BRUZZ - editie 1525

van 2 JUNI tot 9 JUNI 2016

N° 1525 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ZUIDWIJK THALYS BRACHT GEEN SOELAAS

MAG AZIN E VOO R

KET TEN VAN 9 TOT

13 JAA R

X-PERTS

FILM, SPORT, UIT

SCHOTELANTENNE

JUNI 2016 KLAS IN DE MEDIA

PRESIDENT BRAZILIË

p7

SMART CITY

p3

p4-5

KLAS IN DE MEDIA

FABLAB

p 6-8

p4-5

© SASKIA VANDERSTICHELE

“Ons hart ligt in het Edmond Machtensstadion” p 22-23

KANTOORMARKT

“Noordwijk loopt leeg” p 10 - 11

© IVAN PUT

covers_ZAZIE_152

5.indd 1

26/05/16 10:59

+ MAGAZINE

voor ketten van 9 tot 13 jaar ADVERTENTIE

DB252022E6

VOETBALTWEELING ANTHONY EN GEOFFREY CABEKE

NISSAN OPENDEUR DAGEN 3-11 JUNI !

2 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

EDITO Sekswerkers

DANNY VILEYN senior writer “Een Villa Tinto in de Noordwijk zou al een hele stap vooruit betekenen”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Bordeelbezoekers komen in Sint-Joostten-Node opnieuw de klok rond én op zondag aan hun trekken. Om zijn islamitisch-conservatieve achterban te plezieren had burgemeester Emir Kir (PS) de bordelen bevolen om de deuren te sluiten tussen elf uur ‘s avonds en zeven uur ‘s ochtends en ook op zondag mocht er niet gewerkt worden, maar daar heeft de Raad van State een stokje voor gestoken. De gemeenteraad heeft nu een terugkeer naar het oude reglement gestemd. Om geen gezichtsverlies te lijden heeft Kir de gemeenteraad wel laten stemmen dat de bordelen dicht moeten als er een markt of brocante in de buurt wordt gehouden. De sekswerkers die naar de Raad van State getrokken waren hebben dus gelijk gekregen.

En dat is een goede zaak.

Sint-Joost-ten-Node is maar een zakdoek groot, maar heeft een lange traditie van bordelen en weerbare sekswerkers. Kir is dan ook niet de eerste burgemeester die met boze sekswerkers te maken krijgt. Wijlen Guy Cudell, de flamboyante PS’er die Sint-Joost meer dan vier decennia bestuurde, kreeg tijdens acties van de prostituees in de vroege jaren 1990 naar zijn hoofd geslingerd dat hij in de vrolijke jaren 1950 en 1960 samen met de prostitu-

ees champagne dronk. Ook Cudell wou onder druk van de gewijzigde demografie de prostitutie inperken. Maar zo drastisch als Kir ging hij niet tekeer. En ook Jean Demannez (PS), Kirs voorganger, heeft de historische aanwezigheid van de prostitutie in de gemeente altijd verdedigd. Ooit moedig gesteund door gemeenteraadslid Emir Kir. Kir heeft zijn strijd tegen de prostitutie altijd verpakt als een strijd tegen de mensenhandel. En dat slaat aan. Strijd tegen de mensenhandel is niet alleen een eerbare onderneming, strijd tegen mensenhandel blijft een bittere noodzaak. Maar de strijd tegen mensenhandel wordt niet gewonnen door de prostituees compleet in de illegaliteit te drijven, integendeel.

Geen enkele buurt zit te wachten op de komst van sekswerkers. In Brussel bevinden de sekswerkers zich hoofdzakelijk in de gemeenten Brussel, Sint-Joost en Schaarbeek.

Die drie gemeenten zouden beter voor eens en voor altijd afspreken om een villa Tinto in de Noordwijk, de historische prostitutiewijk, toe te laten. Dan zou er geen tijd en energie meer moeten gaan naar onzinnige gemeentereglementen die dan toch door de Raad van State geschorst worden.

WAUTER MANNAERT

“

We hebben een numerieke meerderheid in de Kamer, alle Vlaamse partijen zijn voor een fusie van de zes Brusselse politiezones” HANS BONTE,

“

SP.A-burgemeester van Vilvoorde, is de obstructie van Brusselse burgemeesters beu en wil met een wetsvoorstel de zes politiezones fuseren (in De Standaard).

De buitenlandse kritiek op onze versnippering proberen counteren met versnipperde communicatie is wellicht niet het slimste plan. #hautekiet” DAVE SINARDET, Politicoloog (op Twitter).

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 3

ONDERWIJS Innovatief schoolproject maar VGC houdt boot voorlopig af

‘Buurtmoeders opleiden tot kleuterjuf’

DE NIEUWE SCHOLEN moeten een vervolg zijn op de Elmercrèches.

BRUSSEL - De vzw’s Eva en Elmer willen basisscholen oprichten in Brussel. Al enkele jaren proberen ze hiervoor de financiële steun te krijgen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. “De VGC vraagt ons toe te treden tot een van de grote onderwijsnetten,” zegt coördinator Anne Lambrechts van Elmer. “Maar dan kunnen we bijvoorbeeld geen cultuurbeschouwing geven in de plaats van godsdienst.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

De vzw Eva (Emancipatie via Arbeid) initieerde in het verleden al een reeks vernieuwende projecten in Brussel. Zo bijvoorbeeld de buitenschoolse opvang De Buiteling, de sociale restaurants van Eat, het multiculturele ouderentehuis Biloba en de kinderopvang Elmer, het oudste project dat inmiddels vier vestigingen heeft.

Ook De Baobab, het scholenproject, is innovatief. Het idee komt van de ouders van Elmer, zegt Lambrechts. De Elmercrèches, gelegen in Anderlecht, Molenbeek, Schaarbeek en het

centrum, werden opgericht om laaggeschoolde werkloze moeders uit de buurt de kans te geven een opleiding te volgen. Sommigen kunnen meteen aan de slag bij Elmer: ze werken er en volgen tegelijkertijd een opleiding tot kindbegeleider. Achteraf blijven ze vaak bij Elmer, maar dan als begeleider, erkend door Kind en Gezin.

Lambrechts: “Door deze aanpak is de afstand tussen onze ouders en de begeleiders heel klein. De ouders voelen zich erg betrokken, helemaal anders dan in de kleuterschool waar ze vaak tegenover een juf uit Vlaanderen komen te staan. Van hen kregen we dan ook de vraag om een kleuterschool te beginnen, als vervolg op Elmer.”

Samen met de vzw Eva ging Elmer met het idee aan de slag. Er werd een stuurgroep voor De Baobab opgericht en een projectleider aangeduid. Alleen een kleuterschool beginnen bleek niet mogelijk. Een nieuwe school moet leerlingen tot twaalf jaar onderdak bieden.

Dus willen de initiatiefnemers eerst één en op termijn vier ervaringsgerichte basisscholen oprichten, telkens in de buurt van een Elmercrèche.

De bedoeling is dat er, net als bij Elmer, met opleidingstrajecten gewerkt wordt. Werklozen moeders uit de buurt zullen aldus kindbegeleider en kleuterjuf kunnen worden.

De blauwdruk voor de scholen ligt al een tijdje klaar. Maar om het project te concretiseren zijn er gebouwen nodig en dus geld. “Wij hebben de goesting en knowhow voor dit project, maar we hebben geen grote financier achter ons,” zegt Eva-coördinator Linda Struelens.

Bij de VGC kreeg de stuurgroep te horen dat als ze subsidies wil, ze zich moet aansluiten bij een van de drie grote onderwijsnetten, het vrije, gemeentelijke of gemeenschapsonderwijs. Die zitten ook in de taskforce die het geld verdeelt voor de capaciteitsuitbreiding in het Brussels Nederlandstalig onderwijs. “We zijn met alle netten gaan praten en iedereen is superenthousiast,” zegt Lambrechts. “Toch vrezen we dat we bij hen de geplande vernieuwing niet kunnen doorvoeren.”

Tijdens de gesprekken doken immers twee struikelblokken op. De Baobab wil cultuurbeschouwing geven en geen godsdienst. “Godsdienst wordt best uit de scholen gebannen,” zegt Struelens. “Veel beter is het om met zijn allen samen naar de wereld te kijken.”

Ander gevoelig punt is de wens van De Baobab om autonoom te kunnen aanwerven.

Struelens: “De grote koepels werken echter met een reaffectatiesysteem.” Bovendien is er de kwestie van de hoofddoek bij leerkrachten.

“Wij zijn geen pleitbezorger van de hoofddoek, wel van Brusselse tewerkstelling,” verduidelijkt Lambrechts. “We willen niemand hoeven te weigeren omwille van een hoofddoek. De capaciteiten van de mensen moeten

“Wij zijn geen pleitbezorger van de hoofddoek, wel van Brusselse tewerkstelling” Anne Lambrechts, Elmer

de doorslag geven.” Struelens vult aan: “Ook voor de kinderen is het goed om vrouwen uit de eigen buurt aan het werk te zien als leerkracht en niet altijd weer als poetsvrouw.”

Ondertussen duurt de zoektocht naar geld al vier jaar. “We geven niet op,” zegt Lambrechts. “We zetten nu in op tijdelijke infrastructuur. Momenteel hebben we iets op het oog in Kuregem. Maar de steun van de VGC blijft onontbeerlijk.”

Die houdt de boot voorlopig af. Het kabinet van Brussels onderwijsminister Guy Vanhengel (Open VLD) laat weten dat de initiatiefnemers zich tot Vlaams onderwijsminister Hilde Crevits moeten wenden, die de erkenning verleent. “De VGC komt eventueel pas in beeld als er een erkenning is en er over infrastructuur wordt gesproken.”

Bettina Hubo

ANDERLECHT Venetië bekoord door masterplan Abattoir

Foodmet op architectuurbiënnale ANDERLECHT – De nieuwe Foodmet van Abattoir, ontworpen door bureau ORG, is niet onopgemerkt gebleven. De architectuur met de typische panelen trok de aandacht van de Chileen Alejandro Aravena, curator van de Architectuurbiënnale van Venetië. De panelen zijn nu te bewonderen op de expo, die zaterdag begon.

Voor de Foodmet bedacht ORG een nieuwe bouwtechniek met modulaire, een beetje oosters aandoende, betonnen panelen. Een installatie met deze panelen staat dezer dagen in Venetië, niet in het landenpaviljoen, maar in de Arsenale, de voormalige scheepswerf. Het is een soort metafoor voor het masterplan van Abattoir. “De curator waardeert het plan omdat het een echt stadsproject is,” zegt Joris Tiebout, ceo

van Abattoir. “Het feit dat zowel allochtonen als autochtonen hun boterham verdienen in en om de Foodmet heeft meegespeeld bij de selectie.”

Hoe trots bent u op deze bekroning?

Joris Tiebout: De Biënnale is een we-

reldevenement dat maar eens om de twee jaar plaatsvindt. Alle landen sturen een eigen tentoonstelling, maar daarnaast maakt de curator een eigen keuze tussen recente gebouwen. Het is fijn dat een architect uit Chili ons kiest.

Intussen voeren jullie het masterplan verder uit. Voor 2016 staat de inrichting van de Urban Farm op het programma, de dakboerderij. Hoe staat het daarmee?

Tiebout: De buitentuin van 2.000 vierkante meter is aangelegd. Er groeien groenten, die ook al ver-

kocht worden. Nu moeten de werken voor de grote serre beginnen. In oktober hopen we de Urban Farm te kunnen openen.

Dreigt Abattoir inmiddels niet het slachtoffer te worden van zijn eigen succes? Metro Clemenceau is al sinds de aanslagen deels dicht omdat het station de toevloed van marktbezoekers in het weekend niet aankan.

Tiebout: Clemenceau wordt al sinds 2009, toen de tram langs Ropsy-Chaudron afgeschaft werd, zeer intensief gebruikt. Het publiek verkiest Clemenceau boven Delacroix omdat het veel handiger ingericht is. Maar het stationneke, het eerste met één centraal perron, is niet op zoveel volk gebouwd. Heel lang ging het goed omdat de MIVB op zaterdag vijftien en op zondag vijfentwintig stewards inzette om de mensen-

DE BETONNEN PANELEN , ontworpen voor de Foodmet, staan nu ook in Venetië. stromen in goede banen te leiden.

Maar na de aanslagen haalde de MIVB deze stewards weg vanwege personeelstekort. Beslist werd dat je in het weekend alleen nog kan uitstappen in Clemenceau, maar niet instappen. De mensen moeten dus met hun inkopen en caddy’s naar Delacroix, wat niet evident is.

De handelaars beginnen heel ongerust te worden over de toekomst van de markten. Voor de lange termijn is er een oplossing: station Delacroix zal aangenamer worden gemaakt. Nu moet er dringend een oplossing komen voor de korte termijn.

Bettina Hubo

4 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

DE WEEK

IN BEELD Europees president Donald Tusk liep zondag mee met de 20 kilometer door Brussel om de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart te eren. Hier houdt hij even halt voor de herdenkingswand in het getroffen station Maalbeek.

in het NIEUWS Aanvaller hoofdcommissaris heeft bekend De man die hoofdcommissaris Jean-Pierre Vandersmissen neersloeg tijdens de nationale betoging vorige week dinsdag heeft bekend. De 43-jarige man gaf zich een dag na de feiten aan bij de politie, nadat er een opsporingsbericht over hem was verspreid.

Volgens het parket heeft hij geen strafrechtelijk verleden en is hij niet bekend bij

de politie. De man zal voor de correctionele rechtbank moeten verschijnen en wordt gedagvaard voor gewapende weerspannigheid, opzettelijke slagen en verwondingen met de arbeidsongeschiktheid van een persoon die de openbare macht vertegenwoordigt als gevolg en het dragen van een als wapen gebruikt voorwerp. De dader was lid van de socialistische vakbond ABVV, maar werd hier al uitgezet. Vakbondsvoorzitter Rudy De Leeuw gaf eerder al aan dat mocht de dader lid zijn van het ABVV, hij uit de vakbond zou worden gezet.

Cipiersstaking duurt voort

De cipiersstaking in de gevangenissen van Vorst en Sint-Gillis blijft aanhouden. Het voorakkoord dat minister van Justitie Koen Geens (CD&V) sloot met de vakbonden werd weggestemd door de cipiers in Vorst.

In Sint-Gillis verliep de stemming erg onrustig. Een vakbondssecretaris werd hier aangevallen en enkele stakende cipiers scheurden en vertrappelden stembiljetten.

De stemming werd ongeldig verklaard.

Vanaf woensdag 1 juni zullen de vakbonden de stakende cipiers in Sint-Gillis niet langer steunen. Dat wil zeggen dat de stakende cipiers geen stakingsvergoeding meer zullen ontvangen. Minister Geens gaf al aan om met de geplande aanwerving van de 386

beloofde cipiers te beginnen. De cipiers in Vorst en Sint-Gillis staken nu al meer dan vijf weken.

Vondracek wint KEW

Lukas Vondracek heeft de Grote Internationale Prijs Koningin Elisabeth gewonnen.

De Tsjechische pianist haalde het zondag in de finale voor de Amerikanen Henry Kramer en Alexander Beyer die respectievelijk op de tweede en de derde plaats eindigden. Lukas Vondracek won zowel de hoofdprijs die goed is voor een bedrag van 25.000 euro, als de Canvas-Klaraprijs die 2.500 euro bedraagt.

Vondracek is de opvolger van de Israëliër Boris Giltburg, die de vorige Koningin Elisabethwedstrijd voor piano won, in 2013.

Volgend jaar zal voor het eerst een celloeditie van de wedstrijd plaatsvinden.

Michaël Michiels

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© TWITTER

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 5

ONDERWIJS Vlaanderen hervormt kinderbijslag maar voorziet uitzondering voor Brussel

‘Studiebeurzen verdwijnen niet’ BRUSSEL - Vlaanderen heeft belangrijke beslissingen genomen in verband met onderwijs en kinderbijslag. Die hebben ook hun weerslag op de Nederlandstaligen in Brussel.

Eerst het eenvoudige verhaal. Vlaanderen stelt een grondige hervorming voor van de kinderbijslag vanaf januari 2019. Daarbij krijgen ouders voor elk kind dat vanaf dan geboren wordt eenzelfde bedrag (160 euro), aangevuld met sociale correcties. Vooral éénoudergezinnen winnen hierbij.

Op de kinderbijslag in Brussel heeft die Vlaamse hervorming geen enkele invloed. Sinds de zesde staatshervorming is de kinderbijslag in Brussel een bevoegdheid van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, die uitsluitend in het Brussels Gewest opereert.

Brussel doet het, zoals steeds, kalmer aan. Een beslissing over de kinderbijslag is er nog lang niet. De regering heeft zopas een studie besteld bij het centrum voor sociaal beleid Herman Deleeck (Antwerpen) om na te gaan hoe de gezinssamenstelling in Brussel eruitziet en wat de implicatie zal zijn van een hervorming van de kinderbijslag.

Zeker zolang zal Brussel het huidige systeem van kinderbijslag handhaven. De Vlaamse beslissing zet wel druk op de ketel. Er zou na 2019 bijvoorbeeld concurrentie kunnen ontstaan tussen beide gewesten. Hoe dan ook zijn er nog tal van samenwerkingsovereenkomsten nodig tussen Brussel, Wallonië en Vlaanderen over de kinderbijslag.

Problematischer voor Nederlandstalig Brussel is de beslissing van Vlaanderen om de schoolpremie en de schooltoelagen (studiebeurzen) te integreren in de nieuwe kinderbijslag. Die heten voortaan participatietoeslag. Hoe zal die er in Brussel uitzien? De vraag is relevant.

Om het scherp te stellen: een Franstalig kind uit Vlaanderen dat in Brussel naar school gaat, of een Nederlandstalig kind uit Brussel dat in Vlaanderen naar school gaat, zal een andere behandeling krijgen. De domicilie is bepalend. Dat is het gevolg van de zesde staatshervorming.

Het kabinet van minister van onderwijs Hilde Crevits (CD&V) geeft geen uitleg hoe het systeem er concreet zal uitzien, maar vast staat dat de (kansarme) Brusselaars in het Nederlandstalig onderwijs nog steeds beroep zullen kunnen doen op de schooltoelage (98, 194 en 630 euro per jaar afhankelijk van de leeftijd). Voor het kleuter, lager en secundair onderwijs gaat dat toch om 15.000 kinderen. Het bedrag zal wellicht gestort worden nàast de Brusselse kinderbijslag, en niet samen met de kinderbijslag zoals in Vlaanderen.

Iets anders is de schoolpremie. Dat is het extraatje bij de kinderbijslag aan het begin van het schooljaar. Vlaanderen breidt die uit voor ouders die hun kinderen naar een crèche brengen. Het gaat wel om relatief kleine bedragen (zie tabel). Die schoolpremie is een bevoegdheid van de Ge-

meenschappelijke Gemeenschapscommissie.

Brusselaars zullen dus niet van dit systeem kunnen genieten, maar behouden voorlopig wel het huidige Brusselse GGC-systeem (vandaag tussen Steven Van Garsse 20 en 80 euro per jaar).

> SCHOOLTOELAGE

Vlaanderen én Brussel, vanaf 2019 enkel voor lage inkomens

LEEFTIJD BEDRAG 3-5 jaar

98 euro per jaar

6-12 jaar

194 euro per jaar

12-18 jaar

630 euro per jaar

> SCHOOLPREMIE

alleen in Vlaanderen, vanaf 2019

LEEFTIJD BEDRAG 0-2 jaar

20 euro per jaar

vanaf 5 jaar

35 euro per jaar

vanaf 12 jaar

50 euro per jaar

vanaf 18 jaar

60 euro per jaar

indien dure crèche 0-3 jaar

+ 3,17 euro per dag

indien naar school 3 en 4 jaar

+ 150 per jaar

De spraakmaker Femmavrouwen. We waren daar om onder andere tegen de hervormingen van minister van Werk Kris Peeters (CD&V) te staken. Ik stond samen met een collega te wachten op de rest van de groep. We stonden aan Rogier op één van de verhoogjes en mijn collega was foto’s aan het maken. Na een tijdje begonnen enkele mannen te wuiven voor de camera, wat we niet erg vonden, maar op een gegeven moment begonnen verschillende mannen mijn collega ook echt aan te raken. Het ergste van al was dat er zelfs iemand met een fototoestel onder de rok van mijn collega foto’s

Riet Ory ©GRATIS

V

orige week dinsdag stond voor vele Belgen in het teken van de nationale betoging in Brussel. Meer dan 60.000 mensen stapten mee van het Noordstation naar het Zuidstation en daar kwam het tot een confrontatie met de ordediensten. Toch was dit niet het enige donkere kantje aan de betoging, want enkele mannen konden hun handen niet thuishouden en vielen vrouwen lastig. Dat ondervonden ook Riet Ory en een collega van haar.

Ory is adjunct van de algemeen directeur van vrouwenorganisatie Femma en was met enkele vrouwelijke collega’s in Brussel om mee te betogen. “Wij waren op stap met de roze brigade, een grote groep

aan het nemen was.”

Als lid van Femma wil Ory aan de alarmbel trekken en vragen om

meer respect voor de integriteit van vrouwen. Het is volgens haar ook tijd dat vrouwen er niet langer licht over gaan wanneer ze seksueel geïntimideerd worden. “Het choqueerde me dat we er zelf zo licht over zijn gegaan, tot we de dag nadien te horen kregen dat een andere vrouwenorganisatie, ‘Vie Fémine’, ontzettend veel klachten had ontvangen van vrouwen die betast en seksueel geïntimideerd waren.”

Ory woont in Brussel (Sint-Joostten-Node) en wordt zelf regelmatig geconfronteerd met overschrijdend

gedrag. Ze is vooral bezorgd over jonge meisjes en vrouwen die hiermee te maken hebben. “Het gaat er gewoon over dat je als vrouw op veel openbare plekken, maar ook op je werk opmerkingen krijgt.

Heel vaak zijn die onschuldig, maar het zijn soms ook inbreuken op je veiligheid. Ik woon in Sint-Joostten-Node en heb een zoon en twee dochters. Een meisje van vijftien of zelfs een jonge vrouw kan zich op die leeftijd nog niet wapenen tegen gefluit en uitspraken van mannen.

Hier moet verandering in komen.

Ik heb drie vriendinnen die in de metro geconfronteerd werden met een man die begon te masturberen.

We mogen dit niet blijven dulden.”

Michaël Michiels

6 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

20 jaar thalys Hst zorgde niet voor wederopstandig Zuidstation

Speculatie, slechte planning en verloedering BRUSSEL - Wie dacht dat de komst van de Thalys en andere hogesnelheidstreinen naar het Zuidstation tot een wederopstanding van de stationsbuurt zouden leiden, kwam bedrogen uit. Speculatie en slechte planning brachten de buurt zelfs tot op de rand van de afgrond. Sindsdien vordert het herstel erg langzaam en is het grootste deel van het station gewoon verder verloederd.

D

e aftakeling van de Zuidwijk en het nabijgelegen Kuregem was al ingezet voor de komst van de hogesnelheidstrein (HST). De bouw van de Noord-Zuidverbinding ontnam het station zijn voorgevel en zijn plein dat voor aansluiting bij de stad zorgde.

Daarna waren er ook werkzaamheden in aanloop naar Expo ‘58, met de bouw van de eerste tramtunnel tussen het Zuidstation en Lemonnier. Later volgde de aanleg van de metro, waarvoor de huizen langs één kant van de Engelandstraat allemaal werden platgegooid.

Naast de grote werven speelde ook het verval van de industrie een grote rol. Door de jaren trokken tal van veel ateliers en bedrijven weg uit de buurt. Het bekendste voorbeeld is misschien wel de chocoladefabriek van Côte d’Or die eind jaren 1980 naar Halle verhuisde.

Ten tijde van Côte d’Or hing rond het station vaak een chocoladereuk. De enige geur die vandaag nog met de buurt wordt geassocieerd is die van urine. De straten en pleinen rond het station zijn alles behalve uitnodigend.

Velen dachten dat de komst van de HST voor een kentering zou zorgen, maar dat draaide helemaal anders uit.

Aftandse perrons Om te beginnen werd de ombouw van het station zelf een miskleun. Het modernistische stationsgebouw met vierkante klokkentoren maakte plaats voor een postmodern complex met de allure van een luchthaven. Langs de kant van de Fonsnylaan bleven de oude gele bakstenen gevels bewaard, maar onderstreept het al jaren verlaten postcentrum het verval.

Hoewel het Zuidstation ondertussen – mede door de komst van de HST – uitgroeide tot het

drukste station van het land, werd de voorbije twintig jaar geen werk gemaakt van de beloofde renovatie van de perrons voor binnenlands vervoer. “Dat is echt beneden alles”, zegt Joris Sleebus, bezieler van gidsenorganisatie Brukselbinnenstebuiten. Met ‘Trein van Troje’

teen is. Het oogverblindende ontwerp van de Franse sterarchitect Jean Nouvel dat enkele jaren geleden werd voorgesteld, lijkt ondertussen ook alweer een stille dood gestorven.

Duidelijkheid over nieuwe investeringen komt er pas als er een akkoord is over een nieuw toekomstplan voor de spoorwegen.

TREIN VAN TROJE De ombouw van het Zuidstation naar aanleiding van de HST bleek een miskleun.

Kuregem achter een muur

“Het station moet vooral beter aansluiten op het centrum” Joris Sleebus, Brukselbinnenstebuiten

bracht die 20 jaar geleden al een kritisch boek uit over de komst van de HST naar ons land.

“Het contrast met de HST-perrons en hun overkapping is enorm. Het toont aan dat het oorspronkelijke project megalomaan was en er uiteindelijk onvoldoende geld was om alles uit te voeren. Waarschijnlijk zegt het ook iets over het beleid inzake openbaar vervoer.

De HST is op zich natuurlijk een prachtig instrument, maar je kan je afvragen of de beleidsmakers wel de juiste prioriteiten hebben gelegd.”

Het feit dat de oude perrons de voorbije jaren nieuwe vloeren kregen en de oude overkapping een nieuwe laag verf, doet vermoeden dat een grondige renovatie ook nog niet voor me-

De uitbouw van het HST-station hypothekeerde ook meteen de interactie met de Anderlechtse kant van het station. De toenmalige Britse regering van premier Margareth Thatcher eiste na de aanslag in Lockerbie bijzondere veiligheidsmaatregelen voor de treinen richting Londen. Dat betekende extra kosten voor de NMBS. Kosten die de spoorwegen probeerden goed te maken met een vastgoedoperatie op het voormalige terrein van Côte d’Or. “Het resultaat was een grote muur van voornamelijk kantoren die het station afsloot van Kuregem”, aldus Sleebus. “Daarachter dobberde de wijk verder. Het hielp ook niet dat de gemeente Anderlecht niet echt een beleid voerde.”

De lokale politici haalden inderdaad lange tijd hun neus op voor Kuregem, getuige ook het ‘Welkom in Anderlecht’-bord boven het begin van de Wayezstraat. Alsof alles tussen het station en het kanaal een niemandsland was.

Langs de kant van Sint-Gillis was er misschien wel een visie, maar die is ook niet onbesproken. Sommige beleidsmakers kwamen, ondanks de trauma’s van onder meer de Noordwijk, immers toch weer in de verleiding om te kiezen voor een tabula rasa. Gemeente en Gewest waren echter ook niet opgewassen tegen de vastgoedspeculatie die was begonnen zodra duidelijk werd

dat de HST naar het Zuidstation zou komen.

Hoe dan ook zorgden de verloedering, onteigening en afbraak van enkele huizenblokken voor tal van menselijke drama’s. Het verhaal van de wijk werd door activist Gwenaël Breës vereeuwigd in het boek Bruxelles Midi, l’urbanisme du sacrifice et du bouts de ficelle en de documentaire Dans 10 jours ou dans 10 ans. Meest beroemde scène: slopers breken een muur te veel af waardoor een gebruikte badkamer plots is blootgesteld aan de buitenwereld. Het zou grappig zijn als het niet echt gebeurd was. Helemaal tragisch was het overlijden van een inwoner van de Noorwegenstraat. Een hartstilstand werd hem fataal omdat de GPS van een ziekenwagen de straat niet vond. Die was immers al afgeschaft om plaats te maken voor nieuwbouw terwijl er nog wel enkele huizen bewoond waren.

Geen zakenwijk Huizen bleven soms jarenlang verlaten staan, wachtend op afbraak. Daarna duurde het vaak nog vele jaren vooraleer er effectief ietsin de plaats kwam. Ondertussen is het stadsweefsel er wel bijna overal hersteld.

“Uiteindelijk kan ik me wel verzoenen met het resultaat”, zegt Sleebus. “Er is een geleidelijke overgang van stationsomgeving, met kantoren en hotels, naar woningen.”

Donderdag 2 jUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 7

© SASKIA VANDERSTICHELE

20 jaar Thalys HST zorgde voor meer fransen in brussel Ondanks de instorting van de kantoormarkt, vonden de nieuwe gebouwen uiteindelijk ook allemaal een bestemming.

Al zijn het vooral de spoorwegen en overheidsinstellingen die er zitten. Van het idee dat de Zuidwijk dankzij de TGV zou kunnen uitgroeien tot een internationaal zakencentrum is dus niets in huis gekomen.

In dit verband is het misschien veelzeggend dat zelfs de kantoren van Thalys niet in de buurt van het station zitten, maar wel op het Stefaniaplein.

En wat brengt de toekomst? Nieuwe hoop zou moeten uitgaan van het nieuwe Richtschema dat de gewestregering liet opmaken voor de buurt. Voorlopig is het echter wachten op concrete projecten.

Voor Joris Sleebus moet de verbinding tussen het station en het centrum de prioriteit zijn. Occasionele bezoekers lopen steevast verloren tussen het station en het centrum.

“Het station moet vooral beter aansluiten op het centrum”, zegt hij. “Het grote kruispunt moet een herkenningspunt worden.

De luifel van architect Xaveer De Geyter op het Rogierplein kan een voorbeeld zijn.

Daardoor zou de verbinding tussen het Noordstation en het centrum wel eens aan belang kunnen winnen.”

Laurent Vermeersch

Bruxelles, petit Paris BRUSSEL - Thalys verbindt Brussel natuurlijk ook met Amsterdam en Keulen, maar het is vooral de band met Parijs die werd aangehaald sinds de komst van de rode flitstrein. Die is mee verantwoordelijk voor de komst van duizenden zuiderburen naar Brussel.

É

én uur twintig minuten.

Het traject tussen Brussel en Parijs duurt minder lang dan een voetbalwedstrijd, een langspeelfilm of het lezen van een weekendkrant.

Per spoor staat een Brusselaar vandaag sneller in Parijs dan in de steden Diksmuide, Lommel of Ciney. Omgekeerd ben je vanaf Montmartre of het Canal Saint-Martin quasi even snel in Brussel als in de voorsteden aan de andere kant van Parijs.

Wie genoeg heeft van het dichtbevolkte en prijzige Parijs kan natuurlijk naar het platteland verhuizen, of naar een slaperige provinciestad.

Maar als je met een dezelfde reistijd naar die kleine wereldstad net over de grens kan, is de keuze voor velen snel gemaakt.

De cijfers liegen er niet om. Sinds de komst van de Thalys steeg het aantal Fransen in Brussel van ongeveer 30.000 tot meer dan 60.000.

Dankzij die verdubbeling klommen onze zuiderburen over de Marokka-

nen en Italianen naar de top van de rangschikking buitenlandse nationaliteiten in Brussel.

“In dezelfde periode groeide het aantal Polen, Bulgaren en Roemenen relatief sneller, maar in absolute cijfers zijn de Fransen de absolute nummer één”, zegt Jean-Pierre Hermia van het BISA, het Brussels Instituut voor Statistiek en Analyse. “We kunnen er bovendien van uitgaan dat de cijfers een serieuze onderschatting zijn van de werkelijkheid, want heel wat Fransen

8 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 juni 2016

hebben ondertussen de Belgische nationaliteit aangenomen of zijn niet ingeschreven bij de gemeente.”

Volgens Hans Vandecandelaere, die voor zijn boek In Brussel onderzoek deed naar de vele gemeenschappen in Brussel, zijn de meeste Fransen inderdaad afkomstig uit Parijs. “Al zijn het daarom geen Parisiens pur sang. Velen van hen zijn daarvoor al van elders in Frankrijk naar Parijs verhuisd om te studeren of te werken.”

De snelle reistijd is natuurlijk maar één van de factoren die de Parijse invasie verklaren. Er is ook de verdere ontwikkeling van Brussel als

een grotendeels Franstalige stad, maakt het verschil”, denkt Hermia. “Dat betekent immers dat er ook jobmogelijkheden zijn buiten de internationale instellingen, en kansen in het onderwijs.”

Verschillende Franstalige hogescholen en universiteiten noteerden de voorbije jaren inderdaad een sterke toename van het aantal studenten met Franse nationaliteit. De impact daarvan is ook zichtbaar in de verspreiding van Fransen in het gewest. Traditioneel wonen de zuiderburen vooral in de meest prestigieuze wijken van Elsene en Ukkel, niet te ver van het Zuidstation, de

“Zeker in vergelijking met Parijs blijft Brussel erg betaalbaar” Alain Lefebvre, uitgever Juliette & Victor

centrum van de Europese instellingen. Daarnaast zijn er vele grote Franse bedrijven die in Brussel zijn neergestreken of simpelweg Belgische sectorgenoten hebben opgeslorpt. De zakenactiviteit en beslissingsmacht brengt ook een half leger advocaten, fiscalisten, journalisten en lobbyisten met zich mee. De Franse zakenkrant Les Echos noemde de Thalys niet voor niets een netwerkparadijs.

Bedrijfsleiders, politici en topambtenaren zitten er vaak samen in eerste klasse op weg naar meetings in Brussel.

Enclaves Dat Engelsen, Nederlanders of Duitsers niet in dezelfde mate naar Brussel verkassen, bewijst dat er nog wel meer redenen zijn. “Vooral het feit dat Brussel gezien wordt als

Europese instellingen of het Lycée Français. Maar er zijn ook enclaves in de wijken Kapelleveld (Sint-Lambrechts-Woluwe) en Vogelenzang (Anderlecht) en dat heeft alles te maken met de universitaire ziekenhuizen van respectievelijk de UCL en de ULB. Daarnaast is er ook het fiscale regime, dat vooral aantrekkelijker is voor mensen met een groot vermogen. Het aantal fiscale vluchtelingen (sans difficultés financiers, sdf, naar analogie met sans domicile fixe, daklozen) is echter hooguit enkele duizenden.

Uiteindelijk zijn het misschien wel de vastgoedprijzen die ex-Parijzenaars voorgoed aan Brussel kluisteren, daar waar veel andere expats na enkele jaren alweer andere oorden opzoeken. “Zeker in vergelijking met Parijs blijft Brussel erg

betaalbaar”, zegt Alain Lefebvre, uitgever van Juliette & Victor, een lifestylemagazine voor Fransen in ons land. “Wie koopt, betaalt drie keer minder, wie huurt zeker twee keer minder. Ik ken mensen die hier een huis met een tuin huren voor dezelfde prijs als ze vroeger in Parijs een flat op de vijfde verdieping zonder lift hadden. Terugkeren is dan heel moeilijk.”

Verfransing Zorgt die influx van Fransen nu voor een nieuwe verfransing van Brussel? Op het eerste gezicht niet in de klassieke betekenis van het woord. Volgens de laatste studies is vooral het Engels aan een opmars bezig in de steeds diversere Europese hoofdstad. Heel wat Fransen wagen zich bovendien ook aan het Nederlands. “Velen volgen les zodra ze vaststellen dat je Nederlands moet kunnen als je dezelfde job wil doen als in Frankrijk. Maar het effectief begrijpen en spreken blijft wel heel moeilijk voor de Fransen.”

Misschien is er wel sprake van een minder tastbare verfransing: het feit dat je je in enkele buurten in Parijs kan wanen. Tot het onmisbare stokbrood toe. “Toen ik tien jaar geleden naar Brussel kwam, kende ik maar één bakker die echte Frans baguettes maakte. De laatste jaren zijn er heel wat bij gekomen. Al zijn ze soms wel belachelijk duur. In Parijs betaal je nergens 2 euro voor een stokbrood (lacht).”

Een en ander zorgt er bijvoorbeeld

voor dat ons land volgend jaar een Fransman uit Elsene naar het wereldkampioenschap patisserie stuurt.

Ook treedt de bloeiende Brussels kunstwereld stilaan uit de schaduw van het traditionele kunstmekka Parijs. “Er gaat bij wijze van spreken geen week voorbij of er opent een nieuwe kunstgalerij”, aldus nog Lefebvre. “Vaak gaat het om bijhuizen van Parijse galeries, maar even goed zijn er die Parijs definitief verlaten om zich hier te vestigen.”

Scharnierfunctie Moet Brussel op zijn hoede zijn voor de uitdeinende Franse invloedssfeer? Onze economie is de laatste jaren steeds afhankelijker geworden van Parijs en met de Thalys werd gekozen voor overwegend Franse technologie, waardoor de trein niet helemaal is aangepast aan het Duitse net. De beslissing om de Brusselse HST-halte in het Zuidstation te maken, heeft eveneens het traject naar Parijs bevoordeeld. “In mijn ogen hebben de beleidsmakers van toen zich vergist door hun wagonnetje helemaal aan de Franse TGV te haken en niet voor een compromis te gaan met de Duitse ICE”, zegt Joris Sleebus, bezieler van Brukselbinnenstebuiten. “Brussel dreigt zo zijn scharnierfunctie tussen de Germaanse en Latijnse cultuur te verliezen. Zeker nu de Duitse hoofdstad is verplaatst naar Berlijn en Oost-Europa in volle ontwikkeling is. Daar hebben we letterlijk een trein gemist.”

AANDEEL FRANSEN 2013 (%) <2 2-3 3 - 4,5 4,5 - 8 niet beschikbaar Gewestelijk gemiddelde: 5,00

BRONNEN IBISA, FOD ECONOMIE - STATISTICS BELGIUM © MONITORING DES QUARTIERS IBISA - BRUSSELS URBIS

Andere vraag is of de recente terreurfeiten de relatie tussen Brussel en Parijs niet zullen verzwakken. De verijdelde schietpartij in een Thalys in augustus vorig jaar heeft sporen nagelaten en de aanslagen in Parijs en Brussel hebben de keerzijde van het grenzeloze Europa aangetoond.

Dat de twee steden in de hoofden van lobbyisten, artiesten en noem maar op tot één mentale ruimte zijn gaan behoren, geldt immers evenzeer voor terroristen, zo bleek. Concreet gevolg: strengere veiligheidscontroles die de Thalys een beetje minder aantrekkelijk hebben gemaakt.

“We zien nog elke week Fransen neerstrijken, maar het enthousiasme is wel wat bekoeld met de aanslagen,” klinkt het bij Lefebvre. “Maar ik verwacht dat dit maar tijdelijk is.”

Laurent Vermeersch

THALYS - Opgericht in 1987 met een akkoord tussen de Belgische, Franse, Duitse en Nederlandse spoorwegen.

- Eerste Thalys reed in juni 1996 van Parijs naar Brussel in 2 uur 7 minuten, en daarna verder naar Amsterdam.

- Met enige vertraging werd eind 1997 het eerste snelspoor op Belgische bodem in gebruik genomen, waardoor de reistijd naar Parijs werd ingekort tot 1 uur 25 minuten.

- Voorloper Etoile du Nord, de internationale trein die decennialang Parijs verbond met Brussel en Amsterdam, deed minstens 2,5 uur over het traject tussen Brussel en Parijs.

- Eind 2009 verkortte de reistijd naar Keulen en Amsterdam met de ingebruikname van nieuwe hogesnelheidslijnen.

- Maximumsnelheid bij ritten met passagiers is 300 kilometer per uur, maar de treinen kunnen technisch principe tot 350 kilometer per uur rijden.

- Vervoerde het eerste jaar 1,6 miljoen reizigers. In 2015 was dat opgelopen tot bijna 7 miljoen.

- Het aantal abonnees wil Thalys niet communiceren - Omzet bedroeg in 2015 487,5 miljoen euro, meer dan de helft uit verbinding Brussel-Parijs

De Franse zakenkrant Les Echos noemde de Thalys ooit een netwerkparadijs.

Bedrijfsleiders, politici en topambtenaren zitten er vaak samen in eerste klasse, op weg naar meetings in Brussel.

- Het aantal bestemmingen werd door de jaren uitgebreid, laatst nog met Dortmund en Rijsel.

- Lanceerde met Izy recent ook een goedkopere (en tragere) verbinding. Die moet de concurrentie aangaan met busbedrijven en carpoolwebsites.

© SASKIA VANDERSTICHELE

- Dagelijks tot 26 treinen tussen Brussel en Parijs, waarvan 2 Izy’s

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Lekk bio-g ere roen te vers van h n et veld

vanaf 5 juni NIEUW OP JEUGD-EN GEZINSBOERDERIJ HET NEERHOF

ZELFOOGST

“Darling, you won’t believe this!”

Elke woensdag van 13u tot 17u Geef je ogen de kost en kies je eigen groenten uit op het veld.

MARKTVERKOOP Elke zondag van 14u tot 18u Laat je bedienen en leer al onze lekkere en verse producten beter kennen.

Vragen of interesse? Mail naar jan@neerhof-vzw.be www.neerhof-vzw.be -  /neerhofvzw Neerhofstraat 2 – 1700 Dilbeek (Bus 118 en 128 De Lijn, zone Brussel Mobib)

Bx.Grown

Bx.Grown is een actie-onderzoek rond stadslandbouw in en rond Brussel, met de inschakeling van Brusselse jongeren en met de steun van Vlaams minister voor Brussel Sven Gatz.

Een exclusieve vastgoedinvestering in de Europese wijk.

Ook uw huurders zullen onder de indruk zijn.

Het Neerhof JEUGD- EN GEZINSBOERDERIJ

ADVERTENTIE

OPENDEUR SPECIAL VRIJDAG 17 JUNI | 15u00 - 21u30 CAMPUS TOUR & TAXIS

Ernest. Een prestigieus vastgoedproject in de Europese wijk vlakbij de Louizalaan.

KOM ZIEN, VOELEN EN PROEVEN WAT SYNTRA BRUSSEL TE BIEDEN HEEFT. gesponsord door

w, modesho e m rs onderne eiling, markt, v n, e proeverij .. expo, .

www.syntrabrussel.be

• • • • • • • • •

in de historische gebouwen van het Solvay hoofdkwartier op loopafstand van alle Europese instellingen unieke mix van patrimonium en eigentijdse architectuur duurzaam project met een hoog niveau van afwerking rustige binnentuinen midden in een levendige wijk perfect op maat van veeleisende expats eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats hogere huurprijzen, hoge rentabiliteit alle info vindt u op www.ernest-brussels.be of 02/201 00 01

10 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

INTERVIEW Citydev.brussels geeft cijfers vrij over kantoorleegstand in Noordwijk en gewest

‘Nog meer leegstand verwacht in Noordwijk’ BRUSSEL – Elf procent van de gecommercialiseerde kantooroppervlakte in de Noordwijk staat leeg. Dat is meer dan het gewestelijk gemiddelde van 8 procent. “Toch betreft de 13 miljoen vierkante meter leegstaande kantoorruimte een momentopname, in 2014 werd nog 137.000 vierkante meter omgeturnd tot nieuwe kantoorruimte. Die wisselende bezetting houdt aan,” zegt Bart Hanssens van Citydev.Brussels. BRUZZ lijst de grootste leegstand op.

D

e nieuwe cijfers van Citydev.

Brussels en de gewestelijke dienst Brussel Stedelijke Ontwikkeling over de leegstand in het Brusselse kantorenpark concentreren zich op de Noordwijk.

Voor de Noordwijk blokt de teller af op 11 procent leegstand, het gemiddelde in het gewest blijft op 8 procent (een normaal cijfer is 6 procent, red.). Niet dat er op dit moment veel verandert, maar de tendens van rationalisering van kantooroppervlakte houdt aan.

“Het is koffiedik kijken wat de toekomst brengt voor het leegstaande kantorenpark” Bart Hanssens, Inventimmo

Manhattanproject Bij verhuizing van kantoren naar andere torens, bij renovatie of bij ingebruikname van nieuwbouw is de teneur duidelijk: 30 procent besparing aan ruimte. Daar dragen herstructureringen toe bij, zoals open landschappen, log in doc-stations (zonder vaste zitplaats, red.) en toename van thuiswerk. “Er zijn tendensen die we kunnen verwachten,” stelt Bart Hanssens van Inventimmo, die voor Citydev de statistiek oplijst. “De leegstand houdt stand op 8 procent voor het Brusselse Gewest, maar we verwachten zeker in de Noordwijk nog heel wat beweging de volgende jaren.”

De cijfers die de overheid communiceert

zijn gebaseerd op een momentopname van leegstand, en dat zorgt wel voor wat rek op de werkelijkheid. Bekend is dat naast de grote aanwezigheid van federale overheidsdiensten ook de Vlaamse Gemeenschap sinds jaar en dag vaste voet heeft in de Noordwijk, die als Manhattanproject in 1971 uit de grond gestampt werd. Maar langs de Koning Albert II-laan verlaat de Vlaamse Gemeenschap enkele panden, beginnend met het Boudewijncomplex in het begin van de laan, waar de oudste blokken staan. De Vlaamse Gemeenschap verlaat de volgende jaren tussen 60.000 en 65.000 vierkante meter kantoortorens, om te verhuizen naar een gerationaliseerde nieuwbouw van 50.000 vierkante meter op de site van Thurn & Taxis.

TOP TIEN GROOTSTE LEEGSTAND De stad telt wel wat kantoortorens die al jaar en dag grotendeels leegstaan.

Opvallen doen ze daarom niet steeds, ook al hangen er Te Huur-panelen aan.

Soms, zoals bij de Zenith-toren, maakt het To Rent-bord gewoon al deel uit van de buitengevel, omdat de tekst in het vensterglas staat.

Probleem is dat de panden niet steeds in de statistieken van leegstand worden opgenomen. Dat komt omdat ze een wisselende bezetting hebben.

Huurders komen en gaan. De vaststelling ‘leeg’, geregistreerd door Citydev, is dan ook steeds een momentopname.

Wie gaat verhuizen, moet ergens in de statistiek voorkomen, ook al laat hij spoedig een leegstand achter.

Deze oppervlakte wordt dus niet als dusdanig geregistreerd.

Toch staan een aantal torens zo goed als permanent leeg. Dat label krijgen ze na vijf jaar van (grotendeels) onveranderde situatie.

Ellipsgebouw Bart Hanssens: “Wat de toekomst brengt voor het kantorenpark dat leeg komt te staan, is koffiedik kijken. Maar op de Reality-beurs (vorige week, red.) liet de Vlaamse Gemeenschap zich ontvallen dat ze nog meer gaat rationaliseren. De Noordwijk kent nu al 30 procent rationalisatie, door de recente verhuizing van de Brusselse administratie uit het Communicatiecentrum Noord (CCN-gebouw). Op het nieuwe adres heeft zo goed als eenzelfde personeelsbestand 30 procent minder ruimte nodig.

Rationalisering wordt dus systematisch toegepast bij elk verhuisproject.”

De leegstand blijft volgens de statistiek al vijf jaar ongeveer op hetzelfde peil staan.

Dat betekent twee dingen. Enerzijds zijn er kantoortorens die al die tijd maar leeg blijven staan, al kan de bezetting wisselend van aard zijn (andere huurders). Anderzijds kijkt Citydev maar één jaar vooruit. Als de kantoorruimtes binnen dat jaar niet op de markt komen, worden ze niet opgenomen in het beschikbare kantoorpark. Al kan een en ander ook bijgestuurd worden qua cijfer.

Zo staat Central Plaza, het grote ellipsgebouw achter het Centraal Station, nog als leegstaand in de statistiek, terwijl het inmiddels al grotendeels is verhuurd.

1

BROUCKERE TOWER De oude Philipstoren aan De Brouckère heeft 9.000 vierkante meter aan leegstaande kantoren.

Jean-Marie Binst

© CITYDEV

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 11

Wat opvalt: deze leegstand komt vooral in de Vijfhoek voor. Het accent zou wel eens kunnen verschuiven naar de Noordwijk, als de grote verhuisplannen van de Vlaamse Gemeenschap (60.000 tot 65.000 vierkante meter) gerealiseerd worden. De Vlaamse administraties uit de Koning Albert II-laan vertrekken de volgende jaren naar Thurn & Taxis, naar het Herman Teirlinck-nieuwbouw van 50.000 vierkante meter.

Dat brengt ons bij een top tien van langdurige leegstaande kantooroppervlaktes.

VIJFHOEK

1. Brouckère Tower, Anspachlaan 2, wordt al zeven jaar op de markt aangeboden. Het pand in U-vorm (uit 1969) is beter bekend als de Philipstoren. Een aantal MIVB-bussen hebben er hun terminus, en rijden er rond. Het hele complex van achttien etages, met parking en winkelniveau, is 36.000 vierkante meter groot. De kantoorruimte beslaat een derde daarvan: 12.000 vierkante meter. Daarvan is zo’n 9.000 vierkante

meter beschikbaar. De Brouckère Tower staat dus niet helemaal leeg.

2. Alhambra, Emile Jacqmainlaan 14, aan het De Brouckèreplein. Het pand beschikt over 11.000 vierkante meter kantoorniveaus en komt dit jaar op de markt als leeg. De Vlaamse Gemeenschap (Gemeenschapsonderwijs) was er de laatste gebruiker van. Na zijn verhuis werd het pand volledig gerenoveerd. Bijgevolg stond het nog niet opgenomen als beschikbare kantoorruimte. Daar komt nu dus verandering in: het is bijna klaar als kantoorblok.

Verder is er nog Vivant, Zuidlaan 33.

Vivant stond tien jaar leeg maar werd dit voorjaar ingenomen door Samusocial. Vlakbij kwam echter een schoolgebouw leeg te staan, het Athénée Maïmonide, de joodse school aan de Poincarélaan 67. Nadat het leerlingenaantal bleef slinken is de private instelling overkop gegaan. Citydev voorspelt dat het pand vele jaren leeg zal blijven staan. En er is ook nog Chambon, het voormalige ASLK-hoofdkantoor, dat grotendeels wooneenheden telt, maar

4

waarin aan de achterzijde bijna de helft van de kantoorruimte nog niet bezet is.

Ook de Central Plaza, de ellipsbuilding achter het Centraal Station, is ondertussen al grotendeels verhuurd.

3. De Ligne, achter de Congreskolom. Dit

gebouw staat sinds 2013 opgenomen in de statistiek van leegstand.

4. Brussels Tower, De Lignestraat.

Erger is het gesteld met de hoge ‘karkas’ (80.000 vierkante meter), een bouw van Jaspers-Eyers, die met als reden ‘niet gebruiksklaar’ niet wordt opgenomen in de kantoorleegstand. Er zou interesse zijn voor dit gebouw, maar een contract werd nog niet ondertekend.

Kleinere, maar toch aanslepende leegstand is ook in de Noordwijk (tussen kanaal en Kruidtuin) te vinden.

5. Eolis, op de hoek van de Ieperlaan met

Sainctelette. Het Vlaams Woningfonds bezet de eerste vijf verdiepingen, maar de rest van deze Green Building, goed voor 5.000 vierkante meter, staat al meer dan vijf jaar leeg.

7-9. Het pand is niet opgenomen in de cijfers van leegstand, want wordt omschreven als een ‘renovatieproject’. Onder de vorige naam North Gate staat de toren nochtans deels sinds 2006 en deels sinds 2008 beschikbaar op de kantoormarkt.

Allfin verliet het blok voor het nieuwere Zenith, dichter bij het Noordstation. Ook het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) verhuist deze zomer naar Zenith. De renovatie-aanvraag voor North Plaza is lopende.

De karkas van dit bouwproject bij de Congreskolom telt niet mee in het kantorenpark; de werf is uitgesteld.

Up-site, Akenkaai 69, stond eveneens voor zijn kantoorniveaus (naast de wooneenheden) op de lijst van leegstand. Dat is vandaag niet meer het geval.

LOUIZAWIJK

Al kon Citydev de Louizawijk nog niet ten gronde bestuderen, toch valt op dat het centrale gedeelte van de Louizalaan met kantoorleegstand blijft kampen. Drie grote torens tekenen de situatie, enkele kleinere ondersteunen het gegeven.

8. Blue Tower, Louizalaan 326 (ook be-

NOORDWIJK

6. North Plaza, Koning Albert II-laan

BRUSSELS TOWER

Een tiental procent van de kantoren blijft beschikbaar, toch goed voor 2.700 vierkante meter van de ongeveer 30.000 vierkante meter.

7. Zenith, Koning Albert II-laan 37.

Zenith stond in de listing van leegstand, maar is inmiddels voor 90 procent bezet.

kend als de ITT-toren) is 25 verdiepingen hoog en staat deels sinds 2009 leeg, goed voor 5.200 vierkante meter. Het pand telt heel wat bezetting, tientallen huurders. Maar de bezetting is wisselend.

De laatste beweging van bijkomende huurders (voor twee verdiepingen) dateert al van 2014.

9. Louizalaan nr.251 staat al meer

dan vijf jaar leeg en beschikt over 5.000 vierkante meter aan kantoorplateaus.

Vlakbij weegt de som van kleinere leegstand door op de wijk (we groeperen deze panden onder 10.)

10. Louizalaan nr.240 heeft 3.000

vierkante meter leegstand, gevolgd door Lemans Centre, Louizalaan 222, dat

1.800 vierkante meter kantoorruimte beschikbaar heeft. Het verloop in bezetting is er groot. In januari dit jaar werd de derde verdieping verhuurd, in maart kwam dan weer de achtste verdieping leeg te staan. In de onmiddellijke omgeving staan er nog kleinere kantoortorens gedeeltelijk leeg, zoals huisnummer 229 (1.500 vierkante meter) en huisnummer 228 (760 vierkante meter).

Jean-Marie Binst

© JASPERS-EYERS

5

6

Alles boven de zesde verdieping (5.000 vierkante meter) staat al jaren leeg op de hoek van Sainctelette met de Ieperlaan.

Het kantoorblok is niet opgenomen in de cijfers van leegstand, want wordt omschreven als renovatieproject in de Noordwijk.

EOLIS

NORTH PLAZA

© CITYDEV

8

BLUE TOWER Representatief voor de lege kantoortorens aan de Louizalaan is de Blue Tower, die sinds 2009 leegstand kent, nu voor 5.200 vierkante meter. © CITYDEV

© CITYDEV

ADVERTENTIE

12 I BRUZZ 1525 I DonDerDag 2 JUnI 2016

milieU Kaalslag op buxusplanten in driehoek Brussel-Antwerpen-Gent

de gestage opmars van de buxusmot BRUSSEL - Hoed je voor de buxusmot of liever haar rups. Vooral in de driehoek Brussel-Mechelen-antwerpen-gent wordt het uitkijken naar hun kaalslag op buxusplanten. als de situatie van 2015 zich herhaalt of nog verergert mag deze zomer van een plaag gesproken worden.

DE HOTSPOTS VAN BRUSSEL Laat je door Brussel gidsen langs de leukste cafés, mooiste winkels, wildste party’s, beste restaurants, boeiendste musea.

Je vindt jouw BRUZZ Guide in 1 van de 100 geselecteerde zaken, of via BRUZZ.be

RUpS De rups van de buxusmot is een gevaarlijke kaalvreter.

H

et is weer zover, de rupsen van de buxusmot (Cydalima perspectalis) zijn aan hun schadeslag toe. Sommigen zijn al aan het ontpoppen tot vlinder, zodat de cyclus kan herbeginnen. Vorig jaar werd een eerste maal alarm geslagen voor de wreetschade van de rups van de buxusmot. Deze nachtvlinder van de familie van de grasmotten oogt mooi: doorschijnend wit met een donkere rand. Maar uit de eitjes die onderaan het kleine buxusblad worden gelegd, komt een gevaarlij-

ke kaalvreter. En een plant zonder blad, gaat dood.

Verondersteld wordt dat de buxusmot bij invoer van buxussen uit Oost-Azië (China) begin dit decennium in België is geraakt. De exoot hoort hier niet thuis, zoveel is duidelijk. Hij kan zonder veel predatoren zijn slag slaan op de weerloze buxusplant, die een dure tuin- en parkplant blijft. Er bestaan wel inheemse buxusvariëteiten op schaduwplaatsen, maar vooral de sierbuxussen die in (wolken)groepen de tuin extra cachet geven zijn geliefd bij het publiek. Sommige planten hebben ros en verdord de winter 2015-2016 overleefd, maar een tweede kaalslag kan hen fataal zijn. Als de plant in groep en zonnig staat (al is te veel zon niet ideaal voor buxussen) worden de ideale omstandigheden geschapen om een rupsenplaag in te leiden.

schade Vooral de driehoek Brussel-Mechelen-Antwerpen-Gent ondervond al grote schade van de nachtvlinder.

“We kunnen nog niet van eenzelfde fenomeen van schade spreken als voor de vijgelaar, maar de buxus krijgt het hard te verduren,” stelt de

“Door het zachtere klimaat komt de buxusmot vaker voor in stedelijk gebied” Bart Hanssens, voorzitter Natuurpunt Brussel

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 13

voorzitter van Natuurpunt Brussel, tevens waarnemer in Evere.

“Het zachter klimaat in stedelijk gebied maakt dat de buxusmot meer voorkomt in steden. Vandaar de hogere waarnemingen in Gent-Antwerpen en in mindere mate al in Brussel. Het zal geen vijf jaar duren of de verspreiding tot de kust zal een feit zijn, als we de verspreiding correct inschatten (de vlinders kunnen 5 tot 10 kilometer afleggen en zo stilaan verder geraken, red.) .” Volgens de waarneming van Natuurpunt is de buxusmot in 2011 gesignaleerd. In 2013 werden al 300 exemplaren gespot. Dat liep in 2014 opt tot duizend. Vorig jaar stond de teller op 4.900. De buxusmot is dus duidelijk in opmars.

JOUW GEMEENTE

Muziek Huiskamerconcerten in Etterbeek

Concerten in de living WHOCAT Whocat, het muzikale project van Sara Moonen, beweegt zich ongedwongen tussen pop en jazz.

Plukken Vandaar dat de weinige waarnemingen in Brussel een belangrijke informatiebron zijn voor het bestand aan buxusmotten. Volg op Waarnemingen.be (Brussels Gewest). Nu moet Natuurpunt het stellen met één waarnemer in Evere, Schaarbeek en Anderlecht om de situatie in het gewest op te volgen. De mot valt wel op, maar de rups minder.

Die kruipt uit de eitjes aan de onderkant van het bladmoes van de buxus en vreet zich er dik. Bestrijding is moeilijk, tenzij chemisch, al kan dit andere insecten als bijen schade berokkenen. Eigenlijk wordt vooral een handmatige ‘pluk van rupsen’ aangeraden, het felgroene wormpje met donkere accenten in zakjes schudden dus en niet in de tuin, op de composthoop en zeker niet met snoeisel in de groencontainer achterlaten. Een ecologische bestrijding wordt aangeraden via www.velt.be/buxusmot. Een verwittigd tuin- en parkliefhebber is er twee waard.

Jean-Marie Binst

Op zondag 5 juni organiseert gemeenschapscentrum De Maalbeek in Etterbeek (S)Allons. De gekende formule met huiskamerconcerten opent voor deze editie twee huiskamers en het gemeentehuis.

De drie locaties liggen op wandelafstand van elkaar en de concerten zijn zo gepland dat iedereen alle concerten kan meepikken en zodat het publiek zelf een parcours kan uitstippelen.

Het eerste concert is van Whocat en start om 11 uur in het gemeentehuis en loopt tot 16 uur. Whocat is het muzikale project van zangeres Sara Moonen en beweegt zich ongedwongen tussen pop en jazz. Op de tweede locatie (Salon Kathy - Koningveldstraat 113) start eveneens om 11 uur een concert van NadaTrio, het project van sitarspeler Nicolas Mortelmans. Zij spelen tot 14 uur.

Het derde woonkamerconcert vindt plaats in Salon Paul & Myriam (Louis Schmidtlaan 16). Hier zal Intimacy van Ugo Dehaes van start gaan om 14 uur. Dehaes keert samen met actrice Guylène Olivares en accordeonist Tuur Florizoone terug naar de absolute essentie van dans. Intimacy is gebaseerd op het gelijknamige kortverhaal van Raymond Carver. ’s Middags kunnen deelnemers terecht in De Maalbeek voor een gratis lunch. Wie één concert wil meepikken betaald zeven euro, voor de drie concerten betaalt u zestien euro.

brussel. Enkele zware koeltogen, parasols en gasbranders moeten de baan ruimen in de Beenhouwersstraat. Dat besliste burgemeester Mayeur nadat de hulpdiensten in januari moeilijk aan een brandhaard raakten in de Korte Beenhouwersstraat. De bewuste restauranthouders krijgen nog vier maanden de tijd om de zware obstructies van hun terrassen te verwijderen. De installatie van die terrassen in de stegen van het Ilôt Sacré krijgt meteen ook striktere controles.

Terrasjes zijn enkel toegelaten in het zomerseizoen, van april tot oktober. +++ sint-joost-ten-node. De gemeenteraad van Sint-Joost heeft maandag een nieuw prostitutiereglement goedgekeurd. De verplichte sluitingsuren en het dure conformiteitsattest van 2.500 euro staan niet langer opgetekend in deze versie. Die voorwaarden stonden wel in het vorige gemeentereglement dat door de Raad van State geschrapt werd. In de nabije toekomst gaat de gemeente een volledige lijst opmaken van adressen waar prostitutie is toegelaten. Tijdens evenementen, zoals markten, zullen ook daar de deuren uitzonderlijk moeten sluiten. +++ sint-jansmolenbeek. Het voorstel voor een nieuw domiciliereglement raakt niet goedgekeurd op de gemeenteraad van Sint-JansMolenbeek. Met dat reglement kan de overheid weten wie op het grondgebied van de gemeente woont, een praktisch instrument in de strijd tegen terrorisme. Maar Ecolo-Groen keurt de huidige definitie van wat ‘een gezin’ vandaag precies betekent niet goed. De definitie aanpassen is dan weer een federale bevoegdheid volgens schepen Ann Gilles-Goris (CDH). +++ schaarbeek. Zeven dagen op zeven winkelen in de Brabantstraat in Schaarbeek zal niet lukken. De straat krijgt de aangevraagde erkenning als toeristische zone niet.

Bijgevolg moeten de handelaars verplicht één sluitingsdag per week behouden. Federaal minister voor Middenstand

Michaël Michiels

>

(S)ALLONS Inschrijven is verplicht en kan door een mail te sturen naar demaalbeek@vgc.be of op het volgende nummer (02-743.84.43).

Voor meer info, neem een kijkje op www.demaalbeek.be

ADVERTENTIE

Willy Borsus kreeg geen positief advies van het Brussels Gewest bij de aanvraag. Schaarbeeks schepen van Handel Étienne Noël (LB) vermoedt een kwaad opzet: “Het dossier laten aanslepen tot het te laat is, is ook een manier om een negatief advies te geven.”Samengesteld door Annelies Boddez

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

ontpoppen Sommige rupsen van de buxusmot zijn al aan het ontpoppen tot vlinder.

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand vlinder De nachtvlinder oogt mooit: doorschijnend wit, met een donkere rand.

U zoekt een rusthuis of een andere woonvorm voor ouderen?

Vraag informatie en advies bij Home-Info.

Met de steun van de VGC en de GGC.

a

Verzekerd verhuurbeheer

a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

14 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

Mag je overnachten in een openbaar park? mario marcel simonelli uit brussel

Wie ’s ochtends wel eens een toertje gaat lopen in een park komt ze regelmatig tegen: mensen die er de nacht hebben doorgebracht. Mario Simonelli uit Etterbeek behoort ook tot die mensen die af en toe overnacht in het park, maar mag dat wel?

“‘s Nachts moet het rustig blijven in een park: niet enkel voor de veiligheid, ook voor de biodiversiteit” Serge Kempeneers

Leefmilieu Brussel

Mario denkt alleszins van wel. “Ik vermoed dat je in het park mag overnachten op voorwaarde dat je niet langer dan 24 uur op dezelfde plaats blijft.” Zelf neemt hij regelmatig zijn tentje mee naar het Jubelpark.

“In totaal heb ik toch al zo’n twintig keer de nacht doorgebracht in een park. Meestal blijf ik slapen in het Jubelpark. Het is dicht bij mijn kot en het herbergt veel mooie plekjes.

Ik beschouw het als mijn tuin.” Mario heeft ook een favoriet plekje in het Jubelpark waar hij de nacht kan doorbrengen. “Naast de fontein aan de kant van Merode is een klein bosje met een geweldige ondergrond. Wat mij betreft is dat het beste plekje om mijn tent op te stellen.” Wanneer hij in een park overnacht doet hij dit altijd in een tent. “Het is niet uit veiligheidsoverwegingen, maar gewoon uit comfort. Meestal neem ik ook wat spullen mee om de nacht door te brengen zoals dekens en een slaapzak. Eten en drinken neem ik nooit mee, het is namelijk geen camping en je valt ook minder op omdat je geen afval creëert.”

Toch blijven we nog met één vraag zitten: mag je in een park overnachten? Het antwoord is nee. Serge Kempeneers is directeur Groene Ruimten bij Leefmilieu Brussel en legt uit waarom het verboden is. “Spijtig

VERBODEN Parkwachters waken erop dat er niemand in de Brusselse parken overnacht.

© BXL WILDLIFE

genoeg mogen we niet overnachten in een park. Hier bestaat namelijk een reglement over. De parken zijn open van 6 uur tot 18 uur. In de zomer zijn ze wel langer open. ’s Nachts moet het rustig blijven in een park, niet alleen uit veiligheidsoverwegingen, maar ook voor de biodiversiteit. Zo proberen we ook de fauna en de flora de nodige rust en kalmte te geven.”

Toch zijn er uitzonderingen waarbij we de nacht wel mogen doorbrengen in een park.

“We hebben regelmatig evenementen in onze Brusselse parken en dan staan we soms uitzonderingen toe zodat mensen wel kunnen overnachten in het park. Ze moeten dit dan aanvragen, al gebeurt het zeer zelden dat we dit toestaan. We willen namelijk de staat van onze parken ook zo optimaal mogelijk houden.”

Wat dan met de daklozen in Brussel? Een groot deel onder hen overnacht toch wel eens in een park, zeker tijdens een zweterige

zomeravond? “We hebben een afname in het aantal daklozen dat blijft overnachten in de parken. Dat behoort tot de taak van de parkwachters die hiervoor instaan om daklozen en individuen uit het park te weren wanneer ze hier willen overnachten zonder vergunning. Soms hebben we dus ook jonge mensen die met hun trekzak en tenten komen overnachten in het park, terwijl dit eigenlijk niet mag. Het is gewoon een kwestie om de bevolking hierover in te lichten en te sensibiliseren. De vraag is niet of het strafbaar is, maar wel hoe we aan de mensen moeten duidelijk maken dat je gewoon niet in het park mag slapen”, besluit Kempeneers.

Michaël Michiels

VRAAG VAN VOLGENDE WEEK:

Wie kiest de muziek in de metro?

Een vraag van Lore Quintelier (Ukkel)

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

Engels als ambtelijke taal?

Nee bedankt!

Verwijzend naar de lezersbrief “Sprak Kafka Engels?” (Bruzz 1523, p.12) wil ik toch even mijn diepe bezorgdheid kwijt.

Het vijftal voorstellen om het Engels een plaats te gunnen binnen het Brusselse ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

Hoofdstedelijk Gewest zoals voorgesteld in de aangehaalde lezersbrief, komt neer op het openen van de doos van Pandora, waarbij binnen de kortste keren het Engels zich als een zondvloed over de hoofdstad en ook daarbuiten zal verspreiden. De deur, die met deze voorstellen op meer dan een kier wordt gezet, maakt de weg vrij om het Engels tot de rang van een ambtelijke taal te verheffen.

Zo worden dan op korte termijn het Nederlands en op middellange termijn het Frans gedegradeerd tot tweederangstalen. Nu al overheerst het Engels in het straatbeeld en het zal jammer genoeg ook nog toenemen.

Het heeft generaties geduurd alvorens het Nederlands na heel wat strijd enige gelijkberechtiging geniet binnen het Brusselse gewest. Officieel staan het Nederlands en het

Frans op gelijke voet. Voeg daar het Engels aan toe en het hek is van de dam.

Taalwetten hoeven niet te worden aangepast, want overeenkomstig diezelfde taalwetten mogen in overheidsinstellingen naast het Nederlands en het Frans nog twee of meerdere talen officieel worden gebruikt voor zover de derde taal het Duits is. Qua vierde taal wordt doorgaans voor het Engels gekozen.

Deze viertalige informatie wordt over het algemeen correct toegepast bij de Belgische Spoorwegen, het Vlaamse Streekvervoer, de Post, Proximus, enzovoort, doch sinds een paar jaar komt bij het Brusselse Openbaar Vervoer het Duits niet meer voor in de recentere rijtuigen en bij publieke aankondigingen. En evenmin in Bozar en in de meeste Brusselse musea.

Schrijnend is de vaststelling dat een toenemend aantal horecabedrijven hun spijskaart menen te moeten aanbieden in twee talen, in het Frans en … in het Engels, en soms enkel in het Engels! “Exclusieve” boetieks zouden ook betere zaken doen in het Engels (sic).

Ook bij BRUZZ zou het geen overdreven luxe zijn Duitstaligen in het Duits en ZuidAfrikanen in het Nederlands in plaats van in het Engels te interviewen op de Brusselse gewestelijke tv- en radiozender.

Het Engels is al ruim voldoende aanwezig binnen het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest.

Het geheel of deels officialiseren ervan zoals sommige Vlaamse politici van diverse partijen beamen, kan en mag niet door de beugel.

No way! Verschoning, “geen sprake van!”

Leo Camerlynck, Ukkel

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties.

Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 15

© IVAN PUT

STELLING BRUSSEL – Het aantal Brusselaars met een Vlaamse zorgverzekering, daalde van 44.166 in 2014 naar 43.330 in 2015. Vandaar de stelling: alle Nederlandstaligen in Brussel zouden zich moeten aansluiten bij de Vlaamse zorgverzekering.

Door Sara De Sloover

xxxxx

DE VLAAMSE ZORGVERZEKERING is verplicht in Vlaanderen, maar vrijwillig in Brussel.

VOOR “Een zorgverzekering enkel voor Brussel is economisch waanzinnig” Liesbet Dhaene (N-VA), Brussels Parlementslid

“Jammer dat Brussel het enige gewest is waar een zorgverzekering niet verplicht is”, zegt Liesbet Dhaene, als Brussels parlementslid voor de N-VA bezig met thema’s als welzijn, gezondheid en armoede. Dhaene is ook voorzitster van de commissie-Welzijn in de VGC. “Wij kiezen eigenlijk voor een sociale bescherming voor alle Brusselaars, ongeacht de taalachtergrond. Brusselaars moeten verplicht worden aan te sluiten, hetzij bij de Vlaamse zorgverzekering, hetzij bij de Waalse ‘assurance autonomie’. Als iedereen een zorgverzekering moet nemen, wordt ongelijkheid in de kiem gesmoord.”

“Vlaanderen biedt haar zorgverzekering aan alle Brusselaars aan. Terecht, want de zorgverzekering is een enorm voordeel voor elke Brusselaar die in een situatie terecht komt waar hij zorgbehoevend is. Bovendien kan dat ook niet anders, vermits er geen mogelijkheid bestaat om Vlamingen te onderscheiden in Brussel. Brusselaars kunnen tot nog toe niet intekenen op de Waalse zorgverzekering, en dus is de Vlaamse tegenhanger voor Brusselaars op dit moment de enige optie. Het is puur omdat Wallonië de Waalse assurance autonomie niet wil openstellen voor Brusselaars dat Brussel een eigen, aparte zorgverzekering onderzoekt.”

“Brussel is de verantwoordelijkheid van twee gemeenschappen, en dus moet de Brusselse regering erop aandringen bij Franstalige beleidsmakers dat zij de Waalse zorgverzekering ook zullen aanbieden in de hoofdstad.

Ik heb de vraag gesteld, maar bevoegd minister Fremault (CDH) beschuldigt er ons dan meteen van een tweesporenbeleid te willen.”

“Dat is niet het geval: net zoals Franstalige Brusselse kinderen naar een Brusselse Nederlandstalige school kunnen en dat voor hen meerwaarde biedt, zouden Brusselaars ook kunnen kiezen tussen beide zorgverzekeringen. Het Waalse systeem is lichtjes anders, met terugbetalingen van prestaties in plaats van een vast bedrag. Brusselaars zouden dan kunnen kiezen voor het systeem dat het beste bij hen past.”

“Een zorgverzekering enkel voor Brussel is economisch waanzinnig”, zegt Dhaene. “Brussel is heel klein en heeft veel inwoners met een hoog armoederisico. Momenteel voert de regering een onderzoek naar de economische haalbaarheid van een eigen zorgverzekering.

Die is zeer twijfelachtig, en zelfs als Brussel er financieel zijn broek niet aan scheurt, zal de zorgverzekering hier wellicht nooit dezelfde voordelen kunnen bieden als een Vlaamse of Waalse zorgverzekering.”

TEGEN “Wij willen één Brussels systeem, waarbij elke Brusselaar verplicht is om zich aan te sluiten” Arnaud Verstraete (Groen), Brussels Parlementslid

“Om misverstanden te vermijden: ik ben een groot voorstander van een zorgverzekering”, begint Arnaud Verstraete, Brussels parlementslid voor Groen en lid van de commissies Sociale Zaken en Gezondheid.

“Maar Brusselaars vragen om in de toekomst vrijwillig te kiezen tussen twee modellen, een Franstalig en een Vlaams, is onhoudbaar.”

“Als Brusselaars vrijwillig kunnen kiezen voor een zorgverzekering, zoals nu het geval is, is het gevolg dat enkel wie voldoende geld heeft en zich goed geïnformeerd heeft, zich aansluit. Dat leidt tot een zorgstelsel op twee snelheden en dus tot uitsluiting van de zwaksten.”

“Het is wettelijk onmogelijk om een Brusselaar te verplichten om zich aan te sluiten bij een eentalig systeem. Tegelijk is het ook absurd om in één gewest verschillende solidariteitsmechanismen te hebben op basis van taalkeuze.”

“Als een Frans- en Nederlandstalige inwoner van Brussel een ander aanbod krijgen afhankelijk van hun taal, is dat in strijd met het gelijkheidsbeginsel. Dat zal nooit aanvaard worden door de Raad van State. Tenzij beide systemen exact hetzelfde aanbieden aan dezelfde voorwaarden, maar dan is de vraag natuurlijk waarom er nog een onderscheid wordt gemaakt. Uiteraard, ook qua schaalgrootte zou één Belgisch systeem veel efficiënter zijn.”

“En wat trouwens met taalgemengde gezinnen? Brussel bestaat al lang niet meer uit een groepje Vlamingen en een groepje Franstaligen. Dat artificiële onderscheid beantwoordt niet meer aan de Brusselse realiteit. Wij willen één Brussels systeem, waarbij elke Brusselaar verplicht is om zich aan te sluiten. Op die manier vermijd je het risico op uitsluiting. Wie naar Vlaanderen of Wallonië verhuist, neemt zijn rechten mee.”

“Sinds de staatshervormingen is alles veel ingewikkelder geworden. Door de vraag om het land meer en meer op te knippen, gaat er veel federaal geld naar de gemeenschappen voor welzijn. Die gemeenschappen zullen de kosten van die Brusselse zorgverzekering dus mee moeten dragen en ze financieel haalbaar maken.”

“Vijf bevoegde instanties moeten samenzitten en een complexe backoffice regelen voor de tweetalige Brusselse zorgverzekering: de Vlaamse overheid, de Vlaamse Gemeenschapscommissie in Brussel, de Franstalige Cocof, de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, en de Franstalige Gemeenschap.”

16 I BRUZZ 1525 I DONDERDAG 2 JUNI 2016

VADROUILLE muziek Brussel zingt in koor

Iemand die nog níet zingt in de zaal?

SINT-GILLIS/BRUSSEL – We zingen wat af met z’n allen, dat blijkt wel uit de vele Brusselse koren die zaterdag 4 juni present zijn in Bozar en het weekend daarna in de KVS. In een repetitiekeldertje neemt Elise Smout, tweede dirigent van het slotconcert in Bozar, de knotsgekke partituur door met het Marokkaanse mannenkoor Saphir Anachid. “Ik lanceer én onderbreek jullie.” “Het zal nodig zijn.”

D

e wanden van het repetitiekot zijn met mousse gecapitonneerd, kwestie van het geluid binnen te houden in deze dichtbevolkte Bosniëwijk in Sint-Gillis. De cimbalen en trommels blijven aan de kant, het stuk wordt a capella gezongen. Het koor Saphir Anachid begeleidt zichzelf wanneer het traditionele Marokkaanse liederen zingt op trouwfeesten en opendeurdagen. “Voor ons is zingen puur geluk, ook door te zien wat de muziek doet bij degene die ernaar luistert,” zegt Najib: “Hier in België wordt zoveel gezongen door de verschillende talen, denk ik, wat voor die verscheidenheid zorgt. Vroeger hadden mensen ook veel meer gêne om te zingen, maar daar wordt vandaag veel meer ontspannen over gedaan, waarschijnlijk ook dankzij tv-programma’s als The Voice, Idool,...”

Elise Smout begeleidt tijdens het slotconcert vier van de vijftiental koren en ook het publiek dat een voorbereidende workshop kan volgen. “De koren en acht solisten zullen al begonnen zijn met zingen voor het publiek naar binnen kan,” vertelt ze Najib, Youness, Yliasse, Soulimane en Soufiane: “Dan openen de deuren van de Henry Le Boeufzaal zich als de stadspoorten.

De stad stelt zich open. Na een kor-

te vlucht over de geschiedenis van Brussel - de Zenne, Europa, Afrika, het Midden-Oosten,... - zingen we met z’n allen dit universele lied, Cities of Diversity.”

“Veel mensen hebben behoefte om te ontsnappen aan hun professionele leven of zelfs aan hun pensionering, en je hebt nu eenmaal je stem ter beschikking. Je hoeft geen instrument te spelen of noten te lezen om toch muziek te kunnen maken.”

Harry Potterachtig Aan de slag nu. De Dag van de koren komt dichterbij en dit koor moest

“Zingen werkt als een antidepressivum en is heel verbindend” Winke Minne, zingt bij Nkorâl

zoveel trouwfeesten animeren dat er zelfs nog geen tijd was om de partituur voor iedereen te kopiëren. Dan maar als een man achter de pupiter met de achttien vellen met notenbalken. Smout vertaalt

eventjes waar de Portugese tekst in het collectieve stuk over gaat, het komt neer op: “mijn ziel zwerft rond”. Youness: “Daarmee is alles gezegd.”

Ze vraagt of Najib een la kan spelen op het elektronisch tafelpianootje, en hij drukt willekeurig enkele toetsen in: “Die la, die la, of die misschien?” Zingende mensen, lachende mensen. Smout zingt voor, en op haar teken zingen de mannen met hun bezwerende stemmen: “Min-ha al-ma va-ga-bun-da se vai Min-ha al-ma va-ga-bun-da se vai” enzovoort. Zij zingen de altpartij, tenoren en bassen zullen invallen met: “mijn ziel, mon âme, mijn hart”.

De Belgische componist en violist Baudouin de Jaer schreef een ambitieus, te gek stuk voor de Brusselaars, op dichtregels van de Portugese Marli Trevisani. Zo wordt de muziek bijvoorbeeld onderbroken door gesproken interventies. Het zijn statistieken die een koorlid uitroept over zijn of haar stad, land, religie,... Soulimane, een wiskundeknobbel, zal daarvoor zorgen: “Hoelang moet het duren?” “Ik lanceer en ik onderbreek je.”

Er zijn clusters waarbij iedereen dezelfde klank zingt, maar in gelijk welke noot, klanken die Tibetaans moeten nagalmen of moeilijke passages zoals snel achter elkaar vijf s’en scanderen. Crescendo, decrescendo, pianissimo en fortissimo of “punchy” zoals Najib het noemt.

De woorden “in expertis” moeten

DONDERDAG 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 17

Cities of Diversity Repetitie van Cities of Diversity in Bozar, het te gek concert voor Brusselse koren van Baudouin De Jaer.

© IVAN PUT

“Harry Potterachtig” gemurmeld worden en elk koor heeft ook zijn vogelgeluid. Yliasse verbluft iedereen, zelfs de andere koorleden wisten niet dat hij zoiets kon. Was dat misschien een Marokkaanse vogel? “Nee hoor, een Bélgische vogel, degene die me elke morgen wakker zingt, een kanarie!”

Elk koor zingt ook uit het eigen repertoire, maar fragmentarisch, soms slechts drie noten. Ze kiezen voor de passage “talla è” wat zoiets als “de dageraad” betekent. Een uitdaging is een eigen melodie omzetten in een ritme dat voor alle koren hetzelfde is.

Najib schrijft de woorden boven de notenbalk. Youness spot: “Is dat Arabisch?” Maar ze zijn bij de les: “Vijf tellen niets, drie tijden i, vijf tellen niets, is het zo?” vraagt Youness. “Zo is het!” Smout is tevreden.

Bij Bozar beseffen ze dat het een ambitieus concert is. Begeleiders zullen kleurstokken in de lucht steken om de zangers eraan te helpen herinneren waar ze zitten op de partituur.

De compositie duurt 45 minuten en moet de dynamiek weergeven van al die zanggroepen, amateur- en professionele koren.

Sonore expo

Saphir Anachid Soufiane, Najib, Soulimane, Yliasse: bezwerende en dolplezante stemmen van het koor Saphir Anachid

© IVAN PUT

Ook Winke Minne zingt in een Brussels koor, Nkorâl, een van de koren die van 10 tot 12 juni in de KVS optreden met het project Uit de bol/ Coup de Choeurs. Ze coördineert het Singing Brussels Celebration Weekend in Bozar: “Het is een uitloper van Singing Brussels, wat meer een missie dan een project is, en een onderdeel van het Europese Singing Cities.”

“Hoe van Brussel een zingende stad maken? Het is een erg goede reden om samen te komen. Zingen is laagdrempelig, spreekt beide hersenhelften aan, werkt als een antidepressivum en is heel verbindend. In Bozar repeteert nog elke week het amateurkoor Sing In Bozar, en ook met het personeel vormen we een koortje om eens alles los te gooien.”

Dankzij de samenwerking met Koor&Stem en A Coeur Joie zijn er op de korendag workshops voor alle leeftijden, om je stem te leren beheersen of te leren zingen volgens Congolese of Marokkaanse traditie.

Op die dag zullen er overal in Bozar liederen weerklinken uit alle hoeken van de wereld: “Het zal zijn als een sonore expo bezoeken.” Op zondag 5 juni is er ook het slotconcert van Cantania, een ander deelluik van Singing Brussels, dat maandenlang vijfhonderd leerlingen van de Brusselse basisscholen aan het zingen, acteren en knutselen zette. Winke hoopt dat Singing Brussels in de toekomst zal blijven evolueren, met vele verschillende partners, waarvan Bozar er An Devroe maar een is.

18 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

ENFANT TERRIBLE SI-G RAPSTER Mijn gsm zit vol.

Vol rapnummers die ik schrijf. Over goed en kwaad”

© Frederike Migom

Sinds vorige week dertien jaar: Cansu. Sinds kort ook Si-G, en bekend in de Brusselse hiphopscene. Wie haar ziet rappen, merkt het meteen. De Molenbeekse heeft een hoge gunfactor op muzikaal vlak. Daar werkt ze aan.

Want Si-G heeft een doel voor ogen: “Molenbeek geeft me veel kansen, al moet ik nog veel ervaring opdoen als rapster. Daarom kies ik voortdurend tussen wat goed voor me is en wat ik laten moet. Enkel zo kan ik de juiste weg bewandelen, in een ‘moeilijke wereld’ voor iedereen.”

Wie de klassieke vooroordelen overloopt, vindt dat Si-G alles tegen heeft. Vorig jaar moest ze weg bij haar moeder in Nederland.

Ze woont alleen met haar zus van zestien in een flatje bij haar vader, in Molenbeek. De eindjes worden er aan elkaar geknoopt. Als Nederlandstalige Turkse spreekt ze geen woord Frans. Ook een moeilijk schoolverleden speelt haar parten. Ze zit in het laatste jaar buitengewoon basisonderwijs bij Levenslust

(Schepdaal). En er is de aanleg voor obesitas.

So what?

Si-G let goed op haar drankjes als we afspreken in Le Phare du Kanaal: enkel spuitwater.

“Het leukste schoolvak is turnen,” glundert ze vrolijk. “Molenbeek is groot en de max!

Deze stad is mijn droom. Shoppen en rondjes maken in verschillende wijken, het kan hier allemaal. Heel wat leuker dan in Nederland wonen. Maar je moet het goed plannen als je iets wilt bereiken. Anders krijg je problemen.

Ik let goed op mijn schooltaken. Mijn hobby, rappen, hou ik aan de kant. Later wil ik bij de politie werken.”

Goed luisteren Vier jaar zit het rappen haar al in het bloed. “Al die jaren in Nederland heb ik niemand ontmoet die me kan helpen met rappen, snap je.

Toen ik vorig jaar terug in Brussel kwam wonen, ontdekte filmmaakster Frederike Migom

“Wat me gelukkig maakt?

Molenbeek, snap je?

Echt het beste dat me overkomt” me in school Windekind. Ze had me in een schoolreportage op het toenmalige tvbrussel opgemerkt. Nu gaat zij een documentaire over mijn leven maken (Migom won hiervoor scenariosteun van het Vlaams Audiovisueel Fonds, red.). Dus Frederike hielp me met contacten, zoals Stikstof (Brusselse hiphopgroep, red.), bij wie ik een workshop kreeg. Daar stak ik veel van op. Sindsdien ben ik echt in mijn talent gaan geloven, zeker als meisje. Als ik

SI-G, ARTIESTENNAAM VAN CANSU GÛLAL 13 jaar. Geboren in Brussel. Nederlandstalige rapster van Turkse origine. Woont in de Marokijnstraat in Molenbeek. Actief in de undergroundscene. Om haar clip op te nemen lanceerde hogeschool Odisee een actie crowdfunding, (zie www.growfunding.be/bxl/si-g, red.).

Frederike Migom werkt aan een documentaire over haar leven.

rap, zeker voor publiek, heb ik gewoon alles, snap je. Dan zweef ik op een goed gevoel. Ik ga er voluit voor. Mijn vader gelooft erin, en laat me gaan – al is het zijn muziek niet, want niet van zijn jeugd.”

Het grote idool van Si-G is de Marokkaanse Nederlander Lijpe (bekend van ‘Moeilijke tijd’ en liet zijn school staan om eigen tracks te maken, red.). Si-G: “Lijpe is gewoon eerlijk. Al wat hij rapt gaat over waarheden: hoe hij de dingen ervaart. Wat slecht gaat en wat hem aan geluk overvalt. Dat is trouwens de kracht van elke goede rap. Gewoon al wat je voelt in de rap zetten. Nooit liegen dus. Eigenlijk freestyle ik voortdurend alles van me af. Over negatieve dingen. Over wat ik mis, snap je.

Nu wil ik een professionele clip laten maken.

Daar ga ik ’s weekends cake en drankjes voor verkopen bij de Slachthuizen van Anderlecht.

Ik ben hartstikke blij om wat ik al heb bereikt.

Iedereen kan iets bereiken als je er echt voor Jean-Marie Binst gaat.”

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 19

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt De asperges vliegen ons weer om de oren. Deze eenvoudige scheuten hebben nog een aura van luxe, maar eigenlijk komen ze van een gewone plant van bij ons.

In ons land zijn er verschillende soorten asperges in het wild te vinden. Een aantal daarvan zijn exoten, die uit tuinen en kassen zijn verwilderd. Maar de echte asperge, Asparagus officinalis, wordt als inheems beschouwd. Het is een wat eigenaardige plant, een eenzaadlobbige, van dichtbij verwant aan de lelies. Vroeger klasseerden de botanici de asperges in de Leliefamilie, vandaag zie je ze vaker in een eigen aspergegroep, de Asparagaceae. De plant heeft nauwelijks loof, enkel de kleine schubjes zijn echte bladeren, verder vervullen de stengels en takjes (phyllocladen) de rol van zonlichtvangers, dat geeft de plant een zeer ijle aanblik. Sommige aspergeplanten zien er daarom uit als varens. Het lichte ‘groen’ dat vaak wordt gebruikt in bloemboeketten, is ook een soort asperge. Als de plant zijn groenwitte bloempjes laat vallen, komen er ook nog mooie rode bessen aan. Dat is de reden waarom asperges ook wel als potplanten worden gehouden. Maar – ook opmerkelijk – de planten zijn tweehuizig, wat betekent dat ze of vrouwelijk, of mannelijk zijn. Geoogst voor de scheuten maakt dat niet zoveel uit, maar de planten worden wel vermeerderd door zaad, niet door enten of scheuren.

De oude Egyptenaren aten ze al, de antieke Grieken blijkbaar niet. De kweek van de asperge werd door de Romeinen op punt gezet. Bij de val van het West-Romeinse Rijk verdween de teelt van asperges weer uit onze streken. De Barbaren hadden er geen boodschap aan. In het Byzantijnse Rijk ging de kennis niet verloren. Zo kwam de groente weer terug naar West-Europa, dit keer via de Arabieren. Parijs ging aan de asperges in de late Middeleeuwen. De naam asparagus, overigens van Perzische oorsprong, was moeilijk te onthouden en werd spoedig

“Bijna automatisch wil men asperges schillen, maar dat hoeft niet altijd.

Proef ze eerst eens rauw” verbasterd, in het Engels sprak men bijvoorbeeld van sparrow grass. Bij ons van ‘sperzen’. Het woord sperzieboon komt van asperge. Oorspronkelijk werden asperges groen gegeten, daarna leerde men ze bleken voor een fijnere smaak, eerst onder potten, later onder de zandgrond, waar ze wit bleven. Vandaag, nu produceren altijd maar goedkoper moet, worden ze weer vaker groen verkocht.

Asperges zijn ook niet een gewas dat je ‘even’ zaait of plant.

De plant wordt pas uitgezet na een jaar op een ander veldje, en dan duurt het nog twee jaar vooraleer er echt geoogst kan worden. Het is bijna zoals een fruitboom. Bij het verschijnen van scheuten wordt aangeaard met fijne en droge grond die altijd schoon en effen wordt gehouden Een aspergeplant blijft doorgaans twaalf jaar in bedrijf. Gedurende die tijd kan er dus geen ander gewas worden gezet, de grond ligt vast voor de hele

periode. De eerste scheuten komen er, als het weer goed is, in april en dan worden de asperges tweemaal per dag ‘gestoken’ tot met Sint-Jan, op 24 juni. Daarna maakt de plant ook nog scheuten, maar ergens moet de mens stoppen, je kunt niet ongestraft een plant blijven uitzuigen zonder iets terug te geven.

Dus laat men de scheuten vanaf die dag uitgroeien tot een volwaardige plant. Zo krijgt de wortelstok weer energie om klaar te zijn voor het volgende jaar. Bij groene asperges komt er geen aanaarding en ophoging kijken. Zij vragen dus veel minder werk: luiemensenasperges, zei mijn vader.

Asperges zijn nu overal te koop. Maar één van mijn leukste belevenissen was aan zee, ondertussen al vele jaren geleden.

Mijn kinderen kwamen terug uit de duinen met een stuk asperge. “Waar?” riep ik uit. Ze leidden mij naar een hoekje en binnen enkele minuten hadden we een bussel dappere asperges met paarse punt uitgegraven. Gratis voor niks. Ik heb er nooit zo’n lekkere gegeten. De kustduinen zijn een natuurlijke biotoop voor asperges. Spijtig genoeg is die bewuste plek ondertussen volgestort met beton en appartementjes.

Naast de artisanale uit Nossegem, de megalomane uit Nederland of de klassieke uit Mechelen, groeien er ook gekweekte asperges in de oude kustduinen van Adinkerke, op de grens met Ghyvelde in Frankrijk: uitzonderlijk gezochte asperges.

Iets om te ontdekken als u in de streek passeert.

Bijna automatisch wil men asperges schillen, maar dat hoeft niet altijd. Proef ze eerst eens zo, rauw. Ik kreeg er een aangeboden van de marktkramer, zo krak: groene asperge uit het vuistje. Heerlijk. Je kunt ze ook even roosteren op de barbecue.

Het hoeft niet altijd ‘à la flamande’ te zijn. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

bruzz guide Honderden tips van en voor Brusselliefhebbers

Een monument voor Dansaertbewoners BRUSSEL – Een café met een naam, maar ik heb nooit echt begrepen waarom.

Wanneer ik op een middag kom aanwandelen over de rommelige piétonnier van het Beursplein, zie ik Le Coq al van ver liggen tegenover de Beurs in de Ortsstraat, de straat die wat verder omgedoopt werd tot Dansaertstraat. Nergens anders staat er in het centrum zo’n geërodeerd café.

Ik herinner me Le Coq als vuil, maar nu ik er nog eens terugkeer, staat er zowaar iemand de ramen te lappen. Dat haalt niet veel uit. Het glas blijft bevlekt. Het buitenwerk heeft de vorm van een Brussels ‘terras’. Een echt terras hoort open te zijn, hier niet (net zoals bij zovele andere Brusselse ‘terrassen’). Het is een houten koterij, die ooit door de overheid werd getolereerd op het trottoir, en nu mag blijven staan op voorwaarde van - zonder twijfel - jaarlijkse betalingen aan de Stad. Brussel heeft niet echt een terrassencultuur. Ze worden zo snel mogelijk dichtgetimmerd om gewoon de gelagzaal groter te maken. Hier ook. In tijden van buiten roken, zou dat wel eens mogen veranderen.

Binnen is het ook niet zo fraai: een faux-chique lambrisering uit de jaren stillekens en een verschoten replica van een Breughel tegen de muur.

Ik moet denken aan het liedje van Wannes Van de Velde, maar hier snijdt geen “juke-box door het doedelzakkenleer”, ik hoor zacht Chet Baker neuzelen over Valentine. De tafels plakken.

Achteraan ligt het gestapeld vol cultuurbrosjuur.

De keuze aan bieren is ruim en gevarieerd, achterin te raadplegen op een krijtbord. Voor

bediening moet je naar de bar, niemand komt de bestelling opnemen. Dat is een systeem dat uit Engeland dat hier werd ingevoerd door de legendarische ‘Dolle Mol’, sindsdien heeft het school gemaakt in alle cafés die ervan afstammen en/of een zekere “Vlaamse” reputatie hebben. Het bespaart zonder twijfel personeel.

Ik bestel een cornet (van Palm) die mooi wordt geschonken en met een vriendelijk woord erbij.

Er zit bijna niemand binnen, dus komt de barman er toch maar even mee naar mijn tafeltje, van achter zijn toog. Ik probeer een krant te lezen. Aan de andere kant zit een jonge ambitieuze toneelmaker zijn plannen uiteen te doen aan een braaf luisterend meisje, heel de wereld zal gehoord hebben hoe hij zijn volgende productie ziet. Er komt iemand binnen die ik ken, een dorstige ambtenaar die even buiten mag.

We discuteren wat over vroeger. Bij de afrekening schrik ik even van de prijs die niet helemaal in verhouding staat tot de desolaatheid van de plek, maar voor dit deel van de stad is die ook weer niet gek.

Hotel Central Wat er hier nu zo bijzonder aan is? Naar het schijnt is het hier ‘s avonds voller en komen een aantal bekende Dansaertbewoners zich hier laven. Er zijn ook optredens. De faam is mogelijk gegroeid door de nabijheid van de Beursschouwburg die heel lang geen eigen café had. Dat toneelhuis was in de jaren 1970 een baken van jeugd- en kindertoneel: Alice Toen, weet u nog?

En allicht was dit toen al de plek waar de acteurs na de (namiddag)voorstellingen kwamen nap-

CAFÉ LE COQ is volgens onze recensent een plek met een ziel, waar voor buitenstaanders weinig te beleven valt. © MARTHE PAKLONS

raten, net zoals het ‘Hof van Engeland’ in de Lakensestraat dat ooit was voor de KVS-artiesten.

Met de nieuwe roeping van de Beursschouwburg zal het soort artiesten meer prestigieus zijn geworden.

Ik meen ook te begrijpen dat dit café een hoofdkwartier was in de strijd tegen de afbraak van ‘Hotel Central’ aan de overkant, midden jaren 1990. Het is dus een plek met een ziel, een monument, maar voor de buitenstaander valt er weinig te beleven.

Nick Trachet

>Le Coq is een van de vele adresjes in de Bruzz guide die deze week verschijnt met honderden tips van en voor Brusselliefhebbers.

20 I BRUZZ 1525 I DONDERDAG 2 JUNI 2016

MUZIEK Up with people viert vijftigste verjaardag

‘Onze oorsprong ligt ook in Brussel’ UP WITH PEOPLE

Molenbeekse jongeren ontmoeten leeftijdsgenoten uit alle uithoeken van de wereld.

© IVAN PUT

De leerlingen van de derde graad van het Molenbeekse Atheneum en Mater Dei leren deze week de Amerikaanse jongerenorganisatie Up with people van dichtbij kennen. Ze krijgen een activerende workshop over diversiteit en worden als eregasten uitgenodigd op de show ‘The Journey’.

Up With People viert met dat optreden haar vijftigste verjaardag in Paleis 10 van Brussels Expo. “De spi-

rit is nog steeds dezelfde. We zijn geen hippies, maar maken jongeren graag duidelijk dat ze via empowerment zelf een impact op hun eigen gemeenschap kunnen hebben, ook in Brussel.”

Up With People (UWP) ontstond in 1965 in Denver Colorado. Zelf een positieve voetafdruk nalaten in de community is vijftig jaar later nog steeds het doel. En muziek is daarvoor ook nu het meest universele communicatiemiddel. Door een educatiewerking met scholen

brengt UWP die boodschap ook over in steden waar ze tijdelijk te gast zijn.

Een speciale band met Brussel had Up With People al in de beginjaren.

Door een toevallig contact tussen de Europese voorzitter van UWP en de enthousiaste Brusselse tolk Chantal de Limelette kreeg de jongerenorganisatie al snel voet aan wal in België, met een satellietkantoor in Brussel. “Onze verjaardag vierden we in Denver, Orlando en Mexico Stad, maar we moesten

absoluut naar Brussel komen, want hier ligt ook onze oorsprong”, vertelt Kristina ’T Seyen van Up with people.

Visit Brussels is voor de gelegenheid een partner van Up with people. “Wanneer onze jongeren straks terugkeren naar hun thuisland doen ze dat als ambassadeurs van Brussel. Als zij op Facebook iets positiefs posten over hun verblijf in de stad bereiken we meteen jongeren in wel 100 landen.”

Up with people bezoekt Brussel deze week met een groep van 120 jongeren (tussen 17 en 24 jaar oud).

Ze komen uit meer dan 20 landen, zoals Japan, Bermuda, China, Canada, maar ook uit België en zelfs uit Brussel. Samen vertrokken ze in Denver voor een rondreis van één semester. “Ze zijn gemotiveerd om via vrijwilligerswerk een lokale impact te creëren die hen ook verrijkt.

In Leuven herschilderen we een school, en in Brussel hebben we de workshop Step up voor scholen met een grote diversiteit. Daarin praten onze jongeren van over de hele wereld met de Brusselse leerlingen.

Het gaat over hun identiteit en hun toekomst. De problemen waarmee jongeren worstelen zijn ondanks hun afkomst vaak gelijkaardig. Aan het einde van de dag stelt iedereen één uitdagend doel voor zichzelf op, iets waarmee ze de maatschappij zelf kunnen verbeteren”, vertelt Kristina.

De ontmoeting met de leerlingen

van het atheneum uit Molenbeek en Mater Dei in Sint-Pieters-Woluwe zou normaal al in november plaatsvinden, maar in de week van 22 november was terreurniveau vier van kracht. “Toen kon het sowieso niet doorgaan zoals gepland”, zegt Marjan Mertens van het atheneum in Molenbeek. “Externen mochten niet binnengelaten worden in de school. En de ouders van de Up with people jongeren waren te ongerust om hun kinderen naar Brussel te laten afzakken.”

Nu gaat de workshop door, weliswaar in een theaterzaal in Kraainem. Dat beschikt over goede theaterfaciliteiten en was al geboekt door Mater Dei. “Het is jammer dat Up with people nu gehuisvest is bij gastgezinnen in Leuven, want ik zou normaal ook een jongere uit het buitenland opvangen”, zegt Marjan. “Onze leerlingen focussen met leeftijdsgenoten op hun zelfbeeld en hoe ze dat kunnen verhogen.

Ze voelen zich wel eens scheef bekeken, of verwachten niet de beste toekomst. Dat willen we hier vandaag doorbreken.”

Annelies Boddez

>

The Journey Op 4 juni treedt Up with people op met de muzikale show ‘The Journey’. In Paleis 10 van Brussels expo is er plaats voor 1.200 toeschouwers.

Wij geven 5 duotickets weg voor de voorstelling.

ADVERTENTIE

HONDERD MASTERS van de outsiderkunst

SCHAKELS NAAR WERK.BE

Daklozen met fototoestel WNECK MARIA

Een van de kunstwerken uit de kelder van Art & Marges.

Gratis toeg free en ang entrée gratrance tuite

Opleidingsbeurs Bourse de la formation Training fair

>

Alles over werk EN Opleiding

Art&Marges Hoogstraat 312-314, 1000 Brussel.

Tout sur l'emploi et les formations

Everything about jobs and training

16/6/2016 10u-16u ANCIENNE BELGIQUE Georganiseerd door / Organisée par / Organised by

Met de steun van / Avec le soutien de / Supported by

© WNECK MARIA

BRUSSEL – Stem voor de mastersoutsiderkunstenaars. Zo luidt, met een vette knipoog naar de honderd meesterwerkenactie van de federale musea, de slogan van de zomeractie van het outsidermuseum Art & Marges.

Art&Marges nodigt op zijn tijdelijke website (www.artetmarges-vote.com) de bezoekers uit om te stemmen voor het meest geliefde kunstwerk uit de vaste collectie van het museum in de Hoogstraat, hartje Marollen. “In de kelders van Art&Marges bevinden zich zoveel kunstwerken die bezoekers nooit te zien krijgen,” zegt Anne-Sophie Van Neste van de Brusselse musea. “De 100 masters leken ons een

mooie aanleiding om bezoekers hun eigen meesterwerk te laten kiezen.” Onder de kunstenaars voor wie kan gestemd worden, bevinden zich onder andere Pascal Duquenne, Juanma Gonzales en Serge Delaunay. Stemmen kan tot 5 juni, de expo loopt van 24 juni tot 18 september.

Iedere zomer is er ook plaats voor een coup de coeur. In het kader van de Zomer van de Fotografie heeft Vincen Beeckman van Recyclart mensen die op straat leven met wegwerpfototoestelletjes op pad gestuurd.

Antony, BB, Papa Jan, Julien en Fabian hebben met het toestelletje de mozaïek van hun leven samengesteld. Een leven dat zich hoofdzakelijk afspeelt tussen drie straten: de Hoogstraat, de Blaesstraat en de HuideDanny Vileyn vettersstraat.

DONDERDAG 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 21

Laptopia Galerie d’Ixelles. Woensdag 25 mei, 10 uur

‘Souriez, vous êtes à Matongé’. Hetzelfde staat er ook nog eens in het Nederlands, maar dat accordeert toch wat minder bij de couleur locale. Er is op dit moment nog niet veel volk in de Congolese gaanderij, en toch ben ik als blanke al flink in de minderheid. Heel even krijg ik het gezelschap van nog een andere bleekneus die komt binnengelopen. Maar na wat onzeker ronddraaien vraagt hij of ik hem misschien kan vertellen waar de Vanden Borre is. De man heeft een visuele handicap, en de aanwijzingen die hij op straat meekreeg deden hem te vroeg afslaan. De Vanden Borre is nog een paar honderd meter verder. Arme man. Je moet echt al behoorlijk slechtziend zijn om de Galerie d’Ixelles te aanzien als een filiaal van de tv-, video-, hifi-, elektro-, en multimediazaak. Dit is zelfs de anti-Vanden Borre. Nieuw, ongeschonden en netjes geordend is hier nagenoeg niets. De kartonnen dozen dragen al lang niet meer hun oorspronkelijke lading, en de aanwezige elektro is sowieso al eens een keertje hersteld geweest. Iets nieuws kopen terwijl het oude nog kan dienen, is dan ook van een soort Westerse waanzin waar ze hier niet aan mee doen. Hier gaat alles lang mee. Neem nu de officiële ‘eerste steen’ van de gaanderij. 1954 staat erop, en hij is nog gelegd door burgemeester Eugène Flagey zelve. Ook het metalen schrijnwerk rond de vitrines van de opeenvolgende boetiekjes dateert nog van de jaren voor de Congolese onafhankelijkheid. De glasdallen in het plafondgewelf liggen verzonken in een betonnetje van de eerste generatie, en geen vloertegel is niet gebarsten. Alles is versleten, zelfs de versiering die dient om dat te verhullen: foto’s van een tentoonstelling uit 2013 die zijn blijven hangen, platte ballonnen en vervaalde muurschilderingen van een harmonieuze wereld die kinderen hier ooit schilderden.

Galerie d’Ixelles is voor verstokte Blanc Bleu Belges een in-

“Je moet al behoorlijk slechtziend zijn om de Galerie d’Ixelles te aanzien als een filiaal van Vanden Borre” Michaël Bellon trigerende plek. Maar het is moeilijk om te doen alsof je er iets verloren bent. Wat komen staren naar zwarte exotiek is in de loop van de Belgische geschiedenis een beladen affaire geworden. Ik durf me hier dan ook niet neer te zetten met mijn glimmende laptop. Er is nochtans plaats, want voor de

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. kapperszaken staat het vol met bureaustoelen. Ook die zijn op alle denkbare manieren versleten, maar het rollend materieel leunt in al zijn lenige verstelbaarheid het dichtst aan bij echte kappersstoelen. Ik twijfel nog even voor de geteisterde vitrine van een gezellige uitziende ‘Hair resser’ - mijn kapsel zou overigens wel enkele extensions kunnen gebruiken - maar ik hou het dus bij niet-participerende observatie.

Hoewel mondelinge overlevering in een Afrikaanse kapperszaak haast spreekwoordelijke proporties aanneemt, schijnen ook affiches hier een beproefd communicatiemiddel te zijn. De muren hebben monden en spreken nog over de recente dood van rumbakoning Papa Wemba, over de voordelen van bepaalde kerkdiensten en de prepaid-kaarten van Lycamobile, en over een galawedstrijd van Afrikaanse voetballers die de stiel leerden in Brussel. (Zo is er toch nog sprake van een Vanden Borre. De naam van Anthonyken staat tussen die van de andere spelers).

Het is natuurlijk komisch dat de beschreven wanorde kan bestaan in wat eigenlijk een oord van esthetiek en cosmetica is.

Klanten komen hier om gelnagels en getatoeëerde wenkbrauwen, maar dat er links en rechts wat zwerfvuil ligt, schijnt niet te deren. Er wordt wel degelijk gepoetst en opgeruimd, maar niet alles in één keer. Het is namelijk rustgevend als je kan weerstaan aan de drang om altijd alles te ordenen en aan de kant te zetten, en geruststellend als je wel wat beters te doen hebt dan chaos te herscheppen in een cleane, zielloze omgeving. In de Galerie d’Ixelles zit men alleen letterlijk met de handen in het haar.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

ADVERTENTIE

NASCI vzw in de bres voor kansarme Brusselse kinderen

Ook jij kan helpen!

We hebben nood aan: Kinderkledij (van 0 tot 10 jaar) - propere knuffels – dekbedden – lakens – handdoeken – douchegel – shampoo - tandpasta – tandenborstels – luiers – boekentassen in goede staat

”Bedankt ouders en sympathisanten om nooit te stoppen met kleine dingen te doen voor anderen.

Soms bezetten die kleine dingen het grootste deel van hun hart.”

Nieuw!!!

Sinds kort biedt NASCI aan haar mama’s medische eerstelijnshulp.

Nasci vzw - d’Anethanstraat 4 - 1030 Brussel - www.nascivzw.be

22 I BRUZZ 1525 I Donderdag 2 JUNI 2016

voetbal Anthony en Geoffrey Cabeke fileren het Brusselse voetbal

‘Dit voelt als een titel voor Union’ WEMMEL – Union Saint-Gilloise heeft zich overtroffen. De Unionisten eindigden afgelopen seizoen op een zesde plaats en verzekerden zich zo van een plek in eerste klasse B, die recht geeft op profvoetbal, van levensbelang voor de club. Wie Union zegt, denkt ook spontaan aan de tweelingbroers Anthony en Geoffrey Cabeke, die een stukje van hun hart verpand hebben aan deze traditieclub.

W

e spreken met de broers af in het Park Café in Wemmel, op een broeierige woensdagmiddag. Het gesprek gaat al snel over de sportieve prestaties van Union. “Ik denk dat niemand had verwacht dat we zesde zouden eindigen,” steekt Anthony van wal. “Zelfs de spelers hadden het gevoel dat het moeilijk zou worden om na de promotie uit derde klasse een plek af te dwingen in de top acht. Het was een speciaal seizoen want elke club speelde voor een van die eerste acht plaatsen. We hebben twee moeilijke maanden gekend in januari en februari, maar we mogen gerust spreken van een meer dan geslaagd seizoen. Dit voelt aan als een titel voor Union.”

Anthony was dit seizoen geen vaste waarde in het team van trainer Grosjean, al heeft hij daar een logische verklaring voor. “Ik heb me op het slechtst mogelijke moment geblesseerd. Normaal gezien zou ik in de eerste competitiematch starten, maar Mpati heeft mij dan vervangen en was vervolgens een van de beste spelers dit seizoen. Het was een logische keuze om hem te laten staan.

Natuurlijk is het niet leuk om tweede keuze te zijn, maar je hebt de keuze: de moed laten zakken of keihard werken. Union is toch een beetje mijn club, dus blijf je gewoon werken en knokken voor je plaats.”

In tegenstelling tot zijn broer was Geoffrey wel een vaste waarde. Toch zag het er aanvankelijk ook voor hem niet zo rooskleurig uit. “Tijdens de voorbereiding maakte de coach ons duidelijk dat we als tweede keuze zouden starten en dat hij voor onze posities een nieuwe speler zou aantrekken,” zegt Geoffrey. “Hij had veel vraagtekens bij ons na enkele blessures vorig seizoen. Toch kreeg ik tijdens de eerste competitiewedstrijd tegen Eupen mijn kans en nadien liep het steeds beter. Ik mag best tevreden zijn over mijn seizoen.”

Transfer

ANTHONY EN GEOFFREY CABEKE “Ons hart ligt in het Edmond Machtensstadion.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Volgens verschillende media keert Anthony komend seizoen terug naar RWDM, al is dat volgens hem een roddel. “Er is nog niets officieel. Ik ben nu bezig met de directie van Union om een akkoord te vinden om mij vrij te geven. Ze doen moeilijk, ondanks dat ik het jawoord heb gekregen van de voorzitter (Jürgen Baatzsch, red.). Ik heb de keuze voor mijn nieuwe club nog niet bekend gemaakt en dat zal ik pas doen van zodra het officieel rond is (ondertussen raakte bekend dat Anthony Cabbeke een akkoord heeft met RWDM, red.) Ik zit wel in vergevorderde gesprekken met een club. Het is op een lager niveau, zodat ik het kan combineren met mijn werk als leerkracht lichamelijke opvoeding.”

Beide broers geven wel aan ooit nog samen voor de Molenbeekse club te willen spelen. “We willen daar ooit nog samen spelen”, zegt Geoffrey. “Met Thierry Dailly staat er nu iemand aan het roer die het goed meent met de club en er zijn hart en ziel in steekt. We zijn dit seizoen

naar enkele wedstrijden gaan kijken omdat veel vrienden een abonnement hebben. Het is geen geheim dat Dailly ons naar RWDM wil halen.

De vraag is enkel wanneer hij ons bij RWDM krijgt. Het is ook maar normaal, we zijn op vijfjarige leeftijd begonnen bij RWDM en we zijn tot in de eerste ploeg geraakt. We zouden dus liegen als we zeggen dat we ons ergens anders meer thuis voelen.

Ons hart ligt in het Edmond Machtensstadion,” zeggen de broers.

Voorzitters Wanneer ze over RWDM vertellen, voel je hun liefde voor die club. Dat Thierry Dailly het nu zo goed voorheeft met de club doet ze wat, want ze hebben ook de diepe dalen meegemaakt. Als speler en als supporter. “Het is mooi om te zien dat het voetbal weer leeft in Molenbeek”, zegt Anthony. Volgens de broers ligt de aanpak van Dailly mijlenver van zijn voorgangers bij de club, maar ook in vergelijking met hun voorzitter bij Union. “We gaan moeten letten op wat we zeggen, maar één ding staat vast: waar Union vandaag staat heeft de club aan Jürgen Baatzsch te danken. Zonder hem zaten we volgend seizoen niet in eerste klasse B”, vertelt Anthony. “Anderzijds wordt

“White Star een Brusselse club?

Dat is flauwekul” Anthony en Geoffrey Cabeke

hij slecht omringd. Mensen proberen hiervan misbruik te maken en zien enkel zijn geld, niet zijn goede bedoelingen. Hij wordt heel gemakkelijk beïnvloed en hij maakt snel bepaalde keuzes die soms te naïef zijn. Hij moet een goede rechterhand vinden die niet achter zijn geld zit, maar zich om Union en het sportieve bekommert”, aldus Anthony.

Bij RWDM en later bij Brussels hebben de broers nog Johan Vermeersch gekend als voorzitter, al is zijn aanpak totaal verschillend van die van Baatzsch. “Dat valt niet te vergelijken”, lacht Geoffrey. “Vermeersch kreeg geld van iedereen en wou altijd het laatste woord hebben.

Op een bepaald moment loopt het dan fout af. Bij Jürgen Baatzsch is het net andersom.” Zijn broer heeft ook geen al te goede herinneringen aan het Vermeersch-tijdperk overgehouden. “Tot het vertrek van Geoffrey naar Westerlo zat alles goed.

Toen Vermeersch echter geen geld kon pakken op de transfer, heeft hij mijn contract voor mijn ogen in twee gescheurd. Het was ons beide of niemand.”

Het koninkrijk van Bico Geoffrey maakte in zijn tijd bij RWDM Brussels ook kennis met John Bico. En die kennismaking was allesbehalve aangenaam. “Ik heb slechte herinneringen aan hem en

Donderdag 2 JUNI 2016 I BRUZZ 1525 I 23

ik wil het liefst niet veel van hem horen. Zijn bedoeling is niet om met zijn club naar eerste klasse te stijgen. Hij wil enkel de spelers die in zijn portefeuille zitten in de vitrine zetten en er geld mee verdienen. Dat was zijn enige doel in de zes maanden dat ik hem gekend heb bij Brussels. Hij had zo zijn eigen regels en verdeelde de kleedkamer in twee. Zijn spelers in de ene kleedkamer, de rest van de ploeg in een andere. De spelers waarvan hij ontevreden was, mochten dan weer niet meetrainen. En hij had ook een aanvoerder voor thuiswedstrijden en één voor uitwedstrijden. Bijzonder (lacht).”

Ook Anthony heeft het niet zo voor Bico. “Het is iemand die niet veel respect heeft in de voetbalwereld, maar hij verdient dat ook niet. Ik hoop dat hij het Brusselse voetbal nu gerust laat.”

Wanneer we de broers polsen naar de prestaties van ‘die andere club die in de Machtens speelt’ reageren ze als echte Molenbeekois: “Welke club?”, lacht Anthony. “White Star is geen Brusselse club. Chapeau voor wat ze gedaan hebben, want ze zijn uiteindelijk op het veld kampioen geworden, maar zo’n club mag niet in Molenbeek spelen. Van mij mogen ze overal spelen, behalve in Molenbeek”. Geoffrey deelt die mening, en voegt daar nog aan toe dat “het een goede zaak is voor het Belgische voetbal dat White Star geen licentie heeft gekregen.”

Eerste klasse B Dat White Star uiteindelijk geen licentie krijgt voor profvoetbal betekende een hele ommezwaai voor de ploegen in eerste klasse B volgend seizoen. Leuven zakte sowieso, Eupen stijgt naar 1A en Roeselare komt er bij in 1B. Geoffrey verwacht een leuk maar lastig seizoen met Union.

“Het is een serieuze reeks hè, als je de ploegen bekijkt (lacht). Ik denk dat Roeselare voor de laatste plaatsen zal spelen, maar het wel elke tegenstander moeilijk kan maken, zeker op hun eigen veld. Het zal erop aankomen om van bij de start gefocust te zijn en weinig steken te laten vallen, want in het nieuwe systeem spelen we twee periodes en de twee periodekampioenen spelen een onderlinge finale om uit te maken wie stijgt. Het is dus niet de algemene kampioen aan het einde van het seizoen die promoveert.”

De aanwezigheid van Union in 1B toont volgens de broers de opmars van het Brusselse voetbal aan. “Als je ziet dat er bij onze thuismatchen tussen de 2.000 en 3.000 man op de tribune zit en bij RWDM zo’n 4.000 man, dan kan je alleen maar positief zijn. Ik hoop dat dat met de jaren nog zal evolueren. Het is niet alleen een goede zaak voor de clubs, maar ook voor de spelers. Je wordt bij wijze van spreken voortgestuwd door de supporters”, zegt Anthony.

“De zwanze onder de Brusselse clubs maakt het ook zo mooi. Neem nu onze galamatch tegen RWDM: veel volk op de tribunes en iedereen kent iedereen. Dat maakt het voetbal zo plezant. Eigenlijk is het belangrijkste dat de zwanze zoals we die in Brussel kennen, terug is”, besluiten de broers. Michaël Michiels en Tim Schoonjans

ESTAFETTE bram van de velde

Diep voorovergebogen leunde ik op mijn stuur. Ik staarde naar de kousen van Lamberto voor me. Eén groene en één oranje sok. Gek. Mijn achterwiel zocht grip op de losliggende stenen van La Pecorara, een smal en steil pad op deze berg aan de Adriatische kust. Mijn kilometerteller wees zes kilometer per uur aan. Te voet zou het waarschijnlijk even snel gaan. Maar ik bleef in het zadel van mijn huurfietsje zitten, vastberaden de top te bereiken zonder een voet aan de grond te zetten.

“Dai che ce la fai”, spoorde Mauro me aan. Wat zoveel betekent als “komaan, je kan het”.

Even later zat ik met mijn Italiaans gezelschap aan een tafeltje op de top. Banaantje in de hand, kijkend over een zee met honderd verschillende schakeringen blauw en de pitoreske kuststadjes die erbij horen.

De Monte Conero regeert als een keizer over het landschap van de riviera die zijn naam draagt. Een handvol kilometers ten zuiden van de Italiaanse havenstad Ancona duikt hij uit het niets op uit de Adriatische zee, om te plafonneren op een hoogte van 572 meter.

Zo bruusk als de Conero opdoemt, zo vriendelijk glooit hij landinwaarts om één te worden met het heuvellandschap van de regio Le Marche. Behalve voor fazanten en everzwijnen, is de Conero ook een speeltuin voor wandelaars, ruiters en mountainbikers.

De kleuren van de sokken verwezen naar het logo van de sponsor van zijn wielerpakje, verduidelijkte Lamberto, voor het aanzetten van de afdaling. Ik had mijn outfit bij elkaar geschraapt. Helmpje gehuurd, jasje geleend. Lamberto was piekfijn uitgedost. Helm met een petje eronder, zonnebril, handschoenen, sokjes. Mooie full suspension Orbea onder zijn Italiaans poepegaatje. Alles klopte.

De Riviera del Conero is een populair vakantieoord, toch bij de Italianen. Mijn schoonfamilie heeft er sinds de jaren 1970 een stek om de zomer door te brengen. Niet meegaan is heiligschennis. Zij gaan voor het strand, de mediterraanse keuken en een goed glas Verdicchio. Ik ga mee voor dat alles en voor de single tracks van de keizerlijke rots.

Op zondagochtend om acht uur verzamelt een groepje wielertoeristen steevast aan een fietsenwinkel in Portorecanati. Broers Roberto

en Stefano zijn de spil van het gezelschap. Zij kennen elke grindweg als hun achterzak.

Een plek als deze zou in België kapot bewegwijzerd worden. Om de vijf meter een pijl. Maar Italianen zijn geen Belgen. Wie zonder parcourskennis deze aardkluit aanvat, stort binnen de kortste keren in zee. “Mettetevi in rampichino!”, bulderde Stefano van de kop van ons zes man sterke peloton.

Vrij vertaald: schakel naar een klein verzet. De Conero is een deugd voor uw dijen en uw Italiaanse woordenschat.

Het is waar wat met zegt: de streek le Marche is ondergewaardeerd. Het landschap oogt Toscaans, maar is wat minder gepolijst. En je drinkt er geen Brunello, maar een Rosso Conero. Om over het eten nog te zwijgen.

De Marchegianen weten zichzelf niet zo goed te promoten. Sta me toe dat ik het even in hun plaats doe. Bij deze. Als u even aan onze hoofdstad wil ontsnappen, u weet waar naartoe.

Dai che ce la fai

Bram Van de Velde is presentator op BRUZZ FM en actief vrijetijdssporter

SPORTagenda vrijdag 3 juni Bekerfinale ZaalvoetbaLcompetitie De festiviteiten voor de dertigste verjaardag van de Brusselse Zaalvoetbalcompetitie worden afgesloten met de traditionele bekerfinale. Het is in de sportzaal van Ganshoren (Vandervekenstraat 114) dat de laatste kraker van het seizoen zal gespeeld worden. De festiviteiten gaan om achttien uur van start, na de wedstrijd wordt er een gratis vat

gegeven. Alle informatie staat op www.bzvc.be.

zaterdag 4 juni Muay Thai Summer Party Het wordt ondertussen een goede gewoonte: elk jaar organiseert de Brusselse vechtsportclub Naito Gym zijn gala op het Beursplein, in open lucht. De club telt heel wat goede vechters in zijn rangen, u kunt er dus zeker van zijn dat er op een goed niveau aan thaiboksen zal gedaan worden. Het evenement is volledig gratis en begint om veertien uur.

zondag 5 juni aqua zumba party

maandag 6 juni petanquenamiddag

In navolging van de succesvolle lessen aqua zumba die sinds september worden gegeven in zwembad Poseidon (Sint-Lambrechts-Woluwe), wordt er nu een heuse party georganiseerd. Vanaf vijftien uur zullen drie instructrices klaar staan om de deelnemers te laten dansen op de opzwepende muziek. Ticketprijzen zijn vijftien euro in voorverkoop en twintig euro ter plaatse.

De laatste bewegingsnamiddag van Brussel Beweegt gaat door in Anderlecht (Okra Veeweide, Korte Wolvengracht 57), waar senioren kunnen genieten van een pot petanque. Voor beginners zullen er initiaties zijn, gevorderde spelers kunnen de strijd met elkaar aangaan tijdens een tornooi. Deelnemen kost vier euro. Meer informatie vindt u op www.sportinbrussel.be.

Tim Schoonjans