BRUZZ actua - editie 1685

Rubrieknaam

#1685 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X P303153

L E V E N

I N

D E

S TA D

|

N I E U W S

|

A C H T E R G R O N D

&

O P I N I E

20 | 11 | 2019

‘Wij zijn de boksbal’ BRANDWEERBAAS

TANGUY DU BUS DE WARNAFFE

© IVAN PUT

‘Ons bier is vakmanschap’

JEAN-PIERRE VAN ROY, DE LAATSTE BRUSSELSE LAMBIEKBROUWER

‘Thuis was er altijd muziek’

MUZIKANT KORNEEL LE COMPTE

6

2019

4

18

14 36 25 16

26 27 46 17

47 10

33

35 29

53

52

22 5 48

21 13

11

20 12 50 41 1 34 32 39 51 45 9 44

2

8

43 3

40 7

19 42

24 15

37

30 49

31

BESTEL JE SPAGHETTI VOOR 28.11 28

37

23

Brussel Helpt organiseert op 30 november de Grootste Spaghettislag ter Wereld.

GA NU NAAR BRUSSELHELPT.BE en reserveer jouw plaats aan tafel op een van de 53 locaties.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

Ancienne Belgique ARC - Action et Recherche Culturelles Aximax BA-BE-DIE-BOU-BE-DIE Beeldenstorm Beiti-Eglantines Belvue museum & Les Filles Brik Chez le directeur de DoucheFLUX Comenius Cuisine De Kristin & Benny De Brusselse Jeugdhuizen DoucheFLUX Duiventil Théophile Flagey Fosbury and sons GC De kriekelaar GC De Linde GC De Maalbeek GC De Markten GC De Rinck GC De Vaartkapoen GC Den Dam GC Elzenhof GC Essegem GC Everna GC Nekkersdal GC Op-Weule GC Ten Noey GC Ten Weyngaert GC Wabo Vzw Goudblommeke Het Huis van de Mens Huis van het Nederlands Brussel Kaaitheater ‘t Kroegske La Quincaillerie Les Venelles MetX Muntpunt - Wurmenspaghetti Palace brasserie Pasta amore pasta!

Sofie & Hanne koken Spaghetti alla Elfi (part II) Spaghetti Bammognaise y Pebbloise Spaghetti voor de vrienden van Marlies Spaghetti-broustini Spaghettislag LDC De Kaai vzw Stijn kookt Vegan Bo(o)m !

Vegan at The Judgy Vegan Café & Bar Walvis Westrand

B = bolognese / V = veggie / H = halal

B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B B

V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V

H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H

Steenstraat 23, Brussel Rue de l’association 20, Brussel John Waterloo Wilsonstraat 19, Brussel Ferdaucilaan 14, Laken Bergensesteenweg 145, Anderlecht Rue Saints Pierre et Paul 15, Neder-over-Heembeek Paleizenplein 7, Brussel Zavelput 20, Brussel Rue Coenraets 44, Sint-Gillis Felix Vande Sandestraat 17, Koekelberg Eugene Ysayelaan 15, Anderlecht Moutstraat 22, Brussel Veeartsenstraat 84, Anderlecht Théophile De Baisieuxstraat 221A, Laken Heilig-Kruisplein, Elsene Alfons Gossetlaan 40, Groot-Bijgaarden Gallaitstraat 86, Schaarbeek Kortenbachstraat 7, Brussel Hoornstraat 97, Etterbeek Oude Graanmarkt 5, Brussel Dapperheidsplein 7, Anderlecht Manchesterstraat 13-15, Sint-Jans-Molenbeek Waversesteenweg 1741, Oudergem Maesstraat 89, Elsene Leopold I-straat 329, Jette Sint-Vincentiusstraat 30, Evere Emile Bockstaellaan 107, Brussel Sint-Lambertusstraat 91, Sint-Lambrechts-Woluwe Gemeentestraat 25, Sint-Joost-ten-Node Bondgenotenstraat 54, Vorst Delleurlaan 39, Watermaal-Bosvoorde Cellebroersstraat 59, Brussel Sainctelettesquare 17, Brussel Nieuwland 9, Brussel Sainctelettesquare 18, Brussel Sint-Paulusstraat 80, Oostende Edelknaapstraat 45, Elsene Venelle aux quatre noeuds 68, Sint-Pieters-Woluwe De Lenglentierstraat 20, Brussel Munt 6, Brussel Rue Jules Van Praetstraat 28, Brussel Rue de la longue haie 6, Brussel Auguste Lamboittestraat 77, Schaarbeek Jean Robiestraat 39 bus 4, Sint-Gillis Hallepoortlaan, Sint-Gillis Gravin van Vlaanderenstraat 60, Laken Broustinlaan 69, Ganshoren Adolphe Willemynsstraat 113, Anderlecht Sint-Denijsstraat 2, Vorst Pletinckxstraat 7, Brussel Rue des Capucins 55, Brussel Antoine Dansaert 209, Brussel Kamerijklaan 46, Dilbeek

VACATURE

Lerian (www.lerian.be) is een dynamische talenschool met kantoren in Antwerpen, Brussel, Gent en Luik. Al meer dan 20 jaar biedt Lerian een waaier van kwaliteitsvolle taaldiensten aan bedrijven aan.

Voor de regio Brussel werft Lerian dynamische, gemotiveerde en creatieve freelance taaltrainers Nederlands aan

TAAK het geven van privé, duo- en/of groepsopleidingen (drie tot zes cursisten) aan volwassenen in professionele context.

De opleidingen zijn functioneel en interactief met focus op communicatie.

AANBOD - Een freelance contract met degelijke vergoeding, een job vol uitdagingen in een multiculturele omgeving - Een doorgedreven opleiding door onze pedagogen, didactische onder-

steuning met inhouse ontwikkelde syllabi - Een zeer goed geoliede organisatie.

Samen met de planner stel je zelf je uurrooster samen in functie van je beschikbaarheden

Geïnteresseerd?

Mail je cv naar conny. awouters@lerian.be.

We ontmoeten je graag voor een gesprek!

Tot binnenkort.

COLOFON BRUZZ

DISTRIBUTIE

Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65

Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@ bruzz.be

ABONNEMENTEN

Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80, Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Rest van België: 25 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw Buiten België: 30 euro per jaar.

OPLAGE : 62.609 exemplaren.

ALGEMENE DIRECTIE

ADVERTEREN?

Jean-Marie Binst, Eva Christiaens, Filip De Rycke, Sara De Sloover, Tim

Marthe Paklons, 02-650 10 61 sales@bruzz.be

Jo Mariens HOOFDREDACTIE

Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur), Mathias Declercq Steven Van Garsse CULTUUR & UIT

Gerd Hendrickx REDACTIE

Gatzios, Kris Hendrickx, Bettina Hubo, Stefanie Nijs, Jasmijn Post, Bram Van Renterghem, Kurt Snoekx, Sophie Soukias, Roan Van Eyck, Danny Vileyn, Tom Zonderman

VORMGEVING CULTUUR & UIT

MEDEWERKERS

VERTALING

Nicolas Alsteen, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Céline Emmerechts, Patrick Jordens, Tom Peeters, Niels Ruëll, Sophie Soukias, Nick Trachet, Tom Van Bogaert, Michel Verlinden EINDREDACTIE

Karen De Becker

Heleen Rodiers ACTUA Ruth Plaizier KALENDER UIT

Voer uw evenement in op Encodez votre événement sur Enter your event on www.agenda.brussels

en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Sam De Ryck John Arblaster, Martin McGarry, Laura Jones FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE

Bart Dewaele, Kim, Wauter Mannaert, Noémie Marsily, Steve Michiels, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Wide Vercnocke

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Kristof Pitteurs Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van Eco Print Center (De Persgroep)

Meld nieuws

Hebt u nieuws uit Brussel, dan kunt u ons dat melden via het WhatsApp-nummer 0489-988.988 Persberichten kunnen via nieuws@bruzz.be

Chou de Bruxelles

BRUZZ | VOORAF

Fotograaf Ivan Put trekt wekelijks door de stad voor een portret

FANNY ( OF EPIPHANIE ) , DE BROUCKÈREPLEIN "Ik ben 17 en kom uit West-Afrika.

Al vijftien jaar woon ik graag in Brussel, dat zijn goede en slechte

kanten heeft. Thuis ben ik de jongste. Ik kom van mijn studentenjob en had een klein hongertje.

Ik hou ervan om gefotografeerd te worden, te poseren. Ik vind het heerlijk om in de spotlights te

staan, te defileren. Graag zou ik een boek maken van mijn foto’s of shows lopen. Wie weet?"

20 NOVEMBER 2019

I

5

Inhoud

Reportage

Lambiekbrouwers 18

Spreektijd

Brandweerbaas Tanguy du Bus de Warnaffe

“Sommigen denken zich op ons te moeten afreageren” 12

05

Chou de Bruxelles

08

In beeld

10

De week

16

Interview Thomas Cherlet

22

De lege doos Plastic zakjes

NOG MEER BRUSSEL BIJ BRUZZ La voix de la Rue

Bestel nu je spaghetti op

Videoportretten over de brede dienstverlening van daklozenorganisatie DoucheFLUX. Zie hoe de kwetsbaarsten van onze samenleving een stem krijgen in het radioprogramma 'La voix de la Rue' bij Radio Panik.

Nog tot 22 november

BRUZZ tv

BRUSSELHELPT.BE

Anna speelt Cleo

Anna Franziska Jäger schittert in het filmdebuut van Eva Cools, ‘Cleo’.

BRUZZ gaat met de jonge actrice op wandelinterview door Brussel.

27 november

BRUZZ magazine

Indiërs in Brussel

Wat lokt Indiërs massaal naar onze hoofdstad? Portret van een zeer snel groeiende groep migranten in Brussel.

Op 26 april

Steun Brussel Helpt en doe mee aan de Grootste Spaghettislag ter Wereld, op 30 november 2019.

De volledige opbrengst van Brussel Helpt 2019 gaat naar DoucheFLUX.

BRUZZ magazine 2019

Edito

EDITO

Erin of eruit — STEVEN VAN GARSSE

Interview 28

23

Beeldspraak

24

Ondernemen 87 seconds

25

Enfant Terrible Benoit De Wael

31

Nick Trachet

32

Big City

Sinterklaas

Stem af op 98.8, er valt van alles te winnen! Onder meer tickets voor Aya Nakamura, Sampa The Great, Sigrid en Michael Kiwanuka.

21–27 november

BRUZZ radio

Aya Nakamura

Michael Kiwanaku

Sampa The Great

Nergens in België is de asielcrisis zo tastbaar als in de hoofdstad. Je ziet de asielzoekers, uitgeprocedeerd of niet, als dompelaars in de portieken en onder luifels. Ja, ook nu de koude is ingetreden.

Met daar de transmigranten bovenop die nog altijd Brussel als tussenstop zien in hun tocht naar Engeland. En dan is er ook nog het Klein Kasteeltje, de plek waar asielzoekers hun eerste aanmelding doen.

Maandag was het weer zover. Een pak meer aanvragen dan de Dienst Vreemdelingenzaken aankan. Met lange rijen vluchtelingen. België kijkt met de thermometer in de hand naar het maandelijkse aantal asielaanvragen. Er zijn pieken en dalen, maar als het consequent stijgt, dan gaan de alarmbellen af.

Sinds de zomer lijkt er weer een structurele piek in de maak.

Het is te vroeg voor de grondige analyses, maar wellicht speelt een strenger asielbeleid in andere Europese landen mee. In Denemarken en Noorwegen bijvoorbeeld, maar ook in Frankrijk, waar Emmanuel Macron zo de opkomst van extreemrechts wil counteren. Experts in de EU zien ook hoe steeds meer vluchtelingen in verschillenden lidstaten tegelijk asiel proberen aan te vragen. Dat alles kan die verontrustende stijging verklaren.

De federale regering, in lopende zaken, doet wat ze kan. Maar voor de N-VA is dat too little too late. Theo Francken, voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie, heeft heel duidelijke ideeën om die asielpiek naar beneden te krijgen. Onder meer door fors taalgebruik, ontradingscampagnes en het inroepen van overmacht moet minstens de indruk worden gewekt bij de in Europa ronddolende asielzoekers dat België zeker niet het land

van melk en honing is.

Dat is allemaal niet zo nieuw. De discussies hierover zagen we al eerder.

Nieuw is wel dat België op een kantelpunt staat. De federale regeringsvorming zit muurvast. En zelfs de doorgewinterde politieke waarnemers vragen zich in een onbewaakt moment weleens af of het er ooit nog van komt.

Ook voor de N-VA is de formatie op zich een moeilijke keuze. Als de N-VA echt aan de knoppen wil zitten en een nieuw strenger asielbeleid wil voor België dan kan dat alleen maar in een federale regering. En dan zal ze hierover een deal moeten sluiten met de PS. De N-VA legt echter confederalisme op tafel. En dat is voor informateur Paul Magnette no pasarán.

Voor de Vlaamsnationalisten hangt het een natuurlijk vast aan het ander. Door confederalisme in te voeren, kán Vlaanderen een eigen asiel-en migratiebeleid voeren.

Probleem opgelost.

Los van het feit dat hiervoor geen meerderheid bestaat binnen België, is het nog maar de vraag of dat praktisch haalbaar is. De Europese Unie praat niet met deelstaten, maar met lidstaten. Het stelt ook meteen op scherp hoe moeilijk het is om een confederalisme in te voeren met slechts twee deelstaten.

Uiteindelijk zullen Franstaligen en Vlamingen, zij het in een confederatie, voortdurend over dit heikele thema in de clinch liggen. En voor je het weet is de secessie een feit.

Daarom weer met de voeten op de grond.

N-VA zal dus moeten kiezen in deze formatie. Erin of eruit. En zolang die keuze niet is gemaakt, kan het spierballengerol over asiel en migratie alleen maar beschouwd worden als een vehikel voor electoraal gewin.

BRUZZ | VOORAF

Korneel Le Compte

“Als de N-VA een strenger asielbeleid wil voor België dan kan dat alleen maar in een federale regering”

20 NOVEMBER 2019

I

7

8

I

20 NOVEMBER 2019

BRUZZ | DE WEEK

In beeld

Sober Te Deum Drie zusters gaan samen de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal binnen om er het Te Deum bij te wonen. Dat hoort traditiegetrouw bij de viering van de Dag van de Dynastie, op 15 november. Heel veel koninklijk bloed was er niet aanwezig: alleen koning Albert, koningin Paola en hun schoonzoon prins Lorenz tekenden present. Prinses Astrid was op handelsmissie naar China.

Prins Laurent en zijn vrouw prinses Claire gaven geen reden voor hun afwezigheid. Koning Filip en koningin Mathilde moesten niet eens een reden geven: jezelf vieren, dat hoort net zo traditiegetrouw niet in koninklijke kringen. Š BELGA

20 NOVEMBER 2019

I

9

De week

Terugblik op het nieuws

CO-intoxicatie

Boete voor peuken

470.000

In Elsene worden woensdagavond twee personen het slachtoffer van een CO-intoxicatie. Vrijdagochtend belanden twee vrouwen uit Anderlecht om dezelfde reden in het ziekenhuis.

Niemand verkeert in levensgevaar.

Wie zijn sigaret zomaar op straat gooit, kan daarvoor vanaf januari een fikse boete verwachten: de Stad Brussel verhoogt het bedrag van 50 naar 200 euro. De maatregel past in het Plan Filters, een initiatief van schepen van Openbare Netheid Zoubida Jellab (Ecolo).

De MIVB schat dat er tijdens de autoloze zondag van 22 september 470.000 ritten met de metro waren. Dat is 5 procent meer dan in 2018 en 73 procent meer dan op een normale zondag. Cijfers over het aantal bus- en tramreizigers zijn er niet, omdat het openbaar vervoer gratis was. De MIVB schat het verlies aan inkomsten op ongeveer 130.000 euro.

BRUZZ | DE WEEK

PIETER DEMEESTER IS DE NIEUWE VOORZITTER CD&V-BRUSSEL

‘Ik moet zorgen dat het raderwerk draait’ Terwijl de voorzittersverkiezingen van CD&V-nationaal nog een extra ronde behoeven - tussen Sammy Mahdi en Joachim Coens - raakte de nieuwe Brusselse CD&V-voorzitter in één keer verkozen. Pieter Demeester (50) mag de 450 Brusselse CD&V-leden de komende jaren aansturen — BETTINA HUBO

D

emeester, van beroep ‘consultant in change management’, haalde het met 51,43 procent van de stemmen van tegenkandidaten David Vits en Damien Angelet. In de functie van voorzitter volgt hij Koen Vanhaerents en Benjamin Dalle op.

Hij groeide op in Zoersel, studeerde rechten in Namen en Leuven, en woont sinds 1996 in Etterbeek.

Als zoon van voormalig federaal en Vlaams minister Wivina Demeester kreeg hij de politiek met de paplepel mee. Maar pas veel later volgde de ‘echte’ kennismaking met de politiek. “Tussen 2003 en 2011 was ik algemeen secretaris van CD&V. Ik ondersteunde achtereenvolgens de voorzitters Yves Leterme, Jo Vandeurzen, Marianne Thyssen en ook nog heel even Wouter Beke. Vooraf dacht ik dat ik de politiek kende, maar die zondagse tafelgesprekken met mijn moeder tijdens mijn jeugd waren toch nog iets anders dan het werk

10

I

20 NOVEMBER 2019

achter de schermen in het partijgebouw.”

Na die periode had Demeester nog enkele vrijwillige bestuursmandaten en was hij ook voorzitter van CD&V in Etterbeek. Pas dit jaar stond hij voor het eerst op een lijst, de veertiende plaats op de Kamerlijst.

“Alleen om te steunen, we wisten dat we geen kans maakten met die lijst.”

De verkiezingen van 26 mei waren een zware ontgoocheling. “Het was een absolute tegenvaller. Ook ik had het niet zien aankomen,” erkent hij.

“Ik dacht dat we met Benjamin Dalle en Bianca Debaets goede en zichtbare kandidaten hadden.” Hij is heel blij dat CD&V uiteindelijk toch nog een Brussels parlementslid, een Vlaamse minister en een senator in de wacht wist te slepen. “Anders ben je helemaal afgescheiden van het hart van de politiek.”

Hoe de allereerste oppositiekuur in het Brussels parlement aangepakt moet worden? “Geen idee,” zegt

Demeester. “We zullen het moeten leren, het zal ons zeker toelaten om duidelijker te formuleren waarvoor we staan, want we zijn niet gehouden door een regeerakkoord.”

Een doorwrochte analyse van wat er misging heeft hij ook niet. “Het is duidelijk dat veel mensen, ook veel jongeren, geen vertrouwen meer hebben in de politiek en in de politici. Ze hebben de klassieke partijen de rug toegekeerd. In Brussel was er ook het succes van Groen en Ecolo.”

Als voorzitter moet hij de beweging doen werken, zegt hij. “Gewone leden en topmandatarissen moeten elkaar versterken. Mijn kerntaak is het raderwerk te oliën. We hebben 450 leden en elk lid moet aan politiek kunnen doen. Het is belangrijk dat alle leden het gevoel

krijgen dat ze wegen op de beslissingen.”

NIEUW TALENT Demeester wil ook op zoek naar nieuw politiek talent. “Dat is nodig, maar het is heel moeilijk om nieuwe mensen aan te spreken. Je moet er ook niet in een verkiezingsjaar aan beginnen, maar lang daarvoor. Ik wil opnieuw werkgroepen oprichten rond verschillende thema’s om nieuwe leden van in het begin echt te laten meedraaien.”

Voor Demeester is CD&V-Brussel een echte stedelijke partij. “Ik weet dat CD&V-nationaal soms afgeschilderd wordt als een plattelandspartij, maar zeker in Brussel zijn we echt stedelijk. We hebben ons trouwens voorgenomen om de moederpartij te ondersteunen in het stedelijk zijn.

Sans-papiers

Shoppingcenter Neo

Stripmuseum

Een dertigtal sans-papiers zoekt zaterdagnamiddag zijn toevlucht tot een voormalig zorgcentrum in Sint-Lambrechts-Woluwe. Omdat het gemeentelijk pand nog dienstdoet als opslagruimte, moeten de sans-papiers het gebouw zondag weer verlaten. Burgemeester Olivier Maingain (Défi) gaat op zoek naar een ander pand.

De bouw van het winkel- en wooncomplex Neo 1 gaat zeker door. Dat zeggen voortrekkers Philippe Close (PS) en Rudi Vervoort (PS). De vermoedelijke openingsdatum wordt wel weer opgeschoven naar 2024.

In een open brief vragen een vijftigtal stripauteurs en uitgeverijen een ambitieuzer en transparanter beleid voor het Stripmuseum. De ondertekenaars maken zich zorgen over het gebrek aan transparantie bij de aanstelling van de nieuwe directrice Isabelle Debekker en vinden dat het museum “zijn kernmissie uit het oog is verloren”.

STEFAN STYNEN

van TreinTramBus vergelijkt de werking van de MIVB met die van de Lijn (in ‘De Standaard’)

BRUZZ | DE WEEK

Pieter Demeester: “Het is belangrijk dat alle leden het gevoel krijgen dat ze wegen op de beslissingen.”

Op het gebied van communicatie naar de reiziger bouwde de MIVB een grote voorsprong op

Cartoon Wauter Kim Duchateau en Wauter Mannaert wisselen elkaar af voor hun kijk op de week

Indien nodig zullen we van mening verschillen.”

Behalve in de politiek engageerde Demeester, die getrouwd is en vader van drie kinderen, zich de afgelopen jaren ook in de opvang van vluchtelingen. “In februari vorig jaar zouden we twee Ethiopiërs uit het Maximiliaanpark voor korte tijd opvangen.

Het werden er uiteindelijk zeven en ze zijn maandenlang bij ons gebleven. Twee van hen zijn na een tijd teruggekeerd naar Ethiopië, de andere vijf zijn na herhaalde pogingen uiteindelijk allemaal in Engeland geraakt.”

Ter ontspanning loopt en fietst Demeester. Voetballen kan hij helaas niet meer. “Vroeger speelde ik bij RRC Etterbeek. Zo’n voetbalclub is een uniek maatschappelijk fenomeen.”

20 NOVEMBER 2019

I

11

Spreektijd

BRUZZ | DE VERHALEN

Tanguy du Bus de Warnaffe, hoofd van de Brusselse brandweer 54 jaar geboren in Brussel-stad studeert industrieel ingenieur begint bij de brandweer als ambulancier in 1989 korpschef sinds 2016 (waarnemend) en 2018 (officieel) woont in Steenokkerzeel

12

I

20 NOVEMBER 2019

‘Vroeger was er het gevaar van de brand, nu ook van agressie’

D

e Brusselse brandweer is de laatste jaren niet uit het nieuws, wel ja, weg te branden. Alleen al omdat ze honderdduizend keer per jaar uitrukt, in 85 procent van de gevallen met ambulances.

Maar ook door het protest tegen de nieuwe verloning, berichten over een gebrekkige tweetaligheid, het gedonder met openbare aanbestedingen, wat tot een speciale onderzoekscommissie in het Brussels parlement leidde, en bij wijlen de regelrechte oorlog tussen de administratieve en de operationele directie, die die commissie blootlegde. Sinds 2018 is er maar één directie meer en aan het hoofd daarvan staat Tanguy du Bus de Warnaffe.

Is het nu beter?

TANGUY DU BUS DE WARNAFFE: Ja. Ik ben in 2016 waarnemend dienstchef geworden en ik heb nooit problemen met de administratie gehad.

Die wrevel was vooral een kwestie van persoonlijkheden. En nu is er een eenhoofdige directie, die ook bevoegd is voor het financiële, wat op het vlak van beleid zeker eenvoudiger is.

U bent nu de grote baas van de brandweer, hoewel u de eerste keer niet voor het examen slaagde. Wringt dat?

DU BUS DE WARNAFFE: Op het assessment had ik

een technieker dan een people manager.

Trouwens, niemand van het operationele kader die meedong naar een managementfunctie, was toen geslaagd voor het assessment.

Hebt u daar problemen mee bij het korps?

Aanvaarden zij uw gezag?

DU BUS DE WARNAFFE: Op dat moment was dat

een pijnlijke zaak. Maar ik werk hier al dertig jaar, en ik was ook hoofdofficier van dienst tijdens de aanslagen in 2016. Dat is de brandweermensen bijgebleven. Uiteindelijk heeft er nooit iemand van wakker gelegen, behalve één syndicalist (lacht).

Misschien liggen zij eerder wakker van het toenemende geweld tegen de brandweer? In vijf jaar tijd ging dat van 4 naar 32 voorvallen.

DU BUS DE WARNAFFE: Naar aantal tussenkom-

sten blijft het een marginaal fenomeen, maar het neemt wel toe, zowel in aantal als in ernst.

Zo kreeg een brandweerman in augustus nog een paar rake klappen, wat hem twee tanden kostte.

Waarom was dat?

DU BUS DE WARNAFFE: Het gebeurde bij een

interventie in de Modelwijk in Laken, waar de vuilnisbakken twee keer opzettelijk in brand waren gestoken. De brandweerman maakte daar een opmerking over – dat dit spelletje hen misschien weghield van een echte brand – en dat viel niet in goede aarde. ▲

ze ‘onvoldoende overtuigd’. Maar dat assessment ging over managementskills, over hoe je de relationele problemen tussen ondergeschikten moet aanpakken en zo. Ik ben inderdaad meer

BRUZZ | DE VERHALEN

Net als de korpsen in het buitenland krijgt ook de Brusselse brandweer steeds meer met agressie te maken. Zelfs als ze op weg zijn om mensenlevens te redden. Hoe gaat de brandweer daarmee om? En wat met de verkeerd geparkeerde wagens die de spuitgasten hinderen, en de verouderde infrastructuur? “Onze mensen kunnen moeilijk begrijpen dat ze worden blootgesteld aan agressie, van omstanders en voorbijgangers,” zegt brandweerbaas Tanguy du Bus de Warnaffe. — BRAM VAN RENTERGHEM, FOTO’S IVAN PUT

20 NOVEMBER 2019

I

13

Tanguy du Bus de Warnaffe

▲

Weegt dat op het korps?

DU BUS DE WARNAFFE: Zij zitten daar

wel mee in. Vroeger rukten ze uit en waren ze blootgesteld aan de gevaren van brand. Nu worden ze ook blootgesteld aan de agressie van omstaanders en voorbijgangers. Ze kunnen dat moeilijk begrijpen en ze pikken dat ook niet.

Zijn er maatregelen? Een cursus zelfverdediging bijvoorbeeld?

DU BUS DE WARNAFFE: Neen. Wel

BRUZZ | DE VERHALEN

leren ze omgaan met agressie. Hoe je de situatie verbaal kan de-escaleren. Maar ook hoe je een mep van een zatlap kan vermijden of ontwijken.

weten. Maar de gevolgen van de brand zijn uiteraard groter, en het risico bestaat wel degelijk. Zo zaten we een keer vast in de Brabantstraat, door auto’s die in het midden van de straat geparkeerd stonden. Mensen hadden toen lakens aan elkaar geknoopt, en konden via het venster ontsnappen. We vragen burgemeesters en politie om daar voldoende aandacht voor te hebben.

Er was ook sprake van de inzet van camera’s.

DU BUS DE WARNAFFE: (knikt) Als we

DU BUS DE WARNAFFE: Er was vast en

onze voertuigen uitrusten met boordcamera’s die allround kunnen filmen, zou dat zeker helpen voor de analyse van agressie en identificatie van de daders.

zeker een probleem van toegankelijkheid. Als die luifels wat korter werden, was dat voor ons ook goed.

On a bon dos, zegt men in het Frans: soms wordt de brandweer inderdaad als excuus gebruikt voor maatregelen die men sowieso wil nemen.

Maar bon, wij vragen gewoon een bepaalde breedte om door te kunnen, de rest is ons probleem niet.

Kunt u dat eigenlijk begrijpen, dat mensen de brandweer aanvallen?

Waarom doet iemand zoiets?

DU BUS DE WARNAFFE: Regelmatig

zijn de daders onder invloed. Dat was het geval bij de man die in Laken onze collega twee tanden uitsloeg.

Soms zijn het groepsdynamieken.

DU BUS DE WARNAFFE: We zijn

vertegenwoordigers van de overheid.

Het gaat slecht in de maatschappij en sommigen denken zich op ons te kunnen afreageren: wij zijn de boksbal. Daarom moet er vanuit de overheid een signaal komen. Net zoals bij agressie tegen politieagenten, moet er bij agressie tegenover brandweer snel en accuraat gerechtelijk gevolg aan kunnen worden gegeven.

U bedoelt een snelrechtprocedure?

DU BUS DE WARNAFFE: Dat kan

helpen. De zware gevolgen houden mensen misschien tegen om een brandweerman of buschauffeur aan te vallen.

Behalve met agressie krijgt u bij een interventie ook vaak te maken met foutparkeerders die u hinderen.

Staatssecretaris Pascal Smet (one. brussels) trok daarover al aan de I

DU BUS DE WARNAFFE: Niet bij mijn

In Brussel-Stad werden daarom de luifels van de restaurants in de Beenhouwersstraat weggehaald. Al beweerden sommige restaurateurs dat de brandweer als excuus werd gebruikt om de buurt ‘op te kuisen’.

Maar waarom richt men zich daarbij tot de brandweer, die mensen komt redden?

14

alarmbel. Hebben foutparkeerders al mensenlevens gekost?

20 NOVEMBER 2019

In 2015 werd de Gewestelijke instelling Brussel Preventie en Veiligheid (BPV) opgericht. Alles rond veiligheid verhuist naar het nieuwe gebouw aan de Congreskolom verhuist. Ook jullie dus.

DU BUS DE WARNAFFE: Bij BPV heb je

enerzijds het crisiscentrum, waar we bij een crisis met alle andere disciplines samenkomen. Anderzijds is er het geïntegreerde communicatiecentrum. We zijn er nog niet uit of we onze noodcentrale 112 ook naar daar verhuizen.

Waarom niet?

DU BUS DE WARNAFFE: (aarzelt) Voor

ons houdt die verhuizing geen enkele meerwaarde in. Nu wil men dat alleen de calltakers, die de noodoproepen aannemen, naar daar verhuizen. Zowel de dispatching, die de oproepen doorgeeft aan de ploegen op het terrein, als de algemene coördinatie en leiding blijven dan hier. Maar bij ons vormt dat een samenhangend geheel, dat met een verhuizing van de calltakers uiteen zou worden getrokken.

Het wordt voor ons pas interessant als ook de dispatching en minstens één officier mee verhuizen.

“Het gaat slecht in de maatschappij en sommigen denken zich op ons te kunnen afreageren: wij zijn de boksbal” TANGUY DU BUS DE WARNAFFE OFFICIER-DIENSTCHEF BRANDWEER

Maar daarvoor krijgen we niet het gewenste aantal vierkante meter.

Daarenboven is er voor de Brusselaar pas een echte meerwaarde als er coördinatie is tussen alle dispatchings, dus zowel die van de gele ziekenwagens, de rode brandweerwagens als de blauwe politiewagens.

Maar op dit moment trekt alleen de politiezone Brussel Hoofdstad– Elsene naar BPV. En dan nog eens op een andere verdieping, waardoor coördinatie onmogelijk is. Voor ons is het dus beter als alles hier in deze kazerne blijft. Al zijn we wel bereid om bij BPV een rode en een gele vertegenwoordiger te zetten, zodat multidisciplinair overleg toch mogelijk is.

Het is toch de bedoeling dat de andere politiezones volgen?

DU BUS DE WARNAFFE: Dan nog zitten

we op verschillende verdiepingen. En het gebouw is nu al te klein.

Wat bedoelt u daarmee?

DU BUS DE WARNAFFE: Infrastructuur

aan de Gewestgrens, waardoor we bijna beter de buren beschermen dan onze eigen zone. Het is de bedoeling die kazernes meer naar binnen te trekken, zodat de interventietijden binnen Brussel drastisch kunnen dalen, ook al zijn we nu het tweede snelste korps van België. Die voorposten moeten trouwens ook duurzamer, met voldoende ruimte voor een decontaminatie- en kuiszone.

is inderdaad een van de grootste prioriteiten voor de volgende legislatuur. Deze hoofdkazerne aan de Helihavenlaan bijvoorbeeld, dateert van de jaren 1970. Ze is versleten, niet duurzaam en barst uit haar voegen.

Wij willen graag een nieuwe kazerne op een nieuwe locatie, en het liefst een kazerne met een beetje uitstraling, een kazerne ‘met een smoel’. De nieuwe staatssecretaris Pascal Smet zei hiermee akkoord te gaan.

DU BUS DE WARNAFFE: Ze liggen nu

En daar hebt u budget voor? Het Gewest kampt immers met een begrotingstekort.

Dus u krijgt uw nieuwe kazerne.

DU BUS DE WARNAFFE: Daar moet nu

DU BUS DE WARNAFFE: Pascal Smet

budget voor gevonden worden. Het zou wel een grote meerwaarde betekenen voor de Brusselse bevolking, want door de mobiliteitsknoop wordt het altijd moeilijker om de interventietijden kort te houden.

spreekt er toch over, dus we hopen dat het project kan doorgaan.

Anderzijds zijn ook de meeste van onze voorposten slecht ingeplant in Brussel.

Behalve snelheid is er ook taal.

Volgens de vakbond ACV zijn er te weinig Nederlandstalige personeelsleden om op het terrein een tweetalige dienstverlening te kunnen verzekeren. Klopt dat?

DU BUS DE WARNAFFE: Als je wil dat er bij iedere uitruk minstens één iemand van elke taalrol aanwezig is, kom je op een verhouding van 30 procent Nederlandstaligen en 70 procent Franstaligen. Daar zitten we nu aan.

Dus als een ambulance aankomt en daar zitten twee mensen in, dan is één van hen Nederlandstalig?

DU BUS DE WARNAFFE: Met die

70/30-regel kunnen we dat garanderen.

landstaligen zouden proportioneel immers veel meer met de ziekenwagen moeten meegaan, terwijl de meeste mensen toch bij de brandweer komen voor de rode wagens.

Ik ben sowieso geen vragende partij voor twee eentalige kaders. Het zou veel makkelijker zijn om weer, zoals vroeger, een officieel tweetalig korps te hebben. Trouwens, de brandweer draait sowieso op basis van goodwill (om in een andere taal te spreken, red.). Want als de twee eentalige kaders niet met elkaar communiceren, is er geen interventie mogelijk.

Maar word ik als Nederlandstalige hulpbehoevende geholpen in mijn eigen taal?

DU BUS DE WARNAFFE: Enerzijds

Maar is het ook zo?

DU BUS DE WARNAFFE: (stilte) Euh …

Daar is nooit echt op toegekeken.

Het zou tot wrevel leiden. Neder-

“Wij willen graag een nieuwe kazerne op een nieuwe locatie, en het liefst een kazerne met een beetje uitstraling” TANGUY DU BUS DE WARNAFFE OFFICIER-DIENSTCHEF BRANDWEER

zitten we nog met veel tweetaligen, al zijn dat vooral de oudere brandweerlui. Anderzijds krijgen de rekruten in hun opleiding zeker drie weken Nederlands voor Franstaligen, en vice versa. Daarnaast werven we ook taalcoaches aan om de tweetaligheid van de hulpverleners te promoten en zoveel mogelijk te garanderen.

BRUZZ | DE VERHALEN

Even naar de eigen infrastructuur dan. Ook daarover zijn er klachten.

Tot slot: ziet u komend oudjaar een beetje zitten? Of kijkt u daar met een bang hart naar, gezien de incidenten in Molenbeek afgelopen oudjaar?

DU BUS DE WARNAFFE: Oudjaar is

ieder jaar een bewogen nacht. Het is de dag van het jaar waar we het meest moeten tussenbeide komen.

En daarnaast heb je de problematiek van feestvierders die niet altijd op een adequate manier feestvieren (lacht). Ik hoop dat wat we de vorige jaren gekend hebben, niet in ernst zal toenemen. Maar als je kijkt hoe het er in bijvoorbeeld Parijs aan toegaat, mogen we hier in Brussel nog niet te veel klagen. Al is elke agressie tegen de brandweer er één te veel.

Stel dat een achttienjarige bij de brandweer wil. Zou u het hem of haar nog aanraden?

DU BUS DE WARNAFFE: Tuurlijk! Je

helpt echt mensen. We krijgen nog altijd veel meer lofbrieven dan klachten. In die brieven schrijven ze dat wij het verschil hebben gemaakt voor bijvoorbeeld hun vader of hun moeder.

Brandweerman blijft het mooiste beroep ter wereld. Ik zou het zeker ten stelligste aanraden.

20 NOVEMBER 2019

I

15

Interview

Nieuwe voorzitter Young Voka Metropolitan

BRUZZ | DE VERHALEN

‘Ik mis ambitie en schwung in Brussel’

Hij beweegt zich door de stad op de step, werkt vanuit een hippe coworkingspace en is, op 32-jarige leeftijd, toe aan zijn derde onderneming.

Maak kennis met Thomas Cherlet, de nieuwe voorzitter van Young Voka Metropolitan. — BETTINA HUBO, FOTO SASKIA VANDERSTICHELE

16

I

20 NOVEMBER 2019

V

oor het Kaaitheater wapperen deze avond de vlaggen van Voka Metropolitan, het netwerk voor Vlaamse ondernemers in Brussel. De leden van Voka en van jongerenafdeling Young Voka zijn uitgenodigd voor een cultural night, in de vorm van een interactieve theatervoorstelling met, na afloop, een netwerkreceptie. “Een goed netwerk is zo belangrijk voor een jonge ondernemer,” zegt Thomas Cherlet, die drie jaar geleden met

zijn IT-bedrijfje CT Consulting van Brugge naar Brussel verhuisde en hier zopas voorzitter werd van Young Voka.

Wat brengt een jonge ondernemer uit Brugge naar Brussel?

THOMAS CHERLET: Brugge is ideaal voor families, maar ik miste daar de energie van de grootstad. Toen ik er nog woonde, deed ik projecten in Parijs en Londen, steden met een hele andere dynamiek. Vrienden raadden me aan naar Brussel te komen. Het

Thomas Cherlet 32 jaar afkomstig uit Brugge studeerde toegepaste informatica woont en werkt sinds 2016 in Brussel zaakvoerder van CT Consulting sinds kort voorzitter van Young Voka Metropolitan

allemaal een beetje ondoordacht. Er wordt in elk geval niet goed over gecommuniceerd.

Hoe komt dat?

Ziet u het ondernemerschap veranderen?

CHERLET: Brussel is niet aantrekkelijk

voor de sector. Jonge IT-bedrijven vestigen zich de jongste jaren in Gent of in Antwerpen. Daar gebeurt het.

Als ik had geweten wat ik nu weet, had ik ook eerder voor Gent gekozen.

In Brussel beweegt er te weinig.

Neem de uitrol van 5G. Na het debacle rond 4G enkele jaren geleden, loopt Brussel nu ook weer achter de feiten aan. In het nieuwe regeerakkoord staat welgeteld één zin over de uitrol van 5G en die zin geeft weinig hoop dat er snel werk van zal worden gemaakt. Terwijl 5G zoveel kan betekenen voor de industrie, de smart city. Je moet als gewest het signaal geven: wij omarmen nieuwe technologie.

Daarmee trek je jonge bedrijven en IT-mensen aan.

Is er nog meer wat jonge Vlaamse ‘potentials’ afschrikt?

CHERLET: Brussel heeft ook op andere vlakken een imagoprobleem. Lastig als je mensen van buiten de stad wil aantrekken. Brussel is mooi, maar er is zoveel onbenut potentieel.

Sommige straten liggen er erbarmelijk bij. Overal zie je professionele bedelaars, waarom worden die niet van de straat gehaald?

Aan de tunnels zijn ze nu wel aan het werken, maar de mobiliteit blijft een probleem. Kortom, ik mis in Brussel ambitie, schwung. De beuk erin, dat heeft deze stad nodig.

Young potentials willen geen bedrijfswagen meer, zei uw voorgangster. Afschaffen dan maar?

bleek een schot in de roos. Ik woon hier heel graag.

“Brussel is niet aantrekkelijk voor jonge IT-bedrijven” THOMAS CHERLET VOORZITTER YOUNG VOKA METROPOLITAN

Zit het ondernemen u in het bloed?

CHERLET: Ja, mijn ouders zijn ook zelfstandigen. Op mijn veertiende bouwde ik mijn eerste website voor een bedrijf. CT Consulting is mijn derde zaak.

Met welke moeilijkheden word je geconfronteerd als je een zaak hebt in Brussel?

CHERLET: In mijn sector, de IT, is het vooral heel moeilijk om kwalitatieve

CHERLET: Dan moet het openbaar vervoer toch eerst beter georganiseerd zijn. Je kan tegenwoordig weliswaar voor een stukje zonder auto. Mede dankzij de steps en elektrische fietsen, die hier gelukkig nog niet aan banden gelegd zijn. Ik maak er zelf ook volop gebruik van.

Maar als je van buiten Brussel komt en je moet op moeilijk bereikbare plekken raken, dan is het geen pretje. Je hebt als ondernemer ook niet alle tijd.

Brussel wil de autodruk verminderen, akkoord. Maar wat is het masterplan daarachter? Wat wil het gewest daarmee bereiken? Alle bedrijven uit de stad? Het lijkt

CHERLET: Er is meer flexibiliteit, ik zie ook meer zelfstandigen. In alle sectoren, ook bij de secretaresses, heb je nu freelancers. Bedrijven werken ook veel meer met freelancers.

Er is dus ook meer thuiswerk.

Tegelijkertijd zie je dat er nood blijft aan een plek waar al die freelancers elkaar ontmoeten. Vandaar het succes van de coworkingspace. Die zijn voor jonge ondernemingen een zegen. Je kan er een kleine plek huren, die je makkelijk kan upgraden naarmate dat je bedrijf groeit. Ik heb er zelf mijn kantoortje.

Waar wil u als voorzitter van Young Voka Metropolitan voor ijveren?

CHERLET: Young Voka doet geen lobbywerk. Dat laten we over aan Voka. Wij zijn een netwerkorganisatie voor ondernemers tot veertig jaar.

We hebben tweehonderd actieve leden, niet alleen entrepreneurs, maar ook intrapreneurs, ambitieuze medewerkers van grote bedrijven.

Het varieert van bedrijfsleiders en advocaten tot consultants van KPMG. We organiseren een tiental events per jaar, zoals vanavond de cultural night en het kerstdiner, waarbij we voor elke gang iemand laten spreken over een sociaal thema. We lopen mee met de 20 km van Brussel, doen bedrijfsbezoeken en we houden sprekersavonden met jonge ondernemers die een goed verhaal hebben. Aan elke bijeenkomst koppelen we een netwerkmoment.

BRUZZ | DE VERHALEN

Thomas Cherlet: “De beuk erin, dat heeft deze stad nodig.”

medewerkers te vinden. Het is extra moeilijk om Vlamingen naar Brussel te halen.

Levert dat netwerken iets op?

CHERLET: In mijn ervaring zeker wel.

Je kan achteraf altijd iemand bellen voor raad. Mensen hebben ook nood aan een babbel met gelijkgezinden.

Jullie leden zouden ook kunnen aansluiten bij Beci, de Brusselse meertalige ondernemersorganisatie.

Is het belangrijk om als Vlamingen onder mekaar te zijn?

CHERLET: De sfeer is niet uitgesproken Vlaams bij Young Voka. Maar je merkt dat vele ondernemers het fijn vinden om na een drukke werkdag te netwerken in hun moedertaal. Dat gaat altijd makkelijker.

20 NOVEMBER 2019

I 17

Reportage

Het microbiologische mirakel van lambiek en geuze verklaard

BRUZZ | DE VERHALEN

Kan geuze zonder Zenne?

De grote meerderheid van lambiekbrouwerijen situeert zich rond de Zennevallei en het Pajottenland. Vaak wordt beweerd dat de unieke micro-organismen die rond de Zenne hangen hét geheim zijn van de geuze. Eén ding is zeker: het draagt bij tot de mythe rond het zure bier, dat steeds populairder wordt in het buitenland.

Dat merken ze maar al te goed bij Cantillon, de enige overgebleven lambiekbrouwer in Brussel.

— MAARTEN VERDOODT, FOTO’S KEVIN VAN DEN PANHUYZEN

18

I

20 NOVEMBER 2019

L

BRUZZ | DE VERHALEN

uister eens. Op dit moment gebeurt het mirakel. Het zetmeel van de granen is aan het veranderen in suiker.

Maltose en glucose.” Jean-Pierre Van Roy (77) van brouwer Cantillon fluistert het niet, hij roept het bijna.

Want zijn stem moet het qua decibels afleggen tegen de oude maar nog steeds in blakende gezondheid verkerende brouwkuipen van brouwerij Cantillon.

Het is een heel vroege zaterdagochtend en de jaarlijkse Openbrouwdag bij Cantillon is dan al een tijdje aan de gang. De eerste bezoekers om klokslag 7 uur zijn, hoe kan het ook anders, Amerikanen. Ze zijn gek van het traditioneel gebrouwen en gegiste zure bier, de geus zoals Van Roy het noemt. “Van de granen, maken we nu wort,” begint Van Roy. Het is bijna exact vijftig jaar na zijn eerste brouwsel, toen hij de basis legde van verse hectoliters lambiek.

“Het was een maandagochtend, 27 oktober in 1969. Ik herinner het me nog goed. Alles heb ik geleerd van mijn schoonvader, ik wist niets van het brouwproces van lambiek. En nu moet ik weer allerlei zaken leren, want mijn laatste brouwsel was in 2004. Sindsdien is mijn zoon Jean de zaakvoerder.”

Wie via Google ‘Gheudestraat’ intikt, krijgt automatisch de suggestie ‘56, 1070 Brussel’, het adres van Cantillon. Het zegt veel over de stijgende populariteit van de brouwerij de afgelopen twee decennia. Een toerist die Manneken Pis bezoekt, heeft vaak ook nog een bezoekje in de Anderlechtse Gheudestraat op het programma staan.

TRADITIONEEL BROUWPROCES

▲

“Het klopt dat je ons bijna kan vergelijken met die kleine Julien,” lacht Van Roy, terwijl achter hem en de brouwkuip een groepje Italianen een rondleiding krijgt van een Italiaanse gids en geuzefan. “Wat ze hier zien, kunnen de mensen in andere brouwerijen niet meer zien.

Wij werken met brouwkuipen uit de 19e eeuw. Die bestaan nog amper, ze vragen veel onderhoud, maar dat maakt het wel uniek. We hechten ook belang aan het onthaal van de bezoekers, dat verklaart ons succes.

We zijn nog steeds een familiebedrijf. Mijn vrouw verwelkomt honderden mensen die hier vandaag

20 NOVEMBER 2019

I

19

Lambiek- en geuzebrouwerijen

▲

BRUZZ | DE VERHALEN

langskomen en er zijn vijf kleinzonen die allemaal helpen. De andere twee komen in de namiddag, want die moeten eerst nog sjotten.”

Bierliefhebbers uit alle windstreken voelen zich aangesproken door dat traditionele brouwproces van het lambiekbier. Uit het koken van tarwe en gerst ontstaat het wort, waar Van Roy overjaarse hop aan toe voegt. Na enkele uren koken vloeit het mengsel in een koperen afkoelingsbak in de openlucht, op de zolder van de brouwerij. En dan gebeurt het zogenoemde mirakel van de Zennevallei.

Wilde gisten en micro-organismen besmetten het brouwsel en zorgen tijdens de koude nacht voor spontane gisting van het bier. De microben zijn bepalend voor het aroma van het bier én je vindt ze naar verluidt alleen in de streek van de Zennevallei. Lambiekbrouwers als Cantillon en, net buiten Brussel, 3 Fonteinen en Oud Beersel gaan er voor de buitenwereld prat op dat hun publieke geheim de microben van de Zenne zijn. “Dat is een fabeltje,” is Jonas De Roos duidelijk.

En hij kan weten, want bio-ingenieur De Roos is auteur van een doctoraatsthesis aan de Vrije Universiteit Brussel over de rol van micro-organismen en houten vaten in het brouwproces van lambiek.

“De rivier de Zenne kan je loskoppelen van het brouwen van lambiek.

Het is zoals champagne die uit de Franse champagnestreek komt. Kan je die elders maken? Uiteraard.”

BUITENLANDS SUCCES Ook Jean-Pierre Van Roy geeft toe dat er niet zoiets bestaat als ‘Zennemicroben’ die het bier een niet na te bootsen smaak geven.

“Dat hier wilde gisten gevangen blijven in de Zennevallei? Allez, nee dat is een legende die dateert van begin jaren 1950 en dat is niet serieus. De besmetting boven in de koelbak gebeurt door zo’n zeventig micro-organismen. Een complex proces, maar je kan het ook op andere plaatsen maken. In warme streken niet, want we hebben ‘s nachts koude temperaturen nodig. Maar waarom niet in Amsterdam, Londen of Berlijn?”

Het unieke van het bier ligt volgens De Roos aan het vakmanschap van de overgebleven lambiekbrouwers. “Het is in deze streek dat van vader op zoon en volgens de 20

I

20 NOVEMBER 2019

traditie al eeuwen lambiek gebrouwen wordt. Lambiek van verschillende leeftijden mengen, gaf de geuze die we vandaag nog steeds kennen.

In een andere omgeving vind je dezelfde micro-organismen terug, maar die geven daarom niet dezelfde smaak als eindresultaat. Elk vat lambiek is ook gewoon anders.”

Voor een perfect brouwsel moet vooral de tijd van elke handeling gerespecteerd worden, en dat weet Van Roy maar al te goed. “Moet ik niet stilaan verder doen?” In de vraag zit een duidelijke hint, voor ons, maar ook voor de bezoekers van de Openbrouwdag die hem voortdurend aanklampen en opgetogen zijn om Van Roy senior nog eens aan het brouwen te zien. Terwijl kleinzoon Florian, die ook al actief is in de brouwerij, de honneurs waarneemt,

“Omdat het bier opgeslagen wordt in oude wijnvaten krijg je een interessante microbiologische cocktail”

vertelt opa over hoe de geuze uit een diep dal klom en plots hip werd.

“In 1978 verzamelde ik mensen die houden van ons bier in de vereniging van het Brussels Museum van de Geuze. Dat was nodig, want bijna alle lambiekbrouwers moesten het afleggen tegen de snelle pils-brouwers. Van overal ter wereld kwamen er leden bij. Nu is er zelfs iemand uit Shanghai aangesloten,” zegt Van Roy glunderend. “Die persoon krijgt driemaandelijks een infobrief, een grummelinkse heb ik dat gedoopt. Dat stuur ik ook op naar Brazilië, Canada en de Verenigde Staten. Naar overal.”

JONAS DE ROOS

SPECIFIEKE SMAAK

VUB-ONDERZOEKER

Het wordt steeds drukker in de brouwerij, bezoekers moeten zich bukken voor de koperen leidingen

de wind. Bijna zeventig procent van de productie bij Cantillon is bestemd voor export. Noord-Amerika ging al lang overstag, maar het lokale bier eist in de Brusselse cafés ook weer een prominentere rol op.

“Mensen begrijpen weer dat de natuurlijke smaak van bier altijd al bitter en zuur was,” zegt Van Roy nog snel voor zijn volledige aandacht weer naar zijn brouwsel gaat. “In Brussel en Vlaanderen neemt onze verkoop toe. Maar in Wallonië hebben ze nog veel liever zoet. Het moet zijn dat wij hier toch echt zure mensen zijn.”

Aan het eind van de dag zullen er meer dan achthonderd mensen de Openbrouwdag van Cantillon bezocht hebben. Het gouden ‘brouwjubileum’ van Jean-Pierre Van Roy kregen ze er gratis bij.

“Mensen begrijpen weer dat de natuurlijke smaak van bier altijd al bitter en zuur was” JEAN-PIERRE VAN ROY BROUWERIJ CANTILLON

CANTILLON

Cantillon werd opgericht in 1900 en produceert nu gemiddeld 2.500 hectoliter lambiekbier per jaar.

Zestig tot zeventig procent van productie is bestemd voor het buitenland. Lambiek rijpt minstens één jaar op eikenhouten vaten, om dan gemengd te worden met jongere of oudere lambiek en verder te gisten op fles tot een geuze. Eén tot twee keer per jaar brouwt Cantillon ook lambiek voor geuzestekerij Tilquin, de enige Waalse geuzestekerij van het land.

BROUWERIJ 3 FONTEINEN

Samenwerken met elf lokale boeren

Werner Van Obberghem van brouwerij 3 Fonteinen.

Van Brussel een goede dertien kronkelende en stroomopwaartse kilometers op de Zenne ligt brouwerij 3 Fonteinen.

De Beerselse lambiekbrouwer kan qua populariteit wedijveren met Cantillon. Bewijs daarvan? Een jonge Japanse vrouw die met grote ogen en een reiskoffer in haar hand de ‘Lambik-O-droom’, de winkel en degustatieruimte, in Lot binnenwandelt. “Met de trein van het Zuidstation naar het station van Lot tot hier is het zo’n twintig minuten.

Vaak combineren toeristen een bezoek aan Cantillon met een bezoek aan 3 Fonteinen,” legt directeur Werner Van Obberghen van brouwerij 3 Fonteinen uit.

Het scheelde niet veel of 3 Fonteinen was een van de vele lambiekbrouwerijen of geuzestekerijen uit de Zennevallei die over de kop zijn gegaan. In 2009 dreef een kapotte thermostaat de temperatuur in de vatenruimte op naar 60 graden. Het resultaat: meer dan 4.900 hectoliter lambiek verloren. “Na die ramp zijn we dankzij Armand (De Belder, die de brouwerij in ‘82 overnam van zijn vader, red.) langzaam uit het dal gekropen,” zegt Van Obberghen. “Het is een proces dat nog steeds aan de gang is. Een beetje zoals het produceren van ons bier. Elk beetje winst dat we maken, steken we meteen in onze toekomst.”

De brouwerij is geen familiebrouwerij zoals Cantillon en zal op haar terreinen in Lot gevoelig uitbreiden. Met onder meer een grotere opslagplaats en evenementencentrum.

3 Fonteinen zal er ook honderden Schaarbeekse kriekelaars planten, nog altijd de belangrijkste leverancier van de vruchten voor de felgesmaakte lambiek ‘Oude Kriek’.

“De voeling met onze wortels in deze streek, is wat ons sterk maakt,” aldus Van Obberghen. De CEO wil met de lokale brouwerij een voortrekker zijn van de noodlijdende Pajotse boeren. Daarom wil 3 Fonteinen op termijn helemaal biologisch zijn. “Om die reden zijn we dit jaar een samenwerking aangegaan met elf plaatselijke landbouwers. Onze graansoorten en tarwe zijn nu 100 procent biologisch en komen van boeren naast onze deur. En het belangrijkste is dat we hen een heel goede prijs geven. We betalen hen drie keer zoveel als de prijs die ze normaal krijgen per hectare. Laten we teruggaan naar vroeger, door meer perspectief te bieden aan de boer. In het kielzog van onze populariteit kunnen we het Pajottenland naar boven trekken.”

20 NOVEMBER 2019

BRUZZ | DE VERHALEN

die aangesloten worden op de grote kuip. De laatste etappe van het bezoek is de donkere vatenzaal. Die houten mastodonten zijn ook de eindhalte voor de gekoelde en ‘besmette’ lambiek. “De vaten spelen de belangrijkste rol,” licht De Roos zijn doctoraatsonderzoek toe. “Een houten vat is poreus en geeft wat zuurstof aan de lambiek.

Al is te veel zuurstof dodelijk voor het brouwsel, want dan krijg je azijn. Omdat het bier opgeslagen wordt in oude wijnvaten krijg je een interessante microbiologische cocktail waarin de lambiek verder kan rijpen voor één of meerdere jaren en een specifieke smaak geeft.”

In de lucht van de Zennevallei hangt dus vooral traditie, maar het gaat de lambiek en geuze wel voor

I

21

De lege doos De redactie pluist wekelijks de wetboeken uit op zoek naar redeloze regelgeving

Weg met de plastic zakjes Drie appelsienen in een plastic zakje, twee bakjes frambozen in een ander en nog eens een zakje voor die dikke pompoen die u voor een euro op de kop wist te tikken. Wie op de Zuidmarkt gaat shoppen zonder hippe ‘totebag’, gaat naar huis met een lading plastic die in één wip bij het restafval belandt. — EVA CHRISTIAENS EN HELEEN DEBEUCKELAERE

E BRUZZ | DE VERHALEN

igenlijk zijn plastic zakjes al twee jaar verboden in Brussel. Sinds 1 september 2017 mogen handelaars, ook marktkramers, geen dergelijke wegwerpzakjes meer gebruiken. Er gelden een paar uitzonderingen voor ‘natte’ producten zoals olijven, en herbruikbare zakjes die dikker zijn dan 50 micrometer mogen wel nog. Een jaar later werd het verbod nog strenger, zodat dunnere zakjes tenminste voor 40 procent biologisch afbreekbaar moeten zijn.

Die twee cijfers maken de controles tot een heuse technische proef. Om een micrometer te meten, is een microscopisch meetinstrument nodig.

De composteerbaarheid van een zakje hangt dan weer af van de biochemische samenstelling. “De wet is gestemd, maar gemeenten hebben geen extra middelen gekregen om het verbod te handhaven,” zegt schepen van Duurzame Ontwikkeling Jos Raymenants (Groen) uit Sint-Gillis.

Op de Zuidmarkt in zijn gemeente is er vandaag geen enkele inspecteur op post.

Sint-Gillis heeft maar één eigen controleur, maar die is bevoegd voor horecazaken en zou een extra opleiding moeten krijgen

om ook naar plastic te speuren. “Dat is niet zo eenvoudig omdat de wetgeving veel uitzonderingen toelaat,” zegt Raymenants. “Neem nu een klassiek groentekraam dat voor negentig procent droge producten verkoopt, maar ook olijven aan de man brengt. In de praktijk is het moeilijk om vast te stellen of dat kraam de wet overtreedt.”

Eigenlijk valt de handhaving onder de bevoegdheid van Brussel Leefmilieu, die daarvoor vier voltijdse inspecteurs in dienst heeft. In twee jaar tijd hebben zij samen

De wet

‘Het gebruik van plastic wegwerpzakjes is verboden in de verkoopruimte van detailhandelaars.’

Besluit van de Regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest van 1 december 2016 betreffende het beheer van afvalstoffen (‘Brudalex’) – hoofdstuk VI: verpakkingsafval Ingediend door Céline Fremault Sinds 1 september 2017 Huidig bevoegd minister Alain Maron (Ecolo), minister voor Leefmilieu

nog maar 494 handelaars gecontroleerd, maar nog niemand op de markten.

Er werden 60 pv’s opgesteld en 9 handelszaken kregen effectief een boete. Twee boetes werden al geïnd. “Dat is niet enorm veel,” geven ze toe.

Plannen om extra inspecteurs aan te werven, zijn er nog niet.

Een recente rondvraag door Brussel Leefmilieu leert dat nog één op de zes winkeliers wel degelijk plastic zakjes over de toonbank laat gaan. In de noordoostelijke gemeenten is dat nog één op de drie.

Vooral broodjeszaken, snackbars en kruideniers maken zich schuldig aan de verboden verpakking. Ze noemen herbruikbare zakken te duur, zeggen dat ze hun voorraad aan het legen zijn of dat ze de wetgeving niet kennen.

“Een verbod invoeren heeft pas zin als iedereen weet dat het bestaat,” zegt onderzoeksleider circulaire economie Kris Bachus

(Hiva-KU Leuven). “Zelfs met beperkte handhaving kan je veel mensen bereiken als je er maar duidelijk over communiceert.” Hij verwijst naar de controleacties van de fietsbrigade van de Brusselse politie, die nadien op Twitter worden gedeeld. “Eén inspecteur zou in een halve dag makkelijk vijftien winkeliers kunnen betrappen.

Als je dan een tweet de wereld instuurt met het aantal boetes, sijpelt het veel sneller door.” Verder denkt hij aan een meldpunt waar klanten kunnen aangeven dat ze toch een plastic zakje meekregen.

Van zulke initiatieven is nog geen sprake bij Brussel Leefmilieu, maar in januari begint wel een nieuwe informatiecampagne bij de handelaars. Voor sensibilisering van de klanten staan de gemeenten zelf in. Zo deelt Sint-Gillis al katoenen tassen uit op de kleinere markten. “Op het Van Meenenplein heeft dat goed gewerkt, maar op zwarte punten zoals de Zuidmarkt hebben we extra controles nodig van het Gewest.”

REACTIE MINISTER VOOR LEEFMILIEU ALAIN MARON (Ecolo) “De resultaten van de enquête door Brussel Leefmilieu zullen gebruikt worden om de inspecties de komende maanden gerichter uit te voeren. In overleg met de andere klimaatministers bekijk ik nu hoe we de Europese richtlijnen rond single use plastics kunnen toepassen in federale en gewestelijke regelgeving.

Ik wil ten laatste in 2021 een nieuwe Brusselse ordonnantie doorvoeren.”

Er is weinig controle op het verbod op plastic zakjes. © PHOTONEWS

> Een suggestie voor deze rubriek? Ga naar BRUZZ.be/delegedoos. Daar kunt u de reeks ook nalezen.

22

I

20 NOVEMBER 2019

Beeldspraak

Elke week verzint Michaël Bellon een nieuw onderschrift bij een oude persfoto

Over lijstjes met meisjes

Binnenkort is het weer hitlijstjestijd. Sinds een jaar beseffen we dat in die lijstjes weinig tot geen vrouwelijke artiesten staan, dus is het met spanning afwachten of en hoe daar op korte termijn aan zal verholpen zijn. De verontwaardiging over de testosterontophonderd is uiteraard terecht. Maar ik wil iedereen die onder het weerkerende eindejaarsseksisme lijdt toch ook een hart onder de riem steken met een mogelijke verklaring die ik nog niet voorbij hoorde komen. Dat er zo weinig vrouwelijke muzikanten in toplijstjes staan, heeft natuurlijk voor een groot deel te maken met het feit dat alleen mannelijke luisteraars tegelijk zo zelfvoldaan en radeloos kunnen zijn dat ze favorietenlijstjes gaan opstellen en doorsturen naar elk radiostation dat daarom vraagt. Rond deze tijd gaan zij dus echt even zitten nadenken alvorens ze netjes een ‘1.’ zetten voor Stairway to heaven, een ‘2.’ voor Bohemian Rhapsody, een ‘3.’ voor Smells like teen spirit, en dan afwachten wat daarmee zal gebeuren. Je zou zelfs kunnen beargumenteren dat dat schattig is, dat sommige mensen ook in Spotifytijden nog bereid zijn een paar weken te wachten tot hun favoriete liedje op de radio komt.

De vraag is alleen of we ten behoeve van de vrouwelijke artiesten dan moeten meestappen in dat stupide cijfercircus van grootste stijgers en hoogste nieuwkomers.

Als ik naar mijn Spotifylijstjes kijk, stel ik trouwens vast dat daar buitensporig véél vrouwen in staan. Ik vind nummers met vrouwenstemmen sowieso veel beter dan nummers met mannenstemmen. Daardoor ben ik zelfs geïnformeerd genoeg om met Arlo Parks, Nilüfer Yanya of Kate Boy te kunnen dwepen.

Maar dat is dan ook weer

verdacht. Het is het zelfs zo overduidelijk promiscue dat ik er ook klachten over verwacht, waartegen ik me dan niet zal kunnen verweren. Ik zou misschien nog kunnen tegenwerpen dat ik pas voor zangeressen die doen alsof ze hees zijn, of zelfs lichtjes hijgen, zoals Angèle. Maar dan nog moet ik hopen dat niemand me betrapt met de Del Ray, Lana in mijn rooie oortjes, want dat soort auditieve intimiteiten krijg ik op geen enkele manier goedgepraat. Om maar te zeggen dat wat zich tussen de oren en op Spotifylijsten afspeelt misschien wel iets helemaal anders is dan de breed gedeelde mannetjesputterij van de eindejaarslijsten. Even vergelijken wie de grootste gitaarsolo heeft, om dan collectief tot een radiofonische extase te komen, is niet hetzelfde als stilletjes in je zetel een traan plengen met de troostende fluisterstem van een vervangmoeder in je koptelefoon.

Hoewel koptelefoons al langer bestaan, is de privatisering van de luisterpraktijk, een exponentieel groeiend deel van de muziekbeleving, nog niet zo heel oud. Ze begon pas toen plaatjes en cassettes goedkoop genoeg werden om per persoon aangekocht en in slaapkamers beluisterd te worden, en werd in beslissende mate vergemakkelijkt door de walkman. Dat symbool van individualisme stuitte destijds op protest. Voor een deel uit bezorgdheid - hoe kan je met muziek op je oren het verkeer nog horen? - maar voor een deel ook uit jaloezie om zo’n manifeste uiting van persoonlijke vrijheid, waarmee vooral jongeren zich van de buitenwereld afsloten.

Vijfendertig jaar later hebben smartphone en EarPods de storende kabeltjes van de walkman weggeknipt, nadat

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Walkwoman

eerder al komaf was gemaakt met de kwetsbare klep van de cassettelader, de haperende laser in de discman, en het scheurende mousse aan de koptelefoons zelf.

Met een steeds groeiende massa mensen om je heen is het fijn om eens een keer bij jezelf te blijven met je muziek. Daarom is de foto van dit lachende meisje zo mooi.

Haar frisse verschijning doet me denken aan doeltreffende jarentachtigreclame voor middeltjes tegen puisten in het weekblad Robbedoes, dus misschien is ze speciaal voor de foto door het fotoagentschap geëngageerd. Ze ziet er ook best bevoorrecht met dat gezonde gebit en die hippe fiets. Ik zie alleen heel kleine walletjes onder haar ogen. Waar zou het jongensmeisje met het kortgeknipte kopje in haar bed naar geluisterd hebben? Het is niet gezegd dat we dat in de hitlijsten van 1982 zullen terugvinden.

Augustus 1982, Brussel. © PHOTONEWS

— MICHAËL BELLON

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/beeldspraak 20 NOVEMBER 2019

I 23

Ondernemen

Videocontentbedrijf 87 seconds verzorgt communicatie van grote bedrijven

‘Brussel is de eerste stap naar het buitenland’ Een uit de kluiten gewassen productiehuis voor creatieve bedrijfscommunicatie. Zo noemt manager Philip Swinnen zijn bedrijf. 87 seconds begon zeven jaar geleden met korte, krachtige animatiefilmpjes, maar biedt nu een ruime portfolio aan van campagnes, begeleiding en advies. ING, Total, Uber en Nestlé zijn maar enkele van de klanten.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

— TOM VAN BOGAERT, FOTO SASKIA VANDERSTICHELE

24

A

ls je binnenkomt in het hoofdkwartier van 87 seconds, aan het Kanaal vlak bij café Walvis, waan je je in een hippe internetstartup. In een knusse vergaderzaal staan kleurrijke stoelen en gemakkelijke zetels. De centrale ruimte, waar de medewerkers elke maandagmorgen de planning overlopen, lijkt op een bioscoopzaaltje met ongepolijste houten trappen en kussens. De keuken is ingericht als een bar waar je aan de toog een vers getapt lokaal bier kunt drinken. De obligate pingpongtafel voor een sportieve pauze ontbreekt niet.

Overal hangen ingelijste affiches die de bedrijfswaarden in beeld brengen. Rode lijnen op de muur herinneren aan het illustere verleden van het gebouw. Hier was tot in 2010 squashclub Flanders Gate gevestigd. Horecaondernemer Frédéric Nicolay renoveerde het pand.

“We zijn de fase van de startup en zelfs scale-up intussen ontgroeid,” zegt Philip Swinnen. “We zijn een van de grotere spelers in onze branche in Europa.” Van die schaalvergroting getuigen kantoren in Parijs, Lyon, Amsterdam en Madrid. Het productiehuis ontwikkelt voor grote bedrijven en organisaties campagnes in verschillende formaten. Het maakt

I

20 NOVEMBER 2019

video’s die vooral online bekeken worden, via bedrijfswebsites, blogs en sociale media als Facebook, LinkedIn en Instagram, maar die ook te zien zijn op schermen in de metro en op straat. Het stelt een uitgekiend mediaplan op en draagt de identiteit van het bedrijf uit, in nauw overleg met de klant.

BAAS IN EIGEN BOÎTE Swinnen noemt enkele voorbeelden van geslaagde campagnes. “De Arendonkse plasticgigant Ravago bleef lang onder de radar. We maakten een kortfilm die de familiewaarden van het bedrijf laat zien. Voor de bouwfirma Besix werkten we rond employer branding.

We laten een tiental personeelsleden getuigen over hun werk, maar vooral hun passies, van een bodemgeoloog over een kraanbestuurder tot een werfleider. Fluvius hebben we bijgestaan met alles wat met video te maken heeft: een nieuwe video-identiteit, interne workshops, didactische animatievideo’s en filmproducties over het doorgeven van de meterstand voor gas en elektriciteit en de komst van de digitale meter.”

De 33-jarige Nederlandstalige Brusselaar staat niet alleen aan het hoofd van 87 seconds. Zijn Franstalige vennoot Thibaut Dehem richtte het bedrijf in 2012 op. Hij kreeg daarbij de hulp van twee

business angels, die tonnen ervaring en een uitgebreid netwerk meebrachten. Het startkapitaal bedroeg 40.000 euro. De aanvankelijke specialiteit waren korte informatieve animatievideo’s, waarmee bedrijven op YouTube konden uitleggen wat ze deden. De naam verwijst naar de aandachtsspanne van de gemiddelde kijker. Na anderhalve minuut haakt hij al af.

Swinnen kwam niet veel later aan boord en groeide uit tot de operationele bedrijfsleider, die het projectmanagement en de communicatie voor zijn rekening neemt.

Het bedrijf gaat er prat op dat het kon groeien zonder een beroep te doen op externe investeerders. “Als dienstverlener hadden we snel inkomsten zonder dat er jarenlange research & development voor nodig was. In de beginperiode verdubbelde de omzet elk jaar. We bleven altijd heer en meester in onze boîte.”

BRUSSELSE IDENTITEIT Anderhalf jaar geleden werd het bedrijf overgenomen door het Franse Datawords, dat gespecialiseerd is in digitale marketing. Swinnen is er gerust op dat de lokale eigenheid bewaard blijft en hij spreekt van nieuwe opportuniteiten. “Datawords is geen expert in video en rekent daarvoor op onze knowhow. De Fransen zijn wel wereldwijd actief.

Ze kennen de markten en hun gevoeligheden, en hebben klanten in voor ons nieuwe sectoren, zoals mode en cosmetica. Daardoor kunnen we onze activiteiten uitbreiden naar de Verenigde Staten en Azië.”

“Prioriteit voor ons in Brussel blijft wel om nog creatievere en innovatievere campagnes op te zetten voor onze Belgische klanten, en daarmee nog meer impact te hebben. Dat blijft voor ons steeds de

“Je bent maar zo goed als je laatste productie” PHILIP SWINNEN BEDRIJFSLEIDER BIJ 87 SECONDS

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D Philip Swinnen steekt met zijn bedrijf de grenzen over, maar blijft Brusselaar: “Ik adem en leef Brussel.”

uitdaging. Je bent maar zo goed als je laatste productie.”

De internationale opgang van het bedrijf was volgens Swinnen nauwelijks denkbaar zonder zijn Brusselse identiteit. “De meertaligheid en het kosmopolitisme die eigen zijn aan de stad hebben altijd deel uitgemaakt van ons DNA. In het tweetalige Brussel werkten we meteen voor de volledige Belgische markt. Door de mix van bevolkingsgroepen is de stap naar het buitenland heel klein. Die Brusselse melting pot zie je ook terug bij onze medewerkers in de creatieve en commerciële teams. Ik ben goed omringd.”

Het kosmopolitisme kreeg Swinnen zelf met de paplepel mee.

Hij is de zoon van oud-ambassadeur Johan Swinnen. Hij is geboren in New York en woonde later in Athene en Den Haag, waar hij naar internationale scholen ging. Als achtjarige moest hij met het gezin Kigali ontvluchten na de genocide in Rwanda. De Belgische uitvalsbasis tussen de buitenlandse omzwervingen was steeds Brussel. Toen de diplomatenzoon aan de VUB afstudeerde als communicatiewetenschapper, was dat met een scriptie over lobbyen in de Europese instellingen.

Het leven van de jonge bedrijfsleider speelt zich af in de hoofdstad. Hij woont in een appartement in de Diksmuidelaan aan IJzer en heeft met zijn vrouw twee jonge kindjes die school lopen in Minimabo in de Dansaertwijk. Hij speelt zaalvoetbal met Dikken Bal Monk en heeft een rijke verzameling films en strips. Zijn vriendenkring is internationaal. “Ik adem en leef Brussel en wil zo lang mogelijk in de stad blijven wonen. Brussel is in zijn diversiteit een perfecte weerspiegeling van de maatschappij.”

Bedrijfsfiche Naam 87 seconds Activiteit Productiehuis voor bedrijfscommunicatie Bedrijfsleiders Thibaut Dehem en Philip Swinnen Medewerkers circa 80, van wie 25 in Brussel Omzet circa 6,5 miljoen euro www.87seconds.com

20 NOVEMBER 2019

I

25

Enfant Terrible Bijzondere mensen in een bijzondere stad

Diversiteit is een feit Benoit De Wael, festivalcoördinator SuperVliegSuperMouche

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

SuperVliegSuperMouche is een uit de hand gelopen wijkfeest. Ik was al een geëngageerde vrijwilliger toen ik aan de slag ging als coördinator. Na acht edities is het een lokaal verankerd kunstenfestival met regionale uitstraling. Het aantal vrijwilligers en bezoekers groeit elk jaar. We noemen het een ‘Park Festival Poetik’. In ons programma willen we maatschappelijk relevant, vernieuwend en een beetje stout zijn. Onze opzet is inclusief en duurzaam. We richten ons niet alleen op kinderen, maar op iedereen die jong van hart is en openstaat voor verwondering.

Wat me vooral gelukkig maakt, is de sterke verbondenheid in het park van Vorst. Het is een ervaring die beroert en bijblijft.

Het is zeker niet mijn festival. Maar liefst vijftig partners werken eraan mee, van gemeenschapscentra over scholen en bibliotheken tot de gevangenis. Alle ego’s gaan aan de kant en alle expertise wordt gebundeld voor een gemeenschappelijk doel.

Bijzonder is ook dat we een pionier in het bicommunautaire verhaal zijn. Verschillende beleidsniveaus – gemeenten, gewesten en gemeenschappen - steunen het project. Tegelijk blijft SuperVliegSuperMouche fragiel als een kaartenhuisje. Elk jaar moeten we puzzelen om het budget rond te krijgen. De aangekondigde besparingsmaatregelen bedreigen niet alleen ons festival, maar fnuiken vooral het aanstormende talent dat wil doorgroeien en waar wij ook op inzetten. Er ontstaat een pervers sneeuwbaleffect.

Investeringen in welzijn en cultuur zijn een noodzakelijke voorwaarde voor een warme samenleving.

Ik geloof sterk in de openbare ruimte. Dat is een plek van niemand en van iedereen. Je kunt er een nieuw verhaal creëren. Met mijn twee kinderen hang ik graag rond op het Moricharplein. Ze kunnen er

skaten en fietsen. We picknicken er en vieren er feestjes. Op straat word je ook onvermijdelijk geconfronteerd met de kosmopolitische Brusselse realiteit. Diversiteit is een feit. Het is een zoektocht om ermee om te gaan, maar het biedt ook opportuniteiten. Andere culturen en talen fascineren me. Dat is begonnen toen ik als zestienjarige scout meedeed aan de Wereldjamboree in Zuid-Korea. Ik werd er bekeken als een zonderlinge westerling. Ook mijn Erasmuservaring in Firenze verruimde mijn horizon.

Sinds september begeleid ik studenten aan de Erasmushogeschool in hun beroepspraktijk sociaalcultureel werk. Heel boeiend, omdat ik mijn ervaringen kan delen. Ik zie wat er onder de jongeren leeft en kom bij heel wat organisaties terecht. Ik kijk graag over het muurtje en krijg graag nieuwe prikkels.

Mijn liefde voor muziek en vintage kan ik kwijt als dj. Ik draai vooral 45-toerenplaatjes uit de jaren 1950 tot 1990. Met twee vrienden ontwierp ik de Juke-oCycle, een jukebox op een motorfiets. Ik laat mensen op straatfeesten en festivals hun favoriete nummers kiezen. Het is een beetje het anti-concept van dj’en, maar de interactie met het publiek boeit me enorm.

Waar ik nog van droom? Ik wil blijven samenwerken met boeiende mensen en een warme stedelijke dynamiek creëren, zodat mijn kinderen kunnen opgroeien in een stad die in mensen gelooft en creativiteit stimuleert. Ik blijf in Brussel. Vijf jaar geleden kochten we een huis in Antwerpen, maar we zijn teruggekeerd omdat ons leven zich hier afspeelt.

We wonen in een toffe buurt en ik ken veel Brusselaars die zich inzetten voor de diepmenselijke leefbaarheid van deze chaotische grootstad. Met weinig middelen kun je vaak veel impact creëren.

— TOM VAN BOGAERT

Benoit De Wael (44) werkt sinds 2013 voor Wiels als coördinator van het openluchtfestival SuperVliegSuperMouche. Sinds kort is hij ook lector aan de Erasmushogeschool. Hij komt uit Ranst. Hij studeerde sociaal-culturele agogiek aan de VUB en was daarna actief in de internationale studentenuitwisseling. Hij woont met zijn vrouw en zijn tweeling van negen jaar in Sint-Gillis.

26

I

20 NOVEMBER 2019

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D © SASKIA VANDERSTICHELE

20 NOVEMBER 2019

I

27

Samenleving

Afzwaaiend Munt-solist Korneel Le Compte wordt doctor in de kunsten

‘Wees nieuwsgierig, wantrouw clichés en bouw bruggen’ B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Na een gedwongen ‘prepensioen’ als solist bij het Muntorkest en als docent aan het Conservatorium, rondt contrabassist Korneel Le Compte zijn ‘jeugd’ af met een doctoraat dat de brug slaat tussen darmsnaren uit de tijd van Mozart en de kernramp in Fukushima. Na ‘dokter Le Compte’ de vader is er nu ook een ‘doctor Le Compte’ de zoon.

— MICHAËL BELLON , FOTO’S SASKIA VANDERSTICHELE

K

orneel Le Compte woont vlak bij de Grote Markt, op driehonderd meter van de Muntschouwburg, waar hij tot voor twee jaar eerste solist was, en waar hij op 25 november zijn doctoraat verdedigt en viert met een concert in de Grand Foyer. Le Compte was ook docent aan het Koninklijk Conservatorium, en in een iets verder verleden bassist bij Luna Twist - deelnemer aan de eerste Humo’s Rock Rally in 1978. In een nog verder verleden was hij één van de twaalf leden van het gezin van de vermaarde dokter en televisiepersoonlijkheid Herman Le Compte en diens vrouw - beeldhouwster Begga D’Haese.

DROMEN VAN DE MUNT Gevraagd naar zijn wedervaren in het centrum van Brussel, heeft Le Compte het even over het toegenomen nachtelijke gebrul van dronken toeristen in de klankkast van de Grote Markt. Dat moet je er blijkbaar bij nemen als je wil blijven genieten van Bruegeltentoonstellingen op wandelafstand. In de momenten dat hij toch slaapt, 28

I

20 NOVEMBER 2019

droomt Le Compte nog makkelijk twee à drie keer per week over het Muntorkest waar hij meer dan dertig jaar speelde. Le Compte: “Dat zijn klassieke paniekdromen waarin ik mijn kostuum of mijn contrabas vergeten ben, maar waaruit ik altijd wakker word met veel nostalgie in mijn lijf. Want het was een zalige tijd. Toen ik er begin jaren tachtig aan de slag mocht, zouden muzikanten er een arm of een been voor gegeven hebben om in De Munt van Gerard Mortier te mogen werken. En de verwachtingen zijn ook helemaal ingelost. We hebben er magische momenten meegemaakt. Met fantastische dirigenten als Antonio Pappano en Kazushi Ono, die zonet even terug was met de opera Jeanne d’Arc au bûcher. Met The Death of Klinghoffer van John Adams, of die symfonie van Mahler waarvoor ik dirigent Michael Schønwandt na afloop in zijn loge wilde bedanken, terwijl ik geen woord kon uitbrengen en er alleen maar tranen over mijn wangen rolden … De meeste Mozartopera’s hebben me heel diep geraakt, maar ook alle Wagners, Verdi’s of Janaceks zijn grote

momenten in een muzikantenleven waarvoor ik dankbaar ben.”

Wat hij leerde in De Munt, met zijn eigen kwintet Per Questa Bella Mano, of met het Duo Sweet 17 dat hij vormt met zijn vrouw Haruko Tanabe, gaf Le Compte ook door als docent in het Conservatorium. “Absoluut.

In het muziekonderwijs heb je veel te maken met leraars die lesgeven aan studenten die later ook zullen lesgeven. Maar zeker in het hoger muziekonderwijs heb je ook lesgevers nodig die als muzikant in het beroep staan en de studenten de kneepjes van het vak kunnen bijbrengen.”

BASMAN Een inmiddels doorworstelde kanker verplichtte Le Compte twee jaar geleden tot een vervroegd vertrek bij De Munt. En nu neemt hij met een artistiek doctoraat ook definitief afscheid aan het Conservatorium. De bedachtzame zoon van de flamboyante dokter die ooit duizend jaar wilde worden, ziet het als ‘de afronding van zijn jeugd’. Ging het eigenlijk in rechte

“Mijn vader pleitte voor een ‘kritische geest’ in plaats van een ‘geest van kritiek’” KORNEEL LE COMPTE SOLIST EN DOCTOR IN SPE

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

“Toch waren er altijd muziekinstrumenten in huis, die mijn ouders verzamelden op rommelmarkten of meebrachten van op reis. Zo zou ik later ook mijn eerste contrabas krijgen. Maar basgitaar speelde ik al van mijn dertiende of veertiende. Ik heb erop gespeeld in een twintigtal groepjes, waarvan Pluto en Luna Twist de meest illustere waren. Die periode in de pop heeft me ook veel bijgebracht.

Misschien wel meer dan veel klassieke muzikanten leerde ik spelen zonder partituur, en zette ik de oren en ogen open voor wat de

“Uit mijn paniekdromen over het Muntorkest, word ik altijd wakker met veel nostalgie in mijn lijf” KORNEEL LE COMPTE SOLIST EN DOCTOR IN SPE

muzikanten rondom mij deden.”

Tijdens zijn studies Germaanse filologie volgde dan een kantelpunt voor Le Compte. “Ik dacht dat ik daar talen zou leren, maar het bleken vooral lijsten te zijn van woordenboeken met hun datum van uitgave. Na een serieus gesprek liet vader mij klassieke muziek studeren, op voorwaarde dat ik er volledig voor zou gaan. Omdat ik ook als basgitarist al fanatiek met studieboeken in de weer was, was de overgang naar de contrabas niet zo groot. Ik denk ook dat het een

▲

lijn van zijn eerste basgitaar naar de contrabas die hij nog steeds hanteert?

“Dat mag je zo zien. Toen mijn ouders nog een kindje adopteerden uit Congo waren we thuis met tien kinderen. Tijd om iedereen naar de muziekles te brengen is er dus nooit geweest. En als één van de oudere broers heb ik de periode meegemaakt dat er bijna geen geld in huis was. Echte armoede is iets anders, maar ik heb nog geweten dat mijn ouders de spaarpot van de kinderen moesten openmaken om eten te kopen.”

20 NOVEMBER 2019

I 29

CONCERT Op 25 november om 18 uur spelen Korneel Le Compte en Haruko Tanabe, samen Duo Sweet 17, een dubbel-recital in de “Grand Foyer” van de Munt

Korneel Le Compte

▲ B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

instrument is dat mij past.

Wanneer ik vroeger plaatjes draaide, luisterde ik ook al eerder naar de diepere tonen dan naar de gitaarsolo’s. Toen ik een jaar of vijftien geleden barok ging studeren, om te merken dat de soms nogal bekrompen en denigrerende clichés over barokmuziek niet blijken te kloppen, ben ik me ook gaan toeleggen op de Wiener violone: de Weense contrabas uit de tijd van Mozart.

Als je zoals 250 jaar geleden met oude bogen op die darmsnaren speelt, dwingt dat je tot een andere speelstijl en esthetiek, waarmee je ook de recentere muziek weer anders kan benaderen.”

Le Compte durft dus breuken te maken en nieuwe verbanden te leggen. ‘Relativeren’ is dat eigenlijk. En enige onthechting is hem ook niet vreemd. Als we het even hebben over de Kindle boekentablet die Le Compte bij zich heeft, en het feit dat hij een groot deel van zijn fysieke muziekbibliotheek heeft weggegeven aan een Poolse Erasmusstudent en contrabasfreak, gaat het over het loslaten van wat zich heeft opgestapeld en het zoeken naar iets nieuws.

“Op die Kindle staan nog heel wat boeken over onderwerpen waar ik het fijne niet van weet. In het dankwoord van mijn doctoraat bedank ik ook een oud-leraar aan de humaniora in Blankenberge, die mij de notie bijbracht van het ‘affectief openstaan’: zaken niet bij voorbaat afwijzen, maar nieuwsgierig zijn. Mijn ouders waren ook zo.

Hun tijd in Afrika heeft hen veel geleerd. Mijn moeder kwam uit een kunstenaarsfamilie, en mijn vader had ook artiest moeten worden. Hij pleitte voor een ‘kritische geest’ in plaats van een ‘geest van kritiek’.”

“Het idee van onthechting houdt me ook meer en meer bezig. Het is mijn plan om het leven te eindigen zonder spullen. Als je door een kanker gesparteld bent, zie je al sneller de betrekkelijkheid van alles, en wil je je nabestaanden ook niet belasten met al die rommel. Ik zou niemand kanker aanraden, en toen ik ermee af te rekenen had, kon ik er niets positiefs in zien, maar nu weet ik dat het me ook iets heeft bijgebracht. Eén van mijn levensmotto’s had mijn vader uit De lotgevallen van de brave soldaat Švejk

30

I

20 NOVEMBER 2019

misschien. Ik probeer mijn studenten duidelijk te maken dat wanneer ze weer eens hetzelfde stuk moeten spelen er altijd wel iemand in de zaal zal zitten voor wie die avond zijn leven zal veranderen. In Japan speelden we ook eens voor een instelling waar een professor zorgt voor twee groepen die in Japan veronachtzaamd worden: moeilijke jongeren en alzheimerpatiënten.

Toen we voor hen oude Japanse volksliedjes speelden, waren de jongeren op slag lammetjes, en begonnen de ouderen, die vaak hun eigen kinderen niet meer herkennen, plots allemaal mee te zingen met de tranen in hun ogen. Dat was één van de meest pakkende momenten in mijn leven als muzikant.”

DEMONTEERBAAR

Korneel Le Compte was jaren solist bij De Munt: “Er zal altijd wel iemand in de zaal zitten voor wie die avond zijn leven zal veranderen.”

van Jaroslav Hašek: Es hat alles seinen tiefen Sinn! Alles heeft een diepere betekenis.”

FUKUSHIMA Een volgende breuk met het verleden wordt Le Comptes geplande verhuizing naar Japan binnen een paar jaar. “Mijn vrouw is nog steeds violiste in het Muntorkest, maar ze moet regelmatig naar haar oude ouders in Japan, die zelfs hun begrafenis al aan het voorbereiden zijn. Het idee is om daar op termijn te gaan wonen, want we kwamen er al regelmatig met ons Duo Sweet 17 om benefietconcerten te spelen voor de slachtoffers van de kernramp in Fukushima, en daarna in scholen en ziekenhuizen in de getroffen gebieden.”

“Uit vrees voor gezichtsverlies doen veel mensen daar helaas alsof

er niets gebeurd is. Alsof het probleem wel zal weggaan als je er niet over spreekt. Maar wij hebben vooral contact met mensen die wel iets willen doen. De grootste angst van de achterblijvers is namelijk dat ze vergeten zullen worden, terwijl ze nog in die miserie zitten. Voor miljoenen liters radioactief water is er nog geen oplossing. Families leven er gescheiden van elkaar omdat de moeders wegtrekken met de kinderen, terwijl de vaders in de streek moeten blijven voor hun werk. Voor hen spelen we klassieke muziek, maar ook popmuziek, Japans repertorium.”

De Japanners zijn over het algemeen gecultiveerd en herkennen veel westerse muziek, maar op de vraag of muziek de wereld kan veranderen, antwoordt Le Compte voorzichtig. “Op kleine schaal

Vader Le Compte, die altijd een beetje triest was dat geen van zijn tien kinderen dokter werd, krijgt nu dus postuum een doctor. Maar hoe zit het dan met dat doctoraat, en waarover gaat het? Eigenlijk over zowat alles dat hierboven ter sprake kwam, want een artistiek doctoraat behoeft geen strikte onderzoeksvraag. “Je kan het invullen zoals je wil. Je hoeft het zelfs niet neer te schrijven. Je kan het ook gewoon uitleggen, of er een film van maken.

Maar omdat ik graag schrijf, heb ik een boek van vijfhonderd bladzijden geschreven dat Building bridges heet. Het gaat over het bouwen van nieuwe bruggen tussen culturen en muziekstijlen, tussen muzikanten en hun publiek, tussen oude muziek en nieuwe speelwijzen.”

Tijdens het concert in de Foyer van De Munt dat bij de doctoraatsverdediging hoort, zal Le Compte daarom niet alleen spelen op een kopie van een achttiende-eeuwse Weense violone (waarvoor hij ook een methode uitschreef), maar ook op twee demonteerbare contrabassen die hij in samenwerking met een breeddenkende luthier concipieerde.

Als aanzet om met speciale reisinstrumenten makkelijker nieuwe publieken te bereiken.

Uiteraard brengen hij en Haruko Tanabe (op de dertiensnarige Viola d’Amore) een brede selectie van muziek van barok tot hedendaags: Bach, Mozart, Vanhal, en een speciaal voor het Duo gecomponeerd werk van de Amerikaanse componist Giuseppe Lupis. Voor affectief open geesten dus.

Nick Trachet

Brussel en de wereld culinair ontdekt

Meringue patissière, denk maar aan de eclairs en carrés à la crème. In dat proces blijft erg veel eiwit over, en daar moeten ze ook wat mee. Het is het omgekeerde van de crème brûlée die werd uitgevonden door de wijnboeren in het zuiden die in industriële hoeveelheden eiwit nodig hadden om de wijn te klaren.

In de praktijk is meringue maken niet zo eenvoudig. Om te

“Voorzichtig zijn, is de boodschap.

Het is trage keuken” hebben in het Zwitserse plaatsje Meringen aan het meer van Brienz (Bern).

Vandaar het Franse méringue. Wie weinig Frans kent, heeft de neiging het woord uit te spreken als ‘merengue’, maar dat is dan weer een Dominicaanse dans, niets mee te maken.

Maar waarom maken die Franse bakkers zoveel van het spul? Omdat ze eiwit te veel hebben. Veel van hun gebak wordt gevuld met crème

beginnen zijn er drie ‘scholen’ van meringue: de Franse, waarbij het schuim wordt gedroogd/ gebakken, de Italiaanse waar hete suikerstroop door de vooraf gesteven eiwitten wordt geslagen en de Zwitserse, waarbij het eiwitmengsel wordt verwarmd tijdens het kloppen.

Wat gebeurt er? Door eiwit te kloppen brengt men energie in de proteïnen van het eiwit (eiwit is enkel proteïne en

water). Die energie zal de moleculestructuur van het eiwit losmaken en waterstofbruggen slaan met andere eiwitten.

‘Denatureren’ heet dat.

Zo ontstaat een netwerk van eiwit waar lucht en water in gevangen raken.

De toevoeging van suiker (en/of zout) stabiliseert het mengsel. Ook een beetje citroensap geeft stabiliteit en er zijn bakkers die er maïzena door kloppen. De aanwezigheid van vet (eigeel) doet de boel dan weer grondig mislukken.

Wij hebben het hier al drie keer geprobeerd. Met wisselend succes. Eiwit stijf slaan is niet het probleem. Dat gaat makkelijk sinds de elektrische klopper werd uitgevonden. Daarna de suiker toevoegen doet de boel al snel weer instorten, merkte ik. En dan krijg je taaie, plakkende koekjes.

Gezien het groot aantal verschillende recepten wordt het een kwestie van proberen. Gelukkig hadden we heel wat eieren in huis van vrienden die kippen houden!

Voorzichtig zijn, is de boodschap. Het is trage keuken. In de oven kunnen ze enkele uren bij net 100 graden stijven en drogen. Maar je kan natuurlijk ook ergens in Frankrijk bij om het even welke bakker stoppen.

Smakelijk.

B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

Toen ik klein was, en met mijn ouders op reis in Frankrijk, lagen de patisseries er daar altijd zo droevig bij. Ondanks het smakelijke brood en de viennoiseries die wij hier ‘koeken’ noemen, zag alles wat gebak of taart was er in Frankrijk armzalig uit. ‘Fransen hebben geen verstand van taarten,’ zei mijn moeder dan. Nu spreken we niet van topzaken in Parijs of Méert in Rijsel, maar over de gewone bakker in la France profonde. Hier en daar een frangipanetaart met gifgroen glazuur, soms een eclair, en verder stapels en stapels méringue. Wolken overzoete brokken die blijkbaar geproduceerd werden zonder te denken waar de klanten daarvoor worden gekweekt. Mijn Zuid-West-Vlaamse ouders noemden meringue ‘skum van skeet’n’. Dat zal ik maar niet vertalen.

De oorsprong van meringue, eiwitschuim, in de Europese keuken is niet geheel duidelijk, maar La Varenne had het al over oeufs à la neige in zijn boek Le cuisinier françois uit 1651. Dat boek kondigt de overgang van de middeleeuwse

keuken naar de moderne aan: specerijen worden gebannen, zoetzure bereidingen zijn ‘out’, suiker gaat alleen nog in desserten en sausen worden nu gebonden met bloem of eigeel. Die geklopte eiwitten van La Varenne werden gepocheerd, niet gebakken: de île flottante was uitgevonden.

De niet gekookte versies van eiwitschuim zouden hun oorsprong

De hele reeks nalezen? » BRUZZ.be/trachet

20 NOVEMBER 2019

I 31

Big City Stel zelf je vraag en stem op BRUZZ.be

Hoe komt het dat er zoveel West-Vlaamse slagers in Brussel actief zijn?

TIJL UIT SCHAARBEEK

H B R U Z Z | LO S VA N D E T I J D

oeveel West-Vlaamse slagers zijn er nog actief, dat is veeleer de vraag. Want wat blijkt?

West-Vlaamse slagers zijn er niet meer in het Brusselse Gewest, op een handvol na.

Met pensioen, terug naar hun provincie, geen opvolger gevonden, definitief gestopt, ziekgeconcurreerd door de supermarktketen of overgelaten aan een halalslager. Het dramatische einde van de West-Vlaamse beenhouwerij is anno 2020 een feit. Het is wachten op de allerlaatste der Mohikanen binnen deze stad van 1,2 inwoners.

Hoe het komt dat de West-Vlaamse slagers hier decennia achter het slagersblok stonden, dat willen we eerst wel meegeven. In 2005 hield het Archief en Museum van het Vlaams Leven met de Erfgoedcel Brussel de tentoonstelling Uitgebeend over de origine van de opvallende présence van (West-)Vlaamse slagers in Brussel sinds de jaren 1950-1960.

Na de Tweede Wereldoorlog was werk vinden in het arme West-Vlaanderen niet zo simpel.

Bovendien konden boerenzonen die hun ouderlijk hof niet verder konden bestieren, omdat het bijvoorbeeld de oudste zoon toekwam, het helemaal schudden. Ook waren er geen spekslagerijen in West-Vlaanderen, men slachtte thuis. Om fijnbereidingen te leren moest je in Brussel zijn. Daardoor bleek de welvarende hoofdstad, waar Bourgondisch genoeg geleefd werd, een aantrekkingspool.

Velen gingen er de slagers- of bakkersstiel leren, met een opleidingsadres van een andere West-Vlaamse zelfstandige als referentie. Of ze trokken, in het geval van de slagersleerjongens, op kamers bij een Brusselse charcutier die hen álles kon leren: van zelfbereide pasteien tot de gemarmerde bloedpanch. “Het was een Kerelsvolk (dat weet van aanpakken, red.) en geen breugelvolk (Bourgondische genieters, met oog voor kwaliteit red.),” stelt de publicatie Uitgebeend.

Waarom die ‘goedkope’ slagersleerjongens en -gasten in Brussel werk vonden, en elkaar zaterdagmiddag troffen in een West-Vlaams wielercafé vinden we bij auteur Leo Camerlynck, zelf van West- en Frans-Vlaamse

32

I

20 NOVEMBER 2019

origine. In De West-Vlamingen in Brussel omschrijft hij hun karakter: “West-Vlamingen staan bekend als noeste werkers. Iemand met veel doorzettingsvermogen, een tikkeltje koppig en bijwijlen wat rancuneus.” Ze wilden dus van gast naar slager opgroeien en zo snel mogelijk een eigen commercie overnemen en uitbreiden. Hun lief en vrouw haalden ze over uit eigen regio. Een slagerij werkt beter met een eigen vrouw in de winkel, was de teneur.

Het zijn allemaal ‘dikke’ slagers geworden,” bekent Marc Landuyt, voorzitter Verbond Brussel van de Landsbond van Beenhouwers.

“Maar waren er in 1995 nog 1.200 Vlaamse slagers, dan tuimelde het naar 300 in 2005 en een 100 in 2015. Vandaag tel ik er nog vijf à zes, naast nieuwkomer Hendrik Dierendonck.

Enkel Johan en Ria Degroote (Ukkel en Molenbeek), bekend van de VRT-realityreeks Het Gezin, Jan en Krista Verraes en Roland Walravens (beide in Elsene) en de slagerijen Tomberg (Woluwe) en Lieven (Keymplein, Watermaal-Bosvoorde) houden stand, maar voor hoeveel jaar nog?”

— JEAN-MARIE BINST

VOLGENDE WEEK Aan het Justitiepaleis en het gemeentehuis van Sint-Gillis staan mooie vergulde beelden te blinken.

Wie maakt die schoon?

Ria Degroote en haar man Johan kwamen uit Diksmuide naar Brussel om er een slagerij te openen. Intussen zijn ze ook buiten Brussel bekend door het VRT-televisieprogramma ‘Het Gezin’. © KEVIN VAN DEN PANHUYZEN

DB623070I9

WELKOM IN HET TEAM

WERFRESERVE POETSMEDEWERKER E1-E3 TE TERVUREN

WORD ZELFSTANDIGE UITBATER VAN EEN LADBROKESKANTOOR (M/V) U

beheert een Ladbrokes kantoor in uw regio. geniet meteen van een bestaand, trouw en gepassioneerd cliënteel.

WIJ

zorgen voor een gratis opleiding. bieden u een stevige commerciële ondersteuning.

GEEN INVESTERING VEREIST - AANTREKKELIJKE COMMISSIES EN PREMIES

CONTACTEER LADBROKES METEEN !

DB638056K9

Gemeente en OCMW Tervuren gaan over tot de aanleg van een werfreserve voor de functie van poetsmedewerker E1-E3 en dit voor tewerkstelling binnen verschillende diensten binnen Gemeente en OCMW Tervuren, namelijk: • dienst toezicht en onderhoud, • dienst zorg - sociale dienst (thuisdiensten) • dienst zorg - facilitaire diensten (woonzorgcentrum)

JO STERCKX 0475/63 35 63 jo.sterckx ladbrokes.be

Toegankelijke gezondheid voor iedereen.

Er wordt een contractuele wervingsreserve aangelegd voor een periode van 2 jaar met mogelijkheid tot verlenging (tot maximum 5 jaar). Er zijn een aantal functies, voltijds en deeltijds, waar onmiddellijke indiensttreding mogelijk is.

De Federatie van Socialistische Mutualiteiten van Brabant geniet het vertrouwen van meer dan 619.000 leden. Wij zoeken voor spoedige aanwerving een (m/v):

PROFIEL

Mutualistisch raadgever

DIENST TOEZICHT EN ONDERHOUD 3 Als medewerker bij de dienst toezicht en onderhoud kan je ingezet worden voor het poetsen van verschillende gemeentelijke locaties zoals: De Zevenster, De Warandepoort, de verschillende scholen binnen de gemeente Tervuren.

3 Je beschikt daarvoor over volgende competenties: Samenwerken - Betrokken zijn en kwalitatief handelen - informatie verwerken en begrijpen - repetitieve taken uitvoeren - problemen identificeren.

DIENST ZORG – SOCIALE DIENST – THUISDIENST 3 Als medewerker bij de thuisdienst bestaat jouw taak uit het verrichten van het wekelijkse "normale" poetswerk aan huis bij cliënten die daar tijdelijk of blijvend niet meer zelf kunnen voor instaan. Je beschikt daarvoor over volgende competenties: zelfstandig werken - betrokken zijn en kwalitatief handelen - vlot contacten leggen - empathisch vermogen - problemen identificeren en signaleren.

3 In het bezit zijn van een rijbewijs B en een eigen wagen is een pluspunt.

Jobomschrijving: Als mutualistisch raadgever wordt u tewerkgesteld in de agentschappen gelegen in het arrondissementen Leuven.

U zal instaan voor het onthaal, informeren en adviseren van de leden. U zal eveneens de terugbetaling van gezondheidszorgverstrekkingen en diverse administratieve taken uitvoeren.

Een uitgebreide opleiding is voorzien op de werkvloer.

Profiel: u volbracht het hoger secundair onderwijs en bent sociaal vaardig. Een administratief gerichte vorming op HOKT-niveau is een pluspunt. U hebt goede noties van het Frans en bent bereid de inspanning te leveren om de toepasselijke regelgeving te assimileren.

Wij bieden een marktconform loon, tewerkstelling in een 35-urenweek, een goede balans tussen werk en privé, maaltijdcheques, dertiende maand en groeps- en hospitalisatieverzekering.

DIENST ZORG – FACILITAIRE DIENSTEN

Selectieprocedure

Interesse? Richt uw kandidatuur en CV met vermelding van de referentie “raadgever” aan FSMB, directie Human Resources, Zuidstraat 111, 1000 Brussel. E-mail : jobs@fsmb.be. www.fsmb.be

De selectieproeven gaan door in Leuven en worden gepland op 5 december 2019.

DB638208K9

3 Je staat als poetsmedewerker van het woonzorgcentrum mee in voor een nette, hygiënische en gezellige leefomgeving voor alle bewoners en werkomgeving voor het personeel. Je bent in het bezit van volgende competenties: samenwerken - betrokken zijn en kwalitatief handelen - vlot contacten leggen - empathisch vermogen - problemen identificeren en signaleren.

3 Je komt terecht in een woonzorgcentrum, dus is het hebben van affiniteit met ouderen een pluspunt.

Federatie van Socialistische Mutualiteiten van Brabant

De selectieprocedure bestaat uit een praktische proef en een selectiegesprek.

Kandidatuurstelling Bezorg ons je sollicitatiebrief via volgende link: https://www.jobsolutions.be/register/228 (spontane sollicitaties), of per brief t.a.v. de dienst HRM, Markt 7a bus 2 in 3080 Tervuren.

Dienen te worden toegevoegd: - een curriculum vitae Het college van burgemeester en schepenen en het vast bureau beoordelen de geldigheid van de ingediende kandidaturen. Alleen kandidaten die voldoen aan de voorwaarden, worden toegelaten tot de selectieprocedure.

Wat bieden wij aan Een tewerkstelling in een moderne en dynamische werkomgeving.

Minimum bruto maandwedde (voltijdse functie) op niveau E1 bedraagt: € 1.847,71 Maximum bruto maandwedde (voltijdse functie) op niveau E3 bedraagt: € 2.307,90 Beroepservaring opgedaan bij een andere overheid wordt volledig meegerekend voor de geldelijke anciënniteit. Relevante beroepservaring opgedaan in de privésector of als zelfstandige wordt maximum voor 10 jaar meegerekend voor de geldelijke anciënniteit.

3 Flexibele werkuren. Minstens 26 verlofdagen op jaarbasis. Per gepresteerde arbeidsdag ontvangt elk personeelslid een maaltijdcheque ten bedrage van 7 euro waarvan 1,1 euro te zijnen laste is. De abonnementskosten van het openbaar vervoer van en naar het werk worden volledig terugbetaald.

Bij gebruik van de fiets van en naar het werk wordt een fietspremie van 0,24 euro per km toegekend.

Gratis hospitalisatieverzekering (bij contract onbepaalde duur of na een tewerkstellingsperiode van 1 jaar).

3 3 3 3

Vragen?

Voor verdere informatie betreffende deze vacatures kan u contact opnemen met de dienst HR, tel. 02 766 52 42 – e-mail: hrm@tervuren.be DB637740K9

Ontdek ook JORI-Outlet online: www.jori.com/nl/outlet

JORI Experience Center: Hoogweg 52 - 8940 Wervik T 056 31 35 01 - www.jori.com

DB636600K9

We verwelkomen u graag in onze ateliers te Wervik voor onze outlet sales: ma. t.e.m. zon. 10.00 - 18.00 u.

Een unieke gelegenheid om het ultieme zitcomfort van JORI zitmeubelen tegen zeer aantrekkelijke voorwaarden te ervaren.

innovative seating comfor t