BRUZZ - editie 1554

van 19 tot 26 januari 2017

N° 1554 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

+ uit in brussE

l | vos sortiEs

à bruxEl lEs

| out and

about in brussE

ls

UIT IN BRUSSEL SORTIR À BRUXELLES OUT AND ABOUT IN BRUSSELS 20

26 | 1 | 2017

#1554

18 Place FlaGeY,

1050 elSeNe/Ixel

leS | aFGIFTekaNT

ooR bRUSSel

x P702124

nl Fr En

weekblad |

eeN UITGaVe

VaN VlaaMS-bRU

SSelSe MedIa

VZw | FlaGeYPleIN

Extreemrechts in het vizier

HALSBREKENDE TOEREN DE KICKS VAN EEN ROOFTOP FOTOGRAAF

1554_01

tanya tagaq jaclE bow say timon d’ath no! duncan camp ènEs bEraadgEsl bEll agEn EmmanuEl vannicolas thys dEr auwEra

nabil ben y adir

_cover.in

dd 1

16-01-17

18:16

p 20

© MATHIAS CRISTOFALETTI

Philippe Touwaide, OMBUDSMAN luchthaven

Vincent Riga (ex-CD&V) stapt op als schepen

‘Vliegtuiglawaai: dossier zit muurvast’ p 8 - 9

‘ Als Vlaming word je nooit burgemeester’ p 6 - 7

p6-7

‘Mevrouw Khadija, ga terug naar uw land van herkomst’ Brief AAN een xenofoob p 14

2 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

EDITO Krachtmeting

Steven Van Garsse Chef Weekblad “Als er wegen moeten worden heraangelegd, dan zijn er duidelijk winnaars en verliezers”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw.

Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert: sales@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns HOOFDREDACTIE Klaus Van Isacker WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Karen De Becker ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn MEDEWERKERS Hilke Andries, Michaël Bellon, Hanne De Valck, An Devroe, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Een lezing van het bouwdossier voor de heraanleg van de Havenlaan geeft een intrigerende inkijk in wat er zich in de coulissen van het Brussels beleid afspeelt.

Mobiel Brussel dient een bouwaanvraag in die inzet op levenskwaliteit en verkeersveiligheid. Fietspaden, smalle autowegen en honderden geschrapte parkeerplaatsen. Het doel: een vlotter verkeer en een modal shift. Minder mensen in de auto, meer op de fiets of openbaar vervoer.

Stedenbouw en Citydev sluiten een verbond en leveren een meerderheidsadvies af in de overlegcommissie dat daar lijnrecht tegen ingaat. Fietspaden gaan op de schop, de wegen worden verbreed om er groot vrachtvervoer toe te laten en geschrapte parkeerplaatsen moeten weer worden aangelegd. Doel: de economische ontwikkeling van het kanaalgebied. De kans is groot dat Stedenbouw het pleit wint.

Het is geen toeval dat de krachtmeting tussen levenskwaliteit en economie zich op die plek in Brussel afspeelt. De kanaalzone is in volle ontwikkeling. Wordt het een woonplek of wint de (semi-)industrie het pleit? Het Brussels Gewest wil expliciet beide met elkaar verzoenen, wat een mooie droom is - maar als er wegen moeten worden heraangelegd, dan zijn er duidelijk winnaars en verliezers. Een consensuspolitiek is dan een illusie.

WAUTER MANNAERT

Die klassieke tweestrijd aan de Havenlaan is exemplarisch voor heel wat andere dossiers in het Brussels Gewest. Toch valt er een nieuwe tendens te ontwaren.

De publieke opinie pikt het niet langer dat er beslissingen worden genomen die de economie rücksichtslos vrij spel geven en de leefkwaliteit op het spel zetten.

Dat komt misschien omdat het steeds duidelijker wordt dat het drukke verkeer een sluipend gif is. Er waren vroeger al veel studies die een verband zagen tussen drukke verkeersassen en zieke omwonenden, maar de causaliteit was moeilijk aan te tonen. Vandaag zijn er voor het eerst studies die wel causale verbanden zien, met als meest flagrante vaststelling: meer dementie aan drukke verkeerswegen en roetdeeltjes in de hersenen.

Bij de Brusselse regering blijft het opvallend stil, ondanks het feit dat België keer op keer door Europa op de vingers wordt getikt voor de slechte luchtkwaliteit. Er is een lage-emissiezone voorzien vanaf 2018, maar die is in vergelijking met veel steden weinig radicaal en het is verre van zeker dat 2018 gehaald wordt.

Een echt plan voor een leefbare stad hebben we nog niet gezien. Een dat duidelijke afwegingen maakt en ook durft te zeggen wat dat voor de economie in de stad betekent. Zo’n plan is nodig zodat de kiezer, over enkele jaren als het weer verkiezingen zijn, écht kan kiezen.

“

Pompidou heeft met niemand overlegd. Dat is brutaal en getuigt van een totaal gebrek aan respect” DIRK SNAUWAERT (Wiels) is erg kritisch over de plannen voor het Citroënmuseum

“

Politieke benoemingen?

Er is niets veranderd sinds de jaren zestig” REGIS DANDOY, Politoloog (UCL) over de topfuncties voor PS’ers in het Brussels Gewest

ONDERWIJS Opening basisschool gepland in september 2021

Doorbraak voor school Zennestraat BRUSSEL – De Stad Brussel, de Grondregie en de VGC zijn het eens over de financiering van een nieuwe basisschool in de Zennestraat. Het project liep ondertussen wel flink wat vertraging op. De opening is nu gepland voor september 2021.

Het is nog even wachten op de nieuwe Nederlandstalige basisschool in de Vijfhoek, maar met de financiering is wel een van de belangrijkste horden genomen. De volgende stap is het kiezen van een ontwerp uit een shortlist met vier kandidaten. Daarna kan de vergunningsaanvraag worden ingediend en zonder tegenslag wordt dan in de loop van volgend jaar de eerste steen gelegd.

De opening van de basisschool met plaats voor 216 leerlingen is nu gepland voor september 2021. Dat is drie jaar later dan eerder aangekondigd. Het project liep vertraging op omdat het lastenboek voor de studieopdracht opnieuw moest worden uitgeschreven en het akkoord over de financiering op zich liet wachten. Het gaat om een investering van ongeveer 10 miljoen euro, verdeeld over de Stad Brussel (de inrichtende macht), de Grondregie (die

op de site ook vijftien woningen bouwt) en Vlaanderen (via de Vlaamse Gemeenschapscommissie).

De nieuwe school is de eerste Nederlandstalige school van de Stad Brussel in de Vijfhoek. Het nieuwe schoolcomplex komt in de Zennestraat, niet ver van de Anderlechtsepoort. De locatie werd gevonden door schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden Ans Persoons (SP.A).

“De Vijfhoek is heel dicht bebouwd. Het was niet eenvoudig om een betaalbare locatie te vinden die groot genoeg was om een school te kunnen bouwen,” zegt de schepen. “De Stad Brussel wil jonge gezinnen in het centrum houden. Geen plaats vinden op school is één van de redenen waarom mensen verhuizen. We zijn dan ook heel blij dat er een akkoord is bereikt over de financiering van dit project. Kwalitatief stedelijk onderwijs in een gloednieuw gebouw, dat is exact wat het centrum nodig heeft.”

Persoons is blij dat Faouzia Hariche (PS), haar collega bevoegd voor Onderwijs, en minister Guy Vanhengel (Open VLD), in de VGC bevoegd voor Onderwijs, mee hun schouders zetten onder de nieuwe school.

Laurent Vermeersch

WELZIJN Kenniscentrum Woonzorg, Welzijnsraad en Punt gaan samen

Fusie in de maak van welzijnsorganisaties lakenhuis. Verschillende organisaties in de welzijns- en gezondheidssector zijn gevestigd in het Lakenhuis.

BRUSSEL - Het Kenniscentrum Woonzorg, de Brusselse Welzijns- en Gezondheidsraad en vrijwilligersorganisatie Het Punt fuseren tot een brede, ondersteunende welzijnsorganisatie met een nieuwe naam. Mogelijk treden later nog twee andere organisaties toe tot de nieuwe groep.

Vandaag is het Nederlandstalige welzijnsen gezondheidslandschap in Brussel behoorlijk versnipperd. Er is met name een flink aantal kleine en middelgrote ondersteuningsorganisaties die elkaar soms overlappen. Zo heb je onder meer het Kenniscentrum Woonzorg, het Huis voor Gezondheid, de Brusselse Welzijns- en Gezondheidsraad (BWR), Brussels Overleg Thuiszorg (BOT) en het steunpunt voor Vrijwilligerswerk Het Punt, alle gevestigd in het Lakenhuis in de Lakensestraat.

In haar bestuursakkoord kondigde de Vlaamse Gemeenschapscommissie een hervorming aan. Staatssecretaris Bianca

Debaets (CD&V), bevoegd voor Welzijn, wil minder planlast en meer synergie. Ook Vlaams minister voor Brussel Sven Gatz (Open VLD), die meefinanciert, gaf aan tot één Huis voor Welzijn en Gezondheid te willen komen en zo een einde te maken aan de versnippering.

Dat is nog niet helemaal gelukt. Voorlopig fuseren alleen de BWR, het Kenniscentrum Woonzorg en Het Punt. De nieuwe organisatie zal geleid worden door Herwig Teugels, nu directeur van het Kenniscentrum Woonzorg. Dat het Huis voor Gezondheid en BOT niet mee fuseren, heeft ermee te maken dat Vlaanderen bezig is met een grondige hervorming van de eerstelijnsgezondheidszorg, die mogelijk gevolgen heeft voor het Huis van Gezondheid en BOT. In februari is er een grote conferentie waarop knopen zouden moeten worden doorgehakt. Afhankelijk van de uitkomst wordt beslist of het Huis voor Gezondheid en BOT later mee opgaan in de nieuwe organisatie.

Bettina Hubo

© PETER DETAILLEUR

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 3

Ijzer. Een druggebruiker verlaat het metrostation.

Het lijkt een kwestie van tijd voor ze ook daar worden verdreven.

samenleving Na grootschalige schoonmaakbeurt

Druggebruikers verhuizen van Beurs naar IJzer BRUSSEL - De druggebruikers die in de zomer overlast veroorzaakten in metrostation Beurs, zijn verhuisd naar metrostations die minder in de belangstelling staan, zoals IJzer. Het lijkt een kwestie van tijd te zijn tot de gebruikers ook daar worden verdreven. Voor straathoekwerker Tommy Thiange zijn gebruiksruimtes de oplossing.

Nadat reizigers en politici in de zomer hadden geklaagd over de ongeziene staat van verloedering van metrostation Beurs, veegden politie en kuisploegen het station schoon. Nu zitten ze in andere metrostations. Dat hoorde Bruzz van daklozen in het station IJzer en wordt bevestigd door straathoekwerker Tommy Thiange van de vzw Dune, de grootste organisatie die zich op het terrein begeeft om hygiënische naalden te verstrekken en andere primaire hulpverlening te bieden aan verslaafden.

In september besloot minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) een permanente schoonmaakploeg in te schakelen bij metro Beurs.

Ook burgemeester Yvan Mayeur (PS) kwam met een actieplan voor de metrostations in het centrum en de federale en lokale politie organiseerden grootschalige controleacties.

Daarbij werden honderden processen-verbaal opgemaakt, en werd het de gebruikers onmogelijk gemaakt om te blijven. “Sinds die foto van dat meisje met haar spuit in jullie krant is verschenen, zijn de controles in metro Beurs flink opgevoerd. Vanaf acht uur ’s ochtends kwamen de politieagenten ons wakker maken om ons hardhandig naar buiten te sturen,” zegt een Spaanse man die op medisch voorschrift methadon gebruikt in metro IJzer.

Ook in Molenbeek klaagden buurtbewoners rond metrostation Ribaucourt over overlast door druggebruik. Molenbeeks burgemeester Françoise Schepmans (MR) stelde

daarom in november een samenscholingsverbod in dat bijeenkomsten van meer dan drie personen strafbaar maakt. Maar ook die maatregel heeft volgens Thiange niet geholpen. “Het is niet omdat je mensen verbiedt om daar groepen te vormen, dat ze er niet meer naartoe gaan om hun drugs te kopen.” Dat de keuze op metrostation IJzer valt, verklaart hij zelfs vanwege de nabijheid van metrostation Ribaucourt, waar volgens hem nog altijd handel plaatsvindt.

In metro IJzer zijn de openbare ordebewakers de druggebruikers liever kwijt dan rijk.

“Ze beschadigen de infrastructuur, ze doen hun gevoeg op de trappen. Dat kan niet, ze kunnen hier niet blijven,” zegt een controleur van de MIVB. Ook politieagenten komen dagelijks controleren en het lijkt een kwestie van tijd te zijn tot de gebruikers ook uit metrostation IJzer worden verdreven.

“Repressie is geen permanente oplossing” Tommy Thiange Straathoekwerker “Repressie is geen permanente oplossing,” zegt Thiange. “Het gaat om zware gebruikers die geen andere opties hebben dan de straat.” Volgens hem zou een gebruiksruimte, naar voorbeeld van landen als Nederland, dé oplossing zijn. “Met zo’n plek kunnen ze in een veilige, hygiënische omgeving gebruiken. En ze worden omringd door verplegers, door mensen met kennis van zaken. Het is een eerste stap naar een herintegratie in de samenleving.”

Jasmijn Post/Peter Detailleur

4 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

DE WEEK

IN BEELD In het TournaySolvaypark in Watermaal-Bosvoorde krijgen de plaatselijke reuzen Janneke en Mieke een verkwikkend bad. Die traditie is opnieuw opgepikt om hun rieten geraamte minder breekbaar te maken in aanloop naar de jaarlijkse carnavalsoptocht in de Bezemhoek.

in het NIEUWS Eredoctoraat voor Merkel

Duits bondskanselier Angela Merkel heeft een eredoctoraat van de KU Leuven en de Universiteit Gent gekregen. Het werd niet uitgereikt in het Brussels stadhuis, in het Paleis der Academiën of het Egmontpaleis, maar in The Egg, een bedrijvencentrum aan de Barastraat in de Zuidwijk op het grondgebied van de gemeente Anderlecht.

Flikken zat in uniform

De politie van BRUNO heeft drie dronken collega’s van de zone Brussel-Elsene opgepakt. De drie waren in uniform met het wapen binnen handbereik aan het pintelieren in een Schaarbeeks café.

Politiewoordvoerder Christian De Coninck bevestigt dat er een onderzoek volgt en dat - als de beschuldigingen kloppen - er sancties volgen.

kwijt. Tristero verzorgt jaarlijks zestig tot zeventig voorstellingen. Het blijft volgens Tristero spartelen om het hoofd boven water te houden.

Vilvoorde tegen stadion

Tristero opgevist

Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) kent het theatergezelschap Tristero een projectsubsidie van 80.000 euro toe voor de productie ‘La Estupiza’.

Tristero speelde vorig jaar zijn werkingsmiddelen ten belope van 260.000 euro per jaar

aanslagen in Brussel, Parijs en Berlijn.

Transnationale aanslagen vereisen volgens fractievoorzitter Manfred Weber een onderzoekscommissie op Europees niveau. De onderzoekscommissie moet uitzoeken hoe de samenwerking verloopt tussen nationale autoriteiten en de Europese politiedienst Interpol.

Europese onderzoekscommissie aanslagen De christendemocratische EVP wil een Europese onderzoekscommissie naar de

Het Vilvoordse actiecomité ‘Zo Mobiel Lef’ dient een bezwaarschrift tegen de milieuvergunningsaanvraag van Ghelamco voor de bouw van het Eurostadion. Volgens ‘Zo Mobiel Lef’ heeft de komst van het Eurostadion heel wat negatieve gevolgen op het gebied van milieu en mobiliteit: “De Brusselse ring is nu al verzadigd

tussen Groot-Bijgaarden en Zaventem.” ‘Zo Mobiel Lef’ verwacht van de overheid dat ze zich richt op het verminderen van het aantal autoritten in die zone en niet op het vermeerderen ervan. Een milieuvergunning toekennen zou volgens ‘Zo Mobiel Lef’ misdadig zijn, omdat in Vilvoorde, en dan vooral in de wijk Koningslo, de luchtkwaliteit fors zou dalen. “De Sint-Annalaan en enkele andere straten zijn immers de toegangswegen tot het stadion.”

Danny Vileyn

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© SASKIA VANDERSTICHELE

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 5

TOERISME Ook Airbnb-verhuurders onderworpen aan belasting

Hoteltaks voortaan gelijk in heel Brussel BRUSSEL - Vanaf 1 februari is de hoteltaks overal in Brussel dezelfde. Ook geldt hij voortaan voor Airbnb-verhuurders. De taks wordt gewestelijk, maar het grootste deel van de opbrengst vloeit terug naar de gemeenten.

Tot hier toe was de hoteltaks gemeentelijk.

In bijna alle Brusselse gemeenten, op vier na, bestond er zo’n belasting. De verschillen qua tarief en qua berekeningsmethode waren enorm. In de meeste gemeenten gold een forfaitair jaartarief per beschikbare kamer. In Sint-Gillis bijvoorbeeld bedroeg dat 1.507 euro voor een - groot - driesterrenhotel, 1.718 voor een viersterrenetablissement en 2.880 voor een vijfsterrenhotel.

Alleen Brussel-stad en Evere hielden rekening met de effectieve bezetting. In Brussel-stad betaalde een driesterrenhotel 4,5 euro per gebruikte kamer per nacht, een vijfsterrenhotel maar liefst 8,75 euro per kamer.

Al jaren probeerden de opeenvolgende Brusselse regeringen die weinig transparante hotelbelastingen gewestelijk te maken en te harmoniseren. Nu zijn minister-president Rudi Vervoort (PS) en minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD) erin geslaagd.

Vlak voor kerst konden ze de nieuwe ordonnantie presenteren.

De nieuwe taks, bedoeld om de toeristische sector te laten bijdragen aan kosten van bijvoorbeeld netheid of openbaar vervoer, gaat

in op 1 februari. Vanaf dan betaalt elk hotel vier euro per bezette kamer per nacht, dus ongeacht het aantal toeristen en ongeacht het aantal sterren van het etablissement.

Ook de Airbnb-verhuurders worden belast, maar minder: zij betalen drie euro per nacht.

Bordelen en daghotelletjes daarentegen zijn vrijgesteld.

De taks zal ruim dertig miljoen euro in het laatje brengen, een bedrag dat bijna volledig teruggaat naar de gemeenten. De belasting bestaat namelijk voor het grootste deel uit gemeentelijke opcentiemen. Het gewest beloofde de gemeenten die opcentiemen gratis te innen en terug te storten op voorwaarde dat zij al hun bestaande hotelbelastingen zouden afschaffen. Op die manier wist minister-president Vervoort alle negentien gemeenten over de streep te trekken.

De hotelsector is tevreden met de hervorming. “We zijn natuurlijk nooit blij met een taks,” zegt Rodolphe Van Weyenbergh van de Brussels Hotel Association. “Maar het gaat de goede kant uit. We zijn blij dat de taks nu overal gelijk is, dat er rekening gehouden wordt met de effectieve bezetting en dat ook de Airbnb-verhuurders mee betalen.

Alleen zo krijg je een eerlijke concurrentie.”

Wat hem ook verheugt: voor de meeste hotels komt de nieuwe regeling neer op een belastingverlaging. Helaas niet voor iedereen. “Sommige één-, twee- en zelfs driesterrenhotels in bepaalde gemeenten zullen meer moeten betalen. Wij dringen erop aan dat zij een compensatie krijgen zodat de hervorming iedereen ten goede komt,” zegt Van Weyenbergh. Ook hoopt hij dat de ge-

“Wij zijn natuurlijk nooit blij met een taks, maar het gaat de goede kant uit” Rodolphe Van Weyenbergh Brussels Hotel Association meenten de ontvangen opbrengsten zoveel mogelijk investeren in toerisme. “Net zoals de Stad Brussel, die investeert in zaken als Bettina Hubo Winterpret.”

De spraakmaker Yvan Mayeur “Het waren idioten die zegden dat Winterpret omwille van de voetgangerszone niet toegankelijk ging zijn, kwaadwillig en debiel bovendien.”

Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) was weer zijn eigenste zelve op de radiozender BX1 toen hij het had over de voetgangerszone en de kerstmarkt die geen kerstmarkt meer mag heten en dus winterpret heet.

Mayeur schrijft zich hiermee in in een internationale trend, hij bezigt het taalgebruik van voormalig Frans president Nicolas Sarkozy en de verkozen president van Amerika Donald Trump.

Maar er is ook wel een Brusselse traditie: de omstreden Franstalige christendemocraat Michel Demaret, in de jaren 1990 heel even burgemeester van de stad Brussel, noemde Bill Clinton ooit ‘un con’, maar hij voegde er wel aan toe dat hij het voor Clinton had “omdat hij sociaal was”. Maar in tegenstelling tot Demaret baadt het taalgebruik van Mayeur niet in de Brusselse zwans. De man heeft een kort lontje.

Ook deze eigenschap deelt hij met andere politici. Premier Charles Michel, immer beminnelijk, had

met de nieuwjaarstoespraken ook al last van een kort lontje. Hij vergeleek de kritiek van PS-voorzitter

Elio Di Rupo op zijn regering met extreemrechts en “aanzetten tot haat”.

En nog: “Di Rupo spreidt het bedje voor extremisten, hij is diep gevallen.”

In vergelijking met Charles Michel lijkt Yvan Mayeur wel een kwajongen die het lef heeft om in het bijzijn van volwassenen vuile woorden te gebruiken.

Maar wat verwachten de heren wel? Verwacht Charles Michel echt dat Di Rupo gaat applaudisseren voor een rechtse regering die de soci-

ale zekerheid wil aanpakken?

En verwacht Yvan Mayeur echt alleen maar lof voor een voetgangerszone in een land van autofanaten? Hopelijk geloven ze dat zelf niet en zijn hun overdrijvingen niet meer dan retorische trucs. Daarom de volgende suggestie. Zeg niet: “Idioten, kwaadwilligen en debielen.” Zeg wel: “Het waren verlichte geesten die aankondigden dat net omwille van de voetgangerszone Winterpret nog beter toegankelijk zou zijn dan anders, bovendien waren die verlichte geesten vol goede wil en hyperintelligent.”

Danny Vileyn

6 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

INTERVIEW Oud-schepen Vincent Riga (ex-CD&V) over vallen en opstaan

‘Het gezond verstand is SINT-AGATHA-BERCHEM - Vōōr kerst legde Vincent Riga na twee jaar ergernissen in eigen meerderheid en in volle tweede termijn als Vlaamse schepen zijn sjerp neer. Nadat Riga ‘Don’t let the sun go down on me’ op piano heeft gespeeld, krijgt Bruzz de ware toedracht te horen: “Voor de politiek ben ik geen Brusselaar, maar een Nederlandstalige, en een Vlaamse burgemeester is er een te veel in Brussel.”

I

n december 2014 vond een aantal schepenwissels plaats in Sint-Agatha-Berchem. Dat verliep bijzonder moeilijk. De wrevel stapelde zich op. Tot Vlaams schepen Vincent Riga er de brui aan gaf. “Je moet dan consequent zijn en volledig uit de politiek stappen,” reageren zelfs journalisten. Maar Riga zit verder als onafhankelijke in de gemeenteraad. Niet voor die honderd euro bruto per maand, maar om de burger die voor hem stemde te blijven dienen.

In 2012 verloor iedereen op de Lijst Burgemeester Riguelle (LBR) stemmen tegenover 2006, en viel er zelfs een zetel weg. Alleen u en Saïd Chibani gingen vooruit. Wat wist u toen niet, dat u vandaag ergert?

wil ik mijn naam daar niet langer aan geassocieerd zien, en neem ik er afstand van.

Een foute inschatting, zet je zo snel als kan recht. Zo horen we de burger te dienen.

In hoeverre speelt de partijpolitiek mee in uw gemeente?

Noem een kat eens een kat: waaraan en aan wie stoort u zich?

Riga: In januari 2016, één maand na de sche-

RIGA: Uit een reeks van ergernissen, een an-

penwissels, hadden we al een A4 vol met zaken die niet opgevolgd werden, zoals afspraken.

Iedere dinsdag ging ik schoorvoetend naar het college van burgemeester en schepenen, telkens wetende dat er storm op komst was.

Tien jaar politieke ervaring en de stem van veel anciens in de politiek, zeggen me dat het op gemeentelijk vlak nooit over de ideologie van een partij mag gaan. Op lokaal vlak moet het gaan over het oplossen van lokale problemen, zoals het gemeenschapsleven, de toestand van de voetpaden, de parkeerproblemen aan een ap-

der voorbeeld. Het nieuwe busplan voorzag in een nieuw netwerk in Berchem. Bus 20 zou dan de volledige Groot-Bijgaardenstraat volgen tot de Mirtenlaan. Dat bleek niet te passen voor de burgemeester. Onderaan de Mirtenlaan komt een bouwproject van Matexi (op grond gekocht van het OCMW van Brussel, red.) voor een zestigtal families. Wat verder in de Goede Herderstraat (aan Hoogveld) komen meer dan honderd appartementen, dus wellicht driehonderd nieuwkomers. In de Hogenbosstraat is er de reconversie van een industrieel pand naar een veertigtal lofts. Die drie bouwprojecten samen in één wijk tellen heel wat nieuwkomers. Terwijl er niets van openbaar vervoer is. Mijn dienst Mobiliteit gaf aan de MIVB aan dat het misschien niet slecht zou zijn om buslijn 20 te verleggen. Maar kijk, de burgemeester woont daar in de buurt en schepen Marie Kunsch (cdH). En wat worden de argumenten? Een bus zou lawaai maken. Of, de straat is er niet voor geschikt. Terwijl in een Van Zandestraat, die smaller is, een bus wel zou mogen. Het ‘gezond verstand’ verdwijnt dus. En men legt aan anderen lasten op die men zelf niet wil, onder een motto dat voor andere Berchemnaars niet geldt: not in my backyard.

Vincent Riga: De meerderheid LBR en MR wist

toen perfect dat we tegen 2015 met een plan moesten komen. Daarin zouden sommige mensen naar voren moeten schuiven en andere een stap moeten terugzetten. Er is mij in 2015 de bevoegdheid van Stedenbouw afgenomen, tegen het advies van de voltallige LBR-partners in. Als je met mensen werkt, dan moet je dat voorbereiden, bespreken en niet als een probleem voor je uitschuiven. Maar de herverdeling van schepenbevoegdheden eind 2014 bleek rampzalig. Niets verliep volgens de afspraken. Alles werd opgedrongen zonder overleg en tegen de adviezen in van een grote groep mensen. Zonder blijk van teamspirit. En dat terwijl het perfect anders kon. Het heeft in 2016 geleid tot oplopende spanningen rond tal van dossiers.

Nam u ontslag omdat uw vertrouwen geschaad was in de politiek of in de burgemeester?

Riga: (wil lang geen namen noemen) “Wie

denkt u dat geschaad wordt bij dossiervertragingen? De schepen of de burger? Eén voorbeeld: de bouw van de Nederlandstalige Unescoschool. Zag u met mij hoeveel energie het gekost heeft om een ‘tijdelijke’ school te bekomen: interpellaties op commissies in het Brussels parlement, verschillende gemeenten die tussenbeide komen, afwimpelen dat het alleen Koekelberg aanbelangt, een paar mensen op hoger niveau die in de pers verklaren dat zij dé oplossing hebben bewerkstelligd. Het heeft allemaal massa’s tijd en energie gekost. Terwijl het gezond verstand - ik herhaal le bon sens, juste le bon sens - genoeg was om onmiddellijk alle beslissingen op tafel te leggen. Want nu moet de volledige bouw nog gebeuren. We moeten leven met een tijdelijke oplossing. Wel, als dit dossier rond leugens is opgebouwd, dan

“Voor de politiek mag je geen tweetalig Zinneke zijn, terwijl er driehonderd soorten Brusselaars zijn” Vincent Riga

partementsblok, de mobiliteit,... En dan nog: wij gaan in Berchem niet de mobiliteitsproblemen oplossen van nieuwe metro-, bus- en tramlijnen. Wij kunnen wel onze wensen overmaken aan de bevoegde instanties. Berchem kan nooit het mobiliteitsprobleem van de tunnels oplossen. We hebben daar de pretentie, de middelen, de knowhow noch de mensen voor.

Ook al ben ik al twee jaar regeringscommissaris bij de MIVB.

Zag u geen draagvlak om dossiers samen te dragen?

Riga: Ten behoeve van wie? Ik geef een voor-

beeld. De verandering van rijrichting in de Gisseleire Versélaan. Gevolg: een petitie van ruim duizend mensen die ertegen waren. Objectieve parameters tonen dat het sluipverkeer wel gedaald is, en een honderdtal mensen ervan genieten. De parameters geven ook aan dat vijfduizend mensen er niet van genieten en meer problemen over zich heen krijgen. Wel, als je op lokaal vlak aan politiek doet, zoek je een oplossing om de grootste groep mensen tevreden te stellen, niet het individu, zeker niet zichzelf.

Dat soort oude, gangbare ‘dorpspolitiek’ gedijt ook nog in andere Brusselse gemeenten.

Riga: Ik kon tien jaar terug, als beginnend po-

liticus, minder de finesses inschatten van de impact die beslissingen van politici hebben op het leven van Jan met de pet. Na jaren van luisteren naar mensen, heb ik zonder vooringenomen ideologie geprobeerd om de lokale problemen op te lossen. Ik volgde geen ideologie van ‘voor of tegen’ iets zijn, alleen het gezond verstand volgde ik. Neem de sluiting door Dilbeek van Afrit 12 op de Ring. Een enquête in Berchem toonde aan dat 98 procent van de Berchemnaars voor het openhouden van de afrit was. Bijgevolg was het ook niet moeilijk om als schepen namens 98 procent van zijn bevolking te spreken. De Ringafrit is na een jaar weer opengegaan, vermits er geen alternatief naar mobiliteit geboden kon worden. Maar ik ben wel voorstander van de gedeeltelijke uitbreiding van de Ring,

met scheiding van het doorgaand verkeer en lokaal verkeer. Het biedt de grootste return naar optimalisatie van de Ring. Het stilstaand Ringverkeer vandaag bezorgt te veel fijnstof aan de Brusselaar. Ik heb dat dossier van zeshonderd pagina’s en zeven opties goed bestudeerd, aangezien onze gemeente drie afritten heeft op de Ring. Rationeel valt ook perfect te besluiten, dat aan het Laarbeekbos niet geraakt wordt bij de uitbreiding. Met logica en cijfers kan je de maatschappij vooruithelpen.

Net zoals we viaducten afbreken in het zuiden van Brussel, zijn er ook aanpassingen in het noorden van Brussel nodig. De Keizer Karellaan moét een autoluwe stadsboulevard worden. Er bestaan twee opties die de MIVB al bestudeerd heeft: een metrolijn onder de Gentsesteenweg en een metrolijn onder de Keizer Karellaan tot aan de Ring en verder tot Parking C en het nieuwe stadion. Wie staat achter wat dat de mobiliteit van de burger dient?

U bent eerste opvolger voor CD&V in het Brussels parlement als Brigitte Grouwels of Paul Delva hun plaats verlaten.

Riga: Net als het nooit aan de orde is geweest dat ik staatssecretaris zou worden (wat Bianca Debaets werd, omdat ze een vrouw is, red.) zal ik nooit Grouwels of Delva opvolgen. Mijn beslissing is dat ik als onafhankelijke blijf zitten in de gemeenteraad, omdat de burger me verkozen heeft. Ik heb mijn partijkaart van CD&V van de hand gedaan, en voorzie een jaar afstand te nemen van het brede politieke leven. Het zou aan de tweede opvolger, een klassedame, Véronique Peters (adviseur Welzijn bij staatssecretaris Debaets, red.), toekomen om het parlement binnen te wandelen.

Wat jong bloed zou een goeie zaak zijn.

Heel Berchem stelt dat uw relatie met de burgemeester dermate afkoelde, omdat hij uw hete adem in de nek voelde. U was toch het goudhaantje destijds, uw besparingsacties op energievlak dienden de gemeente toch?

Riga: U heeft het bij het rechte eind. Maar de burgemeester is nu eenmaal zelf veranderd.

Ik kan maar gissen waaraan dat ligt. Wil hij meer tijd vrijmaken om te genieten van het grootvaderschap? Is het het uitkijken naar zijn acteurshobby? Het niet meer verkozen zijn als Brussels parlementslid voor cdH, tengevolge van de slechte kiesplaats die hij maar kreeg? Puur hypothetisch denk ik dat hij meer wil genieten als bompa en anderzijds zie ik zijn verzuring. Gevolg: veel afwezighe-

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 7

© SASKIA VANDERSTICHELE

weg’ VINCENT RIGA - 38 jaar, burgerlijk ingenieur VUB, gehuwd, 2 kinderen - 2006-2012, kwam voor CD&V op, meteen schepen van Nieuwe Energieën, Werk, Gezondheid en Personen met een handicap in Sint-AgathaBerchem - 2012-2015, schepen van Stedenbouw, Mobiliteit, Leefmilieu, Werk en Personen met een handicap - november 2015-december 2016, schepen van Openbare Werken, Parken, Netheid, Mobiliteit en Werk - zit vandaag als Onafhankelijke in de gemeenteraad; Brussels regeringscommissaris bij de MIVB; eerste opvolger CD&V in Brussels parlement - 2001-2010, technisch manager in diverse rust- en verzorgingstehuizen - 2010-2014: raadgever GGC, kabinet CD&V-minister Brigitte Grouwels - sinds oktober 2015, raadgever van de voorzitter van Pairi Daiza

Vincent RIGA “Geef me een jaar om na het uitlijnen van de problemen, een strategie voor mijn toekomst te bepalen.

Mijn eerste stap is een stap achteruit.”

den. Onze jaareindevergaderingen verzetten, omdat hij zijn toneelteksten nog moet leren…

Komaan zeg.

Eerst de analyse van de problemen en dan de strategie bepalen, zegt de burgerlijk ingenieur in u. Welke strategie plant u na dit ontslag?

Riga: De eerste stap is een stap achteruit.

Ik heb alle Brusselse ministers ontmoet. Ik schuim nu alle nieuwjaarsrecepties af, zie alle partijen. Ik heb mijn visie over een betere werking op lokaal vlak voorgelegd aan CD&V-partijvoorzitter Wouter Beke en aan ar-

“De burger is rapper gediend met een beetje bon sens, dan met gepalaver en theater” Vincent Riga

rondissementsvoorzitter Benjamin Dalle en zijn voorganger Koen Vanhaerents. Ik besef dat ik graag aan politiek doe: met mensen van goede wil oplossingen zoeken voor de burger. Ik geef mezelf een jaar de tijd om erover na te denken of ik aan die kriebel toegeef. Maar één probleem zie ik niet meteen geklaard. Ik ben tweetalig opgevoed: Nederlandstalige vader, Franstalige moeder.

Thuis altijd Frans gesproken. Alle studies (Sint-Jan Berchmanscollege,

VUB, KULeuven) in het Nederlands. Maar in Brussel mag je geen echt tweetalig Zinneke zijn. Als je de eed aflegt, moet je kiezen. Je bent een Franstalige of een Nederlandstalige, wat op zich une aberration (vergissing) is. Een Brusselaar is veel meer dan Nederlands- of Franstalige alleen. Er zijn driehonderd soorten Brusselaars. Toch moet je kiezen. Mocht ik een Franstalige van de cdH-lijst zijn, waren er mogelijk minder spanningen geweest. De burgemeester beschouwt me als een Vlaming. Hij deelt het gedacht: een Vlaamse burgemeester Jean-Marie Binst in Brussel is er een te veel.

8 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 JAnuari 2017

INTERVIEW Philippe Touwaide, directeur van de Federale bemiddelingsdienst voor de luchthaven

‘Luchtvaartroutes bestaan eigenlijk niet’ BRUSSEL – Het belangenconflict tussen Brussel en Vlaanderen over de Brusselse geluidsnormen woedt onverminderd voort, en een oplossing voor het luchthavendossier is nog lang niet in zicht. Nochtans waren we in 2014 dicht bij een oplossing die voor iedereen goed kon zijn. Dat zegt Philippe Touwaide, het Franstalige hoofd van de bemiddelingsdienst van de luchthaven. “Ik blijf erbij dat het plan-Wathelet de beste oplossing was. Als iedereen water in zijn wijn had willen doen, en er geen verkiezingen waren geweest.”

R

ond de naam Philippe Touwaide hangt controverse. Het volstaat om even in Google zijn naam in te tikken om te weten dat de man inwoner is van Wezembeek-Oppem, de Oostrand van Brussel bevoordeelt en dat hij Vlamingen haat. Ten tijde van het plan-Wathelet in 2014 (zie kaderstuk) was hij ook nog eens de kwade genius die de staatssecretaris allerlei wilde ideeën influisterde, ja, zelfs het hele Belgische luchtvaartbeleid volgens zijn eigen luimen stuurde.

Maar als Touwaide voor ons zit, dan vallen andere dingen op. Zijn kennis over het dossier, zijn goede Nederlands, en de vele documenten die hij kan voorleggen ter staving van zijn argumenten.

“Laat me eerst wat dwalingen rechtzetten. Ik zit sinds 2001 niet meer in een actiecomité. Ik woon sinds 2010 in Waals-Brabant, en niet in Wezembeek-Oppem. Men heeft geschreven dat ik elk weekend dronken ben, maar ik drink geen alcohol.

En ik begrijp perfect dat Vlaanderen al veel lasten draagt van de luchthaven, dus ik ben een Vlamingenhater?”

U bent het slachtoffer van een hetze?

PHILIPPE TOUWAIDE: Nooit spreekt

men mij eens aan op mijn technische kennis, altijd op mijn vermeende privéleven. Waarom? Wel, omdat heel wat politici en actiecomités dingen over de luchthaven beweren die gewoonweg niet kloppen. Dingen die ik weerleg.

Laat me het met een boutade zeggen: sinds het Brussels actiecomité Pas Question opgericht werd in 2014 ontdekken mensen tot hun verbazing dat ze al veertig jaar overvlogen worden. Terwijl er in die veertig jaar zeer veel gebeurd is om overlast tegen te gaan, maar daar schrijft

de pers nooit over. We hebben als bemiddelingsdienst van de luchthaven de geluidsquota kunnen aanpassen, bijvoorbeeld. Dat zijn kleine stappen, maar mensen negeren dat bewust. En de voorbije jaren is er minder vliegverkeer op Zaventem, zeker vergeleken met de jaren 1990, minder cargoactiviteit, stillere vliegtuigen en ook betere routes. En toch is het nooit goed.

Wat denkt u van de Brusselse geluidsnormen?

TOUWAIDE: Ik denk dat een dag van 7u tot 23u, zoals Brussel het definieert, haalbaar moet zijn. Vanaf 6u is niemand wakker, vanaf 7u iedereen. Ik begrijp wel dat Brussel daaraan vasthoudt. De uitbating van de luchthaven is niet onmogelijk met deze normen, maar het probleem is dat de luchthaven ook dicht bij

dat wordt blootgesteld aan lawaai, zijn de hoofdargumenten van het Brusselse verzet tegen de luchthaven. Argumenten die ook gebruikt zijn door de Brusselse rechtbank om vliegen boven Brussel te bemoeilijken.

TOUWAIDE: ( fel) Heeft een mensenle-

ven in Brussel meer waarde dan een mensenleven in Meise of Leuven? Ik vind van niet. Ik kan dat niet verdedigen, die manier van redeneren.

Brussel wil vliegen boven zijn grondgebied onmogelijk maken, zo simpel is het, en het gewest slaagt daar steeds beter in.

Terwijl in dit dossier iedereen water bij zijn wijn moet doen.

Vlaanderen kan eventueel een nacht tot 7u accepteren, Brussel moet aanvaarden dat er boven het gewest gevlogen wordt gezien de nabijheid van de luchthaven. Maar voor de verkiezingen komen we niet tot een oplossing, dat geef ik u op een blaadje. De kans is verkeken sinds Melchior Wathelet.

“Brussel wil vliegen boven zijn grondgebied onmogelijk maken, en het gewest slaagt daar steeds beter in” Philippe Touwaide

de stad ligt. Dat is een voordeel – begrijp me niet verkeerd – voor de internationale rol van Brussel, maar nadelig voor de geluidsnormen. De Brusselse geluidsnormen zijn haalbaar voor nieuwe vliegtuigen met stille motoren, maar niet compatibel met oudere cargovliegtuigen.

Is boven Brussel vliegen niet gevaarlijk? Als er een vliegtuig crasht in Brussel, dan zijn er veel doden.

Dat, plus het grotere aantal mensen

Ondertussen is er inderdaad nog altijd geen vliegwet. Men werkt al sinds 2008 aan een oplossing.

Over het eigenlijke raamwerk - de vliegwet - is men het wel eens. Maar de kwestie is dus dat de wet niet gestemd geraakt omdat er over de bijlagen geen eensgezindheid is. En de situatie is er alleen maar erger op geworden.”

TOUWAIDE:

De hamvraag – de bijlagen die u noemt - is of er een serie milieu- en impactstudies moeten uitgevoerd worden voor de definitieve vliegroutes die verankerd worden in de vliegwet, en of er ook een onafhankelijk controleorgaan moet opgericht worden om die routes te evalueren. Verschillende documen-

ten stellen dat, andere spreken dat dan weer tegen, en de politieke wereld heeft er alleszins nooit gevolg aan gegeven.

TOUWAIDE: Er bestaat een ministeri-

ële nota van juli 2011 die zwart op wit zegt dat de routes die verankerd worden in de vliegwet niet onderhevig zijn aan de studies die u noemt, en ook niet aan advies van de gewesten.

Waarom wordt dan wel in de federale princiepsakkoorden van 2008 en 2010 gesuggereerd dat die studies moeten plaatsvinden voor de verankerde routes, en later tijdens een interministeriële vergadering in 2012 in uw bijzijn ook nog eens?

Die onduidelijkheid heeft Melchior Wathelet de kop gekost.

TOUWAIDE: Omdat er een verschil

in visie bestond tussen Etienne Schouppe en Melchior Wathelet hierover. Bij Wathelet was de volgorde duidelijk: eerst nieuwe routes instellen, en dan pas de procedures in werking laten treden (Schouppe ontkende dat in een interview in deze krant in 2014, CD).

Tussen 2010 en 2014 was iedereen binnen de federale regering vol lof over het werk van Etienne Schouppe en Melchior Wathelet en keek men reikhalzend uit naar de invoering van nieuwe, objectieve vliegroutes. Ook de Brusselaars binnen de federale regering waren enthousiast, evenals Didier Gosuin, de Oudergemse burgemeester die in 1999 als Brussels minister de strenge Brusselse geluidsnormen heeft ingevoerd. Waarom is het project-vliegwet dan niet gelukt?

TOUWAIDE: Simpel: door de verkie-

zingen van 2014. Aanvankelijk vond iedereen de vliegroutes inderdaad een verbetering. Schouppe en Wathelet waren erin geslaagd om de gecontesteerde vliegroute-Chabert boven het centrum van Brussel te verleggen naar de kanaalroute. Ik blijf er tussen haakjes bij dat de ka-

Plan-Wathelet “Er is geen oplossing. Het planWathelet, dat was de oplossing.

Nu zit alles muurvast.”

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 9

naalroute een verbetering is van de vliegsituatie boven Brussel, want het grootste deel van die route loopt boven minder bevolkt gebied. Dat heeft de rechtbank van eerste aanleg in Brussel in 2014 ook toegegeven, dus ik ben niet alleen.

De ‘brede bocht naar links’, die het meeste ophef veroorzaakte ten tijde van Wathelet en geleid heeft tot Pas Question, dat was ook een idee van Etienne Schouppe waarover iedereen het eens was. Hoe je het ook draait of keert, die brede bocht naar links was een aanzienlijke verbetering voor het luchthavendossier. In de akkoorden van 2008 en 2010 wordt steeds gesteld dat concentratie zoveel mogelijk vermeden moet worden. Wel, dat deden we door behalve een korte bocht naar links ook een brede bocht naar links in te voeren, boven Brussel. Het gehele luchtverkeer werd zo beter verdeeld: een derde voor de ringroute en dus de Noordrand, een derde voor de kanaalroute en een derde voor de bocht naar links.

Maar de brede bocht naar links was een nieuwe route. Het is normaal dat mensen last hebben van vliegtuigen als ze dat niet gewoon zijn. Waarom is de invoering van die

route niet transparanter gebeurd?

TOUWAIDE: Oh, maar Didier Gosuin,

Didier Reynders en Evelyne Huytebroeck, om maar enkele namen te noemen, wisten wat er ging gebeuren en hebben daar ook over gecommuniceerd naar de burger. En ‘Le Soir’ heeft het vooraf ook over die routes gehad.

“Sinds Pas Question beseffen mensen plots dat ze al veertig jaar overvlogen worden” Philippe Touwaide Dat is politieke communicatie.

Waarom heeft de luchthaven of Belgocontrol, of de Federale Overheidsdienst Mobiliteit niet het voortouw genomen? Een onafhankelijke instantie zou dat zoveel beter hebben kunnen presenteren.

TOUWAIDE: Tja… Omdat het ook moei-

lijke materie is misschien. Want

luchtvaartroutes bestaan eigenlijk niet. Zoals u weet hebben vliegtuigen marge om af te wijken. Het probleem zou dan kunnen zijn dat je aan mensen iets uitlegt, en dat de vliegtuigen dan soms toch afwijken van de route die mensen op papier verkocht werd. En, tussen haakjes: Melchior Wathelet heeft de agenda van de indienststelling van de nieuwe luchtvaartroutes uit handen gegeven aan een onaf hankelijk orgaan, Belgocontrol. De beslissing om in februari 2014 nieuwe routes in te voeren kwam van hen, en had niets met een politieke agenda van staatssecretaris Wathelet te maken.

Goed, dat is het verleden. We moeten vooruit. Welke oplossing ziet u nu?

TOUWAIDE: Er is geen oplossing. Het

plan-Wathelet, dat was de oplossing.

Nu zit alles muurvast.

Men doet nu of wij bij de luchthaven continu procedures met de voeten treden. Maar als we de procedure volgens het boekje volgen, dan is het

PHILIPPE TOUWAIDE - Licentiaat in Maritiem- en Luchtvaartrecht. Doctoreert ook nog in die laatste specialisatie; - Sinds 2002 directeur van de Federale ombudsdienst bemiddeling Brusselnationaal; - Werkte op verschillende kabinetten, zoals op het kabinet van de burgemeester van Brussel tot 1996. Werd als specialist betrokken bij de bouw van de metrolijn op de Kleine Ring. Werkte daarna voor Binnenlandse Zaken en Mobiliteit van 2008 tot 2014.

ook niet goed. Een voorbeeld: de vliegroute naar Leuven is volledig volgens het boekje gebeurd, compleet met impactstudie en geluidsstudie. Maar ook daar procedeert men tegen. Hebben we dan de procedures nodig die in de nota’s 2008 en 2010 geopperd worden? Ik ben daar niet zo zeker van.

Want de ene rechter interpreteert zus, en de andere zo. De luchtvaartwetten en rechterlijke uitspraken scheppen vaak geen volledige klaarheid.

U vraagt oplossingen? Ik heb een studie uit 1982 in mijn schuif liggen, indertijd besteld door Herman De Croo.

Die studie onderzocht of de luchthaven niet naar de westkant van Brussel kon verhuizen, ergens in de driehoek Gent-Antwerpen-Brussel. In de jaren 1980 zou dat gekund hebben: het ging goed met Sabena, en de luchthavens in het buitenland waren nog niet zo groot, dus we hadden de concurrentie aangekund. Dat is een gemiste kans, ook voor de overlast in en rond Brussel. Een duurzame oplossing betekent ook nu dat we helemaal anders moeten nadenken over de luchthaven.

Maar ik denk dat het te laat is. Een extra startbaan zou voor Brussel al een goed idee zijn. Maar ik zie het nog niet direct gebeuren.

Christophe Degreef

Vliegwet Om het luchtvaartdossier en de spreidingsplannen van de periode 1999-2008 te ontmijnen, besliste de federale regering in 2008 om werk te maken van een vliegwet.

Die houdt in dat het meest logische gebruik van de startbanen op Zaventem de voorkeur heeft. In de praktijk betekent dat dat Brussel overvlogen wordt. Toen staatssecretaris Melchior Wathelet (CDH) in 2014 (na tal van regeringscrisissen die het werk vertraagden) een belangrijke corrigerende route instelde, de ‘brede bocht naar links’, kwam er veel protest uit het Brussels Gewest omdat gemeenten als Etterbeek, Elsene, Oudergem en WatermaalBosvoorde werden overvlogen, voorheen was dat minder of niet het geval. In mindere mate was ook de nieuwe kanaalroute boven Molenbeek en Anderlecht een probleem.

De belangenbeweging Pas Question werd opgericht. Die beweging boekte succes: Wathelet werd aan de kant geschoven en via de rechtbank werden de nieuwe routes ook definitief afgevoerd, met als argument dat er te veel mensen werden blootgesteld aan lawaai. Sinds 2015 probeerde federaal minister Jacqueline Galant (MR) de vliegwet rond te krijgen. Zij moest ontslag nemen na de aanslagen van 22 maart 2016. Haar opvolger is François Bellot. Hij moet vooral de kwestie van de Brusselse geluidsnormen ontmijnen. Het Brussels Gewest heeft normen voor een stille nacht tot 7u ‘s ochtends, terwijl de luchthaven nachtvluchten definieert tot 6u ’s ochtends, waarna de piekperiode begint. De federale minister kan een gewest echter niet verplichten om die geluidsnormen aan te passen. Wegens die geluidsnormen loopt er een belangenconflict tussen de Brusselse en Vlaamse gewesten. © SASKIA VANDERSTICHELE

10 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

Analyse Gewestregering heeft toekomstplan klaar

Autopendelaar in het vizier FILE Het GPDO pleit voor meer tunnels op de Kleine Ring.

© ID DIETER TIELEMANS

BRUSSEL - Het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling (GPDO) zet de lijnen uit voor de toekomst van het Brussels Gewest. Om de mobiliteitsdoelstellingen te halen, zal vooral de autopendelaar uit Vlaanderen en Wallonië zich moeten aanpassen. Op het vlak van openbaar vervoer verkiest het plan de uitbouw van de metro boven nieuwe tramlijnen.

Z

o’n 230.000 mensen rijden elke werkdag met hun auto Brussel binnen.

Onhoudbaar voor de mobiliteit en de leefkwaliteit van de stad, klinkt het steeds vaker. Dat discours zien we nu ook vertaald in het deel Mobiliteit van het GPDO. Het toekomstplan wil bijvoorbeeld komaf maken met de stadssnelwegen zoals die in de tweede helft van de 20ste eeuw zijn ontwikkeld. Zes belangrijke invalswegen moeten tegen 2025 evolueren naar stadsboulevards

Als er minder files zijn, zouden meer Brusselaars wel eens opnieuw de auto van stal kunnen halen met minder plaats voor de auto. Het gaat om de E40 in aanloop naar het Reyerscomplex, de Woluwelaan, de A12, de Keizer Karellaan, de E411 en de Industrielaan.

Binnen de stad moet er ruimte komen voor meer pleinen en voetgangersgebieden, maar wordt de wegcapaciteit in veel gevallen ongemoeid gelaten. Het GPDO betonneert bijvoorbeeld het renovatieplan voor de autotunnels dat vorig jaar is voorgesteld. Meer zelfs,

op de Kleine Ring pleit het plan voor extra overkappingen, meer bepaald tussen Rogier en Kruidtuin, tussen Madou en Troon, en tussen Naamsepoort en Munthof. De nieuwe tunnels moeten onder meer toelaten om de Kruidtuin beter te ontsluiten en de Louizaflessenhals minstens gedeeltelijk autovrij te maken.

Tegelijk blijft de deur op een kier om na 2025 ook tunnels te sluiten, maar de beslissing daarover wordt toevertrouwd aan het nieuwe gewestelijke mobiliteitsplan, de opvolger van het Iris II-plan.

Een gelijkaardige redenering zien we bij het onderdeel Parkeren. Minder parkeerplaatsen op de openbare weg moeten het gebruik van de auto ontmoedigen, maar voor bewoners zou er extra parkeercapaciteit komen, bijvoorbeeld door plaatsen te delen op terreinen van bedrijven en winkels. In de rand van het gewest moeten meer overstapparkings komen.

Dat de voorgestelde maatregelen vooral de autopendelaars viseren, blijkt ook uit de cijfers: het aantal auto’s dat van buiten het gewest komt, moet dalen met twintig procent. Binnen Brussel mikt het plan op een daling met vijftien procent. Dat is overigens minder ambitieus dan voorgehouden in het mobiliteitsplan Iris II. Ergens is het logisch dat de bezoeker zijn gedrag moet aanpassen voor de leef kwaliteit van de stadsbewoner, maar het is natuurlijk ook de gemakkelijkste keuze voor Brusselse politici omdat ze niet wakker liggen van de Vlaamse of Waalse kiezer. Van de Brusselaar worden minder inspanningen gevraagd. Die

BRUSSEL IN 2025 Enkele doelstellingen uit het GPDO - 15 % minder autodruk (-20 % voor pendelaars) - 25 kilometer voetgangerszones - 4 autoloze zondagen per jaar - 30 procent minder CO2-uitstoot - 25.000 plaatsen op pendelparkings - 65.000 parkeerplaatsen schrappen op straten en pleinen - 20.000 parkeerplaatsen buiten de weg creëren voor bewoners

heeft al veel meer de overstap naar andere vervoersmodi gemaakt, klinkt het. Dat klopt voor een deel, maar het aantal huishoudens met een auto blijft wel hoog (bijna twee derde). Minder dan de helft van de Brusselaars heeft een MIVB-abonnement. Als er minder files zijn, zouden meer Brusselaars dus wel eens opnieuw de auto van stal kunnen halen.

Metro boven tram Natuurlijk wil het Gewest ook inzetten op alternatieven: er komt meer fietsinfrastructuur en carpoolen en autodelen moeten worden gepromoot. Daarnaast moet ook het openbaar vervoer verder worden uitgebouwd, in eerste instantie de metro. Het plan schuift verschillende pistes naar voren, zonder echter in detail te treden. De verlenging van de Noord-Zuidlijn richting Ukkel is een optie, net als het ombouwen van (een deel van) de tramlijn op de Middenring tot metro. Nieuwer is het idee om de lijn van de Kleine Ring te verleggen om het Noordstation en Thurn & Taxis te bedienen. De verlaten tak via Rogier zou dan verlengd kunnen worden via Sint-

GPDO Aan het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling wordt al meer dan een half decennium gesleuteld. Eind vorig jaar is het goedgekeurd door de regering. Het plan wil een antwoord bieden op de belangrijkste uitdagingen voor de toekomst van Brussel.

Behalve over mobiliteit gaat het onder andere over huisvesting, milieu en economie.

Het GPDO is nog tot midden maart te raadplegen in alle Brusselse gemeenten en op de gewestelijke administratie. Het plan staat ook online op gpdo.brussels. Via die

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 11

Joost en het Luxemburgstation tot in Elsene. In het westen suggereert het plan een lijn van winkelcentrum Westland, via het Weststation en de Mettewielaan, naar Jette en de Heizel.

De opties voor de tram zijn een stuk beperkter. Na de realisatie van tram 9, inclusief knooppunt op de Heizel met lijnen 3 en 7, is alleen sprake van een verdere verlenging van lijn 94 van Woluwe tot in Evere of Schaarbeek. De beperkte aandacht voor de tram steekt af tegen een eerdere versie van het GPDO dat werd opgesteld in de vorige legislatuur. Daarin prijkten niet alleen de ondertussen afgevoerde tramprojecten voor Thurn & Taxis en de Elsensesteenweg, maar ook mogelijke trams op de Mettewielaan, in Heembeek, op de Leuvensesteenweg, in de Dansaertstraat en op de Kroonlaan.

De keuze tussen investeren in metro of tram is al jaren inzet van debat. Een metro is performanter, maar kost handenvol geld en is een werk van lange adem.

Trams kunnen sneller worden ingezet, maar vragen een herverdeling van de weginfrastructuur en zijn dus vaak ten nadele van de auto. Dat de vorige versie inzette op de tram komt omdat Groen en Ecolo toen in de meerderheid zaten. Nu weegt de metrostem van Open VLD en MR (via Beliris, zie ook de overkappingen op de Kleine Ring) duidelijker door.

Achilleshiel Het GPDO heeft verder aandacht voor betere verbindingen met Vlaanderen en Wallonië. Behalve het klassieke pleidooi voor de voltooiing van de GEN-infrastructuur (met extra haltes en meer S-treinen), gaat het ook over intergewestelijke tramof metrolijnen. Het geplande Brabantnet van De Lijn (met trams naar Willebroek en de luchthaven) moet worden uitgebreid met lijnen naar andere randgemeenten zoals Dilbeek, Overijse en Ruisbroek.

Om het geheel van metropolitane lijnen (tram of metro en trein) aan te sturen moet er een gemeenschappelijke beheersovereenkomst komen met alle vervoersbedrijven, een gezamenlijke communicatie en een geïntegreerd tarief zodat reizigers zonder zorgen kunnen overstappen tussen vervoersmiddelen van de verschillende maatschappijen. Die samenwerking is logisch en al lang realiteit in de meeste andere Europese steden. In en rond Brussel is dat echter gevoelig omwille van de politieke complexiteit (vier minister van Mobiliteit) en de achterliggende communautaire reflexen.

De achilleshiel van de vele mooie intenties is dan ook dat Brussel in veel gevallen afhankelijk is van andere beleidsniveaus.

Zonder medewerking van de gemeenten en zonder investeringen in het spoor, een aanpak van de voordelige fiscaliteit voor salariswagens of een intergewestelijke consensus over rekeningrijden voor personenwagens wordt het moeilijk om de doelstellingen te halen.

Laurent Vermeersch

website kan u opmerkingen geven. In een persbericht belooft minister-president Rudi Vervoort (PS) rekening te houden met “relevante suggesties”. Het plan zal ook nog worden voorgelegd aan het Brussels parlement.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Ben De Melker “Met deze nieuwe locatie willen we beginnen met een nieuwe pagina in ons boek: MicroMarché als motor om het gemeenschappelijke verhaal te laten draaien.”

INTERVIEW Netwerk ziet duizenden bezoekers van Abattoir als enorm potentieel

MicroMarché vertelt nieuw verhaal

ANDERLECHT - MicroMarché verhuist naar Recy-K in Anderlecht. Noodgedwongen, maar met de nodige goesting in een nieuw verhaal. Het project dat jaren geleden begon als een eenmalige markt, groeide uit tot een volwaardig Brussels initiatief. Al is de inbedding in de nieuwe wijk nog wat wankel.

M

icroMarché begon als initiatief van De Overmolen, Beursschouwburg en City Mine(d), met een eerste markt in de Beursschouwburg.

Erna volgde een proefproject op de Zuidmarkt in Brussel. En vervolgens groeiden ze uit tot een volwaardig initiatief in de Steenkoolkaai. “Daar kwam een café bij, dat later ViaVia werd, en uiteindelijk heel wat betrokken organisaties. We wisten dat de locatie aan de Vismarkt tijdelijk was.

Gedurende zeven jaar hebben we er MicroMarché als platform kunnen uitbouwen. Met deze nieuwe locatie willen we beginnen met een nieuwe pagina in ons boek: MicroMarché als motor om het gemeenschappelijke verhaal te laten draaien,” verduidelijkt Ben de Melker, coördinator van MicroMarché. Als vanouds willen ze professionelen met kennis linken aan amateurs met zin om dingen te maken en willen ze daar een breed publiek bij betrekken.

“Onze focus blijft sociale economie en start-ups ondersteunen, liefst met een recyclage-link.”

Hier geen markt zoals vroeger,

wel regelmatige evenementen en verschillende organisaties die open ateliers houden.

Recy-K aan de Demetskaai is heel zichtbaar vanop de Birminghamstraat en loopt door tot aan het kanaal. Een heel andere wijk dan de vorige locatie aan de Steenkoolkaai. Veel meer uit de centrumzone en ver buiten de toeristische paden. “Dat boeit ons niet. Wekelijks passeren hier duizenden mensen onderweg naar de Abattoir. Dat is voor ons een enorm potentieel en een totaal ander publiek dan de passanten en toeristen aan de Vismarkt. Daarnaast hebben we als netwerk van makers, dromers en hobbyisten een trouw publiek opgebouwd, los van de locatie.”

Gesprekken met de buurt De wil om met de buurt aan de slag te gaan is er. Een sterke inbedding voorlopig nog niet. Een arbeidsintensief werk, dat gezien de beperkte middelen van MicroMarché, niet voor de hand ligt.

“Het gebrek aan middelen noopt ons tot creatieve ideeën. Zo zorgde architectenbureau Opla Archi-

tecture ervoor dat we gratis materiaal konden recupereren van een verbouwing. Zij zijn één van de zeven initiatieven die MicroMarché ondersteunt. We haalden

de vorige locatie, omdat er heel veel partners met eigen noden waren, aan ontbrak.”

Daarnaast zijn er gesprekken met organisaties als het nabije Molenbeekse WAQ (Wijkantenne du Quartier), Cultureghem en Jes (Jeugd en Stad). En binnenkort worden hopelijk de eerste workshops aangeboden door de organisaties die deel uitmaken van MicroMarché, zoals de vrouwen van Looops, die speelgoed repareren, Wear a Story, die van afgedankte kledij designermode maken of Bidules, dat van bestaande brilmonturen nieuwe zonnebrillen maakt. Verder onder hun vleugels het al genoemde Opla Architecture, medialab Cr!art, boekbinders Tokowo en Eco-keukendesigners La Conserverie. MicroMarché slaat opnieuw de handen in elkaar met fablab MicroFactory, dat sinds kort ook naar de site is verhuisd.

Verder in het pand aanwezig: de centrale ontmoetingsplek La Kantine, het café dat voorbijgangers aan het kanaal de site binnenlokt.

Sneak Preview Als bezoeker kan je met al die organisaties kennismaken op 21 januari, op het eerste evenement MicroMarché 2.5. Noem het geen opendeurdag, wel een Sneak Preview. Bezoekers krijgen een inkijk in de aanwezige projecten en worden uitgenodigd mee in te stappen in het nieuwe verhaal.

In de toekomst wil MicroMarché de verschillende zalen op de site verhuren, de kantine openstellen voor externe evenementen en een volledige workshopprogrammatie uitbouwen. “We willen ons actief inzetten in de wijk en de professionele en artistieke kennis die we bezitten optimaal gebruiken.”

Een eerste aanzet werd al gegeven met een stuk berm naast de slachthuizen, dat zwerfvuil aantrekt. “Na een gesprek met de schepen van Netheid van Anderlecht werd de berm opgeruimd, wij willen ons engageren om deze plek aangenamer te maken. Behalve architecten hebben we immers heel wat machines in huis, waar b uu r t b e w on e r s aan de slag mee kunnen om deze onbenutte plek vorm te geven.”

De eerste stappen zijn gezet, de eerste evenementen gepland, nu de buurt en de b uu r t b e w on e r s nog door de grote poort aan de Demetskaai loodsen en MicroMarché staat er weer, mét een extra touch. Hanne-Lise De Valck

“Onze focus blijft sociale economie en start-ups ondersteunen, liefst met een recyclage-link” Ben de Melker Coördinator MicroMarché samen het materiaal eigenhandig uit de werf en plaatsten het in de Demetskaai. Gratis economisch gezien, maar wel met veel manuren. We geloven in de kracht van ons netwerk om op andere manieren te werken. De sociale gedragenheid van het gemeenschappelijke project is belangrijk, iets waar we in deze locatie meer willen op inzetten en waar het bij

>

MicroMarché 2.5, a Sneak Preview, 21/1 van 12u-20u, Demetskaai 55, Anderlecht

12 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

BOEK Francis Van de Woestyne portretteert Antoinette Spaak

Een welwillend zelfportret BRUSSEL - De familie Spaak heeft haar stempel gedrukt op de geschiedenis: eerst met Paul-Henri, dan met zijn dochter Antoinette. Vader Spaak, tot een jaar voor zijn overlijden socialist, sluit aan bij het (toen) rabiaat francofone FDF. Antoinette zou een paar jaar later voorzitster worden. Het interviewboek van Francis Van de Woestyne is een mild zelfportret van een vrouw uit een bevoorrecht milieu, die als kind en adolescent aan tafel zat met Winston Churchill en Charles de Gaulle.

H

et leven van Antoinette Spaak (°1928) is nauw verweven met dat van haar vader, de man die ze zo bewondert en in wiens voetsporen ze trad na zijn overstap van de BSP-PSB naar het FDF in 1971. Het is ook een leven dat nauw verweven is met de geschiedenis van België, Een van haar overgrootvaders was Paul Janson, liberaal senator tot aan zijn dood en voorvechter van het algemeen stemrecht en gratis plichtonderwijs. Paul-Emile Janson, de broer van haar moeder, was voorzitter van de liberale partij en verschillende keren minister. “Ik was nog heel jong toen ik het gevoel had dat ik tot een bevoorrechte familie behoorde,” zegt Antoinette Spaak.

Ook toen Antoinette, haar zus Marie en haar moeder opgepakt werden door de Gestapo, zijn ze uiteindelijk vrijgelaten op voorspraak van burggraaf Davignon, die ambassadeur in Duitsland geweest was en Alexander von Falkenhausen, militair gouverneur van het bezette België, had kunnen spreken. Haar vader was dan met de regering in ballingschap in Londen. Maar hiermee waren de gruwelen van de oorlog niet achter de rug. Op een dag krijgt moeder Spaak een telefoontje van de vrouw van een collaborateur die zegt dat ze vernomen heeft dat de rexisten moeder Spaak en haar twee dochters gaan vermoorden. Moeder Spaak kan net op tijd vertrekken en duikt met haar kinderen onder in een kelderverdieping waar Antoinette Engels leert om de tijd te doden. Na de oorlog wordt de collaborateur, echtgenoot van de vrouw die de familie Spaak verwittigd had, opgepakt. De vrouw vraagt moeder Spaak om te getuigen dat zij haar leven en dat van haar kinderen gered heeft. Moeder Spaak gaat getuigen, de man wordt toch ter dood veroordeeld.

Federalisme ‘Walen Buiten’ zoals de studenten in Leuven in 1968 scandeerden, had een diepe indruk nagelaten op Paul-Henri Spaak. Hij wou een federale staat omdat hij zich realiseerde dat de mentaliteit in het noorden van het land evolueerde. Hij stelde

Antoinette spaak Hier met haar vader en haar zus: “Ik was nog heel jong toen ik het gevoel had dat ik tot een bevoorrechte familie behoorde.”

“Ik vond dat het standpunt van Boudewijn over abortus getuigde van weinig mededogen met de vrouwen.

Ik heb hem dat ook gezegd” Antoinette Spaak, minister van staat

zelfs voor om een federalistische Belgische partij op te richten, maar volgens Antoinette Spaak weigerden de VU’ers Frans Van der Elst en Hugo Schiltz. Over die laatste heeft Spaak niets dan lof. Ze is overigens zeer vriendelijk voor de meeste politici van zeer uiteenlopende partijen.

Alleen Leo Tindemans is de gebeten hond: het is de schuld van Tindemans dat het Egmontpact en het Stuyvenbergakkoord mislukt zijn.

Dat is heel kort door de bocht. Spaak onderschat de weerstand die er leefde binnen de Vlaamse Beweging en de Vlaamsgezinde vleugel van de CVP, tegen een akkoord dat bovenop de zes faciliteitengemeenten nog in zeven andere gemeenten in de Rand in ‘faciliteiten’ voorzag voor de Franstaligen. Tindemans’ aankondiging in de Kamer dat hij naar de koning trok om het ontslag van de regering aan te bieden heeft diepe wonden geslagen bij de onderhandelaars van het Egmontpact. Die wonden zijn volgens Spaak nooit meer geheeld met alle gevolgen vandien: voor het mislukken van Egmont was er nog begrip en respect tussen Franstaligen en Vlamingen, tussen FDF’ers en VU’ers, en in sommige gevallen zelfs vriendschap. Nadien was dat respect veel kleiner.

Zo had FDF-boegbeeld Lucien Outers een buitenverblijf in de Dordogne waar Hugo Schiltz eertijds ging dineren als hij in het zuiden van Frankrijk was. Spaak vertelt ontroerd dat de weduwe van Schiltz haar vele jaren na zijn overlijden uitnodigde om deel te nemen aan een colloquium over de politieke erfenis van Schiltz en hoe ze er gevraagd werd het woord te voeren.

toen hij haar haar mening vroeg over abortus. Antoinette Spaak: “Ik vond dat het standpunt van Boudewijn getuigde van weinig mededogen met de vrouwen. Ik heb hem dat ook gezegd. Toen we afscheid namen, zei hij me dat hij veronderstelde dat hij me niet kon overtuigen. Ik heb geantwoord dat ik veronderstelde dat ik de koning niet kon overtuigen. Ik ben nooit meer ontvangen geweest op het paleis. Ik vind dat straf.”

Spaak was voorstander van de depenalisering van abortus, ze is voor het homohuwelijk en vindt dat iedereen zijn eigen dood moet kunnen regelen. Ze noemt het opmerkelijk dat de Belgen veel serener omgaan met ethische kwesties dan de Fransen: het homohuwelijk bracht in Frankrijk massale betogingen van conservatieven op de been. Spaak is ook republikein, ze beweert niet dat we beter af zouden zijn met een republiek, maar die spoort wel met een democratie, er is verandering mogelijk.

Antoinette Spaak is partijvoorzitter, Europees, federaal en Brussels parlementslid geweest, ze heeft het parlement van de Franse Gemeenschap voorgezeten. Ze is minister van staat, maar is nooit minister willen worden. Het boek van Francis Van de Woestyne is een portret zoals Spaak wil herinnerd worden door haar vrienden, haar kinderen en kleinkinderen, ze heeft het ook over haar echtscheiding en andere privétegenslagen. Maar het is ook een boodschap voor de militanten van het FDF. Wat Franstaligheid voor haar betekent, vat ze zelf goed samen: “Soms overvalt me de gedachte: als ik dan toch misprezen moet worden, dan liever door mensen die mijn taal spreken en met wie ik hun cultuur deel.” Met die kennis in het achterhoofd is ‘Antoinette Spaak’ ook voor Vlamingen het portret van een merkwaardige vrouw, links-liberaal en republikeins die met haar partij een stempel gedrukt heeft op België en op Brussel, en een inkijk in de wereld van de zeer francofone bourgeoisie.

Danny Vileyn

Abortus en Boudewijn Antoinette Spaak was twintig jaar (mondaine) huisvrouw, vooraleer ze zich politiek engageerde. Nochtans had Leopold III haar dat, ter gelegenheid van een diner bij de gouverneur van de Nationale Bank, afgeraden.

Antoinette Spaak citeert hem aldus: “Doe dat nooit! Word nooit politica!

De politiek is een verschrikkelijk milieu, waar u zeer ongelukkig zal zijn en het dient bovendien tot niets.”

Ook Boudewijn heeft ze verschillende keren ontmoet, de laatste keer

>

ANTOINETTE SPAAK van Francis Van de Woestyne, telt 133 blz. en is geïllustreerd met nostalgische foto’s.

Het is uitgegeven bij Racine en kost 19,95 euro.

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

OPEN LESWEEK 13 TOT 18 FEBRUARI 2017

GRATIS PROEFLESSEN !

SCHRIJF JE SNEL IN OP WWW.SYNTRABRUSSEL.BE LEER SYNTRA BRUSSEL KENNEN VAN OP DE EERSTE RIJ www.syntrabrussel.be

ADVERTENTIE

EEN ZWERVER KOMT THUIS

02 >04.02.2017 24-25.03.2017(MARATHON)  02.02.2017 |  20:00 – 00:20 Aline Cornelissen | Nina Kortekaas Hanne Van Doren | Jef Hellemans Armin Mola | Emmanuel van der Beek Luca Persan | Max Colonne | Bartel Jespers Tim Bogaerts | Lukas De Wolf  03.02.2017 |  16:00 – 23:50 Stef Aerts | Rashif El Kaoui Servé Hermans | Oscar Van Rompay Stefan Perceval | Tom Ternest Jurgen Delnaet | Bruno Vanden Broecke  04.02.2017 |  11:00 – 18:00 Valentijn Dhaenens | Frank Focketyn Soufiane Chilah | Tom Van Bauwel Frank Dierens | Kris Cuppens Steven Van Watermeulen  04.02.2017 |  19:00 – 23:50

Michael De Cock Patrick Lateur

Mark Verstraete | Lucas Vandervost Gene Bervoets | Bert Luppes Tom Jansen | Lisbeth Gruwez WWW.KVS.BE

V.U. Merlijn Erbuer - Arduinkaai 7 - 1000 Brussel - © Gaëtan Chekaiban

1428I BRUZZ 19 januari 2017 2016 I BRUZZ1554 1547I Donderdag I DonDerDag 17 november

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE VOETBAL – meer dan alleen titelambities met rWDm

‘nu ben ik een man H op het veld’

MAARTEN uit brussel:

Waar gaan de honderden mannen naartoe die dagelijks op busjes staan te wachten in de Diksmuidelaan?

“Natuurlijk is niets in het voetbal zeker, maar het project van RWDM is ideaal voor mij.”

Er heerst een geet trio No Mercy zong het al: ‘Where do you go’. Maar wil de overheid het wel weten? doogbeleid voor de Het is niet van gisteren, laat staan van deze mannen die achter eeuw dat er mannen met werklust als daghet Klein Kasteeltje loonwerker aan de slag willen. Ze heten Abbas, op een baan voor Tavorian, Alawi, Baba, Alexandru, Razvan, Cieen dag wachten. prian of Abdallah, slaaf van God. En dat zijn deze ongelukkigen. In weer en wind, na nachtvorst en bij regen staan ze, van de hoek van de Diksmuidelaan met het IJzerplein en verder tot de kruising met de Ieperlaan, zonder schroom te wachten op een broodheer die vertraagd voorbijrijdt, net als de soepkar vroeger. Elkaar tolererend en tegelijk elkaars rivaal, want wie eerst kan instappen eerst maalt. Waar ze vandaan komen? Om de hoek met het kanaal huist het Klein Kasteeltje, een fedeochtend. En probeerden twee uur lang te liften. raal opvangcentrum voor asielzoekers. Zonder men ze mij mee, denkt de werkwillige. Op tijd Het gedoogbeleid is er een feit. Hoofdzakelijk werk om handen, daalt het ego van de man, weiemand anders meenemen, denkt de werkgewitte bestelwagens met Belgische, Nederlandse, ten u en ik. Het bloed kruipt waar het niet gaan ver. Dat heeft alleen voordelen. De selectie van Franse en Poolse nummerplaat passeren de rekan. En zwaar werk is licht gevonden - wat haast de hardste werker geschiedt dan als organisch. vue à la queue leu-leu. Het houdt niet op. Soms niemand meer wil doen, willen zij wel. Het is ilWaar het konvooi ‘sociale en fiscale fraude’ naarMarion Lemesre, legaal, roepen burger en overheid uit een mond. toe rijdt?.

Naar een bouwwerf, een rotklusje van wordt er eentje opgepikt, soms twee. Vaak wuift © MICHEL OOSTERS Brussels schepen van Tewerkstelling Maar wordt er een alternatief aangereikt? We een lange dag. Het gat vullen van de arbeider in wie achterblijft de wagen na, ook al zit die vol. stonden tussen hen - een vijftigtal - op de vroege ziekteverlof. Het gat van de plotse, tijdelijke vraag Het is een spel van vraag en aanbod. Morgen neter het project en was er vorig jaar al k vind dat je als jonge gast voorlers komen en gaan, maar de basis aire hoorde hoe sommige spelers ging met ups en downs. “Ik herinner graag bij geweest, maar hij had al al moet spelen, niet op de bank zal blijven, denk ik. Een scenario me mijn eerste wedstrijd nog goed: niet betaald werden, of dat ze thuis getekend bij Pepingen. “Tijdens de zitten. Daarom heb ik Anderzoals Beerschot is ook hier mogethuis tegen Doornik. We wonnen ineens geen warm water meer hadeerste match die ik bijwoonde, tegen lecht op mijn veertiende verlalijk. De spelers hebben getekend met 1-0 dankzij een goal van Luden, heeft ook wel een rol gespeeld.

Sterrenbeek, dacht ik: ‘Op dat veld ten,” vertelt Maeyens. “Ik kwam tula. Een fantastische herinnering. voor de ambitie van de club.”

Ik had het geluk dat Vermeersch me wil ik staan.’ Spelen voor een paar bij FC Brussels terecht, speelde Je debuut maken in het Edmond Niet alleen het ambitieuze project graag had en ik op tijd werd betaald duizend man is veel leuker dan voor er op mijn zestiende al bij de reMachtensstadion is toch wel wat.” van de club spreekt de spelers aan, (lacht).” vijftig man.” serven en maakte als zeventien“Ik was maar gedurende sommige ook de goedgevulde tribunes. De De tocht van de turnleraar in la“Het is overdreven om te zeggen dat jarige mijn debuut in tweede klasse. periodes een titularis. Bij het begin trouwe aanhang van RWDM is een gere divisies begon goed, want na tekenen bij RWDM een droom was.

Mijn keuze was dus de juiste.” van mijn derde seizoen kreeg ik van echte troef, dat zullen ze zaterdag twee en een half seizoen bij WoluDag meneer X, zijn en in de jaren zestig naar en zoveel broers en zussen van Met die ploeg in eerste klasse spelen Het is in een ploeg met onder anMichel De Wolf minder speelgein de derby tegen Léopold Ukkel we-Zaventem, dwong de ploeg de U schreef me een korte brief vlak hier kwamen. Op vraag van de mij. U wil mij terug naar het land zou dat wel zijn. Maar het is natuurderen Le Postollec, Lutula en Veselegenheid en ben ik over mijn toeopnieuw bewijzen. “Voor zo’n pupromotie af naar tweede klasse. na nieuwjaar. Ik krijg veel post in toenmalige Belgische overheden, van herkomst. Ik zou moeten lijk fantastisch om terug te keren en linovic dat de jonge Maeyens zijn Khadija komst beginnen te denken. Ik bliek moet je alles geven. Onze Zijn contractverlenging lag achteraf Zamouri, Brusselsna volksvertegendeze periode van het jaar. Maar weet u nog? Dat was een grote boos zijn met uw nieuwjaarsvoor zo’n enthousiast publiek te besliste opnieuw te studeren eerste stappen bij de grote jongens woordiger, supporters zijn het voorbeeld van klaar, maar door een misverstand kreeg een anonieme brief. en in wensen. Maar ik lees vooral uw brief sloeg alles. Op de omslag stap in het donker. Ze kwamen uit spelen. Voor die mensen wil je alles zette. Twee seizoenen lang maakte Ze reageert een lagere divisie spelen, bij Woeen twaalfde man. Het is nog iets ging dat niet door. Uiteindelijk trok met een open te brief. angst, chagrijn en domheid in uw geen afzender, enkel een postde bergen, waren analfabeet en kapot spelen. Ik ben supporter van hij deel uit van de eerste ploeg. Dat luwe-Zaventem. Dat ik in de vestianders dan bij FC Brussels. Vroeger hij naar Waterloo. “Daar werd aan zegel met poststempel Brussel. nieuwjaarsboodschap. hadden geen idee waar ze zouden de club, ja, maar dat maakt geen kwamen ze naar de ploeg kijken die een mooi project gebouwd, maar het ADVERTENTIE Het handschrift wat zwierig en Wat bedoelt u precies, meneer X, aankomen. Maar ze moesten hun ADVERTENTIE verschil op het veld. Ik geef altijd in hun stadion speelde, nu komen werd een raar seizoen, waar de best plechtig. De taal wat gezwollen, met terug naar land van hergeloof niet opgeven, werd hen alles voor mijn club.” ze naar hun ploeg kijken.” betaalde spelers op het einde geen komst? België is mijn land van maar duidelijk. Helaas, u vergat te verzekerd. Het westen was het “De derby blijft toch wel iets cent meer kregen. De voorzitter was herkomst. Waar moet ik naarondertekenen. U laat me zonder land van godsdienstvrijheid, webijzonders. De supporters kennogal speciaal, in de stijl van Verderzijds respect, gelijke kansen. toe? Waar wenst u mijn zonen mogelijkheid u te antwoorden. nen mensen uit de gemeente meersch.”

Het moeten wonderlijke jaren naartoe? De oudste zoon vertrekt Dan maar via deze weg.. van de tegenpartij en sommige geweest zijn. De golden sixties. binnenkort een jaar naar Aulezer van deze brief VierVoor rodedekaarten spelers, zoals ik, kennen heel stralië om zijn blik op de wereld Er was veel werk. Werk waarvoor moet ik eerst de intimiteit van S OCIALE V ERHUURKANTOREN (SVK) “Vorig seizoen speelde ik voor wat tegenstanders. Bij pakweg te verruimen. Mijn jongste zoon velen de neus ophaalden. En dus onze briefwisseling verbreken. U Pepingen. Daar had ik een mooi Manage ken ik weinig volk, bij V E R H U U R U W G O E D ZO R G E LO O S studeert aan de VUB. Mag hij ging mijn vader dadelijk aan de schreef letterlijk: contract. Dat stop ik niet weg, maar Ganshoren bijvoorbeeld heel nog blijven tot na zijn studies? En slag. Hij had het harde werk geMevrouw, Khadija, de mentaliteit viel tegen. Ze zijn de ploeg. Een derby is toch alleerd op de velden van zijn ouders. hoe moet het met mijn dochters? ga terug naar uw land van herer zeer Vlaamsgezind. Ik ben niet tijd een tikkeltje specialer.”

Het SVK garandeert : komst, ze zullen U daar zo nodig En of hij ook hier heel zijn leven pas een interessante Nicolas Maeyens, voetballer RWDM Dat wordt perfect tweetalig, maar het lukt me Een zege in de derby moet hebben, en laat ons hier met rust. hard heeft gewerkt! Industriële casus internationaal familierecht. meer dan behoorlijk. Dat ik dat seiRWDM helpen om de twee= een stipte huurbetaling Wij hoeven geen nieuwkomers daken leggen en later arbeider in Hun papa is Vlaming ‘pur sang’. zoen ook nog eens vier rode kaarten de periodetitel binnen te hameer, we zijn al overbevolkt. De de Metallurgie Hoboken. Ik kan u Moeten de ouders gescheiden Maeyens is als middenvelder de link pakte, hielp uiteraard niet. Al bij al len. Zoals Maeyens aanhaalde, is = een degelijk verhuurbeheer karren geraken leeg, tot op de verzekeren, meneer X, dat hij met worden? Blijven de dochters na tussen de verdediging en de aanval. heb ik er wel een degelijk seizoen de titel dé prioriteit. Hij deelt het ziekenkassen moet er gespaard zijn noeste arbeid zijn bijdrage mijn uitwijziging bij mij of mogen = het ouderhoud van uw woning Hij staat veel aan de basis van acgespeeld. Daarom vind ik het niet enthousiasme van de tribunes en worden door al dat geknoei met de aan onze samenleving heeft ze bij de vader blijven? ties, is belangrijk in balrecuperatie erg om in lagere divisies te spelen. wil hogerop. “Ik heb de afgelopen nieuwkomers. Foei! Jullie denken geleverd én mee de karren heeft Ach meneer X, ik trek het op fles= hulp bij renovatie en heeft een goede trap. Met die Ik word nog altijd beter. Door veel te seizoenen een paar clubs gehad, sen en probeer me maar vrolijk te hier baas te zijn en ons bezetten helpen vullen, die karren waarvan kwaliteiten is hij een van de troeven spelen, krijg je veel zelfvertrouwen, nu wil ik stabiliteit. Natuurlijk is maken om niks. Kwestie om het zonder oorlog te maken, maar beu nu schrijft dat ze leeg geraken. = fiscale voordelen van een ploeg die niet onder stoelen neem je meer verantwoordelijk en niets in het voetbal zeker, maar het terschap moeten we niet verwachnieuwe jaar niet met een noot in En ook, hoewel het werk dat hij of banken steekt dat ze voor de titel durf je te ondernemen. Bij Brussels project van RWDM is ideaal voor ten. Jammer!! mineur te beginnen. Mocht het deed ongezond voor lijf en leden gaat. “We willen kampioen worden, werd me verweten dat ik te lief was mij. Wat de toekomst brengt, weet Vooreerst graag een misverstand u niet duidelijk zijn. Uw nieuwwas, herinner ik me niet dat hij dat is duidelijk. Daar praten we met op het veld. Wel, nu ben ik een man ik niet. Ik zie mij niet meteen verjaarsbriefje imponeert mij niet. uit de wereld helpen. Mijn land ooit thuis bleef door ziekte. Dus mekaar over, maar dat betekent niet op het veld.” trekken. Als ik de kans zou krijgen www.fedsvk.be - 02 412 72 44 Ik ben hier thuis, net zoveel als van herkomst is hier. Ik ben hier als er nu op de ziekenkassen moet dat we denken dat we er al zijn. We Maeyens was vorig seizoen een paar om nu te tekenen om met RWDM u. En ik blijf hier. Uw anonieme geboren, intussen al bijna vijftig bespaard worden, mag u dat zeker onderschatten niemand.” keer te zien in het Edmond Machin divisie 1B te spelen binnen zes nieuwjaarsbrief verandert daar jaar geleden. Het waren mijn hem niet ten kwade duiden.

“Deze ploeg zal een paar seizoenen tensstadion. Niet als speler, maar à acht jaar, zou ik dat met de ogen niets aan. Als ik naar Marokko ouders die niet in België geboren En nu zit u opgescheept met mij Tim Schoonjans standhouden. Er zullen wel wat speals supporter. Hij stond meteen achdicht doen.”

“Ontmoedigende SINT-JANS-MOLENBEEK – voetballers die controles van de ook supporter zijn van hun club worden bestelwagens, schaarser, door federaal en maar nicolas maeyens (24) er nog zo een. hij maakte zijn debuut gewestissamen, brussels en keert nu terug naar zoudenbij veelFCkunrWDm. een keuze van het hart, maar ook nen bijsturen” met titelambities.

I

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

Open brief

“Onze supporters zijn het voorbeeld van een twaalfde man”

ADVERTENTIE

naar meer armkracht voor een dag, een week, een chantier. De rit gaat richting Evere, richting Halle. Richting Vollezele ook. Als we de bestelwagenopschriften kunnen vertrouwen - als ze die al dragen, - bedienen ze de sector Grand Oeuvre, Rénovations, Fruits & Légumes, zelfs Bioboerderij.

De zwartaanbieder-werkgever zit er niet om verlegen om hen voor wat dan ook in te zetten. Het

ga, is het op vakantie én om mijn lieve tantes, nonkels, neven en nichten te groeten.

Ik wens u voor 2017 een jaar zonder doemdenken, een open blik op de wereld en wat minder schrik voor de ‘andere’. En meneer X, als u de moed hebt, zet u in het vervolg toch gerust uw naam onder uw nieuwjaarswensen. Dat is alvast minder gedoe voor mij om ook aan u mijn wederwensen over te maken. Of beter nog: laten we elkaar eens ontmoeten.

Khadija Zamouri

Abou Jahjah (1)

Elke vrijdag ren ik naar de brievenbus voor de Bruzz, gezien de frisse en kwaliteitsvolle berichtgeving over Brussel. Hoe teleurgesteld was ik na het lezen in nummer 1553 van de rubriek ‘Spraakmaker’ over Dyab Abou Jahjah. Het stuk gaat immers volledig voorbij aan de geschiedenis van het Israëlisch-Palestijns conflict, waarbij het niet zozeer de Arabieren zijn die niet van een Joodse staat willen weten, als wel de staat Israël, die weigert om de rechten van de Palestijnen

zijn vooral goedkope arbeidskrachten. “Bomen snoeien, drie euro per uur. Te nemen of te laten,” stelt men ons voor. Waar? “Op een ambassade.

We zetten u weer af als het werk gedaan is.” Hoe langer de werkdag duurt, hoe beter, denken de mannen. Tien uur werk, is tien uurlonen. En dertig euro is veel geld.

Wat liberaal schepen van Tewerkstelling Marion Lemesre (MR) in Brussel-Stad daarvan denkt? “Ik geef het toe: de hele trafiek is nefast voor de wijk.

De buurtbewoners en handelaars doen nochtans alle moeite om de straat nieuw leven in te blazen. Er wonen en werken weer meer mensen (in december verhuisde het grote bureau Xaveer De Geyter Architects naar het driehoekpand tussen Diksmuidelaan en Handelskaai, red.). Ze hebben recht op een propere straat. Gecoördineerde acties van zowel het gewest als de federale overheid, bevoegd voor sociale controles, zouden soelaas kunnen brengen. Net zoals in de horeca gebeurt. Het komt erop aan de bestelwagens die zwartwerk komen ronselen te ontmoedigen.

Vandaar dat repetitieve acties nodig zijn, met de politie erbij. En dat parallel aan controles op de werven.” Tot zover het antwoord van de gemeente. En Lemesre nog: ”Vraag eens na welke ministers bevoegd zijn.”

Ernest The Park.

Exclusieve appartementen tussen de Europese wijk en de Brusselse Louizalaan.

Jean-Marie Binst

VOLGENDE WEEK Waarom zit er zoveel kalk in het Brusselse leidingwater?

Louise uit Sint-Gillis Niet contractueel beeld

© SASKIA VANDERSTICHELE

Investeer in een exclusief project in de Europese wijk, inclusief privépark.

ernstig te nemen, met een genadeloze en de internationale wetgeving negerende repressie als gevolg. Ofwel is de schrijver ervan hier onwetend over, hetgeen ik moeilijk kan aannemen van een journalist van Bruzz, ofwel is hij ter kwader trouw, hetgeen wel heel bedenkelijk is.

Louis Michielsen, Kessel-Lo

Abou Jahjah (2)

In de spraakmaker over Abou Jahjah wordt het Israëlisch-Palestijnse conflict aangehaald. Tot mijn grote spijt moet ik vaststellen dat de auteur zich op twee dooddoeners beroept.

Het is ingewikkeld en het betreft een godsdienstoorlog. Volgens mij heeft de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden niets met religieuze principes te maken. Zolang Israël de Palestijnse gebieden blijft bezetten zal er ook langs Palestijnse zijde geweld zijn. De beste veiligheid voor Israël is niet de militaire veiligheid, maar de politieke veiligheid, dit is het onderhandelen van een rechtvaardige en duurzame vrede.

• prestigieus project op voormalige Solvay site • op maat van kapitaalkrachtige expats • eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats • moderne architectuur, hoogwaardige afwerking • tussen de Europese wijk en de Louizalaan • meer info op www.ernest-the-park.be of 02/201 00 01

Werner De Bus, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bruzz.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd.

De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@ bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

powered by

ADVERTENTIE

& V I L L A N OA I L L E S , H Y E R E S

RO B MALLETSTEVEN S

Architect

LAATSTE WEKEN om de EXPO over de architect van de villa Noailles en de villa Cavrois te bezoeken!

▸ 12.02.2017

Designer D ES I G NBYS I G N .CO M

Decorateur

Kluisstraat 55, 1050 Brussel | www.civa.brussels ADVERTENTIE

KIES DIT VOORJAAR OPNIEUW VOOR DE KRACHT VAN THEATER SUPERAMAS | DE WARME WINKEL | THOMAS RYCKEWAERT | RENÉE GOETHIJN & DRIES GIJSELS | THOMAS BELLINCK | BASHAR MURKUS | GINTERSDORFER/KLASSEN | PHILIPPE QUESNE | LUCIEN BOURJEILY | GUY CASSIERS/TONEELHUIS | KRIS VERDONCK & LOD MUZIEKTHEATER | TG STAN | TEATRO NACIONAL D. MARIA II | FORCED ENTERTAINMENT | LAURA VAN DOLRON | IVO VAN HOVE & MUZIEKTHEATER TRANSPARANT | JAN LAUWERS & NEEDCOMPANY

BOEK JE TICKETS VIA >> WWW.KAAITHEATER.BE

ADVERTENTIE KaaiAD BRUZZ KR 170111 T.indd 1

28/12/16 12:13

HET NIEUWE JAAR ZIT VOL BEWEGING Herontdek iconische choreografieën, of maak kennis met een nieuwe generatie dansers. Laat je bezweren door de kracht van één uitgepuurde beweging, of begeef je op het spannende kruispunt tussen dans en andere disciplines.

MICHIEL VANDEVELDE | MEG STUART/DAMAGED GOODS | VERA TUSSING | RADOUAN MRIZIGA | FUMIYO IKEDA & ICTUS | BORIS CHARMATZ & EMMANUELLE HUYNH | CINDY VAN ACKER | ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSAS | SALVA SANCHIS | MARC VANRUNXT | TRAJAL HARRELL | OLA MACIEJEWSKA | FIELDWORKS | THOMAS HAUERT | GABRIEL SCHENKER | DANIEL LINEHAN BOEK JE TICKETS VIA >> WWW.KAAITHEATER.BE

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 17

STELLING

‘Vondelingenluik moet ongewenste baby’s redden’ Eind januari opent in Evere een ‘vondelingenluik’, het eerste in het Brussels Gewest. In de Antwerpse schuif werden in zestien jaar tijd negen kinderen te vondeling gelegd. De Nederlands- en Franstalige kinderrechtencommissarissen verschillen van mening over het luik, maar één ding is duidelijk: België heeft dringend een wetgeving over discreet bevallen nodig.

Sara De Sloover

VOOR “Ik begrijp dat sommige moeders zo wanhopig zijn dat ze zo’n vondelingenluik overwegen” Bruno Vanobbergen, Vlaams kinderrechtencommissaris

“Ik begrijp dat sommige moeders zo wanhopig zijn dat ze zo’n vondelingenluik overwegen, en dan is dat een betere oplossing dan dat ze hun baby ergens op straat achterlaten,” zegt Bruno Vanobbergen, kinderrechtencommissaris voor de Vlaamse Gemeenschap.

“Deze vondelingenluiken hebben ook een lange voorgeschiedenis: 150 jaar geleden vond je er wel één of zelfs meerdere in elke grotere stad.

Ze waren verbonden aan weeshuizen. Tegenwoordig gaat het gelukkig om een heel beperkte groep mensen die haar toevlucht neemt tot zo’n drastische actie.”

Op de lange termijn pleit Vanobbergen voor een wet die discreet bevallen in België toelaat. Dat houdt in dat de moeder vooraf een vragenlijst invult. “Zo kan het kind dat ze afstaat later meer over zijn afkomst te weten komen, en trapsgewijs ook de identiteit van de moeder, mocht het dat wensen. Bij elke stap in het proces wordt de moeder vooraf geïnformeerd, zodat ze niet voor een complete verrassing komt te staan.”

“Het proces zou een beetje verlopen zoals bij anonieme spermadonors en hun nazaten, met een onafhankelijke derde partij die wikt en weegt.”

“Een kind heeft het recht om zijn ouders te kennen, en dat kan niet bij anonieme bevallingen zoals die in Frankrijk zijn toegelaten. Maar elk jaar zijn er wel Belgische moeders die over de grens gaan bevallen om gebruik te maken van dat systeem.”

Een wet rond discreet bevallen is in voorgaande legislaturen al meermaals voorgesteld in het parlement, zegt Vanobbergen, maar helaas nooit gestemd. “Als een vrouw anoniem in Frankrijk is bevallen, is het voor haar kind later onmogelijk om haar op te sporen. Vanuit kinderrechtenperspectief kan dat echt niet.”

TEGEN “België moet dringend wetgeving goedkeuren om discreet bevallen toe te laten” Bernard De Vos, kinderrechtencommissaris Franstalige Gemeenschap

Zo’n vondelingenluik is een terugkeer naar de middeleeuwen, reageert Bernard De Vos, de kinderrechtencommissaris van de Franstalige Gemeenschap. “Ik denk ook dat het niet nodig is, als je ziet hoe weinig kinderen bijvoorbeeld in Antwerpen te vondeling zijn gelegd.”

“We moeten meer investeren in preventie op scholen, in de opvolging en begeleiding van toekomstige moeders, in de opvolging van borelingen door Kind&Gezin en ONE (de Franstalige tegenhanger, red.), in familieplanning en in hulp voor gezinnen in moeilijkheden,” somt De Vos op. “Al wil ik zeker niet simplificeren door te stellen dat alleen arme gezinnen hun kind te vondeling zouden leggen.”

“Tegen de mensen die argumenteren dat zo’n luik baby’s redt die anders in een vuilnisbak gedumpt zouden worden, zeg ik dat het ook een aanzuigeffect kan hebben. Ouders die zich te schuldig zouden voelen om hun boreling in een vuilnisbak te dumpen, leggen het wel in een vondelingenschuif, gewoon omdat het kan.”

“De universiteit van Nottingham deed als enige onderzoek naar de recente vondelingenluiken. Uit dat onderzoek blijkt dat het niet de moeders, maar mannelijke verwanten of naasten zijn die een baby achterlaten. De moeders zouden onder grote sociale druk staan, maar dus niet noodzakelijk zelf degene zijn die het kind wilde afstaan.”

“België moet dringend een wet goedkeuren om discreet bevallen toe te laten,” zegt De Vos. Die wet zou dan ook een clausule moeten bevatten dat moeders nog kunnen terugkomen op hun beslissing, voor een periode van liefst vier maanden. “Kinderen hebben het recht om hun ouders te kennen. Bovendien kan het ook medisch gewenst zijn, als er erfelijke ziektes in de familie zitten bijvoorbeeld. Intussen trekken elk jaar tientallen en zelfs honderden moeders naar Frankrijk om er anoniem te bevallen. Wij zijn deontologisch veel progressiever dan de Fransen, denk maar aan het homohuwelijk of de euthanasiewet.

Maar de wet rond discreet bevallen is er nog niet, en daar moet zo snel mogelijk verandering in komen.”

18 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

VADROUILLE SCHILDERKUNST Een Magrittejaar vol ideeën

Magritte in een lijstje JETTE - Met De Magritte Code wil André Garitte het cliché van een zich steeds weer herhalende Magritte naar de prullenmand verwijzen. In een nieuw boek lijst hij alle nieuwe ideeën van Magritte op: “272 vondsten op 1.700 olieverfschilderijen, gouaches en objecten. Dat is ongezien.”

D

e Magritte Code verschijnt op 15 augustus - dan zal het precies een halve eeuw geleden zijn dat de kunstenaar overleed - en voor het René Magritte Museum - in een huis waar Magritte gewoond heeft - in Jette is het een van de belangrijkste projecten in zijn bestaan. Eigenlijk was stichter en conservator André Garitte bezig met een studie van het leven van René en Georgette Magritte-Berger in het Jetse, waarover hij aanvullingen en correcties op de bestaande publicaties belooft, maar iets anders drong zich op. In de cardshop van Centre Pompidou was het hem opgevallen dat de selectie Magrittekaarten een rommeltje was: “Niemand heeft er zich ooit aan gewaagd om Magrittes oeuvre te ordenen. In de veertig jaar dat ik met de kunstenaar bezig ben, heb ik ook altijd gedacht dat hij te veelzijdig is om er vat op te krijgen.”

Wat bijna als een spel begon, achtervolgde Garitte tot in zijn slaap, zodat hij zich’ s anderendaags weer helemaal opnieuw door de zes delen René Magritte: catalogue raisonné (1993) van David Sylvester (in samenwerking met Sarah Whitfield) moest worstelen: “Ik ontdekte clusters van vondsten, en ging ook steeds meer specifiëren, bijvoorbeeld vervormingen van bestaande, maar ook van onbestaande voorwerpen. Na vier maanden had ik het gevoel dat ik hem beet had. In zijn bijdrage ‘Les mots et les images’ voor het Franse tijdschrift La Révolution Surréaliste heeft Magritte zelf ooit heel summier zijn werkwijze geanalyseerd. Het is telkens een tekeningetje met een stelling erbij, maar dat dateert van 1927 en hij is daarna nog sterk geëvolueerd.”

Magritte zou zogezegd zichzelf herhalen. Die kritiek frustreert Garitte al lang: “Er wordt vaak vergeten dat hij pas rond 1955, na dertig jaar schilderen, van zijn kunst kon leven.

Daarvoor ontwierp hij reclameaffiches en werkte zijn vrouw Georgette in een winkel voor schildersgerief om de kost te verdienen.

Het is normaal dat als er dan een idee aansloeg, zoals Het rijk der lichten, hij het nog voor andere klanten gebruikte. Dat kopiëren is ook maar een facet, veel belangrijker zijn de honderden nieuwe ideeën die hij bedacht heeft.”

Visuele aforismen “Voor mij zijn de nieuwe vondsten de kern van Magrittes werk. Wat schilderde hij zoal als eerste? Schoenen die uitlopen in tenen bijvoorbeeld. Op La fontaine de jouvence vind je uitzonderlijk vier vondsten bij elkaar: verstening, omkering van verhoudingen, bladbomen en woord en beeld die niet overeenkomen. Ik

“Er wordt vaak vergeten dat Magritte pas rond 1955, na dertig jaar schilderen, van zijn kunst kon leven” André Garitte Stichter en conservator René Magritte Museum in Jette

André Garitte

“Ik ontdekte clusters van vondsten, en ging ook steeds meer specifiëren, bijvoorbeeld vervormingen van bestaande, maar ook van onbestaande voorwerpen.” © SASKIA VANDERSTICHELE

kwam tot een systeem van 103 groepen of categorieën, die ik alleen weerhield als er vijf zuivere voorbeelden van bestonden.

Kaarslicht dat schaduw in plaats van licht verspreidt - haast onzichtbaar op de zwart-witreproductie in de Catalogue raisonné - vond ik maar vier keer terug.”

Het is meestal een visueel kenmerk dat de categorie definieert, ‘buitenzicht loopt over in een binnenzicht’, ‘rook of geur creëert een levend wezen of voorwerp’, maar er zijn ook bredere categorieën: “Le carnaval du sage is duidelijk erotisch, al figureren daar ook zijn spook en het naakt met het ellenlange haar. Sommige werken hebben ook een filo-

sofisch grondidee, ongeacht de afzonderlijke componenten, zoals L’image parfaite waarop een vrouw naar een leeg kader kijkt.”

“Uiteraard was Magritte af en toe schatplichtig aan ideeën van anderen, zoals een schilderij in een schilderij van Giorgio de Chirico, en ook kubistische naakten heeft hij niet uitgevonden. Gaandeweg lijkt hij de vrouw meer te respecteren, want hij gaat haar minder toetakelen, zoals hij wel nog met objecten doet. Dat puur sensuele - typisch surrealistisch - was met het ouder worden ook wat minder uitgesproken.”

Wanneer we Garitte vragen of hij door het classificeren nu dichter bij de mens Magritte komt, verbaast hij: “Er zijn eigenlijk niet zoveel linken tussen zijn werk en zijn leven. Dat zijn omzwachtelde hoofden zouden verwijzen

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 19

Ideeën om een Magrittejaar aan op te hangen

“Uiteraard was Magritte af en toe schatplichtig aan ideeën van anderen” André Garitte Stichter en conservator René Magritte Museum in Jette

Het Magritte Museum aan het Koningsplein - met de grootste en meest representatieve collectie Magrittes ter wereld - onderzoekt van 22 september 2017 tot 28 januari 2018 in zijn expo ‘Magritte en de hedendaagse kunst’ Magrittes invloed en erfenis bij hedendaagse kunstenaars zoals Marcel Broodthaers, Gavin Turk, George Condo, Sean Landers, Raymond Pettibon, Robert Longo, Marcel-Louis Baugniet. Tegelijkertijd loopt de kleinere expo ‘Magritte en Marcel Lecomte’, die focust op de vriend die Magritte in contact bracht met het werk van Giorgio de Chirico, wat zijn visie op de schilderkunst omgooide. Behalve de briefwisseling zijn er onuitgegeven teksten van Lecomte over Magritte te lezen.

‘Atomium meets Surrealism’ is de expo van het Atomium die loopt van 21 september 2017 tot 10 september 2018. Jong en oud zullen er in tot leven gewekte schilderijen kunnen stappen.

Bij Visit Brussels wordt een folder verspreid met de plekken waar Magritte en het surrealisme bijna tastbaar zijn.

In het René Magritte Museum in Jette trapt Herman Mennekens het Magrittejaar in maart af met een lezing ‘Magritte en zijn tijdgenoten’, gevolgd door een avondwandeling.

Dat museum wil tegen het najaar graag de verbale getuigenissen over Magritte laten horen. Ook is het allereerste filmpje met Magritte uit 1941, naar een scenario

Magritte Museum

Dit museum aan het Koningsplein heeft de grootste en meest representatieve collectie Magrittes ter wereld.

Voor het gebruik van Het rijk der lichten, 1954 : © Charly HERSCOVICI, met zijn vriendelijke toestemming – c/o SABAMADAGP / Voor het ontwerp van het doek : © GDF SUEZ

van Paul Nougé, weer opgedoken. Het Magrittehuis in Jette, waar de opname gebeurde, hoopt het snel te kunnen tonen, want er zou een veel vinnigere Magritte op te zien zijn dan in latere opnames.

In de Abdij van Dielegem is er in het laatste weekend van april de expo ‘Jette ten tijde van Magritte’ en begin mei de Nationale prijs voor surrealistische schilderkunst, de René-trofee.

In GC Essegem gaan de Nederlandstalige kleuters een week kennismaken met ‘Meneer René’.

‘Het muziekleven in Brussel ten tijde van Magritte’ wordt op 21 maart door Elise Simoens geëvoceerd in de bibliotheek van Jette. Op een blinde muur aan het perron van het station van Jette wordt een fresco onthuld.

Op 28 april zijn er in het Jeugdpark absurde ervaringen te beleven in een Magrittedorp.

AD

EXPO

Van 22 september 2017 tot 28 januari 2018 loopt in het Magritte Museum in Brussel een expo over Magrittes invloed en erfenis bij hedendaagse kunstenaars. naar zijn moeder die zich in de Samber wierp met een doek om toen hij veertien was, is zo’n cliché. Zelf zei hij dat het beeld niet naar die gebeurtenis verwees, en ik ben geneigd hem te geloven. Dieptepsychologen beweren dan dat hij zich daar zelf niet van bewust is, maar ik vind het toch niet erg respectvol. Het is wel een man die nooit goed de gelukswetten heeft begrepen, al was hij niet depressief zoals zijn moeder. In zijn leven was hij zelfs doorsnee, zijn uiteenzettingen en brieven, op enkele uitzonderingen na, missen het kernachtige dat in zijn schilderijen is terug te vinden. Hij was een picturaal intellectueel, die visuele aforismen schilderde, heel vakkundig wel. In moreel opzicht was hij geen genie - ze kunnen niet allemaal Paul McCartney of Leonard Cohen heten - maar hij was An Devroe dat wel in zijn kunst.”

© RMFAB

20 I BRUZZ 1554 I DONDERDAG 19 JANUARI 2017

ENFANT TERRIBLE MATHIAS CRISTOFALETTI FOTOGRAAF Al 28 jaar ben ik een fiere Brusselaar, ik hou oprecht veel van mijn stad. Ik wil mijn Brusselbeeld vastleggen en mijn passie delen met anderen”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Sinds anderhalf jaar neemt fotografie een grote plaats in mijn leven in. Mijn statief en mijn toestel heb ik bijna altijd mee in mijn rugzak.

Mijn vader was fotograaf, daardoor had ik al heel erg vroeg een goede camera binnen handbereik. In het begin klom ik gewoon graag op hoge gebouwen om van het uitzicht te genieten. Op een gegeven moment vroeg ik me af: “Waarom neem ik geen fototoestel mee naar boven?” Zo begon het voor mij. Met het fototoestel van mijn vader kroop ik naar boven. Ik kreeg oog voor de mise-en-scène en fotografietechniek.

Al 28 jaar ben ik een fiere Brusselaar, ik hou oprecht veel van mijn stad. Ik geniet van de weidse uitzichten, de stad die onder mij krioelt. Auto’s die je daar boven amper nog hoort voorbijrazen, citylights die de stad kleuren, wolkentransformaties en veranderende luchten.

Ik wil mijn Brusselbeeld vastleggen en mijn passie delen met anderen. Daarvoor zijn de sociale media een goed kanaal. Ik geef toe dat ik

mijn foto’s deel om mijn ego te strelen (lacht).

Ondertussen heb ik wel wat volgers verzameld en zie ik regelmatig meldingen op mijn smartphone verschijnen.

Ik kan begrijpen dat sommige van mijn foto’s mensen duizelig maken. Wat ik doe, is niet altijd toegestaan. Als ik bewoners vraag om op hun dak te mogen klimmen, zijn ze vaak superenthousiast. Dan krijg je er een toffe babbel of zelfs een drankje bij. Als ik nieuwe mensen ontmoet, is één van mijn eerste vragen of ze ‘hoog’ wonen. Zo mocht ik al langsgaan bij de manager van mijn werk.

In het begin had ik wat hoogtevrees, maar gaandeweg raakte ik gewoon aan de soms duizelingwekkende dieptes. Ik respecteer mijn limieten en neem geen onnodige risico’s. Toch is het altijd weer een avontuur. Je maakt rare dingen mee. Zo was er de ontmoeting met een man die me aansprak op mijn eerste expo en me vertelde dat hij constant op zoek is naar adrenaline. Hij laat zich niet afschrikken door dieptes. Ik heb met hem de lift naar de rooftop

“Ik geniet van de weidse uitzichten, van de stad die onder mij krioelt” van de Up-sitetoren aan het kanaal genomen.

Balancerend op een heel fijn boordje stapte hij de toren rond. Ik hield mijn adem in en vergat van de adrenalinestoot bijna de knop in te drukken. Hij bedankte me voor de ervaring.

Ik bleef vol ongeloof achter. Zo’n gedrag wil ik echt niet aanmoedigen.

Ondertussen is het een beetje een jacht geworden naar de kick om op het dak van de hoogste gebouwen te geraken. Ik heb de afgelopen twee jaar wel wat torens beklommen in de

MATHIAS CRISTOFALETTI (28)

hoofdstad, maar er staan er nog verschillende op mijn verlanglijstje. De Financietoren, de VRT-toren of het dak van The Hotel op de Waterloolaan. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe uitzichten en originele invalshoeken. Ook mijn reizen staan in functie van mijn passie. Ik bezocht Berlijn, Parijs, Milaan, Warschau en binnenkort trek ik naar New York, om de stad vanuit de hoogte te bewonderen. Ik heb contact met andere rooftop-fotografen. Onlangs mocht ik een project uitvoeren voor de MIVB naar aanleiding van de veertigste verjaardag.

Zo kon ik ‘underground Brussel’ ontdekken.

Door op plekken te komen waar anderen niet komen, leer ik mijn stad weer een beetje beter kennen. Geen enkele andere sterveling is volgens mij zo enthousiast om achter de schermen een kijkje te nemen, maar mij geeft het heel veel energie. Of ik er ooit mijn job zou van willen maken? Neen, daarvoor doe ik mijn werk als jobconsulent te graag, ik zou het contact met de mensen missen.

Hilke Andries

Onder de naam Mathias Mattéo maakt hij als amateurfotograaf foto’s vanop daken waarbij je als kijker de bibber door je lijf voelt. De Brusselse skyline vormt hiervoor vaak het decor. Ondertussen heeft hij op Instagram al meer dan drieduizend volgers. www.instagram.com/matyazoo

DONDERDAG 19 JANUARI 2017 I BRUZZ 1554 I 21

NICK TRACHET BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT Ik voel mij een klein beetje schuldig. Een jaar geleden kondigde ik in deze pagina’s het internationaal jaar van de bonen aan, maar daarna heb ik er niet bijster veel meer mee gedaan.

In deze moeilijke maanden, wanneer we moeten afkicken van feestgedrag, keren we dus best terug naar gewone dingen. Kennen jullie de kikkererwt (of keker)? Het is een van de oudste groenten in Europa.

De Romeinse politicus en advocaat Marcus Tullius Cicero had er zijn bijnaam aan te danken. Hij (of één van zijn voorouders) moet een puist gehad hebben zoals een keker. Zo werd hij toch afgebeeld in mijn Latijns schoolboek, de ‘De viris’: met een dikke puist op zijn neus.

Samen met de tuinboon (labboon of ‘boerenteen’), de linze en de erwt voltooit de keker de groep traditionele bonen uit de Europese keuken.

Alle andere soorten kwamen pas later, met Columbus, uit Amerika (flageolets, witte bonen, sperziebonen) of nog recenter uit Azië (soja, mung,...).

Cicer arietinum is een klimplant die net zoals andere bonensoorten peulen vormt, maar de peultjes bevatten slechts één zaadje, de kikkererwt. Oorspronkelijke stamt de plant waarschijnlijk uit Turkije,

maar hij werd al vroeg overal rond de Middellandse Zee aangeplant. Wij kennen de kekers dan ook voornamelijk van de couscous of de falafel. Niet erg Belgische kost dus. Ook in de Indische keuken rolt het van de kikkererwten. Dichter bij huis, langs de kust van Ligurië en de Côte d’Azur zijn er ook recepten voor kekers, net als in Spanje. In Ligurië zijn dat vooral recepten met kekermeel. Dat meel is hier makkelijk te vinden in de Turkse en Indische winkels, onder de naam besan of gram. De bonen hiervoor komen doorgaans uit Indië en daar gebruikt men een bepaalde variëteit kikkererwten, met een iets notigere smaak dan de… gewone.

Kekermeel is bijzonder voedzaam, het heeft eigenlijk bijna de samenstelling van vlees (maar bevat veel minder water). Proteïnen, lange suikers, zelfs wat vet! Verder hebben kikkererwten de reputatie minder ‘winderig’ te zijn dan andere bonen.

Een interessant recept voor kekermeel is de pakora uit de keukens van het Indische subcontinent.

Keker

“Marcus Tullius Cicero had zijn bijnaam te danken aan de keker of kikkererwt” Die dagelijkse hap komt voor in heel wat vormen en maten, en ook de ingrediënten kunnen aardig variëren. Ik beschrijf het hier zoals de mensen van daar het doen, uit de losse hand en niet met vaste gewogen ingrediënten, want ook dat mag zeer erg variëren.

Neem enkele scheppen gram-meel en doe die in een kom. Voeg er bakpoeder aan toe, of een deel zelfrijzende bloem. Die moet voor de luchtigheid van het eindresultaat zorgen. Veel koks doen ook (bloe-

mige) gekookte aardappel bij het deeg, fijngestampt.

En dan wat andere ingredienten toevoegen: gesnipperde ajuin, gehakte verse spinazie, peterselie, tot zelfs paneer-kaas in kleine blokjes. Dit alles wordt op smaak gebracht met gemalen komijn, chili en korianderbolletjes, garam masala. Als dat u allemaal te veel wordt, gebruikt u gewoon een flinke schep currypoeder. Vergeet ook geen zout toe te voegen.

Dan moet er water bij. Dit is de kritieke stap, want de consistentie van het deeg moet net zo worden dat het niet te lopend is, maar ook geen harde massa die niet meer kan rijzen. Dat wordt wat trial & error, maar men kan gaandeweg meer meel of meer water toevoegen tijdens het bakken. Verhit frituurvet en laat een lepel pakoradeeg in de hete olie vallen. De pakora’s zullen komen boven zwemmen.

Als ze mooi gekleurd zijn, kunnen ze uit het vet en desnoods warm gehouden worden in de oven tot het opdienen. Ik heb die beignets, want dat zijn het eigenlijk, al gebruikt als vervanger voor aardappelen bij

het avondmaal. Maar vaker worden pakora’s opgediend als snack, of als borrelhapje. Geef er dan een pittige chutney bij want, zoals de beroemde Indische artiesten Babla & Kanchan zongen in de jaren tachtig: “Phulari bina chatani, kaise bani”, wat zoveel zeggen wil als “Pulari zonder chutney, hoe dan?”

Pulari (pulauri) is een ander woord voor pakora, zoals ook het bij Surinamers erg populaire bara, een doughnutvormige pakora.

In Ligurië, en nu ook in de rest van Italië, maken ze van kikkererwtenmeel socca. Als je het recept bekijkt, lijken het wel gewoon pannenkoeken. Maar de ene doet er alweer zelfrijzende bloem bij of bakpoeder, want zonder wordt het makkelijk een stokstijve plank in plaats van een pannenkoek. Meer naar het zuiden bakt men er farinata of torta di cecci van. Een dikke socca uit de oven, vergelijkbaar met een plat brood.

Al deze bereidingen zijn erg vullend, het blijven tenslotte bonen.

Maar het zijn heerlijke en vooral makkelijke recepten. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

BACK SCHOOL

Waarom druipt er bloed uit de baard van Leopold II? N i e u we re e ks

NOTHING BUT TO FLOWERS

Elke maand bij BRUZZ op TV en op BRUZZ.be

ism:

22 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 JANUARI 2017

CONSIGNATIE.

Lionel Devlieger van Rotor: “Een aannemer die geen blijf weet met de herbruikbare elementen uit een werf, kan die naar ons brengen.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

RECYCLAGE Collectief heeft vragen bij de manier waarop we met gebouwenpatrimonium omgaan

Rotor genomineerd voor designprijzen

BRUSSEL - Een dikke tien jaar timmert het collectief Rotor aan de weg. Dat werpt zijn vruchten af, en resulteert nu in een reeks nominaties voor designprijzen, extra subsidies en steeds grotere opdrachten.

N

og voor ze van de term hadden gehoord, schreef het collectief Rotor zich een dikke tien jaar geleden in de principes van de circulaire economie in. “We kwamen allemaal uit een totaal andere sector, maar hadden een zelfde gevoel rond de toekomst van de economie. Zelfs in ons logo sloop er met de pijltjes onbewust een verwijzing naar die circulaire economie. Willen we onze maatschappij leef baar houden, moeten we af van de lineaire economie waarbij basisgrondstoffen worden geëxploiteerd voor een eenmalige toepassing,” vertelt Lionel Devlieger, een van de oprichters van Rotor.

Eind december, kreeg Rotor in het kader van Be Circular Be Brussels voor een van haar projecten een subsidie. “We hebben een chemisch proces bedacht waarmee we de cementresten van keramische tegels veel makkelijker en sneller kunnen verwijderen. Met de subsidie willen we dat proces op punt zetten, zodat we het niet langer ambachtelijk moeten doen, maar op een professionelere schaal kunnen aanpakken. Zo zullen we onder meer de samenwerkingsmogelijkheden met een sociale werkplaats in Brussel onderzoeken.”

Iedereen mag meedoen Dat project met de keramische tegels is slechts een klein deel van het grotere verhaal waar Rotor en

Rotor Deconstruction voor staan.

“Binnen Rotor Deconstruction specialiseerden we ons in het hergebruik van bouwmaterialen. In eerste instantie gebruikten we die elementen voor onze eigen creatieopdrachten bij Rotor, maar omdat we merkten dat architecten wel interesse hebben in die materialen, maar geen tijd hebben om er zelf naar op zoek te gaan, hebben we

kel voor ecologische bouwmaterialen in Oudergem,” vertelt Devlieger.

Voor die herbruikbare onderdelen trekt Rotor DC naar grote en kleine werven, van anonieme of soms ook bekende gebouwen. “Zo hebben we onder meer meegewerkt aan de ontmanteling van de voormalige AXA-zetel aan de Naamsepoort en ook aan het BNP Paribas-gebouw.

Via Docomomo Belgium hadden we gehoord over de bijzonder waardevolle interieurs in dat gebouw aan de Warandeberg.

Na lange discussies zijn we erin geslaagd de bank te overtuigen van ons kunnen. Zo konden we onder meer verlichtingselementen en deuren van de bekende Brusselse ontwerper Jules Wabbes (1919-1974) recupereren, en hebben we ook de volledige cafetaria – een ontwerp van Christophe Gevers (1928-2007) uit de jaren zeventig – van de vernietiging gered. Intussen hebben we met een aantal van die onderdelen de gloednieuwe culturele ruimtes in de voormalige Abattoirs de Bomel in Namen ingericht. Andere elementen zijn zelfs in Belgische museumcollecties terechtgekomen.”

Gloednieuw in het aanbod van Rotor Deconstruction is dat iedereen

“Bij hergebruik worden de materialen in hun volle eer en glorie hersteld” Lionel Devlieger, oprichter Rotor onze diensten uitgebreid. Nu kan iedereen terecht in onze showroom en op onze website. Al is het niet zo eenvoudig voor particulieren om bijvoorbeeld net die gepaste deur of lavabo te vinden. Voor verlichting lukt dat al beter. Zeker met de revolutionaire ontwikkelingen in de ledbranche, waardoor oude fittingen opnieuw kunnen worden gebruikt. Daarnaast bieden we onder de noemer Ditto klein beslag aan dat relatief goedkoop is, zeker in verhouding met de kwaliteit die je krijgt. Dat is te koop via onze website, maar ook bij Carodec, een win-

er voortaan ook herbruikbare elementen in consignatie mag geven.

“Een aannemer die geen blijf weet met de herbruikbare elementen uit een werf, kan die naar ons brengen.

Daarna knappen we ze op, verkopen ze en verdelen de winst.”

Nood aan efficiëntie Voor hun pionierswerk bekroont ook Design Vlaanderen het collectief. Met drie nominaties behoort Rotor tot de beste leerlingen van de klas van de jaarlijkse Henry Van de Velde Awards, die op 19 januari worden uitgereikt. “Een eerste nominatie is die in de categorie ‘design research’. Elke keer opnieuw gaan we op zoek hoe we de gevonden elementen opnieuw integreerbaar kunnen maken, en ontwerpen we een proces om dat effectief te doen. Een mooi voorbeeld zijn de verlaagde plafonds uit het BNP Paribas-gebouw die we onder meer hebben omgevormd tot rekken voor de boekenwinkel Librebook, of de kleurrijke platen die Lionel Jadot in ijsjessalon Gaston heeft gebruikt.

Soms doen we ook onderzoek naar de historische context waarin de elementen zijn ontstaan. Dat we die erfgoedwaarde kunnen bewaren, is voor ons een absolute meerwaarde van hergebruik ten opzichte van recyclage. Bovendien is recyclage een vorm van downcyclen. Het afval stapelt zich op, en wordt achteraf verpulverd tot een minderwaardig product. Terwijl bij hergebruik de

materialen in hun volle eer en glorie worden hersteld,” vertelt Devlieger.

“Daarnaast zijn we omwille van het ecologische aspect geselecteerd voor de Ovam Ecodesign Award Pro. De derde nominatie is die in de categorie ‘efficiency’. Een groot deel van ons werk bestaat erin om de logistieke processen zodanig te ontwerpen dat ze gestroomlijnd verlopen. Want af hankelijk van de financiële haalbaarheid valt of staat een project. Daarbij spelen diverse elementen zoals de ontmantelingstijd, de opknaptijd en de wachttijd een doorslaggevende rol. Als dat proces te lang duurt, dan wegen de arbeidskosten te zwaar op het prijskaartje, en wordt het product onverkoopbaar.”

“Behalve dat financiële plaatje hebben we een hele waslijst met criteria, en tegelijk moeten we geval per geval bekijken. Vanzelfsprekend zijn veiligheid en gezondheid van primordiaal belang, en moeten de materialen functioneel perfect in orde zijn. Daarnaast moet hun kwaliteit onberispelijk zijn, en eventuele gebruikssporen aanvaardbaar. Ook moeten ze esthetisch passen bij de hedendaagse smaak, want anders zijn ze onverkoopbaar.”

“Al merken we op dat vlak verschuivingen. Zo vallen postmoderne elementen opnieuw meer in de smaak.

Als het KBC-gebouw aan Thurn & Taxis straks wordt afgebroken, loont het dus misschien de moeite om bepaalde stukken te recupereren. Want dat een gebouw van amper 25 jaar oud helemaal verloren gaat, is te gek voor woorden. Zelfs al vindt de huidige generatie architecten het foeilelijk, in gevallen als dat moeten we toch vragen stellen over de omgang met ons gebouwenpatrimonium.”

Niet alleen op prijzenvlak, maar ook op opdrachtenvlak werpt tien jaar werken zijn vruchten af. Zo trok Cultuurnet pas in zijn nieuwe lokalen in de voormalige Bellevue-brouwerij aan het kanaal in Molenbeek, waarvoor Rotor met onder meer mobiele wanden de volledige inrichting leverde. Voor het langverwachte Brusselse centrum voor mode en design, dat op 20 april eindelijk de deuren opent, bedacht Rotor de afwerking in samenwerking met architecten bureau V+. Die schaalvergroting is ook te zien in het voorstel dat Rotor samen met het Brusselse architectenbureau 51N4E indiende voor het nieuwe containerpark in Anderlecht.

“We stelden voor om het containerpark te overdekken, en om voor dat dak een bestaande, voor sloop bestemde structuur te hergebruiken.

Momenteel hebben we een vijftal opties op het oog, van een hedendaagse sporthal tot een negentiende-eeuws gebouw. Als het project er komt, wordt het de grootste hergebruikte structuur tot nu toe,” besluit Devlieger.

Elien Haentjens

>

Henry van de Velde Awards, van 20 januari tot 19 maart, Bozar. www.bozar.be www.rotordc.com

DonDerDag 19 JanUarI 2017 I BRUZZ 1554 I 23

Laptopia

E

en beetje vervelend dat ‘Bascule’ zo nadrukkelijk aan de weegschaal doet denken, maar McDonald’s is er voor fijnproevers die hun goede voornemens voor het nieuwe jaar al tijdens de eerste week in de vuilschuif laten glijden. De meeste mensen die dit democratische burgerproject als de ideale lunchplek beschouwen, zien een bezoek aan McDonald’s trouwens al lang niet meer als uitzonderlijke traktatie of een guilty pleasure. Routineus komen ze om hun rantsoen gegarneerde runderschijven.

Zij zijn ook niet bovengemiddeld obees. Terwijl ik aanschuif om een in elkaar gezakte, vuilewashandjeskleurige cappuccino in een kartonnen beker met een rendier erop af te halen exact zo gepresenteerd als uitvinder Giacomo Cappuccino het ooit voor ogen moet hebben gehad - stuitert voor mij aan de vleestoog een groepje schooljongens met viriele haardossen heen en weer om nog een gelardeerd extraatje toe te voegen aan het lunchpakket waar mama zich nog zo voor had uitgesloofd. En ook slanke fitte jonge single vrouwen zijn van de partij. Zij anticiperen op de goeroe die een succesdieet predikt op basis van één bescheiden blitzbezoek aan McDonald’s per dag.

Dit is trouwens al zo’n gerestyled filiaal. Zonder crimi-clowns, en met een rustgevend bosgroen als huiskleur.

De veilige en gezonde versie dus. Alles is kraaknet. In de keuken alarmeren biepende toestellen aanhoudend de goed op elkaar ingespeelde hamburgerflippers met hun charmante haarnetjes, die vlot rouleren op het ooit door Old McDonald zelf vastgelegde tempo. Klanten kunnen met eigen ogen zien dat frieten echt gebakken worden in frituurolie.

De frisdrankautomaat herinnert wel aan die allereerste fastfoodzaak in je jeugd, die verried dat Coca-Cola niet uit een triomfantelijk opspuitende bron in Colorado

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

McDonald’s Bascule dinsdag 10 januari, 12.30u

“McDonald’s is er voor fijnproevers die hun goede voornemens voor het nieuwe jaar al tijdens de eerste week in de vuilschuif laten glijden” Michaël Bellon

komt, maar als een lokaal brouwsel van water en siroop uit een teutje kabbelt.

Uit de muur komen gratis servetten. Voor wie zijn peuters al wil mismeesteren, zijn er kinderstoeltjes. De barkrukken aan mijn twee trays brede tafeltje zitten vastgeschroefd in de grond opdat ik vooral niet zou bewegen tijdens mijn korte verblijf. Voor mijn neus trekken nieuwe klanten als lemmingen naar de afgrond. Welke geuren zijn het precies die hen lokken? In hoeverre kunnen geuren naast elkaar bestaan zonder te verwaaien tot een onontleedbaar amalgaam? In welke mate kan de geoefende gebruiker in deze geurenmix nog het Happy Meal van zijn voorkeur herkennen?

Nu ik toch aan het fastfilosoferen ben, wil ik terug naar de introductie van de allereerste fastfoodkeet, die de mensheid opnieuw met de handen deed eten, net voor zij dat dreigde af te leren. Bevrijdend toch, hoe het bereiden en serveren van eten toen ophield tijdrovend dienstbetoon te zijn, om te verworden tot een korte rituele knipoog naar oude eetgewoonten? Grappig ook hoe verpakking niet langer functioneel moest zijn, maar alleen nog een symbolische rol diende te vervullen door nooit veel langer dan een minuut rond het eten te blijven zitten. Het zou helemaal knap zijn als achter de keuken ook al diertjes in de slachtrij zouden staan om zo de voedselketen nog verder te comprimeren.

De zwakke plek van het systeem is alleen dat het principe van de lopende band ook door de kauwende klanten wordt overgenomen. Bij de race van dat eerste frietje tot die ultieme hap precies halverwege het broodje komt verbazend weinig mindfulness kijken.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

ADVERTENTIE

#4

NIEUWE MAATJES 11.02 MUZIEK

FILM

PERFORMANCE

Robbing Millions ZEETS Vanalles

Levi Stoops

Kim Karssen & Benjamin Abel Meirhaeghe

D: 729.

Hannah Bailliu

En ik ren rond op zoek naar broers

Hyun Lories

Derrière les murs

A Love Story About Gabriella Papadakis & Guillaume Cizeron

€15 - 21/student €8 FRIS-pas €5 Start 20u Westrand - Cc Dilbeek

24 I BRUZZ 1554 I Donderdag 19 januari 2017

H

et loopwerk, het spel met de bal,… Ik was meteen verkocht omdat rugby zo’n complete sport is,” vertelt Musch. “Ik heb veel sporten uitgeprobeerd en tennis op een goed niveau beoefend, maar het is pas toen ik eens met de meisjes van het zesde middelbaar tegen de vijfdejaars speelde, dat ik de sport ontdekte die echt mijn ding was en is.”

De dag voor de wedstrijd hadden Musch en haar klasgenotes, die samen wat passen uitprobeerden met de rugbybal, bij toeval de voorzitter van rugbyclub Nijvel ontmoet. Hij stelde hen voor een initiatie te volgen bij zijn club en haalde zo een paar nieuwe aanwinsten binnen.

“Aanvankelijk waren we met zes speelsters. Later zijn we een verbond aangegaan met Anderlecht, zodat we genoeg speelsters hadden om competitiewedstrijden te kunnen spelen.

Ik deed heel wat binnen de ploeg: ik was kapitein, manager, probeerde de speelsters altijd te motiveren, was zeer betrokken bij het leven van de club, maar op een bepaald moment wou ik gewoon met spelen bezig zijn.”

“In 2012 ben ik overgestapt naar Boitsfort Rugby Club. Eerst volgde ik een paar trainingen om te zien of de sfeer me aanstond. Ik heb me moeten aanpassen en moest mijn plaats zoeken, maar ik ben daar vrij snel in geslaagd. Het was een opluchting om niet altijd meer de leider te moeten zijn zoals bij Nijvel. Al mis ik dat soms wel.”

Musch is de afgelopen seizoenen een vaste titularis geworden, eerst als tweede centre en nu als eerste centre. Ze groeide als speelster, werd beter, en hielp de club de afgelopen twee seizoenen aan mooie prijzen.

“We wonnen in die periode de beker, de titel en twee keer de supercup.

Dendermonde was altijd onze grootste rivaal en dat zal dit seizoen niet anders zijn. Ook van andere ploegen zullen we zeker geen cadeaus krijgen. Niemand heeft iets te verliezen tegen ons. We weten dat we goed zijn, maar we beseffen ook dat we waakzaam moeten zijn van begin tot einde.”

Van B naar A Musch maakte snel opmars in de Belgische rugbywereld en behoorde na een paar seizoenen al tot de nationale ploegen. Zowel bij de ploeg met

EMILIE MUSCH. “We zijn uitgenodigd voor het kwalificatietornooi voor de World Series in Hongkong.

Daar kunnen we oog in oog staan met de beste ploegen van de wereld. Maar dat hangt af van sponsors.”

© FREDERIC PONCEMET

RUGBY Emilie Musch droomt van WK en Olympische Spelen met Belgium Sevens

‘We zijn bijna wanhopig op zoek naar sponsors’ WATERMAAL-BOSVOORDE – Emilie Musch (27) behoort tot de beste rugbyspeelsters van het land. De vaste pion van landskampioen Boitsfort Rugby Club en de Belgische sevensploeg offert heel wat op om haar passie uit te oefenen, maar haar harde werk en dat van haar ploegmaats wordt niet altijd erkend. Zo hebben de Belgium Sevens heel wat potentieel, maar raken de budgetten niet altijd rond. aan het Europees kampioenschap sevens. Ik doorliep de selecties en werd opgenomen in de ploeg. Na het EK ben ik bij de A-ploeg geraakt.”

“Aanvankelijk trainden we niet zo regelmatig met de nationale sevensploeg. We kwamen vooral samen om ons voor te bereiden op bepaalde tor-

“ We mikken op het wereldkampioenschap van 2018 in San Francisco en, waarom niet, op de Olympische Spelen in 2020” Emilie Musch, Rugbyspeelster

zeven (de sevens) als die met vijftien.

Ze maakte van dichtbij mee hoe werd ingezet in die sevensploeg. “In 2009 zochten ze speelsters voor een Belgische B-ploeg die zou deelnemen

nooien. Een viertal jaar geleden is bij de federaties de ambitie ontstaan om serieuzer te werken. Er werd bijvoorbeeld een physical coach aangesteld, er kwam een betere omkadering.

Vandaag is er een echte structuur.”

Er wordt ook gerekend op de inzet van de speelsters. Zij komen wekelijks samen op de velden van Kituro in Schaarbeek om te trainen, en ze hebben een fitnessprogramma dat individueel gevolgd moet worden.

Het hogere en aangepaste trainingsvolume heeft voordelen voor hun spel met zeven én met vijftien. “Sevens is sneller en intenser dan rugby met vijftien, het vraagt meer van de spelers, omdat elke fout cash wordt betaald. Je passing moet accurater zijn, omdat de afstanden groter zijn.

Dat helpt ons bij Bosvoorde: aangezien de centres samenspelen bij de nationale sevensploeg, kunnen we het spel wijder maken. Dankzij de fysieke voorbereiding voel ik me nu beter op het veld.”

“Ik heb al heel wat mooie reizen gemaakt dankzij rugby. Naar Brazilië voor het universitaire wereldkampioenschap. Of onlangs nog naar Dubai, waar ik een topervaring heb

EMILIE MUSCH - Geboren op 31 januari 1989 - Twee seizoenen geleden de beker gewonnen met Boitsfort Rugby Club - Vorig seizoen landskampioen geworden met Boitsfort Rugby Club - Wil met de Belgische sevensploeg naar het WK en de Olympische Spelen

gehad. De organisatie was er fantastisch, we stonden naast de beste speelsters van de wereld, én we raakten ook nog eens tot in de finale van de competitie voor landen die waren uitgenodigd. We klopten onderweg naar de finale onder meer Kenia, dat afgelopen zomer op de Olympische Spelen stond.”

Zoeken naar geld Die puike prestatie toont aan tot wat onze dames in staat zijn. Ze konden zich vooraf goed voorbereiden en groeiden wedstrijd per wedstrijd. De ambitie om aan grote tornooien deel te nemen, verstoppen ze niet, maar te weinig financiële steun leidt tot heel wat onzekerheid. “We mikken op het wereldkampioenschap van 2018 in San Francisco en, waarom niet, op de Olympische Spelen in 2020. Ons nadeel is dat we in Europa zitten en de concentratie topploegen hier zo groot is, met onder meer Engeland, Frankrijk en Spanje.

De sevensploegen zijn daar allemaal professioneel.”

“Om naar het WK te gaan, moeten we een goede plaats behalen op het Europees kampioenschap, dat in juni in twee manches wordt gespeeld. Afgelopen jaar zijn we op een achtste plaats geëindigd, een uitstekende prestatie. Af hankelijk van ons resultaat kunnen we ons dit jaar misschien plaatsen voor kwalificatietornooien en hopen op meer. Maar we weten niet of we, zelfs al plaatsen we ons, kunnen gaan. Het budget moet er zijn. Het is jammer dat er zo weinig steun is voor minder gemediatiseerde sporten. We zoeken, bijna wanhopig, naar sponsors die in ons geloven en ons kunnen helpen. Maar het is niet gemakkelijk.”

Dankzij de Olympische Spelen is sevens al wat beter bekend. Maar het is hard zwoegen voor Musch en haar vriendinnen, zowel op als naast het veld. Gelukkig vormen ze een hechte groep die er voor elkaar is in moeilijke tijden. Ze geniet nog volop van het rugby en blijft zich inzetten voor haar sport. “Zolang ik het kan opbrengen, zolang ik gemotiveerd ben, blijf ik het doen. Plezier, daar draait het om.”

“We hernemen nu met Bosvoorde het tweede deel van de competitie, maar het zwaartepunt van de competitie ligt in april. Voor de nationale sevensploeg wachten we nog op onze kalender van de staf. We trainen zonder te weten aan welke competities we zullen deelnemen. We zijn uitgenodigd voor het kwalificatietornooi voor de World Series in Hongkong.

Daar kunnen we oog in oog staan met de beste ploegen van de wereld.

Maar dat hangt, nogmaals, af van sponsors. Dat is lastig, ja. Als sporter wil je steeds meer en steeds beter, maar spijtig genoeg moeten we ook rekening houden met budgetten.”

Tim Schoonjans

>

Wie de sevensploeg wil helpen, kan voor meer informatie terecht op sandy.racz@gmail.com.

Donderdag 19 januari 2017 I BRUZZ 1554 I 25

SPORTagenda

ESTAFETTE BRAM VAN DE VELDE

“Excusez-moi, monsieur. Ça vous dérangerait, si on courait un peu ensemble?”

Het was alweer een tijd geleden dat ik mijn sociale zelve nog eens had laten gelden in het loopmilieu. Op de ontmoeting met loopcoach Alex eind vorig jaar na. Maar eigenlijk telt die keer niet mee, want ik had al van hem gehoord en omgekeerd. Neen, het pure, onverwachte aanspreken van een lopende metgezel was weer even geleden. Om mezelf te bewijzen dat ik het nog niet verleerd was, dat ik nog steeds een vlotte jongen ben, haalde ik mijn beste Frans boven. Want wat was het alternatief? Een ferme pot zwijgen? Enkel de benen laten spreken en terloops verzinken in gedachten op de cadans van de krakende sneeuw onder mijn schoenen? Ook niet slecht. Maar mijn slachtoffer en ik liepen op drie meter van elkaar. Hij voor mij. Quasi op dezelfde snelheid.

Een kleine vijf minuten per kilometer ofte twaalf kilometer per uur. En zo mooi als ik het geluid van krakende sneeuw onder mijn voeten vind, zo frustrerend vind ik dat van een ander. Alsof iemand te dicht in mijn bubbel komt zonder dat daar reden toe is.

Bovendien zou het frustrerender zijn voor mijn voorligger. In enkele seconden had ik hem van kop tot teen gescreend. Zijn achterkant althans. Kortgeschoren haar, geen oordopjes, rood loszittend trainingsvest, zwarte looptight met daarboven een zwart shortje en kleurrijke zolen. En duidelijk: geen ogen op de achterkant van zijn hoofd. Hij kon mij enkel horen. “Wie is die lamstraal die hier in mijn nek zit te hijgen,” zou hij geheid denken. Of toch een soortgelijke Franstalige versie van die gedachte.

Ik denk toch dat hij dat zou denken. Of hij dat ook echt dacht… ach, laat maar.

Ik versnelde twee passen tot ik naast hem liep en bonjourde hem vriendelijk een goeiedag. Of ie al lang bezig was, wilde ik weten. Neen, nog maar net. Hij was vertrokken aan het kleine schooltje bij de brug. Het ijs was gebroken. Deze loper had duidelijk zin in een babbel. We konden nog even samen lopen. Uit de tegenovergestelde

richting kwam een andere troep lopers aan. Het bleek een ideale zondag om aan bendevorming te doen.

We merkten samen op dat er precies meer volk door de bossen aan het hossen was dan gewoonlijk. En dat bij nul graden.

De voornemens voor het nieuwe jaar bleken bij velen nog intact.

Voor mijn nieuwe loopvriend was het zijn tweede run van het jaar. Voor mij de derde. We waren aan elkaar gewaagd.

Plots weerklonk een robotstem vanop zijn linkerarm. Ze dicteerde de duur en de afstand van zijn training.

“Welke app gebruik jij?”

“Nike Plus.”

Mijn reactie bevatte iets over gelijkaardige apps die ik ooit gebruik. Het was ronduit heerlijk om op een drafje pure looppraat te verkopen. Ik zette me achter hem om plassen te ontwijken.

“Ik woon kort bij het Zoniënwoud. Maar in deze weersomstandigheden is het veiliger om hier te lopen.”

Mijn compagnon bleek een handige Harry. Hij vertrouwde mij toe dat hij als schrijnwerker werkt voor een Brusselse gemeente.

“Deuren herstellen, zitbanken maken, een kerststal in elkaar boksen. Aan afwisseling geen gebrek. En jij? Wat doe jij?”

Ik zette een spreekwoordelijk boompje op over mijn werkgever.

“Ik lees jullie website elke dag.”

“Fijn, als je nu ook nog je radio op 98.8 FM zet, kunnen we vrienden blijven,” grapte ik.

Een blik op mijn sporthorloge leerde me dat het tijd was.

“Je vais faire demi-tour.” Na vier kilometer samen draven, scheidden onze wegen.

“Zit jij op Facebook?” vroeg hij. Affirmatief.

“Doen we nog ‘n selfie?” Zo geschiedde.

Samuel, je bent een sympathieke ket. Dat doen we nog eens. Hier: jouw foto in de krant. Gelukkig nieuwjaar.

Winterloper 3

Bram Van de Velde is radiopresentator op BRUZZ en actief vrijetijdssporter

VECHTSPORT Thaiboksgala uithangbord voor Brusselse vechters

Wie wordt vechtkoning van Brussel?

SINT-JANS-MOLENBEEK – King of Brussels brengt zaterdag meer dan zeventig amateurvechters en semiprofessionele vechters in de ring.

Tijdens dat thaiboksgala wordt ook de beste Brusselaar in de categorie -70kg gekroond.

De NaitoGym en Team Mohamed Boulef bieden met dit thaiboksgala een mooi uithangbord voor de Brusselse vechters. Zowat zeventig procent van de deelnemers komt uit de hoofdstad. Zij verzamelen vanaf 13u in

de Heyvaertsporthal (Nijverheidskaai 31 in Molenbeek). Tot en met 18.30u is de jeugd aan zet, daarna volgen de serieuzere zaken met de elitevechters. Er zal dan onder meer gevochten worden voor de titel van King of Brussels: vier semiprofessionele vechters in de categorie -70kg maken onderling uit wie met de gordel naar huis mag.

“Er zullen zaterdag heel wat hongerige jongeren in de ring staan,” vertelt medeorganisator Mohamed Benyaich. “Van iemand als Ibrahim Talibi verwacht ik bijvoorbeeld heel wat, hij is een opkomend talent.”

“Die jonge gasten zijn niet alleen hongerig om hun kunnen te tonen, maar ook om een ander beeld te geven van hun gemeente. Voor verschillende onder hen is dat Molenbeek. Ze willen het slechte imago van hun gemeente tegengaan. Mohamed Boulef is een groot voorbeeld voor hen. Hij heeft verschillende wereldtitels op zijn naam en reist de wereld rond. Hij toont wat mogelijk is. Mohamed organiseert dit evenement trouwens mee.”

De deelnemers krijgen nog een extra stimulans door de aanwezigheid van Karim Ghajji, die de peter is van het evenement. Hij is een grote naam in het vechtsportmilieu en ook hij zal voor heel wat vechters een voorbeeld zijn. In zijn voetsporen treden kan zaterdag beginnen, met een knalprestatie tijdens King of Brussels.

Meer informatie over tickets en dergelijke vindt u op de Facebookpagina van het evenement.

Tim Schoonjans

Vrijdag 20 januari School Grappling 1060 De Brussels Brazilian Jiujitsu Academy organiseert voor het eerst een school grappling in de gemeente Sint-Gillis. Leerlingen van het eerste en tweede leerjaar basisonderwijs van zowel Nederlandstalige als Franstalige scholen nemen er tijdens de schooluren aan deel in het sportcentrum van Sint-Gillis. Vriendschap staat zoals altijd centraal, al zal er uiteraard ook wel geworsteld worden om de ‘School of Grappling Trofee’ binnen te halen.

Zaterdag 21 januari Relais Givrés Aflossingswedstrijd Relais Givrés viert dit jaar een jubileum: het wordt voor de dertigste keer georganiseerd door jogging- en triatlonclub Les Lendemains De La Veille. Elk team zal opnieuw uit vijf deelnemers bestaan, verplicht samengesteld met minstens een vrouw en een veteraan, die om beurt zeker acht kilometer lopen en in totaal 44 kilometer afleggen. Om de dertigste verjaardag in de verf te zetten, wordt er opgeroepen om verkleed deel te nemen. Het aanvangsuur is een uur verlaat (om 14u) en het parcours wordt in een bijzondere sfeer verlicht om de aankomst in het donker bijzonder te maken. Voor de kleinsten is het parcours van de Kids Givrés vernieuwd. Meer nieuwigheden en informatie vindt u op www. relaisgivres.be.

Open Traditional Taolu Cup Wushuclub Les Griffes du Tigre organiseert voor de achtste keer een kampioenschap traditionele taolu. Plaats van afspraak is sportzaal Victoria (Léon Autriquestraat in Koekelberg). De openingsceremonie en de leeuwendans gaan om 10.30u van start en luiden het begin van de competitie in. Er wordt de hele dag gevochten, rond 19u zullen de winnaars bekend zijn. Alle informatie staat op de website van de Vlaamse Wushu Federatie (www.vwuf.be).

Watergewenning Gemeenschapscentrum Elzenhof organiseert in het zwembad van Elsene (Zwemkunststraat 10) tussen 9 en 11u lessen watergewenning voor kleuters uit de eerste, tweede en derde kleuterklas. Zij komen op een speelse manier in contact met het water en leggen er de basis om te leren zwemmen. De cursus wordt gegeven in kleine groepjes, die elk een half uur les krijgen. De lessenreeks loopt tot zaterdag 29 april. Alle details staan op www.gcelzenhof.be.

Bewegen op muziek Kinderen uit de derde kleuterklas, het eerste en tweede leerjaar die hun bewegingsmogelijkheden verkennen, expressief zijn en willen rollen, springen en dansen kunnen ook in Elzenhof terecht.

Daar gaat een Dansatelier van start (dat loopt tot 20 mei) waarbij elke zaterdag tussen 11 en 12u het dansplezier centraal staat.

Kinderen uit de eerste en tweede kleuterklas kunnen, opnieuw in hetzelfde gemeenschapscentrum, aan lessen bewegingsexpressie beginnen.

Elke zaterdag (van 10 tot 10.45u) gaan kinderen via spel, leuke opdrachten en begeleidende muziek op zoek naar hun eigen dans en hun eigen ruimte.

Tim Schoonjans