BRUZZ - editie 1535

van 25 augustus tot 1 september 2016

N° 1535 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

D A I EU B LU E SET TE TOOTS IS NIET MEER

Zie Vadrouille p 12 - 13

© xxx

2 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

EDITO Over de rooie

STEVEN VAN GARSSE, Chef Print “Een stedelijk Brussels plan rond geestelijke gezondheid is onbestaande”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Laurent Vermeersch, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Het is een vreemde tijd. Veiligheid in de openbare ruimte is een relatief begrip geworden. Zeker in vergelijking met pakweg twee à drie jaar geleden.

Sinds het machete-incident in Charleroi, waarbij een politieagente werd verwond, is Brussel schouwtoneel van de ene mesaanval na de andere.

Of er werkelijk sprake is van een stijging, is vandaag moeilijk te beantwoorden. Het is zeker ook een zaak van perceptie. Er wordt fel op ingezoomd. Door nationale én internationale media. Dat is niet onlogisch.

De schrik voor aanslagen in naam van Allah zit er diep in.

De drie laatste ‘steekincidenten’ in Brussel zijn echter van een andere soort. Het gaat, wellicht, om daden van losgeslagen individuen die ze niet allemaal op een rijtje hebben.

Het brengt een probleem aan de oppervlakte dat al te vaak onder de mat wordt geveegd. Brussel is niet alleen, excusez-le-mot, ‘haard van jihadisme’ maar ook de thuishaven voor heel wat mensen die door het leven gaan op de rand van normaal en bij wie de stoppen soms doorslaan.

Meestal geeft dat onschuldige scènes in het straatbeeld. Maar

af en toe vallen slachtoffers.

We kunnen daar cynisch over doen, en zeggen dat de aberratie deel uitmaakt van de mensenmaatschappij.

Dat aan de gek nooit te ontsnappen valt.

Maar wie moedig is moet ook naar de oorzaken durven kijken en toegeven dat het leven in de stad er niet makkelijker op is geworden. Zeker nu de maatschappij steeds meer van ons vraagt. En dat stress kan culmineren in overstress en sommige gevallen in psychische ziektebeelden.

Over islamterreur zijn hoorzittingen gehouden en parlementaire debatten. Terecht. Het is de gruwel van deze tijd die, zoveel als kan, moet ingedijkt worden.

Voor geestelijke gezondheid is er veel minder aandacht in het parlement.

En op de vraag of Brussel hiervoor een beleid ontwikkelt dat gelijk opgaat met de problemen die we steeds meer zien, kan moeilijk een positief antwoord gegeven worden.

Er is wèl degelijk een aanbod, bij de beide gemeenschappen, maar de versnippering is groot en een stedelijk Brussels plan rond geestelijke gezondheid is onbestaande. Dat kan beter. Veel beter.

WAUTER MANNAERT

“

Ik wil het schilderij van Willem de Kooning tentoonstellen in Molenbeek, waar het geschilderd is.

De gemeente verdient een leuk en kleurrijk verhaal” Jan Starckx, kocht een schilderij op een zoekertjeswebsite dat een echte de Kooning bleek (op ‘deredactie.be’)

“

Ranzigheid is de troefkaart van Brussel” Tijn Sadée, correspondent voor NRC in Brussel, houdt van cafés die dienen om te drinken, niet om je laptop open te klappen. (in ‘De Standaard’).

Donderdag 25 augustus 2016 I BRUZZ 1535 I 3

MOBILITEIT Wachten op een gewestelijk vrachtwagenplan

De Havenlaan , nu een gedoogzone voor vrachtwagens.

Eerst alle camions en bestelwagens tellen BRUSSEL - Mobiel Brussel wil weten hoeveel vrachtwagens en camionettes er ‘s nachts gestald zijn langs de Brusselse straten. Volgens transportfederatie Febetra is er een groot tekort aan parkeerplek.

Het tekort is zowel een probleem voor vrachtwagenschauffeurs, die geen blijf weten met hun voertuig, als voor de bewoners, die soms overlast ondervinden van lukraak gestalde camions.

Volgens het gewestelijk parkeerbeleidsplan, dat op 1 januari 2014 in werking trad, moeten alle gemeenten parkeerplaatsen voor vrachtwagens reserveren, meer bepaald achttien procent van het aantal kilometer wegen toegankelijk voor vrachtwagens.

Parkeerplan Voorlopig lijken de gemeenten hier geen prioriteit van te maken. In de nieuwe gemeentelijke parkeerplannen staat er weinig over. Het nieuwe parkeerplan van de gemeente Schaarbeek bijvoorbeeld, meldt dat de densiteit in de wijken zo hoog is dat het niet mogelijk is om parkeerplekken vrij te houden voor vracht- of bestelauto’s. “We willen wel, maar kunnen niet,” zegt schepen van Mobiliteit Denis Grimberghs (CDH).

In Brussel-Stad brachten vele camionneurs vroeger de nacht of het weekend door op de parking voor het Boudewijnstadion, maar dat terrein is inmiddels geprivatiseerd en afgesloten voor de bouw van Neo. “In de toekomst zullen er parkeerplekken voor camions zijn in de geplande ondergrondse parkeergarage op Parking C. Nu staan de vrachtwagens een beetje verspreid, vermoed ik,” zegt schepen van Mobiliteit Els Ampe (Open VLD). “Op

de Romeinsesteenweg, langs de Havenlaan en ook langs de Vilvoordsesteenweg en in Haren.

Maar dat zijn gedoogzones, in afwachting dat het gewest eindelijk met een oplossing komt.”

Ideaal is de huidige situatie niet, erkent ze. “Er zijn geen toiletten, er wordt soms gekookt op het voetpad.”

Zij vindt dat het gewest in deze materie aan zet is. “Het kan niet zijn dat een bevoegdheid overgedragen wordt naar het gewest en dat de gemeenten vervolgens opgezadeld worden met de problemen. Het gewest moet een strategisch plan opstellen. Parkeerplek voor camions is een gewestelijke kwestie, of beter nog een transgewestelijke. De meeste vrachtwagens komen via de Ring binnen.

Samen met Vlaanderen moet naar een oplossing gezocht worden.”

Mobiel Brussel bereidt intussen een vrachtwagenparkeerplan voor. Maar voor het zover is, wil de dienst eerst de parkeersituatie voor vrachtwagens opnieuw in kaart brengen. Hiertoe wordt eerstdaags een studiebureau aangeduid. “We weten dat een aantal parkeerplekken voor vrachtwagens in Brussel verdwenen is, maar we weten niet waar die vrachtwagens nu staan,” zegt Inge Paemen van Mobiel Brussel. “We weten ook niet of er een tekort is en hoe groot dat is.”

Rij-rusttijden Het laatste onderzoek dateert van 2005. Toen werden alleen de vrachtwagens geteld, deze

“Als je op het gelijkvloers woont, is het heel vervelend als er dagenlang een bestelbus voor je deur staat. Dat neemt licht weg” © BART DEWAELE

keer zullen ook de bestelwagens worden geturfd. “Als je op het gelijkvloers woont, is het heel vervelend als er dagenlang een bestelbus voor je deur staat. Dat neemt licht weg,” zegt Paemen.

Binnenkort zullen onderzoekers dus ‘s nachts alle straten - gewestelijke én gemeentelijke afgaan om de busjes en vrachtwagens te tellen.

Op basis van die studie zal Mobiel Brussel, samen met het Gewestelijke Parkeeragentschap, het vrachtwagenparkeerplan opstellen. Dit zal wellicht niet meer voor dit jaar zijn.

Transportfederatie Febetra hoopt nochtans op een snelle oplossing. “Net zoals in de andere gewesten is er in Brussel te weinig parkeer-

Inge Paemen, Mobiel Brussel

capaciteit voor vrachtwagens,” zegt directeur Philippe Degraef. “Brussel wil liefst alle vrachtwagens weren, maar tegelijk moeten de winkels bevoorraad worden.”

Het capaciteitstekort bezorgt de chauffeurs problemen, zegt Degraef. “Ze moeten de rij-rusttijden respecteren. Maar soms is dat kiezen tussen de pest en cholera. Stoppen op een pechstrook, of toch doorrijden. In beide gevallen riskeren ze een boete.”

Hij dringt aan op plekken in de stad en minstens één parkeerterrein langs de Ring. “Liefs beveiligd en met faciliteiten als toiletten en douches.”

Bettina Hubo

YOUSSEF KOBO

Samenleving LBCA beslist nu vrijdag over klacht antisemitisme

heeft zich in een mum van tijd ontpopt tot mediafiguur.

‘Jeugdzonde’ achtervolgt Kobo BRUSSEL – De Ligue Belge contre l’antisémitisme (LBCA) zal wellicht geen klacht indienen tegen kabinetsmedewerker van Bianca Debaets (CD&V) Youssef Kobo, maar daarmee is de kous niet af. “In de toekomst gaan we iedere uitspraak van Youssef Kobo als diversiteitsmedewerker tegen het licht houden,” zegt voorzitter Joël Rubinfeld.

Ook als Youssef Kobo niet druk aan het tweeten is, slaagt hij erin om het nieuws te halen. Twee weken geleden beschuldigde de LBCA hem van antisemitisme. In een videofilmpje had hij twee Israëlische soldaten bestempeld als de nazi’s van

de eenentwintigste eeuw. Youssef Kobo bestempelde de uitspraken uit 2014 als jeugdzonden en verontschuldigde zich publiekelijk. Voor staatssecretaris van Gelijke Dansen Bianca Debaets was dat voldoende om Kobo aan boord te houden, al heeft ze zich wel uitdrukkelijk gedistantieerd van die uitspraken.

Het is pas nu vrijdag dat de LBCA beslist of ze al dan niet naar de rechter stapt. Maar groot is de kans niet. Het is aan het comité van de LBCA om de knoop door te hakken.

Rubinfeld: “Kobo heeft het handig gespeeld, hij heeft zich publiekelijk verontschuldigd en volgens onze advocaat is het in dat geval moeilijker om er een juridische zaak van te

maken.”

Toch wil de LBCA het hier niet bij laten: “De plaats van Youssef Kobo op Gelijke Kansen is zeer delicaat. Hij gaat ook over dossiers als antisemitisme, we gaan dus nauwgezet alle dossiers die hij beheert onder de loep nemen. En we gaan Debaets aanspreken op zijn uitlatingen.”

Rubinfeld klinkt bitter: “We kunnen ons natuurlijk vergissen, maar we kunnen niet geloven dat Kobo

© ID BART DEWAELE

in amper twee jaar helemaal veranderd is. Hij zou niet de eerste zijn die zijn discours aanpast in functie van zijn baan. Kobo heeft het zeer tactisch gespeeld. Maar tegenwoor-

dig gaat het zo in de politiek: je zegt om het even wat, er komt protest, je trekt je woorden in en dan kan je verder. Ook Bianca Debaets gaat wel zeer licht over Kobo.” Danny Vileyn

4 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

DE WEEK

Nieuwe bewoners Onder de spoorwegbrug van de Charles Demeerslaan, op het einde van het Thurn en Taxispark, hebben een dertigtal Roma sinds een tweetal weken hun tenten opgeslagen. Op die plek stonden al langer twee huisjes met sans-papiers, maar die hebben naar eigen zeggen geen problemen met de nieuwe gasten. Volgens enkele Roma-jongeren verblijft het grootste deel van de groep al vier jaar in België en komen ze rechtstreeks uit Roemenië.

in het NIEUWS Koopzondagen geen succes De koopzondagen in het centrum van Brussel zijn maar weinig succesvol. Sinds mei mogen winkels in de Vijfhoek ook op de eerste zondag van de maand hun deuren openen, maar veel handelaars zijn daar, wegens te veel kosten en te weinig opbrengst, alweer mee gestopt. Volgens de handelaarsvereniging Nieuwstraat hebben de klanten de gewoonte om op zaterdag te winkelen, en doen ze op zondag andere dingen. Zelfstandigenorganisatie Unizo is het

daar niet mee eens en legt de oorzaak van de flop vooral bij het kleine budget dat de Stad heeft uitgetrokken voor de promotie van koopzondagen en het ontbreken van een duidelijke marketingstrategie. Volgens Unizo moet de zondagsopening slechts een deel zijn van de strategie die van Brussel een echte winkelstad moet maken. Ook bereikbaarheid en evenementen maken deel uit van die bredere strategie.

Haatcampagne tegen Lucernacollege Het Lucernacollege in Anderlecht, een school van de Gülenbeweging, is slachtoffer van een intimidatiecampagne. Ouders van Turkse af komst halen hun kinderen van school weg omdat ze bang zijn om

doganorganisaties achter de intimidatiecampagne. Hij heeft aangifte gedaan van de bedreigingen. Politiezone Zuid heeft al laten weten dat de kans groot is dat de school ook effectief extra beveiliging gaat krijgen aan het begin van het schooljaar. als landverraders te worden uitgemaakt. De Gülenbeweging wordt door de Turkse overheid verantwoordelijk gehouden voor de couppoging van 15 juli en krijgt sindsdien enorm veel haat en kritiek te verduren. Sommige ouders hebben bedreigingen via telefoon en e-mail gekregen en ook op sociale media wordt er een haatcampagne gehouden tegen de school. Volgens Fevzi Yildirim, directeur van het Lucernacollege in Anderlecht, zitten pro-Er-

Hitteplan tot zondag Van woensdag tot zondag is in Brussel een hitteplan van kracht.

Dat heeft de intergewestelijke cel voor leefmilieu (Ircel) beslist. Met het hitteplan neemt het Gewest maatregelen die sterfgevallen bij risicogroepen moeten beperken.

Op plekken waar mensen die niet tegen sterke hitte kunnen, zoals ziekenhuizen, rusthuizen, crèches

en opvangcentra voor daklozen en gehandicapten, krijgen mensen informatiebrochures en worden ze actief gewaarschuwd om veel te drinken, niet naar buiten te gaan en zich te bedekken als ze in de zon komen. Mocht de hittegolf blijven aanhouden dan zullen verschillende Brusselse instellingen extra maatregelen nemen, maar volgens de voorspellingen zal dat niet nodig zijn. Vanaf maandag gaan de temperaturen immers naar beneden.

Samengesteld door Jules Lemmens

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© IVAN PUT

Donderdag 25 augustus 2016 I BRUZZ 1535 I 5

uitgelicht Na meer dan 10 jaar is wettelijk kader Thurn & Taxis eindelijk af

Wat een plan lijden kan BRUSSEL - Het langverwachte Bijzonder Bestemmingsplan (BBP) voor de site van Thurn & Taxis is klaar. De stedenbouwkundige regelgeving holt echter hopeloos achter de feiten aan.

Het BBP legt definitief vast hoeveel vierkante meter woningen, kantoren en andere functies er kunnen komen op de site van Thurn & Taxis.

Het plan moet ook bepalen hoe groot het park wordt, en waar eventueel een tram kan rijden.

“Het geeft rechtszekerheid en hakt knopen door in kwesties die al jaren voor debat zorgen,” zegt An Descheemaeker van stadsvereniging Bral.

Lange adem Of het plan tegemoet komt aan de verzuchtingen van omwonenden en verenigingen is nog niet duidelijk. “We bestuderen hoever het plan gaat.

Komt er een extra toegang tot het park via de Laekenveldstraat zoals buurtbewoners vragen?

Zijn er bepalingen over het type woningen? Welke garanties zijn er dat de tram er komt?”

Verschillende inhoudelijke vragen wachten dus nog op antwoord. Daarnaast stelt zich de vraag waarom het allemaal zo lang moest duren. Het BBP heeft immers al een hele lijdensweg achter de rug. Een eerste versie werd in 2004 al onthaald op een storm van kritiek. “Er werden veel meer kantoren toegelaten dan woningen en het park zou amper 3 hectare groot worden,” herinnert Descheemaeker zich. ”Men plande ook een wijk van de kennis, maar dat was een lege doos.”

Met verkiezingen in aantocht durfden de politici

de knoop niet doorhakken en het dossier kwam op de tafel van de volgende regering. Er kwam een consultatieronde en verschillende verzuchtingen, zoals de vraag om een groter park, werden opgenomen in een Richtschema, voorgesteld in 2008. Daarna was het aan de Stad om de principes van het Richtschema te vertalen in een BBP, maar dat bleek een werk van lange adem.

Promotor en overheid raakten het niet snel eens

“Kantoren snijden het park af van de Havenlaan” An Descheemaeker, Bral

over onder meer het publiek karakter van het park, maar binnen die twee partijen was er verdeeldheid. De verschillende eigenaars van de site zaten niet altijd op één lijn. Dit veranderde pas toen Extensa, de vastgoedtak van Ackermans & van Haaren, de twee andere partners uitkocht in 2015. Daarnaast speelde het klassiek Brusselse verhaal van versnippering. Stad en Gewest

hebben elk hun eigen agenda en (politieke) prioriteiten. In de wandelgangen was bijvoorbeeld ooit te horen dat de Stad geen haast maakte om de ontwikkeling van de Heizel te bevoordelen en T&T als een concurrent voor het eigen Neo beschouwde.

Inplanting Anderzijds heeft de moeilijke bevalling van het BBP de ontwikkeling van de site niet verhinderd.

De voorbije jaren werd de ene na de andere werf opgestart, hoewel vergunningen logischerwijze zouden moeten wachten op het bestemmingsplan. “Vergunningen verkrijgen en wijzigen bleek geen probleem omdat de promotor een akkoord heeft met het Gewest en ook de principes van het Richtschema respecteert,” zegt Descheemaeker.

Dat er niet méér gebouwd werd, is te verklaren door voorzichtigheid van de ontwikkelaar. Die wilde geen woningen op de markt brengen terwijl ook de naburige woontoren Up-site te koop was.

Komt het plan dan niet hopeloos te laat? Mogelijk heeft de lange rijpingstijd op sommige punten gezorgd voor een beter project. Zo komen er meer woningen dan eerst gepland mede omdat appartementen vandaag lucratiever zijn dan kantoren.

Dat was tien jaar geleden omgekeerd. Maar het blijft uitkijken naar de concrete uitwerking, en de vertraging heeft zeker ook negatieve gevolgen. “De inplanting van het gebouw voor Leefmilieu Brussel en de kantoren voor de Vlaamse administratie is de grootste fout,” aldus nog Descheemaeker. “Daardoor is het park afgesneden van de Havenlaan. Dit had waarschijnlijk vermeden kunnen als het BBP sneller klaar Laurent Vermeersch was.”

>

Voorstelling en debat Het BBP is online te raadplegen via de website brussel.be.

Tekst en uitleg wordt gegeven op donderdag 25 augustus om 19.30 uur het Centre Commuautaire Maritime om 19.30 uur, Vandenboogaerdenstraat 93 in Molenbeek.

De spraakmaker Hockey is hot. De Brusselse clubs kunnen het stijgend aantal spelers al een hele tijd amper opvangen, en nu zorgt de zilveren medaille van de Red Lions op de Olympische Spelen voor een extra boost.

Een prominente f iguur in het succesverhaal van het Belgische hockey is de 46-jarige Marc Coudron. De Brusselaar komt uit een echte hockeyfamilie (hij is de nonkel van Tom en Jill Boon) en is sinds 2005 voorzitter van de Belgische hockeybond. Hij heeft met een duidelijke visie het Belgische hockey mee op de kaart helpen zetten.

Coudron was zelf een uitstekende hockeyer en speelde bijna heel zijn carrière bij White Star Evere. Hij

won twee Gouden Sticks en verzamelde 358 selecties voor de nationale ploeg, waarmee hij nog steeds de recordhouder is. De Brusselaar speelde op al de grote tornooien, maar kon zich ondanks deelnames aan vier kwalificatietornooien nooit plaatsen voor de Olympische Spelen. Dat is en blijft een bittere ontgoocheling, die enigszins werd verzacht door de ploegen die zich onder zijn voorzitterschap hebben geplaatst voor het tornooi.

Een medaille behalen op de Olympische Spelen was een van de doelen die hij had gesteld toen hij met zijn medewerkers het plan opstelde om het Belgische

Marc Coudron

hockey verder te ontwikkelen.

Coudron omringde zich met bekwame mensen en slaagde er in om

de bond te professionaliseren, uit te bouwen en hielp onze talentvolle jeugd zo door te groeien naar het allerhoogste niveau.

Met een negende plaats in Peking, een vijfde plaats in Londen en een tweede plek in Rio de Janeiro is er een positieve curve in de prestaties van onze Red Lions op de Olympische Spelen.

En daar blijft het niet bij.

Ook onze nationale jeugdploegen bewijzen dat het Belgische hockey heel wat vooruitgang heeft geboekt, onder meer met verschillende Europese titels. Maar laat het duidelijk zijn: er is nog werk aan de winkel.

De Red Lions gaan voor een gouden medaille op de Olympische Spelen in Tokio en de jeugdwerking moet zijn ontwikkeling voortzetten.

Eén van de uitdagingen waarmee Coudron en zijn team steeds meer geconfronteerd worden, is het vinden van voldoende kwaliteitsvolle infrastructuur. Vooral in Brussel is dat een pijnpunt, want een studie van de hockeybond heeft uitgewezen dat er nog maar drie plekken zijn in de hoofdstad waar nieuwe velden bijgebouwd kunnen worden.

Maar gezien het parcours dat Marc Coudron tot nu heeft afgelegd, mag de Belgische hockeywereld er gerust in zijn dat hij de uitdagingen zal aanpakken.

Tim Schoonjans

6 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

INTERVIEW Van Eddy Vermeulen tot Ever Meulen, van Kuurne tot Sint-Lambrechts-Woluwe

‘We hadden geen geld en we aten slecht’ SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE - Lijstjes met opdrachten hoeven niet meer voor Ever Meulen die er dit jaar 70 geworden is. Maar tekenen doet hij nog altijd graag en minutieus. Zo ook de tekening die hij voor BRUZZ heeft gemaakt. “Ik had mijn carrière niet mooier kunnen dromen,” zegt hij.

E

ver Meulen tekent de jongste jaren nog amper in opdracht. Hij is nu vooral bezig met zijn twee kleinzonen en zijn twee oldtimers.

Dat is best wel wennen.

“Ik heb nooit de ambitie gehad om carrière te maken in de grote kunstenwereld of in het circuit van de kunstgalerijen, ik wou publiceren in kranten en bladen zodat de mensen mijn werk konden zien.

Mijn tekenwerk is geen vrije kunst, ik maak toegepaste grafiek. Ik ben een tekenaar met het nodige ambacht en fantasie zodat tekenen in opdracht voor mij geen probleem was.

Ik documenteerde mij goed en vond het tof om telkens weer andere onderwerpen aan te pakken. Dat kostte wel wat tijd want ik werk traag en ben niet snel tevreden. Bij elke opdracht wou ik iets nieuws proberen zodat tekenen geen routine wordt.

Van elke opdracht heb ik een dossier, met schetsen, correspondentie en verschillende versies. Vaak tekende ik een nachtje door en vertrok dan ‘s morgens met het resultaat naar de opdrachtgever. Als het werk terugkwam van de drukker bracht ik nog wijzigingen aan. Ik kon vaak zo‘n opdracht niet loslaten.

Van die betere versie verscheen meestal een kunstprent bij uitgeverij Plaizier.”

Ook aan de poster die u middenin deze krant vindt is Ever Meulen blijven werken. Het is het eerste deel van een bestaande triptiek die hij speciaal voor BRUZZ herwerkte. Deze prent vertelt de aankomst in Brussel van de jonge West-Vlaming Eddy Vermeulen en zit vol verwijzingen naar de stripfiguren waarrond zijn hele jeugd draaide. Het is een portret van de man die bekend werd met covers van Humo, affiches van Mallemunt, Kaaitheater en Beursschouwburg maar die ook in Frankrijk, Nederland, en zelfs in Finland aan de bak kwam. Ever Meulen tekent nog altijd met volle overgave en hij vergeet zijn ‘oude leermeesters uit de stripwereld’ niet: Hergé, Franquin, Macherot en grafisch artiest en schilder Frans Masereel.

Aankomst in Brussel

Ever Meulen: “Toen ik midden de jaren 1960

momd als Kolonel Clifton met in mijn zog de jongste familieleden. Trouwens, de Cinquantenaire en de weg naar Tervuren vind ik nog altijd het mooiste stuk van Brussel.”

uit het Zuidstation stapte en Kuifje me vanop de Lombardbuilding aankeek, voelde ik me direct thuis. Al vanaf mijn prille jeugd wou ik striptekenaar worden. Voetballen met de Zavel met frietkot vrienden deed ik niet, maar ik tekende, las Ever meulen: “In de jaren 1960 was het leven stripverhalen en tekende die na. Aan Sint-Lucas in Gent had ik al een eerste grafische opin Brussel gemakkelijk en goedkoop. Brusleiding gekregen, daar leerde ik echt tekenen. sel was een klein charmant stadje met niet Ik kreeg goede cijfers en behaalde prijzen met te veel hoofdstadallures. Maar het spetterde er wel, vooral in het Paleis voor Schone mijn eerste cartoons. Luc Verstraete, zelf ook Kunsten met zijn filmmuseum en in Théâtre cartoonist en een vermaarde affichemaker zat 140 aan de Plaskylaan in Schaarbeek. Mijn in de jury voor mijn eindwerk, hij was leraar eerste kot was aan de Poststraat in Schaaraan Sint-Lukas in Brussel. En hij verleidde mij beek, vlakbij Sint-Lukas. Later kwam ik om verder te studeren in de hoofdstad.” terecht in een huis aan de Ruisbroekstraat “Zoals Franquin in de Robbedoesverhalen vlakbij de Zavel. Samen met studenten van de scheve antennes op de Brusselse daken het RITCS en het INSAS huurden we een tekende, zo zag ik ze bij mijn aankomst in groot huis met binnenkoer en achterhuis. Ik het Zuidstation. En die eeuwige vliegtuigen heb daar de eerste lichting studenten van het boven de stad, waren in mijn fantasie de gevechtsvliegtuigen van Blake en Mortimer.

RITCS gekend, onder wie de bekende cameraman Walther van den Ende en Ludo Bex, Robbedoes was dan weer een mascotte op de motorkap van een Amerikaanse slee. De toren van de Anderlechtse Sint-Guidokerk doet dienst als lanceerbasis voor Raket naar de maan van Kuif je.

De jaren 1960 waren ook de jaren waarin het WTC gebouwd werd, in mijn tekening is de toren van het stadhuis nog nauwelijks te vinden tussen de buildings van Paul vanden Boeynants. Brussel was toen nog een bruisende stad, niet alleen voor Jacques Brel, met typische besnorde politieagenten, gele trams, oranje taxi’s en zowat overal ‘moderne’ overblijfsels van Expo 58. Rechts van de tekening zie je hoe ik na mijn grafische carrière in de stad - ik won er in 2012 de Henri van de Velde-award voor Ever Meulen mijn loopbaan - naar de groene Rand trek, vertekenaar

“Ik sleutel graag als compensatie voor het stilzitten aan de tekentafel”

ook Paul Jambers kwam er dikwijls langs.”

“Vanuit mijn zoldervenster zag ik de blinkende beelden op het dak van het museum voor Schone Kunsten. De dichter Marcel van Maele zat bij ons in de tuin wijn te drinken en die andere dichter Herman J. Claeys was ook kind aan huis, wellicht voor de gratis wijn. Toen Herman met De Dolle Mol begon heb ik de eerste affiche voor zijn café gemaakt, ook gratis. Marcel Broodthaers, zowat de Brusselse Picasso, liep bij ons binnen lang voor hij in 1974 met zijn kameel het PSK binnenstapte. Dat waren natuurlijk vrienden van mijn vrienden, mijn Frans was toen nog te beperkt voor een artistieke discussie. Ik ben nooit een grote prater geweest, ik observeerde en tekende zoveel mogelijk.”

“Het was een prachtige tijd, we hadden geen geld, we aten slecht, maar we ontdekten alles wat een kunststudent kon inspireren. Als we honger hadden, liepen we de straat uit en kochten we een pak friet op de Zavel.”

Donderdag 25 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1535 I 7

“Mijn tekenstijl, de klare lijn, was erg in trek in Frankrijk” Ever Meulen tekenaar

Guy Mortier en Elvis Presley

Ever meulen : “Dankzij Guy Mortier heb ik een snelle start kunnen nemen. Ik stapte op een dag bij Humo binnen, mijn legerdienst was amper achter de rug, met een map tekeningen onder de arm. Portretten en karikaturen van Elvis Presley, The Beatles en Frank Zappa, ik was toen een echte popmuziekfanaat. Guy Mortier bekeek mijn tekeningen, zei: ‘waw’ en ik kon aan de slag. Na de eerste opdracht kreeg ik meteen een tweede en ik had werk.

Het klinkt blasé, maar het ging allemaal vanzelf. Dankzij Mortier en zijn vrolijke visie op taal piekte Humo en ik heb daar als tekenaar mee van geprofiteerd.”

“Mortier daagde me uit met heel verschillende thema’s. Op de poppagina’s moest een tekening komen van Rod Stuart, en de week nadien ook een poster met Roxy Music. Tegen de volgende dag graag een cover bij een dossier psychiatrie en een illustratie bij de serie over ‘Het Rode Orkest’. Daarbij wekelijks een ‘kop’ boven de ttt-pagina’s, liefst grappig!”

© SASKIA VANDERSTICHELE

© SASKIA VANDERSTICHELE

“Ik deed dat zeer graag, werkte hard en ineens wilde iedereen mijn tekeningen. De culturele sector met de Beursschouwburg en het Kaaitheater maar ook de reclamesector werden mijn nieuwe opdrachtgevers.

Ik had toen trouwens een agent in Parijs, die had zichzelf aangeboden en nam veertig procent commissie. Bij Humo heb ik de nieuwe lichting journalisten leren kennen van de eerste ’Mortier-brigade’, met onder andere Marc Didden, Piet Piryns, Daan Delannoy, Guido van Meir en wijlen Herman De Coninck. En alhoewel ik niet op de redactie werkte, ik ben heel mijn leven zelfstandige geweest, was ik er echt de huistekenaar. Ik heb er ook de jonge Kamagurka binnengehaald die me in zijn Oostends was komen vragen of ik hem wou introduceren bij het Nederlandse stripblad Tante Leny.

Humo was ook het lijfblad van Koot en Bie en dus werden mijn Humotekeningen ook in Nederland bekend.”

“De redactie van Humo was toen gevestigd in de Livornostraat bij uitgeverij Dupuis waar ook het weekblad Robbedoes zat. Zo liep ik tekenaars als Franquin, Morris en Peyo tegen het lijf in de trappenhal. Die hadden mijn eerste Humocovers al opgemerkt en zo heb ik op een spontane manier kunnen kennismaken met die grote mannen.”

Willem en Charlie Hebdo

Ever meulen: ”Ik kan anoniem in Brussel rondlopen, ondanks mijn deukhoedje. Mijn succes in Franstalig België en het buitenland dateert vooral van de jaren 1980.

Franstalig Brussel, dat was Telex van Marc Moulin waar ik de platenhoezen voor tekende, ik maakte ook een generiek voor het muziekprogramma Génération 80 op de RTBF. In Amerika tekende ik voor het blad Raw en voor Playboy Chicago, in Nederland

voor Vrij Nederland en in Frankrijk voor Libération. Mijn tekenstijl, de zogenoemde klare lijn, was erg in trek in Frankrijk dankzij de Nederlandse cartoonist Willem die bij Charlie Hebdo werkte. Willem had ook een eigen stripblad Surprise waarvoor ik covers tekende. Toen Feu Vert, mijn eerste boek, in Frankrijk verscheen, kreeg ik meteen opdrachten uit Tokio waardoor ik een complete kalender voor Honda heb gemaakt.”

Oldsmobile

Ever meulen: “In 1974 was ik met mijn broer in het grensstadje Menen. ‘Schone auto,” zei mijn broer, wijzend naar een oude Oldsmobile uit 1949 die wat haveloos geparkeerd stond langs de weg. De auto was inderdaad zeer mooi, maar de achterruit was stuk en de V-8 motor zat helemaal vast. Maar ik ben meteen naar de bank gestapt, heb 5.000 frank van mijn eerste spaargeld afgehaald en heb de auto gekocht. De groene Oldsmobile is eerst enkele jaren in de garage van mijn vader in Kuurne blijven staan, want ik kende toen nog niets van automechaniek.

Ondertussen is de auto helemaal uit elkaar gehaald, en is elk vijsje gekuist en herschilderd. Sleutelen doe ik graag als compensatie voor het stilzitten aan de tekentafel. In Anderlecht heb ik een typisch servicestationnetje op de kop getikt waar het heerlijk sleutelen is. Die oude garage was trouwens mijn eerste tekenatelier in Anderlecht. De grote Oldsmobile met de vermaarde ‘rocket’ motor is eigenlijk te mooi om mee op straat te komen. Ik heb wel een tweede oldsmobile, ook uit 1949, waar ik overal mee naartoe kan. Auto’s, jukeboxen en al die mooie vormen van vroeger hebben mij altijd geïnspireerd. Ik tekende de Oldsmobile zelfs op de Humocover bij een dossier automobiel

en mijn moeder maakte van de tekening een mooi smyrnatapijt.”

Smekens en Anderlecht

Ever meulen: “Mijn vrouw Viviane, de zus van jullie oud-collega Freddi Smekens, is van Anderlecht. We hebben er tien jaar heel graag gewoond. In de jaren 1970 en 1980 woonden daar nog veel Vlaamse Brusselaars en met het voetbalstadion in het Astridpark is Anderlecht toch wel speciaal. Als er een goal gemaakt werd, hoorden we het gejoel tot in onze huiskamer. We wilden er graag blijven en hadden een optie op een klein modernistisch huis aan de Lenniksebaan. Maar toen de akte definitief moest verleden worden, liet de notaris ons weten dat de eigenares het huis liever aan de buurman verkocht, waardoor we dan uiteindelijk hier in Sint-Lambrechts-Woluwe beland zijn in een straat met een mooie naam.”

“Mijn schoonvader Louis Smekens was een sportieve durver, hij was bij de eerste lichting parachutisten van net na de oorlog en hij speelde bij RSCA. Weliswaar bij de reserven, maar overal in Europa waar Anderlecht ooit speelde, van Finland tot in Madrid, tekende Louis present. Je begrijpt dat de oude Smekens heel trots was op zijn dochter toen zij directeur werd van een atheneum met veel jonge voetballers op de schoolbanken, van wie Vincent Kompany wellicht de bekendste is.”

“Mijn tekencarrière voor de pers zit er nu op, het is mooi geweest. Ik heb graag en veel getekend, nooit moest ik solliciteren want ik had altijd een lijstje met interessante maar dringende opdrachten. Hard gewerkt, maar ik had het niet mooier kunnen dromen toen ik vijftig jaar geleden in het Zuidstation uitstapte.”

Danny Vileyn

>

Teken(ing) aan de wand

p16 - 17

8 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

mobiliteit Op verkenning in ongebruikte metrokunstwerken

Koning Boudewijn

1

David Arias Gonzalez, Brussel Mobiliteit een hoop aarde, valt wat zonlicht binnen via een verluchtingsrooster op de Fonsnylaan. Dagelijks denderen duizenden automobilisten over het metaal. Het geraas echoot in de lege tunnel.

Het station en de tunnel zijn samen goed 250 meter lang. “We zijn al begonnen met het schoonmaken van de tunnel. Vervolgens moeten

7

Achter deze witte wand begint het ongebruikte deel van metrostation Zuid.

© BART DEWAELE

7

De perrons en ongebruikte spoorbeddingen onder de Fonsnylaan wachten al bijna 30 jaar op trams.

I OV

Het station Sint-Guido zou volgens oude metroplannen ook bediend worden door een lijn die het Zuidstation via de Wayezstraat verbindt met het winkelcentrum Westland. Daarom ligt onder het bestaande station een ruwbouw van een tweede Erasmus station van gelijkaardige grootte. Op het perron richting Herrmann-Debroux leidt een ontoegankelijke trap naar een deur die de onafgewerkte halte verbergt.

CO

3

kx

Even voorbij het station Zwarte Vijvers richting Beekkant is in de metrotunnel het begin van een onvoltooide aftakking te zien. Het is de aanzet voor een tunnel onder de Gentsesteenweg richting Sint-Agatha-Berchem. Ook elders op het net zijn beginstukjes van tunnels gebouwd. Zo is er aan het Noordstation een aanzet voor de metro richting Bordet, en liggen de eerste meters van de tramtunnel onder het Meiserplein al klaar.

erc

“Over vijf jaar zullen de trams op de lijnen 81 en 82 hier halt houden”

we hem verlengen tot een geplande toegangshelling ter hoogte van de Denemarkenstraat, en tot het nieuwe kruisstation dat er moet komen onder de Stalingradlaan.” Dat nieuwe station krijgt de naam Grondwet en zal het huidige Lemonnier vervangen. Daar kruisen verschillende lijnen elkaar op hetzelfde niveau en dat is ondenkbaar eens de Noord-Zuidas wordt omgebouwd tot volwaardige metro.

Lemonnier wordt met andere woorden het spookstation van de toekomst. “De trams zullen er wel nog doorrijden, en de vele sporen zullen er ook als parkeerplaats voor trams gebruikt worden,” klinkt het.

Brussel heeft al een geschiedenis op vlak van jarenlang ongebruikte infrastructuur. De ruwbouw van het station Horta in Sint-Gillis lag bijvoorbeeld ook zowat tien jaar te wachten tot de afwerking en de exploitatie volgden in 1993.

“Bij de bouw van de metro waren de ingenieurs vooruitziend en werden stations en tunnels voorzien op toekomstige uitbreidingen,” zegt woordvoerster Inge Paemen. Het spookstation onder de Fonsnylaan zal er dan misschien drie decennia ongebruikt bij hebben gelegen, het zou vandaag voor ingewikkelde werken zorgen om het te bouwen, zo dichtbij een druk station. Of de andere bestaande stukken infrastructuur ooit nog gebruikt worden is lang niet zeker. Veel zal afhangen van hoe Brussel op lange termijn Laurent Vermeersch evolueert.

2

yM

D

is maar kort gebruikt in de tijd van Expo 58 om het verkeer op de Fonsnylaan vlotter te laten verlopen,” klinkt het. De vloer is er nog bedekt met het soort straatstenen dat destijds gebruikelijk was. Ter hoogte van de oude tunnelmonden zijn de betonnen wanden bedekt met dezelfde gele baksteen die is gebruikt voor het Zuidstation en het oude postgebouw langs de Fonsnylaan.

Vlak voor de tunnel doodloopt op

In het station Simonis-Elisabeth ligt een grote ongebruikte ruimte verborgen naast de gang richting de tramhalte van lijn 19. Hier komt in de loop van 2018 de eindhalte voor de nieuwe tramlijn 9 die momenteel in aanleg is in Jette.

Ed d

BRUSSEL - Onder de stad liggen heelder metrostations en andere ongebruikte ruimtes verborgen. BRUZZ bracht de belangrijkste in kaart en bezocht een spookstation aan het Zuidstation. Dat zal over vijf jaar dan toch dienen waarvoor het meer dan dertig jaar eerder gebouwd is. agelijks lopen vele duizenden pendelaars door de metrohalte Zuidstation. Zij kunnen niet vermoeden dat achter een anonieme witte wand in een hoek van de lokettenzaal nog een groot stuk van het station verborgen ligt, ongebruikt sinds de bouw in de jaren 1980.

Gewone stervelingen krijgen dan ook nooit te zien wat achter de wand schuilt, maar wij spraken af met de juiste mensen bij Brussel Mobiliteit. Ingenieur David Arias Gonzalez glundert als een kind in een speelgoedwinkel wanneer hij ons een grote bos sleutels toont.

“Hiermee kunnen we overal binnen,” klinkt het. Hij hoeft niet eens te zoeken naar de juiste sleutel. “Ik ben hier twee maanden geleden nog geweest.”

Voorbij de afscheidingswand lopen de muurbekleding van het station en het felgele plafondmotief nog even door, maar daarna is alles kaal beton. Een ruwe trap brengt ons een verdieping hoger naar een halte met twee perrons en evenveel spoorbeddingen ertussenin. “Dit is gebouwd tegelijk met de rest van het station in de jaren 1980,” zegt Gonzalez.

“Over vijf jaar zullen de trams op de lijnen 81 en 82 hier halt houden en verdwijnt de halte in de Overdekte Straat.”

Het spookstation sluit aan op een nog veel oudere autotunnel. “Die

Ho ub

Spookstation met toekomst

He ize l

VERBORGEN RUIMTES IN DE METRO

Tussen de stations Rogier en Kruidtuin zijn grote technische ruimten met funderingspalen aangelegd om de Noord-Zuidverbinding te ondersteunen. Dit ter compensatie van het stukje fundering dat moest worden weggehaald om plaats te maken voor de metrokoker die net onder de Jonction ligt. Vandaar ook dat het station Kruidtuin zo diep ligt. Ook tussen Schuman en Merode ligt naast de metrokoker een grote ruimte.

Munthof

tat

ion

Sint-Gillis Voorplein

Zu ids

8

Premetrostation Albert telt niet alleen een zichtbaar, doch ongebruikt perron. Op het niveau van de (erg ruime) lokettenzaal ligt ook de ruwbouw voor een tramhalte verborgen. De onbenutte infrastructuur krijgt over enkele jaren een bestemming wanneer het station wordt omgebouwd tot eindhalte voor de geplande metrolijn 3 (Albert-Bordet). Trams die van de Albertlaan komen zullen dan halt houden op het niveau van de loketten en vervolgens doorrijden richting Rochefortplein via een nieuwe tunnel onder het Park van Vorst.

Horta

8

Albert

l ke Sto k

a Alm

rou x eb

In het metrostation Louiza geeft een onopvallende deur toegang tot een ongebruikte traphal. Die leidt naar een grote, kale betonnen ruimte op niveau -3. De grote hal werd samen met de rest van het station gebouwd met de bedoeling er ooit een halte te maken voor een nog te bouwen lijn onder (een stuk van) de Louizalaan. Dat plan werd ooit gekelderd na verzet van plaatselijke handelaars die vreesden voor minder klanten met het ondergronds brengen van de tram. Het tunnelcomplex van Louiza en de bijhorende technische ruimtes reikt overigens tot onder het Poelaertplein. Een van de ruimtes vond een nieuwe bestemming als parking Poelaert. © BART DEWAELE

nn -D

Delta

y

9

Hankar

me

Louiza

Pétillon

De

rt oo

Ha ll

9

Thieffry

He rrm a

e rod Me

Sc hu ma n

Een ruimte in het premetrostation Anneessens is in het verleden al enkele keren gebruikt voor evenementen en wordt momenteel opgeknapt om definitief een stek te verwerven als polyvalente zaal. Ook in andere stations zoals Hallepoort zijn ongebruikte hallen die al in aanmerking kwamen als sport- of feestzaal, maar daar kwam voorlopig nog niet veel van in huis.

Montgomery

u

Naamsepoort

ep

nc ea me Cle

roi x lac De

tR ad

6

Joséphine-Charlotte

au lie

Anneessens

7 3

Georges Henri

Tomberg Gribaumont

Be

Troon

u

Beurs

Lemonnier

Aumale

He

Ku ns t-W et Ma elb ee k

Pa rk

Ce

De

ntr aa l st

Br ou ckè

re

ati o

n

laa nd ere Sin n t-K ate lijn e

Gr aa fv an V

Vij ver s art e Zw

6

Weststation

Bizet

Madou

Kr aa ine m

k ee eb Diamant

Boileau

Beekkant

Jacques Brel

Va nd e

5

Ro od

ier

Kr uid tui n

4

Ro g

IJz er

Rib au cou rt

eth Eli sab

1

2

Veeweide

rve ld

e

Noordstation

Ossegem

Sint-Guido

Donderdag 25 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1535 I 9

5

Sim o

nis

ba -B

rug m

an Stu n yve Pa nb B n erg o ck ne Be nh h lgi uis stae ca l

4

Onder de Kleine Ring ter hoogte van Sainctelette ligt de ruwbouw van een nooit gebruikt metrostation. Het is niet afgewerkt omdat men tijdens de bouw tot de conclusie kwam dat het station te dicht bij de haltes IJzer en Ribeaucourt zou liggen. Het zou kunnen dat het ooit toch nog wordt geopend als de nabijgelegen site van Thurn & Taxis aan belang wint. Wie tussen die twee stations op lijnen 2 en 6 spoort, kan in de donkere tunnel de onafgewerkte perrons en trappen van het spookstation ontwaren.

JOUW GEMEENTE ANDERLECHT. De vzw DoucheFLUX wil in decem-

ber een centrum voor daklozen openen aan het Zuidstation. De werken zitten op schema, maar er is 4 à 500.000 euro tekort om ze te financieren.

DoucheFlux hoopt via een nieuwe oproep het geld te kunnen inzamelen. +++ UKKEL. Een verwarde Filipijnse vrouw steekt drie mensen neer op een bus.

Twee van hen zijn zwaargewond. De politie heeft de vrouw in de arm geschoten. Naar haar motieven is het raden. +++ VORST. Een 38-jarige man steekt dokter François Depoorter neer voor zijn deur in de Wielemans-Ceuppenslaan. Hij moet in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht worden. De man, die eerder al psychiatrische problemen had, wordt officieel in verdenking gesteld voor poging tot moord. +++ BRUSSEL-STAD. Performancekunstenares Deborah De Robertis wordt uit het Museum voor Schone Kunsten gezet nadat ze haar vagina liet zien. Ze deed dat door een foto na te spelen in een expo van fotograaf Andres Serrano, zelf een kunstenaar die graag provoceert. SVG ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

10 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

Thomas uit Herne:

Wat precies weerhoudt het GEN-project ervan om van start te gaan?

Al tientallen jaren geldt het Gewestelijk Expresnet (GEN) als de sleutel tot de oplossing van de mobiliteitsproblemen in en rond Brussel.

Het voorstadsnet van de spoorwegen komt echter nauwelijks van de grond. Sinds eind vorig jaar rijden er wel zogenaamde S-treinen door Brussel, maar dat zijn eigenlijk gewoon herdoopte L-treinen die al jaren bestaan.

Nochtans werd ons tegen 2012 een performant net beloofd met wel vier treinen per uur in de spits.

Vaak wordt verwezen naar de aanslepende werkzaamheden, maar eigenlijk is een groot deel van de infrastructuur zo goed als af. Op de lijnen richting Aalst en Mechelen waren geen grote infrastructuurwerken nodig, en de verdubbeling van de lijnen naar Halle en Leuven gebeurde jaren geleden al met de uitbouw van

“Er zijn vier ministers van Mobiliteit met elk eigen prioriteiten” Jan Vanseveren

TreinTramBus

© KNAP

het HST-net. Eerder dit jaar werd ook de Schuman-Josaphattunnel in gebruik genomen.

De vele kilometers extra sporen leverden echter nog niet veel extra treinen op. De kostenstructuur van de spoorwegen en de opgelegde besparingen laten dat immers niet toe. “Voor elke trein die rijdt, betaalt de NMBS een vergoeding aan Infrabel, de eigenaar van de sporen,” zegt Jan Vanseveren, woordvoerder van TreinTramBus. “Die vergoeding ligt een stuk hoger dan in onze buurlanden. In Nederland is dat bijvoorbeeld vier keer minder. Bovendien moet ook betaald worden voor elke stop. Daardoor is een S-trein die op korte afstand veel halt houdt automatisch verlieslatend. Meer treinen inleggen betekent dus meer verlies voor de NMBS. Het is aan de federale regering en bevoegd minister François Bellot (MR) om die constructie te veranderen.”

Andere hindernis voor de uitbouw van het S-net is de verzadigde Noord-Zuidverbinding.

TreinTramBus pleit ervoor om capaciteit vrij te maken door Thurn & minder IC-treinen via Brussel Taxis te sturen. “Het is perfect mogeEen groot lijk om een trein tussen Gent en deel van de Leuven via Mechelen te sturen. infrastructuur Zo zorg je ervoor dat mensen van het GEN is die niet in Brussel moeten zijn zo goed als af, ook niet door de Noord-Zuidzoals het staverbinding hoeven,” aldus Vantion aan Thurn severen. & Taxis.

Daarnaast is er plaats voor een pak meer S-treinen op de ringsporen, dus via Schuman of het Weststation, waar reizigers goed kunnen overstappen op de metro. Zeker die laatste optie is voorlopig echter helemaal

niet aantrekkelijk. “Omdat het aanbod met één trein per uur absoluut te mager is, maar ook omdat de tarieven van de verschillende vervoersmaatschappijen nog altijd niet op elkaar afgestemd zijn. Wie in het Weststation overstapt op de metro wordt afgestraft want die heeft twee vervoersbewijzen nodig.”

De oplossing hier is een tariefverbond tussen de verschillende vervoersmaatschappijen, waarbij Brussel en de Rand opgedeeld worden in zones. De prijs voor een ritje van punt A naar punt B zou dan evenveel kosten, of je nu reist met de NMBS, de MIVB, de TEC of een combinatie van maatschappijen. Dat moet ook toelaten om het aanbod beter op elkaar af te stemmen. “Heel wat bussen van De Lijn zouden bijvoorbeeld beperkt kunnen worden tot stations zoals dat van Asse, waar reizigers dan kunnen overstappen. Met een frequente S-trein zijn mensen dan sneller in Brussel dan met een bus die in de file staat.”

De zogenaamde tariefintegratie laat echter op zich wachten. Nochtans is met de veralgemening van de Mobib-kaart de technische voorwaarde ondertussen wel vervuld. “Wij lopen op dit vlak hopeloos achter op andere Europese steden,” aldus nog Vanseveren. “Probleem is dat we met drie gewestelijke vervoersmaatschappijen zitten en daarnaast de NMBS die afhangt van het federale niveau. Dat zijn vier ministers van Mobiliteit met elk hun eigen prioriteiten. Elke vervoersmaatschappij heeft zijn eigen tariefstructuur, en hoewel er al jaren met elkaar gepraat wordt, is er voorlopig geen sprake van een toenadering.”

Laurent Vermeersch VOLGENDE WEEK Hoeveel vossen zijn er in Brussel?

(Dorien uit Schaarbeek)

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

GESPEELD / GESPELD

Een lovenswaardig initiatief om deze lange schoolvakantieperiode speelpleinwerking aan te bieden, maar moet het nu echt met spandoeken waarop met grote letters staat: ‘Hier wordt GOE GESPEELD’? Goed zichtbaar, maar slecht gespeld!

Laten we alsjeblieft goed Nederlands bevorderen ten opzichte van de voorbijgangers en de ouders die hun kroost naar het Nederlandstalig onderwijs brengen en die vaak zelf het Nederlands maar matig beheersen.

Leuk ja, om wat couleur locale in te brengen, maar beperk dat wel tot het mondeling taalgebruik.

Jaap Geenen, Sint-Pieters-Woluwe

PIETER BRUEGEL

Men kan van mening verschillen over de keuze van het beeld van Tom Frantzen om Bruegel in Brussel te eren. Volgens sommigen is de artistieke kwaliteit ondermaats en is het beeld aan de Kapellekerk zelfs een pollutie van de publieke ruimte! Toch moet men toegeven dat de Brusselse beelden van Frantzen (de Vaartkapoen, Madame Chapeau en Zinneke de hond) over heel de wereld bekend zijn en dus een enorme publiciteit vormen voor Brussel. Trouwens alle tactiele beelden, waar ook ter wereld, die mensen uitnodigen om aan te raken, hebben succes. Denk maar aan het beeld van Karel Buls met zijn hond op de Grasmarkt, maar

ook aan de beelden van gitaristen, bizons, mosselverkoopsters, spelende kinderen enzovoort die bezoekers uitnodigen om aangeraakt te worden, hebben enorm veel succes en zijn een promotie voor de stad waar ze staan. Waarom zou elk beeld dat Tom Frantzen maakt minderwaardiger zijn dan bijvoordbeeld ‘De man die wolken meet’?

Frantzen beeldt tenminste zijn eigen kop niet af in elke sculptuur.

Op dat gebied is hij origineler dan Jan Fabre.

Maar waarom moest het beeld voor Bruegel staan waar het nu staat?

De slechtst mogelijke keuze, vind ik. De omgeving ziet er erg rommelig uit. Het beeld moet in een park komen te staan. Hier staat het te magertjes. Ik vind ook geen

plaatje met de betekenis van de attributen van het beeld, noch de naam van Bruegel en zijn connectie met Brussel.

Nog iets over de stijl van het kunstwerk: Ja, ik vind de beelden van Frantzen ook een beetje te veel afgelikt. Daartegenover vind ik de beelden van de Dendermondse beeldhouwer Jos De Decker (goed vertegenwoordigd in Brussel) meer tijdloos en expressiever en goed passend in het straatbeeld. Dat ligt

natuurlijk aan de keuze van zijn materiaal, meestal arduin.

Alles moet kunnen. Daarom zal ik het beeld van Anish Kapoor met genoegen verwelkomen. Laat de lezer maar eens googlen naar “Afbeeldingen Anish Kapoor in Brussel”.

Maar zal het publiek de kunstwerken die de omgeving weerspiegelen stilletjesaan niet beginnen te vervelen?

Hugo Van Ransbeeck, Dendermonde

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

MIJN GEDACHT

Donderdag 25 augustus 2016 I BRUZZ 1535 I 11

Meer doelgroepen Met een uitgebreider nachtnet moet Brussel meer doelgroepen proberen te bereiken, vindt Stefan Stynen van TreinTramBus.

‘Brussel heeft ‘s nachts meer openbaar vervoer nodig’ Londen startte eind vorige week met een nachtmetronet.

Ook Brussel zou ‘s nachts uitgebreider openbaar vervoer moeten hebben, vindt Stefan Stynen, de voorzitter van TreinTramBus. ‘Niet alleen voor het uitgaanspubliek, maar ook voor horecamedewerkers en mensen die ploegendiensten draaien.’

De metro ook in Brussel 24 uur op 24 laten rijden, acht Stynen niet haalbaar. “Zelfs in Londen rijden maar twee metrolijnen ‘s nachts nu.

De nachtelijke onderbreking is het moment om onderhoudswerken uit te voeren, en de metro de hele nacht laten rijden kost veel geld. Alleen in Moskou rijdt de metro de klok rond.

In Brussel zou dat enkel de moeite lonen in heel drukke nachten waarin massa’s mensen op de been zijn, zoals bijvoorbeeld 21 juli of oudejaarsnacht.”

“Wij zouden hier al heel tevreden zijn als het Noctis-bussennet uitgebreid wordt. Het moet de hele week rijden en het hele Gewest afdekken,” zegt Stynen. “Dat is een heikel punt: de bussen rijden enkel op vrijdag en zaterdag, en bij een besparingsronde in 2010 is een heel aantal lijnen naar het noorden geschrapt. Laken, Jette, Koekelberg, het noorden van Schaarbeek en Evere moeten zich

STEFAN STYNEN

is voorzitter van reizigersorganisatie TreinTramBus.

“Nachtbussen zijn ook interessant voor mensen die in ploegen werken”

sindsdien behelpen met de collectieve taxidienst Collecto. Dat kost meer en de reiziger moet zijn rit ook meer plannen. De politieke keuze is des te opmerkelijker omdat de bevolking in dat deel van het gewest net het sterkst groeit.”

“Brussel moet met een uitgebreider nachtnet verschillende doelgroepen zien te bereiken. Niet enkel het uitgaanspubliek, maar ook de mensen die in de horeca en de culturele sector werken en na het werk naar huis moeten. Met bussen die tot ‘s ochtends vroeg rijden kun je ook mensen helpen die in ploegen werken, in het postsorteercentrum van NederOver-Heembeek of op de luchthaven bijvoorbeeld. Een eigen wagen is een grote kost, en die mensen verdienen meestal niet al te veel.”

“Er bestaat nu één nachtbus naar de luchthaven vanuit Molenbeek en Anderlecht, die wordt uitgebaat door De Lijn, maar de Vlaamse vervoersmaatschappij wil van de ‘onrendabele’ lijn af. De overheid bekijkt openbaar vervoer in termen van kosten, maar als je die financiële logica erop toepast, kun je in Brussel alleen al bijna de helft van het net sluiten, om over de rest van het land nog maar te zwijgen. De overheid heeft hier een maatschappelijke rol.”

“Ook in de andere grote steden kan het beter: in Antwerpen bestaat er

geen nachtnet meer, in Gent rijden de nachtbussen 7/7 maar wel maar tot een uur of een. Beleidsmakers zouden de kost van verkeersongelukken door dronken of oververmoeide chauffeurs ook in rekening moeten brengen. Bovendien daalt het aantal auto’s op de weg als je investeert in openbaar vervoer. Zeker in de steden zijn er veel occasionele chauffeurs die een auto voor de deur hebben staan maar er maar weinig gebruik van maken. Toch doen ze hem niet graag van de hand, omdat ze niet meer thuisraken als ze ‘s avonds weggaan. Met een uitgebreider openbaar vervoer haal je die mensen over de streep. Minder blik in de straten betekent meteen ook minder parkeerdruk en meer ruimte voor andere activiteiten.”

Naast nachtbussen in de grote steden pleit TrainTramBus ook voor nachttreinen tussenin de steden, zoals in Nederland al gebeurt. “De NMBS staat daar natuurlijk ook niet voor te springen, maar die vraag leeft wel bij onze leden, in de horeca en de culturele sector.” Ook de luchthaven zou net als in Nederland opgenomen moeten worden in het nachttreinnet. “Niet alleen voor het personeel dat er in ploegendienst werkt, maar ook voor de reizigers die een heel vroege chartervlucht moeten halen.”

Sara De Sloover

12 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

VADROUILLE In memoriam Toots Thielemans (1922 -2016)

Een kwinkslag en een paar noten BRUSSEL – Het leven speelde zich voor hem af tussen een lach en een traan, aangevuld met veel muziek. Meesterlijke muziek. Want laten we vooral niet vergeten dat Toots Thielemans niet alleen een warm mens maar ook een heel groot muzikant was.

T

oots was de sympathieke buurman die iedereen kende. De vriendelijke meneer die ook muziek speelde. Die uiterst menselijke kant was zijn kenmerk, maar het keerde zich ook tegen hem. Net zoals bij Louis Armstrong die door velen zwaar onderschat was en vastgepind werd op de wereldhit A Wonderful World.

Niet door Toots. Hij wist wat Armstrong gedaan had voor de jazz en heeft zijn bewondering voor de trompettist nooit onder stoelen of banken gestoken, integendeel. Steeds weer verklaarde hij dat het dankzij Louis was dat hij de jazzmicrobe te pakken had. En toen hij in 2008 de NEA Jazz Master onderscheiding kreeg, zowat de ultieme erkenning in de Amerikaanse jazzwereld, bracht hij daar met Kenny Werner zijn versie van What A Wonderful World.

Rickenbacker Het was echter een lange weg, van het eerste plaatje dat hij kocht in zijn Brusselse volkswijk de Marollen waar hij in het café van zijn vader de klanten animeerde met zijn accordeon, tot de absolute wereldtop. Tegenwoordig kunnen jonge muzikanten alles terugvinden en beluisteren via internet en vertrekken ze probleemloos naar New York om er de grootste sterren aan het werk te zien. Dat was wel even anders zeven decennia geleden.

Het is haast onmogelijk ons in te beelden welk doorzettingsvermogen het vergde om hier alles achter te laten en zich gedreven door de jazzmicrobe ginder te vestigen om naam proberen te maken. Toots deed het. Aanvankelijk als gitarist, want dat wordt soms te vlug vergeten. Het was Benny Goodman die hem aanbood mee op tournee te gaan. Nadien volgde George Shearing met wie hij een aantal opnamen maakte.

Op één van die platen, Shearing On Stage, staat Toots op de hoesfoto, een Rickenbacker in de hand. Een mijlpaal in de popgeschiedenis, want niemand minder dan John Lennon besloot naderhand eenzelfde gitaar te kopen.

Carnegie Hall De lijst van beroemdheden gelinkt aan Toots zou met de jaren aangroeien tot een “who is

De Belgen begonnen Thielemans pas naar waarde te schatten vanaf de jaren 1980.

who” uit de jazzwereld maar ook uit popmiddens en dat allemaal mede door een simpel deuntje. Een melodietje dat Toots heel toevallig uit zijn mouw schudde tijdens een soundcheck in het bijzijn van Stéphane Grapelli waarbij hij gitaar speelde en unisono floot.

Niemand kon toen voorspellen wat een effect dit zou hebben, zeker Toots niet. Al snel stonden de bekendste muzikanten en producers in de rij om met hem te mogen samenwerken.

Te beginnen met Quincy Jones die later mede verantwoordelijk was voor het wereldsucces van Michael Jacksons Thriller. Nadien volgden Stevie Wonder, Herbie Hancock, Peggy Lee, Jaco Pastorius, Paul Simon, Billy Joel, Nick Cave en nog vele anderen. Voordien had hij al het pad gekruist van Charlie Parker en Miles Davis en op de toerbus gezeten met Billie Holiday. Stromae mocht dan wel Madison Square Garden uitverkopen, Toots deed het hem voor in Carnegie Hall (2006) en Lincoln Center (2012).

Niemand beter dan Toots wist trouwens wat het betekende geen sant in eigen land te zijn.

De Belgen begonnen hem eigenlijk pas echt op grote schaal naar waarde te schatten vanaf de jaren 1980. Er waren uitzonderingen zoals de organisators van Brosella en Middelheim die wel in zijn muzikaal meesterschap geloofden, lang voor iedereen ging beseffen wat een talent hij had. En natuurlijk de muzikanten zelf. Maar gelukkig keerde het tij en werd Toots ook hier meer dan een musician’s musician.

Iedereen die met Toots in contact kwam, als muzikant, journalist, organisator of muziekliefhebber, heeft zijn favoriete herinnering.

Op tv en radio was het sinds maandagmorgen een defileren van personen uit de meest diverse milieus en elkeen heeft memorabele momenten met Toots beleefd. Over één zaak zijn allen het eens. Overal en altijd stal Toots de show. Niet door sterallures maar door een kwinkslag en een paar noten. Meer had hij nooit nodig om een publiek, eender welk publiek, meteen in de ban te houden en kippenvel te bezorgen. Dat is enkel gegeven aan grote artiesten. En Toots was zo iemand.

Georges Tonla Briquet

Donderdag 25 augustus 2016 I BRUZZ 1535 I 13

Charlie parker.

De nog jonge Toots Thielemans als gitarist bij Charlie Parker.

MARCUS MILLER

‘De muziek die hij speelde, raakte je’ NEW YORK - Bassist en producer Marcus Miller (°1959) werkte ooit samen met Toots. “Hij maakte je beter.”

komt en de harmonica oversteeg.

Marcus Miller: Mijn eerste contact met Toots

dat net zo mooi. Mijn favoriete plaat van hem is Affinity, de plaat die hij opnam met Bill Evans.

Ik ben er altijd naar blijven luisteren, nu al bijna veertig jaar.

Wanneer Toots speelde met een andere muzikant, bracht hij het beste in hem naar boven. We zouden bijvoorbeeld nooit het genie van Jaco Pastorius

gaf me meteen een goed gevoel. Hij bedankte me voor een song die ik voor hem geschreven had.

Wat hij ook speelde, het was prachtig. Het is haast een schande dat mensen hem een geweldig jazzharmonicaspeler noemen. Want hij componeerde muziek die op elk instrument tot zijn recht

Het feit dat hij gitaar speelde, bewijst dat?

Miller: Precies. Wanneer hij gitaar speelde, was

hebben ontdekt als Toots niet met diens composties aan de slag was gegaan.

Toots kon ook zeer goed de muzikale kwaliteiten van zijn collega’s inschatten. En zij wilden allemaal met hem werken omdat hij zo’n lyrische muzikant was. Toots speelde muziek die je inspireerde.

Toen hij ouder werd, werd hij wel wat minder subtiel. Ik herinner me dat hij als jurylid een jonge band moest beoordelen. Na de show had hij maar één woord over voor hen: ‘Practice’!

Het is erg droef dat hij er niet meer is.Jempi Samyn

KENNY WERNER

‘Zijn muziek is tijdloos’ NEW YORK - Kenny Werner (°1951) was de laatste de jaren de vaste pianist van Toots Thielemans. Hij heeft niets dan positieve woorden voor Toots.

Kenny WERNER: Toots was de liefste man die ik ooit ontmoet heb. Hij was zo gepassioneerd door muziek. Het was geen toneeltje. Het was echt. Hij leerde mij hoe ik meer emotie uit de muziek kan halen.

Ik bekeek onlangs de video voor de negentigste

© JOS L. KNAEPEN

verjaardag van Toots in Brussel. Ik speelde enkele stukjes met hem. Ik schrok van mezelf. Ik speelde helemaal anders door de invloed van Toots. Het was blijkbaar mijn antwoord op het passionele muziekspel van Toots. Ook al speelde hij jazz, het was altijd de melodie die primeerde.

Heb je een evolutie gezien in zijn muzikaal spel?

Werner: In de jonge jaren was Toots louter virtuoos, maar naarmate hij ouder werd is hij zich

meer gaan concentreren op de essentie. Andere muzikanten kunnen technisch perfect zijn, met fantastische noten die intellectueel uitdagend zijn en vol energie zitten, maar er ontbreekt vaak een dimensie die je bij Toots wel terugvindt: dat is de menselijke connectie. Zijn muziek gaat recht naar het hart. Dat is uniek in de jazz.

We zullen zijn muziek nog meer gaan appreciëren naargelang de tijd verdergaat. Zijn muziek is tijdloos.

Jempi Samyn

© JOS L. KNAEPEN

Vorst. Toots

Thielemans bij de inhuldiging van zijn eigen straat in de Vorstse Bervoetswijk.

Thielemans en thielemans.

Muzikant Toots en voormalig burgemeester Freddy Thielemans (PS) poseren samen voor de foto.

ADVERTENTIE

VERNIEUW je abonnement in 2 minuten 80

4

77

69

32

6

Ga gewoon naar een GO-automaat Student 18 – 24 jaar?

Stuur ons eerst je schoolattest op school.mivb.be

Donderdag Donderdag 25 augustus 21 april2016 2016 II BRUZZ BRUZZ 1535 1519 I 15

© SASKIA VANDERSTICHELE

poËzie Nalatenschap dichter Albert Bontridder in 2 bundels

Dubbeluitgave honoreert Albert Bontridder GENT - Het PoëzieCentrum brengt begin september de bibliofiele map ‘Momenten’ uit, met twintig recente gedichten van de pas overleden dichter-architect en logebroeder Albert Bontridder. Ook een heruitgave van ‘Nimbus’ uit 1974 wordt voorzien. Zo wordt tegemoetgekomen aan Bontridders testamentaire wil.

Reiger: regel, rust en rouw aan de ronde lippen van oorsprong en begin.

Roof de alfa uit het blauw van onderzeese klippen, ruil geen schilfers van de zon voor nevelflarden aan de kim.

Red de omega uit de snavel der dronken watersnippen.

Laat de parels cirkelen rond de navel, het speeksel vloeien langs de kin, laat worden wat begon.

Zo begint de bundel Nimbus, een uitgave uit 1974, waarin Albert Bontridder tien Nederlandstalige en tien Franstalige gedichten over hetzelfde onderwerp schreef. De dichter kwam op het idee om de gedichten te schrijven naar evenveel tekeningen van zijn tienerzoon Thierry. De abstracte tekeningen

houden het midden tussen post-flower power illustraties en wat vandaag op de markt komt als in te kleuren (psychedelische) mindfullness pentekeningen. In die zin hebben ze hun datering goed overleefd.

De vertalingen van de gedichten maakte de dichter zelf; hij was nu eenmaal een perfect tweetalig Ketje. Hij was afkomstig van ingeweken Pajotse ouders, maar geboren en getogen in Anderlecht (Leeuwerikenstraat) en had school gelopen in Helmet, Sint-Jans-Molenbeek en Sint-Gillis (Sint-Lukas), Bij de eerste lectuur lijken de Franse en Nederlandstalige gedichten totaal verschillend. Er zit veel speling op de taaleigenheid. Waar het om gaat is de gevoelsreconstructie, die met een andere beeldtaal geëvoceerd wordt maar eigenlijk dezelfde gedachte koestert.

Het stond al tijdens het leven van de auteur gepland om Nimbus terug uit te geven naar aanleiding van zijn 95ste verjaardag in de lente 2016. Die haalde Bontridder (4 april 1921 - 13 december 2015) net niet.

ALBERT BONTRIDDER Momenten is een selectie van gedichten uit Bontridders laatste levensjaar.

Nimbus is een heruitgave van gedichten uit begin jaren 1970. Hun gemene deler: pentekeningen van vader en zoon.

Toch had hij in zijn nalatenschap de wens geuit dat het werk, dat vader en zoon op intense manier verstrengelt, terug publieke aandacht zou krijgen. In januari 2016 bezorgde hij de handgeschreven druk aan de

De vertalingen van de gedichten maakte de dichter zelf; hij was nu eenmaal een perfect tweetalig ketje.

Universiteit Gent (onderzoeksgroep Teksteditie Literatuur in Vlaanderen). Tijdens zijn laatste interview in 2015 aan BRUZZ, stelde de dichter dat het Poëziecentrum ook een vervolgbundeling van zijn verzameld werk zou uitgeven. Daar is (nog) geen sprake van. Wel verschijnt postuum Momenten, met de allerlaatste pennenvruchten van Bontridder, anno 2014-2015.

Een honderdtal Nederlandstalige gedichten had Bontridder geschreven tijdens zijn hospitalisatie en aansluitend verblijf in een rusthuis.

De uitgever koos er twintig uit. Niemand zag een vertaler voor ogen die dit oeuvre in het Frans kon hertalen, bekent zijn zoon. Wel werd Thierry Bontridder gevraagd om twintig pentekeningen te maken die de

gedichten konden illustreren. De omgekeerde werkwijze dus van wat Nimbus had geweest. Eigenlijk wordt het een bibliofiele uitgave met telkens één originele tekening.

De gedichten zijn doorweekt van het ‘levensafscheid’ waar Bontridder zich op voorbereid. Alle lijden en aanvaarding schreef hij van zich af, zodat het om vrij existentiële poëzie gaat. Wie had anders gedacht van de ‘broeder zonder schootsvel’.

Jean-Marie Binst

>

Nimbus, 48 blz, 19,90 euro en Momenten, bundel van 20 gedichten en één tekening van Thierry Bontridder, 175 euro. Uitgegeven door PoëzieCentrum.

ADVERTENTIE

ZATERDAG 03.09.2016

ONTDEK JOUW TALENT COOVI.BE

09u - 12u

INFO-VOORMIDDAG CVO COOVI

MET ONTBIJT

KOK • BAKKER • SLAGER • FLORIST • HOVENIER • FOTOGRAAF • BEDRIJFSBEHEER • BROUWER DESTILLEERDER • WIJNMAKER • APOTHEEKASSISTENT LERAAR • MARKETEER • HOTEL- EN CATERINGMANAGER • SYNDICAAL WERKER • BOEKHOUDER • OPENBARE BESTUURDER • GIDS /REISLEIDER INFORMATICUS • WINKELMANAGER • COSMETISCHE WETENSCHAPPER

CVO COOVI Volwassenenonderwijs | Emile Grysonlaan 1 - 1070 Anderlecht

M

METROHALTE COOVI/CERIA

16 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 augustus 2016

Teken(ingen) aan de wand 4 weken lang, een beeld over Brussel, om op te hangen.

Het laatste beeld is van Ever Meulen. Het vertelt de aankomst van de jonge West-Vlaming Eddy Vermeulen in Brussel en zit vol verwijzingen naar stripfiguren waarrond zijn hele jeugd draaide.

De andere beelden zijn van Jean-Claude Götting , François Avril en Benoît van Innis.

Donderdag 25 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1535 I 17

Mijn tekenkunst is geen vrije kunst, ik maak toegepaste grafiek.

De Cinquantenaire en de weg naar Tervuren vind ik het mooiste stuk van Brussel.

18 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 AUGUSTUS 2016

ENFANT TERRIBLE KWINTEN LAMBRECHT CITY blogger Als je op een stad verliefd bent als op een vrouw, moet je er af en toe ook boos op kunnen zijn.

Vandaar mijn blog lambyk.com.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

“Als je van Oslo komt, besef je pas hoeveel werk er nog aan de winkel is inzake mobiliteitsvisie in Brussel. En scherm nu niet met excuses als ‘dé politiek’. Burgemeester Yvan Mayeur (PS) wordt te pas en onpas afgerekend, terwijl iemand als Els Ampe (Open VLD) evenveel verantwoordelijkheid draagt voor de situatie.” Geen blad voor de mond neemt Kwinten Lambrecht. Dit Ketje heeft dan ook meer dan politicologie en communicatie gestudeerd.

Zijn blog blijkt een strijdros voor wat de nieuwste generatie Brusselaars bezighoudt.

Kan in deze stad nog gewoond worden als koning auto alle voorrang heeft? Zo probeert hij de visie vanuit de basis hard te maken.

Lambrecht, geboren en getogen in het gewest, kocht een eigen nest tegen het Institut des Arts et Métiers (Ninoofsepoort). “Misschien moet ik de boel maar verkopen. Te veel lawaai.

Verloedering alom, rondom. En snelheidsdui-

vels op de Kleine Ring. Ja, een complete miskoop blijkt nu. De Zuidlaan is een parking voor auto’s en bouwafvalstort, enkel maar omdat de ruimte zes weken per jaar voor de Zuidfoor moet dienen. Die kermis kan toch gerust elders staan.”

“Nochtans, ik wil niet helemaal negatief zijn over mobiliteit en netheid in de stad. Ik zie mondjesmaat kleine ‘lichtjes’. Als ik naar het park van Vorst fiets, kom ik de nieuwe bar La Guinguette du Parc tegen. In het Dudenpark zie ik een kruidentuin verschijnen. Bij Thurn & Taxis ondernemen mensen dingen in een soort van serre. Dat is allemaal hoopvol. Maar tegelijk besef je dat het allemaal private initiatieven zijn. Allemaal projecten die gedragen worden door de Brusselaar die van zijn stad houdt. Het komt nog allemaal van de mensen zelf in deze stad. Wat mankeert is overheidsvisie.”

“ Heeft de auto nog wel het recht om zich deze stad toe te eigenen?”

“Van kinds af aan moet begrepen worden dat fietsen of de metro nemen ook hip kan zijn.

Verkeerdelijk wordt met de term ‘fietsers’ gezwaaid, terwijl dat geen groep is. Ik hou dan direct het beeld voor ogen van een activist in een hesje en met vlaggen op zijn fiets. Neen, het gaat om de fiets, niet om de fietser. Iedereen wisselt met vervoersmiddelen: eens de fiets, te voet, de metro. En ook de auto om ver weg naar de oma te rijden, mag gerust. De

KWINTEN LAMBReCHT is 27 jaar en blogger (www. lambyk.com). Woonde achtereenvolgens in Koekelberg, Sint-Agatha-Berchem, Vorst en nu bij het no man’s land Ninoofsepoort.

Studeerde politicologie, strategische communicatie en Europese communicatie. Hij werkt als extern consultant digitale EU-overheidscommunicatie voor het European Service Network.

fiets is iets wat je wanneer nodig veilig en goed moet kunnen gebruiken; maar... er bestaat geen afdoende infrastructuur voor in Brussel.”

“De enige oplossing ligt in een ver perspectief dat bereikt kan worden door een soft lobby te doen groeien. Vandaar mijn blog (vorig jaar 17.000 bezoekers, JMB). Want met non-communicatie zoals over het welles-nietes van de autovrije centrumlanen komen we nergens.

Ook protestacties met spandoeken baten niet.

Je tergt er alleen de mobilist mee, die nog meer fileleed moet verkroppen. Neen, activisme kan sneller werken online dan met acties op straat.

Het is door een ‘movement’ te vergroten dat het verschil kan gemaakt worden: naar efficiëntie en beter beleid. Dergelijke beïnvloeding is groter dan elke propaganda die studiebureaus van partijen kunnen bedenken. Als Brussel eens leerde van de steden die in 2030 Jean-Marie Binst de auto willen bannen.”

Donderdag 25 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1535 I 19

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt Het was een jaar of twee geleden: ik reed terug van het Zuiden langs de lange, kaarsrechte, Franse départementales. We waren Vierzon voorbij en ik vroeg mij samen met wijlen Jacques Brel af wat daar nu eigenlijk te zien was.

Het landschap is eerder saai in de Sologne. Het is er vrij plat, met veel eikenbossen en meertjes. Ooit was het er armoedig, tot Napoleon III het ging ontsluiten in het midden van de negentiende eeuw.

Tijd voor een halte en een koffie en we vonden parkeerplaats voor het station van Lamotte-Beuvron, een dorspnaam die één en al verveling uitstraalt. De koffie was niet erg lekker, maar de benen gestrekt konden we de tocht weer verder zetten. En toen keek ik naar de overkant van de weg... “Ici fut créée la célèbre tarte Tatin”: Hotel Tatin, een statig ouderwets hotel dat Napoleon III nog moet gekend hebben. Hadden we dat geweten, dan waren we daar koffie gaan drinken, met een stuk taart erbij, uiteraard. We konden echter niet blijven en ik zwoer terug te keren. Dat is dit jaar gebeurd.

Dat de tatintaart werd uitgevonden in de Sologne, dat staat in heel wat kookboeken, maar het is opvallend hoeveel mensen, ik eigenlijk ook, met het idee rondlopen dat het een Bretoense of Normandische specialiteit is. Dat zal wel met de appels te maken hebben. Maar neen, Hotel Tatin ligt ongeveer in het middelpunt van Frankrijk. Het bourgeois publiek werd er aangetrokken door de Sologne omwille van het wild dat er in de bossen leeft. De jacht was er lang de grootste economische activiteit. Koningen en hertogen lieten langs de Loire kastelen bouwen, niet voor de rivier, maar voor de achterliggende jachtgebieden. Ook vandaag nog gaan de Franse presidenten en hun genodigden jagen in de bossen van Chambord, ook een deel van de Sologne. Hotel Tatin was zo’n jagerstrefpunt.

Stéphanie en Caroline Tatin heetten de twee zussen die het ho-

“Met rauwe appel zou je in een gewone oven nooit dat gecarameliseerde effect krijgen” tel uitbaatten aan het eind van de negentiende eeuw. Er bestaan twee legendes over het ontstaan van deze taart. Eén van de zussen zou een appeltaart op grond hebben laten vallen en om ze niet weg te gooien, de taart omgekeerd hebben geserveerd. Dat kan niet, omdat een tatin nooit omgekeerd wordt geserveerd.

Ze wordt wel omgekeerd gebakken. Dus wil een ander verhaal dat ze in haar haast de appelen in de bakvorm hebben gedaan en het deeg waren vergeten. Dat legden ze er dan maar bovenop. Dat lijkt wel heel eigenaardig voor een professionele kokkin.

Deze zomer stapten we er binnen en proefden er een viergangenmenu. Wij werden bediend door een zeer jonge snaak in donker kostuum met das, iets wat je zelden of nooit ziet in het diepe Frankrijk. De bazin, Mme Caillé, is een stralende dame van in de veertig en moet ook lachen bij al die legendes. “Het is gewoon een heel efficiënte manier om een taart te bakken,” verklaart ze. We zullen het nooit weten, de twee zussen stierven al

heel lang geleden. Op de menukaart heet het dat zij het gerecht creëerden “par distraction ou grâce à leur talent”. Het succes van de taart – het is immers geen wonder van gastronomische verfijning – heeft alles te maken met de legendes. Curnonsky, de belangrijkste Franse eetschrijver van het interbellum, was de eerste om het dessert ook de naam tarte des demoiselles Tatin te geven. De man heeft wel meer mythes de wereld in gestuurd.

Louis Vaudable, vooraanstaand eigenaar van Maxim’s in Parijs, zette het op zijn eigen menukaart en beweerde dat hij gaan spioneren was bij de gezusters om het recept te kennen. Dat kan moeilijk, want hij werd geboren in 1902 en de laatste van de zussen stierf in 1917.

Een tatintaart moet herkenbare stukken appel bevatten, die aangenaam zijn gecarameliseerd. Als je de taartvulling vooraf zou maken, dan riskeer je appelmoes te krijgen, met rauwe appel zou je in een gewone oven (die van het hotel is nog de originele!) nooit dat gecarameliseerde effect krijgen. Dus wordt een stevige taartvorm op het vuur gezet met een laag boter en fijne suiker, waarin stukken appel worden aangedrukt, als die al wat gebakken zijn, worden die niet verstoord, maar toegedekt met een uitgerold vel kruimeldeeg (geen bladerdeeg!) en eventueel wat ingestopt langs de zijkanten. Dan gaan pan en bovendeeg zo in de oven, alleen de korst moet nog garen. Voor het opdienen zet je er een schotel op en draai je de taart om die er plots als een ‘gewone’ taart uitziet.

Wij apprecieerden de dikke laag glazige stukken appel. Het hotel is heel de dag open en je kan er zelfs taarten afhalen. Ze kosten 22 euro. Dan maar liever zelf bakken. Het net druipt van de Tatinrecepten, het éne al origineler dan het andere. O, voor de appels moet je cox orange pippin hebben (reinette clocharde), “maar golden zijn ook goed.” Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

De Vlaamse Gemeenscha

pscommissie (VGC) organi

seert een selectieprocedu

Entiteitsverantwoordelijk eG

re voor de mandaatfuncti

ezin

e:

Als mandaathouder maak je deel uit van het management team en ben je medeverantw het College en de administrat oordelijk voor een optimale ie. samenwerking tussen Als entiteitsverantwoordelijk e Gezin sta je in voor de voo rbereiding, de uitvoering en Dat omvat Nederlandstalige de evaluatie van het VGC-be kinderopvang, buitenschool leid op het vlak van Gezin. se opvang, preventieve gezinso voor jonge kinderen en bes ndersteuning, opvoedingson trijding van kinderarmoede. dersteuning, crisisopvang Je moedigt Nederlandstalige gezinsvoorzieningen in Bru ssel aan om samen te werken Je bent een spilfiguur in de en je creëer t een breed dra samenwerking met andere agvlak voor het VGC-gezins beleidsdomeinen zoals ond de vernieuwing van het bre beleid. erwijs, jeugdwelzijn en vrije de gezinsbeleid en je staat tijd. Je levert een actieve bijd in voor de coördinatie van rag e aan het kinderarmoedebestrijdin gsplan.

Je leidt een team van een 15-t al medewerksters. Je stemt de taken van de teams ‘beleid’ verhouding (taakaf bakening) en ‘ondersteuning’ op elkaar tussen de entiteit en de terr af en bewaakt de correcte einpar tners. Je moedigt exp ervan. Je beheer t de begroti ertiseontwikkeling aan en zor ng en de financiën voor Gez gt voor de interne ontsluiting in.

Je kent de regelgeving van de sector, de beleidsactoren en de actoren uit het werkve en je wil je daar blijvend in ld, of bent bereid deze op kor bijscholen en verdiepen. te termijn te ver wer ven,

Interesse?

Heb je minstens drie jaar leid inggevende ervaring, ver wo

rven in de laatste tien jaar,

of acht jaar nuttige profess ionele ervaring?

Solliciteer dan uiterlijk op 20 september 2016 via aan getekend schrijven. Je vin ww w.jobpunt.be/vacature dt het inschrijvingsformu s. Hier vind je ook de bro lier op chure met meer informati Graag meer info over de e over deze mandaatfunc VGC? Sur f naar http://w tie en de selectieprocedu ww.vgc.be re.

Voor de VGC zijn gelijke kan sen belangrijk. Jouw talent is belangrijker dan je geslac handicap of chronische zie ht, gender, afkom st, leeftij kte. d, geaardhei

d,

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

O

stappen om talen te leren

N DEU PE

R

za.30/8 3/9

di 10 tot u. u. van van 18.30 tot14 20.30

WOENSDAG 7 SEPTEMBER 2016 14u00 - 20u00

in

Je

tt e

21

INFODAG

3

, La arb e e klaa

n1

CAMPUS TOUR & TAXIS | CAMPUS UKKEL

1. Surf

2. Kies

naar www.cvomj.be

3. Start

je cursus

12 talen • Vlaamse Gebarentaal • informatica • fotografie • mode beroepsopleidingen: zorgkundige, begeleider in de kinderopvang, voetverzorger, multimedia operator, industrieel elektricien

WIN één van de s5 opleiding .v. cheques t.w* 100 euro.

*

Info & voorwaarden: www.syntrabrussel.be

vestigingsplaatsen in Meise, Jette, Asse, Wemmel, Londerzeel, Vilvoorde en Halle

online inschrijven vanaf nu

www.cvomj.be

www.syntrabrussel.be

Stationsstraat 35 • 1861 Meise • 02 892 24 00

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE BDW 22 augustus talen + opendeur.indd 1

SPORT IN BRUSSEL ONTDEK HET NIEUWE SPORTSEIZOEN Vind alle informatie over sportclubs en sport sportlessenreeksen in de sportgids, G-sportfolder en de folder Sport 50+.

Zoek een sportaanbod op jouw maat via www.sportinbrussel.be Maak in september kennis met de Brusselse sportclubs tijdens de Maand van de Sportclub.

Sportclub sport

brussel

24/06/2016 16:48:23

Fiets, wandel of beweeg mee op ZONDAG

2016

4

SEPTEMBER

in de Vlaamse Rand en de Groene Gordel rond Brussel

Verken Pajottenland & Zennevallei vanuit PROVINCIEDOMEIN HUIZINGEN Verken de Druivenstreek vanuit JEZUS-EIK (OVERIJSE)

met optredens van CLOUSEAU, LAURA TESORO, RADIO OORWOUD en MATHIAS VERGELS, STRAATTHEATER, een AVONTURENBOS, GLADIATORENLOOP en MTB-ROUTES in het zoniënwoud, KINDER-, KLEUTER- en SPORTDORPEN, een STREEKPRODUCTENMARKT, en een flinke dosis couleur locale.

www.gordelfestival.be

Donderdag 25 AUGUSTUS 2016 I BRUZZ 1535 I 21

Festival Dertiende editie van Marni Jazz

‘De muziek kan alle richtingen uit’

Laptopia Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

NATHALIE LORIERS

is de grande dame van de Belgische jazzpiano. Ze treedt samen met de Nederlandse saxofoniste Tineke Postma op. © JACKY LEPAGE

ELSENE - Een rits nationale topsterren, twee cd-premières, internationale gasten en de piano als centraal instrument, dat zijn de ingrediënten waarmee Marni Jazz het publiek wil aantrekken voor deze dertiende editie.

Rode draad dit jaar is de piano. Wie beter dan Jef Neve om de concertreeks te openen? Hij doet dat solo met zijn cd One als basis. “Zo helemaal alleen achter de piano, is jezelf blootgeven,” verklaarde Neve bij de release. “Het probleem was aanvankelijk dat ik me interessanter opstelde dan ik was omdat ik de hete adem van Keith Jarrett, Brad Mehldau en Herbie Hancock in mijn nek voelde. Ik wilde even goed zijn.

Gelukkig wees mijn geluidstechnieker op deze foute zienswijze en besefte ik op tijd dat niemand zit te wachten op een kopie.”

Het resultaat: een muzikale tranche de vie boordevol humor, liefde en tristesse en met een eigen versie van de Stromae-hit Formidable.

Nathalie Loriers, de grande dame van de Belgische jazzpiano, komt eveneens naar Marni afgezakt en dit in gezelschap van een andere vrouwelijke jazzster, de Nederlandse saxofoniste Tineke Postma. Met Le Peuple Des Silencieux brachten ze een eerste trio-cd uit. Ondertussen klikt het zo goed dat ze daags na het concert in Marni de studio induiken voor een vervolg. Tijdens het festival brengen ze in avant-première reeds een aantal nieuwe composities. Over het geheim van hun succesvolle samenwerking zegt Loriers: “Zij is heel flexibel en professioneel. Met haar kan de muziek alle richtingen uit.” Man in de branding is bassist Nicolas Thys.

Lorenzo Di Maio komt met zijn debuut-cd als leider. Black Rainbow laat niet alleen

een uiterst fijnzinnig gitarist horen maar tevens een volwassen componist die de nadruk legt op atmosfeer en op de gepaste plaats ruimte laat aan enkele jongen wolven van de nieuwe generatie. Andere held uit diezelfde lichting is pianist Igor Gehenot. Zijn nieuwste cd, Delta, wordt hier eveneens voorgesteld. Net als Neve is Gehenot iemand die goed beseft dat jazz en verantwoord entertainment zeer goed kunnen samengaan.

Met The Scarlatti Book leverde Aka Moon een van de meest spraakmakende cd’s van vorig jaar af. De concerten waren navenant.

Een bepalende rol was hierbij weggelegd voor gastpianist Fabian Fiorini die al jaren samenwerkt met het trio. “Er zijn genoeg pianisten die zowel klassiek als jazz spelen maar nooit de twee tegelijk. Fabrizio (leider van Aka Moon, gtb) vroeg mij echter de twee genres samen te voegen. Met het volume dat hun samenspel van saxofoon, drums en elektrische bas produceert, is dat niet simpel. Zij creëren telkens een echt trancegevoel in de lijn van Coltrane. Scarlatti is dan weer specifiek klassiek, bijna pointillisme met heel weinig noten. Alsof je aan een bokser midden een wedstrijd zou vragen dat hij zich ook even aan het bloemschikken zet. Ik kan je verzekeren dat ik na een dergelijk optreden volledig leeg ben.”

Ten slotte is er ook nog Denise King, een jazzlady pur sang, die haar op en top Amerikaans repertoire vol swing en blues te leiden.

Georges Tonla Briquet

>

Marni Jazz festival, 07-09-17.09, Theater Marni (Vergniesstraat 25, 1050 Brussel) Tickets: €16, €18, €20. Pass 4 tickets: €55 www.theatremarni.com

Jette Sint-Pieterskerk wordt in de bloemetjes gezet

Bloemenfestijn met openingsconcert JETTE - Van 26 augustus tot en met 29 augustus kunnen bloemenliefhebbers hun hart ophalen in Jette.

Naar aanleiding van de jaarmarkt, die diezelfde dagen plaatsvindt en vorig jaar nog zo’n 100.000 bezoekers trok, zal de Sint-Pieterskerk voor de tiende maal volledig vol bloemen staan tijdens de Jetse Floralia. Het publiek kan de tentoonstelling iedere dag van 15 tot 24 uur bezoeken.

De avond voor het bloemenfestijn van start gaat, op donderdag 25 augustus,

organiseert Musica Cultura, in samenwerking met de Koninklijke Filharmonie van Jette, een openingsconcert in de Sint-Pieterskerk. Tickets voor dat concert kosten 8 euro en zijn elke zondag verkrijgbaar tussen 11 en 12 uur in de ‘pastorie’ op het Kardinaal Mercierplein 4 in Jette.

Wie daar niet kan geraken kan ook 8 euro storten op het rekeningnummer: BE97 7330 2664 7849. De tickets zullen dan klaar worden gelegd aan de ingang van de Sint-Pieterskerk.

Jules Lemmens

Het kanaal Dinsdag 9 augustus, 9.30 uur Zonder laptop op schoot - het is tenslotte vakantie - kanaliseer ik al mijn aandacht tijdens een wandelingetje van een uurtje tussen sluis 10 in Anderlecht en sluis 11 in Molenbeek, langs het stuk stilstaand water waar men het niet over heeft als men zegt dat de Brusselse kanaalzone in volle ontwikkeling is. Aan mijn startpunt is het zo fris en zuurstofrijk dat de MIVB er de Goede lucht/Bon air met bussen afvoert naar benauwder oorden elders. De zon schijnt, het leven is aan de dauwtrappers.

Eens aan de waterkant word ik eerst nog wel verwelkomd door een bouwplaats, een lege stacaravan en wat hoog opgeschoten onkruid, maar daarna blijkt het niet zo moeilijk om helemaal kanaalgefixeerd te geraken.

Het doet voor de afwisseling deugd om als ongevederde ook eens een aanzienlijk afstandje in vogelvlucht te kunnen afleggen, langs de klare lijn die in Brussel verder alleen in fictie bestaat.

Het kanaal is een streepje grensgebied, een ontmoetingsplaats van achterkanten waar niemand komt die er niet moet zijn. Dat heeft het voor- en het nadeel dat wie er wel komt er ook ongezien zijn gang kan gaan. Daardoor zie je de gerenoveerde woonblokken en de enorme dieseltanks van een energiebedrijf broederlijk tegenover elkaar staan, stel je vast dat sluikstorten en ecologisch bermbeheer blijkbaar hand in hand kunnen gaan, en kan je alleen bemoedigend toekijken hoe een perk vol rozelaars met zijn schoonheid probeert te compenseren voor de spuuglelijke carwashes die blijkbaar profiteren van het hier ruim voorradige water.

Stinkt dat kanaalwater? Naaah. Het ruikt gewoon adequaat naar kanaal, en dat parfum vloeit elegant over in de zurige geur van de populieren, de soort die meestal gesommeerd wordt als er ergens wind door de bomen moet ruisen en wat verticaliteit moet worden toegevoegd aan een verder rabiaat horizontaal landschap.

In het stuk waar de woonboten geparkeerd liggen is zelfs de idylle niet veraf.

Twee waterkiekjes oefenen spectaculaire landingen op het fonkelende water tenzij er natuurlijk een ander woord moet

worden gebruikt voor ‘landing’ indien de impact van het vliegende object niet op het land plaatsheeft. Wat verder voert een opgeschrikte nijlgansachtige wat minder elegante manoeuvres uit, en nog een andere vogelsoort houdt er zelfs in deze tijd van het jaar nog een peddelende slinger pluizige badeendjes op na. In de verte torent alweer het Justitiepaleis, maar zijn dreiging maakt verder weinig indruk. Op het fiets- en wandelpad waar fietsers en joggers mondjesmaat van profiteren, is een kleinzoontje voorwaar aan het hinkelen op aanwijzingen van zijn grootmoeder.

De veilige optie, want voetballen op het daartoe voorziene veldje doe je op het gevaar af je bal uit het water te moeten gaan vissen in Charleroi, waar inmiddels een vrolijke traditie is ontstaan om dergelijke klunzige spelertjes uit Anderlecht gewoon mee in het kanaal te duwen.

Ondertussen raak ik ook geïntrigeerd door de kabbalistische cijfercodes waarmee de omgeving is uitgerust.

Een meerpaal gaat door het leven als T5J, een mindere paal heeft van de administratie het rugnummer W47A meegekregen, een brug kan door voorbijvaarders geïdentificeerd worden als I8. Het stemt de gelegenheidsbezoeker tot nadenken, en iets anders heeft hij toch niet te doen.

Tenzij anticiperen op de duivenstront onder de genoemde brug, waar geheel volgens het cliché een clochard ligt te slapen. Zijn sokken steken over het betonnen plateau net onder het wegdek uit. Nog een brug verder, aan de Wayezstraat, is de lol er dan wel wat vanaf. Tussen de kleurrijke windmolentjes horen een vishandel en de Nescafé-fabriek nog tot de minst vage ondernemingen die hier gedijen. Terwijl een volgende rij auto’s die langs de carwash zijn gepasseerd op een dubbeldekker richting Mauritanië worden gezet, word ik aan de Ninoofsepoort opnieuw de stad binnengesluisd.

“Het kanaal is een streepje grensgebied, een ontmoetingsplaats van achterkanten waar niemand komt die er niet moet zijn” Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

22 I BRUZZ 1535 I Donderdag 25 AUGUSTUS 2016

Voetbal De jeugdschool van RWDM zit al volledig vol en is op zoek naar velden

‘White Star heeft alles in handen’ SINT-JANS-MOLENBEEK – Voetbalclub RWDM zet zijn ontwikkeling verder. Het heeft sinds kort een eigen jeugdschool en die is met ruim vierhonderd spelers nu al een succes. Maar de beschikbaarheid van velden is een groot probleem en dwingt de club om in andere gemeenten te zoeken naar oplossingen. Het steekspel met White Star Bruxelles is nog volop aan de gang en zou de jeugdspelers weleens kunnen treffen.

Patrick Thairet “Het is geen rustige rit en er zullen nog veel vallen op onze weg komen. Maar we zullen er geraken.”

© BELGA

“D

e ambitie van de club was meteen duidelijk: een jeugd school op p ot en zetten die er zowel kwalitatief als kwantitatief staat,” vertelt Patrick Thairet (56), directeur van de jeugdschool. “We wilden het meteen goed doen. Aangezien onze eerste ploeg in een lagere divisie speelt, beseften we uiteraard dat ook onze jeugdploegen niet in nationale competities konden uitkomen. Maar we hebben onze deuren voor iedereen geopend, niet zelf gerekruteerd, en hebben heel wat respons gekregen.”

De jeugdwerking van RWDM is net als heel de club een verhaal van gepassioneerde mensen. Zo hebben Thairet en zijn team heel wat trainerservaring, onder meer bij het vroegere RWDM en FC Brussels, maar waren ze de afgelopen maanden vooral in supporterscafé Au Nouveau Daring te vinden. “In

het begin is er vooral administratief werk, daarom zaten we daar.

Inschrijvingen, transferverzoeken, enzovoort. Er zijn toch heel wat kinderen die bij een andere club waren ingeschreven en voor RWDM wouden komen spelen. Dat was meestal

haal lijkt zich nu te herhalen bij de jeugd. De Molenbeekse politici zitten allesbehalve op één lijn en steunen elk van hun kant één van beide partijen. Het steekspel lijkt vooral van de ketjes de grootste slachtoffers te maken. “De verdeelsleutel

“Wij willen een degelijke opleiding aanbieden, niet met honderd kinderen op een veld staan” Patrick Thairet, directeur jeugdschool

geen probleem, behalve voor spelers van White Star. Zij blokkeren die transfers. En spijtig genoeg kan je daar als amateurclub weinig tegen beginnen.”

De naam is gevallen: White Star.

Beide clubs vochten vorig seizoen al heel wat robbertjes uit en dat ver-

van de beschikbare Molenbeekse voetbalvelden is: 75 procent voor White Star, vijftien procent voor Académie Jeunesse Molenbeek, 6 procent voor de RWDM Girls en 4 procent voor RWDM. Dat is los van de eerste ploeg, maar natuurlijk veel te weinig. Er zijn vijf velden in

Molenbeek, maar veld C aan het Edmond Machtensstadion heeft bijvoorbeeld geen verlichting waardoor er tijdens de winter veel minder op getraind kan worden. Er stellen zich heel wat problemen.

Jammer genoeg is de politiek nu al bezig met de volgende verkiezingen.”

“Er is niet genoeg plaats voor iedereen. Wij willen een degelijke opleiding aanbieden, niet met honderd kinderen op een veld staan. Dan wordt het een crèche.

We hebben dus velden nodig, maar White Star heeft alles in handen door de conventie die ze met de gemeente hebben afgesloten. Zij beslissen of ze ons eventueel wat geven, maar daar kunnen we niet op rekenen. We moeten noodgedwongen buiten de gemeente naar velden zoeken. Dit overgangsjaar moet goed verlopen.”

Geen politiek De sportieve moeilijkheid van zo’n overgangsjaar is om homogeniteit

in de ploegen te vinden. De nieuwe jeugdspelers hebben uiteenlopende niveaus en moeten op de beste manier omkaderd worden om elk op hun niveau te groeien. “Dit jaar kunnen we met de kwaliteit van de trainingen en de opleiding werken, daarvoor hebben we de juiste trainers aangetrokken. Eind volgend seizoen zullen we meer weten over wanneer we kunnen hopen om echt diepgaand werk te leveren, over wanneer we een spelstijl kunnen installeren. Dat hangt ook af van de evolutie van onze eerste ploeg. Promoveren zij, dan zal onze jeugd ook in sterkere competities spelen en kunnen wij bij kleinere clubs gaan kijken om goede spelers weg te halen.”

“Met ruim vierhonderd ingeschreven spelers zitten we volledig vol.

We bleven begin deze zomer maar spelers inschrijven, tot we tot de constatatie kwamen dat we ermee moesten stoppen. We wilden bijvoorbeeld geen U21-ploeg inschrijven, maar hebben dat toch moeten doen. Ik hoor van sommigen dat we beter minder spelers hadden aangetrokken aangezien we minder velden hebben. Die opmerking is niet onterecht … Maar dat White Star zogezegd zeshonderd jeugdspelers heeft, dat zou ik toch graag eens zien. Ze hebben net als ons 29 ploegen ingeschreven. Waar zouden ze die spelers dan allemaal onderbrengen?”

Volgens Thairet komt ruim dertig procent van hun jeugdspelers uit Molenbeek, aangevuld met ketjes uit de regio. In tegenstelling tot FC Brussels vormen de eerste ploeg en de jeugdschool één entiteit bij RWDM, en is er van politieke invloed geen sprake. “Dat is belangrijk. Bij Brussels besloot de politiek op een bepaald moment dat er bij de jeugd geen transfers meer gedaan mochten worden om de plaatselijke jeugd kansen te geven, dat is ook zo bij Union. Maar je kunt niet alleen daarop teren.

Er is goede jeugd in de gemeente Molenbeek, maar op hoger niveau moet je dat aanvullen met andere goede spelers om resultaten te boeken.”

Het verhaal van de jeugdschool van RWDM is er dus een met twee snelheden. Alles verloopt goed, alleen ontbreekt de infrastructuur om met een gerust hart te kunnen werken. In het steekspel met White Star worden mensen tegen elkaar opgezet, worden er spelletjes gespeeld; en dat benadeelt een goede werking. “Die sfeer weegt wel, ja. De jongeren kunnen hier het slachtoffer van worden. Maar we hebben er vertrouwen in, dat moet wel. We mogen de armen niet laten zakken. Dit is RWDM, hé. Een club die terug is, en om te blijven. Een club met vurige supporters. Dat is onze motivatie.”

“Het wordt een moeilijk jaar, dat besef ik. We hebben al veel werk verzet en er komt nog veel werk aan. Het is geen rustige rit en er zullen nog veel vallen op onze weg komen. Maar we zullen er geraken.”

Tim Schoonjans

DonDerDag 25 aUgUSTUS 2016 I BRUZZ 1535 I 23

SPoRtaGeNDa

ESTAFETTE

VrIJDag 26 aUgUSTUS FIESTA CATCH

Ken LaMBeeTS Na de meest succesvolle naoorlogse Belgische Olympische Spelen zouden we haast vergeten dat er opnieuw een grote wielerronde van start is gegaan.

Waarom zou een sportliefhebber nog naar de Ronde van Spanje kijken?

De Vuelta mist de besneeuwde bergtoppen van de Giro en de grootse geschiedenis en het sterke deelnemersveld van de Tour. Voor veel renners is de koers geen doel op zich, maar een voorbereiding op het wereldkampioenschap. En voor het Spaanse decor, veelal desolate landschappen en kleverige asfaltstroken, hoef je het ook niet te doen.

En toch: één glimp van de koers volstaat om opnieuw verkocht te zijn. Om me iedere dag rond een uur of vier af te vragen wie er in de vlucht van de dag zit, en uit te rekenen om hoe laat de aankomst is. De lange aanloop naar een in de sterren geschreven sprint wil ik niet missen, de vroege vlucht die wordt opgeslokt aan de voet van de slotklim evenmin. En als er al eens een Belg wint, zoals Gianni Meersman afgelopen zondag, dan bal ik mijn vuisten en roep ik ‘Olé!’.

Kortom, ik weet de komende drie weken wel wat gedaan.

De eerste Vuelta wordt in 1935 gereden en meteen is het prijs voor de Belgen: Gustaaf Deloor eindigt twee jaar na elkaar als winnaar.

Op de eerste Brusselse overwinning in Spanje moeten we wachten tot de ochtendrit van de zesde etappe van de Vuelta van 1972. Een klein groepje rijdt weg in de rit van 120 kilometer tussen Gandia en El Saler, in de buurt van Valencia, onder aanvoering van Roger Kindt.

Kindt wordt geboren op 18 september 1945 in Etterbeek. Hij is niet de enige topsporter met roots in de gemeente die grenst aan het Jubelpark. Ivo Van Damme heeft op enkele straten van mijn huidige woonplaats gewoond, in de de Haernestraat. Albert, de oudere broer van Roger, doet ook aan wielrennen. Op het eind van de jaren 1950 wint hij enkele wedstrijden in Etterbeek, Halle en Beersel, en in 1959 zelfs een etappe in de Ronde van Luxemburg.

Roger Kindt rijdt bij de nieuwelingen vaak tegen de drie maanden oudere Eddy Merckx. Dat betekent meestal verliezen, maar niet altijd, zoals bij een wedstrijd in 1963 in Ganshoren. In december van datzelfde jaar laat Kindt mooie dingen zien op het Belgisch Kampioenschap Omnium; op de piste van het Schaarbeekse Sportpaleis eindigt hij derde na de ongenaakbare Patrick Sercu. Een ploegentijdrit voor amateurs in Halle in 1965 is voor de ploeg van Merckx en Kindt.

Kindt is vooral terug te vinden in uitslagen van criteriums. Kermiskoersen, dus. Die zijn in die tijd enorm populair in Vlaanderen, er

© COLLECTIE

JOS VAN NIER

OP

staan veel goede renners aan de start.

In Brasschaat klopt hij de latere drievoudige winnaar van de Ronde van Vlaanderen Eric Leman en Georges Pintens, toch niet van de minsten.

Voor eigen volk, in de buurt van Brussel, is Kindt op zijn best. In Merchtem wint hij, in Anderlecht en Wemmel behaalt hij ereplaatsen. In Schaarbeek botst hij nog een keer op die duivelse Merckx.

1967. De eenentwintigjarige Kindt start in zijn eerste grote wielerronde: de Giro d’Italia. Vanuit Brussel moet hij duizend kilometer afleggen naar Treviglio in Lombardije. Na drie kilometer koers mag Kindt opnieuw zijn koffers pakken: bij een val breekt hij zijn sleutelbeen.

In 1970 wordt Kindt herenigd met Eddy Merckx, bij de Faema-ploeg.

Deze keer rijdt Kindt niet meer tegen, maar in dienst van de Kannibaal.

Twee jaar later staat Kindt op 27 april in loondienst van de kleinere Macieira-ploeg aan de start van de Ronde van Spanje. De Vuelta is in die tijd nog een voorbereidingswedstrijd op de Giro d’Italia, die een maand later plaatsvindt.

In de ochtend van 3 mei 1972 demarreert Roger Kindt op 37 kilometer van de meet. De Nederlander Van de Vleuten en de Spanjaard Grande springen mee in zijn wiel. Enkele kilometers later krijgen ze het gezelschap van de Italiaan Michelotto en de Belg Cambre. Met vijf bouwen ze een voorsprong uit van 47 seconden. Het peloton lijkt de leiders terug te pakken, tot de kopgroep een overweg passeert, die vlak daarna de hekken sluit. De vijf spurten voor de zege. Kindt is de snelste aan de meet en behaalt de mooiste zege uit zijn carrière.

Later dat jaar haalt Kindt nog enkele ereplaatsen in Belgische koersen en rijdt hij zes etappes mee in de Tour de France - Parijs haalt hij niet. De Mosselkoers in Vilvoorde wordt de laatste overwinning van zijn carrière.

Net als Ivo Van Damme gaat Roger Kindt veel te vroeg heen. Na een slepende ziekte overlijdt hij op zesenveertigjarige leeftijd. In korte krantenberichtjes wordt hij herinnerd als knecht van Eddy Merckx.

Bloemen voor Brussel in de Vuelta

Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

GeWichtheFFeN Internationale competitie van Forêt de Soignes

Trekken en stoten voor dames ELSENE – Gewichtheffen wordt gauw vereenzelvigd met zeer struise mannen die duizelingwekkende kilo’s boven hun hoofd hijsen. Zaterdag kunt u ondervinden dat de sport ook door dames wordt uitgeoefend, en ook zij kunnen er wat van.

Het is al voor de vierde keer dat de gewichthefclub ‘Forêt de Soignes’ (CHFS) een internationale competitie organiseert die focust op vrouwen. Ze doen dat onder mee om deze discipline wat meer onder de aandacht te

brengen. Want behalve tijdens de Olympische Spelen – en dan nog – wordt over gewichtheffen zeer weinig gesproken.

Net als de eerdere edities zullen de deelneemsters voornamelijk uit België en Frankrijk komen, maar er worden ook gewichthefsters uit onder meer Duitsland en Ierland verwacht. Heel wat ogen zullen gericht zijn op Anna Van Bellinghen. Zij is lid van de club en laat zich op internationaal niveau gelden. In april brak ze in de -75kg-klasse nog haar Belgische record op het Europees kampioenschap, waar ze uiteindelijk negen-

de werd. Het lijkt nog ver, maar haar ambitie is duidelijk: de Olympische Spelen van 2020 in Tokio halen.

Zaterdag gaat de competitie om dertien uur van start in het sportcentrum Albert Demuyter (Voltastraat 18 in Elsene). De toeschouwers zullen er een combinatie zien van kracht en techniek, en dat in twee onderdelen: trekken (de halter wordt in een vloeiende beweging boven het hoofd gebracht) en stoten (de halter wordt eerst tot schouderhoogte gebracht alvorens het boven het lichaam wordt gebracht). Deze internationale competitie is dus een mooie gelegenheid om deze discipline te ontdekken, want de toegang is ook nog eens volledig gratis.

Tim Schoonjans

>

www.chfs.be

De Gespanhoek in het Ter Kamerenbos wordt tot en met zondag omgetoverd tot een Zuid-Amerikaans feestterrein. Tijdens Fiesta Latina zullen allerhande groepen langskomen om de heupen van het publiek in vuur en vlam te zetten. Er zullen ook lessen aangeboden worden in diverse dansstijlen, en met Fiesta Catch zal Brussels Young Wrestling Style verschillende wedstrijden organiseren in hun gekende vechtstijl. Op www. fiesta-latina.be komt u alles te weten over het evenement.

DOLLE DORPSDAGEN Neder-over-Heembeek viert drie dagen lang zijn Dolle Dorpsdagen, en zoals elk jaar staat er ook wat sport op het programma. Zaterdag is er bijvoorbeeld een kubbtornooi, en op zondag gaat de traditionele stratenloop (langs een nieuw parcours) van start om elf uur. Het volledige programma vindt u op www.heembeekmutsaard.be.

ZaTerDag 27 aUgUSTUS BACK TO SCHOOL Hockeyclub Racing Brussel bereidt zich voor op het aankomende seizoen met hun Back to School tornooi. Op zaterdag komen ploegen van de U8, U9, U10, U11 en U 12 aan bod, zondag is het aan de U14. Het is voor de ploegen een uitgelezen kans om te zien waar ze staan en om eventueel de laatste aanpassingen door te voeren aan hun team.

PENTEL RAID De Raid Trophy houdt dit jaar halt op negen locaties, en komende zaterdag is dat in SintLambrechts-Woluwe. Ploegen van twee zullen vanaf elf uur 5,2 kilometer lopen in het park van Woluwe en de Vogelzangwijk. Aan het sportcentrum Club Wolu Park zullen ze daarna de mountainbike kunnen nemen en beginnen aan het 28 kilometer lange parcours, dat hen door het Zoniënwoud zal leiden. Leuke plus is dat tien procent van elke inschrijving geschonken zal worden aan de Stichting tegen Kanker. Alle informatie staat op www.raiddebxl.be.

ZonDag 28 aUgUSTUS JAARMARKTJOGGING Op de maandag na de laatste zondag van augustus gaat in Jette al jarenlang de jaarmarkt door.

De dag ervoor wordt de jaarmarktjogging gelopen in het Koning Boudewijnpark. Om tien uur gaat de jogging van start aan de ingang langs de E. Toussaintstraat. De deelnemers hebben de keuze tussen een parcours van vier en acht kilometer.

WoenSDag 31 aUgUSTUS BREAKDANCE VOOR KETJES In gemeenschapscentrum Maalbeek (Etterbeek) beginnen vrije ateliers breakdance voor kinderen (acht tot veertien jaar) en jongeren (vijftien +). Tot juni volgend jaar zullen breakdansers Rookie Roc en Ismael elke woensdagnamiddag (van 14 tot 15 uur 30 voor de kinderen en van 15 uur 30 tot 17 uur 30 voor de jongeren) hun passie doorgeven aan de ketjes. De ateliers zijn volledig gratis, inschrijven is niet nodig. Op www.demaalbeek.be vindt u al de details.

Tim Schoonjans