O παππούs μου κι εγώ
Με λένε Νίκο και αυτός είναι ο παππούς μου ο Οανάσης. Φοράει γυαλιά, είναι πολύ γλυκός και μου έμαθε να κάνω ποδήλατο. Γιατί όλοι οι παππούδες φοράνε γυαλιά;
Η μαμά μου λέει: -Ο παππούς κι εσύ μοιάζετε σαν δυο σταγόνες νερό!
Αν και δεν ξέρω γιατί το λέει αυτό...
Μάλλον επειδή του παππού, όπως κι εμένα, δεν του αρέσει καθόλου το σπανακόρυζο.
Μου αρέσει πολύ να μου διηγείται ιστορίες από τότε που ήταν μικρός. Μου λέει για την παρέα του. Λέει ότι ο παππούς του τους έβαζε πέτρες στις τσέπες όταν φυσούσε πολύ δυνατά... Αλλά αυτοί τις έβγαζαν!
Λέει ότι η νονά του ζέσταινε τις πιτζάμες του παππού και των αδελφών του στη σόμπα, πριν πέσουνε για ύπνο, για να μην κρυώνουν.
Μια μέρα μου είπε ότι το σημάδι που έχει στην κοιλιά του το είχε κάνει μια τίγρη, τον καιρό που ήταν εξερευνητής.
Η μαμά μου λέει ότι είναι η ουλή από την εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας.
Ο παππούς ξέρει πολλά πράγματα και βάζει ένα χεράκι όταν δεν καταλαβαίνω τα προβλήματα στα μαθηματικά, Εγώ πάλι τον βοηθάω με το κινητό. Βέβαια, λέει πως όταν ήταν μικρός δεν υπήρχαν κινητά. μόνο κάτι τηλέφωνα που δεν είχαν οθόνη... Αυτό, τώρα, πώς είναι δυνατόν;
Όταν γκρινιάζω για τα μαθήματα, ο παππούς μού λέει ότι είμαι τυχερός που μπορώ να πηγαίνω σχολείο. Ο πατέρας του, όταν ήταν μικρός, δεν μπορούσε να πηγαίνει στο σχολείο γιατί έπρεπε να δουλεύει. Έτσι έμαθε να διαβάζει στο σπίτι με το μοναδικό βιβλίο που είχε. Μπορεί γι' αυτό ο παππούς μου ο Οανάσης να έχει τόσα πολλά βιβλία.