Baśnie o lepszym świecie

Na jej obrazach papież rozmawia z delfinami, biznesmeni siadają w ławkach szkolnych, spod czapek wyjmowane są „ziarenka nienawiści”, a zabawa kończy się wspólną kąpielą w jacuzzi przedstawiciela Ku Klux Klanu, wydry i muzułmanki. Anna Grzymała w swoim najnowszym cyklu A rzeki popłyną syropem z daktyli marzy, fantazjuje, antycypuje, projektuje i eksperymentuje. Nie boi się rozwijania wyobraźni społecznej, nawet jeśli może być posądzona o infantylność czy naiwność. Malując, wychodzi od frazy kończącej klasyczne bajki: „i żyli długo i szczęśliwie”. Pyta, jak mogłaby wyglądać utopia i co należałoby kolektywnie zrobić, żeby zaistniała. Pisze baśń i na jej podstawie maluje obrazy przedstawiające etapy ewolucji społeczeństwa w stronę „lepszego świata dla wszystkich”. Artystka zastanawia się, co to oznacza i jak mogłaby wyglądać taka kraina szczęśliwości. Swojej utopii nie umieszcza jednak na oddalonej wyspie czy w fantastycznej krainie. Ulokowuje ją w wyraźnym „tutaj”, wśród bloków, w polskiej rzeczywistości.

Klisza z Kalisza

Jak wygląda artystyczny krajobraz Kalisza? Można się o tym przekonać na wystawie konkursowej A-Kumulacje 2023. Kaliskie Biennale Sztuki. Tegoroczna edycja to już czwarta odsłona wydarzenia prezentującego szerokie spektrum działań artystów i artystek związanych z miastem. Na ekspozycji zobaczymy 49 prac 39 twórców i twórczyń, w tym jednego duetu, którzy zakwalifikowali się do drugiego etapu biennale. Prezentacji towarzyszy program zaproponowany przez duet kuratorski Dagny & Daniel Szwed, którzy zaprosili do współpracy artystki operujące w swojej sztuce dźwiękiem. W ramach wydarzenia usłyszymy m.in.: obiekt Korona błazna Karoliny Mełnickiej, instalacje Out of frame Karoliny Rec, Instrument, który nie ma jeszcze nazwy Izy Tarasewicz oraz Siory originals wyjątkowe jak ty Oli Winnickiej. Dźwiękowe realizacje dopełnią: Krajobraz zimowy, wideo autorstwa Dominiki Olszowy, performans Magdaleny Mellin oraz rejestracja koncertu Dominiki Korzenieckiej.

Urok marmuru

Wiele lat życia spędziła we Włoszech, w okolicach Carrary, znanej ze złóż wyjątkowej jakości marmurów, preferowanych niegdyś także przez Michała Anioła. To doświadczenie sprawiło, że Maria Papa Rostkowska, z wykształcenia malarka i projektantka, zaczęła rzeźbić. W Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w stulecie urodzin artystki zebrane zostały prace z jej całego życiowego dorobku. Ujawnia się rola zmysłu dotyku – bardzo istotna w żmudnym i wymagającym technicznie procesie nadawania marmurowi pożądanej formy. Materialność dzieła i impuls, który sprawia, że mamy ochotę dotykać rzeźb Rostkowskiej, to tematy przewodnie ekspozycji. Pragnienie dotknięcia oszlifowanych powierzchni prac artystki, wywoływane gładkością marmuru i organicznością kształtów, zaznaczone zostało w tytule wystawy: Haptyczny rezonans materii. Blisko sześćdziesięciu rzeźbom Marii Papy Rostkowskiej towarzyszyć będą prace innych artystek, tworzących z podobnym wyczuciem haptycznego rezonansu materii. Zobaczymy m.in. dzieła Katarzyny Kobro, Aliny Szapocznikow, Marii Pinińskiej-Bereś oraz pracę Iwony Demko, którą będzie można dotykać.