MET DE TENT ROND EN OP DE MONT THABOR

Tekst en foto’s: Anja Derycke & Jonas Raats is het merkbaar warmer dan de vorige ochtend.

Zomer 2021: een zomer waarin coronamaatregelen reizen complex maken. We kiezen daarom voor een vakantie waarin we weinig landsgrenzen maar des te meer bergketens overschrijden. Via de noordelijke Franse Alpen schuiven we op naar de Vanoise om ten slotte in de Névache te belanden. Daar klaart het kwakkelende weer op en kunnen we eindelijk aan een lang geplande vierdaagse beginnen.

Jonas en ik hebben een uitdagende tententrekking uitgestippeld rond en op de Mont Thabor, in het Cerces-Thabormassief. Startpunt van de tocht is de Camping de Fontcouverte (1860 m) in de Vallée de la Clarée. De tocht is er een van eigen vinding, waarbij we druk bewandelde GR’s willen vermijden en vaker over dan rond de bergen zullen proberen te gaan.

Dag

1: over gemarkeerde en ongemarkeerde paden

De dag start met temperaturen net boven het vriespunt, het aangekondigde mooie weer moet onze vallei nog bereiken. Rond 9u vertrekken we op pad richting de Refuge de Ricou. Voorbij de meertjes Lac Laramon en Lac du Serpent laten we het gros van de dagjestoeristen achter en vinden we de rust van de bergen. De zon schijnt al stevig, maar er waait nog een frisse wind als herinnering aan het slechte weer van de voorbije week.

In steeds rotsachtiger terrein klimmen we verder omhoog tot aan de Col du Grand Cros. Steenmannetjes leiden ons langs en over rotsen over de graat tot aan de top van de Pic du Lac Blanc (2980 m), waar we beloond worden met een uitzicht van 360° op de bergen om ons heen. In het westen zien we de besneeuwde toppen van de Écrins glinsteren in de zon terwijl we in het noorden de Mont Thabor en de toppen van de Vanoise kunnen onderscheiden.

Nu begint een meer avontuurlijk gedeelte want mijn uitgestippelde route verlaat de paden die op de Franse topografische kaart staan. We keren een stukje op onze stappen terug en vinden een steil pad dat in de goede richting afdaalt naar het Lac Blanc. Vanaf dat meer kunnen we volgens mijn plan langs de bergflank traverseren tot aan de Col du Vallon (2645 m). Hier zien we echter snel vanaf want het spoor verdwijnt en de rotswand is veel te steil om langs te traverseren. In de plaats daarvan volgen we een spoor dat afdaalt tot aan een gemarkeerd pad en via dat pad steken we de col over.

De laatste etappe van de dag voert ons langs een ongemarkeerd pad door het gras en langs marmotten tot aan het Lac Lavoir (2284 m), waar we iets na 17u arriveren. Algauw vinden we een droog plekje vlak bij de oever waar onze twee kleine tentjes net passen. De zelfgemaakte pasta met ‘kaas’saus en groenten smaakt uitstekend terwijl we genieten van de bergen om ons heen. (Het is ‘kaas’saus en geen kaassaus want er zit geen echte kaas in.)

Dag 2: een lange omweg naar de top Rond 8u30 zijn we klaar voor een lange dag. Hoewel we 400 m hoger hebben geslapen dan de camping,

Vandaag beklimmen we de Mont Thabor via een graatoverschrijding. We volgen het pad dus niet tot aan de Col de Méandes, maar slaan op tijd linksaf richting de Col des Muandes en nemen een goed aangeduide en zeer rustige GR. Ik besef dat mijn voorziene omweg te lang is als blijkt dat we de Col de Muandes (2828 m) pas bereiken na de lunchpauze. Gelukkig is de wandeling over de graat tussen deze col en de Col de Valmeinier minder technisch dan de aanduiding op de kaart doet uitschijnen. We kunnen gewoon al lopend genieten van het uitzicht langs beide zijden terwijl we nu eindelijk zonder verdere omwegen naar de Mont Thabor wandelen. Wat verderop komen ze zowaar een sneeuwveld tegen ter afwisseling van alle rotspaden.

Hoe dichter bij de top, hoe meer mensen we passeren. Elkaar kruisen op het duidelijke, maar smalle pad dat langs de flank van de berg loopt maakt de tocht bij momenten avontuurlijk. Voor de laatste etappe naar de top vervoegen we op een breed platgetrapt pad een stroom van wandelaars. We blijken zowat de enigen die met een zware bepakking naar de top wandelen.

De bergtop (3178 m) hebben we op deze mooie zomerdag niet voor ons alleen, maar er is plaats genoeg voor iedereen en er is zelfs iemand die de sfeer opluistert met live alpenhoornmuziek. Voor de tweede dag op rij kunnen we genieten van een 360°-zicht op bergen voor zover het oog reikt.

Het is al een eind na 15u als we aan de afdaling beginnen. We keren op onze stappen terug tot aan de Col de la Chapelle (2943 m), waar we na enig zoeken de markeringen vinden van het pad in de richting van de Refuge de Terre Rouge (2169 m). We laten de meer technische afdaling over rotsige paden achter ons en komen in een glooiend landschap terecht waar we opnieuw door het groen wandelen. Mijn vermoeide benen zijn blij met het eenvoudige pad. We wandelen helemaal tot aan de Refuge de Terre Rouge, waar we rond 18u een vlak en droog plekje vinden voor onze tentjes.

Dag 3: we krijgen niet genoeg van al die cols Net voor 9u zijn we op pad. Onder een wolkeloze hemel beginnen we de dag rustig met een wandeling door een groene vallei. Tijdens het wandelen probeer ik me in te beelden hoe het landschap eruitzag toen de vallei nog gevuld was met een gletsjer.

Een bordje naar de Pas des Griffes brengt ons in verwarring: dat is de col waar we naartoe gaan, maar het is nog bijna 1,5 km tot aan de splitsing waar ik had voorzien om af te slaan naar de top. Ondanks het duidelijke bord vinden we geen pad tussen het hoge gras. We zien echter een trailrunner afdalen vanaf de col wat voor ons het bewijs vormt dat er wel degelijk een pad is. Na nog wat verder zoeken vinden we dan toch een pad naar boven. (Tegenwoordig staat dit pad wel ingetekend op digitale kaarten.)

Een uur en 350 m hoger worden we vanaf de Pas des Griffes (2554 m) beloond met het uitzicht op een groene vallei met scherpe, rotsige bergpieken aan de overzijde. We kunnen de route naar de volgende col, de Col de la Plagnette, grotendeels volgen in het landschap. Het pad voert ons doorheen lege weiden waar we nauwelijks vee of wandelaars tegenkomen. Hoe dichter we de Col de la Plagnette (2520 m) naderen, hoe meer rotsen we onder onze voeten krijgen. De namiddagtemperaturen zijn intussen flink hoog en dat maakt de beklimming bij momenten erg pittig.

Aan de massa mensen is te merken dat de meertjes onder ons dicht bij een parking liggen. We steken dan ook gauw door naar de volgende col, de Col des Cerces (2574 m), en dalen af naar het gelijknamige meertje. Ook daar zijn toeristen aan het pootjebaden en zonnen langs de oevers van het meertje.

Ons oorspronkelijk plan was om hier te bivakkeren, maar het is nog maar 15u30, we zijn nog lang niet moe en aan dit meer is het gevoel van eenzaam kamperen in de bergen ver te zoeken. Op aanraden van een Franse wandelaar waar we een praatje mee maken, wandelen we door tot aan het Lac de la Ponsonnière (2565 m). Dit meertje ligt net voorbij de Col de la Ponsonnière (2613 m), de vierde col van de dag. Als we daar rond 18u aankomen staan er al enkele tentjes langs de oevers van het meer, maar we vinden zonder probleem een plekje voor onszelf.

De rijst met curry en groenten smaakt geweldig in de ondergaande zon. Die extra col was meer dan de moeite waard om de laatste nacht in het hooggebergte door te brengen.

Dag 4: terug naar de bewoonde wereld

Ons rustig ontbijt, met zicht op de Écrins, wordt verstoord als een grote kudde schapen de helling afdaalt in de richting van ons meertje. We breken snel de tenten af en vullen onze rugzakken zodat er geen gerief meer rondslingert als de kudde ons bereikt.

Wanneer de rust is teruggekeerd, vertrekken we rond 8u45 richting de reeds bekende Col de la Ponsonnière want mijn uitgestippelde route naar de Col du Chardonnet Sud loopt via een ongemarkeerd pad hoog op de bergflank en niet via de GR die lager in de vallei loopt. Aangezien het beloofde mooie weer blijft aanhouden, belet niets ons om kilometers op een smal pad langs een puinhelling te wandelen.

Na de Col du Chardonnet Sud (2638 m) is het gedaan met eenzaam wandelen in de bergen. Een lange afdaling over duidelijke paden brengt ons tot aan de Refuge du Chardonnet (2220 m). Met de dalende hoogte stijgt de temperatuur en laten we de rotswereld achter ons. De refuge staat net aan de boomgrens, wat ideaal is om een lunchplekje in de schaduw te vinden.

Na de lunch vatten we de laatste etappe aan tot aan de camping (1860m), waar we rond 14u arriveren. ’s Avonds maakt een knetterend onweer een einde aan vier dagen schitterend wandelweer.

Tocht In Cijfers

Dag 1: Camping de Fontcouverte (1860 m) - Pic du Lac Blanc (2980 m) - Lac Lavoir (2284 m)

Afstand 12,3 km, +1220 m, -800 m, paden niveau T2-T4.

Dag 2: Lac Lavoir (2284 m) - Col de Muandes (2828 m) - Mont Thabor (3178 m) - Refuge de Terre Rouge (2169 m)

Afstand 17,5 km, +1300 m, -1410 m, paden niveau T2-T3.

Dag 3: Refuge de Terre Rouge (2169 m) - Pas des Griffes (2554 m) - Lac de la Ponsonnière (2565 m)

Afstand 18 km, +1100 m, -700 m, paden niveau T2-T3.

Dag 4: Lac de la Ponsonnière (2565 m) - Col du Chardonnet Sud (2638 m) - Camping de Fontcouverte (1860 m)

Afstand 12,3 km, +250 m, -970 m, paden niveau T2-T3.

De tocht werd uitgestippeld m.b.v. een topografische kaart van het IGN (1/25.000 3535 OT - Névache - Mont Thabor) en OpenStreetMap-kaarten. Navigatie in het terrein gebeurde hoofdzakelijk o.b.v. de bordjes voor wat de gemarkeerde paden betreft. De gps kwam van pas bij het vinden en volgen van de ongemarkeerde paden.

De enige bevoorradingsplaats op de route is de Refuge de Terre Rouge. Onderweg water vinden is geen probleem: er zijn voldoende meertjes en riviertjes waaruit water gefilterd kan worden.

Vroeg in het seizoen kunnen stijgijzers noodzakelijk zijn als de cols nog besneeuwd zijn.

Voor U Gelezen

Tekst & foto’s: Dirk Van den Berghe - www.altaviatravelbooks.be

Ijskoud In Het Spoor Van Poolreizigers

Johnny Steenbeke. Fotograaf én cameraman. Niet zomaar een cameraman. Wèl tijdens de beroemde ‘Alaskareis’, over de ‘Beringstraat’ die Rusland en de Verenigde Staten met elkaar verbindt, van de Belg Dixie Dansercoer en de Amerikaan Troy Henkels in 2005. Johnny Steenbeke bracht de historische overtocht in beeld.

Klimaatalarm: de tocht over het ijs van de Beringzee bleek onmogelijk geworden…

Hij vertelt in zijn IJskoud voor het eerst over zijn tocht in het spoor van de poolreizigers. Het leest als een ‘spannend jongerenboek’, dat voorlopig nog een happy-end kende. Ware er niet de bittere realiteit. De realiteit van de stormen genaamd Dudley, Eunice en Franklin.

Johnny zette het gevat neer: ‘Ooit was de Beringstraat in wintermaanden een dichtgevroren zeekanaal, maar in 2005 zagen we al de eerste gevolgen van klimaatopwarming in dit gebied. IJs brak steeds sneller op: een oversteek over vast ijs bleek onmogelijk geworden. De poolreizigers werden hierdoor danig op de proef gesteld en de expeditie dreigde uit te draaien op een catastrofe.’ Toen net niet, vandaag stilaan wel…De auteur stelde toen al vast hoe de eerste signalen zich in Alaska opstapelden.

Een boek over zijn strijd met de natuurelementen voor zijn dochter Lisa… auteur: Johnny Steenbeke prijs: 20 €

Johnny dacht tijdens zijn tocht voortdurend aan zijn dochter Lisa, destijds nog een kind én aan haar toekomst. Voornamelijk voor haar schreef hij zijn boek. Om haar te laten nagenieten van zijn strijd met de ‘natuurelementen’, maar ook om een uitroepteken te plaatsen bij de nefaste gevolgen van de klimaatopwarming.

Klettersteig

Klettern – het standaard werk! behandelt alle aspecten die belangrijk zijn bij het klimmen - of het nu in de hal, in de klimtuin of in het hooggebergte is. In dit goed onderbouwde oefenboek wordt de huidige status van de uitrusting uitgelegd, worden klimtechnieken aangeleerd en worden veiligheidstechnieken en trainingsmethoden gepresenteerd. Van oefenen in de hal tot zelfstandig voorklimmen in alpine terrein: met deze kennis kun je van beginner tot expert gaan.

De basis: klimstijlen, basisuitrusting, gebruik van gidsen en topo, klimvoorbereiding

Touwklimmen: uitrusting, touwcommando’s, basistechnieken, tussentijdse berging Uitrusting, veiligheid, tactiek en vallen,,, Multi-pitch routes en alpine klimmen: vastbinden, touwcommando’s, zekeren, voorklimmen en abseilen Boulderen, klimmen met kinderen.

Alles komt aan bod. Veel plezier uitgave: Rother prijs: 25,95 €

Tasmanie

Tasmanië, de kleinste staat van Australië, zal u bekoren met zijn ongerepte natuur(de uitgestorven diersoorten laten we buiten beschouwing,,,), exotische planten en onbekende dieren - een waar paradijs voor outdooren trekkingfans. De Rother wandelgids “Tasmanië” presenteert de 60 mooiste wandelingen en trekkingroutes op het Smaragdeiland. Het aanbod varieert van korte ontdekkingswandelingen tot meerdaagse trekkingavonturen in de eenzame wildernis.

Tasmanië is zelfs voor veel Australiërs de populairste wandelbestemming van hun uitgestrekte land - niet verwonderlijk gezien de uitbundige natuur: regenwouden waarvan de oudste bomen meer dan 2000 jaar oud zijn, aromatische eucalyptusbossen met reuzenbomen tot bijna 100 meter hoog en ruige bergen met diepe kloven voor iedere wandelaar. En de kust doet er qua landschap niet voor onder: romantische baaien worden afgewisseld met zandstranden, stille lagunes en steile kliffen.

De tochten in deze wandelgids zijn voorzien van alle belangrijke informatie: gedetailleerde routebeschrijvingen, delen van kaarten met de route ingetekend en betekenisvolle hoogteprofielen geven alle essentiële informatie. Voor elke tocht zijn ook GPS-gegevens beschikbaar om te downloaden. In het inleidende deel worden de land-, natuur- en wandelgebieden uitgebreid beschreven. Veel tips over uitrusting en de bijzonderheden van wandelen in de Tasmaanse bush maken het boek tot een onmisbare begeleider bij wandelingen door “Under Down Under”.

uitgave: Rother prijs: 19,95 €

BEN NEVIS & GLEN COE - SNOW & ICE

Ben Nevis en Glen Coe blijven in de voorhoede van het Schotse winterklimmen en behouden hun plaats op het wereldpodium van klimmen. De klassieke beklimmingen zijn hoog aangeschreven doelstellingen. Deze selectie van de beste beklimmingen in het gebied is genoeg om elke klimmer een leven lang inspiratie te bieden.

Deze achtste editie van Cicerone’s klassieke gids is de eerste gids die elke beklimming categoriseert en in detail beschrijft hoe ze ontstaan, om klimmers te helpen de beste route te kiezen en de klimomstandigheden te beoordelen. Op het juiste moment op de juiste plaats zijn, is een belangrijk onderdeel van winterklimmen en dit boek leidt je door het besluitvormingsproces om meer expedities tot een succes te maken. Met sneeuw-, ijs- en gemengde routes, variërend van inleidende beklimmingen van klasse I tot extreme teststukken - inclusief de zwaarste traditionele winterklim ter wereld - zijn er routes voor alle niveaus en voorkeuren, plus advies om u te helpen een geschikte route te kiezen voor de heersende voorwaarden.

Ps: vergeet ook uw Gaelic niet van onder het stof te halen,,, uitgave: Cicerone prijs: 31,95 €

Al deze gidsen zijn verkrijgbaar bij: altaviatravelbooks.be

Nassaustraat 32

2000 Antwerpen