BRUZZ - editie 1528

van 23 JUNI tot 30 JUNI 2016

N° 1528 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

© BELGA

1 JAAR

PIÉTONNIER

Van burgerdroom tot politieke nachtmerrie > p 6 - 16

2 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

EDITO Kentering

Steven Van GARSSE Chef weekblad “Het politieke niveau staat onder grote druk om de voetgangerszone drastisch terug te schroeven”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Laurent Vermeersch, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

De voetgangerszone bestaat volgende week een jaar. Het is een van de meest belangrijke ingrepen in deze stad van de laatste tien jaar. Het is bovendien een project waar zowat iedereen een mening over heeft. De piétonnier: je bent er voor of je bent er tegen. Deze controverse is een goede zaak. Er wordt sowieso te weinig gedebatteerd in deze stad.

Want bij dit debat gaat het niet alleen over de voetgangerszone in strikte zin, maar meteen ook over de rol van de auto, de toekomst van de handel en de inrichting van de openbare ruimte in de hele stad. Het gaat uiteindelijk mutatis mutandis over de toekomst van Brussel.

Wat alvast opvalt is dat de sympathie die er voor de autovrije zone heerst bij heel wat Brusselaars die gebruikmaken van de zone, in schril contrast staat met de relatieve weerzin die het opwekt bij de Brusselaars die in de onmiddellijke omgeving wonen of er een handelszaak hebben.

Voor hen is de verandering dan ook het meest tastbaar. Dat is een moeilijke kwestie. Wat goed is voor de hele stad – en minder auto’s zijn daar een voorbeeld van – blijkt niet in de smaak te vallen bij wie er onmiddellijk mee te maken heeft.

Voor dat fenomeen bestaat een naam: nimby. Not in my backyard.

Wie handelt in naam van het algemeen

belang heeft op het eerste gezicht de afweging snel gemaakt: doorgaan met het autovrij maken van het stadscentrum.

Maar zo simpel ligt het niet. Want het politieke niveau, zeker het Brusselse dat erg gevoelig is voor de electorale conjunctuur, staat vandaag onder grote druk om de voetgangerszone drastisch terug te schroeven.

Daarom kan de beslissing die vorige week unaniem werd herbevestigd door PS en MR als een kentering worden beschouwd in de Brusselse politiek. Beide politieke partijen, inclusief federaal minister Didier Reynders (MR) hebben aangegeven met het project voor een autovrij stadscentrum te willen doorgaan.

En dat ondanks juridische onzekerheid die vorig week opdook. Ook Open VLD spreekt zich in deze krant voor een autovrij stadscentrum uit. Dat alles samen is al een kleine revolutie op zich.

Is daarmee het debat afgesloten? Zeker niet. We maken nu de evaluatie mee van een testfase. De definitieve aanleg moet haar nut nog bewijzen. En de toekomst van de handel in het centrum is nog lang geen uitgemaakte zaak. Bovendien zijn er tal van andere dossiers in deze stad waar keuzes moeten worden gemaakt die de auto ofwel vrije baan geeft, ofwel inperkt. Dat wordt, zonder twijfel, de discussie van de komende jaren.

WAUTER MANNAERT

“

Om 5 uur opstaan om te gaan aanschuiven aan het gemeentehuis, dat heb ik zelfs in Irak niet meegemaakt” ALSAQQAR SALAM, Vluchteling en uitbater van een Iraaks restaurant over de kennismaking met de Brusselse administratie (op bruzz.be)

“

Gentrificatie heeft segregatie niet tegengehouden” TOURIA AZIZ, Jeugdwerkster over de komst van blanke middenklassers in Molenbeek (in MO*)

Donderdag 23 JUNI 2016 I BRUZZ 1528 I 3

wonen Rudi Vervoort neemt rits initiatieven

Er is opnieuw hoop voor woonwagenbewoners BRUSSEL - Minister-president Rudi Vervoort (PS) krijgt goede punten vanop de oppositiebanken. Groen-parlementslid Arnaud Verstraete is blij dat de regering het initiatief voor de inrichting van terreinen voor woonwagenbewoners op zich neemt.

Woonwagenbewoners, er zijn weinig gemeenten die ze graag zien komen. Jaarlijks strijken ze tegen de zin van de inwoners neer in Neder-Over-Heembeek. In Haren liet toenmalig schepen Bruno De Lille (Groen) een terrein inrichten, helaas moest het al vlug gesloten worden wegens vandalisme. Dat was twee jaar na een resolutie in het Brussels parlement waarin er onder andere gevraagd werd om verscheidene doortrekkersterreinen van minimaal 2.000 vierkante meter in te richten voor woonwagenbewoners die er maximaal drie weken blijven. In 2012 ten slotte werd op vraag van Vincent Lurquin (Ecolo) de Huisvestingscode aangepast: ze spreekt sindsdien ook van mobiele woningen. Maar dat was het.

Verstraete erkent dat woonwagenbewoners geen gemakkelijke doelgroep zijn, maar: “Er zijn altijd rondtrekkende mensen geweest, er zit ook muzikaal talent tussen en velen zijn ondernemend, ze zorgen voor hun eigen inkomsten. Bovendien: je krijgt met woonwagenbewoners te maken, of je dat graag hebt of niet. Er zijn ook altijd kinderen en die hebben er niet voor gekozen om een rondtrekkend leven te krijgen.” En bovendien, voegt Verstraete er nog aan toe, kiest Groen voor een inclusieve samenleving waar ook deze kwetsbare groep bij hoort.

Verstraete heeft de voorbije jaren al verschillende keren geïnterpelleerd over woonwagenbewoners en hij had het gevoel dat minister van Wonen Céline Fremault (CDH) en Vervoort de hete aardappel naar elkaar

toeschoven, nu is dat gevoel weg. Verstraete: “Ik heb duidelijke antwoorden gekregen van de minister-president.”

Vervoort antwoordde in de commissie dat de Stad Brussel, de enige die ooit iets voor woonwagenbewoners gedaan heeft, aandringt op gewestelijke coördinatie. Fremault gaat ook de subsidies voor gemeenten die terreinen willen aankopen of inrichten verdubbelen. Er staan ook wetgevende initiatieven op stapel. In het Brussels Wetboek van Ruimtelijke Ordening ((BWRO) wordt een artikel toegevoegd dat tijdelijke ver-

“Je krijgt met woonwagenbewoners te maken, of je dat nu leuk vindt of niet” Arnaud Verstraete (Groen) Brussels parlementslid

gunningen mogelijk maakt en in de Huisvestingscode komen er regels voor gezond wonen voor woonwagenbewoners. En ook in het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling komt een hoofdstuk gewijd aan woonwagenbewoners. Het Agentschap voor Territoriale Ontwikkeling gaat een lijst opstellen met mogelijke terreinen. Voor de nabije toekomst is het uitkijken naar de resultaten van het overleg tussen de regering en de Stad Brussel over het opnieuw in gebruik nemen van het terrein in Haren.

Danny Vileyn

IN MEMORIAM Hoofdredacteur Meervoud en uitbater Vlaams Huis overleden

Christian Dutoit, authentiek Vlaams én links ZUMARRAGA - Hij was stukken linkser én Vlaamser dan het VlaamsBrussels politiek establisment. Christian Dutoit, stichtend hoofdredacteur van het Vlaams-nationale maandblad Meervoud en spil van het Vlaams Huis in Brussel, is vorige zondag in Baskenland, zijn tweede vaderland, overleden.

In kritische teksten over de Vlaamse Beweging die middelbare scholieren in de jaren 1970 - de jeugdjaren van ook Christian Dutoit - onder ogen kregen, heette het dat links de emancipatorische Vlaamse beweging altijd al verwaarloosd had omdat deze in oorsprong een beweging van onderpastoors en schoolmeesters was. Dat dit een zware vertekening van de geschiedenis was, bewees Christian Dutoit met zijn licenciaatsthesis over de communist Jef Van Extergem en de Vlaamse Beweging, nadien uitgegeven door de Antwerpse uitgeverij Soethoudt.

Ook Dutoit heeft op zijn manier en in een ander tijdsgewricht marxisme en flamingantisme gecombineerd. Bovendien een tijdsgewricht waarin het allerminst evident is om links te zijn. Na de val van de Muur, hebben invloedrijke sociaal-democraten als Tony Blair en Gerhard Schröder het volk verkocht aan de banken, en dat is maar één voorbeeld. Dutoit becommentarieerde de nationale en internationale politiek door

de neo-marxistische bril. Het neoliberale Europa kon in zijn ogen geen genade vinden, dichter bij huis droomde hij van een links Vlaanderen. Meervoud is een uniek blad in het Vlaams medialandschap. Het heeft (uiteraard) veel aandacht voor linkse, emancipatorische volksbewegingen en politiek en Brussel. Meervoud combineert ernst met onnavolgbare humor in foto’s en foto-onderschriften. Meervoud werd opgericht na Zwarte Zondag als reactie op het opkomende racisme, maar Dutoit was tegelijk heel kritisch voor bepaalde tendenzen binnen het politiek correcte multiculturele discours.

Christian Dutoit was ook de bezieler van het Vlaams Huis in de Drukpersstraat, een unieke plek in een overwegend Franstalig, maar steeds internationaler Brussel.

Een plek met een steeds gemeend vriendelijk, zoniet hartelijk onthaal. Een unieke Vlaams-Brusselse persoonlijkheid is veel te vroeg heengegaan. Hij werd ingehaald door een woekerende kanker. Danny Vileyn

MUZIEK Bouwprojecten nemen festivalterrein in

Laatste keer Couleur Café op T&T

MOBILITEIT Bedrijven niet geneigd parkeerplaatsen af te staan Couleur Café

Liever dokken dan delen BRUSSEL De meeste bedrijven betalen liever de nieuwe milieutaks dan parkeerplaatsen te schrappen of ter beschikking te stellen van bewoners.

Dat blijkt uit een eerste balans van de nieuwe regelgeving rond kantoorparkings.

Sinds begin vorig jaar moeten bedrijven bij het vernieuwen van de milieuvergunning een nieuwe milieutaks betalen op kantoorparkings, tenzij de betrokken bedrijven ervoor kiezen om plaatsen te schrappen of ter beschikking te stellen van buurtbewoners of handelaars.

Tot nu toe is voor ruim 2.000 parkeerplaatsen geopteerd voor de nieuwe milieutaks.

Zowat 300 plaatsen werden geschrapt en 350 anderen vonden een nieuwe bestemming. Dat blijkt uit een parlementair antwoord van minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) aan Jef Van Damme (SP.A).

Voorlopig betalen bedrijven dus liever de extra belasting die het klimaatfonds moet

spijzen, dan dat ze snijden in het aantal parkeerplaatsen of plaatsen ter beschikking stellen van bewoners. “Ik begrijp dat plaatsen schrappen geen evidentie is, maar de overheid zou de bedrijven wel beter moeten steunen in het beschikbaar maken van plaatsen voor bewoners,” aldus Van Damme. “Er kan bijvoorbeeld samengewerkt worden met bedrijven zoals BPark om de toegang voor bewoners te regelen.”

Volgens Van Damme kan het intenser begeleiden van bedrijven de mobiliteit verbeteren. “De nieuwe regelgeving kan een mentaliteitswijziging in gang zetten bij bedrijven en hen doen nadenken over hoe hun werknemers naar het werk komen.

Met een zekere en gratis parkeerplaats op hun bestemming is niemand geneigd de auto thuis te laten. Door bij kantoren extra plaatsen beschikbaar te maken voor bewoners kunnen we ook meer parkeerplaatsen bovengronds schrappen zoals het gewestelijk mobiliteitsplan voorschrijft.”

LV

moet andere oorden opzoeken

© LEEN VAN LAETHEM

BRUSSEL - Couleur Café moet voor 2017 op zoek naar een nieuw festivalterrein. Zowel de Haven van Brussel als Thurn & Taxis hebben dat aan de organisatoren laten weten.

Het wereldmuziekfestival Couleur Café begon ooit in de Hallen van Schaarbeek maar werd écht groot twintig jaar geleden, toen het de tenten opsloeg aan Thurn & Taxis.

Dat was toen een braakliggend terrein zonder een concrete toekomst.

Dat is vandaag helemaal anders. Er staan heel wat gebouwen in de steigers. Er is het enorme Meandergebouw voor de Vlaamse administratie (klaar in de lente van 2017), nieuwe woningen aan de kant van de Picardstraat (klaar in oktober dit jaar), het park is in volle ontwikkeling (vandaag 4

hectare). Het gebouw van Leefmilieu Brussel staat er al bijna twee jaar.

De Haven van Brussel, die sinds 2011 een deel van haar terrein ter beschikking stelt aan Couleur Café, wil dan weer in de lente volgend jaar starten met de ontwikkeling van de site. Het automerk Citroën moet er een toonzaal en garage krijgen, de Brasserie de la Senne trekt er naartoe. Er zullen in 2017 ook wegen worden aangelegd.

Kortom, het populaire festival, dat jaarlijks bijna 70.000 bezoekers trekt, moet op zoek naar een andere locatie.

Als het festival in Brussel wil blijven, wordt dat geen sinecure. Scenario’s die nu circuleren zijn onder meer het Groentheater in Laken, maar concreet zijn die plannen nog Steven Van Garsse niet.

4 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 JUNI 2016

DE WEEK

IN BEELD In de hele wereld gaan fietsers uit de kleren om de milieuproblemen en de autodruk aan te klagen. Afgelopen zondag ook in Brussel, waar Cyclonudista al voor de twaalfde keer van de partij was. De naaktfietsers waren met een vijftigtal en reden van de Square Frère-Orban naar de Grote Markt.

in het NIEUWS Brusselse regering wel dwars maar niet ethisch bevlogen De federale regering wil dat het parlement deze week een nieuwe regularisatieronde goedkeurt om zwart en grijs geld te witten.

Maar de Brusselse regering dreigt ermee roet in het eten te gooien. Niet uit ethische bevlogenheid, maar omdat de opbrengst van de regularisatie naar het federale niveau gaat en niet naar Brussel. “We trekken naar het Grondwettelijk Hof als het federaal parlement de nieuwe fiscale regularisatie goedkeurt,” zegt minister van

Financiën Guy Vanhengel (Open VLD).

Zijn partijgenoot in de Vlaamse regering Bart Tommelein werkt wel samen met de federale regering.

Nieuwe terreurcel

broers Moustapha (46) en Jawad Benhattal (29) uit Laken, neven van Khalid en Ibrahim El Bakraoui verantwoordelijk voor de aanslagen in Zaventem en het metrostation Maalbeek. De bende van Laken wou vorige zaterdag tijdens de wedstrijd België-Ierland een aanslag plegen op het Rogierplein, waar een groot scherm staat.

Brussel wil buurtweg kopen van Grimbergen De politie heeft een nieuwe terreurcel opgeruimd, de bende van Laken. Na een grootschalige actie in zestien gemeenten in Brussel, Vlaanderen en Wallonië werd een veertigtal personen ondervraagd. Drie werden aangehouden, onder wie de broers De

De Stad Brussel heeft een voorstel gedaan om de buurtweg die rond parking C ligt, over te kopen van de gemeente Grimbergen. Daarmee zou de bouw van het Eurostadion sneller van start kunnen gaan.

Volgens Brussels parlementslid Johan Van den Driessche (N-VA) is Brussel bereid om

tussen de 550.000 en 600.000 euro neer te tellen voor de buurtweg. De burgemeester van Grimbergen, Marleen Mertens (CD&V), bevestigt dat Brussel een bod heeft gedaan, maar over het bedrag wil ze zich niet uitspreken. Maar buurtbewoners uit Grimbergen dreigen volgens Het Laatste Nieuws roet in het eten te gooien. Een aantal buurtbewoners hebben zich burgerlijke partij gesteld en een advocaat onder de arm genomen. De buurtbewoners willen het behoud van de buurtweg omdat ze die naar eigen zeggen dagelijks gebruiken. Als de rechter op 29 juni de buurtbewoners gelijk geeft, dan zit bouwheer Ghelamco met een serieus probleem. Voor de verkoop rond is kan Ghelamco geen bouwaanvraag indienen. Als de verkoop doorgaat, is de vraag wie zal betalen: de Stad Brussel of Ghelamco. Johan Vanden Driessche

vermoedt dat Brussel ervoor zal opdraaien.

Brussels schepen van Sport Alain Courtois (MR) wil niet kwijt wie de koop zal betalen.

Danny Vileyn

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

Donderdag 23 JUNI 2016 I BRUZZ 1528 I 5

© BELGA

Uitgelicht Ecolo en Groen verstevigen de samenwerking in Brussel

‘We zijn nu haast één partij’ BRUSSEL - Ecolo en Groen verstevigen in aanloop naar de verkiezingen van 2018 en 2019 de samenwerking. “Dit is niet vrijblijvend,” zeggen de lokale partijvoorzitters Bart Dhondt (Groen) en Arnaud Pinxteren (Ecolo).

De hoofdstedelijke afdelingen van Ecolo (Franstalig) en Groen (Nederlandstalig) kregen van hun nationale hoofdkwartieren de opdracht om te gaan naar een verdere integratie. Brussel fungeert daarbij als laboratorium voor wat misschien ooit een volledige fusie kan worden van Ecolo en Groen.

“We hebben hier zondag het startschot voor gegeven op een gemeenschappelijke vergadering in Watermaal-Bosvoorde,” zegt Arnaud Pinxteren van Ecolo. “Het enthousiasme was groot.”

Een grote verrassing is deze démarche niet.

Enkele jaren geleden lekte al een nota van Ecolo waaruit bleek dat sommigen Franstalige groenen overtuigd zijn van het belang van één groene partij in dit land. Ecolo-coryfee Olivier Deleuze herhaalde deze wens vorig jaar.

Beide partijen werken in de Kamer al samen in één fractie. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen, in 2012, werden overal Ecolo-Groen-lijsten ingediend. Ook in het Brussels parlement wordt schouder aan schouder aan politiek gedaan.

“We gaan nu een stap verder,” zegt Bart Dhondt. “Het is niet alleen een samenwerking van parlementairen en fracties, maar van de hele partij. Van de partijleden dus.”

Beide partijbesturen gaan voortaan regelmatig samen vergaderen en tekenen, in aanloop naar de verkiezingen van 2018 en

2019 een gezamenlijk inhoudelijk traject uit. “Dat raakt aan het hart van de partij,” zegt Dhondt. “De politieke productie zal in Brussel de komende jaren (gedeeltelijk, SVG) door Ecolo en Groen samen gebeuren.”

Ecolo en Groen hebben beslist om rond drie thema’s samen te werken en gemeenschappelijke standpunten uit te werken: ‘stad op kindermaat’, ‘gezond Brussel’ en ‘Brussel werkt’. Net zoals andere partijen willen Ecolo en Groen ook de band aanhalen met het middenveld. “Niet alleen politici zijn om de stad bekommerd,” zegt Dhondt.

Maar wat is de unique selling proposition.

Partijverbreding gebeurt overal? Dhondt: “Uniek is onze samenwerking over de taalgrenzen heen. Bij de andere partijen zit er vaak een haar in de boter. Of het nu over SP.A en PS gaat, of over CD&V en CDH. Dat merk ik genoeg in de gemeenteraad van Brussel-Stad (waar Dhondt lid van is, SVG).”

De thematische samenwerking die Ecolo en Groen nu van start laten gaan lijkt wel een mager beestje in vergelijking met een echte partijfusie waar Deleuze vorig jaar nog voor pleitte. Dhondt ontkent dit: “Voor de partijwerking is dit baanbrekend.” Pinxteren: “Er kunnen ook andere initiatieven uit ontstaan. Waarom het niet makkelijker maken om meteen van beide partijen lid te worden bijvoorbeeld?”

Elke politiek analist zal bij het woord samenwerking meteen ook kijken naar waar beide partijen grondig van mening verschillen. Dhondt en Pinxteren ontkennen niet dat zulke spanningen bestaan. Bijvoorbeeld rond de Vlaamse zorgverzekering, waar Groen voorstander van is, en Ecolo zich van afkeert.

Er was bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 binnen Ecolo ook één en ander te

“Natuurlijk zijn er spanningen.

Maar die zijn er om op te lossen” Arnaud Pinxteren (Ecolo)

doen over het mooie resultaat dat de leden van Groen op de Ecolo-Groen lijsten konden binnenhalen. Waardoor tal van Ecolo-leden naast een zitje grepen.

Pinxteren: “Daar waren spanningen, dat klopt. Maar wij zijn een progressieve partij.

We denken resultaatgericht. Zijn er spanningen, dan zullen we die samen oplossen.”

Steven Van Garsse

De spraakmaker Wie wordt de nieuwe trainer van RSC Anderlecht? Het had de naam kunnen zijn van de mini-soap die voetbalfans drie weken lang bezighield, uiteraard in de luwte van het Europees voetbalkampioenschap.

Uiteindelijk is het niet een ervaren rot als Claude Puel of Roberto Martinez die in de voetstappen treedt van Besnik Hasi, nochtans een profiel waar de club naar op zoek was.

Nee, het is een eerder onbekende Zwitser geworden wiens palmares nog wat magertjes oogt.

De 42-jarige René Weiler stond tot nu toe namelijk vooral aan het roer van clubs uit de tweede klasse. In eigen land was dat onder meer bij FC Aarau, sinds 2014 was hij trainer van FC Nürnberg. Met de Duit-

se tweedeklasser eindigde hij vorig seizoen knap derde en miste hij nipt de promotie naar de Bundesliga. Weiler liet met zijn ploeg mooie zaken zien, en mag zich nu dus opmaken voor een nieuwe uitdaging: Anderlecht opnieuw de titel bezorgen. Want laat dat duidelijk zijn: na twee seizoenen zonder hoofdprijs is het voor de Brusselaars een prioriteit om komend seizoen de vierendertigste titel op zak te steken.

Een van de kwaliteiten waar Weiler voor geroemd wordt, is dat hij jonge talenten een kans geeft en beter maakt. Het is een troef die men bij Anderlecht zeer

RENÉ WEILER

graag wil benutten. De club staat namelijk bekend om zijn uitsteken-

de jeugdwerking, maar de inpassing van youngsters in de hoofdmacht moet beter. Hun aandeel in de eerste ploeg moet nog groter worden. De discipline die de nieuwe trainer graag in zijn vestiaire hanteert, zal daar ongetwijfeld toe bijdragen.

Weiler wordt ook geroemd om zijn tactisch inzicht, hij weet hoe hij zijn ploeg moet plaatsen. En hij trekt graag ten aanval.

Ook dat hoort men graag in het Constant Vanden Stockstadion, waar niet enkel het resultaat maar ook de manier altijd van belang is.

Champagnevoetbal, weet u wel.

Met welke spelers dat moet gebeuren, is nog niet duidelijk. Er wordt aan de mouwen van verschillende sterkhouders getrokken en paarswit speurt zelf de markt af op zoek naar versterkingen. Zo werd vorige week al de Franse rechtsback Dennis Appiah aangetrokken. Het begin van wat een drukke transferzomer zou kunnen worden aan de Théo Verbeecklaan. Het is aan René Weiler om die nieuwe spelersgroep te kneden tot een kampioenenploeg.

Dat hij daarvoor over de juiste kwaliteiten beschikt, lijkt duidelijk. Nu nog afwachten of hij het kan waarmaken onder de bekende druk van het paars-witte huis.

Tim Schoonjans

1 JAAR PIÉTONNIER

6 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

JUDITH LE MAIRE

1 JAAR

PIÉTONNIER

Van burgerdroom tot politieke nachtmerrie Bijzondere editie De krant staat met een bijzondere editie stil bij de eerste verjaardag van de voetgangerszone in het centrum van Brussel, een van de meest spectaculaire ingrepen in de stad van de laatste tien jaar. Maar ook één die heel wat controverse heeft opgewekt. Eerst buiten Brussel, nu vooral binnen Brussel. U krijgt van ons analyses van experten, politici en de mening van de man in de straat. We bekeken ook wat er misliep en stuurden onze Laptopia-man Michaël Bellon naar de centrale lanen die er in de hem gekende stijl zijn licht over laat schijnen.

INTERVIEW JUDITH LE MAIRE (LA CAMBRE)

‘ Het is verkeerd om de grootste van Europa te willen zijn’ p 6-7

De analyse van Bruzz

‘ Bont en blauw maar niet knock-out’ p8

interview Els Ampe (Open VLD):

Dag van de Voetgangerszone Vandaag, woensdag 22 juni, is het Dag van de Voetgangerszone bij BRUZZ. Radio, televisie, online, krant, magazine en social media zetten alles in het teken van één jaar voetgangerszone.

We trekken daarvoor met de bus naar het centrum van Brussel.

Je kan van 7 uur tot 19 uur aan de Beursschouwburg terecht voor analyse, debat en opinie. In de bus kan je je mening kwijt.

Meediscussiëren kan via de hashtag #voetgangerszone.

Er zijn op televisie en radio live interviews met bewoners, handelaars, Bram Dewolfs (Picnic the Streets), Dirk de Clippeleir (AB), Tom Bonte (Beursschouwburg), cartoonist Nix en schrijver Joost Vandecasteele.

‘ Niemand geloofde ons’

BRUSSEL – Judith Le Maire, architecte en onderzoekster aan La Cambre-Horta (ULB) was verheugd toen de Brusselaars vier jaar geleden kwamen picknicken voor de Beurs om de continue autostroom op het plein te weren. “Maar ik denk dat het stadsbestuur het idee te letterlijk heeft opgevat. Plotsklaps de hele zone afsluiten voor auto’s, dat werkt niet.”

L

e Maire, die bij La Cambre het studiecentrum Clara leidt, heeft vooral onderzoek gedaan naar de ruimte voor de voetganger in de stad, vroeger en nu. Ze gaf ook vorming aan architecten en ambtenaren die bezig zijn met de inrichting van de openbare ruimte.

“Heel vaak passeert dan het idee van een voetgangerszone de revue. Ook voor de Wayezstraat in Anderlecht, de Elsensesteenweg en de Goulet Louise werd hierover nagedacht. Maar je moet weten: een voetgangerszone is nooit zonder risico, een hele grote piétonnier gelegen op de centrale as van de stad al zeker niet.”

Het begon nochtans allemaal mooi. Een grote groep burgers, geïnspireerd door filosoof Philippe Van Parijs, vroeg om de auto’s te weren van het Beursplein. En het Brusselse stadsbestuur ging op deze verzuchting in.

p9

Waar liep het mis

Als je alle auto’s uit een zone bant maakt, verdrijf je ze inderdaad naar andere buurten. Er wordt nu geklaagd over drukte op de miniring en in de kleine straatjes.

Le Maire: Het is ondertussen bewe-

zen dat hoe meer wegen je maakt, hoe meer auto’s er komen. Door wegen te schrappen, verminder je het aantal auto’s. Hier had het stadsbestuur kunnen hopen dat er mettertijd minder auto’s door de stad zouden rijden. Maar door de problemen met de tunnels is dat niet gebeurd.

Hoe was de Stad beter te werk gegaan?

Le Maire: Tijdens de vormingen die

wij geven aan bouwheren van openbare werven hameren we er telkens op dat je, voor je een nieuwe ruimte vormgeeft, de vraag eerst nauwgezet ‘definieert’, zoals dat in jargon luidt. Het volstaat niet om een autovrije zone van zoveel honderden meters te programmeren. Neen, je moet weten wat je daarmee wilt: de functies, de omvang, de logistieke vereisten, de esthetiek. Waar heeft een piétonnier zin en waar niet? Definiëren is precisiewerk en vergt tijd.

Judith Le Maire: Ja, maar heeft Van

Een evaluatie van één jaar voetgangerszone

Parijs gezegd dat zo’n groot stuk van de boulevard volledig autovrij moest zijn? Zijn voorstel was niet zo radicaal. De bezetting van het Beursplein was een militante actie om te tonen wat mogelijk is. Meestal is de actie radicaler dan het uiteindelijke project. Hier niet.

De Stad heeft te weinig nagedacht over de gevolgen. Het lijkt alsof het allemaal snel snel beslist is en alleen het kwantitatieve telde: een strook van vijf honderd meter, nul auto’s. Zo werkt het dus niet.

p 10 -11

REPORTAGE door Michaël Bellon

Hier ging het natuurlijk nog maar om een testfase.

Le Maire: De testfase was een heel goed idee. Maar ook een proefproject moet vooraf gedefinieerd worden. In Lyon heeft men ook voor de testfase een landschapsarchitect aan het werk gezet om tijdelijke ingrepen te doen. Wat gebeurde in Brussel? Een veel te lange testfase met een uiterst summiere aankleding. Een paar boomstammen, dat is niet echt opwindend. Ook de proeffase moet voldoende kwaliteit hebben. Meer groen bijvoorbeeld.

En waarom niet iets gedaan als Parckdesign: ontwerpers origineel straatmeubilair laten maken.

Het gaat trouwens niet alleen over de esthetische kwaliteit. Ook de kwaliteit van de sociale interactie kon beter. Wanneer je mensen echt laat participeren en van inspraak geen parodie maakt, dan creëer je banden tussen hen. Ze voelen zich betrokken, eigenen zich de plek toe, begrijpen wat er gebeurt en beseffen dat het tijdelijk is en nog niet perfect.

In de mêlée van de piétonnierin het centrum van Brussel. Op BRUZZ staat stil bij de eerste verjaardag van de voetgangerszone in het ce at stil bij de eerste verjaardag van de voetgangerszone Waarom niet?

p 12 - 13

Le Maire: Er zijn nu eenmaal auto’s

g 22 juni lees je er alles over in de krant en het magazine. Geef zelf je mening over de woensdag 22stad. juniJelees alles over in de krant en het magazine. Geef z in de kan je ze er niet zomaar Om 18 uur volgt in de plots allemaal bannen uit de cenBeursschouwburg Grote zone.

Komstaat naar stil dehetBRUZZ-bus aanverjaardag de Beursschouwburg voor een heleindag met debatten, voetgangerszone.

Kom naar devan BRUZZ-bus aan de Beursschouwburg Stemmen uitdedevoetgangerszone voetgangerszone trale Dat is absurd.

Ik heb BRUZZ bij de eerste van het BRUZZ centrum staat van stil Brussel. bij de eerste Op lanen. verjaardag de voetgangerszone in het centrumvoor van ee Br Voetgangerszonedebat met heel wat buitenlandse piétonniers en analyses en opinies. als gasten onder woensdag 22meerjuniminister lees jeanalyses er alles‘ Gooi overopinies. inde de krant en het magazine. Geefwoensdag zelf je mening 22 juniover leesbestudeerd, deje er allesLyon, overBordeaux, in de krant Ko- en het magazine. Geef zelf je mening Pascal Smet (SP.A), schepen Els centrale penhagen. Er zijn heel weinig grote Ampe (Open VLD) enKom professor voetgangerszone. naar de BRUZZ-bus aan de Beursschouwburg voor voetgangerszone. een hele dag met Komdebatten, naar de BRUZZ-bus aanwerkelijk de Beursschouwburg voor een hele dag m voetgangerszones waar lanen nu terug open’ Philippe Van Parijs (UCL). Van alle verkeer geweerd wordt. Meestanalyses en opinies. analyses en opinies. harte welkom!

Volg het evenement live op de radio al worden gedeelde zones ingericht p 14 15 Bekijk het live TV-debat om 18u.

ve op de radio

tussen 7 en 19u.

Volg het hele programma online Volg het evenement op deover radiode special Bekijk het live TV-debat om Lees 18u. delive & via sociale media, met #voetgangerszone tussen 7 en 19u. voetgangerszone in de krant.

Bekijk het live TV-debat om 18u.

waar auto’s op bepaalde momenten of aan een bepaalde snelheid toegelaten zijn, of waar tenminste bussen of trams passeren. Op de Rambla’s in Barcelona wandel je in het midden van de laan, maar aan de kant rijden auto’s.

het hele online Bekijk het liveVolg TV-debat om programma 18u.

De inrichting - met de boomstam& via sociale metbanken #voetgangerszon men, watmedia, gestapelde en hier en daar een pingpongtafel -

Donderdag 23 juni 2016 I BRUZZ 1528 I 7

werkte de eerste weken wel, daarna niet meer.

Le Maire: Het was vakantie, de zon

scheen. De voorlopige inrichting was helemaal afgestemd op de toerist die door de stad flaneert, hoogstens op een buurtbewoners tijdens het weekend. Maar in een dichtbevolkt historisch centrum zoals Brussel zijn er vele soorten voetgangers. Er zijn toeristen en buurtbewoners, maar ook bijvoorbeeld pendelaars en handelaars.

Al gauw werden de lege centrale lanen een verzamelplek voor daklozen, hangjongeren, punkers met honden, sans-papiers, straatmuzikanten, bedelaars en nachtbrakers die veel lawaai maken. Niet echt een leuk sfeertje.

Le Maire: Burgemeester Mayeur

heeft natuurlijk weinig geluk gehad.

Door de aanslagen en de problemen met de tunnels waren er al gauw geen toeristen meer om de piétonnier te bevolken, terwijl die voor hen was ontworpen.

Anderzijds is het ook een bekend fenomeen. Op het plein voor het Centre Pompidou in Parijs zag je het ook.

Lege plaatsen trekken rare vogels aan. In een piétonnier is het makkelijk om rustig te blijven zitten want er rijden geen auto’s. Ideaal dus voor daklozen of mensen zonder werk of bezigheid, die natuurlijk ook deel uitmaken van de stad.

En nachtbrakers, tja, dat heeft er ook weer mee te maken dat de piétonnier gezien wordt als vrijetijdszone.

De mensen die daar ‘s nachts rondlopen moeten ‘s ochtends niet gaan werken. Ze maken lawaai onder de ramen van mensen die wel vroeg op moeten.

Zijn de centrale lanen vanuit stedenbouwkundig perspectief gezien überhaupt geschikt als voetgangerszone?

Le Maire: Historisch gezien is de keuze voor de centrale lanen heel vreemd. Het centrum van Brussel heeft zich ontwikkeld vanuit Sint-Goriks, destijds een eilandje in

de Zenne, en het kanaal. Van daar werden voetgangerswegen aangelegd naar de hoger gelegen en dus drogere markten, de grote markt bijvoorbeeld, en verder naar de nog hoger gelegen plekken waar de

“Het was verkeerd om de grootste van Europa te willen zijn.”

Judith Lemaire, architecte (La Cambre / Horta) machtshebbers huisden. Die voetgangerstrajecten liepen dus van oost naar west. In de negentiende eeuw werden deze middeleeuwse verbindingen plots doorgesneden

door een noord-zuid-boulevard, een uit Frankrijk geïmporteerd concept.

Het is een as die qua morfologie helemaal afgestemd is op voertuigen: lang, breed en met trottoirs aan de zijkanten. Eerst reden er koetsen en paardentrams over, daarna auto’s.

door uitlaatgassen. Bovendien is er visuele vervuiling, overal zie je auto’s. Het is goed dat de Stad naar alternatieven zoekt.

Wat kan wel werken op die plek?

Le Maire: Inderdaad. We hebben

Le Maire: Ik geloof meer in bepaal-

behoorlijk wat knowhow op dat vlak in Brussel. Toen de piétonnier openging, hadden de universiteiten meteen in de gaten dat het niet goed liep. Daarom hebben we aan de stad middelen gevraagd om binnen het Brussels Studies Institute een observatorium voor de piétonnier op te richten. Als je een test doet, moet je nagaan hoe die test verloopt. Sociologen, etnografen, statistici, mobiliteitsdeskundigen en handelexperten moeten het experiment monitoren. Wij waren verbaasd dat de stad aanvankelijk niet wilde. Pas eind april, tien maanden na de opening, is ze overstag gegaan. Het observatorium schiet nu Bettina Hubo dus pas in gang.

de autovrije oversteekplaatsen, de doorgang bijvoorbeeld van de Steenstraat, over de centrale lanen, naar Sint-Goriks en Sint-Katelijne. Dat is een logische, historische verbinding. Ik denk dat je de juiste schaal moet vinden voor de piétonnier. Het was verkeerd om de grootste van Europa te willen zijn.

Dat Brussel behoefte heeft aan een voetgangerszone staat voor u buiten kijf?

Le Maire: Zeker. Het Brussels ste-

denbouwkundig beleid was jaren afgestemd op de auto en wij ondervinden daar nu de gevolgen daarvan. De stad wordt erg bezoedeld

En daarbij dan toch een beroep zal doen op de expertise van de universiteiten?

INTERVIEW Judith Le Maire: ook testfase moet kwaliteitsvol zijn

‘Drie boomstammen, dat is niet echt opwindend’

JUDITH LE MAIRE ‘ Op de Rambla’s in Barcelona wandel je in het midden van de laan, maar aan de kant rijden auto’s.’ © SASKIA VANDERSTICHELE

8 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

1 JAAR PIÉTONNIER

POLITIEKE ANALySE

BURGEMEESTER YVAN MAYEUR (PS), MINISTER PASCAL SMET (SP.A) en een hoop socialistische politici bij de inhuldiging van de voetgangerszone.

© IVAN PUT

ANALYSE Politiek steekspel rond voetgangerszone

Bont en blauw, niet knock-out BRUSSEL - Los van de externe tegenslagen zoals de tunnelsluitingen en de aanslagen, was communicatie waarschijnlijk het grootste pijnpunt van de voetgangerszone. Dat de boodschap niet altijd duidelijk was, heeft onder meer te maken met de verschillende visies binnen de meerderheid. Ondanks alles bleef de voetgangerszone echter overeind.

E

ven terugspoelen naar 29 juni 2015, de dag dat een aanzienlijk deel van de Jules Anspachlaan en verschillende zijstraten autovrij werden. De zogezegd grootste voetgangerszone van Europa zou daarna alleen maar groter worden, verkondigde Pascal Smet (SP.A), die zich eerder al had uitgesproken voor een volledig autovrije Vijfhoek.

Maar een jaar later heeft de auto toch weer wat terrein teruggewonnen in de binnenstad. De Brouckère krijgt een extra rijvak en de Zuidstraat blijft na heraanleg dan toch toegankelijk voor auto’s. Eerder was het al opnieuw mogelijk geworden om via de Lakensestraat of de Lemonnierlaan het centrum in te rijden.

Veelzeggend was de alweer warrige communicatie rond de laatste wijziging. Het eerste perslek

deed uitschijnen dat het om een substantiële inkrimping ging. Wellicht een poging om de hardnekkige perceptie dat het centrum onbereikbaar is te counteren. Smet en zijn partijgenote Ans Persoons reageerden snel via sociale media dat er geen sprake is van verkleining. Ze deden de berichtgeving af als “geruchten” en “gespin”.

De tegenstrijdige berichten leggen een latente strijd bloot binnen de meerderheid. SP.A is daarin altijd de grootste pleitbezorger geweest van de autovrije zone. Het standpunt van de PS zit daar in principe niet ver vanaf. Smet en co zijn er de voorbije jaren immers in geslaagd om hun grote zus min of meer te overtuigen van hun mobiliteitsverhaal. Daartegenover staan de liberale coalitiepartners. MR en Open VLD hebben er altijd op gehamerd dat de binnenstad ook met de auto bereikbaar moet blijven. Vandaar ook dat

het stadsbestuur van bij aanvang niet koos voor een verkeersplan met parkeerlussen, maar een circulatieplan waarbij automobilisten nog altijd van de ene kant van de Vijfhoek naar de andere kunnen rijden zonder de Kleine Ring te nemen.

Het politieke compromis tussen rood en blauw kwam onder druk zodra de prille euforie rond de voetgangerszone werd overstemd door tegenstanders. Na de eerste georganiseerde protesten van handelaars in september duurde het niet lang voor de eerste wijzigingen aan het circulatieplan werden doorgevoerd. Daarna ging er geen maand voorbij zonder dat een MR-lid zich niet uitsprak om opnieuw meer plaats voor de auto op te eisen. Hoe harder de handelaars riepen, hoe meer argumen-

ten de liberalen hadden om wijzigingen af te dwingen. Dat de tegenstanders op de man gingen spelen door burgemeester Yvan Mayeur te viseren, heeft de PS waarschijnlijk ook gevoeliger gemaakt voor hun eisen. Als puntje bij paaltje kwam, kon de MR ook druk uitoefenen via Didier Reynders, de minister in de federale regering bevoegd is voor Beliris, het samenwerkingsakkoord tussen het Brussels Gewest en de federale overheid dat instaat voor de heraanleg van de centrale lanen.

Krachtsverhoudingen Hoe de wijzigingen in de toekomst zullen uitpakken zal opnieuw af hangen van de politieke krachtsverhoudingen op dat moment. SP.A onderstreept bijvoorbeeld dat het extra rijvak aan De Brouckère een dienstweg met paaltjes wordt. De Zuidstraat moet dan weer een woonerf worden waar voetgangers voorrang hebben en parkeren verboden is. Het zou in Brussel echter niet de eerste keer zijn dat een parkeerverbod niet wordt afgedwongen, of paaltjes worden gesaboteerd.

Hoe dan ook bleven de wijzigingen tot nu toe beperkt tot gemorrel in de marge. De voorlopige conclusie is dan ook dat de voetgangerszone ondanks de verschillende visies, ondanks de klachten over lawaai, vuilnis, onveiligheid of dalende inkomsten, ondanks de aanpassingen, ondanks de fouten bij de aanpak en ondanks alle externe tegenslagen zoals de aanslagen, opvallend goed standhoudt. Geen enkele partij pleit voor een terugkeer naar de situatie voordien. Ook schepen Alain Courtois (MR) liet er op een persconferentie over de laatste wijzigingen weinig twijfel over bestaan. “De centrale lanen waren al een economisch rampgebied, een autoriool die verschillende bloeiende handelswijken van elkaar scheidt”, klonk het.

Het principe van een autovrij Beursplein lijkt dan ook definitief verworven. De Brouckère krijgt misschien meer auto’s dan gehoopt, maar zal nog altijd een groter plein zijn dan de Vismarkt, waar een levendige ruimte bestaat tussen twee rijvakken. Overigens is de nieuwe ruimte aan De Brouckère misschien wel de minst gebruikte van de nieuwe voetgangerszone. Waarschijnlijk omdat ze door twee drukke wegen wordt afgesloten van het deel van de Anspachlaan en het Beursplein, die wel veel volk lokken ook al zien ze er (nog) niet uit.

Enkel de gerechtelijke procedures lijken nog roet in het eten te kunnen gooien, al kan de Raad van State volgens Stad en

“De centrale lanen waren al een economisch rampgebied” Alain Courtois (MR)

Gewest niet raken aan het principe van de voetgangerszone. Wel kunnen de procedures de heraanleg verder vertragen. Dat zou een streep door de rekening zijn van de bewindslui die minder lintjes kunnen knippen voor de verkiezingen. Maar even goed van de plaatselijke handelaars, bewoners en alle Brusselaars die langer met een grote werf in het midden van de stad zullen moeten leven.

Laurent Vermeersch

Donderdag 23 juni 2016 I BRUZZ 1528 I 9

INTERVIEW Els Ampe pareert kritiek op aanpak voetgangerszone

‘Niemand geloofde ons’ BRUSSEL - Ondanks alle tegenslagen en de kleine aanpassingen is de voetgangerszone een voldongen feit. Ook voor schepen van Mobiliteit en Openbare Werken Els Ampe (Open VLD). “Ik geloof niet dat er nog een meerderheid te vinden is om opnieuw auto’s over het Beursplein te sturen.” Tenzij de Raad van State er alsnog anders over beslist.

Vreest u het arrest van de Raad van State?

Wat had u achteraf bekeken anders gedaan?

Els Ampe: Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. Dat zou ook heel goed zijn voor de handelaars want dan kan eindelijk aan de heraanleg begonnen worden. En dat is wat iedereen wil. Dan wordt het mooi.

Ampe: We hebben heel veel verga-

Waarom is de heraanleg uitgesteld tot na het bouwverlof?

Ampe: Dat heeft net te maken met

die procedure bij de Raad van State. We bereiden ons voor op een juridische procedureslag en kunnen ons geen fouten veroorloven.

Maar ik begrijp dat de mensen ongeduldig zijn, wij zijn dat ook.

Komt het ook niet door onenigheid binnen de meerderheid?

derd met bewoners, bedrijven enzovoort, maar misschien te weinig met de kleine handelaars. We hadden hen meer moeten helpen om ook te communiceren naar hun klanten. Nu heeft misschien 30 procent dat gedaan en dat is niet genoeg. Met grote bedrijven en hun werknemers is dat beter gelukt.

Communicatie is volgens velen een pijnpunt.

Ampe: Nochtans hebben we vooraf heel veel gepraat en geïnformeerd.

Het probleem is dat niemand ons geloofde door de jarenlange inertie. Iedereen dacht dat ik de zo-

veelste schepen was die afkwam met een plan dat nooit uitgevoerd zou worden. Iedereen ging ervan uit dat er wel iets zou tussenkomen. Toen het dan toch gebeurde, was iedereen verrast. Vooraf heeft niemand de voetgangerszone in vraag gesteld.

Ander verwijt is dat er geen visie achter zou zitten.

Ampe: Er is zeker een visie. We willen de leefkwaliteit van de bewoners verbeteren. Ook voor de mensen uit omliggende wijken.

Zij krijgen een plek om elkaar te ontmoeten en hun kinderen te laten spelen. Daarnaast is het ook de bedoeling om op termijn de handel te versterken. We wisten wel dat dit in eerste instantie niet

het geval zou zijn, maar je moet dat op termijn bekijken. Eens het mooi wordt, zullen mensen gecharmeerd zijn. Dan zullen we hopelijk ook opnieuw de Vlamingen en de Walen kunnen verleiden om naar de stad te komen.

Heeft de Stad dit ambitieus project niet te lang alleen willen doen, zonder hulp van het Gewest?

Atrium werd bijvoorbeeld pas laat ingeschakeld.

Ampe: (Zucht). Atrium was alles

behalve proactief. Sorry, maar waar was minister Gosuin (DéFi)?

Marion Lemesre (MR) heeft zelf de conventie met Atrium geschreven omdat Gosuin het niet deed.

Dat wordt nu omgedraaid. Dat is niet correct. De conventie heeft maanden op zijn bureau geslingerd. Waarom? Een minister van Economie kan toch niets

“Ook wij zijn ongeduldig” Els Ampe (Open VLD), Schepen

hebben tegen de ondersteuning van de handel? Hij heeft het laten aanslepen omdat zijn partij in de stad in de oppositie zit. Dat vind ik triestig. Kunnen we dit soort oppositie-meerderheid grenzen niet overstijgen?

U heeft makkelijk praten. Open VLD zit ook in het Gewest in de meerderheid.

Ampe: Ok, maar toen ik in de Stad in de oppositie zat, steunde ik wel voorstellen van de meerderheid als ik akkoord ging. Met Pascal Smet (SP.A) zijn er ideologische verschillen, maar we werken wel goed samen en spreken met elkaar.

Ik ben alleen ontgoocheld dat het beloofde parkeergeleidingssysteem nog altijd op zich laat wachten.

Heeft de kritiek u zelf doen twijfelen? Jullie zijn immers verder gegaan dan wat Pic Nic The Streets vroeg.

Ampe: Neen. De picknickers vroe-

gen een autovrij Beursplein, maar het geheel moet coherent zijn. Je moet het verkeer in de omliggende wijken organiseren. Vandaar het circulatieplan om de bereikbaarheid te verzekeren. We zijn een stap verder gegaan om een logisch geheel te maken. De Grote Markt ligt in het midden en vandaar is het in elke richting ongeveer 5 minuten wandelen tot het einde van de voetgangerszone.

Met welke boodschap gaat u in aanloop naar de verkiezingen campagne voeren: meer of minder autovrije zone?

Ampe: We gaan de mensen niet nog eens vijf jaar mobiliteitsveranderingen doen ondergaan. Op niveau van de Stad moeten we meer middenklassers aantrekken. Met woningen die betaalbaar zijn voor bescheiden tweeverdieners, groen in de stad, goeie crèches en goeie scholen.

Laurent Vermeersch

Ampe: Neen. Het is geen geheim dat MR en ook Open VLD er altijd voor gepleit hebben om de voetgangerszone aan te passen om de bereikbaarheid van sommige handelszones te verbeteren. Maar de veranderingen aan De Brouckère en op de Zuidstraat waren een maand geleden al beslist.

Ondertussen kregen we positieve reacties en zijn die aanpassingen bevestigd. Daar was nu geen discussie meer over.

Kunnen we nog aanpassingen verwachten?

Ampe: Sommige handelaars zoals Alain Berlinblau willen opnieuw auto’s op de Anspachlaan, maar ik kan niet geloven dat daar nog een meerderheid voor te vinden is. Je kan misschien nog discussiëren over straten in de marge, maar op het Beursplein is geen plaats meer voor de auto. Dat heeft nu de functie die het altijd al moest hebben: een spontane ontmoetingsplek waar mensen samenkomen om vreugde of verdriet te delen. Ook tussen Beurs en De Brouckère hebben de mensen de ruimte omarmd. Zelfs als je kijkt naar de mobiliteit is er geen argument om de Anspachlaan opnieuw open te stellen voor auto’s, want het verkeer in de binnenstad verloopt nu vlotter dan voordien.

Els Ampe

© BART DEWAELE

“We moeten meer middenklassers aantrekken op niveau van de stad.”

10 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

1 JAAR PIÉTONNIER

1 Signalisatie Naast de communicatieproblemen, blijft ook de signalisatie in en rond het centrum ondermaats.

Dat het Gewest een parkeergeleidingssysteem heeft dat al 2012 op zijn plaatsing wacht, helpt de zaak niet vooruit. Dat systeem moet automobilisten de weg tonen naar de verschillende parkings, maar is nog altijd in ontwikkeling. De uitvoering daarvan moet na de zomervakantie meer vaart krijgen.

Een ander pijnpunt is de bewegwijzering. “Mensen willen wel nog naar Brussel-Stad komen, maar ze weten niet meer hoe en daar lijden de winkeluitbaters en de horeca onder”, zei burgemeester Freddy Thielemans (PS) daar recent over. “Mensen die de weg kennen, hebben geen problemen, maar iemand die Brussel niet kent zit met de handen in het haar.”

2 Netheid Het meest dwingende probleem van de zone in de eerste weken van haar bestaan. Zeker in de zomer van 2015 leken de centrale lanen ’s morgens vaak op een slagveld. “Het is afwachten wat de zomer dit jaar brengt. Daar vrees ik een beetje voor omdat het nog niet echt mooi weer is geweest”, zegt een buurtbewoner. “Maar over het algemeen zijn de zaken er wel op vooruitgegaan.”

De Stad heeft inderdaad verschillende initiatieven genomen, van extra ploegen tot een preventiecampagne. De Stad heeft vanaf 6.30 uur een ploeg in de zone, met veegwagens. Ook in de namiddag is er permanent personeel en dat tot 20 uur.

De netheid is met andere woorden een van de problemen die het snelst naar boven kwam en waarvoor ondertussen (ten dele) een oplossing is.

Schepen Karine Lalieux (PS) laat weten dat het versterkte dispositief dat vorige zomer van kracht werd, verder van kracht blijft. Nachtploegen zijn niet aan de orde. Lalieux zelf verwees dat idee naar de prullenbak tijdens de zomer van 2015 wegens niet veilig voor het personeel.

WAAR LOOPT HET MIS ?

BRUSSEL - Een jaar voetgangerszone verliep niet zonder slag of stoot. Gedurende twaalf maanden was de controverse nooit ver weg, met veel lawaai van voor- en tegenstanders. BRUZZ zette vijf werkpunten op een rij.

Jelle Couder

3

4

Communicatie

Standvastigheid

Dat de communicatie verre van ideaal was, is ondertussen onderkend. Al van voor de start van het project was er kritiek op het participatietraject van de stad.

Schepen Ans Persoons (SP.A) was een van de eerste politici die dat ook toegaf. “Je (de zone, red.) werd beschimpt, bespot, uitgescholden voor het rot van de straat. En jij, jij stak je kop in kas”, schreef ze daarover in een brief.

Ook burgemeester Yvan Mayeur (PS) gaf ondertussen al toe dat de zaken beter konden. Vooral voor mensen die van buiten de stad komen, was er een probleem, maar ook binnen Brussel waren de zaken niet ideaal.

Zo staat er pas sinds de lente een infokiosk over het project aan de Beurs. Websites en campagnes, herinner u www.circulatieplan.be, werden schijnbaar ad random gelanceerd.

“Het ontbreekt Brussel bij grote projecten keer op keer aan één duidelijke leider”, zegt communicatie-

specialist Nicolas Baygert van de ULB daarover. Het recente lek over de herziening van de zone komt dan weer over als “onverantwoord en onprofessioneel”.

“De politieke brainstorming had twee, drie jaar geleden moeten gebeuren”, zegt hij.

Veel hangt natuurlijk ook samen met een Stad en Gewest waarbinnen bijzonder veel politieke actoren actief zijn en waar geen globale mobiliteitsvisie is.

“Het ontbreekt Brussel bij grote projecten keer op keer aan één duidelijke leider” Nicolas Baygert, communicatiespecialist ULB

De Stad verloor zich de afgelopen maanden in allerlei kleine en grote aanpassingen van de zone.

Alleen al in 2016 werd de pers drie keer opgetrommeld voor een persconferentie waar veranderingen aan de voetgangerszone werden aangekondigd.

De verschillende wijzigingen geven tegenstanders de indruk dat ze aan de winnende hand zijn en komen bij voorstanders over als toegevingen aan autolobbyisten.

Met de lockdown en de aanslagen van 22 maart was het eerste jaar van de voetgangerszone waarschijnlijk de slechtst denkbare periode om een dergelijk project te lanceren. Daarbij komt dan nog eens het debacle met de lijken van de Brusselse tunnels die uit de kast vielen. Maar die donderwolken konden de Stad en haar bewoners op die mooie dag in juni 2015 nog niet zien hangen.

Donderdag 30 JUNI 2016 I BRUZZ 1529 I 11

ADVERTENTIE

WORKSPACEBRUSSELS PRESENTS FUELED BY BEURSSCHOUWBURG

5 Controle Wie regelmatig een voet in de zone zet, merkt dat autovrij een relatief begrip is. Vooral ’s morgens vroeg, wanneer leveringen toegelaten zijn, zijn er veel voertuigen te zien in de zone. Het is niet altijd duidelijk of die toelating hebben om de zone in te rijden. Ook overdag en ’s avonds lijkt dat een probleem.

De barrières die de zone afsluiten zijn of zeer makkelijk te openen of in sommige gevallen volledig afwezig. Ter herinnering: laden en lossen in de zone is toegelaten tussen 4 uur en 11 uur

‘s morgens.

Toestanden als een konvooi limousines die ’s avonds laat de voetgangerszone doorkruisen en de reactie van de politie daarop (“Het ging over Prince en Michael Jackson, die allebei toch niet dood zijn en vanavond samen in de AB spelen.”) helpen de perceptie niet vooruit.

Aan de andere kant wordt er wel minder criminaliteit gesignaleerd. De politie stelde minder pv’s op voor gevallen van slagen en verwondingen en het aantal gauwdiefstallen daalde fors.

Wie regelmatig een voet in de zone zet, merkt dat autovrij een relatief begrip is.

LIVING THE IMAGE FESTIVAL FOR ARTISTIC DISCOVERY

DISCOVER SOME OF THE MOST INSPIRING

ARTIST INITIATIVES IN BRUSSELS!

FRIDAY 24 - SATURDAY 25 JUNE 2016 @ BEURSCHOUWBURG & PARCKFARM WWW.BEURSSCHOUWBURG.BE

© BART DEWAELE

* Prijzen excl. btw, notariskosten en aansluitingskost nutsvoorzieningen.

ADVERTENTIE

TE KOOP SFEERVOLLE APPARTEMENTEN IN DE NIEUWE WOONWIJK ERASMUS GARDENS

2 slaapkamerapp.

1vanaf slaapkamerapp. € 199.500* vanaf € 139.800* 3 slaapkamerapp.

2vanaf slaapkamerapp. € 279.500* vanaf € 199.500* Penthouses Penthouses vanaf € 309.000* vanaf € 309.000*

4 REDENEN OM NU JE PLAZA-APPARTEMENT TE KOPEN: 1. Vlakbij Brussel, in de rust en het groen van het Pajottenland.

2. Je kiest voor warme, sfeervolle architectuur in een unieke autoluwe woonomgeving.

3. Nergens anders vind je zoveel levenskwaliteit: werk, ontspanning, shopping, bereikbaarheid, …

4. Je geniet nu van uitzonderlijke lanceringsvoorwaarden!

NOG MEER REDENEN? BEL 02 / 661 18 50 OF SURF NAAR WWW.ERASMUSGARDENS-PLAZA.BE

AFRIT ULB ERASME (15a)

RO

In de nieuwe leefwijk Erasmus Gardens heb je alles in de buurt: Brussel centrum (15 min. met de metro), het groen, ontspanning, werkgelegenheid, winkels, ... En dat voor een onklopbare prijs!

Developing Urban Harmony

12 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

1 JAAR REPORTAGE PIÉTONNIER

reportage Autoloos heen en weer op de lanen

In de mêlée van de piétonnier BRUSSEL - “Je hebt nog altijd het gevoel dat ze straks de hekjes aan de twee kanten gaan wegnemen, en aankondigen dat het straatfeest voorbij is.” Dat zei een goede vriend me toen ik vroeg naar zijn beleving van de autovrije zone. Eén jaar nadat ze werden geplaatst, reisde ik geheel autoloos heen en weer tussen de twee hekjes.

N

iet lang na de start van mijn wandeling zal ik voor Maison Philippe op nummer 144 van de Anspachlaan staan. U kent de mooie gevel met het houten chassis en het met de hand beschilderde spiegelglas vast. Al zult u het misschien niet meteen van de daken roepen dat u er klant bent - want de coiffeur is in de loop van de 127 jaar van zijn bestaan geëvolueerd en gespecialiseerd tot een specialist in pruiken en haarstukjes. Bij het uitkiezen van een nieuwe haartooi uit de vitrine, zal u vast ook al eens geschrokken zijn van de felle fluoroze prijskaartjes die aan de pruiken hangen. Niet dat de plaatselijke concurrentie in de branche zo hevig is, maar je moet temidden van de schreeuwerige kopieer-, geldtransfer-, en telecomzaken in de buurt inderdaad behoorlijk je best doen om ook wat aandacht te trekken.

Raakt de buurt gegentrificeerd, verzaveld of verkerstmarkt?

Onder het mom aan een nieuwe pruik toe te zijn, stap ik de winkel binnen om ook deze anciens van de Anspachlaan te vragen naar hun mening over de piétonnier. Eerdere rondvraag op mijn autoloze tocht van Fontainas naar De Brouckère heeft al snel uitgewezen dat er grosso modo drie kampen zijn. Mensen die hoedanook vòòr de autovrije zone zijn. Mensen die er wel voor zijn, maar klachten hebben over de manier waarop. En ten slotte mensen die – om verschillende redenen – tegen de autovrije zone zijn.

Koning Voetganger Bij Maison Philippe behoren ze tot de laatste categorie, en dat hoeft niet te verwonderen.

Het cliënteel van de zaak is gezien de aard van de aangeboden koopwaar niet van de jongste.

Het zijn mensen die samen met hun haren ook

vaak de mogelijkheden verloren zijn om op eigen kracht tot aan de mooie voordeur van dit pand te geraken. Te voet of met het openbaar vervoer wordt een haarstukje te veel een huzarenstukje. De winkeldame spreekt dan ook van een omzetdaling van 50 procent, al zijn ook de tunnels, de aanslagen en de stakingen daar debet aan.

Zou het dan kunnen dat de piétonnier de doodsteek geeft aan een zaak die al zo lang bestaat? Het is niet ondenkbaar. Wat je nog hoort - vooral dan bij de voorstanders - is dat de handelszaken op de Anspachlaan gewoon van aard zullen veranderen. Winkels die het sowieso al niet goed deden, zullen er door de verliezen in de moeilijke overgangsperiode tussenuit vallen, en worden vervangen door winkels die voor hun specifieke branche wél een toekomst zien weggelegd in een straat waar de klant Koning Voetganger is. Die redenering houdt steek. Alleen is het nog niet zo makkelijk te voorspellen welke kant het dan precies zal uitgaan. Raakt de buurt gegentrificeerd, verzaveld of verkerstmarkt? In ieder geval was het honderddertig jaar geleden, toen de centrale lanen werden aangelegd na de overwelving van de Zenne, ook al expliciet het opzet om de binnenstad te saneren en op te waarderen. Het is ironisch en misschien wat cru om te zeggen, maar waarschijnlijk maakt Maison Philippe nu dus net hetzelfde mee als de oorspronkelijke bewoners en gebruikers van de Zenne-oevers waarvoor de kapperszaak honderddertig jaar geleden in de plaats kwam.

Geen Werelderfgoed Het ware interessant geweest om vlak voor de inrichting van de autovrije zone een gedetailleerde röntgenfoto te nemen van het autoloze traject, en dan binnen vijf jaar nog eens hetzelfde te doen om de vergelijking te kunnen maken. Nu is het nog te vroeg voor een ‘voor-en-na’, maar de verandering is toch al aan de gang. Zo is het Fontainasplein op dit ogenblik oorlogsgebied. Er zijn ingrijpende openbare werken aan de gang, maar ook de privé-eigenaars roeren zich. Eroticawinkel Nuit de Chine was al een tijdje verhuisd van de ene kant van het plein naar de andere, en het oorspronkelijke pand staat nog leeg. Net zoals dat van wijlen United Music ernaast. Hotel Mirabeau, waarvan een tijd geleden de koterij werd geslecht, is gerenoveerd. Ernaast komt vermoedelijk een bakkerszaak. Café Moeder Lambic heeft momenteel wat te lijden onder de

werken, maar ziet een toekomst met vergroot terras naar eigen zeggen zeker zitten. Aan de overkant staat het immense gebouw van het Acod ook al in de stellingen. De benedenverdieping wordt gerenoveerd en opengewerkt naar de straatkant, waarmee de vakbond anticipeert op een betere zichtbaarheid en een beter onthaal in een heraangelegde buurt. Verder lijkt het evident dat het Fontainasparkje voor de omgeving wordt ontsloten naar de lanen toe. En het zal cynici verrassen dat het evidente dit keer ook effectief gerealiseerd zal worden.

Wat er verder nog overblijft van het huidige Fontainasplein zal niet meteen op de Werelderfgoedlijst terechtkomen. Onder de straatklok van Pontiac, die al lang niet meer tikt, ontvangen de bankjes zowel daklozen als frisse meiden die een babbeltje slaan. Moet je de Brusselaar complimenteren met het feit dat hij blijkbaar altijd bereid blijft om overal het beste van te maken? Ik zal me de vraag ook later op mijn tocht nog stellen wanneer ik mensen doodleuk hun broodje zie opeten aan de tafels in de schaduw van het Philipsgebouw, waar geur en geluid van stroomgeneratoren en slijpschijven om de meeste impact strijden. Een volkje dat het altijd gewoon is geweest om een stroom auto’s tot op een meter van zijn terrasje te dulden, draait daar natuurlijk zijn hand niet voor om. Maar op het gevaar af ons aura van neutrale verslaggever helemaal te verliezen: binnen het decennium zal die houding ons even ongeloofwaardig toeschijnen als het feit dat er vroeger op het werk en in de cafés rokers werden getolereerd.

Marsrichting Het is in het terrain vague van de voetgangerszone, tussen Fontainas en Plattesteen, dat Maison Philippe ligt. In dat gedeelte heersen de auto’s en de verwarring nog steeds. Dat vinden ze ook bij Oxfam Wereldwinkel, waar ze vooral negatieve geluiden horen over de manier waarop één en ander is geïmplementeerd.

De Anspachlaan is hier nog altijd zijn vlekkerige, morsige zelf. De eerder genoemde kopieer-, geldtransfer-, en telecomzaken, maar ook de nachtwinkels, de papeteries, de banken en snackbars gedijen hier nog perfect. Het Italiaanse restaurant Rugantino is drie jaar na de brand nog altijd dicht.

Toch zijn er ook al nieuwe zaken. Zou designstore The Game de marsrichting aangeven?

En heeft een mooie interieurwinkel dan meer

Werken aan het beursplein Misschien was de autovrije binnenstad zonder de vitaal geachte verkeersader van de Anspachlaan al veel langer een feit geweest.

bestaansrecht dan een lelijke telecomhandel? Is het mooie ook het goede? Hebben we het goed gedaan als de zwerver straks drie straten verderop gaat liggen? Allemaal vragen.

Wat ook opvalt is dat een aantal handelszaken (zoals de stripwinkels Brüsel, Multibd, één of andere winkel in bureaubenodigdheden of broodjeszaak Au Suisse) in de loop der jaren hun oppervlakte hebben uitgebreid door een tweede naburig pand in te nemen. Dat kannibalisme wijst erop dat de sterken ook in het verleden al kansen hebben gezien om de zwakken op te eten, en dat er ook vòòr de verbanning van de auto en het recente Brusselse ontij al regelmatig slachtoffers vielen. Bar Paris op de hoek met de Borgwal is inmiddels in staat van ontbinding, Cinema Pathé sukkelt al jaren, en ook nieuwkomer Affligem Café heeft het niet gehaald.

Terwijl vlak daarnaast de recent overgenomen Les Brasseurs, klassieker Au Suisse en Ierse pub O’Reilly’s ogenschijnlijk goede zaken blijven doen en elkaar ongetwijfeld versterken.

Kriskras Verderop hetzelfde beeld. De Grétrystraat en de Kiekenmarkt hebben al een gedaanteverwisseling ondergaan. Voor het Grétryblok staat nog één en ander te veranderen. De eigenaar van broodjeszaak en ijssalon Break Point die er onder de arcades huist, is ondanks de 30 procent verlies waarover hij spreekt gematigd optimistisch. Zijn zaak en het texmexrestaurant Chi

Donderdag 23 juni 2016 I BRUZZ 1528 I 13

© IVAN PUT

Chi’s zullen hun terras achter het hek verliezen aan een reeks nieuwe handelszaken die de nieuwe daktuin van het appartementsblok zullen dragen. Maar in ruil zullen ze hun eigen zaak in de richting van de straatkant kunnen uitbreiden, tot waar nu de arcades reiken.

Dat de auto’s van de Wolvengracht de aansluiting van de Anspach op het De Brouckèreplein doorkruisen heeft minder impact op het autovrije geheel dan ik aanvankelijk dacht. De verkeersstroom blijft beperkt en een intelligente

We kunnen opnieuw leren flaneren aan het Beursplein. aanleg van dit kruispunt zou een comfortabele doorstroming van de voetgangers moeten kunnen garanderen. Zo kan het De Brouckèreplein, waar je nu al de vogeltjes kan horen fluiten, ongetwijfeld opnieuw een epicentrum worden.

Al is de impact zeker het grootst op het Beursplein. Hier heb je in beide richtingen zicht op

de canyon van de centrale lanen, die je eraan herinnert dat hier vroeger iets stroomde dat op een rivier leek. Met de Zenne verdween eind negentiende eeuw wat in vele grootsteden nog altijd een referentie is, maar nu kunnen we zelfs op het water lopen.

Anderzijds was de autovrije binnenstad zonder deze boulevard misschien al lang een feit geweest. Zonder die vitaal geachte verkeersader waren we wellicht veel natuurlijker tot een autovrij historisch centrum met vele kronkelende straatjes gekomen. Onze enige Hausmann-boulevard heeft gewoontes en functies geïnstalleerd waarmee je moeilijker komaf maakt. Weinig straten in onze hoofdstad zijn zo eenduidig, en dat heeft wel wat te betekenen in de geest van de stadsgebruiker, die er automatisch bij uitkomt om zonder nadenken de rechte lijn te volgen.

Al is kriskras ook leuk. Iedereen is ondertussen vergeten hoeveel voeten het vroeger in de aarde had om gewoon over te steken van de Auguste Ortsstraat naar de Beursstraat. Nu lijkt het Beursplein weer op het plein van op de sepia foto’s van voor de doorbraak van de auto. We kunnen terug leren flaneren. Zeker als ook dat bos van betonnen bloembakken weg zal zijn. Alleen al voor McDonald’s staan er tien, waarvan er trouwens twee een vijgenboom bevatten. Wanneer volgt de mediarel om die te redden?

Michaël Bellon

ADVERTENTIE

14 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

1 JAAR PIÉTONNIER

STEMMEN UIT DE VOETGANGERSZONE

BRUSSEL - Eén ding staat vast. De voetgangerszone was talk of the town het afgelopen jaar. En iedereen heeft zijn mening klaar. Maar wat denken de mensen die er wonen, of er veelvuldig gebruik van maken? We spraken met een automobilist, een fietser, en een handvol bewoners.

VOXPOP Stemmen uit de voetgangerszone

‘Slechts één oplossing:

© IVAN PUT

“De automobilist is gezien”

“We stoppen met klagen”

Freddy Neyts, bewoner en automobilist “De voetgangerszone is een slechte zaak voor de mobiliteit. Ik had hier voor gewaarschuwd. Het verkeer in de Vijfhoek is door het autovrij maken van de centrale lanen niet verdwenen maar heeft zich verplaatst naar de wijken errond. Ik heb zelf in 2014 en 2015 een telling gedaan in mijn straat (Léon Lepagestraat, red).

In een jaar tijd bleek het aantal fietsers gestegen van 10 naar 14.

Het aantal auto’s van 110 naar 280. De autodruk is sindsdien niet verminderd. De Dansaertstraat, de Paepenvest, alles zit muurvast tijdens de spits. Ik doe er tegenwoordig een kwartier over om met de wagen naar Sainctelette te geraken.”

“Kijk, ik heb niets tegen voetgangerszones, maar ook de automobilist heeft recht om zich te verplaatsen. Er is niemand die me kan verplichten om één keer per week met de fiets inkopen te toen.

En ik sta niet alleen: er wonen in

© BART DEWAELE

Linda Van Waesberge, woordvoerster handelaars Dansaertwijk en bewoonster de Vijfhoek een pàk automobilisten. Neem dat maar van mij aan.”

“Alles het aan mij lag, gaan de centrale lanen terug open. Ze zijn bedoeld om mensen van Noord naar Zuid te brengen. Wat is er mis mee? De miniring die in de plaats kwam dient tot niets. Officieel telt die twee rijvakken, maar door de fietsers in tegenrichting en stationerende bestelwagens, is dat haast nooit het geval. Dat er dan wat pleintjes en enkele straten autovrij worden gemaakt, daar heb ik geen enkel probleem mee, maar de automobilist moet van A naar B kunnen rijden.”

“Nog een laatste punt van kritiek.

De bewoners zouden inspraak krijgen. Daar hebben we niet veel van gemerkt. En ik ben dan nog gepriviligieerd (Neyts is voorzitter van de lokale Open VLD afdeling), maar mijn buren hebben zich helemaal niet kunnen uitspreken over de voetgangerszone.”

SVG

“De handelaars van de Dansaertwijk hebben besloten om te stoppen met zagen. Mensen willen immers niet shoppen waar geklaagd wordt.”

“Niet dat er geen reden tot klagen is. De winkels hebben het afgelopen jaar flinke verliezen geleden, sommigen dertig procent, anderen vijftig procent of meer.”

“Toegegeven, de aanslagen en de tunnelproblemen zitten er ook voor iets tussen, maar het begon vorige zomer met de piétonnier.

De winkeliers steunen dan ook de rechtszaak die twee handelaarsverenigingen hebben aangespannen tegen het stadsbestuur. Maar ondertussen moet de winkel blijven draaien. De handelaars beseffen dat jammeren de zaken alleen maar verergert.”

“Hun houding is nu dan ook: positief vooruit. We blijven er op hameren dat de benedenstad bereikbaar is en gaan een plannetje maken met daarop de boetieks en leuke adresjes. Ook

komt er weer een modeparcours en in september organiseren we een picknick in de Dansaertstraat en de Lepagestraat. Met positieve boodschappen en acties willen we tonen dat het hier leuk shoppen is, veel leuker dan winkelen van achter de computer.”

“Ik woon zelf sinds 1984 in de buurt en ben de grootste fan van Brussel. Maar de piétonnier is echt beschamend. Het idee was niet slecht, maar het is zo verschrikkelijk amateuristisch aangepakt dat het alleen maar kon mislukken.

Zonder grondig onderzoek hebben ze die voetgangerszone in ons gezicht geknald. Alleen al op esthetisch vlak is het om te huilen.

Waarom trouwens de centrale lanen afsluiten en wel auto’s laten rijden in toffe stukjes Brussel als Sint-Goriks of de Zavel? Voor mij is de enige oplossing: de boulevard vandaag weer openstellen. En eventueel over vijf jaar, als alles bestudeerd is, met iets beters komen.” HUB

© IVAN PUT

“Stad heeft communicatie uit handen gegeven” Kwinten Lambrecht, bewoner en fietser “Ik heb een dubbel gevoel.

Enerzijds euforie dat Brussel eindelijk zo’n stap zet. Anderzijds is er de frustratie over de slechte aanpak. Er is echt te weinig gecommuniceerd. Nu hangen er banners en affiches boven de Anspachlaan, maar dat hadden ze zes maanden voordien moeten doen. Ze hadden filmpjes kunnen maken om mensen te informeren, een speciaal krantje schrijven, weet ik veel. Ook het voortraject met buurtbewoners en handelaars liet duidelijk te wensen over.”

“Door het slecht aan te pakken heeft de stad de communicatie aan de tegenstanders gelaten.

Die kwamen al snel met allerlei Facebookpagina’s en websites om dingen aan te klagen. Soms heel amateuristisch en ze maken zichzelf belachelijk met reclame of met gekke complettheorieën, maar het antwoord van de

Stad was telkens te mager om de perceptie te veranderen.

Het probleem van de netheid bijvoorbeeld had men sneller moeten kunnen oplossen. In het weekend blijft dat nu nog vaak een probleem.”

“Voor de fietsers is de situatie niet verbeterd. In de voetgangerszone is het aangenaam rijden, ja. Daarbuiten heeft men hier en daar wat lijntjes geschilderd, maar die zijn ondertussen alweer vervaagd. Er blijven ook tal van missing links bestaan.

De Stad belooft wel beterschap, maar dat wil ik nog wel eens zien.“ “Ander probleem is dat Yvan Mayeur de voetgangerszone is gaan verpersoonlijken, terwijl hij weinig legitimiteit heeft omdat hij burgemeester werd als opvolger. Dat maakte hem tot een makkelijk doelwit van tegenstanders.” LV

DonDErDag 23 junI 2016 I BRUZZ 1528 I 15

gooi de centrale lanen nu terug open’

© IVAN PUT

“Wij willen niet in Disneyland wonen” Jean-François Dumoulin, bewonerscomité Brussel-centrum, architect “Burgemeester Mayeur heeft alles omgekeerd gedaan: in de plaats van eerst een effectenstudie te laten uitvoeren en de mogelijke gevolgen te bestuderen, sluit hij de centrale lanen gewoon af.

Achteraf moet hij dan een reeks aanpassingen doen. Ook nu weer, op het De Brouckèreplein en in de Zuidstraat, het is gewoon prutswerk. Bovendien luistert hij naar niemand. Pas toen hotel Métropole van de rechter gelijk had gekregen, mochten er weer auto’s tot aan het hotel rijden.”

“Als de Stad een test had willen doen, had ze dat beter kunnen doen op een mooi ingerichte strook van twintig meter. Nu kijken we al een jaar tegen die enorme lelijkheid aan. De centrale lanen zijn een zone zonder ziel geworden, zonder controle ook. Het is niemandsland. Mijn dochters voelen zich niet meer

op hun gemak als ze ‘s avonds de boulevard moeten oversteken.”

“Hier en daar een kleine piétonnier kan volgens mij wel. Maar je moet de centrale as van je stad niet volledig autovrij maken.

Daar moet je auto’s, fietsers, en voetgangers mengen. Want nu zitten de auto’s, die nog steeds dwars door de stad rijden, in de kleine straatjes.”

“De piétonnier die de Stad wil, is trouwens niet bedoeld voor de bewoners, maar voor toeristen. Het wordt een soort grote speelplaats met alleen nog grote ketens.

Kleine, zelfstandige winkeltjes zullen de huur niet meer kunnen betalen. Van een duurzame woonstad verwordt Brussel tot een kapitalistische consumptiestad. De bewoners zijn dat beu, ze willen niet in een Disneyland wonen.” HUB

© IVAN PUT

“Brussel wil enkel nog bewoners zonder auto” Freddy De Pauw, bewoner “Een voetgangerszone in hartje Brussel is een uitstekend idee. Overal ter wereld heb je die al lang. Ik was onlangs in Singapore en Innsbruck.

München, Frankfurt en Berlijn tellen voetgangerszones. In Straatsburg is de voetgangerszone ronduit schitterend omdat er zeer goed is over nagedacht.

Kenmerkend voor de meeste steden is dat er een voetgangerszone is in kleinere straten waar er ook iets te zien is. Er is ook beperkt autoverkeer voor de bewoners.”

“In Brussel daarentegen is alles holderdebolder gebeurd. De verkeerde straten werden gekozen. De centrale lanen autovrij maken was geen goed idee..

Het Beursplein moest per sé verkeersvrij worden omdat daar het biermuseum komt. Ik vrees voor een speculatiegolf. Een gevestigde waarde als het nachtrestaurant Le Chat Noir kreeg zijn huurcontract niet meer verlengd en café de Falstaff werd al vele jaren slecht beheerd maar moet er nu opeens mee ophouden. Vreemd.”

“De overlast door auto’s aan het Sint-Goriksplein is enorm. Vrienden van mij gaan verhuizen omwille van de auto’s, terwijl de omgeving van Sint-Goriks en de Sint-Katelijnestraat – waar de handel bloeit – ideaal zijn voor een voetgangerszone.”

“Ik ken geen bewoners van de centrale lanen die positief zijn. Een ex-collega gaat verhuizen omdat hij ‘s avonds na het werk zijn auto aan het kanaal moet parkeren. Er is nergens nog plaats voor bewoners.

De stad zou moeten zeggen tegen potentiële bewoners van het centrum dat ze alleen nog mensen willen die geen auto hebben.” DV

© PETER D’HONDT - BRUZZ

ADVERTENTIE

TE KOOP: DE BEN-WONING VAN VERMEERSCH CONSTRUCT (E-PEIL 30 OF LAGER)

GEN TE GRIMBER LOT 5 N E 1 T O L , T AA RUBENSSTR

info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

16 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

1 JAAR PIÉTONNIER

OPINIE

Voetgangerszone inkrimpen: een goed idee?

BRUSSEL - Is de malaise op te lossen door de voetgangerszone een stuk kleiner te maken? Het stadsbestuur maakte de zone afgelopen week opnieuw een beetje kleiner, en de Raad van State beveelt binnenkort misschien een volledige schorsing. Maar in afwachting daarvan is de vraag: is inkrimpen de oplossing?

Door Sara De Sloover

VOOR “De voetgangerszone is bedacht door incompetente amateurs zonder een duidelijke visie” Hassan Kessas, eigenaar striphandel Utopia

Hassan Kessas is eigenaar van de striphandel Utopia in de Zuidstraat, en stapte mee naar de rechter om de huidige voetgangerszone aan te vechten.

“Met de Stefaniatunnel die nog altijd dicht is en alle vuilnis en zwervers in het centrum, zakken klanten die per auto komen niet meer naar de binnenstad af. Ik zeg niet dat er meer zwervers zijn, wel dat ze nu meer opvallen omdat er minder toeristen en winkelende mensen zijn.

Het Brusselse stadscentrum is arm, de rijken wonen hier niet in het centrum zoals in Bordeaux.”

“Maar ook het project zelf is niet duidelijk. Deze voetgangerszone is bedacht door incompetente amateurs zonder een duidelijke visie.

Zo heerst er onduidelijkheid over de straten die ze vorige week hebben geschrapt uit het project. We kennen ook de langetermijnvisie niet.

Wat met alle fietsers bijvoorbeeld?

Nu racen die maar door de voetgangerszone aan 15 of 20 kilometer per uur, en maaien ze daar geregeld een voetganger bij omver. Totale anarchie is het. In andere voetgangerszones zie ik geen fietsers.”

“De autovrije zone moet helemaal herdacht worden, met inspraak van de burger. De ideale voetgangerszone voor mij beperkt zich tot het SintGoriksplein, het Sint-Katelijneplein en –straat, en nog een klein stukje meer van de Dansaertbuurt, en daarbij het eerste stukje Zuidstraat tussen de Steenstraat en Lombardstraat. Die sluit aan bij de historische Unesco-voetgangerszone, daar heeft het zin.”

“De rest van de huidige voetgangerszone moet weer worden opengesteld voor de auto: één rijbaan voor bussen en voor passerende auto’s die zo de parkings in het centrum kunnen bereiken, duidelijk afgebakende fietspaden voor de tweewielers, en voor de rest extra brede voetpaden.”

“In het laatste jaar verloor mijn zaak 44.000 euro. Toch heb ik er nooit aan gedacht om het hier maar op te geven en ergens anders naartoe te gaan. Ik werk hier al 24 jaar, ken alle buren, ik laat me niet wegjagen door passerende politici. Ik zal vechten tot mijn laatste snik.”

TEGEN “Voortdurend sleutelen aan de voetgangerszone is een uitermate slecht idee” Christophe Mercier, architect

Christophe Mercier is architect van Suede 36, de man achter Walking Madou en passioneel voorvechter van voetgangerszones.

“Ik begrijp helemaal niet welke argumenten er zijn om de voetgangerszone in te krimpen. Je kunt uitgaan van het Ikea-systeem, inderdaad, zoals de winkeliers in het centrum lijken te doen. Ruime parking, net naast de snelweg, om zo meteen de zaak binnen te kunnen wandelen. Maar dan verlies je het belangrijkste voordeel van de bruisende binnenstad: de toevallige passanten.”

“Voortdurend sleutelen aan de voetgangerszone is een uitermate slecht idee. Het is een typisch Belgisch compromis dat altijd tot middelmatigheid leidt. Het is ook een teken van zwakte, een teken dat men niet zeker is van zichzelf.”

“De voetgangerszone moet net uitbreiden en op termijn de hele Vijfhoek beslaan. Zo ging het ook in Kopenhagen. Ze zijn begonnen met een klein stukje in 1996 en lieten sindsdien elk jaar 3 procent bovengrondse parkeerplaatsen verdwijnen. Handel en toerisme varen er wel bij. De Brusselse handelaars die steen en been klagen, schieten zichzelf in de voet. Hun concurrenten zitten niet in het Woluwe Shopping Center, maar in Parijs, Londen en Gent.”

“De meerderheid is altijd gekant tegen verandering. In Gent kreeg de bevoeg-

de schepen destijds doodsbedreigingen, heb ik gelezen op BRUZZ. Overleg is prima, en nodig, en ik geef toe dat burgemeester Mayeur veel communicatieflaters heeft begaan, maar uiteindelijk heeft hij wel de knoop doorgehakt. De wagen is het verleden, de fietser en de voetganger zijn de toekomst.”

“De files waren er ook voor de voetgangerszone al en zullen niet verdwijnen als je de zone weer inkrimpt. Zeker omdat er niets aan gedaan wordt: er is nog altijd geen stadstol, geen GEN en geen fietsroutenetwerk. Maar ondertussen zou je met een kleinere autovrije zone wel het signaal geven dat je weer met de wagen naar het centrum kunt komen.”

“Als ik vandaag burgemeester zou zijn, zou ik de ‘nieuwe’ voetgangerszone een jaar lang helemaal schorsen.

En op sociale media het vuilnis en de daklozen tonen die er desondanks nog altijd zullen zijn. Net zoals de tegenstanders nu alle problemen afschuiven op de voetgangerszone. En dan veranderen we het daarna weer, net als aan Madou.”

“In Bordeaux begreep de rechts-liberale burgemeester Alain Juppé dat een autovrije zone rendeert. De Belgische liberalen snappen dat niet, maar zij wonen dan ook in rijke voorstadsgemeenten als Lasne en Beersel. Ze zien Brussel als hun kantoor waar ze per auto naartoe rijden.”

KOP VAN JUT. Tegenstanders schuiven alle problemen in de schoenen van de voetgangerszone.

Onterecht, vindt architect Christophe Mercier.

Hassan Kessas van striphandel Utopia denkt daar anders over.

© IVAN PUT

Donderdag 23 JUNI 2016 I BRUZZ 1528 I 17

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

Was er ooit één burgemeester voor de hele stad en de omringende (deel)gemeenten? harald uit sint-gillis Ja en nee. In normale omstandigheden nooit, wel tijdens de Duitse bezetting. Jan Grauls heette de man, en hij is de enige burgemeester van de stad Brussel die er geen borstbeeld heeft. Wij vroegen tekst en uitleg aan Nico Wouters, onderzoekscoördinator CegeSoma, het centrum voor oorlog en hedendaagse maatschappij.

Wouters is ook gastprofessor aan de Universiteit van Gent.

“Jan Grauls is bijna twee jaar burgemeester geweest, van september 1942 tot aan de bevrijding.

Even de context. Toen de Duitsers hier in 1940 arriveerden, wilden ze de vele kleine gemeenten die België telde aanpakken. Zij drukten in heel het land fusies door. Antwerpen kwam als eerste aan bod, samen met Gent, La Louvière en Charleroi.

In Antwerpen was er geen protest, de fusie werd ook door het havenbestuur gesteund. In Antwerpen wordt fusie gezien als goed bestuur. Die fusie wordt in 1942 ook in Brussel doorgeduwd door Gerard Romsée, lid van het collaborerende VNV. Hij was secretaris-generaal van Binnenlandse Zaken, de grote baas zeg maar, want er was geen minister van Binnenlandse Zaken meer. In Brussel barst onmiddellijk een storm van protest los, maar de fusie wordt toch doorgeduwd. Als het nieuwe stadsbestuur er aankomt maken de burgemeesters hun schuiven leeg, de machtsoverdracht gebeurt in een zeer conflictueuze sfeer.”

“In 1941 waren de gemeenteraden al afgeschaft, alle macht was in handen van de burgemeesters en in mindere mate van hun schepenen. In Charleroi waren het Rexisten, in Brussel was dat niet het geval, de Duitsers zijn zich maar al te zeer bewust van de plaats van de hoofdstad in het complexe Belgische systeem. De Duitsers respecteren de taalpariteit, ze zoeken ook men-

“Grauls moet als consensusfiguur een aantal zeer radicale schepenen in toom houden” Nico Wouters

CegeSoma / UGent

Oorlogsburgemeesters.

Burgermeesters van Antwerpen Léon Delwaide (links) en van Brussel Jan Grauls (rechts), die op dat moment nog provinciegouverneur van Antwerpen is.

© SOMA

sen die formeel deel uitmaakten van de vooroorlogse politieke partijen. Er waren twee liberalen, twee socialisten, twee christendemocraten, twee VNV’ers en twee rexisten. Ze vertegenwoordigden hun partijen niet, het was wel degelijk een collaborerend schepencollege. Het waren mensen die niet zwaar wogen in hun partij, zeg maar randfiguren, die eindelijk macht kregen.”

“Jan Grauls zelf was een hoge ambtenaar binnen het departement onderwijs. Hij was niet bekend, maar was wel Vlaams-nationalist, actief binnen de Vlaamse Beweging en op het ogenblik dat hij burgemeester benoemd werd gouverneur van de provincie Antwerpen. Iemand als Grauls vinden was niet evident: het moest een Vlaming zijn, maar geen collaborateur en de politici van de traditionele partijen wilden zich niet verbranden.

Toen Antwerpen gefuseerd werd, was de opgang van de Duitsers nog bezig, maar in 1942 was de internationale context al helemaal anders. Grauls wou niet, maar na veel druk geeft hij toe. Hij wist goed in welk wespennest hij terechtkwam. Grauls

zal de rol spelen die hem toegewezen wordt: een consensusfiguur die een aantal zeer radicale schepenen in toom moet houden. Er wordt weinig gedaan aan de vervlaamsing van Brussel. De opdracht was om de vooroorlogse taalwetgeving in ambtenarij en onderwijs strikt toe te passen, wat je een normale eis kan noemen, maar ook dat is niet gelukt. Die taalwetgeving bestond dus, maar werd niet toegepast. Onder leiding van Flor Grammens werd een onderwijsinspectie op getouw gezet, maar in de parktijk werd geen zuivering doorgevoerd, geen grootscheepse vervlaamsing van de administratie. Er waren trouwens niet genoeg Vlaamse ambtenaren die dat zouden willen. Veel blijft bij het oude. Bij de politie verandert er iets fundamenteels: die gaat van gemeentepolitie naar staatspolitie. De poltie wordt rechtstreeks aangestuurd vanuit Binnenlandse Zaken.”

VOLGENDE WEEK: Kan ik in Brussel frieten eten die niet in dierlijk vet zijn gebakken?

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

Vliegtuigoverlast

Ik woon een vijftal jaar in Molenbeek. In de kanaalzone van Brussel. Net als pakweg zo’n 200.000 anderen, of wellicht nog meer mensen. Een zone in Brussel die met allerlei problemen te kampen heeft. Met de zonden des werelds overladen wordt. En in vergelijking met de ‘betere wijken’ in Brussel meestal in de ‘vergeethoek’ belandt. Zo ook met het vliegtuiglawaai. Blijkt dat er momenteel een soort proces van de Brusselse Regering aan de gang is tegen de bestaande vliegroutes en dat Molenbeek hier ook in meegaat.

Groot gelijk!

De lawaaioverlast van de vliegtuigen was er steeds, maar de laatste tijd toch nog een pak meer: in het weekend vaak al vanaf half

zes ‘s ochtends en ook ‘s avonds na elf uur. Eenmaal wakker is het meestal onmogelijk om nog op het gemak in slaap te vallen, met vliegtuigen die dan om de 5 minuten laag komen overvliegen. Jammer genoeg ‘klagen’ de inwoners hier niet voldoende over.

In de ‘betere delen’ van Brussel hangen spandoeken aan de ramen en wordt er sneller geluisterd naar de klachten. Hier woont men veel dichter op elkaar, maar toch spelen ze het klaar om op de belangrijkste momenten van de dag, of beter ‘s nachts, de rust met veel kabaal te verstoren. Armere mensen hebben blijkbaar minder impact dan verzuchtingen van een beter gegoede bevolking… Voor eens en voor altijd: beslis logisch en spaar de dichtstbevolkte wijken van de stad.

Kobe Lootens, Molenbeek

Solidariteit

Het Brussels Gewest heeft nog maar pas de rest van het Belgenland opgeroepen tot solidariteit of het daagt zelf de federale staat en onrechtstreeks de andere gewesten voor de rechter in verband met de geluidsnormen. Het is dankzij het federale België dat Brussel de federale en Europese hoofdstedelijke functies verkreeg. Deze beide functies, en niet de gewestelijke rol, creëren de meerwaarde van Brussel.

Men mag dan van dat hoofdstedelijke gewest enig evenwicht in rechten en plichten ten opzichte van de andere deelgebieden verwachten. Binnen de “institutionele” rechten en plichten wachten we trouwens nu ook al decennia op de tweetaligheid van politie,

OCMW-ziekenhuizen, plaatselijke ambtenaren, ...

Guido Ghekiere, Brussel

Pieter Bruegel

Met overdreven enthousiasme drukt Marleen Uythethofken in haar lezersbrief (BRUZZ 1527, p.14) haar waardering uit over de laattijdige toestemming waarmee het Brussels stadsbestuur het Bruegelbeeld naast de Kapellekerk liet plaatsen. Voor één keer was die laattijdigheid verantwoord, want

de genialiteit van Pieter Bruegel verdient beter dan deze pseudosculptuur. Vooral omdat er in de hoofdstad al genoeg ondermaatse en bijgevolg overbodige kunstwerken staan die de publieke ruimte pollueren. Ondertussen is het nog even wachten op de aankoop en de installatie van de monumentale Anish Kapoor-sculptuur waarvan burgemeester Majeur droomt voor het De Brouckèreplein... Wait and see.

Jonas Wille, Oudergem

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

18 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

VADROUILLE CULTUUR Recyclart Holidays, of hoe het sociaal weefsel van de stad te versterken

‘De wereld is een idee dat niets kost’ BRUSSEL – Vanaf eind juni verbroederen buurtbewoners, muziekliefhebbers en party people weer zes donder- en vrijdagen op rij op Recyclart Holidays. “Dit jaar bouwen we een toren van waaruit we zelfs gaan communiceren met de treinpendelaars die door Brussel razen,” zegt programmator Dirk Seghers, die het zomerse festival vanaf 2010 stelselmatig uitbouwde tot de hybride urban mengelmoes die het nu is.

S © SASKIA VANDERSTICHELE

inds 2000 streeft Recyclart aan de noordzuidverbinding ter hoogte van Station Brussel-Kapellekerk in de Marollen een artistieke werking na op maat van de wijk. Deze zomer is die missie extra zichtbaar in het straatbeeld. Op de poster die het vakantieprogramma aankondigt staat een nieuwsgierig ogende, bejaarde vrouw met zonnebril. Gevonden in het naburige rusthuis Ter Ursulinen, zo blijkt.

“Het is een voormalig mannequin die lange tijd in Parijs gewerkt heeft,” zegt Dirk Seghers. “Jammer genoeg is ze anderhalf jaar geleden overleden. Zie het als een hommage, die tegelijk typeert hoe wijk en werking samensmelten.”

De synergie met het rusthuis komt op de nieuwe editie van Recyclart Holidays nog tijdens een andere activiteit tot uiting. “Een tijd geleden kwam er hier een man met een bakfiets aangebold. Hij vroeg ons of wij er iets mee konden doen. We hebben even gebrainstormd, en dan beslist om zijn fiets als een Riksja en een vorm van zachte mobiliteit aan te bieden aan de rusthuisbewoners die moeilijk uit de voeten kunnen.

Het is een grappig zicht en het ging goed tijdens het jaar, dus introduceren we het ook tijdens de zomer.”

“De traditie van een zomerevene-

ment is er hier altijd geweest,” zegt Seghers, die jaren gewerkt had voor de Beursschouwburg voor hij in de herfst van 2009 bij Recyclart begon.

“Alleen duurde het in de beginjaren maar twee à drie dagen, en was het met ook een groot buitenpodium veel grootschaliger. Maar dat woog logistiek en infrastructureel te zwaar. Na een forse daling van de subsidies in 2006-2007 was het ook niet meer levensvatbaar.”

Seghers kwam hier toe met vijftien jaar Klinkende Munt-ervaring op de teller en voor hem was het meteen duidelijk dat hij de grote troef van dit centrum, namelijk de publieke ruimte vlak voor de deur, in de zomer ten volle moest benutten als interface met de rest van Brussel en met de wijk. “Veel Brusselaars gaan maar een week of helemaal niet op vakantie. De rest van de tijd zitten ze te kniezen op hun appartementje of zoeken ze een plek waar de kinderen kunnen rondlopen, waar ze misschien iets kunnen eten of een concertje kunnen meepikken. In plaats van, zoals alle andere kunstencentra, de deuren te sluiten in mei of juni, wilden wij in de zomer een tandje bijsteken. Tegelijk was het de ideale manier om ook aan de buitenwereld te tonen waar we een heel jaar mee bezig zijn: via cultuur de cohesie in de wijk bevorderen.”

De eerste editie van het huidige Holidays-format vond plaats in 2010

Donderdag 23 juni 2016 I BRUZZ 1528 I 19

en duurde negen weken. Achteraf bekeken een te ambitieus plan. “Het was slopend voor de ploeg,” blikt Seghers terug. “We zijn dan geëvolueerd naar zeven en, in het derde jaar, naar zes weken. Toen hadden we de goeie balans te pakken. Zo’n evenement moet een zekere duur hebben om zich in te schrijven in het collectieve geheugen van de stad, om een statement te maken. Het succes kwam geleidelijk, na een scharnierfase. Op onze vrijdagse clubavonden kwam sowieso al veel volk af, maar sinds 2013, 2014 begonnen ook de donderdagen te ontploffen.” Tijdens die donderdagen staan er vooral interactieve activiteiten op het programma, zoals samen brood (leren) bakken (Pain Publik), zeefdrukken (Pimp Your T-Shirt), een gratis snit bij de huiskapper (Kwaf Publik) of een eigenzinnige rondleiding door de Marollen (My Type Of Walk).

Samen rond het vuur “Ook bij Klinkende Munt was die verbondenheid tussen de bezoekers al belangrijk. Men kwam er naartoe om mekaar terug te zien. Hier voelde ik dezelfde behoefte. We bevinden ons in een wijk met veel etnieën.

Als kunstencentrum moeten wij ons de vraag stellen hoe je cultuur brengt naar een publiek zonder gemeenschappelijke referentiepunten.

Maar daar bestaat geen model voor.

Je leert het met vallen en opstaan en je moet het vooral samen doen.”

Misschien dat daarom haast alle huidige zomeractiviteiten organisch zijn ontstaan, en vanuit de ziel van Recyclart.

De eerste jaren vroeg Seghers zich twee zaken af: wat brengt mensen samen en wat is exemplarisch voor de manier van werken van Recyclart? “Onze hoofdopdracht is het versmelten van sociale economie en cultuur, met ons restaurant en het atelier Fabrik als uithangborden.

In andere culturen komen mensen traditioneel samen rond het water of het vuur. Water is er hier sinds de overwelving van de Zenne niet meer.‘Verrek’, dachten we, ‘wat als we nu eens samen iets zouden bakken?’ Zo is het idee van de broodoven ontstaan, gemaakt door Fabrik, mee benut door het restaurant en gebruikt tijdens het festival. Het verbindt onze drie polen en brengt mensen samen voor een activiteit die Recyclart typeert en niets kost.

Ik dacht dat het concept na drie jaar uitgemolken zou zijn, maar twee weken na de aankondiging zitten al onze broodworkshops vol.”

Het gaat echter niet vanzelf. “In de Gentse Rabotwijk hebben ze het ook geprobeerd, maar het sloeg niet aan,” vervolgt Seghers. “Een oven alleen is niet genoeg. Je moet er iemand bijzetten die animeert en

“Er bestaat geen model om cultuur te brengen naar een publiek zonder gemeenschappelijke referentiepunten.

Je leert het met vallen en opstaan en je moet het vooral samen doen” Dirk Seghers, programmator Recyclart

sfeer brengt, en het moet aansluiten bij een programma. Zo is onze Kwaf Publik een logisch vervolg van een project dat we deden over de identiteitsbepalende rol van je kapsel. Dit jaar zijn we op zoek gegaan naar iets nieuw dat ook de pool architectuur kon integreren in het festival.”

Het multidisciplinair collectief Dear Pigs zal samen met Fabrik op het plein voor Recyclart een toren neerpoten die vanuit de bovenste etage kan communiceren met de pendelaars die met de trein door Brussel razen en niet beseffen wat er onderaan de toren allemaal gebeurt.

Eén etage van de constructie, die de naam Au Retour meekreeg, wordt alvast ingericht als plantenhotel.

“Mensen die op vakantie vertrekken kunnen hun planten hier tijdelijk achterlaten,” legt Seghers uit. “De wereld is een idee dat niets kost: de mensen brengen zelf de ingrediënten aan, wij zorgen er een tijdje voor en ze mogen ze later terug mee naar huis nemen.”

Dynamische stad Architectuur en meer bepaald hoe mensen met elkaar omgaan in de publieke ruimte is al langer een belangrijk aspect in de werking van Recyclart, getuige onder andere de ‘Greetings From…’-lezingen tijdens het jaar waarin architecten over hun stad komen praten. “Je kan dat natuurlijk niet los zien van onze locatie, een wat desolaat treinstation midden in de stad.” Volgens Seghers was het de ideale plek om mensen samen te brengen “in een sfeer van informaliteit, temeer omdat er in de directe omgeving zoveel niet gedefinieerde plekken aanwezig waren: een illegale parking waar tot diep in de nacht petanque werd gespeeld, een ongebruikt busstation, een skatepark…” De huidige infrastuctuurwerken in wat je de voortuin van Re-

cyclart zou kunnen noemen geven aan dat die plekken langzaamaan gedefinieerd worden, met als apotheose de bouw van een gigantisch appartementsblok, tien hoog in de wolken. Het zal het kunstencentrum straks onherroepelijk het zo geliefde open stadsgezicht (en de bijbehorende sfeer) afnemen.

Maar in plaats van de stemming te drukken zorgt het toekomstperspectief juist voor extra actie. “In plaats van straks de handdoek in de ring te gooien en bv. te verhuizen, werken we aan verschillende scenario’s. Eén piste is dat we Recyclart zouden opentrekken naar de andere kant van het station, richting Brigittines. Dat is mogelijk als we een grote, nog leegstaande ruimte naast onze expozaal zouden kunnen gebruiken als concerthal, zodat het café-restaurant zou kunnen verhuizen naar de andere kant, waar nu de zaal is. Een stad verandert. Met die dynamiek moet je rekening houden.

We proberen er ons op een creatieve manier tegen te wapenen, ook omdat we hier niet weg willen. Integendeel, de samenwerking met de wijk, hoe arm ook, is de voorbije jaren duidelijk een meerwaarde gebleken. We beschouwen het als onze taak om het op te nemen voor die schakels die het eerst dreigen te verdwijnen, en dat zijn precies de mensen die in deze buurt wonen en ons inspireren.”

Tom Peeters

>

RECYCLART HOLIDAYS op donderdag en vrijdagen van 30 juni tot 5 augustus, Recyclart, Station Brussel-Kapelleker, Urselinenstraat 25, Brussel www.recyclart.be

Stadsmuziek van de toekomst Ook al is het randprogramma van Recyclart Holidays de voorbije jaren uitgegroeid tot de ziel van het festival, het muziekaanbod blijft cruciaal. Programmator Dirk Seghers geeft het Brusselse jeugdhuis Dar één avond carte blanche, de rest van de line-up houdt hij stevig zelf in handen en behoudt een duidelijke thematische lijn. Vrijdagavonden beginnen, stevig geworteld in de traditie, met authentieke geluiden uit één specifieke windstreek. ’s Nachts

wordt dat rootsgeluid steevast bijgekruid met een amalgaam van jonge beats en urban vibes. Zo staat 1 juli in het teken van de afro-rumba, met achtereenvolgens de oudjes van Orchestre Les Mangelepa uit Kenia, de jonge gasten van Baba Commandant uit Burkino Faso en Umoja, een dj-duo uit Amsterdam, dat een synthese van het genre maakt voor de dansvloer. Seghers tipt de avond rond Colombiaanse muziek (op 15 juli), die de digital cumbia

van Los Piranhas koppelt aan de speed mambo fanfare van Rancho Aparte, afkomstig uit het deel van Colombia waar Afrikanen vroeger in de goudmijnen moesten werken.

“Pure waanzin, de techniek is maar zo zo, maar wat een energie!” Ook de stokoude Julinho Da Concertina, een van de grootste (maar onbekend gebleven) funanáspelers uit Kaapverdië, tekent present (op 21 juli), “omdat het genre op basis van een accordeon en een metalen staaf met

inkepingen, waarover met een mes geschraapt wordt, in de lift zit en het belangrijk is om zo iemand een podium te geven voor hij verdwijnt.”

Daar tegenover staat de doortocht van Munchi (op 22 juli), een grote naam uit de tropical bass-scene, die onder andere Beyoncé remixte, de comeback van Fifty Foot Combo (op 28 juli) en een avond vol opzwepende Egyptische electro shaabi (op 29 juli), het genre dat Recyclart hielp lanceren in België.

20 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 juni 2016

ENFANT TERRIBLE brandon lagaert danser en oprichter van Kaiho Ik kruip graag helemaal in mijn personage.

Zoals een gevechtscene op de planken, ik kan daar zoveel agressie en woede in kwijt zodat ik voor de rest van de maand heel chill ben.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

De Brusselse danser Brandon Lagaert werd onlangs bekroond voor zijn prille carrière met een Bill-award in de categorie zien. Nog maar 23 is hij en volop aan het repeteren voor zijn tweede voorstelling bij het Brusselse dansgezelschap Peeping Tom. In het najaar kan je gaan kijken in de KVS naar Moeder, het tweede deel van de trilogie Vader-Moeder-Kinderen.

Hij speelt al toneel vanaf zijn elf jaar, waar hij echt kennis maakte met theater. In het middelbaar hield hij het na drie jaar biotechnische wetenschappen voor bekeken en koos hij resoluut voor de richting theater en dans. “Door de voorstelling Babel van Sidi Larbi Cherkaoui te zien heb ik een switch gemaakt en is mijn interesse in dans alleen maar groter geworden.

Het was de eerste keer dat ik zag dat je hedendaagse dans en hip hop kan combineren. Voor mij was het heel vernieuwend, ik was erdoor omvergeblazen.”

Drie jaar geleden deed hij voor de eerste en enige keer auditie en nog wel bij het gerenommeerde Brusselse danstheatergezelschap Peeping Tom. “In mijn familie is niemand echt met cultuur bezig en dus stonden ze op

hun achterste poten toen ik na mijn geslaagde auditie stopte met conservatorium om mij full time met dans bezig te houden.” Bij Peeping Tom balanceren ze op de grens van theater en dans. “Dansers laten acteren en acteurs laten dansen, dat vind ik heel interessant. We hebben allemaal maar één leven, maar door theater en dans kan je verschillende personen zijn.

Ik kruip graag helemaal in mijn personage.

Zoals een gevechtscène op de planken: ik kan daar zoveel agressie en woede in kwijt dat ik voor de rest van de maand heel chill ben.”

De jonge creatieve duizendpoot geeft naast zijn werk bij Peeping Tom ook workshops. Hij richt momenteel bovendien zijn eigen gezelschap, Kaiho, op. “We werken dan voor een korte periode super intensief samen met enkele (internationale) creatievelingen en daarna gaat iedereen weer zijn eigen weg. De crossover van verschillende kunstdomeinen vind ik boeiend. Ik ben bijvoorbeeld ook met film bezig. Je communiceert met elk medium maar er is altijd wel iets dat je niet gezegd krijgt. En dan kan je met een ander medium dat gat opvullen.”

“ Kijk mama en papa, ik zit niet hele dagen op mijn luie reet” “Ik denk dat er heel wat mensen zijn die een job doen om geld te verdienen en ergens wel een soort van leegte voelen en niet weten waarom.

Voor mij is het bijvoorbeeld heel fijn om gevoelens los te weken bij mensen door wat ik doe. In Vader gaat het over dementie, niet echt het meest gemakkelijke thema. Het was een zeer zwaar stuk voor mijn vader maar ik ervoer voor het eerst dat ik dingen bespreekbaar kan maken. Communicatie opwekken, daar doe ik het wel voor denk ik. Er zijn heel veel thema’s die weggemoffeld worden, maar door wat ik doe op het podium, hoop ik dat ik gesprekken kan uitlokken aan de keukentafel.”

brandon lagaert (23) is danser bij Peeping Tom en oprichter van zijn eigen gezelschap, Kaiho.

Brandon woont nu al ongeveer drie jaar in Brussel. En noemt zichzelf echt wel een stadsmens. Dat net die stad, in al zijn veelheid en onrust, een grote bron van inspiratie vormt, is geen verrassing. “Alleen nog maar de metro opstappen, is alsof je naar een film kijkt. Ik haal mijn inspiratie dan ook uit de dagelijkse handelingen.”

Lagaert won een Bill-award in de categorie doen en een bon ter waarde van 800 euro voor een sessie creative consultancy. Maar wat betekent zo’n prijs voor een jonge danser? “Als je blijft werken zonder bevestiging, dan stopt het denk ik wel ergens. Daarom is zo’n prijs wel fijn om te mogen ontvangen, het is een erkenning dat je goed bezig bent. Mijn familie vindt het ook fijn om echt eens iets in hun handen te kunnen houden. Dans is iets heel erg vluchtigs, na een uur is het voorbij en blijft het enkel een herinnering. Het is niet tastbaar zoals film en zelfs theater met teksten op papier dat wel is. Met deze award aan de muur kan ik zeggen: “Kijk mama en papa, ik zit niet hele dagen op mijn luie reet in Brussel.”

Hilke Andries

Donderdag 23 juni 2016 I BRUZZ 1528 I 21

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt Komt hier een huisgenoot binnen met een zakje baobab. Het zijn brokkelige, stoffige witte stukjes, met in elke brok een zaad. Het lijkt wel oude noga, of grootmoederlijk snoepgoed.

De baobab is een geslacht van bomen: de apenbroodbomen (Adansonia spp.). Ze zijn niet beperkt tot continentaal Afrika, er leven en paar bijzondere soorten in Madagaskar – één van die plekken op aarde waar de evolutie het meest enthousiast heeft huisgehouden – en verder is er zelfs een Australische baobabsoort die enkel daar voorkomt. De baobabs zijn bijzonder fotogeniek, meer stam dan kruin en de meest bekende Afrikaanse soort wordt wel dertig meter hoog met een stam die een diameter van elf meter of zoiets kan halen. Ooit was er een hotel in Kenia dat volledig in de bomen hing! Baobabs groeien in de Savanne, in het drogere deel van Afrika, dus. Wanneer het helemaal pokkedroog is, worden ze weleens opengereten door olifanten die vocht zoeken in de waterige binnenkant. Als timmerhout hebben de bomen nooit gedeugd.

Die obese baobabs hebben nog wat meer nut dan alleen maar monumentaal zijn. De vruchten en de bladeren zijn eetbaar voor de mens. Niet dat het zo’n delicatesse moet zijn, ik had nog maar zelden gehoord over hun eetbaarheid. Ze heten wel ‘broodboom’, maar ook dead-rat tree (dode rattenboom). Ik kan me daarbij wel wat voorstellen. De vruchten, grote peulen, hangen aan lange staarten van de kruin van de boom, vandaar.

Maar waarom broodboom? Mensen zoals ik, die van lang geleden hun kennis halen van de televisie en Hollywoodfilms, kenden de broodboom al. Herinnert u zich Muiterij op de Bounty?

De Bounty was een Brits schip dat in 1789 (een heel bijzonder jaar) naar Tahiti reisde om daar scheuten van de broodboom op te halen. Deze broodboom (Arctocarpus altilis, van de Moerbijfamilie), draagt kilo’s zware vruchten die voordelig konden dienen om de slaven in de Caraïben te voeden, zo dacht men

“Wanneer het pokkedroog is, worden baobabs weleens opengereten door olifanten die vocht zoeken in de waterige binnenkant” toen op de Britse admiraliteit. Het verhaal liep helemaal fout af, het grootste deel van de bemanning kwam nooit thuis, de bomen al helemaal niet. Maar waar zat dat brood van de broodboom? Och, dat waren toch die vruchten? Neen, zei een andere wijsneus die ook naar de televisie keek: in die vruchten zat een soort meel en daarvan kan je brood bakken, zo had zijn nonkel missionaris nog verteld!

Nu ben ik in landen geweest waar de broodboom van de Bounty groeit en neen, er zit helemaal geen meel in. Het zijn gewoon heel grote vruchten met pitten die je bakt in de pan of helemaal in de oven steekt voor een paar uur. Wat eruit komt lijkt nogal op cake of brood, voor wie wat verbeelding heeft. Je vindt deze vruchten nooit in Brussel omdat ze zo verschrikkelijk moeilijk rijpen en eens ze het zijn, worden ze binnen enkele dagen ook weer rot.

Laptopia Atomium. Dinsdag 14 juni, 11 uur.

Opgelet met de regels van het redeneren. De gebalde slogan No balls, no glory impliceert niet dat je mét ballen het pleit sowieso hebt gewonnen. Anders zouden de Belgen – met hun thuisbasis aan het Atomium – die Italianen met hun gecastreerde scheve schacht van Pisa gisteren wel bij hun pietje hebben gehad.

Quod not.

Het is nu dus de day after, en ik zit - puur uit plichtsbewustzijn en niet voor de lol - al meteen 102 meter hoog in een 165 miljard keer uitvergroot atoom, van wat volgens kenners een kubisch ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van ijzer is.

Het bouwwerk uit 1958, dat volgens mij ook nog eens op zijn kop staat, wordt om één of andere reden nooit officieel als een exponent van het Belgische surrealisme gezien, maar is dat natuurlijk wel. Pure Suske & Wiske.

Gewone spektakelarchitectuur vind je overal. Toen Alexander Gustave Eiffel voor een eerdere Wereldtentoonstelling in Parijs ook al een hoge toren zonder ballen bouwde, volgde hij volgens een betrouwbare bron alleen maar zijn eigen devies dat ‘keeping low doesn’t make sense’. Maar weinig architecten die ook nog eens serieus willen worden genomen, oogstten ooit zoveel succes met een voorstel om een bestaande vorm gewoon xaantal keer te vergroten. Only in Belgium.

Het zou kunnen dat aan mij te merken is dat mijn hoofd luttele uren na de overdaad aan Jupilervlaggen en Fellainipruiken niet meteen naar een bezoekje aan nòg een Belgisch symbool staat.

Bovendien heb ik mijn portie vrolijke jarenvijftignostalgie wel gehad toen de vijftigste verjaardag van de Expo werd gevierd.

Vandaag heb ik even geen zin in de esthetiek van Boudewijns babyface, de Kodak Color-kleuren, de vriendelijke Sovjetpaviljoenen en de monumentale hostessen.

Als ik had geweten dat ik mijn auto letterlijk op tien meter van het monument kon parkeren, dan had ik om te beginnen ook al

“In de bovenste bol lijkt de aarde een platte schijf waar Antwerpen en Hasselt met wat geluk misschien ooit nog afvallen” Michaël Bellon niet met de fiets die hele teringhelling naar het Heizelplateau beklommen. Dat bedenk ik terwijl alles samen zo’n vijftigtal opgetogen toeristen met hun smartphones de illusie van het perspectief misbruiken om te doen alsof ze het Atomium omverduwen.

Hier was sprake van het vermengen van twee verschillende dingen: het is niet de broodboom, maar de apenbroodboom waar meel in zit. De baobab uit Afrika draagt als vrucht dikke peulen (hij is verwant met de kapokboom uit Amerika, de kankantrie in het Surinaams), maar bij de baobab zit er geen wol in, maar wel poeder, wit droog poeder.

Nu, oorspronkelijk is dat natuurlijk vruchtvlees, maar omdat de boom in de droge savanne groeit, en dus maandenlang geen druppel water krijgt, verdroogt dat vruchtvlees tot een zoet poeder. Als het droog is, kan er al spoedig lucht en zuurstof bij en dan kunnen de waardevolle zaden, de toekomst van de boom, wel eens gaan oxideren. Het antwoord van de natuur daarop is... Antioxidanten.

Het witte poeder smaakt wat zurig en is een absolute vitamineC bom. Ascorbinezuur, heet dat heel officieel, de meest voorkomende antioxidant in ons dagelijks voedsel. De wereld van de Foodies is altijd op zoek naar “superfoods”. Ooit was er de acerola-gekte voor een kersachtig fruitje uit de Caraïben, dan was het de goji-bes uit Azië waarover we hier nog berichtten.

Twee jaar geleden viel foodminnend Amerika voor de boerenkool (kale in het Yankees) en wat het volgend jaar wordt zullen we nog wel horen. Maar het was ooit de bedoeling om van de baobab hét superfood van 2015 te maken. Ik heb er in de gespecialiseerde pers nog maar weinig van gemerkt. Het is trouwens opvallend hoe weinig er in het verleden over de baobab is geschreven, buiten dan door de verkopers en verwerkers van baobab zelf, uit Senegal of Zuid-Afrika. Ik kan hen wel begrijpen.

De pitten zijn te hard om er met een menselijk gebit tegenaan te gaan, maar elders wordt zuiver poeder verkocht. Het spul dient om zurige gezondheidsdrankjes te maken of om soepen en sausen te dikken. Het is weer eens iets anders? Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

Ik krijg een gratis perskaartje, maar toon mij zeer ondankbaar.

Wanneer een opdringerige man in een Robbedoes-pak bij de ingang vraagt of hij met het oog op een souvenir voor later met mij op de foto mag, weiger ik dat met een geloofwaardige imitatie van een humeurige Kwabbernoot. Samen met een paar Spanjaarden, die wel volmondig ja zeiden tegen Robbedoes, wacht ik vervolgens gedwee tot ik tegen de snelheid van de bekende lift naar hoogte 102 wordt gestuwd.

Daar in de bovenste bol laat het panorama van 360 graden duidelijk zien dat de aarde een platte schijf is waar Antwerpen en Hasselt met wat geluk misschien ooit nog afvallen. Van hier gezien is het Justitiepaleis niet meer dan een vervelende puist, terwijl Laken van dichtbij dan weer één groot bos lijkt met een parking er rond. Van bovenaf gezien blijkt de Trade Mart een zonnepanelenpark, en verkopen de architecten van Mini-Europa nog altijd met succes hùn idee om bestaande vormen gewoon x-aantal keer te verkleinen. Tip voor de toeristen: vanuit het Atomium kan je gratis naar Mini-Europa kijken, en tonen de Europese gebouwen en monumenten nog eens zoveel kleiner.

Ik schrijf deze impressies dus zwevend boven de duiven, vanuit de bar met zicht op de hele stad - van de oranje dakjes van de voorsteden tot de torens van de Noordwijk en verder. Het is de meest spectaculaire plek vanwaaruit ik al een stukje heb geschreven, maar ik blijf uit de hoogte doen. Bijvoorbeeld tegen het bedienend personeel dat er in geslaagd is mij uit het oog te verliezen, terwijl er hier letterlijk geen hoek is om je achter te verstoppen. Ik moet het dus zelfs zonder Spa Reine doen. “Ik zit hier voor de sfeer” kan in zo’n hoge bol gelukkig twee dingen betekenen.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

ADVERTENTIE

#OPAPERITIEF

Samen laten we Brussel bewegen IN SAMENWERKING MET

Donderdag 23 JUNI 2016 I BRUZZ 1528 I 23

© ADAM MAGYAR

metrum

Het metrum van de stad.

Expo Cities and (Velo)cities

De beat van de stad salaryman

Salaryman in kantoorlandschap.

© GERGELY SZATMARI

BRUSSEL - We volgen de stroom, of houden onze pas in, en bepalen op die manier mee de hartslag van de stad.

De voortgang van mensen, goederen, geld kan je het ritme van een stad noemen. In De Markten wijden de landen van de Visegradgroep er een fotoen videotentoonstelling aan.

In de muziek wordt het ritme weergegeven door een breuk, en de expo lijkt soms wel een breuk met de fo-

tografie. Horizontale foto’s hangen verticaal op, er zijn blauwdrukken en (ook letterlijk) clichés, en collages waarin delen van onze lichamen fungeren als het knip- en plakwerk van een stad. Een trapleuning is ook echt nagemaakt, weggelopen uit een foto. De expo is een samenwerking van Arsenal Gallery, het Pools Instituut in Brussel, de Drdova Gallery, het Brussels Tsjechisch Centrum, Faur Zsófi Gallery en het Balassi-instituut, de Culturele Dienst van de Hongaarse ambassade.

Geen illustraties Of deze expo in hartje Europa bij de Visegradgroep (Tsjechië, Slovakije, Polen en Hongarije) ook Europese gevoelens losmaakt, vragen we een van de curatoren Václav Janošcík van The Academy of Fine Arts in Praag: “Het was niet de bedoeling om onze landen, of onze steden, hier te vertegenwoordigen. We kozen er net bewust voor om de documentairestijl te vermijden, en zelfs het perspectief van ‘perifere landen’.

Het thema van de biënnale Summer

of Photography van Bozar mag dan wel Urban Vibes zijn, toch hebben de Visegradlanden met hun expo Cities and (Velo)cities dat van in het begin kritisch willen invullen. We wilden het thema niet louter illustreren. Steden zijn niet alleen entiteiten van bezienswaardigheden en cultuur, maar bewegen zich ook in verschillende snelheden rond consumentisme, hun koloniale verleden, ongelijkheid, milieu. Vooral voor de Tsjechische en Slovaakse afdelingen zocht ik daarom kunstenaars met een kritische houding tegenover zowel de stad als het medium fotografie.”

Zo vergelijkt Václav Kopecký de snelheid van de bewegingen in de stad met die van de sportwereld.

Radek Brousil herinnert ons met de dualiteit van fotonegatieven aan de koloniale erfenis van Europese steden. De jongste artiesten studeren nog in Praag: Jan Maštera en Velntýna Janu kijken juist waar de stad stilvalt, de losse eindjes in een stad.

Fotofinish “De feel van een stad is wat je diep van binnen meedraagt, en dat is dikwijls picturaal bepaald. Onze gevoelens over een stad lijken oppervlakkig, inderhaast ontstaan, het is aan de fotograaf om erin te graven.

De Hongaarse en vooral de Poolse afdelingen van onze expo hebben dat proberen te realiseren,” aldus Janošcík.

Polen toont foto’s in de traditie van de stadslandschapsfoto’s van Eugène Atget (Parijs), de Dusseldorf School of de New Topographics in Amerika. Szymon Roginski bijvoorbeeld maakte grote, cinematografische foto’s van de scenografie van Warschau, eerder dan van stadsscènes. Zijn stadsbeelden dragen de sporen van de communistische propaganda van de jaren 1950-1960 - met als summum het Paleis van Cultuur en Wetenschap - maar ook van de stuurloosheid daarna.

In de groepstentoonstelling van de Hongaren probeert Ádám Magyar de tijd te vatten. Zijn slow-motionvideo’s in zwart-wit tonen reizigers die wachten op de metro in tal van wereldsteden. Hoewel ze alleen wachten, en ondertussen praten of hun schermen checken, valt je mond open bij zoveel theatraliteit die de vertraagde beelden veroorzaken.

Zijn fotoreeksen, ook in zwart-wit, maakte hij met behulp van fotofinishcamera’s. Je ziet mensen geprojecteerd tegen een achtergrond van strepen, voertuigen die door de lange sluitertijd ineen vloeiden. De mensen lijken in de maat te lopen.

An Devroe

>

VELOCITY www.demarkten.be galeria-arsenal.pl

ADVERTENTIE

ZET JE TANDEN IN SEIZOEN 2016–2017 NATURE THEATER OF OKLAHOMA TG STAN METTE INGVARTSEN JAN DECORTE IVO DIMCHEV ROSAS TRAJAL HARRELL MEG STUART TIAGO RODRIGUES GRACE SCHWINDT GUY CASSIERS FORCED ENTERTAINMENT KRIS VERDONCK CINDY VAN ACKER JAN FABRE VERA MANTERO ZITA SWOON GROUP ONTDEK HET COMPLETE SEIZOEN! >> WWW.KAAITHEATER.BE

24 I BRUZZ 1528 I Donderdag 23 JUNI 2016

Atletiek Excelsior naar groep A van Europabeker voor landskampioenen

‘Dit is een prestatie van formaat’ BRUSSEL – Eerst België, dan Europa. Zo luidt het veroveringsplan van atletiekclub Excelsior.

Ze zijn sinds 2013 onafgebroken nationaal kampioen en hijsen zich nu als eerste Belgische club naar groep A van de Europabeker voor landskampioenen. De club wil zich nog verder ontwikkelen en een vaste Europese waarde worden, maar de onzekere toekomst van het Koning Boudewijnstadion zorgt toch voor zorgen.

“W

ij zijn een van de weinige Belgische clubs die de Europabeker voor landskampioenen als een uitdaging zien,” vertelt sportief directeur Bruno Schroeven (36). “In de jaren 2000 gingen ze zelfs niet.

Dat komt wellicht doordat het niet in hun plannen paste, maar ook door de financiële kosten. Die lopen toch op tot vijftien- à twintigduizend euro.

Polsstokken met het vliegtuig vervoeren kost snel meer dan duizend euro.”

Maar dat heeft de Brusselaars nooit afgeschrikt. In de jaren 1980 namen ze al deel aan de Europabeker, die elk jaar tijdens het laatste weekend van mei plaatsvindt. Toen was dat met middelmatige resultaten, maar de afgelopen jaren gingen die in stijgende lijn. “Op 2012 na zijn we de afgelopen zes jaar telkens kampioen geworden. Als we naar de Europabe-

eerst belgië, dan Europa Sinds 2013 is Excelsior onafgebroken nationaal kampioen. Nu mogen ze als eerste Belgische club naar groep A van de Europabeker voor landskampioenen.

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

ker mochten, zijn we gegaan. Eerst om af te tasten, maar de keren erna telkens met meer ambitie. We zien het ook als een uitstekende manier om de groepsgeest te versterken.”

“Vorig jaar hadden we de overwinning in de B-groep bijna binnen.

Indien Damien Broothaerts niet afwezig was geweest door blessure, hadden we gewonnen. Maar we werden uiteindelijk vierde en misliepen de promotie naar de A-groep.

Dit jaar was onze ambitie om de top twee te halen. De Engelsen van Birchfield Harriers waren te sterk, maar na de twintig af te werken disciplines stonden we tweede en pakten we de promotie.”

Excelsior reisde met een twintigtal atleten naar het Portugese Leiria. Voor technisch directeur Marc Xhonneux (35) sprongen twee atleten er uit. “De eerste was Arnaud Ghislain, die meteen zijn wedstrijd won en sterk presteerde. Daarnaast zeker ook Pierre-Antoine Balhan. Hij

is een groot talent, maar sukkelt al twee jaar met pubalgieën. Eigenlijk was hij dit seizoen nog niet volledig hersteld, maar hij wou naar Rio en verbeet de pijn. Spijtig genoeg was

“Wij nemen volgend jaar deel aan de Champions League van de atletiek” Bruno Schroeven, sportief directeur die pijn zo erg dat het voor hem niet mogelijk was om te blijven lopen. De Europabeker was de laatste wedstrijd voor zijn revalidatie, en wat voor één. Heel de 1.500 meter liep

hij op kop, terwijl hij normaal gezien de 800 meter loopt! Het was een groot sportief en menselijk moment. Nu wacht hem een lange revalidatie.”

“Men heeft hier de gewoonte om prestaties in atletiek snel te minimaliseren. Indien een Belgische voetbalclub in de kwartfinale van de Champions League staat, is iedereen gelukkig. Maar in atletiek kijkt men alleen naar de medailles.

Wel, wij nemen volgend jaar deel aan de Champions League van de atletiek en zullen tussen de acht beste clubs van Europa staan. Dit is een prestatie van formaat.”

Record van 36 punten De opmars van Excelsior begon een paar jaar geleden met drie atleten als basis: Frédéric Xhonneux, Damien Broothaerts en Arnaud Ghislain. Rond hen is een dynamiek ontstaan en de komst van trainer

Joffray Baune heeft nog voor een extra stimulans gezorgd. De combinatie van jonge talenten van de club met goede atleten van buitenaf slaat aan. “We hebben een vrij jong bestuur waarin iedereen op dezelfde lijn zit,” vervolgt Bruno Schroeven. “We communiceren veel met de atleten en de coaches, we creëren uitdagingen die hen steeds opnieuw motiveren. Elk jaar opnieuw hebben ze bijvoorbeeld honger naar die nationale titel. Met resultaat, want dit jaar hadden ze een recordvoorsprong van 36 punten.”

“De kwaliteit van onze omkadering en ons sportief project trekt atleten aan. Onder meer dankzij onze goed Europese prestatie worden we nu gecontacteerd door allerhande atleten die bij ons willen aansluiten.

De ene al interessanter dan de andere (lacht).”

Excelsior zit in de flow en wil daarop verder bouwen. Hun prioriteit is de jeugdschool te laten groeien en nog meer talent te laten doorstromen. Daarmee willen ze op nationaal vlak nummer één blijven en Europees echt naam maken. “Als je naar de resultaten van de A-groep in de Europabeker van dit jaar kijkt, dan mogen we in 2017 zeker onze plaats in de groep kunnen behouden. We willen een vaste waarde worden.”

“We zijn de hoogst geplaatste Brusselse sportclub: van de jeugd tot de masters zijn we nationaal kampioen, en Europees presteren we sterk. We hebben zeshonderd atleten, hebben ambitie op verschillende vlakken en blijven bouwen.

Dat is positief. Alleen zijn we wat ongerust over de plannen rond de Heizelvlakte. Er is al veel beloofd, maar nog niets concreet. Er wordt veel aangekondigd, maar daar blijft het blij. Iedereen binnen de club weet dat onze toekomst daardoor onzeker is.”

Tim Schoonjans

Donderdag 23 JUNI 2016 I BRUZZ 1528 I 25

SPORTagenda

ESTAFETTE

zaterdag 25 juni bk atletiek

BRAM VAN DE VELDE Even terug naar 13 juni. De dag waarop het Europees Kampioenschap voetbal dan echt begon, ook voor ons Belgen. Met het duel tegen Italië stond er meteen een topaffiche klaar.

Mijn werkgever had voor de gelegenheid een groot scherm op de redactie geplaatst. Een was chips en alcohol.

En een pronostiek. En collega’s die wilden kregen zwart-geel-rode strepen op hun wangen. Feest! Maar niet voor uw dienaar.

U las het al eerder op deze pagina: mijn vriendin komt uit het land van Dante. Italië - België, da’s dagelijkse kost bij ons. Kook jij? Neen, jij. Ga jij de vuilnisbakken buiten zetten?

Neen, doe jij maar. Bij ons thuis wint Italië meestal.

Wij zouden de wedstrijd thuis bekijken. Zo gezegd, zo gedaan.

Nu, wij hebben geen televisie. We hebben er simpelweg nooit behoefte aan gehad. Netflix voorziet ons van films en series. Het nieuws bekijken we online als we daar zin in hebben. En de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix volgen kan ook allemaal prima met de livestream van Sporza. Maar koers is geen voetbal, zo zou ik ondervinden.

Mijn warmbloedige vriendin heeft het niet begrepen op Vlaamse sportcommentatoren. Ze becommentariëren te weinig en te zakelijk.

Gevolg: de Azzuri-adept naast mij op de sofa volgde de wedstrijd met Fillipo Grassia van de Italiaanse staatsradio in haar oor, zeg maar de Italiaanse tegenhanger van Peter Vandenbempt.

Ik stelde het met de meest Italiaansgezinde aller Vlaamse commentatoren: Filip Joos.

Begon mijn betere helft daar opeens te juichen, terwijl Radja Nainggolan de bal naar een rode collega kaatste. En de buren volgde haar voorbeeld. Vanop straat stegen vreugdekreten op, zonder dat ik daar reden voor zag op mijn computer. Twee minuten later volgde ook op mijn beeldscherm de ontnuchtering, met de goal van Emanuele Giaccherini. De livestream van Sporza kende zowat twee minuten vertraging op het radiocommentaar van Grassia en de beeldbuis van de blijkbaar ook Italiaansgezinde buren. Weg sfeer.

Naarmate de wedstrijd vorderde, stapelde Italië de gele kaarten op.

Vier in totaal. ‘Carte ben spese’, herhaalde vrouwlief de commentator in haar hoofdtelefoon. Een Italiaan die een losgebroken Duivel onderuitschoffelt en daar een kaart voor pakt wordt daarvoor gelauwerd.

In minuut 92, op mijn scherm dus minuut 90, verdween na de sfeer ook het laatste sprankeltje hoop, met de goal van Graziano Pelle.

Mijn vriendin vroeg zich luidop af welke venijnige boodschap ze naar de WhatsApp-groep van haar Belgische vrienden en familie moest sturen.

Voetbal mag dan wel de belangrijkste bijzaak ter wereld te zijn: verliezen is niet plezant. Verliezen met twee goals verschil is nog minder plezant. Uitgelachen worden door de tegenstrever maakte dat partijtje ronduit frustrerend. Ik hoop dat Italië en België elkaar vanaf nu ontwijken in grote tornooien en kwalificatiewedstrijden. Het omgekeerde zou erg nefast zijn voor onze huisvrede.

En nog een les: juichen of treuren met vertraging is allesbehalve een aanrader. Dat probleem wordt vandaag verholpen. Straks komt de man van de televisie onze nieuwe lichtbak leven geven. De Bruyne en co doen maar beter hun uiterste best om door te stoten naar de achtste finale. Zo heb ik nog wat aan die ultra HD mastodon in mijn salon.

Treuren in uitgesteld relais

Bram Van de Velde is radiopresentator op BRUZZ en actief vrijetijdssporter

Deze petanquewedstrijd vindt plaats aan de Struykbekenweg in Sint-Lambrechts-Woluwe, rechtover het Fallonstadion, en gaat om negen uur ’s ochtends van start met de tripletten voor heren. De dubbels voor dames gaat een half uur later van start. De wedstrijden in de voormiddag zijn voorbehouden voor spelers die aangesloten zijn bij de Belgische federatie, vanaf veertien uur kunnen er ook amateurploegen meespelen. Naast deze competitie zal om half elf ook de finale beginnen van de regulariteitscompetitie Tripletten in de Stad.

PETANQUE EN HOCKEY BIJ ORÉE Zaterdag wordt er van elf uur tot achttien uur een petanquecompetitie tripletten georganiseerd door sportclub Orée. Een dag later organiseert de hockeysectie een onderling tornooi voor de jeugdspelers. Spelers van de U6 tot de U16 kunnen het dan heel de dag lang tegen elkaar opnemen en het seizoen feestelijk afsluiten.

Het centrum van Brussel maakt zich op voor de tweede editie van de Brussels Urban Trail. Vanaf negen uur ’s ochtends zullen de deelnemers in golven starten aan de Meeting Centre Square.

Het tien kilometer lange parcours leidt hen langs allerhande bekende en minder bekende plekken.

Het BELvue museum wordt aangedaan, op de Oude Graanmarkt zal er een Braziliaanse ambiance hangen; het wordt de moeite waard. Een volledig overzicht van wat u mag verwachten, vindt u op www.sport.be/brusselsurbantrail/2016/nl.

Terwijl zijn collega’s samen naar België - Italië keken, onderging Bram thuis de plaagstoten van zijn Italiaanse vriendin.

Wie doet de Angels wat?

“Net als vorig seizoen hebben we tot nu toe geen enkele wedstrijd verloren,” vertelt Cyrille Bouron, de offensive coach van de Brusselaars. “En we hebben die wedstrijden ook nog eens met grote verschillen gewonnen. Zo hebben we de Pirates tijdens het seizoen eerst

DE WOLUWÉENNE

zondag 26 juni brussels urban trail

American Football Brusselaars nemen het in Belgian Bowl op tegen Oostende

ANDERLECHT – De Brussels Black Angels vs de Ostend Pirates. Dat is de affiche van de Belgian Bowl 2016, de finale van het Belgisch American Football kampioenschap. De Angels zijn de te kloppen ploeg.

Een week na de Brussels Grand Prix maken de Belgische atleten opnieuw hun opwachting in het Koning Boudewijnstadion. Deze keer strijden ze voor de nationale titel in hun respectievelijke disciplines. Op zaterdag worden de reeksen afgewerkt (vanaf half één) en op zondag staan de finales op het programma (vanaf twaalf uur).

Tickets zijn ter plaatse te koop. Voor meer details kunt u op www.belgian-athletics.be terecht.

met 7-49 verslagen. De tweede keer werd het maar 21-16, maar dat was in slechte omstandigheden. Al gelden die natuurlijk voor beide ploegen.”

De Black Angels mogen dus heel wat tegenstand verwachten, komende zondag in Belsele. En als uittredend kampioen wordt toch steeds wat meer van hen verwacht, maar dat is al heel het seizoen zo. “Er was extra druk, ja. Voor het begin van het seizoen zijn er ook nog eens een paar spelers vertrokken, al is de harde kern wel gebleven. Uiteindelijk hebben we geen grote problemen gekend, be-

halve die ene match tegen de Pirates dan.”

“Onze sterke punten zijn de goede coaches die we voor elke linie hebben, en het atletisch vermogen van onze spelers. Ze trainen veel bij en dat werpt zijn vruchten af.”

Ondanks de goede vooruitzichten willen de Brusselaars niet op de zaken vooruit lopen. Ze bereiden zich goed voor op de finale en hebben hun tegenstander zelfs uitvoerig gescout.

“We houden het hoofd koel. We nemen elke tegenstander serieus, de ene match is de andere niet. De Pirates hebben een goede ploeg.”

“Na de Belgian Bowl zit ons seizoen erop.

Onze volgende afspraak is in september, wanneer we samen met Luxemburgse, Engelse en Ierse clubs aan de Atlantic Cup deelnemen.

Maar eerst willen we ons perfect parcours afronden met een tweede opeenvolgende Belgische titel.”

Tim Schoonjans

zumba party @ elsene Het Heilig Kruisplein in Elsene wordt zondag omgetoverd tot een dansvloer. Natacha Mendes en René Lomanga zullen er van veertien tot zestien uur voor zorgen dat de aanwezigen met hun heupen kunnen shaken. Het evenement is gratis.

maxoucourse Maxime belandde in een rolstoel doordat hij een verkeerde landing maakte tijdens een gymnastiekdemonstratie. Een paar maanden later organiseerden zijn familie en vrienden een loopwedstrijd om hem te steunen. Die wedstrijd is dit jaar aan zijn derde editie toe. De lopers kunnen kiezen uit parcours van vier en twaalf kilometer, die beide plaatsvinden in het Zoniënwoud. Het startschot wordt om half elf gegeven. Het verzamelde geld gaat naar het verbeteren van het comfort voor Maxime. U leest het allemaal op www.maxoucourse.be.

Samengesteld door Tim Schoonjans