KABUKI O kabuki é un dos tres tipos de teatro clásico, xunto co Noh e o Bunraku. O seu estilo é peculiar, xa que o teatro en todos os xéneros e a música únense en perfecta harmonía, e é comparable aos musicais estadounidenses e de ópera en Europa. O Kabuki ten unha longa historia de máis de 400 anos, e tivo os seus altos e baixos para o gusto dos espectadores. Foi declarado pola UNESCO como unha obra mestra do Patrimonio Oral e Inmaterial da Humanidade en 2005 . Hai tres tipos de kabuki:
Jidai-mono: As historias que contan son dun estilo dramático. Moitos dos textos proveñen do teatro de marionetas (Bunraku), no que se representa un heroe preparado para afrontar grandes sacrificios. Sewa-mono: As chamadas producións locais ou nacionais. Narran historias da vida dos habitantes da cidade. Shosagoto: Executábanse pezas de danza e pantomima. Os traxes usados están cargados de cor e pezas artesanais. HISTORIA A historia do kabuki comezou no 1603, cando Izumo no Okuni, posiblemente unha sacerdotisa de Izumo Taisha, comezou a realizar un novo estilo de danza teatral nos canles secas de Kyoto. O kabuki desapareceu no ano 1952, pero se querían manter as súas representacións deberían cambiar varias cousas sobre as súas actuacións. •
Menos provocativas
•
O vestiario tiña que ser máis sobrio
• Debía centrarse máis no drama ca na danza O ESCENARIO O escenario utilizaba elementos que permitían dunha forma máis rápida cambiar de ambientes e escenarios. Denomínase escenario xiratorio (mawaributai). A plataforma, permite o desenvolvemento dunha segunda escena simultaneamente.
Álex Ferreira Carlos Alonso David Álvarez 4º ESO B