“DE AANWEZIGHEIDSPLICHT IS IN EUROPA NIET NIEUW�
JORDY ESSCHENDAL Bachelorstudent Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Amsterdam en is als buitengriffier verbonden aan de Rechtbank Amsterdam Er is de laatste tijd veel te doen geweest omtrent het beleid en de strafrechtelijke voornemens van de minister van rechtsbescherming, Sander Dekker. Met name de advocatuur uit kritiek op de plannen en heeft daarbij recentelijk zelfs de werkzaamheden gestaakt om te protesteren voor rechtbanken.1 Een terugkerende tendens in het beleid van de minister is meer aandacht voor de rol van het slachtoffer in het strafproces. In een brief aan de Tweede Kamer van 22 februari 2018 presenteerde de minister een reeks vernieuwingen op het gebied van de rechten van slachtoffers.2 Deze vernieuwingen worden onderverdeeld in drie ambities. Er moet verbetering komen in de bejegening van slachtoffers in het strafproces, de mogelijkheid van slachtoffers om schade te verhalen moet worden uitgebreid en er moet een versterking komen van de rechtspositie van het slachtoffer.3 Onder de noemer van de laatste ambitie zal de minister met een wetsvoorstel komen waarin specifieke verdachten verplicht worden om aanwezig te zijn bij hun strafzitting en de uitspraak.4 De minister acht het van groot belang dat verdachten geconfronteerd worden met de bijdragen van het Openbaar Ministerie, de rechters en het slachtoffer. Met name is het de bedoeling dat zodra een slachtoffer gebruik maakt van het spreekrecht, de verdachte aanwezig is om hiervan getuige te zijn.5 In dit artikel wordt eerst een overzicht geschetst van het door de minister ingediende wetsvoorstel inzake de aanwezigheidsplicht, waarna deze plicht wordt getoetst aan de in artikel 6 van het Europese Verdrag Inzake de Rechten van de Mens (EVRM) vastgelegde rechten die verband houden met het eerlijk proces. Het artikel eindigt met een conclusie over de conformiteit van de aanwezigheidsplicht met dit artikel.
12
Juni 2019 | ALIBI Magazine