BRUZZ - editie 1529

van 30 JUNI tot 7 JULI 2016

N° 1529 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

REPORTAGE HUIS VAN DE MIGRANT

OVERLEVEN NA DE VLUCHT Zie pagina 8 - 9

© IVAN PUT

interview YAMILA IDRISSI

“De Europese Islam bestaat al”

© SH

GEMEENTEHUIS VORST

Art-decotempel schittert weer p 11

p6-7

Michel Maus (VUB) over BREXIT

“Maak van Brussel financieel centrum” p5

UT T

O CK ER S T

2 I BRUZZ 1529 I DONDERDAG 30 juni 2016

EDITO Zomerschade

danny vileyn, Senior Writer “Het is een delicate oefening: de economie moet draaien, maar het moet ook aangenaam wonen zijn in het centrum”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Laurent Vermeersch, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Brussels schepen van Toerisme Philippe Close (PS) steekt zich niet weg. Niet achter de administratie, niet achter het schepencollege. Close doet ook niet denigrerend tegenover de oppositie zoals sommige van zijn collega’s. Close windt er geen doekjes om. Als schepen van Toerisme wil hij animatie in de stad, niet in het minst omwille van de werkgelegenheid. In de horeca en het hotelwezen, maar evenzeer voor de frituren die misschien weinig Brusselaars, maar des te meer toeristen verleiden. En Close beseft dat die boodschap niet altijd sympathiek overkomt. Allerminst bij nieuwe Brusselaars die in stad komen wonen omdat er een en ander gebeurt. Theater bijvoorbeeld. En een bioscoop om de hoek. Maar als het te volks wordt, zoals bij Winterpret, dan zit het er meer dan eens bovenarms op. Animatie is nodig, maar anderzijds moet de Stad Brussel de komst van nieuwe tweeverdieners toejuichen en het hypercentrum leefbaar houden. Mensen zijn de jongste tien jaar veel meer gevoelig geworden voor geluidsoverlast. Daar moet de stad rekening mee houden en dat beseft Close ten volle. Het is en blijft dansen op een slappe koord, want als er geen activiteiten meer plaatsvinden dan vertrekt de middenklasse ook. Een nieuwe dynamiek die door de stad in gang wordt gezet, zorgt voor succes in een bepaalde wijk, lokt

WAUTER MANNAERT

nieuwe inwoners die zich nadien niet zelden verzetten tegen de animatie. Zo is het Brussel-Bad dat er mede voor gezorgd heeft dat er investeerders zijn voor de kanaalzone. Gaan de bewoners van de nieuwe woontorens in de kanaalzone zich over tien jaar verzetten tegen Brussel-Bad? Het is niet ondenkbaar.

Deze zomer krijgen de inwoners van het centrum opnieuw te maken met Tomorrowland. Dat wordt twee uur geluidsoverlast – voor wie er niet van houdt. Maar daar staan volgens Close vele duizenden bezoekers en 20.000 overnachtingen in Brusselse hotels tegenover. Na de klappen die Brussel gekregen heeft na de aanslagen in Parijs en Brussel kan Brussel die economische activiteit en de positieve beelden die de wereld rondgaan best gebruiken. Beelden van mensen die zich amuseren, ook al is hun smaak niet per se de uwe of de onze.

Als u in Bachten de Kupe of in Arlon woont en in Brussel werkt, moet u iedere dag vier uur pendelen. Als u in het centrum van Brussel woont, ligt u misschien tot acht uur in uw bed, hebt u theaters en cinema’s, cafés en restaurants om de hoek. Af en toe geluidsoverlast is de prijs die u betaalt.

Philippe Close heeft gelijk: iedere keer opnieuw blijft het een delicate oefening. De economie moet draaien, maar het moet ook aangenaam wonen zijn in het centrum.

“

Als mensen vroegen of ze mochten roken zei ik van niet.

Maar ik sloeg nooit de sigaret uit hun mond” JAN BUCQUOY, filmmaker en voormalig uitbater van café De Dolle Mol over de manke toepassing van het rookverbod (In De Standaard)

“

Ik vind het pijnlijk dat Sint-Joost nog steeds geen Karl Marxstraat heeft.

Als politiek vluchteling en dissident verpersoonlijkt hij de ziel van deze wijk” BEATRICE MEULEMANS Schepen voor SP.A in Sint-Joost (in De Morgen)

Donderdag 30 juni 2016 I BRUZZ 1529 I 3

brussel De Stad Brussel verliest, Vorst en Sint-Gillis winnen

Megagevangenis, niets is wat het lijkt ©1727 WIJKCOMITÉ

Newton De buurtcomités vrezen de schaduw die de hoogste toren op het plein zal werpen.

© JASPERS-EYERS

Schaarbeek Wijkcomités dienen petitie in

Massaal protest tegen woontorens De geplande woontorens van het project Newton aan het Jamblinne de Meuxplein kunnen op bijzonder veel tegenstand rekenen. Vier wijkcomités hebben samen een petitie met tweeduizend handtekeningen tegen de torens ingediend. Buurgemeente Schaarbeek, tegen wiens grondgebied de torens aanschurken, heeft een negatief advies uitgebracht. Het Gewest moet de knoop doorhakken.

Bouwheer AG Real Estate heeft een bouwen milieuvergunning aangevraagd voor het complex van 157 appartementen en vier handelszaken tussen de Notelaars- en de Newtonstraat. Daarvoor gaat een voormalig kantoorgebouw van de federale politie tegen de vlakte. Het ontwerp van architecten Pierre Lallemand en Jaspers-Eyers voorziet drie woonvolumes van respectievelijk 8, 11 en 15 etages die zullen uittorenen boven de veel lagere woningen in de buurt. Ondergronds komen er drie bouwlagen, waarvan twee parking zullen zijn.

“We hebben met vier wijkcomités de handen in elkaar geslagen om dit project in zijn huidige vorm tegen te houden”, zegt Gauthier de Crombrugghe, de voorzitter van comité Millecampslaan, aan BRUZZ. “Onze verenigde actie 1727 – naar de sterfdatum van Isaac Newton – kon meer dan tweeduizend handtekeningen verzamelen.”

Want de geplande hoogste toren wordt drie keer zo hoog als het gebouw dat er nu staat, zegt de Crombrugghe. “Vanaf de namiddag zal het een deel van het plein daardoor volledig in de schaduw liggen. Bovendien slaat het complex architecturaal gezien als een tang op een varken in vergelijking met de rest van het plein.”

Vanwege de grootte van het project moet het Gewest uiteindelijk beslissen of het woonproject een vergunning krijgt. De Stad Brussel staat in voor het openbaar onderzoek, omdat het terrein op haar grondgebied ligt. Maar omdat de rest van het Jamblinne

de Meuxplein en alle aanpalende straten in Schaarbeek liggen, moet verplicht ook het advies van de buurgemeente ingewonnen worden.

En die noemt het project “ondoordacht en disproportioneel”. Het Schaarbeekse college heeft unaniem een negatief advies uitgebracht. Bevoegd schepen Frédéric Nimal (Défi) volgt de buurtbewoners in hun bezorgdheid rond de stijl en hoogte van het gebouw, en de lange schaduwen die het zal werpen. Zowel de schepen als de wijkcomités vrezen ook erge mobiliteitsproblemen in een buurt waar er al vaak files staan.

Daarnaast is de buurt ook bezorgd over het lot van het Juliette Hermanpark, net naast de woontorens. De projectontwikkelaar palmt volgens de wijkcomités 17 procent van het park in voor de torens, waardoor het parkje zou inkrimpen van 7.258 vierkante meter naar 5.968 vierkante meter. “In het

“Onze actie kon meer dan 2.000 handtekeningen verzamelen” Gauthier de Crombrugghe Voorzitter comité Millecampslaan park staat verder nog een gigantische beschermde plataan, daar gaan ze rond bouwen”, zegt de Crombrugghe. “Maar wie zegt dat die boom dat overleeft?”

De overlegcommissie bij de Stad Brussel had vorige woensdag tot acht uur ’s avonds nodig om alle argumenten van de tegenstanders van het project te kunnen horen.

Het advies wordt volgende week verwacht.

Daarna is het aan het Gewest om de knoop door te hakken: blijft Newton leven of niet?

Sara De Sloover

BRUSSEN/HAREN - De dorpelingen van Haren zijn de grote verliezers en de Stad Brussel kan naar serieuze compensaties voor de gevangenis fluiten. Sint-Gillis en Vorst zijn de lachende derde.

Heel de Brusselse gemeenteraad, het schepencollege inbegrepen, heeft destijds op zijn communiezieltje gezworen om het Keelbeekpad als breekijzer te gebruiken voor een gevangenis op mensenmaat. Een gevangenis waarmee de Harenaren moesten kunnen leven, een gevangenis ook die de Brusselse politie niet nog meer mocht belasten. En dat zijn maar een paar elementen. Met het verleggen van het tracé van het Keelbeelpad heeft de Stad Brussel zijn enige troef uit handen gegeven en moet ze zich tevreden stellen met een parkje en een paar passerelles als compensatie. “We moesten wel,” zei schepen Geoffroy Coomans de Brachène. De Brusselse regering dreigde er volgens Coomans mee om als voogdijoverheid de beslissing voor het Keelbeekpad te nemen in plaats van de stad. En dan had de

stad niets meer te zeggen.

Een vreemde gang van zaken, de Franstalige partijen in de Brusselse regering lusten de federale rauw. Waarom dreigen ze dan de stad - waar de PS de grootste partij is - af? Marie Nagy (Ecolo) zei tijdens de jongste gemeenteraad hardop wat anderen alleen off the record zeggen of fluisteren: Sint-Gillis en Vorst zijn maar al te blij met de nieuwe gevangenis. Na de verhuis is er plaats voor een reusachtig vastgoedproject.

Wat Vorst betreft, kan Nagy daar nog begrip voor opbrengen. De gevangenis is in een afschuwelijke staat, het verblijf is er mensonwaardig. Maar de gevangenis van Sint-Gillis werd gerenoveerd.

Maar Nagy en Fabian Maingain (Défi) haalden ook fors uit naar de MR. Bij de oppositie stemde alleen Johan Van den Driessche (N-VA) voor het verleggen van het Keelbeekpad. “De megagevangenis is ons opgedrongen door de federale regering en de Regie der Gebouwen,” aldus Nagy. MR en N-VA maken deel uit van de federale regering.

Danny Vileyn

CULTUUR Nieuwe domper voor abonnees

Renovatie De Munt weer vertraagd MUNTPALEIS Nog een seizoen in de tent.

De renovatie van De Munt loopt nog maar eens vertraging op. Daardoor zal het operahuis ook het seizoen 20162017 buitenshuis moeten spelen.

De Munt is al dicht sinds mei 2015. De Regie der Gebouwen vernieuwt de scènetechniek en de zitjes. Aanvankelijk zou het operahuis in het voorjaar van 2016 opnieuw beschikbaar zijn. Maar door een vertaalfout in de aanbesteding begonnen de werken met enkele maanden vertraging.

Directeur Peter de Caluwe van De Munt moest dan ook al snel aankondigen dat het hele seizoen 2015-2016 zich extra muros zou afspelen. Vanaf maart 2016 zou dat gebeuren in het Muntpaleis, een grote tent aan Thurn & Taxis.

Begin dit jaar had de Caluwe opnieuw slecht nieuws. Er was weer vertraging. Die had ermee te maken dat de podiumlift, voorgesteld door de Regie, niet voldeed aan de technische vereisten van De Munt.

De hele aanbestedingsprocedure moest worden overgedaan. Pas in december 2016 zou er weer gespeeld kunnen worden in het theater op het Muntplein. Die terugkeer zou opgeluisterd worden met de prestigieuze productie De Gouden Haan van Rimski-Korsakov, meteen ook de eerste opera gedirigeerd door de nieuwe artistiek directeur Alain Altinoglu.

Maar ook nu weer is er een kink in de kabel.

De zoektocht naar een performante podiumlift kost extra tijd. De Regie laat weten dat ze de offerte volgende week verwacht en dat er dra een beslissing valt. De installatie van de lift zou pas in het voorjaar 2017 klaar zijn. “Vanaf september 2017 kan De Munt dan in eigen huis spelen,” zegt Johan Vanderborght van de Regie.

Wat dit betekent voor de programmatie is hoogst onduidelijk. Vraag is bijvoorbeeld hoe het moet met De Gouden Haan. De Caluwe had vooraf laten weten dat die veeleisende productie alleen in De Munt kan plaatsvinden. In de tent zijn de technische en scenografische mogelijkheden beperkt.

Voor de abonnees, die hun abonnement intussen alweer verlengd hebben, is het een nieuwe domper. Ze moesten al meer dan een seizoen hun weg zoeken naar de extra muros locaties en dat zorgde toch voor wat irritaties, met name over de programmawissels (de geplande wereldcreatie Frankenstein werd bijvoorbeeld vervangen door een musical), de slechte bereikbaarheid, de minder goede plaatsen en ook over de hitte en slechte geluidsisolatie (vliegtuigen!) in de tent. Vorig jaar haakte al een klein deel af. Het is de vraag hoe ze nu gaan reageren.

De Caluwe wil voorlopig geen uitleg geven.

Hij verwijst naar de persconferentie op 7 Bettina Hubo september.

4 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

DE WEEK

IN BEELD Europees Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker fluistert iets in het oor van Nigel Farage, de leider van de antiEuropese partij Ukip, net voor de spoedzitting van het Europees parlement naar aanleiding van het Britse referendum. Tijdens het debat ging het er minder gemoedelijk aan toe. “Wat doet u hier nog?” wierp Juncker Farage voor de voeten.

in het NIEUWS Britten willen Belg worden Verschillende Brusselse gemeenten krijgen sinds het Brexit-referendum vragen van Britse inwoners over de procedure om de Belgische nationaliteit te verwerven. In Elsene, de gemeente met de meeste inwoners van Britse nationaliteit, werden al 30 aanvraagformulieren opgehaald en ook in Ukkel en Sint-Pieters-Woluwe liepen al zeker een dozijn aanvragen voor naturalisatie binnen. Ook in de Stad Brussel, Schaarbeek

en Etterbeek krijgen ze vragen van Britten.

De betrokken gemeenten benadrukken dat ze anders zo goed als nooit dergelijke vragen krijgen. In het Brussels gewest wonen ruim 8.000 mensen met de Britse nationaliteit.

Stad zoekt uitbater voor Koninklijk Circus De Stad Brussel heeft een oproep tot kandidaatstelling gelanceerd voor de uitbating van het Koninklijk Circus. Voor de concertzaal in de Vrijheidswijk ligt een concessie van 27 jaar te wachten. De nieuwe uitbater moet zich ertoe verbinden om de zaal ook te renoveren. Het Koninklijk Circus is sinds 1999 in handen van de Botanique, maar de concessie werd vorig jaar opgezegd door de Stad. Die wilde de programmatie graag zelf

doen via de vzw Brussels Expo. Dat deed heel wat wenkbrauwen fronsen bij kleinere cultuurhuizen. Met een derde zaal naast Paleis 12 op de Heizel en de gerenoveerde Magdalenazaal vrezen zij immers een te grote dominantie van de Stad op vlak van cultuur. De rechtbank oordeelde dat de Stad een openbare aanbesteding moest uitschrijven. De Botanique zal kandidaat zijn, net als Brussels Expo. Bianca Debaets (CD&V) stelt voor dat de Botanique de zaal samen uitbaat met de Ancienne Belgique.

De beslissing valt in september.

Nieuwe stadswijk rond Biestebroekdok Een gebied van 47 hectare rond het Biestebroekdok in Anderlecht moet de komende tien jaar evolueren van een desolate

industriezone naar een compleet nieuwe en gemengde stadswijk, met naast zowat 4.000 nieuwe woningen ook plaats voor bedrijven, winkels, scholen, cultuur en een parkje. De krijtlijnen van de nieuwe wijk zijn uitgezet in een Bijzonder Bestemmingsplan (BBP) dat vorige week is goedgekeurd door de Anderlechtse gemeenteraad. Door woningen te combineren met bedrijvigheid - op termijn verwacht de gemeente 3.000 jobs - sluit het plan aan bij het Kanaalplan van het Brussels Gewest. “Dit zal een

van de eerste concrete realisaties van het Kanaalplan zijn en moet een laboratorium en een voorbeeld worden voor de stad van de 21ste eeuw,” zegt schepen voor Stedenbouw Gaetan Van Goidsenhoven (MR). Verschillende grote projectontwikkelaars hebben de voorbije jaren al gronden verworven in de zone. De eerste nieuwe gebouwen zouden dan ook al vrij snel zichtbaar moeten worden.

Autopendel daalt De auto verliest aan belang in het woonwerkverkeer naar Brussel. Dat blijkt uit een enquête van de FOD Mobiliteit. In 2005 kwam de helft van de pendelaars met de auto, in 2014 is dat nog maar veertig procent. Het succes van het openbaar vervoer en de promotie van telewerk hebben daar

© BELGA

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 5

Uitgelicht Brexit biedt ook kansen voor Europese hoofdstad

‘Maak van Brussel financieel centrum’ BRUSSEL - Als het Verenigd Koninkrijk straks de Europese Unie verlaat, verliest Londen waarschijnlijk een groot deel van zijn aantrekkingskracht als financieel centrum. Hoog tijd voor Brussel om zich in de markt te zetten, vindt hoogleraar fiscaal recht Michel Maus.

De Europese Unie davert op haar grondvesten sinds een (kleine) meerderheid van de Britten in een referendum koos voor een Brexit. Daarbij staat ook de toekomst van Brussel als Europees beslissingscentrum op het spel. Zullen de Britse EU-ambtenaren Brussel verlaten?

Neemt Berlijn of Wenen op termijn de rol van Brussel over nu het zwaartepunt van de Unie naar het oosten opschuift? Het is voorlopig onduidelijk wat de weerslag op het internationale aura van Brussel zal zijn.

Maar elk nadeel heeft ook een voordeel. Zo zien sommigen economische mogelijkheden voor Brussel als Londen zijn statuut van financiële hoofdstad van Europa verliest. Het scenario voor de Brexit ligt nog niet vast, maar de meeste waarnemers gaan ervan uit dat de Londense banken hun toegang tot de eengemaakte Europese markt zullen verliezen.

Zonder dat zogenaamde Europees paspoort wordt het voor grote internationale banken plots veel minder aantrekkelijk om te opereren vanuit de Britse hoofdstad.

Londen dreigt op die manier tienduizenden jobs te verliezen. De vraag is welke Europese steden hiervan zullen profiteren. Frankfurt lijkt de eerste kandidaat, als thuisbasis van de Europese bank. Parijs en Dublin toonden ook

al hun ambitie. Verder worden ook Edinburgh, Amsterdam, Warschau, Milaan en Lissabon genoemd. Een deel van de activiteit zou ook kunnen verdwijnen naar Aziatische steden.

Brussel duikt niet meteen op als mogelijk nieuwe financieel centrum, maar zou bij een verspreiding van de bankensector zeker zijn graantje kunnen meepikken. “Deze kans mogen we niet laten liggen,” vindt Michel Maus, hoogleraar fiscaal recht aan de Vrije Universiteit Brussel. “We moeten uitspelen dat Brussel het beslissingscentrum van de Europese Unie is.”

Als Brussel de Londense banken wil lokken moet het zich wel snel profileren. “We moeten van de verwarring gebruik maken om Brussel in de markt te zetten. Zoals Klaus Schwab van het World Economic Forum het zegt: in de nieuwe wereld zijn het zijn niet de grote vissen die de kleine opeten, maar de snelle die de trage opeten.”

Premier Charles Michel (MR) kondigde al aan dat er een campagne komt om Britse bedrijven te lokken. Daarbij wil hij België promoten als “een land met een ondernemersvriendelijke regering in het hart van de EU.” Een eerste stap, maar volgens Maus zal meer nodig zijn dan een campagne om de financiële

sector te overtuigen. “Het afschaffen van de Tobintaks zou bijvoorbeeld een eerste symbolische stap zijn. Daarnaast zouden we verder kunnen gaan met de tax shift en de hervorming van de vermogensbelasting sneller uitvoeren.”

Vraag is of we Brussel aantrekkelijker willen maken voor de grootbanken, een sector die met argusogen gevolgd wordt sinds de financiële crisis van 2008. “Dat is een beleidskeuze die je moet maken,” aldus nog Maus. “Vergeet

“Het afschaffen van de Tobintaks zou een eerste symbolische stap zijn” Michel Maus, hoogleraar fiscaal recht.

niet dat het potentieel om veel jobs gaat. Als we geen stappen zetten en zorgen dat we openstaan voor die sector, zullen we achter Laurent Vermeersch het net vissen.”

De spraakmaker mee te maken. Een derde van de werknemers pendelt dagelijks met de trein en nog eens 19 procent doet dat met de metro, tram of bus. Amper drie procent gebruikt de fiets voor het woon-werkverkeer, evenveel mensen gaan te voet naar het werk.

Laurent Vermeersch

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

Viviane Scholliers Ndaya is de nieuwe hoge ambtenaar voor de veiligheid in Brussel. Ze volgt Jean Clément op, die zichzelf de laatste gouverneur van Brussel mag noemen.

De functie van gouverneur is, samen met de zesde staatshervorming, verdwenen. Voortaan is het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bevoegd voor de veiligheidscoördinatie. De functie van vicegouverneur, die instaat voor de taalwetten, blijft wél bestaan.

De veiligheidscoördinatie in Brussel is geen sinecure. Heel wat verschillende niveaus in Brussel zijn verantwoordelijk voor veiligheid en preventie, van het lokaal niveau, over de politiezones tot het federale niveau.

Viviane Scholliers Ndaya is geboren in 1968, is lokaal CDH-politica in Etterbeek en was kabinetssecretaris van viceminister in Franse gemeenschapsregering Joëlle Milquet (CDH).

In de Franstalige pers wordt de benoeming

Viviane Scholliers Ndaya

dan ook als een politieke parachutage gezien.

Ze is juriste en van Belgisch-Congolese origine. Ze zegt zelf goeie contacten te onderhouden met de Congolese gemeenschap in Brussel.

Het was even wachten op haar benoeming omdat ook de federale regering die moest bekrachtigen.

Het gouverneurschap in Brussel is altijd met heel wat discretie bekleed, zeker onder Jean Clément. Dat staat in contrast met de gouverneurs in Vlaanderen die geregeld in het nieuws komen, bij rampen bijvoorbeeld.

Ook met de aanslagen in Brussel kwam de gouverneur nauwelijks in beeld, terwijl er wél heel wat te doen was over de veiligheidscoördinatie.

Nu de gouverneursfunctie definitief is begraven is dus de Brusselse regering het aanspreekpunt voor de veiligheidscoördinatie.

Het valt te verwachten dat de hoge ambtenaar, meer nog dan de gouverneur, in de coulissen zal opereren.

Het is al een tijdje wachten op een concreet plan van de Brusselse regering over het veiligheidsbeleid. Misschien dat de nieuwe hoge ambtenaar een en ander in een stroomversnelling kan brengen.

SVG

6 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

INTERVIEW Yamila Idrissi (SP.A) na de aanslagen

‘Ik ben niet de spreekbuis van de allochtoon’ BRUSSEL - De aanslagen van 22 maart liggen elke dag weer verder van ons af. Maar volgens politiebronnen en experten woekert het radicalisme verder in de Brusselse wijken. En zijn nieuwe aanslagen niet uit te sluiten. Ondertussen moeten de Brusselaars samen verder. Vlaams Parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) beroept zich op haar kennis van moslims en niet-moslims en probeert bij beide groepen een beter begrip te brengen. “Een Europese islam bestaat al.”

P

arlementslid Yamila Idrissi (SP.A) interviewen heeft iets van een voorzichtige zoektocht.

Ze is bedachtzaam. Ze doet geen boude uitspraken. Wikt en weegt.

Maar tegelijkertijd is Idrissi uitgegroeid tot een politica met welomlijnde ideeën over cultuurbeleid, identiteit en de islam.

Ze ziet zichzelf als een brugfiguur tussen moslims en Brusselaars.

Waar sommigen binnen haar partij eerder de blanke Vlamingen vertegenwoordigen en andere (allochtone) politici erg dicht bij de Marokkaanse gemeenschap staan, wil zij tussen de twee in kunnen staan.

“Wat geen makkelijke opdracht is, maar daarom niet minder noodzakelijk,” zegt Idrissi.

Een en ander mondde onlangs uit in een tekst die ze schreef voor Samenleving en Politiek, het tijdschrift van de sociaal-democratie in Vlaanderen. Aanleiding zijn de aanslagen in Parijs en Brussel, en de hele nasleep die ze zelf ‘traumatisch’ noemt voor alle Brusselaars, ook voor de moslimgemeenschap.

“Ik wou na de aanslagen mijn gedachten ordenen,” zegt ze vijf hoog in het Vlaams Parlement. “Het is een analyse, maar meteen ook één met een aantal concrete aanbevelingen.”

Je zegt: ‘practice what you preach’.

IDRISSI: We hebben boter op ons

hoofd. We hebben samen in België het wahabisme groeikansen gegeven, het mee gefinancierd. Wie een geloofwaardig beleid wil voeren rond radicalisering, die zegt de erfpacht op met het Koninkrijk Saoe-

YAMILA IDRISSI - °1968 Beni Sidel (Marokko) - Maatschappelijk Assistent (1992) - Rechten (VUB, 1996) - Advocate - 2003-2004 Brussels Parlementslid - Sinds 2009 Vlaams Parlementslid

“De islam in Europa heeft zich al aangepast aan de samenleving waarin ze gedijt” Yamila Idrissi (SP.A)

di-Arabië voor de Grote Moskee in het Jubelpark.

Die erfpachtregeling is blijkbaar een groot geheim. Toen mijn medewerker naar het kadaster ging om die in te kijken, bleek die weliswaar in de catalogus terug te vinden, maar het document zelf was nergens te bespeuren. Ook de archivaris vond dat vreemd. Zo’n erfpachtovereenkomst is nochtans een publiek document.

Komt die oproep om de Grote Moskee te sluiten niet wat laat?

De radicale islam verspreidt zich vandaag via het internet.

IDRISSI: We moeten helemaal anders

tegen de radicalisering aankijken dan vroeger, dat klopt. Er is een verstrengeling van oorzaken. We zien lokale radicalisering, zoals bij Salah Abdeslam en de broers El Bakraoui.

En daarnaast het internationale vernuft dat de ‘ongelovige wereld’ wil treffen. Daesh bekijkt dat heel strategisch. Ze vindt hier een reservoir van makkelijk te manipuleren jongeren. Daesh verkoopt een droom.

Jongeren trappen erin. (De uitspraak van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon dat er geen grote problemen met radicalisering zijn in de Grote Moskee vindt Idrissi bizar.

Nog vreemder vindt ze dat Jambon niets zegt over de erfpacht en de financiering van de Grote Moskee, svg/dv).

Radicalisering heeft inderdaad ook te maken met ‘not belonging’. Het gevoel hebben nergens bij te horen.

Je bent geboren in Marokko, en opgegroeid in België. Hoe heb jij zelf die twee culturen verzoend?

IDRISSI: Dat is een moeilijk proces, waarvan ik denk dat ik er klaar mee ben. Maar waar onze samenleving niet klaar mee is. Marokkaanse Belgen worden meestal maar bekeken in een klein stukje van hun identiteit.

Neem nu de woede bij moslims als het over Palestina gaat. Moslims kunnen die boosheid niet ventileren in onze samenleving terwijl dat hen in het hart raakt. We moeten die gevoelens au sérieux nemen.

Hoe ver kan je daarin gaan? De woede kan omslaan in haat, in antisemitisme.

IDRISSI: Daar ligt de grens. Daar

hebben we in onze rechtstaat heel duidelijke principes over. Daar mag je nooit aan toegeven. Maar de jongeren moeten wél een plek krijgen in de samenleving. Die hebben ze vandaag niet.

De vrees leeft dat jongeren, en bij uitbreiding moslims, zich die principes van de democratische rechtstaat niet eigen hebben gemaakt.

IDRISSI: Daar moeten we ons inder-

daad zorgen over maken.

Daarmee externaliseer je het kwaad: het zit niet binnen onze samenleving, maar bij Daesh. Terwijl Hind Fraihi, lang voor Daesh, wees op de Molenbeekse problemen.

IDRISSI: Het is pijnlijk dat de analyse

van Hind Fraihi van tien jaar geleden vandaag de juiste blijkt. Dus ontken ik niet dat er lokale problemen zijn.

Ga je hier ook over in dialoog met moslims?

IDRISSI: Wat ik al enkele jaren pro-

beer te doen is om aandacht te geven aan stemmen uit de moslimwereld die een ander verhaal vertellen over de islam en samenleving dan het salafisme.

De eerste keer dat ik Rachid Benzine (progressief islamoloog SVG/ DV) uitnodigde in Muntpunt, zat die zaal eivol. Nadien in het debat merk je dat jongeren het een heel moeilijk verhaal vinden. Ze zeggen: Benzine slaat mijn beeld van de islam stuk. Sommigen huilen of worden boos.

Samen met de VUB werk ik aan een Leerstoel Fatima Mernissi (naar de in 2015 overleden sociologe SVG/ DV). Precies om die vooruitstrevende islam-denkers een stem te geven. Je kan dat op een hoogstaand niveau doen, maar ook op een volksere manier. Dat is dan weer wat Ismaël Saidi probeert te doen. Hij spreekt de taal van de jongeren.

Is die Europese islam geen utopie?

En één waar we onszelf in slaap mee kunnen sussen.

IDRISSI: Het gaat mij niet over se-

mantiek. Of dat nu een hedendaagse islam is, of een Europese islam.

Eigenlijk bestaat die al. De islam in Europa heeft zich al aangepast aan de samenleving waarin ze gedijt.

We spreken over de excessen en de radicalisering van de islam, en terecht, maar er zijn heel veel jongeren die zeggen: ik beleef mijn geloof op mijn manier in onze Westerse samenleving zonder dat dit enig probleem oplevert.

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 7

De socialisten in Europa hebben historisch een andere weg bewandeld. Het was de weg van de vrijzinnigheid, tegen de katholieken.

Vandaag omarmt de sociaal-democratie de godsdienst.

IDRISSI: Wat onze samenleving no-

dig heeft zijn verbindingen tussen de verschillende gemeenschappen die steeds verder uit elkaar leven in deze stad. En dat moet gebeuren wars van de godsdienst die in die gemeenschappen beleefd wordt.

Maar zonder de problemen onder de mat te vegen. Dé vraag van het socialisme is: hoe we kunnen we een samenleving bouwen.

Het ergste wat ons kan overkomen is dat er een braindrain ontstaat, naar het Midden-Oosten. We zien daar nu de eerste tekenen van. Marokkaanse intellectuelen die het gehad hebben met zichzelf voortdurend te moeten verantwoorden, met de discriminatie, met het gecrispeerde klimaat in het Westen en die bijvoorbeeld naar Tanger trekken, waar de economie aantrekt en zich een middenklasse ontwikkelt.

Ervaar je zelf ook dat het genoeg is geweest?

IDRISSI: Ik ervaar een groot verant-

woordelijkheidsgevoel. Ik ben niet de spreekbuis van de allochtoon.

Dat is een heel bewuste keuze. Ik

ben de spreekbuis van de Brusselaar. Ik ken beide werelden erg goed.

Ik ben opgegroeid in een kansarm gezin in een volkswijk in Mechelen maar, door mijn studies, ben ik ook geankerd in het Vlaams-Brusselse middenveld. Daardoor kan ik ook bruggen slaan.

Dit gezegd zijnde. Je gaat me eerder terugvinden in een theater dan in een moskee. Er is ook een taak weggelegd voor de cultuurhuizen.

Die moeten die verschillende kleine eilandjes in onze stad met elkaar verbinden.

Je nam met het afscheid van Jan Goossens zelf ook ontslag uit de Raad van Bestuur van de KVS. Is de nieuwe baas van de KVS Michael De Cock in staat om die verbindingen te leggen tussen het lappendeken aan gemeenschappen?

IDRISSI: Dat denk ik wel. Het is een

van de redenen waarvoor hij is aangesteld.

Want na de aanslagen is de kloof tussen moslims en Belgen groter dan ooit.

IDRISSI: Absoluut. Daarom hecht ik

veel waarde aan micro-initiatieven als de wijkfeesten van Au Bord De L’Eau in Laken bijvoorbeeld. Dat is de acupunctuur die de stad vandaag nodig heeft.

We zitten in een posttraumatische tijd. Heel veel mensen voelen een vermoeidheid. We zeggen wel: we laten ons niet doen, we gaan er tegen aan, maar emotioneel heeft dit kraters geslaan. We hebben krassen op onze ziel.

“De aanslagen?

Dat zijn krassen op onze ziel” Yamila Idrissi (SP.A)

Neem nu de eerste generatie migranten. Die zien hoe hun kleinkinderen vreselijke dingen uithalen en kunnen met hun verhaal nergens terecht.

Het is ramadan. Hoe beleef je die zelf?

IDRISSI: Je denkt misschien dat ik niet deelneem, maar dat klopt niet.

Op mijn manier doe ik dat wel. Ik kom uit een traditioneel islamitisch gezin. Ik merk wel dat er, meer dan vroeger, sociale controle is. Een gro-

tere sociale druk. Wie niet meedoet, krijg dat ook te horen.

Het is een opvallende vaststelling.

Vandaag zijn moslimjongeren veel meer met religie bezig dan toen ik opgroeide. Ik zie in mijn familie ook hoe jonge gestudeerde vrouwen een hoofddoek beginnen te dragen.

De derde generatie migranten staat op vlak van geloof dichter bij de eerste generatie?

IDRISSI: Neen, er zijn grote verschil-

len. De eerste generatie was bezig met overleven, had niet gestudeerd en beleefde religie als een traditie.

Zoals eertijds in Vlaanderen op het platteland gebeden werd. De derde generatie heeft gestudeerd, is mondig en gaat veel bewuster met religie om. De religie past in een zoektocht naar een identiteit.

Is het dragen van een hoofddoek geen slag in het gezicht voor die vrouwen in moslimwereld die strijden voor het mogen afleggen van hun hoofddoek?

IDRISSI: Nee, zo simpel ligt het niet.

Want die vrouwen kunnen net zo goed argumenteren dat ze zich met het dragen van een hoofddoek solidair verklaren met de onderdrukte vrouwen in Palestina, die een hoofddoek dragen. Je kan daar alle richtingen mee uit.

Die zoektocht naar identiteit hangt samen met de crisis waarin we leven. Vergelijk het met de homobeweging. Zolang homoseksualiteit niet aanvaard is, zullen homo’s zich blijven manifesteren, bijvoorbeeld in een gay pride. Om te tonen: we geven ons terrein niet prijs, ik ben ook onderdeel van de samenleving.

Wie het gevoel heeft er niet bij te horen, gaat zich meer tonen. Zo is dat ook bij moslims. Dat is elementaire psychologie.

Nog een laatste vraag over je werk in de commissie Cultuur. Jij en minister Sven Gatz (Open VLD) zijn generatiegenoten. Hoe vind je dat hij het er na twee jaar van afbrengt?

IDRISSI: Ik ben teleurgesteld. Ik zeg

dat met veel respect voor de persoon. Hij is goed in praatjes verkopen, maar onderliggend liggen beslissingen die niet oké zijn voor de cultuursector. Hij voert een beleid waarvan hij, als hij diep in zijn hart kijkt, weet dat het niet het zijne is. Zo heeft hij diep in de budgetten gesneden. Hij heeft beloofd om dat in 2017 goed te maken. Maar het beeld dat je nu krijgt is dat hij het zeer moeilijk krijgt, met name onder druk van de N-VA, om die belofte waar te maken.

Steven Van Garsse

Danny Vileyn

Yamila Idrissi “Vandaag zijn

© IVAN PUT

moslimjongeren veel meer met religie bezig dan toen ik opgroeide.”

8 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

Maatschappij Asielzoekers op zoek naar harmonieus samenleven in pand aan de Louizalaan

Ieder zijn taak BRUSSEL - Met meer dan 150 zijn ze, de inwoners van het Huis van de Migranten. Toch is er amper iets van wanorde te bespeuren in het zes verdiepingen tellende gebouw. Niet verwonderlijk, vindt coördinator Boum Mediene.

“Iedereen moet zijn steentje bijdragen aan de werking en krijgt zo respect voor elkaars werk.”

DE IFTAR NA ZONSONDERGANG De tafels worden netjes gedekt. Er is plaats voor maar liefst 200 genodigden.

© IVAN PUT

M

inutieus loopt Nadia langs de rijen tafels en stoelen in de kelder van het Huis van de Migranten, een ongebruikt kantoorgebouw in de Koninklijke Prinsstraat, vlakbij de Louizalaan. Iets meer dan 200 borden, die zich het voorbije uur langzaamaan gevuld hebben met dadels, ham en kaas, brood, eieren en zoete koekjes, onderwerpt ze aan een grondige inspectie. Ook het plastieken bestek wordt nog een laatste keer op de juiste plaats neergelegd.

Terwijl buiten de overdadige regen met bakken uit de hemel valt, bereiden hierbinnen een twintigtal mensen een iftarmaaltijd voor.

Onder toezicht van Rachida Riahi, vrijwilligster bij de vzw Inaya, een pluralistische organisatie die vrouwen het zelfvertrouwen geeft om deel te nemen aan de samenleving, slepen enkele jonge mannen zakken aardappelen, groenten en dozen melk en fruitsap aan.

“Zonder budget slagen wij erin om hier tijdens de ramadan elke dag een diner op tafel te zetten voor 200 mensen”, zegt Rachida, terwijl ze andere vrijwilligers in de keuken dirigeert. Er moeten nog soep, pannenkoeken en andere lekkernijen worden bereid.

“Wij hangen daarvoor af van giften van mensen, die ons met geld steunen of zelf bepaalde

ingrediënten kopen en hier afzetten. Die donaties bereiken ons via ons eigen netwerk en oproepen op Facebook.”

Bewonderenswaardig, vindt Nadia. Net daarom komt ze driemaal per week helpen bij de voorbereidingen. Zelf meegenieten van het eten zal de vrouw uit Denderleeuw niet doen.

“Mijn man en kinderen wachten thuis op mij”, zegt ze.

“Als er problemen zijn, blijven we praten tot er een oplossing is” Boum Mediene, coördinator

Straks, wanneer de zon ondergaat, zullen de vrijwilligers het gezelschap krijgen van de 150 asielzoekers en mensen zonder papieren die in het Huis van de Migranten verblijven.

De meesten van hen zijn wel degelijk moslim,

maar ook de andere bewoners en buitenstaanders mogen aanschuiven.

Iedereen verantwoordelijk Sinds eind oktober dient het Huis van de Migranten als tijdelijke verblijfplaats voor nieuwkomers in ons land, aanvankelijk illegaal maar intussen is er wel een overeenkomst met de eigenaar. Als er lege bedden zijn, stuurt het Rode Kruis asielzoekers van bij de Dienst Vreemdelingenzaken naar het huis in Elsene.

Ook enkele families die door het sluiten van de winteropvang van Samusocial op straat terechtkwamen, vinden hier onderdak, net zoals mensen zonder papieren die in een uitzichtloze situatie dreigen te belanden.

In afwachting van een beter statuut of een verblijfs- en arbeidsvergunning wil het Huis hen een georganiseerde thuis aanbieden en hen voorbereiden op de Belgische samenleving.

Zo zijn er wekelijkse taallessen Frans, Nederlands, Engels en Arabisch, georganiseerd door een ander team van vrijwilligers. Ook loopt er een zelfgemaakte fototentoonstelling in een van de vele ruimtes op de hogere verdiepingen, om de geïnteresseerden met beelden, krantenknipsels en korte tekstjes kennis te laten maken met de Belgen en hun land.

Daarnaast wordt er van elke inwoner ver-

wacht dat hij zich inschrijft in een van de vele werkgroepen. “Op die manier geven we iedereen een verantwoordelijkheid en dragen alle bewoners een steentje bij aan de organisatie”, zegt Boum Mediene, coördinator en drijvende kracht achter het Huis. “Hierdoor hebben ze niet alleen respect voor het gebouw, maar ook voor elkaars werk.”

In de steriele gangen met de scherpe tl-lampen zou elk vuiltje genadeloos opvallen. De gangen en kamers zijn evenwel kraaknet.

Verbazingwekkend is het echter niet, want Mohamed -een van de teamleden uit de kuisploeg- is altijd wel ergens aan de slag. Ook de refter wordt elke avond, na afloop van de gezamenlijke maaltijd, nog grondig gepoetst.

Na het einde van de ramadan neemt de kookploeg van het Huis opnieuw de taak op zich om tweemaal per dag een maaltijd te voorzien. De beveiligingsdienst zorgt intussen voor een permanente aanwezigheid aan het onthaal, dag en nacht. Ook de bibliotheek, een verzameling uit elkaar hangende houten kasten gevuld met tweedehandsboeken, is permanent open.

Verder worden er theaterworkshops georganiseerd en is er een kinderopvang. Elke maand maakt het mediateam een ‘vluchtelingenjournaal’ in hun eigen gefabriceerde studio, te bekijken op de Facebook-pagina

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 9

van het Huis. Ergens in een uithoek van het gebouw is een kleine apotheek ingericht, waar elke vrijdag ook een arts consultatie houdt.

eigen kamer

Gevoel van betekenis Onmisbaar in de werking is de tweewekelijkse bewonersvergadering. Alle stoelen en zetels uit het gebouw moeten worden aangesleept om voldoende zitplaatsen te voorzien in de ontspanningsruimte. Dit is het moment waarop afspraken gemaakt worden, iedereen ook zijn grieven en frustraties kwijt kan en het is de plek waar nieuwe ideeën ontstaan.

Enkele technisch onderlegde asielzoekers werken zo bijvoorbeeld aan een informaticalokaal, om iedereen toegang te geven tot internet en computerlessen te organiseren.

Op initiatief van een inwoner werd twee maanden geleden een klein kapperssalon ingericht. Een spiegel, een stoel, enkele schorten en de wil van de bewoners blijken dus te volstaan om in nog een extra dienstverlening te voorzien, zodat het Huis steeds meer op een zelfvoorzienende minisamenleving begint te lijken.

Deze manier van werken werpt vruchten af, want de constructieve samenwerking geeft iedereen het gevoel van betekenis te zijn.

Wanneer alle bewoners rond tien uur de refter binnenstromen, zijn de begroetingen dan ook hartelijk en de blikken hongerig.

“Spanningen zijn er zelden”, zegt Andi (30 jaar) tijdens het eten. Hij is verantwoordelijk voor de bewoners van derde verdieping, in totaal ongeveer 35 mensen. “Als er problemen optreden, blijven we praten tot alles is uitgeklaard. Afgelopen nacht had ik moeite om iedereen in de slaapzaal rustig te krijgen, maar dat had eerder te maken met de slopende vastenmaand in plaats van met culturele verschillen.”

De aanvankelijke stilte maakt snel plaats voor een rumoerig en gezellig tafelen. De eetplaats zit afgeladen vol, kinderen lopen heen-en-weer. “Deze mensen zijn mijn

Deze kinderen stonden na het einde van de winteropvang op straat. Hier krijgen ze samen met hun ouders een eigen kamer.

© IVAN PUT

broers, mijn familie”, zegt Andi, die uit Albanië afkomstig is, ongevraagd.

Nick (64 jaar), een Marokkaan die via een omweg in Engeland een verblijfsvergunning in België probeert te bekomen, treedt hem bij. “De mensen hier zijn goed. Iedereen helpt iedereen, dat zorgt voor veel vertrouwen en geeft ons het gevoel thuis te zijn.”

“Weet u wat nog het meest fantastische is aan deze groep mensen”, vraagt kokkin Rachida als ze staat de bekomen van het geleverde werk. “Elke nacht brengen enkele bewoners de overschotten van onze maaltijd naar de thuislozen in de Brusselse stations.

Deze migranten bouwen niet alleen iets op voor zichzelf, maar helpen ook de andere hulpbehoevenden in deze stad.”

Len Buggenhout

“Deze mensen zijn mijn broers, mijn familie” Andi, inwoner Huis van Migranten, uit Albanië

ADVERTENTIE

“Merci Bakul, om de nieuwe man van mijn leven te zijn!”

© IVAN PUT

Vlaanderen In de slaapzaal van het Huis van de Migranten moet soms tot rust worden aangemaand.

© IVAN PUT

is zorgzaam samenleven

IS WERKEN IN DE ZORG- OF WELZIJNSSECTOR IETS VOOR JOU? KIJK SNEL OP IKGAERVOOR.BE, WANT WE KOMEN HANDEN TEKORT.

10 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

architectuur NIEUWBOUW VLAAMSE GEMEENSCHAP krijgt vier binnentuinen

‘Enkel de vogels ontbreken’ © NEUTELINGS EN RIEDIJK

JO GROVEN “Wat wij met groenbeplanting bedoelen is aanleiding geven om te ontsnappen aan het werk.”

BRUSSEL - De plannen voor een groene werkbiotoop in de nieuwbouw Herman Teirlinck op Thurn & Taxis zijn uitgetekend. De landschapsarchitecten van Avantgarden voorzien groenverdichte lees- en werkzones, zelfs een exotische fruitgaard waar ambtenaren kunnen gaan plukken.

E

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

en grote binnentuin waar bezoekers kunnen kuieren of afspreken met ambtenaren, naast de cafetaria. En aparte ‘etagetuinen’ met elk een eigen groenbladsfeer en functie, naast de bibliotheek of de administratieve diensten. Daar hebben de landschapsarchitecten van Avantgarden (Wijnegem) zich intens over gebogen, na veelvuldige ruggespraak met de bouwheer, de architecten en het agentschap Facilitair Bedrijf (tot twee jaar terug het Agentschap voor Facilitair Management van de Vlaamse Gemeenschap, JMB). Herman Teirlinck staat nog in de stellingen tot het gabarit, maar in juli krijgen de bakken waar hoge bomen in komen al vorm. BRUZZ mocht de plannen van Avantgarden, ontwerper-uitvoerder van het binnentuinenproject, inkijken.

De Noordwijk-ambtenaren van de Vlaamse Gemeenschap gaan vanaf 2017 mondjesmaat gecentraliseerd samenwerken in het Herman Teirlinck-gebouw, een ontwikkeling van Extensa (eigenaar van de site Thurn & Taxis). Neutelings Riedijk Architecten heeft het functionele kantoorgebouw van ruim 50.000 vierkante meter (vroegere werknaam De Meander, JMB) ontworpen, in samenwerking met onder meer Conix RDBM Architects, Bureau Bouwtechniek en de studiebureaus Boydens (technische installaties) en Laurent Ney (stabiliteit). De meanderende passief bouw wordt gekenmerkt door een binnenwandelstraat en enkele grote zenitale lichtinvallen. De werf is in volle uitvoering.

Wel verschuilt ze nu al vanaf de Havenlaan, de exemplarische passiefbouw die Leefmilieu Brussel huisvest (zwart gebouw op de foto, JMB).

In het Herman Teirlinck-ontwerp voorziet Neutelings Riedijk vier wintertuinen en een semi-publieke wandelstraat die in het verlengde loopt van de oude binnenspoorlijn

van het Koninklijk Pakhuis (gebouw links op de foto, JMB). Avantgarden werd voor het ontwerp door ontwikkelaar Extensa aangesteld.

Vier sfeertuinen In het gebouw komen vier gebruikstuinen. “De tuinen zijn niet in te lassen in een museum in Amerika of een school in Tokyo, maar zijn specifiek voor gebruik door de ambtenaren en deels de bezoekers van Vlaamse overheid,” stelt Pe-

de groenzones inhoud te geven.”

Een psychologische benadering – in welk milieu wil een Vlaamse ambtenaar die pendelt werken? – behoorde niet tot de denkoefening. Ideaal zou dit het vertrekpunt voor het tuinontwerp geweest zijn, maar de Vlaamse overheid gaf hierover geen richtlijnen.

Hoe is een en ander nu uitgetekend?

Op het gelijkvloers, waar een grote serre van twintig bij twintig meter is voorzien, komt een doorgangstuin.

© NEUTELINGS EN RIEDIJK / AVANTGARDE

“Het gaat om een gecontroleerde groenomgeving, vandaar uitheemse planten” Jo Groven, landschapsarchitect ter Adams, co-founder en ceo van Avantgarden. “Conceptueel werd gevraagd om een aantal verpozingsruimten in te lassen. We hebben het jongste half jaar intens vergaderd om de interactie van gebruikers met

Hier kunnen ambtenaren en bezoekers een veelzijdige functie aan geven: als rustzone, onthaalzone voor congresgangers, evenemententuinkamer,... Een spreker, lezing, festiviteit,.... kan hier dus terecht. De zone

staat in verbinding met een hoger gelegen plateautuin, met een twaalf meter hoog plafond. Dat wordt de binnentuin die aansluit op de cafetaria en waar er ook draadloos zal kunnen ‘ge-internet’ worden. Op verdieping plus 2 en plus 3 komen niet-publiek toegankelijke groenoases. In de Fruitgaard (werktitel, JMB) zullen ambtenaren Surinaamse kers en andere tropische bessen kunnen plukken in organische groeneilanden achter zitbanken. De andere boventuin, naast de bibliotheek, wordt een Leeseiland (werktitel, JMB). Daar komen ook aparte leeshoekjes voor tijdschriften en kranten. Centraal zal een zes meter lange leestafel op een houten terraseiland geplaatst worden. Elke tuin heeft dus een andere sfeer en intimiteit.

Lievelingstuin “Wat wij met groenbeplanting bedoelen is een aanleiding geven om te ontsnappen aan het werk,” stelt projectmedewerker Jo Groven, landschapsarchitect voor Avantgarden.

“Beneden is alles open en visueel luchtig met grote bomen. Boven is meer bladgroen te vinden. Het gaat om een gecontroleerde, dus gecultiveerde groenomgeving, dus niet om ‘natuur’. Vandaar dat we overal voor uitheemse planten en bomen hebben gekozen; een bepaalde duurzaamheid (levensduurbenadering) speelt ook hierin mee.

De beschutte benedenserre krijgt tropische, kleinbladerige planten, van het type waarmee de gebruiker vertrouwd is. Op de plateautuin van de eerste etage moet het mogelijk zijn om tussen de beplanting te eten, naast de cafetaria. In de twee hoogste tuinen is het niet de bedoeling dat je er eet. Daar wordt door verdichte begroeiing voor meer intimiteit gezorgd. Er komt wel Wifi alsook stopcontacten voor laptops, zodat ambtenaren verscholen in het groen kunnen werken.

“We wilden geen designstatement maken, maar wel aparte sferen creëren in functie van het gebruik,” stelt Jo Groeven nog. “We hopen dat de ambtenaar snel zijn lievelingstuin zal kiezen in het aanbod. De groenbeleving zal alleszins heel natuurlijk lijken. We hopen dat de ambtenaar zal zeggen: alleen de vogels ontbreken nog.”

Jean-Marie Binst

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 11

Vorst Nu nog wachten op de binnenkant en de renovatie van abdij

Ganshoren Nieuw buurthuis in de Van Overbekelaan

Het mooiste gemeentehuis van Brussel

Buurtpaviljoen voor De Villa’s

VORST - De buitenrestauratie van het gemeentehuis van Vorst is rond. Die restauratie heeft meer dan zeven miljoen euro gekost, met dank aan het gewest dat 70 procent heeft gesubsidieerd. Nu nog de binnenkant.

Na de renovatie van de omgeving rond de sociale woonwijk De Villa’s mag Fast Forward Architects een buurthuis in de Van Overbekelaan bouwen.

Over smaak valt niet te twisten.

Mensen die Brussel niet zo goed kennen, houden het er bij dat het gemeentehuis van Brussel het mooiste gemeentehuis is.

Schaarbeek is ook niet onaardig en Charles Picqué zwoer er destijds bij dat Sint-Gillis het mooiste is. Maar eigenlijk heeft de gemeente Vorst het mooiste gemeentehuis. Het gemeentehuis bleef lang onopgemerkt omdat het in een abominabele staat verkeerde. De bomen groeiden uit het dak en sommige binnendeuren moest je echt wel met zachtheid behandelen, een ideaal decor voor een decadente film. Maar nu de buitenkant gerestaureerd is, kan het art-decopareltje van Jean-Baptiste Dewin in ere hersteld worden. Dewin is vooral bekend als architect van ziekenhuizen zoals het Sint-Pietersziekenhuis.

Het gebouw is sober, geometrisch en functioneel. Voor de buitenkant werden baksteen, blauwsteen, met similisteen bedekt beton en verscheidene metalen gebruikt. Marmer en tropische houtsoorten domineren het interieur. De glas-in-loodramen verbeelden het woud, de bronzen sculpturen verbeelden de nijverheid van de gemeente Vorst. Het gebouw zag er niet zo best meer uit, maar studies lieten zien dat het gebouw nog in

‘Het isolement van sociaal zwakkeren doorbreken en het buurtleven aanwakkeren’. Dat is het opzet van het nieuw buurthuis Paviljoen De Villa’s. Bouwheer Beliris, het promotioneel samenwerkingsverband tussen de federale overheid en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, heeft er ruim 550.000 euro voor veil. Daarvan zal De Villa’s 26.800 euro voor zijn rekening nemen. De strakke betonbalkconstructie komt tussen de twee woontorens van De Villa’s en wordt opgetrokken in prefab betonplaten. Het tegen inbraak beveiligd pand zal voldoen aan zeer lage energienormen, met een performante isolatie en energiezuinige verwarmings- en ventilatietechnieken, zo belooft Beliris. Het paviljoen

Binnenkant Na de buitenkant kan de binnenkant

© BART DEWAELE

van het Vorstse art-decopareltje hersteld worden.

betrekkelijk goede staat was en vooral in de loop der jaren - het gemeentehuis dateert uit 1938 weinig veranderingen heeft ondergaan. Toch was een vijfde van de 250.000 bakstenen aangetast door regen en Vorst. Het was een huzarenstukje om die te vervangen. De 300 metalen raamkozijnen werden verbeterd of gerestaureerd en klaargemaakt voor dubbele beglazing.

Het is inmiddels tien jaar geleden dat er begonnen is met de

restauratie. Nu de buitenkant klaar is, is het met spanning wachten op de binnenkant – niet in het minst op de restauratie van de lokettenzaal en de raadszaal. Laag-Vorst zet met de restauratie van de buitenkant van het gemeentehuis een grote stap voorwaarts. De restauratie van de Abdij, rechttegenover het gemeentehuis, waarvoor Europees geld en Belirisgeld klaar ligt, is de volgende grote stap.

Danny Vileyn

vooruitzichten voor de verouderde Franstalige gemeentebibliotheek.

Op de hoek van de Soldatenstraat en de Victor Gunsgaarde gaat de gemeente een appartemensblok van vijf verdiepingen bouwen.

Daarin krijgt de Franstalige bibliotheek het gelijkvloers en een deel van de eerste verdieping. Het blok krijgt ook een ondergrondse parking voor 18 auto’s. De waarde van de overheidsopdracht, die nu gegund wordt, is ongeveer 4,5 miljoen euro. +++ BRUSSEL. Paniek in winkelcentrum City2 vorige dinsdag nadat een man met een valse bomgordel de buurt op stelten zette. De man had de politie gemeld dat hij met de gordel rondliep in het winkelcentrum. Hij werd opgepakt en achteraf bleek de gordel pakjes koekjes en zout te bevatten. De man verklaarde ook dat hij ontvoerd was, maar dat verhaal bleek verzonnen. Hij was gekend bij de politie wegens psychische problemen en is ondertussen aangehouden. +++ MACHELEN. Winkelcomplex Uplace

heeft een nieuwe milieuvergunning gekregen van Vlaams Minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V). Het winkelproject kreeg in 2012 al een vergunning, maar die werd in 2015 vernietigd door de Raad van State. Om tegemoet te komen aan die kritiek van de Raad ondertekenden de Vlaamse regering en Uplace een aangepaste brownfieldconvenant. De nieuwe vergunning begint wel pas te lopen zodra de stedenbouwkundige vergunning is verworven.

Die wordt namelijk eveneens aangevochten.. +++ JETTE. Een hevig onweer heeft donderdagavond lage delen van Molenbeek, Anderlecht, Laken, Jette en Vorst onder water gezet. De 112-centrale van Brussel kreeg tussen 20 uur en middernacht ruim 600 oproepen. Tijdens en na het zware onweer deed de Brusselse brandweer meer dan 300 interventies, meestal voor ondergelopen kelders en verstopte rioleringen.

Ter hoogte van Wemmel stond een deel van de Ring even onder water. Door het onweer moest ook

wordt opgesplitst in twee delen, met een Huis van de Jeugd en een zaal voor de volwassenenwerking, waar beide workshops en andere activiteiten kunnen ontwikkelen. Tussen beide polyvalente zalen komt een gemeenschappelijke keuken, opslagruimte, een kantoor en toiletten.

Als studiebureau werd Fast Forward Architects (Hopstraat, Brussel) aangesteld. De aannemer wordt Troubleyn. De werf ging vorige week van start en duurt tot de start van de zomer 2017.

Jean-Marie Binst

SINT-AGATHA-BERCHEM School klaar tegen 2020

Basisschool voor 7 miljoen Tijdens de jongste gemeenteraad zijn de lastvoorwaarden en de gunningswijze van de overheidsopdracht voor de bouw van een nieuwe Nederlandstalige gemeentelijke basisschool goedgekeurd.

De nieuwe school komt op het terrein waar de Unescoschool haar tijdelijke paviljoenen heeft opgetrokken. Dit terrein komt vrij na juni 2017. De eerstesteenlegging van de basisschool voor 450 kleuters en scholieren wordt voorzien voor ok-

tober 2018. De eerste steen kan in oktober gelegd worden. De werken moeten sowieso ten laatste in april 2020 afgerond zijn, om het aansluitende schooljaar te organiseren.

Voor het hele bouwproject wordt een budget van 700.000 euro ingeschreven voor de studie en coördinatie.

De werken worden geraamd op 7 miljoen euro. Dat wordt opgehoest door de Vlaamse Gemeenschap, de VGC, Agion en ‘waarschijnlijk’ ook het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

JOUW GEMEENTE SINT-AGATHA-BERCHEM. Er zijn mooie

© SMART FORWARD ARCHITECTS

Sociale Verhuurkantoren (SVK) het Atomium een aantal dagen de deuren sluiten. +++ BRUSSEL. Op de gemeenteraad heeft het stadsbestuur van Brussel het aangepast prostitutiereglement voor gesteld. Door de toevoeging van twee punten kan de Stad opnieuw prostituees en hun klanten bestraffen met geldboetes. In maart had de Raad van State de vorige versie van het reglement namelijk een onvoldoende gegeven. Door de invoering van het vernieuwde reglement, riskeert wie zich niet houdt aan de bepalingen een boete tot 350 euro. +++ LAKEN. Een politieagent is donderdag in elkaar geslagen bij een misgelopen arrestatie. De politie was opgeroepen voor een diefstal. De twee dieven waren gevlucht nog voordat de politie arriveerde, maar één van hen werd even later herkend. Toen de politie de 17-jarige verdachte probeerde op te pakken, viel die de agent aan. Die werd met ernstige verwondingen naar het ziekenhuis gebracht, en was zeker een week werkonbekwaam.

Jean-Marie Binst en Jelle Couder

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

12 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

samuel hus uit brussel:

Kan ik in Brussel frieten eten die niet in dierlijk vet zijn gebakken?”

BRUSSEL – Steeds vaker zijn mensen op zoek naar frietjes die niet in dierlijk vet gebakken zijn. Gestuurd vanuit een geloofsovertuiging of door ethische bezwaren, de vraag naar ‘plantaardige frieten’ is er, maar het is niet gemakkelijk om een frituur te vinden die uitsluitend plantaardig vet gebruikt.

Hoe komt dat?

“Sommigen denken dat ossenvet goedkoper is dan plantaardig vet, maar dat is niet zo”

Volgens cijfers van het Nationaal Verbond van de Belgische Frituristen gebruikt één derde van alle frituren plantaardig vet of olie. Dat is in de meeste gevallen palmvet of archideolie. Nog één derde gebruikt een mengeling van plantaardig en dierlijk vet. De overige frituren - zo’n één derde - bakt zijn frietjes in dierlijk vet.

“De traditionele Belgische friet is gebakken in rundsvet,” zegt Bernard Lefèvre van de Nationaal Verbond van de Belgische Frituristen. Het lijkt wel deel van onze Belgische culinaire erfenis. Chefs als Sofie Dumont en Jeroen Meus zweren bij het ossenvet voor het klaarmaken van die typische Belgische friet. Ossenwit is gesmolten en gefilterd rundvet en is goed bestand tegen oxidatie en verbranden. Voor de Belgische traditionele frietjes was ossenwit vroeger althans een logische keuze.

Talrijke chef-koks beweren de waarheid over de perfecte friet in pacht te hebben, toch bestaat er niet echt een waterdichte ‘friettheorie’. Tijden zijn veranderd.

Plantaardige olie heeft zijn intrede in de ‘vetmarkt’ al een tijdje gemaakt. Over gezonde voeding is er onnoemelijk veel geschreven en gesproken. Verzadigde vetzuren zijn de grote boosdoener, en zoekt iedereen heil in

Bernard Lefèvre Nationaal Verbond van de Belgische Frituristen.

PLANTAARDIGE OLIE

© BART DEWAELE

onverzadigde vetzuren in de plantaardige varianten. En het is waar, ossenvet bevat veel verzadigde vetzuren bevat en is slecht voor de cholesterol.

Palmvet, het meest gebruikte plantaardige vet om te frituren is trouwens niet onbesproken. Het bevat relatief veel verzadigde vetzuren en is slecht voor de cholesterol. Vanuit ecologische overwegingen staat palmvet ook onder druk, omdat de productie ervan bijdraagt tot regenwoudkap. Zo ethisch verantwoord is plantaardig vet helemaal niet.

Kiezen frituren voor dierlijk vet omdat het goedkoper is? “Sommigen denken dat ossenvet goedkoper is dan plantaardig vet, maar dat is niet zo,” zegt Bernard Lefèvre.

“Tussen dierlijk en plantaardig vet is er nochtans geen verschil in prijs.” Neen, een economische keuze is dierlijk vet dus niet voor frituurhouders.

Het gebruik van dierlijk vet wil vooral de traditie en de smaak van de typisch Belgische friet vooropstellen. Of frietjes gebakken in ossenwit lekkerder zijn, laat Bernard Lefèvre in het midden. “Smaken verschillen nu eenmaal. Ik vind het belangrijk dat mensen een keuze hebben.” De keuze is er, ook in Liesbet Aerts Brussel.

heeft al een tijdje zijn intrede gemaakt in de Belgische keuken.

ZEVEN ADRESJES Onder meer in volgende Brusselse frietzaken bakken ze frieten in plantaardig vet: - Frituur Chez Clementine, Place Sint-Job 40, Ukkel - Brasserie Geogres, Winston Churchillaan 259, Ukkel - ‘t Complex, gebouw L, VUB , Pleinlaan 2, Elsene - Frituur Tatayet, Leuvensesteenweg 571, Schaarbeek - Soleil à table, Grote Haagstraat 46, Etterbeek - Bia Mara Brussel, Kiekenmarkt 41, Brussel - La Duchesse, Boulevard Leopold II 73, Molenbeek

VOLGENDE WEEK: Waarom maken metro’s regelmatig een noodstop? Rijden ze te snel? Rijden ze door een rood licht? Zijn dat testen?

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

De Kesel De leden van de semi-traditionalistische Fraternité des SaintsApôtres dragen op vele vlakken een kerk- en geloofsbeeld uit dat door het Tweede Vaticaans Concilie fundamenteel werd bijgestuurd om aan de veranderende noden in kerk en samenleving te kunnen beantwoorden. De opstelling als gesloten priestergroep is daarenboven niet evenredig met de talloze taken die de meeste andere diocesane priesters opnemen in het kader van pastorale eenheden en federaties.

De priesters van de Fraternité kunnen niet langer voor zichzelf de luxe opeisen zich in één kerk te

concentreren. Het solidariteitsbeginsel, dat de aartsbisschop van Mechelen-Brussel in zijn mededeling aanhaalt, is dan ook meer dan terecht. En dat ze ophouden zich Saints-Apôtres te noemen: een belediging voor de echte twaalf apostelen!

Jan Van Eycken, priester Aartsbisdom Mechelen-Brussel

Bevolkingsonderzoek darmkanker Een vriend, woonachtig in Oostende, kreeg op 58-jarige leeftijd een uitnodiging om deel te nemen aan een darmkankeronderzoek. Geluk-

kig ging hij daarop in; de testuitslag was immers positief. Dankzij de vroegtijdige detectie en na een langdurige chemotherapie blijkt hij nu genezen. Oef. Ik ben enkele jaren ouder en was verwonderd nog steeds geen dergelijke uitnodiging te hebben ontvangen. Een tweetal weken geleden, na mijn tweeënzestigste verjaardag, kreeg ik uiteindelijk toch een oproepingsbrief, maar dan wel eentalig in ‘t Frans en afkomstig van een vzw erkend en gesubsidieerd door het Waalse Gewest, de Franstalige Gemeenschap en de Duitstalige Gemeenschap. Nogal geïntrigeerd heb ik het (Vlaamse) Centrum voor Kankeropsporing hierover aangesproken. Zo vernam

ik dat dat centrum zich enkel bezighoudt met het Vlaamse bevolkingsonderzoek en dat zij de Brusselaars daarom (?) niet (!) mogen uitnodigen. Nederlandstalige Brusselaars moeten maar zelf het initiatief nemen om het Vlaamse centrum te contacteren. Als Brusselse Vlaming blijk ik buiten Vlaanderen te wonen. En dat terwijl ik meende dat de persoonsgebonden materies

geen gewestelijke aangelegenheid zijn maar onder de bevoegdheid van de gemeenschappen vallen. Ofte hoe Brusselse Vlamingen maar kanker mogen krijgen. Kan ik bij de Europese Unie en bij de Verenigde Naties het statuut van achteruitgestelde minderheid aanvragen?

Dank u, dames en heren Brusselse Vlaamse politici.

Michel Casteleyn, Sint-Gillis

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

MIJN GEDACHT

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 13

‘Wij zijn zoete cultuurflaminganten’ BRUSSEL – De wetten op het gebruik van talen in bestuurszaken bestaan precies 50 jaar.

Deze taalwetten regelen het taalgebruik bij de overheid en haar communicatie met de burger. Naar aanleiding van deze vijftigste verjaardag laten de Brusselse parlementsleden René Coppens en Stefan Cornelis (Open VLD) hun licht schijnen over het belang van de taalwetgeving in Brussel en het succes van het Nederlands.

Om het belang van taalwetgeving duidelijk te verwoorden, gebruiken we graag de bekende quote van de 19e-eeuw Franse politicus Henri Lacordaire: “Tussen de sterke en de zwakke is het de vrijheid die onderdrukt en de wet die bevrijdt”. In een meertalige omgeving, zonder taalwetgeving, verhouden talen zich tot elkaar volgens de wet van de sterkste: de sterkste taal verdringt de zwakkere, hoe goed de gebruikers van deze talen het ook met elkaar mogen voorhebben. Het zijn de harde wetten van de sociolinguïstiek. Hoewel de afgelopen jaren het Nederlands opnieuw groeit in Brussel, blijft het een minderheidstaal die beschermd moet worden tegen verdringing. Met andere woorden: taalwetgeving is en blijft nuttig en noodzakelijk.

Anno 2016 is Brussel een kleine, meertalige, kosmopolitische wereldstad. 60 procent van de Brus-

RENÉ COPPENS

STEFAN CORNELIS

“Het Nederlands boekt meer succes met positieve maatregelen dan met wettelijke regels” René Coppens en Stefan Cornelis zijn Brusselse parlementsleden voor Open VLD

selse bevolking heeft haar roots buiten België (met minstens één ouder die niet de Belgische nationaliteit heeft). Die realiteit heeft uiteraard een weerslag op de taalverhoudingen. Voor één derde van de Brusselaars is noch het Frans noch het Nederlands de taal die thuis wordt gesproken. Eén op twee Nederlandstaligen groeit op in een meertalig gezin. Voor een meerderheid van de kinderen in het Nederlandstalig onderwijs is het Nederlands niet de thuistaal. Het Nederlands heeft evenwel aan aanzien gewonnen in het economische en het culturele leven in de hoofdstad en is niet langer enkel de taal van Vlamingen onder elkaar.

Dit vraagt dan ook een aanpak op maat. Bij Open VLD en vanuit onze Willemsfonds-background noemen we dit graag het Cultuurflamingantisme 2.0: niet enkel respect eisen voor onze taal en cultuur, maar ook onze taal en cultuur promoten.

Minister Guy Vanhengel noemt dit het ‘zoete cultuurflamingantisme’.

Zonder de nood aan taalwetgeving in vraag te stellen, merken we in deze gewijzigde taalomgeving dat het Nederlands meer succes boekt met positieve maatregelen dan met wettelijke regels: het succes van het Nederlandstalig onderwijs, de taalpromotie en gerichte opleidingen voor het personeel van de urgentiediensten in de hospitalen hebben de afgelopen 10 jaar al prachtige resultaten opgeleverd.

Onderwijs openstellen Cultuurflamingantisme 2.0 vereist een open geest die de vurigste verdedigers van de taalwetgeving vaak niet aan de dag hebben kunnen leggen in onze hoofdstad; alleszins niet als het op de promotie van onze taal aankwam en op het openstellen van onze scholen, cultuurhuizen en sociale voorzieningen voor alle Brusselaars. Diegenen die het luidst hebben zitten roepen over de naleving van de taalwetten hebben vaak het minst openheid getoond als het ging over het openstellen van ons onderwijs. Ook vandaag nog merken we die weerstand bijvoorbeeld bij de weigering om de voorrangsregels in het onderwijs aan te passen aan de realiteit. Zo vinden sommigen nog steeds dat een kind dat al 9 jaar in het Nederlandstalig onderwijs zit en in Brussel woont, maar wiens ouders niet Nederlandstalig zijn qua diploma, minder voorrang heeft voor een plaats in het Nederlandstalig onderwijs dan kinderen van ouders die wel een Nederlandstalig diploma hebben, ook al wonen ze buiten Brussel.

Samengevat: taalwetgeving in bestuurszaken, maar uiteraard ook in onderwijs en gerechtszaken, blijft uitermate belangrijk. Maar de bescherming en het voortbestaan van het Nederlands in Brussel is vandaag meer dan ooit afhankelijk van de openheid waarmee we onze taal in Brussel met anderen delen.

VOORRANG Open VLD wil voorrang geven aan alle kinderen in het Nederlandstalig onderwijs, ook als de ouders niet Nederlandskundig zijn.

©ARCHIEF BRUZZ

14 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

VADROUILLE Festival PleinOpenAir verkent drassig braakland tussen hoog en laag Vorst

‘Breng je laarzen mee’

VORST

Tot goed een jaar geleden waren hier nog volkstuintjes, nu wacht een eenzame weg op een nieuwe verkaveling. Het plan boven toont alle bouwprojecten in de buurt, met in het blauw mogelijke nieuwe stadsriviertjes.

BRUSSEL/VORST – Stadsfestival PleinOpenAir slaat de komende weken zijn tenten op in de Marollen en in Vorst. Op de ene locatie kan je niet alleen proeven van film en muziek, maar ook van exotische ijsjes. De andere is een reststukje natuur in de stad, klaar (?) om bebouwd te worden.

N

a een jaartje zonder is er deze zomer opnieuw een editie van PleinOpenAir. Het gratis festival van Cinema Nova is de laatste jaren geëvolueerd naar een tweejaarlijkse afspraak.

“Er kruipt veel tijd in om alles te organiseren voor de kleine ploeg die doorheen het jaar ook al Cinema Nova draaiende houdt,” zegt organisator Gwenaël Breës. “Bovendien zitten we in tijden van besparingen. We slaan dan liever af en toe een editie over en beperken ons tot twee weekends. Anders zouden we het festival betalend moeten maken, of dreigen we aan kwaliteit in te boeten.”

Vorig jaar werd het evenement op locatie nog vervangen door een indoor evenement rond de komst van de voetgangerszone en ook dit jaar speelt het festival in op de stedenbouwkundige actualiteit. Zo slaat PleinOpenAir eerst zijn tenten op naast het station Kapel-

lekerk, aan de voet van de woontoren van de Brigitinnenstraat.

Op die locatie wilde het stadsbestuur graag een ondergrondse parkeergarage bouwen nadat het parkingproject voor het naburige Vossenplein werd begraven na massaal protest. “Het project is echter technisch en juridisch heel complex,” aldus Breës, die zelf ook een spilfiguur is in het parkingprotest.

“Zeker is dat de openbare ruimte onder de toren zal worden aangepakt in het kader van een wijkcontract. Maar de bewoners vragen vooral de renovatie van de toren zelf en die is broodnodig.”

Naast de traditionele filmvertoningen in openlucht zijn er ook concerten, onder meer in samenwerking met het naburige Recyclart dat dezelfde avond zijn eigen zomerfestival Holidays aftrapt. Daarnaast zijn er verschillende rondleidingen door bewoners. “Zij vertellen over hun eigen wijk en hoe zij die ervaren.”

Als toetje vermelden we ook nog dat festivalbezoekers er kunnen proeven van de ijs- en sorbetcreaties van Samuel Droeshaut. Deze gebrevetteerde dessertmaker levert zijn ongewone, vaak exotische smaken aan enkele van de betere restaurants en hotels van Brussel, maar heeft zijn atelier in de voet van de woontoren. Voor de gelegenheid haalt hij zijn ijskarbakfiets van stal.

Middelkerkesyndroom Een week later ruilt het festival de verharde ondergrond van de binnenstad voor een vreemd stukje groen in Vorst. Tussen de Van Volxemlaan en het centrum van de gemeente ligt immers nog een stukje natuur langs een spoorweg. De van oudsher drassige gronden zijn lang gebruikt door de mensen uit de wijde omgeving. “Er waren heel wat volkstuintjes en mensen gingen er even de hond uitlaten of picknicken,” vertelt Claire Scohier. “Nu zijn de meeste terreinen echter

afgesloten of al een werf.”

Affiches in de buurt met de slogan ‘Non au syndrome de Middelkerke’ verraden dat veel buurtbewoners zich zorgen maken om de verdere verstedelijking.

Ondertussen heeft Citydev aan de andere kant van de sporen al de Bervoetswijk neergepoot, goed voor bijna 240 woningen. Andere terreinen worden momenteel bebouwd of bouwrijp gemaakt. Het terrein waar PleinOpenAir neerstrijkt is bijvoorbeeld al uitgevlakt. Een nieuwe weg wacht eenzaam op nieuwe woningen.

Nieuwe stadsrivier Een van de klachten is dat de vastgoedprojecten te weinig rekening houden met de realiteit van het terrein. Dat bleef immers niet toevallig decennia onbebouwd. Het is namelijk erg drassig. De vrees bestaat dan ook dat de betonnering van de terreinen nog meer overstromingen in de wijk zal veroorzaken.

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 15

>PLEINOPENAIR Op vrijdag 1 en zaterdag 2 juli op het plein van de Brigittinen en het Akarovaplein, toegang via de Korte Brigittinenstraat 1000 Brussel Op vrijdag 8 en zaterdag 9 juli op het terrein van bouwpromotor Bostoen (zie plan), toegang via de Van Volxemlaan 30-40 1190 Vorst.

Op woensdag 29 juni en woensdag 6 juli indooractiviteiten Gedetailleerd programma via www.nova-cinema.org

© PJOTR

Brigitinnen

De woontoren krijgt voorlopig geen opknapbeurt, maar het plein aan de voet wel.

Onderin de toren heeft sorbetmaker Samuel Droeshaut zijn atelier. Tijdens het festival haalt hij zijn ijskarbakfiets van stal.

De problematiek is actueel want bij stortregens eerder deze maand was er bijvoorbeeld waterovelast rond het Sint-Denijsplein, even verderop.

Toepasselijk zijn er tijdens PleinOpenAir ook wandelingen rond het thema in samenwerking met twee wijkcomités en de Staten-Generaal van het Water in Brussel (SGWB), een vereniging die de stad opnieuw wil verzoenen met het water.

“De terreinen tellen verschillende bronnen, de Kalvariebronnen,” vertelt Dominique Nalpas van de SGWB. “Het water dat hoger op de helling in de grond sijpelt komt er opnieuw bovengronds omdat het lager op een onderdoordringbare leemlaag en de spoorwegberm botst.”

Volgens Nalpas moeten we het water een nieuwe uitweg bieden, anders riskeren woningen in de buurt schade op te lopen door stijgend grondwater, zelfs hogerop de helling.

De SGWB heeft echter een antwoord klaar:

een nieuw stadsriviertje dat het bronwater, en dat van de nieuwe woningen, afvoert naar de Geleytsbeek. Het water zou onderweg tuinen kunnen bevloeien en de biodiversiteit versterken. Bovendien kan het een esthetische meerwaarde zijn voor de wijk.

“De stad is destijds gebouwd tegen de natuur, nu moeten we beiden verzoenen,” aldus Nalpas. “Daarbij mogen we regenwater niet langer zien als een wegwerpproduct. We moeten de waterkringloop integreren in de stad.”

Door het regenwater te verzamelen komt het niet in de riolering terecht en kan het in de grond sijpelen of verdampen. Zo verkleint het risico op overstromingen. Nu komt het erop aan om de promotoren te overtuigen.

“De meeste projecten hebben ondertussen hun vergunning, en er is ook vraag naar nieuwe woningen in de stad. Dat de site bebouwd wordt, kunnen we dus niet meer terugdraaien. Maar we kunnen de projecten wel nog aanpassen zodat ze regenwater opvangen en niet afvoe-

ren via de riolering. Daarover is een dialoog gestart met de verschillende promotoren. Daarbij moeten we ook in het achterhoofd houden dat de huizenprijzen misschiener hoger zullen zijn als het project ecologisch wordt.”

“De stad is destijds gebouwd tegen de natuur. Nu moeten we beiden verzoenen” Dominique Nalpas (Staten-Generaal van het Water in Brussel)

Festivalsfeer De gesprekken leverden voorlopig nog geen resultaat op, maar bezoekers van PleinOpenAir kunnen alvast wegdromen bij het idee van een nieuwe waterweg in de stad. Misschien is daar zelfs weinig fantasie voor nodig.

“Het terrein is sowieso erg drassig, en met de overvloedige regen van de voorbije weken zal het er niet beter op zijn geworden,” aldus nog Scohier. “We hadden van in het begin vragen bij de bruikbaarheid van het terrein. Ons projectiescherm kunnen we op de weg installeren, maar daar is geen plaats voor 500 stoelen. We vragen de mensen dan ook om hun laarzen aan te trekken. Het kan de festivalsfeer alleen maar Laurent Vermeersch versterken (lacht).”

16 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 juni 2016

ENFANT TERRIBLE Pieter de moor TENOR en dirigent Je moet echt niet meer geloven om die sacrale muziek uit de Renaissance en de Barok te begrijpen”

© IVAN PUT

Pieter De Moor begon te zingen op zijn zevende, in het koor van zijn vader. Als tiener maakte hij deel uit van het Schola Cantorum Cantate Domino, het bekende Aalsterse knapenkoor: “Daar heb ik echt gevoeld dat ik dit wilde blijven doen.” Hij zou nog wel beginnen aan zijn eerste jaar boekhouding/fiscaliteit aan de hogeschool, maar bevond zich al snel op het Lemmensinstituut en nu pendelt hij als tenor en dirigent dus van het ene koor naar het andere.

Twee jaar geleden verhuisde hij naar Brussel, waar hij net naast het Elisabethpark in Koekelberg woont. Een dik jaar heeft hij nu ook de artistieke leiding over het Brussels Bachkoor (BBK). Elke woensdagavond repeteren ze in De Markten. Zopas brachten ze naar aanleiding van hun tienjarig bestaan het album Double Bach uit, met motetten van de Bachfamilie.

Ook De Sangghesellen uit Beersel, het andere amateurkoor dat hij dirigeert, is er op te horen.

“Het is als koor veel makkelijker om jonge mensen aan te trekken in de stad dan op het platteland,” klinkt het uit ervaring. “Met De

Sangghesellen repeteren we in Huizingen. In een stad is er een veel grotere doorloop.” Voor De Moor is het erg belangrijk een benadering te vinden die zo dicht mogelijk aanleunt bij de historische uitvoeringspraktijk, zelfs met amateurs. “Er zijn niet zoveel amateurkoren die focussen op oude muziek. Dat maakt ons redelijk uniek. Ik probeer bij de keuze van het repertoire wel steeds voor een evenwicht te zorgen tussen stukken die het koor vlot verteert en die een uitdaging vormen.” Het is niet de bedoeling er een topkoor van te maken, benadrukt de dirigent, “maar mensen met een passie voor zingen en/of oude muziek te verzamelen en beter te doen zingen.” Professioneel leeft De Moor zich vooral uit bij het Nederlandse koor Cappella Pratensis, dat zich toelegt op 15de- en 16de-eeuws werk.

Eén droom is ondertussen al uitgekomen: “Ik heb dit jaar voor het eerst de Johannespassie gezongen als solist.” Een nieuwe dient zich aan: Musae Jovis, zijn eigen muziekensemble.

De groep die naast de tenor bestaat uit twee violen, viola de gamba, teorbe en klavecimbel/ orgel werd al geselecteerd om deel te nemen

“ Het is als koor veel makkelijker om jonge mensen aan te trekken in de stad dan op het platteland” aan het IYAP-programma op Laus Polyphoniae in Antwerpen, een gedroomd lanceerplatform. En met Sanctum Desiderium verschijnt in september een eerste cd via Sonamusica, het klassieke label van Mark Steyaert van platenwinkel Mark Sound.

“In mijn ensemble ligt de focus op de 17deeeuwse muziek van de Duitse componist Buxtehude en zijn omgeving. Die stijl spreekt mij persoonlijk het meest aan. Voor de koren zoek ik werk dat voor koor geschreven is, met

Musae Jovis kan ik nu ook muziek brengen die vraagt om solistisch te bezetten, zoals de virtuoze motetten van de Venetiaanse kapelmeester Giovanni Legrenzi die ik onlangs ontdekt heb.”

“Je moet echt niet meer geloven om die sacrale muziek uit de Renaissance en de Barok te begrijpen,” wil De Moor ten slotte nog een misverstand uit de wereld helpen. “Voor mij gaat het niet om het sacrale zelf, maar om de muziek en de emotie die een stem losweekt.

Dat 90 procent van mijn concerten in een kerk plaatsvindt heeft te maken met de historische uitvoeringspraktijk, en de mooiste muziek is nu eenmaal geschreven voor de kerk.

Polyfonie brengen in een kurkdroge ruimte is gewoon ongepast. Daarom vind ik het zo spijtig dat men bezig is de Bachcantaten uit de Miniemenkerk te verbannen. Ons recente BBK-concert daar had ik ook graag in het koorgedeelte gedaan, maar de organisatie heeft zo zijn gewoonten om muzikanten en koor vooraan in de kerk te laten plaatsnemen. Klank werkt echter niet op die manier.”

Tom Peeters

TENOR PIETER DE MOOR (1989) heeft een passie voor oude muziek. Hij is de jonge dirigent van het Brussels Bachkoor en van De Sangghesellen uit Beersel. Met Cappella Pratensis brengt hij 15de en 16de-eeuws sacrale muziek tot leven en in september stelt hij de eerste cd voor van zijn eigen muziekensemble, Musae Jovis, dat focust op 17de-eeuws repertoire.

Donderdag 30 juni 2016 I BRUZZ 1529 I 17

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt Ook look is ooit jong geweest. Het ogenblik is al bijna voorbij, maar sinds de lente in het land is, ligt ook de groene look weer in de marktstalletjes. Tijd voor een lookorgie.

Look is in onze streken op relatief korte termijn ingeburgerd.

Vroeger was dit bolgewas uiterst verdacht. Iets voor vreemdelingen. Bij de Strangers, die Antwerpse zanggroep die altijd al een onuitputtelijke bron was van xenofobie en populisme, klonk het: “en dan zonder iet te drinke et ne servela mè look oewen asem moet wa stinke dad’is bij de Grieken ook” (“Zorba”) Cervela met look deed de adem stinken. Vandaag niet meer.

Iedereen is het gewoon geraakt en het was al geweten: enkel zij die geen look eten, ruiken de look bij anderen. Maar dat die zangers een cervela al te veel lookgeur toedichtten, toont aan hoe weinig de Vlamingen gewoon waren in de jaren 1960. Men vond toen ook camembert onnoemelijk stinken. Vandaag eten we Thai en Chinees en Maghrebijns en hebben we geleerd wat werkelijk pittige en sterke keuken is. Look heet nu aangenaam te zijn. Maar niet voor iedereen. Ik kwam ooit eens met een grote lookstreng van 48 bollen voorbij een oude Vlaming, die bedenkelijk keek en zei: “Ik heb dat ooit wel eens gekocht, maar ik vind het niet passen bij ons eten”. Ik zal toen nogal ogen hebben getrokken!

Alium sativum heet onze look. Het is een bolgewas dat behoort tot de leliefamilie, net zoals de tulp of de asperge. Zo’n lookbol is opgebouwd uit een aantal kleine bolletjes, die elk bestaan

“Pas van het land, vers in de lente of de zomer, is look uiteraard nog het best” uit twee vervormde blaadjes: het pelletje en de teen. Beide zitten vergroeid rond een scheut. Ze beschermen die jonge scheut tegen de vrieskou, maar ook tegen bacteriën en andere predatoren. Daartoe zitten ze vol met zwavelige componenten die reageren tot stinkende stoffen zodra ze met elkaar in contact komen. Dat gebeurt telkens je erin bijt of snijdt. Wat je ogen doet tranen bij het fijnhakken van ajuin is niets minder dan zwavelzuur. Maar er vormen zich ook andere leuke geurstoffen, zoals ammoniak en diallyldisulfide, de échte lookgeur.

De meeste look die verkocht wordt, is na de oogst gedroogd.

Soms zo hard gedroogd dat er nauwelijks nog geur aanwezig is. In de supermarkten liggen lookbollen uit China te koop die echt enkel voor de handel zijn. In de keuken zijn ze waardeloos.

Veel beter is het dikke lookbollen uit Arleux te kopen, die ge-

rookt zijn, maar nog altijd levenskrachtig. U kunt zo’n teentje in een bloempot planten en al spoedig gaat de look schieten. De smaak is ook veel krachtiger. Maar zo, pas van het land, vers in de lente of de zomer, is look uiteraard nog het best.

Look wordt allerhande gezondheidsclaims toegedicht. Ik zal er maar één vernoemen: zoals iedereen weet is het een probaat middeltje tegen vampieren. En dat eigenlijk overal ter wereld.

Daarom zijn er ook nog zo weinig vampieren te vinden.

Verse look bewaart niet zo bijster lang (in de koelkast). Dus is het maar beter er veel tegelijk te gebruiken. De buitenste bladeren, de ‘rokken’ van de lookbol, zijn bij verse look ook bruikbaar. Ze kunnen meekoken in een soep of gebruikt worden in de sla. Sommige koks gebruiken de hele bollen ook als prei, op dezelfde manier. Gestoomd kunnen ze als garnituur bij een zuiderse bereiding dienen.

Raymond Dumay, de Bourgondiër die de eerste Franse wijngids schreef (Guide du vin, Stock 1967) noteerde ook dit - ronduit wonderlijke - receptje in het hoofdstuk Plats des vignerons. Het is erg passend in dit seizoen van barbecue en buitenlucht: Neem twee of drie lookbollen per persoon en dek die toe met gloeiende houtas van een open vuur. Wacht tot de buitenste lookbladeren zwartgeblakerd zijn en de teentjes vanbinnen zacht. Boter nu stukken (Frans) brood en druk de gare teentjes hierop uit, zodat de pulp zich over het brood verspreidt: één lookteen per hap! Neem dan ook telkens een slok van een fruitige witte wijn. Er bestaan overigens ook speciale ‘lookoventjes’, aardewerken potjes waarin net een lookbol past. Zo kan men dit recept ook in een gewone oven klaarmaken. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe-residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

“Beste Brusselaar, zijde nen Hazard of ne clochard, maakt u klaar voor een feestje op uwen trottoir” © Discobaar A Moeder GROTE MARKT 13:00 - 23:00 BART PEETERS DISCOBAAR A MOEDER VLAAMSE 100 LIVE (RADIO 2) WANDELINGEN MUNTPLEIN 13:00 - 02:00 BLOCK PARTY MET TLP & GUESTS DANCE BATTLES STREET FOOD URBAN SPORTS www.brusseldanst.be

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 19

Laptopia CAFETARIA DE ZEYP woensdagnamiddag 15 juni Geen idee welke wilde feestjes er op andere dagen zoal plaatsvinden in de cafetaria van De Zeyp, maar ik weet wel welke sfeer er op een gezapige woensdagmiddag hangt. Ik mocht het afgelopen voorjaar regelmatig een paar uurtjes zoek maken in een hoek van het etablissement, dat op dat moment zowat het exclusieve terrein was van de derde leeftijd.

In de cafetaria hing dan steevast het zachte parfum van vorderende jaren.

Via de grote ramen aan de straatkant keek het daglicht naar wat het daglicht gerust mocht zien: de wandelstok die uitrust tegen de tafelrand, het opgespaarde koekje bij de koffie, het groene tafeldoekje van Palm dat samen met de houten bierviltjeshouder erbovenop een herkenbaar stilleven vormt, en dat wegens succes op elk tafeltje wordt herhaald.

Ook de formatie rond die tafeltjes is elke week min

of meer dezelfde. Er is natuurlijk het tafeltje met de kaarters, die te oordelen aan het weinige gerucht dat ze maken vrij professioneel te werk gaan. Er is het tafeltje met de professionele babbelaars, die hun meningen omtrent de actualiteit met haken en ogen aan elkaar breien, tot er weer een consensus is bereikt over hun wekelijkse update van de staat van de wereld.

Aan een paar tafeltjes gaat het er kalmer aan toe: die waar minder sociaal aangelegde oudjes aarzelend naast elkaar plaatsnemen om zwijgend maar wel degelijk in gezelschap verkerend hun namiddag door te brengen.

Eén drietal zit altijd samen aan een tafeltje wat verder van het raam. De man zorgt voor de zwans en de weerkerende plaagstoten aan het adres van de tolerante serveerster. De gezellige vrouw schuin tegenover hem gibbert om de fratsen van de schobbejak, terwijl ze met luide stem zijn woorden herhaalt voor de omzittenden

“Via de grote ramen aan de straatkant keek het daglicht naar wat het daglicht gerust mocht zien” Michaël Bellon tot wie de clou misschien nog niet helemaal is doorgedrongen. En een tweede vrouw bevestigt dankbaar en enthousiast het komisch potentieel van het olijke tweetal, door met gespeeld ongeloof het hoofd te schudden. Hun driehoekje werkt

perfect en doet dat wellicht al jaren. Even moeiteloos schakelen ze over naar de serieuzere levensverhalen.

Er is namelijk al behoorlijk wat verleden om op terug te blikken, maar evengoed nog toekomst om naar uit te kijken, bijvoorbeeld in de

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. vorm van op stapel staande volpensionvakanties in gegarandeerd warme oorden.

De voertaal in het hele café is Brussels Vloms, maar interessant is ook de manier waarop de conversaties van elke tafel apart plots in elkaar grijpen tot jolige stemmingmakerij die even de gehele gelagzaal in de ban houdt. Dat is bijvoorbeeld het geval als een nieuwe stamgast binnen komt waaien, of als er iets gebeurt in de koers. Want de semi-klassiekers van de woensdagmiddag worden van bij het begin van de uitzending tot de finish uitgezonden. Niet met de klank aan. De randpoëten Wuyts en De Cauwer krijgen hier niet het hoogste woord. Wél met de ondertitels van Teletekst, die op wonderbaarlijke wijze gelijke tred houden met de wedstrijdfeiten, en met de karamelleverzen van de twee commentatoren die uitgeschreven een nog dadaïstischer indruk maken.

Nog een weerkerende bron van vermaak zijn de parkeerplaatsen in de straat, die alleen met een parkeerschijf mogen worden gebruikt. Dat de bevoegde beambten zich behoorlijk kwijten van hun plicht om wie die schijf niet heeft voorgelegd te beboeten, is op de tribunes in De Zeyp al heel lang geweten, en dus kunnen de lichtzinnige slachtoffers maar in beperkte mate op medelijden rekenen.

Soms is er ook helemaal geen aanwijsbare aanleiding voor het feit dat de animositeit van één tafel overslaat naar de andere. En dat zijn de mooiste momenten: wanneer onvoorziene omstandigheden even de vaste rituelen doorkruisen. Want grosso modo verloopt geen enkele woensdagmiddag hier anders dan alle andere.

Na het vooropgestelde aantal drankjes trekt ieder op zijn vastgestelde tijd ook weer naar huis.

Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

ADVERTENTIE

A UNIQUE PARTY EXPERIENCE

FUSE / STRICTLY NICENESS / PLAY LABEL RECORDS MACSWELL / LOVE BOAT / LEFTORIUM / DEEP IN HOUSE THE SOUND OF BELGIUM / UNDER MY GARAGE THE GROOVE IS ON / FANCY FOOTWORK / ANIMALS CLUB FOCUS NIGHT: FTRSND / LEFTO / ZUKUNFT BRUZZ NIGHT: WE BRING YOU

IN BRUSSELS Free Apero party on the Beach (Croisetteke) followed by a 4h clubbing cruise with the Boatclub on the canal.

TICKETS:

Bruxelleslesbains.be

20 I BRUZZ 1529 I Donderdag 30 JUNI 2016

“E

igenlijk wou ik aan capoeira doen,” vertelt Amjahid.

“Mijn broer en ik hadden de sport ontdekt dankzij een film. En aangezien mijn broer moest afvallen, vroegen we aan onze moeder om op zoek te gaan naar een club. Zij nam het eerste wat ze vond en dat was … een Braziliaanse Jiujitsu club (lacht). Maar dat deerde ons niet, we waren er meteen door gebeten. Mij trok de uitdaging aan, ik wou en wil eigenlijk nog altijd uitzoeken tot waar ik kan geraken.”

De achtjarige Amjahid bleek talent te hebben en groeide snel door naar een hogere groep. Toen ze ook nog eens onder de vleugels terecht kwam van haar huidige schoonvader, Khalid Houry, evolueerde ze snel. Zeer snel. Dat hebben zelfs de jongens in haar leeftijdscategorie geweten. “Omdat er te weinig meisjes waren, moest ik het tijdens competities opnemen tegen jongens. Dat was geen probleem, want rond elf jaar is de kracht tussen beide nog enigszins dezelfde.”

“Ik won regelmatig, ook in de categorie waarin alle leeftijden en gewichten tegen elkaar mochten vechten. Naarmate ik ouder werd en de jongens meer kracht hadden dan mij, moest ik het verschil maken met techniek. Dat is een voordeel die me veel heeft bijgebracht.

Ik heb heel wat technische bagage door te vechten tegen jongens, die meestal harder zijn.”

Snelheid en techniek zijn volgens Amjahid haar grootste kwaliteiten, al mogen soepelheid en kracht daar ook wel bij vernoemd worden. Na de jongens was het de internationale damesscene die daarmee moest afrekenen. Want sinds haar eerste Europees kampioenschap, op haar vijftiende, rijgt ze ook daarin topprestaties aan elkaar. “Ik herinner me nog hoe ik wegdroomde toen ik naar het wereldkampioenschap keek.

Dat ik op mijn zeventiende op het hoogste schavotje stond tijdens het WK in Los Angeles, zorgde voor onbeschrijflijke blijdschap.”

“Ik herinner me dat de mensen onder de indruk waren omdat ik er uitzag als een meisje van pakweg veertien. Zelfs sommige scheidsrechters twijfelden (lacht). Maar ik overtuigde iedereen en geraakte tot in de finale. Tegen een Braziliaanse, met een Braziliaanse scheidsrechter. En dat voelde je, want de ref speelde vals door mijn opponent te bevoordelen. Ik heb zwaar moeten afzien om punten te krijgen, maar heb de titel toch gepakt. Ongelooflijk.”

Braziliaanse jiujitsu Amal Amjahid stoffeert haar palmares nog maar eens met een (Europese) titel

uit in tornooien van verschillende federaties. Met een doel: blijven verbeteren en blijven winnen.

Want ondanks haar goedgevuld palmares, is de honger nog groot.

“Je wordt wereldkampioen volgens je gordel, ik heb dus nog wel een weg te gaan. Een Braziliaanse is tien keer wereldkampioen geworden met verschillende gordels. Dat is een record, en dat wil ik breken.

Ik heb er op dit moment drie.”

“Ik zit zeker nog niet aan mijn limiet. Zelfs al win ik, fouten heb ik gemaakt. Dat zie ik tijdens de analyses die we achteraf maken.

Ik ben altijd bezig met sport, het stopt niet. Dat ritme volg ik van jongs af en dat blijft zo. Het is zoals een drug.”

Neem dat maar letterlijk: buiten haar dagelijkse trainingen en twaalftal jaarlijkse (vooral internationale) competities zet de Brusselse zich ook nog eens met haar gezin in voor Cens Academy. Met die sportvereniging wordt sport ingezet als opvoedingsmiddel voor jongeren die niet altijd evenveel kansen krijgen, en ze helpen hen

‘Ik zit nog niet aan mijn limiet’ BRUSSEL – Amal Amjahid (20) is één brok passie. Passie voor sport, passie voor Braziliaanse Jiujitsu en passie voor Cens Academy. Ze heeft onder meer drie wereldtitels op haar naam en werd onlangs opnieuw Europees kampioen. Maar haar honger is groot, ze wil records breken. En blijven bouwen aan Cens Academy, de sportvereniging waar ze met haar gezin alles voor geeft.

“In Molenbeek zitten veel potentiële wereldkampioenen” Amal Amjahid, Cens Academy

bijvoorbeeld ook bij hun huiswerk.

Amjahid helpt onder meer bij de psychomotorische lessen voor kinderen en, uiteraard, de lessen Braziliaanse Jiujitsu.

“Het is geweldig om te zien hoe Cens Academy de afgelopen jaren gegroeid is. Sport is mijn leven, het doet me plezier om mijn moeder bijvoorbeeld te helpen tijdens de lessen rolstoelvoetbal. Ik voel dat ik iets nuttig doe. Het sluit trouwens ook aan bij mijn studies om gespecialiseerd opvoeder te worden.”

“Ik zie dat meisjes binnen de club naar mij opkijken. Dat is leuk. Het zou fantastisch zijn om andere Molenbekenaren wereldkampioen te zien worden. Dat kan, want hier zit zoveel talent. Ik hoop die voorbeeldrol te blijven spelen. Er is sprake dat Braziliaanse Jiujitsu op de Olympische Spelen van Tokio in 2020 beoefend zou worden. Daar zou ik uiteraard zeker bij willen zijn. Ik zal er dus alles aan moeten doen om mijn huidige eerste plaats op de wereldranglijst te behouden, en nog meer titels te pakken.”

Tim Schoonjans

Gespecialiseerd opvoeder Zoals bij veel vechtsporten zijn er verschillende federaties actief in Braziliaanse Jiujitsu. Voor Amjahid maakt dat niets uit, ze komt

© IVAN PUT

Amal Amjahid : “Ik wil meer dan tien keer wereldkampioen worden.”

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 21

SPORTagenda

ESTAFETTE

vrijdag 1 juli brussel bad

KEN LAMBEETS Een goede anderhalve week voor het Brexitreferendum glijd ik voor het eerst in mijn leven met de Eurostar onder het Kanaal. Uitjes naar de Franse hoofdstad haalden het de afgelopen achtentwintig jaar altijd boven die naar de Engelse, maar een trouwfeest in Zuid-Londen besliste daar deze keer anders over.

Zondagochtend, daags na het huwelijk, valt de regen met bakken uit de lucht. Twee paraplu’s wandelen broederlijk naast elkaar via het uitgestrekte Brockwell Park naar de biologische markt in de Zuid-Londense wijk Herne Hill, waar de marktkramers moeite hebben om hun zuurdesembroden, vers fruit en weelderige bloemen droog te houden.

Aangesterkt door een wel heel sterke koffie, vertrekken we naar de volgende halte. Toen ik voor we op reis vertrokken even op Google Maps aan het kijken was in welke buurt we net zouden logeren, viel mijn oog op een in het beige ingekleurde ellipsvormige oppervlakte.

Dat kan doorgaans twee dingen betekenen: een hippodroom of een velodroom. Als we dan toch in de buurt zijn...

De Herne Hill Velodroom wordt in 1891 gesticht door wielerliefhebber George Hillier. De baan meet 450 meter en op zijn steilst bedraagt de hellingsgraad in de bocht 30 graden. Het oorspronkelijke rode grint maakt in 1893 plaats voor houten latten. Die zorgen voor hogere snelheden, maar ook voor spectaculaire valpartijen wanneer het regent - zo goed als altijd in Londen, in mijn ervaring. Daarom wordt er in 1896 beton gelegd op de piste, en dat ligt er vandaag nog steeds.

In de jaren 1920 en 1930 staat Herne Hill bekend voor de Good Friday Meetings, die tot 10.000 toeschouwers lokken en waar regelmatig wereldkampioenen aan de start verschijnen. Op de snelle baan worden nationale en zelfs wereldrecords gebroken.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog dient de velodroom als opslagplaats voor wapens. Onkruid in velerlei soorten en zelfs kleine boompjes groeien overal op de baan, met veel spleten in het beton tot gevolg.

Toch valt het oog van het organisatiecomité van de Londense Spelen van 1948 op de Herne Hill Velodroom als uitvalsbasis voor het Olympisch wielergebeuren. De piste wordt gerenoveerd, er komt een tijdelijke tribune mét scorebord en de journalisten krijgen twaalf telefooncellen ter beschikking die in verbinding staan met de rest van de wereld.

Toch krijgt de velodroom heel wat kritiek te verduren van de vaderlandse pers. De finale van de tandemwedstrijd vindt bijvoorbeeld plaats om negen uur ‘s avonds, waardoor het publiek de wielrenners niet meer kan waarnemen aan de andere kant van de piste. Door de zwakke verlichting vertikt de fotofinish te werken.

Na de Spelen, in de jaren 1950 en 1960, rijden wielerhelden als Jacques Anquetil, Fausto Coppi en Tom Simpson nog wel eens rondjes op Herne Hill, maar stilaan verliest de velodroom aan aanzien.

Bij onze passage aan de olympische piste is er vooral veel bedrijvigheid op het middenplein. Iedereen schuilt voor de regen in tentjes. Wegens slipgevaar is er niemand aan het fietsen. De kleedkamers en toiletten zijn ondergebracht in oude, maar goed verzorgde containers.

Het scheelde niet veel, of de velodroom was er vandaag niet meer geweest – de eigenaar had enkele jaren geleden andere plannen met de site. Dat was zonder een groep wielerliefhebbers gerekend. Onder hen bevond zich niemand minder dan Tour de France-winnaar, viermalig Olympisch kampioen en werelduurrecordhouder Bradley Wiggins, die op zijn twaalfde zijn eerste rondjes reed in Herne Hill.

De velodroom mocht blijven. In 2017 komt er zelfs een nieuwe tribune.

Maandagavond. Met een half oog volgen we in een hippe pub hoe de Belgen door de Italianen naar de slachtbank worden geleid. Bij een halve pint polsen we enkele hoogopgeleide Londenaars naar hun mening over het op stapel staande referendum. Natuurlijk moeten we in de Europese Unie blijven, klinkt het. “Ik moest onlangs nog voor mijn werk met de auto naar het zuiden van Engeland. Onderweg zag ik in een voortuin van huis een grote vlag van Ukip, de eurosceptische partij van Nigel Farage. Een vlag! Dat zal je in Londen niet snel zien. De argumenten om uit de EU te stappen, zijn je reinste populisme. Maar het zal wel niet gebeuren.”

Twee weken later. De Britten hebben besloten om uit de Europese Unie en uit het Europees Kampioenschap te stappen. De Belgen zitten in de kwartfinales van het tornooi en kijken enkel nog vooruit.

Zowel in Londen als in België regent het onafgebroken. Het wordt een zomer om niet licht te vergeten.

Een zomer om niet licht te vergeten

Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

Badminton Europees avontuur voor Bad 79

‘We hebben ons gevoelig versterkt’ ANDERLECHT – Badmintonclub Bad 79 heeft zijn uitstekend seizoen afgesloten met een ferme opsteker.

Het mocht vorige week als vicekampioen deelnemen aan de Europa Cup en trok er grote ogen.

“Kampioen Kortrijk is niet op de uitnodiging ingegaan omdat ze te weinig spelers hebben.

Daarom kwamen wij in aanmerking,” vertelt speler en voorzitter Lionel Warnotte. “Het is mooi dat onze spelers dit hebben kunnen meemaken, zeker aangezien het maar ons tweede jaar in de hoogste klasse is. Vijf jaar

geleden hebben we een duidelijk project gelanceerd en sindsdien zijn we vier keer gepromoveerd.”

De mix van jonge talenten en spelers die van buitenaf worden aangetrokken, slaat aan. Warnotte heeft zelf op een hoog niveau gespeeld en zijn reputatie helpt bij het aantrekken van kwaliteitsvolle spelers. “Vriendschap en samenwerking zijn bij ons van groot belang. Het draait goed, de sfeer is uitstekend, en dat trekt spelers aan. Het helpt ook wel dat wij de enige club uit Franstalig België zijn die op het hoogste niveau speelt.”

De deelname aan de Europa Cup is een nieu-

we stap voor Bad 79. Die competitie wordt elk jaar gespeeld tussen de Europese landskampioenen en wordt bezocht door heel wat toppers. Al waren die dit jaar iets minder aanwezig. “Sommige van hen hebben deze keer niet deelgenomen om zich volledig te kunnen focussen op de Olympische Spelen.

Maar een van onze spelers heeft bijvoorbeeld toch tegen het nummer 34 van de wereld gespeeld.”

“Uiteindelijk hebben we geen duel kunnen winnen. We zaten in een sterke poule, waarin een latere finalist en halve finalist zat. Maar het was een fantastische ervaring, zeker voor onze jonge talenten die nu weten wat ze aan de top mogen verwachten. Onze ambitie is natuurlijk om volgend seizoen kampioen te worden en terug te keren. We hebben ons gevoelig versterkt, met oog voor onze Brusselse identiteit, en zijn goed gewapend om onze doelen te bereiken.”

Tim Schoonjans

Tot en met zeven augustus kunnen Brusselaars niet enkel relaxen tijdens Brussel Bad, ze kunnen er ook proeven van heel wat sporten. Zo organiseert BX Brussels elke zaterdag (van dertien tot achttien uur) panna-tornooien, is er op donderdag veertien juli een initiatie beach rugby, zijn er elke zondag tussen veertien en achttien uur initiaties in gevechtsporten, is er op negen en tien juli een manche van de Belgian Beach Soccer Tour, etc. U leest het: voor elk wat wils.

Surf dus gerust naar www.brusselbad.be om het volledige aanbod te ontdekken.

zaterdag 2 juli brussels rugby 7s Dit sevenstornooi viert dit jaar zijn vijfde verjaardag. De Caraïben zijn deze keer het thema en dat zal ongetwijfeld voor heel wat sfeer zorgen.

Het tornooi gaat omstreeks tien uur van start in het stadion van BUC (Gemeenschappenlaan 6 in Evere) en tegen achttien uur zullen de finales afgetrapt worden. Naast het veld zal er ook heel wat animatie zijn voor groot en klein, en zal men iets kunnen drinken in het supportersdorp. U leest het allemaal op www.brussels7s.com.

brussels golf day De stad Brussel organiseert voor het eerst deze sportdag om Brusselaars kennis te laten maken met golf. In het Victor Boinstadion, naast de Heizel, kan men van tien tot achttien uur terecht voor initiaties onder toezicht van professionele instructeurs. Er zullen drie initiatiesessies doorgaan: van half elf tot half één, van half twee tot half vier en van vier uur tot zes uur.

Inschrijven kan ter plaatse vanaf tien uur en is volledig gratis, op voorhand inschrijven kan via de Facebookpagina van het evenement.

maandag 4 juli meet & greet Rugbyfans, u krijgt de kans om Vincent Debaty te ontmoeten. De Brusselaar die voor de Franse nationale ploeg uitkomt en aan de top speelt bij ASM Clermont, komt namelijk naar rugbyclub Kituro voor een Meet & Greet. Vanaf half zes ’s namiddags kunt u met hem op de foto, hem een handtekening vragen of hem vragen stellen over zijn carrière. Plaats van afspraak is de Bloemtuinenlaan 50bis in Schaarbeek.

dinsdag 5 juli sport in het park Vanaf dinsdag organiseert sportvereniging Friskis&Svettis heel de zomer lang zijn parksessies, die volledig gratis zijn. Op dinsdag en donderdag (om half acht ’s avonds) zal dat een jympa-sessie zijn op de sportterreinen van de militaire school in het Jubelpark en op maandag en woensdag gaat op hetzelfde uur een looptraining van start (afspraak onder de Triomfboog).

Ook tijdens het weekend is er een aanbod: zaterdagochtend is er om half tien een sessie nordic walking en zondagvoormiddag is er om tien uur een indoor sessie in Woluwe. Alle details vindt u op www.friskis.be.

Tim Schoonjans