BDW - editie 1379

BRUSSELS JAZZ MARATHON: EEN FESTIVAL MET DUIZEND GEZICHTEN En ook: Kurt Vile, CocoRosie en Cowboy Henk.

23 05 13

© SANDER DE WILDE

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Op bezoek in de Groene Hoofdstad P.4-5

BELGIAN PRIDE OP NAAR DE 100.000 BRUSSEL – De Belgian Pride lokte dit jaar niet minder dan 80.000 homo’s, lesbiennes, transgenders en transseksuelen, 10.000 meer dan vorig jaar. Op naar de 100.000 in 2015? Dit jaar werd de tiende verjaardag van het homohuwelijk gevierd.

In landen als Macedonië waar homofobie net niet geïnstitutionaliseerd is – ook in de media – durven ze daar nog niet van dromen. Toch is ook hier niets definitief verworven, getuige homofobie en gaybashing. Maar de Pride is bovenal een feest. Zelfs voor de politie.

DV

Twist om parkeergeld BRUSSEL - De Brusselse burgemeesters weigeren om 15 procent van hun parkeeropbrengst af te dragen aan het Gewest. Nochtans zijn ze daar wettelijk toe verplicht. MR-burgemeester Vincent De Wolf stelt voor om de wet aan te passen.

85 procent van de parkeeropbrengsten in Brussel moet naar de gemeentes gaan, 15 procent naar het Gewest. Zo staat het in de parkeerordonnantie die in 2009 is goedgekeurd en die in het Vlinderakkoord van 2011 werd bevestigd.

Twee jaar geleden werd het gewestelijk parkeeragentschap opgericht.

Eind vorig jaar werd het ontwerp

van het gewestelijk parkeerbeleidsplan door de regering goedgekeurd.

De bedoeling is om het parkeerbeleid gewestelijk te stroomlijnen.

Tijd dus, vindt Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V), om daar ook de nodige middelen voor uit te trekken. Ze heeft hiervoor een advies van de Raad van State op zak, dat bevestigt dat

het Gewest recht heeft op een deel van het geïnde parkeergeld. Met het parkeergeld moet het gewestelijk agentschap een werking uitbouwen: analyses maken van de parkeerproblematiek in Brussel, maar ook, in een maximalistisch scenario, de bouw van overstapparkings financieren. De gemeenten, die het geld innen, zouden vanaf 1 april moeten betalen, twee maand na de publicatie van het ministerieel besluit begin februari.

De meeste burgemeesters zijn dat echter niet van plan. Dat bleek uit een debat in het Brussels parlement.

Ze willen wachten tot het geweste-

lijk parkeerbeleidsplan in volle werking is getreden. Dat wil zeggen, tot de lokale parkeerbeleidsplannen goedgekeurd zijn. Dat zou ten vroegste eind 2014 zijn.

Geen enkele gemeente heeft de afdracht in de begroting van dit jaar ingeschreven. Dat gaat soms om kleine bedragen – voor Sint-AgathaBerchem enkele duizenden euro’s – maar in het geval van de stad Brussel gaat het over ruim een miljoen euro.

Minister Grouwels geeft de gemeentes tot eind oktober de tijd om de afdracht van 15 procent te regelen.

Maar zo heeft MR-parlementslid en

burgemeester van Etterbeek Vincent De Wolf het niet begrepen. Hij heeft, vanuit de oppositie, een wetsvoorstel ingediend dat de afdracht van 15 procent uitstelt tot de lokale parkeerbeleidsplannen in werking treden.

Dat wordt een pittige discussie in het parlement want de recalcitrante burgemeesters, ook die van de meerderheid, zullen nu kleur moeten bekennen. Als ze consequent zijn, keuren ze het wetsvoorstel goed. Maar als ze dat doen, zorgen ze voor een crisis binnen de meerderheid.

Steven Van Garsse ADVERTENTIE

Polo vanaf 9.990 €

DB24/447413E3

Mobiliteit > Nieuw robbertje vechten tussen gemeentes en Gewest

Zie p. 29

N° 1379 VAN 23 TOT 30 MEI 2013 ¦ WEEK 21: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1379 PAGINA 2 - DONDERDAG 23 MEI 2013 © DANNY WILLEMS

Uitgelicht > Het probleem is complex, zo blijkt uit Foyerdebat

KVS-EXPO HAALT INTERNATIONALE PERS

BRUSSEL – Uit een door integratiecentrum Foyer georganiseerd debat blijkt dat gezagdragers noch specialisten echt weten hoe het Syriëprobleem op te lossen. Allochtone jongeren die vertrekken om te gaan vechten, lijken gemeentebesturen als Vilvoorde en Molenbeek te slim af. “Het alternatief is een politiestaat,” zegt Vilvoords burgemeester Hans Bonte.

‘D

e media werken niet echt mee aan een inclusieve samenleving,” vertelde VRT-journalist Rudi Vranckx vorige week woensdag op het Syriëdebat. De oorlogsverslaggever kon op instemming rekenen. Daarom: hulde aan Foyer om duidelijkheid te scheppen door enkele sociale wetenschappers, twee burgemeesters en een vertegenwoordiger van de georganiseerde islam uit te nodigen.

Alleen: het mocht na afloop duidelijk zijn dat niemand echt weet waar het naartoe moet met de jongeren die hun stoute schoenen aangetrokken hebben om in Syrië – voor de meesten toch een vreemd land – te

gaan vechten. Laat staan dat iemand een oplossing heeft voor hun terugkomst. Hans Bonte wond er alvast geen doekjes om: “Eerlijk, van sommigen wil ik niet dat ze terugkomen.

Ik wil de verantwoordelijkheid niet nemen voor die ene gek die hier een aanslag pleegt vanuit een of ander heilig geloof.” De socialist maakte in een adem korte metten met de illusie dat we een vertrek echt kunnen voorkomen. “Dan evolueren we naar een politiestaat, ik zie niet in hoe we het anders moeten aanpakken.”

Gelukkig was er ook plaats voor nuance. Inmiddels hebben een dertigtal personen Vilvoorde en Molenbeek verlaten. Dat is niet zo gek

veel in vergelijking met de totale inwonersaantallen van Vilvoorde en Molenbeek. Hans Bonte zei dat het

“We mogen ons niet beperken tot een louter socioeconomische analyse”

probleem in zijn stad onder controle is. Te verstaan: men weet wie er weg is. Volgens de burgemeester is dat het voordeel van een kleine stad die 40.000 inwoners heeft. Bontes Molenbeekse collega Françoise Schepmans zei dan weer dat er in haar gemeente niemand echt weet hoe te reageren. “Wij krijgen weinig

informatie van het federale niveau.”

De liberale politica legde wel uit hoe scholen en administratie worden gebruikt om bij de burger signalen op te vangen. Een soortgelijk pleidooi van Bonte was inhoudelijk overtuigender. Maar randstad Vilvoorde telt dan ook half zoveel inwoners als Schepmans’ gemeente.

Het moeilijkst te duiden was de oorzaak, zo bleek ook uit het debat.

Waarom gaan allochtone jongeren vechten, of waarom spreken ze erover? “Ze zitten niet goed in hun vel,” meende Hans Bonte. “Vaak nemen vaders hun opvoedende rol niet voldoende op. Er schort in die milieus iets aan de relatie tussen vader en zoon. Dat wil echter niet zeggen dat men zich niet schaamt. De getroffen gezinnen schamen zich namelijk dood om wat hen overkomt.”

Chartervlucht Waar de sprekers nog twijfelden over de rol van religie als drijfveer voor het vertrek, daar nam Moha-

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT © IVAN PUT

ETTERBEEK – De passage van de Vlaamse schouwburg KVS in de Europawijk, in het kader van hun derde stadsfestival Tok Toc Knock, gaat niet onopgemerkt voorbij. Met name het museum over de geschiedenis van de EU dat kunstenaar Thomas Bellinck er installeerde, de Domo de Europa Historio in Ekzilo, wordt in verschillende Europese media uitvoerig becommentarieerd. Het Huis van de Europese Geschiedenis in Ballingschap is een geslaagd kunstproject, waar je best met zo weinig mogelijk voorkennis naartoe trekt.

Bellinck vertelt in het museum de geschiedenis van het Europese project op een zeer aparte manier: er wordt vanuit de toekomst op teruggeblikt door de vrienden van een herenigd Europa, die na de grote recessie en de implosie van de EU in het jaar 2018 in ballingschap verkeren.

De teksten in het museum zijn opgesteld in vier talen: het Nederlands, het Frans, het Engels en het Esperanto.

Het museum blijkt de KVS uitzonderlijk veel internationale belangstelling te bezorgen. Heel wat Europese correspondenten en verslaggevers kwamen ondertussen een kijkje nemen: het persagentschap Agence France Presse, de tv-stations NOS, France 3, en ook de Tsjechische televisie. De Engelse krant The Guardian wijdde op 9 mei, de dag van de opening en tevens de Europese feestdag, een lang artikel aan de tentoonstelling die ze a “clever attempt to document the EU’s current woes” noemen. Ook andere kranten prijzen de plausibiliteit van Bellincks toekomstvoorspellingen en de impact van zijn genuanceerde commentaar. Het online magazine voor Brusselse expats Internal Voices publiceerde een lang en gedetailleerd interview met Bellinck, het Spaanse La Vanguardia wijdde eveneens een hele pagina aan de fascinante exposición, en het Oostenrijkse Die Presse ziet het museum als een voorlopig alternatief voor het echte Europamuseum dat over enkele jaren in het Eastmangebouw in het Leopoldpark moet komen. Ook een journaliste van de Kroatische krant Vecernji list maakte een lang verhaal over haar enigszins verwarrende bezoek aan het museum. Ondertussen lieten ook een aantal prominente Europese politici verstaan dat ze het museum willen bezoeken. MB

Syriëstrijd: chartervluchten of repressie

In een zaaltje aan de Slachthuislaan komen jongeren van Afrikaanse origine uit verschillende Kerken samen om religieus geïnspireerde liedjes te zingen in een modern jasje. Er wordt ook gediscussieerd over maatschappelijke thema’s zoals verleidingen voor de jeugd en racisme.

WEEKOVERZICHT

BDW 1379 PAGINA 3 - DONDERDAG 23 MEI 2013

© PHOTO NEWS / CHRISTOPHE LICOPPE

WOENSDAG 15 MEI EVERE WIL NIEUWe ONTHAALSQUARE. Evere heeft een project klaarliggen voor de Onthaalsquare. Een nieuw publiek plein staat centraal in het project. Daarnaast moeten er vijftig tot zestig passieve woningen komen, enkele buurtwinkels en horecazaken en moet de gemeenteschool Clair-Vivre worden uitgebreid.

GEEN OPLOSSING VOOR SYRIËPROBLEEM. Gezagdragers noch specialisten weten hoe ze jongeren kunnen verhinderen naar Syrië te vertrekken. Dat blijkt uit een debat dat integratiecentrum Foyer organiseerde. Vilvoords burgemeester Bonte (SP.A) zegt zelfs dat hij sommigen liever niet ziet terugkeren.

DONDERDAG 16 MEI BRUSSELS STUKJE RING KRIJGT LED-VERLICHTING. De Ring rond Brussel krijgt ter hoogte van Anderlecht led-verlichting.

Dat is een nationale primeur. Volgens Minister Grouwels (CD&V) moet de nieuwe verlichting de veiligheid en het comfort van automobilisten op de Ring verbeteren.

BIJNA 1 MILJOEN VOOR TECHNISCH ONDERWIJS. De Brusselse regering maakt 925.000 euro vrij voor het technisch onderwijs.

Meer bepaald voor de aankoop van nieuwe uitrustingen en materialen voor 42 Frans- en Nederlandstalige scholen.

VRIJDAG 17 MEI Het waren Vlaamse burgemeesters die het probleem enkele maanden geleden duidelijk op de agenda zetten. Op de foto: Hans Bonte (l), Bart De Wever en Bart Somers.

med Laroussi van de islamitische liga Al Khalil de twijfel weg. “We mogen ons niet beperken tot een louter socio-economische analyse van de problemen. De religieuze verantwoordelijkheid moet goed onderzocht worden.” Laroussi vertelde wel dat de dubbelzinnige rol van het Westen in buitenlandse conflicten eveneens meespeelt als motivatie voor vertrek: “De Westerse steun aan (voormalige) dictaturen overtuigt jongeren niet van hun plaats in deze samenleving.”

“ “

KU Leuven-doctoraatsonderzoeker Mieke Groeninck, die islambeleving onderzoekt, vertelde dan weer op basis van haar contacten dat de moskeeën in Brussel overspoeld worden door informatie over Syrië en vaak achter de feiten aanhollen.

Met andere woorden: ook de moskeeën weten niet goed hoe met de problemen om te gaan.

Dat men niet echt weet wie rekruteert, helpt het probleem ook niet vooruit. Zo zei Rudi Vranckx dat hij “het grote netwerk niet ziet.” La-

roussi wist dan weer dat “het om systemen gaat die aan de controle van de gemeenschap ontsnappen.”

Individuen dus. “Het is ook niet moeilijk om naar Syrië te reizen. Je neemt een Jetairvlucht en een bus en je bent in Syrië,” liet Hans Bonte zich ontvallen.

Individuen die andere individuen overhalen om een chartervlucht te nemen voor een verre strijd. Daar kan geen politiestaat tegenop.

Christophe Degreef

De Vlamingen hebben er alles aan gedaan om Brussel kapot te maken...”

SINT-JANS-MOLENBEEK KRIJGT POSTKAARTEN. Molenbeek laat een reeks postkaarten drukken met typische beelden uit de gemeente. Deze kaarten moeten de troeven van Molenbeek in de verf zetten. Na de komst van het Meininger Hotel en een nieuwe jeugdherberg ziet schepen van Toerisme Ann Gilles-Goris (CDH) een gouden kans om te investeren in het Molenbeekse toerisme.

ZATERDAG 18 MEI REYNDERS WIL IN 2014 MINISTER-PRESIDENT WORDEN. Federaal vicepremier Didier Reynders (MR) wil na de verkiezingen in 2014 minister-president van Brussel worden. Naar eigen zeggen kan hij Brussel vooruithelpen met wat hij op Financiën en Buitenlandse Zaken heeft geleerd.

BELGIAN PRIDE LOKT 80.000 MENSEN. Volgens VisitBrussels zijn er 80.000 mensen aanwezig op de 18de Belgian Pride. Dat zijn er 10.000 meer dan vorig jaar. Dit jaar vieren de aanwezigen de tiende verjaardag van het homohuwelijk en de zevende verjaardag van het recht op adoptie voor homokoppels.

ZONDAG 19 MEI FDF-voorzitter Olivier Maingain (FDF) geeft in een artikel van Jean Quatremer wel een heel aparte lezing van de bruxellisation van de jaren vijftig, zestig en zeventig (in Libération).

ANDERLECHT PAKT 32STE LANDSTITEL. Anderlecht is voor de 32ste keer landskampioen geworden na een 1-1 gelijkspel tegen Zulte Waregem. De Brusselaars komen op achterstand na een kopbalgoal van Naessens, maar twee minuten later staan de bordjes alweer gelijk na een afgeweken vrije trap van Biglia. Dankzij de landstitel gaat paars-wit rechtstreeks naar de Champions League.

Er is behoefte aan bijkomend hoogwaardig openbaar vervoer in Vlaams-Brabant, de regio met de meeste fileproblemen. En de investeringen worden terugverdiend.’

MAANDAG 20 MEI SENIOREN VERNIEUWEN MIVB-ABONNEMENT NIET. Slechts 75.000 senioren hebben een betalend MIVB-abonnement aangevraagd sinds de herinvoering ervan op 1 mei. Voordien hadden 195.000 senioren een abonnement. De prijs van het abonnement bedraagt zestig euro.

DINSDAG 21 MEI Johan Van Looy, directeur De Lijn Vlaams-Brabant, hoopt dat de Vlaamse regering groen licht geeft voor nieuwe tramlijnen rond Brussel nu is gebleken dat de baten van de tramlijn groter zijn dan de kosten (in De Standaard).

HET WOORD

EVACUATIE IMELDA-INSTITUUT NA BOMALARM. Ruim duizend leerlingen uit de Nederlands- en Franstalige afdeling van het Imelda-Instituut moeten hun school aan de Ninoofsesteenweg een tijdlang verlaten na een bommelding. Achteraf blijkt de melding vals te zijn.

Patatifed

Patatifed.be is een nieuwe website waarop federale ambtenaren die het Nederlands of Frans niet goed machtig zijn, altijd en overal hun talen kunnen oefenen.

Op Patatifed vinden ze onder andere taalspelletjes, apps en tientallen tips. Daarnaast kunnen ze er ook een oefenpartner zoeken met dezelfde professionele interes-

ses, maar met een andere moedertaal. Zo oefenen de federale ambtenaren hun talen door met elkaar te netwerken. De website is een initiatief van het Opleidingsinstituut van de Federale Overheid (OFO), in samenwerking met het Huis van het Nederlands Brussel. Het OFO zet al jaren in op meertaligheid en organiseert cursussen Nederlands, Frans, Duits en Engels. Deze website gaat verder en stimuleert de ambtenaren om hun talen in de praktijk te oefenen.

Milan Vranckx

VIJF MILJOEN EURO TEGEN JEUGDWERKLOOSHEID. Minister-president Rudi Vervoort (PS) gaat vijf miljoen euro inzetten om Brusselse jongeren aan het werk te helpen. Met het geld zouden onder meer 4.000 extra stageplaatsen gecreëerd worden.

NIEUWE TOILETTEN VOOR MARIA BOODSCHAP. De vrije basisschool Maria-Boodschap in Brussel neemt 18 nieuwe toiletten en 7 urinoirs in gebruik. Het sanitaire blok komt er dankzij Plassen met Klasse, een initiatief van minister Vanhengel (Open Vld). Op het einde van het jaar zullen er dankzij dit initiatief 85 Nederlandstalige scholen nieuwe sanitaire voorzieningen hebben.

Samengesteld door Milan Vranckx en Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1379 PAGINA 4 - DONDERDAG 23 MEI 2013

© STEVEN VAN GARSSE © STEVEN VAN GARSSE

Linksboven: Waar nu de olifant van Compagnie La Machine loopt, was vroeger een sinistere plek in een oud havengebied. Linksonder: Nantes is pionier in de herintroductie van tramlijnen in Frankrijk. Rechts: Het Eiland van Nantes is omringd door de Loire. Het wordt een nieuwe ecowijk.

Leefmilieu > Waarom de Franse stad Nantes Europese Groene Hoofdstad mocht worden

De mogelijkheid van een eiland NANTES – “Jullie staan in België heel wat verder op vlak van duurzame ontwikkeling,” zo klinkt het her en der tijdens ons bezoek aan Nantes. De bescheidenheid is onterecht. Nantes kreeg niet voor niets de titel van European Green Capital.

D

e titel van Europese Groene Hoofdstad, waar ook Brussel naar dingt, is een godsgeschenk voor de city marketing.

Nantes, voordien niet bepaald bekend als toeristische bestemming, ziet vandaag de toeristen van over de hele wereld op zich afkomen.

Ze komen het historische hart bezoeken, maar gaan als vanzelf naar bijvoorbeeld het Eiland van Nantes, een oude industriële site die in volle stadsontwikkeling is, of maken gebruik van het uitstekend openbaar vervoer om door de stad te cruisen.

Onlangs belandde Nantes aan de top in een van de lijstjes van steden où il fait bon vivre. Op twee uur van Parijs met de trein, een schappelijke vastgoedmarkt, een mild Atlantisch

klimaat en veel groen maken van Nantes een aantrekkelijke stad.

Nantes, een stad in het zuiden van Bretagne, aan de Loire, timmert al lang aan de weg. Het startsein van de renouveau urbain was ironisch genoeg de sluiting van de scheepsbouwwerven op het Eiland van Nantes, dat door de Loire wordt omarmd. Dat was in 1987. Het zorgde voor een collectief trauma. De werkgelegenheid in de scheepsbouw was toen al op zijn retour, maar de schok was er niet minder om. Twee jaar later wordt Jean-Marc Ayrault, de huidige eerste minister van Frankrijk en socialist, burgemeester. Hij kiest voor een radicale omwenteling: de oude industriële site moest terug deel van de stad worden.

In 1996 mocht de Franse sterarchitect Jean Nouvel op het Eiland een gloednieuw justitiepaleis neerzetten. De plannen lokten meteen controverse uit, niet in het minst wegens de gedurfde architectuur.

Maar Nantes hield voet bij stuk. Het gebouw refereert door zijn monumentaliteit aan het gezag dat Justitie moet uitstralen, maar is tegelijk uitnodigend naar de stad gekeerd. Met de bouw van het justitiepaleis werd een eerste en imposante stap voorwaarts gezet in het insluiten van het Eiland van Nantes in de stad.

Nantes was nog op een ander vlak voor op zijn tijd. In de jaren zestig werden in heel Frankrijk en andere delen van Europa massaal tramlijnen afgeschaft en vervangen door

bussen, in naam van de vooruitgang. In 1985 besliste het stadsbestuur van Nantes om de tram terug in te voeren, tegen elke heersende gedachte in. Vele Franse steden als Parijs, Grenoble, Straatsburg en Bordeaux zouden volgen, eerst schoorvoetend, later enthousiast.

Vandaag liggen er in 22 Franse steden terug tramlijnen. Maar Nantes was de échte pionier.

Busway Nantes is een relatief kleine stad, 285.000 inwoners, en heeft aan drie tramlijnen genoeg. Die functioneren puik met hoge frequenties en regelmaat. Dat komt door de eigen banen die overal zijn aangelegd. Ook daar werden radicale keuzes gemaakt.

Een centrale boulevard met in de jaren zestig acht rijstroken voor de wagen, telt er nu nog twee, brede voetpaden, trams in eigen baan, en brede fietssnelwegen. De auto heeft

met andere woorden zwaar moeten inbinden.

Naast de drie tramlijnen is er sinds 2006 ook een busway, een tram maar dan zonder de sporen en bovenleidingen. Door de verhoogde baan en de voorrangsregels is er geen conflict met het andere verkeer en kan de bus in de piek frequenties halen van drie en een halve minuut.

Omdat er veel water is, kan Nantes verder ook veerboten inzetten voor reizigerstransport. Ook daar haalt de stad mooi cijfers: 440.000 mensen vervoerd op de Loire alleen, al is niet duidelijk of dit vooral toeristen zijn – naar het mooie vissersdorpje Trentemoult bijvoorbeeld – of dat het om woon-werkverkeer gaat.

Brompton Ondanks alles blijft de auto een vrij dominante plaats innemen, zeker bekeken over de hele metropool Nantes (600.000 inwoners), de eigenlijke winnaar van de European Green Capital-award. Uit het stadscentrum is de auto geweerd met autoluwe en autovrije straten maar vijftig procent van de Nantais komt nog steeds met de auto werken. En de fiets? Die doet het met twee procent, recent gestegen tot vier maar matig. Zeker gezien de royale fietspaden die in en rond de stad zijn aangelegd. Nantes toont dus aan dat fietsinfrastructuur aanleggen geen voldoende voorwaarde is om het fietsgebruik te laten stijgen. Er is meer nodig om de mentaliteit te veranderen.

En zelfs de huidige cijfers worden

BDW 1379 PAGINA 5 - DONDERDAG 23 MEI 2013

porteert. In een kleiner woonblok zal afgedankte frituurolie gebruikt worden als brandstof voor de verwarming. Opmerkelijk is dat Nantes aan de westelijke kant van het Eiland eerst een school heeft geïnstalleerd, die nog maar voor de helft gevuld is, maar die al klaar staat voor als de woningen rond de school over afzienbare tijd gebouwd zullen zijn.

De architectuur van de school is bijzonder: met halve boomstammetjes als gevelbekleding en een groendak dat meer weg heeft van een echte duinenpartij en waarin de kinderen kunnen spelen.

De site krijgt ook een plek voor ontspanning, met toeristische attracties. Het is vandaag misschien wel de bekendste plek op het Eiland, want de compagnie La Machine laat er een enorme houten olifant rondlopen. “Dat zegt alles over de transformatie,” zegt Mathias Mary, lokaal voorzitter van de Greeters, een informele toeristische gidsenvereniging, die ons op sleeptouw neemt. “Vroeger was het hier rauw en kwamen we hier naar undergroundconcerten luisteren, vandaag zie je overal ouders met kinderen een ijsje eten.”

Er is ook een promenade aangelegd langs de Loire met ringen van kunstenaar Daniel Buren die ‘s nachts verlicht worden. Een gele en grijze havenkraan van enorm formaat vullen dit alles iconisch aan, als herinnering aan de geschiedenis van Nantes als havenstad (zie ‘Een beladen geschiedenis’).

Rabarber

gecontesteerd. “Vier procent fietsers? C’est du pipo,” zegt Christophe Raverdy van Place au Vélo, de plaatselijke fietsersbond. “De metropool doet nog maar recent tellingen waarbij tweewielers opgesplitst worden in brommers en fietsers.”

Hij laakt de overdreven marketing rond de Ecocapital. Zo ijvert Place au Vélo op een bepaalde boulevard al jaren voor een fietspad. De stad is akkoord, maar doet niets om dat te bewerkstelligen. “Dan schilderen we maar zelf een fietspad. We doen dat nu al drie jaar op rij. Over enkele weken opnieuw,” zegt Raverdy.

Ook het concept van de Cyclotan van de lokale busmaatschappij TAN kan op weinig enthousiasme rekenen. Het gaat om een plooifiets ter beschikking gesteld door de maatschappij aan abonnees en voorgesteld als nieuwe intermodale oplossing. “Maar met mijn Brompton mag ik niet op de bus. Reken maar dat ik hierover misbaar heb gemaakt,” zegt Raverdy. De kritiek maakt de fietserbond niet altijd even geliefd bij de lokale overheid.

Impressionant zijn alvast de plannen voor de herontwikkeling van het Eiland van Nantes. Die zijn vandaag in handen van de Belgische stedenbouwkundige en voormalige Vlaamse bouwmeester Marcel Smets. Hij nam in 2010 de fakkel over van de Franse architect Alexandre Chemetoff die de eerste fase van de stadsontwikkeling voor zijn rekening had genomen. In die eerste en volgende fases worden oude industriële terreinen opgekocht en herontwikkeld.

“Met mijn Brompton mag ik niet op de bus. Reken maar dat ik daarover misbaar heb gemaakt” Promotoren moeten zich daarbij aan strikte stedenbouwkundige regels houden. Er komen op termijn tienduizend extra woningen bij op het Eiland. De overheid heeft in die eerste fase zelf voor 120 miljoen euro geïnvesteerd. Kwalitatieve openbare ruimte, op termijn een groot park, nieuwe bruggen en een nieuwe buslijn moeten de toegankelijkheid van het oude industriële gebied optimaal maken.

Houten olifant De promotoren moeten ook strenge CO2-normen respecteren.

Frankrijk hanteert sinds kort de lage energie norm. Nantes gaat nog een stap verder en legt overal voor nieuwbouw de passiefnorm op. Energie komt er bijvoorbeeld van een verbrandingsoven die enkele kilometers verderop ligt en die warme stoom en binnenkort ook elektriciteit naar het Eiland trans-

Op het oostelijke deel van het Eiland zijn wel al heel wat woningen en kantoren klaar. Ook daar telkens spraakmakende architectuur, waar men in Brussel alleen maar van kan dromen. Al maakt al dat nieuwe bouwgeweld de nieuwe wijken er niet meteen gezellig op. Van cafés en winkeltjes is voorlopig nog geen spoor. Gelukkig biedt de oude koekjesfabriek van LU achter het station soelaas. Het art-nouveaugebouw werd zonder veel poespas omgebouwd tot restaurant, boekhandel, hammam en danscafé. Met een grote theaterzaal is Lieu Unique hét centrum van de culturele manifestaties in Nantes.

Een geslaagd concept is verder de oude gieterij. In plaats van de loods met stalen negentiende-eeuws geraamte van Les Fonderies Atlantiques af te breken, werd die vakkundig gerenoveerd. Niet om er woningen of kantoren in onder te brengen maar als overdekte publieke ruimte. De oude machines zijn geïntegreerd in een weelderige tuin.

Jongeren komen er graag hun hiphopdansjes oefenen.

Op vlak van groen tot slot heeft Nantes tal van troeven in handen, met onder meer vier natuurreservaten.

En dan is er die andere rivier, de Erdre die in de Loire uitmondt waarlangs een mooie wandel- en fietsroute is aangelegd, midden in het groen. Maar het groen is ook in de stad present. Op sommige plaatsen wordt rabarber of andere eetbare groenten en fruit geplant die door de bewoners kunnen worden geplukt.

Steven Van Garsse

Annemie Maes (Groen) op zoek naar les fausses bonnes idées van ecohoofdstad Nantes.

‘Brussel moet niet onderdoen’ Het bezoek aan Nantes (zie hiernaast) was een initiatief van het Gentse Milieufront, zowat de Gentse versie van de Brusselse Raad voor het Leefmilieu. De Arteveldestad was graag European Green Capital geworden in 2014 maar moest de duimen leggen voor Kopenhagen.

Dat Nantes het kan halen en Gent niet werd af en toe op verwondering onthaald. Zeker op vlak van fietsgebruik ligt Gent mijlen voorop. Het GMF ging hoe dan ook kijken of het er inspiratie kon opdoen om hun stad verder te vergroenen. Ook Brussel was vertegenwoordigd in deze delegatie.

Het Brussels Gewest is kandidaat European Green Capital in 2015.

Brussels parlementslid Annemie Maes (Groen) wikt en weegt. “Ik ben vooral gecharmeerd door de omgang met het openbaar groen.

Eerst wordt de boom gepland, dan komt het asfalt en pas daarna de woningen en kantoren. Pesticiden worden geweerd en rond de laanbomen aan de wortels wordt voldoende ruimte voorzien zodat de bomen echt kunnen ‘ademen’.

Daarnaast vielen me ook de gedurfde keuzes in de openbare ruimte op. Een boulevard van acht autovakken naar twee herschikken? Als je dat in Brussel doet, krijg je meteen en andere stad.”

Goede recepten voor Brussel?

Annemie Maes: “Ja maar je moet appelen met appelen vergelijken. Nantes is een kleine stad met een bevokingsdichtheid die veel lager is dan Brussel. Maar als ik Nantes zie, en Hamburg dat twee jaar geleden ecocapital was, dan geloof ik dat Brussel niet in het rijtje zou misstaan. We hebben als Belg de gewoonte om ons minder voor te doen, terwijl Brussel best wel fier kan zijn.”

Milieubewegingen zijn beducht voor ecolabels: het heeft meer met marketing te maken, dan met duurzaamheid.

Annemie Maes: “Ik kan mij daarin vinden. Er bestaat een gevaar voor greenwashing. Daarom is kritiek gezond. Het is bijvoorbeeld moeilijk uit te leggen dat Nantes ecocapital is onder impuls van ex-burgemeester Jean-Marc Ayrault en dat diezelfde man er intussen een nieuwe internationale luchthaven laat bouwen. Dat is de hypocrisie van beleidsmakers die zeker aan de kaak mag gesteld worden. Anderzijds moet daarom niet het hele concept van Ecocapital overboord worden gegooid. Ook in Nantes is bewezen dat het voor een extra duw in de rug kan zorgen en dat het duurzame projecten kan versnellen.”

SVG

Een beladen geschiedenis Vandaag zijn er nauwelijks nog activiteiten in de binnenhaven van Nantes. In de zeventiende eeuw was Nantes een grote Franse haven die bekend stond om de ‘commerce triangulaire’ of driehoeksvaart, een eufemistische uitdrukking voor een slavenhandel in drie stappen. Nantes nam 42 procent van de Franse slavenhandel voor zijn rekening. Franse reders brachten boten naar Afrika met Westerse producten in ruil voor zwarte slaven, die werden doorverkocht aan plantages, onder meer in de Antillen. In ruil

kregen de Franse schippers specerijen en exotische producten.

De slavenhandel stopte pas in 1835. Vorig jaar werd een memoriaal opgericht dat herinnert aan die zwarte bladzijde van de geschiedenis van Nantes. Op de uiterste westpunt van het Eiland van Nantes staat de ‘Hangar à bananes’ die verwijst naar de tijd van de handel met de kolonies.

Het werd in 2007 omgebouwd tot een gezellige plek met restaurants, bars en kunstgalerijen.

SVG

BDW 1379 PAGINA 6 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Samenleving > Voedselhulp is een buitenbeentje

Heeft iedereen genoeg emancipatie speelt er geen rol van betekenis. Voedselhulp en sociale dienstverlening hebben tegengestelde waarden en dat wringt.”

Honger in Brussel?

André is zestig jaar en is al tien jaar lang trouwe klant van de voedselbedeling aan het Centraal Station.

BRUSSEL – Een behoorlijk aantal Brusselaars is aangewezen op voedselhulp, al weet niemand precies hoeveel. Maar de hulp is versnipperd, onbemiddeld en steunt bijna uitsluitend op vrijwilligers. “Dat honger geen groot probleem is, komt net door al die initiatieven.”

E

en dinsdagavond aan het Centraal Station. In de gang naar de metro staan een honderdtal mensen bij elkaar. Ze wachten. Dan komt de koelwagen van Les Samaritains. Een stuk of tien vrijwilligers laadt brood, soep en koffie uit de wagen. Het aanschuiven begint. En hoewel het dringen is, verloopt de voedselbedeling redelijk rustig. Het publiek is divers. Naast de ‘klassieke’ daklozen zijn er ook veel mensen zonder papieren en Oost-Europeanen. Maar in de rij staan evengoed gezinnen met kinderen en oudere, nette dametjes aan te schuiven voor soep en koffie.

“We staan hier elke dinsdagavond,” vertelt Nina Spruyt van Les Samaritains. “De mensen die hier om eten komen, vormen een redelijk trouw publiek, maar we merken wel dat de groep groter wordt. Ik zie vooral meer sans-papiers opduiken, en

mensen die leven van uitkeringen, maar daar niet mee toekomen. Het kan snel achteruit gaan als je wat tegenslag te verwerken krijgt.”

Het werk van Les Samaritains is voedselhulp in de meest klassieke vorm. De meeste initiatieven serveren echter geen maaltijden, maar verdelen voedselpakketten of houden een sociaal restaurant open.

Daarnaast zijn er de sociale kruideniers waar men aan een verminderde prijs inkopen kan doen. Hoeveel mensen er in Brussel een of andere vorm van voedselhulp ontvangen is niet duidelijk, hoeveel organisaties ermee bezig zijn evenmin. De Fédération des Services Sociaux (FdSS) deed een uitgebreide studie naar de Brusselse voedselhulp, maar stelde meteen vast dat veel initiatieven onder de radar blijven.

Vooral het werk dat Evangelische Kerken en moskeeën leveren, is

weinig zichtbaar of erg kortstondig.

Voedselhulp is een buitenbeentje in de sociale sector. De meeste sociale diensten houden zich er niet mee bezig. De professionele hulpverlening staat erg afkerig tegenover voedselhulp, legt Céline Nieuwenhuys uit.

Nieuwenhuys werkt voor het FdSS en schreef mee aan de studie over voedselhulp in Brussel. “Er kleeft een weinig professioneel imago aan vast. De vraag is ook of voedselhulp wel een sociale dienstverlening is.

Vergelijk het met het verschil tussen humanitaire hulp en ontwikkeling.”

“Sociale diensten die beginnen met voedselhulp, geraken snel gefrustreerd. Week na week duiken er dezelfde gezichten op zonder dat er vooruitgang te zien valt. De sociale sector vertrekt vanuit andere waarden zoals autonomie, activatie en emancipatie. Voedselhulp daarentegen gaat over liefdadigheid,

© JO VOETS

“Ik zie vooral meer sanspapiers opduiken, en mensen die leven van een uitkering maar daar niet mee toekomen.

Het kan snel achteruit gaan als je wat tegenslag te verwerken krijgt”

Niemand in Brussel lijdt echt honger, zo klinkt het vanuit de sociale organisaties. Dat klopt, zegt Nieuwenhuys, maar grotendeels net omdat er voedselhulp bestaat. “Honger op zich, is zelden het probleem. De meeste mensen die om voedselpakketten komen, doen dat omdat ze op die manier kunnen besparen op voeding. Het laat hen toe andere basisbehoeften zoals huur en energie te betalen. Zelfs daklozen hebben meer dringende noden dan eten. Let wel, zonder voedselhulp zou er misschien wel honger zijn in Brussel. Of zouden er meer daklozen zijn omdat mensen de huur niet meer kunnen betalen. Het is stukken complexer dan wel of niet honger hebben.”

Eén avond meedraaien bij Les Samaritains volstaat om in te zien dat voedselbedeling een lastige taak is. Je moet al stevig in je schoenen staan om een groep wachtende, hongerige mensen te bedienen.

Toch draait voedselhulp in Brussel, net als elders, bijna uitsluitend op vrijwilligers. Dat is problematisch, vindt Nieuwenhuys. “Het komt erop neer dat een groep vrijwilligers met heel weinig vorming op vlak van sociaal werk geconfronteerd wordt met de meest fragiele groepen in Brussel. Vaak gaat het om mensen die buiten ieder sociaal vangnet vallen. Net die mensen komen terecht bij vrijwilligers die vaak weinig kaas hebben gegeten van sociaal werk.

Dat creëert een enorm potentieel conflict.”

Toch kiezen sommige reguliere sociale organisaties ervoor om aan voedselbedeling toe doen, meestal vanuit het idee om zo een publiek te bereiken dat men anders over het hoofd ziet. Voedselhulp als middel voor sociaal werk dus. Dat kan werken volgens Nieuwenhuys. “Maar veel mensen die om pakketten komen, hebben eigenlijk geen sociale problemen. Ze hebben gewoon te weinig geld, ook al beheren ze hun budget tot in de details. Hun loon of hun uitkering is te laag om te overleven. Om hun kosten te drukken, komen ze om voedselpakketten.

De sociale diensten hebben ze niet nodig of vinden ze elders. Voor sommige organisaties is dat frustrerend, andere zien daar geen probleem in.”

Niet sexy Cijfers zijn er niet, maar iedereen zegt hetzelfde. Het publiek voor

BDW 1379 PAGINA 7 - DONDERDAG 23 MEI 2013

P-PRAAT

gegeten? voedselhulp groeit, voornamelijk door de economische crisis. Tegelijkertijd wil de Europese Unie haar budget voor voedselhulp sterk afbouwen. Nu sluist de EU een deel van de landbouwoverschotten door naar de Voedselbank. Erkende organisaties kunnen daar terecht voor hun deel van de koek. Er zijn goede argumenten om voedselhulp uit het landbouwbeleid te halen, maar de kans is groot dat er weinig of niets in de plaats komt. Meer mensen helpen met minder middelen, het klinkt niet meteen als een eenvoudige opdracht.

Toch is er weinig kans dat voedselhulp een volwaardige plek krijgt in het sociaal beleid van de stad Brussel. Het FdSS organiseert onderling overleg tussen de bestaande organisaties om zo ervaringen uit te wisselen en ijvert voor een centrale

aankooppunt zoals in Vlaanderen al bestaat. Dat zou de kwaliteit van het aanbod sterk kunnen verbeteren, iets waar grote nood aan is. Nu blijft het te vaak bij droge voeding en ontbreekt het bijna volledig aan verse producten.

Maar Nieuwenhuys is weinig optimistisch. “Er bestaat in Brussel geen politieke wil om voedselhulp fundamenteel te ondersteunen.

Enkel bepaalde pistes zoals het vermijden van verspilling en het herverdelen van overschotten krijgen aandacht. Maar dat heeft vaak meer te maken met ecologie en duurzaamheid. Politici vermijden het onderwerp. Want de nood aan voedselhulp erkennen is meteen ook een vingerwijzing naar het systeem van sociale bescherming.”

Toon Lambrechts

Ze leren bij in Elsene. Waar voor de verkiezingen nog Delphine Bourgeois, de FDF-dissidente, ronddoolde op de Louizalaan om foldertjes uit te delen waarop ze aankondigde dat ze de lijst zou duwen, daar stuurt men nu in liberale kringen gewoon voetvolk rond om het vuile werk op te knappen. En dus loopt er in de buurt van de Elsensesteenweg een of ander politiek medewerkertje rond die de petitie van toekomstig burgemeester Dufourny (MR) tegen de vertramming van lijn 71 ronddraagt. Dat gaat als volgt: “Goeiedag, meneer, madame.

Mag ik hier een petitie tegen tram 71 leggen? De tram die uw commerce naar de kl*ten zal helpen? Mevrouw de burgem... pardon, de schepen van Handel zal u eeuwig dankbaar zijn.” Jaja, vooruitgang daar te Elsene.

Het is verdacht dat Rudi Vervoort nu al een week lang de popcharts beheerst met opmerkelijke uitspraken. Dat gaat zo: het collectieve journaille heeft zich gewoonweg in Rudi vergist en poogt dat nu te compenseren door een overaanbod aan Rudi. Vervoort zou het niet kunnen, zou niet meer dan een overgangsfiguur zijn, was te dit of te dat, of misschien iets te veel zus en te weinig zo. Fout. Rudi heeft in zijn korte carrière als ministerpresident al meer strafs gezegd dan Picqué in twintig jaar. In Le Soir, bijvoorbeeld: “Je ne pense pas qu’il faille régionaliser l’enseignement. Les communes peuvent le faire.” Het gaat over tweetalig onderwijs. Hangt het van Rooie Rudi af, dan is de kans dat Brussel binnen twintig jaar wordt bevolkt door perfect tweetalige jongvolwassen even groot als de kans dat Madame Schep haar kapsel in brand schiet onder de haardroger.

CHIEN ÉCRASÉ ONVERDACHTE HOEK – Voormalig rector van de KU Leuven André Oosterlinck verwoordt het mooi in De Tijd van vorig weekend. Hij richt zich tot de journaliste die hem interviewt en spreekt deze wijze woorden: “U wordt betaald om met interessante mensen te spreken. Dan werkt u niet, u doet uw hobby.” Klets. Beter kunnen we het niet verwoorden. Gelukkig gaat Mediapunt, het Vlaams-Brusselse mediaplatform, daar binnenkort verandering in brengen. Binnenkort gaan wij voor het eerst in ons leven moeten werken. Daar zijn wij zeer verheugd over, want dezer dagen weten wij eigenlijk niet wat aan te vangen met onze zeeën van tijd.

SLOGAN – Omdat wij nu toch nog tijd te veel hebben, hebben wij besloten om Mediapunt al van een mooie slogan te voorzien. Onze selectie: ‘Mediapunt. Brussel, dat bent u.©’ Of wat dacht u van: ‘Mediapunt. Brussels Nieuws.©’ Nog eentje, om het af te leren: ‘Mediapunt. Brussel vanaf de eerste rij.©’ Of waarom niet internationaal? ‘Mediadot. Primetime Brussels.©’ Nu ja, als journalistiek al een hobby is, wat zou Oosterlinck dan van marketing vinden? Hard labeur? Kom zeg. Een halftijdsje. Dus: als wij én journalist én marketeer worden, dan komen wij aan een voltijdse job. Ach, waarom dan niet de slogan Mediapunt: Content zonder onderscheid.

ADVERTENTIE

Een Museum aan de Zenne? Waarom niet! Geen ambitie is te gek, geen droom te hooggegrepen om op ons Brusselevent het voorwerp van discussie te zijn. Onze Brusselse cd&v-kopstukken zorgen voor geïnspireerd vuurwerk, met hun boek ‘Een oranje kijk op Brussel’. U zorgt hopelijk voor weerwerk. Tot 1 juni in De Markten!

PrOgramma 13.30 uur

Onthaal

14 uur

Conversatiestarter door ‘special guest’

14.30 uur

Live chat sessies welzijn en stadsverdichting met Brigitte Grouwels energie, leefomgeving en tewerkstelling met Brigitte De Pauw economie en veiligheid met Walter Vandenbossche cultuur en huisvesting met Bianca Debaets onderwijs en band Brussel-Vlaanderen met Paul Delva Brussel internationale stad en Europese hoofdstad met Steven Vanackere

16 uur

Comments door cd&v-topper

16.30 uur

Een drankje, vind ik leuk

Graag inschrijven of een gratis exemplaar aanvragen van het boek via www.cdenv-brusselsparlement.be, cd&v@bruparl.irisnet.be, of 02 549 65 65.

De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel

BDW 1379 PAGINA 8 - DONDERDAG 23 MEI 2013

CD&V droomt zich een nieuwe stad © BART DEWAELE

Cultuur

‘Een Oranje Kijk op Brussel’ bevat ideeën van (v.l.n.r.) Brigitte De Pauw, Bianca Debaets en Brigitte Grouwels en (niet op de foto) Paul Delva, Walter Vandenbossche en Koen Vanhaerents.

CD&V heeft sinds de oprichting van het Brussels Gewest ononderbroken aan het beleid deelgenomen. “De instellingen werken en de ministers Jos Chabert en Brigitte Grouwels

hebben hun stempel kunnen drukken. Zo is Chabert als minister van Financiën een spilfiguur geweest voor het financieel evenwicht,” zegt nestor en eerste ondervoorzitter van

het Brussels parlement Walter Vandenbossche. Een greep uit de vele voorstellen. Parlementslid Brigitte De Pauw: “Het is niet omdat je een kwarteeuw mee hebt bestuurd dat je niet meer mag dromen. Ook over een ander leefmilieu: parken zijn er voor de mensen, niet voor de groendienst. Gras lijkt soms belangrijker dan mensen, we moeten naar een nieuw evenwicht tussen ecologie

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

stella van der veer , a single man .

Dag van de Buren / la Fête des Voisins / Neighbour’s Day

acrylics on canvas

30 May – 6 June 2013 OPENING NIGHT Thursday evening 30 May 2013 from 19hrs With an exclusive concert of the Pascal Schumacher Quartet Saturday 1 June 2013, 13.00–16.00hrs Monday 3 June 2013, 18.00–22.00hrs Tuesday 4 June 2013, 18.00–22.00hrs Wednesday 5 June 2013, 18.00–22.00hrs Thursday 6 June 2013, 18.00–22.00hrs

1040 Etterbeek | Edouard de Thibaultlaan 2 | 02 7334551 info@rhok-academie.be | www.rhok-academie.be

31 May, 4-8 pm / Free Entrance

Dear Neighbour, This is an invitation. For YOUR day. A day for young ones, middle ones and old ones.

Think about a bouncy castle.

Think-drink about cocktails.

Think about make up.

Hope for sunglasses with sun.

Think about coffee.

Think about Beursschouwburg!

We think about you.

Greetings, Your Beursschouwburg In samenwerking met European Neighbours Day

Greetings from ... beursschouwburg

© Rustan Söderling

BRUSSEL – CD&V trekt in aanloop naar de verkiezingen van 2014 met een wervende tekst naar de Brusselaar. Het is een opvallend positieve tekst. “Er wordt hier te lande veel te negatief gedaan over de stad,” zegt Brussels voorzitter Koen Vanhaerents, “terwijl de steden in de middeleeuwen de veiligste plaatsen waren.”

Brussel scoort in de artistieke wereld. Iedere galerij met naam en faam heeft een filiaal in Brussel.

Parlementslid Bianca Debaets: “Dat is geen toeval. Aan het Amerikaans Theater moet een Cité de la Musique komen. Mijn voorbeeld is Jean Nouvel in Parijs.” Wat cultuur betreft, moeten de gemeenschappen hun rol blijven spelen. Brussel mag voor CD&V geen gewestgemeenschap worden. Grouwels: “Brussel mag niet op zichzelf terugplooien.”

Vlaams parlementslid Paul Delva: “De Vlaamse gemeenschap investeert jaarlijks 700 miljoen euro in de hoofdstad.” In de tekst staat opvallend weinig over de toepassing van de taalwetgeving. Vandenbossche: “Dit gaat over de stad die we ons over 20, 30 jaar dromen. Twee- en drietaligheid - met Engels - moet een evidentie zijn, zonder te zwaaien met taalwetgeving.”

Het CD&V-magazine Een Oranje Kijk op Brussel bevat ideeën over de meest uiteenlopende onderwerpen, maar om die waar te maken is creatief talent nodig. Vandenbossche: “Nu gaat er te veel jong talent verloren.” CD&V wil dat verhelpen met VEGA Brussels, Volunteers Economic Growth Alliance, door creatievelingen, financiers, filantropen, deskundigen en overheid samen te Danny Vileyn brengen.

© HARRY GOOSSENS

Verkiezingen > Brusselaar mag zijn gedacht zeggen

en mens. Het Warandepark moet heraangelegd worden, het moet veel gebruiksvriendelijker.” Dromen over de stad betekent niet dat de problemen verzwegen worden.

Die van de torenhoge werkloosheid bijvoorbeeld. Brigitte Grouwels: “De leeftijd van nul tot drie jaar is cruciaal voor de ontwikkeling van een kind. Daarom moeten alle kindjes naar de crèche kunnen, ook als de moeder niet werkt. De ouders kunnen als vrijwilliger meedraaien in de crèche.” En De Pauw: “Voor de generaties die onvoldoende geschoold zijn, moet er nog meer ingezet worden op beroepsopleiding en opleiding op de werkvloer.”

straatvegers: terug naar af BRUSSEL – Uitgerekend die ene bevoegdheid die naar de gemeenten moest gaan, blijft bij het Gewest. Het was nochtans een eis van de Franstaligen.

Vlaamse partijen, SP.A op kop, vinden dat gemeentelijke bevoegdheden met grote impact op de stad naar het Gewest moeten komen. Franstalige partijen willen niet dat er aan gemeentelijke macht wordt geknabbeld.

De discussie hierover leverde in 2011 een (mager) compromis op: de bevoegdheden stedenbouw en mobiliteit verhuizen naar het Gewest en het aantal huisvestingsmaatschappijen wordt gehalveerd. In ruil worden de gemeenten bevoegd voor de openbare reinheid op gewest- en gemeentewegen.

Dat was tenminste het akkoord.

Na vakbondprotest bij Net Brussel blijft daar niet veel meer van over. Zopas heeft de Brussels staatssecretaris Rachid Madrane (PS) het nieuwe akkoord voorgesteld.

De gewestelijke straatvegers gaan niet over naar de gemeentelijke diensten. Ze worden ook niet gedetacheerd. Volgens Net Brussel zou dat niet werkbaar zijn door de te grote loonspanning: de straatvegers van het gewest zijn beter betaald en hebben betere arbeidsvoorwaarden dan de gemeentelijke. Een gelijkschakeling van het statuut zou dan weer miljoenen kosten.

Net Brussel blijft dus bevoegd voor de openbare reinheid van de gewestwegen. Nieuw is dat het met elke gemeente een conventie zal sluiten. De gemeente zal daarin kunnen bepalen waar en wanneer gekuist moet worden, “evenwel binnen de grenzen van de beschikbare mankracht,” benadrukt Vincent Jumeau, directeur van Net Brussel.

Ook over de containerparken is een akkoord gesloten. Negen gemeentelijke containerparken worden overgeheveld naar het Gewest en zullen voor alle bewoners toegankelijk zijn. Net Brussel zal hierover ten vroegste in 2014 onderhandelingen starten met de gemeenten. Simpel wordt dat niet. Sommige gemeenten zien niet graag een dienstverlening aan hun bevolking sneuvelen. Bovendien is volgens Jumeau niet elke gemeentelijke site geschikt om zomaar te worden omgevormd tot gewestelijk containerpark.

Steven Van Garsse

BDW 1379 PAGINA 9 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Onderwijs > Leerlingen lanceren satelliet in blikje van 33 centiliter

‘Hopelijk gaat parachute open’ BRUSSEL – Op 24 mei is het zover. Dan weten zeven Brusselse schoolteams of hun CanSat, een satelliet in een blikje, de lancering met een raket tot duizend meter hoogte in het luchtruim overleeft en hen ook nog de resultaten prijsgeeft van de wetenschappelijke tests die hij op zijn weg naar beneden uitvoert.

Een simulatie van een satelliet voor wetenschappelijke metingen bouwen in een blikje van 33 cl, het is een van de uitdagingen die de Europese ruimtevaartorganisatie ESA elk jaar op middelbare scholieren loslaat.

In ons land hapte voorlopig enkel de Brusselse minister van Wetenschappelijk Onderzoek Céline Fremault toe om in het kader van Research in Brussels de competitie te organiseren. Zeven Brusselse scholen presenteerden hun CanSat op 7 mei voor een jury in het Planetarium. Met succes: ze kregen allemaal een ticket voor de raket die op 24 mei wordt gelanceerd op de militaire

Ook de leerlingen van het Sint-Pieterscollege in Jette mogen een CanSat lanceren.

ADVERTENTIE

Brussel werd genomineerd om Europese Groene Hoofdstad voor 2015 te worden Steun de Brusselse kandidatuur op duurzamestad.be/brusselsgreencapital Brussel Groene Hoofdstad: ik geloof erin!

© IVAN PUT

basis in het Nederlandse ‘t Harde.

Een van de geselecteerde teams komt uit het Sint-Pieterscollege in Jette. “Behalve de verplichte meting van luchtdruk en temperatuur meet onze CanSat ook de concentratie van koolstofmonoxide, ethanol, ozon en methaan,” vertellen ze.

Een van de twee uitverkoren teams van het Atheneum uit Etterbeek bouwde in het blikje een camera in die videobeelden zal maken tijdens de afdaling. Hoe begin je hier in ‘s hemelsnaam aan? Sophie Allein, leerkracht fysica van het KA Etterbeek: “Wij hebben een basiskit met handleiding, elektronische meetapparatuur en een batterij gekregen.

Het samenvoegen van de onderdelen vraagt heel wat engineering. De camera hebben we gekocht met geld van het project en we hebben zelf de antenne en de parachute gemaakt.”

De parachute is een belangrijk onderdeel. Als de brandstof op is, moet de satelliet loskomen van de raket en met een parachute landen, zodat de printplaatjes hun meetresultaten kunnen prijsgeven. Als de CanSat crasht, zijn alle gegevens verloren.

Sinds oktober vorig jaar hebben de teams hier heel wat vrije tijd aan opgeofferd. De leerplannen laten niet toe dit in de lessen te doen. Erik de Schrijver, leraar fysica en leider van het Sint-Pietersteam: ”We zouden meer kunnen doen als het in de leerplannen kon worden ingepast.”

Marina Van den Branden

BDW 1379 PAGINA 10 - DONDERDAG 23 MEI 2013

en Groene Ruimten Annie Richard (Ecolo) had volgens hem beloofd dat er dit voorjaar nieuwe bomen zouden worden aangeplant, maar half mei is er nog niets gebeurd. Richard heeft deelgenomen aan de verkiezingen maar werd niet herverkozen.

Lamal kreeg ook nog geen antwoord van Richards opvolger Jean-Claude Englebert (Ecolo).

Lamal: “Toen de straat zeven jaar geleden heraangelegd werd, waren we echt blij. Toen er ook nog bomen aangeplant werden, kon het niet meer op, maar ze werden nooit onderhouden. De boom voor mijn deur heb ik tijdens een warme periode zelf water moeten geven, anders was die ook kapotgegaan. En ik wied ook het onkruid in het plantsoentje aan de voet van de boom.” Lamal woont in een pand van de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij (GOMB), een pand met veel tweeverdieners. Lamal: “Ik las ergens dat de gemeente Vorst tweeverdieners probeert aan te trekken. Hoewel ik ben opgegroeid op de buiten, ben ik een stadsmens, maar het moet leefbaar blijven. Groen maakt het leven zoveel aangenamer.” Het is halfzeven ‘s avonds. In de straat is geen verkeer.

Inventaris en globaal plan

BDW REGIO

Een buurtbewoner: “Toen er bomen werden aangeplant, kon het niet meer op, maar ze werden nooit onderhouden.

De boom voor mijn deur heb ik zelf water moeten geven, anders was ook die kapotgegaan.”

© FRANK IDE

Deze Week in de Marconistraat > Nieuw groen en meer netheid

Marconi heeft genoeg van dode bomen

VORST – Schepen van Leefmilieu en Groene Ruimten Jean-Claude Englebert (Ecolo) werkt aan een plan om de dode bomen in de gemeente te vervangen. Englebert: “Niet alleen de Marconistraat kampt ermee.” Maar: zijn voorgangster had beloofd om ze dit voorjaar te vervangen.

D

e Marconi- en Rodenbachstraat in hoog-Vorst zijn twee merkwaardige straten.

Ze tellen statige panden en arbei-

dershuisjes, er is nieuwbouw en er is mooie art nouveau: pas opgeknapte, sociale woningen. Gedurende de vele jaren dat de sociale wonin-

gen leegstonden, vielen de dode en zwaar gehavende bomen misschien minder op, alhoewel de bewoners van de straten het hier zeker niet

Ganshoren > Weinig concreets in beleidsprogramma

Oppositie weigert stemming Geen verhoging van de belastingen, een versterking van de GAS-boetes en misschien een nieuwe wekelijkse markt. Dat zijn de meest concrete plannen uit het algemeen beleidsprogramma van het schepencollege.

De Ganshorense oppositie had er vijf maanden en half op moeten

wachten, maar afgelopen donderdag presenteerde het schepencollege (MR/LB) dan toch zijn beleidsprogramma met de plannen voor dit en de komende vijf jaar. Het college wil een aantal oudere projecten verderzetten of aanvatten: de verbouwing of heropbouw van het OCMW-bejaardentehuis, de renovatie van de sociale woningen en de bouw van

vier bijkomende Franstalige kleuterklassen.

Voor de rest ging het in het programma onder meer over de versterking van de sociale cohesie, het totstandbrengen van allerlei synergieën, over preventie en veiligheid, de strijd tegen zwerfvuil en de zorg voor commerciële verscheidenheid. “Veel holle woorden, weinig

mee eens zullen zijn. Maar nu de werken (bijna) ten einde zijn, ogen ze intriest. De twee straten liggen tussen de prestigieuze Molièrelaan, het Parijs aandoende Constantin Meunierplein en de aantrekkelijke Albertlaan.

Pieter Lamal heeft met een paar buren een wijkcomité opgericht.

Voormalig schepen van Leefmilieu

becijferbare objectieven,” zei Alain Beeckmans van oppositiepartij Groen, die het ook onbegrijpelijk vindt dat het college nog altijd niet weet hoe en samen met wie het gerenoveerde zwembad Nereus zal uitgebaat worden.

Nog het meest verrassend is dat er een studie komt naar een nieuwe wekelijkse markt. Nu staan er elke week twee kraampjes op het Guido Gezelleplein.

Dat de belastingen niet zullen verhogen, wordt volgens de oppositie al meteen tegengesproken door de beslissing van het college om een aantal administratieve stukken duurder te maken. Vanaf nu zullen de Ganshorenaren moeten betalen

De volgende ochtends om halftien, liggen de twee straten er even rustig bij. Ik doe de oefening van Lamal over en tel zelfs meer dan 26 dode bomen. In het kleine volkscafé Le Petit Molière stelt een van de klanten de afstandsbediening van de tv bij. De twee heren zijn vriendelijk maar weten niet veel over de bomen.

“De gemeente komt hier niet vaak voorbij. De ene boom overleeft, de andere niet,” luidt het filosofische besluit.

Over naar de gemeente, waar schepen Jean-Claude Englebert zelf de telefoon opneemt. Hij probeert zoveel mogelijk mails zelf te beantwoorden, maar krijgt er naar eigen zeggen zes per uur. “We zijn ermee bezig, de Marconi- en Rodenbachstraat zijn in Vorst echter niet de enige straten met dode bomen. Mijn diensten zijn bezig met een inventaris en een globaal plan.” Misschien is er deze week al meer nieuws. Het planten van nieuwe bomen in de twee straten kan een mooi voorbeeld worden van maximaal rendement met minimale investeringen.

Danny Vileyn

voor het beëindigen van een wettelijke samenwoning, voor de legalisering van een handtekening en voor uittreksels uit het register van burgerlijke stand. “Het gewest legt ons dat op,” zei burgemeester Hervé Gillard. “Bovendien zijn we op zoek naar elke euro die er te vinden is.”

De oppositiepartijen weigerden uiteindelijk te stemmen over het beleidsprogramma omdat het college het document niet vooraf had rondgestuurd en pas na de presentatie uitdeelde. Beeckmans neemt zich voor om het punt op de agenda van de volgende gemeenteraadszitting te laten zetten zodat er toch een echt debat kan zijn.

HUB

BDW 1379 PAGINA 11 - DONDERDAG 23 MEI 2013

ADVERTENTIE

© MARIE-GHISLAINE KIMMER-GOSEZ

J’AI LA MÉMOIRE QUI FLANCHE www.jailamemoirequiflanche.be

MIJN GEHEUGEN LAAT ME IN DE STEEK www.mijngeheugenlaatmeindesteek.be

De geschiedenis van Hof ten Berg gaat terug tot de twaalfde eeuw.

Sint-Lambrechts-Woluwe > Landelijke architectuur te koop

Hof ten Berg zkt bewoners Welk lot zijn de sinds kort leegstaande huisjes naast Hof ten Berg beschoren, vroeg een bekommerde lezeres zich af.

Ze blijken sinds 1997 samen met de hoeve beschermd en het geheel staat momenteel te koop.

Eigenlijk waren het oorspronkelijk geen huisjes, meldt historicus Marc Villeirs van de gemeente: “Het waren de stallen van de hoeve, die op den duur heringericht werden als lokalen voor divers gebruik, waaronder woonruimte voor landarbeiders. Ze zijn geïntegreerd in de perimeter van de klassering en dus wettelijk beschermd.”

Het hoofdgebouw is een dubbelhuis en de voormalige stallen werden in enkele huisjes onderverdeeld. De adverteerder Home Consult spreekt van een unieke eigendom op een toplocatie in de buurt van de Europese school. Wie 995.000 euro kan betalen, krijgt 9 are 58 ca met onder andere woongedeelte, stallingen, atelier, wijnkelder, (overdekte) parkeerplaatsen, ruime zolders. En een geschiedenis die teruggaat tot de twaalfde eeuw. De Hof-ten-Bergwijk ontleent haar naam aan de hoeve die afhing van de Benedictijnerabdij van Vorst. Bij de hoeve hoorde een watermolen op de lager gelegen Woluwe

en meer dan honderd hectare grond. Deze twee gebouwen zijn hiervan de laatste getuigen. Ze zijn gebouwd op de ruïnes van de hoeve die vernield werd door de troepen van Lodewijk XIV. Het door sierankers gevormde jaartal 1750 op de gevel, verwijst vermoedelijk naar de bouwdatum van de huidige hoeve. Op een plan uit 1786 herken je de bijgebouwen rond een grote rechthoekige binnenplaats. Na de ontbinding van de kloosterorde werd de hoeve opgekocht door de uitbater ervan, de burgemeester François De Clerck. In de loop van de 19de eeuw raakte het domein onder zijn erfgenamen versnipperd.

Melk, konijnen en witloof Dit landelijk erfgoed valt op in een wijk die sinds de jaren 1960 gedomineerd wordt door woonwijken en appartementsblokken. De eerste bewoners herinneren zich nog hoe ze om melk en konijnen gingen bij Hof ter Musschen, en witloof bij de nu verdwenen hoeve Elsen. Monumenten en Landschappen ziet wel wat in toekomstige eigenaars met groene vingers: “Te verkiezen is bewoning of gebruik van de hoeve, waarvoor zo weinig mogelijk ingrepen nodig zijn.”

An Devroe

Ganshoren > Gemeenteraadsleden mogen geen huwelijken sluiten

Pierre Kompany mag dochter niet trouwen Pierre Kompany, gemeenteraadslid van ProGanshoren, zal het huwelijk van zijn dochter Christel niet zelf mogen voltrekken.

Normaal gesproken vervult de burgemeester de rol van ambtenaar van burgerlijke stand bij huwelijken. Hij kan die taak eventueel overlaten aan een van zijn schepenen.

Als die allemaal verhinderd zijn, kunnen volgens de wet ook de gemeenteraadsleden de functie van ambtenaar van burgerlijke stand krijgen.

In Ganshoren was er, net zoals in andere gemeenten in ons land, een praktijk gegroeid waarbij gemeenteraadsleden huwelijken konden sluiten, zonder dat vooraf de hele

verhinderingsprocedure werd gevolgd.

Het huidige schepencollege (MR/LB) breekt echter met deze traditie, zo moesten enkele gemeenteraadsleden van ProGanshoren onlangs vaststellen. Pierre Kompany wilde volgende maand bijvoorbeeld het huwelijk van zijn dochter Christel voltrekken, maar dat mag niet. Ook andere jonge mensen die de plechtigheid door een raadslid van ProGanshoren wilden laten leiden, kregen het deksel op de neus.

Het college zei donderdag tijdens de gemeenteraad dat het gewoon de wettelijke regels toepast. ProGanshoren noemt het een laag-bij-de-grondse streek van de meerderheid.

HUB

SALON DESTINÉ AUX PERSONNES DÉSORIENTÉES ET LEURS AIDANTS PROCHES.

SAMEDI 1ER JUIN 2013

En continu 10 h-16h Square Brussels Rue Ravenstein 2, 1000 Bruxelles

INFORMATIESALON VOOR PERSONEN MET GEHEUGENPROBLEMEN EN HUN MANTELZORGERS.

ZATERDAG 1 JUNI 2013 Doorlopend 10u-16u / Square Brussels Ravensteinstraat 2 / 1000 Brussel

INSCRIPTION POUR LE 24 MAI

T. : 02/552.01.26 F. : 02/502.59.05 jphilippot@ccc.irisnet.be

INSCHRIJVEN VÓÓR 24 MEI

UNE INITIATIVE DES MINISTRES EN CHARGE DE L’AIDE AUX PERSONNES DE LA COMMISSION COMMUNAUTAIRE COMMUNE EEN INITIATIEF VAN DE MINISTERS BEVOEGD VOOR BIJSTAND AAN PERSONEN VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE

TELEXREGIO

BDW 1379 PAGINA 12 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Berchem/Molenbeek> Actie Stoep & Drempel zet wijk Paloke op de kaart

Over palokepruimelaars en de Antoonprocessie tot In de Linde © ELISABETH MAESEN

Dichter Hubert van Herreweghen zei het meermaals over zijn wijk Paloke in Molenbeek: “Iedereen denkt dat ik in Dilbeek woon.” De verwarring blijft groot voor niet-Brusselaars, want de wijk Paloke reikt van de Dilbeekse bakkerij Stijnen op de Ninoofsesteenweg, tot de Palokeschool in Molenbeek en over de Thaborberg tot de rand van het Scheutbos en de Kasterlindestraat in Berchem.

Voor Dilbekenaars is de wijk Paloke triestig genoeg door de Ring in twee gescheurd, met de Ninoofsesteenweg als brug, en de Berchemstraat onder de Ring als groenere verbindings- en sluikweg richting stad.

“Het Dilbeekse project Stoep & Wijk van CC Westrand bekijkt Paloke vanuit zijn wijkkenmerken, en niet vanuit die complexe gemeente- en gewestgrensoverlappingen,” verduidelijkt Elisabeth Maesen, die het project coördineert en de stoepen duchtig laat kuisen.

Evere trad vorig jaar toe tot de internationale Slow Food gemeenschap en dat laat ze niet blauwblauw. De Molen van Evere, het gemeentelijke voedingsmuseum, organiseert op zondag 26 mei voor de tweede keer een grote markt voor fijnproevers in de tuin van de oude molen. Biofrietjes, artisanale honing, confituur op grootmoeders wijze, je vindt het er allemaal. Nadien kan je in de molen naar de tentoonstelling Veggie Mania: vergeten en ongewone groenten.

Evere Food vindt plaats zondag 26 mei van 11 tot 18 uur in Windmolenstraat 21. De toegangsprijs (3 euro) geeft recht op enkele degustaties en is tevens toegangsticket voor de tentoonstelling. SVG

Buurtfeest in Anneessenswijk BRUSSEL- Op 29 mei organiseren Cultuurhuis Recyclart en de cultuurbende van CVO Lethas een groot spelletjesevenement. Iedereen die in de buurt van het Anneessens- of Rouppeplein woont of Nederlands studeert (bij CVO Lethas) is welkom. Naast een uitgebreid gamma volksspelen is er ook allerlei lekkers te ontdekken aan de exotische eetstandjes en in het Recyclart café. Voor de muziekliefhebbers staan er een paar concertjes op het programma.

Het evenement vindt plaats op 29 mei tussen 14 en 20 uur op het MiV pleintje voor cultuurhuis Recyclart.

Kampioenenploeg Anderlecht gehuldigd

Slecht gesnoeid

© MARC GYSENS

“Eén week lang wordt Paloke met evenementen gevierd en gekroond.” Het wijkfeest begint op vrijdag 24 mei met een processiedraging van het zestiendeeeuwse beeld van Den Antoon met het varken. Het kapelletje van de heilige bestaat nog, maar het originele beeld is in privaat bezit van de nazaten van de afgebroken Dilbeekse vierkantshoeve, waar nu de Harley Davidsongarage pronkt aan de Ninoofsesteenweg.

Het beeld wordt naar het Berchemse café In de Linde in de Kasterlindestraat gedragen, met zijn 74 meter boven de zeespiegel het hoogste punt van Berchem.

Daar zal Den Antoon een week deel kunnen uitmaken van volksdevotie en -bekijk.

Verder zijn er talloze evenementen, van een workshop biketrail tot een klavecimbelconcert, de film Het Varken van Madonna en het doopfeest van de stier van Jacqueline. Maesen: ”Om de oorsprong van de naam Paloke eer aan te doen, wordt de Brabantse pruimenvariëteit terug op enkele locaties geplant: in het zorgtehuis Michielsheem in de Kasterlindestraat 253, in de Palokeschool, bij Scouts Paloke in de Berchemstraat en in Residentie Paloke. Want de laatste

KRAAMPJES MET LEKKER ETEN

Het zestiende-eeuwse beeldje Den Antoon duikt een week lang op in café In de Linde.

palokepruimelaars die nog in de natuursite Thaborberg (Natuurpunt Dilbeek) staan, werden recent slecht gesnoeid, met heel wat vrees als gevolg.” Verder komen ook oud-Palokenaars Nicole en Hugo zingen, is er een artiestenparcours en worden er Palookse varkenskoppen en zoete recepten bereid van de eiergrote paarsrode palokes.

Jean-Marie Binst Info: www.westrand.be en 0491-407400

De nieuwe landskampioen werd dinsdagmiddag gehuldigd op het gemeentehuis van Anderlecht. Burgemeester Tomas (PS) feliciteerde de spelers met MiV het behalen van de 32ste landstitel uit de clubgeschiedenis.

ADVERTENTIE

Brussel leuk Zonder peuk

Schepenen lusten plannen Grouwels niet Het Elsense schepencollege loopt zich warm voor een nieuwe confrontatie met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De gemeente gaat niet akkoord met de heraanleg van de Generaal Jacques- en Buyllaan.

Meerderheidspartijen MR en PS scharen zich achter een gezamenlijk standpunt tegen de werkzaamheden gepland door Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V).

Elsene vindt dat er geen rekening gehouden wordt met de opmerkingen tegen de heraanleg van de Adolphe

Op 19 juni is er een overlegcommissie over de werkzaamheden. Elsene zal een negatief advies uitbrengen Buyllaan. In die laan worden de tramsporen heraangelegd en worden bepaalde delen eenrichtingsverkeer gemaakt. Er zijn ook minder parkeerplaatsen voorzien. Het schepencollege krijgt de steun van heel wat bewoners en handelaars.

Meteen kant Elsene zich ook tegen de heraanleg van de Generaal Jacqueslaan, waar de Buyllaan haaks op uitkomt. Voor beide werven loopt momenteel een openbaar onderzoek. Volgens Elsene werd de impact van een rijstrook minder

op die laan niet bestudeerd, zijn de nieuwe parkeerplaatsen aan de middenberm niet veilig, ontbreken er leveringsstroken voor de winkels en valt er ook wat op te merken over een extra tramspoor op de middenberm om het conflict tussen trams 94 en 7 te vermijden. Enkele schepenen hebben die bezwaren vorige week persoonlijk overgemaakt op de buurtvergadering die Mobiel Brussel over de werkzaamheden belegd had.

Het kabinet van Grouwels laat weten dat de Gewestelijke Mobiliteitscommissie de plannen voor de Generaal Jacqueslaan heeft goedgekeurd. In die commissie zitten diverse vertegenwoordigers van politie, gemeenten, vakbonden en andere betrokken administraties en organisaties, maar niemand van Elsene.

Wat niet in de heraanleg voorzien is, is een herinrichting van het kruispunt Pleinlaan-Generaal Jacqueslaan. Verkeer dat vanaf de E411 de stad inrijdt, kan op dat kruispunt niet linksaf in de richting van Ter Kameren omdat de trambaan in de weg zit. Automobilisten zijn daardoor geneigd de smalle Fraiteurbrug te gebruiken, die naar de Kerkhofwijk leidt, met overlast tot gevolg.

Volgens Grouwels’ woordvoerder zijn er geen plannen om aan die situatie iets te veranderen.

Op 19 juni is er een overlegcommissie over de werkzaamheden. Elsene zal een negatief advies uitbrengen.

Het verzet is vooral ingegeven door meerderheidspartij MR. De standpunten tegenover het gewest zullen niet meteen minderen wanneer Dominique Dufourny binnen twee jaar burgemeester wordt.

CD

BDW REGIO

Elsene > Generaal Jacques- en Buyllaan heraangelegd

© BART DEWAELE

BDW 1379 PAGINA 13 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Al joggend geraak je nog net op tijd aan de overkant, zegt Dirk Berckmans (N-VA).

Sint-Jans-Molenbeek > N-VA klaagt verkeerssituatie aan

Ninoofsepoort: verwarrend en hectisch N-VA-gemeenteraadslid Dirk Berckmans klaagt in een brief aan minister Brigitte Grouwels (CD&V) de slechte zebrapaden en de verkeersknoop aan de Ninoofsepoort aan.

Berckmans heeft het in de brief onder meer over de gevaarlijke situatie voor automobilisten die uit Brussel-Stad komen en die voorbij de halte Driehoek terug naar de kleine ring of naar de Nijverheidskaai willen rijden. Daardoor ontstaat er op de drukke Ninoofsesteenweg een conflict tussen verkeer en tram en worden fietsers gehinderd.

Volgens gemeenteraadslid en buurtbewoner Dirk Berckmans (N-VA) kan die situatie opgelost worden door het verkeer voor het kanaal al te laten afslaan met voorsorteerstroken en verkeerslichten om conflicten tussen openbaar vervoer en auto’s te voorkomen.

Het oppositielid hekelt ook de talloze zebrapaden die men moet oversteken in zeer weinig tijd. “Er zijn in totaal vier reeksen zebrapaden die men over moet tussen de Henegouwenkaai en het

Driehoekspleintje. Al lopend geraak je misschien nog net op tijd aan de overkant, maar voor ouderen en rolstoelgebruikers is de situatie ronduit problematisch,” aldus Berckmans. In de brief aan Grouwels wordt eveneens de gevaarlijke situatie voor spelende kinderen aan het Driehoeksplein uitgelegd. Volgens de schrijver kunnen kinderen nog te gemakkelijk bij het drukke verkeer en is de afsluiting aan het kanaal niet voldoende. Een ander onderdeel van het dossier is de drukke verkeerssituatie in de Heyvaertstraat, die begint aan de Ninoofsepoort.

De verkeerssituatie aan de Ninoofsepoort werd twee jaar geleden al eens licht gewijzigd in afwachting van een definitieve heraanleg, die nu al enkele jaren blijft aanslepen. De heraanleg past binnen de bredere heropwaardering van de Kleine Ring aan het kanaal. Op het kabinet van Brigitte Grouwels laat men weten de problemen te kennen, maar verwijst men voorlopig door naar bouwheer Beliris, het federale fonds voor Brussel.

CD

ADVERTENTIE

donderdag 6 juni 2013, 10u - 16u

opleidingsbeurs 2013 Uw schakel naar werk

jeudi 6 juin 2013, 10h - 16h

bourse de la formation 2013 En route vers l’emploi Gratis toegang Entrée gratuite Ancienne Belgique Boulevard Anspachlaan 110 1000 Brussel/Bruxelles

www.tracebrussel.be Volg ons op

: opleidingsbeurs

Tram: lijn 3 en 4 – halte Beurs Tram: ligne 3 et 4 – arrêt Bourse Nederlandstalige opleidingstrajecten in Brussel/Parcours de formations en néerlandais à Bruxelles Georganiseerd door/Organisée par:

Met de steun van/Avec le soutien de:

BDW 1379 PAGINA 14 - DONDERDAG 23 MEI 2013

© WONINGMARATHON / BRAL VZW

Huisvesting > An Descheemaeker (Bral) over de Brusselse huisvestingscrisis

Woningmarathon voor betaalbare woningen BRUSSEL – De Brusselse huisvestingscrisis laat zich harder en harder voelen.

Doordat veel Brusselaars een steeds groter deel van hun budget moeten uitgeven aan huur, wordt het voor velen onder hen steeds moeilijker om een goede en betaalbare woning te vinden. Het beleid slaagt er niet in een oplossing te vinden voor de soms dramatische situaties waarin meer en meer families verglijden, vindt An Descheemaeker van Bral. Ze roept op om en masse betaalbare woningen te creëren en om de stijging van de huurprijzen een halt toe te roepen.

BDWOPINIE Nu bijna 50 procent van de Brusselse families voldoet aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor een sociale woning, vertegenwoordigen sociale woningen slechts 8 procent (+/- 39.000) van de Brusselse woningen. Er werden wel behoorlijk wat middelen gestoken in de renovatie van zowel publiekeals private woningen. Middelen die echter niet doordrongen tot bij alle lagen van de bevolking.

In tussentijd bleef de productie van nieuwe en voor de lage inkomens toegankelijke woningen dramatisch ontoereikend. Het palmares van het huisvestingsplan uit 2004 is bepaald teleurstellend: van de tegen 2009 aangekondigde 5.000

publieke huurwoningen, waren er eind 2012 slechts 1.040 gerealiseerd. Op tien jaar tijd (2002-2011) realiseerde men slechts 440 extra sociale woningen terwijl er 16.000 gezinnen op de wachtlijst bijkwa-

andere hulp bij het verwerven van een woning, sociale verhuurkantoren (privé-eigenaars die hun goed ter beschikking stellen van een sociaal verhuurkantoor), het woningfonds, etc. Dit soort middelen vormde de

de nieuwe huisvestingscode zal weinig zoden aan de dijk zetten. Deze is er namelijk op gericht om een bepaald quota middenklassewoningen te genereren. Kortom: Brussel blijft zijn sociale kloof verder uitdiepen.

Een goed huisvestingsplan?

De huisvestingscrisis is slechts het zichtbare deel van een ruimer probleem. Verwaarloosde woningen, overbezetting, de verhuur per matras, opeengestapelde schulden, uitzettingen, … Meer en meer gezinnen worden ermee geconfronteerd.

De vraag om hulp bij het OCMW of eerstelijnshulpverenigingen stijgt gestaag en de huidige huisvestingsmarkt is er niet naar om hen enige hoop te geven op een deftige woning. Ondertussen lijkt de regering haar heil te vinden in de ‘internationalisering’ van Brussel als oplossing voor de onderfinanciering van Brussel. Daarnaast voert ze een politiek van stadsrenovatie die de waarde van de woningen doet stijgen zonder over een wettelijk middel te beschikken om de prijzen te kadreren. De zeldzame grondreserves waarover Brussel beschikt worden dan weer uit handen gegeven aan promotoren op zoek naar winst.

Geconfronteerd met deze dramatische situatie is het hoog tijd dat deze regering de echte uitdagingen waar dit gewest voor staat aanpakt en de nodige maatregelen treft. Huurprijsomkadering gekoppeld aan een forse belasting op leegstand kan alvast een duurzaam effect hebben op de matiging van de huurprijzen op de privé-markt. De massale productie van publieke huurwoningen, waarvan een groot deel sociale woningen, is de andere grote werf die moet toelaten om de negatieve spiraal te doorbreken.

Om dit te bereiken moet de overheid een doortastender grondbeleid voeren en worden de steunmaatregelen voor het verwerven van een eigendom best beperkt tot zij die het echt nodig hebben. Nu de regering met het GPDO (Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling) de beleidsprioriteiten wil vastleggen met de blik op 2020, vragen wij luid en duidelijk dat de gevraagde maatregelen daar hun plaats in vinden. Brussel heeft dringend nood aan een ambitieuze politiek die een eerlijke toegang tot een woning mogelijk maakt. Dat moet een van de grote objectieven van dit plan zijn.

Wij roepen alle Brusselaars dan ook op om op 25 mei deze eisen te ondersteunen door deel te nemen aan de woningmarathon, een feestelijke mars in de straten van Brussel die de lange weg naar een betaalbare woning in scène zet.

An Descheemaeker, coördinatrice Bral vzw

“Huurprijsomkadering en een forse belasting op leegstand kunnen een duurzaam effect hebben op de matiging van de huurprijzen op de privé-markt”

karakter.” De productie van ‘echte’ sociale woningen lijkt zo goed als dood en vervangen door semi-publieke/semi-private woningen. Ook

men. In totaal wachten er nu 41.000 gezinnen op een sociale woning.

De slakkengang waarmee men sociale woningen realiseert, valt mee te verklaren doordat onze overheden hun politiek terzake bijstuurden en het accent gingen leggen op onder

Ondertekenaars: ACV-Brussel, Brusselse Raad voor het Leefmilieu, Brusselse Bond voor het Recht op Wonen, Brussele Federatie van de Huurdersverenigingen, Buurthuis Bonnevie, Centre Bruxellois d’Action Interculturelle, Chez nous – Bij ons, Collectif ALARM, Equipes Populaires Bruxelles, Inter-Environnement Bruxelles, Ligue des droits de l’homme, MOC Bruxelles, Plus Tôt Te Laat, Syndicat des locataires, Union des Locataires du Quartier Nord, Union des Locataires d’Anderlecht-Cureghem, Woningen 123 Logements.

hoofdmoot van de gevoerde huisvestingspolitiek.

Tegelijkertijd zagen we ook een semantische verschuiving: bijna niemand spreekt nog van sociale woningen maar wel van woningen “in publiek beheer met een sociaal

Meer info op www.woning-marathon-logement.be

BDW 1379 PAGINA 15 - DONDERDAG 23 MEI 2013

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be De Lijn 65+ (1) Ik ben 81 jaar, woon reeds 46 jaar in Brussel en maak bijna dagelijks gebruik van het openbaar vervoer. Als mantelzorger neem ik de bus van De Lijn om noodlijdenden, zieken of hun familie te bezoeken, die in de Rand rond Brussel of verder weg in Vlaanderen wonen.

De Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn heeft verschillende buslijnen in het Brussels Gewest, waardoor verbindingen met het Vlaams Gewest tot stand komen.

Terwijl de 65-plussers die in Vlaanderen wonen met hun gratis Omnipas nog steeds gebruik kunnen maken van De Lijn, is deze gratis dienstverlening niet meer mogelijk voor Vlamingen die in het Brussels Gewest wonen.

Alhoewel Brussel ook de hoofdstad van Vlaanderen is, worden de 65-plussers aldaar gediscrimineerd door De Lijn: ze moeten tot nader order de gangbare tarieven betalen.

De vervoersmaatschappij De Lijn maakt op die manier onderscheid tussen twee soorten Vlamingen: enerzijds zij die in Brussel (de hoofdstad van Vlaanderen) wonen en anderzijds zij die in het Vlaams Gewest wonen. De 65-plussers hebben geen drukkingsmiddel zoals een staking ter beschikking en staan quasi machteloos.

Vanwege de Vlaamse volksvertegenwoordigers kwam er tot op heden geen reactie. Inmiddels betalen de Vlamingen in Brussel wel de volle pot.

Marcel Hebbelinck, Sint-Pieters-Woluwe

Tweetaligheid (1) In het nummer van 2 mei (BDW 1376, p.13) staan twee lezersbrieven over tweetaligheid. Ik wil even reageren op wat dhr. Tony De Coux schrijft: “Bij een zwarte caissière bij Delhaize die met een brede glimlach drie woorden Nederlands aaneenrijgt, schakel ik met plezier over naar mijn perfecte Frans.”

Ik vrees dat op die manier de verkeerde boodschap wordt gegeven. In de eerste plaats vind ik het wat beledigend voor iemand die probeert Nederlands te spreken deze poging niet te waarderen met een proficiat en een rustig verder voeren van het gesprek in het Nederlands, desnoods met wat gebarentaal. Dan voelt de persoon zich tenminste gewaardeerd door zijn inspanning, en aangemoedigd om deze verder te zetten. In de tweede plaats laat men weten dat het eigenlijk toch niet nodig is om echt Nederlands te spreken en te verstaan. De persoon die zo zijn best deed, krijgt dan de indruk dat men haar of hem alleen op de proef wil stellen en dat we dus eigenlijk zoeken naar een reden om de mensen te pesten. Dat is het niet. Communicatie moet ten minste voor essentiële dingen in Brussel ook in het Nederlands kunnen gebeuren, en mensen die zich daarvoor vanuit andere taalgroepen inzetten, verdienen aanmoediging door hun inspanningen te waarderen en gedurende enkele ogenblikken verder te begeleiden.

Van de gelegenheid maak ik gebruik om mij aan te sluiten bij het standpunt van Stefan Moens over standbeelden en straatnamen van politiek incorrecte figuren (BDW 1373, p.13). Laat ons de geschiedenis niet herschrijven. Wat nu politiek correct schijnt, was het eertijds niet en zal het misschien binnen een halve eeuw al evenmin nog zijn. We moeten onze morele vooroordelen niet opdringen aan de geschiedenis.

Prof Dr. Joost Rampelberg, Ganshoren

De Lijn 65+ (2) Mijnheer Verwimp, als ik uw schrijven (BDW 1377, p.13)

goed begrepen heb, zou de Lijn voor vijfenzestigplussers (en dus ook voor eventuele anderstaligen) die in Vlaanderen woonachtig zijn, gratis blijven. Ik vertel dit daar ik op 1 mei de Lijn in Blankenberge naar Wenduine nam.

Ik bood mij aan en vroeg een kaartje voor een 65-plusser. Daar kreeg ik vriendelijk te horen dat het voor 65+ gratis is. Toen ik in alle eerlijkheid vertelde dat ik uit Brussel kwam, zei de loketambtenaar dat dit geen rol speelde en dat ze hieromtrent geen aanmaningen ontvangen had. Als ik twijfelde, moest ik maar eens de aanplakbrief lezen. Ze had het inderdaad bij het rechte eind.

Er stond zwart op wit geschreven dat er nog niets beslist was. En dat De Lijn me bij eventuele veranderingen hierover zou aanschrijven. In Brussel had ik nochtans een brief gekregen dat ik vanaf 1 mei de MIVB moest betalen en dat de Tec- en Lijnabonnementen ook betalend werden. Gaan we na de discriminatie die er jarenlang in de mantelzorg geheerst heeft naar een nieuwe discriminatie of is dit een Belgenmop? Ondertussen heb ik voor eind april mijn MIVB-abonnement wel mogen betalen.

Roger Certyn, Evere

Expo Fuentes Op 15 mei werd in het Boudewijngebouw aan de Kleine Ring de tentoonstelling Expo Fuentes 2013 - Hedendaagse Kunst en Fundación Patagonista geopend. De uitnodigingen en de brochure van de tentoonstelling van Vlaamse patagonisten en Argentijnse artiesten waren in twee talen opgesteld: Nederlands en Spaans. Dat waren ook de talen waarin voorzitter Dree Peremans van de Fundación Patagonista de openingsrede hield. Ook een hoge ambtenaar van de Vlaamse Gemeenschap (de tentoonstelling vindt plaats in een gebouw van de Vlaamse administratie) voerde het woord. Deze Vlaamse ambtenaar hield zijn toespraak volledig in het Engels. Merkwaardig was ook dat Brussels minister Guy Vanhengel niet aanwezig was en niet op de uitnodiging vermeld werd, hoewel hij het tentoonstellingproject financieel steunt. Blijkbaar mag een Brussels minister niet spreken in een gebouw van de Vlaamse Gemeenschap, te meer daar Vlaams minister-president Krist Peeters op de uitnodiging stond vermeld, ook al stuurde die zijn kat.

Tim Trachet, Jette

Tweetaligheid (2) Ik heb met veel belangstelling de lezersbrief van Tony De Coux (BDW 1376, p.13) over tweetaligheid in Brussel gelezen. Hij schrijft dat, als hij systematisch Nederlands in Brussel spreekt, hij voor racist uitgescholden wordt.

In de jaren zestig en zeventig waren het de sympathisanten van het FDF die de Nederlandssprekende Brusselaars als extremist bestempelden, nu zijn het blijkbaar een aantal intellectuele Brusselse Vlamingen die dit vertellen omdat ze zelf een minderwaardigheidscomplex tegenover hun moedertaal hebben. Professor Hendrik Vuye van de facultés Notre Dame de la Paix (Namen) verklaart: “In een tweetalig taalgebied mag er geen voorrangstaal zijn, anders is het een eentalig gebied” (BDW 1378, p.5). Wie zal hem tegenspreken? De Coux schrijft ook nog dat niet alle Vlamingen op (extreem) rechtse partijen stemmen. Inderdaad, zelfs al is het nationalisme in Vlaanderen overwegend rechts, toch zijn er linkse Vlaams-nationalisten zoals de mensen van de Gravensteengroep, van het maandblad Meervoud en van de Vlaams-Socialistische Beweging.

Werner De Bus, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max.

5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Geen m2 groenverlies door Danny Vileyn Opnieuw dreigt een groene recreatiezone teloor te gaan. Aan de Pleinlaan in Elsene wil een promotor drie blokken, goed voor 140 appartementen, neerpoten. Aan de andere kant van het terrein – de lap grond is acht hectare groot – moeten er later ook nog eens heel wat woningen, een kantoortoren, winkels en een crèche komen. In totaal 130.000 m 2, waarvan minstens 75 procent woningen. Dat zijn 1.000 appartementen van 100 m 2. Woningen voor nieuwe of oude Brusselaars die groene ruimte nodig hebben. Brusselaars die zich zullen vastrijden in het verkeer. Tenzij het openbaar vervoer vooraf wordt uitgebreid.

Een groep studenten sloeg alarm en plant acties. Terecht: ze willen hun groene campus behouden. Als het project goedgekeurd wordt, zal de gemeente Elsene, die eerder al een verzameling volkstuintjes opofferde om er sociale woningen te bouwen, het moeten ontgelden. En dat is maar ten dele terecht. De ULB heeft in 2006 het stuk grond verlapt.

Had nooit mogen gebeuren. En het Brussels Gewest heeft blijkbaar nagelaten om het park als groengebied in te kleuren. Had moeten gebeuren. De projectontwikkelaar valt niets te verwijten, die wil zoveel mogelijk geld verdienen. Het is aan de overheid om met regels het algemeen belang te vrijwaren.

Het is niet populair om vragen te stellen bij de bouw van woningen, want we zijn met steeds meer Brusselaars. Dus moeten er scholen, crèches en woningen gebouwd worden. Dat kan best waar zijn, maar misschien moet ook eens luidop de politiek incorrecte vraag gesteld worden hoeveel bijkomende inwoners dit stadsgewest aankan zonder aan woonkwaliteit in te boeten. En misschien kan het Gewest in functie daarvan stedenbouwkundige vergunningen afleveren. Of kan het eerst de wijdverspreide leegstand – tussen de 15.000 en de 30.000 wooneenheden – grondig aanpakken. Hiervoor moet de Brusselse regering veel meer middelen uittrekken.

Er wordt heel veel gebouwd. Net zoals de Brusselse regering destijds het wonen beschermd heeft tegen oprukkende kantoren, is de tijd rijp om nu de groene zones te beschermen. Het groen in het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling moet verankerd worden in een nieuw gewestelijk bestemmingsplan. Maar omdat dit nog jaren kan duren, moet de overheid nieuwe stedenbouwkundige lasten opleggen: iedere vierkante meter groen die opgeofferd wordt, moet gecompenseerd worden met een vierkante meter groendak. Hoe schaarser de ruimte, hoe meer ze beschermd moet worden.

EVA HILHORST

BDW 1379 PAGINA 16 - DONDERDAG 23 MEI 2013

3. De uitstroom van leerkrachten. Bijna 60 % van de jonge leerkrachten die toch in Brussel starten, gooit binnen de vijf jaar de handdoek. Ze stappen uit het onderwijs of gaan buiten Brussel lesgeven. Het gebrek aan continuïteit dwingt de school om trajecten telkens te herzien of van nul te herbeginnen.

4. Werkdruk bij CLB’s. De Centra voor Leerlingenbegeleiding in Brussel staan voor een schier onmogelijke opdracht. Taalachterstanden en sociale factoren veroorzaken een lawine van aanmeldingen en doorverwijzingen naar het CLB. Scholen en ouders verwachten op korte termijn gepaste acties en adviezen, opvolging en bijsturing, etc. Door de enorme werkdruk dreigen de kinderen echter een ‘nummer’ te worden in de stapel dossiers.

De problemen van het Brusselse onderwijs zijn al jarenlang gekend en toch raken we opnieuw niet verder dan een probleemanalyse, zegt Lieven Lemmens van de Sint-Karelschool.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Onderwijs > Lieven Lemmens reikt oplossing aan voor onderwijsdebat

CLB’s en scholen moeten nauwer samenwerken SINT-JANS-MOLENBEEK – De educatieve dienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie organiseerde onlangs een leerkrachtenparlement over de uitdagingen van het Brusselse Nederlandstalige onderwijs. De focus mag nu wel verschuiven naar het oplossen ervan, vindt Lieven Lemmens, waarnemend directeur van de Sint-Karelschool in Molenbeek. Hij vraagt zich af waarom scholen er niet zelf voor mogen kiezen om extra lestijden over te dragen aan het CLB.

BDWOPINIE Dat de politiek luistert naar mensen van het terrein, valt toe te juichen.

Maar in dit geval vraag ik mij af welke elementen nog toegevoegd moeten worden aan het debat. In het verslag in Brussel Deze Week las ik dat de taalachterstand enorm is, dat het leerkrachtentekort steeds nijpender wordt, dat er mentoren nodig zijn omdat beginnende leerkrachten er snel weer de brui aan geven, dat scholen veel camoufleren om leerlingen toch maar aan een diploma te helpen, etc.

Deze verzuchtingen werden de voorbije jaren tientallen malen geventileerd in interviews, debatten, studies en dies meer. De problemen

zijn al jarenlang gekend, en toch raken we opnieuw niet verder dan de probleemanalyse. Oplossingen lees ik nergens. Voor het door minister Smet gelanceerde project Innoveren en Excelleren in Onderwijs blijf ik hoge verwachtingen koesteren, maar ook zij komen na bijna één jaar (nog) niet verder dan het opmaken van de startanalyse. Zonder afbreuk te willen doen aan de inzet en verdiensten van de heren en dames politici, denk ik dat veel van onze Brusselse kinderen al veel te lang wachten op degelijk onderwijs op maat.

Als directeur van een lagere school in Sint-Jans-Molenbeek herken en erken ik de problemen, en besef ik dat ze omvangrijk en complex zijn.

Toch doe ik een poging om een oplossing voor een groot probleem,

het personeelstekort, te formuleren zonder dat dit ingrijpend meer middelen vergt. Daarvoor link ik enkele knelpunten aan elkaar:

LIEVEN LEMMENS:

“Mijn hoop is dat we een debat kunnen voeren dat de focus verschuift van het aankaarten van problemen naar het oplossen ervan”

1. Het leerkrachtentekort. Dankzij het Gelijke Onderwijskansendecreet, dat scholen moet toelaten een zorgbrede werking te organiseren voor alle kinderen, krijgen scholen met kansarme leerlingen extra leerkrachturen. Dit goedbedoelde decreet dat sociale scheiding, uitsluiting en discriminatie wilt tegengaan, heeft een cynisch kantje: de scholen met de grootste noden vinden met moeite (gekwalificeerde) mensen.

2. Het gebrek aan gekwalificeerd personeel. Vele uren blijven oningevuld, of mensen met een ander diploma dan dat van onderwijzer worden aangeworven. Zij zijn vaak een tijdelijke oplossing en kunnen niet benoemd raken. Dat leidt tot een groot verloop. Bovendien legt het intern wegwijs maken van deze mensen extra druk op anderen in het team. Je kan ook moeilijk verwachten dat deze mensen het GOKbeleid uitstippelen of dragen dat onze kinderen gericht moet versterken.

Onze Nederlandstalige scholen in Brussel verzetten dagelijks bergen werk. Ze vechten voor ieder kind in elke situatie en zijn qua innovativiteit, interculturaliteit en creativiteit een voorbeeld voor vele Vlaamse scholen. Ze moeten echter roeien met de riemen die ze hebben. De vier bovengenoemde factoren staan onderwijs op maat voor elke leerling in de weg, nochtans het uitgangspunt van het voornoemde GOK-decreet.

Vandaar mijn voorstel dat deze vier problemen omhelst. Scholen in een grootstedelijke context kunnen er zelf voor kiezen om (een deel van de) extra lestijden die ze op basis van het GOK-decreet toegewezen krijgen, over te dragen aan hun CLB. Het CLB engageert zich om mensen die ze binnen deze uren aannemen, te verbinden aan de school die de uren afstond. Zij kunnen mensen met een ander diploma dan dat van leerkracht aannemen: bachelors in het Sociaal Werk of Orthopedagogie, Logopedisten, Psychologen, Pedagogen, … Deze mensen, die de actieve schakel tussen school en CLB vormen, kunnen de dossiers van de school beheren met kennis van zaken. Ze kunnen binnen de school observaties uitvoeren, samen met het zorgteam geïndividualiseerde handelingsplannen opstellen, de contacten verzorgen tussen school, ouders, CLB, externe partners en instanties, evoluties opvolgen… Op deze manier pakken we het leerkrachtentekort aan én versterken we de CLB’s. Het vergt bovendien weinig of geen extra middelen, enkel een verschuiving van middelen.

Tegelijkertijd professionaliseren we het zorgbeleid voor onze Brusselse kinderen door CLB’s en scholen nauwer te laten samenwerken en de beschikbare uren (beter) in te vullen. Scholen zijn ook niet langer genoodzaakt mensen aan te nemen die niet intrinsiek gemotiveerd zijn om zich te smijten voor onze Brusselse kinderen.

Misschien zie ik de dingen te simpel. En de capaciteits- en infrastructuurproblemen of het falende inschrijvingsbeleid zijn ook nog niet van de baan… Mijn hoop is echter dat we een debat kunnen voeren dat de focus verschuift van het aankaarten van problemen naar het oplossen ervan.

Lieven Lemmens

“Klokkenluiders”

eet m eer f riet

ADVERTENTIE

dansfilm met live muziek

Donderdag 30 mei 2013 • 20:00 u Beeldenstorm, Bergensesteenweg 145, 1070 Anderlecht

Naar aanleiding van de viering 1000 jaar Sint Guido en het millennium van Anderlecht realiseert Beeldenstorm een dansfilm met kinderen uit het Gemeentelijk Basisonderwijs van de Gemeente Anderlecht. Volgens de annalen staat Sint Guido bekend voor zijn liefde voor dieren en is hij de patroonheilige van de “klokkenluiders”, oorspronkelijk de melders van onheil, nu veelal de aanklagers van misstanden.

Aan Kaat De Windt, componiste in residentie, werd gevraagd om voor dit project muziek te creëren. Kaat De Windt componeert voor hedendaagse muziekensembles, voor dans-, film- en theaterprojecten. Zij gaf ook vorm aan enkele eigen projecten zoals o.a. “White Wine Dark Grapes” (hedendaagse jazz) en “Waves” (muziektheater) waarbij ze ook reeds samenwerkte met zangeressen Isnelle Da Silveira en Angélique Wilkie, bassist Mirko Banovic en altviolist Jeroen Robbrecht. Voor deze gelegenheid komen deze muzikanten, die ondertussen hun sporen verdienden in diverse formaties, weer samen vervoegd door enkele andere rijkelijk ervaren musici waaronder drummer/percussionist Etienne Plumer, violist Pieter Jansen en cellist Romek Maniewski.

muziek: compositie, piano: Kaat De Windt, zang: Isnelle Da Silveira, Angélique Wilkie, basgitaar/arrangement bas: Mirko Banovic, percussie, arrangement en compositie sonore installatie: Etienne Plumer, strijkers: Jeroen Robbrecht, Pieter Jansen, Romek Maniewski.

reservatie:

choreografie: Anne-Lore Baeckeland docente verbonden via de Academie voor Woord, Muziek en Dans van de Academie van Anderlecht aan het kunsteducatieve project van Beeldenstorm.

02/523.43.50 • www.beeldenstorm.be

toegang: Vrijwillige bijdrage

dans: De Kinderen van de Gemeentelijke Basisscholen van Anderlecht vertolken “de dans”.

film:

gratis: Kuregemenaars, senioren, werklozen en steuntrekkers

Greg Delannay en Sem Bucman verwerkten alles op film.

“Smiles on thee on me on all who became an infant small infant smiles are his own smiles heaven and earth to peace beguiles” (uit “A Cradle Song” • William Blake 1757-1827)

Met de steun van de

vormgeving: bart vandeput

v.u.: Nik Honinckx, Bergensesteenweg 145, 1070 Anderlecht

“Waar het dier het kind raakt, waar het dier in de mens, het kind in de mens raakt” werd het thema van dit dans-, film- en muziekproject.

ADVERTENTIE

Begin met een moestuin en beleef de geneugten van de natuur in de stad!

WIJ KUNNEN U HELPEN! WEERSPANNIGE GROENTEN? OPDRINGERIGE INSECTEN? WANNEER OOGSTEN? Weerspannige groenten? Opdringerige insecten ? Wanneer oogsten ?

Onze “Helpdesk moestuin”, beheerd door de vzw « VELT », geeft een antwoord op al uw vragen en geeft u doeltreffend advies: 03/281.74.75 of via infomoestuin@leefmilieu.irisnet.be U kunt ook ondersteuning krijgen van het netwerk van Moestuinmeesters. Raadpleeg hun Gids op onze website: www.leefmilieubrussel.be/ moestuin

ALLE BEETJES HELPEN, WANT WE ZIJN MET MEER DAN 1 MILJOEN BRUSSELAARS

MOESTUINMEESTER

MIJN GEMAKKELIJKE MOESTUIN !!!!

Bestel de gratis kit om een moestuin in de stad te beginnen. Kweek de 4 groentevariëteiten om in de zomer te oogsten.

Bestelformulier op www.leefmilieubrussel.be/moestuin

© DE MARKTEN

God spelen op de planken BRUSSEL – Als scheppende mensen spelen kunstenaars in zekere zin een beetje voor god. Maar dat wil niet zeggen dat het scheppen hen ook altijd even makkelijk afgaat als de Allerhoogste.

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK Circus > Zonder Handen houdt jaarlijkse circusweekend in Bronks

Circus als sociaal bindmiddel BRUSSEL – Op 25 en 26 mei organiseert Circusatelier Zonder Handen zijn jaarlijkse circusweekend. Kinderen, jongeren en volwassenen met de meest uiteenlopende culturele achtergronden tonen dat weekend hun kunnen. Wij namen een kijkje bij de voorbereidingen in Centrum West in Molenbeek en bij Ratatouille in Schaarbeek.

B

ij het woord circus denkt bijna iedereen meteen aan een clown met dikke rode neus en veel te grote schoenen. Of aan een gedresseerde leeuw die door een vuurhoepel springt. Niets van dat bij Circusatelier Zonder Handen. Hier lopen kinderen op een smalle koord, jongleren ze met ballen, maken ze salto’s, bouwen ze een menselijke piramide, etc. Te veel om op te noemen. De mensen van Zonder Handen vzw maken op deze manier komaf met het traditionele beeld dat mensen van circus hebben. Maar daar is het hen in de eerste plaats natuurlijk niet om te doen. Hun doel is om Brusselse kinderen, uit alle sociale

klassen, een leuke naschoolse activiteit aan te bieden en daarvoor blijkt circus nu eenmaal ideaal te zijn.

Ideale activiteit “Circus is een veelzijdige, voornamelijk nonverbale activiteit waarbij je enorm veel sociale vaardigheden ontwikkelt,” antwoordt Veerle Bryon op de vraag waarom circus zich zo goed leent tot een sociaal project. De medeoprichtster van Zonder Handen spreekt uit eigen ervaring aangezien ze zelf een circusopleiding heeft genoten in Leuven. Volgens haar is circus, in tegenstelling tot vele andere

sporten, algemeen toegankelijk vanwege zijn multidisciplinaire karakter. Iedereen vindt wel iets dat hij of zij goed kan. Daarnaast is ook de taaldrempel zeer laag, aangezien kunstjes kunnen worden voorgedaan zonder al te veel woorden te gebruiken. “Een absolute troef als je ook mensen wil bereiken die het Nederlands niet als moedertaal hebben”, zegt ze. “Maar misschien nog belangrijker is dat je door het circussen leert doorbijten, samenwerken, overleggen, elkaar helpen en nog zoveel meer.”

Het niveau van de show in Bronks is dan ook ondergeschikt aan alle vaardigheden die de kinderen bijleren volgens Larbi Ajabboune. De lesgever van Zonder Handen is zelf een artiest en heeft het vak geleerd in Marokko. Van toen hij vijf jaar oud was, toerde Larbi mee met de circuskaravaan van zijn ouders. Dat heeft hem, naar eigen zeggen, gemaakt tot de man die hij nu is. Het doet hem daarom enorm veel © MARC GYSENS

De moed, de overmoed, de twijfel, of zelfs de angst die gepaard gaat met het leven van de kunstenaar-naastgod is het thema van het theatertoonmoment van De Wijngaard in De Markten. Toneelgroep De Wijngaard organiseerde dit voorjaar met de steun van de Vlaamse koepelorganisatie voor amateurtheater Open Doek een initiatiecursus theater in De Markten. Met de inbreng van de nieuwe spelers die aan de cursus deelnemen, wil De Wijngaard toewerken naar een voldragen nieuwe theaterproductie in het voorjaar van 2014. In afwachting is nu alvast het toonmoment Een beetje god te zien, dat een tiental spelers uit de cursus in De Markten op de planken brengen. “Een beetje god is een goed geïntegreerde aaneenschakeling van verschillende acts, met een rode draad,” vertelt De Wijngaard-producent Stefan Desseaux. “Die rode draad zou je god kunnen noemen, of zijn menselijke uitdager, de scheppende kunstenaar. Alle spelers brengen een fragment dat bij dat thema aansluit.

Niet iedereen profileert zich daarbij als een grote bewogen kunstenaar, maar alle acteurs maken zich wel los van de persoon die zij normaal zijn.

Ze proberen even los te komen van hun lot.” De formule met verschillende opeenvolgende fragmenten, maakt het mogelijk dat alle spelers de schijnwerpers kunnen opzoeken. “Zij besteden ook allemaal zelf aandacht aan hun kostuums, in overleg met regisseur Linde Myncke. Zo zit er onder meer een mooie Icarusfiguur tussen.”

Behalve Linde Myncke ontfermde ook grande dame Chris Lomme zich over de ploeg, bijvoorbeeld om hen haar ervaring bij te brengen op het vlak van stemgebruik.

MB

BDW 1379 PAGINA 18 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Een beetje god van De Wijngaard, 27 mei om 20u30 in De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel, gratis, 0479 99 03 73 ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Veerle Byron: “Door het circussen leer je doorbijten, samenwerken, overleggen, elkaar helpen en nog zoveel meer.”

BDW 1379 PAGINA 19 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Imen uit het tweede leerjaar van de Sint-Karelschool: “Ik ben best zenuwachtig en ben benieuwd wat mijn ouders er van zullen vinden.”

plezier om op zijn beurt mee de persoonlijkheid van de kinderen te kunnen ontwikkelen.

“Vooral van diegenen die het wegens hun origine, geloof of huidskleur niet altijd even makkelijk zullen hebben in deze maatschappij,” voegt hij eraan toe.

Laagdrempelig

om dicht bij huis te circussen,” zegt Bryon.

“Het niveau dat de kinderen behalen is ondergeschikt aan alle vaardigheden die ze bijleren” nes zijn bijgekomen in verschillende Brusselse wijken is natuurlijk ook een voordeel.

“Bijna elke Brusselaar heeft de mogelijkheid

Nederlands als voertaal Zonder Handen doet er, samen met de antennes, duidelijk alles aan om een circus te zijn voor elke Brusselaar. De voertaal in de ateliers is echter wel Nederlands. “Voor onze anderstalige leden die in een Nederlandstalige school schoollopen is het belangrijk in de vrije tijd aan Nederlandstalige activiteiten te kunnen participeren”, zegt Bryon. “Ouders zien hierin een mogelijkheid voor hun kinderen om op speelse manier veel bij te leren.” Zonder Handen, dat de enige Nederlandstalige circusschool is in Brussel, vraagt dan ook aan © MARC GYSENS

Om ook die jongeren te bereiken, gaat de vzw Zonder Handen heel laagdrempelig te werk.

Zo wordt onder andere het inschrijvingsgeld berekend aan de hand van het gezamenlijk belastbaar inkomen van de ouders. Op die manier betaalt iedereen naar zijn eigen vermogen en bereikt de vzw mensen uit alle sociale klassen van de maatschappij. Toch is het verlagen van de financiële drempel meestal niet voldoende om kinderen uit kansengroepen naar het circusatelier te krijgen. Bryon is zich daarvan bewust: “Het blijft een uitdaging om die mensen te mobiliseren. Een flyer in de boekentas stoppen is allesbehalve voldoende.

We zetten alles op alles om de ouderbetrokkenheid te vergroten en ons aanbod op maat te promoten.”

Daarom is de samenwerking met de partnerorganisaties in de antennes zeer belangrijk.

Zij hebben enorm veel ervaring in de sociale sector en fungeren volgens Bryon als perfecte tussenpersoon tussen Zonder Handen en de ouders. “Wij spreken kinderen en hun ouders aan en proberen ze te mobiliseren en te enthousiasmeren om naar het circusatelier te komen”, zegt Lies Defloor van Ratatouille.

“Maar eens een kind is ingeschreven, stopt onze taak natuurlijk niet. Wij willen een echte steun en toeverlaat zijn voor hen.” En die aanpak blijkt zeer goed te werken. Iets meer dan veertig procent van de circusleden komt uit kansengroepen. Dat er door de lokale samenwerkingen verschillende anten-

© MARC GYSENS

zijn lesgevers om niet te vlug naar het Frans over te schakelen. Bij ons bezoek aan de Vierwindenschool en Ratatouille was de voertaal dan wel Nederlands, veel Nederlandstalige kinderen waren er niet.

Bij John thuis spreken ze Engels, bij Ali Frans, bij Ayoub Arabisch en zo kan de opsomming nog wel even doorgaan. De enige van de zestien aanwezige kinderen in de Vier Windenschool die Nederlands als moedertaal heeft, is Nelson. Hij is zeven jaar oud en zit in het eerste leerjaar in basisschool De Kleurdoos.

“Ik vind het leuk dat er hier veel kindjes zijn waarmee ik kan spelen en soms praat ik ook een beetje Frans”, vertelt hij.

Bryon is fier op de diversiteit van de Zonder Handen ledengroep. Ze vindt het net daarom interessant om samen te werken met mensen zoals Larbi, ook al is zijn Nederlands niet perfect. “Het klikt tussen hem en de kinderen”, zegt ze en daarin is de Marokkaanse roots van Larbi zeker een belangrijke troef. “Ik spreek geen vlekkeloos Nederlands, maar doe wel mijn best”, zegt hij. “Zolang de kinderen begrijpen wat ik van hen verwacht, is er geen probleem.”

Het moment suprême

Circusartiest Nelson: “Ik vind het leuk dat hier veel kindjes zijn waarmee ik kan spelen.”

De kinderen begrijpen dan wel wat ze moeten doen, heel vlot loopt het piramide bouwen nog niet. Gelukkig is er nog wat tijd om te repeteren voor het optreden van 25-26 mei. “Ik ben best zenuwachtig en ben benieuwd wat mijn ouders er van gaan vinden” zegt Imen uit het tweede leerjaar van de Sint-Karelschool. Volgens Larbi is die zenuwachtigheid absoluut niet nodig. Hij verzekert mij dat de kinderen zeker geen mal figuur zullen slaan tussen de professionele artiesten die ook aanwezig zullen zijn in Bronks..

Milan Vranckx

BDW 1379 PAGINA 20 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Muziek > Han Bennink Trio met Joachim Badenhorst

‘Naast Han voel ik me een stijve hark’

D

e legendarische Nederlandse drummer-percussionist Han Bennink (1942) vormt sinds de jaren zestig een sleutelfiguur in de wereld van de geïmproviseerde muziek. Elk optreden is opnieuw een belevenis, muzikaal vooral maar ook visueel. Voor zijn huidig trio ging hij scheep met twee jonge muzikanten, de Deense pianist Simon Toldam en de Belgische saxofonist-klarinettist Joachim Badenhorst.

De eenendertigjarige Badenhorst is een typisch artiest van zijn generatie. Grenzen overschrijden is zijn leuze, zowel geografisch als muzikaal. Dit leidde ondertussen tot

een indrukwekkende discografie met groepen als Rawfishboys, Taro, Ruben Machtelinckx Groep, Baloni, Mogil, Os Meus Shorts, Red Rocket en zijn eigen International Trio met Steve Swell en Ziv Ravitz. De ontmoeting met Han Bennink had plaats in het Canadese Banff Centre waar jaarlijks artiesten uit diverse disciplines van over heel de wereld samenstromen. “Ik nodigde Han nadien uit voor een concert in Antwerpen. Met Simon had hij al eens gespeeld. Het was Han die het idee opvatte van een trio met Simon en mij.”

Drempelvrees om met dergelijk icoon te musiceren was er voor Joachim nooit bij. “Het was vooral een hele eer dat hij mij vroeg. De man speelde met alle grote namen en toch wilde hij ons erbij. Wat het extra speciaal maakt, is dat dit eigenlijk zijn eerste eigen project is.

Met Han spelen is een plezier. Wat me telkens verbaast, is hoeveel energie hij nog steeds heeft en welk een levenslust hij bezit. Aanvankelijk wist ik niet wat mij overkwam,

© ROEL HENDRICKX

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Jazzgenootschap Op-Weule organiseert vrijdagavond een zeer uitzonderlijk dubbelconcert.

Hoofdact is het Han Bennink trio met in de rangen de jonge Joachim Badenhorst. Diezelfde Badenhorst verzorgt het voorprogramma, solo zoals op zijn gloednieuwe vinylplaat.

Joachim Badenhorst: “Het was Han die het idee opvatte van een trio met Simon en mij.” zo intens is het allemaal. Ook als performer is hij indrukwekkend.

Naast hem voel ik mij een stijve hark. Ik besef wel dat wie op een

podium staat sowieso een performer is, dat hoort er nu eenmaal bij.”

Ondanks zijn eerder schuchtere podiumprésence gaat Badenhorst meer

en meer de confrontatie met zichzelf aan en treedt hij regelmatig solo op.

De uiterst boeiende vinylplaat The Jungle, He Told Me is hiervoor het perfecte visitekaartje. “De artistieke drang was er om dit te doen. De plaat is natuurlijk een momentopname, in de brede zin van het woord. Ik improviseerde en nadien is er niets aan geknipt of bewerkt. Ik wilde er vooral geen technisch hoogstandje van maken. De narcistische valkuilen van een soloplaat probeerde ik ten zeerste te vermijden. Daarom dat ik mij zeer goed voorbereidde door onder meer solowerk van anderen te beluisteren en te ontleden. Sinds het uitbrengen van die plaat merk ik alleszins een evolutie. Wordt dus zeker vervolgd.”

Georges Tonla Briquet Joachim Badenhorst solo + Han Bennink Trio: 24/05 om 20.30 in CC Op-Weule (Sint Lambertusstraat 91, 1200 Sint-LambrechtsWoluwe). Ingang: € 10, cultuurwaardebon welkom.

Info: www.jazzgenootschap.be

ADVERTENTIE

CVOB

russel

volwassenenOnderwijs

Kom naar onze

Infodag

op zaterdag 1 juni van 10 tot 16 uur

Talen Languages Langues

Boeiende opleidingen ontdekken Je carrièrekansen vergroten

Tweedekansonderwijs Handel

Tweedekansonderwijs Techniek Tweedekansonderwijs Zorg

Opleiding bibliotheekmedewerker

Hoger beroepsonderwijs

www.cvobrussel.be

Mechanica Elektriciteit

Hoefsmid Assistent Hoefsmid

Lerarenopleiding

Diploma secundair onderwijs

Aanvullende Algemene vorming

Materiaalstraat 67 - 1070 Brussel - 02.528.09.50

© FRANÇOIS SCHUITEN

BDW 1379 PAGINA 21 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Tentoonstelling > Zinneke Expo aan het Centraal Station

Verboden naar rechts te kijken BRUSSEL – U zal er moeilijk naast kunnen kijken de komende weken in en om het Centraal Station. De Zinneke Expo, het kleinere broertje van de tweejaarlijkse Zinneke Parade, zette 21 kunstenaars aan het werk met het thema van de Parade van 2014, tentation/bekoring. Het thema werd door de Brusselaars gekozen via de website van Zinneke.

Praat

De strip gestript achteraf

Gezien: De wereld van de strips in originelen, in het huis van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie en in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement. Nog tot en met woensdag 10 juli, elke werkdag en zaterdag van 10 tot 17 uur.

Stel u voor: stripliefhebbers en curatoren Jan Hoet en Dany Vandenbossche stelden een dubbeltentoonstelling samen voor het Vlaams Parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, met tweehonderd originele stripplaten van een vijftigtal Belgische stripauteurs. Als campagnebeeld voor de tentoonstelling kozen de twee snoodaards voor een beeld uit Het scheve kind (eigenlijk L’enfant penchée) van de Brusselse stripkunstenaar François Schuiten. Vermits het om een tentoonstelling met originele platen gaat, staat op dat beeld van Schuiten een tekstballon met de originele Franse tekst. Zo kwam er dus Frans te staan op een publicatie van het Vlaams Parlement!

De curatoren, verantwoordelijk voor het campagnebeeld, hadden de affiche voor de tentoonstelling namelijk al laten drukken vooraleer parlementsvoorzitter Jan Peumans, naar eigen zeggen nog altijd geen enge taalnationalist, liet weten dat hij niet kon instemmen met een “exclusief Franstalige tekstballon” en liever een beeld uit een Vlaamse strip gebruikt had gezien. “We konden toch geen Franse tekst in het Vlaamse Parlement laten uitdelen?” was de retorische vraag die Peumans’ woordvoerder stelde. Uiteraard niet, Frans in het Vlaams Parlement is wellicht even onwenselijk als acrylonitril in het Wetterse leidingwater.

Toegegeven: het gaat hier eigenlijk niet om officiële communicatie van de Vlaamse overheid, maar om oorspronkelijk werk van een kunstenaar en stadsgenoot die in zijn atelier toevallig zijn moedertaal bezigt. Maar je kan geen politieke carrière en electorale successen bouwen op de bewering dat Nederlandstaligen en Franstaligen in twee compleet gescheiden werelden leven, en dan zomaar een bewijs tégen die bewering laten bestaan. De tussenkomst van de parlementsvoorzitter is dus allesbehalve pietluttig. Het is hooguit een vervelend gevolg van een politieke logica. Pas als iemand over die tussenkomst een opmer-

king over zou willen maken - vooral de culturele wereld zoekt graag op de meest dwaze momenten het communautaire conflict op – zullen we van pietluttigheid kunnen spreken.

Ook dit moeten we toegeven: een striptentoonstelling organiseren met als enige, magere, verkoopsargument het feit dat ze tweehonderd originele platen bij elkaar brengt - en vervolgens dat originele karakter schenden op het campagnebeeld: (faut le faire!) je moet het maar doen! Gelukkig bleek de ruggengraat van de curatoren door hun veeleisende carrière voldoende verzwakt. Je zou hen ervan kunnen verdenken dat ze door hun keuze voor Schuiten met opzet niet voldoende hebben gedaan om de hetze te vermijden, maar uiteindelijk ontbrak het hen dan toch aan de moed om het werk van hun eigen kunstenaar te verdedigen, en hebben ze op de kaft van de tentoonstellingsbrochure het tekstballonnetje wit gemaakt. Peumans! woordvoerder had het al gezegd: voor het bedrag dat de twee curatoren voor hun opdracht hadden gekregen was het “toch niet te veel gevraagd om een prent zonder Franse tekstballon te kiezen.” Je ziet: als artistieke overwegingen even aan de kant moeten worden geschoven voor taalpolitieke, dan zijn de vertegenwoordigers van alle Vlamingen zelfs bereid om daarvoor te betalen.

Wat we ten slotte ook nog moeten toegeven is dat de originele prent van Schuiten, mét Franse tekst, wel nog steeds in de Lokettenzaal hangt. Het is natuurlijk nog altijd mogelijk dat Schuiten die zelf komt weghalen, maar zolang hij dat niet doet, zitten we er natuurlijk mee.

We raden u dan ook aan om misschien maar beter niet naar de Lokettenzaal af te zakken.

Uiteraard is dat zonde, want u treft er ook nietsubversief werk aan van Vlaamse tekenaars als Kamagurka, Brecht Evens, Herr Seele, of Jan Bosschaert. Bovendien zou de tentoonstelling u in de gelegenheid stellen om ons Wiske nog eens te aanschouwen zonder verplicht te worden in haar decolleté (zoek ander woord) te kijken. Maar waarom thuis niet gewoon zelf nog eens de volledige, mooi afgewerkte strip ter hand nemen?

Nog erger is het namelijk gesteld in het raadsgebouw van de VGC, waar het werkelijk vergeven is van onvertaalde teksten van Franquin, Jijé, Hergé, Roba, of Peyo, ... Vooral Brussel blijft in ons verhaal toch een vervelende kwestie.

Michaël Bellon

“Een Parade opbouwen duurt twee jaar,” zegt Dis Huyghe van Zinneke. “Met de Expo kondigen we in de tussenjaren het thema al aan en kunnen groepen die aan de Parade willen deelnemen inspiratie opdoen over de invulling van het thema.” De Zinneke Expo is geen tentoonstelling in de klassieke zin van het woord. “Wij richten een zone in de openbare ruimte in, binnen een straal van ongeveer 200 meter rond het Centraal Station en planten daar negen kunstwerken en performances neer.” Op elk werk staat een camera die beelden doorstuurt naar een container op het Europakruispunt voor het station. Het is de controletoren van waaruit het publiek kan zien waar er op dat moment iets te beleven of te bekijken valt. De Zinneke Expo zet de conventies van wat de openbare ruimte en een tentoonstelling horen te zijn op zijn kop. Met Kaberdouch bijvoorbeeld, een lege

kleedruimte van twee stripteaseuses in een etalage, of een verkeersbord ‘Verboden naar rechts te kijken’. En als u bij een verkeerspaal een poëtische noodknop ziet en niet aan de bekoring kan weerstaan erop te drukken, hoort u een gedicht of zal er iemand aan de lijn komen: “U had mij nodig?” Nog een leuke is Bouche-trou op het Albertinaplein. Een kunstenaar vervangt daar naarstig de verdwenen straatstenen met doorzichtige tegels waar iets begerenswaardigs in zit. Maar ook als je het zou willen oprapen, kan je er niet bij. Ook dat is bekoring.

Marina Van den Branden De Zinneke Expo loopt nog tot 9 mei. www.zinneke.be.

ADVERTENTIE

BDW 1379 PAGINA 22 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Kunst > Street art gaat voor eerst onder Belgische hamer

Van de straat naar het veilinghuis D

e street art zoals we die nu kennen, ontstond in de jaren 70 in de metro van New York. Toen de stad aan het begin van de jaren 1980 de repressie tegen straatkunstenaars steeds verder opdreef, maakten sommigen de overstap naar Europa. Intussen voeren ook de meeste Europese landen een erg strikt beleid. In die mondiale verspreiding, maar ook in het verbod op het werken op straat ligt de link naar de traditionele kunstwereld. Zeker als ze wat ouder worden, willen de kunstenaars het risico op een enorme boete of zelfs gevangenisstraf niet meer lopen. En dus gaan ze op zoek naar andere media, zoals een doek, om hun artistieke ei te leggen. “Voor hen draait het vooral om de erkenning,” stelt Björn Van Poucke van het collectief Street Art Belgium.

Dat België tot de minst repressieve landen van Europa behoort, verklaart meteen waarom er slechts twee Belgische kunstenaars, namelijk Blancbec en Benjamin Spark, in de veiling zitten. Want aan talent ontbreekt het in ons land niet, weet Van Poucke: “Om onze kunstenaars aan de wereld te tonen en het vluchtige karakter van street art te overstijgen, leggen we via onze

onder 1 dak en kinderen

oor het hele gezin

by-, kinder-, jeans- en n ook kledij voor een

website een archief aan. Daarnaast organiseren we events en brengen we de kunstenaars in contact met geïnteresseerde partners zoals Hotel Bloom, dat via de street art zijn jonge, artistieke imago kracht wil bijzetten. Ik droom er trouwens van om nauwer samen te werken met de stad Brussel. Misschien kunnen de straatkunstenaars een hedendaagse versie van de stripmuren maken?

Brussel zou die kunstwerken, net als Londen of Berlijn, perfect als een toeristische troef kunnen uitspelen.”

Iconische Obama

digd,” vertelt David Maquis-Art. Zo gaat in Brussel een platenhoes onder de hamer van de jonge Banksy. Intussen geniet de Brit, die na twintig jaar zelf nog steeds anoniem is, wereldfaam. Elke keer als hij een nieuw werk maakt, gaan de beelden de wereld rond. Al even beroemd is de Amerikaan Shepard Fairey alias Obey, die ook regelmatig met Banksy samenwerkt. Zijn bekendheid dankt Obey aan zijn ontwerp van een poster met Barack Obama tijdens de presidentiële campagne van 2008. Oorspronkelijk drukte Obey 350 exemplaren, maar al snel werd de poster meer dan 300.000 keer verdeeld. Daardoor groeide het beeld uit tot een icoon, en vroeg Time Magazine hem om de cover voor zijn special Persoon van het jaar 2008 te ontwerpen. Van de circa twintig werken die van hem onder de hamer gaan, zijn de verwachtingen vooral voor It’s mourning in America (1961) hooggespannen.

Voor de samenstelling van de veiling werkte het Franse veilinghuis, dat in oktober 2012 in een prachtig herenhuis zijn Brusselse bijhuis armani - atmos - atmos opende, samen met experts David lombardini - better rich - Godfather Maquis-Art en Maurice Grinbaum. blanc nature blu girl folies Uit de beginjaren van de graffiti“In 2009 organiseerden we de eerste Europese veiling in Parijs.

Tot kunst stamt het verhaal van Taki - brax - cambio - caroline dan hadbis je -slechts een handvol vercristina effe - circle of 183. Tijdens zijn koerierronde liet zamelaars, onder wie Roméo Sar- hij af en toe zijn naam en het numgentlemen - dept - dl 1961 fati en Henk Pijnenburg. Een deel mer van zijn straat, 183, achter op essentielwordt - forin all man- de New Yorkse gevels. Het vormde van hun- collecties Brussel - gerard gerry meteen het begin van het zogegeveild.kind Omdat het dedarel eerste- veiling in weber België -is,hampton hebben we gelet bays - liu naamde taggen, een van de basisop de historische samenhang. Meer principes binnen de straatkunstwejo - marie mero - michael dan 80 procent van de internatio- reld. kors - natan - nouvelle Uit diezelfde vroege New Yorkse nale topartiesten is vertegenwoor-

periode is er werk van Jean-Michel Basquiat, die samen met Keith Haring als een van de eersten de stap naar de galerij zette. Samen met Andy Warhol en Seen, die ook wel de godfather of graffiti genoemd wordt en van wie ook werk te zien is in Brussel, stelden ze in 1981 onder de noemer New York, New Wave tentoon in PS1. Tijdens een verblijf in the Big Apple raakte de Frans-Amerikaanse Bando, van wie ook werk geveild wordt, dan weer in de ban van graffiti in het algemeen en Seen in het bijzonder. Eens terug in Parijs nodigde hij de Nederlandse Shoe, de

q

SINT-GILLIS – Eind mei organiseert het gereputeerde huis Cornette de Saint Cyr de allereerste veiling van straatkunst in België. Dat lijkt op het eerste gezicht misschien opmerkelijk, maar dat is het – in het licht van zijn geschiedenis – eigenlijk niet.

Sous un même toit, top collection pour dames, hommes et enfants

-- 1000 m2 de mode pour toute la famille

-- Choix énorme de vêtements pour bébé et enfants, de jeans, de vêtements de loisirs mais aussi d’habits de soirée

Gaan in Brussel onder de hamer: werk van (v.l.n.r.) Basquiat, Obey, Blancbec, Benjamin Spark, Seen en Banksy.

Britse Mode2 en de Amerikaanse Jonone – die als een van de eersten zowel op doek als in de straat werkt - uit om in de lichtstad te komen werken. Dankzij deze sleutelfiguren ontstaat er een diepe link tussen de straatkunst uit Europa en de Verenigde Staten. Street art is trouwens

femme - ralph lauren - red valentino - rosner - san ADVERTENTIE martino - schumacher -- Vêtements de communion pour ado eens - tommy hilfiger - truspmerken bezorgen ons voor sardi - xandres - fiorucci -- Plus de 100 marques connuesDONDERDAG nous confient23 MEI - 12-19u.

- fornarina - fracomina - ggen 30.000 stuks merkuniquement pour quelques jours 30.00024 MEI - 12-19u.

VRIJDAG star - guess - miss sixty phard elsy - guess - liu jo ZATERDAG 25 MEI - 10-18u. res uitgestald in onze vêtements et accessoires de marques expopaesaginno - patricia pepe rs. sés dans nos anciens ateliers.ZONDAG 26 MEI - 10-18u.

- simonetta - supertrash VRIJDAG 31 MEI - 12-19u. tommy - fay - mv gregor aan ons toevertrouwen.

- paul smith - retou - scoth -- Nous effectuons les retouches MEER INFO: TEL. 02 201 65 99 - WWW.ITDFASHION.BE shrunk - tommy - armani IE -Prix ORANGERIE - boss - oakwood - pierre armani ● atmos ● atmos lombardini ● 2 KIDS & TEENS: - Paul- Smith - Fay- -€Tommy - € 39,00 2,00 ■ - €1000 16,00 € 26,00 € 39,00 € 5,00Liu- Jo € 8,00 € 12,00 16,00 Hilfi - € ger 26,00 m -mode voor het hele gezincardin - tommy - paul smith better rich ● blanc nature ● blu girl folies ● Mc Gregor - Guess - Elsy - Supertrash - Patricia pepe ■ Reuze aanbod baby-, kinder-, jeansbrax ● cambio ● caroline bis - cristina effe ● circle of gentlemen ● dept ● dl 1961 ● VOLWASSENEN: Liu Jo - Armani - Boss - Paul Smith en vrijetijdskleding en ook kledij voor essentiel ● for all mankind ● gerard darel Essentiel - Michael Kors - Red Valentino - Ralph Lauren - Atos een avondje uit. ● gerry weber ● hampton bays ● liu jo ● marie mero ● michael kors ● natan ● Lombardini - Blu Girl Folies en vele andere...

■ Communiekledij teens nouvelle femme ● ralph lauren ● red ■ Meer dan 100 topmerken bezorgen ons voor valentino ● rosner ● san martino ● schuenkele dagen 30.000 stuks merkkledij macher ● tommy hilfiger ● trussardi ● - Paulslechts Smith - Fay - Tommy Hilfiger xandres ● fiorucci ● fornarina ● fracomina en accossoires uitgestald in onze Elsy -voormalige Supertrash - Patricia pepe ● gstar ● guess ● miss sixty ● phard elsy ● ateliers. guess ● liu jo ● paesaginno ● patricia pepe ● simonetta ● supertrash ● tommy ● fay ● Retouches kunt u aan-ons toevertrouwen ltes:■Liu Jo - Armani Boss mv gregor ● paul smith ● retou ● scoth ■ Prijzen ORANGERIE Hallestraat 17, 1190 Ingang Britse Hallestraat 17 Vorst.

-- Rue deviaHal 17Tweede -- 1190 Vorst - Forest shrunk ● tommy ● armani ● boss ● oakel - Michael Kors €5,00 - €8 - €12-- Red €16 - Valentino €26 - €39 legerlaan 400 (tussen Stationsstraat en Waterstraat) wood ● pierre cardin ● tommy ● paul smith Ingang via: Britse Tweedeleger laan 400 (tussen Stationsstraat en Waterstraat)

TOPCOLLECTIES ONDER 1 DAK

Dames, heren en kinderen

FASHION

- Lombardini - Blu Girl Folies

outlet FASHION FASHION

40% KORTING

Entrée: Bld. de Deuxième 400 Vorst (entre Rue de la Station et Hallestraat 17la -Rue deArmée Hal Britannique 17 -- 1190 - Forest

BDW 1379 PAGINA 23 - DONDERDAG 23 MEI 2013

© VEILINGHUIS SAINT-CYR

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Stokbrood De Britse historica Rachel Laudan had het enkele maanden geleden op haar blog over culinaire merkers, de overblijfsels van koloniale invloedssferen door welbepaalde voedingsingrediënten. Als voorbeeld gaf ze de Worcestershire sauce. Waar de Britten ook hebben geregeerd, er staan flesjes Engelse saus in de keukenkast.

een van de enige stromingen waarbinnen de beeldtaal internationaal zo verspreid is.

Hoewel de veiling vooral doeken omvat, zitten er ook beschilderde stukken van de Parijse metro, voorafgaande schetsen en zelfs een black book bij. Voor het eerst ter wereld gaat zo’n schetsboekje van een graffi tikunstenaar onder de hamer. “We verwachten veel van de verkoop, omdat de Belgische verzamelaars de naam hebben om erg open minded te zijn. Bovendien vallen de prijzen van de werken goed mee, aangezien de street art nog een relatief jonge tak

is binnen de kunstwereld”, besluit Grinbaum. Maar ook wie niet van plan is om iets te kopen, kan tijdens de kijkdagen gerust binnenlopen in het veilinghuis om er gratis van topwerken te genieten.

Elien Haentjens Veiling op 27/5 om 19 uur. Kijkdagen van 24-26 mei tussen 11 en 18 uur, en op 27/5 tussen 11 en 16 uur bij Cornette de Saint Cyr, Charleroisesteenweg 89, 1060 Sint-Gillis. Catalogus beschikbaar op www.cornette-saintcyr.be

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

Ze noemde relicten van het Mongolenrijk (gevulde knoedels) en van de Portugese handelsmissies ( vina d’alhos), maar vroeg zich af of er een merker bestond voor de Franse koloniën. Of dat soms smeerkaas in driehoekjes kon zijn?

Ik merkte op dat het duidelijkste overblijfsel van Franse aanwezigheid allicht het stokbrood is. Zoals wij van Engelse saus spreken, hebben we het over Frans brood wanneer we baguette bedoelen.

Ik kocht baguette in Mauritanië en zag er in Tahiti.

Men bevestigde mij dat baguette wordt gebakken in Vietnam en in Haïti. Brood is van overal, maar baguette is door en door Frans. Hoe kan dat?

De vorm van brood is afhankelijk van het plaatselijke gebruik. Waar ovens klein zijn, is het brood plat, wie grote ovens heeft, maakt grote broden.

Het is ook afhankelijk van de status van de eter.

Wie geld heeft koopt gekke broden, met speciale vorm of ingrediënten. In Italië verwonderde ik mij ooit over de gekke vorm van de broodjes die er werden verkocht. “Waarom kopen jullie zo’n rare broodjes?”, vroeg ik aan een gepensioneerd mijnwerker in de buurt van Bologna. “Omdat gewoon brood saai is,” was zijn antwoord. Gewoon brood is voor arme mensen, wou hij eigenlijk zeggen.

In de oude Europese landbouwgemeenschappen was een oven stoken een hele klus. Er was veel hout voor nodig en zoiets deed men niet individueel.

Grote hoeveelheden maken het de moeite om een oven op te stoken. In sommige streken kneedde men zijn eigen deeg en bracht men dat naar iemand in het dorp wiens beurt het was om te bakken. Of er was, zoals in de Franse Alpen, één oven voor het hele dorp die een keer per jaar werd heet gestookt.

Iedereen bakte dan zijn brood voor een heel jaar.

Het brood werd bewaard op de balken van het dak.

Het was steenhard. Dat deerde niet, want brood werd altijd geweekt in melk, wijn of soep (verwant met ‘soppen’). Die bewaarbroden waren ook zoutloos. Zout trekt vocht aan en verhindert dat het brood uitdroogt. In haar boek Une soupe aux herbes sauvages beschreef Emilie Carles, hoe de kinderen in huis een brood van de dakbalken op de keukenvloer wierpen om het in stukken te laten springen.

In Frankrijk en Italië drinkt men zijn ochtendkoffi e nog steeds uit een bol, zo’n brede kop zonder oor is veel handiger om taai brood in te soppen dan een espressokopje.

Brood bakken was ook gevaarlijk. In 1666 brak er brand uit in een bakkerij in Londen. Meer dan 13.000 huizen en 90 kerken gingen in de vlammen op. Je zou voor minder pap gaan eten. Pap was het universele Europese ontbijt, ook in onze streken, tot ver in de twintigste eeuw.

Vers brood kwam er dus pas met de industrialisatie van de negentiende eeuw, in een grote stad als Parijs. Het moet te maken hebben met de introductie van de stoomoven gedurende de negentiende

eeuw. Men wijst in de richting van een Oostenrijker, August Zang, die in Parijs de Boulangerie Viennoise opende, een bijzonder succesvolle zaak. Hij zou er de croissant introduceren bij de Parisiens en de Franse taal het woord viennoiserie schenken.

Maar de man vond blijkbaar ook een oven uit waarin hete stoom werd gespoten. In die vochtige omstandigheden kan het brood langer uitzetten en wordt het luchtiger. Men krijgt meer brood voor hetzelfde gewicht. En om vers brood voor het ontbijt klaar te hebben, bakte men het ‘s nachts.

Vanaf 1920 begint heel Parijs stokbrood te eten. Waarom?

Naar het schijnt werd er toen een wet goedgekeurd die het werken in bakkerijen verbood tussen tien uur ‘s avonds en drie uur ‘s ochtends. Er was dus weinig tijd om te bakken, maar door het brood lang te laten rijzen, en dan dun uit te rekken en een erg hete oven te gebruiken, kon men veel sneller werken.

Brood bij het ontbijt is een uitvinding van Parijs. Vlaanderen, een boterland, at verder pap tot men het brood ging verbeteren met vet en andere ingrediënten die oud brood er relatief vers laten uitzien tot de volgende dag.

In Frankrijk mag gewoon brood wettelijk niet verbeterd worden. De ingrediënten voor alle broden zijn dezelfde: broodmeel, water, gist en zout. Er zijn andere meelbronnen toegelaten (soja, bonenmeel, maïs), maar geen eieren, oliën en vetten, melkproducten. Uiteraard bestaan die producten ook, maar dat heet dan niet meer pain. Van de Franse broden verschillen alleen de vorm, niet de ingrediënten. Typisch is ook dat het brood maken vaak begint met wat de Fransen une autolyse noemen. Men laat het broodmengsel een

“In Frankrijk en Italië drinkt men zijn ochtendkoffie nog steeds uit een bol. Zo’n brede kop zonder oor is veel handiger om taai brood in te soppen dan een espressokopje”

tijdje gisten voor men begint te kneden. “Weinig kneden, lang rijzen, geen additieven en een hete oven, dat maakt het Frans brood. Daarna wordt het gevormd tot b oules, b âtards, b aguettes. Die laatste zijn nog altijd breder dan een hand. Die hele dunne die wij als baguette kennen, heten in Frankrijk ficelle. Een maximum aan korst per volume. Voor werkers met stevig tandvlees. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1379 PAGINA 24 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Damien Helbig: “Ik volg ook vlieglessen, in Temploux bij Namen. Het gevoel van vrijheid dat het geeft, is onbetaalbaar voor mij.”

©MARC GYSENS

Damien Helbig, webmaster van CAP48

‘Er is nog een massa werk aan de winkel’ EVERE – “De inspanningen van de jongste jaren om stadsinfrastructuur en openbaar vervoer aan te passen aan de noden van mensen met een handicap, je kan er niet naast kijken. Ondanks de goede wil, is er nog een massa werk aan de winkel. Denk alleen maar al aan de voetpaden.” Geboren en getogen Brusselaar Damien Helbig is rolstoelpatiënt. Maar dat belet hem niet om een rijk en actief leven te leiden. En om zich nuttig te maken voor de goede zaak als webmaster van CAP48, de solidariteitsorganisatie van de RTBF.

V

ijf was Damien toen zijn leven van de ene op de andere dag veranderde. “Ik had op de speelplaats van de school plots het bewustzijn verloren. Nader onderzoek in het ziekenhuis bracht een vernauwing van de aorta aan het licht. Een week later al lag ik op de operatietafel, de ingreep liet me verlamd aan beide benen achter. In totaal ben ik een jaar gehospitaliseerd gebleven: zes maanden in het UCL in Sint-Lambrechts-Woluwe,

daarna nog eens zes maanden in het revalidatiecentrum van het Brugmannziekenhuis in Jette.” Gebrekkige voorbereidende analyses van het artsenteam zouden aan de basis hebben gelegen van wat misliep, maar daar wil Helbig niet verder op ingaan. Een klager is hij niet. Vooruit kijken in het leven, zoveel mogelijk zijn plan trekken, is zijn devies.

“Mijn ouders hebben daarbij geholpen door me naar gewone scholen te blijven sturen.

Makkelijk was het niet, op veel steun van de andere leerlingen moest ik niet rekenen. Gelukkig waren er ook nog de leraren, uiteindelijk heb ik aan mijn schooltijd zelfs een paar mooie vriendschappen overgehouden. Thuis was vader de rots in de branding. Mijn zussen, die respectievelijk tien en elf jaar ouder zijn dan mij en al snel hun zelfstandigheid hadden opgeëist, zijn ook een grote steun gebleven.

We zijn steeds een speciale familie geweest,

maar wel een met veel warmte en liefde. En eendrachtig als het moest. Al heeft mijn moeder, die zo voor mij had gevochten, mijn handicap maar moeilijk kunnen verwerken.

Ze voelde zich verantwoordelijk, kampte met schuldgevoelens.”

Jean-Claude Mennessier Damien is ook houder van twee hogere diploma’s. “Na de middelbare school ben ik Rechten beginnen te studeren. Niet aan de ULB, omdat de infrastructuur niet aangepast was voor mensen in een rolstoel. Wel aan de UCL in Louvain-la-Neuve. Na mijn kandidaturen ben ik overgestapt op Politieke Wetenschappen. Vervolgens heb ik vol enthousiasme werk gezocht, wat geen evidentie bleek: pas na lang

BDW 1379 PAGINA 25 - DONDERDAG 23 MEI 2013

“Enkele jaren geleden bracht ik samen met een vzw de al dan niet toegankelijkheid van plekken in Brussel in kaart. Schrikken was het: er is weliswaar veel goede politieke wil, maar tevens een manifest gebrek aan samenwerking met experts”

spronkelijk heette de actie 48.81.00, zo genoemd naar het telefoonnummer dat wie zijn steentje wou bijdragen, moest opbellen. Al vlug verschoof de focus van minderbedeelden naar mensen met een handicap en later naar jongerenwerking. In 1967 werd de actie gestructureerd in de vzw Opération de Solidarité 48.81.00 en in 2003 werd de naam ter gelegenheid van het Europese jaar van Personen met een Handicap veranderd naar CAP48.”

“Een van onze grootste werkpunten is het toegankelijk maken van zoveel mogelijk scholen voor mensen met een zware fysieke handicap, waarbij gemikt wordt op minstens drie scholen per jaar. Nu moeten veel ouders te veel uren steken in het vervoer van hun oogappel naar een school die is aangepast aan de noden van mindervaliden. Sinds kort werken we ook aan een project om de medische research rond polyartritis (chronische ontstekingsreuma, red.) te ondersteunen. Want in tegenstelling tot wat velen denken, treft deze pijnlijke aandoening niet alleen mensen op leeftijd, maar ook kinderen. Het zwaartepunt van ons jaar ligt in oktober, wanneer 10.000 vrijwilligers tien dagen lang post-its verkopen met daarop het logo van CAP48.”

redderd. Zo heb ik een tiental jaren lang op een mijn eentje een huurappartement betrokken, na mijn huwelijk met Marie hebben we samen dit appartement gekocht.”

Die vrijheid en autonomie beleven in Brussel is echter niet bepaald vanzelfsprekend voor iemand als Helbig. “Inspanningen om de stad ook die van mensen met een handicap te maken, zijn er wel degelijk, maar er rest nog heel wat werk. Ik werkte enkele jaren geleden samen met een vzw om de al dan niet toegankelijkheid van plekken in Brussel in kaart te brengen. Met speciale aandacht voor aangepaste sanitaire ruimte en de bruikbaarheid van voetpaden. Schrikken was het: er is weliswaar veel goede politieke wil, maar tevens een manifest gebrek aan samenwerking met experts in de materie. Nog veel te veel wordt er met de natte vinger gewerkt.”

“Je kan er niet naast, er zijn nog veel te weinig blinde mensen, dove mensen en mensen in een rolstoel aanwezig in het stadsbeeld. Dikwijls ook wordt niet-toegankelijkheid vergoelijkt door het argument dat het om een geklasseerd of beschermd gebouw gaat, of om een oud gebouw en dat het kostenplaatje niet verantwoord zou zijn.

Het is niet omdat je doof bent dat je niet kan genieten van het bijwonen van een concert, het is niet omdat je blind bent dat je niet kan genieten van een bioscoopbezoek. Integendeel. Samen met een vriend werd mij eens de toegang geweigerd tot een Brusselse bioscoop. Omdat diens infrastructuur niet geschikt is, omdat eventuele ongevallen met gehandicapten niet gedekt zijn door de verzekering. En geef toe, te moeten horen ‘Waarom maakt u ons het leven moeilijk, binnen een paar maanden kan je de film toch op DVD kopen?’, is niet bepaald prettig. Het is inderdaad niet altijd mogelijk om gebouwen aan te passen aan de noden van gehandicapten, maar er is nog steeds zoiets als goede wil.

Waarom niet rond de tafel zitten en samen een compromis zoeken, een oplossing? Dat is toch niet zo moeilijk?”

“Wat het openbaar vervoer betreft zijn er al heel wat inspanningen geleverd, maar top is het nog niet. Men zegt dat de trams en bussen zonder hulp toegankelijk zijn voor mensen met een handicap als de mijne. Dat is volgens mij niet het geval. Ik moet nog dikwijls hulp vragen om een tram, bus of metrostel met mijn rolstoel in en uit te rijden. En ik hang sterk af van het openbaar vervoer, omdat ik niet met de auto kan rijden door mijn spastische rechterarm. Maar ik wil ook niet negatief overkomen, want er worden wel degelijk positieve inspanningen geleverd. In alle Brusselse gemeenten.”

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘Choqueren interesseert me niet’ Komiek Abdel Fakir maakt op YouTube furore met komische filmpjes over islamofobie, de kwellingen van het Nederlands leren en jongens die meisjes naroepen op straat. Op 1 juni staat hij met zijn gezelschap Scene d’Up in het Koninklijk Circus.

Waar haalt u uw inspiratie?

Abdel Fakir: “Bij mijn favoriete komieken: politici. Een filmpje van het Vlaams Belang dat buitenlanders aanraadt niet naar België te komen, dat is een cadeau. Of zo’n Reynders die zegt dat Molenbeek het buitenland is. Dan denk ik: merci, Didier (lacht). En als het gaat over schrijven en efficiëntie, dan zeg ik Dieudonné (Franse komiek, die vorig jaar in Brussel een pv kreeg wegens aanzetten tot rassenhaat, red.). Hij is nogal controversieel, ik weet het, maar alle Franse artiesten zullen u zeggen dat hij de beste is.”

Zijn er dingen waar u niet mee lacht?

Abdel Fakir: “Vulgariteiten doen we niet.

En we vallen ook nooit religies aan, want dat kan mensen choqueren en dat interesseert me niet. We zijn er om hen te laten lachen. Dedramatiseren, dat is wat ik wil doen met comedy. Ik heb bijvoorbeeld een video gemaakt over islamofobie, op een moment dat moslims in de media steeds meer voorgesteld werden als een soort monsters. Met humor probeer ik dan de zaken te relativeren, de spanning weg te halen. Of neem het fenomeen van de ‘verleiders’ die vrouwen lastigvallen op straat.

Sofie Peeters heeft met haar documentaire Femme de la Rue een ernstige zaak bespreekbaar gemaakt, maar stigmatiseerde zo wel een hele gemeenschap. Ik maak dan liever een video die toont hoe onnozel die verleidingspogingen zijn. Want geef toe: groepjes pubers die de clown uithangen als er een meisje langsloopt, dat is ook gewoon komisch. En nee, zelf heb ik dat nooit gedaan, daarvoor was ik veel te verlegen.

Ik ben verliefd geworden op mijn vrouw door met haar te praten (lacht).”

U bent ook voorzitter van de vzw

Abdel Fakir haalt inspiratie bij politici.

Dream. Wat doet die precies?

Abdel Fakir: “We organiseren vormingen voor jongeren en proberen hen op allerlei manieren te helpen. Zo trekken we naar scholen om hen duidelijk te maken dat ze niets kunnen beginnen zonder diploma en dat ze moeten volhouden. Soms hoor je mensen zeggen dat het zowel de fout van de jongeren is als van het systeem dat er zoveel schooluitval is. Maar dat is onzin. Als een kind een kop koffie omstoot, dan is dat omdat een volwassene die daar gezet heeft.

Jongeren zijn zich niet bewust van de gevolgen van wat ze doen. In sommige scholen waarmee we contact hebben, gaan de kinderen zelfs nooit naar het theater! Wat wil je dan? Nee, het is echt pover gesteld met de Brusselse scholen. Het niveau is er schandalig laag, de leerkrachten zijn vaak niet gepassioneerd of niet gekwalificeerd. Ik kan het weten: ik heb maandenlang geen Nederlandse les gehad, omdat er geen leraar voorhanden was. En omdat ik niet akkoord ging met de manier van werken, heeft de school me in het zesde jaar buitengezet. Nu hoop ik in september mijn diploma alsnog te halen, voor de middenjury. Met de vzw proberen we ervoor te zorgen dat het voor andere jongeren niet zover komt.”

Goele De Cort

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar.

OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman: 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne.

EIND­REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Patrick Jordens, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

VORMGEVING Peter Dhondt. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh.

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Vrijheid en autonomie Ik zie een glazen vitrinekast met daarin tal van modelvliegtuigen. Het is een levenslange passie van Helbig, zo blijkt. “Ik volg ook vlieglessen, in Temploux bij Namen. Het gevoel van vrijheid dat dat geeft, is onbetaalbaar voor mij. Alleen het zwerk in mag ik niet en ik zou het ook niet op verantwoorde wijze kunnen. Omdat ik bovenop mijn verlamming ook nog eens een spastische rechterarm heb.

Maar in het gezelschap van mijn instructeur mag ik af en toe de stuurknuppel in handen nemen. Dan kan ik even mijn handicap vergeten, mijn gedachten verzetten. Nu ben ik ook nog eens met duiken begonnen. Het water dat mijn lichaam draagt, me lichter laat voelen: zowel psychisch als fysiek is het een aangename ervaring. Ik reis bovendien veel, geniet er met volle teugen van om de wereld en zijn rijkdommen te ontdekken”. “Vrijheid en autonomie zijn altijd al belangrijk geweest voor mij, ik heb me steeds zoveel mogelijk zelf be-

3 VRAGEN AAN ABDEL FAKIR

© ASBL DREAM

zoeken heb ik een betrekking gevonden als communicatieverantwoordelijke van de vzw Handiplus in Etterbeek. Een jaar lang heb ik daar gewerkt, daarna ben ik Grafische Vormgeving beginnen te studeren. Waarna opnieuw een lange zoektocht naar werk begon.

Tot ik de plaats kon innemen van een vriend bij CAP48, de solidariteitsorganisatie van de RTBF die geld inzamelt en dit verdeelt onder de andere vzw’s. Ik ben er vijf jaar webmaster.”

Grondlegger van de solidariteitsorganisatie was wijlen Jean-Claude Mennessier, befaamd animator bij de radio die in september 1957 opriep om minderbedeelden te helpen. “Oor-

Damien Helbig in de cockpit.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1379 PAGINA 26 - DONDERDAG 23 MEI 2013

Lopen > Christophe Thomas wil steeds maar hoger en zwaarder

‘Ik heb mijn limieten nog niet bereikt’ BRUSSEL – 33 uur, 42 minuten en 57 seconden: dat is de tijd die Christophe Thomas (36) nodig had om de 223,8 kilometer van de Marathon des Sables af te leggen. Een mythische, loodzware wedstrijd met de Marokkaanse woestijn als slagveld. De Brusselaar lijkt niet onder de indruk, want zijn ambitie is nog zwaardere uitdagingen aan te gaan.

‘A

ls ik iets doe, dan ga ik er voluit voor,” zegt de Brusselaar. “In 2000 en 2004 had ik al marathons gelopen, maar dat was zonder veel voorbereiding en mijn tijden waren navenant: ik deed er meer dan vier uur over. Een drietal jaar geleden besloot ik om intensiever beginnen te lopen, en daarom heb ik Catherine Lallemand (onder meer drie overwinningen op de 20 kilometer van Brussel, red.) gecontacteerd om trainingsschema’s op te stellen. Een jaar later had ik al een uur minder nodig om een marathon uit te lopen.”

Christophe Thomas heeft 25 jaar hockey gespeeld (met passages in de eredivisie), maar zijn conditie moest opgekrikt geworden omdat hij steeds zwaardere bergen wou beklimmen. Dus intensiveerde hij zijn looptrainingen, maar de loopmicrobe verdrong stilaan zijn klimpassie.

“Je loopt steeds beter en geraakt verslaafd. Je wilt steeds sneller gaan, langer lopen, etc. Het gaat deel uitmaken van je leven. Eigenlijk is het vergelijkbaar met een drug: als ik een paar dagen niet heb gelopen, valt het wel op.”

Lopen is de afgelopen jaren, ook op professioneel vlak, uitgegroeid van een hobby tot bittere ernst. De Brusselaar richtte samen met Catherine Lallemand namelijk loopwinkel Trakks op. De vrucht van zijn passie, die blijkt aan te slaan.

“Ik gebruik loopwedstrijden dus ook om te zien hoe mensen lopen, hoe de loperswereld evolueert en om materiaal uit te testen. De loopcarrière van Catherine en mij is ook een troef. De winkel doet onder meer aan coaching en we hebben een goeddraaiend looplabo. Ons doel is mensen aan het bewegen te zetten.”

Zwaarste voettocht ter wereld De ondernemende loper combineert Trakks met een loopcarrière die hem de wereld rond stuurt. Zo trok hij vorige maand naar Marokko om de Marathon des Sables te lopen: 223,8 kilometer in zes dagen tijd. Niet voor niets wordt het omschreven als een van de zwaarste voettochten ter wereld.

“Het is inderdaad een ongelooflijke, mythische wedstrijd. Je loopt voornamelijk in zand,

van superzacht tot hard, en je vindt je weg via pijlen. We hadden ook een roadbook ter beschikking en een kompas is verplicht. Een grote uitdaging is dat je zeer autonoom bent.

Je moet bijvoorbeeld je eigen zak maken, en dat was eigenlijk mijn voornaamste zorg: had ik wel genoeg eten bij? Was ik niets vergeten?”

“Het was een zware fysieke uitdaging, maar zoals bij alles geldt dat het wel lukt als je goed bent voorbereid. Het is zwaar, maar niet on-

“Dit jaar neem ik nog deel aan een wedstrijd van 160 kilometer in Colorado, over rotsige en onverharde wegen”

mogelijk. Trouwens, ik raad het iedereen aan!

Het ligt binnen ieders bereik. Je kunt er ook voor kiezen om het al stappend af te werken.”

De Brusselaar geeft soms de indruk dat de wedstrijd een zondagse wandeling was, maar dat is zeker het geval niet. Zo werd hij een uur

lang aan de kant gezet omdat hij gedehydrateerd was. Lopen bij temperaturen die oplopen tot 56 graden kruipt dan ook in de kleren.

“Het was hard, maar op geen enkel moment heb ik eraan gedacht om op te geven. Ik ben mentaal zeer sterk en dat is goed van pas gekomen tijdens de wedstrijd. Tijdens het lopen gaat er echt van alles door je hoofd. Het ene moment denk je na over het leven en alles wat daarbij komt kijken, het andere moment gaat er niets in je om. Tijdens loopwedstrijden heb ik al heel wat antwoorden gevonden, maar nog niet allemaal.”

“Naast al die inspanningen is de Marathon des Sables toch vooral emotie en prachtige ontmoetingen. Een hele week lang zit je met dezelfde groep mensen elke avond samen, in goede en slechte tijden, en dat creëert een sterke band. Volgend jaar wil ik zeker terugkeren.”

Banaliseren Christophe Thomas heeft de smaak nu echt te pakken. Hij wil aan hardere, langere wedstrijden deelnemen en zichzelf op de proef stellen.

Maar dat wil niet zeggen dat hij de twintig kilometer van Brussel dit weekend opzij laat liggen.

“Als Brusselse loper heb ik uiteraard affectie met die wedstrijd. Het vindt plaats in mijn stad, ik ken het parcours goed en onze winkel neemt deel met een zestigtal lopers. Ik ben tegen het banaliseren van wedstrijden omdat het zogezegd te min zou zijn.”

“Maar mijn toekomst zie ik toch in zwaardere wedstrijden, zoals ultratrail. Zo neem ik dit jaar nog deel aan een wedstrijd van 160 kilometer in het Amerikaanse Colorado, over rotsige en onverharde wegen. Je mag slapen, maar ik verwacht dat ik het in één ruk zal uitlopen.

Hopelijk in 24 à 25 uur. Ik heb vandaag mijn limieten nog niet bereikt, ik kan blijven lopen.

Ach, ik zie wel. Als ik even moet slapen, zal ik dat wel doen. Mijn doel is de wereld te ontdekken en wedstrijden te lopen die steeds zwaarder zijn. Mijn ultieme doel is de beklimming van de Mount Everest, in 2017 of 2018. Een paar weken lang, in de open natuur, de strijd aangaan met die berg. Heerlijk.”

Tim Schoonjans

De Brailleliga loopt de 20km door Brussel

Lopers als uithangbord BRUSSEL – De hoofdstad maakt zich terug op voor een loopfestijn. De 34ste editie van de twintig kilometer door Brussel zal dertigduizend lopers en heel wat geïnteresseerden lokken. Een mooie gelegenheid om het publiek te sensibiliseren.

De Brailleliga is een vaste klant op de twintig kilometer van Brussel. Net als een brede schare organisaties maken ze van de gelegenheid gebruik om hun werking in de kijkers te zetten en om aandacht te vragen voor specifieke projecten. En dat doe je het best met een stevige groep.

“Dit jaar nemen we deel met meer dan 430 lopers, toch wel een mooie ploeg,” stelt Lies Paelinck (32), communicatieadviseur van de Brailleliga. “Zeven jaar geleden namen we voor het eerst deel met een vijftigtal lopers.

Sindsdien is dat aantal elk jaar gegroeid.”

“Ons team bestaat zowel uit mensen met als

uit mensen zonder een visuele handicap. Er is veel enthousiasme, veel mensen die willen gidsen, maar jammer genoeg lopen er maar een tiental slechtzienden en een paar blinden mee. Het probleem is dat mensen met een visuele beperking vaak niet weten dat ze perfect kunnen lopen, met begeleiding van een gids.”

De Brailleliga heeft geen eigen sportdienst die zich actief bezighoudt met het aanbieden van sport voor mensen met een visuele handicap.

Daarvoor moeten die personen bij specifieke clubs of organisaties aankloppen. De Brailleliga is uiteraard wel beschikbaar voor tips en informatie.

“Eenmaal mensen met een visuele handicap ermee beginnen, zetten ze meestal door en trekken ze anderen mee. Het is vooral kwestie van een goede gids te vinden: iemand die goed kan begeleiden, liefst van hetzelfde niveau is en tijd maakt om mee te trainen. Het is perfect mogelijk voor hen om sportief te zijn.”

De Brailleliga neemt ieder jaar deel aan de 20 kilometer door Brussel.

Dit jaar zijn maar liefst 430 lopers ingeschreven.

Het sportevenement is voor de organisatie een uitgelezen kans om het grote publiek te sensibiliseren. Ze gebruiken een deel van het inschrijvingsgeld om één of meerdere projecten financieel te steunen.

In de kijker “Onder meer onze Brailleday wordt met dat geld gesteund,” vervolgt Paelinck. “Daar kunnen slechtziende kinderen aan allerlei aange-

paste activiteiten deelnemen. We willen ook een lichtlabo aanbieden. In dat labo wordt onder meer aangepast lichtadvies gegeven aan slechtziende personen, en er zal een ruimte ontwikkeld worden waarin zij diverse soorten verlichting en contrasten zouden kunnen testen. Weten dat ze hier aan meewerken, is motiverend voor de lopers.”

“De twintig kilometer door Brussel is echt wel ideaal voor ons: je krijgt heel wat aandacht,

BDW 1379 PAGINA 27 - DONDERDAG 23 MEI 2013

© MARC D’HAENEN

David Steegen Het legioen

Christophe Thomas: “Naast al die inspanningen is de Marathon des Sables toch vooral emotie, en prachtige ontmoetingen.”

© BRAILLELIGA

We kunnen proberen om de ontlading van een kampioenstitel te beschrijven. Het is hopeloos. De ontroering van collega’s die elkaar in de armen vallen, bedanken en oprecht liefhebben. De aandoenlijke euforie van spelers die met de trouwe fans verbroederen. De dankbetuigingen van bestuursleden aan hun directe medewerkers. De overrompeling, midden in de nacht, van de discotheek waar spelers en staf rustig hoopten te vieren. Spelers die alles en iedereen fotograferen en de foto’s op Instagram plaatsen. Ze willen geen moment missen van hun triomf. De bevrijdende opluchting van de Anderlechtgegijzelden: de spelersvrouwen en de partners van de anonieme soldaten van Sporting Anderlecht die een seizoen lang achter de schermen gewroet en gezweet hebben om de helden van het succes, de spelers en trainers, te helpen het hoogste doel te bereiken. Het is een onbegonnen werk.

Hoe beschrijf je de symbiose van de tientallen duizenden fans met de club, allen verenigd door de paars en witte kleuren? De intense communie van supporters met de club is nooit mooier geweest dan afgelopen zondag. Het spontane feest achteraf was intenser dan de ondraaglijke spanning van de afgelopen weken en maanden. De verstoorde training van nog geen drie weken geleden is helemaal vergeten en vergeven. Zo snel kan het gaan in voetbal. Kampioen worden op de laatste speeldag is tergend, onwezenlijk bijna. De explosie van zoveel opgekropte frustratie maakt alles goed. De supporters van RSC Anderlecht zijn nooit beter geweest.

Bij de 0-1 achterstand, toen Zulte Waregem virtueel kampioen was, werd de ploeg naar voren gestuwd alsof het vooruitzicht van een onverdiende tweede plaats oorverdovend en onmiddellijk weggebruld moest worden.

Nimmer zo veel geestdrift meegemaakt vanuit de tribunes.

RSC Anderlecht speelde met twaalf. Een afgeweken bal besliste over het kampioenschap. Daar hebben de supporters voor gezorgd. De Mauves Army achter het doel, de mannen van de oude K4, de Purple Heart, de supportersclubs en de anonieme supporters die hondstrouw de club door weer en wind, in voor- en tegenspoed volgen.

De fans waren al uitzonderlijk sterk voor de aftrap. Het kon gewoonweg niet misgaan.

De tifo achter het doel ontroerde de voorzitter. Zo hebben we hem zelden gezien. Het eerbetoon aan zijn vader Constant Vanden Stock, met een prachtig gigantisch doek gespreid over een hele tribune, bewoog hem tot tranen toe. De duizenden supporters achter het doel die achteraf allemaal een foto van zijn vader omhoog hielden, maakten het moment helemaal compleet.

En dan was er Marcin Wasilewski. Het contract van het icoon loopt in juni af. Na bijna zeven seizoenen lijkt zijn tijd bij Anderlecht voorbij. De voorzitter en de algemeen directeur brachten hulde aan de man van alle oorlogen, het slachtoffer van veel onrecht.

Wasyl is een volwaardig lid van de familie.

De harde alfaman was niet bestand tegen zoveel emotie. Twintigduizend supporters die minutenlang zijn naam scandeerden, braken de sterke Pool. Wenend nam hij het prachtig geschenk in ontvangst (een ingekaderde foto van hem, gemaakt door topfotograaf Stephan Vanfleteren). De wedstrijd was nog niet begonnen en hij was al gewonnen. Bij de volgende crisis zal het allemaal weer wat minder zijn, maar zondag heeft het paars-witte legioen alles bepaald. Waarvoor dank. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

Oppermachtig Logis OUDERGEM – De Beker van België heeft tafeltennisclub Logis Oudergem al op zak, en nu hebben de Brusselaars ook de landstitel in het vizier.

Logis Oudergem heeft, zoals u eerder al kon lezen, geïnvesteerd in een kampioenenploeg. Dé uitschieter was het aantrekken van topper Jean-Michel Saive. Begin deze maand namen ze het in de finale van de Beker van België op tegen Virton. De spannende wedstrijd eindigde uiteindelijk op een duidelijke

4-0 overwinning voor de Brusselaars, die zo de eerste nationale Beker in hun geschiedenis in de lucht mochten steken. Een knappe prestatie, maar de honger is nog niet gestild.

In de finale van het Belgisch Kampioenschap heet de tegenstander Sokah Hoboken.

De heenwedstrijd in het Antwerpse eindigde met 0-4 in het voordeel van Logis. De titel kan op zaterdag 25 mei een feit zijn. De wedstrijd begint om halfnegen. De toegang is gratis. Meer informatie vindt u op www.

TS logis-auderghem.be.

Jiujitsu met traditie je kunt sensibiliseren en fondsen werven.

We schenken onze lopers een gratis T-shirt en verwachten dat zij het dragen, zodat onze naam in de kijker komt. We bieden ons team ook het Sint-Jozefinstituut aan om rustig om te kleden, zich te verfrissen en te genieten van een hapje en een drankje. Er hangt daar altijd een gemoedelijke sfeer. Dit is het enige sportevenement waarin wij actief zijn met een team, dus zorgen we dat het tiptop in orde is.”

Wie zondag vanuit zijn luie zetel wil genieten van dit bruisende evenement, moet afstemmen op tvbrussel. De stadszender zal live verslag uitbrengen waardoor u niets hoeft te missen. Gaat u toch ter plaatse? Dan wordt aangeraden het openbaar vervoer te gebruiken. De MIVB versterkt voor de gelegenheid Tim Schoonjans haar netwerk.

Meer info op www.braille.be

BRUSSEL – De oudste jiujitsucompetitie van ons land is op zaterdag 1 juni aan zijn dertiende editie toe.

De Spartakiades zijn een begrip in de Belgische jiujitsuwereld. Ten eerste omdat het door de jaren heen een competitie met traditie is geworden, maar ook door de kwaliteit die er op de mat wordt gelegd. Vechters van uiteenlopende leeftijden en niveaus komen er aan de bak.

Het Zuidpaleis wordt op 1 juni omgetoverd

tot een vechtsporttempel. De competitie begint om 10 uur ’s ochtends met kinderen uit geboortejaren 2008 – 2006. De volwassenen met witte gordel beginnen er als laatste aan, om 17 uur. Los van de eer van de overwinning, staat er ook een smak prijzengeld op het spel. Kinderen betalen 5 euro om deel te nemen, volwassenen 25 euro en toeschouwers hebben genoeg aan een muntstukje van 2 euro. Meer informatie over inschrijvingen en organisatie vindt u op www.najahbjj.be.

TS