Zij overleefden de waternoodsramp

BORKEL EN SCHAFT - In middag van 31 januari 1953 was de toen 24-jarige Theun de Zeeuw met de trein onderweg naar zijn vriendin Maatje, in Oosterland op Schouwen-Duiveland. Ze hadden al een tijdje verkering en Theun ging vaak naar haar toe. Die nacht gierde een noordwesterstorm over het zuidwesten van Nederland.

Door Ton van Helvoort

“Natuurlijk waaide het die middag al wel hard maar ja, dat deed het wel meer en ik was jong en me van geen enkel gevaar bewust. In Zijpe, een buurtschap met een kleine haven in Schouwen-Duiveland viel me wel op dat de pont erg schommelde en toen ik wat later met de lokale tram verder moest, nam de wind nog steeds in kracht toe. Aangekomen bij mijn vriendin, na ongeveer vijf uur reizen, begonnen de mensen daar toch al best voorzorgsmaatregelen te nemen.

Ze waren best aan storm gewend maar nu ging het wel erg tekeer. De familie vertrouwde het dan ook niet . Ze dachten op dat moment terug aan de oorlog toen ze ook moesten evacueren. De enige informatie voor eventueel gevaar moest via de radio komen maar in Hilversum was de omroep zich kennelijk nog van geen kwaad bewust. We hadden natuurlijk niet de communicatie die we nu hebben”, vertelt Theun.

Het water stijgt

Hij vervolgt: “Intussen bleef het water stijgen en de schrik sloeg er helemaal in toen een tante kwam vertellen dat in een dorp verderop het water niet meer kon worden tegengehouden. De moeder van Maatje wilde niets afwachten en er werd besloten uit voorzorg naar de buren te gaan. Dat huis lag immers iets hoger. Eerst werden wat spullen in het eigen huis hoger gezet zodat het water daar niet zou komen, dachten ze. Intussen bleef het water echter stijgen. Met de buren werd besloten om naar de zolder te gaan. Maar het water bleef stijgen en links en rechts werd al meerdere malen om hulp geroepen. Maar we konden met de beste wil van de wereld niets doen. Er was nog maar één oplossing. We moesten uitwijken naar het dak. Ik kan me nog goed herinneren, dat het ons veel moeite kostte om het dakraampje, je kent ze wel, zo’n klein vierkant raampje, eruit te slopen.

Op het dak

“Uiteindelijk zaten we op het dak bij de buren”, vertelt Theun verder. “Om wat plaats te maken werden er een aantal dakpannen verwijderd zodat we wat steun hadden aan de spanlatten. En toen maar afwachten. We konden verder niets meer doen. We hebben daar mensen zien verdrinken maar konden niet helpen. Door dicht bij elkaar te gaan zitten op dat dak probeerden we de koude enigszins te vergeten. Dat gillen van die mensen in nood vergeet je nooit meer, maar je kon echt niets doen. We hebben daar tot de volgende dag gezeten toen een roeiboot ons van het dak haalde. Die bracht ons naar een boot van de marine. Vandaar ging de boot naar Zijpe die ons via een andere boot naar Rotterdam bracht.”

Pas op woensdag na de ramp kon Theun zijn ouders in Borkel en Schaft berichten dat hij nog leefde en bij de familie van Maatje was. “Het was een afschuwelijke periode”, zegt Theun. “Je hoort de mensen gillen, weet dat ze verdrinken en je kunt helemaal niets doen.”

Intussen is Maatje 92 en Theun 94 jaar. Ze wonen gezellig aan de Maastrichterweg maar denken toch nog vaak terug aan die verschrikkelijke momenten in die januarinacht nu 70 jaar geleden. “Soms denk ik dan ook, wat wij best veel geluk hebben gehad, en daar zijn we nog altijd ontzettend dankbaar voor”, besluit Theun.

Tulpenbos

In diverse kleuren. Bos à 10 stuks. 3.99 per bos.

2 bossen

4.99

Zie gemeentenieuws vanaf pagina 5

Adverteren Drukwerk Social Media Huisstijl & Campagnes Websites Tekst & Fotografie De Lokale Verbinder www.dasmediacentrum.nl

NieuwinValkenswaard

Opslagruimte3m³-37m³ www.1storage.nl Info@1storage.nl 040-2405343

06-12 29 44 04 www.fbwoningenprojectstoffering.nl