BRUZZ - editie 1522

van 12 mei tot 19 mei 2016

N° 1522 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ONDERNEMEN ROND DE PIÉTONNIER

VROUWEN WAGEN DE SPRONG

p6-7

p6-7

© SHUTTERSTOCK

VGC zoekt nieuwe griffier

“Het klopt dat ik gepolst ben” p3

Econoom JAN DEGADT

“Heel het land heeft er baat bij dat het goed gaat met Brussel” p8-9

ISLAMOLOOG Montasser AlDe’emeh

“Het is aan de moslims zelf om toe te treden tot de moderniteit” p 10 -11

2 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

EDITO ‘s Lands toestand

Danny Vileyn SENIOR WRITER “ Een onverschillige bevolking is het ergste wat een democratie kan overkomen”

In de gevangenis van Vorst zijn nog altijd cellen waar twee of drie mannen in zitten en waar de pisemmers en kakpotten iedere ochtend naar beneden moeten worden gebracht.

Jürgen Van Poecke, sinds een paar maand regionaal directeur van de Brusselse gevangenissen, vindt de toestand in de gevangenis onmenselijk. André Flahaut (PS) deed dezelfde vaststelling toen hij in de tweede helft van de jaren 1990 als federaal minister van de Regie der Gebouwen de gevangenis bezocht. Magda De Galan (PS) stapte in 2012 als burgemeester van Vorst met een deurwaarder naar de gevangenis.

Het jaar 2012 was een verkiezingsjaar, De Galan kreeg van minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open VLD) het verwijt dat ze aan kieskoorts leed. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat met de bezorgdheid over de levensomstandigheden van gevangenen massaal stemmen te rapen vallen. Dat moet Turtelboom althans gedacht hebben.

Twintig jaar na het bezoek van André Flahaut hebben, op extreemrechts en extreemlinks na, alle partijen deelgenomen aan federale en regionale regeringen. De pisemmers en kakpotten zijn er nog altijd.

En de huidige burgemeester van Vorst, Marc-Jean Ghyssels (PS), steekt zijn nek uit, al is het geen verkiezingsjaar.

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Ken Lambeets ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

De cipiers staken nog maar eens en omdat de politie het na de terroristische aanslagen ook niet meer ziet zitten om in te springen, moet het leger dat maar doen.

Sinds de terroristische aanslagen in Parijs zijn de militairen niet meer uit het straatbeeld weg te denken. En omdat het motto van alle regeringen waar Vlamingen in zitten luidt: meer doen met hetzelfde geld – of, liever nog: met minder geld – suggereert ook de Franstalige commissie van toezicht van de gevangenis van Nijvel om alle gevangenen in het land voor geleden schade vier maanden vroeger vrij te laten.

Dat kan 200 miljoen euro aan besparingen opleveren. Er heerst eensgezindheid dat de gevangenen door de staking schade geleden hebben en vergoed moeten worden. De voorstellen van de commissie getuigen van een wrang gevoel voor humor.

De toestand waarin de Brusselse gevangenissen verkeren, is echter geen uitzondering, ze is exemplarisch voor een groot deel van de infrastructuur van het land.

Ook de toestand van de Brusselse tunnels is het gevolg van foute, opportunistische politieke keuzes.

Het ergste dat kan gebeuren is dat het ons allemaal niet meer kan schelen. Een onverschillige bevolking is het ergste wat een democratie kan overkomen.

WAUTER MANNAERT

“

‘We hebben niks tegen de voetgangerszone, zolang we er met de auto op mogen,’ is blijkbaar de samenvatting van de kritiek” JOOST VANDECASTEELE, auteur (op Twitter).

“

In plaats van aan de klaagmuur te gaan staan, zouden de koks van veel Brusselse restaurants er goed aan doen eerst te leren koken” MARC DIDDEN, regisseur (in De Morgen).

DonDerDag 12 MeI 2016 I BRUZZ 1522 I 3

© BART DEWAELE

ERFGOED Voormalige postrelais en volkscafé met afbraak bedreigd

Schaarbeek wil estaminet van Pogge beschermen Zijn de dagen van het folklorecafé Aux Trois Rois geteld? De eigenaars hebben een koper gevonden die het wellicht wil afbreken. De gemeente Schaarbeek vraagt het gewest om het gebouw te beschermen.

Het café is een van de oudste gebouwen van de gemeente Schaarbeek. Gelegen aan de Haachtsesteenweg fungeerde het ooit als postrelais. Het dateert van 1722, en het staat naar verluidt op nog oudere kaarten.

Met Jules Van Geele, alias Julo, werd het een café, een plek waar de volksfiguur Pogge in herinnering werd gehouden. Julo overleed rond de jaarwisseling. De gemeente Schaarbeek heeft vrij snel een deel van de inboedel kunnen verwerven, en wou ook het gebouw kopen in het kader van het Wijkcontract Pogge. Maar de eigenaars laten het niet zo ver komen. Ze hebben zopas een andere koper gevonden, die meer biedt dan wat de gemeente van plan was te bieden.

De vzw Sputnik, die met het Alles Es Just-fes-

tival de volksfiguur Pogge terug tot leven heeft gebracht, vreest dat het café hiermee zal verdwijnen. Het cafeetje is in geen al te beste staat, en een afbraak lijkt in de sterren geschreven. De gemeente heeft dinsdag beslist om de beschermingsprocedure aan Steven Van Garsse te vragen.

POLITIEK Bert Anciaux als VGC-griffier?

‘Niet voor zover ik weet’ In de loop van dit jaar kiest de Vlaamse Gemeenschapscommissie een nieuwe griffier. Bij verschillende politieke partijen gaat de naam Bert Anciaux over de tongen als kandidaat.

Anciaux zelf ontkent.

Het café in de jaren 1980.

Huidig VGC-griffier Patricia Coppens - met Open-VLD-etiket - is tot eind augustus nog in dienst. Daarna zou de Vlaamse Gemeenschapscommissie een procedure moeten opstarten om een nieuwe griffier te benoemen.

MOBiliTEiT Papieren MIVB-tickets niet meer bruikbaar na 30 juni

Het einde van de oranje bakjes © MIVB

De MIVB is al sinds 2008 bezig met de geleidelijke invoering van de chipkaart Mobib.

Inmiddels zijn er 1.247.000 Mobibkaarten op naam en 468.000 anonieme Mobibkaarten in omloop.

De papieren tickets verdwenen stap voor stap. Sinds vorige zomer worden geen papieren vijf- en tien-rittenkaarten meer verkocht. In februari verdwenen ook alle papieren ééndags- en 24-uurs-tickets uit de verkoop.

Wie toch nog ongebruikte of half gebruikte kaarten heeft liggen, kan ze maar beter snel gebruiken. Per 30 juni haalt de MIVB alle oranje Prodatabakjes weg. Papieren tickets

Zowel bij Vlaamse meerderheids- als oppositiepartijen gaat de naam van SP.A-lid Bert Anciaux over de tongen. Anciaux is momenteel senator, maar heeft al sinds 2009 geen uitvoerend politiek mandaat meer. Hij was in de jaren 2000 verschillende keren Vlaams minister.

Zelf zegt Anciaux “voor zover hij weet geen kandidaat te zijn.” Wel geeft hij toe in het verleden al gevraagd te zijn geweest voor de functie, zonder te specificeren wanneer.

Wie naast Anciaux dan wel kandidaat zou CD zijn, is momenteel niet geweten.

ADVERTENTIE

kunnen dan niet meer afgestempeld worden.

Het betekent niet dat ze waardeloos worden. “Vanaf 1 juli kunnen de oude papieren vervoerbewijzen ingeruild worden tegen ritten op een Mobibkaart,” zegt An Van hamme van MIVB. De aanmaak van een Mobibkaart kost vijf euro. Om te vermijden dat toeristen en occasionele gebruikers dit bedrag moeten betalen, blijft er toch nog een soort papieren wegwerpticket over, voor één rit, 24 uur of een rit naar de luchthaven. Dat kaartje kan, BRUSSEL - Eind juni verdwijnen in de Brusselse bussen, trams en metrostations de bekende oranje bakjes voor ontwaarding. En daarmee ook de mogelijkheid om met de oude papieren tickets te reizen.

Bert Anciaux. De voormalige Vlaamse minister wordt genoemd als nieuwe VgC-griffier, maar zelf ontkent hij kandidaat te zijn.

Per 30 juni haalt de MIVB alle oranje Prodatabakjes weg.

dankzij een ingewerkte chip, ontwaard worden aan de nieuwe toestellen.

Op de Mobibkaarten kunnen ondertussen ook de tickets van de NMBS en van de Waalse vervoersmaatschappij TEC geladen worden. En heel binnenkort ook de abonnementen van De Lijn. “We mikken op juni,” zegt Tom Van de Vreken van De Lijn.

Bettina Hubo

Tiens?

Een vraag over Brussel?

BRUZZ geeft je het antwoord.

Stel jouw vraag over jouw stad op bruzz.be Volg je score in de poll.

En verneem het antwoord in big city van BRUZZ.

4 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

DE WEEK

IN BEELD De mensen van Pool is Cool willen een openluchtzwembad met groot zonnedek op de Vismarkt.

Ze stuurden het idee in voor de campagne Make.Brussels. Deze dame nam alvast een voorproefje.

in het NIEUWS Priester Jacques Van Der Biest overleden In de nacht van donderdag op vrijdag is Jacques Van Der Biest overleden. Van Der Biest stond bij de Brusselaars beter bekend als de ‘Priester van de Marollen’.

Hij was priester in de Miniemenkerk, maar hij stond bovenal bekend om zijn sociale strijd en zijn inzet voor de sociaal zwakkeren. Van Der Biest kwam op tijdens de zogenaamde Bataille des Marolles in 1969.

Toen dreigde uitzetting voor 1.200 mensen door uitbreidingsplannen van het Justitiepaleis. Hij was tot vorig jaar ook nog actief bij de Union des Locataires Marollienne (ULM), waar hij zich inzette voor huurders uit de Marollen. Enkele jaren geleden bekommerde hij zich ook om de bewoners van het kraakpand in het Gesùklooster in

Sint-Joost-ten-Node. In 2002 werd Van Der Biest ridder in de Leopoldsorde en in 2005 ereburger van de Stad Brussel. Van Der Biest overleed aan een hersenbloeding die hij kreeg na een val. Hij werd 86 jaar.

Irisfeest succes

Afgelopen weekend bracht de 27ste editie van het Irisfeest zo’n 150.000 bezoekers op de been. De absolute topper was het Brussels Food Truck Festival. Daar konden

bezoekers terecht bij de 143 verschillende Food Trucks. In totaal serveerden ze meer dan 110.000 gerechten en cocktails vanuit de hele wereld. Op het Paleizenplein kwamen zo’n 20.000 toeschouwers bijeen voor verschillende optredens. Zaterdagavond stond in het teken van elektronische muziek met Electro Night. In het kader van ‘Brusselaars, ten voeten uit!’ lieten een honderdtal verenigingen de pareltjes en activiteiten van hun gemeente ontdekken.

Verder was er in het Brussels Parlement een Swingfeest met jazzconcerten en een improvisatietheater. Bij ‘Welkom Brussel’ kon je op een verassende manier vijf gemeentes ontdekken.

Cipiers staken De cipiers in de Brusselse gevangenissen blijven staken tegen de besparingen

in hun sector ondanks het protocol van minister van Justitie Koen Geens (CD&V).

Dat protocol werd met een meerderheid geweigerd. Geens beloofde 405 extra

aanwervingen en een bevriezing van de besparingen op zes procent tot het eind van het jaar. Daarnaast beloofde hij ook één-op-één-vervangingen van vertrekkend personeel en een grotere flexipremie voor meer personeelsleden in

de gevangenissen. Om de staking op te vangen worden agenten van de federale weg- en gerechtelijk politie ingeschakeld.

Zo wil men de bewaking in de gevangenissen op peil houden. Toch weigeren enkele agenten om in te staan voor de bewaking en zijn ook de politievakbonden niet opgezet met deze beslissing, waardoor ook zij dreigen met stakingen. Daarom besliste het kernkabinet om het leger in te zetten om de orde te handhaven.

Michaël Michiels

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 5

© SASKIA VANDERSTICHELE

UITGELICHT MIVB kiest voor hybride bussen

Het milieu moet wachten BRUSSEL - De MIVB zal haar nieuwe vloot dan toch niet volledig elektrisch laten rijden. Dat heeft de Brusselse regering beslist. Dat lijkt in strijd met de eigen wetgeving over de vergroening van het openbaar vervoer. Maar het toont vooral aan dat de openbare vervoersmaatschappij en niet de regering in de moeilijke dossiers het laatste woord heeft.

Het Brussels Wetboek van Lucht, Klimaat en Energiebeheersing uit 2013 laat er geen twijfel over bestaan: “Geen enkel [door de MIVB aangekocht of geleased] voertuig dat vanaf 1 januari 2015 in dienst wordt gesteld, zal uitgerust zijn met een dieselmotor.”

Vorige week heeft de Brusselse regering beslist om die ordonnantie, die van de vorige meerderheid dateert, naast zich neer te leggen, of zo lijkt het toch. Er komen weliswaar twee buslijnen die elektrisch zullen rijden, maar de bussen die dringend moeten worden aangekocht om de oude vervuilende Euro2bussen te vervangen en om het nieuwe busplan te kunnen uitrollen, zullen hybride bussen zijn. Deels aangedreven door diesel dus.

De beslissing is de uitkomst van een expertengroep onder leiding van VUB-professor Cathy Macharis. De commissie vond het niet raadzaam om meteen 235 elektrische bussen aan te kopen. Iedereen is het erover eens dat elektrische motoren de toekomst zijn, als de steden de uitstoot drastisch naar beneden willen halen. Maar het is tegelijk ook duidelijk dat de razendsnel evoluerende markt van elektrische motoren nog niet helemaal rijp is.

Zo is er een gebrek aan standaardisatie van het oplaadsysteem. Dat kan via inductie, dat

kan bij elke halte, of juist eerder aan de terminus. De technologie staat al ver, maar de economische vertaalslag is er nog niet.

De Brusselse regering heeft de afgelopen maanden ook een marktverkenning uitgevoerd naar elektrische bussen, maar die leek al de uitkomst in zich te dragen. Het lastenboek was volgens sommigen zò streng opgesteld dat geen enkele producent die positief zou kunnen beantwoorden.

Een jaar geleden, op de grote UITP-beurs voor het openbaar vervoer in Milaan, bleek al duidelijk dat CEO van de MIVB Brieuc de Meeus niet warm liep om full electric te gaan rijden.

Dat werd toen zelfs openlijk verklaard. Enkele maanden later zou de voorzitter van de MIVB Thomas Ryckalts in deze krant nog wel verklaren dat de Raad van Bestuur van de MIVB beslist heeft om niet langer met diesel te gaan rijden, maar die verklaring was er toch vooral om tijd te winnen.

Ondertussen kon juridisch nagegaan worden hoe het Brussels Wetboek voor Lucht, Klimaat en Energiebeheersing én het beheerscontract tussen MIVB en de Brusselse regering, waar ook het verbod ingeschreven staat om met dieselmotoren te rijden, omzeild kon worden.

Die oplossing lijkt er nu te zijn. Het Wetboek heeft nooit tot uitvoeringsbesluiten geleid.

De Brusselse regering zal met een besluit de wet trachten te overrulen. Er zijn juridische studies die aantonen dat dit kan, volgens andere zal dat moeilijk liggen. De Raad van State moet zich hier nu over uitspreken.

Het verhaal leert vooral dat de Brusselse regering wel een wettelijk kader kan vastleggen om de luchtkwaliteit te verbeteren, maar dat als puntje bij paaltje komt, het de eigen openbare vervoersmaatschappij is die beslist.

Misschien is dat in dit dossier ook niet helemaal onterecht. De huidige dieselbussen, en wellicht ook de toekomstige hybridebussen, zijn er wat betreft uitstoot al enorm op verbeterd. Kiezen voor hybride is een pragmatische keuze, maar in een ingewikkelde stad als Brussel is dat misschien niet slecht.

Er is ook kritiek te horen, bij Ecolo en Groen vooral, omdat de MIVB en de Brusselse regering hiermee geen voortrekkersrol spelen in de ontwikkeling van duurzaam vervoer. Door

Met een besluit zal de Brusselse regering de wet trachten te overrulen. voor diesel te kiezen, zet ze zelfs een stuk een rem op de ontwikkeling van groene alternatieven. Ook dat klopt niet helemaal, want Brussel zal wel degelijk starten met elektrische buslijnen, en daar ervaring mee opdoen.

De bedoeling is om tegen 2030 de volledige vloot te elektrificeren. Maar of dat ook zo zal zijn, valt af te wachten. Hoe verder in de tijd de belofte gesitueerd wordt, hoe onwaarschijnlijker de realisatie van de belofte. Dat is een wezenskenmerk van de Brusselse politiek.

Steven Van Garsse

De spraakmaker worden afgeschaft. Het is te zeggen, Onkelinx suggereert dat, als tegenvoorstel voor de fusie van de Brusselse politiezones en gemeenten. Tussendoor laat ze wel weten dat er inderdaad meer moet samengewerkt worden tussen de politiezones onderling, en tezamen met het gewest.

De stellingname is daarmee erg duidelijk. Anderhalve week geleden nog dienden de Vlaamse socialisten Hans Bonte en Johan Vande Lanotte in het federaal parlement een wetsvoorstel in om de Brusselse politiezones te fuseren. Vooral de Vilvoordse burgemeester is een pleitbezorger van dat idee. De Vlaamse socialisten willen

LAURETTE ONKELINX ©IVAN PUT

“Een institutionele hervorming in Brussel? Wat denken jullie dan van een complete hervorming van de Brusselse instellingen? En als we er nu eens voor zorgden dat we geen Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, Franse Gemeenschapscommissie en Vlaamse Gemeenschapscommissie meer hebben? En als we er nu eens voor zorgden dat Brussel een echt tweetalig gewest wordt, met tweetalige lijsten? Een volwaardig gewest?”

Het is één van de weinige keren in een voorts erg bedaard interview in Le Soir van vorige week vrijdag 6 mei dat PS-politica Laurette Onkelinx een scherp voorstel doet.

Volgens haar moeten dus de gemeenschapscommissies in Brussel

zich er alleszins voor inspannen.

Maar zo’n hervorming kan in België alleen door onderhandelen. Ook na de aanslagen van 22 maart. Eerst lieten de Vlaams-Brusselse minis-

ters Sven Gatz en Pascal Smet (Open VLD en SP.A, de Vlaamse machtspartijen in Brussel) in deze krant al weten dat alvast de pariteit in de Brusselse regering opgeofferd kan worden. En nu voegt Laurette Onkelinx daar aan toe dat, als Brussel dan toch éénvormiger moet worden, dat ook echt moet gebeuren, en dat de Vlamingen daar ook de gevolgen van zullen dragen.

Onkelinx wordt alleszins niet tegengesproken door haar collega’s, Vlaams noch Franstalig.

Met het interview in Le Soir laat ze duidelijk zien dat ze de eigenlijke macht heeft, eerder nog dan minister-president Rudi Vervoort, van

haar partij. Dat ze een lobbygroep voor Brussel leidt, tezamen met andere politici en des amis flamands comme Guy Vanhengel, geeft ze in het interview ook toe.

Door tussendoor ook het veiligheidsbeleid van Binnenlandminister Jan Jambon (N-VA) op de korrel te nemen, en zijn uitspraken over dansende moslims, zet ze ook haar intimus, Vervoorts kabinetschef Yves Goldstein, uit de wind. Goldstein had een soortgelijke uitspraak gedaan als Jambon.

Echt significant is Onkelinx’ uitspraak dat de lockdown van november een middel was van de N-VA om Brussel letterlijk in de greep te houden. “Dat was niet onschuldig,” meent de PS-politica. Christophe Degreef

6 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

ECONOMIE Vrouwelijke ondernemers over hun carrièreswitch

‘Eerst goed nadenken, dan gewoon springen’ BRUSSEL - Vrouwen zetten de stap naar het ondernemerschap nog altijd minder vlug dan mannen. In Vlaanderen is de verhouding één op drie, in Brussel goed één op vier. Een gesprek met enkele Brusselse vrouwen, toevallig allen jurist van opleiding, die de sprong gewaagd hebben.

1 EEN KOFFIEBAR OPENEN OP DE VISMARKT “Moeilijk? Vaak kwestie van gezond verstand” Het parcours van Ilse Geyskens (54), een Brusselse met Limburgse roots, oogt avontuurlijk: vanuit Miami zette ze een hippe koffiebar annex branderij op in het Colombiaanse Medellin. Nu opent ze een tweede Café Velvet op de Vismarkt.

Na haar afstuderen als jurist zag Geyskens zich nochtans niet meteen als horeca-onderneemster. Ze legde het bar-exam af in New York en werkte als advocaat in de VS en in Brussel. Vervolgens stapte ze over op de private equity, het opkopen van bedrijven en die later weer verkopen.

Toen haar man een paar jaar geleden naar Miami moest voor zijn werk, ging ze mee. Maar niet met de bedoeling om daar niets te doen.

“Ik heb Spaans geleerd en eerst wat rondgekeken. Maar eigenlijk vond ik mijn draai niet in die stad.”

Dus zocht ze verder, ook zuidelijker. Miami is immers erg gericht op Zuid-Amerika. “Ik hoorde veel goeds over Medellin in Colombia. Ik kende die stad alleen van de vroegere verhalen over drugs en Pablo Escobar.”

Geyskens ging er kijken. Het was een revelatie. “Dankzij een visionaire burgemeester is de stad helemaal opgeknapt. Er is mooie, hedendaagse architectuur, er zijn hippe wijken.

Natuurlijk blijf de sociale ongelijkheid groot.”

Ze kreeg de kans om een sociaal project voor een ngo te doen en wist al gauw: hier wil ik investeren. Ze besloot een koffiebar te openen. “Het viel mij op dat Colombia, toch een van de grootste exporteurs van koffiebonen, zelf amper een koffiecultuur heeft. Vaak krijg je instantkoffie uit Peru aangeboden. Ik wilde goede Colombiaanse koffie serveren.”

Geyskens vond een pand in een trendy buurt, ‘een beetje zoals de Dansaertstraat’. Ze gooide het af en liet een nieuw gebouw optrekken, met beneden een blitse koffiebar annex bran-

derij. Café Velvet, zoals de bar heette, was al snel een succes. Er werken vijftien mensen en er worden ook culturele evenementen georganiseerd en uitstappen naar de koffieplantage.

Intussen woont Geyskens, moeder van drie in het buitenland studerende kinderen, weer in België. Ze begon meteen plannen te maken voor een tweede Velvet, opnieuw een hippe bar met Colombiaanse koffie en cultuur. Ze liet haar oog vallen op een pandje uit 1609 op de Brandhoutkaai, waar vroeger het visrestaurantje La Barcamoule zat. Momenteel staat het nog volledig in de steigers. Ook de hele inrichting – moderne architectuur met Colombiaanse en vintage-accenten – moet nog gebeuren.

Geyskens blijft er rustig onder, ook al wil ze half juni al opengaan.

Als vrouw ondervindt ze geen problemen met het leiden van bouwprojecten. “Veel vrouwen gaan ervan uit dat ze die dingen niet begrijpen.

Terwijl het vaak gewoon om gezond verstand gaat.”

De bouwprocedures verliepen overigens verbazingwekkend vlot. “In Medellin had ik de bouwvergunning in vier maanden, in Brussel ging het nog sneller. Doordat het een beschermd pand is, kon ik het hele dossier indienen bij Monumenten en Landschappen.”

Het enige waar ze nog op wacht is de werkvergunning voor de drie barista’s die uit Colombia overkomen. Zelf zal ze niet achter de (koffie) bar staan. Wel zal ze zich bezighouden met de culturele activiteiten. En ondertussen nadenken over nieuwe Velvets. Bogota wenkt al.

2 JONGE ADVOCATEN IN DE BIOCOSMETICA “Neen, we dragen geen roze glitterjurkjes” BRUSSEL – Toen Isabel Coppens (31) en Anke De Boeck (31) samen Rechten studeerden, zwoeren ze een dure eed.

Als één van de twee een eigen zaak zou beginnen, dan zou het samen met de

ander zijn. Sinds 2012 zijn ze baas van biocosmeticabedrijfje Cîme in het Dansaertcentrum.

Dat Coppens en De Boeck na hun studies niet direct een eigen bedrijf begonnen, had ermee te maken dat ze geen concreet idee hadden en ook niet het budget. Ze stortten zich dan maar in de advocatuur. Niet meteen hun grote passie, zo bleek. Intussen bleef de gedachte aan een eigen zaak sluimeren.

Hét goede idee kwam in 2009 toen De Boeck een trekking in Nepal maakte, samen met haar vader Walter. Die had in het verleden in Nepal gewerkt rond lokale flora en had zich daarna beziggehouden met de fabricage van grondstoffen voor huidverzorgingsproducten. De Boeck en Coppens besloten om een bedrijf te beginnen in biocosmetica op basis van edelweiss en andere planten uit de Himalaya.

Voor de plantenteelt in Nepal en de productontwikkeling konden ze een beroep doen op Walter, die aandeelhouder werd.

Onder zijn toezicht worden de crèmes en oliën in een Zuid-Frans biolaboratorium gemaakt. De Boeck en Coppens doen vanuit het Dansaertcentrum in Brussel de rest: verkoop, distributie, marketing, logistiek.

In 2012 kwam het eerste product op de markt. Pas toen durfden beide advocates hun toga aan de haak te hangen. De Boeck: “Voor die tijd hadden we twee jaar lang na onze uren aan Cîme gewerkt.”

Het opgeven van hun goede job was behoorlijk spannend, erkennen ze. De Boeck: “Ik denk dat het verlies van de veiligheid van een vaste baan veel mensen tegenhoudt om zelf iets te beginnen. Wat bij ons de doorslag gaf, was het besef dat we er zeker spijt van zouden hebben als we het niet zouden doen.” Coppens: “Mijn advies: je moet goed nadenken, maar op een gegeven moment de sprong wagen.”

Ze hadden ook het voordeel dat ze, na vier jaar hard werken aan de balie, wat spaargeld hadden. Dat staken ze in Cîme. Coppens: “Je neemt natuurlijk een financieel risico.

Daarom was het voor ons belangrijk om voor ons dertigste te beginnen. Je betaalt nog geen huis af, je hebt nog geen gezin en je bent nog niet helemaal vergeten hoe het is om met weinig geld rond te komen.”

Op voorhand hadden ze ook getwijfeld of het wel zo slim was om als vrienden, met de-

© SASKIA VANDERSTICHELE

zelfde opleiding nota bene, in zaken te gaan.

Coppens: “Wij zijn het levende bewijs dat het wel kan. We hebben nooit ruzie, hoogstens een meningsverschil over een verpakking of zo.” Bovendien is ondertussen duidelijk waar de interesses en vaardigheden van beiden liggen. Coppens ontfermt zich over de administratie en de boekhouding terwijl De Boeck meer bezig is met productontwikkeling en nieuwe trends.

Is die eigen zaak zo mooi als ze zich in hun dromen hadden voorgesteld? Coppens: “We moeten nu alles zelf doen, ook de kapotte printer aan de praat krijgen. Daar staat tegenover dat ik elke dag met veel goesting kom werken. En dat ik vrij mijn eigen dag kan indelen.”

De Boeck en Coppens zijn ervan overtuigd dat er voor hun verzorgingsproducten een groot, nog onaangeboord publiek is. “De markt van de traditionele cosmetica is redelijk verzadigd, maar wij mikken op bio. Daar heb je weliswaar enkele Duitse klassiekers, maar er is ruimte voor vernieuwing. Wij willen de biocosmetica uit de donkergroene hoek halen.”

Huidverzorging is een heel vrouwelijk product. Een bewuste keuze? De Boeck: “Neen, wij wilden een product en het moest duurzaam zijn. Het werd, eerder toevallig, huidverzorging. Maar bij de fabricage en verkoop van cosmetica zijn ook veel mannen betrokken. En wij kleden ons niet in roze glitterjurkjes en zitten hier niet elke dag onze nagels te lakken. Cosmetica is een echte business.”

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 7

2

Isabel Coppens en Anke De Boeck van Cîme: “We moeten nu alles zelf doen, ook de kapotte printer aan de praat krijgen.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

1

3 Ilse Geyskens van Café Velvet: “In Medellin had ik de bouwvergunning in vier maanden, in Brussel ging het nog sneller.”

3 CHOCOLADE, NOGA EN OOK FOPSPENEN “Vrouwen misschien iets scrupuleuzer” “In West-Vlaanderen lijkt het alsof iedereen onderneemt. Hier in Brussel ken ik amper zelfstandigen,” zegt Mireille Misseghers (43), zaakvoerster van een reeks chocoladewinkels rond de Grote Markt.

Zelf komt ze uit Oostende, waar haar ouders een immokantoor op de Zeedijk runden. “De ondernemersmicrobe werd ons met de paplepel ingegeven. Wij woonden in een appartement boven de zaak en stonden in de vakantie vaak met de huurders in de lift. Al van kindsbeen af hadden we een zekere commerciële feeling.”

Later studeerde ze Rechten en Economie, maar zeker niet met bedoeling om de agence van haar ouders over te nemen. “Mijn toekomst was lang flou. Ik dacht een leven te kunnen leiden van reizen, mensen ontmoeten en talen leren.” Uiteindelijk ging ze bij Belgacom werken,

maar dat bevredigde niet helemaal. Ze stapte over naar KLM waar ze een soort IT-manager werd. Ook dat was niets voor haar. “Ik was er echt ongelukkig. Het was duidelijk dat ik iets anders moest gaan doen.”

Ze besloot in zaken te gaan en kocht zich in bij het gekende Gentse confiseriehuis Temmerman. Niet de beste investering, zo bleek.

Gelukkig kon ze haar aandelen ruilen zodat ze de baas werd van het kleine bijhuis in de Brusselse Boterstraat, vlakbij de Grote Markt.

Ze friste de winkel helemaal op en paste het wat verstofte aanbod aan. De chocolade van Frederic Blondeel kwam in het assortiment, naast meringue, noga en andere zoeternijen gemaakt door Belgische ambachtslui. Ook gaf ze de winkel een nieuwe naam: Elisabeth.

Dat was in 2001. De winkel draaide meteen goed, zegt Misseghers. “En ik was van dag één gelukkig.” Vanaf dan ging het behoorlijk hard. Zo ongeveer om de drie jaar kwam er een Elisabeth bij, allemaal in de buurt van de Grote Markt. Bovendien opende Misseghers drie Godivawinkels, één in de Stoofstraat, bij Manneken Pis, en twee in Brugge.

Alsof dat nog niet genoeg was, begon ze negen jaar geleden, na de geboorte van haar oudste zoontje, met een e-winkel in gepersonaliseeerde fopspenen.

Moet je als ondernemer dan steeds groeien?

“Ik heb altijd zin in iets nieuws, daar moet ik soms tegen vechten. Het plezier van ondernemen zit voor mij in het zoeken naar de perfecte kwaliteit. Maar er is ook de creatieve kant en het contact met de vaklui.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Niet dat er nooit problemen zijn. “Ik heb ook wel een winkel gehad die wat kwakkelde, maar tot hiertoe kon ik telkens op tijd ingrijpen. Eigenlijk draaien alle winkels goed, maar nooit allemaal op hetzelfde moment.”

Met de aanslagen hebben de handelaars in de Unescozone barre tijden achter de rug.

“In november was het het ergst. We hadden net een superjaar gehad. En dan kwam Parijs: scholen dicht, tanks op de Grote Markt.

De angst was voelbaar.” Voor Misseghers is de impact van de aanslagen tien keer groter dan die van de piétonnier. “Daar heb ik nauwelijks last van. Ik ben blij dat de boulevard vrij is,” zegt ze.

Of vrouwen anders ondernemen dan mannen? “Vrouwen zijn misschien iets scrupuleuzer, minder hard. En bij de meeste gaat het gezin altijd voor op de groei van het bedrijf.”

Precies die soms lastige combinatie met het gezin maakt volgens haar dat er minder vrouwelijke ondernemers zijn dan mannelijke. Zelf brengt ze iedere dag haar zoontjes naar school en haalt ze ze om vier uur op.

“Dat kan omdat ik goed omringd ben. Mijn man helpt mee in het gezin, ik heb geweldige verkoopsteams in de winkels en er is Ludwine, mijn rechter- en linkerhand.” Na de geboorte van haar oudste zoon wilde ze met al haar winkels stoppen. “Toen heb ik, na lang twijfelen, beslist om Ludwine aan te werven voor de dagelijkse leiding. Ik twijfelde omdat ik niet wist of ik me dat kon permitteren. Het is de beste beslissing uit heel mijn carrière Bettina Hubo geweest.”

Mireille Misseghers van Elisabeth: “Ik heb altijd zin in iets nieuws, daar moet ik soms tegen vechten.”

Ondernemen: ja/nee Het netwerk van ondernemende vrouwen Markant werkte met de steun van Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bianca Debaets (CD&V) een project uit om vrouwelijk ondernemerschap te stimuleren: TOV (Traject Ondernemende Vrouwen) in Brussel.

Op donderdag 12 mei (19 uur) vindt een eerste Ja of Nee-Café plaats in Muntpunt. Vrouwen met goesting om te ondernemen gaan in gesprek met ervaren Brusselse onderneemsters. Vanaf 7 juni is er dan de Oriëntatietour, vier (gratis) coachingsessies in groep voor vrouwen die al een ondernemersidee hebben maar toch nog twijfelen.

Het Ja of Nee-Café en de Oriëntatietour worden in de herfst herhaald. > Info: www.tovinbrussel.be en 0800 622 42

8 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

INTERVIEW Professor Jan Degadt schrijft boek over verleden, heden en toekomst van Brussel

‘Een hoofdstedelijke politie moet federaal zijn’ BRUSSEL - Net zoals de Antwerpse douane aan de federale regering rapporteert, moet ook de hoofdstedelijke politie waarvoor professor Jan Degadt pleit ressorteren onder de minister van Binnenlandse Zaken en niet onder de Brusselse minister-president. Het is maar een van de voorzichtige pistes waarvoor Degadt pleit.

H

et Brussels Hoofdstedelijk Gewest is het resultaat van talloze compromissen waarbij nooit echte winnaars of verliezers waren en als het van Jan Degadt afhangt moet dat in de toekomst ook zo blijven. Jan Degadt kent Brussel als zijn broekzak, hij is een van de medeoprichters van BRIO, het Brussels Onderzoeks-, Documentatie-, en Informatiecentrum, hij was een geëngageerd lid van talrijke verenigingen en ook was hij kmo-adviseur van wijlen Jos Chabert (CVP) toen die Economie als bevoegdheid had.

U hebt een vlot leesbaar, overzichtelijk en bijna encyclopedisch boek over Brussel geschreven. Toch bestaat er al een hele bibliotheek met Brussel-boeken. Heel opvallend: het boek bevat informatie over elf andere hoofdsteden.

Degadt: Er is inderdaad een grote biblio-

theek vol geschreven over Brussel, van zeer interessante auteurs met bovendien velerlei invalshoeken. Die boeken gaan over Brussel als multiculturele stad, als stad als kruispunt van culturen, als grootstad en dies meer.

Ik wou een boek over Brussel als hoofdstad.

Ik vind het hoofdstedelijke een interessante invalshoek omdat er geen hoofdstad is zonder hinterland. Bovendien is Brussel een meervoudige hoofdstad: hoofdstad van België, van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap, hoofdstad van Europa ook.

Die voorkeur voor het meervoudige heeft te maken met mijn verleden. Ik ben de voorbije decennia op heel uiteenlopende manieren met Brussel bezig geweest, niet alleen als academicus, ik ben ook bij het beleid betrokken geweest en actief in verschillende verenigingen. Ik ben nu een jonge emeritus met opdracht. Ik heb gezegd: ik moet het nu doen.

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

Vijf jaar geleden had ik er de tijd niet voor, en over vijf jaar zal ik waarschijnlijk met totaal andere zaken bezig zijn.

Na de terroristische aanslagen van 22 maart hebben de Vlamingen opnieuw gepleit voor de eenmaking van de politiezones, gevolgd door een voorspelbare afwijzing van Franstalige kant. Toch beweegt er ook iets langs Franstalige kant. Het jonge Elsense gemeenteraadslid Assita Kanko (MR) bijvoorbeeld verweet de Brussels beleidsvoerders een maand na de aanslagen politieke blindheid.

Degadt: “Een van de redenen waarom er orga-

nisatorisch een en ander verkeerd gelopen is in Brussel, is de fusie van gemeenten van de jaren 1970 die aan Brussel voorbijgegaan is.

In Vlaanderen en Wallonië zijn er wel fusies geweest. Dat betekent niet alleen een vermindering van het aantal politieke mandaten, het houdt ook grotere politiekorpsen in.

“Ik wou een boek over Brussel als hoofdstad” Professor Jan Degadt (KU Leuven, Campus Brussel)

zoals we die ook kennen in de andere steden van het land.

Een hoofdstad heeft echter ook een concentratie van spionnen voor buitenlandse bedrijven, een concentratie van diplomaten en buitenlandse verslaggevers. Dat is het hoofdstedelijk veiligheidsbeleid, dat in handen moet zijn van de federale regering. Daarom pleit ik voor een hoofdstedelijke politie, geen regionale.

Ik ben niet tegen een regionale politie met de minister-president als hoofd, maar die moet dan de zes politiezones vervangen. De eindverantwoordelijkheid voor de politie ligt in Vlaanderen toch ook niet bij minister-president Geert Bourgeois (N-VA) en in Wallonië niet bij minister Paul Magnette (PS)?

Wat is het probleem met de negentien gemeenten?

Degadt: Mijn probleem met de gemeenten is

niet dat ze met negentien zijn, maar dat ze zeer ongelijk in grootte zijn. Je hebt enerzijds de Stad Brussel en anderzijds Sint-Joost en Koekelberg die zelfs met een nationale bril kleine gemeenten zijn. Maar ook de zes politiezones zijn ongelijk.

Zes grote gemeenten zouden natuurlijk wel kunnen samenspannen tegen het gewest. Met de parochiale reflex van veel plaatselijke mandatarissen lijkt dat niet onwaarschijnlijk.

Degadt: Die discussies vind je elders ook, ook

in Vlaanderen worden de provincies uitgehold.

Spanningsvelden zijn er altijd.

In de tweede plaats heeft Brussel met de politiehervorming van tien jaar geleden opnieuw de boot gemist om dat recht te trekken, de negentien gemeenten zijn blijven bestaan. Die fusie van gemeenten in de jaren 1970 werd dan opgevangen door een agglomeratie, een bijkomende structuur.

Later is er het gewest gekomen, maar er bleven restanten van de agglomeratie over. Bij iedere nieuwe hervorming in heel het land kreeg Brussel er een niveau bij. Conclusie: Antwerpen, Gent, Charleroi en Luik hebben één politiezone, Brussel heeft er zes gehouden.

Waarom is het zo moeilijk om in Brussel veranderingen door te voeren?

Langs Franstalige kant gaan er stemmen op om terug te gaan naar negentien politiekorpsen en er een regionale politie aan toe te voegen. Wat is uw mening daarover?

En dat systeem kan nog een tijdje meegaan?

Degadt: In Brussel moet men rekening houden

met de hoofdstedelijke realiteit, daar ben ik het volmondig mee eens. We hebben een lokale politie, en die is zeer nodig, een echte wijkagent kan van onschatbare waarde zijn, die van de zes politiezones en een federale politie

Degadt: Al die structuren zijn het resultaat van

ontelbare compromissen, ze zijn er altijd gekomen zonder winnaars en verliezers. Dat is ons politiek systeem, of je dat goed vindt of niet.

Ter verdediging van ons Brussels model: we werken nog altijd samen met mensen die heel anders denken. Als we met onze traditie willen besturen tegen de Vlamingen, tegen de Franstaligen, tegen de vrijzinnigen, tegen de vakbonden of de tegen de werkgevers, dan komen we er niet.

Degadt: Een systeem zonder echte winnaars of

verliezers veronderstelt dat iedereen bereid is om mee te gaan in het systeem. Het veronderstelt ook dat iedereen de verantwoordelijkheid op zich neemt voor de bevoegdheden die de zijne zijn en bij gemengde bevoegdheden bereid is met de andere samen te werken.

Het is misschien een ouderwets woord, maar ik wil toch herinneren aan het begrip van

BRUSSEL EEN HOOFDSTAD IN MEERVOUD ‘Brussel. Een hoofdstad in meervoud’ van professor Jan Degadt telt 264 bladzijden, is uitgegeven bij Pelckmans en kost 24,95 euro.

ADVERTENTIE

DonDerDag 12 MeI 2016 I BRUZZ 1522 I 9

&

Eurovision the power of music

OVER CULTUUR, IDENTITEIT EN DIVERSITEIT IN HET EUROVISIE SONGFESTIVAL. Een discussie met: • Pools parlementslid Joanna Scheuring-Wielgus • Songfestivalkenner Raf Van Bedts Welkom: Håvard Sandvik Moderator: Senator Ann Brusseel Daarna: live-uitzending van het Eurovisie Songfestival met een hapje en een drankje!

BRUSSELSE GEMEENTES Professor Jan Degadt: “Mijn probleem met de gemeenten is niet dat ze met negentien zijn, maar dat ze zeer ongelijk in grootte zijn.”

ZATERDAG 14 MEI 2016 VANAF 19U Open Vld, Melssenstraat 34, 1000 Brussel Gelieve je aan te melden via: www.openvldevents.be

Join us after the Belgian

!

POWERED BY :

‘Het Nederlands in Brussel: gisteren, vandaag en morgen’

KOFFIEKOEK & DEBAT © BART DEWAELE

wijlen Wilfried Martens: coöperatief federalisme. Wijlen Jean-Luc Dehaene had het dan weer over federale loyauteit. In een dergelijk systeem mag iedereen op zijn strepen staan, maar als men u aanspreekt op uw bevoegdheden kan u niet zeggen: met die wil ik niet samenwerken omdat die van de foute partij is of omdat ik die niet kan luchten.

In mijn boek leg ik dat principe uit aan de hand van de arbeidsbemiddeling, het is zeer ingewikkeld maar als iedereen, alle politieke niveaus samenwerken met vakbonden en werkgevers, dan kan je wel iets verhelpen aan de hoge Brusselse jeugdwerkloosheid, want er zijn vacatures in de Rand. Maar als je de Vlaamse werkgevers of de Franstalige vakbonden niet mee hebt, kan je het vergeten.

Maar ik blijf in het systeem geloven.

Na de aanslagen in Parijs en Brussel gaat het slecht in de horeca. een advies van de professor economie?

DegaDT: Het probleem is dat de terroristische

aanslagen en de voetgangerszone elkaar door-

kruisen. Ik wil het nu niet hebben over de aanpak van de voetgangerszone, maar ik stel vast dat de handelaars zich na de aanslagen hebben gekeerd tegen de plaatselijke politici.

Dat is onterecht: niet de plaatselijke politici maar de terroristen zijn verantwoordelijk voor de slabakkende handel.

Brussel heeft behoefte aan een imagocampagne, al was het maar om de vaak onterechte negatieve berichten in de buitenlandse media tegen te gaan. Maar de campagne mag de binnenlandse toeristische markt niet over het hoofd zien, veel toeristen in Brussel komen uit Vlaanderen of Wallonië. Zo’n imagocampagne moet niet alleen door de Stad Brussel of het gewest opgezet worden, het reputatiemanagement is een zaak van heel het land. Ook de federale regering en de gemeenschappen.

Heel het land heeft er baat bij dat het goed gaat met Brussel. De Brusselse economie beperkt zich niet tot de gemeentes, maar is een metropolitane economie. Dat weten alle betrokkenen, maar hier is die wetenschap zeer ter Danny Vileyn zake.

Minister Guy Vanhengel en parlementsvoorzitter Charles Picqué gaan in dialoog over de rol van het Nederlands in Brussel. Tegelijkertijd kan u genieten van een heerlijk ontbijt!

Waar? M34, Melsensstraat 34 1000 Brussel Wanneer? Zondag 22 mei om 10u Toegang is gratis maar inschrijven is verplicht via 02 218 44 88 of gwenn.vandensteen@willemsfonds.be

10 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

België, hier zijn opgegroeid en hier kansen krijgen.”

De geestelijken

islam Molenbekenaar Montasser AlDe’emeh wil helpen, maar ligt op ramkoers

‘Religie is een individuele zaak’ © IVAN PUT

BRUSSEL - Montasser AlDe’emeh ontmoet geradicaliseerde jongeren op hun eigen terrein: in Sint-Jans-Molenbeek, vaak met de Koran in de hand. Hoewel de sleutel tot deradicaliseren volgens hem in dat boek zelf schuilt, is AlDe’emeh zelf niet bijster religieus. “Ik ben onderzoeker. Ik zeg niet dat de islam dé waarheid is.” Intiem portret.

Het druist volgens AlDe’emeh rechtstreeks in tegen de ouderwetse maar erg vastgeroeste gedachte in de islamitische wereld dat de geloofsgemeenschap van moslims de enige rechtvaardiging is voor een politiek bestuur op aarde. “De oude concepten van het huis van de islam, het huis van de oorlog en het huis van de ongelovigen - waar menig moslim zich op berust om zijn wereld van die van de ongelovige te scheiden, al dan niet door oorlog - zijn vertellingen die er na de dood van de profeet Mohammed zijn bij gekomen, interpretaties die geleid hebben tot een verarming van de godsdienst. Van het moment dat Mohammed stierf, is het fout beginnen lopen,” zegt AlDe’emeh.

“Daar komt dan nog eens bij dat de verschillende Kalifaten die er zijn geweest, tot en met het Ottomaanse rijk toe, steevast de poorten van de Koranexegese, de vertaling van wat er staat naar een werkbare en menselijke samenleving, hebben gesloten, en dat de rationaliteit snel uitgedoofd is.

Vooral met de komst van de strenge wahabitische leer in de achttiende eeuw - nog altijd de staatsgodsdienst van het huidige Saoedi-Arabië - en de komst van de Moslimbroeders in de twintigste eeuw is er heel veel fout gelopen.”

“En het loopt nog altijd fout. Het analfabetisme in de moslimwereld is zeer groot, op alle gebied, en dat is deels ook de schuld van de islamitische geestelijken. Zelfs een van de intellectuele centra van de islam, de El Azhar-universiteit in Caïro, blijft op dat gebied de intellectuele openheid afblokken.

En de moskeeën in België... Ik bedoel, echt de integratie bevorderen, dat gebeurt daar ook niet hé.”

Ratio AlDe’emeh pleit daarentegen voor de ratio, en het gebruik van gezond verstand. “Religie is een individuele zaak. Vermits het huidige godsdienstonderwijs faalt, wil ik jonge moslims bewust maken van de kennis die ze kunnen opbouwen door rationeel na te denken, en niet zomaar dingen aan te nemen die in de islamitische bronnen staan. Het is aan de moslims zelf om nu eens voorgoed toe te treden tot de moderniteit, met behulp van de rede.”

Alde’emeh In Molenbeek behoor je al gauw tot het andere kamp.

H

et zijn onzekere tijden, gevaarlijke tijden zelfs, en Montasser AlDe’emeh kan daar lijfelijk van mee spreken. Hij ontving de voorbije maanden doodsbedreigingen bij hem thuis, waarvan we u de jongste niet willen onthouden. In het Arabisch luidde het: “Wij houden meer van de dood dan jij van het leven.” Veelzeggend, want deze zin refereert aan een belangrijk hoofdstuk in de Koran waarin de Joden wordt verweten dat zij meer van het leven houden, zelfs meer dan de ongelovigen. Het is een slagzin die ook door de Palestijnse terreurorganisatie Hamas wordt gebruikt.

AlDe’emeh heeft namelijk de zonde begaan om naast de islam ook het Jodendom diepgaand te bestuderen, en vrede te willen in het Midden-Oosten, ook met Israël.

Het weerhoudt de 27-jarige islamoloog er niet van om de Koran te raadplegen in zijn rechtstreekse strijd met geradicaliseerde moslims, in zijn Molenbeekse centrum ‘De Weg naar’. Naar eigen zeggen heeft de in een Palestijns vluchtelingenkamp in Jordanië geboren Belg zo al tientallen jonge mensen tegengehouden om te gaan vechten in Syrië. In het voor moslims heilige boek staat namelijk in hoofdstuk acht, vers 72 dat moslims medemoslims niet mogen helpen als zij een ver-

bond hebben met een ander land. Montasser AlDe’emeh vindt in dat vers een grondig argument voor de aansluiting van de moderne moslim met Westerse natiestaten. “Dat gaat ver. Stel dat de profeet Mohammed de oproep krijgt van moslims die onderdrukt worden in Mekka om hen te komen helpen, en de profeet heeft een pact met de andere bevolking van Mekka, dan moeten de moslims in Mekka het maar zelf rooien.”

Geloofsgemeenschap Voor wie dit onwerelds overkomt: AlDe’emeh geeft toe dat het zijn eigen benadering betreft, en dat er in de hele soennitische ‘moslimgemeenschap’ geen geestelijken zijn die dit argument gebruiken om Syriëstrijders te verhinderen om te gaan strijden aan de zijde van Islamitische Staat. “Het is mijn geheime tactiek, maar jonge mensen die op het punt staan om te vertrekken en die in mijn centrum langskomen om toch over religie te praten, zijn er wel vatbaar voor.”

“Plots is er iemand die eeuwen van eenzijdige islamitische interpretaties, juridische fatwa’s, online knip-en-plakislam, complottheorieën en apocalyptische visies wegveegt, en hen rechtstreeks aanspreekt met een vers uit de Koran. Een vers dat hen zeer duidelijk voorhoudt dat zij schatplichtig zijn aan

Vraagtekens De Vlaamse Brusselaar deinst echter terug voor de rol als spreekbuis van de moslims.

“Mijn centrum heet De weg naar... Ik specificeer niet dat mensen zus of zo moeten eindigen. Ik weerhoud hen er gewoon van om klakkeloos dingen aan te nemen en zich op te blazen in Syrië.”

“Het kan me niet schelen dat ze afvallig worden, God dood verklaren nadat ze bij mij zijn langs geweest, of niet. Punt is dat ze zelf Belgische burgers moeten worden, en, zoals ik al eerder zei, hun geloof individueel moeten inpassen en aanpassen aan de West-Europese wetten. Maar wat ze daadwerkelijk individueel blijven geloven, dat zijn mijn zaken niet.”

AlDe’emeh zegt in het gesprek op een bepaald moment dat hij in de eerste plaats onderzoeker is, en geen moslim. “Ik zeg niet dat de islam de waarheid is.”

Gevarenzone Daarmee begeeft hij zich nog meer in de gevarenzone waar hij zich bevond, want hij moet natuurlijk kunnen blijven moslims aantrekken in zijn centrum om met hen te praten. In de Molenbeekse wereld behoor je al snel tot het andere kamp, of word je al

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 11

te snel gewantrouwd als je al te veel vraagtekens zet bij de ‘gematigde’ islam, zo blijkt.

“Waarom zouden de radicalen dan nog komen?”, vraagt AlDe’emeh zich hardop af. En laten we niet vergeten dat afvalligheid in een aantal islamitische landen met de dood wordt bestraft. “Het Arabische woord voor ongelovige kan eigenlijk beter worden vertaald als ‘ondankbare’. Want ook de ongelovige gelooft, volgens de Koran. Maar niet in de islamitische boodschap.”

Bijverdienste Het heeft de Molenbeekse twintiger echter weinig opgebracht op wereldlijk vlak, vindt hijzelf. “Ik heb een bijverdienste om mijn centrum te kunnen openhouden. De politiek is niet geïnteresseerd, want die begrijpt het probleem niet. En ja, ik ben vaak verkeerd begrepen. Sommige mensen vertrouwen me niet, zowel moslims als niet-moslims. Terwijl ik gewoon wil kunnen nadenken, debatteren en onderwijzen.”

Kortrijk en de maagden

“Ik hou te veel van het leven, zo luidde de doodsbedreiging” Montasser AlDe’emeh

Ironisch genoeg refereert het achtste hoofdstuk waarnaar AlDe’emeh refereert om Syriëstrijders tegen te houden dan nog aan de oorlog die (onder anderen) tegen ongelovigen moet worden uitgevochten, en wat met hun bezittingen mag worden gedaan. Is dat dan niet sterker voor een moslimjongere vol testosteron om de gewelddadige verzen in dit hoofdstuk stoerder te vinden dan vredelievende die AlDe’emeh gebruikt? “Als de geestelijken het nalaten, dan voel ik me verplicht als islamonderzoeker om dat wel te doen,” blijft het antwoord.

Natuurlijk heeft hij op enkele jaren tijd ook een merkwaardige evolutie ondergaan: op tienerleeftijd was hij zelf erg radicaal en bereid om te vechten voor Palestina. Die strijd zwoer hij af. Tijdens zijn studies en zijn veldwerk in Syrië - hij interviewde er terroristen van het Al-Qaedafiliaal - wilde hij nog begrijpen waarom mensen radicaliseren. Sinds dit jaar vindt hij vooral dat ze het zelf gezocht hebben. (“Als achttienjarige Kortrijkzaan willen sneuvelen voor een vreemde zaak in een ver land, en voor de zogezegde maagden.

Kom zeg.”)

Hij denkt na. “Het is aan mijn generatie, nu, om voorgoed te breken met de onwereldse illusies. Met achterhaalde benaderingen van de islam, met de schizofrene positie van de moslim in het Westen die hier lijfelijk aanwezig is, maar mentaal ergens anders leeft, in zijn wereld van de oude geloofsgemeenschap, die hem nergens gebracht heeft.”

God weet waar het AlDe’emeh zelf zal brengen. De weg naar is lang, en vol erg reële, wereldse gevaren, voor hen die besloten hebben van het leven houden in deze eeuw.

Christophe Degreef

JOUW GEMEENTE brussel-stad. Het Sint-Katelijneplein

krijgt opnieuw vier zitbanken en de ruimte voor terrassen wordt opnieuw ingeperkt. Met dat compromis wil het stadsbestuur de vrede op het plein herstellen. Het jongerencollectief Free 54 voerde al meermaals actie tegen het verdwijnen van de zitbanken en het uitbreiden van de terrassen.

Volgens de jongeren moet het plein toegankelijk blijven voor iedereen, niet enkel voor klanten van de plaatselijke horeca. +++ sint-jans-molenbeek.

Vanaf januari 2017 moeten de gemeentelijke basisscholen elke dag een vegetarische schotel aanbieden als alternatief voor de traditionele lunch.

“Enerzijds willen we met de vegetarische gerechten onze leerlingen meer bewust maken van hun consumptie en de gevolgen voor het leefmilieu. Anderzijds komen we op deze manier ook de vele moslimjongeren tegemoet die nooit op school blijven eten omdat er geen halalmaaltijden zijn”, aldus schepen Annalisa Gadaleta (Groen). +++ schaarbeek. In de Albert Giraudlaan was er zondag een

groot straatfeest. De straat raakte in heel Vlaanderen bekend dankzij het VRT-programma ‘Iedereen Beroemd’.

Reporter Lidewij Nuitten woont zelf in de straat en trok met een camera in de hand door haar straat om al haar buren te leren kennen. “Deze buurt is veranderd door Lidewij.

Iedereen staat meer open voor elkaar.

De buurt kan niet meer stuk”, klonk het zondag. +++ SINT-JOOST-tennode. De Raad van State heeft het nieuwe prostitutiereglement van de gemeente opgeschort. Met het reglement, van kracht sinds maart, moesten bordelen extra belasting betalen en mochten prostituees niet meer werken tussen 23 en 7 uur of op zondag. De sector protesteerde al meermaals en krijgt nu gelijk bij de Raad van State. Die oordeelde dat de winstgevendheid van het beroep werd aangetast. Bovendien ging de gemeente haar bevoegdheden te buiten. +++ brussel-stad. De historische brasserie Falstaff is gesloten voor renovatie. De uitbater is via juridische weg uit het pand gezet door eigenaar AB InBev wegens wanbeleid. De brouwersgroep wil het beschermde etablissement komende maanden in ere herstellen. Na de zomer moet de Falstaff dan opnieuw de deuren openen, met een nieuwe uitbater en betere service. Na de eerste berichten was de horecafederatie er als de kippen bij om de sluiting toe te schrijven aan de voetgangerszone, maar dat bleek dus niet het geval.

Laurent Vermeersch

ADVERTENTIE

De Vlaamse Gemeenschap

scommissie werft aan!

Zin om te werken in een kle ine maar dynamische overhe idsadministratie, een gemeen Wil je graag mee je schoud schapscentrum of een techni ers zetten onder de uitvoe sche dienst? ring van het beleid rond ond Je samen met enthousiaste erwijs, cultuur en welzijn voo collega’s inzetten voor het r de Brusselaars? samenleven in Brussel? Grijp dan nu je kans.

Word jij onze nieuwe colleg a?

De Vlaamse Gemeenschapscom Wat krijg je in ruil? missie (VGC) organiseert aan wervingsexamens voor verschille Een boeiende job bij een kleine nde soorten functies: maar dynamische overheids adminis tra tie die zich elke dag inzet voo Medewerkers - niveau maste r samenleven in Brussel en r die veel aandacht heeft voor een We zoeken beleidsmedewerke goede work-life balance van rs, coördinatoren voor gem haa r we rkn emers. Een mooi loonpakke eenschapscentra, architecten, ing t, 35 vakantiedagen, maaltijdc enieurs, sportfunctionarissen heques, gratis woon-werkverkeer , gezondheidspromotoren en , een hospitalisatieverzekering en onderzoekers … ruime vormingsmogelijkhed en.

Medewerkers - niveau bachel or We zoeken stafmedewerkers, Interesse? boekhouders, sociaal-cultur eelwerkers, communicatiemedew De VGC organiseert in juni erkers, gebouwbeheerders, aanwervingsexamens. maatschappelijk assistenten ...

Heb je een diploma of studee r je bijna af? Dan kan je dee lnemen Administratieve en technisch aan het examen voor het niv e medewerkers - niveau hog eau dat met jouw diploma overee er secun- stemt of voor het dair onderwijs nexamen van één niveau lager.

We zoeken onthaalmedewerk ers, hulpboekhouders, backoffi Heb je geen diploma voor het ceniveau waarop je wilt werke medewerkers, speelpleinme n maar dewerkers, gebouwbeheerder heb je wel relevante professionel s en theatertechnici … e ervaring? Dan kan je na een algemene capaciteitsproef me edoen aan het aanwervingse xamen Technische en logistieke me op dat niveau. dewerkers (geen diploma nod ig) We zoeken schrijnwerkers, poe tsmedewerkers, medewerkers klus- Als je slaagt voor het aanwervingsexamen, kom je in een jes en logistiek, magazijniers algemene uitleendienst ... wervingsreserve en kan je van af september solliciteren voo r verschillende vacatures.

Voor de VGC zijn gelijke kan sen belangrijk.

Jouw talent is belangrijker dan je geslacht, gender, afk omst, leeftijd, geaardheid, han dicap of chronische ziekte.

Schrijf je voor 27 mei 201 6 in voor het aanwervings exa men via www.jobpunt.be/ Hier vind je ook de brochu vacatures. re met meer informatie ove r de procedure.

Graag meer info over werke n bij de VGC? Surf naar ww w.vgc.be/werken-bij-de-v gc.

12 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

© BART DEWAELE

Stel zelf je vraag op BRUZZ.BE/BIG CITY

Filip De Rycke Uit Jette:

Waarom heet het Vossenplein in het Nederlands het Vossenplein en in het Frans Place du Jeu de Balle?

“De voddenmarkt is wereldkampioen op het gebied van namen in het Marolliens” Roel Jacobs, Brusselgids.

”Met twee talen kun je meer zeggen voor dezelfde prijs,” zegt de Brusselgids Roel Jacobs: “Trouwens, on ne traduit nulle part comme on traduit à Bruxelles. Een bekend voorbeeld is Grote Markt/Grand-Place. De Nederlandse naam verwijst naar de historische markt, maar toen het plein van politieke betekenis werd, moest het Grand-Place heten, en natuurlijk in het Frans. Het geval Vossenplein/ Place du Jeu de Balle dan. Tot de negentiende eeuw waren de Marollen een wirwar van doodlopende steegjes. Ook de metaalfabriek Usine du Renard, opgericht in 1839, was slechts bereikbaar langs één straatje, de al in de vijftiende eeuw gekende Vossestroet. Naar dat diertje werd de fabriek vernoemd. Al was dat geen officiële straatnaam, die bestonden in het oude regime nog niet. Ze kan haar naam ontleend hebben aan een kroeg In den Vos op de hoek met de Hoogstraat, of misschien kreeg de kroeg de naam van de straat, een kip-eivraag.”

De fabriek was maar enkele jaren actief, in 1843 zou er toch één locomotief afgewerkt zijn. De verlaten ateliers gebruikte Antoine Wiertz voor zijn monumentale schilderijen en ook het aangrijpende Twee meisjes-De mooie Rosine werd hier geschilderd.

Wanneer de fabriek in 1854 wordt gesloopt, komt de Franse naam in zicht. Ze moet plaats maken voor een nieuwe straat, een nieuwe brandweerkazerne en een plein, voorbehouden “au jeu et à la récréation”, weet Jean Heyblom van de Cercle d’Histoire de Bruxelles.

Rommelmarkt op het Vossenplein In 1873 werd de markt overgeheveld van het Anneessensplein Het was een saneringsproject van schepenjournalist Michel-Auguste Blaes.

Jacobs: “Blaes overleefde het plan niet en zo kwam het dat de straat naar hem werd vernoemd. Op het plein werd een kaatsbaan uitgelijnd, voor het kaatsspel, in het Frans jeu de balle (of balle pelote), dat in Brussel toen nog heel populair was. Deze functie gaf het plein zijn naam, Place du Jeu de Balle, en zoals u weet, werd er in de negentiende eeuw in Brussel Frans geschreven, maar Vloms dialect gesproken. Het volk bleef van het Vosseplaain spreken omdat het aan de Vossestroet lag.”

Kaatsspelplaats vind je nog wel eens terug, bijvoorbeeld in een rapport uit de jaren 1930 over de gangen (impasses) van Brussel, maar die naam werd in 1955 officieel veranderd in Vossenplein.

Op het Vossenplein/Place du Jeu de Balle wordt vandaag niet meer gekaatst, maar het jaar rond elke voormiddag rommelmarkt gehouden. Zo verwierf het plein zijn officieuze namen: de Oude Markt of Le Vieux Marché.

De markt van vodden en oude rommel was in 1873 overgeheveld van het Anneessensplein, dat van dan af de ‘oude oude markt’ werd ge-

noemd, naar de ‘nieuwe oude markt’ in de Marollen.

“De voddenmarkt is wereldkampioen op het gebied van namen in het Marolliens,” zegt Jacobs. Op de hoek met de Reebokstraat kan je op een plaat de namen aflezen: Den  Met (snuif de sfeer in het Kuifje-album Et gehaaim van De Licorne), Le Vieux Marché, Vosseplaain, Loeizemet, Marché aux Puces en wat Jacobs zelf de mooiste vindt: Hirsch par terre. “Hirsch was de ‘Innovation’ van vroeger,” zegt Jacobs. Dat weet ook oud-journalist Geert van Istendael: “Hirsch was een luxueuze winkel in de Nieuwstraat. Maar op het Vossenplein lag de ‘luxe van Hirsch’ op de grond. Dat werd in een liedje op het refrein van Sous les ponts de Paris gezongen: ’t Es op et Vosseplaain/dat alleman moo saain/ge lupt doê mo tusse/ge lupt doê mo rond/’t leit allemoêl Hirsch par terre op de grond. Spot zit de Brusselaar in het merg,” An Devroe aldus Van Istendael.

VOLGENDE WEEK Waarom lukt het niet in Brussel om een openluchtzwembad te bouwen? (Susanne Cords, Sint-Agatha-Berchem)

JOUW MENING

lezersbrieven@bruzz.be

Kafkaiaanse toestanden Dat de Brusselse economie te lijden heeft onder de terreuraanslagen van 22 maart, daar twijfelt niemand aan. Dat deze imagoschade tijdelijk is, staat evenzeer als een paal boven water. Onderzoek heeft aangetoond dat terreurincidenten aanleiding kunnen geven tot een daling van het consumentenvertrouwen en het toerisme. Maar datzelfde onderzoek stelt dat Westerse economieën tegen een stootje kunnen en de schade uiteindelijk beperkt of toch zeker van voorbijgaande aard is. Het is dan ook vreemd dat CD&V bij monde van de Brusselse parlementsleden Brigitte Grouwels en Paul Delva een duurzame oplossing zoekt voor een tijdelijk probleem.

Zoals ze zelf aangeven, is de internationale gemeenschap hier al een tijdje aanwezig. Dat heeft alles te maken met onze centrale ligging, maar ook met onze scholingsgraad en talenkennis. Ons imago staat of valt dus niet met Engelstalige verwelkomingspakketten, Engelstalig onthaal in de Brusselse administratie of Engelstalige digitale platformen, gemeentelijke websites en bewegwijzering.

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest mag dan wel een smeltkroes van culturen en talen zijn, de tweetaligheid van onze hoofdstad staat juridisch vast. Bedrijven zullen in het CD&Vvoorstel dan wel verwelkomd worden in het Engels, maar dos-

siers zullen ze in het Nederlands of Frans moeten indienen.

Ervoor pleiten dat overheidsorganen zich van een andere taal bedienen dan de juridisch erkende, getuigt dan ook van een staaltje Kafka om u tegen te zeggen.

Het ingewikkelde institutionele kluwen is voor buitenlanders vaak al niet te begrijpen. De taalwetgeving is in vele gevallen een spreekwoordelijk ‘vodje papier’. Met dit voorstel doet België zijn naam van surrealistisch land opnieuw alle eer aan.

Nadine Van Lysebetten, N-VA Anderlecht

Fietsbeleid Vorst De heer Camille Rongé, onafhankelijk raadslid in Vorst, was in zijn lezersbrief van 28 januari 2016 (BDW 1507) nogal kritisch over het fietsbeleid in zijn gemeente. Als fietser kan ik hem geen ongelijk geven. Er zijn nog veel problemen waarover hij niet spreekt. Zoals de talrijke snelheidsremmers die een groot gevaar zijn voor fietsers. Kom je per ongeluk op de schuine kant van zo’n bult terecht, dan is er veel kans dat je nader kennismaakt met de straatstenen en de bult. Vaak is er weinig plaats tussen die schuine kant en de boordsteen (of rij geparkeerde auto’s) om de hindernis te ontwijken. Maar laat ons aannemen dat ze er liggen voor de ‘veiligheid’.

Een andere fietsonvriendelijkheid. Als je op de Zamanlaan

richting Vorst Nationaal rijdt, en je wil schuin rechts de Monte Carlolaan inslaan, dan moet je over een weliswaar schuine boordsteen van een tiental centimeter hoog. Neem je die hindernis wat te schuin, dan heb je veel kans om te vallen. Wijk je vooraf wat naar links uit, dan riskeer je tegen een auto te botsen. De enige ‘goede’ manier om erover te geraken is ‘jumpen’. Zoals een Sven Nys dat doet. Maar was dat de bedoeling van die verhoogde toegang tot de Monte Carlolaan? Of was het de bedoeling om auto’s af te schrikken? Wellicht niet, want daar zorgen de vijf ‘verkeersremmers’ en het ‘plateau’ al voor.

Voor de veiligheid moet men in Vorst dus kunnen ‘jumpen’, met de auto én met de fiets. Of zie ik het verkeerd?

Robert De Groote, Vorst

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw. be. Schrijven kan naar BRUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bruzz.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Interreligieuze overlegorganen “Regionale overlegmomenten gebeuren eerder ondanks dan dankzijk de nationale platformen,” meent priester Jan Van Eycken.

© IVAN PUT

MIJN GEDACHT

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 13

Hoog tijd voor lokale initiatieven In de loop van de voorbije maanden bevestigden de nationale leiders van de religieuze en levensbeschouwelijke gemeenschappen herhaaldelijk hun engagement voor dialoog en verdraagzaamheid (BRUZZ 20 april). Dat gebeurt meestal bij aanslagen, gelukkig ook bij vredevolle evenementen zoals de Ramadan en Kerstmis.

Toch ontbreekt er in mijn ogen een essentieel element in hun optreden. Er gaat weinig of geen stimulans uit naar plaatselijke beroepskrachten en vrijwilligers. Al ontmoeten de leiders elkaar voldoende om het daarover eens te hebben.

In 2007 werd de Raad van Religieuze Leiders van België opgericht, met als doelstelling: een instrument voor dialoog in de schoot van de verschillende godsdiensten in ons land en een schakel tussen deze godsdiensten en de politieke overheden. Deze vergadering op nationaal niveau zou beter de vruchten kunnen plukken van de overlegforums die reeds op andere niveaus bestaan. Het handvest vermeldt bovendien dat er een bijdrage kan worden geleverd aan ethische, morele en maatschappelijke discussies alsook aan een vredig samenleven tussen de etnische en culturele gemeenschappen.

Enkele jaren voordien werd Hoopvol Brussel/Bruxelles Espérance boven de doopvont gehouden. Na een aantal vergaderingen kwamen de deelnemers tot de vaststelling dat er weinig animo heerste en onvoldoende gespreksonderwerpen op tafel lagen. Het vergaderritme

verslapte dermate dat het hele project nog voor het overlijden van stichter Jos Chabert een stille dood stierf. Tot de ambities behoorden samenwerking stimuleren en wederzijds respect uitdragen naar de respectievelijke achterban. Hoopvol Brussel wilde ook een structuur zijn om in crisissituaties gemeenschappelijk op te roepen tot kalmte en bezinning. Het bleef bij het woordje ‘hoopvol’...

Anders verliep het met het Interlevensbeschouwelijk Platform van de Stad Brussel. Chantal Noël was bij mijn weten de eerste ‘schepen van eredienst’ die de dialoog tot haar bevoegdheid rekende. Gedurende vele jaren werden in verschillende wijken van de hoofdstad initiatieven genomen om de multiculturele bevolking vanuit levensbeschouwelijke hoek te verenigen. Haar opvolger miste echter belangstelling en inspiratie om op die weg verder te gaan. Enkele vrijwilligers zetten toch door, evenwel zonder morele ondersteuning van de overheid, noch van hun eindverantwoordelijken.

Op Vlaams niveau werd in 2014 de Vlaamse Interlevensbeschouwelijke Dialoog opgericht. Ministerpresident Bourgeois bedeelde die onlangs een grote rol toe in de deradicalisering. Eind 2015 ten slotte lanceerde Brussels Staatssecretaris Bianca Debaets het magazine Glimp/Lueurs. De vlot leesbare artikels en korte interviews over negen levensbeschouwingen moeten vooral jongeren bereiken, onder meer via jeugdhuizen, cultuurcentra en bibliotheken. Daarnaast zouden op termijn nieuwe initiatieven ontwikkeld worden

in samenwerking met de levensbeschouwelijke leiders.

Kritische bedenkingen Naast de vaststelling dat in dergelijke officiële platformen meestal dezelfde personen zetelen, die elkaar regelmatig terugzien voor de koffie, als symbolische aanwezigheid in een antiterreurmanifestatie of op uitnodiging van politici, mangelt het aan doeltreffende doorstroming.

“Waarom geen rondetafels organiseren op lokaal vlak?”

Jan Van Eycken, priester

Ondanks de krachtige intentieverklaringen en morele duiding van de interlevensbeschouwelijke ontmoeting, verneem ik zelden iets over een uitgeschreven project met suggesties voor plaatselijke animatoren. In mijn bijna vijftien jaar lange dialoogpraktijk ontving ik nooit een uitnodiging van mijn rechtstreekse oversten om de ‘nationale woorden’ om te zetten in ‘plaatselijke daden’.

Indien er al een regionaal overlegmoment gehouden wordt, gebeurt dat eerder ondanks dan dankzij de nationale platformen.

Daarom stel ik voor dat alle overlegorganen zich ontbinden en dat de levensbeschouwelijke leiders opdracht geven rondetafels te organiseren op lokaal vlak. Zo zouden priesters en pastorale werkers, lekenconsulenten, imams, sjeiks, rabbijnen, dominees, predikanten, pandits en bonzen elkaar kunnen ontmoeten met het oog op het engagement van hun leden en gemeenschappen. Desnoods worden er tolken bij betrokken.

Gelukkig gebeurt er reeds veel basiswerk in scholen. In het Gemeenschapsonderwijs wordt voor thematische projecten de medewerking gevraagd van leerkrachten godsdienst en niet-confessionele zedenleer. Er zijn voorbeelden bekend van leerkrachten islam en katholieke godsdienst die samen met elkaars klasgroepen gesprekken aangaan.

Katholiek Onderwijs Vlaanderen slaat vanaf 2 juni de weg van de dialoogschool in. Nu is het wachten op de dialoogkerk, de dialoogmoskee en de dialoogsynagoge, in het besef dat er tegelijkertijd werk dient gemaakt te worden van interne verzoening tussen verschillende strekkingen binnen de respectievelijke religieuze gemeenschappen. Misschien kan het ene het andere bevorderen…

JAN VAN EYCKEN Priester in het Aartsbisdom Mechelen-Brussel, werkzaam in Interreligieuze Dialoog van de Kerk in Brussel, in persoonlijke naam.

14 I BRUZZ 1522 I DONDERDAG 12 MEI 2016

VADROUILLE EVENEMENT Op bezoek in het naaiatelier van de Zinneke Parade

De bescherming van warme dekens BRUSSEL – Op zaterdag 21 mei trekt de parade door de straten van het Brusselse stadscentrum. Aan de vooravond van de negende editie won de Zinneke Parade overigens de Vlaamse Cultuurprijs voor Amateurkunsten.

D

at de optocht meer is dan een uitbundige carnavalsstoet, moet je een doorgewinterde Brusselaar niet vertellen. Om de twee jaar bundelen Zinnekes, diverse organisaties, scholen en instellingen hun krachten en ontmoeten ze elkaar in verschillende werkgroepen, ‘Zinnodes’ genoemd. Dit jaar telt de parade er 24.

Zinnodes bestaan uit verschillende uiteenlopende ateliers; muziek, dans, kostuums en eventueel voertuigbouw. Deze ateliers met zijn deelnemers vormen de kloppende harten van de hele parade. En bij het

naaiatelier van de Zinnode ‘Pas de deux’, gevestigd in gemeenschapscentrum De Markten, mag je dit letterlijk interpreteren.

Met het jaarthema Fragil ging costumière en artistiek leidster van het naaiatelier, Hanne Geerts, aan de slag met het menselijke lichaam.

“Het idee is om de fragiliteit tussen mensen weer te geven. Dit komt ook terug in de choreografie in het dansatelier waar onder andere de kinderen van het multiculturele jongerencentrum Chicago aan deel nemen. Wat de mens zo fragiel maakt, is het bloed dat door onze aders stroomt. Vandaar de verwijzing naar harten en geborduurde aders op de kostuums. Dit heb ik vertaald

door stoffen te gebruiken in tinten van huidskleur, ook al zitten er veel Afrikaanse vrouwen in het atelier,” lacht Hanne.

Maar wat dit naaiatelier helemaal bijzonder maakt, is het feit dat ze bestaat uit bijna uitsluitend vrouwen zonder papieren. Zij komen uit Kameroen, Guinee, Congo, Gambia, Senegal en Marokko.

Ontmoeting met koffie Het Comité des Femmes Sans-Papiers werd opgericht in de zomer van 2015. Ze verenigen zich om op te komen voor hun rechten en om lotgenoten te ontmoeten. “Voor mij is dit de eerste keer dat ik met deze doelgroep aan de slag ga,” vertelt Hanne.

“In het begin was het dan ook wat zoeken hoe we die samenwerking vlot konden laten verlopen. Hun insteek is vooral om nieuwe mensen te leren kennen maar ook om als een groep naar buiten te komen. Langs de andere kant willen ze echt de techniek van het naaien onder te knie krijgen om dan in de toekomst gemakkelijker aan werk te geraken,” legt de costumière uit.

In het geïmproviseerde atelier staan naaimachines, slingeren lintmeters en naalden rond op de tafels. In een hoek liggen opgeplooide wollen dekens waaruit abstracte harten met een hoog knuffelgehalte zijn gemaakt.

Ontmoetingsplaatsen In het atelier voel je de artistieke en sociale dynamiek tussen bewoners, verenigingen en kunstenaars in de lucht hangen.

ADVERTENTIE

Vlaamse Gemeenschapscommissie nodigt uit

Lezing van Pascale Naessens Hoe lekker en gezond mijn eigen potje koken?

met gezonde proevertjes uit het kookboek van Pascale Naessens

Dinsdag 17 mei, 12u - 14u Muntpunt Munt 6 1000 Brussel GRATIS Inschrijven via welzijn.gezondheid@vgc.be

DONDERDAG 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 15

Naaiatelier Het naaiatelier van de Zinneke Parade bestaat haast integraal uit vrouwen zonder papieren.

ZINNEKE PARADE © SASKIA VANDERSTICHELE

“Ik heb ook in het bijzonder voor deze dekens gekozen omdat het de link maakt met hun verleden op de vlucht. De warme dekens staan symbool voor bescherming tegen het fragiele,” vertelt Hanne. “Ze begrijpen misschien niet alles wat ze in elkaar aan het steken zijn want het is ook geen klassiek rokje natuurlijk.

Maar ze zijn wel ontzettend fier op hetgeen wat we samen gecreëerd hebben.”

Vanaf tien uur komen de vrouwen druppelsgewijs binnen. Tijdens het naaien heerst er een gezellige huiselijke sfeer met een kopje koffie en (veel) gebabbel. De uitzonderlijk positieve vrouwen gaan met grote glimlach aan de slag. “Ik kom naar hier omdat ik thuis anders toch maar alleen zou zitten. Het verzet mijn zinnen een beetje. Ik ben hier alleen in Brussel, mijn kinderen zitten nog in Afrika,” vertelt Sarah uit Kameroen.

Ze nemen ook hun persoonlijke kledij mee om kleine retouches uit te voeren. “Hier in het atelier heb ik al dingen geleerd die ik thuis al heb kunnen toepassen.” De uiteindelijke parade lijkt haast bijzaak te zijn wanneer je ze vraagt of ze ook effectief zullen mee stappen op 21 mei.

“Ik ga naar de kerk, want God gaat voor op alles.”

Een échte Misho De jonge Ahmad Misho (22) is een opvallend lid van het naaiatelier.

In september kwam hij vanuit Syrië aan in België. Hij verbleef drie maanden in vluchtelingenkampen.

In zijn thuisland studeerde hij modeontwerp aan de Faculteit Schone

“In het naaiatelier heb ik veel nieuwe mensen leren kennen” Ahmad Misho, lid naaiatelier Zinneke Parade

Kunsten van de Universiteit van Aleppo. “Al sinds ik een kind was, hield ik ervan om te knutselen met stof en om kledij te ontwerpen. Ik voelde mij anders dan de anderen.

En was dan ook heel blij om naar een kunstschool te kunnen gaan.

Maar het laatste jaar werd het echt te gevaarlijk.”

Zijn grote droom is nu om zijn studie te kunnen verder zetten en af te studeren als modeontwerper. En dat hij

veel over heeft om zijn droom in vervulling te zien gaan, bewijst het feit dat hij intensief Frans aan het leren is om dan later de lessen te kunnen volgen in de gerenommeerde Brusselse modeschool La Cambre ook al is zijn toekomst in ons land op dit ogenblik helemaal niet verzekerd.

“Ik hoorde via een vriendin over de Zinneke Parade. Voor mij is dit een unieke ervaring. Ik heb er veel nieuwe mensen door leren kennen.

Samen met Hanne denk ik na over de kostuums. Het was ook de eerste keer dat ik rond recuperatie heb gewerkt. Binnen het atelier hield ik mij vooral bezig met het drukken van de tekeningen op de kledingsstukken.

Ik maakte een kostuum voor mezelf, ik kijk er heel erg naar uit om mee te lopen,” vertelt Ahmad enthousiast met pretlichtjes in zijn ogen.

Dat de Zinneke Parade ontmoetingsplaatsen creëert voor mensen die elkaar anders nooit zouden leren kennen en dat die ontmoetingen over alle grenzen heen gaan, is meer dan ooit van toepassing in dit atelier. Je voelt de artistieke en sociale dynamiek tussen bewoners, verenigingen en kunstenaars als het ware in de lucht hangen. En net dat maakt van al die deelnemers samen echte Zinnekes.

Hilke Andries

15.00 uur (21/05), www.zinneke.org

>

© SASKIA VANDERSTICHELE

WIST JE DAT….

© SASKIA VANDERSTICHELE

Een Zinneke werd in de negentiende eeuw de naam voor een straathond, want die werd indertijd wel eens in het modderige Zinneke, de rivier die rond de stad stroomde, gegooid. De Zinnekes, dat zijn nu de mensen die in Brussel leven. Dus met garantie dat er diversiteit is in talen, culturen, afkomst, kleuren, problemen en oplossingen. De Brusselaars kozen Zinneke als geuzennaam voor zichzelf en lanceerden het project Zinneke Parade.

16 I BRUZZ 1522 I DONDERDAG 12 MEI 2016

vertrouwen krijgen, en zelfvertrouwen helpt nu eenmaal deuren openen. Alleen al door het regelmatig volgen van de ‘lessen’ inleiding tot de klassieke muziek en hoe concerten organiseren, vergroot hun zelfrespect. Ze worden een beetje fier omdat ze iets om handen hebben en beslissingen kunnen nemen. Hetzelfde resultaat kan bekomen worden door taarten te bakken, maar muziek heeft die eigenschap dat het voor hen een grote ontdekking is, een wereld waarvan ze denken dat die voor hen niet openstaat.”

De klassieke muziek zou via deze alternatieve muziekprojecten haar maatschappelijke relevantie terugkrijgen. “Of de klassieke muziek vroeger dichter bij de mensen stond, kan ik niet bewijzen. Toch heb ik de indruk dat ze zich nu meer opsluit in een cocon van kennis, terwijl je niet van Bach of Beethoven gehoord hoeft te hebben om ze al dan niet te appreciëren.”

KLASSIEKE MUZIEK Escapades voor een kwetsbaar publiek

Muziek zet deur op een kier ELSENE - Mensen die uit de boot zijn gevallen opnieuw zelfvertrouwen laten opbouwen door naar klassieke muziek te luisteren, én zelf concerten te organiseren. Dat wil Patrick De Clerck met zijn Music Projects For Brussels bereiken. ‘Hetzelfde resultaat kan bekomen worden door taarten te bakken, maar muziek is voor hen één grote ontdekking.’

Terugkomen ESCAPADES De klassieke muziek zou via deze alternatieve muziekprojecten haar maatschappelijke relevantie terugkrijgen. ‘Je hoeft Bach niet te kennen om de muziek te kunnen appreciëren.’ ©ESCAPADES

Escapades is een project van Music Projects For Brussels dat nieuwe wegen bewandelt met klassieke muziek. De concerten en festivals van Escapades helpen mensen die om wat voor reden dan ook uit de boot zijn gevallen hun plaats in de ADVERTENTIE

samenleving terugvinden. Hoe gebeurt dit wonder? De initiatiefnemer en componist Patrick De Clerck stelt zich nederig op: “Het is een experiment. Door naar muziek te luisteren en door zelf concerten te organiseren, kunnen mensen zelf-

Een eerdere reeks Escapades in 2014 bestond uit parachute-dropped concerten, zoals De Clerck ze noemt, maar bij Escapades 20152016 gaat aan de concerten een proces van zes maanden vooraf. De wekelijkse workshops vonden plaats in De Lork (Brussel), waar mensen met een verstandelijke beperking en psychologische problemen worden opgevangen, in CRIT-L’Équipe (Anderlecht), waar mensen worden begeleid om werk te vinden, of om terug psychisch of sociaal te kunnen functioneren, en in het opvangtehuis van Spullenhulp (Elsene). “Bijzonder jammer is dat ik het project niet in de Brusselse gevangenissen heb kunnen uitrollen, maar uitstel is geen afstel.” De Clerck noemt het een methode van healing for wellbeing. Hoe kwam deze internationale man - we bellen hem op in Rusland - op het idee om samen met kwetsbare mensen concerten

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

7 EENGEZINSWONINGEN TE SINT-STEVENS-WOLUWE KARENBERG

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

EE IS WHAT YOU S ET WHAT YOU G Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

www.fedsvk.be 02 412 72 44

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE DEUR info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

te organiseren? “Bij een van de laatste concerten die ik voor het Klarafestival organiseerde, was er een melomaan die een paar maanden later als dement gediagnosticeerd werd. Zijn familie organiseerde hetzelfde concert voor zijn verjaardag en gedurende die tijd was hij er weer helemaal bij. Dementie is echter een eenrichtingsstraat. Het leerde me dat we ons moeten concentreren op mensen die ‘terugkomen’.”

Tot integratie verleiden “Door samen te luisteren naar muziekgeschiedenis van prebarok tot nu, achterhalen we wat de deelnemers graag horen. Het is echt niet de makkelijkste muziek die werd gekozen. Een try-outconcert had Giacinto Scelsi, György Ligeti, Aleksandr Borodin en J.S. Bach op de speellijst. Voor het concert van 12 mei kozen de bewoners de Cello Suites van Bach, uitgevoerd door de beroemde cellist Gavriel Lipkind.

Toegankelijkheid speelt geen enkele rol, authenticiteit wel. De cellosonate van Ligeti gaat er bijvoorbeeld altijd recht in. Bach ook. Westerse

“Laten we onze westerse muziek gebruiken om mensen te verleiden om tot onze samenleving toe te treden” Patrick De Clerck, Componist

religieuze werken, ook Orlando di Lasso, worden dikwijls afgewezen.

Orthodox lukt om de een of andere reden wel. Vooral discussiëren over muziek maakt het een belangrijk proces.”

“Eens de muziek is gekozen, kijken we naar de verschillende kenmerken van een musicus, om het profiel te bepalen dat hen het meeste ligt.”

Met een woord als ‘escapades’ (van échapper, ontsnappen) denk je ook aan vluchtelingen. Zouden opvangcentra een plek voor deze workshops en concerten zijn, vragen we De Clerck. “Je legt een pijnpunt op tafel. Indien de vluchtelingen hier blijven, zeker, zelfs prioritair.

Dankzij ‘onze’ klassieke muziek kunnen ze de cultuur waarin we samen zullen leven leren kennen. Met Bach heb je een verhaal van liefde, respect, religie, verlichting en verdraagzaamheid. Onze westerse muziek is toch een van de mooiste verwezenlijkingen van onze westerse beschaving? Laten we die dan gebruiken om mensen te verleiden tot die samenleving toe te treden.”

An Devroe Escapades, donderdag 12 mei om 20 uur in Zaal Lumen, Boondaalsesteenweg 36, 1050 Elsene. > www.mpfb.org

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

LENTE FESTIVAL

ZATERDAG 21 MEI ‘16 VAN 14 TOT 20u.

FRE EE PODIUM

KLEUTER R EN LAGER (15 UUR) SE ECUNDAIR & YANNI ILIADIS (17 UUR)

OP ZOEK NAAR EEN OPLEIDING? ONTDEK SNEL ONS NIEUW AANBOD. Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je in vanaf 1 mei.

ACTIVIITEITEN (14-18 UUR)

WORKSH HOPS GEKKE FIETSEN, SPRINGKASTELEN

KINDERDIS SCO (17u30-19u30 UUR) OP PENDE EURDAG ASO (14-18 UUR) ETE EN EN DR RINKEN

GEBAK, IJS, FRIETJES, GEZELLIGE BAR

OPENLESWEEK

MAANDAG - ZATERDAG 23 - 28 MEI

GEEF FT JE RUIMTE

KLEUTERSCHOOL, LAGERE SCHOOL EN SECUNDAIRE SCHOOL

Sint-Niklaasinstituut Bergensesteenweg 1421 1070 Anderlecht www.sni.be

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

30

t, beweegt, danst & da gt je uit!

Brussel spobrod! Ook voor jonge ketjes en aca t Ontdek

ieve 50+’e rs

het aan

JAAR

sport

B Z VC

VAN 12 TOT 19U

M E I 2 0 16 Z O N D A G 15

brussel

VAN DE STE VERJAARDAG 30 E D VIER MEE MPETITE !

ALVOETBALCO A Z E LS E SS U R I OVERDAG B OOR TORNOO D T U O T E H IN !

SPEEL MEE MET JE PLOEG S IJ R P N E E K EN PA HET FEEST ! ’S AVONDS IS zvc.be el.be en www.b ss ru b in rt o p .s en: www Info en inschrijv

RITTERKLUB JETTE

J.J. Crocqlaan 54, 1090 Jette

10u - 17uu OUTDOOR ZAALVOETBALTORNOOI MET HEEL WAT ANIMATIE 18u - ...u PRIJSUITREIKING ‘15-‘16 EN FEEST (HAPJE EN DRANKJE, TENTOONSTELLING 30 JAAR BZVC, FOOD TRUCKS, FINALE CHAMPIONS LEAGUE OP GROOT SCHERM)

WWW.STADSKR IEBELS.BE

!

18 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

ENFANT TERRIBLE HUSSEIN RASSIM

muzikant

“Ik vertelde aan een Amerikaanse collega dat ik Irak zou verlaten. Voor Finland of Brussel. Jack zei me voor Brussel te kiezen: Brussels is gonna hit you!”

© IVAN PUT

Twee jaar geleden vluchtte Hussein Rassim voor de oorlog in Irak. Nu staat hij hier met een mooi akoestisch lied op het album Refugees for Refugees. “Bij mij draait het allemaal om vrede.”

Het ging goed in Irak. Hussein Rassim had in 2013 een band opgericht, Solo Baghdad, die al snel in de schijnwerpers kwam te staan, onder meer dankzij een concert bij TEDx voor zeshonderd mensen. Rassim begon snel op heel wat happenings op te treden, voor het Iraakse leger, voor aangelegenheden als Moederdag, Nieuwjaar of Valentijn. Het culturele leven begon terug goed op gang te komen in Bagdad, en Rassims band begon bekendheid te verwerven. Toch was het moeilijk.

Muzikanten werden vaak lastiggevallen, aangehouden door het leger of de politie voor een fooi, of zelfs lukraak in elkaar geslagen met hun instrument. Doe daarbovenop dat Rassim vertaler was voor het Amerikaanse leger en voor de veiligheidsdiensten, en het droomplaatje van een opkomende muzi-

kant kan snel omslaan in een nachtmerrie.

“Ik ben in 2005 mijn beide ouders verloren en voelde me niet meer thuis in Irak. Ik begon het te ervaren als een vreemd land. Of misschien was ik de vreemdeling,” vertelt Rassim in uitstekend Engels, opgedaan tijdens al die jaren samenwerken met de Amerikanen. “De veiligheidssituatie werd heikel. Voor de Amerikanen werken wordt je niet door iedereen in dank afgenomen.” Rassim sloeg op 18 augustus 2013 op de vlucht. “Na vier dagen in Turkije heb ik een boot kunnen nemen naar de Griekse eilanden om vervolgens met een ander schip in Athene te belanden. Dan ben ik met de trein naar Macedonië gereisd, waar ik te voet de grens ben overgestoken.”

“Na een busrit kwam ik in Servië terecht, waar we voor het eerst onze vingerafdrukken moesten laten nemen. Na vier dagen mochten we verder. Het was vijf uur wandelen tot aan de Hongaarse grens. We waren al een hele dag aan het stappen toen een kleine auto ons naar Budapest wilde brengen. Na aandringen is

“ In het Klein Kasteeltje ben ik zo weinig mogelijk” hij doorgereden tot in Brussel. Dat was op 30 augustus.” Waarom Brussel? “Ik vertelde aan een Amerikaanse collega dat ik Irak zou verlaten. Waarheen? Finland of Brussel. Daarop zei Jack dat ik naar Brussel moest gaan: Brussels is gonna hit you! En hij had gelijk. Deze stad met zijn bruisend cultureel leven bevalt me echt.”

Rassim is een bezige bij. Naast dit project met en door vluchtelingen van Muziekpublique treedt hij vaak solo op en is hij betrokken bij diverse projecten: een Spaanse band, een duo met soefidans en een project met hedendaagse dans. In het Klein Kasteeltje zit hij zo wei-

nig mogelijk. “Enkel om te slapen en te ontbijten. En als ik geld heb, ontbijt ik buitenshuis, in Le Phare du Canal.”

Refugees for Refugees was een mooie verrassing voor Rassim. “Muziekpublique heeft me niet alleen geholpen een netwerk uit te bouwen, maar ook een paar concerten bezorgd.

De video heeft me geholpen om mijn muziek kenbaar te maken. Dit album, gemaakt door muzikanten van grote kwaliteit, is voor mij een symbool dat aantoont dat vluchtelingen goede mensen zijn. Dat er heel wat goede artiesten tussenzitten, maar ook dokters, landbouwers en werkmannen. Hopelijk zorgt onze muziek voor meer vrede, want het is niet enkel vertier. Muziek is de mooiste manier om een vreedzame boodschap te verkondigen.”

Benjamin Tollet

CD-voorstelling Refugees for Refugees, vrijdag 13 mei om 20 uur bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3 te Elsene. Tickets kosten 9/13/15 euro. > www.muziekpublique.be

HUSSEIN RASSIM Is in 1988 geboren in Dyalah (Irak) en begint in 2007 te werken als vertaler voor GLS (US Army). Datzelfde jaar vlucht hij na aanhoudende bedreigingen voor enkele maanden naar Beiroet. Hij studeert in 2010 oud (Arabische luit) aan het Institute of Musical Studies in Bagdad en richt in 2013 zijn band Solo Baghdad op. In 2015 vlucht hij voor een tweede keer, ditmaal naar Brussel. Rassim speelt in verschillende Brusselse bands, onder meer bij Arumbo.

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 19

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt Fajita’s, taco’s, burrito’s en enchilada’s. Chili con carne uiteraard ook. Tex-mex was oorspronkelijk de naam van een spoorlijn, lees ik. Die tussen de US van A en Mexico. Vandaag is tex-mex een ‘streekkeuken’, maar dan niet van Mexico.

Ons land heeft wel wat met tex-mexrestaurants. Er is de keten Chi-Chi’s en recentelijk ook meer bescheiden eethuisjes, zoals Los Gringos aan Sint-Katelijne, en dan zijn er nog andere dapperen die het helemaal alleen doen. Maar is dit Mexicaans?

Ik heb altijd wat gehad met Mexico. Ik las over de Azteken en Maya’s en als kind bladerde en herlas ik het Artis Historiaalbum over dat land. Ik zou er ooit nog wel eens geraken, had ik mezelf beloofd. Maar ondertussen zijn we decennia verder en heb ik nog geen voet verdergezet in de richting van Guadalajara of Teotihuacan. Erger nog, mijn kennissen die er wel wat van kennen raden mij vandaag af om erheen te trekken: te onveilig.

Mexico is een erg groot land met tropisch oerwoud in het zuiden van Chiapas, tot de Sonorawoestijn in Neder-Californië (neen, niet Neder-over-Heembeek). Er kan dus ook geen sprake zijn van één Mexicaanse keuken. Mexico is het land dat de wereld het meeste soorten voedsel heeft geschonken, van maïs en avocado’s over cactusvijgen, tomaten en cacao tot zoete aardappel. Zelfs de sperziebonen komen van daar! Maar die producten staken de oceaan over zonder recept. Daarom duurde het zo lang voor iemand hier aan de tomaten durfde en heeft de maïs in de Westerse wereld gezorgd voor ziekte en dood: pellagra. Maïs kan je niet ongestraft in armemenseneten mengen.

Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Lang geleden heerste de koning van Spanje over Mexico, dat toen nog een groot deel van het land besloeg dat vandaag tot de Verenigde Staten van Amerika behoort. Als ik de Mexicanen volg, zou ik

“Tex-mex is een hybride keuken met invloed van de Mexicaanse traditie, maar ook van de Spaanse kolonisten” hier ‘Noord-Amerika’ moeten schrijven, want ook Mexico en Brazilië zijn ‘verenigde staten’, zij het niet van het yankee-type.

Mexico werd vroeger onafhankelijk van de Spaanse kroon dan Texas. Dat laatste land werd een deel van de States in 1845, daarna kwam er ontwikkeling vanwege de Noorderlingen en vervreemde de bevolking langzaamaan van Mexico.

Het begrip tex-mex is dus een hybride keuken die wel wat invloed heeft van de Mexicaanse traditie, maar ook van de Spaanse kolonisten, onder wie bijvoorbeeld Marokkaanse koks, die de koriander meebrachten. Alles werd vereenvoudigd: het maken van tortilla’s is in Mexico een vermoeiend, slijtend werk van natte maïs die tot pap wordt gewreven. In Gringoland was er gemalen maïsmeel, niet verwerkt zoals dat in het Zuiden gebeurt. Op dezelfde manier worden bonen gewoon gekookt

zoals in Europa en niet tot puree gewreven zoals dat in Mexico de gewoonte is. Tex-mex is een wereldkeuken.

Behalve al die tacokoekjes en pannenkoeken met gesmolten kaas en vlees (uiteraard volledig Europees van traditie), is de meest tot de verbeelding sprekende schotel in de tex-mexkeuken de chili con carne. In onze taal: pepers met vlees. U kent het gerecht zonder twijfel en de titel bevat niet wat wij het belangrijkste vinden: de bruine bonen (kidney beans). Daar is een goede reden voor. Chili con carne zou verschenen zijn in de buurt van San Antonio (Texas) waar vrouwen op de markt ‘chili’ verkochten, een saus om bij wat dan ook te eten. De bereiding begon nationaal verspreid te raken door een nationale tentoonstelling in Chicago in 1893, waar het een hit werd. Net zoals de Brusselse wafels later op de wereldtentoonstelling van New York in 1964.

Puristen zijn de chili gaan bevechten omdat het niet authentiek Mexicaans was, maar dat was uiteraard ook nooit de bedoeling. Juist na die negatieve reclame is het gerecht door de Amerikanen omarmd als iets ‘van hen’, en zo is het ook doorgebroken in Europa, als een soort studentenkost.

Een officieel recept bestaat niet: er moet gehakt vlees in, chilipepers, ajuinen, bonen en meestal is iedereen akkoord dat er ook koriander bij moet - cilantro volgens de Yanks. Laat dat alles aanstoven in vet (smout) en met toevoeging van genoeg vocht kan dat lang blijven stoven. Oorspronkelijk werd die saus geserveerd bovenop de keuze van de klant: aardappelen, bruine bonen of... spaghetti. Als je de honderden recepten naast elkaar legt, lijkt de bereiding dan ook verbluffend op wat vandaag een café-spaghetti is. Maar ik heb er toch liever bonen bij. Smakelijk.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe-residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

EN ES I D

TIAL

I C E SD V R S E LU DEktische I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p JAAR 2 U N AT I S

R

www.thechambon.be

GR

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

ADVERTENTIE

LANCERING HUIS VAN HET KIND BRUSSEL Werk je in Brussel met kinderen, (aanstaande) ouders of andere opvoeders dan nodigen we je graag uit op het startmoment van Huis van het Kind Brussel. Kom op 19 mei kennismaken en vertel ons jouw ideeën over het Huis van het Kind Brussel.

Tijdens deze feestelijke namiddag wordt het meerjarenplan van Huis van het Kind Brussel voorgesteld en via thematafels gaan we hierover dieper met elkaar in gesprek.

Schrijf je nu in op info@huisvanhetkindbrussel.be of vraag meer info over het volledige programma.

13u00 – 13u25

Onthaal

13u30 – 13u40

Verwelkoming en opening

13u40 – 13u50

Toelichting bij de Vlaamse regelgeving inzake preventieve gezinsondersteuning

13u50 – 14u00

Toespraak door Bianca Debaets, VGC-Collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid en Gezin

14u00 – 14u45

Toelichting Huis van het Kind Brussel

14u45 – 15u00

Pauze

15u00-16u30

Thematafels: in dialoog geven we verder vorm aan Huis van het Kind Brussel. Je neemt deel aan 2 tafels.

16u30 – 16u45

Afsluiting en receptie

Datum: 19 mei van 13 tot 17 uur Locatie: VGC, Emile Jacqmainlaan 135, Brussel Info & inschrijven: info@huisvanhetkindbrussel.be UVV-Pride2016-advert BRUZZ DD OL.pdf

1

22/04/16

15:09

ADVERTENTIE

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 21

Laptopia Crabbegat, dinsdag 3 mei, 15.10 uur Toen men onlangs op zoek ging naar de vreemdste straatnaam van Vlaanderen, kwam men niet verder dan Boterham, Kromme Elleboogstraat of Oude Zak. Dan verkies ik toch het Crabbegat in Ukkel. Ik kom er niet alle dagen, maar ik was er al een paar keer gepasseerd, en voelde plots de drang om er naar terug te keren. Als het jeukt, moet je krabben. Het gevoel dat ik heb wanneer de naam Crabbegat voor mijn geestesoog verschijnt, hebben andere avonturiers voor mij ook gehad met het Skagerrak of het Kattegat. Achter het Crabbegat ligt het onbekende. Het is een soort verdwijngat, een achterpoort waarlangs u ongemerkt de Brusselse scène kan verlaten.

Het gat zit op een hoek van de verder totaal onverdachte De Frélaan. Een hoek waarvoor het woord pittoresk is uitgevonden. Met aan de ene kant het grauwe pleister van een kunstacademie, en aan de andere kant een bewoond huis met als geboortedatum 1570, dat alleen nog uit gewoonte overeind staat, en wordt bijgelicht door de kaarsen van een wilde kastanjelaar. Wat verder staat een huis waar ooit schilder Isabelle Masui zou hebben gewoond, en waar Ulenspiegel op de gevel staat geschreven. Alleen spijtig dat daar nog een Italiaans restaurant tussen zit met de ongeïnspireerde naam Casa Vecchia. Dat Tijl Uilenspiegel hier ooit rondhing, wil ik best geloven, maar niet dat er toen al pizza’s werden gebakken.

Bij wijze van aangepaste bestrating is er op dit stukje middeleeuwen een karrenvracht kasseien neergegooid. Tussen de voegen hebben paardenbloemen de tijd van hun leven.

Van op de De Frélaan kan je de ware aard van Crabbegat niet zien, waardoor verschillende automobilisten denken dat ze er hun wagen wel zullen kwijtraken. Maar daarvoor is heel weinig plaats. Het Crabbegat is een fuik. Na die paar huizen staan er twee paaltjes, en voorbij die paaltjes begint een an-

“Holler dan dit komen de holle wegen zelden, zeker in onze verwoeste gewesten” Michaël Bellon dere wereld. Crabbegat is namelijk een holle weg. Holler dan dit komen de holle wegen zelden, zeker in onze verwoeste gewesten. En hij kronkelt nog ook. Crabbegat slingert zich als een leeggelopen slotgracht om het Wolvendaelpark heen.

Ooit werd langs hier het water van de Wolvenberg naar de Ukkelbeekvallei gedraineerd, en dat zorgde in de loop der geologische tijdvakken voor de nodige erosie. Wie is vergeten dat slijtage tot schoonheid kan leiden, moet hier maar eens

ADVERTENTIE

U S S H UT T EB

20 &

TI L2 .15 AM

S

FRI SA T2

LE

FR E

music

N MU 1 MA Y FROM 8 P

250 free concerts - 700 artists

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. komen kijken. U gelooft het misschien niet, zeker als u tot vandaag nog nooit van Crabbegat had gehoord, maar dit is het soort plekje waar de Rode Ridder met plezier en met succes in een hinderlaag kwam liggen. Pelgrims op weg naar Compostela maken voor dit stuk speciaal een omweg.

Langs beide zijden van de wandelweg rijst een aarden wal op als de gestolde golf van Hokusai voor Mount Fuji. Met hetzelfde gevoel voor overdrijving en artistieke bluf kan je zeggen dat de gespierde wortelpartijen van de flankerende bomen, die de aarde angstvallig bij elkaar houden, net kunstwerken van Berlinde De Bruyckere zijn. De bomen vertonen onderaan een opmerkelijke kromming. Aanvankelijk hadden ze niet door dat ze boven de leegte groeiden. Waarop ze zich, zoals de coyote die in Road Runner steevast het ravijn inliep, plots van hun hachelijke positie bewust werden, en alsnog aan de wetten van de zwaartekracht besloten te ontsnappen.

Boven je hoofd overbrugt het loof de kloof, en raken de groene kruinen met elkaar vergroeid. Laag bij de grond zoemen de eerste insecten, waaronder de lompe hommel, die zichzelf met moeite in de lucht houdt. Op de dorre bladeren ontrollen zich met een snelheid van enkele celdelingen per dag de glanzende embryo’s van een varen. Kleine vogeltjes doen boven de mini-vallei aan paragliding, onder het applaus van een plots opvliegende duif.

En dan schijnt er plots toch een ander licht aan het einde van de tunnel. De illusie van het Crabbegat is namelijk kortstondig, want het leidt nergens naar. Het is slechts een wormgat tussen twee villawijken, maar wel het mooiste van het Gewest.

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

22 I BRUZZ 1522 I Donderdag 12 MEI 2016

zaalvoetbal De Brusselse zaalvoetbalcompetitie viert zijn dertigste verjaardag

© BART VAN DEN EECKHAUT

‘We zijn een spiegel van de stad’

BZVC blijft groeien.

De organisatie speelt zelfs met het idee om met een dames- en veteranencompetitie te beginnen.

BRUSSEL – Zaalvoetbal promoten bij de Nederlandstalige Brusselaars.

Met dat opzet werd de Brusselse Zaalvoetbalcompetitie in 1986 opgericht.

Intussen slaagt de BZVC daar al dertig jaar met verve in. Naast zaalvoetbal zijn ambiance en plezier de rode draad. De komende vieringen beloven de moeite te worden.

“E

en band met Brussel en zijn Nederlandstalige gemeenschap hebben, dat zijn de vereisten om als ploeg te mogen deelnemen aan de Brusselse Zaalvoetbalcompetitie (BZVC),” vertelt voorzitter André Beeckman. “Er doen wel enkele ploegen uit de rand mee, maar dat zijn eerder uitzonderingen. Dat alle verplaatsingen dicht bij elkaar liggen, is een sterkte van onze competitie.”

De BZVC vloeide in 1986 voort uit een zaalvoetbalcompetitie die kort daarvoor was ontbonden. Zestien ploegen namen deel aan de eerste editie. “Intussen zitten we aan 52 ploegen die zijn verdeeld over vier reeksen. Daar zijn zowel jeugdverenigingen als bedrijven bij, maar ook ploegen die volledig Italiaans, Spaans of Noord-Afrikaans zijn.

Onze competitie is een spiegel van

Brussel, het is een echte mengelmoes.”

“Iedereen wil uiteraard winnen.

Zeker de kampioenen van onze hoogste reeksen spelen zeer goed zaalvoetbal. Maar het sociale aspect, de ambiance en het plezier zijn minstens even belangrijk. En de goede organisatie, waarvoor we bekendstaan.”

Daarbij is de ondersteuning van de sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) zeer welkome hulp. Pascal Smet (SP.A), in de VGC bevoegd voor sport, hecht veel belang aan die ondersteuning en aan de investering in plekken waar mensen elkaar ontmoeten, zoals sportverenigingen.

Beeckman heeft in de afgelopen dertig jaar heel wat opmerkelijke ploegen en wedstrijden gezien. Zoals de onderlinge rivaliteit en derby’s tussen ploegen uit Sint-AgathaBerchem en hartje Brussel die op

het scherpst van de snee worden gespeeld. Of de titelviering van het populaire Saint-Maurice, een ploeg die het soort ambiance wist te maken die je nooit meer vergeet.

“Maar ik zou toch vooral de Beer-

“TFE Benelux heeft de competitie lang gedomineerd, en heeft zo zijn stempel gedrukt. Zo hebben ze verbeten duels gespeeld tegen AB Café, dat één keer kampioen is geworden met zijn ‘sterrenploeg’.

Daarin zaten toppers als Gilles De Bilde, Besnik Hasi en Tom Coninx.

De laatste jaren is de Pianofabriek uit Sint-Gillis de te kloppen ploeg.

Ze pakten al verschillende keren de dubbel, de titel én de beker.”

Dames en veteranen In tegenstelling tot heel wat andere kerncompetities blijft de BZVC groeien. Ze spelen zelfs met het idee om met een dames- en ve-

“Eén keer werd AB Café kampioen met zijn ‘sterrenploeg’. Daarin zaten toppers als Gilles De Bilde, Besnik Hasi en Tom Coninx” André Beeckman, voorzitter BZVC

tjes willen vermelden, een ploeg die er van in het begin bij is en altijd een belangrijke rol heeft gespeeld.

Zij zijn een van de uithangborden van de BZVC. Net als de Celle Boys, de tweede oudste ploeg.”

teranencompetitie te beginnen.

Tijdens de vieringen voor de dertigste verjaardag wordt er gepolst naar de interesse daarvoor. “Er zal ook een damesreeks zijn tijdens het outdoor zaalvoetbaltornooi

van zaterdag 28 mei,” zegt Bart Van Den Eeckhaut, sportmedewerker bij de VGC. “Daar kunnen we zien of er mogelijkheden zijn om heel het jaar door een damescompetitie te organiseren.”

“Aan dat tornooi mogen ook ploegen deelnemen die niet in de BZVC zitten. Het is dus een ideale test voor teams die er aan denken om zich in te schrijven. We zullen een veld van Ritterklub Jette in vier delen en zo velden van dertig op vijftien meter maken.”

Behalve het tornooi zal er heel wat animatie zijn, en uiteraard zal de dertigjarige geschiedenis in de kijker worden gezet. Zo zullen oude gloriën een wedstrijd spelen, en worden ’s avonds niet alleen de kampioenen van dit seizoen gevierd, maar ook mensen die de afgelopen jaren belangrijk waren voor de BZVC. “Ook komt er een tentoonstelling over de geschiedenis met onder meer truitjes, foto’s en klassementen. En de finale van de Champions League wordt uitgezonden op groot scherm.”

“De tweede belangrijke afspraak is vrijdag 3 juni. Dan wordt onze bekerfinale 2015-2016 gespeeld in de sporthal van Ganshoren. Daar zal achteraf een gratis vat gegeven worden. Net als de afgelopen dertig jaar zal de ambiance dus zeker niet ontbreken.” (Lacht)

Tim Schoonjans

Donderdag 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 23

SPORTagenda

ESTAFETTE

zaterdag 14 mei Unicef Seven Trophy

FILIP VAN DER ELST Brussel heeft de twijfelachtige eer om de grootste Belgische voetbalklucht in jaren te hebben afgeleverd: aan de filmrechten van het verhaal rond White Star Bruxelles valt ongetwijfeld een vette kluif te verdienen.

De club was eerst een doodgeboren project waarbij iedereen de schouders ophaalde. Vorige week was de club de onverwachte kampioen in tweede klasse en keek heel voetbalminnend België plots met argusogen naar deze curieuze club. Nu grijpt diezelfde club ook nog eens naast een licentie en dreigt ze te verdwijnen uit het profvoetbal, tenzij een procedure bij de burgerlijke rechtbank daar nog verandering in brengt.

Een spelersmakelaar die zich verveelde en een gemeente die op zoek was naar een voetbalploeg. Meer was er niet nodig om White Star in 2014 van Sint-Lambrechts-Woluwe naar Molenbeek te verhuizen. Dat de sterke man achter die club geen onbesproken figuur is, bleek niet van belang. John Bico is de ontdekker van de Franse sterspeler Franck Ribéry, maar kreeg later van diezelfde Ribéry een rechtszaak aan zijn been wegens bedreigingen: “Hij kwam naar mijn huis, tikte op mijn raam en dreigde mijn auto te vernielen met een baseballbat”, zei Ribéry daar toen over. Later kwam hij opnieuw in opspraak, toen hij manager was van Thorgen Hazard bij Zulte Waregem en naar verluidt een grote rol speelde in het circus dat zich afspeelde rond een eventuele transfer van zijn poulain naar Anderlecht.

Ook van geen belang, voor diezelfde gemeente, was dat de geldbron van die club een groot vraagteken is en blijft. White Star wordt officieel bestuurd door het bedrijf “Gulf Dynamic Challenges” uit Dubai en hun voorzitter Jamal Bin Ferah, maar van dat bedrijf heeft nog nooit iemand gehoord, en Ferah hebben we nog niet te zien gekregen. Vragen over de financiële gang van zaken handelt Bico koudweg af onder het motto: “dat behoort tot de interne keuken.” Intussen wordt White Star in zijn licentiedossier verdedigd door advocaat Laurent Denis, die veroordeeld is in de zaak rond Zhe Yun Ye, het grootste omkoopschandaal ooit in het Belgisch voetbal. Ook dat is allemaal geen probleem. En dan heb ik het nog niet over de ronduit belachelijke stadionsaga met buur RWDM gehad, die er nooit zou zijn gekomen indien White Star meteen rond de tafel was gaan zitten. In plaats daarvan stapten ze tot twee keer toe tevergeefs naar de rechter om te verhinderen dat ze het stadion zouden moeten delen, en verspreidden ze meer zinloze, schenenschoppende persberichten dan er wekelijks supporters in hun tribune zitten.

De enige reden waarom zo’n club met zo’n mensen carte blanche krijgt, is omdat er een gemeente achter staat die het zo wil. Schepen van Sport in Molenbeek Ahmed El Khannouss (CDH) heeft er

nooit een geheim van gemaakt dat hij er plezier in beleefde om Johan Vermeersch en diens FC Brussels in 2014 uit het Machtensstadion te kegelen. En daar had hij zelfs overschot van gelijk in, want die club was in de hoofden van de mensen toch allang ten grave gedragen. Maar de manier waarop diezelfde El Khannouss nu al twee jaar lang, tegen wil en dank, in zijn eentje de lof van John Bico en White Star staat te bezingen, tart alle verbeelding. John Bico, de redder van de Molenbeekse jongeren. John Bico, de niet onbesproken spelersmakelaar die plots filantroop is geworden. Het klinkt te mooi om waar te zijn; en de ijzige, beredeneerde en autoritaire manier waarop hij zijn club leidt (voor hij besloot om zelf trainer te worden had hij er op enkele maanden tijd al een drietal buitengegooid), geeft mij de sterke indruk dat het ook zo is.

Als enthousiasteling van supporterscultuur en voetbalclubs met een ziel, bloedt mijn hart wanneer ik de lege tribunes bij White Star Bruxelles aanschouw. En zeker omdat het in het Edmond Machtensstadion is, een stadion waar decennialang geschiedenis is geschreven, in goede en kwade dagen. John Bico heeft altijd een antwoord klaar: zijn club is niet voor nostalgici die alleen maar naar het verleden kijken. Neen, White Star Bruxelles is “de toekomst”. Maar welke toekomst dat dan wel moge zijn, heeft hij er nooit bijgezegd. Die supporters? “Die komen wel”, al mag het ons een raadsel zijn van waar dan precies. Want John Bico heeft de Brusselse voetballiefhebber nooit een reden gegeven om zich aan zijn project te hechten. Op hun (uitsluitend Franstalige) website kom je nergens te weten waar deze club voor staat, wat haar identiteit is en waar ze naartoe wil. Wel werd je elke thuiswedstrijd om de oren geslagen met een aanbieding voor een “walking VIP-dinner” ter waarde van 25 euro. Klinkt aanlokkelijk...

En neen, je hoeft geen duizenden supporters te hebben om kampioen te mogen spelen. White Star pakte de titel in tweede klasse met een sterke ploeg en profiteerde optimaal van de plankenkoorts bij titelconcurrenten Antwerp en Eupen. Maar ik vind het altijd grappig om zo’n club én El Khannouss daarna triomfantelijk te horen verkondigen dat deze club en die promotie toch oh zo belangrijk zijn voor het imago van de gemeente Molenbeek. Als het imago van Molenbeek moet gered worden door een kunstmatige club waar nauwelijks een levende ziel wakker van ligt; en die bestuurd, getraind en gemanaged wordt door een illustere ex-spelersmakelaar, dan vrees ik het ergste voor een gemeente die nochtans zoveel moois te bieden heeft.

De grootste voetbalklucht in jaren

Journalist Filip Van der Elst kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eerder naar de tribunes dan naar de grasmat

sport Sportfestival op vertrouwde locatie

Stadskriebels volledig gratis BRUSSEL – Het hart van Brussel klopt zondag op het ritme van sport.

Stadskriebels pakt namelijk naar goede gewoonte uit met een indrukwekkend aanbod. Het plan om uit te wijken naar de centrale lanen werd in laatste instantie afgeblazen.

De veelbesproken voetgangerszone als decor van een bruisend sportfeest, dat was lange tijd het scenario van Stadskriebels editie 2016. Het Beursplein groeide de afgelopen

weken echter uit tot een herdenkingsplek van de slachtoffers die zijn gevallen tijdens de aanslagen in Brussel en Zaventem. Uit respect daarvoor heeft de sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie beslist om alsnog op de vertrouwde locaties te blijven: op de Vismarkt en in de Dansaertstraat, aangevuld met de nieuwe plek in de Ortsstraat waarover het parcours zich zal uitstrekken.

Maar dat zal de pret allerminst bederven, want de organisatoren pakken dit jaar op-

nieuw uit met een zeer ruim aanbod sporten. Zo kunnen nostalgici met hun heupen wiegen tijdens Rollerdisco, kunnen waaghalzen zich aan een death ride wagen, kan wie het rustiger aan wil doen voor petanque kiezen, moet wie een nieuwe urban racketsport wil ontdekken wackitball uitproberen… Elke Brusselaar, hoe jong, oud of sportief hij al dan niet is, vindt komende zondag ongetwijfeld zijn gading.

Een andere nieuwigheid die kan tellen, is dat deelnemen aan Sportkriebels dit jaar volledig gratis is. U hoeft zich enkel te registreren op de website (www.stadskriebels.be) of ter plaatse aan de stand in de Ortsstraat of op de Vismarkt. Daarna kunt u tussen 12 en 18 uur ten volle genieten van deze hoogdag van de Brusselse sport.

Tim Schoonjans

Rugbyclub Bosvoorde organiseert voor de derde keer zijn Unicef Seven Trophy. Het doel is jonge spelers kennis laten maken met sevens rugby, waarbij aan beide kanten zeven spelers op het veld staan. Dit jaar zijn het de U12, U14 en U16 die elkaar vanaf 10 uur bekampen. Als afsluiter is er een barbecue en een muzikaal optreden. Meer informatie vindt u op www.brclub.org.

Tom Morris Rugbyclub Kituro Schaarbeek organiseert het hele weekend lang de 44e editie van het Tom Morris-tornooi. Ook hier zijn het de jongeren die aan de slag moeten, meer specifiek de U17.

Zij kunnen zowel met hun ploeg deelnemen als nieuwe ploegen vormen, per stad bijvoorbeeld. U leest er alles over op www.kituro.be.

Rusty challenge Jonge hockeyspelers nemen tot en met maandag deel aan de jaarlijkse Rusty Challenge van hockeyclub Ukkel Sport. Ketjes van de U7 tot de U19 spelen tegen elkaar. Winnen is uiteraard van belang, maar met een springkasteel, spelletjes, spijs en drank wil de club vooral een familiale, warme sfeer creëren. Meer info op www.ucclesport.be.

zondag 15 mei Bekerfinale voor Logis Tafeltennisclub Logis Oudergem is bezig aan een ijzersterk seizoen. Twee weken geleden plaatste de club zich voor de finale van de beker van België dankzij een 4-3-overwinning tegen Castellinoise en sinds afgelopen weekend zijn ze kampioen.

Komende zondag neemt de ploeg het op tegen Sokah Hoboken. De finale gaat om 18 uur in het Limburgse Bilzen van start.

Maandag 16 mei tien kilometer van ukkel Komende maandag wordt om 15 uur het startschot gegeven van deze negende editie in het Wolvendaelpark, waar ook de eindmeet ligt. Indien de limiet van vierduizend lopers niet bereikt is, kan er de dag zelf nog ingeschreven worden (vijftien euro). De dagen ervoor kost een inschrijving via de website (www.10km.be) veertien euro.

sprinten in de voetgangerszone Bent u eerder voor korte nummers? Dan moet u tussen 13 en 17 uur naar de voetgangerszone voor de vierde manche van de Street 100m. U zult zich er even een professionele loper wanen en maakt kans om u te plaatsen voor de finale, die tijdens de Memorial Van Damme zal doorgaan.

Dinsdag 17 mei ket safari Ketjes van de tweede graad van het basisonderwijs trekken op ‘safari’ naar de Brusselse parken: op dinsdag en woensdag naar het park van Vorst, op donderdag en vrijdag naar het park van Laken.

Tijdens een halve dag sport moeten ze proeven afwerken zoals een apenparcours en een safarioriëntatie. Daarnaast is er aandacht voor samenwerking en het gebruik van het Nederlands.

Tim Schoonjans