Innerlijke monoloog

Jeetje wat een lange rij, moet ik daar in gaan staan met deze ijkou.. Ik voel mijn tenen al niet meer in deze hoge naaldhakken. Ik ga wel gewoon achter in de rij staan. Hoor ik nou geroesemoes vanuit de rij over mij? Vast dat ene groepje met luide zakenmannen die bij de prijsuitreiking van ADformatie waren, en even moeten roddelen. Ik zie de grote uitsmijter al. Toch vraag ik mij altijd af waarom de uitsmijter 9/10 keer een man is, een vrouw zou dit ook zo goed kunnen. Oke focus ik ben zo aan de beurt, wat heb ik nodig.. ow shit, heb ik mijn ID wel meegenomen? Ow Janna.. soms is mijn hoofd echt zo wazig als ik een wijntje op heb, toch wat minder drinken volgende keer. Even checken, portemonnee: Nee. Jas? Nee. Ow nee.. Zijvakje van mijn tas wellicht? Ja hoor, natuurlijk helemaal verstopt... Ik moet echt mijn spullen op een vaste plek houden, ik ben het iedergeval niet vergeten,maar wel een slordige opruimer. Oke ik ben aan de beurt, nu kan het kan niet meer fout gaan.