A neve interminable

O AUTOR: Agustín Fernández Paz Agustín Fernández Paz (Vilalba, Lugo 1947- Vigo 2016). Perito Industrial Mecánico; Mestre de Ensino Primario; Licenciado en Ciencias da Educación; Diplomado en Lingua Galega.Traballou como profesor de Lingua e Literatura Galegas no IES Os Rosais II, de Vigo. 









É unha das figuras máis destacadas da literatura galega contemporánea.

Desde mediados dos anos setenta estivo ligado aos movementos de renovación pedagóxica. Foi membro fundador dos colectivos Avantar e Nova Escola Galega. Xunto con outros profesores/as, organizou diferentes eventos (Xornadas Municipais de Pedagoxía de Mugardos; Xornadas de Normalización Lingüística de Nova Escola Galega, etc.) e participou na elaboración de numerosos materiais didácticos.

Foi autor de diversos traballos espallados por xornais e revistas (As Roladas, Cuadernos de Pedagogía, Revista Galega de Educación, CLIJ, Signos, TEXTOS, Revista Galega do Ensino -nesta última, levou durante varios anos a sección "O pracer de ler"-, etc.). A maior parte dos mesmos xiran ao redor de temas como a normalización lingüística no ensino, a didáctica da lingua, a promoción da lectura, a literatura infantil e a introducción dos medios de comunicación nas aulas.

Recibeu premios correspondentes ó seu labor literario (Merlín, Lazarillo, Edebé Juvenil, Rañolas, Raíña Lupa, Protagonista Jove…).

A maior parte da súa obra está traducida a todas as linguas ibéricas, coreano, árabe, francés, chinés, búlgaro, bretón, italiano e inglés. Entre outros recoñecementos á súa traxectoria, recibiu o Premio Irmandade do Libro (2003); o Premio Xosé María Álvarez Blázquez (2008), a Letra E (2009) da AELG. Foi o candidato da OEPLI ao Astrid Lindgren Memorial Award; en 2011 foi escollido pola OEPLI como o candidato español ao Premio Andersen 2012 e en 2015 a AELG propúxoo como candidato ao Premio Nobel de Literatura.

Algúns dos libros de Fernández Paz CLUB DE LECTURA “Laretas” IES POETA AÑÓN

A NEVE INTERMINABLE Agustín Fdez. Paz –2015Club lectura IES POETA AÑÓN-OUTES-

24 ABRIL 2017

RESUMO

1816: O ANO SEN VERÁN

Un equipo de guionistas –tres mulleres e dous homes– recibe a encarga de escribir os guións dunha futura serie de televisión que se titulará “As fronteiras do medo”. Para concentrarse no traballo, acordan recluírse nun hostal solitario, nas terras da Fonsagrada. É inverno, no hostal só viven o matrimonio que o rexenta e mais outros tres hóspedes. Ao terceiro día, comeza a nevar. Unha tormenta que semella non rematar nunca, que interrompe as comunicacións e o fluído eléctrico, e que os deixa illados do mundo. Mentres traballan nas historias da serie irán descubrindo que naquel hostal ninguén é quen aparenta ser e que un medo irrefreable comeza a filtrarse nas súas vidas.

Na novela cítase o poema de Lord Byron titulado “Darkness” (Escuridade), un texto cualificado no libro como “apocalíptico” e “profético” (p.177).

Fonte: Ed. Xerais

PERSONAXES ALBA NOVO: guionista de 36 anos á que unha produtora encarga o proxecto de escribir 13 episodios dunha serie centrada nos medos e terrores actuais.

DIEGO - IRENE– RUTH: membros do equipo de guionistas que viaxan á Fonsagrada.

MIRO DE CASTRO: profesor de literatura que ambiciona ser escritor e que se xunta co grupo no hostal.

TANIA e REBECA: parella de escritoras de textos teatrais que se atopan no hostal da Fonsagrada.

ABRAHAM: hóspede do Hostal Providencia, adicado á tradución.

DAMIÁN e SABINE: donos do hostal.

PARA o DEBATE e a REFLEXIÓN 

Que tipo de narrador/es atopamos no libro?



Pensas que o libro logra manter o suspense ata o final?



Todo apunta a que Byron atopou inspiración no acontecido no ano 1816, o “ano sen verán”. A erupción do volcán indonesio Tambora, en 1815, provocou un importante arrefriamento en moitos lugares da Terra (incluída Europa) nos anos inmediatamente posteriores. En Italia, Suíza e a costa este de Estados Unidos nevou durante os meses de xullo e agosto. En Alemaña choveu durante semanas. o Rin inundou extensos territorios. Na India non houbo monzón.

Moitos pintores e escritores viviron o ambiente tráxico e a atmosfera literalmente eléctrica como un estímulo excepcional. É o que ocorreu na casa de Lord Byron á beira do lago de Xenebra. Entre os acompañantes do poeta atopábanse, ademais de John Polidori, o seu médico persoal, o escritor Percy Shelley, a súa prometida Mary Godwin (quen, trala súa voda ese mesmo ano, converteríase en Mary Shelley) e unha medio irmán desta, Claire Clairmont (embarazada de Byron). Nesa xuntanza os veraneantes inventaron un concurso: o gañador sería o que escribise a mellor historia de terror.

A futura Mary Shelley titulou a súa obra Frankenstein ou o moderno Prometeo, e John Polidori chamou O vampiro á súa.

Esta segunda, unha novelilla non moi destacable no literario, acabou converténdose en modelo para o Drácula de Bram Stoker .

O mundo da ARTE, tamén se fixo eco do acontecido mostrando a potencia da natureza e a vulnerabilidade do home fronte a ela. Ese caos climático influíu en pintores como William Turner, mestre en captar o poder violento do mar.





Das historias que contan os distintos membros do equipo de guionistas, cal che resultou máis inquietante: A casa azul-Herdanza de sangue-A néboa da venganza-Un incidente no internado?

Atopaches algunha característica común a outros libros que leras de Agustín Fernández Paz? E a algún libro de terror doutros escritores do xénero de terror?

Dous dos relatos narrados na novela inclúen extractos de artículos xornalísticos. Que cres que leva ao autor a incorporar este tipo de textos?



Sufriches arrepíos mentres lías este libro?



Sabes o que son os STRIGOI romaneses?



Que che produce maior desacougo: os temores tradicionais tópicos a fantasmas,vampiros...ou os temores do século XXI que menciona Sabine ó remate do libro (cambio climático provocado pola cobiza humana)?

“Foi duro explicar na casa que non estudaría a carreira de Dereito, como mandaba a tradición familiar e que desexaba matricularme en Comunicación Audiovisual.” p. 13 “Nadal de1988...os meus pais me agasallaron co primeiro computador que tiven na miña vida: un IBM cunha capacidade de 40 megas… Daquela aínda non había Windows, nin correo electrónico….nin se me pasaba pola cabeza a futura existencia de Internet”. p. 43

“Vivín a infancia e a adolescencia en Vilarelle, unha vila do interior que daquela, falo dos primeiros anos sesenta do século pasado, tiña ben máis vida que na actualidade pois aínda non comezara o amargo éxodo da xente nova…” p.110 “Daquela os velorios facíanse nas casas, e considerebase unha obriga que cada familia mandase unha persoa ao domicilio do defunto para acompañar os parentes na súa dor durante as horas nocturnas… “p. 121