iK Ben geen TegelzeTTer, mAAr

In deze kwartaalcolumn graaft Remus Aussen, de hoofdredacteur van BOVATINfo, wat in het vak van de tegelzetter. Hebt u een onderwerp waar hij eens in mag graven? Mail het naar redactie@bovatin.nl! Ook als u op deze column wilt reageren, natuurlijk. R emus Aussen , hoofdredacteur bovatin

De laatste voor mij,

dus… tot ziens!

‘Zou jij ons willen adviseren op het gebied van communicatie, en dan ook de ‘Mozaïek’ willen maken?’ Het was de vraag van de veel te vroeg overleden oud-bovatin-voorzitter Mario Tomaello tijdens een familiediner. Familie, want – ik ben getrouwd met zijn zus Carmen. ‘Joh, dat is niks voor mij, ik doe overheid, en jullie tarieven…’ antwoordde ik, als kort daarvoor overmoedig gestarte communicatie-ondernemer met al een paar uitstekende (en zeer goed betalende) opdrachten in mijn zak. ‘Doe het nou maar…’, vond Mario. Een blad maken…? Dat deed ik in het begin van mijn carrière, in 1985. Bij een gemeente. Met een redactie van oude mannen, die niks deden behalve belangrijk zijn… Wat was ik blij toen iemand anders dat moest gaan doen… Na een kennismaking met het bestuur werd me wel duidelijk dat ‘de bouw’ een wereld was waarin ja, ja was en nee, nee. Paste wel bij me, want ik was na 24 jaar overheid best wel klaar met het ‘ja, mits misschien tenzij’. Dus – ik sprong. Al deed ik nog wel eens een overheidsopdracht, en natuurlijk – muziek, als inmiddels 47 jaar ‘beroepsmuzikant’.

Grappig was dat ik kort daarna kennis maakte met de makers van een ander keramiekblad. “Zo jammer dat jij er bent, we hadden dat blad van jullie graag zien verdwijnen zodat wij het konden overnemen!” We groeten elkaar overigens altijd vriendelijk.

En dan het geheim van ons blad: ‘Wie schrijft die blijft’ is een bekend spreekwoord. Minder bekend is ‘Je werk bestaat pas als je op papier staat’. En zo werd ‘Mozaïek’ ‘BOVATINfo’. En ging het blad niet alleen meer over bouw- en tegelnieuws, en wat ondernemers moesten weten, maar over mensen, passie, irritatie, bijzondere projecten, het vak zelf, het werk van de bond, enzovoorts. Het blad werd daardoor een belangrijk voertuig voor waar BOVATIN aan werkte, en – een factor binnen en zelfs buiten de bouw. Er meldden zich meer geassocieerde leden, ofwel toeleveranciers. ‘Laten we die twee keer per jaar voor een branchebijeenkomst uitnodigen!’, vond de nieuw aangetreden voorzitter Gerard Reus. Tijdens die bijeenkomsten ontstonden branchecampagnes als Meerwaarde van Tegels en Kies Tegelzetten. BOVATIN was echt een branche-trekker geworden… En dat zijn we nog. En de leden? Die werden jonger. Net als het bestuur. Het was afgelopen met de drukbezochte jasje-dasje-avondjurkjejaardagen. we weten dat de leden het belangrijk vinden wat BOVATIN doet, maar van de ‘wielrenclub’ waar zowat iedereen aan alles meedeed zijn we wel – zoals vrijwel overal gebeurt – de ‘ANWB’ van de branche geworden. Jammer? Vinden wij wel natuurlijk, maar wat telt is dat we leveren wat u nodig hebt om succesvol te zijn als tegelzet-ondernemer in uw eentje of met een groot bedrijf. Daar is een moderne brancheorganisatie immers voor.

En ik? Ik ben 62, en ik stop ermee. Omdat ik in een levensfase kom waarin ik als opa en zoon(!) meer vrije tijd nodig heb, meer muziek en horloges wil maken en – omdat het tijd is. Omdat ik een beetje uitgeschreven ben, en ik – na innovatiesubsidie, ledenwervings- social media-, EU-, NITA- en weet ik veel wat voor campagnes niet in herhaling wil vallen.

Waarbij ik in het bijzonder terugkijk op geweldige projecten met onder andere Gerard, Tom, Gijs, Chris, Mascha, Robert, Teus, Ton, Peter, Jeroen (2x), Piet, Elena, Simone, Engbert, Jaimy, Rolf, Wilco, Jan E, en natuurlijk Jiske (Studio Uppercase, alles wat er mooi is aan wat u van bovatin ziet), Dylan (Het Ministerie van Online, alles wat precies bij de juiste miljoenen mensen in de tijdlijn komt), Edwin (PMF, de verspreider) en talloze leerzame interviews met (het zijn er veel meer) Frank, Hans, Ronny, Hanneke, Erik, Mark, Rene, Willem, Jack, Robert, Judith, Klaus, Walter, Roy, Remy, Wilbert, Albert, Khaled, Tjeerd, Rielèn, Dennis, Curto, Johan, Job, Kick, Ed (over de ‘echte’ geschiedenis van Volendam), en – vooral, ik heb het zelf gelukkig niet meegemaakt – met diverse mannen en vrouwen, off the record, over ondernemen in slecht weer. Ofwel: het onderwerp was altijd keramiek, maar uiteindelijk ging het over mensen.

Ik dank jullie voor de mooie samenwerking en wens jullie –

en mijn opvolgers – goede zaken! ■