Gazet van Zurenborg Editie 2 - 2020

2 20 MAART APRIL

Het leven zoals het is op Zurenborg Architectuur, Literatuur en COVID19...

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Herman Selleslags presenteert zijn Italiaanse foto’s

PAGINA'S

4-5

“Op zeker ogenblik krijg ik een telefoontje van Theo Knol, de hoofdredacteur van het weekblad De Post: ‘Paola wil zich laten fotograferen met haar auto’s. Herman kan jij daarnaartoe?’ Die sessie heeft al bij al drie kwartier geduurd.

Je loopt rond en je praat wat.

Ik was nauwelijks 24, maar ik was niet onder de indruk. Als je onder de indruk bent, wordt het gênant voor iedereen.” Herman Selleslags legde de nog piepjonge prinses Paola vast in een paar onvergetelijke beelden. Bij alle foto’s in zijn Italiëboek hoort een verhaal. U ontdekt het allemaal op pagina 6-7.

Foto: Herman Selleslags

PAGINA

22 Brasspartij#5

Battle tussen 5 brassbands op 24 mei om 13u30 in het Harmoniepark. Inkom gratis.

PAGINA

7

2

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Edito van de voltallige redactie

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen Raad van Beheer VZW Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik Van Woensel Contact hoofdredactieteam gazetvanzurenborg@telenet.be Redactiesecretaris André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be Medewerkers (tekst en foto’s) Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Nadia Christoff, Kristien Cockx, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Luk Depondt, Inge Driesen, Renée Dufait, Jeannine Führing, Sylvaine Jacquart, Jerry Koninckx, Ad Moeskops, Luc Pandelaers, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Tine Sneyers, Michelle Smets, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Dani Van Remoortel, Miguel Van Steenkiste, An Van de Wal, Marc Vingerhoedt Lay-out & Pre-press Pascale Holemans Arthur Matthyslaan 89 • 2140 Borgerhout pascale.holemans@skynet.be

Hoe blijven we een warme wijk in coronatijden?

Wij wonen in een wijk met intense, warme contacten. We ontmoeten elkaar op het plein of in de kroeg, in een van de vele koffiebars of restaurantjes die onze wijk rijk is. We fietsen in groep bij Zurenborgsport of Wielerij den Draak. We doen samen aan yoga. We organiseren straatfeesten, rommelmarkten, een stoepverkoop en een lentepoets. We zitten gezellig bij elkaar in de tram of de bus. We wisselen van gedachten in de wachtzaal bij de dokter of de kinesist. We doen een babbel in de supermarkt of de buurtwinkel. En we komen geregeld bij de buren over de vloer om bij te praten, te koffiekletsen of te aperitieven.

Zurenborgers hebben veel behoefte om elkaar te zien, met elkaar te praten

en elkaar een hand, een schouderklop of een kus te geven. Ineens mag dat allemaal niet meer. Bijna alle sociale verkeer is stilgevallen. Voor onze wijk is dat onwezenlijk. Samenzijn heet nu samenscholen. Handen schudden is verboden, kussen is levensbedreigend.

Zelfs samen op een bankje in de zon zitten is strafbaar, als we geen afstand houden. En houd maar eens afstand op een bankje in de zon.

Hoe gaan we daarmee om? Hoe zorgen we ervoor dat het kostbare sociale weefsel van onze wijk niet verloren gaat? Door elke dag om 20 uur, wanneer de klokken luiden, uit ons kot te komen en te klappen voor alle mensen die voor ons zorgen in deze bange tijden. Door daarna naar elkaar

te zwaaien, te glimlachen of te knipogen. Door muziek te maken vanop onze balkons. Door te videochatten met elkaar of mekaar op een whatsappero uit te nodigen. Door elkaar een Mobile Postcard of een bloemetje te sturen.

Door via Hoplr in contact te blijven.

Door mensen te bellen die een babbel kunnen gebruiken. Door voor onze oude buurman boodschappen te doen.

Door hoffelijk te blijven, ook als we in een lange file wachten aan de Delhaize. Door tegen iedereen goeiedag te zeggen, zelfs tegen een hond met een hoed op. We zijn daar goed in. We gaan het overleven.

De redactie

Wil je graag de held van Zurenborg worden?

Gazet van Zurenborg zoekt Hoofdredacteur V/M

gazet van Zurenborg is de veelgelezen wijkkrant die 6 keer per jaar in 6.700 bussen valt.

Elk nummer wordt gemaakt door een groep enthousiastelingen. Zij werken jaar in jaar uit voor de fun (en voor een pint bij de redactievergaderingen) mee aan een krant waar de hele wijk trots op is.

Door het ontslag van Swa Collier is het team zijn coach kwijt. Daarom zijn we dringend op zoek naar een nieuwe hoofdredacteur V/M.

secretaris, de lay-outster, bezorgers, adverteerders, drukker,… Als hoofdredacteur V/M animeer, stimuleer en coördineer je samen met de redactiesecretaris een team dat gretig zijn tanden zet in het nieuws van de wijk.

Hoofdredacteur zijn van gazet van Zurenborg, wat moet je daarvoor kunnen?

2. Ogen en oren hebben voor sterke verhalen Hou je van verhalen? Fantastisch.

Als hoofdredacteur V/M ben je verliefd op verhalen over mensen van Zurenborg. Je hebt daar een soort vijfde zintuig voor! Je ogen en oren zijn altijd open. Soms zelfs als je slaapt ;-).

1. Met mensen werken. Dat vooral!

Hou je van mensen? Dat is een absolute must. Aan elke nummer werken tientallen mannen en vrouwen mee: wijkbewoners met verhalen, redacteurs en fotografen, eindredacteurs, de redactie-

3. Schrijven en schrappen Heb je feeling voor koppen en foto’s? Geweldig. Als hoofdredacteur V/M verzin je samen met de redacteurs pakkende koppen en intro’s. Je schrapt en slijpt en zorgt ervoor dat elk stuk glanst, omdat

onze lezers daar blij van worden.

Samen met de fotografen kies je beelden die op het netvlies blijven kleven. En je zorgt voor een leuke flow en veel afwisseling in de krant.

4. Plat op je buik gaan voor de horeca (grapje!).

Je weet dat een krant niet zonder adverteerders kan, maar je praat niemand naar de mond. En je durft, in overleg met je redactie, een standpunt innemen. Ook in heikele kwesties.

Wat bieden wij? De meest geweldige job van Zurenborg, veel dankbaarheid van duizenden lezers en natuurlijk ook eeuwige roem.

Voel je je geroepen? Stuur een mail met motivatiebrief en CV naar de voorzitter van de Raad van Bestuur van de Gazet van Zurenborg, johan.bijttebier@telenet.be.

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Advertenties Rose-Marie Simoens  0485 90 39 84 •  03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be

Bent u op zoek naar een nieuwe woning?

Wenst u uw eigendom te verkopen?

Of wenst u gewoon meer informatie over de evolutie in de vastgoedmarkt of over de woningprijzen in uw buurt?

Administratie en facturatie

Ons team staat klaar voor u en zal u met plezier en zonder enige verplichting verder helpen.

Dus spring gerust even binnen!

Wij zijn van maandag tot vrijdag doorlopend geopend van 10u tot 18u . Eveneens buiten de kantooruren welkom na afspraak.

Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be  0468 29 43 65 Drukker Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout Distributie Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen  0472 345684 • dressle.arts@gmail.com Website www.gazetvanzurenborg.be

ACTIVITY

Voor meer informatie of om een afspraak te maken, bel ons op het nummer 03 239 21 21 of stuur een email-bericht naar info@century21activity.be.

GRATIS SCHATTING!

Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen 03/239.21.21

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

3

“Het belangrijkste is de job graag te doen”

Elke dag verse gerechten bij traiteur Cole Op 16 februari had in het pand op de hoek van de Korte en Lange Altaarstraat – voorheen ‘Mikel Cuisine’ - een receptie plaats voor de opening van de nieuwe traiteurzaak ‘Cole’.

Een take-away / eat-in waar je ook charcuterie kan kopen. Zaakvoerder Glenn Volckerick bereidt dagelijks verschillende gerechten (vegan, vegetarisch, vis en vlees en brengt het eten van achter zijn toog aan de man. Een gedreven man met een duidelijke kijk op wat hij wil.

(Luk DEPONDT) Glenn komt uit Zele, waar zijn ouders nog altijd wonen. Hij huist al 29 jaar in Antwerpen, momenteel in de Generaal Capiaumontstraat in Berchem. Zijn vrouw is thuisverpleegster en zijn zoon van 15 volgt hotel in het PIVA (Provinciaal Instituut voor Voedingsbedrijven Antwerpen).

BEENHOUWER Na 18 jaar keihard werken –16 tot 18 uren per dag - in een bedrijf dat standen bouwt voor evenementen, congressen, concerten… gaat hij na een collectief ontslag, 34 mensen op straat, via de VDAB op zoek naar “iets met voeding”. Omdat beenhouwer een knelpuntberoep is en hij een gepassioneerd hobbyhok is, volgt hij een jaar spoedcursus slagerij bij het PIVA. Hij solliciteert bij de gerenommeerde ‘Butcher’s store Hove’ (”De nummer 1 in België!”, vindt Glenn). Na twee jaar in Hove werkt hij drie jaar in het filiaal van ‘The Butcher’s Store’ op de site van de Stadsbrouwerij in de Boomgaardstraat te Berchem. Glenn is er gespecialiseerd in het maken van worsten en panklare producten voor de horeca. De charcuterie die hij nu in ‘Cole’ verkoopt komt van deze beenhouwerij.

TRAITEUR Wanneer ‘Mikel Cuisine’ ermee ophoudt, is de stap naar een traiteurzaak voor Glenn niet heel groot. Zijn aanbod bevat veel veggie zoals pompoen feta uit de oven, parelcouscous met paprika en tzay, gevulde courgette met gnocchi, veggie lasagne, courgette spaghetti met mascarpone en paksoi… “De vraag ernaar is typisch voor Zurenborg”, zegt hij. Maar ook vlees en vis staan op het menu: pasta met gehaktballetjes, vol-auvent, stoofvlees met Tripel d’Anvers, zalmforel met prei en witloof…

Zaakvoerder Glenn Volckerick is het gezicht van de nieuwe traiteurzaak Cole.

Foto: Luk DEPONDT

Glenn kiest voor een milieuvriendelijke verpakking: composteerbare schaaltjes die in de microgolf mogen en deksels van suikerriet die niet mogen opgewarmd worden, anders smelten ze. Ze kunnen in het huis-, tuinen keukenafval (gft) terecht.

KWALITEIT Een aantal bereidingen komt af en toe terug. “Maar ik breng constant nieuwe gerechten. Het belangrijkste is de job graag te doen. Én de zorg voor kwaliteit!” Zowat 70 % van de groenten koopt Glenn bij lokale mensen die ze zelf kweken. Het vlees en de charcuterie haalt hij bij ‘The Butcher’s Store’. “Luc, de zaakvoerder, kiest zelf zijn beesten uit. Bijvoorbeeld Limousin uit Frankrijk en Piemonte uit Italië. Dat vlees moet terroirgebonden zijn.

Dus geen zogenaamd Limousinrund dat hier grootgebracht is.”

EAT-IN Bij Cole kan men niet alleen eten afhalen maar ook ter plaatse eten. Nu is dat door de coronamaatregelen voorlopig niet mogelijk. Naast de ‘winkel’ is er een klein zaaltje met 19 plaatsen. Hier wordt men vlugger bediend dan in een restaurant. De gerechten zijn immers al klaar en moeten alleen opgewarmd worden.

Glenn begint gewoonlijk rond 7.30 uur. Zijn toog moet klaar zijn om 11.00 uur. In de namiddag bereidt hij het werk voor de volgende dag(en) voor.

MUZIEK Glenn is ook (een beetje) muziekfanaat. Zowat een keer per maand gaat hij plaatjes draaien, uitsluitend singles (“Ik koop er nog altijd”) van de jaren 52-73: rhythm & blues, ska, latin en soul. Zijn collectie telt 6 à 7000 originele platen. Hij treedt regelmatig op in het buitenland: Hamburg, Barcelona, Valencia, Folkstone… Onlangs op een festival van 7 dagen met 200.000 man.

COLE Korte Altaarstraat 24 facebook.com/coletraiteur 03 344 02 21 Ma.-vr.: 11:00 - 19:30 Zo.: 15.00 – 19.30

BEERSCHOT Tenslotte is hij fervent supporter van den Beerschot. Hij probeert er bij elke thuismatch bij te zijn. Hij is daar via vrienden bij terechtgekomen. “Maar 70 % van mijn vrienden zijn Antwerpsupporter. Dat is geen probleem.” En hoe het er nu volgend seizoen uit ziet voor Beerschot?

Daar ligt hij niet echt wakker van. “Beter een goede tweedeklasser dan een gemiddelde eersteklasser. Ze zijn al van zo ver teruggekomen”, besluit hij.

4

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Herman Selleslags bundelt zijn Italiaanse foto’s in een boek.

“ Ik maak geen foto’s, ik neem notities.” “ Ik fotografeerde eigenlijk altijd voor mijn plezier.

Maar dat heb ik nooit aan mijn klanten verteld.”

Herman Selleslags presenteert zijn boek 'Fratelli Sorelle' Foto Luc PANDELAERS

Eind vorig jaar exposeerde Herman Selleslags (82) bij galerie Verbeeck-Van Dyck zijn Italiaanse foto’s: haarscherpe zwart-witbeelden van Italiaanse mijnwerkers in Winterslag of Marcinelle, van filmsterren als Claudia Cardinale en Monica Vitti, van zangers als Adamo en Rocco Granata, en zelfs van de piepjonge prinses Paola in een roadster. De tentoonstelling werd vereeuwigd in een boek, Fratelli Sorelle.

We bladerden door het boek samen met de fotograaf op de dag voor de coronacrisis uitbrak.

(Peter THEUNYNCK) Een fotoboek over Italië. Waarom?

Herman Selleslags: “Een kennis van mij, Paul Cools van advocatenkantoor La-On, had plannen om een incassobureau op te richten in Italië.

Hij vroeg mij of ik een fotoboek wou maken over België en Italië dat hij als relatiegeschenk kon gebruiken voor zijn Italiaanse klanten. De plannen voor het incassobureau werden opgeborgen, maar het boek kwam er wel. Het kreeg de Italiaanse titel Fratelli Sorelle – Broeders en zusters. Alle begeleidende teksten zijn in twee talen afgedrukt: Nederlands en Italiaans.”

Hoe hebt u dat aangepakt?

Herman Selleslags: “Ik heb al mijn foto’s die iets met Italië te maken hadden, verzameld, ook foto’s van mijn vader. Sommige werden al in vorige fotoboeken opgenomen, maar nu zitten ze allemaal mooi onder één

dak. Soms is de band met Italië heel sterk, bv. de Italiaanse mijnwerkers in Limburg of in Marcinelle, Rocco Granata, Adamo of koningin Paolo, soms is de band veel losser. Zo staan er in het boek foto’s van Frank Zappa en van Sonny en Cher. Zappa en Sonny hebben Italiaanse roots.”

Vanwaar het idee om ook foto’s van uw vader te gebruiken?

Herman Selleslags: “Dat was eigenlijk vanzelfsprekend. Die foto’s van mijn pa zijn gemaakt in de jaren vijftig, toen ik als jonge knaap zijn assistent was. Ik kan niet uit elkaar houden wie welke foto maakte, mijn pa of ik – want het is intussen al bijna 70 jaar geleden – en dus leek het mij veiliger om alles uit die tijd op naam van Rik te zetten.”

Je hebt de stiel van je vader geleerd?

“Inderdaad. Er waren toen geen

Mijnwerkersfamilie in Italië (1952) Foto Herman Selleslags

scholen voor fotografie. Toen ik vijftien was, werd ik vriendelijk verzocht om mij te verwijderen van het Atheneum van Antwerpen. Ik ben nog tot mijn zestiende ergens elders naar school geweest. Vanaf mijn zestiende assisteerde ik mijn vader. Eigenlijk was ik al vroeger met fotografie bezig. Mijn vader werkte keihard, maar hij wou op zaterdag en zondag met rust gelaten worden.

Als hij een weekendopdracht kreeg, schoof hij die naar mij door. Zo ben ik op mijn vijftiende voor het blad Humoradio, de voorloper van Humo, foto’s gaan maken van de tv-quiz

‘100.000 of niets’. Toen ik 18 was, kreeg ik bij Humoradio een contract, samen met Johan Anthierens. Als freelancer kreeg ik een bepaald bedrag per maand voor een vast aantal reportages. Dat was vrij uniek, want bijna alle fotografen waren toen in vaste dienst.”

De foto’s zijn heel divers, van arme mijnwerkers tot prinsessen en filmsterren. Toch hebben die mensen allemaal eenzelfde vastberaden blik.

Typisch Italiaans?

Herman Selleslags: “Misschien wel, maar je krijgt natuurlijk ook het

Chrisssy's Chris Vissers

Kleermaakster

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

048 539 33 66 www.chrisssys.be info.chrisssys@gmail.com

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Claudia Cardinale zijn gemaakt op een persconferentie. Daar moest je niets vragen. Maar op andere momenten stelde ik me kort voor en vroeg ik of ik mocht fotograferen.

In de kleedkamer van het muziekfestival van San Remo, waar al die zangeressen zich samen omkleedden, zei ik gewoon ‘Hallo, ik kom foto’s maken.’ Als ze een man met een camera zagen, wisten ze wel wat de bedoeling was. Als ze ‘nee’ zeiden, was het nee. Maar vaak wilden ze graag gefotografeerd worden. Ze kwamen tenslotte naar San Remo voor hun promotie. Ik was er ook goed in om mij onzichtbaar te maken. Dat speelt mij zelfs parten in een restaurant. De kelners zien mij nooit zitten, als ik wil bestellen (lacht).”

Rocco Granata en Rosie in Zaventem (1968) Foto Herman Selleslags

effect dat mensen die gefotografeerd worden zich afvragen: ‘Wat gebeurt er hier in feite?’, waardoor ze meteen die ernstige, gefocuste blik krijgen.”

Er staat in het boek een prachtige kleurenfoto van Olivier Gendebien die in een racewagen springt. Kunt u daar iets meer over vertellen?

Herman Selleslags: “Olivier Gendebien is een nazaat van Alexandre Gendebien, de advocaat die in de Belgische Revolutie van 1830 een hoofdrol speelde. In 1961 had Olivier Gendebien al 3 keer De 24 uren van Le Mans gewonnen, wat toen een gruwelijke koers was. Nu rijden ze die race met teams van drie piloten, toen slechts met teams van twee, wat een groot verschil maakt. Hij won in 1962, samen met zijn teamgenoot Phil Hill, in een Ferrari 250 Testa Rossa. Dat is hier dus de link met Italië. Met die wagen haalden ze een topsnelheid van 260 km per uur. Op mijn foto leg ik het moment vast waarop Gendebien in zijn auto springt. De piloten moesten in die tijd na het startschot naar hun wagen rennen voor ze konden wegrijden. Die traditie is in 1970 om veiligheidsredenen afgeschaft.”

Waarom is die foto in kleur?

Herman Selleslags: “Dat was een testcase voor films van Kodak. Die hadden net een high speed kleurenfilm op de markt. High speed was toen 200 ASA. Ik heb die foto met een Hasselblad gemaakt, uit de hand.

Je hebt maar een kans. Het moet meteen goed zijn, anders heb je die foto niet.”

Wat trok jou en je vader aan in het mijnwerkersverhaal?

Herman Selleslags: “Dat was sociale fotografie. We brachten een van de eerste migratiegolven in ons land in beeld: de Italiaanse gastarbeiders die in oude barakken in de Limburgse mijnstreek woonden. In de oorlog

waren die gebruikt als een interneringskamp voor Russische krijgsgevangenen die als dwangarbeiders in de mijnen werkten. Na de oorlog hebben daar ook Duitse krijgsgevangenen gezeten. De meeste van die foto’s zijn gemaakt voor Ons land, een weekblad dat al lang niet meer bestaat, of voor De Post. Dat laatste was een blad van Van Thillo, van de vader en de oom van Christian Van Thillo. Het was een soort Paris Match. Die foto’s zijn gemaakt met een Rolleiflex, een Duits toestel met twee lezen: een waar je door kijkt en een waar je door fotografeert.”

Wat is uw lievelingsfoto in het boek?

Herman Selleslags: “De foto van Gigliola Cinquetti die in 1964 het Eurovisiesongfestival in Kopenhagen won met ‘Non ho l’età’, een liedje over onschuld. Ze wordt op de foto omringd door een horde mannen in donkere pakken. En dat allemaal nog voor de tijd van #metoo. Het is gruwelijk als je die gehaaide kerels allemaal rond haar ziet draaien.”

Ook de Paolareeks is sterk. Hoe is die ontstaan?

Herman Selleslags: “Het weekblad De Post belde me om te zeggen dat Paola zich wou laten fotograferen met haar auto’s. Ze had er drie of

5

vier. Theo Knol, de toenmalige hoofdredacteur van De Post, was een autofreak. Hij stuurde mij daarnaartoe. Ik denk dat die sessie al bij al drie kwartier duurde. Je loopt rond en je praat wat. Ik was piepjong nog, maar ik was niet onder de indruk. Als je te veel onder de indruk bent, wordt het gênant voor iedereen. Als je normaal doet, voelen de mensen zich sneller bij jou op hun gemak.”

Wie zijn uw idolen?

Herman Selleslags: “Dat zijn Richard Avedon, Henri Cartier-Bresson, Irving Penn: de pausen van de fotografie, maar die zijn allemaal al dood, hé. Op YouTube kun je een prachtig filmpje zien waarin de journalist Dany Rose Richard Avedon interviewt over Henri Cartier Bresson. Echt geweldig wat hij daar over fotografie vertelt.”

En van de levende fotografen?

Herman Selleslags: “Alle fotografen interesseren mij. De tentoonstelling van Vanfleteren in het FoMu is natuurlijk fantastisch. Jongens!

Er wordt enorm veel beter gefotografeerd dan vroeger. Er is ook meer ruimte en aandacht voor fotografie, dankzij het internet.”

Fotografeert u zelf nog altijd?

Herman Selleslags: “Natuurlijk.

Maar niet meer in opdracht. Puur voor het plezier. Ik deed het eigenlijk altijd al voor mijn plezier, maar dat heb ik nooit aan mijn klanten verteld (lacht).”

Er staan ook twee foto’s van de mijnramp in Marcinelle (1956) in het boek.

Beelden van mensen die angstig afwachten. Wie heeft die gemaakt?

Herman Selleslags: “Die zijn van mijn vader. Ik was daar niet bij. We verdeelden het werk. Ik kan je wel vertellen dat die foto’s van Marcinelle nog op 9-12 inch glasplaten gemaakt zijn met een Gaumont.”

Wat is het geheim van een goede fotograaf?

Herman Selleslags: “Je bent eigenlijk een opportunist, hé. Je gebruikt hetgeen zich aandient: het licht, de mensen, … Je moet de gelegenheden benutten. In elk geval in mijn soort fotografie. Als je Richard Avedon heet en je hebt een studio in Amerika, dan maak je zelf je foto’s. Ik maak geen foto’s, ik neem notities. Stefan Vanfleteren maakt zijn foto’s. Ik doe dat niet. Ik wacht op een toeval. Ik zeg amper ‘Kijk eens naar rechts of naar links.’ Ik wil à l’improviste werken. Je moet het moment voorvoelen. Een paar seconden op voorhand moet je denken: nu zal het wel gaan komen.”

Hoe slaagde je erin om bekende acteurs of zangers in Cannes of San Remo voor je lens te krijgen?

Herman Selleslags: “Mijn foto’s van

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG Bakkerij Gybels • Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17u Woensdag: tot 15u • Vrijdag: tot 14u Zaterdag: gesloten • Zondag: tot 13u Bestellingen: 03-235 53 21

Claudia Cardinale in San Remo Foto Herman Selleslags

Praktische info Het boek Fratelli Sorelle van Herman Selleslags telt 130 pagina’s en kost 29 euro. Het is te koop bij Galerie Verbeeck-Van Dyck in de Wolstraat 39, 2000 Antwerpen (www.verbeeckvandyck.be). De winst van dit boek gaat naar de stichting Stop Darmkanker vzw van Dr. Colemont.

6

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Graffitifestival in Krugerstraat en omgeving gaat door in augustus 2020.

“ De artiesten die zij aantrekken hebben geen behoefte aan vandalenstreken.

Het zou hun creativiteit oneer aandoen.”

Na een niet zo aangenaam einde van het graffitifestival Meeting of Styles in augustus vorig jaar werd er even getwijfeld of dat festival in 2020 nog kon plaatsvinden. De liefhebbers en beoefenaars van dit genre mogen gerust zijn, zonder coronaperikelen gaat dat festival dit jaar weer door. (Jörg PYL) De maandag na het festival werd onze wijk opgeschrikt door een behoorlijk aantal tags en afbeeldingen van lichaamsdelen die normaliter door kleding bedekt blijven, soms waren deze afbeeldingen meer dan twee meter groot en prijkten ze op muren, rolluiken, poorten en garagedeuren. Het graffitiverwijderingsteam van de Stad Antwerpen had een dikke drie weken de handen vol om al die ongein te laten verwijderen.

Hypothekeert dat de toekomst van het festival?

We contacteerden via mail schepen Kris Gysels, bevoegd voor onder andere straatkunst.

Komt er nog een graffitifestival of is het over en out?

Kris Gysels: “Het festival gaat door in augustus, het vaart opnieuw onder de vlag van Meeting of Styles. Yvon Tordoir blijft de organisator zoals vorige jaren.”

Welke maatregelen neemt men om graffiti op de woningen in de wijk te voorkomen?

Kris Gyssels: “Ik moet hierover nog met de organisatoren samenzitten om concrete zaken af te spreken. Na de evaluatie van vorige editie was het plan om de spuitbussen niet meer op toegankelijke plaatsen in de zomerfabriek achter te laten. Vermoedelijk werden ze hieruit meegenomen.”

Komt er communicatie naar de bewoners om hen gerust te stellen?

Kris Gyssels: “Ik ga dit verder met

Graffitifestival Meeting of Styles Foto Jörg PYL

de organisatoren bespreken. In ieder geval denk ik dat het belangrijk is dat er preventief maatregelen uitgewerkt worden om een herhaling van de

feiten te vermijden.”

Heeft District/Stad Antwerpen zich met de problematiek bemoeid?

Kris Gyssels: “Tot er een onderzoek werd opgestart wel, ondertussen is de zaak in handen van het openbaar ministerie. Als district/stad was het voor ons belangrijk dat de gevolgen van dit vandalisme zo snel als mogelijk werden verwijderd, vandaar dat het “anti-graffititeam” van de stad proactief aan de slag is gegaan in de wijk, en er niet telkens gewacht werd op individuele meldingen. Ik denk dat zij in de week erna uitstekend werk hebben geleverd, om zo de schade bij de buurtbewoners zo goed mogelijk te verwijderen.”

Benieuwd welke pareltjes de graffitikunstenaars nu weer op de muren van de Krugerstraat zullen toveren.

Foto Jörg PYL

“Met het vandalisme van vorig jaar zaten ook de organisatoren zeer verveeld. Zij hebben steeds getracht om streetart in een positief daglicht te stellen, en de werken die telkens uit Meeting of Styles

komen zijn hier van prachtige voorbeelden. De artiesten die zij aantrekken hebben ook geen behoefte aan vandalenstreken, het zou hun creativiteit oneer aandoen. De schade die de buurtbewoners door enkeling(en) hebben ge-leden betreuren zij dan ook enorm, en ook zij hebben absolute medewerking verleend aan het onderzoek.”

Onze wijk kijkt intussen uit naar het nieuwe graffitifestival en naar de internationale artiesten die weer pareltjes van kunstwerken zullen toveren op de muren van de Krugerstraat.

Samen met de organisatoren, het district en de artiesten gaan we ervan uit dat iedereen de spelregels zal respecteren en dat het een geweldig feest wordt, ook voor de buurt.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

7

Street art in de Rolwagenstraat Wie via de Rolwagenstraat naar de Delhaize gaat, kan er niet naast kijken. Op de garagepoort van huisnummer 55 prijkt een intrigerende tekening van een baby- of eerder nog een foetushoofdje. Ze is het werk van de Portugese graffitikunstenaar Tiago Francez (25), die opereert onder het pseudoniem The Empty Belly.

(Yo VAN DEN BULCK) De bewoonster van het huis achter de garagepoort in kwestie is Malika Broekhoven (41). Ze woont al in de wijk sinds 2012. Malika is criminologe van opleiding en werkt als accountmanager voor de federale overheid. Omdat ze wel geïnteresseerd was in graffitikunst volgde ze de Facebookgroep Street Art Antwerp, die wordt beheerd door Tim Marchang. Tim Marchang is de grote bezieler van street art in Antwerpen.

Hij verzorgt street-art-rondleidingen in Antwerpen en ontwierp een website met de locatie van alle Antwerpse ‘muren’. De site wordt zeer geregeld bijgewerkt want street art is booming business.

POINTILLIST In april vorig jaar maakte Tim kennis met de Portugese graffitikunstenaar Tiago Francez. Tiago woont in Mulhouse (Frankrijk) en creëerde al murals in Valencia, Londen en Lissabon. Hij brengt geregeld een bezoek aan Antwerpen, waar zijn broer woont. Het idee om Antwerpen met een werk van zijn hand te verrijken, sprak Tiago wel aan en hij vroeg aan Tim Marchang of die geen geschikte locatie wist. Tim plaatste een oproep op Facebook en Malika, die net renovatieplannen had voor haar huis stelde zich enthousiast kandidaat.

Toen ze de website van The Empty

Belly had bezocht, was ze meteen verliefd geworden op het werk van Tiago. Ze gaf hem carte blanche en daar heeft ze geen moment spijt van gehad.

De tekening op Malika’s garagepoort draagt de naam Posca Kid. Het embryonale hoofdje is representatief voor Tiago’s werk. Het combineert zijn filosofische blik met zijn liefde voor het pointillisme. ‘Everything starts with a dot’ is zijn motto. Het punt is het begin van alles.

Vormen ontstaan door de aan- of de afwezigheid van licht. Het licht in Posca Kid varieert met het standpunt van de kijker. De technische accuraatheid van het werk is verbazingwekkend.

Tiago zelf heeft zijn werk nog niet in real life kunnen zien omdat bij zijn vorige bezoek een grote stelling voor de gevel het zicht belemmerde. Malika is zeer benieuwd naar zijn reactie bij zijn volgende doortocht in onze stad.

Zijzelf is alvast supertrots op haar garagepoort.

Meer werk van Tiago is te zien op zijn website: www.theemptybelly.com Met de Street art app (gratis) kun je zelf je graffitiwandeling uitstippelen.

Een kunstwerk van de Portugese graffitikunstenaar Tiago Francez in de Rolwagenstraat.

Foto: Jerry KONINCKX

8

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

PETER HOLVOET-HANSSEN IN HOEKHUYSE DE MARGRIET

Peter Holvoet-Hanssen presenteert de eerste salon van Het Consulaat.

Foto Luc PANDELAERS

“Zwarte gaten rukken op, des te belangrijker is úw aanwezigheid om van Hoekhuyze De Margriet een inspirerende ontmoetingsplaats te maken, waar de zeven vrije kunsten fonkelen in een

duistere wereld.” Zo’n oproep, fraai geformuleerd en gloedvol, kan alleen uit de pen vloeien van een dichter. In dit geval de gelauwerde Peter Holvoet-Hanssen.

(Will VAN BROEKHOVEN)

Peter HH stelt zich voor als Consul en Dichter des Vaderlands van het nomadische poëzieland Broosistan.

Hij belooft ons een tritonistische lezing, die hij gaat presenteren in De Margriet, Waterloostraat 2, op de hoek met de Transvaalstraat. In vroeger tijden was hier het Boliviaanse consulaat gevestigd. Nu nestelt zich daar, op initiatief van eigenaar Guy Alois Magnus, opnieuw een consulaat, Het Consulaat. Waar met enige regelmaat salons worden georganiseerd, bijeenkomsten over de Zeven Kunsten. Daaronder vallen literatuur, muziek en wetenschap.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

STEMMING Zondagmiddag 23 februari mocht Peter HH de allereerste salon presenteren, bijgestaan door enkele speciale gasten. Dichters, gerijpt door een lang arbeidzaam leven: Ronny Somers, Marco van Dyck en Robert Vermerght.

De bezoekers werden verwelkomd in de imposante traphal, overwelfd door een lichtkoepel van gebrandschilderd glas, die je meteen in een plechtige en verwachtingsvolle, buitenaardse stemming opnam. In de aangrenzende zaal, waar het optreden plaats zou vinden, was gerekend op dertig aanwezigen. Dat aantal groeide tot ruim zeventig, waardoor uit alle hoeken van het gebouw stoelen moesten worden aangesleept en het binnen steeds drukker en gezelliger werd. Misschien droeg het mede bij aan de spontane wederkerigheid tussen de voordrachtkunstenaar en zijn publiek, die zorgde dat de bijeenkomst, die drie uur duurde, werkelijk voorbijvloog.

TIJDREIS In het programma vóór de pauze leerden wij om te beginnen het volkslied zingen van Broosistan, denkbeeldig land van de poëzie. “Broosistan, Broosistan/ land van mijn dromen/ waar niets verkeerd verkeren kan/ O ik hou zo van mijn Broosistan/ Ja ik hou zo van m’n Broosistan.” Daarna volgde een tijdreis door de poëzie, vanaf de eerste stemklanken bij het vuur, een oeroud Keltisch druïdegedicht en gezangen van middeleeuwse troubadours, via Vondel, tot aan Guido Gezelle en Paul van Ostaijen.

Het eerste deel werd afgesloten met een vers van de Ierse dichter Yeats, The Fiddler of Dooney. Het werd luid-

9

keels gedeclameerd door het publiek en het was mooi om te ervaren dat er als vanzelf steeds meer melodie in sloop.

VONKEN Na de pauze lichtte Peter HH toe bij wat hij onder tritonisme begrijpt.

“Tritonisme bestaat niet, want het is ongrijpbaar. Tritonistisch probeer ik te zijn door als verbindingsofficier tegengestelden te verbinden.

Soms slaan er dan vonken over.” Ter illustratie liet hij een video zien over Theo Jansen, bekend van zijn Strandbeest, een zichzelf voortbewegende lattenconstructie. In hem vindt hij een geestverwant. “Je ziet dat de poten bewegen dankzij de vorm van de letter V. De verbinding zit hem in het knikje onderaan de letter.”

Op zijn eigen beweeglijke en aanstekelijke manier droeg hij eigen werk voor uit Gedichten voor de kleine reus en Blauwboek, een soort testamentbij-leven.

Uitsmijter was het meezingnummer Vaderlandslied, geschreven door Raymond van het Groenewoud en ooit vertolkt door Helmut Lotti.

TERUGBLIK Peter HH blikt terug: “Ik steun in principe het concept van Het Consulaat. Onze gastheer en organisator droomt van heel participatieve bijeenkomsten waar op ieder moment iemand het woord kan nemen. Spannend! Daarom dat ik zulk een middag ook effectief in elkaar stak. Wellicht werd het programma wat te lang. Er was ook veel meer volk dan verwacht. Maar, al zeg ik het zelf en weet ik amper wat ik al die tijd verteld heb, ik vond het toch onvergetelijk.”

“Tritonisme bestaat niet, want het is ongrijpbaar,” aldus de dichter.

Foto Luc PANDELAERS

OVER HET CONSULAAT Het Consulaat is gevestigd in Hoekhuyse De Margriet, Waterloostraat 2, Antwerpen. Een klein team van vrijwilligers organiseert er iedere laatste zondagmiddag van de maand een Literair Salon, met een cultureel-wetenschappelijke agenda, voorafgegaan door een brunch. Hier wordt o.a. aandacht gevraagd voor de zogenoemde Liga-projecten, die sociale en culturele ontwikkelingsdoelen nastreven rond het thema diversiteit. Toegangsprijs voor het Salonprogramma is 8 euro, voor de (facultatieve) brunch

betaalt u 12 euro. Peter Holvoet-Hanssen mocht op 23 februari de vooropening verzorgen.

Meer informatie over Het Consulaat vindt u op: facebook.com/hetconsulaatantwerpen en http://www.cultureelconsulaat.eu/about-us.

E-mail: cultureelconsulaat@telenet.be en liga@skynet.be gsm: +32489062973.

EEN VAKMAN VOOR AL UW KLUSWERKEN!

Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.

Yannick Schippers 2018 Antwerpen

Fixit-Antwerpen

0472/47.57.93 info@fixitantwerpen.be www.fixitantwerpen.be

fixit_antwerpen

10

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Twee Nederlandse jongens in Zurenborg

“ De mensen zijn hier zo beleefd en vriendelijk, ook in het verkeer.”

Begin maart streken twee Nederlandse jongens neer in de Raafstraat, in het huis van een van onze collega’s, Ad Moeskops. We gingen er op bezoek, benieuwd Pepijn (19) komt uit Haarlem, Tieme (20) uit Sevenum, in de Nederlandse provincie Limburg. Ze studeren aan de Hotel Management School Maastricht. We vragen hoe ze op hun huidige opleiding terecht zijn gekomen. Tieme had al veel in de horeca gewerkt en de hotelschool leek een logische keuze. Hij had erover gehoord van een vriendin die daar al studeerde. Pepijn was oorspronkelijk aan een rechtskundige opleiding begonnen. Hij brak die af om te gaan backpacken in Australië en Zuidoost-Azië. Bij zijn terugkeer kwam hij min of meer toevallig op deze school terecht. Hij had tevoren geen speciale affiniteit met horeca.

STAGE Als tweedejaars zijn ze begonnen aan een verplichte stage in het buitenland. In dat verband werken ze nu bij het Hilton Hotel aan de Groenplaats. Daar helpen ze in de bediening en zorgen voor

naar hun eerste ervaringen in Antwerpen en wat ze vonden van onze wijk. (Ricardo ANEMAET en Will VAN BROEKHOVEN)

hapjes en drankjes voor congresgangers. Ze moeten vroeg uit de veren: hun werkdag loopt van zeven uur ‘s ochtends tot drie uur in de middag. Door het rondwarende Coronavirus zijn er helaas weinig gasten, waardoor ze zich een beetje vervelen.

Ook bepaalde termen zijn nieuw, zoals proper, kuisen, tas (voor kop), velo en wat je heel vaak hoort: Ça va? Met als antwoord: Çavakkes.

INDRUKKEN Hun eerste indrukken toen ze in Antwerpen kwamen wonen?

“De mensen zijn hier zo beleefd en vriendelijk, ook in het verkeer.” Het viel erg op dat automobilisten hoffelijk zijn voor fietsers en voetgangers.

In Nederland is dat niet gebruikelijk. De houding van

hun begeleiders op de stageplaats ervaren ze als beschermend in plaats van kritisch en eisend, zoals ze gewend zijn.

Ook bepaalde termen zijn nieuw, zoals proper, kuisen, tas (voor kop), velo en wat je heel vaak hoort: Ça va? Met als antwoord: Çavakkes. Zowel de stad als de wijk vinden ze ouderwets aandoen, maar op een positieve manier. De kinderkopjes, de bouwstijl, de onduidelijke fietspaden en de gammele tram. Ze verbazen zich over de politie die overal zichtbaar patrouilleert en de vele gewapende militairen die op wacht staan.

PAS Buiten hun collega’s van het Hilton hebben ze in de stad nog maar weinig mensen ontmoet.

De paar keer dat ze uitgingen was dat in het centrum, richting Eilandje. Hun eigen wijk, Zurenborg, waar de bewoners zich zo thuis voelen en zo trots op zijn, zegt hun nog weinig.

Buiten de Raafstraat hebben

Tieme en Pepijn (op smartphone), twee jonge Nederlanders in Zurenborg. Tot corona hen terugriep. Foto: Jeannine Führing

ze er niet veel van gezien.

Niet eens de Dageraadplaats. Ze wonen hier ook nog maar pas. Onze tips over horeca-zaken en evenementen worden in dank aanvaard.

WEG En dan verandert alles. Nog vóór dit artikel geschreven is reizen de jongens terug naar hun vaderland. Hun stage bij het Hilton werd abrupt en definitief be-

eindigd, wegens het om zich heen grijpen van het Coronavirus in België. Voor een fotosessie is geen tijd meer. Tieme staat klaar om de deur achter zich dicht te trekken, Pepijn is al afgehaald. Onze in allerijl toegesnelde fotograaf laat hem op zijn smartphone zijn maatje bellen om deze foto te kunnen maken, waarop beiden herkenbaar zijn. Tieme en Pepijn, het ga jullie goed.

Agentschap Plantin en Moretuslei 118 • 2018 Antwerpen Tel : 03/224.84.40 • E-mail : AG047076@mandat.belfius.be

Kantoorhouder Michiel Clippeleyr en zijn team heten u welkom bij de bank in uw wijk.

Belfius Bank NV, Pachecolaan 44, 1000 Brussel – IBAN BE23 0529 0064 6991 – BIC GKCCBEBB – RPR Brussel BTW BE 0403.201.185 – FSMA nr.19649

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

11

Hoe (on)veilig is de fietshelling naast het fietsparkeergebouw aan Berchem station?

Op 2 mei 2018 werd de fietsbrug boven de Singel bij Berchem Station geopend.

De fietsbrug sluit aan bij het fietsparkeergebouw en de Posthofbrug, samen een traject van 600m, dat gedoopt werd als kroonstuk van de fietsostrade F1 Antwerpen-MechelenBrussel. Een cadeau voor 5.000 fietsers die iedere werkdag de Singel daar dwarsen. Vanaf 2 mei 2018: veilig en vlot? (Bernard SOENENS) Bijna twee jaar later is er enige controverse rond de helling naast het fietsparkeergebouw omdat fietsers daar nogal eens tegen de grond gaan, meestal als het wegdek nat is na een regenbui.

Wie het slachtoffer is van een valpartij klaagt erover dat het niet duidelijk is bij wie ze terecht kunnen. Er zijn een hele reeks betrokkenen: de provincie, de stad, het agentschap wegen en verkeer en de NMBS. Sommigen beklemtonen dat er van meet af aan al valpartijen waren.

Bordjes langs het traject waarschuwen hiervoor en zijn een bevestiging dat er een probleem is. Is de helling

Op de helling naast het fietsparkeergebouw aan het station van Berchem gaan fietsers na een regenbui nogal eens tegen de vlakte.

Foto: Dieter DEDECKER

te steil? Is het wegdek te glad? Is er al dan niet antislip gebruikt bij het aanleggen van het wegdek of is er fout materieel gebruikt? Er wordt vooral gewezen op het laatste stuk van de helling, waar fietsers in de remmen gaan om de scherpe bocht naar het fietspad te nemen. Haaientanden op de grond geven aan dat de fietser op de helling voorrang moet geven. Daartegenover stellen de fiet-

sende slachtoffers dat ze bij regenweer uitglijden over diezelfde haaientanden.

Vandaag is dat moeilijk te beoordelen. De herinrichting van de Stanleystraat, waar wegenwerkers al maanden aan de slag zijn, werkt meteen aan een veiliger aansluiting van de fietsostrade met de Stanleystraat.

Daarbij wordt ook die bekritiseer-

de bocht aangepakt en afgevlakt.

De werkzaamheden zijn nog volop bezig, het is dus nog onduidelijk wat het resultaat wordt. Maar misschien is het een deel van de oplossing.

Naar verluidt is de stad, meer bepaald het kabinet van Schepen Koen Kennis, op zoek naar een oplossing voor het andere deel.

12

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Check in van Jochanan Eynikel, boek van een buur.

Een job waarin je geen fluit moet doen, is dat wel een droomjob?

Iedereen wil toch zinvol werken? Jezelf kwijt kunnen in je werk, dat is het toch.

Misschien heb je hierover nu je – in deze bijzondere omstandigheden – thuis werkt daar nog sterker over nagedacht.

En hoe zit dat dan met het bedrijf waar jij werkt: biedt dat jou de mogelijkheden tot zinvol werk of ligt dat moeilijk? Een van onze buurtbewoners heeft daar lang en gedetailleerd over nagedacht. Hoe je de wens van werknemers en de wil van bedrijfsleiders op elkaar kunt afstemmen als het gaat om zingeving op het werk.

(Wim VERZELEN) Ik las het werk van Jochanan Eynikel, een jonge Zurenborger. Een boek waarin deze onderzoeker van de bedrijfswereld zowel innovatief als praktisch wil zijn voor organisaties en hen adviseert met heldere en doorzichtige analyses. Hij is een filosoof die vernieuwend schrijft over werk en productie en hij woont bij ons om de hoek.

Redenen om te kijken naar hoe hij in zijn laatste boek Check in. Op zoek naar zin en betekenis in bedrijven, bedrijfsleiders en ook wel gewoon belangstellenden probeert te inspireren en te boeien.

VLOTTE PEN Een mooi, evenwichtig boek heeft Jochanan Eynikel (zijn naam is moeilijker dan zijn pen) daarover geschreven. En door die vlotte pen is het dus zeer leesbaar.

In mijn ogen ook voor wie als werknemer zelf over dat probleem wil nadenken. En uiteraard voor bedrijfsleiders en HR managers, voor ceo’s en productieleiders, voor wie het in de eerste plaats is bedoeld. Het is gericht geschreven, goed onderbouwd en innovatief.

Aziatisch Restaurant

MA-VRIJ 12U-14U/17-22U ZA-ZO 17U-22U TEL 03/502.77.67 OF 04/68.10.72.11

Filosoof Jochanan Eynikel is expert in mensgericht ondernemen en toekomstdenken.

Foto Machteld Hardy

KERNACHTIG Bedrijfsmensen zouden mensen zijn met weinig tijd die enkel in efficiency en effectiviteitstermen denken. Welnu Jochanan heeft zijn boek gedoseerd in zeer behapbare hoofdstukken, niet alleen in tijd (ze zijn kort en to the point) maar ook in toegankelijkheid.

Dit bedrijfsfilosofisch boek is daarnaast gewoon heel inspirerend, met mooie breed verzamelde voorbeelden en goed gekozen illustratieve onderbouwing.

ZINGEVING Wat heb ik ervan geleerd? Dat er stilaan besef in economische kringen zou kunnen groeien dat het pure winstoogmerk wat té simpel is om een hedendaags bedrijf te laten draaien en zeker ook zijn werknemers te blijven motiveren in een wereld van helse ritmes en productiestress. Dat wisten ze eigenlijk al langer. Maar het concreet centraal stellen van zingeving is toch heel andere koek dan denken in econo-

mische modellen en meetbare resultaten in alle segmenten: van verkoop, over productie, over arbeidsprestaties, over samenwerking. Niet alles hoeft meetbaar te zijn, weet Jochanan zijn lezers duidelijk te maken.

Het concreet centraal stellen van zingeving van arbeid en werk NIEUWE BRIL Eynikel schetst een perspectief waarin anders naar het gezamenlijk produceren wordt gekeken, zowel door bedrijfsleiders als door werkenden, zo dat zingeving van arbeid en werk centraal staat. Idealistisch misschien, maar wel een mooie dimensie die hij met grote deskundigheid en met goed opgebouwde vaststellingen uittekent.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Het boek levert een soort praktische filosofie, stemt tot nadenken, voert stof en argumenten aan, is scherp en tegelijk ook breed. Eerlijk, ik was wat terughoudend om het te lezen, heb last van overtrokken managementsideologie. Maar dit stijgt daar bovenuit.

KOOKBOEK Natuurlijk zal de soep in de concrete werkelijkheid anders klaargemaakt worden dan met de recepten die hierin worden gesuggereerd, maar iedereen werkt toch graag met een hanteerbaar kookboek.

Al is het wel wat te simpel, zelfs onjuist, om deze degelijke analyse als een kookboek of verzameling van recepten af te doen. Maar toch.

ZELVERWEZENLIJKING Een voorsmaakje? “Waarom is werk waarvoor je betaald wordt om bijna niets te doen dan geen droomjob?

Het antwoord: omdat dat precies het tegendeel is van wat de meeste mensen van werk verlangen. Handelen, niet alleen betaald werk maar ook bijvoorbeeld vrijwilligerswerk of vrijetijdsbesteding is een vorm van zelfverwezenlijking. Door te handelen realiseren we onszelf. Dat begint al op heel jonge leeftijd, wanneer peuters beginnen te spelen.” (p.111) ZINMAKERS Voor het organiseren van zinvol werk schuift Eynikel een model naar voren. Hij schetst 6 zinmakers: authenticiteit, zelfovertuiging, zelfwaarde, betekenis, verbondenheid en transcendentie.

Hoe zwaarwichtig deze begrippen misschien lijken, ze zijn helder uit-

www.the-park.be - info@thepark.be Boekenbergpark for Body & Mind www.facebook.com/AtTheParkBoekenberg/

ontharingen • massage • pedicure manicure • make-up • gelaatsverzorging verwendagen • cadeaubons Voor alle verzorgingen worden 100% natuurzuivere producten van Dr. Hauschka en Chi gebruikt.

www.mooimakerijanemoon.be ann@mooimakerijanemoon.be gsm 0498/69 39 45 Volg ons ook op Facebook en Instagram

eengezet. En hij suggereert prikkelend hoe je er als bedrijfsleider kunt mee omgaan, wil je gemotiveerde werknemers die ook zin in hun werk vinden en hebben.

Als het al niet voor jezelf is, geef het dan aan je leidinggevenden op beleidsniveau. En zeg hen dat

13

het geschreven is door je lucide buurman. Misschien willen ze nog wel meer van hem horen?

Bedrijfsleiders zijn er, door de nieuwe wegen die we na deze crisis zullen moeten opgaan, misschien op dit moment ook nog ontvankelijker voor.

Jochanan Eynikel (39) is expert mensgericht ondernemen en toekomstdenken bij ondernemersforum ETION. Hij werkt er als onderzoeker, schrijver en spreker over thema’s op het raakvlak van ethiek, economie en samenleving.

Check In Jochanan Eynikel uitgeverij Lannoo Campus, 2020, 184 pagina’s. € 16,99

14

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Lezersbrief In de vorige editie van de Gazet Van Zurenborg stond een artikel over de werf van Argenta in de Lamorinièrestraat en de Van Diepenbeeckstraat. Twee buurtbewoners reageerden met een lezersbrief. Beide beschrijven dezelfde situatie en klagen dezelfde feiten aan, de ene in een beknopte Beste redactie van de Gazet van Zurenborg, Ik ben een fan van jullie krant. De Gazet van Zurenborg brengt allerlei ‘klein’ nieuws over en uit de wijk, zowel actueel als meer historisch, en jullie zorgen er op die manier voor dat we op de hoogte zijn van wat er zich vlakbij afspeelt, dat we ons betrokken kunnen voelen, deel van een dynamische stadswijk. Jullie vrijwillige inzet zorgt ervoor dat burgers zich op een onzichtbare manier verbonden kunnen voelen, met elkaar en met de straten waarin ze wonen. Ik ben er jullie dankbaar voor.

Het is met enige aarzeling daarom dat ik wil reageren op het artikel over de bouwwerken van Argenta in jullie laatste nummer. Eerst en vooral: ik woon recht over die luidruchtige werf, en het doet deugd dat jullie daar wat aandacht aan schenken. Maar het moet me toch van het hart dat de inhoud van het artikel teleurstellend is: het neemt kritiekloos het promopraatje van de bank over.

Promopraatjes zetten de positieve punten van de opdrachtgever in de kijker. Ze verzwijgen de problemen, ze stellen de zaken rooskleuriger

wat kritischer mogen benaderen. Goed dat aandachtige en betrokken lezers ons daarop attenderen. Door deze brief te publiceren Het artikel dat wij in ons vorige nummer geven wij de buurtbewoners van de Argentabrachten was grotendeels gebaseerd op site de mogelijkheid om hun kant van het informatie die ons verstrekt werd door de verhaal te vertellen. U zult merken dat de bouwheer. Die informatie hadden we best zaak complexer is dan uit ons artikel bleek. versie, de andere uitgebreider. Hieronder vindt u de uitgebreide versie.

voor dan ze zijn, of ze zetten de goede intenties in de kijker, niet de concrete gevolgen.

Goede intenties heeft de bank volop: zo pronkt ze graag met haar ruimdenkende visie op alternatieve mobiliteit, met aandacht voor de fiets en het openbaar vervoer. Ook de ‘groene ruimte’ die in de Lamorinièrestraat zal ontstaan zet ze graag in de kijker. De goede verstaander kan uit het artikel echter al opmaken dat ‘groene ruimte’ een nogal opgeleukte voorstelling van zaken is. Het gaat om een binnentuin. Er zal een toegangspoort voor staan in de Lamorinièrestraat. Passanten zullen er misschien even naar kunnen kijken, dat wel.

Ernstiger is dat de bank niet uitlegt waarom ze per se een parking voor driehonderd wagens wil aanleggen in een woonwijk, op minder dan een kwartier stappen van twee grote stations. Dat heeft natuurlijk te maken met wat ze in haar reclamepraatje verzwijgt: de ‘multifunctionele’ zaal in het nieuw op te trekken gebouw dient niet om bankiers een toffe nieuwe vergaderzaal te gunnen. Die zaal wordt onderdeel van een ‘congres- en activiteitencentrum’ (zoals in de bouwvergunning staat).

Cuichine Restaurant Draakstraat 13

Jinza Restaurant Draakplaats 3

www.cuichine.be

www.jinza.be

De bedoeling is dus dat die zaal opbrengt en regelmatig verhuurd wordt aan al wie congressen of evenementen wil organiseren. Stel dan men die zaal voor drie dagen en/ of avonden per week gebruikt, dan komt dat (bij een volle bezetting) al neer op 900 extra wagens per week door de omliggende straten.

Het is nogal wrang dat jullie Argenta dan laten zeggen ‘dat ze de buurt wil ontlasten door voldoende parkeerplaats te voorzien’. Met zo’n argument ontken je het licht van de zon: Argenta zal juist véél méér wagens in en uit de wijk jagen, en op die manier voor permanente verkeersoverlast zorgen. Is de stelplaats van De Lijn aan de Draakplaats niet om dezelfde reden een probleem voor veel bewoners? Ook die parking ‘voorziet voldoende parkeerplaats’ voor alle bussen in de omtrek, maar het argument dat De Lijn hiermee de ‘buurt wil ontlasten’ zou terecht weinig indruk maken.

De bank heeft ook geen idee over hoe de verkeersstromen die ze veroorzaakt zullen lopen. De ‘centrale ligging’ van de parkeergarage ‘zorgt voor een vlotte doorstroom’, mogen we lezen, zeker omdat wagens zowel

via de Lamorinièrestraat als de Van Diepenbeeckstraat de parking zullen kunnen uitrijden. Hoera, dat zijn dan misschien maar 150 wagens door de straat, een paar keer per week.

Benieuwd hoe vlot die zich allemaal tegelijk – als het evenement of congres voorbij is – langs het knooppunt aan Berchem Station zullen wurmen. Om niet te spreken van de stank, de luchtvervuiling, het lawaai.

Kortom, ik denk dat er misschien toch wat kritischer vragen te stellen waren aan de bankiers van Argenta. Ik begrijp natuurlijk dat de missie van de Gazet van Zurenborg veeleer gericht is op het informeren en verbinden van wijkbewoners. Maar gezien de stevige verkeersimpact van de geplande parking op de hele wijk, was het misschien niet ongepast om het promopraatje hier en daar te doorprikken? Ik hoop alvast dat de Gazet van Zurenborg haar interesse voor de site in kwestie niet zal verliezen, en ook na afloop de bank nog zal vragen over hoe succesvol haar parking nu eigenlijk de buurt ‘ontlast’.

Met hartelijke groet, Jürgen Jaspers

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

15

Hoe gaan onze wijkbewoners met de coronacrisis om?

We ontvingen twee getuigenissen van wijkbewoners. We mogen even meekijken in hun hart en in hun hoofd.

We bedanken hen graag voor hun spontane meedewerking.

Bénédicte, Henry & Eloïse Wij wonen al 10 jaar op Zurenborg en ik geniet van elke moment in deze fijne buurt, samen met mijn 2 kinderen: Henry en Eloïse Als alleenstaande mama heb ik al vele watertjes doorzwommen maar met een positieve blik op de toekomst vind ik samen met de kinderen altijd wel een oplossing.

En toen kwam het coronavirus! Ik voelde het al vroeg op ons afkomen en moet toegeven dat ik wel voorbereid was: geen lockdown parties, geen laatste hapje op het plein en ik had toch al wel wat basisboodschappen gehamsterd.

Eens goed lachen en de opgekropte negatieve gevoelens smelten als sneeuw voor de zon.

Wat allemaal vanzelfsprekend lijkt, valt nu plots weg. Met vele vragen in de plaats: Boodschappen doen: hoe doe ik dat? Ik kan mijn kinderen niet meer meenemen naar de supermarkt.

Ik kan ze ook niet alleen thuislaten. Mijn zoontje heeft een beperking. Is hij dan vatbaarder voor dit virus? Allemaal vragen die door je hoofd tollen.

Hoe organiseer ik mijn werk en de full time zorg van mijn kinderen?

Oh ja dat probleem is dan ook opgelost. Mailtje ontvangen dat het hele het bedrijf technisch werkloos is. Hoewel? Hier komen dan nieuwe vragen: hoe zit het met mijn inkomen? Kom ik dan nog rond? Krijg ik mijn lening nog betaald?

En dan de ultieme vraag: hoe lang duurt dit nog allemaal?

Terwijl al die vragen door je hoofd tollen, word je plots erg blij van kleine dingen. Een bloemetje aan je voordeur van je goede vriendin, een buurman die aanbelt met de vraag of je iets nodig hebt van de Delhaize, een babbel langs het raam.

Ook nu blijkt dat Zurenborg = Burenzorg geen loze kreet is. Dat is dan ook één van de hoofdredenen waarom ik zo ontzettend graag in deze buurt woon.

Mijn voornemen?

De verwondering zo lang mogelijk vasthouden en niet alles vanzelfsprekend vinden.

Ann Bouts (Mooimakerij Anemoon) Voor mij helpt wandelen in de natuur om negatief denken even toe te laten. Dit gaat gepaard met echt wel praten in mezelf (en eerlijk gezegd ook luidop ) en daarna kan ik het (meestal) loslaten.

Ik kijk zeker anders naar de wereld.... Niets is meer zo vanzelfsprekend.

Ik mis de knuffels, de aanraking...

Mijn voornemen: De verwondering zo lang mogelijk vasthouden en niet alles vanzelfsprekend vinden.

Nu moet er meer dan ooit humor zijn... Eens goed lachen en de opgekropte negatieve gevoelens smelten als sneeuw voor de zon.

Ook nu blijkt dat Zurenborg = Burenzorg geen loze kreet is!

16

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Goed voor de fysiek en de sociale con Foto’s en tekst: Jeannine FÜHRING

Mooie stapeltjes tegen de achtermuur van de eetzaal van VZW De Beek, wachtend op één van de 40 vrijwilligers die om de twee maanden hun deel in de brievenbussen steken: een beeld waar Hans, de organisator van de verdeling van uw wijkkrant, wel eens van wakker ligt.

Regent het niet te hard om met krantenpapier buiten te lopen, zijn er niet te veel verdelers ziek of met vakantie…

Kortom Gazet Van Zurenborg-stress, maar Hans kan op zijn mensen rekenen, ik stel u een deel van de ploeg voor.

Hans Dresselaers woont in de Van Diepenbeeckstraat en coördineert sedert 2015 de verdeling van de kranten. Om de twee maanden brengt de drukker ongeveer 7000 kranten die in een lokaal van de VZW De Beek worden gelegd. De dag daarop (een zaterdag) komen de verdelers bij Hans langs om hun deel te halen. Hans is continu op zoek naar medewerkers maar nu specifiek naar iemand die een stukje van de Boomgaardstraat wil doen.

Vera Vanoirbeek uit de Pretoriastraat woont al heel lang op Zurenborg, en deelt 150 kranten uit in de Oostenstraat en Steenbokstraat. Ze herinnert zich alleen maar regen de laatste keren dat ze op verdeelronde ging maar weet dat ze in de ruime hall van het Oostkasteel steeds welkom is om er te schuilen en wat bij te babbelen met Daisy de concierge van het gebouw.

Richard Van Lierop uit de Artsen zonder Grenzenstraat steekt de kranten in de bussen van de Cogels Osylei en een deel van het Groen Kwartier, samen zo’n 300 adressen waar hij gemiddeld 2 ½ uur over doet. Tijdens die ronde krijgt hij voortdurend positieve reacties. Hij doet dit al 4 jaar en nog steeds met plezier.

Kamiel Thomaes van de Cogels Osylei bust al 18 jaar (4 pakken van 50) met een daartoe zelfgemaakt karretje. Hij doet de Lange Altaarstraat en de zijstraten ervan en komt naast voorbijgangers die hun sympathie betuigen ook regelmatig nietZurenborgers tegen die om een krant vragen.

Andre De Laet woont in de Langstraat in Borgerhout en bedient, ondanks zijn tegenstribbelende rug, al 10 jaar de Plantin en Moretuslei. Steeds aan de start met 400 exemplaren in zijn bakfiets, die jammer genoeg kapot is zodat hij de laatste tijd de rolstoel van zijn echtgenote moet gebruiken.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

17

ntacten: deel eens wat krantjes rond

Jan Jacobs en Jan Elshout wonen in een mooi huis in de Pretoriastraat en zorgen al zo’n 5 jaar voor de verdeling in Leemputstraat, Guldenvliesstraat, Uitbreidingsstraat en hun straat (ongeveer 200 bussen). Ze halen ook de kranten voor straatbewoners Jörg en Vera op bij het verdeelpunt, een echt samenwerkingsverband dus.

Marc Heirman nam zijn verdeelronde een jaar geleden over van onze vroegere voorzitter Harry Briels. Die bezorgde hem een totaal van 149 bussen in de Velodroomstraat waarvoor hij 45 minuten van zijn tijd reserveert. Marc komt goed overeen met de andere verdelers en is steeds bereid de stapeltjes kranten voor hen te gaan halen in De Beek.

Lieve Tjonk woont in de Grotehondstraat en verdeelt al meer dan 10 jaar onze krant in de Kruikstraat, Provinciestraat en de De Boeystraat. Ze neemt zo’n 200 kranten mee en steekt die op iets meer dan een uur in de bussen.

Misschien helpt haar kleinkind Elle haar later wel, nu is ze nog wat klein daarvoor (3).

Tony Bervoets uit de Grotebeerstraat bust de GvZ ongeveer 10 jaar in eigen straat maar deelt ook krantjes uit in enkele rust- en verzorgingstehuizen in de buurt, aan een aantal oudZurenborgers die daarom vragen en ook aan familie. De glimlach krijg je er van Tony steeds gratis bij.

Pierre Hackselmans uit de Van Diepenbeeckstraat deelt rond in zijn straat en doet dit al twee jaar. Zijn schoonbroer Tony (ja die van hierboven) kon hem overtuigen. Eén krantje brengt hij steevast naar de Fruithoflaan waar een mevrouw woont die daar erg op rekent en belt als de krant niet tijdig tot bij haar kwam.

Maria Hofmans woont in de Dolfijnstraat en voorziet al 10 jaar een deeltje van de Lange Leemstraat en van het Groen Kwartier van krantjes (2 pakken van 50).

Zij doet dit met de fiets en heeft een hekel aan regen als ze de kranten verdeelt.

Buiten deze twee zones levert Maria ook de GvZ aan 8 oud-Zurenborgers die buiten de wijk wonen, het verste adres is aan de luchthaven van Antwerpen.

18

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Tramnet 2020 en Zurenborg

Nog veel werk aan de winkel…

Zurenborg en de tram zijn historisch nauw verweven.

De tram was de schakel die Zurenborg als nieuwe woonwijk voor de Antwerpse burgerij aantrekkelijk maakte. En Zurenborg was lange tijd het vertrekpunt voor trams naar de regio rond Antwerpen. De tram van de Dageraadplaats naar het Stadspark is al lang verleden tijd, maar tram 11 zet nog altijd de toon in de wijk.

Wat gaat Tramnet 2020, het nieuwe tramplan voor Antwerpen, betekenen voor onze wijk. (Herman KOK) De Lijn is druk doende de tramlijnen in Antwerpen te hertekenen en de eerste plannen zijn recentelijk openbaar gemaakt. Kort gezegd komt het plan erop neer dat het Antwerpse tramsysteem wordt opgebouwd uit een 7-tal M sneltramlijnen en 5 T stadslijnen. De sneltramlijnen zijn vooral zo getekend dat ze door de premetrotunnels en over vrije trambanen rijden en derhalve een redelijke gemiddelde snelheid halen. Ze komen tot dicht bij de stadsrand of gaan er zelfs over heen. De T stadslijnen liggen voornamelijk binnen de ring, rijden veelal door stadsstraten en delen de baan met ander verkeer.

OVERSTAPPEN Het plan lijkt er vooral op gericht het Antwerpse tramnetwerk efficiënter te maken. Immers, de traminfrastructuur is de afgelopen jaren wel uitgebreid met nieuwe sporen en in gebruik genomen premetrotunnels, maar het exploitatiebudget is niet meegegroeid. Een rationalisatie is dus logisch, maar of dat leidt tot meer reiscomfort voor de reiziger?

Vaker overstappen, geen pluspunt

voor een aantrekkelijk openbaar vervoer, lijkt onvermijdelijk.

ZURENBORG Voor Zurenborg verandert er op het eerste gezicht niet zo veel. Tram 11 blijft gelukkig als stadstram het ritje van Berchem Station naar de Melkmarkt door onder meer Zurenborg maken. In een eerdere versie van het plan was tram 11 nog via de Italiëlei doorgetrokken naar het Eilandje maar dat zit er in de laatste versie niet in. Tram 9 (Silsburg-Linkeroever) raakt als enige sneltram Zurenborg aan de zuid- en westkant en blijft de snelste tramverbinding naar Antwerpen Centraal en de Groenplaats via de premetrotunnel. En tramlijn 4 wordt stadstram 10, die Eksterlaar met de binnenstad verbindt via Berchem Station en de Lange Leemstraat. Echter, ging lijn 4 door naar Hoboken, de nieuwe lijn is volgens de plannen ingekort tot het Zuidstation.

Vanuit Hoboken is de districtspolitiek eensgezind tegen dit plan, dus is het mogelijk dat de situatie hier nog wijzigt. Al met al lijken de plannen in Tramnet 2020 redelijk veel op de

Tram 11 blijft als stadstram het ritje maken van Berchem Station naar de Melkmarkt .

Foto: Herman KOK

huidige situatie.

FREQUENTIE Qua frequentie biedt Tramnet 2020 weinig verbetering. Een systeem gebaseerd op een sneltramfrequentie van iedere 6 tot 7,5 minuten en een stadstramfrequentie van

iedere 10 tot 15 minuten betekent een aanzienlijk tijdverlies voor reizigers die één of meerdere keren moeten overstappen. Immers, aansluitingen worden minder vlot en gevoeliger voor vertragingen. En vaker overstappen is toch één van de consequenties van Tramnet 2020.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

19

BUSVERKEER Ook laat Tramnet zien dat er veel busverkeer door Zurenborg zal blijven komen. Jammer, gezien de overlast en vervuiling die intensief busverkeer met zich meebrengt.

Kunnen met name langere-afstandsbussen niet beter over hoofdassen met ruimte voor de bus in plaats van door een dicht bevolkte woonwijk worden geleid? Vrijwel alle straten in Antwerpen binnen de Ring, ook in Zurenborg, zijn street-canyons en dus zeer gevoelig voor milieuvervuiling. Maar bovenal, is het niet vreemd dat in het hedendaagse Antwerpen plaatsen als Borsbeek (lijn 20), Edegem (lijn 32), en Wilrijk (lijn 21) niet fatsoenlijk met de tram zijn ontsloten? Het doortrekken van de tramlijn van Eksterlaar of van Silsburg naar Borsbeek-dorp bijvoorbeeld, zo moeilijk en duur hoeft dat niet te zijn. Is het niet vreemd dat bijvoorbeeld het UZA Ziekenhuis en ook Antwerpen Nieuw Zuid niet per tram bereikbaar zijn, zoals er ook geen tram over de Scheldekaaien rijdt? En dichter in de buurt, verleng Tram 11 naar Deurne Luchthaven. En mocht Deurne Luchthaven op een dag toch sluiten, dan is het nieuwe herontwikkelingsbied, wat dat ook mag worden, alvast met de tram bereikbaar.

SINGEL En waar blijft de tram over de Singel, die voorzien was in het inmiddels bijna vergeten Pegasus-plan? Een tram over de Singel, met voldoende ruimte en snelheid, zou het reizen tussen de verschillende wijken, weliswaar met overstap, pas echt gemakkelijker maken.

OOSTERWEEL Tramnet 2020 lijkt vooral een operationeel plan te zijn. Het zal wellicht de efficiëntie van De Lijn in

Wat Antwerpen echt nodig heeft, is een strategisch plan voor het stedelijk openbaar vervoer.

Foto: Herman KOK

Antwerpen verbeteren binnen het huidige financiële kader, en hopelijk zal er her en der ruimte zijn voor verhoging van de frequentie. Voor Zurenborg pakt Tramnet 2020 niet zo slecht uit in vergelijking met bijvoorbeeld Borgerhout en Hoboken, alhoewel het geen oplossing aanreikt voor het intensieve busverkeer door de wijk. En Tramnet

2020 beantwoordt vrijwel zeker niet aan de beoogde mobiliteitsdoelstellingen in de context van het Oosterweelproject.

TOEKOMSTVISIE Wat Antwerpen echt nodig heeft, is een strategisch plan voor het stedelijk en regionaal openbaar vervoer.

Hoe tram, trein, en bus beter met

elkaar te integreren? Hoe de deelfiets als ‘last mile’ nog verder te verbeteren? En bovenal hoe meer stadsdelen aan te sluiten op het netwerk en reistijden verder te verkorten? Antwerpen heeft een rijke geschiedenis en ook veel potentieel als tramstad. En Zurenborg is mede dankzij de tram geworden tot de mooie wijk die het vandaag is.

NAIL COUTURE Erkende Medische Pedicure • Professionele Nagelstudio • Massage Studio Josineumuhire@nail-couture.be

http://www.nail-couture.be Openingsuren: ma: 11:00 tot 20:00 di: 9:00 tot 18:00 wo: 14:00 tot 18:00 do: 9:00 tot 20:00 vr: 9:00 tot 16:00

Kleinebeerstraat 46, 2018 Antwerpen (Zurenborg)

WIJ ZOEKEN OP TE KNAPPEN HUIS TE KOPEN T. CLERCKX 0495 100038

20

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

21

WIJKDICHTERWOORDEN

Deze dagen

Eline Vercruyssen Opticien - Optometriste Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN MAANDAG DINSDAG WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG

GESLOTEN 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 13 uur

Met open mond tellen we bed na bed de nieuwe doden uur na uur niemand wordt nog netjes begraven zonder klokken zonder afscheid een leven herleid tot bittere stilstand het is niet van ons het is van een ander.

Onze lichamen zijn voortplantingsmachines geworden voor een nieuw soort leven een vergiftigende speekselangst trekt door een verlaten bang land gevangen in mondkapjes strijden we als mensverdedigers tegen de smetstof die ons met haar vuil besmet die ons grijpt naar de keel en het hart die ons in afzondering houdt.

Bang achter vergrendelde deuren en ramen slijten we verveeld onze dagen in isolatie we lopen leeg als het wit van een pagina want ook al zijn onze kamers van goud we blijven er tegenaan lopen.

Ricardo Anemaet

Foto Michel HOLEMANS

22

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Laat ons luisteren naar de klokken en blijven dromen van samenhorigheid…

Zurenborg, enkele weken geleden nog zo’n bruisende wijk, lijkt stilgevallen. Een aantal goedbedoelde regels van de bevoegde overheid, die klaar tracht te zien in troebele tijden, hebben abrupt een eind gemaakt aan de feestelijke sfeer.

Onze horeca viel stil. Enkel een aantal bankzitters en speeltuinbezoekers bleef nog een tijdje op het plein rondhangen, sommigen omdat ze de voorschriften niet of niet grondig genoeg hadden gelezen, anderen omdat ze nog in de wereld van gisteren leefden. Maar ook die categorie kwam stilaan in de ban van de “blijf in uw kot”-filosofie.

En dus komen wij niet meer bij elkaar over de vloer en zitten niet meer in groep de wereld te verbeteren op een van de talrijke terrassen. Nu staan we enkel nog vanop een zekere afstand (minstens 1,5 m) en met maximaal twee personen tegelijk met elkaar te praten. Geef toe, niet erg bevorderlijk voor de samenhorigheid die in onze wijk zo hoog ingeschat wordt.

Om de samenhang zeker niet verloren te laten gaan, kunnen we een geheugensteuntje best gebruiken. Laat het luiden van de klokken op het plein niet alleen een dagelijkse dank zijn aan iedereen die meewerkt aan het oplossen van het coronaprobleem, maar ook een oproep om elke avond om 20u stipt te blijven applaudisseren, musiceren en zwaaien naar elkaar. Zo onderhouden we onze sociale skills en staan we klaar om, zodra de coronacrisis voorbij is, weer de bruisende wijk te worden waarin we zo graag wonen.

André DEJONGHE

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

23

Maak je mondmasker met vervangbare filter

In deze Corona-tijden heb je wat meer tijd en wil je je nuttig voelen maar weet niet hoe.

Waarom geen mondmaskers maken? Hopelijk komt er binnenkort een 'Je mag al een beetje uit uw kot'-periode, maar met mondmasker. Wacht niet tot het zover is en maak je eigen mondmasker. Lukt het goed, vraag aan je buren of ze er eentje willen.

Wat heb je allemaal nodig?

Een naaimachine, stikzijde, spelden, een schaar, een meetlat, 4 lintjes van 45 cm en uiteraard stof, liefst polyester-katoen of katoen.

Het patroon

Begin met het patroon op een blad papier te tekenen zoals hieronder.

20 x 18,5 cm binnenkant - 20 x 20,5 cm buitenkant.

Knip de 2 rechthoeken uit en leg het op de stof.

Knip de stof uit.

➔ 20,5 ➔

➔ 20 ➔

➔ 18,5 ➔

Naaien



Begin de zoom van 0,5 op goede kant, en speld ze op. cm te naaien aan alle randen.

Je speldt meteen ook de zoom van de buitenkant  Nu komt het lastigste, de mee op. plooien voorbereiden.

Je zal zien dat de 2 delen De plooien moeten allemaal dan dezelfde hoogte krijgen. naar beneden vallen, zowel voor de binnenkant als de  Nu komen de lintjes. buitenkant.

Plaats het einde van de Vouw de stof op de gemerk- lintjes aan de rand van de te lijnen van uw patroon. 'binnenkant' naar binnen toe en speld ze op.

Het helpt de plooien op te Plooi de lintjes nu om tussen spelden en te strijken voor de 2 lappen stof. Ze moeten het vastnaaien. na het stikken uit het masStik de plooien vast. ker verschijnen.

De buitenkant is onderaan Stik de zijkanten aan elkaar. voorzien van een omslag, Draai het masker binnenste zodanig dat je achteraf een buiten. keukenrolpapier, een swifferdoekje, een koffiefilter  Je kan nog een verof papieren zakdoek in kan stevigingstikstel naaien aan plaatsen als filter. Zo schuift beiden zijkanten. het niet weg.

Plaats de binnen- en buiten- Neem je strijkijzer en strijk kant op mekaar, goede kant het vlak.







 Uw mondmasker is klaar om een filter te ontvangen en gebruikt te worden.

Succes allemaal !!! - Pascale HOLEMANS

24

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Mozaïek ‘De slag van Waterloo’ in al zijn glans hersteld (vervolg)

“ Iets dat goed gemaakt is, kan je ook goed restaureren” Op de tweede verdieping van het huis ‘De Slag van Waterloo’ in de Waterloostraat prijkt een gevelbreed mozaïekpaneel met de portretten van Wellington en Napoleon, de bevelhebbers van de beroemde Slag van Waterloo (1815). Het mozaïek is in het begin van de 20ste eeuw gemaakt door het atelier De WitVerbuecken uit de Van Diepenbeeckstraat en werd nu vakkundig gerestaureerd door conservatorrestaurator Marianne Destoop (53). (Renee DUFAIT) Het prachtige mozaïek, het grootste van België, is 4.30 m breed en 1.70 m hoog. Tussen palmbladeren, bajonetten, diermotieven en vlaggen staan twee grote medaillons met links de hertog van Wellington en rechts Napoleon Bonaparte. Het mozaïek is het werk van het atelier van Juliette Verbuecken en Léon De Wit. Juliette was het geadopteerde nichtje van de toonaangevende, liberale decoratieschilder Henri Verbuecken, die onder meer mozaïeken voor de Antwerpse zoo ontwierp. In de Van Diepenbeeckstraat liet hij in 1903 een driegezinswoning bouwen in cottagestijl.

In de tuin van huisnummer 8 bouwde hij een drie verdiepingen hoog atelier.

In 1905 liet hij woning en atelier over aan zijn nichtje Juliette en haar echtgenoot Léon. De woning ‘De Slag van Waterloo’ dateert uit hetzelfde jaar.

Sinds 2010 wonen Guy Droog en Karen Vlierberge in dit bijzondere huis. Nadat ze het binnenin helemaal hadden opgeknapt, besloten ze ook het torentje en het grote mozaïek te restaureren. Het mozaïek besteedden ze uit aan Marianne Destoop, 53 jaar, apothekeres en conservator-restaurator. Ze leerden haar kennen toen ze twaalf jaar geleden bezig was met de restauratie van het mozaïek van het huis ‘De Zomer’ op de hoek van de Waterloostraat en de Generaal Van

Merlenstraat.

Marianne Destoop: “Ik had al de Zomer en de Herfst gerestaureerd en dit mozaïek was van dezelfde makelij: dezelfde wijze van fixeren van steentjes en voegen.” Ze is zich bewust van haar verantwoordelijkheid. Ze legt uit: “Een conservator-restaurator heeft als taak om de kunstwerken te behouden en dit zoveel mogelijk in het origineel materiaal. Voor dit mozaïek betreft dit niet alleen het oppervlak, maar ook de drager. Dit is zeker van belang, want de drager zit vast aan de gevel. Het is geen uitneembaar paneel. Gelukkig was de drager bij de ‘Slag van Waterloo’ nog stevig en goed gehecht!”

WORKSHOP Marianne Destoop heeft twee beroepen: apotheker en conservatorrestaurator. Ze studeerde beide.

“Mijn studie voor apotheker was niet met volle overtuiging. Je weet niet wat je moet studeren als je 18 bent.

Ik hield van wetenschappen en dacht dat apotheker een goed beroep was, maar eigenlijk ben ik het liefst met mijn handen bezig. In de apotheek doe ik ook het liefst de bereidingen.

Universitaire studies zijn goed voor je ego. Door de verschillende vormingen die ik kreeg, heb ik op twee manieren leren denken. Daardoor kan ik zo’n restauratie aanpakken, omdat

Huis 'Slag van Waterloo' Waterloostraat 11.

Foto: Renee DUFAIT

ik moet reflecteren over hoe ik het zal uitvoeren.”

Marianne Destoop vertelt hoe haar interesse voor mozaïek is ontstaan: “Ik las een artikel van een Parijse dame met een grote foto van een mozaïek.

Ik vond dat zo mooi, met dat goud, en ik hing die foto aan de muur in de keuken! De dame gaf workshops. Mijn interesse was gewekt, maar pas een jaar later heb ik haar gebeld. Op een zondag nog wel. Ongelofelijk dat die dame begreep dat ik haar zomaar op een zondag belde! Ik heb toen workshops bij haar gevolgd en geleerd om steentjes te klieven, maar nog niet om mortel te maken. Ik was niet goedgezind dat het daarbij bleef! Mijn passie is begonnen met dat artikel. Dat was in 1999 en ik ben als conservatorrestaurator afgestudeerd in 2008. Ik dacht: ik wil mozaïek kunnen maken, want ik vind dat mooi. En kijk nu doe ik dat, tien jaar later. Het is bijna magisch: stap voor stap, door altijd maar te doen wat je aanspreekt, kom je bij je doel!”

Marianne Destoop, apothekeres en conservator-restaurator.

Foto: Renee DUFAIT

ACADEMIE Mozaïek wordt alleen aangeleerd in het avondonderwijs van de Academie van Wilrijk. Daar zag Marianne Destoop een boek over

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Zoveel mogelijk het origineel materiaal behouden

Steentje per steentje gereinigd .

Foto: Renee DUFAIT

steenkappen. Werken met blauwe steen, dat zei haar wel iets. In de academie zaten ook studenten van de dagschool, afdeling conservatierestauratie. Dat was iets wat ze nog niet kende en toen begreep ze dat ze opnieuw moest gaan studeren!

Ze vertelt hierover: “Conservatorrestaurator worden is een heel proces. Tijdens mijn vierjarige dagopleiding aan de academie, bleef ik werken als apothekeres in de weekends en vakanties. Dat is niet veel, hé! Ik leefde zo zuinig als een student! Ik had wel een beetje gespaard om de huur te kunnen betalen, maar je leert toekomen met wat je hebt. Je behoeften passen zich aan en je krijgt veel van andere mensen.

Het is de beste beslissing die ik ooit heb genomen!”

Marianne Destoop gaat verder over haar ervaringen bij haar opleiding aan de academie: “Je leert er materialenkennis en je leert er je plan trekken.

Ik was toen 38 en de eerste vraag die de leraar stelde was: ‘Wat kom jij hier doen? Allez, ’t is nog net op tijd!’

Op een academie wordt veel niet gezegd. De leraars zien hun leerlingen als concurrenten. Op een academie is een afspraak geen afspraak. Het kan dat je leerkracht tegelijk een afspraak met iemand anders heeft of dat je twee lessen tegelijk moet volgen… Voor een opleiding zijn er geen cursussen en geen syllabi. Iedere student moet alles opnieuw uitvinden! Op een academie word je niet veel verbeterd, maar op het einde ben je wel gebuisd! Een leraar die zegt dat het niet goed is en je verbetert, is goud waard! Eén leerkracht heeft me voorgedaan hoe je mortel moet maken en me geholpen om een lijm te vinden. Je moet dikwijls overleggen en dat helpt om een oplossing te vinden Ik heb wel geleerd dat er veel frustratie is in een academie!”

In de opleiding conservator-restaurator leerde ze veel over materialen en daardoor kreeg ze aandacht en waardering voor de materialen rond zich: steen, hout, textiel, metaal…

Marianne Destoop merkt hierover op: “Het zou moeten onderwezen worden in de lagere school! Hoe beter je iets kent, hoe meer respect je er voor hebt!

Wie weet dat er zoveel mooie natuursteen is in België? Kasseien zijn een dieptegesteente uit een vulkaan. Ze zijn vorstvast. Onze kasseien vind je in de straten van New York en op het Rode plein!”

25

PUZZELEN Hoe begint ze eigenlijk aan zo’n groot mozaïek?

Marianne Destoop: “Door het systematisch aan te pakken komt het goed. Het begint met je te documenteren. Daarna ga je heel het mozaïek opdelen in vierkanten van 20 cm x 20 cm. Zo verkreeg ik 134 vierkanten. Dat opdelen heb ik geleerd op een stage in Arles, waar men ook restaureert voor het Louvre. Je moet het opdelen, zodat je er niet in verdrinkt. Elk vierkantje krijgt een nummer en dat fotografeer ik dan. Na elke fase fotografeer ik dat opnieuw. Ik print de foto’s uit en leg ze op karton. Daarover leg ik een doorzichtige kleeffolie. Daarna is het steentje per steentje controleren door erop te kloppen en te voelen. Er waren veel steentjes los. Ik heb twee maanden zitten aantikken en fixeren.

Elk steentje dat loszit, kleef ik dan op de foto van dat stuk. Je voelt het aan de trilling en het geluid of een steentje loszit, maar je moet dat wel tweemaal controleren. Er waren meer dan dertig steentjes op het balkon gevallen. Ik moest ze dan per kleur sorteren. Niet evident. Ook alle steen-

Mozaïek van Napoleon.

Foto: Renee DUFAIT

tjes zijn verschillend: klein, dik, dun.

Puzzelen dus. Soms moet je steentjes bijkopen in datzelfde artisanale Venetiaans glas. Gelukkig dat ze dat nog op dezelfde manier maken. Ook was er een grote barst in het mozaiek, eigenlijk een krimpscheur. Die heeft al wel 100 jaar doorstaan. Het mozaïek was gelukkig wel goed gehecht en de mortel was ook niet brokkelig. Dat was mijn grootste zorg! Iets dat goed gemaakt is, kan je ook goed restaureren.”

GEDULD De reiniging van dit mozaïek was een nieuw probleem. Dit vroeg onderzoek en reflectie. Het kon niet gereinigd worden met klassieke reinigingsmiddelen omdat het glas is. Glas is ook wat poreus en wordt aangetast door zure regen. Zeker als het nooit gereinigd wordt, verergert de toestand, want vocht trekt vuil aan en vuil trekt nog meer vocht aan! Marianne Destoop verklaart dit: “De zure regen loogt de ionen uit het glas. Het glas corrodeert dan een beetje. Dus besloot ik dat het moest gepolijst worden. Dat kon. Ik had een test

gedaan met een stukje afgevallen mozaïek. Het was proper, maar de glans was weg. Dus moest ik iets vinden waarbij de glans behouden bleef.”

Hoe zou Marianne Destoop zich wel voelen bij zo’n groot werk? Ze vertelt: “Ik heb altijd wat stress voor ik aan een nieuwe fase begin: voegen, reinigen… Ik droom dan dat alles misgaat, dat er gaten in het mozaïek zitten, dat de voegen eruit vallen… Maar dat gebeurt allemaal niet! Zo’n groot oppervlak vraagt doorzetting, hé! Je moet je restauratie wel afwerken. Je moet waarmaken wat je beloofd hebt!

Het vraagt ook veel geduld, maar geduld heb ik.”

Marianne Destoop zou wat meer respect willen zien voor mozaïek: “Mozaïek wordt vaak mishandeld.

We moeten ons mozaïek behouden in plaats van het te vervangen.”

Ze is tevreden met de wending in haar carrière: “Ik voel me bevoorrecht met mijn twee diploma’s. Nu moet ik niet meer nadenken wat moet ik doen met mijn leven. Dat is toch goed hé?

Want dat blijft knagen aan je tot je het gevonden hebt!”

26

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

De werken aan het Tramplein gaan door

Na de oude bruggen in de maand januari afgebroken te hebben, begon de aannemer al vlug terug op te bouwen. Aan de westelijke bogen (kant Gitanes) werden diepe putten gegraven waarin het beton van de fundamenten gestort werd. Eenmaal uitgehard werd op deze fundamenten een houten en metalen constructie opgebouwd waarop het beton voor de bogen zal gestort worden. Soms leverde dat spectaculaire beelden op, zoals toen een kleine graafmachine door een kraan uit de put getild moest worden. Ook het lijnenspel van de houten bogen is van vreemde industriĂŤle schoonheid. Nog even meegeven dat de werken momenteel doorgaan, corona of niet. Voorlopig ziet het ernaar uit dat 21 juli 2121 als te verwachten einddatum kan behouden worden. JĂśrg PYL

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

27

Balkonconcerten in de Transvaalstraat komen terug Bijna drie jaar na de eerste succesvolle balkonconcerten gaan organisatoren Gerda Huygen en Kathleen Sterckx voor een nieuwe editie. Op zondag 28 juni is het zover. Het succesvolle concept blijft behouden, maar nu op zes in plaats van vijf balkons. District Berchem en privésponsors steunen het project. Iedereen zal die namiddag gratis kunnen genieten van opera, operette, filmmuziek en klassieke Italiaanse liederen. Daarna is er gelegenheid om de dorst weg te spoelen en een hapje te eten. (Jörg PYL) Op zondag 28 juni zal de Transvaalstraat afgesloten zijn van het Tramplein tot aan de hoek van de Waterloostraat. Tegelijkertijd is er een parkeerverbod van kracht, zodat de bezoekers comfortabel in alle veiligheid naar de muziek kunnen luisteren. Elk optreden vindt plaats op een ander balkon en duurt een vijftiental minuten. De artiesten en het programma zijn nog een beetje onder voorbehoud, maar omdat een aantal zangers en zangeressen oude bekenden zijn van de vorige editie, hebben de organisa-

toren er alle vertrouwen in.

SEVILLABALKON Ode an die Freunde, een vocaal kwartet, komt terug met enkele komische muzikale composities.

Sopraan Lissa Meyvis die in onze vorige krant werd toegelicht, maakt deel uit van die olijke muzikale groep en zingt ook nog mee op het balkon van de Twaalf Duivels. Samen met onder anderen Rachel Fabry, pianist Hans François en diverse bewoners van de straat. Op het menu staat werk van Rossini. Op een ander

Op 28 juni komen er nieuwe balkonconcerten in de Transvaalstraat. Als corona het toelaat tenminste.

Foto Jörg PYL

balkon brengt Stijn Saveniers met zangers van Volksopera aria’s uit een operette van Jacques Offenbach. De tenor Rik Fabry is ook weer van de partij met Napolitaanse liederen. Christa Biesemans, een sopraan van het koor van de Opera van Vlaanderen, brengt filmmuziek, met pianobegeleiding van Patrick Hiketick, een contrabas en een viool.

De Zurenborgse Sabrina Avantario, pianiste en zangcoach aan de International

Opera Academy van Gent zal een ‘Sevillabalkon’ bezetten samen met twee studenten van diezelfde academie, een bariton en een mezzosopraan.

Hun recital is uiteraard op thema’s uit diezelfde Spaanse stad geïnspireerd.

EXOTISCHE HAPJES Zoals vorige keer wordt het publiek van het ene balkon naar het andere geleid door een driekoppige brassband.

Onder elk balkon worden

programma’s uitgedeeld.

Kort voor het concert zullen ook flyers in de bussen van Zurenborg gedropt worden.

Ze worden gedrukt in de artisanale drukkerij Superdruk uit de Transvaalstraat. De meeste bewoners van de Transvaalstraat zijn erg enthousiast.

Een bewoner die net dan met vakantie is, stelt zijn sleutels gewoon ter beschikking. Wie weet verplaatst hij misschien zijn reis, om toch maar te kunnen meegenieten.

Het muzikale optreden start om 15 u en zal tot ongeveer 17 u duren. Daarna opent de bar met cava, bier en frisdrank. Filet Divers uit de Rolwagenstraat stelt een kraam op met exotische hapjes.

Filet Divers is een door Bond zonder Naam ondersteunde, erkende vereniging waarin kansarmen, veelal vluchtelingen, gesteund worden met i n b u rg e r i n g s p roj e c te n , taalbuddy’s en een sociale kruidenier. Zij zullen hapjes uit diverse landen klaar-maken en verkopen, zo lang de pot schaft. De

Praktisch

Balkonconcerten in de Transvaalstraat in 2017 Foto Jörg PYL

opbrengst van de bar en van het eten gaat integraal naar de werking van Filet Divers.

Wie nu al een voorsmaakje wil van de balkonconcerten van 28 juni, kan terecht op de website van vzw Transvaal.

Klikken op ‘Activiteiten’ en doorklikken naar ‘Balkonconcerten’.

Voor de foto’s wensten noch Kathleen, noch Gerda voor de lens te poseren.

Zij vinden dat dit een evenement van de straat is.

De foto’s bij dit artikel werden genomen tijdens de eerste editie balkonconcerten in 2017.

Transvaalstraat van Tramplein tot Waterloostraat.

Zondag 28 juni om 15 uur.

Breng goed weer mee of anders een paraplu. vzwtransvaal.be - www.superdruk.be - www.filetdivers.be

28

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Op bezoek bij Julie Kruijne, mamacoach

“ Even op de bodem blijven zitten mag!”

Als je de website van Julie Kruijne (44) bezoekt (www.juliek.be), merk je meteen dat je hier met een buitenbeentje te maken hebt.

Dat is een term waarmee ze zichzelf beschrijft naast andere termen zoals “natuurliefhebster, creatieveling, hooggevoelig, doorzetter, introvert met een extravert kantje, ongeduldig,

paradoxaal, handige harry, ontdekkingsreizigster,…”.

Ik was dus erg nieuwsgierig om haar te ontmoeten. Die ontmoeting vond, gezien de coronamaatregelen, plaats in open lucht, op de Dageraadplaats.

Strakblauwe hemel, ijzige oostenwind maar een warm gesprek. (Machteld HARDY)

Wat doet Julie Kruijne juist? Ze is een (prille) zelfstandige. Ze staat moeders bij in hun persoonlijke groei en helpt hen om de uitdaging aan te gaan om naast moederschap en opvoeding ook de eigen job en creativiteit een plaats te geven. Ze probeert een baken en rots in de branding te zijn voor deze moeders, maar benadrukt dat ze zelf ook nog groeiende is. Wat ze kan delen, is haar kennis en expertise maar vooral haar rijkdom aan ervaringen. Als ervaringsdeskundige heeft ze de laatste vijfentwintig jaar een uniek pad gevolgd dat haar op dit punt heeft gebracht.

naar wat het voor haar en de relatie betekende dat ze niet zwanger geraakte. Voor haar bleek dit een baanbrekend moment: de stap terug naar je lichaam zetten. Als intellectueel ingesteld persoon was dit voor haar een revelatie.

BIO-INGENIEUR Op haar 18de koos Julie voor de studie bioingenieur, een keuze die werd ingegeven door haar drang de wereld te verstaan op een intellectuele manier. Haar emoties had ze leren negeren of onderdrukken. Haar eerste job bij het Educatief Bosbouwcentrum in Bosvoorde, bestond er voornamelijk in verslagen te schrijven, maar al vlug besefte Julie dat ze mensen nodig had en met de zin voor avontuur die haar hele leven kenmerkt, ging ze in op een jobaanbieding als Change Management Consultant voor een Frans bedrijf. Haar eerste opdracht was in België, maar vervolgens trok ze naar Parijs.

Veranderingen implementeren op de werkvloer: een uitdagende maar vooral leerrijke job waardoor ze internationale ervaring opdeed in de bedrijfswereld. Helaas kwam daar in 2001 als gevolg van de economische crisis plots een einde aan.

WISKUNDELERARES Net ontslagen, pas weg van haar toenmalige partner, alleen in Parijs, zag Julie voor de eerste keer in haar volwassen leven de bodem.

Hier groeide al het besef dat je jezelf niet moet omvormen om in je leven te passen maar dat je je leven moet omvormen, zodat jij erin past.

Omdat ze had ervaren dat omgaan met mensen voor haar essentieel is, stapte ze in het onderwijs en werd leerkracht wetenschappenwiskunde, zonder pedagogisch diploma maar met dezelfde durf en zin voor verandering en vernieuwing. Het was een fijne periode waarin ze veel opleidingen volgde en waarin vooral het contact met de filosoof Antoine de la Garanderie erg verrijkend was. Ze noemt hem haar mentor en bij hem vond ze innovatieve antwoorden op heel wat vragen waarmee ze als leerkracht werd geconfronteerd. Hoe motiveer je leerlingen om dingen (zoals wiskunde) te leren waarin ze eigenlijk niet geïnteresseerd zijn? Hoe leer je mensen groeien? Hoe geef je iemand de moed om te experimenteren, uit te proberen wat hij/ zij niet kan of durft.

MOEDERSCHAP Intussen had Julie haar huidige man leren kennen in Parijs en samen kwamen ze in Brussel terecht waar ze zowel in elitescholen als in concentratiescholen lesgaf.

Het moederschap betekende een nieuwe fase in haar leven. Kinderen waren voor haar altijd een evidentie geweest maar het eerste stuikelblok diende zich al meteen aan toen zwanger worden niet van een leien dakje liep. In plaats van het klassieke, medische fertiliteitscircuit te volgen koos Julie ervoor eerst op zoek te gaan

ZURENBORG Na een vlotte zwangerschap volgde na de bevalling weer een zware periode in haar leven. Haar verstand dat haar tot nu toe vooral geleid had kwam in conflict met haar gevoel en instinct en niemand had haar hierop voorbereid. Haar relatie was (tijdelijk) het slachtoffer van deze situatie.

Op dat moment leerde ze Zurenborg kennen en het was liefde op het eerste gezicht. De heerlijke croissants van Domestic speelden hierin een belangrijke rol, maar het waren toch vooral de dorpssfeer en de vriendelijke en respectvolle omgang tussen de bewoners, die bij Julie in de smaak vielen. Na 15 keren verhuizen besloten Julie en haar man hier definitief wortel te schieten, een beangstigende beslissing voor een geboren avonturier. Maar in de Ramstraat vonden ze een huis met een boom in de tuin (!) dat hen volledig overstag deed gaan.

Julie Kruijne: baken en rots in de branding voor jonge moeders.

Foto Machteld Hardy

Vooreerst brengt ze de moeder terug in contact met haar lichaam. De volgende stap is herbronning en ten slotte is er creëren. Yoga, (schrijf)meditatie, mindfulness, voetreflexologie en geweldloze communicatie zijn basistechnieken in haar aanpak. Concreet biedt Julie hiervoor verschillende soorten sessies aan waarbij kleinschaligheid voorop staat.

ONT-MOETEN Ten eerste zijn er de MOM-bijeenkomsten of Moeders “ Je moet niet jezelf omvormen Ontmoet Momenten, die bedoeld zijn voor jonge moeders tijdens hun bevallingsverlof. Er zijn telkens maximaal om in je leven te passen. moeders aanwezig. Ontmoeten staat voor het Je kunt beter je leven omvormen drie contact maar ook voor het ont-moeten, weg van de dwang en de verwachtingspatronen. De jonge moeders zodat jij erin past.” nemen gewoon hun baby mee en genieten eerst van een kopje soep. Vervolgens wisselen ze ervaringen uit en dan ZELFSTANDIGE Na de geboorte van een dochter volgde een volgt nog een lichaamsoefening. rustigere periode, maar een nieuw bodemmoment diende zich aan toen haar dochter RESTORATIEVE YOGA op tweejarige leeftijd zwaar ziek werd. Na een Het tweede aanbod zijn de Relax en Restore sessies, medische calvarietocht die pas na anderhalf waarbij een groepje van drie moeders (zonder kinderen) jaar kon afgesloten worden, volgde de crash. restoratieve yoga volgt. Er wordt niet gestretcht maar Maar zoals de vorige keren breidde Julie ook door bepaalde lig -en zithoudingen aan te nemen, onhier een positief gevolg aan. Ze besloot haar job dersteund door dekens en kussens, worden de parasymop te geven en zelfstandige te worden. Vanaf pathische systemen in het lichaam aangesproken. De nu bepaalt ze haar leven helemaal zelf en helpt bedoeling is diepe ontspanning en een veilige lichaamsze anderen hetzelfde te doen. Grenzen trekken ervaring aanbieden, waardoor angst- en alarmreflexen en met durf en hoop je ervaringen omarmen, worden verzacht. zowel de negatieve als de positieve.

INDIVIDUEEL Een derde soort sessie is de individuele begeleiding op MAMACOACH En hier zijn we uiteindelijk aanbeland bij Ju- maat die ingaat op een specifieke vraag van de moeder, lies project dat ze de laatste twee jaar met zoals angst, fertiliteit, borstvoeding, combinatie werk/ volle overtuiging heeft uitgebouwd. Project moederschap, boosheid, grenzen stellen,... Gedurende is de juiste term want het is meer dan een een vijftal sessies, gespreid over twee à drie maanden, brood-winning, het is de verwezenlijking van is er ruimte om de impact van het probleem te bespreken een droom, een uitdaging die ze zichzelf heeft en te verkennen hoe het aangepakt kan worden; welke obstakels hierbij in de weg staan. Er is in deze sessies gesteld. plaats voor gesprek maar ook voor het nodige lichaamsHaar doelgroep zijn de moeders, vooral zij werk. die hooggevoelig en hoogopgeleid zijn. De combinatie tussen job en moederschap mondt OASE bij hen dikwijls uit in het opzijschuiven van de Voor Julie is in al deze sessies het uitgangspunt dat de eigen behoeften. Moederschap is een mara- moeder zelf beschikt over de nodige tools maar ze moet thon, op fysiek, emotioneel en mentaal vlak ze ontdekken in zichzelf. “Wij hebben de mogelijkheden maar moeders hebben geen team van verzor- maar spreken ze niet of te weinig aan.” gers dat hen omringt. Julie wil hun mamacoach Julie wil de moeders van de 21ste eeuw helpen bij het zijn, ze wil naar deze moeders luisteren, maar doorbreken van patronen in hun zoektocht naar een hen ook liefdevol confronteren en uitdagen om harmonieuze combinatie van job, moederschap en niet in hun hoofd te blijven zitten, maar te doen, persoonlijke groei. te experimenteren. Bij haar kunnen ze in een Zurenborg is altijd al een warme plek geweest, maar heeft er nu een veilige oase in de Ramstraat bijgekregen! veilige omgeving dingen uitproberen.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

29

Aangepast coronaprogramma van Belfius Art Loket

Door de Covid-19 perikelen wordt de programmatie voor het Art Loket in het Belfiusfiliaal Plantin en Moretuslei als volgt gewijzigd.

De tentoonstelling van Henri Ardui blijft in de bank tot zeker eind juni.

Juli, augustus brengen vier fotografen, medewerkers van Gazet Van Zurenborg, een tentoonstelling van hun niet-wijkgerelateerd werk.

September, oktober vindt de voor april tot juni geplande tentoonstelling van Riske Lemmens plaats.

De tentoonstelling van Henri Ardui blijft in de bank tot zeker eind juni. Foto Jörg PYL

November, december komt er een tentoonstelling van de Zurenborgse Denise Hoedemakers.

Deze programmatie is uiteraard onder voorbehoud van verdere perikelen van het coronavirus. Mogelijk moeten wij een update brengen in ons nummer van juni als corona bij ons blijft.

Jörg PYL

Kabuki

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23 Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

Demullier Erwin Kantoorhouder

Persoonlijk advies: ✔ Beleggingen ✔ Hypotheken ✔ Verzekeringen Gratis zichtrekeningen en kaart Belgiëlei 94 • 2018 Antwerpen Donderdag open tot 18 uur erwin.demullier@argenta.be Tel 03-230 63 23 FSMA nr 63875 cA cB ON 871 755 529

30

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

“Elke tuin is een waardevol stukje natuur”

Fietsende stadstuinier werkt milieuvriendelijk met locatie, grondtype, lichtinval en planttype. Indien gewenst houdt hij zich ook bezig met kleinere klussen in en rond de tuin, zoals het schoonmaken van dakgoten.

Naast een uitgebreide plantenkennis beschikt hij ook over de nodige licenties voor aankoop en gebruik van professionele gewasbeschermingsmiddelen.

Hij werkt volledig elektrisch, zodat er geen geur- of lawaaihinder is. Zo draagt hij ook zorg voor het milieu.

Volgens hetzelfde ecologisch gedachtegoed verplaatst hij zich zoveel mogelijk met zijn elektrische bakfiets met aanhangwagen.

Omwille van dit soort vervoer beperkt hij zijn actieterrein het liefst tot de stad Antwerpen binnen de Singel.

OFFERTE Zoekt u iemand voor eenmalig onderhoud, wilt u liever een aantal onderhoudsbeurten per jaar voor het snoeiwerk of toch een regelmatig onderhoud? Op basis van uw vragen maakt Lieven een vrijblijvende offerte.

Rekening houdend met de wensen van zijn klanten creëert hij voor hen een gezonde en verzorgde tuin. “Elke stadstuin is uniek en verdient zijn eigen aanpak. Ik vertrek hierbij altijd van het idee dat elke (stads)tuin een waardevol stukje natuur is. Elke tuin onderhoud ik alsof het mijn eigen tuin is”, vertelt hij. www.deantwerpsestadstuinier.be 0470 48 01 35 Lieven Heuten, de ecologische stadstuinier uit de Transvaalstraat, fietst naar u toe.

Foto: Luk DEPONDT

Misschien zag je hem al rijden in de Zurenborgse straten: een man met pet op een elektrische bakfiets met aanhangwagen al dan niet gevuld met tuinafval. Het is Lieven Heuten, de Antwerpse stadstuinier uit de Transvaalstraat.

Hij geeft advies en houdt zich bezig met de aanleg en het onderhoud van tuinen. Met zijn bakfiets geraakt hij – ook in niet-coronatijden – vlot en milieuvriendelijk door het stadsverkeer tot bij zijn klanten. (Luk DEPONDT)

Dit keer niet gewoon een interview. Neen. Ik vind – jawel – in de Gazet van Zurenborg een advertentie. En omdat ons tuintje toch aan een opknapbeurt toe is, contacteer ik Lieven. Een paar dagen later komt hij al op bezoek om het werk samen te plannen en al vlug vind ik een vrijblijvende offerte in mijn mailbox.

Tijdens een eerste werkbeurt enkele dagen nadien snoeit hij de beukenhaag en klimop, verwijdert hij enkele struiken en onze blauweregen (een echte woekerplant) en maakt hij een wat verwilderd hoekje van ons tuintje leeg. Hij neemt al het tuinafval mee in grote zakken op zijn aanhangwagen. Een volgende keer brengt hij de bestelde bloemen en struikjes mee en plant die in de tuin, die nu een nieuwe look heeft.

ProGreen in Merksem, niet ver van waar hij woont. Hij kon er met de fiets naartoe.

“Ik koos bewust voor een kleinschalig bedrijf.

Naast de eigenaar werken er nog twee mensen.” Hier kon hij doen wat hij in de lessen had gezien. Ze gingen vaak maaien en snoeien, en in het najaar waren ze bezig met de aanplanting van hagen en bomen. Hij leerde ook klinkers leggen en afsluitingen plaatsen.

Zelfs de aanleg van een zwemvijver stond op de planning.

Zijn baas was heel geduldig en legde alles uit van a tot z, onder meer hoe je een aanhangwagen aankoppelt, hoe je materiaal bevestigt voor transport…

OPLEIDING “Ik wilde iets helemaal anders doen met mijn leven: buiten bezig zijn, meer ambachtelijk, werken met mijn handen”, vertelt Lieven. In september 2016 startte hij bij Syntra in Leuven met de duale opleiding tuinaannemer. Op maandag en dinsdag had hij les in Leuven.

De drie andere dagen werkte hij bij het bedrijf

EIGEN BEDRIJF Na een jaar voltijdse opleiding startte Lieven op 1 juli 2018 met zijn eigen tuinonderhoudsbedrijf. Zijn aanbod is gevarieerd: tuinonderhoud, advies, aanleg… Het onderhoud van kleine tot middelgrote tuinen doet hij met hart en ziel: snoeien, gras maaien, bladeren en onkruid verwijderen of nieuwe aanplantingen voorzien. Hij geeft graag advies voor aanplantingen waarbij er rekening gehouden wordt

"Elke stadstuin is uniek en verdient zijn eigen aanpak"

Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).

Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0)495/21.82.98 Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be ING: BE 45 6300 6649 6589 • Derden: BE 37 6300 6510 3328

Bleekhofstraat 113/41 • B-2140 BORGERHOUT

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

31

Japanreis levert Veerle Rooms een onderscheiding op

Veerle Rooms heel geliefd in Japan Einde januari vertrok grafica Veerle Rooms (73) uit de Cogels Osylei voor drie weken naar Japan.

Daar liepen diverse tentoonstellingen van haar werk en dat van artiesten van de stichting Veerle Rooms Foundation. Die tentoonstellingen leverden haar naast internationale bekendheid ook nog de Grand Prix National Art Center Tokyo op.

(Jörg PYL) SALON BLANC De eerste tentoonstelling die op Japanse bodem werd geopend, was die in museum U-Forum in Tokyo. Daar werd werk gepresenteerd van Veerle Rooms en 11 andere kunstenaars die de Stichting Veerle Rooms had voorgedragen.

Dezelfde werken werden vanaf 23 januari 2020 tentoongesteld in het National Art Centrum in Tokyo, tijdens de 24e editie van Salon Blanc.

Het National Art Centrum is een heel groot complex vergelijkbaar met de Heizel bij ons. Hier wordt alleen groter werk (groter dan A4) geëxposeerd.

Naast grafisch werk vielen er ook schilderijen en kalligrafie te bewonderen.

De opzet van deze biënnale van Salon Blanc is vergelijkbaar met de Salons van Parijs (en Brussel), waar werk van op dat moment toonaangevende kunstenaars getoond werd. Hier ontving Veerle Rooms de Grand Prix Salon Blanc van het National Artcenter Tokyo voor haar grafische werk en de grote verdienste voor haar jarenlange samenwerking met Japanse collega’s.

UITWISSELING Beide tentoonstellingen waren een uitwisseling tussen Japanse en Franse kunstenaars. Voor de Japanners ligt België in Frankrijk, maar niet getreurd het gaat om de kunst. Er was een samenwerking met Printsaurus, een organisatie gespecialiseerd in ‘on reliëf printing’ en de kunst om

Veerle Rooms is een uitstekende ambassadeur van Belgische grafiek in Japan.

Foto: Jörg PYL

papier te maken. Uiteraard verwachten de Japanners een tegenuitnodiging voor ons land. Ze zoeken naar partners om hun kunst uit te dragen naar andere werelddelen. Op dat vlak heeft Veerle Rooms zich al verdienstelijk gemaakt.

In 2016 zorgde ze ervoor dat Hanga (Japanse prenten) een plaats kreeg in het museum van Sint-Niklaas.

Er werden toen ook interessante nevenactiviteiten georganiseerd. De voortuin van het museum werd door leerlingen van de tuinbouwschool omgetoverd tot een Japanse tuin en de plaatselijke modeacademie maakte kimono’s.

ONE MAN SHOW Tegelijkertijd met Salon Blanc liep in drie galeries van Tokyo de Mini Art Exhibition van kleiner (kleiner dan A4) grafisch werk van dezelfde kunstenaars.

Op 19 januari opende de tentoonstelling Veerle Rooms 'One Man Show' (sic!) in Vivant galerie Ginza eveneens in Tokyo. Buiten de conservatoren van de musea die meewerkten aan de Belgium Japan International Art Exhibition 2019-2020 waren er veel belangstellenden en medekunstenaars aanwezig om Veerle Rooms een warm welkom te bezorgen.

KOUSUKE MOCHZUKI Op 27 januari opende de tentoonstelling in Pensee Gallery in Gunma Japan. Gumma ligt in het noor westen van Japan en ten noorden van Tokyo, in een streek met veel rijstteelt. Veerle Rooms stelde er tentoon tot 1 februari samen met de japanner Kousuke Mochzuki.

TSUKASA Een laatste tentoonstelling, samen met de Japanse lithograaf Tsukasa, vond plaats in atelier Contrepoint

in Nishonomya (tussen Kobe en Osaka). Dit is een galerie gespecialiseerd in etsen. Veerle Rooms hield er ook een lezing en een workshop voor de kunstenaars van Osaka, met als thema fotografische etsen. Het viel op dat de zeventien deelnemers erg gedisciplineerd waren. Bij de workshop werd Veerle Rooms bijgestaan door twee assistenten die voor de vertaling zorgden.

OORKONDE Door haar drukke programma had Veerle Rooms nauwelijks tijd om de bezienswaardigheden van Japan te bewonderen. Ze keerde echter tevreden naar België terug met de Grand Prix National Art Center Tokyo, bestaande uit een oorkonde en een schaal van een plaatselijk kunstenaar.

NU OOK LOTTO Uw huis sneller verkopen voor meer geld?

Toe aan een nieuw interieur?

Geef uw woning een StyllieS metamorfose!

Vastgoedstyling & Interieurvormgeving www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40

MAANDAG - VRIJDAG VAN 7U TOT 18U30 ZATERDAG VAN 8U TOT 14U ZONDAG : GESLOTEN

ROLWAGENSTRAAT 79 • 2018 ANTWERPEN Tel. (03) 235 52 54 • Fax: (03) 272 39 10

32

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be