Γράμμα σ΄ ένα δελφίνι.

Εργαστήριο Δεξιοτήτων 2021 Περιβάλλον και λογοτεχνία: -αφήγηση Πρότυπο Γυμνάσιο Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά Τμήμα: Α1’ Υπεύθυνη καθηγήτρια: Α. Παρασκευουλάκου

Αχ δελφίνι μου καλό,

μες τα κύματα μένεις, που σου φέρνουν πλαστικό

και εσύ το καταπίνεις.

Θα ήθελα να ξέρω πως αντέχεις στα βαθιά ζωντανό ακόμα,

μα με πόνο στην κοιλιά και τα κύματα δεν σε βγάζουν στα ρηχά.

Νιώθω λύπη όταν βλέπω

στην θάλασσα πλαστικό για αυτό και το μαζεύω

να κάνω το σωστό.

Να το πετάξω στον κάδο και όχι στην θάλασσα

για να είναι καλύτερη και για μένα και για σένα.

Μ. Αβραμίδης

Είναι θλιβερό το τι μπορείς να κάνεις αν έχεις σκληρή καρδιά. Μιλάω σε σένα, άνθρωπε, ελπίζω να το διαβάζεις αυτό. Σε είδα το Σάββατο που πήγες να κάνεις μια βουτιά και να απολαύσεις τα δροσερά νερά της θάλασσας. Αλλά, μετά δίψασες εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας αλατιού που υπάρχει στα θαλασσινά νερά και δεν είχες προβλέψει να πάρεις το μεταλλικό μπουκάλι σου από το σπίτι. Έτσι, σε είδα που παρήγγειλες δύο πλαστικά μπουκάλια νερό και τα ήπιες χωρίς δισταγμό μονομιάς, οπότε μετά δίψασες ξανά και αυτή την φορά πήρες τρία πλαστικά μπουκάλια. Πέντε πλαστικά μπουκάλια και η σκισμένη πλαστική σακούλα στην οποία μετέφερες τα παπούτσια σου αποτέλεσαν το σύνολο των σκουπιδιών που είχες όταν ετοιμαζόσουν να φύγεις από την παραλία. Εγώ σε παρακολουθούσα, περιμένοντας ότι θα περάσεις τον δρόμο και θα ρίξεις τα σκουπίδια στον μπλε κάδο που υποτίθεται ότι προοριζόταν για πλαστικά. Αλλά, θλίψη με κατέκλυσε όταν είδα ότι πέταξες τις έξι πλαστικές μάζες όσο πιο μακριά και βαθιά στην θάλασσα μπορούσες με την ελπίδα ότι θα κατέληγαν στον ωκεανό, κάπου που μάλλον νόμιζες ότι δεν θα προξενούσαν κακό. Κι όμως, άνθρωπε, η θεωρία σου ήταν λανθασμένη. Εγώ, το δελφίνι, μιλάω και εξιστορώ την μαρτυρία μου από τα βάθη του ωκεανού, ετοιμοθάνατο, ενώ βρίσκομαι παγιδευμένο στην πλαστική σακούλα σου. Ξέρω ότι δεν υπάρχει σωτηρία για μένα και πολύ σύντομα θα αφήσω την τελευταία μου πνοή, αλλά μπορούν να σωθούν τα αδέρφια μου. Οπότε, σας παρακαλώ, αν υπάρχει έστω κι ένα ίχνος συναισθήματος μέσα στις σκληρές καρδιές σας, άνθρωποι, σκεφτείτε κι εμάς, τα πλάσματα των υδάτων, προτού προτιμήσετε να πετάξετε την πλαστική σακούλα στα βαθιά γαλανά νερά αντί για τον μπλε κάδο.

Ε. Αμπατζή

Καημένο δελφινάκι, ξέρω πώς νιώθεις και λυπάμαι. Βλέπεις κάθε μέρα σκουπίδια μες στην θάλασσα ,στο σπιτάκι σου εσύ και το παιδί σου όνειρο έχεις μια καθαρή και όμορφη θάλασσα όπως οι άνθρωποι θέλουν ένα όμορφο μέλλον για τα παιδιά τους. Εγώ θα κάνω ότι μπορώ θα κινήσω τον κόσμο όλο. Τέλος ένα πράγμα θα πω μην χάνεις την υπομονή σου και να ξέρεις εκεί έξω υπάρχουν ομάδες και οργανώσεις για εσένα και μόνο εσένα σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Σε συμβουλεύω να κολυμπάς σε καθαρά νερά και μια μέρα να ξέρεις θα σε δω χαρούμενο να κολυμπάς και με μια ματιά θα λες ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που σε βοήθησαν. Σε χαιρετώ να προσέχεις μην πάθεις κάτι κακό.

Μ. Αναπλιώτης

Αγαπημένο μου δελφίνι, Ύστερα από μία εμπειρία που είχα πρόσφατα για την προστασία του περιβάλλοντος και των ζώων, κατάλαβα πόσο πολύ, εμείς οι άνθρωποι, σε έχουμε πληγώσει. Είδα κάποιες εικόνες που πραγματικά μου προκάλεσαν θλίψη και θυμό βλέποντας τες. Δεν πίστευα ποτέ πως οι άνθρωποι μπορούν να συμπεριφερθούν τόσο απάνθρωπα σε ζώα. Καταλαβαίνω πως ό,τι και αν περνάς είσαι σίγουρα πολύ δυστυχές και πολύπαθο. Προσπάθησε να μείνεις δυνατό και πάντα να ελπίζεις για το καλύτερο. Να είσαι σίγουρο πως οι άνθρωποι κάποτε θα βάλουν μυαλό και θα καταλάβουν πως έτσι όπως φέρονται, δεν βάζουν σε κίνδυνο μόνο τη ζωή διαφόρων ζώων αλλά και τη δική τους. Ζητώ συγγνώμη εκ μέρους όλων των ανθρώπων για όποια δυστυχία και να σου έχουμε προκαλέσει. Φιλικά,

Δ. Αυγουστάτου

Αγαπητό δελφίνι, Είσαι ένα ζώο τόσο όμορφο που δύσκολα ξεχνιέται, καθώς και η εξυπνάδα σου είναι ακόμη

ποιο δύσκολη να λησμονηθεί. Αλλά, ανεξαρτήτως που αγαπάς και βοηθάς τους ανθρώπους, αυτοί δεν σε βλέπουν ως φίλο, μα ως ένα ζώο που μπορούν για την

ευχαρίστησή τους να σκοτώσουν. Γι’ αυτό και μια μέρα, εκμεταλλευόμενοι που έπλεες δίπλα στο πλοίο τους, δύο ναύτες σου πέταξαν το καμάκι τους και σε άφησαν να αργοπεθάνεις στο πέλαγος.

Δ. Βασιλάκης

Αναλογίζομαι για το πως μπορούν οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν από όλα τα άλλα

ζώα στην πλάση στην νοημοσύνη να την χρησιμοποιούν με τέτοιο τρόπο που να βλάπτουν το περιβάλλον περισσότερο από οποιοδήποτε πλάσμα. Δεν νιώθεις

ντροπή και ανικανότητα για το πως φτάσαμε εδώ και μήπως ευελπιστείς να επανορθώσεις.

Λυπάμαι πραγματικά να βλέπω ένα τέτοιο πλάσμα να βιώνει αυτήν την δύσκολη κατάσταση και με συγκινεί δυσάρεστα το ότι μέχρι τώρα δεν έχουμε βοηθήσει

σημαντικά. Είδα πολλές σκηνές από το συγκεκριμένο αυτό ζώο να το κυνηγούν να το εκμεταλλεύονται και να το ‘φυλακίζουν’ . Ένα δέος με κατατροπώνει αφού εν τέλει

δεν σεβόμαστε κανένα πλάσμα και όταν το κάνουμε το κάνουμε για να επωφεληθούμε. Όμως βαθιά μέσα μου έχω την ελπίδα πως θα δράσουμε άμεσα.

Ζ. Βασιλειάδης

Αγαπητό δελφίνι , Γνωρίζω πως είσαι ένα από τα εξυπνότερα πλάσματα σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν ζεις όμως όπως θα έπρεπε. Δεν απολαμβάνεις αυτό που σου αξίζει, όπως μια

πλουσιοπάροχη ζωή. Αντιθέτως, αυτό που δυστυχώς έχεις είναι μια θάλασσα γεμάτη σκουπίδια, και αυτό εξαιτίας των ανθρώπων, δηλαδή εμάς όλων. Και δεν εξαιρώ κανέναν μας

από αυτό το έμμεσο αλλά απαίσιο έγκλημα. Αν και λίγοι ήδη συμβάλλουν στης προστασία σου με μικρές καμπάνιες αυτό το ευχάριστο γεγονός πρέπει να διαδοθεί παντού. Με λίγη προσπάθεια η θάλασσα θα καθαρίσει. Μην

ανησυχείς.

Γ. Βελαλής

Ήμουν εκεί, ήμουν μπροστά, το δελφίνι κολυμπούσε ανέμελα και εγώ το

κοίταγα. Εκείνη την στιγμή είχε σταματήσει και κοίταγε να βρει να φάει ψάρια και ξαφνικά ένα καράβι πλησιάζει και το αιχμαλωτίζει στα δίχτυα

του καπετάνιου. Δεν μπορούσε να κουνηθεί, σφάδαζε στους πόνους από το ψαροντούφεκο που το χτύπησε. Στα επόμενα πέντε δευτερόλεπτα που του απέμεναν στην ζωή έστρεψε το βλέμμα του σε εμένα, ήμουν το

τελευταίο πρόσωπο που είδε. Εκείνη την ημέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

Φ. Γεωργούντζος

Το προηγούμενο καλοκαίρι, ήμουνα διακοπές στην Σκιάθο, όταν είδα ένα δελφίνι στα ρηχά

με μία πλαστική σακούλα μέσα στο στόμα του. Προσπάθησα να το βοηθήσω, αλλά δεν ήξερα πως, καθώς είχε καταπιεί την μισή σακούλα και η υπόλοιπη ήταν κολλημένη στα

δόντια του, τότε είδα μία ταμπέλα με έναν αριθμό και μία επιγραφή «Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιας Ζωής», κάλεσα τον αριθμό χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήρθαν και επί περίπου 2

ώρες, οι διασώστες προσπαθούσαν να σώσουν το δελφίνι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, το δελφίνι είχε καταπιεί τόσο πλαστικό, που δεν υπήρχε ελπίδα. Επομένως το πλαστικό είναι

καταστροφικό για το φυσικό περιβάλλον και τα ζώα που διαβιούν στους κόλπους του. «ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΔΙΑ, ΟΧΙ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ»

Γ. Γιαννακόπουλος

Καημένα μου δελφίνια, σας λυπάμαι πολύ που το φυσικό σας περιβάλλον καταστρέφεται εξαιτίας κάποιων απερίσκεπτων ανθρώπων που νομίζουν πως ο πλανήτης τους ανήκει. Από τους τουρίστες που πετούν τα σκουπίδια τους στη θάλασσα μέχρι τις μεγάλες βιομηχανίες που δε θέλουν να ξοδέψουν χρήματα για να διαχειριστούν τα απόβλητά τους χωρίς να

ρυπαίνουν ένα είναι σίγουρο: το είδος μου είναι εγωιστικό και κοντόφθαλμο. Ντρέπομαι βαθύτατα και σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη εκ μέρους όλων των ανθρώπων. Μη θεωρήσετε

τον άνθρωπο εχθρό σας. Ο άνθρωπος είναι το τραγικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας. Γιατί χωρίς να το συνειδητοποιεί, βυθισμένος στα μικρά και ασήμαντα προβλήματα της

καθημερινότητάς του, καταστρέφει σιγά σιγά μαζί με το περιβάλλον του και τον εαυτό του. Δεν καταλαβαίνει ότι είναι κι ο ίδιος ένα μικρό κομμάτι της φύσης και όταν διαταράσσει

την ισορροπία της απειλείται και η δική του ύπαρξη. Όμως, αν ο άνθρωπος δεν καταφέρει τελικά να προλάβει τη ζημιά που έχει προκαλέσει, όσα πάθει θα είναι η δίκαιη τιμωρία για

τις πράξεις του. Μ’ εσάς τα άλλα πλάσματα της Γης μας δε συμβαίνει το ίδιο. Εσείς αγαπημένα μου δελφίνια άδικα υποφέρετε. Άδικα πεθαίνετε καταπίνοντας το πλαστικό.

Πού να ξέρετε εσείς τι είναι το πλαστικό και πού διαφέρει από την τροφή σας; Εσείς ξέρετε μόνο να κολυμπάτε ελεύθερα σε θάλασσες και ωκεανούς, να παίζετε, να μεγαλώνετε τα

μικρά σας και να κάνετε τον κόσμο μας πιο όμορφο. Υπομονή καλά μου δελφίνια και ο άνθρωπος θα καταλάβει τα λάθη του. Υπομονή και κάποτε θα μπορέσουμε να ζήσουμε

αρμονικά όλοι μαζί γιατί είμαστε συγκάτοικοι σε αυτόν τον πλανήτη κι όχι εχθροί.

Π. Γιόφτσος

Τα δελφίνια μπορεί να κολυμπούν στη θάλασσα αλλά είναι θηλαστικά, κυοφορούν ένα μόλις μικρό για 12 μήνες, το οποίο θηλάζει και συνοδεύει τη μητέρα του για 3 έως 6 χρόνια. Αξιοσημείωτο είναι, ότι η μητέρα εκπέμπει ένα ειδικό σήμα στο νεογνό – μια μοναδική μελωδία – την οποία αυτό αποτυπώνει και αναγνωρίζει για την υπόλοιπη ζωή του. Στο μεγάλο και καμπύλο κεφάλι τους βρίσκεται το σύστημα ηχοεντοπισμού – ένα είδος σόναρ – που τα βοηθά να προσανατολίζονται, να βρίσκουν την τροφή τους και να επικοινωνούν. Διαθέτουν εγκέφαλο εξίσου μεγάλο και περίπλοκο με τον ανθρώπινο. Σύμφωνα με συμπεράσματα ερευνών, τα δελφίνια δημιουργούν τρισδιάστατες εικόνες στον εγκέφαλό τους, ένα είδος υπερηχογραφήματος, πολύ υψηλότερης όμως τεχνολογίας από αυτό που έχει εξελίξει ο άνθρωπος. Τα δελφίνια δεν κοιμούνται ποτέ! Απλώς ξεκουράζουν εναλλάξ τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους , ώστε, όταν το ένα αναπαύεται το άλλο να εξασφαλίζει την αναπνοή. Διαθέτουν οξύτατη ακοή και ιδιαίτερα ισχυρή όραση. Το σώμα τους έχει τέλεια υδροδυναμική μορφή και καλύπτεται από λείο και εξαιρετικά ευαίσθητο δέρμα. Τα θωρακικά του πτερύγια βοηθούν στην κολύμβηση∙ το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο εξασφαλίζει ισορροπία μέσα στο νερό. Στην Ελλάδα απαντώνται κυρίως τέσσερα είδη από ένα σύνολο 32 ειδών σε παγκόσμιο επίπεδο. Το Σταχτοδέλφινο, το Ζωνοδέλφινο, το Ρινοδέλφινο και το Κοινό δελφίνι. Η χώρα μας μάλιστα διεκδικεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία: ο Κορινθιακός κόλπος είναι το μόνο μέρος, όπου τα ζωνοδέλφινα σχηματίζουν μεικτές ομάδες και ζευγαρώνουν με τα σταχτοδέλφινα και τα κοινά δελφίνια.

X. Γκουτσιούδη

Αγαπητό Δελφίνι, Ξέρω. Ξέρω ότι κινδυνεύεις από θηρευτές, ξέρω ότι κινδυνεύεις από το πλαστικό, ξέρω ότι κινδυνεύεις από ψαράδες, ξέρω ότι κινδυνεύεις από τα πάντα. Ξέρω αλλά εσύ δεν ξέρεις. Δεν ξέρεις πως αν φας πλαστικό κινδυνεύει η ζωή σου. Δεν φταις εσύ. Φταίω εγώ. Γιατί τη μία με σώζεις από το κύμα το τρομερό αντί να με παρατάς στον σκοτεινό βυθό. Κι εγώ αντί να σε προσκυνώ, με μια κίνηση σε σκοτώνω πετώντας πλαστικό. Δεν φταις εσύ. Φταίω εγώ. Εσύ δίνεις ζωή, εγώ παίρνω. Εσύ σώνεις, εγώ σκοτώνω. Εσύ φτιάχνεις, εγώ καταστρέφω. Αλλά παρόλα αυτά εσύ πεθαίνεις, εγώ ζω. Και ερωτώ γιατί;

Θ. Δημητριάδης

Αγαπητό δελφίνι, Φαντάζομαι πως έχεις περάσει πάρα πολλά βάσανα. Σχεδόν πνιγμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα, νιώθοντας ανήμπορο και απροστάτευτο, απειλούμενο από τους ίδιους τους συγκάτοικούς σου πάνω στη γη. Το ξέρω πως ίσως έχεις θυμό μέσα σου για όσα σου προκαλέσαμε εμείς οι άνθρωποι, τον πόνο, τη δυστυχία τη μοναξιά και το κατανοώ απόλυτα. Δεν είμαστε άξιοι να αποκαλούμαστε σωτήρες του πλανήτη από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι τον καταστρέφουμε. Αποβλέπουμε στο δικό μας και μόνο συμφέρον και τις περισσότερες φορές ούτε που μας περνάει από το μυαλό τι έχει προηγηθεί, τι έχει καταστραφεί, ποιες οι επιπτώσεις. Εσύ όμως συνέχισε να μάχεσαι, να δίνεις αγώνα και να μην παραδίνεσαι. Είσαι παράδειγμα εξυπνάδας, ομορφιάς και προπάντων καλοσύνης. Έχε πίστη γιατί ομολογώ να πω πως γίνονται βήματα προόδου. Έχουν δημιουργηθεί διάφοροι οργανισμοί για την προστασία του είδους σου αλλά και άλλων ζώων και ομολογώ πως είμαι περήφανη γι’αυτό. Σου υπόσχομαι να συμβάλλω κι εγώ στην προστασία των ζώων που έχουν ανάγκη και να βάλω ένα πολύ μικρό λιθαράκι για να σταματήσει επιτέλους αυτή η ανεξέλεγκτη και απαράδεκτη κατάσταση. Γι’αυτό το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ!! Η φίλη σου, Βανέσα

Β. Θεοδώρου

Μια μέρα είχα πάει μια βόλτα μαζί με την οικογένεια μου στο λιμάνι, όταν είδαμε κάτι παράξενο και σπάνιο. Ήταν ένα πλάσμα που -άρρωστο από την μόλυνση που προκαλούσε ο άνθρωπος στην θάλασσα- έδειχνε εξαντλημένο και το δέρμα του είχε ένα περίεργο και αφύσικο μαύρο χρώμα. Σε μια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι ήταν ένα άρρωστο και προσβεβλημένο από τα απόβλητα δελφίνι, που παρασύρθηκε ανήμπορο μέχρι την ακτή, και αποφασίζουμε να καλέσουμε τη φιλοζωική εταιρία. Ευτυχώς το δελφίνι σώθηκε και επέστρεψε στην οικογένεια του και το φυσικό του περιβάλλον. Η ιστορία αυτή έγινε διάσημη στο διαδίκτυο και η αφορμή για την δημιουργία μιας ταινίας με σκοπό την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων για την προστασία του περιβάλλοντος και της άγριας ζωής.

Μ. Καλαφατάς

Αγαπητό Δελφίνι, Ξέρω πως οι συνάνθρωποι μου σε μολύνουν και σε πληγώνουν. Δεν πρέπει όμως να χάνεις την ελπίδα σου, πρέπει να είσαι δυνατό και να μην τρως τα σκουπίδια που πετάμε στο νερό. Μπορεί να σου είναι δύσκολο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης.

Μαριλένα Καλενδριανού

ΜΑΡΤΥΡΙΑ Περπατούσα στην Πειραϊκή όταν είδα ένα δελφίνι να κολυμπά

ανέμελα στην θάλασσα. Έκανε κόλπα μέσα στο νερό κι όλοι το θαύμαζαν. Μείναμε όλοι αποσβολωμένοι να το κοιτάζουμε.

Προσωπικά δεν είχα ξαναδεί δελφίνι από κοντά οπότε ήμουν αρκετά ενθουσιασμένος. Άλλοι τραβούσαν φωτογραφίες και βίντεο, αλλά

εμένα εκείνη την στιγμή το μόνο που με ένοιαζε εκείνη την στιγμή ήταν να απολαύσω το θέαμα. Το δελφίνι συνέχισε τα κόλπα ώσπου ένας κύριος πέταξε ένα πλαστικό μπουκάλι στην θάλασσα. Τότε το δελφίνι, νομίζοντας πως είναι φαγητό ή κάτι τέτοιο, έκανε ένα άλμα και το έπιασε στον αέρα με το στόμα του. Δυστυχώς το κατάπιε και

στην συνέχεια πνίγηκε. Βρήκε φριχτό θάνατο, επειδή κάποιος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την θάλασσα ως κάδο απορριμμάτων.

Β. Καλογεράκος

Καθώς γυρνούσα απ' το σχολείο, πέρασα κι από την παραλία. Εκεί, συνάντησα μία παρέα παιδιών, να κάνουν πικ-νικ. Σκέφτηκα πως είναι πολύ ωραία ιδέα. Δεν πέρασε πολλή ώρα και τα παιδιά τελείωσαν το πικ-νικ. Αντί όμως να μαζέψουν τα σκουπίδια τους και να τα πετάξουν στον κάδο που υπήρχε δίπλα τους, μάζεψαν το σεντόνι που είχαν φέρει κι έφυγαν. Παράτησαν χαρτοπετσέτες, πλαστικά πιατάκια, πλαστικά σερβίτσια, συσκευασίες μπισκότων, χυμών και αλουμινόχαρτα. Εγώ μάζεψα όσα μπορούσα αλλά πολλά τα είχε πάρει ο αέρας και κατέληξαν στην θάλασσα. Στον δρόμο προς το σπίτι ήμουν σκεπτικός. Αναλογιζόμουν, τι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν όλα αυτά τα πλαστικά που θα κατέληγαν στην θάλασσα και στον ωκεανό. Μόλις έφτασα στο σπίτι, έκανα μία μικρή έρευνα για τα πλαστικά και τις επιπτώσεις τους στον θαλάσσιο κόσμο της Ελλάδας. Βρήκα, πως πολλά είδη θαλάσσιων ζώων κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξ' αιτίας των τόνων των πλαστικών αντικειμένων που καταλήγουν στις θάλασσες. Βρήκα, πως τα δελφίνια(κυρίως τα κοινά) βρίσκονται σε τεράστιο κίνδυνο κι αν δεν βελτιωθεί αυτή η κατάσταση σύντομα, σε πενήντα-το πολύ χρόνια- τα δελφίνια θα ανήκουν στα σχεδόν εκλιπόντα είδη. Αυτό, θα επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στον θαλάσσιο κόσμο, στον οποίο τα δελφίνια έχουν εξέχουσα σημασία. Εμείς, σαν υπεύθυνοι πολίτες, μπορούμε με πολύ απλές ενέργιες να σώσουμε πολλά δελφίνια. Μπορούμε να μην χρησιμοποιούμε πλαστικά πράγματα. Για παράδειγμα οι σακούλες. Η πλαστικές σακούλες, έχουν τεράστιο οικολογικό αντίκτυπο σε αντίθεση με τις βιοδιασπόμενες δεύτερης γενιάς ή τις πάνινες. Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα πλαστικά ποτήρια, τα οποία είναι εύχρηστα μεν αλλά τελείως αντιοικολογικά δε. Μία πιθανή λύση, θα ήταν το μεταλλικό θερμός το οποίο, το γεμίζεις με ό,τι θέλεις πριν την βόλτα και κατά τη διάρκεια της βόλτας σου το ρόφημά σου παραμένει στην θερμοκρασία που θέλεις και μόλις γυρίσεις απλά το πλένεις και μετά το χρησιμοποιείς στην επόμενη βόλτα σου. Το ίδιο ισχύει και με τα καλαμάκια. Οπότε, βλέπουμε πως εάν το θέλουμε, μπορούμε με απλές πράξεις να σταματήσουμε την ρύπανση των θαλασσών με πλαστικά και να προστατεύσουμε έτσι τα δελφίνια και την θαλάσσια ζωή γενικότερα.

Θ. Καραπάνος

Καθώς γυρνούσα απ' το σχολείο, πέρασα κι από την παραλία. Εκεί, συνάντησα μία παρέα παιδιών, να κάνουν πικ-νικ. Σκέφτηκα πως είναι πολύ ωραία ιδέα. Δεν πέρασε πολλή ώρα και τα παιδιά τελείωσαν το πικ-νικ. Αντί όμως να μαζέψουν τα σκουπίδια τους και να τα πετάξουν στον κάδο που υπήρχε δίπλα τους, μάζεψαν το σεντόνι που είχαν φέρει κι έφυγαν. Παράτησαν χαρτοπετσέτες, πλαστικά πιατάκια, πλαστικά σερβίτσια, συσκευασίες μπισκότων, χυμών και αλουμινόχαρτα. Εγώ μάζεψα όσα μπορούσα αλλά πολλά τα είχε πάρει ο αέρας και κατέληξαν στην θάλασσα. Στον δρόμο προς το σπίτι ήμουν σκεπτικός. Αναλογιζόμουν, τι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν όλα αυτά τα πλαστικά που θα κατέληγαν στην θάλασσα και στον ωκεανό. Μόλις έφτασα στο σπίτι, έκανα μία μικρή έρευνα για τα πλαστικά και τις επιπτώσεις τους στον θαλάσσιο κόσμο της Ελλάδας. Βρήκα, πως πολλά είδη θαλάσσιων ζώων κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξ' αιτίας των τόνων των πλαστικών αντικειμένων που καταλήγουν στις θάλασσες. Βρήκα, πως τα δελφίνια(κυρίως τα κοινά) βρίσκονται σε τεράστιο κίνδυνο κι αν δεν βελτιωθεί αυτή η κατάσταση σύντομα, σε πενήντα-το πολύ χρόνια- τα δελφίνια θα ανήκουν στα σχεδόν εκλιπόντα είδη. Αυτό, θα επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στον θαλάσσιο κόσμο, στον οποίο τα δελφίνια έχουν εξέχουσα σημασία. Εμείς, σαν υπεύθυνοι πολίτες, μπορούμε με πολύ απλές ενέργιες να σώσουμε πολλά δελφίνια. Μπορούμε να μην χρησιμοποιούμε πλαστικά πράγματα. Για παράδειγμα οι σακούλες. Η πλαστικές σακούλες, έχουν τεράστιο οικολογικό αντίκτυπο σε αντίθεση με τις βιοδιασπόμενες δεύτερης γενιάς ή τις πάνινες. Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα πλαστικά ποτήρια, τα οποία είναι εύχρηστα μεν αλλά τελείως αντιοικολογικά δε. Μία πιθανή λύση, θα ήταν το μεταλλικό θερμός το οποίο, το γεμίζεις με ό,τι θέλεις πριν την βόλτα και κατά τη διάρκεια της βόλτας σου το ρόφημά σου παραμένει στην θερμοκρασία που θέλεις και μόλις γυρίσεις απλά το πλένεις και μετά το χρησιμοποιείς στην επόμενη βόλτα σου. Το ίδιο ισχύει και με τα καλαμάκια. Οπότε, βλέπουμε πως εάν το θέλουμε, μπορούμε με απλές πράξεις να σταματήσουμε την ρύπανση των θαλασσών με πλαστικά και να προστατεύσουμε έτσι τα δελφίνια και την θαλάσσια ζωή γενικότερα.

Μην στενοχωριέσαι. Δεν έχεις κάνει τίποτα κακό για να τα περνάς όλα αυτά. Οι άνθρωποι δεν είναι άκαρδοι. Πλάσματα σαν κι εσένα τα λατρεύουν. Όμως πολλές φορές, δεν σκέφτονται πριν κάνουν το λάθος. Δεν σκέφτονται πως όταν θα πετάξουν εκείνο το σκουπίδι στη θάλασσα, θα προσπαθήσουν εν άγνοια τους να σε βλάψουν. Απ´την άλλη υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να σε προστατεύσουν. Συγκεντρώνουν χρήματα, προσφέρουν βοήθεια, κάνουν οργανώσεις. Όλα αυτά για σένα! Όμως θα πρέπει κι εσυ να μπορείς να ξεχωρίζεις τα σκουπίδια από την τροφή. Οτιδήποτε σου φαίνεται άγνωστο, μην το φας. Δεν είναι μια καινούργια λιχουδιά, είναι κάτι βλαβερό. Συνέχισε να τρως τα ψαράκια καλύτερα. Αυτά είχα να σου πω. Και μην ξεχνάς, είσαι ανεκτίμητο!

Μ. Γ. Κάσση

Δελφίνι Δελφίνι, το θαλάσσιο θηλαστικό που κυβερνά τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Το πιο έξυπνο θαλάσσιο ων του πλανήτη. Υπάρχουν περίπου 18 γένη δελφινιών και 40 είδη. Η ονομασία αναφέρεται κυρίως στα "γνήσια δελφίνια" της υπο-οικογένειας των Δελφινιδών, που όμως επεκτείνεται και σε άλλα είδη. Μαρτυρία Γεια σου φίλε μου άνθρωπε, Ελπίζω να είσαι καλά. Είχα καιρό να σου στείλω ένα γράμμα και αποφάσισα να σου συντάξω τώρα ένα. Ο λόγος που το κάνω αυτό είναι το γεγονός ότι η οικογένειά μου τον τελευταίο καιρό, αρχίζει να λιγοστεύει. Πρώτα, ο θείος Μήτσος. Μετέπειτα, η θεία Καλλιόπη. Ύστερα, οι γονείς μου. Πήγαμε στους γιατρούς της θαλάσσης και μας είπαν πως χιλιάδες δελφίνια χάνουν την ζωή τους τις τελευταίες μέρες. Η θεία Καλλιόπη και ο θείος Μήτσος, πέθαναν από ασφυξία επειδή είχαν καταπιεί πλαστική σακούλα. Δεν ήξερα τι ήταν αυτό, μέχρι που τις είδα και εγώ. Είναι ίδιες με μέδουσες και δεν τις ξεχωρίζεις εύκολα. Από την άλλη, οι γονείς μου πέθαναν από το είδος σου. Κάποιοι άνθρωπο νόμιζαν ότι είχαν πιάσει μεγάλα ψάρια, αλλά δυστυχώς ήταν δελφίνια. Είχαν ετοιμάσει μεγάλα δίχτυα και τους περίμεναν. Δεν ξέρω τι να κάνω με τα νεογέννητα δελφινάκια μου! Σε παρακαλώ, απάντησέ μου με ένα γράμμα και πες μου τι θα μπορούσα να κάνω. Επίσης γράψε μου και εσύ τα νέα σου έτσι ώστε να διαβαστεί και κάτι ευχάριστο. Ο φίλος σου, Το δελφίνι

Σ. Κοζομπόλης

Καημένο δελφινάκι, γνωρίζω πώς νιώθεις και λυπάμαι πολύ γι’ αυτό. Παρατηρείς καθημερινά απάνθρωπες κινήσεις, που πιθανόν στο μέλλον να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή σου. Η διαβίωσή σου, όπως και των υπόλοιπων θαλάσσιων οργανισμών, είναι αρκετά δύσκολη κι επιβλαβής, εάν λάβουμε υπ’ όψιν ότι κολυμπάτε σε μολυσμένα νερά, γεμάτα πλαστικές συσκευασίες και σαγιονάρες. Ένα θα πω: ΥΠΟΜΟΝΗ! Να θυμάσαι πως υπάρχουν κι άτομα, που σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Βρες ένα καθαρότερο – όσο γίνεται – μέρος και είμαι σίγουρη πως, εάν ο κόσμος βάλει μυαλό, θα μπορείς να ελπίζεις σύντομα για ένα καλύτερο μέλλον. Γεια σου τώρα, πρέπει να φύγω. Να προσέχεις!

Ε. Κόλλια

Αγαπητό δελφίνι, Είσαι ένα από τα πιο έξυπνα ζώα στον πλανήτη μας. Μας βοηθάς να κατανοήσουμε πως υπάρχουν πολλοί τρόποι επικοινωνίας, και πως η αγάπη και η αγαθότητα ρέει ανεμπόδιστα προς όλες τις κατευθύνσεις, μέσα κι έξω από το νερό και μέσα κι έξω από τα όρια του υλικού πεδίου. Έχετε και εσείς λογική, οπότε πρέπει να είστε ελεύθερα. Οι αρχαίοι Έλληνες σας αποκαλούσαν «σχεδόν άνθρωποι», έτσι διαπιστώνουμε ότι υπήρχε από πολύ παλιά κάτι μαγικό σε εσάς που γοήτευε τους ανθρώπους, σας θεωρούσαν πάντα ξεχωριστά. Κι όμως, δυστυχώς ο μεγαλύτερος εχθρός σας είμαστε εμείς. Η θανάτωση σε δίχτυα, η πετρελαϊκή ρύπανση, η μόλυνση των θαλασσών, η υποβάθμιση του θαλάσσιου οικοσυστήματος και η μείωση της διαθέσιμης τροφής, απειλούν όλα τα είδη δελφινιών. Ο πληθυσμός σας βιώνει πολύ άσχημους περιόδους αυτό τον καιρό, αλλά μπορούμε να σας βοηθήσουμε με μικρές πράξεις μεγάλης αξίας. Όπως το να μην πετάμε σκουπίδια στην θάλασσα και μαζί με εθελοντικές ομάδες να καθαρίζουμε τις ακτές για να ζείτε σε ένα καλύτερο και καθαρότερο περιβάλλον.

Α. Κουγιουμτζή

Μην κλαις δελφίνι Δεν είναι δικιά σου η ευθηνή Που γέμισε η θάλασσα σκουπίδια

Και χάθηκαν όλα τα στολίδια Μην κλαις δελφίνι

Θα ξαναέρθει η ειρήνη Ανάμεσα στον άνθρωπο

Και στην ανθρωπιά του

Μ. Κουμπή

Κοίτα το πως τρέχει Το γοργό δελφίνι Μέσα στους αφρούς Πάει κ χάνεται

Κοίτα το πως τρέχει Και όλο υποφέρει

Γέμισαν σκουπίδια Τα πτερύγια Κοίτα το πως τρέχει Σώστε με φωνάζει Έγινε η θάλασσα Πετρελαιοπηγή

Κοίτα το πως τρέχει Και όλο τρέμει Νιώθει πως φοβάται Τους ανθρώπους μας

Κ. Κουντουμάδη

Μαρτυρία – Δελφίνια Σε συμβουλεύω να προσέχεις. Να προσέχεις πολύ. Δυστυχώς, στην εποχή που ζούμε, υπάρχουν απερίσκεπτοι και ασυνείδητοι άνθρωποι που δεν θα σε καταλάβουν και θα πετάξουν το σκουπίδι τους στην θάλασσα. Πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Πόσο μάλλον εσύ. Εσύ που υποφέρεις από αυτή την κατάσταση. Δεν μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, όμως μέσα από βίντεο και φωτογραφικό υλικό μπορώ να αναλογιστώ πόσο κακό, βλαβερό και θανατηφόρο είναι αυτό που σου κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Είναι απλά μία παραπάνω κίνηση. Μερικά παραπάνω βήματα. Πόσο δύσκολο είναι να πετάξεις το πλαστικό σου μπουκάλι ή την σακούλα σου στον ειδικό κάδο; Είναι σκέψεις που σίγουρα έχεις κάνει. Εγώ δεν είμαι εδώ για να στο ξαναπώ και να σε στεναχωρήσω. Εγώ απλώς θέλω να σου δώσω δύναμη και να σε συμβουλέψω. Ψάξε, λοιπόν, και βρες ένα ασφαλές μέρος να ζήσεις με την οικογένειά σου, που ελπίζω να μην έχει υποστεί την σκληρότητά μας. Επίσης, σε συμβουλεύω να προσέχεις πριν φας κάτι, γιατί το πλαστικό μερικές φορές σε ξεγελάει. Ελπίζω και εύχομαι πως σε μερικά χρόνια θα έχουμε συνειδητοποιήσει ότι σας σκοτώνουμε χωρίς, πραγματικά, κανέναν λόγο. Αυτά είχα να σου πω. Ελπίζω σε μερικά χρόνια να τα ξαναπούμε έχοντας πολύ καλύτερα νέα. Αντίο.

Θ. Κωστοπούλου

Στις μέρες μας τα θαλάσσια ζώα ζούνε σε καταστάσεις ακραίες λόγο των σκουπιδιών. Ένα από

τα ζώα που ζουν υπό αυτές τις συνθήκες είναι τα δελφίνια. Νιώθω άσχημα που τέτοια τόσο αγνά και καλά ζώα ζούνε υπό τόσο άσχημες συνθήκες. Είναι θλιβερό και απογοητευτικό να

βλέπεις ζώα τις άγριας φύσης που έπρεπε να ζουν σε ένα καθαρό και ευχάριστο περιβάλλον να ζουν την ζωή τους σε ένα βρώμικο ,γεμάτο σκουπίδια, μέρος. Τα περισσότερα πεθαίνουν

από πνιγμό, αφού τρώνε σκουπίδια που περνάνε για ψάρια. Τα δελφίνια συμβολίζουν την ομορφιά της φύσης μας όπως και όλα τα αγρία ζώα, γιατί χρωματίζουν τον άχρωμο κόσμο που

εμείς οι άνθρωποι αναπτύξαμε. Πρέπει να προστατεύουμε την ύπαρξη τους και να σεβόμαστε το φυσικό τους περιβάλλον όχι μόνο για εκείνα αλλά και για εμάς. Πρέπει να αρχίσουμε να

νοιαζόμαστε για όλα τα ζώα της άγριας φύσης και να τα προστατεύσουμε για το καλό όλων.

Α. Λουλαδάκη

“

Μήνυμα σε ένα δελφίνι

Δελφίνι μου, ιερό ζώο του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα !!! Είσαι από τα συναρπαστικότερα πλάσματα της θάλασσας και αληθινά κατέχεις ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Ο ισχυρός δεσμός ανάμεσά μας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Τρανή απόδειξη οι μαρτυρίες του Ομήρου, οι μινωικές τοιχογραφίες, τα αρχαία νομίσματα, η απεικόνισή σου σε ψηφιδωτά, κτίσματα και αγγεία. Είσαι ο πρωταγωνιστής στις ιστορίες των ναυτικών μας, σε θρύλους και μύθους, αλλά και στην ελληνική μυθολογία. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να αμφισβητήσουμε τα ανώτερα χαρίσματά σου όπως την νοημοσύνη, την δύναμη, την αφοσίωση, την ζωτικότητα και την χάρη σου. Όλα αυτά φαντάζομαι σου μοιάζουν απλώς φιλοφρονήματα ... και το γνωρίζω γιατί δεν είναι μόνο η έντονη όραση κι η ακοή σου, που σε κάνουν ικανό να δεις και να ακούσεις, αλλά κυρίως το ότι μπορείς να σκέφτεσαι και να αντιλαμβάνεσαι εξίσου με τον άνθρωπο. Και θα μου πεις, πώς συγκρίνω τον δικό σου εγκέφαλο με του ανθρώπου, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος σου συμπεριφέρεται τόσο επιπόλαια. Οι φυσικοί εχθροί σου είναι ελάχιστοι κι όμως κινδυνεύεις κυρίως από εμάς. Η τυχαία ή ηθελημένη σύλληψή σου σε δίχτυα, η θαλάσσια ρύπανση, η παράνομη αλιεία και η υποβολή σου σε πειράματα σε απειλούνται οδηγούν στη μείωση των πληθυσμών σας. Και εσύ θα αναρωτιέσαι και θα νιώθεις τόσο ευάλωτο, απροστάτευτο και απογοητευμένο.

Πόσο λυπάμαι. Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω εξηγήσεις. Το μόνο που μπορώ να πω, ίσως για να σε καθησυχάσω είναι ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Αρκετές ερευνητικές και περιβαλλοντολογικές οργανώσεις αναπτύσσουν συνεχώς πρωτοβουλίες με στόχο την λήψη μέτρων για την προστασία σου. Ανέλπιστα αρκετοί άνθρωποι έχουν ευαισθητοποιηθεί και δραστηριοποιούνται προς όφελός σου. Πλέον, η διάσωσή σου είναι θέμα παιδείας η οποία καλλιεργείται ολοένα και περισσότερο. Και εγώ προσωπικά, έμαθα ότι μπορώ να συμμετέχω στην προσφορά αυτών των οργανώσεων με μια συμβολική υιοθεσία. Απίστευτο μου φαίνεται να βοηθώ ένα δελφίνι. Ευελπιστώ η θέα του γυαλιστερού κορμιού σου να συνεχίσει να αστράφτει στον ήλιο καθώς κυνηγάς τη τροφή σου, εύχομαι να μπορείς πάντα να ακολουθείς τα απόνερα των σκαφών και να παραβγαίνεις μαζί τους και ελπίζω να έχεις την δυνατότητα να παίζεις αμέριμνα με τα κύματα. Ακόμα, θα ήταν μαγικό να βουτάγαμε μαζί στα νερά και με το τραγούδι σου να διασκεδάζαμε με μια υδάτινη χορογραφία. Μα πάνω απ’ όλα ονειρεύομαι κάποια στιγμή να στραφεί το γεμάτο στοργή βλέμμα σου πάνω μου και με το γλυκό σου χαμόγελο να μου πεις “ σας συγχωρώ “. Εσύ που, κατά τον Πλούταρχο, είσαι ο τέλειος εκφραστής της ανιδιοτελούς

συμπαράστασης και φιλίας !!! Τζ. Μαβούσογλου

Σας ευχαριστούμε