Απόδοση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Αυτή είναι η Δράκαινα, η δασκάλα στο σχολείο. Τα πάντα μαθαίνει στα δρακάκια δίχως ν’ ανοίξουνε βιβλίο!
Ο Ζογκ είναι το πιο ψηλό, το πιο καλόκαρδο δρακάκι. Την κυρία ακούει με προσοχή, θέλει να πάρει αστεράκι.
Στην Πρώτη τάξη τα δρακάκια μαθαίνουν να πετάνε. «Πιο ψηλά!» λέει η δασκάλα. «Στον ουρανό να πάμε!»
«Τώρα που μάθατε την τεχνική, μονάχοι δοκιμάστε. Καλύτεροι θα γίνετε με τον καιρό. Να το θυμάστε!»
Άνοιξε τα φτερά του ο Ζογκ και πέταξε ψηλά,
πέταξε ανάποδα και στριφογυριστά...
στο τέλος όμως χτύπησε στα χαμηλά.
Ένα κορίτσι τον πλησίασε και του ’πε: «Μην κλαις σαν το σπουργίτι! Θέλεις να σου βάλω ένα τραυμαπλάστ στη μύτη;»
«Ωραία ιδέα!» είπε ο Ζογκ και πέταξε στον ουρανό. Με το ροζ τραυμαπλάστ στη μύτη ήταν σαν αεροπανό.