Magazine ContACt december 2015

Contact Het magazine van

AxionContinu

Nummer

5

jaargang 10|december 2015

Potje voetbal met FC Utrecht

in De Ingelanden

Wij doen’t 2.0

Grotere rol medewerkers EĂŠn aanbieder per wijk

Wijkverpleging nieuwe stijl Familienet

Op de hoogte blijven Contact | jaargang 10 | december 2015

1

Contact Het magazine van AxionContinu | Nummer 5 | jaargang 10 | december 2015

3

4

Potje voetbal met FC Utrecht

Wij doen’t 2.0 Grotere rol medewerkers bij innovatie

Spelers in De Ingelanden

8

12

Wijkverpleging anders geregeld

Familienet

Lunetten en Leidsche Rijn voor AxionContinu

In alle woonzorgcentra

14

15

Talent kan zich ontwikkelen

Signaleringsbox

TOP weer van start

Handig hulpmiddel bij palliatieve zorg

Verder in dit nummer Mijn verhaal Het krakende wiel aan de wagen 6 Functie Centraal Medewerker verhuuradministratie 10 Kort Contact Berichten vanuit AxionContinu 16 CultuurContact (re)visit 18

10 Functie Centraal

Vrijwillig in beeld Jan Norbart 20

Een balletje trappen, een potje tafelvoetbal.

Bewoners van De Ingelanden kwamen maandag 23 november in actie tijdens een bezoek van spelers Mark van der Maarel en Timo Letschert van FC Utrecht.

De spelers van het eerste gaan niet alleen voor

Potje voetbal met FC Utrecht

de overwinning in de competitie, maar zijn ook maatschappelijk actief.

N

atuurlijk begon het bezoek met het zingen van het lijflief van FC Utrecht, ‘Als ik boven op de Dom kom’, dat de meeste bewoners kennen. Bij Berry van Tellingen en zijn zoon en vrouw roept het herinneringen op. Van Tellingen zat altijd op de tribune bij FC Utrecht. Nu hij in De Ingelanden woont en in een rolstoel stoel zit, is dat allemaal behoorlijk ingewikkeld en komt het er niet meer van. Daarom is het bezoek van de beide spelers voor hem bijzonder. “We gaan kijken of we weer eens naar het stadion kunnen gaan hoor,” zegt zijn zoon.

FC Utrecht vindt het belangrijk om middenin de maatschappij te staan, zegt Mark Blankwater, projectleider Maatschappelijk. “Wij richten ons daarbij ook op senioren. Supporters hebben aangegeven dat zij het belangrijk vinden dat wij iets voor ouderen doen.

En eenzaamheid onder ouderen is een actueel thema.

Daar spelen wij op in.” Zo heeft de voetbalclub sinds kort een speciale ouderentribune.

Berry van Tellingen met familie

Contact | jaargang 10 | december 2015

De bewoners van De Ingelanden zitten tijdens het bezoek in een kring samen met speler Timo Letschert. Zij trappen een bal rond en ondertussen wordt er gekletst. Aan voetbaltafel speelt Mark van der Maarel een spelletje met een aantal bewoners.

Het is even wennen voor hen, maar net als de bewoners genieten zij er van. “Je hebt mooie gesprekken,” zegt Mark. “Je ziet dat mensen het leuk vinden. Ik vind het zelf belangrijk om dit soort dingen te doen,” zegt Timo.

Bewoner Mel Rijsdijk vertelt de beide spelers over zijn eigen sportverleden. Hij voetbalde ooit bij Elinkwijk en ging Mel Rijswijk later hardlopen. Tot op hoge vertelt leeftijd liep hij marathons. Nu over Elinkwijk gaat sporten niet meer. Daarmee is de spirit niet weg. “Hier zitten meer mensen die dat niet meer kunnen, maar nog zó graag zouden willen,” zegt hij. (BS)

3

‘WijGrotere doen ’t 2.0’ rol medewerkers bij innovatie ‘Wij doen ’t’ gaat volgend jaar voor de vijfde keer van start. De succesvolle wedstrijd, waarin medewerkers met innovatieve projecten meedingen naar de uitverkiezing tot beste project, wordt in de nieuwe opzet nóg toegankelijker.

Fanny Kerstens en Maaike Hoogland van de Stuurgroep Innovatie leggen uit wat er allemaal verandert.

F

amilienet, een Facebook-achtige toepassing die cliënten, familie en mantelzorgers met elkaar verbindt. Het Alzheimerkoor EigenWijs. Gebak dat naar vroeger smaakt of een moestuin.

Buiten komt voorbij. Het is zomaar een greep uit de innovatieve ideeën van medewerkers die de afgelopen jaren zijn uitgevoerd via ‘Wij doen ’t’. In december start een nieuwe, ludieke campagne om medewerkers warm te maken voor de wedstrijd. Ideeën kunnen zij tot 1 februari indienen. De uitverkiezing tot beste project volgt in november volgend jaar.

Ondersteuning Maar dit jaar is er het nodige veranderd. “We hebben afgelopen september een evaluatie gehouden. Daaruit kwam naar voren dat het leuk is om medewerkers nog meer te betrekken bij de innovatiewedstrijd,” zegt Fanny Kerstens. “In de nieuwe opzet willen we medewerkers meer gaan ondersteunen bij het schrij-

Gebakje dat naar vroeger smaakt

“Leg je oor te luister.

Vraag of bewoners ideeën hebben.”

4

Iedereen een rol

“Iedereen praat erover, het brengt leven in de brouwerij”

Jukebox op wielen

Buiten komt voorbij

ven van een projectplan,” zegt Maaike Hoogland.

“Bij ‘Wij doen ’t’ gaat het namelijk om méér dan alleen iets nieuws aanschaffen; er moet ook een activiteit omheen worden georganiseerd. Dat alles moet zijn beschreven in een projectplan. Voor sommige medewerkers is het schrijven daarvan een drempel.

En dat is jammer, want er zijn op de werkvloer veel goede ideeën te vinden.”

het hele jaar door ideeën in te dienen. Maar alleen de ideeën die vóór februari zijn ingediend, dingen mee naar de prijs. “De nominaties, de campagnes, de uiteindelijke verkiezing door de vakjury... het is een heel circus,” zegt Maaike. “Het is een goede extra impuls, iedereen praat erover, het brengt leven in de brouwerij.” (KM)

‘Leg je oor te luister’ De nieuwe opzet van ‘Wij doen ’t’ kent ook een andere samenstelling van de Stuurgroep, die alle ingediende projectplannen toetst. “In het verleden bestond de Stuurgroep geheel uit managers,” vertelt Maaike. “Nu zoeken we vooral medewerkers om in de Stuurgroep zitting te nemen, het liefst uit alle lagen van de organisatie. Op die manier willen we de besluiten meer door de medewerkers zelf laten nemen.” Maar in de jacht naar innovatieve ideeën wordt het net nog wijder uitgegooid. “We vragen medewerkers ook expliciet om cliënten en mantelzorgers te betrekken bij het ontwikkelen van innovatieve ideeën. Vraag dus aan de bewoners wat ze van een idee vinden. Of vraag zelfs bewoners of zíj ideeën hebben. Leg je oor te luister.” Bewoners en familieleden kunnen zelf ook ideeën voor verbeteringen voordragen. Zij kunnen dat doen via de medewerkers.

‘Wij doen ‘t’ heeft het afgelopen jaar op een laag pitje gestaan, door de veranderingen binnen AxionContinu. Fanny: “Vergeet niet dat we ruim driehonderd verhuizingen hebben gehad; dat was voor veel medewerkers al vernieuwend genoeg.” Toch heeft de innovatiewedstrijd stilletjes doorgesudderd, met als gevolg dat er eind oktober al tien projecten zijn ingediend. In de nieuwe opzet is het trouwens mogelijk Contact | jaargang 10 | december 2015

Wij doen’t Al 5 jaar de beste ideeën voor de beste zorg

Isselwaerde Jong & Oud

Wij doen’t Al 5 jaar de beste ideeën voor de beste zorg

Is jouw goede idee ook al

ontsproten?

Kan ’t op jouw afdeling

Nieuwe camgne voor Wij doen‘t

ook een bietje anders?

5

Kent u of bent u ook zo’n bewoner met een bijzonder verhaal?

Mail de redactie van ContACt en misschien staat uw verhaal de volgende keer hier. communicatie@axioncontinu.nl

Als je uit de lift stapt, op de elfde verdieping van ‘t Huis aan de Vecht, valt je oog onmiddellijk op een schilderij.

Jetty Mulder-Van Dijk schilderde het en het is niet het enige werk van haar hand dat de gangen van het woonzorgcentrum opfleurt. “Tekenen heb ik altijd gedaan, maar met schilderen ben ik pas later in mijn leven begonnen.”

Jetty Mulder-Van Dijk:

‘Ik was altijd het krakende wiel aan de wagen’ Jetty met haar jongere zusje Fenny

banden naar Amersfoort, Apeldoorn om aan voedsel te komen. In Groningen raapten we bijvoorbeeld aren die na de oogst op het land waren achtergebleven.”

Feesten met de Canadezen

Jetty werd in 1926 geboren in Amsterdam. “Ik was vaak ziek, was een lastige eter. Daarom verhuisde mijn moeder naar Diemen, in de hoop dat het beter met me zou gaan. Daar woonde je toen nog tussen de weilanden.” Jetty herinnert zich de oorlog nog als een moeilijke tijd. “We hebben veel honger geleden. Samen met mijn oudste zus ging ik op een fiets zonder

6

Na de oorlog brak een vrolijker tijd aan. “We gingen feesten met de Canadezen, dansten op straat.” Inmiddels woonde het gezin weer in Amsterdam.

“Op de mulo bleek dat ik tekentalent had, maar mijn moeder voelde er niets voor om me daarvoor een opleiding te laten volgen. Dus ging ik aan de slag als administratief medewerkster bij het Nederland Clearing Instituut, dat claims van joodse oorlogsslachtoffers tegen Duitsland afhandelde. Daarna werkte ik voor een grote winkelketen en voor de bedrijfsvereniging van de grafische sector.” In die tijd was het normaal dat een getrouwde vrouw ophield met werken en dat gebeurde dan ook, toen Jetty op haar dertigste met Wout Mulder trouwde. “Hij was een vriend van mijn zwager. Ik leerde hem kennen toen ik met mijn zwager meeging, op bezoek bij hem in het ziekenhuis. Hij had tbc gehad en had nog maar één long. Mijn gezondheid was ook niet geweldig, dus zei ik: ‘We moeten elkaar maar helpen.’”

Wout Mulder werkte als graficus voor

een bedrijf in Maarssen. Het stel ging in Utrecht wonen, eerst in Tuindorp en Zuilen, maar na de geboorte van hun tweede zoon verhuisden ze naar Kanaleneiland. “Wout werkte altijd heel hard, ondanks alles. Het was geen vetpot, maar we leden ook geen armoede. In 1969 hebben we een grote reis gemaakt door Thailand, China en Indonesië.” In 1987 sloeg het noodlot toe. Uitgerekend op Jetty’s verjaardag, de 14e maart, overleed Wout. “Bij een simpele verkoudheid moest hij meestal Op haar dertigste trouwde Jetty met Wout Mulder

‘Chaos’, het werk dat Jetty maakte in Het Rijdend Atelier

al naar het ziekenhuis. Een vervangende arts in het ziekenhuis vond opname niet nodig. Het was vreselijk om te zien, door het taaislijm kon Wout amper ademhalen. Hij heeft echt nodeloos geleden.”

Verrassingen Na het overlijden van haar man volgde een moeilijk jaar voor Jetty, maar daarna wist ze haar leven weer op te pakken. Ze begon toneel te spelen bij amateurgezelschappen. “Griekse tragedies, maar ook een stuk als Steel Magnolia’s, waarmee we zelfs nog een prijs hebben gewonnen. Ik heb zo’n acht jaar lang met veel plezier gespeeld.”

Inmiddels was Jetty verhuisd naar woonzorgcentrum De Koppel in Lunetten. “Daar ben ik workshops schilderen gaan volgen. We hadden een goede leraar, die altijd zei: ‘Gewoon doorgaan, ook al denk je dat een schilderij mislukt is, want juist dan kom je voor verrassingen te staan.’” Jetty’s stijl is te omschrijven als impressioContact | jaargang 10 | december 2015

nistisch, maar er zijn ook echo’s van de Cobragroep te bespeuren in haar schilderijen. “Ik hou ervan nieuwe technieken uit te proberen. De laatste tijd schilder ik niet meer met een kwast, maar met een plamuurmes.”

Trots laat ze een groot doek zien dat ze tijdens het kunstproject Het Rijdend Atelier heeft geschilderd. Chaos, luidt de titel in spiegelschrift.

Jetty gaat elke twee weken schilderen in het Atelier 13Hoog, het open atelier op de bovenste verdieping van ‘t Huis aan de Vecht. “Schetsen maak ik wel vaak thuis, maar schilderen vind ik leuker als ik mensen om me heen heb.”

Meestal laat Jetty zich inspireren door briefkaarten of kunstboeken. Maar af en toe lukt het om iets te maken op basis van haar eigen herinneringen. In haar appartement hangt een schilderij van rijstvelden. “Dat heb ik destijds, tijdens die reis door Azië, zo gezien.”

Jetty’s oudere zus is er al niet meer, maar vorig jaar overleed ook haar jongere zus Fenny. “Ik was altijd het krakende wiel aan de wagen, maar ik ben er nog steeds. Ik mis Fenny nog erg. Zij hield je altijd voor de gek, was echt een deugniet. We zaten eens in een bioscoop, op de een-na-achterste rij. Opeens fluistert ze in mijn oor: ‘Die vrouw achter ons, die staat in de brand!’ Ik begon meteen op haar hoedje te slaan om het vuur te doven.

Maar ze zat gewoon een sigaretje te roken.” Met Fenny had Jetty altijd ongenadig veel lol. “Op ‘t laatst waren we allebei doof. Dan belde de een de ander op, maar verstaan konden we elkaar niet meer. Zoals die gesprekken verliepen... nou, dat was net een lachfilm.” (KM)

7

AxionContinu gekozen voor Lunetten en Leidsche Rijn

Eén aanbieder voor wijkverpleging per wijk Zorgverzekeraar Zilveren Kruis begint volgend jaar met het proefproject ‘Zorg in de wijk’. De zorgverzekeraar, onderdeel van Achmea, gaat met ingang van 2016 in Utrecht en in een aantal andere gemeenten, nog maar met één vooraf geselecteerde zorgaanbieder per wijk werken. AxionContinu is in de aanbesteding gekozen om in Leidsche Rijn en Lunetten wijkverpleging te bieden.

A

xionContinu is één van de vier partijen die Zilveren Kruis uitkoos om in de stad Utrecht wijkverpleging te leveren aan haar verzekerden. Buurtzorg is met tien wijken verreweg de grootste, gevolgd door Careyn, met vijf wijken.

Het Amsterdamse Leven en Zorg kreeg één wijk toebedeeld.

Om de twee ‘nieuwe’ wijken te bedienen, worden twee compleet nieuwe teams opgezet. Henriet Groenendijk, de divisiemanager van de thuiszorg: “We zoeken medewerkers op niveau drie, vier en vijf. Verzorgenden en verpleegkundigen dus. Die zullen gaan werken in zelf-organiserende teams, die zelf in staat zijn hun taken te verdelen. We

8

willen ook zichtbaar zijn in de wijk. Zo zijn we op zoek naar een locatie in Lunetten voor onze wijkpost.” Naast de twee nieuwe teams, blijft het bestaande team dat wijkverpleging in de stad biedt ook bestaan. En natuurlijk biedt AxionContinu nog steeds wijkverpleging aan in Lopik en IJsselstein, plaatsen die niet onder de pilot van Zilveren Kruis vallen.

Henriet is niet ontevreden met de twee wijken.

“Natuurlijk, het was leuk geweest als we er nog een wijk bij hadden gekregen. Maar het werkt ook in ons voordeel, want we kunnen nu rustig opbouwen. Ik wil graag uitbreiden, en hopelijk lukt dat in de toekomst ook. Het belangrijkste is dat we zijn geselecteerd. Als je er nu niet bij zit, lukt dat over drie jaar - als er een nieuwe aanbesteding volgt – waarschijnlijk helemaal niet meer.”

Kernwaarden Wijkverpleging-nieuwe-stijl, dat betekent de overgang van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat’.

“We willen echt in de haarvaten van de wijk doordringen”

Eigen verantwoordelijkheid, eigen regie en zelfredzaamheid van de cliënt staan voorop. De divisie Thuis heeft een projectplan opgesteld waarin drie kernwaarden zijn geformuleerd: ‘individueel maatwerk en persoonlijke aandacht’, ‘vertrouwde gezichten’ en ‘community spirit’. “Wat die laatste kernwaarde betreft: we willen echt in de haarvaten van de wijk doordringen, zodat we bijvoorbeeld onze cliënten op allerlei initiatieven kunnen wijzen of hen in contact kunnen brengen met vrijwilligers.

Zo hebben we kaartjes verspreid met de tekst ‘Buurtmaatje gezocht’, om vrijwilligers te werven.

Dat kan gewoon iemand in de straat zijn, die wat boodschappen voor je meebrengt als je ziek bent.”

Ook is het de bedoeling dat een aantal medewerkers uit de wijken zélf afkomstig is, zodat er een beroep op hen kan worden gedaan om ongeplande nachtzorg te leveren. Maar bekendheid in de wijk brengt meer voordelen: “De wijkverpleegkundige moet samen met de medewerkers van het buurtteam de zorg vormgeven. Dan is het een voordeel als je weet wat er in de wijk speelt.”

Bij de kernwaarde ‘vertrouwde gezichten’ draait het om het beperken van het aantal medewerkers per cliënt. In een zelfopgelegde richtlijn stelt AxionContinu bijvoorbeeld dat zes zorgmomenten

per week door maximaal vier medewerkers worden gedaan. “Als je ziek bent, is aandacht van anderen heel fijn. Je moet zorgen dat die aandacht niet versnipperd raakt. Voor de wijkverpleging is het voordeel dat je de cliënt beter kent, beter kunt inschatten welke andere ondersteuning nodig is.”

En natuurlijk verloopt de communicatie met mantelzorgers beter, als het aantal verzorgenden overzichtelijk blijft.

Mantelzorgers En juist die mantelzorgers gaan in de toekomst een grotere rol spelen. Daarom wil AxionContinu deze mensen ondersteunen. “We hebben daarvoor een digitale vraagbaak opgezet, maar verstrekken ook concrete adviezen aan mantelzorgers. Hoe ze iemand uit bed moeten tillen bijvoorbeeld, of voor welke vraag ze bij welke instantie terechtkunnen.

Die investering in de mantelzorgers is heel belangrijk; zo houden ze het langer vol.”

Ook andere wijken Hoewel AxionContinu straks dus twee ‘hoofdwijken’ heeft, wordt in andere wijken ook zorg geleverd, zoals aan de bestaande cliënten. De proef geldt alléén voor mensen die een zorgverzekering bij Zilveren Kruis hebben. Wie bij een andere zorgverzekeraar zit, kiest zelf en kan altijd zorg ontvangen van AxionContinu. (KM)

Contact | jaargang 10 | december 2015

9

Sonja wilde eerst liever niet meewerken aan een interview. “Dat is niks voor mij. Maar ik heb me bedacht, want het is wel goed dat collega’s weten dat er zoiets als een verhuuradministratie is.

En omdat Contact wordt gelezen door bewoners en familie zien die ook eens wie ze aan de telefoon krijgen.”

De verhuuradministratie is onderdeel van de financiële administratie op het Centraal Bureau aan de Beneluxlaan in Utrecht, die huist in de vleugel tegenover opleidingscentrum De Verdieping.

In totaal werken er op de financiële administratie zo’n tien mensen. “Een heel hecht en fijn team,” zegt Sonja.

Zij werkt er sinds 2008.

Wat houden haar werkzaamheden in?

“Ik ben het aanspreekpunt voor mensen die bellen voor informatie of die zich willen inschrijven voor een serviceappartement. In dat geval komen ze op onze wachtlijst. Ik zorg dat die lijst up-to-date blijft. Jaarlijks krijgen mensen de vraag of de gegevens nog kloppen. Wanneer er een appartement vrijkomt, kijk ik wie van de wachtlijst in aanmerking komt. Bij de inschrijving hebben ze hun voorkeuren kunnen aangeven. Sommigen willen bijvoorbeeld per se een woonruimte op de begane grond. Daarnaast zijn er nog wat voorwaarden. Zo mag je voor een sociale huurwoning niet meer dan een bepaald jaarinkomen hebben. Voor een appartement in de vrije sector moet dat juist weer meer zijn. De gemeente eist in veel gevallen een woonvergunning. Dat check ik allemaal. Neemt iemand het appartement, dan volgt de administra-

tieve afhandeling. Het opstellen en ondertekenen van de contracten, het voorbereiden van de huurincasso en zo meer.”

Hoe ziet je dag eruit?

“Ik begin altijd op kantoor, maar er zijn dagen dat ik veel buiten de deur ben voor de bezichtigingen. AxionContinu heeft circa 380 serviceappartementen in Utrecht, IJsselstein en Lopik. Soms zijn er nauwelijks mutaties en soms zijn het er heel veel in korte tijd. Als ik mensen opbel en vertel dat er een woning beschikbaar komt die aan hun wensen voldoet, schrikken ze meestal. Ze weten natuurlijk dat ze staan ingeschreven, maar de wachttijd bedraagt zo’n drie tot vijf jaar, afhankelijk van waar je wilt wonen. Dus velen denken: dat duurt nog wel even.

Als de verhuizing ineens reëel wordt, is dat knap lastig. Dat snap ik wel.

Want het is nogal een verandering om het huis waarin je misschien dertig of veertig jaar hebt gewoond, te moeten verlaten. Ik geef ze altijd de tijd om met familie te overleggen. Als ik ze het appartement laat zien, draaien ze doorgaans bij. De meesten zijn alleenstaand, hebben hun partner verloren, en zoeken vooral meer veiligheid en toezicht. Vaak hebben ze niet echt een goed beeld van onze appartementen en locaties. Om de huidige bewoners niet te belasten, doen we geen bezichtigingen van bewoonde appartementen bij de inschrijving. Wel raad ik mensen aan om een keer een kopje koffie te drinken in het restaurant van de plek waar ze heen zouden willen of door de tuin te wandelen. Dan proef je de sfeer en dat zegt vaak meer dan

Functie: Medewerker verhuuradministratie Functiedoel: Is verantwoordelijk voor de uitvoering van één of meerdere werkgebieden van de financiële administratie. Een van de werkgebieden is de verhuuradministratie. Benodigde opleiding: Opleiding MBO-niveau 4 op financieel economisch gebied. Aantal: 2 medewerkers. Aantal fte: 1,26 fte

10

AxionContinu heeft 2.200 medewerkers en circa 140 verschillende functies.

Bij sommige functies denkt iedereen zich een voorstelling te kunnen maken.

Andere functies zijn minder bekend.

Functie In deze rubriek iedere keer een andere functie in de schijnwerpers.

Deze keer:

de foto’s op internet of in de folder. De meesten zijn toch wel blij verrast door onze appartementen. Ze herinneren zich de verzorgingshuizen waar hun ouders zaten nog en dat is echt een wereld van verschil met de woonzorgcentra van nu.”

Wat moet je goed kunnen in jouw functie?

“Goed kunnen luisteren is misschien wel het belangrijkste. Ik moet de vragen helder kunnen beantwoorden.

Iedereen moet weten wat je kunt verwachten als je je aanmeldt voor onze wachtlijst. En als mensen aan de beurt zijn, moet ik kunnen doorgronden wat hun eventuele bezwaren zijn. Ik wil geen appartementen opdringen. Maar zoals ik al zei, de eerste weerstand komt vaak voort uit angst voor verandering. Als administratief medewerker moet je natuurlijk ook secuur zijn. Afspraken correct vastleggen en ervoor zorgen dat alles wordt bijgehouden. En in tegenstelling tot mijn collega’s ben ik geregeld op stap voor de bezichtigingen. Hoe die gaan is altijd moeilijk te voorspellen.

Soms besluiten mensen in een halfuurtje dat ze het appartement nemen, soms ben je twee of drie keer zo lang bezig. Dus enige flexibiliteit is ook wel nodig.” (LN)

Medewerker verhuuradministratie Sonja Renes

11

Op de hoogte blijven via

Familienet

Familienet is een soort Facebook waarop familieleden en medewerkers van AxionContinu op een veilige manier met elkaar kunnen communiceren. Na een proef in De Ingelanden, zo’n drie jaar geleden, is Familienet nu in de meeste woonzorgcentra beschikbaar. Ongeveer zestig procent van de families maakt er gebruik van.

Kitty van Veltum is een enthousiaste gebruiker.

G

uus von Hegedus, lid van de projectgroep die Familienet bij AxionContinu heeft ingevoerd, zou graag zien dat er meer bewoners op Familienet ‘zitten’. “Op de een of andere manier blijft het een beetje rond de zestig procent hangen.” Guus verduidelijkt dat Familienet er is voor verwanten van bewoners die op een verpleegafdeling verblijven. “De bewoners plaatsen de berichten niet zelf, want dat lukt niet. Het zijn verzorgenden, en eigenlijk vooral gastvrouwen en welzijnsmedewerkers, die via Familienet laten weten wat voor activiteiten er zijn of foto’s plaatsen die tonen hoe vader of moeder het heeft gehad.

12

En de familie kan dat natuurlijk op haar beurt ook doen, want het is interactief.”

Iedere ‘familiepagina’ is afgeschermd. Niemand kan meekijken, behalve de medewerkers van de afdeling en de familieleden die daartoe bevoegd zijn. “We hebben als richtlijn dat we medische informatie niet via Familienet communiceren,” zegt Guus. “Het zou overigens kunnen, want zo privé is de pagina wel, maar het leek ons beter om dat altijd in een persoonlijk overleg te doen.”

Leuke dingen Kitty van Veltum uit Nieuwegein is een enthousiast gebruiker van Familienet. “Ik ben fan,” zegt ze letterlijk. Haar moeder verblijft nu anderhalf jaar in Voorhoeve na een reeks zware epileptische aanvallen. “Ze kan niet meer lopen en is ook aan het dementeren. Hoewel ze ons nog wel herkent,

“Als ik er iets op zet, komt er altijd snel een reactie.”

vraagt ze steeds als je op bezoek bent wanneer ze weer naar huis kan. Dat gaat absoluut niet, want mijn vader kan echt niet voor haar zorgen. Mijn hoofd zegt dus dat het goed is dat ze in Voorhoeve verblijft, ze is daar in goed handen, maar mijn hart heeft er moeite mee. Mijn vader gaat iedere dag, en mijn zus of ik ook. Laatst zei iemand zelfs tegen me: jij werkt hier toch?”

Hoewel ze er dus kind aan huis is en goed op de hoogte van het reilen en zeilen op de afdeling van haar moeder, voorziet Familienet toch in een behoefte. “Medische zaken bespreek ik met de verzorgenden als ik daar ben. De verzorgenden zie je ook geregeld, want die lopen daar rond. Familienet is voor de leuke dingen, voor de dagelijkse activiteiten en de speciale evenementen. Daar ben je als familie niet altijd bij, dus zie je de mensen die dat organiseren veel minder. Terwijl die bezigheden juist heel belangrijk zijn voor mijn moeder. Ik hoor wel eens dat ze van tevoren duidelijk laat merken dat ze er geen zin in heeft, maar ik weet dat ze er achteraf vaak van heeft genoten. Hoe moeilijk het voor haar ook is om volledig mee te doen, want ze

“Dan heb je toch het idee dat je een beetje meer bij haar bent”

Kitty van Veltum laat de Familienetpagina van haar moeder zien

Contact | jaargang 10 | december 2015

Gebruik van Familienet Bij AxionContinu is het gebruik van Familienet per afdeling of huiskamer geregeld. Wie een Familienetpagina wil aanvragen, kan terecht bij de medewerkers.

De eerste contactpersoon van de familie mag andere familieleden of kennissen toegang tot de pagina geven.

kan niet zoveel meer. Dat laat ik dan weten aan de medewerkers van welzijn. Zo houd je elkaar op de hoogte, dat is belangrijk.”

Snelle reactie Kitty begrijpt wel dat niet alle families op Familienet actief zijn. “Ik zit zelf op Facebook. Maar mijn vader heeft geen computer, nooit gehad ook. Sterker nog, hij heeft niet eens een mobiele telefoon.

Onder die oudere generatie zijn veel mensen die helemaal niets moeten hebben van computers of sociale media. Nu is het allemaal niet zo ingewikkeld, maar ik moet zeggen dat ook ik even moest wennen aan Familienet. Ik had het idee dat andere families op de pagina van mijn moeder konden meekijken, maar dat is dus absoluut niet het geval.

Alles op haar pagina is alleen te bekijken door mijn zus en mij en nog een vriendin van me, en een enkele medewerker van AxionContinu. Op mijn iPad staat het nu standaard aan. Zo’n keer of drie in de week komt er een melding dat er weer een nieuw berichtje is of er leuke foto’s zijn geplaatst. En wat heel fijn is: als ik er iets op zet, komt er altijd snel een reactie. Ik blijf het lastig vinden dat mijn moeder in een verpleeghuis verblijft, maar het verzacht veel als je zo op de hoogte wordt gehouden van wat ze doet. Dan heb je toch het idee dat je een beetje meer bij haar bent.” (LN)

13

In januari gaat het Talent Ontwikkel Programma (TOP) weer van start. In een iets andere vorm - het cursusaanbod volgt nu het kalenderjaar in plaats van het schooljaar - maar verder zijn alle vaste elementen aanwezig om de kennis van leidinggevenden op te vijzelen, zoals cursussen in communicatie, financiën, roosteren en time-management.

Talent kan zich ontwikkelen bij AxionContinu

H

et Talent Ontwikkel Programma (TOP) werd een paar jaar na de fusie van Axion en Continu (in 2007) in het leven geroepen. “Het was belangrijk om één organisatie te worden, daarom wilden we het onderling contact bevorderen,” vertelt TOPprojectleider Ellen Bosland. “Maar ook inhoudelijk wilden we onze leidinggevenden bijspijkeren. Leidinggeven is een vak en daar wordt vaak weinig ondersteuning bij geboden. De cursussen van TOP bieden nieuwe inzichten, maar ook inspiratie om beter leiding te geven.”

Het cursusaanbod bestaat uit modules.

Aanmelden is op vrijwillige basis, al zijn er komend jaar twee cursussen waarvoor alle leidinggevenden worden uitgenodigd: ‘verzuim voor gevorderden’ en ‘Zo doen wij het!’, waarin onder meer de kernwaarden van elke divisie aan bod komen.

Voordat een cursus doorgaat, zijn minimaal zes aanmeldingen nodig.

De maximale groepsgrootte is rond de vijftien deelnemers. De cursussen worden gegeven door externe deskundigen, maar ook door medewerkers van AxionContinu. Annet Dijksterhuis, manager HR en Bedrijfsbureau van AxionContinu, geeft bijvoorbeeld een cursus financiën en planning.

Evergreens ‘Evergreens’ kent het cursusaanbod ook: “Time-management was bijvoor-

14

beeld een eclatant succes,” zegt Ellen.

“Vorig jaar hebben we die cursus voor het tweede jaar op rij aangeboden, en de belangstelling is telkens weer groot. De cursisten leren bijvoorbeeld omgaan met de stroom mail, leren een schifting te maken tussen wat direct aandacht behoeft en wat ze ook later kunnen afhandelen.”

Alleen leidinggevenden kunnen een cursus van TOP volgen. Maar in het verleden is er eenmalig ook een TOP-light-programma aangeboden, bedoeld voor ‘eerste medewerkers’,

Ellen Bosland:

“Leidinggeven is een vak en daar wordt vaak te weinig ondersteuning bij geboden”

de meewerkende leidinggevenden.

“Dat is een moeilijke functie, want je werkt zij aan zij. En als je net je collega hebt moeten vertellen dat zijn of haar functioneren te wensen overlaat, is dat lastig. Daarom hebben we deze medewerkers destijds een scholing aangeboden, zodat ze hun leidinggevende taak beter in kunnen vullen.”

Het cursusaanbod is op 5 november gepresenteerd tijdens een managementmiddag. Leidinggevenden kunnen zich via het Leerportaal aanmelden voor de cursussen. (KM)

Op de meeste locaties is de signaleringsbox palliatieve zorg wel aanwezig.

Maar nog te weinig verzorgenden trekken het hulpmiddel uit de kast.

“Verzorgenden gaan vaak op hun gevoel af. Niet per definitie verkeerd, maar deze box biedt heel concrete handvatten om symptomen van cliënten in de laatste levensfase te duiden,” zegt trainer Miranda van Gorkum. “Het is een praktisch en prettig hulpmiddel, dat meer gebruikt zou moeten worden.”

Miranda van Gorkum(rechts) en Antoinette Gatling

Signaleringsbox:

handig hulpmiddel bij palliatieve zorg

S

tel een cliënt is misselijk. Dan kun je kleine beetjes water geven, of iemand iets te eten geven wat diegene lekker vindt. Je denkt niet direct aan de mogelijkheid dat er sprake kan zijn van obstipatie. Daarvoor is de box zo handig. Je kijkt op verschillende manieren naar een probleem,” legt Miranda uit.

De signaleringsbox, die voluit ‘Signalering in de palliatieve fase’ heet, is in 2011 ontwikkeld door een aantal partijen, waaronder het Integraal Kankercentrum Nederland. De box bestaat uit twee mappen.

In de ene wordt het stappenplan uitgelegd en vind je kaarten met de negen meest voorkomende symptomen in de palliatieve fase, de andere geeft veel achtergrondinformatie over deze negen categorieën. Verder zijn er werkbladen om per cliënt in te vullen.

“Vooral die werkbladen zijn erg nuttig. Ze bieden een helder stappenplan, dat je helpt beter te signaleren welk probleem een cliënt heeft en ze verwijzen je naar de achtergrondinformatie,” vertelt zorgmedewerker Antoinette Gatling. “Als je uit de hectiek van een afdeling komt en aanschuift bij het afstemmingsoverleg - met arts en paramedici - sta je soms met je mond vol tanden. Het werkblad zorgt ervoor dat je

Contact | jaargang 10 | december 2015

beter beslagen ten ijs komt. Je hebt vooraf, aan de hand van een stappenplan en in samenspraak met je collega’s, al een conclusie getrokken over wat er mis zou kunnen zijn met een cliënt.” Op het werkblad is ook ruimte voor de terugkoppeling van de arts: wat wordt er aan de klachten gedaan, en wanneer zouden die verdwenen moeten zijn. Dat kan uiteindelijk ook tijdwinst opleveren.

Kennis verdiepen De signaleringsbox wordt behandeld tijdens de trainingen palliatieve zorg voor verzorgenden van niveau 3. Ook is er een speciale ‘verdiepingscursus’ gegeven. “De box is niet alleen voor leerlingen interessant,” zegt Miranda. “Ook verzorgenden en verpleegkundigen kunnen er verdieping van hun kennis in vinden.” Vooral door de opzet in categorieën, zoals obstipatie, misselijkheid en uitdroging, met daarbij tal van mogelijke oorzaken, zijn klachten snel en gemakkelijk concreet te maken.

Het gebruik van de box is niet beperkt tot de palliatieve zorg, vindt Miranda: “Ook bij klachten van cliënten met dementie kan de box je helpen.” (KM)

15

Social media in de lift AxionContinu timmert goed aan de social media-weg. Het aantal ‘likes’ danwel ‘volgers’ van de ‘algemene’ social media van AxionContinu neemt gestaag toe. De Facebook-pagina had in januari 450 ‘likes’, inmiddels staat de teller op 580. Twitter is van 600 volgers in januari naar 800 in december gegroeid. LinkedIn heeft ruim

1.100 volgers. Voor de werving van nieuwe medewerkers worden LinkedIn, Facebook en Twitter al lange tijd met succes ingezet. Je vindt MijnPrachtbaan op www.facebook.com/ MijnPrachtbaan, @MijnPrachtbaan (Twitter) en op LinkedIn zoek je op ‘AxionContinu’. Daarnaast hebben vijf locaties een eigen Facebookpagina en

Facebook: www.facebook.com/DrieRingen www.facebook.com/huisaandevecht www.facebook.com/DeIngelanden www.facebook.com/isselwaerde www.facebook.com/ZorghotelDeWartburg en ook: www.facebook.com/FitenVitaalbijAxionContinu Twitter: @deBijnkershoek @DrieRingen @DeIngelanden @ZorghotelD En ook: @DeVerdiepingAC

vier locaties een Twitteraccount.

Volg je ons en kom je interessante posts tegen? Deel deze dan om zoveel mogelijk mensen kennis te laten maken met AxionContinu! (PS)

Berichten vanuit AxionContinu

Appeltaartconcerten Bewoners van De Bijnkershoek hebben zaterdag 14 november genoten van een Appeltaartconcert. Musici van het Nederlands Philharmonisch Orkest speelden licht-klassieke muziek.

Een muzikante die in de zaal zat, pakte ook haar altviool en speelde mee. Natuurlijk was er na afloop appeltaart.

De Appelaartconcerten zijn inmiddels beroemd bij AxionContinu. De musici maakten de afgelopen weken een tournee langs tien locaties. (BS)

Bestuurder Eliane Thewessen ook op Facebook Bestuurder Eliane Thewessen van AxionContinu is nu ook digitaal te volgen. Zij heeft haar eigen Facebook-pagina: www.facebook.com/RvBAxionContinu Ze gaat de pagina met enige regelmaat vullen met interessante, bijzondere en leuke activiteiten, waar zij als bestuurder mee te maken krijgt.

Reacties zijn welkom! De FB-posts worden ook via haar Twitteraccount gedeeld: @ElianeThewessen.

16

Vitaliteit ‘Vitaliteit, zin in leven’ is de nieuwste uitgave in de Kennisreeks. AxionContinu vindt het een belangrijk thema voor cliënten én medewerkers. Want wie zich vitaal voelt, heeft meer mogelijkheden om positief in het leven te staan en levensvreugde te ervaren.

Binnen de organisatie is veel kennis en ervaring aanwezig op het gebied van wonen, zorg en revalidatie, die wordt gedeeld in de Kennisreeks. Er zijn inmiddels zes themaboekjes verschenen. Deze zijn te lezen op de website van AxionContinu, onder het kopje ‘publicaties’. (BS)

Hoograven in het nieuw De Huiskamer van de Wijk Hoograven, die is gevestigd in locatie Tolsteeg, is helemaal opgeknapt. Het bedrijf Thereca, leverancier van onder meer meubilair, heeft de Huiskamer in het nieuw gestoken met nieuwe meubels, gordijnen en lampen. Een groep buurtbewoners is bezig met een plan om de ruimte verder aan te kleden.

De Huiskamer van de Wijk is een ontmoetingsplek waar buurtbewoners kunnen meedoen aan activiteiten.

Senioren die langer thuis blijven wonen, kunnen zo blijven deelnemen aan het vertrouwde leven in hun wijk.

AxionContinu is mede-initiatiefnemer van de Huiskamer van de Wijk. Er zijn Huiskamers in verschillende wijken in Utrecht. Kijk voor meer informatie op www.axioncontinu.nl/huiskamer-vande-wijk. (BS)

Wandelen met bewoners Koningsbruggen Alle medewerkers van ICT-bedrijf Solviteers waren de laatste vrijdag van september een dag te gast bij AxionContinu om vrijwilligerswerk te doen. Een groep hielp in Koningsbruggen bij activiteiten en ging onder meer met bewoners wandelen in Park Transwijk. Anderen waren in De Parkgraaf om picknicktafels te maken.

Ook ging een aantal medewerkers klussen bij stadsboerderij Eilandsteede in Park Transwijk. (BS) Contact | jaargang 10 | december 2015

17

Met vele kunst & cultuur projecten wil AxionContinu haar bewoners in contact brengen met poëzie, muziek, dans, toneel en beeldende kunst.

(re-)visit Dat is de naam van het bijzondere kunstwerk van fotografe Jorinde Beijerling, dat op 29 oktober is onthuld in De Parkgraaf, het centrum voor revalidatie en herstel. Of eigenlijk moeten we zeggen, gesloten. Het kunstwerk bestaat namelijk uit vier transparante gordijnen met fotoprint die in verschillende ruimtes in het gebouw hangen.

Tijdens de opening werd een van de gordijnen gesloten, zodat het beeld goed zichtbaar werd. Het kunstwerk kwam tot stand na gesprekken met revalidanten over wat zij weer hopen te doen, wanneer ze hersteld zijn. Dit is vertaald in een letterlijk en figuurlijk ‘uitzicht’. Zoals je soms bij een foto mijmert dat je die plek ooit weer eens zou willen bezoeken, zo heeft Jorinde de wensen van de revalidanten in beeld gebracht.

Het K.F. Hein fonds heeft het kunstproject begeleid en gefinancierd. Kijk voor meer informatie over Jorinde Beijerling op jorindebeijerling.com. (MH)

18

Colofon

Woonzorgcentra Koningsbruggen Beneluxlaan 924 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 00 koningsbruggen@axioncontinu.nl

’t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

De Schutse Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

De Ingelanden Louis Armstronglaan 800 3543 EB Utrecht tel. (030) 686 78 00 ingelanden@axioncontinu.nl

Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl

De Componist Georg Jarnostraat 14-20 3543 BX Utrecht tel. (030) 686 63 30 componist@axioncontinu.nl

Isselwaerde Kronenburgplantsoen 3 3401 BN IJsselstein tel. (030) 688 19 14 isselwaerde@axioncontinu.nl

Voorhoeve Van Heuven Goedhartlaan 3 3527 CE Utrecht tel. (030) 295 38 53 voorhoeve@axioncontinu.nl

De Drie Ringen Kandinskystraat 40 3544 NW Utrecht tel. (030) 686 69 50 drieringen@axioncontinu.nl

Mariënstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Serviceappartementen De Bijnkershoek Van Bijnkershoeklaan 250 3527 XL Utrecht tel. (030) 296 85 00 bijnkershoek@axioncontinu.nl

‘t Huis aan de Vecht Costa Ricadreef 9 3563 TA Utrecht tel. (030) 264 66 68 hadv@axioncontinu.nl

Tolsteeg Saffierlaan 10 3523 RC Utrecht tel. (030) 256 75 67 tolsteeg@axioncontinu.nl

De Hooghe Camp Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 marienstein@axioncontinu.nl

Schutseplein Anna van Burenstraat 40 3411 AK Lopik tel. (0348) 55 17 24 schutse@axioncontinu.nl

De Wartburg Kennedylaan 16 3533 KJ Utrecht tel. (030) 294 00 41 wartburg@axioncontinu.nl

Revalidatie

En verder

De Parkgraaf Beneluxlaan 926 3526 KJ Utrecht tel. (030) 282 23 11 parkgraaf@axioncontinu.nl

Centraal Bureau Postbus 2251 3500 GG Utrecht tel. (030) 282 22 00 info@axioncontinu.nl

Marhaban De Gasperilaan 116-118 3527 GH Utrecht tel. (030) 293 45 81

Zorghotel De Wartburg Kennedylaan 300 3533 KN Utrecht tel. (030) 295 86 60 info@zorghoteldewartburg.nl

Hospice IJsselstein Benschopperweg 14 3401 BV IJsselstein tel. (030) 688 17 14 hospiceijsselstein@axioncontinu.nl

Servicebureau AxionContinu tussen 9.00 – 17.00 uur op werkdagen (030) 282 22 77 servicebureau@axioncontinu.nl

Contact | jaargang 10 | december 2015

ContACt is het magazine van AxionContinu.

AxionContinu levert wonen, zorg en revalidatie, in Utrecht, IJsselstein en Lopik.

ContACt wordt vijf keer per jaar verspreid in een oplage van 7.500 exemplaren, onder cliënten, cliënten op de wachtlijst, bewoners van serviceappartementen, vrijwilligers, medewerkers en relaties van AxionContinu.

Wij bedanken iedereen die heeft meegewerkt aan dit nummer hartelijk voor hun bijdrage.

Vragen of opmerkingen Het is mogelijk dat u naar aanleiding van ContACt vragen heeft.

Wij helpen u graag verder.

Bel (030) 282 22 00, mail: communicatie@axioncontinu.nl of kijk op www.axioncontinu.nl Redactieadres AxionContinu Afdeling Communicatie & PR Postbus 2251, 3500 GG Utrecht communicatie@axioncontinu.nl Redactie Maaike Hoogland (MH) Rene Leideritz Kees Mollema (KM) Petra van der Sanden (PS) Berber Schrijver (BS) Willem de Bruijn Tekstbijdrage Louis Nouws (LN) Fotografie Willem Mes Kees Mollema en anderen Vormgeving BLADEN&CO/Willem de Bruijn Druk Drukkerij Hendrix Volg ons ook op:

19

Vrijwilligers zijn onmisbaar voor AxionContinu. Daarom staat achterop elk nummer van ContACt een vrijwilliger van AxionContinu in de schijnwerpers.

Wilt u ook vrijwilliger worden? Mail dan naar communicatie@axioncontinu.nl

Jan Norbart:

‘Je kunt dit werk alleen met je hart doen’ “Hé Jan! Ben je er nu alweer?” Medewerkers van het restaurant en gasten van Zorghotel De Wartburg begroeten Jan Norbart hartelijk. De 85-jarige vrijwilliger is er inmiddels kind aan huis. Al sinds de opening van het zorghotel werkt hij twee keer per week in het restaurant. “Het beviel me meteen hartstikke goed hier, de sfeer met de collega’s is heel amicaal.”

Anderhalf jaar geleden las Jan een advertentie in het Stadsblad. “Het zorghotel zocht vrijwilligers. Dat leek me wel wat. Ik wilde weer onder de mensen zijn. Bezig zijn, want afgezien van het huishouden deed ik niks,” zegt Jan Norbart, die vroeger als administratief medewerker werkte bij Ubo, een Utrechtse bandenfabriek. Sindsdien springt Jan op maandochtend en woensdagmiddag bij in het restaurant.

Koffie en thee zetten, andere dranken klaarzetten op het buffet, tafels afruimen en de vaatwasser inruimen.

“En dit,” zegt Jan, terwijl hij naar een vaasje op tafel wijst. “Op maandag zorg ik altijd dat er een vers bloemetje op tafel staat.” De filosofie van het zorghotel, waarbij alle dagelijkse bezigheden als onderdeel van de revalidatie worden gezien, was in het begin wat wennen, vond Jan. “Je wilt mensen graag helpen, maar het gaat erom dat ze zelf weer zoveel mogelijk kunnen doen. Toch, als het mooi weer is, ga ik graag met rolstoelcliënten naar buiten voor een wandeling.”

Fietsen Het contact met de gasten vindt Jan belangrijk. “Het begint vaak met een

20

Jan Norbert maakt een praatje in het restaurant

vraag, zoals: ‘Jan, mogen we weten hoe oud je bent?’ En zeker als mensen hier langer verblijven, ontstaat vaak een goed contact. Met een mevrouw die hier na een heupoperatie verbleef en inmiddels weer thuis in Maarssenbroek is, heb ik nog steeds een leuk contact. Ze belt me af en toe op en vraagt dan wanneer ik weer eens langskom, gewoon voor een beetje gezelschap.” En dan springt Jan op zijn fiets, want dat is een liefhebberij van hem. “Ik houd van fietsen.

Ik fiets soms dertig, veertig kilometer per dag. Op een gewone fiets. Lekker de stad uit, langs Maarssen en dan verder langs de Loosdrechtse Plassen.

Zo blijf je fit.”

Het vrijwilligerswerk heeft zeker aan Jans verwachtingen voldaan. “Ik ben heel gelukkig hier. Fijne collega’s, beetje dollen met elkaar. Nee, ik heb het wel getroffen.” (KM)