BRUZZ - editie 1540

van 29 SEPTEMBER TOT 6 OKTOBER 2016

N° 1540 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

OUDERENBELEID IN BRUSSEL

NU OF NOOIT p 2, 6 - 7

© SASKIA VANDERSTICHELE

Wouter Hessels (Ritcs) bij de opening van het academiejaar

EEn transferium

‘ Een universiteit is géén bedrijf.

Studenten zijn geen stakeholders’

A12 wordt smaller

aan de heizel p3

p 15

De grote terugkeer

van de elpee

‘De cd is gemaakt om vinyl te imiteren. Belachelijk!’ p 16 - 17

2 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 SEPTEMBER 2016

EDITO Urgentie

Steven Van Garsse Chef Weekblad “De Brusselse bejaarde kan én mag het slachtoffer niet worden van een slechte politieke deal”

COLOFON BRUZZ

Flageyplein 18, 1050 Brussel 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw.

Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Hartert 0478-84.01.93 ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns HOOFDREDACTIE Klaus Van Isacker (Nieuws), Jeroen Roppe (Strategie), Robert Esselinckx (Adjunct) WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef ) EINDREDACTIE Elien Haentjens, Karen De Becker ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Laurent Vermeersch, Danny Vileyn MEDEWERKERS Hilke Andries, Michaël Bellon, Hanne De Valck, An Devroe, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele DISTRIBUTIE Ute Otten VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bruzz.be

Over het tekort aan capaciteit in het Brussels onderwijs wordt moord en brand geschreeuwd. En terecht. Elk kind heeft recht op degelijk onderwijs.

Maar als het over het bejaardenbeleid in Brussel gaat, is er minder stampei. Nochtans zijn de uitdagingen enorm. Uit een programmastudie van enkele jaren geleden blijkt dat er serieuze gaten zitten in de dienstverlening voor senioren in deze stad.

Rusthuizen zijn er genoeg, er zijn er zelfs te veel, maar in de thuiszorg is een grote inhaalbeweging nodig. En dagcentra en serviceflats zijn er veel te weinig.

Zoals professor Verté opmerkt in een interview verder in deze krant komen daar nog een aantal grootstedelijke problemen bij.

Heel wat bejaarden leven in armoede en eenzaamheid. De ouderenpopulatie wordt steeds diverser en veel woningen in Brussel zijn onaangepast. Om niet te zeggen veel te duur. En dan zijn er nog de onveiligheid en de steeds complexere mobiliteit.

Bejaarden zo lang mogelijk thuishouden - het ordewoord in de zorg sinds een decennium - zit er bijgevolg voor veel van hen gewoon niet in.

Om een heel andere reden is de urgentie groot. De zesde staatshervorming heeft heel wat bevoegdheden inzake bejaarden naar de gemeenschappen gebracht. In Brussel naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC): hulp aan bejaar-

WAUTER MANNAERT

den, rusthuizen, zorgverzekering, etcetera.

Dit alles is een kans om hic et nunc de fundamenten te leggen voor een Brussels bejaardenbeleid, misschien zelfs voor een echte ‘Brusselse sociale bescherming’, maar het schept ook gigantische verplichtingen. De GGC mag de zaken niet op zijn beloop laten of de Brusselse bejaarde is de klos.

Een sceptische noot over het welslagen van deze onderneming is op zijn plaats. Een coherent en rechtvaardig bejaardenbeleid voor heel Brussel is een prachtidee, maar het kan er alleen komen in overleg met de andere gemeenschappen. En daar knelt, zoals zo vaak in dit land, het schoentje. Zeker als er asymmetrische regeringen zijn en tegengestelde belangen.

De zesde staatshervorming is daarbij eerder een hindernis dan een hulp. Vlaanderen blijft actief in Brussel, naast de GGC, om een bejaardenbeleid vorm te geven, rusthuizen te bouwen en thuisverpleegsters uit te sturen. Daar kunnen alleen ‘vodden van komen’, zegt het gezond verstand.

De staatshervorming is wat het is en dus zit er maar één ding op. De gemeenschappen, Brussel, Vlaanderen en Wallonië, moeten met elkaar aan tafel. En ze zullen moeten praten, praten, praten. Maar dan wel met het mes op de keel, want de tijd dringt. De Brusselse bejaarde kan én mag het slachtoffer niet worden van een slechte politieke deal.

“

Brussel is de meest ondergewaardeerde stad van Europa” MICHAEL KAMINER Journalist (in ‘New York Daily News’).

“

Als justitie met lichtsnelheid werkt, zit je in een dictatuur” INE VAN WYMERSCH Openbaar aanklager en parketwoordvoerder (in ‘Randkrant’).

Donderdag 29 SEPTEMBER 2016 I BRUZZ 1540 I 3

mobiliteit Studie naar transferium met 1.500 plaatsen aan Esplanade

erfgoed Bestemming expokiosk ter discussie

Snelweg moet wijken voor pendelparking

Seniorenlokaal of buurtpaviljoen?

LAKEN – Buurtbewoners willen het onderkomen paviljoentje van Expo ‘58 aan de Sint-Lambertuskerk nieuw leven inblazen als ontmoetingsplek voor heel de wijk. Eigenaar Brussel-Stad wil voorrang geven aan de senioren.

Dubbel. Overdag doet de parking dienst voor pendelaars, ‘s avonds voor bezoekers van Paleis 12.

Aan Esplanade, de noordelijke eindhalte van tram 3, plant het Brussels Gewest een grote overstapparking. Om het transferium te kunnen bouwen moet de autosnelweg A12 een stukje verplaatst en versmald worden.

Deze zomer gaf Brussel Mobiliteit de aanzet voor een milieu-effectenstudie met het oog op de bouw van een pendelparking ter hoogte van tramterminus Esplanade in Laken met 1.500 parkeerplaatsen voor auto’s en 150 voor fietsers. De pendelaars kunnen er overstappen op tramlijn 3. Die rijdt helemaal in eigen bedding en bereikt in 20 minuten het Noordstation. Buiten de werkuren kan de parking ook dienen voor bezoekers van Paleis 12 en andere attracties op de Heizel.

Om het project te kunnen realiseren, moet de autosnelweg A12 verplaatst worden. De groene middenberm verdwijnt en de rijstroken richting centrum worden opgeschoven.

Ook wordt het aantal rijstroken teruggebracht naar twee in elke richting. De huidige derde rijstroken worden dan de in- en uitrit voor de nieuwe pendelparking.

Tegelijk zal het statuut van de weg veranderen, van snelweg naar grootstedelijke weg.

Dat betekent een maximumsnelheid van 70 kilometer per uur. Hoewel de aanpassingen gepland zijn op Brussels grondgebied, zullen ook verschillende Vlaamse instanties gehoord worden. Om veiligheidsredenen beginnen de nieuwe afrit en snelheidsbeperkingen immers al op Vlaams grondgebied.

Het nieuwe wegprofiel loopt door tot aan de rotonde van de Dikke Linde, waar de weg nu

al beperkt is tot twee rijvakken. De vrijgekomen ruimte tussen het nieuwe wegtracé en de Madridlaan wordt een groenzone van 5 hectare.

De milieu-effectenstudie zal 6 tot 8 maanden in beslag nemen. Daarna realiseert het gewestelijk agentschap Parking.Brussels het project in samenwerking met een privépromotor of aannemer. Dezelfde procedure wordt gehanteerd bij de uitbreiding van de bestaande parking aan Coovi (metrolijn 5), waar de vergunningen ondertussen rond zijn. Minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) sprak eerder de belofte uit om 10.000 parkeerplaatsen te realiseren bij knooppun-

Het ronde blauwgrijze paviljoen werd destijds neergezet als ticketkantoor voor Expo ‘58. Daarna deed het verschillende jaren dienst als kaarterslokaal voor senioren, totdat Henri Simons, directeur van het Atomium, er tijdelijk zijn intrek nam.

Nu is het al jaren in onbruik. Intussen hebben verschillende mensen hun oog laten vallen op de charmante kiosk. Anderhalf jaar geleden begonnen enkele buurtbewoners plannen te maken om van het gebouwtje een wijkpaviljoen te maken. Om het idee uit te werken, kregen ze een projectsubsidie van schepen Ans Persoons (SP.A). Ook twee architecten van het collectief Wauw zien er de ideale locatie in om workshops rond architectuur en urbanisme te geven.

In de zomer liet Pieter Bogaert van de vzw Eat een ballonnetje op om er een zomerbar in te maken, Baratom.

Veel ideeën dus, maar ondertussen bezon ook de Stad Brussel zich over een nieuwe

De prijs van de parking zal lager liggen dan in de binnenstad ten van het openbaar vervoer langs de gewestgrenzen. Die parkings moeten bijdragen tot de vermindering van de autodruk in de stad.

Parking.Brussels broedt ook op een exploitatiesysteem voor de pendelparkings. Gebruikers zullen moeten betalen, maar de prijs zal lager liggen dan in de binnenstad en er is sprake van aantrekkelijke formules in combinatie met het openbaar vervoer.

Laurent Vermeersch

ontmoeting. Buurtbewoners willen dat het paviljoen een ontmoetingsruimte wordt.

overheid Bianca Debaets ter verantwoording geroepen

Opnieuw ophef over VGC-examen BRUSSEL - Er is opnieuw commotie over het aanwervingsexamen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC).

Net als twee jaar geleden.

Het examen van april 2014 eindigde in een debacle. Slechts een kleine helft van de interne deelnemers bleek geslaagd. Gevolg was dat enkele tijdelijke medewerkers van de

bestemming. Het gebouwtje valt sinds kort onder de verantwoordelijkheid van schepen Alain Courtois (MR), onder meer bevoegd voor ouderen. Die wil het renoveren en teruggeven aan de senioren. “Het valt onder de dienst senioren, zij zullen centraal staan,” zegt Kateleen Verbanck van de dienst Ouderen. “We zullen de wijk wel bij het project betrekken. Buurtactiviteiten zijn mogelijk als er maar een link is met de senioren.”

Jammer, vinden de buurtbewoners. “Wij hebben meer ambitie met het gebouw.

Voor ons moet het een plek worden waar iedereen zich thuis voelt, senioren én Marokkaanse mama’s,” zegt Geralda De Vos. “Een ontmoetingsplek, waar iemand een naaicursus kan organiseren, waar Wauw workshops kan geven en waar moeders zich na schooltijd kunnen ontspannen, terwijl de kinderen in het vlakbij gelegen bosje spelen. Als het de uitstraling krijgt van een kaartlokaal voor senioren zal dat niet lukken.”

Vrijdagavond organiseert de buurt een eerste evenement aan de kiosk. Buiten, want de Stad wil het gebouw niet openstellen wegens te onveilig. “Met dit feestje willen we wat druk zetten op de Stad,” zegt De Bettina Hubo Vos.

VGC en van de gemeenschapscentra hun job kwijtraakten. Sommigen waren al jaren aan de slag.

De gemeenschapscentra gingen zelfs in staking, omdat heel wat mensen weg moesten of ontgoocheld vertrokken, zonder dat er vervanging was. Bruno De Lille (Groen), die toen als VGC-collegelid bevoegd was, kreeg bakken kritiek.

In juni van dit jaar was er een soort-

gelijk algemeen examen. Ook nu is er ophef. Want opnieuw is een aantal tijdelijke werknemers niet geslaagd. “Terwijl ze vaak al één of twee jaar voldoen in hun functie,” zegt Isabelle De Meyere van de socialistische vakbond ACOD.

Vierkantjes en symbolen De ACOD is, net als de andere vakbonden bij de VGC, gekant tegen

een algemeen wervingsexamen.

“Je organiseert beter functiespecifieke examens,” zegt De Meyere.

“Nu krijgt iedereen hetzelfde voorgeschoteld: de postbakoefening, de persoonlijkheidsproef, de test voor logisch denken. Maar niet iedereen is even goed in het ordenen van reeksen vierkantjes en symbolen.

Terwijl die persoon soms schitterend werk levert.”

De ACOD is al helemaal niet te spreken over het feit dat het selectiebureau Hudson weer van de partij was. “Terwijl we daar toch slechte ervaringen mee hebben.”

Brussels parlementslid Jef Van

©SEPP VAN DUN

Damme (SP.A) voelt volgende week het huidige bevoegde collegelid, Bianca Debaets (CD&V), aan de tand over de kwestie. Hij klaagt de weinig transparante procedure aan. De selectiebureaus voerden, voor het examen plaatsvond, eerst een flinke schifting door, maar voor veel externe deelnemers waren de selectiecriteria onduidelijk. Zij begrijpen niet waarom ze zelfs niet mochten deelnemen. Ook zouden er, volgens Van Damme, mensen zijn die de verkeerde uitslag hebben gekregen.

Bettina Hubo

4 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 SEPTEMBER 2016

DE WEEK

IN BEELD Na acht jaar gaf Paul De Knop dinsdagmiddag in Bozar de fakkel door aan zijn opvolgster, Caroline Pauwels. Zij is de komende vier jaar rector van de VUB.

in het NIEUWS Brusselfonds opnieuw gespekt Vlaanderen investeert volgend jaar 2 miljoen euro extra in Brussel via het Brusselfonds, dat wordt opgetrokken van 2,6 miljoen naar 4,6 miljoen euro. De voorbije jaren moest het fonds nog inleveren: eind 2014 kondigde minister Sven Gatz (Open VLD) een besparing van 2 miljoen euro aan. “Vanaf het begin van de legislatuur hebben we gezegd dat we eerst moesten besparen, om daarna op te bouwen,” klinkt het. “Nu kunnen we weer groeien.” Het extra geld gaat onder

meer naar het Kaaitheater, dat zo werk kan maken van een tweede, kleinere zaal, en de Vaartkapoen, die eerder uit de boot viel bij het Kunstendecreet.

verbrandingsoven is te oud en te vervuilend om nog groenestroomcertificaten te krijgen, klinkt het. Zeker nu nieuwe, schonere manieren om energie op te wekken alsmaar minder certificaten krijgen.

Kritiek op groenestroomcertificaten De Brusselse regering ligt opnieuw onder vuur voor de toekenning van groenestroomcertificaten aan de verbrandingsoven in Neder-Over-Heembeek. Via de stroomfactuur betaalt de Brusselaar zo 10 miljoen euro aan groenestroomsubsidies voor de verbrandingsoven. Die wekt immers ook energie op in de vorm van warmte. Volgens de oppositie gaat het om een verkapte belastingverhoging omdat het Gewest en niet de energieproducent de winst opstrijkt.

Ook regulator Brugel heeft kritiek. De

voor drugsdelicten, bendevorming en bankovervallen. Hij was net voorwaardelijk vrijgekomen na bijna tien jaar gevangenis.

Vermoedelijk gaat het om een afrekening onder criminelen.

Afrekening aan Weststation

Toren van 150 meter

Zondagavond is een 35-jarige man uit Charleroi om het leven gebracht terwijl hij met zijn auto voor een rood licht stond vlak bij het Weststation. De man werd met drie kogels neergeschoten vanop een scooter.

Het slachtoffer is bij het gerecht bekend

Het Bijzonder Bestemmingsplan (BBP) voor de site van Thurn & Taxis laat op één plek een maximale bouwhoogte toe van 150 meter. De woontoren kan ingeplant worden recht tegenover de toren van Upsite, met zijn 140 meter de hoogste van

het land. Bral en enkele andere verenigingen zien zo’n hoge toren niet graag komen en vinden dat het BBP te veel ontwikkeling toelaat. In totaal gaat het om 370.000 vierkante meter, vooral woningen, maar ook winkels en kantoren. Voor de stadsverenigingen kan de winkeloppervlakte naar beneden en is extra kantoorruimte uit den boze, gezien het overaanbod in de Noordwijk. Door te snoeien in de andere functies kan het woonaanbod beter gespreid worden en hoeft de site niet zo dicht bebouwd te worden.

Samengesteld door Laurent Vermeersch

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

© IVAN PUT

Donderdag 29 SEPTEMBER 2016 I BRUZZ 1540 I 5

ONDERWIJS Nieuwe rector VUB houdt maidenspeech

‘Studenten moeten de stad in’ BRUSSEL - Caroline Pauwels, de nieuwe rector van de VUB, mocht dinsdag in Bozar haar maidenspeech geven. Voor haar moet de VUB diverser en internationaler worden.

En de studenten moeten de stad in.

Pauwels, tot hiertoe voorzitter van de vakgroep communicatiewetenschappen, volgt Paul De Knop op, die acht jaar rector was.

De Knop was vooral bezig met de renovatie en uitbreiding van de campus. Ook introduceerde hij het rendementsdenken en de prestatie-indicatoren aan de universiteit.

Pauwels kondigde meteen aan dat ze zich niet wil blindstaren op wie en wat groter is, of hoger staat in de rankings, maar een eigen koers wil varen. Zo zet ze in op meer internationalisering, meer diversiteit en ook meer meertaligheid. “Maar we moeten ons hoeden voor een exclusief Angelsaksische blik. Het Engels wordt de lingua franca, maar ook de Latijnse cultuur en het Frans zijn belangrijk.”

Pauwels wil niet alleen meer internationale studenten aantrekken, de universiteit moet ook diverser worden, inclusief. “Ook de sociaal zwakkeren, hier in Brussel talrijk aanwezig, zijn een expliciete doelgroep. We willen dat nieuwe Belgen makkelijker de opstap maken naar de universiteit. En we vangen vluchtelingen op.”

Pauwels geeft er zich rekenschap van dat de mentaliteit onder de studenten zal moeten

veranderen. “Nu gaan ze vaak nog elk in hun groepje zitten. Maar de diversiteit is een enorme rijkdom, weet ik uit ervaring. In een aula met vijftig nationaliteiten spreken over de vrijheid van meningsuiting is ongelofelijk.”

Pauwels wil inzetten op de stedelijke context. “Wij zitten nu in de periferie, maar we willen de studenten naar de stad krijgen.

Daarom zoeken we voor alle opleidingen partners in Brussel. Onze studenten criminologie gaan nu al naar Molenbeek. De politicologen in opleiding kunnen naar de verschillende parlementen. Voor de managementsopleiding werken we samen met de KVS. Ook een bedrijf als Audi biedt mogelijkheden. Zelf gaf ik op vrijdagmiddag altijd les in het Ritcs. Daarna waren de studenten vrij, zodat ze het centrum van Brussel konden ontdekken.”

Wat de opleidingen betreft, denkt Pauwels dat zogenoemde brede bachelors, zoals de nieuwe richting social sciences, de toekomst zijn. “Voor de masters geloof ik erg in gespecialiseerde masters, dus na de bachelor sociologie geen master sociologie, maar een master in bijvoorbeeld gender en diversiteit.”

Pauwels wil ook het welbevinden van haar academisch personeel verbeteren. “Door de publicatiedruk, de daarmee gepaard gaande administratieve papiermolen en alle evaluaties zitten met name de doctorandi vandaag aan hun limiet.” Ze zal ijveren voor meer evenwicht tussen publicaties, onderwijs en maatschappelijke dienstverlening.

“Engels wordt lingua franca, maar ook het Frans is belangrijk” Caroline Pauwels Rector VUB

Voorts wil ze de komende jaren de nadruk leggen op de ideologische grondslag van de universiteit, het humanisme. “Het humanisme is tegenwoordig bijna disruptief.

We leven in een heel gepolariseerde wereld, waar iets heel genuanceerd of mild zeggen Bettina Hubo moeilijk wordt.”

De spraakmaker “Een castratie-beslissing.” Staatssecretaris voor Openbare Netheid Fadila Lanaan (PS) veroordeelt het besluit van het schepencollege van Sint-Gillis om een muurschildering van een slappe penis te laten overschilderen in felle, Freudiaanse bewoordingen. En dat is opvallend: het schepencollege telt op een Franstalige liberaal en de Vlaamse schepen Willem Stevens (SP.A) na alleen partijgenoten van Lanaan, met als boegbeeld burgemeester Charles Picqué. Schepen van Openbare Netheid en Cultuur, de bedachtzame Carlo Luyckx, motiveerde dat hij dergelijke kunstwerken liever binnenskamers zag.

Even terug in de tijd. Vorige week verschenen er twee erotisch getin-

te schilderingen in het straatbeeld. Eentje aan de Bareel in Sint-Gillis en een aan de Visverkopersstraat in Brussel-Stad. De schepencolleges van beide gemeenten beraadden zich vorige week donderdag op hetzelfde tijdstip over de zedenschendende kunstwerken: de slappe penis in Sint-Gillis, de penetratie in de stad Brussel. In de stad Brussel waren de meningen verdeeld: schepen van Openbare Netheid en Cultuur Karine Lalieux (PS) verdedigde de artistieke vrijheid, schepen van Handel Marion Lemesre (MR) zag het kunstwerk liever verdwijnen. Het schepencollege oordeelde wijselijk-liberaal om

Fadila Lanaan

de beslissing over te laten aan de eigenaar van het gebouw. De oppositie liet niet van zich horen.

Niet zo in Sint-Gillis, waar de christendemocratische CDH de kat de bel aanbond. CDH vindt de slappe penis misplaatst. Des te meer omdat er een katholieke meisjesschool in de buurt is. Heeft het schepencollege van Sint-Gillis geen zin in een cultuurstrijd met als inzet een slappe penis? Fadila Lanaan laat zien dat ze zich niet uit het lood laat slaan door moraalridders allerhande, religieus getinte of kleinburgerlijke. Lanaan kan alvast steunen op de facebookgroep Touche pas à mon zizi en een pro-penispetitie.

Lanaan deed de castratie-uitspraak na een vraag van een journalist,

maar ze liet zich al eerder opmerken met ongewone uitspraken. Vorige herfst was er het ‘visincident’.

Lanaan had als staatssecretaris voor Openbare Netheid verklaard dat de Brusselaar zijn consumptiepatroon zou aanpassen aan de nieuwe ophaalrondes voor restafval: “Het is duidelijk dat je geen vis klaarmaakt wanneer je weet dat de vuilniszak pas drie dagen later buiten mag.” Die uitspraak werd door politieke opponenten al dan niet bewust verkeerd begrepen. Een goed bedoeld advies werd uitgelegd als ongeoorloofde politieke inmenging in andermans keuken. Maar toen was er nog geen sprake van castratie.

Danny Vileyn

6 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 SEPTEMBER 2016

INTERVIEW Dominique Verté over bejaardenbeleid na de zesde staatshervorming

‘Brussel moet geen calimero spelen’ BRUSSEL – Met de zesde staatshervorming heeft het Brussels Gewest een flinke boterham op zijn bord gekregen: de organisatie van een coherent en rechtvaardig bejaardenbeleid. “Het zal niet simpel zijn,” zegt sociaal gerontoloog Dominique Verté (VUB), “maar het is een momentum dat geweldige kansen biedt.”

P

rofessor Dominique Verté (VUB) is gepokt en gemazeld in de sector van het bejaardenbeleid. Hij is een veelgevraagd spreker in binnenen buitenland en een graag gezien expert, zowel bij de Vlaamse als de Brusselse overheden. Hij bereidt voor de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) verschillende studies voor, onder meer over de zorgverzekering (‘kan ik nog niet veel over kwijt’), en begeleidt een pilotproject rond wijkgericht bejaardenbeleid in Brussel.

Het Brussels bejaardenbeleid is onderbelicht.

Logisch misschien. De vergrijzing gaat hier veel trager dan in Vlaanderen of Wallonië.

Dominique verté: Je moet die cijfers nuanceren.

De relatieve stijging is hier inderdaad lager dan in Vlaanderen en Wallonië (zie grafiek), maar in absolute cijfers zien we toch een verdrievoudiging van het aantal tachtigplussers tegen 2050.

De toename is dus wel reëel.

We zien bij de Brusselse bejaarden bovendien een heel sterke precariteit. De sociale draagkracht van de ouderenpopulatie in Vlaamse steden is groter dan in Brussel. En bovendien is er ook een instroom van niet-Belgen in Brussel.

De uitdagingen zijn dus enorm.

De zesde staatshervorming heeft in 2014 heel wat bevoegdheden in de ouderenzorg naar Brussel gebracht, maar hoe die vorm zullen krijgen, ligt nog niet vast.

Verté: De zesde staatshervorming is een gewel-

dige opportuniteit. Het is een momentum om het nieuwe Brussel op het vlak van wonen en zorg uit te bouwen. Of er tenminste de fundamenten voor te leggen.

Hoe is het vandaag met de kwaliteit gesteld in de Brusselse rusthuizen?

Verté: Het verhaal in de Vlaamse pers over

de toestanden in de rusthuizen was wat een-

zijdig, maar we kunnen niet ontkennen dat er problemen zijn. Rusthuizen vertrekken nog te veel vanuit het ziekenhuisparadigma. Het gaat alleen over (medische) zorg. Terwijl bejaardenbeleid ook en vooral over huisvesting zou moeten gaan.

Zijn de rusthuizen in Brussel er slechter aan toe dan die in Vlaanderen?

Verté: Typisch voor Brussel is dat bejaarden

sneller naar rusthuizen trekken. Ze komen dan onder meer terecht in kleinere familiale privérusthuizen. Dat heeft een aantal voordelen.

In Vlaanderen is de drempel om naar een rusthuis te gaan groter, en komen er eerder zwaar zorgbehoevenden terecht.

DOMINIQUE VERTE - °1958 - Graduaat in psychiatrische verpleegkunde - Doctor in de Medisch-Sociale Wetenschappen (VUB, 2000) - Professor sociale gerontologie - Research Award in de Zorg (2016)

“Rusthuizen zullen Brussel niet redden” Dominique Verté Sociaal gerontoloog Over de kwaliteit in de Brusselse rusthuizen zelf doe ik geen uitspraken. Ik heb hier geen gegevens over. Ik veronderstel dat het in Brussel niet beter of slechter is dan in andere regio’s.

In Brussel is meer dan twee derde van de rusthuizen commercieel. Is het risico op wantoestanden daar niet groter? Ze moeten immers winst maken.

Verté: Niet per se. Een aantal van de verhalen

in De Standaard ging over niet-commerciële rusthuizen. Waar ik me wel zorgen over maak, is het feit dat steeds meer van de kleine familiale privérusthuizen worden overgenomen door grotere concerns.

Aangepaste huisvesting is het échte probleem in Brussel. Dat zou er de oorzaak van kunnen

© BART DEWAELE

Donderdag 29 SEPTEMBER 2016 I BRUZZ 1540 I 7

zijn waarom in Brussel mensen vervroegd naar een rusthuis gaan. Het idee van ageing in place, mensen zo lang mogelijk thuis laten wonen, is formidabel, maar is voor veel Brusselaars gewoon niet haalbaar.

Wat kan de overheid doen?

Verté: Ze kan aan ouderenplanning doen,

waarin alle elementen worden samengenomen, van veiligheid, mobiliteit tot en met huisvesting. Nu Brussel meer bevoegd is voor bejaardenbeleid, en ook over huisvesting en veiligheid zijn zeg kan doen, liggen daar heel veel kansen. Zo kunnen de bejaarden de zorg krijgen die ze nodig hebben. Niet te veel, niet te weinig.

En omdat niet alle Brusselaars de weg vinden naar een adequate zorg, zou het goed zijn dat de overheid dat op tijd detecteert en de bejaarden naar de juiste voorzieningen toeleidt.

Dat veronderstelt een herdenking van het hele traject. Alle heil zal daarbij niet komen van de woon- en zorgcentra. Rusthuizen zullen Brussel niet redden. Veel zal moeten komen van de eerstelijnszorg.

Hoe ziet dat model er concreet uit?

Verté: We zijn bezig met proefprojecten rond

buurtgerichte zorg in Brussel, met samenwerkingsverbanden tussen alle zorgverstrekkers en met het rusthuis als spil. Hier heeft Brussel een duidelijk voordeel: er is meer sociale cohesie dan in Vlaanderen. De mutuele ondersteuning van buren, de eigen netwerken, is hier veel groter.

Mijn stelling is: de grootste winst voor een bejaardenbeleid ligt niet in de zorg, maar in de huisvesting. Sommige bejaarden wonen in een gouden kooi. Ze hebben een prachtig appartement, maar kunnen niet buiten, omdat

er geen bakker, dokter of beenhouwer in de buurt is.

De nieuwe Brusselse bevoegdheden in de zorg na de zesde staatshervorming zijn geen exclusieve bevoegdheden. Ook Vlaanderen blijft in Brussel actief rond zorg. Dat kan conflictueus zijn. Het volstaat om naar de zorgverzekering te kijken.

Verté: De haalbaarheidsstudie over een Brus-

selse zorgverzekering is zo goed als klaar.

Wallonië voert de verplichte assurance-autonomie volgend jaar in. Vlaanderen heeft al langer een zorgverzekering die ook in Brussel van toepassing is. Eenvoudig is het dus niet.

Over de studie naar een Brusselse zorgverzekering kan ik niet veel zeggen, omdat ze nog niet gevalideerd is. Ze stelt een aantal pistes voor, met de bijhorende consequenties voor de verschillende overheden. Ik heb natuurlijk mijn idee over welke piste te verkiezen is, maar het is aan de politiek om knopen door te hakken.

Het gaat niet alleen over de zorgverzekering.

Er is ook over de tegemoetkoming voor hulp aan bejaarden (sinds 2014 een GGC-bevoegdheid, SVG) en over de verschillende tarieven in de thuiszorg (Vlaamse thuiszorg in Brussel is tot vijf keer duurder dan GGC-thuiszorg, SVG).

Er zijn ook de personen met een handicap, de psychiatrie, etcetera.

Het is zonneklaar dat de verschillende gemeenschappen in dit land zullen moeten samenzitten, akkoorden zullen moeten sluiten en dat dat dringend is. Maar pessimistisch ben ik hier niet over. Ik merk bij de verschillende overheden voldoende bereidheid om naar een oplossing te gaan die goed is voor alle Brusselaars. Creativiteit en pragmatisme zijn daarbij de sleutelwoorden.

Samengevat: de opportuniteit bestaat erin dat met de nieuwe GGC-bevoegdheden Brussel het heft in handen kan nemen om een eigen bejaardenbeleid te ontwikkelen?

Verté: Moet nemen. Niet kan, hé. Brussel heeft verantwoordelijkheden gekregen, en moet die opnemen. Als er geen oplossing is, is er geen rechtsbescherming meer. Daarom ook zijn de gemeenschappen verplicht om met elkaar te overleggen.

“We zijn bezig met proefprojecten rond buurtgerichte zorg in Brussel” Dominique Verté Sociaal gerontoloog Ondertussen zullen Brusselaars wel kunnen blijven shoppen tussen Vlaamse en Brusselse zorg. Een goed idee?

Verté: Neen. Voor wie de weg kent, is het na-

tuurlijk interessant, maar wie die weg niet kent, is de dupe. Brussel kent al een grote precariteit. Het kan niet de bedoeling zijn om die nog te versterken.

Naast de precariteit is er de diversiteit. Is Brussel voldoende gewapend om de instroom van allochtone bejaarden op te vangen?

Verté: Slechts drie procent van de rusthuis-

populatie is allochtoon, terwijl bijna de helft van de Brusselse bejaarden een niet-Belgische achtergrond heeft. Daar zit dus een grote discrepantie.

Misschien doen allochtonen wat Vlaanderen vandaag steeds meer van zijn bejaarden verwacht: zoveel mogelijk de familie inschakelen voor de opvang en zorg en pas in laatste instantie naar het rusthuis.

Verté:: Er is een sterk verlangen bij de alloch-

tone bejaarden van de eerste generatie om verzorgd te worden door de kinderen, maar veel van hen werken met twee en kunnen de zware zorg niet aan.

We verwachten dan ook een toename van het aantal allochtonen in de bejaardentehuizen. Om dat op te vangen, moeten we geen Turkse of Marokkaanse rusthuizen bouwen, maar werken aan cultuursensitieve zorg. Het is daarbij niet voldoende dat de zorgverlener de taal van de allochtoon spreekt, maar dat er ook andere culturele elementen worden meegenomen.

Halalvoeding in de rusthuizen?

Verté: Inderdaad. Of het kan gaan over de ma-

nier waarop de mensen verzorgd worden.

De oplossing ligt eigenlijk voor het rapen: er zijn veel laaggeschoolde werklozen in de allochtone populatie die met een goede opleiding naar de rusthuizen zouden kunnen worden toegeleid.

Brussel kan hierin een laboratoriumfunctie vervullen. In die zin moet Brussel zich niet te min voelen. Je krijgt bij de Brusselse overheid weleens te horen: Vlaanderen staat al veel verder in het bejaardenbeleid, en staat ook veel sterker. Daarop zeg ik: Vlaanderen kijkt juist heel fel naar wat er hier in Brussel aan het gebeuren is. De oplossingen die we hier vinden, rond precariteit en diversiteit diversiteit, zullen over jaren ook nuttig zijn voor Vlaanderen.

Neen, Brussel moet geen calimero spelen.

Steven Van Garsse

CIJFERS WONINGPROBLEMEN in %

PRIJZEN IN RUSTHUIZEN per maand OCMW

VZW

COMMERCIEEL

ONVOLDOENDE COMFORT 10,6% Brussel

1.365 1.542

1.764

1.656

1.504

1.608

9,6%

Brussel

Brussel

Vlaanderen

Brussel

Vlaanderen

Vlaanderen

Vlaanderen

BRON SOCIALISTISCHE MUTUALITEIT

9,7% Centrumsteden

AANTAL 60-PLUSSERS in % 33% 29%

Vlaams Gewest België Waals Gewest

TE DURE WONINGEN 10,6%

TRAPPEN OM WONING TE BETREDEN

Brussel

30,9%

Vlaanderen

9,6%

Brussel

9,7%

25% 21%

€

16,7%

Brussel

Centrumsteden

Vlaanderen

14,2%

17% 2010 2020 2030 2040 2050 2060

Centrumsteden BRON VUB

BRON VUB

“Aangepaste huisvesting is het échte probleem in Brussel”

8 I BRUZZ 1540 I DONDERDAG 29 SEPTEMBER 2016

SAMENLEVING Kennis over vroedvrouwen ondermaats bij Brusselse vrouwen

Onbekend en onbemind BRUSSEL - Brusselse vrouwen weten weinig over wat vroedvrouwen doen en wat ze kunnen betekenen voor aanstaande moeders. Nochtans kunnen vroedvrouwen net zo goed consultaties doen en vrouwen tijdens hun zwangerschap intensief begeleiden.

E

en onderzoek van de VUB en de Erasmushogeschool bracht die gebrekkige kennis aan het licht.

De resultaten verschenen onlangs in het Engelstalige tijdschrift Midwifery.

Vaker dan in andere landen, wordt in België de zorg rond zwangerschap en bevalling georganiseerd rond risico. Meer dan 95 procent van de geboortes gebeurt in ziekenhuizen in aanwezigheid van een gynaecoloog.

Ter vergelijking: in Nederland bevalt

een derde van de zwangere vrouwen thuis samen met een vroedvrouw.

“De meeste vrouwen weten dat vroedvrouwen hen kunnen bijstaan bij de arbeid en tijdens de bevalling zelf, maar weinig Brusselse vrouwen zijn ervan op de hoogte dat ze al van in het prille begin van hun zwangerschap terechtkunnen bij een vroedvrouw. Niet alleen voor informatie, maar ook voor een zwangerschapstest, bloedonderzoek, de opvolging van een normale zwangerschap en concrete tips,” zegt Elke Van Den Bergh, vroedvrouw en lactatiedes-

kundige bij Zwanger in Brussel.

Die organisatie, gevestigd in hartje Molenbeek, groepeert vier vroedvrouwen en werkt nauw samen met partners zoals ziekenhuizen, gynaecologen en osteopaten. Als enige Nederlandstalige groepspraktijk in Brussel merken zij de nood aan juiste informatie bij aanstaande moeders.

“Er komt heel wat onbekends op de jonge ouders af. Duidelijke en correcte informatie krijgen, is essentieel, zodat vrouwen gericht kunnen kiezen,” bevestigt Katrien Beeck-

man, onderzoeker aan de VUB en verbonden aan het Universitair Ziekenhuis in Brussel. Zij voerde

samen met haar collega’s van de Erasmushogeschool het onderzoek uit bij 830 Brusselse vrouwen tus-

ADVERTENTIE

Nieuw bij BRUZZ!

City Nieuws

Ieder halfuur rechtstreeks vanuit de stad

DONDERDAG 29 SEPTEMBER 2016 I BRUZZ 1540 I 9

PAS BEVALLEN Weinig Brusselse vrouwen weten dat ze in alle stadia van hun zwangerschap terechtkunnen bij een vroedvrouw.

© ID IVAN PUT

sen 15 en 44 jaar. “De resultaten verrassen ons niet. Vooral jonge vrouwen en vrouwen zonder kinde-

ren hebben weinig kennis over de competenties van een vroedvrouw.

Uit de studie blijkt ook dat meer

dan negentig procent van de ondervraagden een gynaecoloog verkiest boven een vroedvrouw. Onbekend

is nog steeds onbemind,” vervolgt Beeckman.

Hanan Ben Abdeslam, stafmedewerker bij het Expertisecentrum Volle Maan Brussel, bevestigt de resultaten van het onderzoek. Het centrum verstrekt juiste en objectieve informatie en documentatie rond zwangerschap, bevalling en kraamperiode.

“Weinig vrouwen weten bijvoorbeeld dat het ziekenfonds een consultatie bij een vroedvrouw in veel gevallen terugbetaalt,” zegt Ben Abdeslam. “Ook merken wij, vanuit het Expertisecentrum, dat vrouwen uit zwakkere sociale klassen minder goed geïnformeerd zijn en minder toegang hebben tot juiste informatie rond vroedvrouwen.”

Volle Maan Brussel en Zwanger in Brussel vinden het allebei de taak van de overheid om aanstaande ouders beter te informeren. “Onze samenleving heeft er alle belang bij vrouwen in te lichten over de verschillende mogelijkheden die ze hebben tijdens hun zwangerschap, arbeid en bevalling, maar ook over wat er postnataal kan. Zowel financieel als op het vlak van educatie komt dat de vrouwen alleen maar ten goede. Preventief informeren en sensibiliseren verminderen de kans op complicaties en gezondheidsrisico’s bij moeder en kind.

Bovendien maakt het vrouwen weerbaarder.”

Vroedvrouwen en huisartsen, de zogenaamde eerstelijnszorg, zijn alleen bevoegd autonoom te werken bij normaal verlopende zwangerschappen. Bij mogelijke problemen verwijzen ze door naar de gynaecologen, de tweedelijnszorg. Vaak verwijzen de huisartsen ook bij zwangerschappen zonder complicaties minstens drie keer door naar een radioloog of gynaecoloog voor een echografie.

“De meeste zwangere vrouwen gaan vandaag meteen naar de gynaecoloog, terwijl ook huisartsen en vroedvrouwen consultaties kunnen doen en voorlichting kunnen geven over zwangerschap, gezondheid en opvoeding,” legt Ben Abdeslam uit.

Nu minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block de ligduur op de kraamafdeling wil inkorten, zullen vroedvrouwen een grotere rol opnemen bij de postnatale zorg. Geen slechte zaak, aange-

“Goede informatie maakt vrouwen weerbaarder” Hanan Ben Abdeslam Stafmedewerker Volle Maan Brussel

zien De Block samenwerking tussen de verschillende betrokken partijen stimuleert. Ook Zwanger in Brussel moedigt dat aan.

“Wij hebben de ruimte om te focussen op het welzijn van moeder en kind. Van bij het prille begin tot na de geboorte staan we de ouders bij en volgen we alles op. Via onze wachtdienst zijn we dag en nacht bereikbaar. En onze werking gaat verder dan dat. Met infosessies en lessen babymassage kunnen ouders elkaar ontmoeten. Dat schept een kader waar ze op een rustige manier hun vragen en verzuchtingen met elkaar kunnen delen,” zegt Van Den Bergh.

Hanne De Valck

ADVERTENTIE

Voortaan hoor je al het nieuws uit Brussel elke ochtend en elke vooravond op het halfuur in het City Nieuws. Luister via 98.8 of op BRUZZ.be

7u30

8u30

9u30

16u30

17u30

18u30

10 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 SEPTEMBER 2016

© SASKIA VANDERSTICHELE

Jean-Louis ziet steeds minder klanten, en steeds meer toeristen. Die laatsten fotograferen zijn bloemen vaak, maar kopen ze zelden.

REPORTAGE Laatste bloemenverkoper neemt afscheid van Grote Markt

‘Eigenlijk is het hier een dorp’ BRUSSEL - Eind oktober komt er een einde aan een eeuwenoude traditie op de Grote Markt. Met Jean-Louis Van Malder verdwijnt de laatste bloemenverkoper er van de kasseien. Zijn familie staat er al vijf generaties.

E >

LAATSTE DAG Het bloemenkraam is er elke dinsdag, woensdag, vrijdag en zaterdag van 7 tot 15 uur. Op zondag tot 13 uur.

Dinsdag 1 november is de allerlaatste dag.

en zonnige vrijdagochtend op de Grote Markt. Een dame uit Schaarbeek keurt er de bloemen en de planten. Ze is vaste klant bij Jean-Louis Van Malder, sinds vele jaren de laatste bloemenverkoper op het plein. Ze reageert onthutst als ze hoort dat hij er volgende lente niet meer zal staan. “Ca va manquer à la Grand-Place,” zegt ze met een betrokken gezicht.

“Ze is boos omdat ik het haar niet eerder gezegd heb,” vertrouwt Jean-Louis ons toe. “Maar ze moet begrijpen dat het voor mij niet makkelijk is om te zeggen dat ik stop.”

Het valt Jean-Louis zwaar om zijn bijzondere werkplek na 30 jaar vaarwel te zeggen. “Stom dat ik weg moet nu alle gevels zijn schoongemaakt,” zegt hij. “Vooral ’s morgens vroeg is het hier prachtig: de zon schijnt eerst op de toren van het stadhuis, dan op

de toppen van de huizen… ongelooflijk. Het is een mooie stad.”

Maar nog veel meer dan de plek, zal Jean-Louis de mensen missen. “Veel klanten zijn vrienden geworden. Een vrouw kwam hier 63 jaar geleden al bij mijn moeder, toen ik pas geboren was. Ik zit ermee in dat ik niet al mijn klanten kan bedanken. Sommigen komen maar af en toe, of komen niet meer omdat ze te oud zijn, geen tuin meer hebben of verhuisd zijn.

Die gaan het niet meer weten.”

Het is niet zo dat Jean-Louis op zijn lauweren gaat rusten. Hij blijft actief op zijn kwekerij net buiten de stad.

“Ik vraag mijn klanten om naar Dilbeek te komen. Ik wil ze niet laten vallen, want ze hebben mij ook niet laten vallen. Mensen kunnen ook met de bus of de fiets komen. Wij leveren dan wel in Brussel.”

Met hart en ziel zal hij ook blijven proberen om zijn passie over te

brengen bij zijn klanten. “Ik ga me toeleggen op de synergie tussen sierplanten en groenten. Door bepaalde planten te combineren kan je slakken of bladluizen vermijden zonder korrels te strooien. Mensen zullen kunnen komen kijken op de kwekerij hoe wij het doen. Ideaal voor Brusselaars met een kleine tuin of balkon.”

Rendabel Het is niet dat Jean-Louis geen opvolging heeft. Zijn oudste zoon zet de kwekerij verder, en zijn jongste werkt als tuinarchitect en –aannemer.

Maar op de Grote Markt staan, is niet meer rendabel. “Elke dag dat ik hier sta, ben ik daar twaalf uur mee bezig,” zegt Jean-Louis. “Als ik daarvan twee uur effectief aan het verkopen ben, is het veel. Vroeger stonden we hier soms met vier tegelijk te verkopen. Er kruipt te veel tijd en energie in, en financieel wordt het steeds

Misonne De bloemenmarkt in de jaren 1930, vastgelegd door de Belgische fotograaf Leonard Misonne. Jean-Louis kreeg het beeld cadeau van de kleinzoon van de fotograaf, een trouwe klant en vriend. JeanLouis identificeerde zijn grootmoeder aan de hand van de initialen V.M. op de emmer achter het kraam.

Donderdag 29 SEPTEMBER 2016 I BRUZZ 1540 I 11

moeilijker: er is het plaatsgeld, de vrachtwagen, nu de kilometerheffing… Het stadsbestuur heeft twee jaar geleden een oproep gedaan om nieuwe marktkramers te vinden.

Maar wie gaat dat nog doen?”

Toen Jean-Louis jong was, waren er wel tien bloemenkramen op de Grote Markt, maar die zijn één voor één gestopt. De bloemenverkoper wijst op enkele structurele evoluties, waardoor er steeds minder klanten zijn. “Brussel is een internationale stad geworden, een stad voor toeristen,” aldus Jean-Louis. “Maar ik moet het hebben van de Belgen.

Toeristen nemen geen planten mee op het vliegtuig.” Al zijn er uitzonderingen. “Er staan planten van mij in een botanische tuin ergens in Indonesië. Dat is een fantastische beloning voor het werk van mijn grootouders.”

Daarnaast vinden veel klanten uit de Rand minder hun weg naar het centrum, door het verkeer en het slechte imago van de stad. Ondertussen groeide op de buiten het aantal tuincentra. “Als er een betoging is, dat mag op het Schumanplein zijn, dan waarschuwen de media daar zodanig voor dat de mensen niet meer tot hier komen. Als dat twee of drie keer gebeurt, krijg je andere koopgewoontes. Dan is het moeilijk om terug te keren.”

Tot voor enkele jaren kwamen sommige klanten met hun auto tot op de Grote Markt, maar dat is nu helemaal gedaan. “Als je er zo twee of drie op een dag hebt, die hun auto volladen, dat maakt het verschil.

Maar we zien die hier niet meer.

Gelukkig vinden sommigen de weg naar Dilbeek.”

Solidariteit Plots komt een jongedame aandraven met een bekertje koffie.

Jean-Louis bedankt haar met een kus. “Kijk, dat is Brussel. Een restauranthouder op het Muntplein stuurt een van zijn serveersters tot hier met een koffie.”

Het zijn die vele menselijke interacties en vriendschappen die Brussel zo bijzonder maken voor Jean-Louis.

“In een uur tijd heb ik hier meer contact met klanten, vrienden en buitenlanders dan in Dilbeek in een

week of zelfs een maand. Mensen staan hier open, of het nu de toeristen zijn of de kuisploegen in de hotels. Je moet ze maar een vraag stellen en ze beginnen te vertellen.

Op het platteland sluit iedereen zich af achter zijn omheining. Brussel is eigenlijk een dorp. Hier is nog solidariteit. Dat is in al die jaren absoluut niet veranderd.”

Die solidariteit uit zich heel concreet. Wanneer Jean-Louis om 6 uur ’s ochtends zijn vrachtwagen heeft afgeladen en moet gaan parkeren, kan hij een buurtbewoner bellen om op zijn kraam te passen, bijvoorbeeld. En als die niet thuis geeft, is er altijd wel een cafébaas op de Grote Markt die spontaan enkele garçons stuurt om te helpen.

Het is het soort vertrouwen dat enkel kan groeien als je ergens bijna elke dag staat, dag in, dag uit.

“Wind of regen houdt me niet tegen, enkel als het heel hard waait én het regent tegelijk, blijf ik thuis. Je moet komen, want mensen rekenen daarop. Als je er niet staat en dat gebeurt twee of drie keer, dan komen de mensen niet meer. Zelfs al

“Op elk balkon zou minstens één bloembak moeten staan.

Niet als versiering, maar omdat het nodig is” Jean-Louis Van Malder Bloemenverkoper

verkoop je niets op die dag, je moet er staan zodat de klanten weten dat je er bent.”

Dit jaar miste Jean-Louis nog geen enkele dag. Eén keer ging hij wel vroeger naar huis: op 22 maart.

“Zodra een agent mij vertelde wat er gebeurd was in Maalbeek, heb ik mijn boeltje gepakt. Ik kon het men-

© MISONNE

selijk niet meer opbrengen na die vreselijke gebeurtenis. Het voelde aan als een gebrek aan respect voor de slachtoffers als ik bleef staan.”

En toch stond hij de dag nadien opnieuw trouw op post. “Ja, want we moeten verder. We mogen de terroristen geen gelijk geven. Ze krijgen volgens mij al te veel aandacht en ze worden niet met de juiste woorden benoemd. We mogen niet toegeven aan paniek.”

In de weken na de aanslagen kwamen heel wat van zijn bloemen op het geïmproviseerde memoriaal op het Beursplein terecht. “Op een dag stond hier een man uit het Engelse York. Hij vroeg of ik tegen de dag nadien een kar vol bloemen kon klaarzetten. De dag erop stond hij hier helemaal in het paars – hij noemt zich the purple man en wil overal positieve boodschappen brengen.

Samen met een andere klant bracht hij de kar naar het Beursplein waar hij de bloemen uitdeelde. Zo zie je dat zelfs uit de vreselijkste dingen iets mooi kan groeien.”

Veel mooie herinneringen dus, maar door de jaren kwam Jean-Louis ook in aanraking met de kleine kantjes van de mens. “Als ik hier ’s morgens vroeg aankom, wordt er wel eens geknokt. Het gebeurt ook regelmatig dat er bloembollen of kleine plantjes gestolen worden. Als ik dat zie, loop ik er meteen achter,” aldus de kwieke zestiger.

JOUW GEMEENTE Oudergem/Elsene/Etterbeek. Sinds

enkele weken zijn ook de inwoners van Elsene en Etterbeek welkom in het containerpark van Oudergem.

Dat ligt aan het Zoniënwoud en was tot voor kort enkel toegankelijk voor de bewoners van WatermaalBosvoorde en Oudergem zelf.

Het containerpark werd echter in het voorjaar overgenomen door het Gewest en is nu zeven dagen per week open voor de bewoners van alle omliggende gemeenten.

Wel kan er om capaciteitsredenen minder grof huisvuil worden afgeleverd dan elders in het Gewest: bewoners mogen dagelijks twee kubieke meter brengen in plaats van drie. +++ Brussel-stad. De gevel van een neoclassicistisch gebouw op de Hertogsstraat 63 is afgelopen donderdag vernield door de bouwpromotor die het gebouw aan het slopen was. De bouwvergunning vermeldt nochtans expliciet dat de gevel bewaard moest blijven.

Het waren alerte buurtbewoners die het gemeentebestuur op de hoogte brachten. Brussels schepen van Stedenbouw en Erfgoed Geoffroy Coomans (MR) ging meteen ter plaatse met enkele medewerkers om de werf stil te leggen, maar kwam te laat om de sloop te verhinderen. De bouwpromotor riskeert een zware boete. +++ vorst. De bewoners van de nieuwbouwwijk Bervoets reageren woest op de hoge onroerende voorheffing die ze

Ghandi Jean-Louis kan zich ook enorm ergeren aan mensen die blaadjes plukken of plantjes trekken uit een van de bloembakken die hij verzorgt op het plein.

“Veel mensen beschouwen planten louter als versiering. Terwijl we toch groen nodig hebben om te ademen. Er moeten bloemen zijn voor de bijen. Onbegrijpelijk hoe weinig mensen dat beseffen, zelfs na meer dan 50 jaar ecologisch denken. Op elk balkon zou minstens één bloembak moeten staan, niet als versiering, maar omdat het nodig is. Iedereen heeft die verantwoordelijkheid tegenover de gemeenschap.”

Als hij het weer eens passioneel opneemt voor moeder natuur, krijgt Jean-Louis het wel eens aan de stok met zijn klanten. “Vliegvakanties, dat is een heilige koe, hé. Nochtans zouden we een stukje comfort moeten opgeven. Naar de biomarkt gaan zal niet volstaan. Het is de verbruiker die uiteindelijk schuldig is aan de vervuiling. De industrie produceert wat we vragen. De kennis en technische mogelijkheden zijn zo groot, maar ons comfort neemt ons zodanig beet, dat we geen stap kunnen zetten naar natuurbehoud.

Ghandi heeft ooit gezegd: vivre simplement pour que d’autres puissent simplement vivre. Onze mentaliteit moet veranderen. Maar ik ga zwijgen, want mijn zonen gaan zeggen dat ik aan het zagen ben.” (Lacht) Laurent Vermeersch

moeten betalen. Die komt ongeveer overeen met een maandloon, wat sommige gezinnen in financiële problemen kan brengen. Nochtans werden de appartementen enkele

jaren geleden tegen een goedkoop tarief op de markt gebracht, net om middenklassengezinnen te lokken.

Ze laken vooral de grote verschillen in het kadastraal inkomen tussen oud- en nieuwbouw. Volgens minister Guy Vanhengel (Open VLD) is een actualisering evenwel niet aan de orde. +++ sint-lambrechtswoluwe. Sint-Lambrechts-Woluwe werd zwaar getroffen door de hevige onweersbuien van 7 juni 2016. Intense regenval leidde tot ondergelopen kelders en garages.

De gemeente diende daarop bij het Gewest een aanvraag in tot de erkenning van het noodweer als natuurramp. In afwachting daarvan stelt Sint-Lambrechts-Woluwe haar inwoners nu een rentevrije lening van 100.000 euro ter beschikking om alvast de nodige herstellingen te doen. De precieze voorwaarden moeten nog worden vastgelegd door het gemeentebestuur. +++

schaarbeek. De eerste fase van het

Zennepark, tussen de Helihavenlaan en de Masuistraat, is vorige zaterdag officieel ingehuldigd. De nieuwe promenade - want het park is nergens breder dan vijftien meter volgt de oude bedding van de Zenne en moet een oase van rust worden in de drukke Masuiwijk. Het park is toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De promenade was al twee maanden klaar, maar de overheid wachtte voor de opening tot een aangrenzende privébouwwerf was afgerond. De volgende fase, die het park tot aan de Paleizenstraat moet doortrekken, zou in 2018 afgerond moeten zijn.

Samengesteld door Len Buggenhout

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

12 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 SEPTEMBER 2016

Stel zelf je vraag EN STEM op BRUZZ.BE

Bert Savels uit Molenbeek

Waarom zijn er zo weinig geldautomaten in Brussel?

“Aan papieren geld hangen maatschappelijke kosten vast” Isabelle Marchand

Febelfin

Misschien woont onze lezer in een wijk in Molenbeek die slecht bediend is, maar België en Brussel in het bijzonder zijn helemaal niet slecht bedeeld wat geldautomaten betreft. Helaas zijn er geen cijfers per regio, laat staan per wijk, dus moeten we een ommetje maken voor een betrouwbare schatting. Wij vroegen Isabelle Marchand van Febelfin, de federatie van financiële instellingen, zeg maar banken, om tekst en uitleg.

Eerst de vaststellingen. Er zijn geen cijfers, binnenlands noch buitenlands, over de spreiding van het aantal ATM’s. We weten alleen dat er in 2014 in totaal 8.742 waren voor heel België. Waar Febelfin wel gedetailleerde cijfers over heeft, is het aantal bankkantoren. En alhoewel u er redelijkerwijze mag van uitgaan dat er bij een bankkantoor één of meer ATM’s horen, is dat zeker niet één op één. De bankkantoren waar geen ATM bij hoort worden gecompenseerd, althans in Brussel, door geldautomaten in metrostations, treinstations en winkelcentra.

Maar eerst een paar cijfers. Over heel België verspreid zijn er 635 bankkantoren per miljoen inwoners. Daarmee staan we op de derde plaats in de Europese ranglijst, alleen Cyprus en Spanje tellen er meer per miljoen inwoners. Het Europees gemiddelde is 396. Van de buurlanden is ook Frankrijk niet slecht bedeeld met 569 kantoren per miljoen inwoners. Onze noorderburen zijn echter stukken slechter af met 113 kantoren per miljoen inwoners.

Maar de vraag ging over Brussel. Brussel telt met slechts 0,5 procent van de oppervlakte 6,3 procent van het aantal kantoren of 2,6 kantoren per vierkante kilometer. Dat is stukken beter dan het landelijk gemiddelde van 0,2 kantoren per vierkante kilometer. Dat heeft uiteraard te maken met de densiteit van de bevolking, maar het heeft wel heel concrete gevolgen. Een voorbeeld

BANKKANTOOR België telt gemiddeld 635 bankkantoren per miljoen inwoners.

Daarmee bezetten we de derde plaats in Europa. uit het verre West-Vlaanderen: Keiem, een deelgemeente van Diksmuide, toch goed voor meer dan duizend inwoners, heeft sinds meer dan een jaar geen bankkantoor en ook geen geldautomaat meer. Inwoners moeten met fiets, bus of auto vijf kilometer rijden naar Diksmuide. Dan zijn de Brusselaars toch stukken beter af? De stad Brussel houdt als enige wel het aantal ATM’s bij: op het grondgebied van de stad - Laken, Haren en Heembeek inbegrepen - zijn er 114.

Een aantal banken wilde wel kwijt waar ze ATM’s hebben: Bpost bijvoorbeeld telt 30 ATM’s en is aanwezig in zeventien van de negentien gemeenten. Vorst en Sint-Joost ontbreken. KBC heeft 48 kantoren over heel het Brussels gewest. Beobank is in 30 metro- en treinstations aanwezig. Dat is iets minder dan de helft van de metrostations.

De premetrostations inbegrepen telt Brussel 69 metrostations.

Maar behoren ATM’s niet stilaan tot het verleden? Toch niet. De Belgen doen hoe langer hoe meer aan online bankieren, er zijn 11,1 miljoen

abonnementen. Er zijn ook 3,2 miljoen abonnementen voor mobiel bankieren per app of smartphone. Toch haalt de Belg nog veel cash uit de muur: gemiddeld 29 keer per jaar voor een totaal gemiddeld bedrag van 3.900 euro. Onze noorderburen halen gemiddeld 2.788 euro per jaar uit de muur, de Fransen 1.946. “Aan papieren geld hangen maatschappelijke kosten vast: het moet gedrukt en gecontroleerd worden, het moet vervoerd worden en als het beschadigd is, moet het uit roulatie worden genomen. En niet te vergeten: omdat valsemunters nog altijd actief zijn, moet ook vals geld worden opgespoord,” besluit Marchand.

Danny Vileyn

VOLGENDE WEEK In oktober maakt Big City plaats voor studenten. Ben jij een Big City Student? Zit je met een vraag over Brussel? Laat het ons weten via bruzz.be/bigcitystudent.

ADVERTENTIE

NOG MEER THEATER? >> www.kaaitheater.be

OMDAT THEATER NODIG IS Kies je dit najaar voor grootschalige spektakels of ingetogen monologen?

Voor scherpe analyses van wie we zijn en waar we staan, of herschrijvingen van de klassiekers?

JAN FABRE/TROUBLEYN NATURE THEATER OF OKLAHOMA MAATSCHAPPIJ DISCORDIA LAILA SOLIMAN TRISTERO RUUD GIELENS, RACHID BENZINE & HIAM ABBASS JAN DECORTE/BLOET & COMP.MARIUS JOOST VANDECASTEELE ANOEK NUYENS STEFAAN VAN BRABANDT & BRUNO VANDEN BROECKE TIAGO RODRIGUES

/KAAITHEATER

© JO VOETS

ADVERTENTIE

De Grote Brussel

QUIZ La Madeleine - Duquesnoystraat 14 - Brussel vrijdag

21.10

Inschrijven: brusselquiz.be

ADVERTENTIE

WILT U UW ENERGIEVERBRUIK VERMINDEREN? Het Energiehuis vergemakkelijkt u 3 keer het leven

1 Tips en begeleiding: de meest rendabele werkzaamheden kiezen, de beste technieken, een offerte ontcijferen.

2 Energiepremies: met de gewestelijke premies kunt u een aanzienlijk deel van uw werken bekostigen. Het Energiehuis geeft u advies bij het indienen van uw dossier.

3 Brusselse groene lening: als u een lening nodig hebt om uw werken te financieren, dan helpt het Energiehuis u bij het indienen van uw dossier om een Brusselse groene lening te krijgen.

T 02/563 40 00 – info@maisonenergiehuis.brussels

Let op, geld lenen kost ook geld.

ADVERTENTIE

Zorg je voor een ander, zorg dan ook voor jezelf.

Jij bent mantelzorger en daar mag je best fier op zijn.

Met MOK geven de mantelzorgverenigingen je informatie, motivatie en inspiratie die jou helpen bij je zorgtaak. Voor al jouw vragen over mantel-

zorg, hulp aan huis of premies, contacteer ons: Tel: 02/546.14.71, E-mail: mzbrussel@gmail.com

MIJN GEDACHT

Donderdag 29 SEPTEMBER 2016 I BRUZZ 1540 I 15

STUDENTEN IN HET RITCS-CAFE “Het puur economische, maatschappelijke discours dat de nadruk legt op competitie en prestatie moet in hogere opleidingen juist bekritiseerd worden.”

© IVAN PUT

‘Vergeet het nutteloze leren niet’ Deze week wordt aan universiteiten en hogescholen het nieuwe academiejaar plechtig geopend. Reden om stil te staan bij het wezen van hoger onderwijs, want dat wordt meer en meer bedreigd, zegt Wouter Hessels, podiumdichter en docent aan het RITCS School of Arts van de Erasmushogeschool Brussel.

WOUTER HESSELS

“De afzwaaiende VUB-rector Paul De Knop ziet zichzelf als een academicus-ondernemer (zie Bruzz 1538).

Hij is trots dat hij het rendementsdenken heeft geïntroduceerd aan zijn nochtans ‘redelijk eigenzinnige’ universiteit. Hij zweert bij strategische planning, spin-offs, return-oninvestment en spreekt in aantallen en bedragen. In die zin verwoordt De Knop perfect het heersende onderwijsdiscours dat Vlaamse en Europese overheden graag voeren en voeden.”

“Van vrienden en collega’s die doceren aan een universiteit hoor ik hoe fnuikend de publicatiedruk kan zijn.

Het lesgeven wordt totaal bijkomstig. Docenten managen dossiers die zo veel mogelijk concurrentieel Europees projectgeld of bedrijfssponsoring moeten opbrengen. Zo verdienen ze zichzelf terug met hopelijk nog wat extra winst. In zo’n bedrijfsmodel is de student een luie klant die op zijn wenken moet worden bediend.”

“Ik spreek dat commerciële vertoog radicaal tegen. Een hogeschool of universiteit is geen bedrijf. Studenten zijn geen stakeholders en docenten geen fundraisers. Een hogeschool of universiteit is een menselijke ontmoetingsplaats, een authentieke denkplek. Het puur economische, maatschappelijke

is docent film- en mediastudies aan het RITCS.

“Studenten zijn geen stakholders en docenten geen fundraisers”

discours dat de nadruk legt op competitie en prestatie moet in hogere opleidingen juist bekritiseerd worden, niet slaafs gevolgd.”

“Al meer dan twintig jaar geef ik met plezier en passie les in het hoger onderwijs. Niet omdat ik jonge klanten klaarstoom tot producten of producenten voor de vermarkte samenleving. Wel omdat ik bijdraag aan de opleiding van (zelf )kritische en creatieve persoonlijkheden, die de maatschappij mee vorm en inhoud geven.”

“Ondanks alweer een resem besparingen hebben we afgelopen week vrijwillig met collega’s samen een ‘inbrusselingsweek’ georganiseerd voor en met eerstejaarsstudenten.

De nieuwe studenten werden geprovoceerd door kunstenaars en sociaal-artistieke werkers die Brussel op één of andere wijze denken en verbeelden. De meer dan tweehonderd jongeren zijn vervolgens met bewoners aan de slag gegaan in Brusselse wijken en ze hebben aan het eind van de ‘inbrusselingsweek’ hun eerste, onaffe en vaak vragende visies gegeven op het superdiverse, complexe en contrastrijke Brussel.

Met hun audiovisuele werkstukken en performances konden de studenten geen punten scoren of credits verwerven. Deze introductieweek was zelfs niet verplicht, maar bijna iedereen heeft ze meegemaakt.

Vrijwillig. Het is een onderwijs dat ik koester: onvolmaakt onderwijs, waar het schijnbaar nutteloze leren, het onaf hankelijk onderzoeken en het samen creëren voorop staan.”

“Ik hou van zo’n wezenlijk hoger onderwijs. Dat heeft zeker meer overheidssteun nodig, maar laat zich nooit muilkorven door te veel bureaucratie of het management van het rendement.” door Sara De Sloover

16 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 september 2016

VADROUILLE crevette in de marollen

“We kunnen elkaar alleen maar versterken,” zegt Pim van Crevette Records.

“Als ik bijvoorbeeld een vraag krijg over jazz, weet ik dat ik kan doorverwijzen naar Dust Dealers.”

muziek Vier nieuwe platenwinkels in evenveel maanden tijd

‘Dit is een grote gok’ BRUSSEL - De stad verwelkomt een nieuwe generatie platenboeren. Stuk voor stuk zweren ze bij de vinylplaat, maar zelfs nu die opnieuw in trek is, blijft een winkel openen een dubbeltje op zijn kant.

D

e laatste jaren leken platenwinkels met uitster ven bedreigd in Brussel, maar de stad krijgt er nu plots vier nieuwe bij in evenveel maanden tijd. Eind mei opende Taille 33 de deuren vlak bij het Flageyplein.

In juni volgde Dust Dealers in SintGillis. Ondertussen is er met Crevette Records ook een nieuw adres in de Marollen en deze week opent met Balades Sonores nog een nieuwe muziekwinkel rechtover concertzaal Botanique.

De vier winkels hebben elk een verschillend muziekprof iel. Bij Taille 33, dat al een voorgeschiedenis heeft in Louvain-la-Neuve, draait alles om rock en aanverwante genres. Dust Dealers doet enkel in soul en jazz. Bij Crevette ligt de focus op techno en electro. Balades Sonores wil vooral plaatselijke, beginnende groepen in de kijker zetten zoals het moederhuis in Parijs dat al enkele jaren doet.

Tegelijk is er een belangrijke rode draad: overal ligt de nadruk op vinyl. Die muziekdrager kent al enkele jaren een herwaardering, terwijl de cd-verkoop verder af kalft door de populariteit van downloaden en streamen, het afspelen van muziek

via het internet. De keuze voor vinyl is volgens de nieuwe platenboeren echter niet ingegeven door opportunisme. Voor hen is dat vanzelfsprekend. Echte muziekfanaten en –verzamelaars hebben vinyl nooit opgegeven, klinkt het.

“Ik heb het nooit gehad voor de cd,” zegt Gian van Taille 33. “In de auto is het handig, maar voor de rest… Mensen hebben nu door dat het niet meer is dan wat digitale bestanden. Ze hebben de cd rond gemaakt om vinyl te imiteren, maar het is belachelijk.

C’est une arnaque. Pas op, ik gebruik ook Spotify om dingen te leren kennen. Maar als je echt wil luisteren naar een plaat gaat er niets boven analoge technologie zoals vinyl.”

Volgens de liefhebbers kan niets tippen aan de geluidskwaliteit van vinyl. Daarnaast speelt ook het fysieke aspect een belangrijke rol. “Mensen hebben opnieuw zin om iets in handen te hebben,” zegt Julien van Dust Dealers. “Ze hebben 6.000 nummers op hun telefoon, maar luisteren er niet naar.”

Luxeproduct De vraag naar vinyl stijgt dus, maar het zijn niet de mensen die nu op de hype springen die voor het zakencijfer zorgen. “Zij vinden hun gading waarschijnlijk eerder bij Fnac,” zegt Pim van Crevette. “90 procent van ons cliënteel is altijd met vinyl bezig geweest.”

Donderdag 29 september 2016 I BRUZZ 1540 I 17

© SASKIA VANDERSTICHELE

want dat wordt geperst op duizenden exemplaren en kost dus maar twee of drie euro in productie. Eigenlijk is dat diefstal. Ik moet dan nog btw aanrekenen. Winst maken zit er dus niet in, want anders ben ik veel te duur in vergelijking met Fnac of Mediamarkt. We verdienen enkel aan tweedehands.”

Ook bij Antoine van Balades Sonores is te horen dat het een constante strijd is om het aanbod betaalbaar te houden. De echte verzamelaars zijn echter niet geïnteresseerd in heruitgaven, klinkt het bij Dust Dealers. Zij willen originelen. Hoe ouder, hoe beter. “De plaat en de hoes vertonen dan wat gebreken, maar dat is net de charme,” zegt Julien. “Het is een mooi object vol geschiedenis.”

De plotse platenweelde wil dus niet zeggen dat muziekwinkels plots opnieuw lucratief zijn. De twintigers en dertigers die het erop wagen, doen dat dan ook bijna tegen beter weten in. Uit liefde voor de muziek.

“Niemand opent vandaag een platenwinkel in de hoop gouden zaken te doen,” zegt Julien van Dust Dealers. “Wie rijk wil worden, zoekt best een andere business. Of het leefbaar is, zal moeten blijken. Dit was één van de dingen die ik absoluut wilde doen in mijn leven.

Ik geef het een jaar en als het niet loopt, zal ik stoppen. Als het wel aanslaat, zie ik het mezelf wel doen tot ik 70 jaar ben.” (Lacht) “Het is een grote gok,” zegt Pim van Crevette. “Ik ben 24 en dit is mijn eerste echte job. Ik heb gedacht: ik ga mijn eigen werk creëren en van mijn hobby mijn beroep proberen te maken.”

Ontmoetingsplek

“Het zijn de verzamelaars die de winkel doen leven,” bevestigt Gian van Taille 33.

De muziekwinkels zien dus geen groot voordeel in de huidige vinylhype. Eerder het tegendeel zelfs, want de prijzen zijn enorm gestegen.

Dat komt omdat er niet genoeg ateliers zijn waar nieuwe platen kunnen worden gemaakt. Maar ook omdat de grote platenfirma’s geld ruiken.

Nieuwe lp’s zijn zo een luxeproduct geworden.

“Sinds ik drie jaar geleden begon, is de aankoopprijs verdubbeld of zelfs verdrievoudigd,” vertelt Gian. “Een nieuwe editie van The Wall van Pink Floyd kost mij in aankoop al meer dan twintig euro. Dat is niet logisch

Om zich te onderscheiden van de grote ketens pakken de winkels uit met een een gespecialiseerd aanbod en kennis van zaken. “We hebben veel oudere platen en muziek die ik meebreng uit de Verenigde Staten die je hier moeilijk vindt,” zegt Julien van Dust Dealers. “Ik geloof ook dat mensen enkele euro’s extra willen betalen voor een plaat dan bij Fnac, als ze raad krijgen. Onze meerwaarde is dat we weten wat we verkopen.”

Omdat de nieuwe platenboeren beseffen dat ze het met alleen vinyl niet gaan redden, zetten ze ook in op andere activiteiten. “Zelfs nu het beter gaat, zijn er niet genoeg mensen die vinyl kopen om een winkel leef baar te maken. Je moet een tweede activiteit hebben om het uit te houden,” zegt Gian, die in zijn winkel ook een tattooshop wil inrichten.

De winkels verkopen ook platenspelers en dj- of andere muziekaccessoires. Daarnaast zetten ze in op evenementen om volk te lokken en hun bekendheid te vergroten. Dat

kan een dj-set zijn, maar evengoed een filmprojectie of een wijndegustatie. “We willen meer zijn dan een plek voor een verkoopstransactie,” zegt Julien van Dust Dealers, waar elke donderdag iets te beleven valt.

Het meest beproefde recept is de showcase, een kort gratis optreden van een beginnende groep. Elke zaterdag is er eentje bij Taille 33. “Een winkel openen doe je ook om mensen met elkaar in contact te brengen,” zegt Gian. “Louter kopen en verkopen, kan je tegenwoordig even goed op het internet, en daar doen we ook de grootste transacties. De meerwaarde van een winkel is dat mensen samen muziek kunnen ontdekken. Ze kunnen dan rustig hun eigen drankje meebrengen.”

Kleine concertjes zijn ook het handelsmerk van Balades Sonores, dat op dat vlak al een zekere naam maakte in Parijs. “Wij willen een

Geen concurrentie Nog een opvallende parallel: de nieuwe winkels worden allemaal uitgebaat door mensen die al in de muziekwereld zitten. Pim van Crevette maakte bijvoorbeeld naam als dj en feestorganisator.

Julien van Dust Dealers als beatmaker. Dat zorgt niet alleen voor bijkomende inkomsten, maar ook voor relaties die van pas komen.

Zo gaat Crevette samenwerken met de nabijgelegen club Fuse, waar Pim eerder al feestjes organiseerde.

Tot slot zien de nieuwe platenboeren elkaar niet als concurrenten.

“We kunnen elkaar alleen maar sterker maken,” zegt Pim. “Als ik bijvoorbeeld een vraag krijg over jazz, weet ik dat ik kan doorverwijzen naar Dust Dealers. Ik ben zelf met de winkel begonnen omdat ik vond dat het aanbod in Brussel te

NIEUWE WINKELS - Balades Sonores Koningsstraat 173, 1210 Sint-Joost-ten-Node - Crevette Records Blaesstraat 146, 1000 Brussel - Dust Dealers Vanderschrickstraat 22, 1060 Sint-Gillis - Taille 33 Elsensesteenweg 331, 1050 Elsene

“Mensen hebben 6.000 nummers op hun telefoon, maar luisteren er niet naar” Julien, eigenaar Dust Dealers

steunpunt zijn voor lokale groepen en labels,” zegt Antoine. “Lokale bands promoten is ons ding. Zeker als die geen speelplek vinden, kunnen ze bij ons terecht. We willen vooral Belgische groepen een podium bieden, maar ook een brug slaan naar ons moederhuis in Parijs. Groepen van hier kunnen ginder optreden, en omgekeerd.”

Kenmerkend is ook de verblijfsruimte. De nieuwe winkels hebben vaak een zithoek, of zelfs een bar. “Als je vriend of vriendin niet geïnteresseerd is, kan die hier even zitten lezen of een koffie drinken,” zegt Pim van Crevette.

beperkt was. Ik denk dan ook dat er nog plaats is voor winkels die overlappend kunnen werken.”

“Er is geen sprake van concurrentie,” zegt ook Gian. “Integendeel.

Hoe meer winkels, hoe meer klanten er komen. Een goeie platenwinkel trekt immers mensen uit heel het land en zelfs daarbuiten en wie naar Brussel komt voor een platenwinkel beperkt zich meestal niet tot één adres. Zelfs als er twee winkels hetzelfde genre zouden aanbieden, is het aanbod altijd anders. Elke vinylplaat is immers uniek.”

Laurent Vermeersch

weinig winst

“We verdienen alleen aan tweedehandselpees,” zegt Gian van Taille 33

© SASKIA VANDERSTICHELE

18 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 september 2016

ENFANT TERRIBLE kevin bellemans acteur, dj en dichter

I

k ben geboren in Jette maar groeide op in het Pajottenland.

Intussen woon ik een dikke acht jaar in Molenbeek. Ik zou het me wellicht gemakkelijker gemaakt hebben als ik me, zoals het merendeel van de Vlaamse acteurs, in Antwerpen had gesetteld. In Brussel heb je niet echt een acteurscene, of ik behoor er alleszins niet toe. Als acteur kan je hier een anoniem leven leiden. Ik hou van deze grootstad met zijn rauw randje en diverse inwoners.

Brussel is op dat vlak een gezellige waanzin.

Heel soms, als ik moe of geïrriteerd ben en met de auto het verkeer moet trotseren, raak ik wel gefrustreerd. Maar dat waait over wanneer ik te voet door de stad loop en zie hoe fantastisch het hier is. In een stad heb je de luxe dat je alles binnen handbereik hebt.”

“ Mijn platencollectie is als mezelf. Chaotisch” “Het is gek dat, zoals op zoveel vlakken, ook in de acteerwereld de Franstaligen en de Nederlandstaligen totaal onbekenden zijn voor elkaar. Ik deins er zeker niet voor terug om eens samen te werken met Franstalige acteurs. Het zou een zeer fijne uitdaging zijn. Al zou ik fameus op mijn Frans moeten oefenen.”

“Mijn liefde voor het performen ontdekte ik heel clichématig op de bonte avond van de jeugdbeweging. Het doek dat opengaat, het geluid dat door de speakers galmt en de spanning die door je lijf giert. Als kleine dot sta je daar dan plots voor 300 man. Als je dan een lach kan losmaken, dan voelt dat een beetje als magie. Daarom blijft het erop-oferonder-gevoel van theater fantastisch. Ik ben ervan overtuigd dat je maar in één ding echt goed kan zijn. Ik heb mij op het acteren gestort. Daarmee wil ik niet pretenderen dat ik een fantastische acteur ben, maar ik streef er wel naar. In combinatie met mijn zijprojecten plak ik graag de noemer ‘verhalenverteller’ op wat ik doe. Ik heb het nodig om iets naar buiten te brengen, een expressie te delen.”

“Leven van kunst is best risicovol. Als acteur moet je constant op je qui-vive zijn. Omgekeerd zou een stabiele job voor mij echt niet werken. School vond ik de hel, ik begreep niet dat jonge mensen een hele dag achter een lessenaar moesten blijven zitten. Ik heb ooit de stempel ADHD gekregen, dé ziekte van de jaren 1990. Ik ben zeer snel afgeleid door wat er rond mij gebeurt. In Brussel heb ik daar door de meertaligheid minder last van. Tegelijk heb ik de impulsen van de stad nodig om te kunnen functioneren. Het is niet altijd even gemakkelijk om Kevin Bellemans te zijn. (Lacht) “Als dichter, Dooshoofd, ben ik van plan bin-

© SASKIA VANDERSTICHELE

DOOSHOOFD Met mijn hoofd in een doos hoef ik nergens aan te denken met mijn hoofd in een doos hoef ik nergens naar te kijken met mijn hoofd in een doos hoef ik nergens nog aandacht aan te schenken met een doos rond mijn hoofd wordt het een pak kalmer zo zal blijken ik word de man met een doos als hoofd

wat ze zien wie ik ben wat ik verdien ik zal vallen in de straat het water en de nacht maar niemand vind dat raar want ik kan niets zien dus dat ik val en terug opsta wordt van mij verwacht het dooshoofd de dooskop

het dooshoofd de dooskop

de grappenmaker merkt niet op wanneer ik niet lach om zijn flauwe mop

van god los laat ik alles koken in het sop

hij ziet enkel een doodstijf lijf met een doos erop niet mijn rotverveelde kop

mensen zullen niet weten

het dooshoofd

de dooskop laat mensen belangrijk doen, springen om ter hoogst in afzondering mijn kartonnen quarantaine bedank ik vriendelijk voor regen, drop, gezaai en oogst mijn dans zit in mijn hoofd en dat hoofd danst in zijn doos waar ik hen niet zien kan en zij mij niet verwijten van… koel, afgezonderd krijgt er niemand mij ooit nog boos het dooshoofd de dooskop afgezonderd m‘enfoutisme met het hoofd in een doos immer zorgeloos.

KB

Kevin Bellemans (34) is een Brussels acteur. Won in 2011 de persoonlijkheidsprijs op de Cameretten in Nederland en is binnenkort te zien in de nieuwe fictiereeks van Bart De Pauw. Hij draait platen onder de naam Armand II en dicht onder het pseudoniem Dooshoofd.

nenkort een bundel uit te brengen. Ik wil er een spoken-wordvoorstelling van maken. Heel veel schrijfsels ontluiken uit het bruisende Brusselse nachtleven. Onlangs ben ik een feest binnengestapt waar ik niemand kende, met een volledig Franstalig publiek. Het was een heel andere avond dan wat ik bijvoorbeeld gewoon ben op een zaterdagavond in café Roskam. Ook hier is het circuit helemaal anders.

Zo merk je dat je beleving, ook al woon je in dezelfde stad, totaal anders kan zijn.”

“Ik draai al sinds mijn zestiende platen. Iemand zei me ooit: als je platen wil verzamelen, blijf dan binnen één genre. Als je mijn platenkast bekijkt, zie je dat dat niet helemaal gelukt is. Mijn platencollectie is zoals mezelf. Zeer chaotisch. Gelukkig staan ze wel in vakjes gesorteerd. Soms is de interactie met je publiek als dj nog intenser dan wanneer je als acteur op de scène staat. Dansende mensen zijn vergelijkbaar met een applaus waarbij je je achter je platen kan verstoppen.”

Hilke Andries

Donderdag 29 september 2016 I BRUZZ 1540 I 19

ADVERTENTIE

NICK TRACHET Brussel en de wereld culinair ontdekt

Trein

Het vernieuwde treinmuseum in Schaarbeek is nu een jaar open. Een moment om eens stil te staan bij het eten op treinen.

Toen de eerste treinen met passagiers begonnen te rijden, kwam het vernuft van de ingenieurs van de negentiende eeuw pas goed naar boven.

Waarom zou je stoppen om te eten als je een restaurant aan de trein kon hangen... en slaapkamers, een postkantoor, noem maar op?

De slaap- en restauratiewagens werden voor het eerst bedacht in Amerika door ene George Pullman.

Zijn naam werd in vele talen synoniem voor luxebussen en -treinen. Opmerkelijk is dat deze dienstverlening in Europa werd geïntroduceerd door een Belgisch bedrijf, de Compagnie internationale des wagons-lits van Luikenaar Georges Nagelmackers. Het bedrijf bestaat nog steeds.

In het voorjaar van 1987 heb ik voor het laatst een nachttrein genomen. Vanuit Brussel-Zuid vertrok ik naar Rome voor een nieuwe stap in mijn carrière. Ik reisde in ‘couchette’, niet in een slaapwagon. Maar gezien het historische moment besloten mijn reisgenoot en ik het eens lang te laten hangen toen we te horen kregen dat er een restauratiewagen in de trein was.

We moesten ons haasten, want in Luxemburg zou die worden afgekoppeld. De oude dame was er nog één van Wagons-lits van voor de Eerste Wereldoorlog, met als thuisbasis Oostende. Dat stond op een koperen plaatje aan de luxueuze lambrisering.

Wij hebben ons toen tegoed gedaan aan een driegangenmenu à la carte op gesteven wit linnen en met service aan tafel. Vriendelijke bediening, een woordje uitleg over het treinstel, wijn. Wat ik nog weet, is dat de maaltijd begon met gerookte zalm. In 1987 was dat nog vrij exclusief.

Dat waren de laatste dagen van de restauratiewagen. Want wie reist er vandaag nog met de trein naar Rome? Een vliegtuig doet er twee uur over, een trein twintig.

En je moet tegenwoordig drie of vier keer overstappen. Er zijn geen rechtstreekse nachttreinen meer.

Ik heb later nog wel gegeten op treinen. Op de Eurostar (eerste klas) waar het eten in de prijs van het kaartje was inbegrepen. Maar dat was ‘airline style’ op je eigen plek, niet in een apart restaurant. Het aanbod was ook banaal. Verder heb ik nog snackbars meegemaakt op een trein, en het karretje met drankjes en wafels op de lijn BrusselOostende. Maar de koffie was er belabberd, en die ambulante handeltjes zijn verdwenen. De treinlijnen zijn zo overbevolkt gerestructureerd dat er zelfs geen karretje meer door kan.

Met de restauratiewagen ontstonden er recepten die speciaal voor de treinen waren gecreëerd. In een Indiaans restaurant in Sevenoaks (Kent, Verenigd Koninkrijk) vond ik tot mijn verwondering ‘railway mutton’ op de spijskaart. Dat blijkt een erkende bereiding in de Indiase keuken.

Het gaat om een oorspronkelijk Bengaals gerecht, kosha mangsho, maar dan aangepast aan westerse smaakpapillen.

Minder heet en getemperd met wat yoghurt, vaak ook aangezuurd met wat azijn om in de trein beter te kunnen bewaren tot het opdienen. Iets voor koloniale ambtenaren op reis door the subcontinent. Op het net zult u heel wat varianten vinden, van vrij eenvoudig tot hoog bewerkelijke.

Binnen Europa moet het land van de treinrestaurants Groot-Brittannië zijn geweest.

Daar waren er voor de privatisering zo’n 250 sporende restaurants. Er waren lijnen met specialiteiten. Ontbijttreinen naar Londen en zelfs treinen met speciale middernachtdiners richting Westkust. Is het niet prachtig, genieten van een royale maaltijd terwijl het landschap voorbijtrekt?

In Engeland bestaat er nog een bereiding die typisch is voor de trein, maar één die zelfs Britten koude rillingen bezorgt: Brown Windsor Soup. Ik kwam de vermelding tegen in Britse politieromans, sketches en artikels. Meestal wordt erop gehamerd hoe slecht die soep toch was, maar vandaag is ze gelukkig verdwenen.

Nieuwsgierig zocht ik het recept op, en ja hoor, je vindt er. Maar uit één artikel blijkt dat deze beruchte treinsoep feitelijk nooit heeft bestaan. Onderzoekers zochten in oude kookboeken, menu’s van treinmusea, reisinformatie: nergens was er sprake van BWS tot in de jaren 1950. Toen kwam komiek Spike Milligan ermee voor de dag in The Goon Show, een populair radioprogramma. Toch zijn er mensen die er herinneringen aan hebben.

Het restaurant van Train World heeft weinig banden met de poésie du rail. In deze tijd waarin Brussel dweept met een Tram Experience, zouden we toch ook de treinrestaurants weer mogen bovenhalen? Hoeveel korter zou de rit Brussel – Aarlen (2:55) niet lijken bij een fijn driegangenmenu?

Smakelijk.

“Hoeveel korter zou de rit Brussel-Aarlen niet lijken bij een fijn driegangenmenu?”

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

UiTinBrusseldag 02.10 • THURN & TAXIS

DE GROTE BRUSSELBRUNCH: EEN SMAAKMAKENDE TALKSHOW Met o.a. Anne Teresa De Keersmaeker (Rosas), Michael De Cock (KVS) en Bambi Ceuppens (Koninklijk Museum voor Midden-Afrika).

STADSWANDELINGEN / FIETSTOCHT / BOOTTOCHT Verken een magnifiek stadsdeel langs het kanaal met een doorgewinterde Brusselgids.

Meer info en inschrijvingen: www.uitinbrussel.be

ADVERTENTIE

Nederlandstalig Jezuïetenonderwijs in hartje Brussel

Onderneemster worden in Brussel? oriëntatie-

TOUR

JA OF NEE-CAFÉ Voor alle vrouwen met goesting om te ondernemen •

Panelgesprek en meet & greet met ervaren Brusselse onderneemsters

•

Stel je vragen en deel je twijfels

•

20 oktober om 19u in AMAZONE - Brussel

Het volledige aanbod en gratis inschrijven: www.tovinbrussel.be

Sint-Jan Berchmanscollege

OPENDEURDAG

ONDERNEEMSTER WORDEN

Zaterdag 15 oktober 2016 • 13.30 uur - 18.00 uur Wil u weten wat ons college te bieden heeft aan jongens en meisjes vanaf 12 jaar?

Gratis advies op 0800 62242

Breng dan een bezoek aan ons college en maak o.a. rond 15.00 uur het optreden van ons jeugdkoor mee.

Traject Ondernemende Vrouwen

een initiatief van

i.s.m.

gesteund door

Alle inlichtingen betreffende inschrijvingen kunnen op deze opendeurdag verkregen worden. Zie hiervoor ook onze website www.sint-jan-brussel.be Voor meer info: Sint-Jan-Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brussel tel 02/5120370 fax 02/5126475

www.gelijkekansenbrussel.be www.facebook.com/be.equal.be.brussels

ADVERTENTIE

TOURNEE LANGS BRUSSELSE CULTUURHUIZEN

POLITIEKE FILOSOFIE Verdiepende lunchlezingen en twee uitstappen

di 4 oktober | 10u

BEZOEK AAN HET FEDERAAL PARLEMENT di 11 oktober | 12u

DE FUNDAMENTEN VAN DE DEMOCRATIE di 18 oktober | 12u DEMOCRATIE EN VERKIEZINGEN: een woelige relatie

Prof. dr. Kris Deschouwer, VUB di 25 oktober | 12u

VOORBIJ DE CRISIS: verwachtingen ten aanzien van vertegenwoordigende democratie Prof. dr. Eline Severs, VUB zo 30 oktober | 10u

TV-OPNAME DE ZEVENDE DAG

LEVENSBESCHOUWING Interactieve lezingen en gegidste bezoeken

do 6 oktober | 10u

BEZOEK AAN TIBETAANS INSITUUT Nalanda, Brussel

do 13 oktober | 10u

DE EUROPESE ISLAM IS ER VOORAL VOOR ONGELOVIGE EUROPEANEN Dhr. Gie Goris, MO*-magazine do 20 oktober | 10u

DE TOEKOMST VAN DE VRIJZINNIGHEID

Prof. dr. Freddy Mortier, Ugent do 27 oktober | 10u

BEZOEK AAN DE PROTESTANTSE KERK Brussel

VZW vormingsinstelling voor wetenschapspopularisering

Al lang een voorstelling willen bijwonen, maar er nog nooit geraakt?

zo 23 oktober | 14u30

DANS IN KAAITHEATER Forever Need Company (incl inleiding)

woe 2 november 2016 | 14u

RONDLEIDING IN KVS Een ontdekkingstocht van kelder tot zolder

vrij 4 november 2016 | 19u30

THEATER IN KVS Montaigne

Een filosofische monoloog van Koen De Sutter | FR (NL-ondertit.)

woe 14 december | 19u

THEATER IN THEATRE NATIONAL Ceux que j’ai rencontrés, ne m’ont peut-être pas vu

Nimis Groupe | Geëngageerd theater met en door vluchtelingen (FR) (+nabespreking)

MUSEA & EXPO

Haal meer uit je museum- of expobezoek met een gids en andere leergierigen!

woe 5 oktober 2016 | 10u

GALERIJ VAN DE MENS onze evolutie, ons lichaam

Museum voor Natuurwetenschappen

woe 12 oktober 2016 | 10u

MIMA. The Millennium Iconoclast Museum of Art Museum voor actuele kunst in Molenbeek

woe 19 oktober| 10u

VERHAEREN VERBEELD

Hommage aan Emile Verhaeren in MSK Gent

woe 26 oktober | 10u

FOTOGRAFIEMUSEUM CHARLEROI LOCATIE LEZINGEN

UPV vzw | Pleinlaan 5, 1050 vlakbij Etterbeek station

MEER INFO W http://upv.ac.vub.be T 02 614 82 20 | E upv@vub.ac.be

Donderdag 29 september 2016 I BRUZZ 1540 I 21

muziek Kawral wil dialoog tussen verschillende culturen stimuleren

Als Afrikaanse dans electro ontmoet

Laptopia Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

IMPROVISATIE

”Ik hou niet van een afgelijnde planning, ik opteer liever voor vrijheid. Er blijft dus ruimte voor improvisatie.”

Constant Vanden Stockstadion donderdag 15 september, 19 uur

© TOM BLATON

Improvisatie en Afrikaanse ritmen vormen al jaren de vaste ankerpunten in het werk van trompettist Laurent Blondiau. Met Kawral is er nu de ontmoeting tussen het electroproject van Mâäk en dansers uit Burkina Faso onder leiding van de alom bekroonde choreograaf Salia Sanou.

Afrika blijft een belangrijke inspiratiebron voor Laurent Blondiau, of het nu Mali, Marokko, Benin, Zuid-Afrika of Burkina Faso is. Toen hij een tijd geleden in dit laatste land vertoefde, bezocht hij er La Termitière, de dansschool die is opgericht door Salia Sanou en Seydou Boro. “Ik werd meteen gegrepen door de energie die deze mensen uitstralen. Al vlug rijpte het idee om de vijf muzikanten van Mâäk Electro samen te brengen met vijf dansers. Bij een eerste gezamenlijke ontmoeting in Ouagadougou was Sanou er niet bij. Daardoor werd het een zeer organisch gebeuren. Iedereen improviseerde om beurten. Het creëren gebeurde echt op het moment zelf. Hieruit kwamen een heleboel ideeën naar voren.

Zo werd duidelijk welk enorm potentieel we samen hebben,” vertelt Blondiau.

Het samenvoegen van electro en Afrikaanse tradities leidde niet tot een clash van culturen. “Een aantal van de dansers reisde al de hele wereld rond met het gezelschap en kwam zo reeds in contact met dat soort muziek. Bovendien hebben ze ginder ook internet, waardoor ze alle genres en stijlen kennen.”

Tijd voor improvisatie Aangezien Kawral een Belgisch-Franse coproductie is, is het grootser dan Mâäk gewoon is. “Vooral het verschil tussen onze muziekwereld en de wereld van dans en theater speelt een rol. Als muzikanten zijn we blij wanneer we vier dagen samen kunnen repeteren voor een nieuw programma. Bij dans en theater is die timing helemaal anders. Daar moet alles maanden op voorhand worden vastgelegd en moet er een strikt schema worden aangehouden.

Zo brachten we een week in Ouagadougou

door, waren de dansers vorig jaar in november al een tiental dagen in Brussel en beginnen we twee weken voor de eigenlijke première te repeteren.”

“Ik ben nochtans iemand die niet van een afgelijnde planning houdt en liever voor vrijheid opteert. Maar in dit geval is er natuurlijk een lijn nodig en daar zorgt choreograaf Sanou voor. Al blijft er ruimte voor improvisatie. Het is ook geen groots spektakel met enorme decors en effecten.

We willen eender waar en wanneer kunnen spelen, zowel in Europa als in Afrika. We hebben bij wijze van spreken genoeg met een enkel stopcontact.”

Bewegen, bewegen, bewegen Of er tussen de dansers ook muzikanten zitten en of de muzikanten ook dansers zijn? “Muziek maakt deel uit van het alledaagse leven bij de dansers. Een mooi voorbeeld is Mariam Traoré die als zangeres haar eigen groep heeft. Zelf zullen we wel bewegen maar omwille van de kabels zijn er technische beperkingen. Toch zal zelfs onze lichtman mee op het podium staan en heeft hij evenmin een vaste plek,” vertelt Blondiau.

“Het is dus op geen enkel punt een statisch spektakel. Vandaar ook de naam Kawral, wat in een lokaal dialect ‘ontmoeting’ betekent. Dat is de rode draad van het programma: de dialoog tussen mensen van verschillende culturen waarbij gezocht wordt naar gemeenschappelijke overeenkomsten. En die zijn er, dat kan ik je verzekeren.”

Georges Tonla Briquet

>

Kawral 30/09 en 01/10, Théâtre 140 en 7/10, CC De Meent (Alsemberg) www.met-x.be www.maaksspirit.be

Het Constant Vanden Stockstadion mag dan al een beetje een zonevreemde eend in het Astridpark zijn, er zijn in de wereld weinig voetbalstadions die zo hard hun best doen om er niet als een voetbalstadion uit te zien. Het bouwblok aan de Theo Verbeecklaan is goed gecamoufleerd met een onopvallend baksteenmotiefje. Je zou er ook de hoofdzetel van pakweg BNP Paribas of Proximus in kunnen zien. Het enige nadeel daarvan is dat het de spelers van de NV RSCA al eens aan wedstrijdmentaliteit ontbreekt, omdat sommige jongens echt denken dat ze een kantoorjob hebben.

Maar binnenin op de tribunes draagt het compacte bouwplan wel bij tot de goede sfeer. Daar heeft de thuishaven van de 33-voudige landskampioen wat van een gezellige living. Met de flatscreen centraal en de toeschouwers in hun zetel er rond. Ook al bewijst Anderlecht vanavond dat het zijn stadion ook zonder derde ring of verhuizing naar de Heizel makkelijk halfleeg krijgt. Voor deze eerste wedstrijd in de groepsfase van de Europa League zijn maar 11.000 mensen opgedaagd, ongeveer evenveel als er inwoners zijn in het pittoreske Azerbeidjaanse stadje Qäbälä, waar de tegenstanders van vanavond vandaan komen. Heel wat zitjes blijven dus leeg, maar omdat die paars en wit gekleurd zijn, draagt dat juist bij tot de ambiance. De club telt namelijk heel wat witteboordensupporters, die de paarse accenten in hun outfit beperken tot een dasspeld of het ruitje op hun Burlingtonsokken.

Zelf zit ik ergens laag bij de middenlijn, recht tegenover Eddy Merckx en Paul Van Himst - na Statler en Waldorf het meest iconische supportersduo ter wereld. Al kan ik hen door het tegenlicht niet goed zien zitten, en zijn zij vanavond voor hetzelfde geld ook maar voor de helft opgedaagd.

Gelukkig zijn er nog de stewards, de ballenrapers, de ballenraperscoördinatoren en ballenrapersassistenten, de clubver-

antwoordelijken, de UEFA-waarnemers, de veiligheidsdiensten, de reclamebordreparateurs, de toiletbeheerders en de worstenverkopers. Zij zorgen voor een aangename begankenis. Bovendien heeft UEFA ergens een lucratieve deal kunnen sluiten met een fabrikant van oversized fluohesjes, waardoor al dat omkaderend personeel goed zichtbaar is.

In het midden is er dan de grasmat, waar de bal op deze avond die begint te twijfelen tussen zomer en herfst, zachtjes in wegzakt. Elke keer wanneer Frank Acheampong op zijn flank voorbij komt gestoven, slaat ons wat frisse motregen in het gezicht.

Maar ook de nieuwe artiesten uit het Oosten weten wel raad met de omstandigheden. Drie keer staan we recht voor een doelpunt, en een vierde keer voor de logische zege.

Behalve dan die ene supporter voor onze neus, die zijn pillen niet heeft geslikt en voortdurend rechtspringt om de scheidsrechter naar kaarten te vragen. De paarswitte supporterskern zorgt al die tijd voor net iets meer kabaal dan het honderdtal Azeiri’s van Qäbälä, maar over het algemeen kabbelt alles kalmpjes. Mauves Army en South Leaders zingen braafjes op de tv-tune van Pipi Langkous, en nadat ze hem een hele wedstrijd hebben uitgefloten, sluiten ze zelfs mauvais blanc Bram Nuytinck weer in de armen. Voor het toppunt van hoofdstedelijke luiheid zorgen echter de supporters die ‘Qui ne saute pas, n’est pas Bruxellois!’ zingen terwijl ze zelf toch maar liever blijven zitten - nog altijd de beste houding als je alles zomaar in de schoot geworpen denkt te zullen krijgen.

“Binnenin heeft de thuishaven van de 33-voudige landskampioen wat van een gezellige living” Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

22 I BRUZZ 1540 I Donderdag 29 september 2016

de dag schade op door een aanvaring.”

Wirtz is de fokkenist op de boot, degene die de zeilen beheert en die de snelheid erin moet houden. Hij speelt als het ware met de wind.

Good is de stuurman. Het duo moet ervoor zorgen dat hun boot zo snel mogelijk het parcours aflegt: naar een bepaald punt zigzaggen en terugkeren. Tactiek en techniek zijn daarbij belangrijk. “Met onze coach trainen we veel op het water, maar achteraf is er steeds een debriefing van anderhalf uur. Trainen doen we tijdens het weekend, en tijdens de schoolvakanties gaan we regelmatig naar het buitenland. We zijn zeer serieus met zeilen bezig.”

zeilen Morgan Wirtz droomt van de America’s Cup en de Olympische Spelen

‘ Ik wil me laten opmerken in de VS’ SINT-GILLIS – Morgan Wirtz (17) lijkt wel naar de top te stormen. Drie jaar geleden was zeilen niet meer dan een hobby van zijn vader, vandaag mag hij de ambitie koesteren om aan de allergrootste zeilcompetities deel te nemen. Binnen een paar weken trekt hij naar de wereldfinale van de Red Bull Foiling Generation. Daar goed presteren zou wel eens zijn ticket naar de top kunnen zijn.

Nieuw talent gezocht

Binnenkort mag Wirtz de finale van de Red Bull-race in het Amerikaanse Newport zeilen.

© RED BULL

“I

n de zomer van 2013, tijdens een weekje zeilen op het Comomeer, is het voor mij begonnen,” legt Morgan Wirtz uit. “Ik had het als achtjarige al eens geprobeerd, toen mijn vader me had ingeschreven voor een zeilstage op het meer van Genval. Maar toen stond het me niet echt aan. Ik verstond er niets van, het was te moeilijk. Maar ik heb mijn mening moeten herzien.”

De Brusselaar had de zeilmicrobe goed te pakken, want hij ging meteen op zoek naar een ploegmaat om in België competitie te kunnen zeilen. Hij begon op een catamaran van dertien voet en leerde al doende, en dankzij de tips van zijn ouders. “We zijn dat eerste seizoen meteen ex ae-

quo derde geëindigd op het Belgisch kampioenschap. Maar ik wilde meer evolueren. Daarom ben ik het jaar erna op zoek gegaan naar een nieuwe teamgenoot, en mijn vader heeft toen een boot voor me gekocht. Dat seizoen ben ik voor de eerste keer Belgisch kampioen geworden.”

“Vorig seizoen ben ik opgenomen in het team van Youth RBSC in Knokke.

Daar krijg ik training van Sébastien Godefroid, olympisch medaillewinnaar in Atlanta. Hij is een uitstekende coach. Net als al de trainers die ons begeleiden. Eén daarvan is Paul Maes, die met de Spaanse nationale ploeg maar liefst twaalf gouden medailles heeft behaald op de Olympische Spelen.”

Bij RBSC vond Wirtz met Eugénie Simons niet alleen een nieuwe team-

“De nieuwe generatie boten ‘vliegen’ tot twee meter boven het water en halen zo tot 70 kilometer per uur” Morgan Wirtz zeiler

genoot, maar ook iemand die zijn ambitie deelde. Ze wonnen samen de Belgische titel en maakten van een deelname aan het wereldkampioenschap een doel. Daar slaagden ze eind vorig jaar ook in. Hun prestatie was volgens Wirtz niet uitzonderlijk, maar de Brusselaar zette er opnieuw een stap vooruit.

Dat bleef niet onopgemerkt.

“Sinds dit jaar is Morgan Good mijn teammaat. Hij trachtte zich de afgelopen twee jaar te kwalificeren voor de Olympische Spelen, maar slaagde daar net niet in. Met hem gaat het er nog intensiever aan toe.

Ons doel was een top twee-plaats op het wereldkampioenschap in Knokke, maar we eindigden pas vierde. Jammer, want er zat meer in. Maar onze boot liep op de twee-

Dat Wirtz en zijn teammaat potentieel hebben, merkte ook Red Bull op. Zij namen hen op in hun preselectie voor de Belgische manche van de Red Bull Foiling Generation, voor zeilers tussen zestien en twintig jaar. Omdat Good te oud is, vormde Wirtz een team met wereldkampioen Alec Bagué. “Het klikte meteen tussen ons. Dat is nodig, want voor deze competitie wordt met een nieuwe generatie boten gezeild die tot twee meter boven het water ‘vliegen’. Daardoor is er amper weerstand en ga je tot 70 kilometer per uur, terwijl dat in onze traditionele boot slechts 40 per uur is. Het is een ongelooflijk gevoel.”

“We mochten er twee dagen mee trainen en werden ondersteund door twee voormalige olympisch kampioenen. We hadden de boot meteen goed in handen en hebben uiteindelijk alle manches gewonnen. Daardoor mogen we van 18 tot 24 oktober naar de finale in het Amerikaanse Newport. Daar nemen we het op tegen de winnaars uit de veertien andere landen waar de voorronde plaatsvond.”

Wirtz trekt met ambitie naar Newport. Scouts zullen er ongetwijfeld rondneuzen op zoek naar nieuw talent voor de jeugdcompetitie van de America’s Cup, de grootste zeilcompetitie ter wereld. Zijn kansen op de overwinning kan de Brusselaar moeilijk inschatten, aangezien hij de concurrentie amper kent.

Maar hij vertrekt wel met vertrouwen. “We hebben het geluk dat iemand in Knokke een Flying Phantom (de boot waarmee de competitie wordt gezeild, TS) heeft, waarmee we mogen trainen. Dat hebben we toch al voor op sommige concurrenten. Het is misschien goed dat we hen niet goed kennen, dat zorgt voor minder druk. We zullen er alles aan doen om goed te presteren.

Ik wil me laten opmerken in de VS.” “Indien ik in een team zou opgenomen worden voor de jeugdcompetitie van de America’s Cup, zal ik volgend jaar een paar maanden naar Bermuda moeten. Als ik word opgenomen voor de eigenlijke competitie, dan ben ik voor vier à vijf jaar weg. Dat is natuurlijk mijn ambitie.

Dat, en de Olympische Spelen van Tokio in een catamaran. Doelen genoeg.” (Lacht) Tim Schoonjans

Donderdag 29 september 2016 I BRUZZ 1540 I 23

SPORTagenda

ESTAFETTE KEN LAMBEETS Iemand al gehoord van de zeven wonderen van België?

Geen zorgen, ik kende ze tot voor kort ook niet, tot een vriend ze plots allemaal wou bezoeken, gespreid over een periode van twee jaar.

De zeven wonderen van België zijn een product van de jaren 1970 met als voornaamste doel een deel van het Belgische kunstpatrimonium voor het voetlicht te brengen.

De communautaire evenwichten werden daarbij niet uit het oog verloren. Drie schatten bevinden zich in Vlaanderen, drie in Wallonië en eentje - De val van Icarus - in het Brusselse Koninklijk Museum voor Schone Kunsten.

Onze queeste begon met een bezoek aan een twaalfdeeeuwse kuipvormige doopvont in de Luikse Sint-Bartholomeuskerk. Enkele weken terug, op de Waalse Open Monumentendag, was het de beurt aan de kerkschat van Oignies in Namen. In een donkere ruimte in het Musée Provincial des Arts Anciens bevinden zich enkele rijk gedecoreerde reliekhouders uit de dertiende eeuw in verlichte glazen kasten. Ze werden vervaardigd door een zekere broeder-edelsmid Hugo d’Oignies en dienen om botjes of andere lichaamsdelen van heiligen in te bewaren. Ça vaut le détour.

De wondere uitstapjes lenen zich tot een bezoek aan de steden waarin ze zich bevinden - wellicht hadden ze dat in de jaren 1970 ook al bedacht. Na een wandeling door de gezellige, autovrije binnenstad van Namen klimmen we naar de Citadel voor een mooi zicht op de stad. Om van de klim te bekomen doet de Blanche de Namur wonderen.

Het hoogtepunt van de dag is zonder twijfel het museum van Félicien Rops. Rops is erg vaardig in het maken van satirische spotprenten en ook zijn pornografische tekeningen en schilderijen spreken tot de verbeelding.

Op achttienjarige leeftijd verkast Rops naar Brussel, waar hij aan de ULB studeert. Hij maakt er kennis met Charles De Coster, de latere auteur van De legende van Uilenspiegel, waarvoor Rops illustraties zal maken.

Rops zal later ook deel uitmaken van de Brusselse kunstenaarsgroeperingen Société Libre des Beaux-Arts en Les XX. Wie daarover meer wil weten, verwijs ik graag door naar het

zaterdag 1 oktober Begin basketbalseizoen

Brusselse fin-de-sièclemuseum, waar ook enkele werken van Rops zelf hangen.

Tijdens zijn Parijse periode is Rops een van de best betaalde kunstenaars ter wereld. Dat komt goed uit, want de man heeft een gat in zijn hand. Dat is nodig om al zijn vrouwen te onderhouden en zijn reizen naar Hongarije, Scandinavië, Monaco en andere plekken te financieren. Daaruit spruiten gelukkig weer nieuwe schilderijen voort: prachtige landschappen, want weinig kunstenaars zijn zo veelzijdig als Rops.

Maar trek vooral zelf eens naar Namen en naar het museum: ik moet het in deze kolommen over sport hebben.

Als liefhebber van de watersport is Rops in 1862 betrokken bij de stichting van de Cercle Nautique de Sambre et Meuse, de twee stromen die Namen al eeuwen van voorspoed voorzien. Onder aanvoering van Rops, de eerste voorzitter, mag de club zich vanaf 1865 ‘société royale’ noemen.

Rops zit niet enkel in de bestuurskamer. Hij begeeft zich ook graag op het water, getuigen enkele foto’s met zijn roeimakkers in het museum. Te oordelen aan de mannen met hun mooie kostuums en hoge hoeden en de vrouwen in lange jurken, betreft het een eerder aristocratisch gezelschap.

Het oprichten van roeiclubs heeft Rops in de vingers. In Brussel is hij in 1865 betrokken bij de stichting van Sport Nautique de Bruxelles. En ook daar gaat het er koninklijk aan toe, want het duurt niet lang of de Brusselse club krijgt de vraag om regatta’s te organiseren op de vijvers van het Paleis van Laken.

De wedstrijden staan enkel open voor leden van koninklijke families, maar als dank voor bewezen diensten krijgen de Brusselaars het epitheton ‘Royal’. Daarbij verbleekt de rest van de naam blijkbaar in het niets, want 151 jaar later spreekt iedereen over ‘le Royal’.

Wanneer ik langs de Vilvoordsesteenweg richting Mechelen koers en ik rechts van mij roeiers ontwaar, moet ik voortaan altijd aan Félicien Rops en zijn schilderijen denken. En dat allemaal dankzij de zeven wonderen van België.

Roeien tussen Namen en Brussel

Freelancejournalist Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

Laat het sporten beginnen

Kinderen en jongeren krijgen dit sportseizoen opnieuw lessen aangeboden die inzetten op algemene bewegingsvaardigheden. Zo kunnen ketjes van 2,5 tot 5 jaar onder meer naar de Bewegingsschool in Schaarbeek en jeugdcentrum Aximax, is er op vijf verschil-

lende locaties Multimove voor ketjes tussen 3 en 5 jaar of zullen er Sportacademies zijn voor kinderen tussen 6 en 12 jaar op vier locaties. Daarnaast zijn er uiteraard basissporten in de verschillende gemeentes, zoals lessen start to bike for kids.

Het aanbod voor volwassenen moet zeker niet onderdoen. Zij kunnen onder meer deelnemen aan badminton en Maxi Fit (conditietraining) in de tijdelijke VGC-sporthal in Koekelberg. Vijftigplussers die graag overdag sporten, kunnen zich een 50+-sportkaart aanschaffen. Daarmee kunnen ze deelne-

zondag 2 oktober Brussel loopt De hoofdstad is komende zondag opnieuw het speelterrein van lopers. Na de start in het Jubelpark lopen zij dit jaar door de Belliardstraat en, na onderweg langs heel wat groene plekjes te zijn gepasseerd, bereiken ze via de Grote Markt de finish op de Anspachlaan ter hoogte van de Beurs.

Er worden om en bij de 14.000 lopers, afkomstig uit meer dan 100 landen, verwacht. Omstreeks 9 uur start de marathon, gevolgd door de vijf kilometer, de halve marathon en de kids run. Alle details vindt u op www.brusselsmarathon.be.

hockeyderby’s De Brusselse hockeyploegen zijn goed vertegenwoordigd in de hoogste hockeydivisie bij de mannen, en dat zorgt ervoor dat er regelmatig interessante derby’s op het programma staan.

Zoals komende zondag, wanneer Leopold Ukkel het thuis opneemt tegen Racing, en Daring in Molenbeek zijn uitstekend seizoensbegin probeert te verlengen met een overwinning tegen Orée. Beide wedstrijden starten om 15 uur.

maandag 3 oktober sporten na school Houders van de Sport-na-Schoolpas kunnen vanaf maandag opnieuw genieten van een uitgebreid aanbod van meer dan 60 sporten. Voor amper twee euro per week kunnen ze zich na elke schooldag uitleven op verschillende locaties in Brussel. De eerste periode loopt tot drie februari, de tweede begint op zes februari. Op www. sportnaschool.be vindt u zowel het uurrooster als praktische informatie over de pas.

sports film festival De tweede editie van dit internationale festival van de sportfilm gaat zowel in Brussel, Charleroi als Luik door. Het Brusselse Wolubilis bijt maandag de spits af. Behalve gratis films zijn er onder meer workshops en gesprekken met verschillende scholen over de geest en de waarde van sport.

Meer informatie vindt u op www.wolubilis.be.

SPORT Sportdienst VGC biedt voor ieder wat wils

BRUSSEL – Traditiegetrouw start in september een nieuw sportseizoen.

De sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) biedt een uitgebreid aanbod op maat van alle Brusselaars aan.

Gedaan met de voorbereiding, de tijd van de serieuze zaken is aangebroken. Met een verplaatsing naar Aalstar krijgt Basic-Fit Brussels meteen een stevige brok voorgeschoteld. Maar de Brusselaars hebben de afgelopen weken vertrouwen getankt.

Ze wonnen hun eigen Brussels European Tournament door Oostende in de finale te verslaan, en zijn geselecteerd voor de Fiba Europe Cup.

men aan voor hen aangepaste sporten zoals pilates, aquagym en zelfs speelse boks, maar die tegelijk openstaan voor iedereen.

Voor personen met een beperking zijn er G-sportlessenreeksen op maat. Het gaat dan voornamelijk over omnisportlessen, zowel voor kleine kinderen als voor volwassenen.

Op www.sportinbrussel.be kunt u de diverse publicaties van de sportdienst downloaden.

U vindt er alle nodige informatie over tarieven, uren en locaties. Bovendien kunt u zich er meteen inschrijven.

Tim Schoonjans

Donderdag 6 oktober petanque in het rusthuis U kon vorig jaar lezen hoe de petanquepartijen in rusthuis Huize Sint-Monika een groot succes waren. Het idee werd gelanceerd om een competitie onder rusthuizen te organiseren, en die heeft intussen plaatsgevonden. Inwoners van vijf rusthuizen hebben het daarin tegen elkaar opgenomen. Komende donderdag om 15 uur deelt Brussels schepen van Sport Alain Courtois (MR) in Huize Sint-Monika de wisselbeker en de medailles uit.

Tim Schoonjans