Στη Θάλασσα, που μου ψιθύρισε αυτή την ιστορία. –Κ.Α. Στον Τσέστερ –Ε.Μ.
Κάποτε δίπλα στη θάλασσα ζούσε ένα αγόρι.
Η θάλασσα ήταν εκεί για πολλά χρόνια κι έκρυβε όμορφα μυστικά.
Στο αγόρι άρεσε ν’ ακούει τους ψιθύρους της θάλασσας.
Κάποιες φορές η θάλασσα ήταν μαύρη και άγρια.
Όπως ένιωθε και το αγόρι.
Άλλες φορές η θάλασσα ήταν ήρεμη και γαλήνια. Όπως ένιωθε και το αγόρι.
Όμως η θάλασσα συχνά άλλαζε, φούσκωνε, ανέβαινε σ’ όλη την παραλία κι έψαχνε να βρει κάτι μέσα στην άμμο.
Κι έτσι το αγόρι έκανε το ίδιο.
Στο αγόρι άρεσε να σκέφτεται κι αυτές οι σκέψεις τού δημιουργούσαν ερωτήματα.
Μερικά από τα ερωτήματα είχαν απαντήσεις.
Άλλα πάλι όχι.
Κι έτσι γύριζε στην κυματισμένη θάλασσα για ν’ ακούσει τους ψιθύρους της.
Καθόταν στην αγκαλιά της κι εκεί που σκεφτόταν άκουσε τη θάλασσα να λέει:
ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΎΕΣΑΙ.
Το αγόρι ακολούθησε τη συμβουλή.
Από καιρό σε καιρό αισθανόταν λύπη και απογοήτευση.
Άλλες φορές όμως ένιωθε γαλήνη και ηρεμία.
Και μια φορά το αγόρι ένιωσε κάτι περισσότερο, μια απεραντοσύνη τον κυρίευσε και άρχισε να ψάχνει μέσα της, ωστόσο δεν κατάφερε να βρει αυτό που έψαχνε.