Op reis met een geleidehond “Zelfs de hostessen en piloten waren onder de indruk van Sella.”

Geleidehondgebruiker Kris ging vorig jaar op vakantie naar Tenerife. Samen met geleidehond Sella en reisgenoten Jenny en Nancy stapten ze op een vliegtuig richting het zonnige eiland in de Atlantische Oceaan. Tijdens zijn reis kwam hij iemand bijzonder tegen. We interviewden Kris om te horen hoe zijn vakantie was verlopen.

Was het de eerste keer dan je samen met Sella op een vliegtuig stapte?

Het was zelfs de eerste keer dat ik met een van mijn blindengeleidehonden op een vliegtuig ging. Het was 30 jaar geleden dat ik voor het laatst gevlogen had en met mijn twee vorige honden heb ik dat nooit gedaan. Ik ging daarvoor wel eens naar zee, maar eigenlijk was dit mijn eerste echt verre vakantie. Tenerife is zelfs zo goed meegevallen dat ik binnenkort opnieuw vertrek voor een week!

Waarom heb je voor Tenerife gekozen?

In de zomer vroegen Jenny en Nancy, twee vriendinnen van mij, of ik niet met hen mee wilde naar Tenerife. Zij werken als vrijwilligers voor een organisatie die asielhonden ophaalt, voornamelijk Podenco’s, en deze dan naar België en Nederland brengt om hier te laten adopteren. Toen we terugkwamen, stond er op de luchthaven ook een familie klaar om hun hondje te ontmoeten.

Hoe was het voor Sella om op een vliegtuig te stappen?

Zo’n trap om op het vliegtuig te stappen is niet makkelijk, maar ze heeft dat geweldig gedaan. Op het vliegtuig zelf was ze heel voorbeeldig. We zaten op de voorste rij zodat Sella voor mijn voeten kon liggen en ze is de hele vlucht braaf geweest. Af en toe legde ze haar kopje op mijn been.

De mensen op het vliegtuig keken allemaal met bewondering en mijn reisgenoten en ik kregen veel vragen. Zelfs de hostessen en piloten waren onder de indruk van Sella. Dat maken ze natuurlijk niet zo dikwijls mee.

Tijdens de terugvlucht zaten we op een gelijkaardig vliegtuig met dezelfde indeling. Onmiddellijk gaf ze me opnieuw de stoel aan waar ik tijdens de heenvlucht zat. Toevallig was het dan ook nog de juiste plaats. Dat was heel grappig.

Heb je op voorhand contact gehad met de luchtvaartmaatschappij zelf?

Jenny heeft alles voor ons geboekt en de juiste details doorgegeven. Ze waren heel hoffelijk en hadden goed doorgegeven dat er een geleidehondgebruiker bij zou zijn. Bij de douane waren ze ook heel vriendelijk en gecharmeerd door Sella.

Je bent ook een andere geleidehondgebruiker tegengekomen op Tenerife. Hoe was dat?

Ja, inderdaad! Dat was tijdens een hondenevenement in de hoofdstad. Er waren echt veel honden waaronder ook politiehonden, drugshonden enzovoort. We waren daar omdat de organisatie van Jenny en Nancy er ook een informatiestandje had. Na even rondlopen, vonden we er één over blindengeleidehonden. Daar stond een dame met haar geleidehond en enkele begeleiders. Zelf sprak ze geen Engels en communiceren als je blind bent zonder dezelfde taal te spreken, is echt heel moeilijk. Gelukkig sprak een van de begeleiders die bij haar was, wel een aardig woordje Engels en konden we toch een kort gesprek voeren. De dame was heel emotioneel en enorm verheugd om kennis met me te maken. Ze had namelijk nog nooit iemand anders met een geleidehond ontmoet op Tenerife. Daar bestaat zelfs geen blindengeleidehondenschool. Voor haar opleiding moest zij dus helemaal naar Madrid reizen, wat twee uur vliegen is tot het vasteland. Dat kan ik me echt niet voorstellen. Ze vertelde ons ook dat haar hond Shilou heette, dat ze bijna elf jaar was en daarom binnenkort op pensioen mocht gaan. Na nog wat babbelen zijn we weer vertrokken om iets te gaan drinken. De hele tijd was Sella heel erg braaf en gaf ze geen aandacht aan al die andere honden. Iets later kwamen we de andere geleidehondgebruikster weer tegen en Sella sprong naar Shilou toe. Dat doet ze normaal nooit: het was net alsof ze voelde dat dat haar collega was. Echt ongelooflijk!