BRUZZ - editie 1530

van 7 JULI tot 14 JULI 2016

N° 1530 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

11 juli feest of strijd?

Elf Brusselaars over de Vlaamse feestdag p 8 - 11

GUY Vanhengel over Eurostadion

“Van Biesbroeck van RSCA is als een olifant in een porseleinwinkel” p6-7

Huurmarkt met een hart

“Hoe vluchtelingen en eigenaars elkaar vinden” © WAUTER MANNAERT

p 12 - 13

2 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 juli 2016

EDITO 11 juli

STEVEN VAN GARSSE, Chef weekblad “ Men kan maar moeilijk een geloofwaardige stad bouwen met verschillende systemen naargelang de taalrol waartoe men zich bekent”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Laurent Vermeersch, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Het worden spannende tijden voor de Vlamingen in Brussel. Met de zesde staatshervorming zijn belangrijke stappen gezet in de uitbouw van een Brusselse gemeenschap. De kinderbijslag, een van de zeven onderdelen van de klassieke sociale zekerheid, is een zaak van de Brusselaars onder elkaar geworden. Vlamingen en Walen varen vanaf nu een eigen koers.

De dynamiek die daarmee is ingezet kan moeilijk onderschat worden. Ook in andere domeinen komt de Brusselse gemeenschap steeds meer op de voorgrond.

Of het nu over de wachtdienst gaat van huisartsen – niet langer Vlaams, maar tweetalig – of de plannen van minister Guy Vanhengel om een tweetalige lerarenopleiding te gaan organiseren.

Die evolutie naar meer verbrusseling is een prima zaak, bekeken vanuit het perspectief van de stad en haar inwoners.

Men kan maar moeilijk een geloofwaardige stad bouwen met verschillende systemen naargelang de taalrol waartoe men zich bekent. Maar de stap naar meer verbrusseling is tegelijk een aanzienlijke bedreiging voor de Nederlandstaligheid in de stad. Politoloog Bart Maddens waarschuwt hiervoor in een interview een beetje verder in deze krant. De nochtans niet zo flamingante filosoof Philippe Van Parijs zag al veel langer geleden, ook in deze krant, de Brusselse Vlamingen bin-

WAUTER MANNAERT

nen afzienbare tijd ‘verdampen’.

Zo’n vaart zal het wel niet lopen. De strijd tussen het Vlaams (tweeledig) en Brussels (vierledig) model is nog niet gestreden. Het Vlaams parlement heeft onlangs het decreet gestemd op de Vlaamse Sociale Bescherming, die Vlaanderen op termijn een eigen sociale zekerheid moet geven.

De sokkel daarvoor is de Vlaamse zorgverzekering. Iedereen weet dat heel wat Vlamingen in Brussel daar niet bij zijn aangesloten. Minister Jo Vandeurzen (CD&V) heeft eerder al beloofd dat de Vlamingen in Brussel een nieuwe kans krijgen om in te stappen. Het aanbod van de zorgverzekering verruimt, dus kan de Vlaamse Brusselaar daar niet voor afgestraft worden, zo luidt de redenering. Het decreet doet aan die belofte gestand, zij het onder strikte voorwaarden.

Of de Vlaamse gemeenschap hiermee voet aan de grond kan houden in Brussel is hoogst onzeker. Zeker in de wetenschap dat de Brusselse regering intussen naarstig werkt aan een eigen Brusselse zorgverzekering.

De sociale zekerheid is een belangrijke bouwsteen van de democratie. Het stelt de vraag naar met wie we solidair willen zijn. Wordt het Brussel, of Vlaanderen?

Het is een (rat)race waarvan de uitkomst onbekend is.

“

Ik heb heel veel respect voor Philippe Moureaux” SARAH TURINE, Ecolo-schepen in Sint-Jans-Molenbeek in La Libre.

“

Wij zijn kunstenaars. Dat blijf je voor het leven.

Kunst heeft niets met geld te maken. Dit zal ons niet tegenhouden om te blijven doen wat we willen doen” SIGRID VINKS van het theatergezelschap Bloet is op BRUZZ.be strijdvaardig na het schrappen van de subsidies.

Donderdag 7 juli 2016 I BRUZZ 1530 I 3

HORECA Voorlopig geen Fishbar aan Poelaertlift

STEDENBOUW Ampe tegen autoluw Schuman

‘Liever High Line dan plein’

BRUSSEL - De geplande heraanleg van het Schumanplein zal voor extra verkeer zorgen in heel wat omliggende woonstraten. Dat zegt Brussels schepen Els Ampe (Open VLD) op basis van verkeersprognoses. Ze pleit voor een voetgangersverbinding in de hoogte naar New Yorks model.

Het ambitieuze plan van architect Xaveer De Geyter is al een tijdje afgevoerd, maar de Gewestregering wil nog altijd komaf maken met de drukke verkeersrotonde aan Schuman. In samenwerking met de bouwmeester loopt al een tijdje een architectuurwedstrijd om er een langgerekt plein aan te leggen, van het nieuwe gebouw voor de Europese Raad (in de volksmond het ‘Ei’) tot aan het Jubelpark. Het autoverkeer zou beperkt worden tot de verbinding Kortenberglaan-Wetstraat en Froissartstraat-Oudergemselaan.

Het plan is echter niet naar de zin van Els Ampe, schepen voor Mobiliteit en Openbare Werken bij de Stad Brussel. “Het idee om een voetgangerszone aan te leggen tussen de Europese instellingen en het Jubelpark is goed, maar in de praktijk zal de ingreep negatief uitdraaien voor de buurt,” vreest Ampe. “Volgens de verkeersprognoses zal er minder verkeer zijn op het Schumanplein, maar meer in de wijk van de Squares, terwjil de bewoners van de Brabançonnestraat nu al klagen over extra verkeer sinds de sluiting van het Reyersviaduct.”

Volgens Ampe is het niet logisch om het verkeer te beperken op een drukke verkeersas met uitsluitend kantoren, als de

overlast daardoor toeneemt in de omliggende woonwijken. “Bovendien zou ook de Blijde Inkomststraat veel drukker worden en creëer je zo een nieuwe barrière voor voetgangers tussen Schuman en het Jubelpark en vervalt het oorspronkelijke opzet.”

In plaats van de verkeersstromen te wijzigen om een groot plein te maken, zou er een grote voetgangersbrug kunnen komen, zegt Ampe. “Dat hoeft niet veel te kosten en kan er best goed uitziet als we materialen zoals hout of metaal kiezen en er ook planten laten opgroeien. Kijk naar de High Line in New York.”

“Een voetgangersbrug hoeft niet veel te kosten” Els Ampe (Open VLD), Schepen Brussel-Stad

De High Line is een langgerekte promenade met veel groen op een verlaten spoorwegbedding die op korte tijd is uitgegroeid tot een van de grootste attracties in New York. “Het is maar een idee, het is nu aan de architecten van het nieuwe Schumanplein om met creatieve voorstellen te komen die het project kunnen verLV beteren.”

Noordzee in de clinch met MIVB De vishandel begon een rechtszaak tegen de vervoersmaatschappij en de franchise-afspraak werd on hold gezet. “Heel jammer,” zegt Vermeulen, “Deze buurt heeft een injectie nodig.”

De MIVB ontkent dat de huur verdrievoudigd werd, maar wil verder niet ingaan op de zaak. “De rechter beslist deze week.”

De Noordzee blijft intussen niet bij de pakken zitten en slaat de vleugels uit buiten Brussel. De hele maand juli staat er een pop-upvisbar van Noordzee in Knokke, op het jumpingevenement Knokke Hippique.

Bettina Hubo

BRUSSEL - Er komt voorlopig geen Fishbar in het glazen paviljoen onderaan de Poelaertlift. Vishandel De Noordzee ligt in de clinch met de eigenaar, vervoersmaatschappij MIVB. De Noordzee kondigde begin dit jaar aan dat er half april een derde visbar zou opengaan. Na het Katelijneplein en het Luxemburgplein kozen eigenaars Wouter Vermeulen en Véronique Aelbrecht deze keer voor de Marollen, en wel voor het paviljoen aan de voet van de Poelaertlift, waar tot voor kort het restaurantje L’Ascenseur zat.

Het zou de eerste Fishbar van Noordzee worden uitgebaat door een franchisenemer.

Maar het gebouwtje, tien jaar geleden door de MIVB neergezet als een soort kleine brasserie met terras, blijft voorlopig dicht.

“Toen de MIVB vernam dat wij hier een Fishbar wilden beginnen werd de huur plots opgetrokken tot een onmogelijk bedrag, driemaal de huidige huurprijs,” legt Vermeulen uit.

© SASKIA VANDERSTICHELE

MOBILITEIT Nieuwe weg tussen Parking C en Paleizen

‘Mag geen NEO-uitrit worden’ BRUSSEL – De overlegcommissie van de Stad Brussel gaat akkoord met een nieuwe weg tussen Parking C en de voorkant van de Heizelpaleizen.

De weg zal in de toekomst mogelijk gebruikt worden door Neo. Brussels Expo, uitbater van de Heizelpaleizen, wil de weg al jaren. Nu zorgen de vrachtwagens die bij grote beurzen komen laden en lossen immers voor flinke hinder op de Romeinsesteenweg.

De verbindingsweg zal onder de Romeinsesteenweg lopen. Voor de aanleg moeten

432 parkeerplaatsen wijken. Ook wordt het Verregatpark gewijzigd. Daar komt een parallelle fiets- en wandelroute.

Buurtcomité Verregat is voorstander van de weg. “Tenminste zolang het een logistieke baan voor de vrachtwagens van de beurzen is,” zegt woordvoerder André Verloes. Neo tekende de weg intussen al als uitrit naar de Ring voor bezoekers van het winkelcentrum. Verloes: “Dat kan zomaar niet.”

Ook Grimbergen moet nog akkoord gaan met de ondertunneling van de Romeinsesteenweg.

VACATURE Voor het weekblad en magazine is BRUZZ op zoek naar een :

EINDREDACTEUR

Weer geen Koolhaas in Brussel Het team van Koolhaas en projectontwikkelaars BAM/Ghelamco zat in de tweede ronde, maar is nog voor de definitieve selectie uit de wedstrijd verwijderd door het bestuur van Neo. “Hun dossier was onontvankelijk,” is de officiële uitleg van Henri Dineur, cooördinator van de Heizelprojecten. “Het voldeed niet aan enkele essentiële voorwaarden. Dit kon gezien worden als oneerlijke concurrentie ten aanzien van de twee andere overblijvende teams, die wel aan deze

FUNCTIE

voorwaarden voldoen.”

Volgens een bestuurslid van Neo, geciteerd in de krant l’Echo, gebruikte de groep een onbetamelijke, oneerlijke werkmethode.

De twee teams die nu nog in de running zijn, zijn de Deense architect Henning Larsen en CIT-Blaton/Willemyns en de Franse architect Jean Nouvel, samen met CFE/ Blaton. Volgend jaar wordt beslist wie Neo 2 mag bouwen.

Rem Koolhaas probeerde eerder al met zijn bureau OMA voet aan de grond te krijgen in Brussel. Enkele jaren geleden was hij ook kandidaat voor de hertekening van de Europese wijk en de Wetstraat.

(NL, M/V)

Met BRUZZ bouwen de Vlaams-Brusselse Media aan een een nieuw en uniek mediamerk.

Via meerdere kanalen (online, print, tv en radio) profileert BRUZZ zich als de referentie voor alles wat gebeurt in de hoofdstad. Passie voor Brussel is wat de BRUZZ-medewerker bindt.

ARCHITECTUUR Samen met BAM Ghelamco uit wedstrijd gezet

BRUSSEL - De Nederlandse architect Rem Koolhaas zal het congrescentrum en luxehotel van Neo 2 niet mogen bouwen.

Bettina Hubo

Bettina Hubo

- Je taken zijn: tekstcorrectie en proeflezen, verbeteren van fouten, stijl, lengte, structuur en informatie (factcheck) - Je bent creatief in het zoeken naar titels en foto-onderschriften - Je overlegt met collega’s - Je volgt de workflow - Je respecteert deadlines

PROFIEL - Je hebt een universitaire opleiding in taalkunde, of vergelijkbaar door ervaring - De Nederlandse taal heeft geen geheimen voor jou - Je hebt een brede algemene kennis - Je houdt van Brussel en wil je engageren voor de stad

- Je bent nauwgezet en stressbestendig - Je kan zelfstandig functioneren in een team - Je bent communicatievaardig

WAT BIEDEN WIJ? - We bieden je een voltijdse baan aan in een aangename werkomgeving - We bieden je de kans om ervaring op te doen waardoor je op termijn in staat moet zijn om door te groeien in de mediasector Interesse? Stuur jouw kandidatuur en cv op tegen 31/03 naar Kristel De Wolf – HR manager Vlaams-Brusselse Media vzw – Flageyplein 18 – 1050 Brussel Mailen kan naar kristel.dewolf@brusselmedia.be

4 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

DE WEEK

IN BEELD Op een gemiddelde weekdag in 2015 stapten 63.104 mensen op een trein in het Noordstation. Daarmee is Brussel-Noord nu het drukte station van het land, voor Zuid en Centraal. Ondanks de toenemende drukste wordt het Noordstation stap voor stap gerenoveerd.

Momenteel is de toegangshelling onder de iconische klokkentoren aan de beurt.

in het NIEUWS Na vijftien jaar gepalaver hebben de Stad Brussel en het Gewest beslist om de sociale blokken aan de Papenvest te slopen. De energieverslindende woontorens met negen verdiepingen en 314 sociale appartementen zijn totaal afgeleefd.

In de plaats komen 350 nieuwe woningen, waarvan slechts 210

sociale. De hele operatie zal ruim 73 miljoen euro kosten en wordt gefinancierd door het Gewest, de Stad, de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappijen en de Openbare Vastgoedmaatschappijen.

Jeugdwerkloosheid weer gedaald Voor de 37ste maand op rij is de jongerenwerkloosheid in Brussel gedaald. Brussel telde eind juni 9.490 werkzoekenden jonger dan 25 jaar, zo blijkt uit cijfers van Actiris. Hiermee staat de jongerenwerkloosheid op 23,3 procent tegen 24 procent een jaar geleden.

In totaal telt het gewest 96.443

werkzoekenden, wat neerkomt op een werkloosheidsgraad van 17,6 procent. Eind juni 2015 was het nog 18,2 procent. 66.169 van hen krijgen een uitkering. Dat is vier procent minder dan vorig jaar.

de been. Dat is een pak minder dan vorig jaar. De aanhoudende regen was een spelbreker, maar ook de voorverkoop liep al minder vlot. De organisatie schrijft dat toe aan de terreuraanslagen van 22 maart.

Minder volk op Couleur Café

Heraanleg Nieuwstraat uitgesteld

Het festival Couleur Café, voor de laatste keer op de site van Thurn & Taxis, bracht 52.000 mensen op

©SV

Blokken Papenvest tegen de grond

De vernieuwing van de Nieuwstraat is opnieuw uitgesteld. Het begin van de werkzaamheden is nu gepland voor maart 2017. De plannen werden al in 2012 voorgesteld, na een architectuurwedstrijd.

Destijds klonk het dat de spades in de zomer van 2014 in de grond zouden gaan, maar sindsdien is de werf al verschillende keren

uitgesteld. Op de laatste gemeenteraad gaf schepen voor Stedenbouw Geoffroy Coomans (MR) toe dat hij eerder te optimistisch was.

HUB/LV

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© SASKIA VANDERSTICHELE

Donderdag 7 juli 2016 I BRUZZ 1530 I 5

Uitgelicht Bitsig debat in de VGC over de subsidies van cultuurminister Sven Gatz

‘Iedereen ongelukkig’ BRUSSEL - De kans is groot dat de concertwerking van de Vaartkapoen en de Brusselwerking van Jeugd en Muziek centen krijgen uit het Brusselfonds. Maar voor Tristero, Bloet van Jan Decorte, Ars Musica en Kwaad Bloed die nul op het rekest kregen van minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD), is er weinig tot geen hoop.

Een statisticus waadde vol vertrouwen door een rivier die gemiddeld één meter diep was. Hij verdronk. Dit citaat van de meester van het cursiefje en snedige uitspraken Godfried Bomans is heel erg van toepassing op het debat dat de Raad van de Vlaamse Gemeeenschapscommissie (RVGC) voerde over de toekenning van de cultuursubsidies in Brussel: als je de cultuursubsidies vergelijkt met 2013 (Groen en SP.A), dan gaat Brussel erop achteruit. Vergelijk je met vorig jaar, dan is er lichte vooruitgang (Open VLD, N-VA).

Meerderheid en oppositie voerden een bitsig debat, net geen oorlog van allen tegen allen. Een VGC-raadslid na de zitting: “Is het de rotzomer die iedereen zo slecht gezind maakt?” Eén ding staat vast, niet alleen de Limburger Noël Slangen, ooit kandidaat-cultuurminister, en het West-Vlaamse Watou zijn ontgoocheld. Ook in Brussel is iedereen ontgoocheld, oppositie en meerderheid, alleen verschilt het discours. En worden er verschillende schuldigen aangeduid: Gatz en de Vlaamse regering (oppositie) of de zesde staatshervorming (N-VA). Alleen Paul Delva (CD&V) sust: “Ik benadruk dat de Brusselse kunstinstellingen niet slecht bedeeld zijn in vergelijking met een aantal

andere regio’s in Vlaanderen. Het is onze taak als Vlaamse Brusselaar om dat ook de nodige aandacht te geven.”

Annemie Maes (Groen, oppositie) trok het felst van leer: ”Wij dachten dat de minister voor Brussel in de Vlaamse regering de kaart van Brussel ging trekken, dat is helaas niet gebeurd. Wij stellen vast dat de drie partijen N-VA, CD&V en Open

“Dit is een mokerslag” Hannelore Goeman (SP.A)

VLD de keuze maken om niet te investeren in cultuur, maar wel om extra geld te steken in bijvoorbeeld wapens.” En Hannelore Goeman (SP.A, meerderheid) moest nauwelijks onderdoen voor Maes. Goeman: “Dit is een mokerslag. Vlaams minister Sven Gatz heeft altijd gezegd dat er in

2015 en 2016 moest bespaard worden, zodat er in 2017 opnieuw ruimte zou komen voor de culturele sector. Die belofte wordt vandaag gewoon gebroken.” Haar partijgenoot Pascal Smet was minder hard voor Gatz: bij de vorming van de Vlaamse regering is er afgesproken om te besparen op cultuur, de beslissingen van Gatz zijn daar het gevolg van. Open VLD is er pas bij gemogen nadat N-VA en CD&V een regeerakkoord gesloten hadden.

Open VLD-voorzitter Gwendolyn Rutten werd toen als een grote strateeg bejubeld omdat ze haar partij toch in de Vlaamse regering had kunnen loodsen.

De prijs voor twee ministerposten blijkt niet min.

Khadija Zamouri (Open VLD) was de felste verdedigster van Sven Gatz: “De Concertwerking van de Vaartkapoen kreeg van de beoordelingscommissie een nipt onvoldoende op artistiek vlak en volstrekt onvoldoende op zakelijk vlak, waardoor ze haar werkingssubsidies via het Kunstendecreet verliest.

Ik wil daarmee duidelijk maken dat dat niets met besparingen te maken heeft.”

En ondertussen pleiten alle Vlaams-Brusselse partijen om de Vaartkapoen en Jeugd en Muziek te subsidiëren vanuit het Brusselfonds. Een vreemde gang van zaken: getuigt dit van wantrouwen in de beoordelingscommissie? Of heeft de commissie te veel macht? Het is de politiek die moet trancheren.

Cieltje Vanachter (N-VA) haalde fel uit naar Pascal Smet. De besparingen zijn volgens Vanachter het gevolg van de zesde staatshervorming. “Om het debat scherp te stellen, wil ik even zeggen dat Vlaanderen in 2015 inderdaad twee miljard euro heeft moeten besparen door toedoen van de zesde staatshervorming die mijn partij niet mee heeft goedgekeurd, maar de uwe wel. Dat doet je niet zomaar twee miljard besparen. Natuurlijk heeft elke sector daar een deel van moeten dragen.”

Nu kijkt iedereen naar Smet om de ‘slachtoffers’ op te vissen, maar dat ziet hij niet zitten. Op de vraag van Zamouri waarom Smet geen VGC-geld uittrekt voor de organisaties die uit de boot vallen, antwoordde Smet bits: “Omdat de collegevoorzitter geen extra geld wil geven.” De collegevoorzitter is Zamouri’s partijgenoot Guy Vanhengel.

Danny Vileyn

De spraakmaker Didier Gosuin (Défi), minister van Economie, laat van zich horen. Hij vindt dat we aan het einde zijn van een tijdperk, met een politiek systeem dat vierkant draait en het antwoord niet meer weet op de mondialisering. “Het neoliberaal beleid heeft ons met ons gezicht tegen de muur doen lopen,” zo zei hij begin deze week in La Libre.

Het is opmerkelijk dat een minister in functie zich zo openhartig uitlaat. Gosuin deed dat eerder al, in deze krant, over de gesegregeerde samenleving in Brussel.

Aanleiding voor de uitspraken is het idee van een nieuwe politieke samenwerking die er volgens La Libre mogelijk staat aan te komen tussen Défi, Ecolo en CDH. De analyse is

de volgende: de drie partijen, en zéker CDH en Ecolo, hangen in de touwen. PS en MR vechten voor hun eigen electoraat en ter linkerzijde doet de PTB het zéér goed in de peilingen. Voeg daar aan toe: de opkomst van de populistische partijen in heel Europa en de dreiging van de N-VA, en de vraag mag inderdaad gesteld worden wat voor toekomst Défi, CDH en Ecolo nog hebben in het Franstalig politieke landschap. Andere vaststelling: wat betreft electoraat en politiek programma liggen de drie partijen wel erg dicht bij elkaar, zeker in Brussel.

DIDIER GOSUIN

Maar dat de drie partijen écht zouden fuseren, daar lijkt dan weer niemand in te geloven. Ook niet de po-

litici die de denkoefening genegen zijn. In die zin was het artikel van La Libre een geslaagde manier om de lezer even te laten nadenken over het Belgische politieke landschap, maar was het ook een ballonnetje dat door de krant snel weer zelf werd doorprikt.

Politieke partijen zijn taaie beestjes. Die krijg je niet zomaar in een gemeenschappelijk carcan gewrongen, zelfs niet als de ideeën heel gelijklopend zijn. De tegenstand zal bij sommige partijleden zo groot zijn, dat de voordelen van een fusie of kartel meteen ongedaan worden ge-

maakt. En dat staat nog los van de machtsstrijd die dan zal losbarsten over de postjes.

Dat lijken politici als Isabelle Durant (Ecolo) en Gosuin zelf ook te beseffen. Durant vindt de denkoefening te laat. De verkiezingen zijn te dichtbij. Ze vreest ook dat een fusie of kartel zal overkomen als een tactische zet, “en dat zal de kiezer snel doorhebben.”

Ook Gosuin gelooft niet in een fusie op korte termijn maar is wel voorstander van een platform waar personaliteiten over de partijgrenzen heen nadenken over de nieuwe breuklijnen die hij in de samenleving ontwaart “Dan doe ik mee, of het nu met of zonder mijn partij is.”

SVG

6 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

INTERVIEW Minister Guy Vanhengel (Open VLD) over het stadiondossier

‘Ja, overheid betaalt mee aan Eurostadion’ BRUSSEL - Al maanden ligt Brussels minister Guy Vanhengel onder vuur met zijn Eurostadionproject.

De financiering en de tijdige haalbaarheid van het project roepen vragen op. In een recente commissievergadering in het Brussels Parlement moest Vanhengel voor de zevenenveertigste keer antwoorden op een interpellatie over het Eurostadion. Hoog tijd om hem eens aan de tand te voelen.

B

russels minister van Financiën, Guy Vanhengel (Open VLD), is samen met Brussels schepen voor Sport, Alain Courtois (MR), de politieke drijfkracht achter het Eurostadionproject op parking C van de Heizel. Het Iepers bouwbedrijf Ghelamco zal het stadion van 60.000 plaatsen bouwen, de Rode Duivels en RSC Anderlecht maken er hun thuishaven van. In de zomer van 2020 moet in het Eurostadion de openingsmatch van het Europees Kampioenschap gespeeld worden. Als het stadion op tijd klaar is. De eerste spadesteek voor het nieuwe stadion blijft voorlopig uit.

De buurtweg die over Parking C loopt is het meest recente obstakel in het Eurostadiondossier. Zolang die buurtweg bestaat kan Ghelamco geen bouwvergunning krijgen voor het Eurostadion. Het bedrijf spande daarom een rechtszaak aan tegen de eigenaar van de buurtweg, de gemeente Grimbergen. Die rechtszaak loopt nog maar ondertussen is er wel een akkoord tussen Ghelamco, de Stad Brussel en Grimbergen. Die laatste verkoopt de buurtweg voor 600.000 euro. De stad Brussel betaalt daarvan twee derde, Ghelamco één derde.

Waarom betaalt de Stad Brussel het grootste deel van rekening voor de buurtweg?

VANHENGEL: Toen de Stad Brussel

eigenaar is geworden van Parking

C kon dat voor één frank. Het probleem van de buurtweg is jarenlang niet geregeld. Nu kan dat blijkbaar niet meer voor één frank en moet de Stad dus betalen. Voor Grimbergen is het nog een heel andere discussie: “Zijn we voor of tegen het stadion en kunnen we die buurtweg gebruiken om het tegen te houden?”

Grimbergen heeft twee keuzes.

bij de provincie Vlaams-Brabant die het dossier normaal gezien wel kan behandelen.

Dat is natuurlijk allemaal op voorwaarde dat de vrederechter oordeelt in het voordeel van Ghelamco.

VANHENGEL: Ik heb me laten ver-

Guy Vanhengel (Open VLD), minister

Neen, want de verkoop bevat een clausule die stelt dat de verkoop nietig is als de vrederechter oordeelt in het nadeel van Ghelamco.

De timing van het project is dus wel degelijk in gevaar.

VANHENGEL: Voor Ghelamco is 15 juli nog altijd de datum waarop ze de bouwvergunning aanvragen. In die timing houden ze er rekening mee dat Grimbergen nooit een bouwvergunning zal afleveren. Al was het maar omdat de gemeente administratief niet bij machte is om de aanvraag te behandelen.

Ghelamco verwacht dus een beroep

klaar moet zijn voor het EK 2020?

tellen dat de vrederechter perfect

“Van Biesbroeck is bij Anderlecht neergestreken als een olifant in een porseleinwinkel”

Of de gemeente kan geld krijgen of ze kan de weg gebruiken om de timing van het project in gevaar te brengen. Met de verkoop is dat nu geregeld.

formatie-uitwisseling. Tractebel beantwoordt nu de laatste vragen en dan is het definitief klaar voor goedkeuring. Dan kan het snel gaan. De dienst MER die het dossier beoordeelt begint niet van nul.

De mensen daar kijken naar wat nog aangevuld moest worden en of dat gebeurd is.

weet waarover het gaat en alleen nog zelf ter plaatse wil gaan kijken of de buurtweg nog bestaat. De logica en de situatie van het terrein gebieden elke redelijke mens om te zeggen dat die buurtweg daar niet is. Maar nu zijn er blijkbaar mensen die beweren de weg dagelijks te gebruiken, dat ze er zelfs over lopen.

Wanneer vraagt Ghelamco dan concreet de bouwvergunning aan?

VANHENGEL: Wanneer het mili-

eu-effectenrapport definitief is afgeklopt.

Dan nog een milieuvergunning en een bouwvergunning. Wanneer volgt dan de eerste spadesteek?

Oorspronkelijk was die al gepland voor maart 2016.

VANHENGEL: Als ik het zo hoor bij

Ghelamco is de eerste spadesteek voor begin 2017. Tot wat zij allemaal in staat zijn en hoe snel zij kunnen bouwen, dat weet ik niet.

Het stadion moet wel klaar zijn voor het EK2020. Daarvoor wordt het gebouwd.

VANHENGEL: We houden ons nog altijd aan de timing van UEFA. Die stelt dat er in juli 2019 een operationeel stadion moet staan.

Een kleine twee jaar en half om het stadion te bouwen dus.

VANHENGEL: Dat is wat Ghelamco voorziet, denk ik. Zit daar nu een maand verschil op, daar zal de UEFA volgens mij niet over struikelen.

Wat als het niet lukt?

Dat zal ook nog even duren. Bij de dienst MER hebben ze tot op heden nog geen definitief MER ontvangen van studiebureau Tractebel.

VANHENGEL: Zo’n MER samen-

stellen gebeurt in onderlinge in-

VANHENGEL: De enige optie is dan om te zeggen: ‘mislukt’. C’est tout.

Is er een juridisch bindende voorwaarde tussen de overheid en Ghelamco dat het Eurostadion

VANHENGEL: Ja, maar als het niet lukt

zou Ghelamco bijvoorbeeld kunnen inroepen dat het op voorhand niets wist over de buurtweg. Op dat moment zit je natuurlijk in de discussies van een mislukking.

De hoofddoelstelling van het Eurostadion is het EK 2020. Is dat voor alle partijen in het project even belangrijk? Commercieel manager van Anderlecht, Jo Van Biesbroeck, zei eind 2015 dat het EK 2020 niet hun streefdatum is.

VANHENGEL: Van Biesbroeck is bij

Anderlecht neergestreken als een olifant in een porseleinwinkel. Hij heeft de gewoonte om te onderhandelen met internationale financiers en brouwerijen toen hij bij AB InBev werkte. Dat is een keihard bedrijf.

De maatschappelijke verantwoordelijkheid die bij investeren komt kijken is iets wat die mens compleet ontgaat. Als je het gewoon bent om bier te verkopen trek je het je niet aan of de mensen zat zijn of niet. Het niet halen van de EK 2020-deadline is louter een onderhandelingsstrategie voor betere voorwaarden.

Volgens Anderlecht is de huurprijs te hoog?

VANHENGEL: Anderlecht betaalt 9,7

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 7

© BART DEWAELE

Minister Guy Vanhengel “ We kunnen nog altijd met een paar vrienden Union uitbouwen tot een eersteklasseploeg.”

Op het einde van de rit worden ze wel geen eigenaar van het Eurostadion.

VANHENGEL: Dat is juist. En dat steekt

hen een beetje. Als de club het anders wil moet ze maar zelf 300 miljoen euro op tafel leggen voor een stadion. Hun huidig stadion hebben ze ook zelf gebouwd.

hebben ze dat document getekend. (gaat naar zijn bureaukast en toont het document) Kijk maar.

Het Constant Vandenstockstadion telt 21.500 zitjes. Het Eurostadion zal er 60.000 tellen. Waar moet Anderlecht die extra toeschouwers halen?

VANHENGEL: Anderlecht zegt dat hun

huidig businessmodel tot 32.000 en misschien zelfs 40.000 toeschouwers toelaat. De club moet nu zelf bekijken hoe ze die 20.000 extra plaatsen ter beschikking kunnen stellen aan Brusselaars die nu niet naar een match van Anderlecht ko-

“Hoe snel Ghelamco kan bouwen, weet ik niet” Guy Vanhengel (Open VLD), minister

Is er een juridisch akkoord dat Anderlecht ertoe verbindt om de komende dertig jaar voor 9,7 miljoen euro per jaar in het Eurostadion te spelen?

VANHENGEL: Ja. Op 28 oktober 2015

men. Dat zijn plaatsen die je aan vijf euro moet verkopen aan onze ketten. Wij helpen hen om binnen hun businessmodel hun capaciteit te vergroten. Aan hen om ervoor te zorgen dat de gemeenschap, en zeker

de zwakkeren, ook naar een match kunnen komen.

Zou u toch niet beter een andere huurder zoeken?

Kostenplaatje van het Eurostadiondossier

VANHENGEL: Ja, wat we nog kunnen

© JASPERS -EYERS

miljoen euro per jaar gedurende 30 jaar. Dat is de huurprijs die de club bepaalde toen de drie consortia hun bouwvoorstellen deden. Toen ging het nog om 50.000 plaatsen. Nu krijgen ze er 60.000 voor dezelfde prijs.

doen is met een paar vrienden de koppen bij elkaar steken en Union uitbouwen tot een eersteklasseploeg. (lacht)

Om af te sluiten, in mei 2014 zei u: “Met de hand op het hart, dit stadion komt er en zonder overheidssubsidies”. Blijft u bij die uitspraak?

> STAD BRUSSEL

VANHENGEL: Het is juist dat er over-

40 miljoen euro

inbreng parkingvennootschap*

150 miljoen euro

jaarlijkse exploitatiekost van 5 miljoen euro voor het stadion die de stad gedurende 30 jaar betaalt aan Ghelamco

heidsgeld betrokken is bij de bouw van het Eurostadion. Maar het is geen subsidiëring. Er is de terbeschikkingstelling van Parking C via een erfpacht. Over de waarde daarvan kan je discuteren, maar die kost de belastingbetaler niets. Er is de jaarlijkse exploitatiekost van 5 miljoen die de stad betaalt aan Ghelamco. Ik zou die beperkter gehouden hebben maar ik kan niet voor de stad oordelen. En er is de investering in de parkingvennootschap. Dat is een investering die opbrengsten gaat genereren. De parking had ook een privéproject kunnen zijn, ware het niet dat de overheid een stevige greep op de parking wil houden.

Dries Ceuppens

“meerdere miljoenen” juridische kosten en studies 400.000 euro

2/3 aankoopprijs buurtweg Parking C

> BRUSSELS GEWEST 40 miljoen euro

inbreng parkingvennootschap*

1,1 miljoen euro

jaarlijkse veiligheidskosten Heizelsite gedekt door het Gewest

> RSC ANDERLECHT 291 miljoen euro

jaarlijkse huur van 9,7 miljoen euro die Anderlecht gedurende 30 jaar betaalt aan Ghelamco

*het businessplan voorziet een rendabele vennootschap die Stad en Gewest opbrengsten biedt.

8 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

11 JULI Elf meningen over de Vlaamse feestdag

Klauwt de leeuw nog in Brussel?

BRUSSEL - Maandag is het feest. Vlamingen herdenken de Guldensporenslag Met dank aan Hendrik Conscience. Maar hoe vieren de Brusselaars die dag? We vroegen het aan elf mensen met een mening, van Bart Maddens tot Abou Jahjah.

11 juli Roel Leemans (Muntpunt) over Brussel Danst

Dans, maar ook Vlaamse Leeuw BRUSSEL - Al voor de vierde keer organiseert Muntpunt het feest van de Vlaamse Gemeenschap in Brussel.

Opnieuw staat de dans centraal.

“Maar sinds vorig jaar is er ook weer een stevig aanbod van Nederlandstalige activiteiten,” zegt Roel Leemans, interimdirecteur van Muntpunt.

We gaan nog resoluut voor dans, maar we combineren dat met een stevig Nederlandstalig aanbod op de Grote Markt. Radio 2 zendt sinds vorig jaar de Vlaamse top-100 uit van op de Grote Markt. En ‘s avonds zal Bart Peeters er optreden. Ook de naam van het evenement legt nu de link met 11 juli. Het is ‘Vlaanderen Feest. Brussel Danst’ geworden

Waarom dans als centrale thema op 11 juli?

Roel Leemans: De vorige Vlaamse minister voor Brussel, Pascal Smet (SP.A), heeft hier destijds voor gekozen. Op zijn verzoek hebben wij het evenement Brussel Danst op touw gezet, voor de eerste maal in 2013. Dansen en feesten hebben natuurlijk veel gemeen.

Met dans vallen bovendien alle taalobstakels weg. Ook toeristen en anderstalige Brusselaars kunnen meedoen en dat doen ze ook.

Tijdens de Dance Battles en op het feestje ‘s avonds hoor je veel Frans en Engels.

Wat worden de hoogtepunten?

Leemans: Bart Peeters wordt zeker een publiekstrekker. Daarnaast zijn er ook weer de Dance Battles en de Block Party op het Muntplein. We hopen op goed weer. Nieuw dit jaar is Milonga, tangodans in de Spiegelzaal van het Brussels parlement. Ook nieuw is de deelname van de Beursschouwburg.

Daar worden ‘s middags oude Vlaamse kinderseries vertoond zoals De Kat en Merlina. ‘s Avonds spelen Vlaamse muzikanten het repertoire van Claude François.

Ook organiseren jullie sinds vorig jaar weer wandelingen.

Leemans: Ja, en met groot succes. Er zijn al vijfhonderd inschrijvingen, vooral van Vlamingen van buiten Brussel. Onder hen heel veel Oost- en West-Vlamingen. Ze zeggen dat ze nu weer een reden hebben om naar Brussel te komen. En dat is toch ons doel: Vlamingen naar Brussel krijgen, zeker op 11 juli.

“De naam is nu: Vlaanderen feest.

Brussel Danst” Roel Leemans, Muntpunt

De huidige Vlaamse minister voor Brussel, Sven Gatz (Open VLD), heeft Brussel Danst overgenomen. Maar er zijn ondertussen wel wat aanpassingen in de programmatie.

Leemans: Na de eerste editie van Brussel Danst kwam er kritiek uit Vlaamse hoek dat er geen link meer was met de Vlaamse Gemeenschap. vandaar die aanpassingen.

Is het een feest- of een strijddag?

Leemans: Het is een feest, maar het moet duidelijk zijn dat het het feest is van de Vlaamse Gemeenschap. Daarom hangt die dag de Vlaamse Leeuw uit aan het Broodhuis en op het Muntplein. Her en der staan infostands. En voor de festiviteiten beginnen, wordt er een bandje gedraaid met de Vlaamse Leeuw. Maar ons programma omvat geen speeches. Het is niet meer de 11 juli van Bettina Hubo twintig jaar geleden.

>

PROGRAMMA Van Brussel Danst en andere 11 juli-vieringen: Bruzz.be/11juli

1 INTERVIEW Professor Bart Maddens over 11 juli en het vierdeelstatenmodel

‘Kies en bemin uw keuze’ LEUVEN - Met 800 miljoen euro per jaar is de Vlaamse gemeenschap zeer genereus voor Brussel, zegt Bart Maddens, professor Politicologie aan de KU Leuven. Wat Maddens betreft mag Vlaanderen nog meer investeren in gemeenschapsaangelegenheden in Brussel. In dit 11-juli-interview waarschuwt hij ook voor institutionele avonturen.

H

et gemak waarmee de VlaamsBrusselse politici de Vlaamse Wachtdienst laten vallen ten voordele van een tweetalige, vindt Maddens verbijsterend. Dat een Brusselse Vlaming niet meer zeker is dat hij bij een Nederlandskundige arts terecht kan, gaat er bij Maddens niet in. “Het gaat om zaken van levensbelang, niet alleen voor de Brusselse Vlamingen, ook voor de Vlaamse studenten in Brussel die amper nog Frans kennen. Dat is geen flamingante muggenzifterij. Als de Vlaams-Brusselse politici dat laten gebeuren tegen de belangen van hun kiezers in, dan vraag ik me af waar ze op aansturen. Ongelofelijk dat federaal minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) en Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) dat laten gebeuren. Ook op de hatelijkheden van burgemeester Yvan Mayeur (PS) zijn er maar weinig Vlaams-Brusselse politici die reageren.”

Volgens Maddens verwacht niemand dat Pascal Smet (SP.A) en Guy Vanhengel (Open

VLD) met de leeuwenvlag zwaaien op 11 juli, maar wel dat ze doen waarvoor ze verkozen zijn: de belangen van de Brusselse Vlamingen verdedigen en als interface fungeren tussen Brussel en Vlaanderen.

Heeft het nog zin om 11 juli in Brussel te vieren?

MADDENS: Absoluut, het is toch niet meer

dan normaal dat de ‘nationale feestdag’ vooral in de hoofdstad wordt gevierd? Dat is overal ter wereld zo. Vorig jaar was ik nog in Barcelona ter gelegenheid van de Diada, de Catalaanse feestdag. Ik vind het heel belangrijk dat 11 juli goed wordt gevierd. Ik was blij dat er in het Vlaams regeerakkoord staat dat 11 juli in Brussel maximaal zichtbaar moet zijn. De voorbije jaren was het feest met ‘Brussel Danst’ aan het verwateren. Het moet een Vlaams feest zijn, met nadruk op Nederlandstalige liederen en Vlaamse cultuur en symbolen. Voor Brusselaars en toeristen moet het duidelijk zijn dat er een Vlaamse feestdag wordt gevierd, dat 11 juli niet een van de vele festivals is.”

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 9

© BART DEWAELE

Bart Maddens “Ik ben bang dat de Vlamingen een hoge prijs gaan betalen voor de fusie van de zes politiezones.”

MADDENS: Het is voor de twee belangrijk. De Brusselse Vlamingen beseffen dat ze Vlamingen zijn, maar het is ook belangrijk om de anderstaligen er aan te herinneren dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen is. Maar ook de Vlamingen in Vlaanderen mogen er eens aan herinnerd worden. Brussel als hoofdstad van Vlaanderen wordt nog weinig gepromoot, dat was vroeger wel anders. Brussel wordt vooral gepercipieerd als een administratieve hoofdstad. Ik heb in de jaren 1980 nog stickers geplakt met ‘Brussel hoofdstad van Vlaanderen’. En in de West-Vlaamse middelbare school waar ik in de jaren 1970 les volgde, hingen affiches met: ‘Spreek steeds uw taal te Brussel’. De positieve vibe is er niet langer.

Hoor ik u nu suggereren: verhuis de hoofdstad naar een stad in Vlaanderen?

MADDENS: Nee, de keuze is in de jaren 1980

gemaakt. Dat betekent: kies en bemin uw keuze. Je kunt theoretische argumenten aanvoeren tegen die keuze, ik heb dat in het verleden ook al gedaan. Maar stel dat de Vlamingen toch voor Antwerpen zouden kiezen als hoofdstad, dan zou dat een enorme capitulatie zijn. Dan zou dat de indruk wekken dat Vlaanderen Brussel laat vallen. Ook al zou dat institutioneel voor de Brusselse Vlamingen geen jota veranderen, misschien zouden ze zelfs beter af zijn. De Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie zou desgevallend in het Vlaams Parlement kunnen vergaderen, dat zou het prestige van de VGC alvast ten goede komen. Laten we houden wat we hebben en Brussel als hoofdstad promoten.

Is Brussel voor eeuwig verworven als hoofdstad van Vlaanderen?

MADDENS: Sinds de zesde staatshervorming

evolueren we beetje bij beetje naar een model met vier deelstaten. De overheveling van de kinderbijslag naar de GGC in Brussel is hier een duidelijk voorbeeld van. Je ziet dat ook met de akkoorden van Sainte-Emilie: de Franstalige partijen kozen ervoor om de nieuwe persoonsgebonden bevoegdheden over te hevelen naar het Waals Gewest. Tegelijkertijd worden binnen het Waals Gewest bevoegd-

heden overgeheveld naar de Duitstalige Gemeenschap.

Je ziet dat duidelijk in de discussie onder Franstaligen over de regionalisering van cultuur en onderwijs. Met de achterliggende idee dat de economische bevoegdheden moeten gekoppeld worden aan de onderwijsbevoegdheden ligt de keuze voor de gewesten voor de hand. En dan is het maar een kleine stap om ook het Nederlandstalig onderwijs en cultuur naar het Brussels Gewest over te hevelen.

Dat zou een ramp zijn voor Vlaanderen én voor Brussel, want dan moet men ook niet meer rekenen op de genereuze financiering van onderwijs en cultuur vanuit Vlaanderen.

de Franstaligen nu beslissen welke Vlaming er een verkiesbare plaats krijgt bij gemeenteraadsverkiezingen.

Ook de idee van Gatz om Brusselaars een tweede stem te laten uitbrengen is in het voordeel van Franstaligen. Ook als je het ge-

wicht van de tweede stem halveert. Dat kan betekenen dat een minderheid van Brusselse Vlamingen aan een meerderheid komt dankzij de Franstalige tweede stemmen. Zo wordt de Vlaamse machtspositie in Brussel helemaal uitgehold.

Danny Vileyn ADVERTENTIE

01:26

100%

brusselbazaar.be NIEUWS

“Niemand verwacht dat Smet en Vanhengel met de leeuwenvlag zwaaien”

U

Nieuws

Kinderen

Ondersteuning

Fuiven

À Fonds

Inclusie

Ouders

Jeugdcentrum

Vrije tijd

Brussel

Jongeren

Brusselbazaar.be

02 563 05 79

info@brusselbazaar.be

VGC Jeugddienst

Bart Maddens, KU Leuven

Het valt nochtans te vrezen dat dit op tafel komt bij een volgende staatshervorming. In een model met vier deelstaten kan Brussel onmogelijk hoofdstad van Vlaanderen blijven. Brussel is nu hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap waartoe ook de Brusselse Vlamingen behoren, maar in een vierdeelstatenmodel zou het Brussels Gewest hoofdstad van het Vlaams Gewest zijn, wat nergens op slaat.

Wat is uw grootste vrees voor de toekomst?

MADDENS: Ik ben bang dat de Vlamingen een hoge prijs gaan betalen voor de fusie van de zes politiezones. Laurette Onkelinx heeft dat al duidelijk gemaakt. In dat geval laat je de de politiezones beter voor wat ze zijn. Veiligheid is geen communautair thema.

De ideeën van Pascal Smet en Sven Gatz over de verkiezingen zijn in deze zeer gevaarlijk.

Wie de taalgesplitste lijsten voor de gewestverkiezingen opgeeft, zoals Smet voorstelt, speelt met vuur. Bij taalgemengde lijsten bepalen de Franstaligen welke Nederlandstaligen er in het parlement zetelen, net zoals

v.u.: Eric Verrept, leidend ambtenaar, Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel

Is de Vlaamse feestdag in Brussel vooral belangrijk voor de Vlamingen uit Vlaanderen of voor de Brusselse Vlamingen?

10 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

© IP

© IP

© GR

© DW

© GR

2

3

4

5

6

YVAN MAYEUR burgemeester Brussel-Stad

MICHAEL DE COCK directeur KVS

MIA DOORNAERT opiniemaker

JAN DECORTE theatermaker

Brussel is een stad van meerderheden en minderheden, maar er is niet echt een leidende cultuur.

Het is een lappendeken van culturen en gemeenschappen.

Vanuit dat gegeven is het normaal dat een van die gemeenschappen feestviert waarbij ze de identiteit wil versterken. Er is niks mis met een groot feest dat verbindend werkt in de stad en dat niet eisend is of een claim legt op het verleden.

Want de strijd is gestreden, toch.

Waarom zou een 11-juliviering in Brussel niet meer van deze tijd zijn? Brussel is toch de hoofdstad van Vlaanderen? De 11-juliviering betekent ook een steuntje voor de Brusselse Vlamingen die toch iedere dag op de bres staan voor het Nederlands in Brussel.

De kennis van het Nederlands is er de jongste jaren trouwens op vooruitgegaan. Even belangrijk is dat de 11-juliviering in Brussel ook laat zien dat de Vlamingen hier wel degelijk thuis zijn.

Als ik over de Guldensporenviering iets te zeggen heb, dan is het dat het totaal uit de tijd is. Dergelijke viering is middeleeuws. Ik ben absoluut een Brusselaar en geen goeie Vlaming.

Trouwens, de enige post die ik nog van het Vlaams parlement krijg is de uitnodiging voor 11 juli met een Vlaams embleem erop (Decorte zetelde als volksvertegenwoordiger in 1992-1995, jmb). Met dergelijke

KARL VANLOUWE parlementslid, N-VA

Je moet een onderscheid maken tussen twee niveaus. Enerzijds heb je het politiek-institutionele verhaal. Daarbij is het normaal, logisch en coherent dat politieke verantwoordelijken bij elkaar komen in het stadhuis van Brussel, nog altijd de hoofdstad van het land en van Vlaanderen.

Zelf zal ik daar niet aanwezig zijn.

Ik respecteer de traditie dat de Nederlandstalige schepenen – de Stad Brussel heeft er twee – het

“ Brusselse identiteit wordt sterker” Yvan Mayeur

hele stadsbestuur vertegenwoordigen. Ik vind dat goed zo.

Waarschijnlijk zouden sommigen er zich ook aan storen mocht ik er wel zijn (lacht).

Anderzijds kunnen we niet anders dan vaststellen dat steeds meer inwoners van Brussel zich in de eerste plaats Brusselaar voelen. Dat geldt volgens mij evenzeer voor Nederlandstaligen als voor Franstaligen. Het lijkt me onvermijdelijk dat die Brusselse identiteit alleen maar sterker wordt. Dat hoeft niet te betekenen dat andere gevoelens van gemeenschap gaan verdwijnen.

Het is eerder een dimensie die erbij komt en aan belang wint.

De Vlaamse Gemeenschap blijft wat mij betreft wel altijd welkom om haar feest in Brussel te organiseren, net als de Franse Gemeenschap. Het is goed dat de Vlaamse en Waalse cultuur zich kunnen uitdrukken in Brussel. LV

“De strijd is gestreden, toch”

“Brussel is toch de hoofdstad van Vlaanderen?”

“Ik veeg daar mijn gat aan”

Ik ben vorig weekend ostentatief opgestapt bij de 11-juliviering in Sint-Agatha-Berchem. Minister Pascal Smet (SP.A) gaf er een sneer aan de “verantwoordelijke die een tank op de markt plaatste” na de terreuraanslag.

Een pure aanval op het beleid van Jan Jambon (N-VA), en zeer ongepast op een viering in de kleinste Brusselse gemeente. Los daarvan ga ik voor het eerst de Vlaamse vlag uithangen dit jaar

“Nu hang ik de Vlaamse vlag wel uit”

Michael De Cock

Mia Doornaert

Jan Decorte

Karl Vanlouwe

In elk geval, strijd voeren heeft niet veel zin in een stad met een gedeelde identiteit.

Ik voel mij ook niet in strijd.

Ik geloof in de kracht van de Vlaamse cultuur, van cultuur sowieso. In Brussel, waar alles samenkomt, is die cultuur heel gelaagd.

De KVS is traditioneel dicht op 11 juli. We zijn dan in zomerreces. Zelf ben ik met vakantie in Frankrijk, anders zou ik vast even gaan kijken naar de dance battles op het Muntplein. Maar ik ben geen groot feestganger als het aankomt op nationale of Vlaamse feestdagen.

Of de KVS toch niet zou moeten deelnemen aan het feest? Wij liggen buiten het epicentrum van de festiviteiten en kunnen niet echt bijdragen. Het zou wellicht anders zijn mocht Brussel een groot cultuurfestival in de zomer krijgen. HUB

Tegelijk is het aantal Brusselse Vlamingen verminderd, wat ik ten zeerste betreur. Ik ben telkens opnieuw verbaasd hoeveel Vlamingen Brussel vreemd gebied vinden. Ik denk dat het te wijten is aan de provincialisering, de Vlamingen willen buiten de stad in een Nederlandstalige omgeving wonen. Maar het is pas als er meer Vlamingen in Brussel komen wonen dat Brussel automatisch tweetalig zal worden. DV

viering moet men uit Brussel wegblijven.

De ervaring leert nu eenmaal dat de Vlaming niets heeft met Brussel, en Brussel trouwens ook niets met de Vlaming. Voor mij bestormt men die dag het gemeentehuis onder een valselijk voorwendsel, want het Brussels gemeentehuis hoort al lang niet meer Vlaanderen toe.

Buiten de N-VA en Vlaams Belang gelooft niemand meer dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen is. De overige partijen doen daar zeer voorzichtig over. Want het klinkt als een tang op een varken om te zeggen dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen is.

Weet, ik heb nooit meegevierd die dag. En veeg daar mijn gat aan. JMB

– terwijl ik dat nooit deed, om vijandigheid te sparen. De Feestdag van de Vlaamse Gemeenschap hoort absoluut in Brussel thuis, want het symboliseert het feit dat Vlaanderen zijn feest in zijn hoofdstad blijft vieren. En dat ook de Brusselse Vlaming de band met Vlaanderen wil aanhouden. Terwijl heel wat politici meedoen aan het willen doorknippen van die band. Trouwens, ook een andere minderheid in Brussel, de Franstaligen, hebben recht op een feest.

En ik stel me die vraag: als wij als Brusselse familie de tak afzagen van onze grote Vlaamse familie, waarom zou Vlaanderen dan nog 5 procent (met de Brusselnorm, JMB) blijven investeren in Brussel? Niet meefeesten zou getuigen van een zeer negatieve houding tegenover Vlaanderen, dat toch laat zien dat het in Brussel investeert. JMB

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 11

© IP

© BDW

© SB

© BDW

© GR

7

8

9

10

LUCKAS VANDER TAELEN opiniemaker

RACHIDA AZIZ ondernemer

DYAB ABOU JAHJAH opiniemaker

Ik heb een dubbel gevoel bij de Vlaamse feestdag. Ik vind feesten belangrijk en ik vind herdenkingen belangrijk, maar ik ben tegelijk bang voor feesten die niets meer willen zeggen. We gaan dit jaar opnieuw luisteren naar schitterende artiesten zoals Bart Peeters en dat is best leuk, maar wat is het verschil met festivals die overal te lande plaatsvinden?

Ik zag gisteren twee jonge meisjes op de festivalweide in Werchter waar Paul McCartney optrad. De

De feestdag van de Vlaamse Gemeenschap houdt me niet wakker, omdat ik er als kind van migrantenouders niet mee ben opgegroeid. Die geschiedenis van Vlaamse strijd hebben wij nooit meegemaakt. Dat er nog een minderheid van Vlamingen in Brussel aanwezig is, is een feit. Maar de realiteit in Brussel is dat dit niet meer of minder betekent dan de vertegenwoordiging van een andere gemeenschap. De Congolezen

YOUSSEF KOBO kabinetsadviseur en auteur

“Ik vind feesten en herdenkingen belangrijk” Luckas Vander Taelen

“Dan ook alle vrouwen vrijaf op 8 maart” Rachida Aziz

Het vieren van de Vlaamse feestdag in Brussel heeft absoluut zin. Brussel is de hoofdstad van Vlaanderen. Vlaanderen is de helft van ons DNA. Met een feest kan je de band Brussel-Vlaanderen aanhalen. En je staat stil bij de grote minderheid Nederlandstaligen hier.

Het is logisch dat niet heel Brussel rechtveert voor deze feestdag.

Brussel is een unieke hybride mix van culturen en religies.

Zelf voel ik me geen Vlaming dus heb ik 11 juli nooit gevierd, maar ik begrijp dat mensen die zich wel als dusdanig identificeren dat belangrijk vinden. Ik stuur dan ook wensen aan vrienden of kennissen waarvan ik weet dat ze 11 juli vieren, zoals Bert Anciaux.

In Brussel lijkt 11 juli steeds meer aan relevantie in te boeten. Het probleem is dat de stad tijdens de Vlaamse feestdag als een deel van Vlaanderen wordt beschouwd terwijl dat niet de realiteit is. Brussel

“Zelf ga ik niet met de Vlaamse vlag zwaaien”

“Past niet bij de toekomst van de stad”

Youssef Kobo

Dyab Abou Jahjah

11 LIDEWIJ NUITTEN televisiemaker De Vlaamse feestdag? Ik ben altijd op reis op 11 juli, maar ik zag wel via Facebook dat er van alles op stapel staat in de stad.

Sowieso ben ik groot voorstander van feesten. Ik kwam onlangs aan het De Brouckèreplein en daar kwam muziek door grote luidsprekers waarop mensen salsa aan het dansen waren. Dat soort activiteiten brengt leven in de stad. Het is een cliché, ik weet het, maar feesten brengen mensen samen, het verlaagt

“Feesten brengen mensen samen, daar kan je moeilijk tegen zijn” Lidewij Nuitten

VRT-reporter vroeg wat ze van McCartney vonden en ze bleken hem niet te kennen. Geldt dat ook niet voor 11 juli op de Brusselse Grote Markt? Ik geraak er niet uit. De symboolwaarde van de Grote Markt is zo groot voor de Vlamingen van buiten Brussel, maar misschien moeten we 11 juli in Brussel helemaal opnieuw herdenken. Misschien moeten we de Vlamingen van buiten Brussel andere plekken leren kennen dan de Grote Markt. Misschien moeten we de schoonheid van Brussel, die ook bestaat dankzij zijn diversiteit, laten zien. Ik zou graag eens een 11 juli op de Parvis van Sint-Gillis zien of in mijn gemeente Vorst. De Vlamingen weten niet hoe mooi Brussel kan zijn. DV

bijvoorbeeld; ook zij hebben recht op hun ‘feestdag’.

Waarom krijgen Vlaamse ambtenaren een dag vakantie voor 11 juli? Goed voor mij, maar dan wel dezelfde rechten voor iedereen.

Laat ons daar eens een open gesprek over voeren. Dat andere gemeenschappen in Brussel geen vakantiedag krijgen op een dag waarop hun gemeenschap kan gevierd worden, is niet eerlijk meer. En dat trekt zich door tot de holebigemeenschap, voor wie het vieren van een dag nog relevanter is, omdat voor hun aanvaarding nog veel strijd moet geleverd worden.

In deze context ijver ik dan ook voor het recht op een vakantiedag voor alle vrouwen op 8 maart, Vrouwendag. JMB

Wekelijks zijn er vieringen waar de rest van de bevolking geen weet van heeft. Vandaag, 30 juni, vieren sommige van mijn vrienden bijvoorbeeld de Congolese onafhankelijkheidsdag.

Idem met de Europadag in mei.

Mensen van buiten de Europese bubbel hebben daar weinig mee.

Of nog, het suikerfeest op 6 juli, heel belangrijk voor een groot deel van de Brusselse bevolking maar niet iedereen viert het.

Dat is het mooie aan Brussel, die superdiversiteit. Elke dag valt er iets te beleven.

Wat ik dit jaar ga doen op 11 juli weet ik nog niet. Meestal kijk ik vanop een terrasje toe naar een of andere parade. Zelf ga ik niet met de Vlaamse vlag zwaaien.

Ik geloof niet in het strakke keurslijf van één identiteit. Ik ben Vlaming, Brusselaar, Belg en Europeaan en ook nog Marokkaan en moslim. En dat allemaal mooi naast elkaar. HUB

heeft een andere dynamiek en de Brusselaars definiëren zich anders dan Vlamingen. Ook steeds meer Nederlandstalige Brusselaars voelen zich niet langer Vlaming.

De Vlaamse feestdag past volgens mij niet bij de toekomst van Brussel. De stad moet verder inzetten op het eigen Irisfeest en bouwen aan een eigen symboliek en een eigen verhaal dat de Belgische context met zijn tweedeling tussen Vlaanderen en Wallonië overstijgt. Het aanwakkeren van het Vlaams gevoel kan die verdeeldheid versterken en zo een negatief effect hebben op de stad.

Waarmee ik niet wil zeggen dat een eigen, nieuwe symboliek zal volstaan om de problemen van de stad op te lossen.

Uiteindelijk zijn nationalistische gevoelens relatief zwak in België en dat is een voordeel want daardoor kan je mensen makkelijker bij elkaar brengen. LV

de drempel om elkaar te leren kennen, dus daar kan je moeilijk tegen zijn. Het feest in mijn straat (‘Mijn Straat’ was een rubriek in het VRT-programma Iedereen Beroemd ) werd op veel enthousiasme onthaald. De mensen zijn blij. Iedereen kwam mij bedanken, terwijl ik dat feest niet eens alleen had georganiseerd.

En verder: de Franstaligen hebben wellicht ook hun feest in Brussel, dus waarom de Vlamingen niet. Uiteindelijk is Brussel toch de hoofdstad van Vlaanderen, niet? SVG

12 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

Samenleving Vluchtelingen vinden na hun erkenning maar moeilijk woonst in Brussel

Studio met zwembad voor Rwandese vluchtelinge BRUSSEL – In 2015 vluchtten meer dan een miljoen mensen naar Europa. Erkende politieke vluchtelingen moeten de opvangcentra verlaten, en een eigen woning zoeken. Eigenaars verkiezen ‘makkelijker’ huurders, want de woningnood is sowieso al hoog. Maar met een beetje bemiddeling en een beetje geluk raken sommige vluchtelingen toch aan een woning in het Brusselse. Twee portretten.

Door Sara De Sloover

Françoise Nibagwire (31) woont voor het eerst in haar leven helemaal alleen. In een studiootje boven een huis in Kraainem, met een eigen terrasje én een zwembad voor de deur. De dag voor het interview pas zijn zij en haar koffer er ingetrokken.

Badpak “Ik wil wel leren zwemmen, misschien moet ik een badpak zoeken.”

“Ik was al lang blij dat ik iets had”, zegt Françoise, “maar nu blijkt het ook op zo’n mooie en rustige plek.”

En het zwembad? “Ik kan niet zwemmen, maar John (de eigenaar,

de lavendelstruiken zoemen. “Ik heb nog nooit alleen gewoond, dit wordt wel aanpassen. Gelukkig is John in de buurt.”

Ook de trap naar de studio is wennen. “In Rwanda wonen maar weinig mensen niet op het gelijkvloers.”

Genocide Toen haar eerste aanvraag vijf jaar geleden werd afgewezen, werd ze een sans-papiers. “Een priester aan het Dapperheidsplein nam me gelukkig op in zijn centrum. Ik diende een nieuwe aanvraag met nieuwe

ken. Ik spreek vloeiend Frans en Engels en heb overal gezocht, maar ik kon niets vinden. Eigenaars zeggen: ‘We hebben een arbeidscontract nodig’, zo niet willen ze niet aan je verhuren.”

Ze klopte ook aan bij bemiddelingsorganisatie Conv iv ial, en die vond uiteindelijk de studio in Kraainem. “Maar hij was pas eind juni vrij, omdat er een studente in woonde. Omdat ik een huurcontract kon voorleggen, heeft het asielcentrum me toegelaten een maand langer te blijven.”

Moleculaire biologie

“Ik heb nog nooit alleen gewoond” FRANÇOISE NIBAGWIRE, vluchtelinge uit Rwanda

© SASKIA VANDERSTICHELE

die onder haar woont, red.) zegt dat ik het mag gebruiken. Ik wil het wel leren, misschien moet ik maar eens een badpak zoeken (lacht voorzichtig).”

Françoise kwam in 2011 naar België. “Mijn eerste asielaanvraag werd afgekeurd. Toen ik hier aankwam, was ik nog heel bang en heb ik niet alles verteld. Ik was opgegroeid in angst, er was nooit zekerheid of veiligheid. Ik wou niet dat mijn kinderen, als ik er krijg, zo zouden opgroeien. Ik wil een stabiel leven en rust.”

Die rust krijgt ze volop in haar nieuwe studio in Kraainem, waar een jaar lang de bomen voor haar raam zullen ruisen en de bijen volop rond

elementen in.” Françoise is inmiddels actief bij een oppositiepartij en kreeg dit keer groen licht.

Ze komt uit een gemengd Hutu-Tutsigezin, overleefde als negenjarige de genocide van 1994 en maakte vier jaar later mee dat haar vader stierf in de gevangenis. Haar moeder en vier broers wonen nog in Rwanda, en daarom wil ze niet te veel kwijt. “In Rwanda zelf mag je nooit de waarheid zeggen. Je riskeert celstraf als je dat doet.”

Sinds februari woonde ze in het vrouwenopvangcentrum van het Rode Kruis in Jette. “Eind maart ben ik als politieke vluchtelinge erkend. Vanaf dat moment krijg je twee maanden om onderdak te zoe-

Tijdens haar verblijf in Jette haalde ze in anderhalve maand tijd het attest van het eerste niveau Nederlands. En nu ze van eigenaar John een fiets mag lenen, heeft ze zich bij BON al ingeschreven voor een fietscursus. Ze doet er ook mee aan een fotoproject met gevluchte vrouwen.

“Als sans-papiers staat het leven stil, je kunt niets doen. Nu ik erkend ben, wil ik me verder ontwikkelen, vooruit in het leven.”

Zo wil ze aids mee helpen bestrijden. “Ik heb een bachelor in biotechnologie gehaald in Rwanda, en mijn thesis ging over aids. Ik heb mijn peetmoeder zien aftakelen door die vreselijke ziekte. Maar ook in België raken elke dag drie mensen besmet. ” “Meteen na mijn erkenning heb ik daarom een aanvraag bij de VUB ingediend om me in te kunnen schrijven voor de master moleculaire biologie. Zij hebben een speciaal programma voor vluchtelingen.

Over een goede week weet ik of ze me aanvaarden.”

Hoe werkt het?

John Smekens (74) is de eigenaar van de studio die Françoise Nibagwire een jaar lang huurt, net over de gewestgrens in Kraainem.

“Toen ik zag wat er aan de gang was in Syrië en Irak, dacht ik: dat kan zo niet blijven duren, ik moet iets doen.” Normaal verhuurt hij de drie studio’s boven zijn woning aan studenten van het naburige Saint-Luc of ISEI, maar het komende jaar is een ervan voor Françoise. Zij betaalt 150 euro per maand, de studenten meer dan drie keer

zo veel. “Dan neem ik wat minder vakantie, dacht ik. Ik ga het zeker voelen in mijn portemonnee, maar op persoonlijk vlak zal ik veel meer ontvangen door een tijd een vluchteling onderdak te bieden.” WhatsApp op zijn telefoon bijvoorbeeld, al meteen de dag toen ze aankwam. “Dat maakt ook deel uit van onze cultuur, een praatje slaan, elkaar helpen”, zegt Françoise. Ze geeft John een speelse por met de elleboog: “Ken je zoete aardappelen?” Hij kijkt bedenkelijk: “Van maniok houd ik niet in elk geval.”

Wie er zelf aan denkt om een woning aan vluchtelingen te verhuren, kan terecht bij Caritas of bij Convivial, een vzw uit Vorst die al twintig jaar lang eigenaars en pas erkende vluchtelingen op zoek naar een woonst in contact brengt. Convivial stelt drie voorwaarden: “Allereerst hebben we maximale huurprijzen: 550 euro voor een studio bijvoorbeeld, of 800 euro voor een appartement met twee slaapkamers.

Daarnaast moeten vluchtelingen een huurcontract ondertekenen en zich kunnen

domiciliëren op het adres.” Dat is nodig om aanspraak te kunnen maken op een leefloon. “Wie geen officieel adres heeft, komt niet in aanmerking voor een leefloon.

En wie geen inkomsten heeft, kan niets huren natuurlijk.”

Om die catch-22 op te lossen, heeft Convivial ook een fonds opgericht waarmee ze als het nodig is de eerste maand huur kunnen voorschieten. “Zo kunnen we eigenaars makkelijker over de streep trekken om toch aan een vluchteling te verhuren.

John Smekens uit Kraainem.

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 13

Uit angst om herkend te worden in Syrië, willen Hosam en Laila Adlan niet herkenbaar op de foto.

Eigenlijk wilde Laila Adlan (47) helemaal niet weg uit Homs, waar ze woonde en Arabische les gaf.

Bijna vijf jaar lang sloeg ze zich door angst en bommen. Zelfs toen haar man vier jaar geleden verdween toen hij op zijn weg naar de bakker een legerpatrouille tegenkwam, bleef ze. Maar in september vorig jaar naderde de achttiende verjaardag van zoon Hosam, en Laila’s moederhart maakt zich grote zorgen.

“Hosam studeert niet meer, en dus moest hij het leger in.

Om dat te vermijden ben ik met hem in de bus gestapt naar het noorden. Ik wou hem afleveren aan de Turkse grens, zodat hij naar Europa kon.”

Bij de stad Hama lopen moeder en zoon echter tegen een wegversperring van het Syrische leger aan. De soldaten gooien iedereen uit de bus in de cel. Laila is bang om meer te vertellen, bang voor haar overige familie thuis: haar dochters van 13 en 15, haar oudere zoon van 20, haar zus en nichtje en haar moeder. “Zij zorgt nu voor iedereen. Het is een oudere vrouw, maar ze kan alles.”

Mensensmokkelaars Omdat het bijna het Offerfeest was, laten de soldaten hen na een paar dagen vrij. Onderweg naar Raqqa, de hoofdstad van de zogezegde Islamitische Staat, volgen nog veel meer wegversperringen. “Elke keer moesten we 10 euro betalen, bij de laatste zelfs 250 euro. De zakken van de soldaten bulkten van het geld.” In Raqqa stapt een strijder in de bus, die zedenles geeft. “Hij legde uit hoe we ons moesten bedekken, dat we lange mouwen moesten dragen, en donkere kleuren.”

Laila vertrouwt niet meer dat Hosam ongeschonden in Europa zal belanden, en besluit met hem mee te gaan. De Syrische grens gaan ze te voet over, ’s nachts. “We volgden gewoon andere vluchtelingen, er waren er honderden. In Izmir, in Turkije, hebben we duizend euro per persoon betaald aan een mensensmokkelaar voor een plaats in een rubberbootje. Hij wou er 60 mensen in proppen, in een boot voor maxi-

Als die dan zijn leefloon krijgt, betaalt hij ons de lening terug.” Er bestaat ook een fonds waar vluchtelingen in geval van nood beroep op kunnen doen voor de betaling van de huurwaarborg.

Ook Olivier Dierckx (53) uit Bosvoorde, de eigenaar van het appartement waar Laila en Hosam in wonen, werd geraakt door de beelden van eindeloze vluchtelingenstromen op tv. “Maar over de concrete stap om een van mijn eigen appartementen aan vluchtelingen te verhuren, heb ik wel een klein jaar gedaan.

© SASKIA VANDERSTICHELE

maal 45. Dat hebben we geweigerd.”

Via het eiland Kos, Athene en treinen door Servië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland komt ze naar Brussel. Waarom België? “Omdat ik van andere Syriërs gehoord had dat het hier het makkelijkst was om je

“Ik had helemaal niets, zelfs geen tafel of bed” LAILA EN HOSAM ADLAN vluchtelingen uit Syrië

gezin over te laten komen, al blijkt dat niet waar. Mijn dochters hebben in september wel een afspraak op het Belgische consulaat in Beiroet.”

Na drie asielcentra vindt ze twee maanden geleden met hulp van bemiddelingsorganisatie Convivial een appartement in de Europese wijk, niet ver van het Ambiorixsquare. De eenkamerflat heeft een mezzanine met daarop een bed voor Hosam.

Verwarmingsmonteur In de toekomst wil Laila graag Arabische les blijven geven. “Er zijn hier ook veel mensen die Arabisch spreken, ik kan ze de klassieke taal leren.” Zelf heeft ze zich al ingeschreven voor Franse les.

Hosam heeft in Syrië een opleiding tot aircoreparateur gevolgd. “Maar omdat er in België geen airco’s zijn, gaat hij zich omscholen tot verwarmingsmonteur. Dat is hetzelfde principe”, zegt Laila beslist. Wat Hosam daarvan vindt? “Hij volgt het advies van zijn moeder”, vertaalt de tolk zijn antwoord (algemene hilariteit).

Laila wil haar dankbaarheid benadrukken. “Ik houd van België. Ik wil de Belgische Staat bedanken voor haar gastvrijheid, ook alle Belgen die me al hebben geholpen. Ik had helemaal niets, nog zelfs geen tafel of bed. De eigenaar van het appartement is ook een heel sympathieke mens. Toen hij ontdekte dat we geen dekens hadden, heeft hij er ons meteen gebracht.”

Mijn vriendin, die mede-eigenaar is, zag het veel minder zitten. Maar doordat Convivial duidelijk maakte dat we altijd bij hen terecht kunnen met problemen, heb ik haar over de streep kunnen trekken. Tot nu toe bevalt het heel goed: elke keer als we op bezoek komen, zijn we overladen met eten (lacht).” Dierckx vraagt 650 euro voor het eenkamerappartement. “Iets minder dan wat ik normaal vraag. Op dit moment wil ik nog wel meer van mijn appartementen aan vluchtelingen gaan verhuren.”

“Homs is nog altijd belegerd. Delen van de stad zijn helemaal afgesloten. De familie van mijn man lijdt al twee maanden honger.”

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44 Olivier Dierckx uit Bosvoorde.

14 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 juli 2016

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE © MIVB

JASPER uit merchtem:

Waarom maken metro’s soms een noodstop?

Iedereen die wel eens de metro neemt, kent het fenomeen: tussen twee stations gaat het metrostel plots bruusk in de remmen en moet je snel houvast zoeken om niet op de schoot van een medepassagier te belanden. Op dergelijke momenten maak je als reiziger kennis met het noodstopmechanisme van de Brusselse metro. We vroegen de vervoersmaatschappij wat er dan precies aan de hand is.

“De noodstop is een parachute die ons behoedt voor menselijke fouten”

“Een metrostel moet kunnen rijden, maar vooral ook stoppen,” vertelt Geert Charita, verantwoordelijke voor de metrobeweging bij de MIVB. “Bij het minste probleem is het belangrijk om zo snel mogelijk tot stilstand te komen om ongelukken te vermijden.”

Om te stoppen in een station gebruikt de bestuurder eigenhandig zijn dienstrem, maar bij de minste onregelmatigheid treedt de noodstop in werking. “Elke trein krijgt op elk moment een signaal dat hem toelaat om verder te rijden. Tegelijk krijgt hij ook een maximum snelheid opgelegd. Als een bestuurder even niet oplet en een rood sein passeert, of een beetje te snel rijdt, valt die toelating weg en treedt de noodstop in werking.”

Ook als er een technisch probleem is met de trein, komt die tot stilstand. De bestuurder kan dan nakijken wat het probleem is.

De vraag is of dat remmen altijd zo bruusk moet.

“Het systeem is binair en kent alleen: toelating om te rijden of niet. Je weet niet waarom er gestopt moet worden, dus is het belangrijk dat het stoppen zo snel mogelijk gebeurt. Een mens kan nadenken en inschatten hoe hard hij moet remmen, maar daar is geen tijd voor. Met een metrostel om de 150 seconden kunnen we niet anders dan vertrouwen op het systeem.”

Het bruusk stoppen is misschien vervelend voor

Geert Charita

MIVB

noodstop Als een bestuurder even niet oplet en een rood sein passeert, of een beetje te snel rijdt, treedt de noodstop in werking.

reizigers, maar het zorgt er wel voor dat het nog nooit tot een botsing kwam tussen twee metrostellen. Het systeem maakt het immers onmogelijk dat een metro ook nog maar in de buurt van een ander stel komt. Er is altijd een veiligheidsmarge ingebouwd.

“Ik ga niet zeggen dat het systeem onfeilbaar is,” aldus nog Charita. “Dat woord wordt enkel gebruikt in de lessen godsdienst, maar het systeem heeft zijn diensten bewezen en bewijst die nog altijd. De metro viert dit jaar zijn veertigste verjaardag en rijdt elke dag 18.000 kilometer zonder problemen.”

De noodstop treedt elke dag gemiddeld een tiental keer in werking. “De ene dag kan dat één keer zijn, de andere twintig. Het is een voortdurende parachute die ons behoedt voor menselijke fouten.”

Het huidige noodremsysteem gaat al meer sinds het prille begin van de Brusselse metro in 1976.

“Het is destijds ontwikkeld door een Frans bedrijf op basis van de veiligheidsvereisten die de MIVB had vastgelegd. De technologie was voor die tijd best vooruitstrevend en lag bijvoorbeeld aan de basis van de signalisatie die later zou gebruikt worden voor de TGV.” Ook de recentere metrostellen, de zogenaamde Boa’s, zijn uitgerust met het systeem. Dat zal waarschijnlijk dienst blijven doen tot het op termijn wordt vervangen door een volautomatische Laurent Vermeersch metrobesturing.

VOLGENDE WEEK: Klopt het dat er een geheime tunnel onder de Grote Markt loopt en waar leidt die dan heen?

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

België-Wales

“Belgique - Pays de Galles: un - zéro”. Dat is wat ik via de luidspreker hoorde op mijn Brusselse tram. Tram 94 van Louiza naar het Trammuseum. De conducteur riep het om. Hoopvol wachtte ik op de Nederlandse vertaling, maar die kwam niet. Op dat moment kreeg ik het gevoel: Brussel zal tweetalig zijn, of België zal niet zijn. België verloor, vanzelfsprekend.

Vincent Verouden, Watermaal-Bosvoorde

Vrouwenbesnijdenis

Binnenkort laat de Raad van State

het volk weten dat een verbod op de vrouwenbesnijdenis de godsdienstvrijheid miskent...

Guido Ghekiere, Brussel-Stad

Onze hoofdstad gevelt

11 juli komt eraan! Aan de gevels van alle openbare gebouwen en bij vele landgenoten wordt er gevlagd met de Vlaamse Leeuw. Het is hét uiterlijk teken van het feest van de Vlaamse Gemeenschap. Onder de slogan ‘Vlaanderen feest!’ wordt in elke gemeente – ieder op haar manier – 11 juli gevierd. Ook in Brussel, onze hoofdstad, is de zichtbaarheid van onze taal en

cultuur noodzakelijk. Vlaggen, wimpels, ballonnen en bloemen in de gele kleur horen zeker thuis bij zo’n feestelijke dag.

Als ‘voetbal’ samenhorigheid teweegbrengt en uiterlijk vertoon, kunnen we niet achterblijven om aan alle medeburgers en toeristen te tonen dat we feesten!

Daarom de volgende oproep: Zou het niet mooi zijn indien we onze gevel geel kleuren door gele bloemen in bloembakken of gele bloemen in vazen op de vensterbanken te zetten? Sinds enkele jaren opgemerkt hier

en daar in Vlaanderen, kan en mag Brussel zeker niet achterblijven. Al wie de Nederlandse taal koestert, doet mee. Het is een teken van onze verbondenheid en samenhorigheid. Naar analoog met ‘Vlaanderen vlagt’ voegen we zo een nieuwe activiteit toe: Vlaanderen gevelt!

Rita Harnie, Sint-Agatha-Berchem

Muziek in de metro Helemaal eens met Hendrik Neel in BDW van 16 juni (BDW 1526, p.

12) over muziek in de metro. Ik zou zelfs meer zeggen: het lawaai in Brussel Schuman is een schande, een sinistere misdaad tegen het akoestisch milieu, in het hart van Sylvester Beelaert, Brussel Europa.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Donderdag 7 juli 2016 I BRUZZ 1530 I 15

© ID / NICK HADDES

Stelling Het Suikerfeest, dat dinsdag en woensdag in Brussel wordt gevierd, is een van de twee belangrijkste jaarlijkse feestdagen voor moslims. Toch krijgen ze daarvoor geen verlof, zoals christenen met Kerstmis en Pasen. Moet het Suikerfeest of Eid al-Fitr een officiële feestdag worden voor moslims, die een kwart van de Brusselse bevolking uitmaken?

Door Sara De Sloover

Suikerfeest Volgens Zaki Chairi moet het Suikerfeest een officiële feestdag worden. Volgens Hajib El Hajjaji is de tijd daar nog niet rijp voor.

VOOR “Vaak zijn het moslims die met kerst de boel laten draaien op de werkvloer” Zaki Chairi, voorzitter van EmBeM (Empowering Belgian Muslims) en presentator bij stadsradio Arabel.

“W

ij hebben sowieso vrij met kerst, en dan zitten we toch maar een beetje te niksen”, zegt radiopresentator Zaki Chairi, die ook voorzitter is van de Brusselse moslimvereniging EmBeM (Empowering Belgian Muslims).

“Voor ons valt er dan niets te vieren. Terwijl het voor onze eigen feesten altijd een probleem is om vrij te krijgen. Zeker, je kunt een vrije dag nemen, maar dat wordt problematisch als veel van je collega’s dat ook willen. Dan is het vaak om de beurt: jaartje wel, jaartje niet.”

“Vaak zijn het de moslims op de werkvloer die met kerst de boel verder laten draaien, omdat zij dan niet per se vrijaf willen. Waarom zou zo’n systeem ook niet op het einde van de ramadan kunnen?”

“Er is een hinderpaal, geef ik toe. Het wordt een beetje ingewikkeld omdat de Belgische Marokkanen nooit op voorhand weten op welke dag de ramadan eindigt.

Zij volgen daarvoor het advies van de raad van theologen van de Moslimexecutieve. Zij moeten de nieuwe maan met eigen ogen zien voor ze de ramadan beëindigen. De raad beslist altijd op het laatste nippertje.

Als je op voorhand niet weet op welke dag je verlof wil, wordt het lastig plannen.”

“Daarom pleit ik voor een vaste kalender zoals bij de Turken, die al jaren van tevoren weten wanneer zij het Suikerfeest vieren. Met alle inmiddels bestaande technologie moet de stand van de maan in België makkelijk te berekenen zijn.”

Chairi vraagt één vrije dag voor het Suikerfeest, en een voor het Offerfeest. “Natuurlijk moeten Joden, vrijzinnigen en boeddhisten ook hun eigen vrije dag(en) kunnen krijgen. Die je vrij mag nemen om je spiritualiteit met je familie te vieren.”

“Voorlopig nemen Belgische moslims vrij voor het Suikerfeest. Maar omdat het feest dit jaar begin juli valt, zien ze het nu als een goede start voor het jaarlijkse verlof. Ze nemen vrijaf voor het Suikerfeest, en plakken er een langere vakantie achteraan. Dat ga ik zelf trouwens ook doen: woensdagochtend naar de moskee, daarna met de familie vieren en eten, en ’s avonds op reis vertrekken.”

TEGEN “In de huidige politieke context is het een gevoelig onderwerp” Hajib El Hajjaji, ingenieur en medewerker diversiteit bij de Association Belge des Professionels Musulmans (ABPM).

“E

lke moslim die dat wil, kan nu al voor het Suikerfeest compensatietijd of vrijaf nemen”, zegt Hajib El Hajjaji, die als ingenieur voor een studiebureau werkt maar daarnaast ook vormingsmedewerker diversiteit is bij de Association Belge des Professionels Musulmans (ABPM).

“Onderzoekster Ilke Adams stelde in 2010 vast dat wat diversiteit op de werkvloer betreft, verlofdagen het grootste probleem waren. Niet voor het Suikerof Offerfeest, maar voldoende dagen na mekaar voor de jaarlijkse vakantie. Veel mensen willen graag een maand naar het thuisland, en dat is niet altijd makkelijk te regelen.”

“Als we echt een officiële feestdag willen voor het Suikerfeest, dan moeten we er rekening mee houden dat daarvoor sociaal overleg vereist is tussen vakbonden en werkgevers. En de vakbonden hebben hun handen momenteel al vol met dringender zaken.

Onderhandelen over de werkuren of de werkgelegenheid in deze tijden van socio-economische crisis, bijvoorbeeld.”

“Daarnaast is het in de huidige politieke context, na de aanslagen van 22 maart en de bijbehorende strijd tegen het terrorisme, ook een politiek gevoelig onderwerp. Het is niet het goede moment om het over een feestdag voor het Suikerfeest te hebben.”

“Vrijaf nemen is pas een probleem als een overgrote meerderheid van het personeel van een organisatie of bedrijf moslim is. Dan wil iedereen tegelijk vakantie, wat veel moeilijker te organiseren is. Vandaar dat wij ook altijd al pleiten voor voldoende culturele diversiteit op de werkvloer.”

“Dit debat moet ernstig en rustig gevoerd worden.

Wij denken aan twee of drie jaarlijkse ‘verlofdagen voor persoonlijk gebruik’, die iedereen kan opnemen naar gelang het hem of haar schikt. Dat past ook het beste in de huidige seculiere samenleving.”

“Dan kun je bijvoorbeeld vrij nemen voor de communie of het lentefeest van je zoontje, de bruiloft van je zus, de nationale feestdag van je thuisland, of het Suikerfeest. Zo kan iedereen momenten van vreugde met zijn familie beleven.”

16 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

VADROUILLE Stadsontwikkeling Parckdesign 2016 onderzoekt groene ruimtes in de stad

Kruidenpluk in het landschapspark BRUSSEL – Voor Le jardin essentiel, zoals de komende editie van Parckdesign officieel heet, vormt een pas aangelegde, 3.000 vierkante meter grote kruidentuin het uitgangspunt.

Met de kruiden en bloemen uit de tuin gaan kunstenaars, koks, designers, stedenbouwkundigen en buurtbewoners aan de slag in het destillatielabo, de keuken of op het podium.

“A

ls hoofdlocatie kozen we voor het Dudenpark, dat sociaal al actief is maar tegelijk nog een enorm potentieel heeft. Op dit moment ontbreekt het in het park aan focus.

Bovendien willen we met ons project diverse sociale en culturele groepen aanspreken, en beschikken Sint-Gillis en Vorst daarvoor over een boeiende sociale mix”, vertellen Judith Wielander en Gilly Karjevsky die samen met Alex Roemer het festival cureren. “Als buitenlanders vinden we het trouwens bijzonder dat Martine Cantillon deze artistieke biënnale

“De laatste jaren komen natuur en cultuur steeds dichter bij elkaar” Judith Wielander en Gilly Karjevsky, curatoren Parckdesign

startte binnen Leefmilieu Brussels, en zo de groene ruimtes in Brussel wil heruitvinden.”

Centrum van het festival is de kruidentuin, waarin een dertigtal variëteiten aan eetbare en geneeskrachtige planten groeien. “In overleg met plantenexpert Rudy Luijters, parkverantwoordelijke Robert Vanderhulst en hoofdtuinier François Debey hebben we bepaald welke planten er in de tuin zouden komen. Daarbij

speelden criteria als het klimaat en het seizoen mee, maar ook het type vogels of insecten dat het bestaande park en bos graag willen aantrekken.”

Ook historisch is er een bijzondere link tussen de kruidentuin en het Dudenpark. “De rijke industrieel Guillaume Duden, die het bos in 1869 had gekocht, schonk het in 1895 aan koning Leopold II op voorwaarde dat die er een openbaar park van zou maken, en het naar Duden zou noemen. Dat gebeurde, en bovendien vestigde Leopold II er het eerste tropische medicinale instituut van België. Want in die periode moesten nieuwe ziekten uit de kolonie worden onderzocht en behandeld.”

Bij dat koloniale verleden van het park sluit het project ‘Ecole Mondiale’ van kunstenaars Filip Van Dingenen en Ive Van Bostraeten aan.

“Met hun project verwijzen ze naar de school die Leopold II begin twintigste eeuw wilde oprichten om mensen op te leiden voor een koloniale carrière. Net als in de tijd van Leopold bestaat de school van de kunstenaars uit acht afdelingen. Alleen is het nu niet meer nodig om nieuwe gebieden te verkennen, maar om de bestaande wereld te leren verzorgen”, vertellen de curators. © JULIE GUICHES

Groendienst creëert opera Bij de tuin hoort ook een constructie die drie paviljoenen huisvest. “Daarin hebben we verschillende functies ondergebracht. Zo zal je in het café lekkers kunnen proeven uit de tuin, worden er in de keuken allerlei workshops gegeven om zelf met de kruiden aan de slag te gaan en wordt het destillatielabo het centrum voor allerlei brouwsels zoals infusies, maar ook oliën. Daarmee brengen we een labo voor het eerst naar de publieke ruimte. Bovendien willen we alle mensen uit de diverse culturen en bevolkingslagen uitnodigen om hier hun traditionele kennis te delen”, vertelt het duo.

“Een ander mooi project dat ons leert hoe we

op een nieuwe manier kunnen omgaan met de natuur, is The next invasive is native. Daarbij nodigt het Londense kunstenaarscollectief Cooking Sections iedereen uit om nieuwe planten in het Dudenpark te leren oogsten, en er ijs van te maken. Op die manier stellen ze ecologische veranderingen, en onze relatie met die nieuwkomers in onze natuur, in vraag.”

Naast deze meer concrete activiteiten is er een uitgebreid artistiek en experimenteel programma. “Op die manier willen we de relatie

tussen natuur en cultuur, en het belang van groene ruimtes in de stad, onderzoeken. Traditioneel was er een strikte scheiding tussen natuur en cultuur. Een park was een plaats voor reflectie, een plaats waar je eventjes kon ontsnappen aan het drukke stadsleven.

De laatste jaren zien we dat cultuur en natuur steeds dichter bij elkaar komen, en dat de stadsbevolking de groene ruimte actief gaat gebruiken voor de productie van voedsel.

Over deze veranderende relatie tussen natuur en maatschappij zullen antropologen en filo-

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 17

ADVERTENTIE

Bezoek zondag het appartement van een Eurocraat in het hart van de Europese hoofdstad.* © JULIE GUICHES

ONMIDDELLIJK RENDEMENT

Europese Bibliotheek

Europese Raad

Europees Sociaal Comité

© JULIE GUICHES

Europees Parlement

BELV IE W IJN V ERKOOPT Z RT E M E N T E N MODEL A PPA DERLIJKE A A N UITZON EN VOORWA A RD

Kruidentuin In de kruidentuin groeien een dertigtal variëiteiten aan eetbare en geneeskrachtige planten.

*Opendeurdag zondag 17 juli van 13u - 17u Adres: Belliardstraat 162, 1000 Brussel GPS: Hoek Van Maerlantstraat en Belliardstraat

Nog meer Parckdesign Parckdesign is niet beperkt tot het Dudenpark, maar slaat zijn vleugels ook uit naar vijf andere plekken in de stad.

- Elisabethpark: het team van Parckdesign hielp de initiatiefnemers van bar Eliza bij de creatie van meubilair voor de nieuwe bar - Carré Tillens in Ukkel:

hier bouwde het team een structuur waar de gemeente tijdens de zomer activiteiten kan organiseren.

- De Witte Villa in het Park Tournay-Solvay in Watermaal-Bosvoorde: residentieplek voor de kunstenaars van Parckdesign, die hopelijk zal blijven

sofen tijdens A Night School enkele lezingen geven. Kunstenaars en designers formuleren tijdens performances nieuwe antwoorden op deze verandering. Zo opent het festival met een performance van The School of Narrative Dance, een nomadische dansschool waar iedereen welkom is. En werken de mensen van de gemeentelijke groendiensten onder leiding van Luigi Coppola rond deze thematiek aan een zelfgeschreven opera. Die zal tijdens het afsluitmoment op 11 september worden opgevoerd”, besluit het duo.

Elien Haentjens

- Park Van Vorst: labyrinth voor kinderen tijdens Supermouche - Agrobiopôle-project Neerpede: op het einde van het festival verhuist het destillatielabo naar deze plek, waar educatieve activiteiten voor Brusselse scholen plaatsvinden.

• Onze exclusiefste appartementen • Uniek uitzicht op het Leopoldpark • Midden in de Europese wijk • Eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats

>

Le jardin essentiel Le jardin essentiel opent op 14 juli vanaf 15 uur.

Tot 11 september staan er een massa activiteiten op het programma.

Meer info: www.parckdesign.be.

Wie zich graag wil engageren in de tuin, kan een e-mail sturen naar parckdesign2016@gmail.com.

belview.be 02/201 00 01

18 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

ENFANT TERRIBLE Elodie vignon PIANISTE Ons kent ons in Brussel en daar geraak je snel mee vooruit. Nooit zou ik die kans hebben gehad in Lyon”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Aan de interviewtafel zit Française Elodie Vignon. Sinds twaalf jaar volledig vergroeid met haar nieuwe thuisstad Brussel, waar ze niet meer weg wil. De laatste zondag van augustus vergezelt ze Julien Libeer voor een pianoduo in het Pajotse minifestival Weg van Klassiek. Die escapade ziet ze helemaal zitten.

“Julien Libeer was mijn medestudent bij Daniel Blumenthal in het Conservatorium van Brussel. Op het festival, dat geïnspireerd is op de roman Le Grand Meaulnes (Alain Fournier, 1913), spelen we een quatre-mains van Fauré en Bizet, en twee solo’s van Ravel en Debussy.”

Weg van Lyon Vignon komt uit een familie van melomanen en speelt sinds haar vier jaar piano, geleerd met de Suzukimethode. (De Japanse muziekstudiemethode is gebaseerd op de spontane handigheid van het jonge kind, vooraleer het leert schrijven. Aanmoediging en moederhulp

zijn hierbij essentieel, JMB). Na een Medaille d’Or voor piano en kamermuziek aan het conservatorium van Lyon, geraakte ze toevallig in Brussel. “Het was allesbehalve mijn eerste keuze. Bij een pianowedstrijd in Parijs vroeg Blumenthal mij om bij hem te komen studeren (2004). Ik ben hier gebleven.“ Sinds 2010 werd Vignon artiest in residentie van de Fondation Bell’Arte en reisde ze voor concerten naar de VS, Rusland, Litouwen, ...

“Er is tijd nodig om een netwerk uit te bouwen, maar inmiddels is dat goed gelukt. Via via leer je in dit landje heel wat mensen kennen. Een groot verschil met Lyon. In een Franse grootstad kun je nooit zo snel je weg maken.

Ik speel veel in private kring in Brussel, bij mensen die een piano staan hebben. Of op het Brusselse Festival Europ’Art. Vanaf september start ik een nieuw programma A la française.”

Maar evenveel tijd als voor concerten besteedt

ELODIE VIGNON

“ De meeste kinderen spreken enkel Frans in de pianoles” de pianiste aan haar eigen pianoschool En blanc et noir, die ze uit de grond stampte bij het Jourdanplein. “Ik heb er twee leeftijdsgroepen: kinderen van 3 tot 7 jaar en van 8 tot 15 jaar. Samen dertig kinderen. Die krijgen een half uur private les per week, en heel wat groepswerk. Ik organiseer optredens met hen, zoals recent in het Brugmann Rusthuis en in de concertzaal van Celulle 133a in Sint-Gillis.

We trokken ook naar Lyon voor twee optredens, met een repertoire rond de Constructie

woont in Elsene. Behaalde een Medaille d’Or aan het conservatorium in Lyon en studeerde verder in Brussel bij Daniel Blumenthal. Startte tien jaar terug met een pianoschool voor kinderen En blanc et noir: enblancetnoir.piano@gmail.com

van Europa. Ik zocht 28 miskende Europese componisten, zodat elk kind een ander Europees land kon vertegenwoordigen.”

Pianoschool In haar pianoschooltje past Vignon de Suzukimethode toe. “De kinderen hebben een tiental moedertalen, velen spreken enkel in de pianoles Frans. De individuele lessen zijn superbelangrijk. Een van de ouders moet ook zes maand piano leren. Om de moeilijkheden van het kind te begrijpen, en deze te helpen overwinnen. Als iedereen in het gezin betrokken is lukt het bijna altijd voor de pianist in spe. Trots ontstaat door zelfvoldoening, en die krijgt het kind door projecten te delen, samen te reizen, en aandacht te krijgen van familie, schoolmaatjes en publiek. Muziek wordt de gemene deler en die kan de blijheid in hun leven stimuleren.

Jean-Marie Binst

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 19

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt Nog eens naar de Chinese supermarkt om ideeën op te doen. En wat lag daar tussen de koekjes? Bruingroene ballen met wat haar op, individueel verpakt in plastic doosjes.

G

een enkele vermelding op de verpakking, maar op de stockkaart stond er “sailing boat lo han kuo”, 60 cent per stuk. De dame aan de kassa wist blijkbaar goed wat het was, want ze moest niet eens naar de naam zoeken. En toch is dit geen exotisch fruit als een ander. Het lag immers niet in de fruitafdeling, maar tussen de zoetigheden. Eigenaardig.

Thuisgekomen blijkt er niets van in mijn fruit- en groenteboeken te staan. Maar gelukkig is er nog het internet!

Luohankuo (of luo han guo, in het Vietnamees: la hàn quà) wordt in het Engels ook wel monk fruit genoemd. Het is een klimplant uit de familie der Cucurbitaceae, de pompoenfamilie. Daar komen veel klimplanten in voor, zoals de komkommer, maar eigenlijk ook de meloenen en pompoenen, ware het niet dat de vruchten wat zwaar zijn om in de hoogte te worden gehangen.

Dus noemen we dat kruipende planten. In China wordt de plant al eeuwen, misschien zelfs millennia gebruikt, maar voor de wetenschap is er iets geks mee aan de hand. De plantkundigen en andere wetenschappers hebben deze komkommer volledig over het hoofd gezien. In de Verenigde Staten kwam in 1917 iemand met een gedroogde luohanguo op het ministerie van landbouw aankloppen Hij had die gekocht in een Chinese winkel en wou weten wat het was. Niemand wist ervan. Zelfs in China wist men nauwelijks wat van de plant omdat de kweek en handel van de vrucht in handen waren van het Zhuang-volk, een minderheid die vooral in de regio Guanxi in Zuid-China leeft. De kweek gebeurt in de warme maar mistige bergen van

“De luohankuo lag niet in de fruitafdeling, maar tussen de zoetigheden. Eigenaardig” Guilin. De Zhuang hielden de plant zelf zorgvuldig geheim voor de buitenstaanders. Het eerste wetenschappelijk rapport over luohangkuo werd pas in de jaren 1930 van de vorige eeuw gemaakt en gaf aanleiding tot een expeditie van de Amerikaanse National Geographic Society. De volledige beschrijving was rond in 1941 en na wat herzieningen kreeg de plant uiteindelijk de naam Siraitia grosvenori, naar Gilbert H. Grosvenor, de voorzitter van de National Geographic die de expeditie had gesteund.

Het verhaal doet wat denken aan dat van de okapi die in Congo werd ‘ontdekt’ in 1905, of van die Vietnamese hertensoorten die pas een twintigtal jaren geleden werden gevonden. De lokale bewoners kenden de dieren al lang en aten ze met veel plezier op, maar voor de wetenschap waren ze onbekend tot één of andere bioloog er een gewei van vond op een markt. De wetenschap gaat met rare sprongen vooruit.

Nu heeft die balvormige vrucht wel een naam, maar wat is het en waar dient het voor? Voor de handel worden de vruchten gedroogd. Hoe? Dat moet je nog altijd aan de Zhuang vragen.

Want ook daar is nog maar recentelijk onderzoek naar gestart.

Toen ik las dat de gedroogde vrucht -redelijk- veilig is, maakte ik er één open en beet ik erin. Het droge spul ziet er inderdaad uit als een gedroogde meloen, met veel pitjes. Zoet. Maar meer dan dat ook niet.

Op de pagina’s gewijd aan Luohankuo, wordt het gebruik aangeraden bij warm weer, en als medicijn tegen zonnebrand of keelpijn. Het zou ‘koelend’ werken, maar we weten nu dat zo’n termen uit de humorenleer stammen, een voorbijgestreefd ideeëngoed. Breek de droge inhoud in een theepot en giet er heet water op. Er ontstaat een zoet drankje. Als je verder gaat zoeken, merk je dat het eigenlijk vooral een zoetmiddel is.

Met de opkomst van de zoetmiddelen, en vooral door de angst voor de synthetische sacharine en aspartaam, is een zoektocht begonnen naar andere, meer ‘natuurlijke’ en vooral goedkopere zoetmiddelen. Enkele jaren geleden was er heel wat te doen rond stevia. Een zoetstof uit de bladeren van een Zuid-Amerikaanse plant. Luohankuo is ook zo een alternatief zoetmiddel.

Het vruchtvlees bevat 1 procent mongroside, een “triterpeenglucoside” voor wie daar iets aan heeft. Het zou driehonderd maal zoeter zijn dan suiker. Ondanks het feit dat stevia ondertussen al gemeengoed is geworden, heeft Procter & Gamble alvast een patent genomen op de extractie van mongroside uit luohankuo voor industrieel gebruik. Misschien horen we er later meer van, als er ooit iets mis zou blijken te zijn met stevia?

Maar daarom stonden die vruchten dus tussen de koekjes en de suiker, en niet bij het fruit. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

Expo Flora’s Feast. Het bloemmotief in de art nouveau

Loslippige muurbloempjes ELSENE - Toen onlangs voor een huis in de Kluisstraat de steiger werd weggehaald, kwam er een gevel met goudomrande magnolia’s tevoorschijn. Net nu aan de overkant de expo over het florale motief in de art nouveau van de CIVA Stichting loopt: “Er komt een plaatje aan het raam dat op de gevel uitkijkt.”

Dankzij de metershoge foto’s van Matthieu Litt is de expo een verkwikkende wandeling. Je ziet telkens een studiofoto van een bloem tegenover een foto waar ze in de Brusselse architectuur werd verwerkt. Kronkelende clematis in de mozaïekvloeren en het smeedijzer van de woning van architect Ernest Blérot (Generaal de Gaullelaan 39, Elsene), of de opiumpapaver in sgraffito rond een slaapkamervenster (Faiderstraat 83, Elsene). De droomsymboliek is niet ver weg.

Het met hortensia’s omkranste bouwjaar 1893 op Maison Hankar (Defacqzstraat 71, Sint-Gillis) duidt het symbolische beginjaar van de Brusselse art nouveau aan. Want in de twee decennia van de art nouveau waren de bloem en zijn sensuele stengel het hoofdmotief bij Paul Hankar, Victor Horta, Henry Van

de Velde, Paul Cauchie en Philippe Wolfers. Horta vernietigde grotendeels zijn archief, maar op een uitvergrote schets is te zien hoe hij vertrekt van een reële bloem, die steeds abstracter wordt voorgesteld, tot we er een van zijn stoelen in herkennen.

Japonisme De CIVA Stichting werkte voor de expo samen met het Hortamuseum en de René Pechère Bibliotheek die de plantkundige en tuinbouwdocumentatie aanbracht. “In de negentiende eeuw speelde Europa op botanisch gebied namelijk een voortrekkersrol,” zegt commissaris Guy Conde-Reis (directie M&L): “Er waren veel floraliën en botanische tijdschriften raakten ingeburgerd.

Je krijgt covers en prenten te zien, en ook platen waarop bloemen esthetisch werden gerecupereerd.

Publicaties als La plante et ses Applications ornementales (1896) van Eugène Grasset waren erg populair.”

Hoe prachtig deze platen ook zijn, echt ontroerend is pas de Japanse prentenreeks. “In het Westen vertrok men vanuit de geïdealiseerde bloem, wat een concept is. Maar eind 1868 opende Japan zijn grenzen en werden we overspoeld door prenten, zijden kimono’s en waaiers met een heel andere iconografie. Japanners vertrokken vanuit de echte

bloem, in al zijn onvolmaaktheid en kwetsbaarheid. Dat bezorgde het Westen, dat tot dan toe dualistisch, cultuur versus natuur, dacht, een shock. De Japanse prenten tonen de natuur in al haar verscheidenheid als uitdrukking van emoties.”

De schilder-decorateur Henri Privat-Livemont inspireerde zich op Japanse prenten voor de ‘affichegevel’ van La Grande Maison de Blanc (Kiekenmarkt nrs. 32-34, Brussel (tweede en derde verdieping)).

Orchideeportrettist De naam van de expo is ontleend aan Flora’s Feast. A Masque of Flowers (1889) van Walter Crane, waarin kinderen, vrouwen en mannen als bloemen worden voorgesteld, een boekje dat niet ontbrak in villa Bloemenwerf van Henry Van de Velde in Ukkel.

“Ook Proust vergelijkt in A la recherche du temps perdu elk vrouwelijk personage met een bloem, zijn hoofdfiguur Odette de Crécy met een orchidee,” zegt Conde-Reis: “Alleen Leopold II en andere rijkelui als de familie Warocqué konden zich deze uitheemse plant veroorloven en lieten ze zelfs vereeuwigen door portretschilders. Kijk naar de details van de opvallende, omgebogen lip (landingsbaan voor insecten, AD) van de orchidee, die verloren zouden

Tere prunustakken op La Grande Maison de Blanc aan de Kiekenmarkt. gaan bij een afdruk.” Gelukkig kun je hier de originele aquarellen van Alphonse Goossens bekijken. Ook op een ivoren vaas waarin je nog de kromming van de slagtand herkent,

figureert een orchidee. Ze werd duidelijk hoger aangeschreven dan de An Devroe olifant. > www.fondationciva.brussels

ADVERTENTIE

“Ge moet uweigen ni verschansen,

Discobaar A Moeder laat Brussel meedansen!”

© Discobaar A Moeder

GROTE MARKT 13:00 - 23:00 BART PEETERS DISCOBAAR A MOEDER VLAAMSE 100 LIVE (RADIO 2) WANDELINGEN

MUNTPLEIN 13:00 - 02:00 BLOCK PARTY MET TLP & GUESTS DANCE BATTLES STREET FOOD URBAN SPORTS

www.brusseldanst.be

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 21

Laptopia ZAVENTEM, BRUSSELS AIRLINES VLUCHT SN 3624.

Vrijdag 24 juni, 01u15 Altijd aandoenlijk: mensen die zich reppen om ergens als eerste in een file te gaan staan. Noem een willekeurig gangpad uit een willekeurig lijnvliegtuig waar ook ter wereld, en je zal er hetzelfde tafereel zien.

Zodra het signaal klinkt dat de seatbelts los mogen, gaan de opbergkastjes aan het klepperen en knallen de koffers naar beneden, om als startblok te dienen voor het stel uitgelaten efficiënteriken dat het toestel dringend wil verlaten.

Dat is niet anders als even na middernacht een Airbus A319, met een groep van zweet en Zweden doordrongen Duivelssupporters-in-burger, en een vertraging van meer dan een uur landt op het tarmac van Zaventem. Als reden voor de vertraging wordt een combinatie van onweer en sociale onrust ingeroepen, maar de stemming is al bij al in orde. De Brexit is volgens de eerste exitpolls afgewend, en door het kleine patrijspoortje is duidelijk te zien dat ook België nog bestaat. De egocentrici die tijdens de vlucht hun rugleuning naar achter hebben gegooid hebben die al een tijdje geleden weer recht

gezet, terwijl iedereen zijn gêne omtrent geeuwende mombakkessen en stinkende oksels al lang van zich had afgegooid. Het thuisfront dat met studerende kinderen was achtergebleven terwijl manlief cultuur opsnoof op de Promenade des Anglais, zal met bewondering reageren op de mededeling dat ook de vriendin van Dries Mertens op de vlucht zat. En straks wacht met Hongarije nog een haalbare hap.

Maar dan doet de kapitein plots de mededeling dat speciale noodweerprocedures momenteel verbieden om de loopbrug tussen vliegtuig en terminal aan te koppelen. Dat extra kwartier vertraging wordt niet op hetzelfde gejuich onthaald als de Naingolangoal. Dat een lid van het grondpersoneel het risico loopt neergebliksemd te worden kan toch geen reden zijn om een gezelschap dat er net een zware voetbaltweedaagse in het zonover-

ter geestesdoding en vermaak een merkwaardige compilatievideo te laten zien van waaghalzen op een BMX-fiets, waar ik erg door geïntrigeerd en zelfs gehypnotiseerd geraak. Waarom toont Brussels Airlines in dit soort omstandigheden dit soort video?

Maar hoor: iets meer dan twintig minuten na de laatste keer klinkt alweer dat subtiele geluidssignaal dat je alleen in een vliegtuig kan horen. Een ‘pling’ is het niet, een ‘plong’ ook niet, eerder een ‘ploeng’ die de oren doet spitsen, maar ook wat gesmoord is, zodat hij de halfslaap van de passagiers niet te bruusk verstoort. Volgens de mededeling die volgt, is het onweer voorbij, maar komt het er nu nog op aan personeel te vinden om die loopbrug te komen plaatsen. Die gelaten houding bij de werkonwilligheid van het luchthavenpersoneel komt kapitein Zlatan dit keer op boegeroep te staan. De vriendin

“Het extra kwartier vertraging wordt niet op hetzelfde gejuich onthaald als de Naingolangoal” Michaël Bellon goten Nice op heeft zitten nog een kwartier langer in quarantaine te houden?

Vooral voor de haantjes in het gangpad is dit een zware klap.

Moeten ze koppig te kijk blijven staan of toch nog maar even terugkeren naar de comfortabele zetel? Iedereen kiest voor de eerste optie. Daarna worden de videoschermpjes neergelaten om ons

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. van Dries Mertens heeft inmiddels bewezen een gewoon meisje te zijn gebleven dat zich neerlegt bij de grillen van het luchtvaartverkeer, maar ik maak me meer zorgen om de snelle jongens in het gangpad.

Het oponthoud duurt uiteindelijk zo lang dat zij een vol uur met ronkende trolley tussen de benen op de smalle startgrid staan.

Eentje is daarover beginnen zagen, een ander is alle platitudes over stakers en stakingen beginnen debiteren, en een derde heeft zijn muziek zo hard gezet dat wij zijn muzieksmaak kunnen bewonderen. Maar uiteindelijk blijft de revolte op wonderlijke wijze binnen de perken, waardoor ik me nog net voor het verlaten van de vlieger realiseer dat dat aan die jongens op hun BMX moet gelegen hebben.

Aan het tonen van die dvd met ontketende crossers ligt vernuftige subliminale spitspsychologie ten grondslag. Bevindt u zich tijdens uw leven ooit gefrustreerd op het Geblokkeerde Gangpad, dan ligt daar de oplossing.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

ADVERTENTIE

SEE YOU THIS SUMMER COULEUR CAFÉ BROSELLA BRUSSEL DANST BRUSSEL BAD BAL NATIONAL RSCA FAN DAY APÉROS URBAINS BRUSSELS SUMMER FESTIVAL

22 I BRUZZ 1530 I Donderdag 7 JULI 2016

SPORT Human Waves zet hersengolven in om prestaties te verbeteren

© IVAN PUT

Hoe geraak je in de flow?

met koorddansers. We laten hen op een slackline stappen, wat ze natuurlijk zonder problemen doen.

Daarna zetten we hen een helm op waardoor ze een virtuele stressvolle situatie zien, een koord tussen twee buildings bijvoorbeeld. Het gaat dan veel moeilijker. Door de hersenactiviteit in die verschillende situaties te meten en te verstaan wanneer ze in de flow geraken, kunnen we trainingssystemen ontwikkelen om tot die toestand te komen. Daarin houden we natuurlijk ook rekening met zaken als gewenning.”

Jan met de pet Niet enkel sporters kunnen hiervan genieten, iedereen kan dat in het dagelijkse leven. Wie een toespraak moet geven, bijvoorbeeld.

De bedoeling van Human Waves is

“ Werken met de mentale toestand van de sporter zal niet meer weg te denken zijn uit het trainingspakket” Guy Chéron, Human Waves

BRUSSEL – Details maken het verschil in topsport. Je lichaam trainen zal in de toekomst niet meer volstaan, ook je hersenen moeten getraind worden. Human Waves analyseert de hersenactiviteit en begeleidt sporters om naar een optimale toestand te komen, om in de flow te geraken.

Hun innoverende werk werd onlangs bekroond met een prijs van het Internationaal Olympisch Comité.

“I

edereen maakt wel eens de mentale toestand mee waarin je iets moei l ijk s met gemak doet, een toestand waarin alles vanzelf lijkt te gaan. Dat is een moment van neurale efficiëntie, je zit dan in de flow,” vertelt professor Guy Chéron, medeoprichter van Human Waves. “Dat is niet enkel een cognitief gevoel, het is ook lichamelijk. Dat gevoel heeft Eden Hazard ongetwijfeld gehad tijdens zijn glansprestatie tegen Hongarije. Met Human Waves meten we de hersengolven, analyseren we die en helpen we om tot die toestand te kunnen komen. We doen dat met nieuwe technologieën uit de neurowetenschappen.”

De jonge spin-off van de Université Libre de Bruxelles heeft zijn thuis-

basis aan het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. Al de apparatuur is er voorhanden om de hersenactiviteiten van onder meer sporters op te slaan. Ze gebruiken daarvoor helmen waarin tientallen sensoren zijn aangebracht. “Bij sporters is er de technische moeilijkheid om het verschil te maken tussen signalen die van de beweging zelf komen en de signalen van de neuronen. Maar wij hebben het labomateriaal om die signalen te onderscheiden.”

“We slaan daarmee de beste prestaties op. Dat hebben we twee jaar geleden bijvoorbeeld gedaan met de Red Lions en later ook nog met de Borlées. Als een sleeppush van een hockeyspeler bijvoorbeeld geslaagd is, dan is er iets gebeurd dat uitlegt waarom. We meten zowel de hersenactiviteiten als de beweging zelf, de spieren en zelfs de oogbewegingen.

Dat allemaal om te verstaan waarom iets geslaagd is en om de spor-

ter daarna terug tot die toestand te kunnen brengen. Daarvoor maken we ook gebruik van systemen die al die gegevens analyseren.”

Chéron neemt de alfagolven als voorbeeld. Die hersengolven moeten klaarstaan om tot een geslaagde actie te kunnen komen. Is dat niet zo, dan kan dat wijzen op stress. Het kan bijvoorbeeld verklaren waarom sommige sporters schitteren op training, maar dat niet kunnen herhalen in competitie. “Als je weet, kan je controleren. Iemand die een te hoge bloeddruk heeft en dat bij een meting ziet, kan het doen zakken door zich te concentreren. Biofeedback noemt dat. Met de hersengolven gaan we naar hetzelfde. De alfagolven meten en ervoor zorgen dat ze de goede richting uitgaan. Dat kan in sommige gevallen bijvoorbeeld door muziek te beluisteren, of door eigen glansprestaties te herbekijken.”

“We hebben experimenten gedaan

dan ook tools te ontwikkelen waardoor Jan met de pet gebruik kan maken van hun expertise. “Binnen een paar maanden zullen die klaar zijn. Dat zal dan bijvoorbeeld een vereenvoudigde ‘helm’ zijn met bepaalde elektrodes die de hersenactiviteit optimaal zullen berekenen. Die zullen hun informatie doorsturen naar een programma op uw tablet of gsm, die dan de nodige analyses zal doen en hulp zal bieden om in de flow te geraken.”

“We zijn nu op zoek naar investeerders om mensen aan te kunnen trekken, ingenieurs en informatici bijvoorbeeld, om ons vierkoppig team uit te breiden. We hebben al contacten in verschillende landen.

Indien we doorzetten, kunnen we de eersten zijn om iets dergelijks op de markt te brengen. We willen dat iedereen hiervan kan genieten, niet enkel topsporters.”

Iedereen zal dus op termijn zijn hersenen kunnen trainen. Ook de trainers van topsporters zullen hun poulains regelmatig kunnen opvolgen met de tools, maar toch zullen die nog steeds het laboratorium intrekken. “Het onderzoek blijft natuurlijk voortgaan. De ene deur opent tien andere deuren, maar we staan ondertussen toch al ver. En in het laboratorium kunnen we uitvoeriger werken.”

“Topsporters zullen geen keuze meer hebben. Ze moeten dergelijke zaken gebruiken om het verschil te maken. Werken met de mentale toestand van de sporter zal niet meer weg te denken zijn uit hun Tim Schoonjans trainingspakket.”

Donderdag 7 JULI 2016 I BRUZZ 1530 I 23

SPORTagenda

ESTAFETTE FILIP VAN DER ELST Doorgaans heb ik er een hekel aan: voetbalsupporters die nog voor het laatste fluitsignaal hun biezen pakken. Alsof ze achterna gezeten worden door de duivel stormen ze de tribune af, hun auto in en zo snel mogelijk naar huis. Als ik op zo’n moment voor de andere, winnende ploeg supporter, zwaai ik hen meestal met plezier uit, onder het motto “laat je ploeg maar in de steek”. Afgelopen vrijdag was ik zelf één van die onverlaten die rond minuut 85 maar aan één ding dacht: met de staart tussen de benen de aftocht blazen.

Ik ontdeed me van mijn vestimentaire zwart-geel-rode prullaria (die toch dringend gewassen moesten worden), en liet het Stade Pierre Mauroy zonder omkijken achter mij. Op weg naar de auto prijsde ik me vooral gelukkig dat de weg vanuit Rijsel naar Brussel toch een pak minder lang is dan een aftocht uit pakweg Toulouse.

De prachtige bliksemschicht van Radja Nainggolan, een dik uur eerder, was op dat moment al niet meer dan een voetnoot. De mooie herinneringen aan een intense, hectische, maar bovenal geweldige reis van en naar verschillende uithoeken aan Frankrijk; de majestueuze finesse waarmee Eden Hazard voetbal tot een kunst verhief tegen Hongarije; het immense volksfeest in Rijsel voor het duel tegen Wales: het verbleekte allemaal in het niets bij het haast koddige zicht van Hal Robson-Kanu die de bal toegespeeld krijgt en drié Belgische verdedigers die elk een andere richting uitlopen. Of bij het beeld van Kevin De Bruyne die met een moedeloze nonchalance de bal terug op de middenstip legt na de 3-1 – want er moesten immers nog vijf veel te lange minuten volgen.

De pers laat er inmiddels geen gras over groeien: de vraag is niet “Blijft Marc Wilmots aan?”, maar vooral: “Wie volgt hem op?”. Niemand twijfelt eraan dat de bondscoach de rekening zal betalen, en de geruchtenmolen over een nieuwe trainer draait al op volle toeren.

En terecht natuurlijk: zelfs al zou je kunnen stellen dat deze ploeg toch een beetje over het paard getild is, of dat er te veel geblesseerden waren, of dat de toppers niet op de afspraak waren; dan nog kan je niet voorbij aan de tweespalt die duidelijk heerst binnen deze Rode Duivels. Die werd treffend geïllustreerd door een ziedende Thibault Courtois, die na de match spelers noch trainer spaarde van beenharde kritiek. Neen, er is te veel tijd verspild en te weinig vooruitgang geboekt. Het tactische steekspel van Antonio Conte en Joachim Löw, de respectievelijke bondscoaches van Italië en Duitsland, 24 uur later, deed me wegdromen naar een trainer die deze groep tot een écht geheel smeedt en er een tactische machine van maakt. Als zelfs Chris Coleman het kan met Wales, moet er toch iémand dat met deze Rode Duivels kunnen?

donderdag 7 juli sportpromotietoer koekelberg

Wat mij op zo’n moment interesseert: wat zou Marc Wilmots op dit moment aan het doen zijn? Tuiniert hij? Geniet hij, als fervent connaisseur, van een fles wijn die hij uit Bordeaux heeft meegenomen? Of kijkt hij tv en leest hij de krant? Pikt hij gretig de snoeiharde analyses mee die de media kleuren? Onderhandelt hij misschien al met de voetbalbond over een ontsnappingsplan, of is hij al op zoek naar een nieuwe werkgever?

Eén ding staat vast: het lijkt me onmogelijk dat het een man koud laat om van de ene dag op de andere staatsvijand numéro uno te worden. Naar de buitenwereld toe behoudt Marc Wilmots dan wel zijn hautaine blik en zelfverzekerde houding, maar ik kan me niet voorstellen dat je het leuk vindt dat er intussen een crowdfundingcampagne is opgestart om je peperdure contract af te kopen. Wilmots mag dan wel vogelvrij zijn verklaard, de riante ontslagvergoeding die hij mogelijk zal krijgen zal de pil wel enigszins verzachten.

Toch nog één vaststelling: dit was het eerste tornooi waarop België tot het kransje der kanshebbers werd gerekend. Geen absolute topfavoriet, maar toch een gevaarlijke outsider om mee rekening te houden. Wel, het ligt ons niet: België is doorgaans een underdog, geen veroveraar, geen natuurlijke overheerser. Het ontbreekt ons aan de smeuïge arrogantie waarop de Nederlanders op elk tornooi terugvallen, of ze er nu de kwaliteiten voor hebben of niet. Maar België?

Wilmots doet alsof hij tevreden is met een tweede kwartfinale op twee jaar tijd. Ook bij de spelers ontbrak het aan echt zelfvertrouwen bij het uitspreken van de ambities. Romelu Lukaku mompelde wel eens iets over een beker die hij de lucht in wou steken, maar veel overtuiging leek daar niet achter te zitten. Misschien moeten we terugkeren naar de periode van het WK in 2002, toen we eruit gingen met een heroïsche prestatie tegen Brazilië, de latere wereldkampioen. We speelden zoals het een echte underdog betaamt: geen spatje talent, wel tonnen mentaliteit en aartslelijk voetbal. Kleine landen als (Noord-)Ierland en IJsland wisten op die manier alvast wel de sympathieprijs van het grote publiek mee wegkapen.

Misschien is dat wel de oplossing voor de Rode Duivels: de weinig overtuigende grootspraak op zak houden, proberen om de eerste ronde te overleven en voor de rest niet te veel verwachten, en de volksspreuk “Eendracht maakt macht” gelijk aanpassen in “Doe maar gewoon normaal”. En we vieren het behalen van de tweede ronde alsof we net de wereldtitel hebben veroverd. Want als we gaan moeten wachten tot we echt eens prijzen gaan pakken, vrees ik dat we nog lang op een volksfeest mogen wachten.

Doe maar gewoon normaal

Journalist Filip Van der Elst kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eerder naar de tribunes dan naar de grasmat

Hockey Ombrage gelooft in de jeugd

‘De ploeg moet vernieuwd worden’ BRUSSEL – Hockeyclub Ombrage geeft zijn talentvolle U16 de kans om de ouder wordende spelers van de eerste mannenploeg nu al stilaan op te volgen. De dames zullen volgen.

“Onze eerste mannenploeg heeft zich maar via de barrages in de eerste klasse (de twee hockeydivisie, red.) weten te handhaven,” vertelt Philippe Eloy, verantwoordelijke van de volwassenen. “Daaruit is het besef gegroeid dat de ploeg, waar de gemiddelde leeftijd begint op te lopen, vernieuwd moet worden.”

Die conclusie leidde tot het project Ombrage 2020. De club wil jeugdspelers de komende drie jaar laten doorgroeien tot de eerste ploeg en kan daarvoor terecht bij de talentvolle U16. “Zij hebben dit seizoen de promotie afgedwongen naar de hoogste jeugddivisie. Bij de U16 lopen heel wat uitstekende spelers rond. Omdat clubs als wij regelmatig goede jeugdspelers verliezen aan meer prestigieuze eredivisieclubs, hebben we besloten om een brug te maken tussen de U16 en de eerste ploeg.”

“Dat houdt in dat de spelers van de U16 in de reservencompetitie zullen uitkomen. Daarin

zullen ze tegen volwassenen spelen en goed omkaderd worden. We willen ze voorbereiden op de eerste ploeg. Sommige spelers zullen daar komend seizoen al van kunnen proeven. Datzelfde traject zullen we ook voor onze damesploegen ontwikkelen.”

De ambitie van Ombrage is te professionaliseren, zowel het sportieve als het administratieve, zonder het familiale karakter van de club te verloochenen. Daarom hebben ze trainer Christobal aangetrokken. “Hij vervoegt de club in september, na de Olympische Spelen. Daar zal hij actief zijn als trainer van de Braziliaanse ploeg. Een paar jaar geleden was hij speler bij ons en hij was meteen geïnteresseerd in ons project.”

“Dat houdt niet meteen in dat we naar de eredivisie willen promoveren. Daar spreek je meteen van andere budgetten. Dat is misschien iets voor later.”

Tim Schoonjans > www.hockey-ombrage.be

Wilt u wel eens een andere sportdiscipline uitproberen, of bent u nieuwsgierig hoe het wordt beoefend? Dan moet u donderdag zeker eens naar het Elisabethpark in Koekelberg trekken.

Iedereen vanaf zes jaar is er welkom om heel de dag lang (van 10.00 uur tot 12.30 uur en van 13.00 uur tot 17.30 uur) allerhande sporten te ontdekken. Op het programma staat onder meer taekwondo, katapultschieten en wackitball. Dit is de start van de sportpromotietoer, die heel de zomer door Vlaanderen trekt. Waar? U leest het op www.bloso.be

tai chi in het park Jong en oud kan nog tot en met dertig september in Brusselse parken terecht voor gratis lessen tai chi. Op dinsdag en vrijdag (van 14 tot 16 uur) is dat aan de fontein van het Jubelpark, woensdag (van 14 uur tot 15.30 uur) aan het zwembad van Neder-Over-Heembeek en daarna aan het Zonnepark, donderdag aan de kiosk van het Warandepark (van 13 uur tot 14.30 uur) en de Gespanhoek in het Ter Kamerenbos (14 uur tot 16 uur). Tijdens het weekend moet u op zaterdag op het speelplein van het Jan Sobieskipark zijn (van 14.30 uur tot 16 uur) en zondag voor het Beursgebouw (van 11 uur tot 12.30 uur).

sport in het park Nog tot vrijdag kunnen ketjes vanaf 2,5 jaar in het Dauwpark (Anderlecht) terecht voor initiaties Engels boksen en gymnastiek op de airtrack en op de maxitrampoline, en dat tussen dertien en negentien uur. Iedereen mag gratis deelnemen.

Men moet enkel sportkledij, gezonde tussendoortjes en voldoende drank meebrengen.

zaterdag 9 juli yoga in het park Heel de zomer lang kunt u op zaterdagvoormiddag, van 10.30 uur tot 11.30 uur, terecht in het Elisabethpark in Koekelberg voor een portie yoga.

Na uw relaxte work-out kunt u in de bar genieten van een vers sapje.

belgian beach soccer tour Aangezien zand een raar goed is in Brussel, wordt strandvoetbal hier niet zoveel beoefend.

Maar Brussel Bad brengt daar verandering in. Dat kunt u komend weekend aan den lijve ontdekken, want er wordt een manche van de Europese cup georganiseerd. De winnaar van het tornooi, dat heel de zomer op verschillende stranden in het land wordt gespeeld, mag naar de Euro Winner Cup. Alle informatie vindt u op www.beachsoccertour.be.

maandag 11 juli brussel danst De Vlaamse feestdag wordt in Brussel gevierd met heel wat gedans en gewandel. Zo zal het Muntplein vanaf dertien uur het decor zijn van verschillende battles in onder meer popping, hip hop new style en crew choreography. Wie de hoofdstad liever al wandelend ontdekt, moet op de Grote Markt zijn, waar verschillende wandelingen zullen vertrekken. U kunt het volledige aanbod consulteren op www.brusseldanst.be.

Tim Schoonjans