Gebr. Sturm: de kans om onze dromen waar te maken

GEBR. STURM

Stan en Niels Sturm van akkerbouwbedrijf Sturm Agro

en hun broer Pim van loonbedrijf Sturm-Jacobs zijn

tevreden mensen. Hun ouders behoorden tot de agrariërs

die, wegens de aanleg van Agriport A7, de vraag kregen

of ze hun bedrijf wilden verplaatsen. Een vraag die

huize Sturm op zijn grondvesten deed schudden.

Hoe hebben de broers de bedrijfsverplaatsing ervaren?

“De kans om onze dromen waar te maken”

“Achteraf kunnen we zeggen: de bedrijfsverplaatsing heeft ons een prachtig toekomstbestendig bedrijf opgeleverd”, vertelt Stan Sturm op het ‘nieuwe’ bedrijf aan de Robbenoordweg. “Maar het heeft ons wel veel slapeloze nachten gekost. Gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen.”

“Als kleine jongen droomde ik er al van om akkerbouwer te worden”, vult oudste zoon Pim Sturm aan. “Maar toen ik van school kwam, was er thuis voor mij niet genoeg werk. Met mijn loonbedrijf doe ik nu - met veel plezier - ‘the next best thing’. Ik ben blij dat mijn broers de kans hebben gekregen om het akkerbouwbedrijf op een succesvolle manier voort te zetten.”

Drooglegging Vlak na de drooglegging in de jaren ’30 van de vorige eeuw ‘emigreerde’ Opa Sturm vanuit Zeeland naar de pas drooggelegde Wieringermeerpolder. Opa Sturm pachtte een stuk land met boerderij aan de Tussenweg. Hier kon hij als akkerbouwer zijn hart ophalen met het telen van granen, vlas, erwten en andere gewassen. Het bedrijf werd overgenomen door vader Pierre en zijn broer Martijn. Daarna werd het iets ingewikkelder, want vader Sturm kreeg maar liefst drie zonen: Pim, Stan en Niels. En alle drie wilden niets liever dan later het bedrijf van hun vader voortzetten.

Nettenteelt Pim: “Vanaf mijn zestiende werkte ik bij Loonbedrijf Verbruggen. Daarnaast had ik een bunder bollen. Toen ik van school kwam ging ik als ZZP-er bij Verbruggen aan de slag. In die tijd kwam de nettenteelt net op. Ik had meteen door dat de nettenteelt weleens groot kon worden. Op mijn achttiende kocht ik, als vierde in Nederland, mijn eerste nettenplanter. Mijn vader stond garant voor me bij de bank. Niet lang daarna kocht ik een nettenrooier en voor ik het wist had ik een eigen loonbedrijf. In 2006 gaf Aad Verbruggen te kennen dat hij een opvolger zocht. Vier jaar lang hebben we zijn bedrijf samen gedaan, daarna heb ik het samen met mijn vrouw Cindy overgenomen.”

Onderhandelingen In dezelfde periode, rond 2006, zijn de onderhandelingen over de bedrijfsverplaatsing van het ouderlijk bedrijf in volle gang. Stan: “Op de Tussenweg hadden we 49 hectare. Dat was veel te weinig. We droomden van een akkerbouwbedrijf waar mijn broer Niels en ik met onze gezinnen van konden leven. Maar dat was alleen mogelijk als we minstens twee keer zo groot zouden worden. Een utopie natuurlijk.”

Tót Hiemstra van Agriport op de stoep stond. “Agriport wilde onze grond hebben”, gaat Stan verder. “In ruil daarvoor konden wij een grotere boerderij met betere aardappelgrond overnemen. Daar bovenop staken we ons in de schulden om meer goeie landbouwgrond aan te kopen. In totaal ging het om 130 hectare van vijf verschillende eigenaren, die dankzij de bemiddeling van Agriport en De Domeinen, allemaal akkoord gingen.”

foto's: Duco de Vries

Financiële crisis So far, so good. Maar toen werd het 2008 en kreeg de wereld te maken met de financiële crisis. Alles kwam tot stilstand, óók de ontwikkelingen op Agriport A7. Stan: “We hebben drie jaar in onzekerheid geleefd. Drie jaar waarin we wel schulden hadden, maar nog geen nieuw bedrijf. Het was moeilijk, maar we bleven geloven in een positieve uitkomst.” En die kwam: in 2011 ging eindelijk de eerste paal van de nieuwe bedrijfshallen de grond in en een jaar later was het bedrijf gebruiksklaar. In 2013 volgde de bouw van het woonhuis, waar Stan samen zijn vrouw Jennifer en hun drie zonen Niek, Gijs en Teun naar eigen zeggen ‘een fantastische woonplek’ hebben gevonden.

Bouwklaar Op de plek waar eens het ouderlijk huis stond, wordt nu een datacenter gebouwd. Het bouwklaar maken van de grond is mede gedaan door Pim’s loonbedrijf. “Dat was ook een stukje

gunning van Agriport”, vertelt hij. “Aan de ene kant was het vreemd om de boerderij waar we zijn opgegroeid te zien verdwijnen. Aan de andere kant vond ik het ook mooi, omdat ik wist dat mijn ouders en broers er iets beters voor hadden teruggekregen.” De gedane werkzaamheden vielen bij de mensen van Agriport A7 blijkbaar in goede aarde, want sinds die eerste klus wordt loonbedrijf Sturm-Jacobs voor vrijwel al het grondverzet op elk terrein ingeschakeld.

Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk zijn we “ er niet één maar wel drie stappen op vooruit gegaan ”

Samenwerking In 2010 namen Pim en Cindy zoals gezegd loonbedrijf Verbruggen over van Aad en Martha Verbruggen. “Daarna konden we in 2012 het akkerbouwbedrijf van mijn schoonouders overnemen”, vertelt Pim. “Dat bleek de perfecte locatie voor ons bedrijf.” De naamsverandering in loonbedrijf Sturm-Jacobs is samen gegaan met de verhuizing naar de nieuwe locatie aan de Medemblikkerweg in 2017. “Op deze locatie hebben we volop de ruimte voor onze machines én voor onze samenwerking met Proeftuin Zwaagdijk.” Op die samenwerking is Pim best een beetje trots: “Een groot deel van het akkerbouwonderzoek van de Proeftuin vindt plaats op ons land. Wij mogen alle werkzaamheden uitvoeren: zaaien, planten, oogsten. Dat doen we inmiddels ook voor proeftuinen elders in het land. Echt prachtig werk vind ik dat. Tja, net als mijn broers ben ik een boer in hart en nieren. En dat zal ik altijd blijven.”

Dankbaar Terugkijkend op de afgelopen vijftien jaar zijn de gebroeders Sturm, ondanks alle tegenslagen, vooral dankbaar. Stan: “Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk zijn we er niet één, maar wel drie stappen op vooruit gegaan. Nieuwe gebouwen, de juiste routing, meer dan genoeg ruimte voor alle machines en opslag, voldoende hectares, mooie aardappelgrond... alles is geworden zoals we voor ogen hadden. Zonder de verblijfsverplaatsing hadden we dat nooit voor elkaar gekregen.” ■

tekst: Judith Munster