupte manier beëindigd zag bij de Spaanse vierdeklasser CF Motril.

Critici zeuren al jaren dat de sfeer in het Koning Boudewijnstadion kil is, en dat er niet veel te beleven valt. Dat eerste klopt niet wanneer het zoals nu is uitverkocht, maar het tweede klopt wel. Waren er niet die paar hamburgerkramen, dan zou je zelfs zeggen dat alles hier uitsluitend om het voetbal draait. Op het grote scherm gebeurt nagenoeg niets, en de geluidsinstallatie is onbetrouwbaar. Wanneer de stadionomroeper laat weten dat een kind zijn ouders is kwijtgespeeld, kan niemand de naam van het kind verstaan.

Strikt genomen is dat niet nodig, want van wie op dat moment zijn kind mist, mag je verwachten dat hij hoe dan ook eens gaat kijken of het niet toevallig het zijne is dat werd teruggevonden.

En dan is er nog die onzalige atletiekpis-

te. De onzichtbare muur die de Mexican wave van de supporters op een afstand moet houden. Met alle respect voor Ivo Van Damme zaliger, maar het is een historisch misverstand dat atletiekpistes rond voetbalvelden zouden horen. Je legt toch ook geen bowlingbaan naast een zwembad omdat de complementaire morfologie daartoe uitnodigt?

Omdat Nafi Thiam hier dus nodig ook wat rondjes wil lopen, zijn wat mij als supporter betreft de tribunes achter de goal alvast geen optie. Wie daar zit, ziet maar één helft, en moet dan maar hopen dat het de goede helft is. De tickets voor vak F aan de zijkant zijn dan wel dubbel zo duur, hier kan je veel beter zien hoe Dries Mertens zijn corners te laag trapt, hoe de laffe Duitse scheidsrechter fluit voor elke Griekse held die op de grond gaat liggen, maar laat begaan als diezelfde Grieken de lange weg over de atletiekpiste naar hun supportersvak misbruiken om tijd te rekken na hun accidentele doelpunt. Vandaag is er in heel Brussel vast geen tzatziki te vinden, want al die uitgekookte restauranthouders zijn hier de irritante uitploeg komen ondersteunen. Ik heb de positie van de Grieken in Europa altijd moreel gesteund, maar vind nu dat een Grexit uit UEFA bespreekbaar moet zijn. Sinds het EK 2004 hebben ze een reputatie als afbraakvoetballers die ze duidelijk niet kwijt willen.

Als het Koning Boudewijnstadion ooit definitief moet gesloopt worden, kunnen we hen misschien nog eens uitnodigen.

“Ik heb de positie van de Grieken in Europa altijd moreel gesteund, maar vind nu dat een Grexit uit UEFA bespreekbaar moet zijn” Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

Je buggy vergeten?

Improviseren beu?

20 I BRUZZ 1565 I Donderdag 6 April 2017

CULTUUR Brusselse breakdancescene stelt het goed, maar opvolging is moeilijk

‘Breakdance is niet meer underground’

BRUSSEL – De Brusselse breakdancescene stelt het goed. Al kon Brusselaar T-Rock zijn Belgische titel niet verlengen, toch vaardigde de hoofdstad de meeste ‘b-boys’ af voor de Red Bull BC One Belgium Cypher, de wedstrijd voor de beste Belgische breakdancer.

Niettemin moeten ze blijven strijden voor hun sport en zijn jonge generaties soms moeilijk te motiveren.

B

russel heeft al een breakdancescene sinds de jaren tachtig,” vertelt Phil Garfinkels (46), een voormalige breakdancer die zich met Zulu Nation inzet voor de hiphopcultuur. “Omdat Franstalige hiphop pas eind jaren tachtig doorbrak, focusten de Brusselse hiphoppers aanvankelijk op breakdance. De top b-boys kwamen dan ook van hier. De lijst van grote namen is lang. Begin jaren negentig werd de hiphopscene in Brussel diverser. Wie niet kon dansen, kon bijvoorbeeld rappen of zich bezighouden met graffiti.”

Door die evolutie was de breakdansscene misschien even minder prominent, maar de Brusselaars hebben altijd een voorname rol gespeeld. De scene evolueerde, er kwamen nieuwe moves bij,

“Vandaag kunnen de meeste breakdansers terecht in centra en zalen” Phil Garfinkels Zulu Nation

en het werd ondertussen ook normaal om individueel te dansen. “In de jaren tachtig en negentig moest je met een crew dansen, op uitzonderingen als Mister Free na. Vroeger moest je het ook doen in galerijtjes, of in het Noordstation bijvoorbeeld.

Vandaag kunnen de meeste breakdansers terecht in centra en zalen. Al hebben we hierin een achterstand op Vlaanderen en Wallonië.”

“In Vlaanderen heb je echte dansscholen waar breakdansers worden gevormd. Daar kan men

kiezen uit de besten om aan de battles deel te nemen. Bij ons wordt de scene gedragen door een tweetal crews en een vijftiental individuen. In Vlaanderen is het beter gestructureerd.”

Rookie Roc (38), collega van Garfinkels en lid van de in de breakdancescene legendarische Dynamic Rockers, heeft daar een iets andere kijk op. Ja, in Vlaanderen is het beter gestructureerd, maar de situatie van de dansers is niet vergelijkbaar. “In Vlaanderen zijn

het veelal ma en pa die voor de lessen betalen en hen naar de les brengen. In Brussel is er een ander publiek. Het is een multiculturele stad met andere problematieken. Neem nu Gent, dat is een kalmere stad dan hier. Maar Brussel ligt wel aan de basis van breakdance in België, wij hebben Europese en wereldkampioenen voortgebracht. Denk maar aan Serge Lawson, ook meervoudig Belgisch kampioen. Vlamingen en Walen komen naar Brussel om van ons te leren.”

Serge LAWSON

ADVERTENTIE

DonDerDag 6 aprIl 2017 I BRUZZ 1565 I 21

© FOTO’S RED BULL

Leen T-ROCK. Voormalig Belgisch kampioen T-Rock (hier op de foto) evolueert volgens Rookie Roc zeer goed. “Daar kunnen de jongeren zich aan optrekken,” oordeelt hij.

“Brusselaars zien er afstandelijk uit, maar zodra ze je kennen, delen ze hun kunst” Rookie Roc Dynamic Rockers

“Brusselaars zien er afstandelijk uit, maar zodra ze je kennen, delen ze hun kunst. In Vlaanderen is het meer een business geworden.

Sommigen delen hun moves niet, of je hoort bijvoorbeeld dat een meisje uit haar crew wordt gezet omdat ze met Brusselaars traint. Er hing altijd al spanning in de lucht tussen Vlamingen en Brusselaars. Dat is vandaag minder, al blijft er uiteraard rivaliteit bestaan tussen de besten.”

Back to the roots Het ontstaan van dansscholen heeft de evolutie van breakdance in Brussel niet meteen geholpen, vindt Rookie Roc. De overheden schieten volgens hem tekort in hun steun. Hij zet zich met zijn vzw BXXL in om jonge ketjes aan het dansen te krijgen en te houden. “Ik ga in jeugdhuizen langs en leer jongeren trainingsmethodes aan zodat ze zelf kunnen evolueren. Ik doe aan coaching. Gratis, anders komt er niemand.

Ik doe dat uit passie voor breakdance. Tien jaar heb ik het statuut van artiest gehad en was ik professioneel danser. Op dat moment had ik daar geen tijd voor, want ik moest performen.

Nu kan dat wel.”

“Het probleem met de jongeren van vandaag is dat ze niet meer zo werklustig zijn als vroeger.

Ze zijn veel bezig met Facebook en aanverwanten. Ze hebben talent, dat is zeker, maar ze moeten meer werken. Gasten als T-Rock en Rateb evolueren zeer goed en daar kunnen de jongeren zich aan optrekken. Ik ben positief voor de toekomst.”

Rookie Roc opende samen met zijn groep deuren door zalen te vinden voor b-boys. Vandaag wordt nog weleens gedanst in pakweg het Noordstation, maar dat is een keuze. Het is niet van moeten. “Ze gaan er om het straatgevoel te vinden, even back to the roots. De harde grond voelen, de basis van de hiphopcultuur opzoeken. Daar leer je zaken als respect en doorzettingsvermogen, waarden die volgens mij belangrijk zijn.”

“En als het te koud is, kunnen ze altijd de zaal opzoeken (lacht). Dat is vooral in Nederlandstalige centra, niet in Franstalige. Van hen krijgen we amper steun. Hoe dat komt? Geen idee. Een andere aanpak wellicht. Ze geven niet snel vertrouwen. De hiphopscene heeft zich nooit echt georganiseerd om deuren open te breken. De Funky Belgian’Z proberen dat nu wel te doen.

Zij zullen hun pagina in de breakdancescene schrijven. We zijn trots op hen.”

Underground De breakdancescene blijft grotendeels underground, en dat is volgens Phil Garfinkels jammer en onterecht. De oudere garde organiseert zich beter en is professioneler om meer deuren te kunnen openen in organisaties zoals Zulu Nation. Maar toch wordt het nog steeds aangezien als een underground cultuur. “Wij hebben bijvoorbeeld moeilijkheden om een zaal te vinden voor grote competities en we zijn van Brussel,” besluit Garfinkels. “Dat is niet normaal. Ze zouden trots moeten zijn dat ze een competitie als Battle of the Year kunnen verwelkomen. Men zou wat meer voor de Brusselse b-boys mogen doen.”

“Ik vind het een vreemde zaak dat men break nog steeds als iets undergrounds ziet. Breakdance is niet meer underground. De tijd dat b-boys alleen uit de ‘hood’ kwamen, is voorbij.

Duizenden mensen doen het, over heel de wereld. Kijk maar naar de views van fi lmpjes op YouTube, dat is een bewijs dat breakdance geen subcultuur is.”

Tim Schoonjans

makkelijk snel gratis

een buggy in Muntpunt meer info: www.vgc.be/gezin

22 i BRUZZ 1565 i DonDerDag 6 april 2017

VOeTBaL Trainer Hugo Broos zet als afrikaans kampioen twijfelaars op hun plaats

‘ik kan de afrika Cup niet onder woorden brengen’ Hugo broos.

“Revanche is een zwaar woord, maar het doet ongelooflijk veel plezier dat je de Afrika Cup wint nadat je drie à vier jaar aan een stuk bent genegeerd als coach in België.”

© ID JORIS HERREGODS

SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorige week zakte Hugo Broos (64) met Kameroen voor een vriendenwedstrijd af naar het edmond Machtensstadion, waar zijn trainerscarrière begon. Hij vertelt over de ontgoocheling van het eerste ontslag bij ‘zijn’ rSC anderlecht, en de onbeschrijflijke emoties om als eerste Belgische trainer de afrika Cup in de lucht te mogen steken.

H

ier, op deze plek, is voor mij begonnen als trainer,” zegt Broos.

“RWDM heeft mij de kans gegeven om trainer te worden. In 1988 was dat als assistent van Paul Van Himst. Dat seizoen zijn we gezakt, maar het jaar erop ben ik hoofdtrainer geworden en werden we kampioen in tweede klasse. Uiteindelijk ben ik nog een jaar gebleven alvorens naar Club Brugge te vertrekken. Ik heb hier heel prettige jaren gehad, maar soms ook moeilijke momenten. Met het toenmalige bestuur werken was niet evident. Folklore hoort erbij,

maar op bepaalde momenten moet het wat ernstiger kunnen zijn. Het is heel jammer dat een club met zo’n geschiedenis zo diep is gezakt.

Er was een enorm potentieel. Tijdens onze topmatchen zaten tien- à twaalfduizend supporters in de tribune. Het leefde echt.”

Broos zette als trainer de lijn door van zijn rijke spelerscarrière. Hij verzamelde, voornamelijk als Anderlechtspeler, een indrukwekkend palmares: onder meer vier Belgische titels, vijf bekers van België, twee keer Europacup II en één keer de UEFA-Cup. Zijn carrière beëindigde hij bij Club Brugge, en het is bij blauwzwart dat hij begin jaren negentig zijn eerste prijzen als trainer

“Dat mijn eerste ontslag bij Anderlecht was, de club waar ik dertien jaar had gespeeld, deed ongelooflijk veel pijn” Hugo Broos Trainer

ADVERTENTIE

op 20 april 2017om 18u30

met Mia Doornaert, Theo Francken en Liesbet Dhaene

over Inburgering Inburgering, Asiel en migratie Waar?

pakte. Na twee titels en twee bekers vertrok hij naar Moeskroen, en vervolgens naar zijn eerste liefde: RSC Anderlecht. Broos was meer dan tien jaar trainer zonder ook maar één keer ontslagen te worden. Een reeks die vandaag de dag zeer uitzonderlijk is geworden.

“Daarom was dat eerste ontslag des te pijnlijker. Dat het bij Anderlecht was, de club waar ik dertien jaar had gespeeld en het beste van mezelf had gegeven, deed ongeloofl ijk veel pijn. Dat steekt nog altijd. Omdat ik het gevoel heb dat men mij daar heeft laten vallen. Ik moest zwemmen in een vijver waarin ik geen enkele kans had om mij te redden. Een aantal van mijn collega’s werd daarna wel openlijk gesteund, zelfs met persconferenties om dat te benadrukken. Terecht, maar bij mij is dat nooit gebeurd.”

“De eerste keer doet natuurlijk wat meer pijn. Ik ben met Anderlecht kampioen geworden en dan laten ze je zo vallen… Anderlecht blijft natuurlijk een deel van mijn leven, ik heb er zestien jaar gewerkt. Contacten heb ik er niet meer. Als je in het voetbal niet meer samenwerkt, is contact soms heel ver weg.”

onbekende broos De mooie reeks zonder ontslag kon Broos niet meer herhalen.

Bij Genk stond hij nog een paar seizoenen aan het roer en kwam hij dicht bij de titel, maar zijn passages bij Panserraikos, Trabzonspor, Zulte-Waregem en Al-Jazira (als assistent van Franky Vercauteren) waren telkens van vrij korte duur. “Zo gaat het nu eenmaal vandaag. Volgen de resultaten niet, dan wordt de trainer ontslagen. Zij die die beslissing nemen, vergeten soms de fouten die zij zelf hebben gemaakt. Maar dat is het lot van de trainer, daar moeten we niet triestig over zijn.”

Uiteindelijk belandde Broos bij JS Kabylie, een Algerijnse eersteklasser. Hij bleef er maar een paar maanden, en dat was niet alleen door de veel te grote inmenging van voorzitter Hannachi. De supporters konden een 2-1 verlies tegen USM Alger niet verkroppen en bekogelden hun spelers met stenen. De Kameroense spits Albert Ebossé kreeg een projectiel op het hoofd en overleed. “Zien hoe iemand wordt geraakt door een steen en sterft, vergeet je nooit. Het is spijtig dat dergelijke zaken gebeuren.

Maar neen, ik heb daardoor niet aan stoppen gedacht. Ik kon daar weinig aan doen. Het is niet omdat een paar onnozelaars dingen doen die niet mogen, dat ik moet stoppen met mijn carrière.”

Na een tweede Algerijns avontuur van korte duur, bij NA Hussein

Dey, werd het een jaar stil rond de Belgische trainer. Tot hij in februari vorig jaar werd binnengehaald als bondscoach van Kameroen.

Een aanstelling die heel wat stof deed opwaaien, want de Kameroeners verwachtten een grote naam als trainer en waren, zacht gezegd, ontgoocheld met de ‘onbekende’ Broos.

Maar kijk, het kan snel gaan in het voetbal: een jaar later plaatste Broos de ‘Ontembare Leeuwen’ voor de Afrika Cup, en won hij met hen het tornooi. Dat hij moest afrekenen met afzeggingen van belangrijke spelers maakt zijn prestatie nog net dat tikkeltje specialer. “Ik zou niet zeggen dat de allerbeste spelers er niet bij waren. Dat sommige goede spelers hebben afgezegd, is jammer, maar dat is hun beslissing. Hoe meer goede spelers, hoe beter de ploeg, maar achteraf gezien zou ik niets veranderen, want we hebben de Afrika Cup toch maar mooi gewonnen (lacht).”

“Ik kan de Afrika Cup niet onder woorden brengen. Het is Afrikaans, heel speciaal, helemaal anders… Een unieke ervaring. Twee momenten pik ik er graag uit: de beslissende penalty tegen Senegal in de kwartfinale, en de beslissende goal in de finale tegen Egypte.

Beide gescoord door Aboubakar.

Dat waren twee emotionele en intensieve momenten.”

Door die stunt werd Broos met alle lof overladen in Kameroen, en ook in België werd zijn prestatie geprezen. Het deed hem deugd, veel deugd, want lang kreeg hij in eigen land niet (meer) het respect dat hij verdiende. Dat leidt nog altijd tot wat bitterheid, al wil hij er niet te diep op ingaan. “Revanche is een zwaar woord, maar het doet ongelooflijk veel plezier dat je de Afrika Cup wint nadat je drie à vier jaar aan een stuk bent genegeerd als coach in België. Ik denk dat weinig coaches dit op hun cv hebben staan.”

“Ik heb nog een contract tot februari 2018 in Kameroen en zie dan wel. Als ze dat willen verlengen, ben ik bereid om te luisteren. Ik heb alvast nog veel ambitie: we moeten ons plaatsen voor het wereldkampioenschap in Rusland, daar goed presteren, en in 2019 klaar zijn om in eigen land een goede Afrika Cup te spelen. Of ik nog in België wil trainen? Dat hangt niet van mij af. Als je een coach bent en wilt werken, sta je open voor alle goede voorstellen.”

Tim Schoonjans

Hugo broos - Geboren op 10 april 1952 - Indrukwekkend palmares als speler van RSC Anderlecht en Club Brugge - Won drie titels en twee bekers van België als trainer - Won begin dit jaar de Afrika Cup met Kameroen

Donderdag 6 april 2017 I BRUZZ 1565 I 23

SPORTagenda

ESTAFETTE

Donderdag 6 april Kizomba Congres

FILIP VAN DER ELST

Voorzitters van voetbalclubs leggen doorgaans een haast grenzeloze naïviteit aan de dag: ze gaan ervan uit dat niets te hoog gegrepen is. The sky is the limit. De voorzitters die hun ploeg al Europa zagen ingaan en vijf of tien jaar later wegkwijnden in derde klasse of zelfs een andere hobby moesten zoeken, omdat hun club niet meer bestond: ze zijn haast niet meer op één hand te tellen. Johan Vermeersch wou met FC Brussels ‘elk jaar drie plaatsen stijgen’. De Egyptenaar Maged Samy zag zijn Lierse in de Champions League meespelen, en bij FC Dender konden ze niet genoeg tribunes bouwen om aan de verwachte volkstoeloop voor eersteklassevoetbal te kunnen voldoen. Brussels bestaat niet meer, Lierse ontsloeg clubheld Eric Van Meir voor de zoveelste keer, na opnieuw een gemiste promotie, en Dender raakt wellicht nooit meer weg uit de eerste amateurklasse.

Pijnlijke vaststelling: een voetbalclub heeft meer grenzen dan haar voorzitter doorgaans denkt. Meer zelfs: die grenzen zijn vrij gemakkelijk vast te leggen. En het gros van de Belgische voetbalclubs leeft boven zijn stand. Door je eigen club willens nillens in een rat race te gooien die je toch niet kan winnen, ondertekenen veel voorzitters hun eigen doodvonnis. Niet in het eerste jaar, want zoals zo vaak verbloemen mooie goals en sprankelende combinaties de bitterharde realiteit dat de dromen niet houdbaar zijn.

Weinig clubs zullen het willen toegeven, maar eigenlijk is meestrijden voor de titel in tweede klasse leuker dan tegen de degradatie vechten in eerste klasse. Zeker voor de supporter: die leeft van een perspectief. Van een droom die in vervulling moet gaan. Waarom lokt RWDM in de derde amateurklasse een verrassend vol stadion? Omdat er hoop is op meer. Op een titel, op een terugkeer naar een roemrijk verleden. Maar wat als je eindelijk bent waar je altijd al had willen zijn? Stel dat RWDM erin slaagt om terug door te dringen tot het profvoetbal, dan voorspel ik dat de aanhang minder talrijk aanwezig zal zijn dan dit seizoen, drie reeksen lager. Want uiteindelijk wil de fan maar één ding: dromen. En eenmaal die fan doorheeft dat dromen niet meer zijn dan een verbloemde versie van de realiteit, slaat de ontnuchtering meestal dubbel zo hard terug. Dan besef je dat er in de Belgische eerste of tweede klasse ook lelijk gevoetbald wordt, en valt een groot deel van de charme van voetbal op lager niveau weg.

Ook Union heeft perspectief: de club doet het uitstekend, kwam met fris enthousiasme in eerste klasse B terecht en voetbalde zich knap naar play-off II. Maar voorzitter Jurgen Baatzsch is zoals vele van zijn collega’s: veel dromen en torenhoge ambities. In een van de interviews die ik ooit met de man deed, zag hij zijn club al meestrijden voor Europees

voetbal. Liefst in een ander stadion: het was in een nog niet zo lang vervlogen tijdperk dat Anderlecht naar parking C zou verhuizen, en dus zou het Constant Vanden Stockstadion leeg komen te staan. Nu heb ik al meermaals een boompje opgezet over de pracht van het Joseph Marienstadion van Union, een plek die Baatzsch liefst zou omtoveren tot openluchtmuseum. Voer voor de nostalgici, terwijl de serieuze futuristen het Europees voetbal van Union in Anderlecht of elders voorbereiden. Ik bewonder Baatzsch’ ‘niets kan me tegenhouden’-mentaliteit, maar wat als voetbal voor Union op professioneel niveau op lange termijn onhoudbaar is?

Tenzij Baatzsch natuurlijk de deur wagenwijd openzet voor dubieuze investeerders uit het buitenland: voorbeelden genoeg van het nut van een ferme kapitaalinjectie uit pakweg China of de golfstaten. Maar voor een instituut waarbij traditie zo fel verweven is met de eigenheid van de club, is dat wellicht niet de beste keuze.

Een schitterende documentaire over de grenzeloze ambitie van (buitenlandse) clubeigenaars is The Four Year Plan, over een stel knettergekke Italianen dat de Engelse traditieclub Queens Park Rangers overneemt, met als Heilige Graal: de promotie naar de Premier League. De miljardairs runnen hun club op krankzinnige wijze. Na drie jaar en veel ontgoochelingen staan ze geen stap verder, en komt één van hen tot een zeer beredeneerde conclusie: ‘We need a strong manager, a new manager.’ Dat de club in dat jaar al vier managers versleten had, deed er blijkbaar niet toe. De ironie van het verhaal: de vijfde trainerswissel bleek de juiste, want QPR promoveerde naar de Premier League. Zie je wel, die ambitie loont dus toch? Welja, na twee seizoenen degradeerde QPR. De miljardairs zijn alweer vervangen door nieuwe dromenjagers, ditmaal met minder succes, en de club is weer een middenmotor in de Engelse tweede klasse.

Nu is dat iets waar Unionfans misschien moeilijk in kunnen komen: hun ploeg veegde het voorbije weekend KV Mechelen van de mat in play-off II en was voor het eerst in enkele decennia nog eens op de nationale tv te zien. Daar gaat weinig boven, maar er kom een moment dat het minder gaat. Enkele sterkhouders zijn weg, de mayonaise pakt niet meer zo goed, of het geld is op: maak je keuze uit de eeuwige carrousel van ontgoochelingen in de voetbalwereld. De vraag is maar of de Europese droom van Baatzsch nog zo luid klinken zal, en of de Unionist niet terugdenkt aan bescheidener tijden. Ik hoop dat de club tegen dan nog niet naar Anderlecht is verhuisd.

The sky is (not) the limit

Journalist Filip Van der Elst kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eerder naar de tribunes dan naar de grasmat

Het Thon Hotel Brussels City Center verwelkomt van donderdag tot zondag het tweede Brussels Kizomba Congres. Internationale artiesten spelen er muziek, dansleraars geven workshops en er worden verschillende feestjes gehouden. Details op www.brusselskizombacongress.com.

Vrijdag 7 april Hong Kong 7’s De dames van de nationale sevensploeg nemen tot en met zondag deel aan dit toptornooi, dat als kwalificatie geldt voor de World Series. Ze zitten in een poule met Argentinië, Kenia en Hongkong en rekenen onder meer op de zusjes Stévins en Emilie Musch van Boitsfort Rugby Club om aan te tonen dat hun harde werk vruchten afwerpt.

Zaterdag 8 april Nationaal badmintontornooi Brussels badminton organiseert zaterdag en zondag zijn nationaal badmintontornooi. Er wordt telkens vanaf 9 uur ’s ochtends gebadmintond in sporthal Mayfair (Konijnenstraat 32, Anderlecht).

Op zaterdag staan de enkel- en dubbelspelen op het programma, op zaterdag de enkel- en dubbelspelen voor gemengde ploegen. Alle informatie vindt u op www.brusselsbadminton.be.

Zondag 9 april Tien kilometer van Brussel Het Koning Boudewijnstadion en het park van Laken mogen zondag heel wat lopers verwachten voor de Tien Kilometer van Brussel. Zij hebben de keuze uit een parcours van vijf (start om 10.30u) en tien kilometer (start om 11.15u). Wie een bepaalde tijd wil neerzetten, kan een van de ervaren ultralopers (proberen te) volgen. Zij dragen een vlag met daarop de eindtijd die zij zullen neerzetten. Informatie op www.sport.be/ brussels10k.

International Brussels Cup Dragon Club Academy haalt taekwondoka’s van alle leeftijden naar de Kinetixzaal in Schaarbeek.

Het deelnemersveld is zeer internationaal en belooft van deze International Brussels Cup een competitie te maken waar een goed niveau zal worden gehaald. www.ma-regonline.com.

Initiatie zwerkbal

HOCKEY Achtste en kwartfinales Euro Hockey League in Eindhoven

Racing oog in oog met Dragons BRUSSEL – Royal Racing Club de Bruxelles maakt zich op voor de achtste finales van de Euro Hockey League.

Ze nemen het daarin op tegen de Dragons uit Brasschaat, en dat gaat met de nodige revanchegevoelens gepaard.

De beste hockeyteams van Europa verzamelen van 14 tot en met 17 april in Eindhoven om er de achtste en kwartfinales van de Euro Hockey League (EHL) af te werken. Bij de twee Belgische vertegenwoordigers is er één

Brusselse club: Racing, dat als vicekampioen meteen geplaatst was voor de achtste finales.

En laat hen daarin nu net uitkomen tegen de andere Belgische ploeg, Dragons.

Beide clubs kennen elkaar door en door. Net als de afgelopen jaren draaien ze dit seizoen allebei mee aan de top van het klassement.

Afgelopen seizoen versloeg Dragons Racing in de finale van het kampioenschap, en tijdens de laatste deelname van Racing aan de EHL werden ze in de kleine finale verslagen door… Dragons. Daardoor moesten de Brus-

selaars vrede nemen met een vierde plaats.

Het zal dus met de nodige revanchegevoelens zijn dat Racing, met onder meer Tom Boon en Cédric Charlier in de ploeg, afzakt naar Eindhoven. Vrijdag 14 april beginnen ze er om 17.15u aan. Als de Brusselaars doorstoten, en dat zijn ze vast van plan, nemen ze het zaterdag (om 12.15u) op tegen het Ierse Banbridge of Racing Club de France. Wie doorstoot, mag op 3 juni naar Brasschaat, waar de Final Four zal worden afgewerkt.

Racing is trouwens niet de enige Brusselse hockeyclub die dit jaar Europees speelt. De vrouwenploeg van Parc Oudergem trekt van 2 tot 5 juni naar Litouwen, waar ze aan de EuroHockey Club Challenge deelnemen.

Op www.ehlhockey.tv vindt u de laatste nieuwtjes en beelden.

Tim Schoonjans

Een mix tussen handbal, trefbal en rugby, dat is wat zwerkbal is. Deze boeiende, maar voor leken nogal ingewikkelde sport, bekend van de boeken van Harry Potter, wordt in Brussel beoefend door de Qwaffels. Wilt u het zelf eens proberen?

Dan moet u zondag tussen 10 en 12.30u in SintLambrechts-Woluwe (Albert Dumontlaan 10) zijn voor een initiatie. Meer informatie op de Facebookpagina van de Qwaffels.

Zaterdag 15 april World Bboy Classic Qualifier Hebt u zin om eens aan den lijve mee te maken hoe goed onze breakdancers wel zijn? Dan moet u op zaterdag 15 april in gemeenschapscentrum De Maalbeek zijn. De voorronde van de World Bboy Classic houdt daar opnieuw halt, van 14 tot 18 uur. De inzet is een finaleplaats op de grote Battle in Nederland op 16, 17 en 18 juni.

Tim Schoonjans