KIES WAT JE HOOPT NIET WAT JE VREEST

Monique: Vijf jaar geleden ben ik beginnen werken bij de Sociale Kruidenier. Ik was met pensioen en ik wilde nog iets te doen hebben. Ik ben heel mijn leven conciërge geweest in een school. Ik heb daar ook 25 jaar gewoond. Ik ben het gewoon om onder de mensen te zijn. Thuiszitten is niks voor mij. Ik word zot als ik niks om handen heb. Na mijn pensioen zat ik niet zo goed in mijn vel en mijn huisarts vertelde mij dat ze volk zochten bij de Sociale Kruidenier. Ik heb me aangeboden en ik werk er nog altijd. Ik sta aan de groenten en het fruit en als het nodig is vul ik ook de rekken aan. Ik ben daar echt heel graag. Je bent er geen nummer. En ik heb er Nicole leren kennen, zij is een vriendin geworden, hè Nicole!

Nicole: Absoluut! Het klikt met Monique, we zijn een goed team op en buiten het werk. In het weekend gaan we soms een koffie drinken of we gaan bij elkaar op bezoek. Ik werk al sinds maart 1987 bij Bond zonder Naam, Dat was toen nog bij pater Bosmans. Een hele lieve en toffe mens. Ik zorg voor het onderhoud en doe een beetje administratie. Sinds twee jaar werk ik ook enkele dagen per week bij de Sociale Kruidenier. Daar heb ik ontdekt dat ik naar ‘t schijnt ook commercieel talent heb (lacht). De omgang met de mensen, dat gaat mij heel goed af! Ik heb de afgelopen twee jaar dankzij BZN ook leren werken met de computer en met de smartphone, voor mij nieuwe en boeiende dingen. ‘Den Bond’ is mijn leven geworden. Ik voel mij er echt thuis en gewaardeerd. Ik ben heel blij met mijn leven zoals het is. Het moet niet zotter worden (lacht).

Monique: Ik winkel zelf ook soms bij de Sociale Kruidenier, dat helpt om de eindjes aan elkaar te knopen. Ik sta er alleen voor, mijn man is al een aantal jaren overleden. Ik heb wel een zoon die ik koester en die mij helpt. Maar ik heb het soms moeilijk om rond te komen. Vroeger schaamde ik mij daar een beetje voor. Ik weet ook niet waarom, je praat daar gewoon niet graag over. Via de winkel kom ik regelmatig in contact met mensen die het ook moeilijk hebben. Mensen op de vlucht, mensen met geldzorgen. Ik zal niemand daarop aankijken, nooit, want ik weet zelf hoe het voelt. Arm of rijk, dat zegt eigenlijk niks over wie je bent.

Monique: Als de dag voorbij is en ik heb mensen kunnen helpen, dan voel ik mij goed. Iets goed kunnen doen voor een ander, daar gaat het toch over in het leven. Ik heb niet veel, maar ik ben gelukkig.

Nicole: Je moet niet veel hebben, als je maar de juiste dingen hebt. De Sociale Kruidenier en BZN, die draag ik diep in mijn hart, echt waar.