Grasaren & berenklauw

Met de zomer in aantocht is het weer opletten voor grasaren en berenklauw! ‘Kruipende’ grasaren

Als wild gras niet gemaaid wordt en op natuurlijke manier tot bloei kan komen, zal het in de maanden juni, juli en augustus aren en zaden ontwikkelen. Een grasaar is het harde, stekelige deel met graszaden bovenaan de lange grasspriet. Omdat deze grasaren aan alle kanten kleine weerhaakjes hebben, kunnen ze problemen veroorzaken bij dieren. Als een grasaar in de vacht van een dier terechtkomt ‘kruipt’ ze door de vacht richting de huid en kan het op de huid doorprikken, ook onderhuids blijft de grasaar verder ‘kruipen’. Als de grasaar niet verwijderd wordt, zal ze steeds dieper in het weefsel indringen en dan is ze vaak nog moeilijk terug te vinden. De wond kan gaan ontsteken. Dit is uiteraard pijnlijk en het geeft veel ongemak. Je doet er dus goed aan je huisdier regelmatig te controleren.

Wat zijn de symptomen?

De symptomen zijn afhankelijk van de plaats waar de grasaar zit. Zit deze tussen de teentjes, zien we vaak een bultje ontstaan op de huid en de hond zit heel erg veel te likken op die plek. Zit ze in de oren, blijft een hond vaak met zijn hoofd en oren schudden en zit ze in de neus, zullen ze veel niezen. Ze zullen in alle gevallen pijnlijk zijn, dus de dieren kunnen piepen of mank lopen.

Je hond controleren

Het hoeft natuurlijk niet zo ver te komen. Let tijdens de zomermaanden goed op als je in een ‘risicogebied’ bent geweest. Door grasaren op tijd uit vacht/oog/oor weg te halen, bespaar je je hond heel wat ongemakken. Hoe je dat doet? Heel eenvoudig! Controleer na elke wandeling alle mogelijke plaatsen waar grasaren zich kunnen hechten. Gaat je hond tijdens de wandeling ineens mank lopen, controleer zijn poot/tenen. Vermoedt u dat uw hond toch een grasaar heeft opgelopen, bel dan zo snel mogelijk een dierenarts. Hoe eerder de grasaar verwijderd kan worden, hoe minder diep ze kan wegkruipen en hoe minder ontsteking ze veroorzaakt.

Sappige berenklauw!

De berenklauw komt steeds vaker voor in ons land. Je vindt hem terug in het bos, maar ook in bermen, langs wandelpaden en soms verschijnt hij zelfs ook in tuinen. De plant heeft een dikke, behaarde steel met grote bladeren en kleine, witte bloemen. Door zijn grootte en door de grote trossen met bloemen is het een opvallende plant, maar hem aanraken is niet zonder gevaar. Het sap van de berenklauw bevat furocoumarine, een stof die in combinatie met zonlicht, roze huid, ontsteking en blaren veroorzaakt, vergelijkbaar met brandwonden.

Mijn hond heeft aan een berenklauw gesnuffeld. Wat nu?

Omdat zelfs een oppervlakkige aanraking al genoeg is om klachten te veroorzaken, is het goed om alert te zijn voor berenklauw. Als je vermoedt dat je hond toch in aanraking is geweest met berenklauw, kun je het beste de vacht van jouw hond direct uitspoelen met water (eventueel met zeep), zelfs als er nog geen zichtbare symptomen zijn. Hou daarna je hond een week lang zoveel mogelijk uit de zon, omdat dit de reactie zou kunnen opwekken. Is de huid toch gaan ontsteken? Neem dan contact op met je dierenarts om een behandeling te starten.

Bronnen: dierenkliniekmarnixstraat.nl - anicura.be - geleidehond.nl - dierenzorggids.nl - voormijndier.nl