KONCERT KOMPOZYTORSKI

Dawid Grenda – a-tomos (12')

Jędrzej Stoczewski – Runde (10')

Oleś Kulczewicz – Anxiety (7')

Tymoteusz Lasik – Pieśń żurawia (6')

Karolina Szczerbik-Brągiel – November (12')

Przerwa

Karolina Kułaga – Cztery spojrzenia na sztukę (~16')

Karolina Kułaga – Słowiczek (3'30")

Karolina Kułaga – Wieczorem (3'30")

Maria Miazga – Sarth 7SCL (7'30")

Dawid Grenda – iterations (10')

Jakub Fornagiel – Impro (5')

Dawid Grenda

Student II roku kompozycji studiów I stopnia w klasie prof dra hab Marcina

Bortnowskiego w Akademii

Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Jedną z istotniejszych postaci kształtujących postawę artystyczną Dawida jest Grażyna Krzanowska, żona kompozytora Andrzeja

Krzanowskiego, która poniekąd nakierowała gust młodego twórcy w szkole średniej. Obecnie w kręgu inspiracji Dawida znajdują się przede wszystkim takie postaci jak Iannis Xenakis czy Gérard Grisey –stąd też zainteresowanie muzyką stochastyczną, algorytmiczną i spektralną. Dawid jest laureatem I nagrody w 64. Konkursie

Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda, I nagrody w IV

Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim New Music

Generation 2022 organizowanym przez Kazachski Uniwersytet Sztuki oraz I nagrody w VI Konkursie Kompozytorskim dla Młodzieży Moja

(mi)nuta organizowanym przez Akademię Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

a-tomos

Tak starożytni Grecy nazwali najmniejszy budulec materii – dzisiejszy atom Utwór został skomponowany z okazji setnych urodzin Iannisa

Xenakisa, grecko-francuskiego kompozytora i architekta, pioniera muzyki stochastycznej i algorytmicznej. a-tomos, podobnie jak utwory Xenakisa, proponuje matematyczne spojrzenie na muzykę.

Szkielet utworu składa się z dokładnie wyliczonych modeli fizyki klasycznej i kwantowej Tytułowy atom ukazany jest z różnych perspektyw: od symulacji chaotycznych ruchów Browna, po odzwierciedlenie realnych zjawisk kwantowych. iterations

Iteracje, powtórzenia, a zarazem metamorfoza i przekształcenie.

Zarys fali od sinusoidalnej do kwadratowej, od długich do krótkich fraz, od okresowości do… wariacyjności? Czy jednak rzeczywiście za Gérardem Griseyem, dźwięki staną się polem przeciwstawiających się sił? A może to tylko garstka fizycznych, chłodnych i martwych obiektów…?

Jędrzej Stoczewski

Akordeonista, urodzony 11.09.2001 r. w muzycznej rodzinie. Ukończył na akordeonie klawiszowym I st PSM im Zygmunta Noskowskiego w Świebodzinie, a następnie II st. OSM im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu na akordeonie guzikowym Aktualnie studiuje na Akademii Muzycznej im Karola

Lipińskiego we Wrocławiu w klasie dra hab. Zbigniewa Łuca oraz dra hab. Rafała Łuca. Pierwsze jego kompozycje pochodzą z czasów szkoły II stopnia, kiedy pisał utwory na akordeon oraz miniatury na duet – akordeon ze skrzypcami – tworzone na tamtejsze „Konkursy małych form”. Interesuje się muzyką skandynawską i piazzollowskim stylem „Nuevo Tango”. Jego utwory, ze względu na synestezję, stanowią muzyczne obrazy uczuć w reakcji na otaczający nas świat.

Tryptyk Runde op. 2

Jest utworem programowo-ilustracyjnym. Składa się z trzech części opatrzonych tytułami: Zmierzch, Stara Pozytywka i Świt Inspiracją do napisania tego utworu były dla kompozytora synestetyczne odczucia związane z krajobrazem wyspy Runde, na którą co roku w sezonie lęgowym przylatuje około pół miliona ptaków.

PROGRAM:

Cz I – Zbliża się noc Księżyc zaczyna swoimi „promieniami” oświetlać morze, tworząc zjawiskowe „wodne refleksy”. Podczas obserwacji tego zjawiska z „klifu” usłyszeć można odgłosy zbliżającego się nad wyspę „sztormu”. Morze staje się coraz bardziej niespokojne, ciskając coraz częściej i mocniej falami o wybrzeże. Po chwili ciszy pojawiają się pierwsze krople deszczu oraz grzmoty. Następuję gwałtowne załamanie pogody, które co jakiś czas daje złudzenie końca kataklizmu Jednakże, niedaleko stoi stara chatka, w której po zatrzaśnięciu drzwi słychać już tylko świst wiatru – świadka działań sił natury Cz II – Ciemność panuje w chatce „Iskry” tańczą radośnie w „kominku”, gdy po rozpaleniu można dostrzec „starą pozytywkę”. Po starciu z niej kurzu i „delikatnym nakręceniu”, słychać już „pierwsze dźwięki” melodii z akompaniamencie przeskakujących trybików. W końcu odzywa się zapomniany walc, przez który można pogrążyć się we śnie Po obudzeniu dostrzegalny jest tylko „popiół” w kominku Po ogniu i melodii pozostało tylko „wspomnienie”

Cz III – Świt wita pierwszymi „promieniami” słońca Po wydarzeniach nocy nie pozostało ani śladu. Jednak znad „klifu” unoszą się odgłosy ptaków. Na kamienistej „plaży” jest ich mnóstwo, ale tylko jeden z nich z zawrotną prędkością lata nad plażą – „dymówka”. Potrafi w okamgnieniu zmienić kierunek lotu, pikuje i znów wzbija się wysoko pod niebo. W pewnym momencie ostatni raz okrąża plażę i leci dalej nad morze Zniknęła magicznie czy tylko nie można już jej dostrzec nad horyzontem?

Oleś Kulczewicz

Student I roku kompozycji w klasie prof. dr hab. Grażyny

Pstrokońskiej-Nawratil. Pomimo niedawnego rozpoczęcia studiów w Akademii Muzycznej we Wrocławi, ma za sobą doświadczenie w tworzeniu muzyki do niezależnych gier wideo i filmów krótkometrażowych, a także w koncertowaniu w roli pianisty sesyjnego oraz współtworzył duet muzyki elektronicznej.

Anxiety

Jednoczęściowy utwór na fortepian o łamaniu granic i kręceniu się w kółko, a także o poszukiwaniu porządku w chaosie oraz spokoju w ciągłym pośpiechu. Poruszana jest również kwestia zagubienia i odnajdywania się na nowo. Wreszcie dotyczy niepokoju tu i teraz, który związany jest z przeszłością i przyszłością

Tymoteusz Lasik urodził się 16 lipca 1996 r. w Grodnie na Białorusi

W roku 2019 ukończył studia magisterskie na Wydziale

Edukacji Muzycznej, Chóralistyki i Muzyki

Kościelnej w Akademii

Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, a w roku 2020 naukę śpiewu solowego w PSM II st. im.

R Bukowskiego W roku

2019 rozpoczął studia kompozytorskie w AMKL w klasie prof. dr hab. Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, a na studiach magisterskich dołączył do klasy realizacji muzyki teatralnej i filmowej dra Sebastiana Ładyżyńskiego oraz realizacji muzyki komputerowej dra Cezarego Duchnowskiego. W roku 2022 Tymoteusz przystąpił do projektu Opera Młodych, w ramach którego zostały skomponowane utwory do autorskich choreografii Bartłomieja Malarza i Anatolija

Ivanova zaprezentowanych podczas spektaklu Żywioły w Operze

Wrocławskiej. W swojej twórczości kompozytor zwraca uwagę na wyraźny przebieg energetyczny w muzyce oraz spójność dzieła. Stara się połączyć tradycję muzyki klasycznej, szczególnie dawnej, ze zdobyczami muzyki współczesnej, poszukuje środków wyrazowych, które by odpowiadały duchowi dzisiejszych czasów i inspirowały człowieka. Kompozytor często sięga po elementy powtarzalności przez co charakter uzyskuje medytacyjny charakter muzyki.

Inspirację kompozytor czerpie z muzyki innych kompozytorów, obcowania z przyrodą, a także kontemplowania ciszy

Pieśń żurawia

Utwór dedykowany Jędrzejowi Stoczewskiemu. Kompozycja oparta jest na wypracowanych przez kompozytora współbrzmieniach oraz fakturze polifonicznej. Daje to medytacyjne, pełne brzmienie, które ewoluuje w trakcie trwania kompozycji. Tytuł utworu zrodził się podczas komponowania i ilustruje żurawia latającego wysoko na niebie. W kulturze wschodniej symbolizuje on nadejście wiosny wraz z nowym życiem W kontekście utworu obrazuje pojednanie człowieka z niebem. Tak powstał obraz ukazujący pochmurne niebo oraz latającego żurawia, którego pieśni i krzyku nie sposób usłyszeć znajdując się na ziemii. Ten mistyczny obraz kształtuje a charakter, nastrój oraz treść utworu. Uczucia wyrażane przez utwór są trudne do uchwycenia i opisania, jednak niosą ze sobą nadzieję

Utwór składa się z 4 części. Otwierająca dzieło część pierwsza nawiązuje do harmoniki tercjowej, jednocześnie wprowadzając nastrój odpowiedni dla przedstawianej historii, płynnie przechodząc w drugą część. Ta z kolei oparta jest na stałym, medytacyjnym nastroju z wybrzmiewającym burdonem Część ta daje możliwość pogrążenia się w tajemniczej, wyciszającej jak również niepokojącej chwili. W trzeciej części ukazuje nam się zapętlony motyw melodyczny, który przeplata się ze sobą, tworząc jednocześnie różne motywy kontrapunktyczne. Motyw rozwija się i nabiera coraz większej dynamiki i ekspresji, aż w końcu wszystkie głosy dążą do sugestywnej kulminacji Czwarta część łagodzi zgromadzone napięcie muzyczne, a swoją strukturą nawiązuje do spokojniejszej części pierwszej.

Karolina Szczerbik-Brągiel

Studentka II roku kompozycji w klasie prof dra hab Krystiana

Kiełba Pochodzi ze Szczecina, gdzie ukończyła OSM II stopnia im.

Feliksa Nowowiejskiego w klasie skrzypiec. Pierwsze zainteresowania kompozycją pojawiły się już w gimnazjum, co skłoniło ją do pisania utworów chóralnych –użytkowych, a po wielu próbach i małych sukcesach związanych z wykonywaniem jej utworów, chociażby podczas spektaklu

Pasyjnego w Szczecinie, postanowiła podjąć studia we Wrocławiu W twórczości interesują ją tematy związane z codziennością, otaczająca przyrodą, literaturą, ale i szeroko pojmowane tematy społeczne, takie jak wojna czy relacje międzyludzkie.

November

Utwór przeznaczony jest na skrzypce i fortepian. Skomponowany został w 2021 roku, w porze jesiennej we Wrocławiu Składa się z dwóch głównych ogniw, które wzajemnie się uzupełniają Pierwsze z nich to fragmenty oparte na powtarzanych, prostych motywach na wzór minimal music, drugie zaś kształtowane jest swobodnie, co pozwala na popis umiejętności wykonawczych. Fragmenty jednostajne obrazują refleksje myśli, które towarzyszą jesiennym, burzliwym krajobrazom Wrocławia, do których nawiązują pozostałe fragmenty kompozycji.

Karolina Kułaga

Kompozytorka, wokalistka jazzowa.

Ukończyła Państwową Ogólnokształcącą

Szkołę Muzyczną II st. im. Feliksa

Nowowiejskiego w Szczecinie na kierunku wokalistyka jazzowa. Obecnie jest studentką II roku studiów licencjackich w klasie kompozycji prof. dr hab. Grażyny PstrokońskiejNawratil w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Równolegle ze studiami uczy się w Szkole Muzyki Nowoczesnej Szkole Policealnej we Wrocławiu na profilu produkcja muzyczna. W swoim dorobku artystycznym posiada utwory instrumentalne na skład orkiestrowy, kameralny i wokalny

Inspiruje się muzyką rozrywkową, operową, elektroniczną, jak i klasyczną, progresywnie zgłębiając wiedzę i poszerzając umiejętności w pracy z niekonwencjonalnym instrumentarium i współczesnymi technikami kompozytorskimi. Jej utwór Tu na orkiestrę symfoniczną, sekcję rytmiczną i wokal jazzowy, doczekał się wykonania na Koncercie Kompozytorskim w Szczecinie w kwietniu

2022 r. Moment słabości na saksofon altowy solo został wykonany

12.12.2022 r. w Youth Village Atid Raziel Music Center „Atid” w Izraelu. Aktualnie koncentruje się na rozwoju w kierunku tworzenia muzyki operowej i z wykorzystaniem elektroniki oraz liryki wokalnej

Cztery spojrzenia na sztukę

Kwartet smyczkowy, powstały wskutek inspiracji twórczością

George'a Crumba Kompozytorka po raz pierwszy, w pełni świadomie, zaczęła eksplorować możliwości niekonwencjonalnego zapisu zjawisk muzycznych. Wykorzystuje również efekty dźwiękowe wydobywane aparatem mowy. Podczas odsłuchu wyświetlona zostanie partytura w rękopisie

Słowiczek

Inspiracją do napisania utworu był motyw tęsknoty. Pierwszym elementem powstałym spod ręki kompozytorki był tekst, który został ukończony dużo wcześniej niż sama muzyka.

Wieczorem

Warstwa tekstowa jest swoistym nawiązaniem do wiersza Bolesława

Leśmiana o tym samym tytule Pieśń ta została przeznaczona dla głosu męskiego lub żeńskiego z towarzyszeniem fortepianu.

Inspiracją stała się sama poezja, która pozwoliła kompozytorce na stworzenie w utworze aury tajemniczości i wręcz dekadenckiego spojrzenia na tekst

Maria Miazga

Wiolonczelistka i kompozytorka, swoją edukację muzyczną rozpoczęła w Ogólnokształcącej

Szkole Muzycznej I st nr 2 im

F Chopina we Wrocławiu w 2010 roku w klasie wiolonczeli dra

Macieja Kłopockiego. Naukę kontynuowała w Ogólnokształcącej

Szkole Muzycznej I i II st. im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu, gdzie rozwijała umiejętności gry na wiolonczeli w klasie mgr Roberta

Stencla a także zaczęła komponować pod okiem dra hab Adama

Porębskiego. W 2017 roku zadebiutowała utworem Taniec z zaczarowanego lasu na wiolonczelę, trąbkę i orkiestrę smyczkową.

Jej kolejne kompozycje były prezentowane na szkolnych koncertach kompozytorskich oraz większych szkolnych koncertach, w 2018 roku utwór Miniatura na orkiestrę smyczkową wykonany przez Szkolną

Orkiestrę Kameralną w czasie Koncertu Końcoworocznego.

Ostatnia kompozycja Galaxy na orkiestrę smyczkową została zaprezentowana podczas Koncertu Sekcji Smyczkowej w ramach

Jubileuszu 75-lecia OSM I i II st we Wrocławiu w maju 2022 r Od października 2022 r. jest studentką kompozycji w klasie dra hab.

Adama Porębskiego na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Brała udział w konkursach kompozytorskich, takich jak Międzynarodowy

Konkurs dla Młodych Kompozytorów im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie czy Konkurs Kompozytorski im Krzysztofa

Pendereckiego w Sopocie.

Sarth 7SCL na zespół kameralny

Zespół kameralny składa się z 7 instrumentów. W tym utworze kompozytorka zestawiła ze sobą fragmenty aleatoryczne i ściśle kontrapunktyczne, a także sonorystyczne, stawiając je w kontraście na przestrzeni całego dzieła Podstawą dźwiękową jest autorska skala

6-dźwiękowa (c, es, e, as, a, b) przedstawiana w różnych transpozycjach, która tworzy określoną strukturę przenikającą całe dzieło.

Jakub Fornagiel

Urodził się w Legnicy w 2001 roku, gdzie również ukończył Szkołę Muzyczną I i II st na fortepianie. Obecnie studiuje na III roku kompozycji w klasie prof. dra hab.

Marcina Bortnowskiego oraz I roku fortepianu w klasie dra hab. Michała

Szczepańskiego i dr Elżbiety Zawadzkiej

Pierwsze próby kompozytorskie podejmował już w szkole podstawowej.

Początkowo jego zainteresowania obejmowały muzykę filmową, jednak z biegiem czasu coraz bardziej zaczęła go interesować muzyka współczesna, a nawet muzyka elektroniczna W swojej twórczości odwołuje się do tradycji, jednocześnie stara się poszukiwać własnego języka. Jest stypendystą programu Erasmus oraz finalistą ogólnopolskiego konkursu kompozytorskiego im. Kazimierza Serockiego w Toruniu.

Impro na pudło i struny

Utwór, jak sugeruje nazwa, jest w znacznym stopniu improwizowany. Posiada jedynie ogólne założenia, a sami wykonawcy mają szerokie pole do interpretacji. Utwór został napisany jako eksperyment i muzyczny „żart” Kompozytor chce również pokazać, że można stworzyć ciekawy i wartościowy utwór nie wykorzystując klawiszy, a jedynie pudło rezonansowe i struny fortepianu.