Joanna Lewandowska, „Kreaturia”, kolaże Grzegorz Ósmy

kreaturia

D O T YC H C Z A S W S E R I I U K A Z A ŁY S I Ę:

Joanna Lewandowska, Trach (2019) Mariusz Jochemczyk, W poszukiwaniu utraconej afazji (2019) Sylwia Jaworska, Mistrzowskie trójki (2020) Wojciech Brzoska, Plejady (2021) Sylwia Jaworska, Echo serca (2021) Michał Muszalik, Hotel Globo (2021) W P R Z YG O T OWA N I U:

Krzysztof Muszyński, Ma na noc (2021)

JOANNA LEWANDOWSKA

kreaturia kolaże

G r z ego r z Ó s m y

Biblioteka Śląska Katowice 2021

materia

krawaty parasole przechodzimy przez siebie ulica deszcz mgła lepkie sukienki kieszenie groszki tandetne marynarki wojenne nastawienia lizaki policjantów światła odbicia lustra mokry asfalt szarość czerń i biała farba – ślad znak wskaźnik drogi zakaz ruchu zakaz wymijania zakaz parkowania zakaz zatrzymywania się czapki daszki chustki do nosa nosy usta oczy wlepione w punkt zbieżności ruchy gałek ocznych (nieświadome) wahadła siatek teczek torebek stawy kolanowe ugięte i wyprostowane odbicia w stawach lustra mokry asfalt ołów i czerń i farba – czerwień pomadek pasków od zegarka kapelusze koszyki starocie bibeloty niesione ostrożnie galerie witrynki sklepy mercedesy szyby pleksi salony spa makijaże wojenne malowidła ścienne odbicia lustra ja mokry asfalt czerń rdza farba totemy

5

nie patrz w niebo

tylko proszę nie patrz w niebo – tam wydarzają się wybuchy katastrofy – patrz w dół pod nogi żebyś się nie przewrócił żebyś wrócił do korzeni do wątku i osnowy nie patrz jak lodowa kometa zwiastuje kataklizmy nienawiść ubóstwo myśli i czynów jak się rozpędza jak tnie nasze wspólne niebo aż po horyzont – uciekaj posiej się gdzie wiatr się sieje zburz wszystkie astronomiczne obserwatoria ceny mapy – wykreśl z naszego słownika ortografię nie patrz w niebo zaklinam ono cię przeklnie i już nie znajdziesz gruntu pod stopami nie zniesiesz i nawet nie będziesz mógł modlić się za nami

6

kontakt

B milczy S się nie kwapi B milczy dalej S nasłuchuje B po drugiej stronie ściany przykłada ucho do ucha S dochodzi do połączenia kanałów słuchowych w taki sposób że mogą usłyszeć własne niesłuchanie po chwili S robi dźwięk B go odbija S odbija odbicie a B zamyka dziób teraz przesuwają się po ścianie równolegle choć w przeciwne strony – wynika różnica jakichś 30 centymetrów B robi dźwięk S wkłada go sobie do ucha i milczy B beczy S nie może tego znieść wypuszcza dźwięk drugim uchem echo uwolnionego dźwięku trafia do ucha B i blokuje je na dłuższy czas po czasie S sunie wzdłuż ściany zastanawiając się nad przyczyną głuchoty w obu pokojach zaczynają zbierać się wykorzystane głosy 7

sieć

nasze ciała są poznaczone liniami nasze nie tylko twoje moje i to nie są linie papilarne żaden indywidualizm więżą nas te linie jak telefoniczne druty oto linia życia i śmierci linia głowy kiedy noc nie chce się zakończyć linia wody do której nie chcemy wejść kolejnej miłości rozumiemy się doskonale to nieprawda że nie siedzimy sobie w głowach siedzimy tam wszyscy jest taki tłok że nie da się normalnie oddychać dzwonimy codziennie ja do ciebie ona do mnie on do niej rozmawiamy na setki i tysiące sposobów minut przeszywają nas linie przykuwają nas do siebie 8

do łóżek do skał rozrywają powietrze i każdy z nas ma na własność tylko jakiś nieswój strzęp pozostający wciąż po drugiej stronie

9

znów

przyśnił mi się śnił namawiał szył grube ściegi dookoła moich poduszek ramion dookoła skrawał centymetr po centymetrze zaczął od frędzli z koca bliżej przysuwały się ostrza nożyczek palec po palcu odpadał a usta miałam zapchane księżycem jakbym zjadła najtłustszą część jego ciała i nie mogła pomieścić wewnątrz tych wszystkich kawałków ani też ich wypluć można trwać nie przeginając się przez poręcz łóżka można leżeć spokojnie dając łatwo się odciąć od powietrza nawet niech ma kolor musztardy i niech będzie ostre wtedy wytłumaczone są późniejsze nerwowe tiki nagłe zblednięcia wyjścia i wracanie kuchennymi drzwiami a jednak najważniejsze to nie spać nie dać się też wedrzeć nocy do żadnego z otworów łokcie trzymać zawsze mocno przyciśnięte najlepiej wzdłuż południków w poprzek nigdy się nie śni a przyśnił mi się uwierz we mnie i nie chciałam

10

11

12

opowiastka o miłości

napisz mi opowiastkę o miłości ale taką żeby nikt nie zginął. gdyby wyobrazić sobie chłodny wszechświat nad nami wokół nas i z tego miejsca patrzeć na tę niemądrą planetkę widziałbyś jak blisko siebie jesteśmy bledziutkie bakterie mozolące się w zupełnie nieskoordynowany sposób gdyby spaść z tego nieba gdzie wszystko jest wielkie i proste przebić atmosferę wzajemnych pożądań niechęci urazów głowy serca i ramion można by nie trafić w żaden czuły punkt – wylądować w polu gier towarzyskich zabaw podjazdowej wojny i gdyby teraz iść prosto (może być zygzakiem) i dotykać każdej dłoni palcem później wiązać na tym palcu supełek dla pamięci może się okaże że wszyscy co nam zaginęli nadal tam są

13