augustus 1997: ARC-ADO Den Haag (oefenduel) 0-5 (1x

De indruk ontstaat alsof Pim Langeveld de nieuweling in de formatie van trainer Ruud Brood een oude bekende is. Het antwoord luidt bevestigend. ‘Thomas speelde samen met mijn zoon Marc een tijdje bij IJsselmeervogels. Daar ken ik hem van. ’ ‘Goede zaak, hoor voor zowel Thomas als ADO. Net de speler die de club nodig heeft. Je kan voorin altijd een bal aan hem kwijt, hij zorgt voor aansluiting, is gevaarlijk in de zestien en heeft scorend vermogen. En hij wilde per se naar de club. Hij past bij de club. En dat hij dan zo leuk begint, ik gun het hem. Hij is bovendien een hartstikke leuke gozer. ’

‘Of ik ADO volg? Ja, natuurlijk, heb er een onvergetelijke tijd gehad. Wat wil je, debuteren als 26-jarige in het Zuiderpark tegen Barcelona. Het Gróte Bár-cé-ló-ná! Met die sterren van toen! En dan nog winnen ook door die goal van Maurice (Steijn, red.)! En die ontlading na het laatste fluitsignaal in dat volle Zuiderpark… Dat vond ik nog het mooiste moment. ’

‘Ja, ik geef toe, tijdens de wedstrijd genoot ik. Ik vergat soms, dat ik ook nog moest voetballen. Maar wil je, ik kwam zo uit het amateurvoetbal. Wie overkomt nou zoiets? Daarna hadden wij trouwens eveneens een leuke tijd qua resultaten. Wij pakten een periodetitel, alleen kwamen wij in de nacompetitie te kort om te promoveren

naar de Eredivisie. Trouwens, het seizoen daarop pakten wij met ADO weer een periodetitel. Thuis tegen Eindhoven, staken Edgar van der Roer, net als ik een levensgenieter, na afloop op het veld een sigaar op! Trainer Mark Wotte deed ook mee. ’

Genieten van het leven, eruit halen wat er op dit vlak inzit, zorgde er al vroeg voor, dat het verloop van Langevelds voetbalcarrière totaal afweek van het gangbare patroon. Als 18-jarig talent van Quick Boys stapte Pim Langeveld over naar dorpsrivaal Katwijk om er in

het vijfde elftal (!) met vrienden geheel vrijblijvend te gaan ballen. Trainer Arie Lagendijk gunde hem die ‘gein’ niet lang door hem snel naar het eerste elftal te halen. Lang leve de lol werd weer serieus bikkelen voor de hardwerkende en ook stijlvolle middenvelder, die vele passes van zijn voeten liet vloeien en daarmee zijn ploeggenoten van Katwijk van zoveel assists voorzag, dat de club mede hierdoor met twee landstitels (1993 en 1994, red.) gouden tijden beleefde. Het zaterdagvoetbal in de Bollenstreek trok alle aandacht met uitpuilende tribunes en meeslepende rivaliteit tussen Katwijk, Quick Boys, FC Lisse, Rijnsburgse Boys en Scheveningen.

Mark Wotte moest in de zomer van 1996 als beginnend trainer in het profvoetbal bij ADO Den Haag een selectie samenstellen die niets tot weinig mocht kosten. Hij meende die opdracht wel te kunnen uitvoeren door wat sterren uit het zaterdagamateurvoetbal te halen. Zoals Dennis Iliohan van FC Lisse, waarvan Wotte zelf trainer was. En verder onder anderen Johan Vogelaar en Pim Langeveld. ‘Sparta, Excelsior en ADO Den Haag toonden belangstelling voor mij’ , herinnert Pim Langeveld zich. ‘Inderdaad, Wotte gaf de doorslag om voor ADO te kiezen. Hij kende mij, was de trainer die mij haalde en ik daardoor grote kans had om te spelen’ . ADO Den Haag kreeg zo een Katwijker met een Haags matje in huis en werd wat dit betreft een concurrent van Michel Adam, die destijds tobde met slepend blessureleed. Waar Adam zijn mat tot op de dag van vandaag in ere houdt, loopt Pim Langeveld al weer de nodige jaren rond met een ‘keurig kort gedekt koppie’ .

Ondanks de ruim vier Haagse jaren als prof is Pim Langeveld hield hij zijn baan bij haringhandel Arie Hoek aan. En dat betekende een pittig bestaan. Werken op arbeidsonaangename tijden. ‘Ik moest ’s morgens om vier uur al op mijn werk zijn. Daar reed ik met een vorkheftruck vriescellen in en uit. Van 40 graden onder nul naar normaal en vele malen vice versa. Dus zeker soms zestig graden verschil. Best heftig, al raak je daaraan gewend. Tegenwoordig wordt meer gelet op de arbeid-rustverhouding. Trouwens, ik werk nog steeds bij dezelfde baas, waar ik wel nu een beetje aan het afbouwen ben. Ja, die combinatie ADO-werk was pittig destijds. En als profvoetballer moest je wel mentaal sterk zijn om overeind te blijven. En dat was ik. Het waren fantastische jaren in het Zuiderpark, ik ben blij deze te hebben meegemaakt. Is niet voor iedereen weggelegd, zoiets. ’ Slepend blessureleed limiteerde het verblijf van Pim Langeveld tot vier, vijf jaar. ‘Twee seizoenen ging het echt formidabel. Daarna kreeg ik te maken met knie- en enkelblessures. Ik was wel altijd behoorlijk fit, maar leeftijd begon op den duur toch ook een rol te spelen. Ik ben na mijn tijd bij ADO teruggekeerd naar het amateurvoetbal. Naar Ter Leede, waar ik twee jaar onder mijn oude Katwijk-trainer Arie Lagendijk speelde. Vervolgens werd ik assistent-trainer van Kees Bruinink bij Katwijk. En daar maakte ik opnieuw een mooie tijd mee met kampioenschappen. ’ Contact met ADO’ers uit zijn tijd is minder geworden. ‘Dat had ik wel, met bijvoorbeeld Barry de Vreede (nu assistent-trainer bij Excelsior Maassluis en bezitter van een sportzaak, red.). Door corona verwaterden contacten. En ach, ieder heeft zijn eigen