Zielony Pierścień Warszawy

Ilustracja pochodzi z dokumentu Mazowieckiego Biura Planowania Regionalnego - Zmiana Planu Zagospodarowania przestrzennego województwa mazowieckiego z uwzględnieniem obszarów funkcjonalnych - Warszawa 2018 rok.

Funkcje ochronne i zdrowotne lasów doceniane były od dawna. Tak zwany Zielony Pierścień Warszawy tworzony był z inicjatywy przyrodników i urbanistów sukcesywnie od połowy XX wieku. Wiązało się to między innymi z masowym zalesianiem obszarów obecnego Nadleśnictwa Chojnów. Powstał w ten sposób pas lasów na południe od Warszawy, pomiędzy Konstancinem-Jeziorną, Piasecznem a Pruszkowem i Grodziskiem Mazowieckim - zamykający pierścień tworzony naturalnie przez Puszczę Kampinoską na północy i Lasy Otwockie i Celestynowskie na wschodzie.

Jak wskazuje powyższa ilustracja ciągle jeszcze zwarty kompleks leśny ciągnący się od Magdalenki z Lasem Sękocińskim, poprzez Las Uroczysko Chlebów, Las Komorowski, lasy nad Zimną Wodą i Las Młochowski przylegające do Podkowy Leśnej to istotna część południowego pasma Zielonego Pierścienia Warszawy, sąsiadująca z silnie zurbanizowanymi obszarami wzdłuż linii kolejowej Warszawa - Grodzisk Mazowiecki.

„− zachowanie cennych siedlisk przyrodniczych (dolin rzecznych, leśnych, łąkowych, śródpolnych, itp.), decydujących w znacznej mierze o walorach krajobrazowych województwa; − ochrona krajobrazu województwa mazowieckiego (przyrodniczego, kulturowego lub o znaczeniu historycznym), ograniczenie działań negatywnie wpływających na walory krajobrazowe; − renaturalizacja siedlisk na obszarach cennych przyrodniczo i rewitalizacja terenów zdegradowanych; − wprowadzenie ochrony prawnej korytarzy eko-

− ograniczenie presji urbanizacyjnej na obszary cenne przyrodniczo, w tym stanowiące szlaki migracyjne zwierząt; − dążenie do utrzymania struktury ekologicznej

otoczeniu i zapewniającej powiązanie z krajową siecią ekologiczną; (...)”