‘Je kunt ook denken: wat kunnen we eraan doen?’

Jacques de Milliano richtte Artsen zonder Grenzen Nederland op. Nu, bijna 40 jaar later, werkt zijn dochter Victorine ook voor de organisatie. Victorine: ‘We willen iets doen tegen de ongelijkheid en medische nood die we zien.’

Jacques ‘Ik zag laatst oude filmpjes terug van ons gezin. Daarin hoor je altijd BBC-radio op de achtergrond. Zo bleef ik ook thuis op de hoogte van wat er gebeurde in de wereld. Artsen zonder Grenzen was vaak aanwezig in onze familie. Het kon gebeuren dat ik naar kantoor ging en dat er bijvoorbeeld een natuurramp plaatsvond in Soedan. Dan belde ik mijn vrouw en zei: ik ga nu naar Schiphol en ben over twee weken terug.’

Victorine (lachend): ‘Ik heb vroeger weleens stiekem de witte T-shirts van Artsen zonder Grenzen uit mijn vaders kledingkast gehaald en aangetrokken. Dan ging ik daarna in de buurt langs de deuren om geld op te halen.’

Jacques: ‘Ja, dat weet ik. Vervolgens werd ik door de buren gebeld dat Victorine net was langsgekomen in een van mijn shirts. Ze vroegen zich af of dat wel de bedoeling was en of zij geen snoep van de opbrengst zou kopen. Maar ze leverde het gewoon in hoor. Ik vind het heel mooi dat Victorine nu voor Artsen zonder Grenzen werkt. Hier kan ze haar bevlogenheid echt omzetten in actie.’

Positieve actie

Victorine ‘Mijn vader was betrokken bij veel noodhulpoperaties. Ik zet me op beleidsniveau in voor groepen in medische nood. Op dit moment hebben miljoenen mensen geen toegang tot medicijnen, omdat ze te duur of simpelweg niet beschikbaar zijn. Dat vinden we onacceptabel. Daarom komen we met de Access Campaign van Artsen zonder Grenzen in actie voor betaalbare medicijnen en vaccins voor iedereen. Zo kunnen we echt zorgen voor verandering.’

Jacques: ‘Het gevoel dat Victorine en haar collega’s nu hebben, herken ik heel erg. Toen we Artsen zonder Grenzen oprichtten, wilden we net als zij onze verontwaardiging omzetten in positieve actie. Je kunt verbolgen zijn over het feit dat mensen geen toegang hebben tot medische zorg. Maar je kunt ook denken: wat kunnen we eraan doen? Zo zijn we met een groep jonge artsen gewoon begonnen in 1984. Ik vind het mooi dat deze geestdrift nu door anderen wordt gedragen.’

‘Het is belangrijk dat onze noodhulp wordt voortgezet door de nieuwe generatie’

Victorine ‘Waar mijn vader bijna veertig jaar geleden begon met een kleine club, zijn we nu een organisatie met duizenden hulpverleners van over de hele wereld. Elk met hun eigen expertise, kennis en perspectief. Veel collega’s komen uit de landen waar we werken. Zij weten goed wat er speelt en wat er nodig is. Iedereen heeft een eigen verhaal en achtergrond, maar wat ons allemaal verbindt is dat we iets willen doen tegen de ongelijkheid en medische nood die we zien.’

Sarajevo

Jacques ‘Het werk van Artsen zonder Grenzen ben ik altijd blijven omarmen. De ontmoetingen met mensen in crisisgebieden blijven me bij. Ik herinner me de gezinnen in Sarajevo die de kerstdagen in de schuilkelders moesten doorbrengen tijdens de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië. Ze konden geen kant op, dus gingen wij naar hen toe om hulp te verlenen. De ogen van de kinderen vergeet ik nooit meer. En dan kom je thuis in Nederland, in de overvloed. Dat is moeilijk schakelen. Het besef dat de mens kwetsbaar is, is altijd bij me.’

Victorine ‘De kwetsbaarheid van de mens is iets universeels, maar sommige groepen zijn door omstandigheden nog kwetsbaarder dan andere. Artsen zonder Grenzen is ervoor om deze mensen bij te staan en hun stem aan de wereld te laten horen in tijden van crisis.’

Jacques ‘We staan de komende jaren voor grote uitdagingen. Klimaatverandering zal leiden tot meer migratie, natuurrampen en ziekte-uitbraken. Wie gaat daar de dupe van zijn? Artsen zonder Grenzen is er voor groepen in medische nood die hier het slachtoffer van worden. Het is belangrijk dat onze noodhulp wordt voortgezet door de nieuwe generatie. Daarom doet het me goed om te zien hoe Victorine er nu in staat.’

Zet je in en ga ervoor Victorine ‘Ik wil bijdragen aan de missie die bijna veertig jaar geleden is gestart. We behalen successen, maar verandering is een kwestie van de lange adem. Soms leggen we alle feiten op tafel over het belang van gelijke toegang tot medicijnen en dan willen beleidsmakers het nog steeds niet zien. Toch is het niet uitzichtloos. Artsen zonder Grenzen heeft al veel kunnen bereiken. Als je niet doorzet, lukt het sowieso niet.’

Jacques: ‘Het is weleens roeien tegen de stroom in, maar dat is geen reden om op te geven. Dat activistische zit er bij ons beiden wel in. Thuis hebben we een soort familiemotto: je kunt maar één ding doen en dat is je best. Zet je in en ga ervoor. Het resultaat kun je nooit voorspellen, maar als je staat voor de dingen die je belangrijk vindt, dan komt het wel goed.’

Jacques de Milliano (68) werkte als jonge arts voor de Belgische tak van Artsen zonder Grenzen in Tsjaad. Hij was zo onder de indruk van het humanitaire werk dat hij in 1984 de Nederlandse afdeling van Artsen zonder Grenzen oprichtte. Als directeur en voorzitter was Jacques nauw betrokken bij onze hulpoperaties. Nu werkt hij als huisarts in Haarlem. Hij heeft drie kinderen.

Victorine de Milliano (30) liep in 2015 haar stage bij onze afdeling Humanitarian Affairs en volgde daarna een master International Development and Humanitarian Emergencies in Londen. Sinds 2021 werkt ze als beleidsadviseur voor de Access Campaign van Artsen zonder Grenzen.

Denkt u net als Jacques en Victorine: ‘ik wil iets doen’? Neem dan vrijblijvend contact op met onze collega Frank Theunissen via tel. (020) 5208949 of per e-mail: frank@artsenzondergrenzen.nl

Of vul de antwoordkaart in op pagina 6-7