H Patision Zei-Ioulios 26

Φ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΥΙΟΣ Ο.Ε.

Να ξεκλειδώσουμε το μυαλό μας! Να προχωρήσουμε...

• Κλειδιά • Συστήματα Ασφαλείας • Κλειδαριές • Λουκέτα • Χρηματοκιβώτια • Μηχανές Κοπής Κλειδιών Πατησίων 110, Αθήνα 112 57, τηλ.: 210 82 34 009, 210 82 35 762, fax: 210 82 38 480 e-mail: kostasot@otenet.gr fb: F Sotiropoulos & Son Op

www.sotiropoulosfs.gr

http://patisionzei.weebly.com/ facebook: Η Πατησίων ζει

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες μπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

ς διασ τάσεις

... (για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις)

αίνω σε άλ λε α είμα ι κάπο υ ψηλ ά, να κοιτώ μακριά και να μπαιν οβγ θέλω ν Αφιέρωση πρώτη. Σε όλους αυτούς

νοντα ι.

patisionadv@gmail.com

φτιάχ

(για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές, προτάσεις)

Αυτό το τεύχος είναι διαφορετικό! Από το εξώφυλλο, τα θέματα, τις διαφημίσεις. Η ψυχή του όχι και τόσο. Θέλουμε να σας μιλήσουμε γρήγορα, κοφτά κια καθαρά. Αν δεν έχετε διαβάσει τους στίχους στο εξώφυλλο κάντε το πριν συνεχίσετε εδώ το διάβασμα. Το Τρελοβάπορο η χώρα μας... Βαπόρι στα βουνά, μαύρη πέτρα και όνειρο τόσο αντιθετικά αυτά μεταξύ τους. Το ένα έχει βάρος, είναι υλικό, είναι βάσανο. Το άλλο είναι ιδέα, άπιαστη, απαραίτητη. Αλήθεια τί ήταν πιο σημαντικό στο μυαλό των ανθρώπων αυτές τις μέρες; Το βάσανο ή η ιδέα; Στις ήρεμες συζητήσεις στις ουρές των ΑΤΜ και στο σπρώξιμο στα ράφια των σούπερ μάρκετ; Την απάντηση εμείς δεν την έχουμε. Σκεφτόμαστε... Αθώοι λοστρόμοι, πονηροί ναύτες, καπεταναίοι όλοι μαζί πάνω σε ένα βαπόρι... Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε... Και πάνω από όλα οδηγός είναι ένας ήλιος... Αλλά θα πούμε τη γνώμη μας! Η τρικυμία όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά το κούνημα θα μας τραντάξει. Όμως υπάρχει κάτι θετικό μέσα σε όλα αυτά. Ζούσαμε πάνω σε μια τεράστια φούσκα! Μία τεράστια πλάνη αλλού ηθελημένη, αλλού αθέλητη. Και θα αλλάξουν όλα. Φούσκα στην πολιτική, φούσκα στα κόμματα, στις καταναλωτικές συνήθειες, στην οικονομία, στη διασκέδαση, στη κουλτούρα. Συνθήματα, δόγματα, κόλπα και μισόλογα. Φούσκα στη δουλειά και στους εργαζόμενους και στα αφεντικά. Ένα σύστημα καταρρέει. Σύστημα προτύπων, συνηθειών, ιδεών. Ερχόμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα. Λέμε ζήτω στην καταστροφή; Όχι κάθε άλλο. Λέμε το πολύ απλό πως καλύτερα είναι να ζεις στην πραγματικότητα όσο δύσκολη και αν είναι αυτή παρά να έχουμε μαζικές ψευδαισθήσεις που συντηρούσαν έναν ρωμεϊκό ωχαδελφισμό και καπατσοσύνη. Στο έδαφος αυτής της σκληρής, τραχιάς πραγματικότητας μπορούν να αναπτυχθούν πραγματικές και όχι συνθηματολογικές αλήθειες. Και η αλληλεγγύη ανάμεσά μας είναι βασική για να μην πνίξει κόσμο η τρικυμία. Αλληλεγγύη οικονομική, ψυχολογική, ηθική. Η χώρα έχει πτωχεύση και ας κάνει ο καθένας όποιο λογοπαίγνιο θέλει. Ας το παρουσιάσει όπως θέλει. Εδώ και πέντε χρόνια εκεί πήγαμε και όλοι έχουν τις ευθύνες τους. Μαγκιές και τσαμπουκάδες εδώ δεν χωράνε... Υστερίες, πανικός, εξαλοσύνη δεν βοηθούν. Όπως δεν χωράνε και ψέματα και παρλαπίπες ότι χρώμα και αν έχουν. Και είναι φοβερό που δεν βγαίνει και ένας από τους καπεταναίους (και είχαμε πολλούς) να πει ένα “συγνώμη τα κάναμε μαντάρα”. Ειλικρίνεια χρειάζεται αλλά το πολιτικό μας σύστημα κρατιέται καλά! Λοιπόν! Εδώ και λίγες ημέρες είμαστε πιο εξαρτημένοι και δανειζόμενοι! Είμαστε πιο φτωχοί και πιο στριμωγμένοι! Πιο στενοχωρημένοι και πιο ανασφαλείς! Πιο οργισμένοι και πιο πληγωμένοι! Αλλά είμαστε πιο πολλοί και πιο πραγματικοί! Και ας μην έχουμε έκφραση. Αυτό είναι το όνειρο! Τη μαύρη πέτρα θα την σύρουμε και αυτήν, θα μοιραστούμε το βάρος της. Α! και θα αγωνιστούμε ξανά και ξανά...

υση κ αλά π ράγμα τ α δ εν

5 Σ|1 ΛΙΟ ΙΟΥ

patisionesi@gmail.com

Πραγματικότητα

έμπνε

Παρασκευή 3 Ιουλίου, 14.00 μ.μ. Οδός Κάπου στα ανοιχτά

χωρίς

Εικονογράφιση για το εξώφυλλο

που δούλεψαν, στήριξαν και ενίσχυσαν την προσπάθειά μας να κυκλοφορήσει αυτό το τόσο ιδιαίτερο τεύχος Αφιέρωση δεύτερη. Σε όλες τις συζητήσεις που έγιναν όλο το τελευταίο διάστημα, με διαφωνιοσυμφωνίες, με φωνές κλάματα , πανικούς και γέλια Αφιέρωση τρίτη. Σε όλους αυτούς που μας ξέγραψαν από φίλους στο φμπ γιατί δεν ανέχτηκαν την προσέγγισή μας!

3

ρόνια κρίσΕΙΣ

Τεύχος 01 /

Editorial Και τελικά το θέμα είναι να σεβαστούμε τον τόπο μας. Συνέντευξη Λεωνίδας Παπαγεωργίου “Να ξεπερνάς με ένα μαγικό τρόπο τα φοβερά προβλήματα”

Τεύχος 02 / Editorial Οι πιο πολλοί καταλαβαίνουμε πως όντως το Τραμβάι (έτσι λέγανε παλιά το Τραμ οι Αθηναίοι) δεν τραβάει! Είναι αδύνατο να συνεχίσουμε να ζούμε με δανεικά, να ψάχνουμε φαεινές για να βγούμε από τη δύσκολη θέση, να ξεγελάμε τον εαυτό μας με χίλιες δυο δικαιολογίες... Χρειάζεται να γειωθούμε στην πραγματικότητα, να δούμε χωρίς παρωπίδες τα προβλήματά μας, να αντιληφθούμε τις χρόνιές μας παθήσεις. Η Πατησίων Ζει η Αθήνα Ζει, η Ελλάδα Ζει... Αλλά αν δεν αλλάξουμε πολλά γύρω μας, τότε πολλά μπορούν να χαθούν...

Τεύχος 03 / Συζητώντας Λάμπρος Τσάγκας “Το όνειρο των ανθρώπων για μια καλύτερη κοινωνία. Εκείνοι που προσπαθούν να αλλάξουν τη δύναμη μιας εξουσίας, έχουν την ευθύνη της αλλαγής παρόλα αυτά μένουν στην ελπίδα και αφήνουν να την διαχειριστούν άλλοι, να αναλάβουν άλλοι την εξουσία, ίσως καλύτεροι, ίσως όμως και χειρότεροι.”

Τεύχος 04 / Editorial ∆εν γίνεται προκοπή χωρίς δουλειά. ∆εν γίνεται να σταθεί μια χώρα αν δεν εργάζεται και αν δεν παράγει... Εκτός αν δεχτούμε πως δεν μπορούμε, πως είμαστε ανίκανοι και πλέον ηττημένοι... Αν θέλουμε μια χώρα τουριστών / απλών διερχομένων, μια χώρα που αγωγοί (φυσικού αέριου, πετρελαίου) διεμβολίζουν τα εδάφη της και εταιρείες μαμούθ θα αναλαμβάνουν την υγεία και την παιδεία. Μια χώρα που θα εισάγει λεμόνια την ώρα που στα στενάκια της Κυψέλης και στους ακάλυπτους υπάρχουν λεμονιές!

Τεύχος 06 / Εκφραστείτε ελεύθερα “Πίσω Γορίλες” Καταρχήν σε βάζει απέναντι από κάτι! Πρώτο, οριοθετεί έναν αντίπαλο. Μπορεί να είναι το χαράτσι της ∆ΕΗ αλλά και η πεθερά σου, η Μέρκελ αλλά και ένας απειλητικός μποντιμπιλντεράς. ∆εύτερο, αναγνωρίζει ότι ο απέναντι είναι θηρίο (και μάλιστα δύο), δεν είναι κανένα μυρμηγκάκι, κάτι ακίνδυνο. Τρίτο, και αυτό είναι η ψυχή του συνθήματος, το ΠΙΣΩ! ∆ηλαδή ότι δεν μασάω, δεν τα παρατάω. Βέβαια υπάρχει περίπτωση να τις φας αλλά του-

Τρία χρόνια γράφαμε και γράφαμε. Εμείς, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι. Τα διαβάσαμε τώρα ξανά όλα. Και βλέπουμε πως κάτι ενώνει τα πράγματα. Σαν να μιλάγαμε για τον Ιούλιο της Κρίσης. Δεν υπάρχει μία άποψη! Υπάρχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους που κυκλώνουν όμως ένα πρόβλημα, μία κατάσταση. Και τελικά δημιουργούν μία άποψη δημιούργημα πολλών συνισταμένων. Κανένας δεν μπορεί να πει είναι δικιά μου, όλοι όμως αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτήν.

[ αποσπάσματα 3 ετών από την Πατησίων Ζει ]

λάχιστον θα το θυμάσαι! Αλλά όπως λέγαμε και παλιά, ρίξε τουλάχιστον μία!

τίποτα δε γίνεται. Ναι, στην αξιοπρέπεια ενός Έθνους, ενός λαού και τελικά μεμονομένων ατόμων που αρνήθηκαν τελεσίγραφα και διατάγματα.

Τεύχος 07 / Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Πάντως τα ωραιότερα πάρτι, τα κάναμε στην Κατοχή. Αφιέρωμα “Ξεκινήματα του Σεπτέμβρη” Πόσες φορές έχουμε μπει σε αυτήν την διαδικασία; Να ξεκινήσουμε κάτι: από το πιο απλό μέχρι και το πιο σύνθετο. Τις πιο πολλές φορές σημαίνει ότι κάτι τελειώνει, κάτι αφήνουμε πίσω. Μια νέα αρχή που δεν μπορεί όμως να είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αφού το υποκείμενο, δηλαδή εμείς, με όλες του τις ιδιότητες υπάρχει! Πόσες υποσχέσεις για νέα ξεκινήματα αποδείχτηκαν όχι απλά άκυρα αλλά και από την αρχή ψεύτικα και ανούσια; Πόσα νέα ξεκινήματα έχουν τάξει πολιτικοί παλιάς και νέας κοπής; Ξεκινάμε να χτίζουμε μια νέα Ελλάδα! Πόσες ρήσεις από σοφούς αλλά και παροιμίες από τη σοφία των λαών δεν έχουν ασχοληθεί με τα ξεκινήματα; Από το: Κάθε μεγάλη πορεία ξεκινά με ένα μόνο βήμα. Μέχρι το: ξεκόλλα και πάρ’ το αλλιώς. Σαν άνθρωποι είμαστε, ευτυχώς ή δυστυχώς αναγκασμένοι να σταματάμε και να ξεκινάμε. Να φοβόμαστε και να ελπίζουμε. Να σχεδιάζουμε και να ανατρέπουμε. Να προχωράμε και να πισωπατάμε. Να ανακαλύπτουμε και να εκπλησσόμαστε.Ξανά και ξανά. Καλή τύχη λοιπόν σε όλους όσοι και όσες από όλους μας ετοιμάζονται να ξεκινήσουν. Είτε το θέλουμε, είτε όχι!

Τεύχος 08 / Editorial «ησυχίαν απράγμονα» Θουκυδίδης Η ησυχία της αδράνειας, η αποφυγή της επίπονης δράσης, η επιλογή της ακινησίας. Σήμερα ασφυκτιούμε από συνθήματα, τραγούδια και προσταγές. ∆ιατυπωμένα πολύ πιο συγκεκριμένα από το Ζαβαρακατρανέμια, πιο ορθά, πιο λογικά. Και όμως καθόλου παρακινητικά, δεν ενώνουν, δε φέρνουν ελπίδα. Απεναντίας εκνευρίζουν και απομακρύνουν. Συνέντευξη Δημήτρης Πουλικάκος “Τι οφείλει να κάνει ο λαός από εδώ και πέρα; Είναι θέμα στρατηγικής φιλοσοφίας. Καταρχήν να βγει από αυτό το λούκι που τον έχουνε βάλει, δηλαδή να σκέφτεται μόνο νούμερα. Γιατί είτε ο μισθός είναι 400, είτε 500 δεν έχει σημασία. Χρειάζεται ριζική αλλαγή!” Αφιέρωμα 28η Οκτωβρίου Υπάρχουν ορισμένα Ναι πίσω από κάθε Όχι. Και όσο μεγαλύτερο είναι το Όχι άλλο τόσο μεγαλύτερα είναι τα Ναι. Στην περίπτωση του 1940 λέχθηκαν και ορισμένα ισχυρά Ναι. Ναι, σε έναν πόλεμο που φαινόταν χαμένος εξαρχής, αφού ο συσχετισμός ήταν αρνητικός. Ναι, στην αποδοχή ότι θα υπάρχουν θυσίες και ότι εκ του ασφαλούς

Τεύχος 11 / Εκφραστείτε ελεύθερα Ολόκληρη η κοινωνία είναι φορές που δεν μπορεί να πει τίποτα, όχι ότι δεν έχει, μα δεν μπορεί. Για να ξεκινήσει πάλι να γράφει θέλει θάρρος και επιμονή να αγαπήσει ότι πέταξε στο καλάθι των αχρήστων, να τα κάνει κομφετί και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή, με όνειρα και ελπίδα.

Τεύχος 13 / Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Ένας ικανός που δεν είναι σοβαρός είναι επικίνδυνος Συνέντευξη Παντελής Αμπαζής “ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! Η ανηφόρα στο τέλος έχει πάντα κατηφόρα...”

SPAM 13 Οι δύο αντιθέσεις που θα καθορίσουν το προσωρινό μέλλον μας θα είναι οι “παλιό-νέο” και “δρω-αντιδρώ”. Και όχι μόνο έτσι αλλά και αλληλοδιαπλεκόμενες. Σαν δρω έλεγε ότι είναι ένας λόγος “ενθαρρυντικός που κάνει κάτι για να ξεκολλήσουμε” και σαν αντιδρώ ένας λόγος “παρηγορητικός, γκρινιάρικος, ασκώντας κριτική για τα πάντα, γιατί αδικούμαι”.

Τεύχος 14 / Editorial Και έτσι καταντάμε φοβισμένοι... Για να σκεφτείς καινούργιες σκέψεις πρέπει να σπάσεις τα κόκκαλα στο κεφάλι σου. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί τα κόκκαλα στο κεφάλι μας είναι ένα σύνολο από δόγματα,και αντιλήψεις εξαιρετικά δύσκολο να σπάσουν. Ενα εγκεφαλικό μπετονάρισμα δηλαδή, που απαγορεύει στο νέο να αναπτυχθεί και να δοκιμαστεί.

Τεύχος 15 / Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Οι αρχηγοί μας είναι μπροστά! Τόσο μπροστά που ήδη βρίσκονται στις τάξεις του εχθρού...

SPAM 13 Ο στόχος μας έπρεπε να είναι η διέξοδος της χώρας, η διάσωση του λαού μας, η επιστροφή της ελπίδας, το όραμα. “Πολιτικός είναι αυτός που δίνει τα πάντα και δεν ζητάει τίποτα. Η ικανοποίησή του είναι η περηφάνια ότι έδωσε τα πάντα”.

Τεύχος 16 / Editorial Οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 εναπόθεσαν πάνω στο σώμα και στο μυαλό στρώματα ψευδοκουλτούρας, κρατικοπελατειακού ατομισμού, ραγιάδικης διανόησης, κα-

Δεν δίνουμε γραμμή. Όχι γιατί δεν θέλουμε αλλά γιατί δεν έχουμε. Και δεν μπορεί να’χει κανείς την αλήθεια στην κωλότσεπη. Και τσαντιζόμαστε με άλλα έντυπα που είτε δεν μιλάνε, είτε παραμιλάνε.

ταναλωτικής ψυχοβλακείας, κομματοκρατικής υπνηλίας, χαζοχαρούμενου λάιφ στάιλ, αποχαυνωτικής εγωπάθειας, ανέραστου σεξισμού και κλισέ, πολλά κλισέ. Όποιος θέλει και άλλο ’80 στη ζωή του και άλλο ’90, δικαιώνει την κατάσταση στην οποία είμαστε όλοι μαζί σήμερα.

Spam 13 Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν, για να μην πω διαλύονται. Μας έχει δοθεί μια καταπληκτική ευκαιρία παρόλα αυτά. Να αναγνωρίσουμε τι είναι σημαντικό για τη ζωή μας. Να τα ξαναχτίσουμε όλα σωστά, διαφορετικά, όπως τα θέλουμε, όπως τα χρειαζόμαστε, όπως τα έχουμε ανάγκη. Μέσα από τα συντρίμμια ένας καινούργιος κόσμος ξεπροβάλλει. Τον βλέπεις; Θα κάνεις κάτι και εσύ; Άλλαξε! Θα σου κάνει καλό. Θα είσαι καλύτερα. Μη χαλιέσαι για ανούσια πράγματα και μη με χαλάς και εμένα.

Τεύχος 17 / Editorial Μπαίνουμε σε έναν μακρύ χειμώνα. Και όπως λένε οι ειδικοί, εκτός από μακρύς θα είναι και βαρύς. Το παράταιρο που είναι πραγματικό είναι σύμμαχος, φίλος και αδελφός. Μοναδικες Ιστορίες Σαν να μην έχεις κριτήρια, πας και έρχεσαι και όπου σε βγάλει. Περνάμε δύσκολα.Και στο πανικό μας, άλλοι γινόμαστε επιθετικοί και άλλοι άπραγοι. Ενίοτε και τα δύο μαζί (η πιο δύσκολη περίπτωση). Μοιάζει να παίζουμε ηλίθια, βαρετά, κοινότυπα μονόπρακτα. Λίγο συγκρότηση παρακαλώ, λίγο! Και κοινή λογική όπως άκουσα κάποιον ταβερνιάρη να λέει!

Τεύχος 18 / Editorial Εάν ένας τρελός βγάλει ένα τραπεζάκι στον δρόμο, τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να περάσουν, η επικοινωνία μπλοκάρει. Και έτσι η πόλη δεν επικοινωνεί, οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν. Και όπως κόβονται οι δρόμοι, έτσι κόβονται και οι σχέσεις. Είμαστε μία μπλοκαρισμένη χώρα, μία διασπασμένη κοινωνία. Αλλά με μάστερ στην επικοινωνία... Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Τελικά είμαστε χώρα ή χώρος; Και ας σκεφτούμε. Ένα επίδομα μπορείς να το ξανακερδίσεις μετά από 2 ή και 4 χρόνια. Ένα νησί όμως; Το σίγουρο είναι ότι όσο γεννιούνται ιδέες θα υπάρχει ζωή! Στήλη για το βιβλίο ∆εν αυτοκτονείς. Ακόμη. Αντέχεις όπως κι εγώ. Και είμαστε μαζί στην καινούργια μέρα που μόλις αχνοχάραξε στα γύρω βουνά. Τόλμησε λίγη αισιοδοξία, κι ας είναι σκοτεινά και αχαρτογράφητα τα νερά, κι ας έχει πέσει πούσι στις ματιές μας. Γιατί δεν μπορεί «ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΘΑ ∆ΕΙΣ». Ελένη Ηλία

Τεύχος 19 / Editorial Το μαγικό προϋποθέτει την ένωση ανθρώπων και όχι την ατομικότητα. Μόνος σου δεν είσαι μαγικός, είσαι ένα

ακόμα στοιχείο που απλώς βολοδέρνει. Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Πριν λίγες μέρες πήγα στην πορεία του Πολυτεχνείου. Ένιωθα τη νεολαία ξένο σώμα στο δικό της σήμερα. Ακούγονταν συνθήματα μιας άλλης γενιάς που πλέον δεν ξέρω, αν μπορούν να εκφραστούν με τον ίδιο τρόπο. ∆εν είμαι σίγουρη καν, αν μπορούν να εκφραστούν. Κάθε περίοδος έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Στήλη για το βιβλίο “Οι αξίες μας δεν είναι προκαθορισμένες τις αναζητάμε...” Που πατάς “2ος χρόνος ΠατησίωνΖει” “Εμείς λέμε πως η ζωή συνεχίζεται, πιο δύσκολη και αγχωμένη, πιο περίεργη και πιεσμένη, αλλά συνεχίζεται". Και σε ένα από τα επόμενα φύλλα "Η Πατησίων συνεχίζει τη ροή της, μαγαζιά ανοίγουν και κλείνουν, άνθρωποι χαμογελούν και απελπίζονται, προχωράνε και σταματάνε. Το Τρόλεϋ με τον αριθμό 3 συνεχίζει, εδώ και δεκαετίες να κάνει το ίδιο δρομολόγιο, με τον ίδιο αριθμό... Το τρόλεϋ αντέχει, εμείς δεν θα αντέξουμε;”

Τεύχος 20 / Editorial Η ΖΩΗ ΚΟΒΕΙ ∆ΡΟΜΟ Τίποτα το κακό με τους σχεδιασμούς και τις εκτιμήσεις. Που άν- θρωποι, ζευγάρια, κόμματα και επιχειρήσεις κάνουν. Και όσα πιο πολλά σχεδιάζουν και εκτιμούν τόσο πιο σοβαροί θεωρούνται και υπεύθυνοι. Βέβαια υπάρχει και η φιγούρα του τύπου που σχεδιάζει, σχεδιάζει και σχεδιάζει. Και ενώ γύρω του πέφτουν βεγγαλικά, αλλάζει το σύμπαν, το υποκείμενο του σχεδιασμού του πάει και έρχεται, εκείνος με παγωμένο μυαλό και βλέμμα κοιτά την οθόνη ενός υπολογιστή, τα δεδομένα και τις αναλύσεις. Και οι ώρες, οι μέρες και τα χρόνια περνούν. Και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή, όπως λέει και το τραγούδι του φίλου μας Λουκιανού. Είναι εκκωφαντική η στιγμή που η ζωή αποφασίζει και κόβει δρόμο. Η στιγμή δηλαδή που όλοι οι κατά φαντασία σχεδιασμοί και νόρμες ανατρέπονται από ένα κύμα ζωής και αλλαγής. Ένα σάρωμα από σιγουριές, βολέματα, ρόλους και τυποποιημένες- επαναλαμβανόμενες σταθερές. Στην πραγματικότητα τίποτα το περίεργο δεν συμβαίνει. Απλώς τις πιο πολλές φορές οι σχεδιασμοί δεν παίρνουν υπόψιν τους, τις πραγματικές ανάγκες της ίδιας της ζωής και των ανθρώπων. Σαν ένας μηχανικός που αποφασίζει να χτίσει ένα πολυόροφο κτίριο πάνω σε ένα υπόγειο ρέμα. Το νερό θα βρει τρόπο να αναποδογυρίσει το μπετόν. Ας κάνουμε σχεδιασμούς λοιπόν. Όσο γίνεται όμως πιο πραγματικούς. Και όταν η ζωή κόψει δρόμο ο πανικός, η γκρίνια και η τσαντίλα δεν βοηθούν. Προχωράμε. Το 2015 έχει σχεδιαστεί από όλους. Από την Τρόικα, τα κόμματα, τα επιτελεία, τα υπουργεία, από τους καλούς και τους κακούς. Ένα υπόγειο ρεύμα νερού κελαρίζει και κανείς δεν το ακούει. Σχεδιάζουν. Μετρούν. Υπολογίζουν. Μα δεν ακούν. Η Ζωή κόβει δρόμο. Καλή Χρονιά και να είμαστε γεροί. Μοναδικες Ιστορίες “∆εν είναι τόσο δραματικά τα πράγματα! Ακόμα θυμάμαι τον φίλο μου, που ανεβασμένος στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου, εν μέσω δακρυγόνων, βομβών και μολότωφ φώναζε σκορπώντας χαμόγελο και γέλιο.

“Που πάτε ωρέ Έλληνες! Μια χούφτα αλλόθρησκοι σας πήρανε φαλάγγι; Γυρνάτε ωρέ να πολεμήσετε! Ραγιάδες θα πεθάνετε;” Τάκης

Τεύχος 21 / Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο στον κόσμο που αναθέτει σε κάποιους να λύσουν το πρόβλημά του. Είναι και εκεί, αλλά όχι μόνο εκεί. Το πρόβλημα είναι σε όλους αυτούς που θέλουν να παίξουν τον ρόλο του Ζορό.

Τεύχος 22 / Που πατάς Στην αρχή δεν είχαμε Εθνικό Ύμνο. Αλλά μάλλον ούτε και τώρα έχουμε. Έχουμε δύο στιχάκια που οι μαθητές βαριεστημένα ακούνε και τραγουδούν, έχουμε μία μελωδία που είναι συνυφασμένη με στρατιωτικές παρελάσεις, με γήπεδα όταν αγωνίζεται η ποδοσφαιρική ομάδα μας. Η ιστορία και το μέλλον φαίνεται να έχουν ξεκόψει από το παρόν, από εμάς τους ίδιους. Είναι σαν να μην υπάρχει ούτε παρελθόν, (ιστορία, μνήμη, συλλογική συνείδηση), ούτε μέλλον (αισιοδοξία, προοπτική, στόχευση). Μένει μόνο ένα παρόν μετέωρο.

Τεύχος 23 / Editorial Μερικοί έχουν καταπιεί ντουντούκα και επιτίθενται στα τύμπανα του αυτιού μας με ανείπωτο σθένος και υπεροψία. Άλλοι κουνάν το δάχτυλο και μας μπερδεύουν με σοφιστείες και ατέρμονους επαναλμβανόμενους μονολόγους. Πολλοί ψιθυρίζουν, αλλοιώνουν νοήματα, λέξεις και φράσεις. Όλοι μαζί κουβεντιάζουν, καμώνονται πως συνομιλούν και πως λύνουν προβλήματα. Και ενίοτε φτιάχνουν επιτροπές που θυμίζουν γκρίζους ανθρώπους σε γκρίζα γραφεία με γκρίζους φακέλους και γκρίζες ψυχές. Τίποτα πιο βαρετό από την κουβέντα ή από το κουβεντολόι που έλεγαν πιο παλιά. Η αλήθεια είναι πως έχει καταντήσει κουραστικό. Το πρόβλημα βρίσκεται όταν ένα θηρίο έρχεται καταπάνω σου και εσύ χαριεντίζεσαι. Και κουβεντιάζεις... και κουβεντιάζεις... Και όσο πιο τσαμπουκαλίδικο είναι το θηρίο τόσο πιο γελοίες και ανούσιες είναι οι κουβέντες να γίνονται. Πρόσωπα Στέλιος Μ. “Πλούσιος είναι εκείνος που έχει μειωμένες ανάγκες” Πόλη, πολιτισμός Πατησίων Είναι φορές που μεταπηδούμε σε άλλη εποχή χωρίς να επέρχεται καμία αλλαγή στο κλίμα, ή χωρίς να έχει καμία σχέση σε ποιό μήνα του έτους βρισκόμαστε και ποιός θα ακολουθήσει. Κάποιες φορές τα πράγματα πάνε σε άλλη εποχή, σε περίοδο που «επιστημονικά» δεν πρόκειται να επέλθει καμία αλλαγή! Προσοχή στις ψυχές, είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μας κρατήσει «ζωντανούς».

Λοιμώξεις του γυναικείου κόλπου Σύγχρονες Διαγνωστικές Μέθοδοι & Υπηρεσίες Υψηλού Επιπέδου • Μαγνητικός Τομογράφος • Αξονικός Τομογράφος • Ψηφιακή Μαστογραφία • Ψηφιακό Ακτινολογικό • Ψηφιακές Πανοραμικές - Κεφαλομετρικές • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Υπέρηχοι (triplex) Αγγείων • Υπέρηχοι Μυοσκελετικού (Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων) • Υπέρηχοι (triplex) Καρδιάς • Μικροβιολογικό • Αιματολογικό • Ανοσολογικό • Βιοχημικό • Ορμονολογικό • Rast Test • Νεοπλασματικοί Δείκτες • Test PAP • Προγεννητικός Έλεγχος • Διερεύνηση Αρτηριακής Πίεσης Οι κολπίτιδες σήμερα αποτελούν ένα από τα συχνότερα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Η ανατομία του γυναικείου γεννητικού συστήματος είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που οι γυναίκες είναι τόσο ευαίσθητες στις μολύνσεις. Παρ’ όλα αυτά οι κολπίτιδες δεν προκαλούν και δεν είναι αιτία κακοήθειας του κόλπου και του τραχήλου. Συνήθως αποτελούν ήπιες και ασυμπτωματικές φλεγμονές με ευρήματα μόνο στο κυτταρολογικό επίχρισμα (pap-test) που γίνεται στη γυναίκα για προληπτικούς λόγους. Σε άλλες περιπτώσεις, αποτελούν κλινικό εύρημα στη γυναικολογική εξέταση ή συμπτωματική πάθηση που ενοχλεί την πάσχουσα. Στον γυναικείο κόλπο υπάρχει η φυσιολογική χλωρίδα, στην οποία επικρατούν οι γαλακτοβάκιλλοι, οι οποίοι παίζουν προστατευτικό ρόλο. Όταν διαταράσσεται η ισορροπία του Ph στον κόλπο από παράγοντες όπως η εμμηνόπαυση, η εγκυμοσύνη, το stress, τα αρωματικά σαπούνια, τα στενά ρούχα αλλά και τα φάρμακα, όπως τα αντιβιοτικά ή όταν έχουμε μείωση της άμυνας του οργανισμού ή των οιστρογόνων εμφανίζονται άλλα βακτήρια στον κόλπο. Επίσης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες - λόγω ζέστης και υγρασίας - παρατηρείται έξαρση των φλεγμονών. Τα συμπτώματα της κολπίτιδας περιλαμβάνουν ερεθισμό και κνησμό στον κόλπο και στο αιδοίο, ερυθρότητα στα τοιχώματα του κόλπου και συνήθως έκκριση από τον κόλπο. Ανάλογα με τον υπεύθυνο οργανισμό, μπορούμε να διακρίνουμε τις εξής κατηγορίες κολπίτιδας: Τριχομοναδική Κολπίτιδα Η τριχομονάδα είναι ένα αναερόβιο πρωτόζωο, το οποίο ευρίσκεται στο 20% περίπου των γυναικών, χωρίς να δίνει συμπτώματα κολπίτιδας. Η κλινική εικόνα της τριχομοναδικής κολπίτιδας χαρακτηρίζεται από μια δύσοσμη λευκοκίτρινη κολπική έκκριση, συχνά αφρώδη, που συνοδεύεται από ερυθρότητα και ερεθισμό του αιδοίου. Είναι συνήθης στην αναπαραγωγική ηλικία. Θεραπεία θα πρέπει να λαμβάνουν και οι σεξουαλικοί σύντροφοι ενώ παράλληλα θα πρέπει να συστήνεται αποχή από τις σεξουαλικές επαφές μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Μυκητιασική κολπίτιδα Υπολογίζεται ότι περίπου το 75% των γυναικών θα έχουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο αυτής της μορφής κολπίτιδας κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Προκαλείται από την Candida Albicans. Χαρακτηρίζεται από κολπικό ερεθισμό, έντονο κνησμό και παχύρευστες υπόλευκες εκκρίσεις που θυμίζουν κομμένο γιαούρτι. Είναι νόσος της αναπαραγωγικής ηλικίας, με έξαρση τους θερινούς μήνες. Η μυκητιασική κολπίτιδα μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά ή μέσω της στοματογεννητικής επαφής, δεν θεωρείται όμως σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, γιατί οι μύκητες βρίσκονται και υπό φυσιολογικές συνθήκες στο περιβάλλον του κόλπου. Η θεραπεία γίνεται με τη λήψη σκευασμάτων κυρίως από την κολπική οδό ενώ απαραίτητη είναι και η θεραπεία του συντρόφου. Βακτηριακή κολπίτιδα Ο τύπος αυτός κολπίτιδας οφείλεται σε διάφορους μικροοργανισμούς με συχνότερο την Gardnerella vaginalis, ένα αναερόβιο βακτήριο που ενοχοποιείται για το 95% των περιπτώσεων. Πάντα όμως η βακτηριακή κολπίτιδα οφείλεται σε μαζικό αποικισμό του κόλπου από διάφορα μικρόβια. Αρκετές γυναίκες δεν έχουν συμπτώματα. Σε συμπτωματικές περιπτώσεις το κολπικό έκκριμα είναι λιγοστό και γκριζόλευκο με δυσάρεστη οσμή ψαριού. Αποτελεί κύρια αιτία κολπικής υπερέκκρισης ή κακοσμίας και μπορεί να είναι είτε περιοδική είτε να διαρκέσει μεγαλύτερο διάστημα.Θεωρείται σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και συχνά συνυπάρχει με τριχομοναδική ή μυκητιασική κολπίτιδα. Για τη θεραπεία της υπάρχουν σκευάσματα για λήψη από το στόμα και από τον κόλπο. Για κολπικές πλύσεις συνιστάται το χαμομήλι, το οποίο αντιμετωπίζει άμεσα φλεγμονές και ερεθισμούς του κολπικού βλεννογόνου. Κολπίτιδα από χλαμύδια Πρόκειται για μία σεξουαλικώς μεταδιδόμενη μορφή κολπίτιδας από ομάδα βακτηρίων (Chlamydia trachomatis). Οι περισσότερες γυναίκες δεν εμφανίζουν συμπτώματα, γεγονός που δυσχεραίνει τη διάγνωση. Συνήθως παρουσιάζουν ελαφριά ροή αίματος, ειδικά μετά τη σεξουαλική πράξη, η οποία μπορεί να συνο-

δεύευται από πόνο χαμηλά στην κοιλιά ή στη μέση. Τα χλαμύδια αποτελούν ένα σύνηθες φαινόμενο σε νέες γυναίκες (18-35 ετών) που εναλλάσσουν ερωτικούς συντρόφους. Εάν η μόλυνση δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά, ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα στα αναπαραγωγικά όργανα της γυναίκας, μειώνοντας τις πιθανότητες της να μείνει έγκυος στο μέλλον. Οι κολπίτιδες με ήπια συμπτωματολογία ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, είναι δυνατό να οδηγήσει σε σοβαρότερες καταστάσεις όπως φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (Pelvic Inflammatory Disease) και ενδομητρίτιδα, ενώ διευκολύνεται η μετάδοση του ιού του AIDS (HIV). Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της κολπίτιδας είναι η προσοχή της υγιεινής. Το υγιές περιβάλλον του κόλπου είναι δυσανάλογα συνδεδεμένο με την σεξουαλική δραστηριότητα και την «ορμονική» εποχή της ηλικίας της γυναίκας. Η ευαισθησία στο περιβάλλον του κόλπου έγκειται στην επάρκεια των κολπικών υγρών που περιέχουν γλυκόζη και του πληθυσμού γαλακτοβάκιλου. Η χρήση άνετων ρούχων από φυσικές ίνες (βαμβάκι, λινό, μετάξι), η αποφυγή στενών παντελονιών, η αποφυγή χρήσης ισχυρών αντισηπτικών στην ευαίσθητη περιοχή, η πλύση των εσωρούχων με ζεστό νερό, οι ασφαλείς σεξουαλικές επαφές συμβάλλουν στην πρόληψη. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες θα πρέπει να αποφεύγεται η επαφή με την άμμο και η πολύωρη παραμονή με βρεγμένο μαγιό καθώς το υγρό και θερμό περιβάλλον είναι ιδανικό για την ανάπτυξη μικροβίων. Η κατανάλωση γιαουρτιού λέγεται πως ευνοεί τη φυσιολογική χλωρίδα του κόλπου, τα λαχανικά και γενικά οι τροφές που είναι πλούσιες σε βιταμίνες ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού στην περιοχή. Παρ’ όλα αυτά η συμβολή των διατροφικών συνηθειών δεν έχουν επιβεβαιωθεί επιστημονικά. Επιμέλεια κειμένου: Παραπούλη Θεανώ, Ιατρός Βιοπαθολόγος Επιστημονικά Υπεύθυνη Βιοπαθολογικού Τμήματος

Μαρία Τριανταφύλλου, Ιατρός Ακτινολόγος Επιστημονικός Συνεργάτης-Spital Maenendorf, Ζυρίχη

Πατησίων 237, πλ. Κολιάτσου, Αθήνα τ.: 210 8640918 - 210 8640988 / f.: 210 8665155

Πινελιές αισιοδοξίας μιας πραγματικά δύσκολης κατάστασης ριν 3 χρόνια, πιστέψαμε πως αυτός ο δρόμος και οι γειτονιές του έχουν μια δύναμη που αντλείται από την ιστορία της, τα μαγαζιά της, τους ανθρώπους της, τους συλλόγους της και το πιστέψαμε στην αρχή της κρίσης, την ίδια στιγμή που άλλα μέσα στέκονταν σε εικόνες που αφορούσαν τα κλειστά μαγαζιά, τους σκοτεινούς δρόμους και την εγκληματικότητα που προκύπτει από την έντονη μετανάστευση στην περιοχή. Το τελευταίο μήνα μπροστά στη νέα εποχή μοιραζόμαστε τα αποτελέσματα μιας χρεωκοπίας, τον φόβο που δημιούργησε το κλείσιμο των τραπεζών, αλλά και την αγωνία για την επόμενη μέρα και όλοι μαζί προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι σε αυτή την κατάσταση ανασύροντας μέσα μας αξίες βαθιά ριζωμένες. Σε αυτή την κατάσταση αντίστοιχα free press μας βομβάρδισαν από ρεπορτάζ που δίχαζαν μεταξύ του ναι και του όχι, από υστερίες λιποθυμίες και καταστάσεις τρέλας στα ATM, για εργοδότες που διώχνουν ανεξέλεγκτα εργαζόμενους κ.α. Κάναμε μια βόλτα στα ΑΤΜ των δικών μας γειτονιών και ανακαλύψαμε μια ωριμότητα και μια αξιοπρέπεια στο κόσμο που περίμενε. Συζητήσαμε με αρκετούς πριν το δημοψήφισμα, εισπράξαμε πολλή από λογική στα επιχειρήματα των ανθρώπων, συμφωνήσαμε σε πολλά που μπορεί στην κάλπη να κατέληγαν ναι ή όχι εκείνη την περίοδο, αλλά να έκρυβαν πολύ πείσμα για καλύτερες μέρες, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε λιγότερα κέρδη, μικρότεροι μισθοί. Διαβάσαμε και δημοσιεύσαμε ηλεκτρονικά τα κείμενα σας και χαμογελάσαμε με τις πινελιές αισιοδοξίας που έβγαιναν σε μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση. Και τα όχι έγιναν ίσως και τα ίσως έγιναν ναι. Το τεύχος Ιουλίου θα βγει όχι όπως το προγραμματίζαμε, αλλά όπως καθόρισαν οι εξελίξεις. Όλα όμως αυτά τα χρόνια δεν είμαστε μόνο εμείς που σας στηρίζουμε, αλλά μας στηρίζετε και εσείς και αυτή η σχέση ήταν πάντα αμφίδρομη με τους αναγνώστες, τα μαγαζιά, τις επιχειρήσεις και τις ομάδες. Αρχικά οι αναγνώστες και όσοι μας ακολουθούν στο fb που περιμένανε και πάλι να πάρουν το περιοδικό στα χέρια τους και που μας πήρανε τηλέφωνο, μας έγραψαν ηλεκτρονικά, στήριξαν την ανακοίνωση του εξωφύλλου για ένα έκτακτο τεύχος σε έκτατες συνθήκες.

Π

Όλα αυτά τα χρόνια δεν είμαστε μόνο εμείς που σας στηρίζουμε, αλλά μας στηρίζετε και εσείς και αυτή η σχέση ήταν πάντα αμφίδρομη με τους αναγνώστες, τα μαγαζιά, τις επιχειρήσεις και τις ομάδες.

Έπειτα οι διαφημιζόμενοι και οι εταιρείες που έχουμε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια . Μόνο που σε δύσκολες στιγμές αυτή η στήριξη αποκτά άλλη αξία. Και θυμηθήκαμε ένα παλιό αφιέρωμα τότε που η κρίση δεν είχε εκδηλωθεί με πρόβλημα ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, είχε όμως εκδηλωθεί με πρόβλημα ρευστότητας στα νοικοκυριά μας και στις τσέπες μας. «Σιωπηλή Κοινωνική Αλληλεγγύη»… άνθρωποι βοηθάνε, ανθρώπους, έτσι απλά... χωρίς δεύτερες σκέψεις, με αξιοπρέπεια... Ναι εμείς σε αυτό το τεύχος έπρεπε να ρίξουμε τις τιμές και εσείς σε αυτό το τεύχος να δείξετε τη στήριξη και οικονομικά. Και ευχαριστούμε και αυτούς που τα κατάφεραν και όσους δεν μπόρεσαν, και αυτούς που επικοινωνήσαμε και όσους ξεχάσαμε. Γι αυτό όπως έλεγε και εκείνο το αφιέρωμα … “Δεν είναι ελεημοσύνη και το κυρίαρχο, δεν είναι ούτε η λύπη”… ίσως είναι ένας πειραματισμός για το πώς θα συμπεριφερθούμε σε πιο δύσκολες μέρες και από τις σημερινές, σε άγνωστες συνθήκες που προετοιμάζονται. Και συνέχιζε «Είναι κάτι πιο βαθύ, πιο δικό μας, πιο σύνθετο. Αν και εμφανίζεται τόσο απλά και τόσο μετρημένα». Αλλά αυτούς τους καιρούς επιλέξαμε να μην είναι σιωπηλά και είστε όλοι εσείς στη διπλανή σελίδα και ακόμη περισσότεροι. Είναι που η Πατησίων ζει δεν είναι ένας δρόμος, αλλά μια ιδέα που είναι στα μυαλά πολλών από εμάς σε όλη τούτη τη χώρα που προτιμάμε να μη μένουμε αδρανείς και αμέτοχοι.

e-mail: pkalliga@gmail.com / T.: 6980139298 sites.google.com/site/plateiakalliga fb.: www.facebook.com/plateiakalliga

T./F.: 210 82 28 845 e-mail.: info@skokin.gr

Φωκίωνος Νέγρη 16, Κυψέλη / www.felioscollection.gr fb: SotirisFeliosCollection, e-mail: info@felioscollection.gr T.: 210 88 24 681

Νάξου 115, Πατήσια / fb.: facebook.com/cinelila Τ.: 210 20 16 849

Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη / www.dieleusis.gr e-mail: info@dieleusis.gr / Τ./F.: 210 86 13 739

ΗΩΣ χώρος τέχνης Χέυδεν 38Α, Πλατεία Βικτωρίας / www.eosgallery.gr e-mail: eosgallery@yahoo.gr T/F.: 210 82 37 111

αλεξάνδρεια ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ Σπάρτης 14, Πλ. Αμερικής / Τ.: 210 86 73 655

Λεωφ. Γαλατσίου 64, Άνω Πατήσια / www.odeioathina.gr e-mail: odeioathena@gmail.com T/F.: 210 22 84 700

Πατησίων 65, Αθήνα www.plakas.gr e-mail: info@plakas.gr T.: 210 82 50 552 / F.: 210 82 50 627

ORFANOS - ALEXI Στουρνάρη 33, Αθήνα www.art-center.gr e-mail: info@art-center.gr T.: 210 38 00 994, 210 52 02 900, 210 52 47 784

Κατερίνα Καψιάνη Αγίου Μελετίου 70, Αθήνα / Τ.: 69 76 70 828

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ Σοτωβριάδου 23, Ομόνοια e-mail: xenos@acci.gr / www.xenos-xenos-gr Τ.: 210 52 23 166 - 210 52 41 760 / F.: 210 52 42 649

Χατζηδάκη 9, Άνω Πατήσια / fb.: Περιμπανού Τ.: 215 50 50 594

αρχιτεκτονικό γραφείο Τροίας 29, Αθήνα / e-mail: gorfan@tee.gr www.architects.com.gr Τ.: 2108224840 / Κ.: 6932214511

Φωκίωνος Νέγρη 15, Κυψέλη T.: 210 86 17 022

Ευχαριστούμε θερμά τη φίλη μας Ευελπίδων 47, Αθήνα www.brizolakia.gr Τ.: 210 88 13 121 Κυψέλης 37, Αθήνα / Τ.: 210 82 15 808

Ευχαριστούμε θερμά τη φίλη μας

Τζέλλα Καρσιανού για τη βοήθεια και την υποστήριξή της.

Φ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΥΙΟΣ Ο.Ε. Πατησίων 110, Αθήνα 112 57, τηλ.: 210 82 34 009, 210 82 35 762, fax: 210 82 38 480 e-mail: kostasot@otenet.gr, fb: F Sotiropoulos & Son Op

www.sotiropoulosfs.gr

Ελένη Ηλία για τη βοήθεια και την υποστήριξή της.

Florence Christakis

ΤΡΑΠΕΖΑ ΟΠΤΑΣΙΑΣ Είναι μια οπτασία; Η έκθεση του Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας πραγματοποιήθηκε κάπου στα μέσα Ιουνίου. Πριν ακόμα δηλαδή οι πολιτικοοικονομικές

εξελίξεις

αρχίσουν

να

τρέχουν

με

ιλιγγειώδεις ρυθμούς. Ένα νέο νόμισμα (πόσο επίκαιρο!) κάνει την εμφάνισή του στην Τράπεζα της Ελλάδος και αυτή τη φορά όλα μετριούνται με ματιές. Ανάλογα με το πόσες ματιές ρίχνεις και ανάλογα τη δύναμη της ματιάς, το χαρτονόμισμα αποκτά και την αντίστοιχη αξία. Το ενδιαφέρον που μου προκάλεσε αυτό το project είχε να κάνει με τη δυσκολία του να συνοψίσει κανείς ένα ολόκληρο σύστημα μέσα σε μόλις έξι εικόνες, σε έξι χαρτονομίσματα που ποτέ δεν κυκλοφόρησαν και δεν θα κυκλοφορήσουν. Με τόση απλότητα και χωρίς επιστημονικές έννοιες. Γιατί όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν πως τα πράγματα είναι πολύπλοκα, για τους λαούς τα πράγματα ήταν πάντα απλά. Κι εδώ για ακόμη μια φορά έρχομαι να προσθέσω πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του χαρτιού, όχι μόνο για τις πληροφορίες που αντλούμε από το παρελθόν από όσα έχουν γραφτεί ανά τα χρόνια, εφόσον αντέξουν στον χρόνο, αλλά και για το πόσο εύκολα πουλάμε και αγοράζουμε το οτιδήποτε για να αποκτήσουμε λίγα παραπάνω χαρτονομίσματα. Για να έρθει τελικά εκείνη η στιγμή που η αυλαία θα πέσει, τα χρήματα δεν θα έχουν καμία αξία και μια νέα κοινωνία θα χτιστεί από την αρχή με διαφορετικούς όρους. Εμείς πάντως πολύ θα θέλαμε να ζήσουμε τη στιγμή που οι λαοί θα ενωθούν κάτω από μια κοινή τράπεζα και αυτή θα είναι της Οπτασίας, αυτή του τελευταίου χαρτονομίσματος...

(Σημ. Η Διευθύντρια και ο Διοικητής αποτελούν μεταφορά για το χρηματοπιστωτικό σύστημα)

ΕΚΑΤΟ MATIEΣ “Ήθελα να είναι αναγνωρίσιμο χαρτονόμισμα, επομένως έπρεπε να μπει ένα πρόσωπο, κάποιοι κωδικοί αριθμοί και υπογραφές, με βάση τις αναφορές μου στα ελληνικά χαρτονομίσματα. ∆εν ήθελα να βάλω κάποιο γνωστό πρόσωπο και επιπλέον επέλεξα και μια γυναίκα, γιατί είμαι φεμινίστρια και από πάντα στα χαρτονομίσματα θυμάμαι μόνο άντρες. Έκανα την επανάστασή μου. Ξεκινώντας λοιπόν σκεφτόμουν πως το χαρτί δεν έχει καμιά αξία κι όμως έχει τρομερή δύναμη. Το μέτρημα αποφάσισα να είναι σε ματιές μιας και αυτές είναι που μπορείς να πουλάς. Τα πράγματα σήμερα είναι ότι βλέπεις, πληρώνεις με το πόσες ματιές θα δώσεις.”

πληρωτέες με την εμφάνιση ΕΚΑΤΟ MATIEΣ ΠΕΡΙΠΟΥ “Παλιά για να θεωρείσαι "σωστός και μορφωμένος πολίτης" έπρεπε να έχεις μια ιδέα της γλώσσας (του συντακτικούγραμματικής) του δικαίου και της φιλοσοφίας. Αυτά έμαθα να διαβάζω εγώ για να μπορώ να εξελίσσομαι. Ξαφνικά έπρεπε όλος ο κόσμος να ξέρει οικονομικά για να μπορεί να παρακολουθήσει τα τεκτενόμενα μιας κοινωνίας. Χωρίς οικονομικές γνώσεις δεν καταλαβαίνεις τί γίνεται. Τα τελευταία χρόνια μπήκα και εγώ στη λογική να μελετήσω οικονομία, που κάποτε ήταν μόνο για τους ειδικούς. Επειδή είμαι παιδί του Μάη του '68 διάβαζα Μαρξ, μόνο που εκείνος μιλάει για κοινωνίες που είχαν τελείως διαφορετικό καπιταλισμό από τον σημερινό. Ο σημερινός καπιταλισμός είναι εντελώς αφηρημένη έννοια, είναι παγκόσμια και έχει να κάνει με το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι κάτι άλλο από αυτό που ξέραμε, λένε για αγορές, ποιές είναι αυτές οι αγορές; Το δεύτερο λοιπόν χαρτονόμισμα αναφέρεται στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, για το οποίο δεν έχουμε σαφή εικόνα γι αυτό και τα πρόσωπα θολώνουν. Εδώ βλέπουμε και την αξία 100±, στο περίπου δηλαδή οι ματιές. ∆ιαδοχικά από το ένα χαρτονόμισμα στο άλλο η αξία αλλάζει. Το πρώτο είναι καθαρό και η αξία του είναι 100 ματιές, το δεύτερο θολώνει με βάση το χρηματοπιστωτικό σύστημα που είπαμε πριν, επομένως χάνουν ή κερδίζουν αξία τα πράγματα. Η αξία είναι πολύ ρευστή έννοια.”

Το project με τα χαρτονομίσματα έγινε για την έκθεση "ΕΠΙ ΤΩ ΑΡΧΕΙΩ" που πραγματοποίησε το Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας. "Μου έγινε η πρόταση και δέχτηκα. Η χαρακτική δεν μου φέρνει τα προς το ζην, αλλά τα προς έκφρασην." Η Φλοράνς είναι μέλος του Δ.Σ. της ένωσης χαρακτών, αλλά το βασικό της επάγγελμα είναι καθηγήτρια γαλλικών, όντας και αυθεντική γαλλίδα. Στην Ελλάδα ζει τα τελευταία 25 χρόνια. "Αποφασίσαμε με άλλους τέσσερις καλλιτέχνες να δημιουργήσουμε μια έκθεση με βάση αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ με τα χαρτονομίσματα λόγω και του ότι η έκθεση θα εκτίθονταν στον συγκεκριμένο χώρο. Όταν μου έγινε η πρόταση για τα χαρτονομίσματα, μου φάνηκε μπανάλ, γιατί σε μια τράπεζα παντού τέτοια βλέπεις, άρα μερικά επιπλέον τί νόημα θα είχαν; Στην πορεία σκεπτόμενη την κατάσταση κατέληξα τελικά πως είναι μια ιδέα για μια τελείως διαφορετική παρουσίασή τους." Για να τελειοποιηθεί το project ο χρόνος που χρειάστηκε ήταν περίπου 2-3 μήνες. Η ίδια η Φλοράνς μας λέει πως αντιμετώπισε τεχνικές δυσκολίες. “Είναι πολύ δύσκολο να δουλεύεις με οξυγραφία και με μεταλλικές πλάκες”, παλιά μέθοδος χαρακτικής που η ίδια ακόμα χρησιμοποιεί. "Κάθε μοτίβο πάνω στο χαρτονόμισμα είναι και μια πλάκα. Ακόμα και το τύπωμα είναι μια ολόκληρη τεχνική, αυτό που πραγματικά όμως με δυσκόλεψε ήταν να βρω τη σειρά με την οποία θα τυπωθούν οι εικόνες πάνω στο χαρτί." "Όταν ξεκίνησα αυτή τη δουλειά, ένιωθα θυμό απέναντι σε αυτό που βιώνουμε, οπότε είχα σκεφτεί σαν τίτλο το "Τράπεζα της θολούρας" και όχι της οπτασίας. Αναγκάστηκα να στήσω όλο το

Κερδοσκοπία σε θολά νερά

Η Διεθνής Τράπεζα της Οπτασίας - της αναμενόμενης εμφάνισης του απόλυτου καλού - εκδίδει χαρτονομίσματα έτσι ώστε ο φορέας να έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην ανεξάντλητη αναζήτηση της ευτυχίας.

κόνσεπτ έτσι ώστε να υπάρχει μια συνοχή και να μην είναι απλά ένα συναίσθημα θυμού, γιατί στην πορεία είδα ότι αυτό δεν λειτουργεί. Με τον τίτλο "Τράπεζα της θολούρας" δεν είχες τίποτα να μαντέψεις. Αναγκάστηκα έτσι να σκεφτώ κάτι πιο έξυπνο. Τότε μου προέκυψε η "Τράπεζα της Οπτασίας" με βάση την κριτική του Μποντριγιάρ, επάνω στην καταναλωτική κοινωνία. Είμαστε σε μια κοινωνία της αυταπάτης, αν δεν μπορείς να καταναλώνεις δεν σε δέχεται, δεν είσαι κανείς αν δεν έχεις να ξοδέψεις. Στην κοινωνία μας σήμερα όλα είναι στην οθόνη, στην εμφάνιση, στο φαίνεσθαι. Είμαι επηρεασμένη από μεγάλους φιλοσόφους όπως ο Πλάτωνας, γι αυτό και έχω διαμορφώσει αυτή τη σκέψη, δεν είμαι μεγαλοφυία. Από τη στιγμή λοιπόν που βρήκα την “Τράπεζα της Οπτασίας” κατάλαβα ότι είχα προοπτικές."

ΟΥΔΕΜΙΑ ΜΑΤΙΑ

Δεν δίνουν δεκάρα

πληρωτέες με την εμφάνιση

“Υποτίθεται ότι κάθε κοινωνία βαδίζει και έχει στόχο το απόλυτο καλό. Στη δική μας κοινωνία το απόλυτο καλό είναι το να αποκτάς όσα περισσότερα μπορείς, ώστε να εκπληρώνεις υποτίθεται τις επιθυμίες σου. Αλλά οι επιθυμίες σου δεν εξαντλούνται έτσι έυκολα, πάντα θέλεις και κάτι καλύτερο. Οπότε σου δίνω λεφτά για να αποκτήσεις και εσύ το καλύτερο, αυτό που όλοι αναζητάμε. Όλα όσα μας υπόσχονται. Η αξία του τρίτου χαρτονομίσματος είναι σβησμένη. Αυτό το σκέφτηκα βλέποντας κάποια χαρτονομίσματα της Κατοχής, στα οποία επειδή άλλαζε η αξία γρήγορα και δεν προλάβαιναν να τυπώσουν καινούρια, στα ήδη υπάρχοντα άλλαζαν την αξία τους. Σε αυτό το χαρτονόμισμα βλέπουμε την κατάρρευση της αξίας, πώς το ίδιο το σύστημα μας κοροϊδεύει και δεν μας λογαριάζει...Και πόσο εύκολα οι αριθμοί πέφτουν...”

Κουρείον υπαρχόντων Η Ωραία Ελλάς

απληρωτέες με την εμφάνιση

ΕΚΑΤΟ ΜΑΤΙΕΣ “Στο προτελευταίο, το χαρτονόμισμα αποκτά και πάλι την αρχική του αξία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα δύο πρόσωπα να μπαίνουν στη φυλακή, γι αυτό και εμφανίζονται πίσω από τα κάγκελα όχι και τόσο ευδιάκριτα. Είναι αυτό που λέμε κατάρρεση του συστήματος, υπάρχει η τιμωρία! Η διευθύντρια και ο διοικητής λοιπόν στη φυλακή, πού ξέρεις ίσως και να γίνει κάποτε και στην πραγματική ζωή”

Το Αστυνομικό Τμήμα διανυκτερεύει

πληρωτέες με την εξαφάνιση

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΤΙΑ “Στο τελευταίο πια χαρτονόμισμα, πέφτει η αυλαία, η "τελευταία ματιά", έρχεται η εξαφάνιση (γι αυτό το “πληρωτέες με την εμφάνιση”, γίνεται “πληρωτέες με την εξαφάνιση”). Το τελευταίο δηλαδή χαρτονόμισμα που τυπώνεται ποτέ. Τα πρόσωπα δεν υπάρχουν πια, καθώς δεν παίζουν κανέναν ρόλο και η αξία είναι τόσο μικρή που σηματοδοτεί μια νέα οικονομία χωρίς χαρτιά με χρηματικές αξίες. Αυτό είναι πραγματικά ουτοπικό, μια κοινωνία δηλαδή χωρίς λεφτά ή με λεφτά άλλου τύπου...”

Αυλαία !

“Δεν θα άλλαζα κάτι αν ξεκινούσα σήμερα το project για την έκθεση. Ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός είναι παγκόσμιο πρόβλημα και επίκαιρο. Αυτό που με προβληματίζει σήμερα είναι το ήθος, αυτό που λέμε: "φταις, δεν φταις". Αν έκανα λοιπόν κάτι επιπλέον, ίσως επικεντρωνόμουν σε ψυχολογικά χαρακτηριστικά της κρίσης.”

ΠΕΝΗΝΤΑ ΜΑΤΙΕΣ “Το τέταρτο χαρτονόμισμα είναι σχόλιο για το κούρεμα του χρέους που είναι μια μεγάλη απάτη! Με το κούρεμα στην Ελλάδα, οι δομές της παιδείας και της υγείας σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται. Βλέπουμε λοιπόν το κούρεμα και στην αξία του χαρτονομίσματος που από εκατό ματιές με κούρεμα 50% η αξία έφτασε στο μισό! Το πραγματικό κούρεμα λοιπόν των προσώπων, που είναι τα ίδια σε όλα τα χαρτονομίσματα, με βοήθησε να κάνω το σχόλιό μου. Η γυναίκα εμφανίζεται με κοντά μαλλιά και στον κύριο έβαλα ένα φτερό γιατί δεν είχα τί να κουρέψω!”

Στο τέλος της κουβέντας μας, δεν άντεξα και την ρώτησα αν συνέβαιναν στη Γαλλία αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, πώς πιστεύει ότι θα αντιδρούσε ο γαλλικός λαός. Μου απάντησε πως αυτό, κανείς δεν το ξέρει και πως το σημαντικό είναι ότι σε κάθε χώρα τον κυρίαρχιo ρόλο τον παίζει το κράτος και το πολιτικό σύστημα. Πάντως πιστεύει πως ο ελληνικός λαός είναι εξευρωπαϊσμένος, αλλά δυστυχώς έχει ελλιπή παιδεία.

Florence Christakis Η Φλοράνς Χρηστάκη είναι χαράκτρια από την αρχή της χιλιετίας. Μαθήτευσε χαρακτική με τον P. Pandolfini και την ∆. Σιατερλή. Γεννήθηκε το 1958 στο Παρίσι, σπούδασε κοινωνική ψυχολογία και γαλλική φιλολογία. ∆ούλεψε στο marketing και σαν καθηγήτρια. Είναι μέλος της διοργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Χαρακτικής και Εκτυπώσεων της Αθήνας. Θεωρεί την εγκατάστασή της στην Ελλάδα το 1990 μεγάλη ευκαιρία, αφού της επέτρεψε να βρει το δρόμο της.

Υ.Γ. Ο Τσακαλώτος ίσιωσε το κουστούμι του με την ανάποδη του χεριού του. Παρά την ταλαιπωρία το πρόσωπό του ήταν αποφασιστικό και χαζοχαρούμενα αισιόδοξο. Οι Φινλανδοί τον ειρωνεύτηκαν. Τα ’χασε. Ο Σόιμπλε παρέμενε σκυθρωπός και έδειχνε ανήσυχος. Λίγα δευτερόλεπτα ακούγονταν σαν αιώνες σιωπής. Ο Έλληνας άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του. Έβγαλε κλειδιά, μέντες και λεξοτανίλ. Στο τέλος χαμογέλασε αδιάφορα και έριξε ένα τρισεκατομμύριο ματιές στο τραπέζι. Αυτή είναι η λύση τους είπε. Το κτίριο άρχισε να τρεμοπαίζει σαν τζένγκα. Ένα μεγάλο μπαμ ακούστηκε και όλα άλλαξαν πια. Φλοράνς να είσαι καλά!

«Η Πατησίων Ζει»

Ας ενώσουμε τις τελίτσες... Ο τίτλος προέκυψε από κουβέντα με τον Δημήτρη Λυμπερόπουλο (κινηματογράφος ΛΙΛΑ)

«Ημερολόγιο γραφείου» από τις 27 Ιουνίου μέχρι...είδομεν Σάββατο 27: Παγωμάρα να το πω, όσο πιο απλά μπορώ...όσοι ήρθαμε στο γραφείο εκείνη τη μέρα μάλλον ακόμη δεν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τί ακριβώς έγινε...και το πιο σημαντικό τί θα συμβεί την εβδομάδα που έρχεται. Ωστόσο, πρέπει να μας αναγνωρίσω ότι ήμασταν ήρεμοι και δεν ακυρώσαμε τίποτα από τα προγραμματισμένα μας. Φυσικά και το συζητήσαμε και το αναλύσαμε και προβληματιστήκαμε...και όλα τα κάναμε όπως οι περισσότεροι εκεί έξω. Αλλά τα κάναμε όλα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ κι αυτό ειναι μεγάλη υπόθεση. Δευτέρα 29: Σήμερα έχουμε απαρτία κι όπως είναι λογικό μεγαλώνουν οι συζητήσεις μας πάνω στο θέμα των ημερών φυσικά. Συντονισμένοι όλοι με τα media (ραδιόφωνο, sites, facebook, κλπ) όσο ποτέ άλλοτε αναλύουμε ξανά και ξανά. Και σήμερα πάλι όλα τα κάνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Τρίτη 30: Κανονικά και σήμερα με το κέφι μας, με τα γέλια μας, με τα γλυκά μας (είχαμε και τρεις εορτάζουσες αυτή την εβδομάδα...σχήμα οξύμωρο), αλλά και με τις απορίες μας, με την ανησυχία μας και με όλα αυτά τα ανθρώπινα θα πω εγώ. Τετάρτη 1: Καλό μήνα να έχουμε...και ναι δεν το είπαμε με δυσπιστία. Το πιστεύαμε και το είπαμε όπως το λέμε κάθε μήνα εδώ στο γραφείο της Τροίας. Πιο αγχωμένοι σχεδόν όλοι μας το ομολογώ, αλλά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και σήμερα καταφέραμε να κάνουμε το δικό μας group therapy – που λεφτά για ψυχολόγο άλλωστε. Πέμπτη 2: Φτάσαμε στην Πέμπτη...πολύ γρήγορα ή πολύ αργά περνάει τελικά αυτή η εβδομάδα δεν μπορώ να καταλήξω. Τελοσπάντων, στα δικά μας...Τροίας 41 εκπέμπει κανονικά από τη βάση της όπως έκανε και πριν τις 27 Ιουνίου. Και το ημερολόγιο συνεχίζει να γράφεται… Αυτό που ήθελα εγώ και η υπόλοιπη οικογένεια της Τροίας ήταν να σας πω ότι εμείς δεθήκαμε ακόμη πιο πολύ και αυτό το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ είναι πιο πράξη από ποτέ στο δικό μας γραφείο. Ναι δεν ξέρουμε τί θα γίνει, που πάμε, τί μας περιμένει...ξέρουμε όμως ότι είναι μεγάλο πράγμα να συνεχίζεις τη ζωή σου όπως πριν και να μην περιμένεις καρτερικά για ένα ΘΑΥΜΑ ή μία ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ άνωθεν. Και αυτή την ψυχολογία την περνάμε και στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε και σε πρακτικό επίπεδο. Πρακτικό επίπεδο είναι να καταλαβαίνεις σαφώς τί σημαίνει στάση πληρωμών και πρόβλημα ρευστότητας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν βοηθάς έστω με ένα μικρό ποσό να κινηθούν λίγο τα πράγματα. Κανείς δεν απαιτεί μεγάλα πράγματα, αλλά αυτά τα λίγα για να μπορέσουν όλοι να συνεχίσουν σε όσο γίνεται πιο φυσιολογικούς ρυθμούς την καθημερινότητά τους. Και να θυμάστε ότι είναι να μας βρει καλύτερα να μας βρει ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ και συναισθηματικά και πρακτικά όμως. Μη βιαστείς Μίλα μου. Βοήθησε με να σε νοιαστώ. Υποχωρείς. Τί έχασες στον δρόμο, ποιές δυνατότητες έμειναν κρυμμένες, ποιές λάθος επιλογές σε πέταξαν στην άκρη, που λοξοδρόμησες, τί σου έταξαν και τί αποδέχθηκες για να μη χάσεις, ποιές συνθήκες ζωής διαμόρφωσες και σε πόσες θυσίες υποβλήθηκες για τα κεκτημένα, που είναι τελικά ποιά; Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα....Μίλα μου στον ενικό. Θα σε βοηθήσει να ξανοιχτείς… Για κοίτα με στα μάτια. Απέναντι μ’ έχεις. Και θα τα πούμε όλα. Αστοχίες, προβληματισμοί, απώλειες, συρρίκνωση. Θα τα βρούμε τα λάθη μας, τις διαφορές μας, τα θέλω μας, τις υποχωρήσεις που θα υποχρεωθούμε να κάνουμε αμφότεροι, θα καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει χώρος για άλλες πληγές, θα ανακαλύψουμε ότι ο πιο μίζερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας, ε! Τότε θα πάμε πλάι-πλάι, σαν φίλοι, συνοδοιπόροι, και συναυτουργοί. Αναπροσαρμογή των στόχων μας. Ευκαιρία για συνεργασία και δημιουργικότητα. Άλλωστε ο Άμλετ της βροχής και της Σελήνης θα μας κάνουν ένα δάνειο ζωής. Και που ’σαι ... ...μη βιαστείς να πεις δεν αντέχω και μη τολμήσεις να γράψεις απουσία από την πίσω πόρτα της ζωής, ("Ο θάνατος είν’ έξοδο κι ο Τζακ Ο Χάρα σε αδιέξοδο") γιατί θα κάνουμε απόψε μια αρχή μαζί, δίπλα και πλάι. Μου αρέσει που θα συμπορευτούμε, που θα κυνηγήσουμε μαζί μία υποψία ονείρου, που θα μάθουμε να διαχειριζόμαστε τη ζωή μας αλλιώς. Κι ας αλλάζουν οι πρωτεύουσες στο χάρτη, κι ας είναι κλειστή η πόρτα του Παραδείσου, κι ας έχουμε μπροστά μας τη συνωμοσία των μετρίων. Η περηφάνια της στιγμής καταθέτει το υστερόγραφό της: η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα....κι ας μείναμε εμείς κι εμείς, κι ας μείναμε από τσιγάρα, κι ας μείναμε μόνοι. Μόνο μη μείνουμε στα λόγια. Είπα μαζί και δίπλα! Τί δεν κατάλαβες; Ελένη Η.

• Πλήρης υγιεινή διατροφή / Μεταφορά με σχολικό / Ιατρική παρακολούθηση / Συνεργασία με λογοθεραπευτή και ψυχολόγο • Ανάπτυξη προφορικού λόγου / Λογικής και μαθηματικής σκέψης / Ασκήσεις πρώτης γραφής • Μουσικοκινητική αγωγή / Θεατρικό παιχνίδι / Ζωγραφική / Κουκλοθέατρο / Αγγλικά / Φιλοξενία θεατρικών παραστάσεων στον χώρο μας • Διαθεματική προσέγγιση της γνώσης / Μέθοδος project

Συνεργασία με ταμεία

Το σώμα μας είναι ο ναός της ψυχής μας

Νεκτάριο ς

ΝΤΟΥΝΤΟ Υ ΛΑΚΗΣ Κύριε Ντουντουλάκη μιλήστε μας για την ειδικότητα της πλαστικής χειρουργικής και σε ποιούς απευθύνεστε. Η πλαστική χειρουργική είναι μία από τις πιο σύνθετες ειδικότητες της ιατρικής, το εύρος της οποίας περιλαμβάνει όλο το σώμα, κατά συνέπεια είναι από τους πιο δημιουργικούς κλάδους της χειρουργικής. Για εμένα προσωπικά αυτό είναι το πιο γοητευτικό χαρακτηριστικό της, γιατί μου επιτρέπει να δημιουργώ σε διαφορετικά σημεία του σώματος κάθε φορά και με συνδυαστικό τρόπο. Σε καμία άλλη ειδικότητα δεν συμβαίνει αυτό, σε αυτό το εύρος. Κάποτε η πλαστική χειρουργική απευθυνόταν στους πολύ πλούσιους και τους διάσημους. Σήμερα πλέον είναι προσεγγίσιμη από όλους. Καθημερινοί άνθρωποι, με καθημερινές ανάγκες, χειρουργούνται σε όλο τον κόσμο κάθε μέρα γιατί πλέον δεν είναι ταμπού. Επιπλέον τα κόστη αυτών των επεμβάσεων δεν είναι απαγορευτικά. Η πλαστική χειρουργική δεν αφορά μόνο την αισθητική χειρουργική και την ομορφιά, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά και την επανορθωτική χειρουργική όπως στα τραύματαακρωτηριασμούς (επανασυγκολήσεις άκρων), στα εγκαύματα, στο μελάνωμα (σπίλους-καρκίνους του δέρματος κτλ), τη μεταφορά ιστών από ένα σημείο σε άλλο του σώματος, προκειμένου να καλυφθούν ελλείμματα που προέκυψαν μετά από τραύματα ή καρκίνους όπως π.χ μετά από μαστεκτομές κ.α. Τί πρέπει να προσέξει κανείς στην επιλογή του ιατρού; Είναι σημαντικό να ενημερωθείτε για τις σπουδές και την εμπειρία του ιατρού αλλά και να ακολουθήσετε το ένστικτο και την κρίση σας για τον άνθρωπο που έχετε απέναντί σας. Στη συγκεκριμένη ειδικότητα δεν φτάνουν μόνο οι γνώσεις, που εννοείται ότι είναι δεδομένες, αλλά πρέπει και η αισθητική του ιατρού να σας ταιριάζει, γιατί το αισθητικό αποτέλεσμα θα είναι απόρροια όλων των παραπάνω. Βεβαιωθείτε ότι μπορείτε να μιλήσετε ελεύθερα για το θέμα που σας απασχολεί και ότι έχετε δώσει στον ιατρό που επιλέξατε να καταλάβει ακριβώς τις προσδοκίες σας. Τέλος είναι προφανές ότι με την ίδια λογική που θα επιλέξετε να πάτε σε οδοντίατρο για το δόντι σας και σε ΩΡΛ για τις αμυγδαλές σας, ο ιατρός που θα αναλάβει να βελτιώσει ή να αποκαταστήσει την εικόνα σας θα πρέπει να είναι πλαστικός χειρουργός! Υπάρχουν ακόμα ταμπού σε σχέση με την πλαστική χειρουργική και αν ναι ποιά είναι αυτά; Η διαφήμιση και η προβολή που έχει γίνει για την ειδικότητα μας, έχει απομυθοποιήσει το πόσο δύσκολα μπορείς να προσεγγίσεις έναν πλαστικό χειρουργό. Από την άλλη όμως, όλοι μας έχουμε δει παραμορφωμένα ή όμοια πρόσωπα, τα οποία χρεώνουμε στους πλαστικούς χειρουργούς, ενώ συχνά αυτό έχει προκληθεί, από ανθρώπους που όχι μόνο δεν είναι πλαστικοί χειρουργοί αλλά μπορεί να μην είναι ούτε καν ιατροί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ειδικότητα να παρεξηγηθεί, δημιουργώντας νέα ταμπού γύρω από αυτήν. Υπάρχουν κάποιοι τύποι επεμβάσεων στους οποίους ειδικεύεστε; Σε εμένα προσωπικά αρέσουν οι επεμβάσεις που δεν αφήνουν σημάδια ή εκείνες που τα σημάδια είναι καλά κρυμμένα. Κάποιες από αυτές που αφορούν το πρόσωπο, είναι η ρινοπλαστική με διάφραγμα, η βλεφαροπλαστική, η ρυτιδοπλαστική

συνέντευ ξη

Τον κύριο Ν κάνεις με τουντουλάκη Πλα στικό & Ε έναν καθ πανορθω ώς πρέπε Όταν πια τι ι άνθρωπ συζητήσε ο, με ένα κό Χειρουργό, με ις μαζί το ξεκάθαρα ν ιατρό, σ το που το υ, είσαι σ η εμπειρ τον οποίο ν συναντά ίγουρος ία του, οι στική χειρ πως βρίσ μπορείς ς νιώθεις γνώσεις ουργική, να έχεις κ αμέσως π ε του και ο σαι στα σ κάνοντας εμπιστοσ ως έχεις ωστά χέρ σφαιρικό σε να νιώ ύ ν η να ια ς . τρ . Α θεις ασφ όπος με το πό τον τρ αλής. όπο που ν οποίο α σου μιλά ντιλαμβά ει νεται την ιατρική κ φαίνεται αι την πλ α-

προσώπου - face-liſt, τα αφεστώτα - ώτα (πεταχτά αυτιά). Και στο σώμα όπως είναι η αυξητική-ανόρθωση μαστών, η κοιλιοπλαστική, η λιπογλυπτική κ.α. Όμως ο πλαστικός χειρουργός οφείλει να μπορεί να κάνει τα πάντα γύρω από την ειδικότητά του. Γιατί σε αυτή την ειδικότητα η μία επέμβαση συνδέεται ή εξαρτάται από την άλλη. Ακούγοντας κάποιος πλαστική χειρουργική του έρχεται στο μυαλό το νυστέρι και φοβάται. Πόσο επώδυνες είναι οι επεμβάσεις και ποιός ο μέσος χρόνος ανάρρωσης; Οι επεμβάσεις στην πλαστική αισθητική χειρουργική υλοποιούνται σε συγκεκριμένα χειρουργικά πλάνα όπου οι ιστοί δεν έχουν καλή νεύρωση ή κινητικότητα (όπως είναι το λίπος) και άρα δεν έχουν πόνο. Η ανάρρωση δε, εξαρτάται από το είδος της επέμβασης. Στις μεγάλες επεμβάσεις, που χρειάζονται νοσηλεία, συνήθως αρκεί μία ημέρα μόνο και η πλήρης κινητοποίηση του ασθενούς γίνεται μερικές ώρες μόλις μετά την επέμβαση. Είναι συγκεκριμένο το προφίλ του ανθρώπου που θα απευθυνθεί σε εσάς; Νομίζω πως όχι πια, σε σχέση με παλιότερα έχει αλλάξει. Κάποτε μπορούσαν να κάνουν τέτοιες επεμβάσεις μόνο οι διάσημοι και οι πλούσιοι. Πλέον είναι θέμα προτεραιότητας. Σήμερα η πλαστική χειρουργική απευθύνεται σε όλους. Τί ηλικίες απευθύνονται σε εσάς και αν αυτό έχει αλλάξει σε σχέση με παλιότερα; Παλαιότερα ερχόντουσαν άτομα μιας κάποιας ηλικίας, ενώ σήμερα έρχονται όλες οι ηλικίες. Απευθύνονται σε εσάς περισσότερο οι γυναίκες ή είναι μύθος αυτός; Ποσοστιαία ακόμα και σήμερα είναι περισσότερες οι γυναίκες, όμως αυτός ο μύθος καταρρίπτεται σιγά-σιγά. Ολο και περισσότεροι άντρες θέλουν να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Οι άνδρες έρχονται κυρίως για ρινοπλαστική, για τα πεταχτά αφτιά, για εμφύτευση μαλλιών, για θέματα αποκατάστασης μετά την παχυσαρκία κ.α. Γιατί και για τους άνδρες είναι σημαντικό να είναι και να ζουν καλά με τον εαυτό τους. Έχετε αποτρέψει ποτέ ασθενή σας από επέμβαση που θέλει να κάνει; Βεβαίως μία από τις υποχρεώσεις του ιατρού είναι να προστατεύσει τον ασθενή του από τον εαυτό του και για αυτό οφείλει να τον καθοδηγήσει υποδεικνύοντας του τα όρια. Προσωπικά προτιμώ να έχω έναν δυσαρεστημένο ασθενή επειδή δεν τον χειρούργησα, από κάποιον που είναι δυσαρεστημένος γιατί τον χειρούργησα ενώ δεν το χρειαζότανε. Πόσο επηρεάζεται η ψυχολογία των ασθενών μετά την επέμβαση; Είναι εύκολο κανείς να συνηθίσει κάτι καινούριο πάνω του, προκαλεί σοκ μια αλλαγή; Οι ασθενείς μετά από μία επέμβαση αισθητικού ή επανορθωτικού χαρακτήρα, όταν έχει επιτυχημένο αποτέλεσμα, σύντομα ξεχνούν την πρώτιστη κατάσταση. Αυτό συμβαίνει όταν δεν γίνουν υπερβολές στις αλλαγές που ζητούν ώστε να αλλοιωθεί η εικόνα τους και να αλλάξει ο τρόπος που βλέπουν τον εαυτό τους.

Μία επιτυχημένη επέμβαση προσδίδει πολύ συχνά τη δύναμη να ενεργοποιήσουν τη διάθεση για αυτοβελτίωση και τους δίνει το έναυσμα να πετύχουν ή να αλλάξουν πράγματα στη ζωή τους. Για να συμβούν όμως όλα αυτά πρέπει η επέμβαση να γίνει μετά από ώριμη σκέψη για να ικανοποιήσει τους ίδιους και όχι κάποιον άλλον. Ο ίδιος θα κάνατε κάποια επέμβαση για να βελτιώσετε την εμφάνισή σας; Εννοείται! Τί θα συμβουλεύατε τους αναγνώστες για να προλάβουν τη φθορά του χρόνου; Πιστεύω δεν υπάρχει ηλικία για να ξεκινήσει κάποιος να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Η σωστή χρονική στιγμή είναι πριν περάσει ο χρόνος μέσα μας και σημαδέψει τον τρόπο με τον οποίο εμείς βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας. Άρα λοιπόν πριν μας δούμε γερασμένους, οφείλουμε να βοηθήσουμε να διατηρηθεί η ποιότητα του χρόνου πάνω μας. Ξεκινώντας με την πρόληψη από νεαρή ηλικία (προστασία-αποφυγή έκθεσης στον ήλιο, κρέμες ενυδάτωσης κ.α) και στη συνέχεια με στοχευμένες μη επεμβατικές μεθόδους και θεραπείες, ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες του καθενός, περιορίζοντας έτσι τις χειρουργικές επεμβάσεις και το εύρος τους, στο απολύτως απαραίτητο. Ασχολείστε με την παθογόνο παχυσαρκία και την αποκατάσταση της; Με την παθογόνο παχυσαρκία ασχολούμαι εδώ και αρκετά χρόνια. Είμαι μέλος ομάδων χειρουργών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που ασχολούνται με τη θεραπεία της παθογόνου παχυσαρκίας όπου εγώ αναλαμβάνω ως πλαστικός χειρουργός την αποκατάσταση μετά την αποθεραπεία της. Η πάθηση αυτή είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ιατρικής και αφορά σχεδόν όλους τους κλάδους της, επηρεάζοντας όλο το σώμα τις λειτουργίες του, την ποιότητα ζωής και την ψυχολογία. Κατά τον ίδιο τρόπο η παθογόνος παχυσαρκία από τη πλευρά της πλαστικής χειρουργικής, μπορεί να επηρεάσει αλλοιώνοντας όλες τις περιοχές του σώματος. Η αποκατάσταση των προβλημάτων που προκαλεί στην εικόνα του παχύσαρκου η πάθηση αυτή για εμένα είναι η πρόκληση και η γοητεία της. Το γραφείο σας είναι στην Πατησίων. Γιατί επιλέξατε αυτή την περιοχή; Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά, δεν συνδέομαι με την περιοχή και άρα είναι συνειδητή η επιλογή μου μέχρι σήμερα να κατοικώ και να εργάζομαι εδώ. ∆εν πιστεύω ότι η πλαστική χειρουργική συνδέεται με κάποιες περιοχές μόνο. Οι ασθενείς μου ούτως ή άλλως είναι από διάφορες περιοχές και μέρη της Ελλάδος και του εξωτερικού. Κλείνοντας τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας. ∆ράττοντας της ευκαιρίας θα ήθελα να υπενθυμίσω στους αναγνώστες σας, ότι στο ιατρείο μου γίνεται δωρεάν εκτίμηση και χαρτογράφηση σπίλων, όλο τον χρόνο, δίνοντας έμφαση ειδικά για τις περιόδους πριν και μετά την έκθεση στον ήλιο, γιατί ως γνωστό ο ήλιος μπορεί να επηρεάσει δραματικά την εξέλιξη μιας δερματικής βλάβης σε κακοήθεια.

Συνέντευξη: Λίνα Καμπούρογλου

Πάντα αυθεντικά και ποιοτικά! Το ∆ίδυμο πλέον όλοι το γνωρίζουμε, για το καθημερινό φρέσκο ζυμωτό ψωμί του, τις πεντανόστιμες σφολιάτες και πίτες όπως και για τα υπέροχα σάντουιτς με αγνά, φρέσκα υλικά. Μην ξεχνάμε όμως και τα γλυκά! Στο κέντρο του καταστήματος δεσπόζει μια βιτρίνα με σιροπιαστά: μπακλαβαδάκια, σαραγλί, κανταΐφι και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ακριβώς δίπλα, η βιτρίνα με τις πάστες, τούρτες, σοκολατόπιτες, τσιζκέικ, προφιτερόλ σε κάνουν να θες να δοκιμάσεις απ’ όλα, μόνο που τα βλέπεις. Γλυκίσματα ελαφριά και δροσιστικά, ότι πρέπει για τους καλοκαιρινούς μήνες. Από το “μενού” δεν λείπει το χειροποίητο χύμα παγωτό σε πολλές γεύσεις, για όλα τα γούστα.

ΔΙΔΥΜΟ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ - ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ

Ηρακλειου 56 ανω πατησια τ: 210 22 85 565

Τώρα πια το ξέρω πως εδώ δεν θα έρχομαι μόνο για το ψωμί... η ποιότητα και η γεύση των γλυκών σε σχέση με τις χαμηλές τιμές τους με άφησαν άκρως ικανοποιημένη! Η προσφορά που κάνει το Δίδυμο για εσάς: καφές & τυρόπιτα 2 ευρώ

LATICCA Ιακωβίδου 56 & Σηφάκα Άγιος Ελευθέριος (έναντι Jumbo) Τ.: 210 22 80 652 ∆ίπλα στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου και στον καταπράσινο πεζόδρομο της οδού Ιακωβίδου 56, λίγα μόλις μέτρα από τον σταθμό του ηλεκτρικού, δεν βρίσκεται "μια ακόμη καφετέρια", βρίσκεται ένα στέκι. Ο Νίκος και η Ελένη του έδωσαν το όνομα: Laticca! Μια από τις ιδανικότερες προτάσεις για κάθε στιγμή της ημέρας, από τον πρωινό καφέ και το σνακ ως το γλυκό και το ποτό το βράδυ. Κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες που είναι δύσκολο να βρείς ένα στέκι καταπράσινο και ήσυχο όσο πρέπει όπως το Laticca. Πολύ εύκολα θα το αγαπήσετε και θα το προτιμήσετε για την ποιότητά του, για το καλοκαιρινό περιβάλλον και για τους ανθρώπους του.

Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα και καλό ξημέρωμα! Τη Μαίρη θα την βρεις στο μαγειρίο της από το πρωί μέχρι και αργά το βράδυ. Είναι ο άνθρωπος της πλατείας Αγίου Γεωργίου και όχι άδικα. Η ίδια λέει: «αν δεν βάλεις χαμόγελο, το φαγητό δεν πετυχαίνει!» Τη Μαίρη, όλη η γειτονιά την γνωρίζει κι εκείνη όμως ξέρει καλά τις προτιμήσεις των πελατών και φίλων της ταυτόχρονα. Εδώ και χρόνια η πλατεία του Αγίου Γεωργίου έχει

το δικό της στέκι. Ο κόσμος της περιοχής, αλλά και ο καλλιτεχνικός κόσμος, των θεάτρων που βρίσκονται τριγύρω, καθημερινά την επισκέπτονται και της ζητάνε το αγαπημένο τους σπιτικό φαγητό. Το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται στη δύναμη της οικογένειας. Η Μαίρη στο τιμόνι και το άγρυπνο μάτι του συζύγου της και των τριών γιων της, που με φροντίδα διαλέγουν τα υλικά με τα οποία θα μαγειρευτούν τα πεντανόστιμα φαγητά της, συνθέτουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα.

ΟΙ ΝΟΣΤΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ. ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ

ΣΟΥ ΒΛ ΑΚΟ Π Ω Λ ΕΙ Ο Ν

ΠΟΛΙΣ ΚΑΦΕ Μαυρομματαίων 10, Πεδίον Άρεως Τηλ: 210 8259298 ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ Το «Πόλις» είναι ένα cafe στην καρδιά της πόλης που προσφέρει απολαυστικούς καφέδες, χυμούς από φρέσκα φρούτα εποχής, πεντανόστιμα γλυκά, σνακ και δροσιστικές σαλάτες από αγνά υλικά, που θα λέγαμε πως είναι η σπεσιαλιτέ του καταστήματος. Αν περάσετε έστω και τυχαία από μπροστά του, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε! Και όλα αυτά στον μοντέρνο χώρο που βρίσκεται εδώ και εννέα μήνες στη Μαυροματαίων, κάπου που δεν περιμένεις ότι θα βρεις κάτι τόσο ιδιαίτερο, καθώς το «Πόλις» σου θυμίζει τα μικρά καφέ της Ρώμης. Το stand με τα ψηλά καθίσματα στο πεζοδρόμιο και η ριγέ τέντα άσπρο-γκρι είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό το μέρος από κάπου αλλού ξεπήδησε! Ένας χώρος με χαρακτήρα και πρωτοποριακό στήσιμο, που σας προδιαθέτει να απολαύσετε τον καφέ σας ή το γεύμα σας!

ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΝΕΓΡΗ 15, ΚΥΨΕΛΗ Τηλ.: 210 8617022 Ωράριο Delivery 13:00 μ.μ. - 01:00 π.μ.

ΜΙ ΛΑ ΡΕ Ευελπίδων 87, Κυψέλη Τ.: 210 8239379 www.milare.gr / info@milare.gr

Βραδάκι καθημερινής κατεβαίνω την Ευελπίδων με τη Vespa. Το μάτι μου πιάνει στην άκρη του πεζοδρομίου μια ανθισμένη βουκαμβίλια η οποία χαρίζει τη δροσιά της σκιάς της στα μεταλλικά τραπεζάκια που βρίσκονται από κάτω της. Σταματάω επιτόπου και κάθομαι χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι καρέκλες με κάθισμα από πλαστικό κορδόνι με πάνε χρόνια πίσω και έχω την αίσθηση πως βρίσκομαι σε αυλή χωριού. Το όνομα της αποψινής έκπληξης: «ΜΙ ΛΑ ΡΕ»... κάτι από ανακριτικό ύφος -αν σκεφτεί κανείς ότι ακριβώς απέναντι είναι τα δικαστήρια- σε συνδυασμό με στοιχεία από νότες. Παραγγέλνω μια μπύρα να την πιω στα γρήγορα και καταλήγω να έχω μπροστά μου νόστιμους μεζέδες, φτιαγμένους από την Ελένη και τη Γιάννα, ιδιοκτήτριες, κυψελιώτισσες και χρόνια φίλες. Τα κορίτσια έχουν καταφέρει σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσουν ένα πραγματικό στέκι από αυτά που ψάχνεις χρόνια στο κέντρο της πόλης. Κόσμος πηγαινοέρχεται, άνθρωποι της γειτονιάς, άλλοι φίλοι των κοριτσιών, άλλοι τυχαίοι περαστικοί σαν κ’ εμένα που γρήγορα όμως ένιωσα οικεία και άνετα. Τί κι αν είναι Ιούλιος κι όλοι είμαστε κάτω από την ανθισμένη βουκαμβίλια εγώ έκανα την βόλτα μου και στο εσωτερικό για να ανακαλύψω τη χειμερινή μου γωνιά! Λοιπόν εγώ το βρήκα το στέκι μου... ώρα να πάτε κι εσείς στο «ΜΙ ΛΑ ΡΕ».

Ο ΦΟΥΡΝΟΣ ΤΟΥ ΡΕΜΟΥΝΔΟΥ Κυψέλης 37, Κυψέλη Τηλ.: 210 82 15 808 Πριν από 62 χρόνια, ο Γρηγόρης Ρεμούνδος, αγόρασε το οίκημα και τον λειτουργούντα φούρνο και μεταφέρθηκε από τον Ταύρο στην Κυψέλη. Και η σύζυγός του, Θεανώ, σκέφθηκε ότι θα ήταν καλό, να είναι το σπίτι τους κοντά στο μαγαζί και μετακόμισαν από την Καστέλα στη Κυψέλη, που θεωρείτο ως η πλέον αριστοκρατική περιοχή. Από τότε, ο φούρνος λειτουργεί, χωρίς διακοπή, από την οικογένεια Ρεμούνδου. Τον Γρηγόρη, τον διαδέχθηκε ο γιός του Λεωνίδας και αυτόν, τα παιδιά μας, Γρηγόρης και Γιώργος, που ως νέοι επαγγελματίες, σπούδασαν στην Αγγλία αρτοποιία-ζαχαροπλαστική και συνεχίζουν την παράδοση, με τον ίδιο σεβασμό στον πελάτη. Και αν και η εποχή είναι πολύ δύσκολη, αντλούμε κουράγιο και υπομονή από την εκτίμηση της γειτονιάς μας και όχι μόνο και συνεχίζουμε... Σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε, Οικογένεια Ρεμούνδου

ΠΕΡΙΜΠΑΝΟΥ Περιμπανού, Συνεργατικό καφενείο Γ. Χατζηδάκη 9, Άνω Πατήσια Τηλ.: 215 50 50 594 E-mail: peribanou11@gmail.com Fb: Περιμπανού Cafe Έντεκα γυναίκες με διαφορετικές προσωπικότητες, ηλικιακές και ιδεολογικές αφετηρίες, δημιούργησαν στη γειτονιά μια όαση κοινωνικής συνεύρεσης, έναν χώρο όπου προωθούνται οι αξίες και οι αρχές της συμμετοχικότητας, της ισοτιμίας στη λήψη των αποφάσεων, της οριζοντιότητας και της αντιιεραρχίας, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρισης και της αλληλεγγύης. Μέσα σε ένα ζεστό και φιλικό περιβάλλον σερβίρουν καφέ, τσάι, χυμούς, γλυκά, τσίπουρο και ρακή, μεζεδάκια, μπύρες και βιολογικό κρασί. Ανανεώνουν συνεχώς το μενού διασφαλίζοντας πάντα την ποιότητα και τις προσιτές τιμές.

ΜΠΡΙζΟΛΑΚΙΑ.gr Ευελπίδων 47 & Καλλινόβου Τ.: 210 8813121 www.brizolakia.gr Στον πολυσύχναστο δρόμο της Ευελπίδων, τα Μπριζολάκια είναι σημείο αναφοράς. Πια η περιοχή προσφέρει πολλές επιλογές για να κάνετε τη βόλτα σας από το πρωί, μέχρι και το βράδυ. Στο κέντρο της πόλης, τα Μπριζολάκια εκτός από εξαιρετικό φαγητό και σέρβις, σας προσφέρουν «στο πιάτο» καταπράσινη θέα και δροσιά, καθώς μπορείς να γευματίσεις με θέα το Πεδίον του Άρεως. Η πρόσβαση στο μαγαζί είναι πανεύκολη, καθώς βρίσκεται στην καρδιά του δικηγορικού πλανήτη (στα δικαστήρια της Ευελπίδων). Μεσημεριανό

γεύμα, βραδυνή έξοδο ή ακόμα και παραγγελία στο σπίτι. Οι γεύσεις και η ποιότητα θα σας αφήσουν ικανοποιημένους. Ένας χώρος προσεγμένος και ανάλαφρος για να απολαύσετε με όλη σας την ψυχή φαγητό, περιβάλλον και ατμόσφαιρα. ∆εν είναι όμως μόνο αυτό. Θαμώνες του μαγαζιού (γνωστοί ηθοποιοί) κάθε Τετάρτη βράδυ, παίζουν ρεμπέτικα και κάθε Κυριακή μεσημέρι, άλλη παρέα, συντροφεύει όσους βρεθούν εκεί, με έντεχνο τραγούδι.

Από το 1960 μέχρι σήμερα… Ο Νίκος Αμάραντος μεγάλωσε μέσα σε κομμωτική οικογένεια αφού ο πατέρας του από το 1920 είχε ένα από τα γνωστότερα κουρεία στην Αθήνα. Το 1960 ο Νίκος Αμάραντος ιδρύει την πρώτη του Σχολή κομμωτικής στην οδό Ιπποκράτους 72 στην Αθήνα, η οποία ήταν και η πρώτη που λειτούργησε με πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας. Το 1977 όταν πλέον η Σχολή του είχε καθιερωθεί στην κομμωτική παιδεία την μεταφέρει στις σύγχρονες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της οδού Ακαδημίας 78. Έκτοτε η σχολή λειτουργεί στην διεύθυνση αυτή με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας ως Κέντρο ∆ια Βίου Μάθησης.

έλεγε να γυρίσει σπίτι. Εκείνη όμως έμενε όλη τη μέρα εκεί. «Οι γονείς μου δεν με πίεσαν ποτέ, η σχολή ήταν το σπίτι μου. Το ίδιο έκανα και με τα παιδιά μου, τους είπα να κάνουν ότι θέλουν στη ζωή τους». Και οι δύο υιοί της εργάζονται στη Σχολή!

με πολύπλοκο τρόπο και αρκετά χρονοβόρο. Το ’70 ήταν της μόδας και τα ίσια μαλλιά. Συμπληρώνει όμως πως πια έχουν γυρίσει πολλά χτενίσματα του τότε στο τώρα. Η μόδα εξάλλου φεύγει και έρχεται, αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος παρουσίασής της και τα υλικά που χρησιμοποιούνται.

Κρατικό πτυχίο

Η Αναστασία Αμαράντου (κέντρο) σε αναμνηστική φωτογραφία με σπουδάστριες και τη Χλόη Ν. Αμαράντου σε παιδική ηλικία.

Το 1989 το τμήμα που ανήκε στη δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση περνάει στην ευθύνη της κυρίας Χλόης. «Μέχρι και το 2014 είχαμε το κρατικό τμήμα που ανήκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μετά καταργήθηκαν αυτά τα τμήματα από το υπουργείο. Τα τμήματα ήταν επαγγελματικά Λύκεια με όλα τα μαθήματα μέσα και μπορούσαν οι απόφοιτοί τους να δώσουν και πανελλήνιες. Γίναμε ΕΠΑΣ με μεγάλο δικό μας κόπο, αλλά καταργήθηκε και αυτό. Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια είχαμε και τα εργαστήρια ελευθέρων σπουδών τα οποία έχουν μετατραπεί σε δια βίου μάθησης. Αποκτούν δηλαδή οι απόφοιτοί τους την άδεια άσκησης του επαγγέλματος σύμφωνα με την εκάστοτε νομοθεσία».

Κοντά στους σπουδαστές Αθήνα 1961. Ο Νίκος Αμάραντος σε αναμνηστική φωτογραφία μπροστά στα εκπαιδευτήρια κομμωτικής.

Η φιλοσοφία της σχολής είναι να βρίσκεται πάντα δίπλα στους σπουδαστές της, αν είναι δυνατόν ακόμα

Από γενιά σε γενιά Η κόρη του κυρία Χλόη μιλώντας για εκείνες τις εποχές με νοσταλγία μας λέει πως και η ίδια μεγάλωσε μέσα στη σχολή. «Θυμάμαι που μου μιλούσε ο πατέρας μου για τη μάνα του, που έπαιρνε στο σπίτι να πλύνει τις πετσέτες και τις ποδιές. Όπως επίσης θυμάμαι τον πατέρα μου να κουρεύει τόσο γρήγορα που ακόμα έχω στα αυτιά μου τον ήχο του ψαλιδιού και της χτένας. Μέσα σε λίγα λεπτά μόνο... Τότε για να βάψεις τα μαλλιά σου έπρεπε να αναμειγνύεις κάποια βασικά χρώματα για να βγάλεις διαφορετικές αποχρώσεις, δεν υπήρχαν τόσο πολλά υλικά». Από μικρή ήθελε να ασχοληθεί με την κομμωτική, εξάλλου μεγάλωσε με τα παιδιά που φοιτούσαν στη σχολή. Καθόταν με τις ώρες και παρακολουθούσε ενώ ο πατέρας της, τής

Αυτό που θυμάται ενώ κουβεντιάζουμε, η διευθύντρια της σχολής, είναι ότι τη δεκαετία του ’60 ήταν της μόδας πολύ η περμανάντ, η οποία γινόταν στην αρχή

Ο Νίκος Αμάραντος εν ώρα παράδοσης μαθήματος.

ές: Ακα δη

μ ία ς 7 8 , Αθήν α

• από σ ταθερ

ό 801 1 11 196 0 • απ ό κ ιν η τ ό 210 3 8 17 43 3

και επαγγελματικά να τους εξασφαλίζει . «Ο πατέρας μου ήταν υπέρ της οικογένειας και αυτό το έβγαζε στη σχολή, το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα. Όλους τους σπουδαστές, τους βλέπω σαν παιδιά μου, δεν είχα ποτέ πρόβλημα μαζί τους. Μας ενδιαφέρει τα παιδιά που έρχονται να μάθουν την ουσία, τους προσφέρουμε όποια γνώση υπάρχει μέχρι σήμερα, γι αυτό και όλο το προσωπικό ενημερώνεται από σεμινάρια τακτικά. Έχω προσωπικό στόχο ζωής, να πηγαίνω με τα παιδιά σε διάφορα ιδρύματα όπως το 18 και άνω, στην Κλίμακα, στην Κιβωτό του Κόσμου, σε νοσοκομεία, γηροκομεία και να κάνουν δωρεάν κουρέματα και μανικιούρ. Συγκινούμαι που βλέπω πόσο πολύ αρέσει αυτό στα παιδιά που συμμετέχουν και πραγματικά έρχονται με μεγάλη χαρά. Όπου μπορούμε πηγαίνουμε, είναι και θέμα παιδείας» μας συμπληρώνει η κυρία Χλόη. Βασικό χαρακτηριστικό της σχολής είναι ότι βοηθάει τον καθένα να βρει το προσωπικό του στυλ και να εξελιχθεί σε αυτό, εφόσον επιλέξει αυτό που του αρέσει. Επίσης το εκπαιδευτικό κομμωτήριο της σχολής (Ακαδημίας 79) στο οποίο γίνεται άριστη δουλειά με χαμηλές τιμές για το κοινό, βοηθάει τους τελειόφοιτους και κάποιους σπουδαστές που έχουν τελειώσει κάποιους κύκλους μαθημάτων, να εξασκούνται και να αποκτούν επαγγελματική εμπειρία. Σημαντικό κομμάτι των σπουδών τους ήταν και η ανταλλαγή φοιτητών που από το 1990 ήταν σε λειτουργία. «∆εχόμασταν ξένους σπουδαστές για πρακτική από την Ευρώπη και τα παιδιά μας πήγαιναν σε όλη την Ευρώπη, επίσης για πρακτική. Έκανα κι εγώ πολλά ταξίδια στο εξωτερικό για σεμινάρια και διάφορα προγράμματα που μάθαινα και τα μετέφερα εδώ. Προσπάθησα πολύ για την παιδεία των σπουδαστών και τη μόρφωσή τους, γιατί κάποτε άνοιγε όποιος ήθελε το δικό του κομμωτήριο χωρίς καμιά άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος. Εγώ λοιπόν ήθελα ένα πρόγραμμα με κρατικό πτυχίο και όντως ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι. Έφτιαξα ένα πρόγραμμα σπουδών με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα και κάθε μέρα κατέθετα στο υπουργείο παιδείας και την ύλη κάθε μαθήματος».

Στα εγκαίνια του 2ου κομμωτηρίου Αμάραντος,1953.

Σπουδαστές σε αναμνηστική φωτογραφία της εποχής με τον δάσκαλό τους Νίκο Αμάραντο

Στη σχολή «Νίκος Αμάραντος» στα θρανία θα δει κανείς να κάθονται όλες οι ηλικίες. Επίσης, υπάρχουν τμήματα για επαγγελματικό μακιγιάζ, αισθητική προσώπου και μανικιούρ-πεντικιούρ, το οποίο μάλιστα δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1960. Τελειώνοντας την κουβέντα, μου επισημαίνει μια φράση που χαρακτηρίζει απόλυτα τη σχολή και το σύστημα εκπαίδευσης που έχει: «Πρέπει να παρακολουθείς και να προηγηθείς στην εξέλιξη για να έχεις το άριστο αποτέλεσμα»

Απόφοιτοι της Σχολής "ΝΙΚΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ" που πήγαν για μετεκπαίδευση με υποτροφία, στο Τορίνο της Ιταλίας, στην L' OREAL Centro di Dimostrazione di Torino.

www.amarantos.gr

Ε γ γρ α φ

Ο φόβος του φόβου /

Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση /

Φραγκιαδάκη Μαρίνα / ψυχαναλύτρια, μέλος της Νέας Λακανικής Σχολής και της Παγκόσμιας Εταιρείας Ψυχανάλυσης

κρίση και ειδικά η τόσο απότομη, γρήγορη και βίαιη κρίση όπως αυτή που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα προκαλεί βαθιές υποκειμενικές επιπτώσεις στον καθένα μας. Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις στην πολιτική και οικονομική σκηνή έφεραν τους συμπολίτες μας σε καταστάσεις που βιώθηκαν ως ακραίες και οι οποίες παραπέμπουν σε παλιές ζοφερές εποχές τις οποίες εξάλλου οι περισσότεροι δεν έχουμε ζήσει.

τρώνει, πανικοβάλλει, ακινητοποιεί τον άνθρωπο και τον εμποδίζει να ψάξει πιθανές, δυνατές λύσεις διαφυγής. Όπως είπε σε μια συνέντευξη του ο γνωστός ψυχαναλυτής Ζακ Λακάν αναφερόμενος στο άγχος, πρόκειται για «κάτι που τοποθετείται εκτός του σώματος μας, ένας φόβος, αλλά κανενός πράγματος, που συμπεριλαμβανομένου του πνεύματος, να μπορεί να αιτιολογήσει. Εν κατακλείδι, ο φόβος του φόβου1» .

Η λέξη φόβος έγινε η λέξη κλειδί του καθημερινού λόγου του διπλανού μας, του συγγενή, του φίλου, των μίντια και έρχεται να εκφράσει δικαιολογημένα ή υπερβολικά την ύπαρξη ενός άμεσου κινδύνου. Αν όμως ο κίνδυνος οικονομικής κατάρρευσης της χώρας είναι πραγματικός, για ποιον φόβο πρόκειται;

Στη σημερινή κατάσταση πολλοί βιώνουν την κατάσταση ως εγκλωβισμένοι, νοιώθουν να βρίσκονται σε μια παθητική θέση αντικειμένου ενός κακόβουλου δόλιου Άλλου, της τράπεζας, του Σόιμπλε κλπ που έχει σχεδόν εξουσία ζωής και θανάτου πάνω τους χωρίς να τους απομένει δυνατότητα εξεύρεσης διεξόδου.

Όταν κάποιος βρίσκεται μπρος σε ένα πραγματικό και ξαφνικό κίνδυνο, πχ ζει μια φυσική καταστροφή, βλέπει ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω του στον δρόμο, κάποιος τον απειλεί με ένα όπλο κλπ. νοιώθει έναν έντονο φόβο. Πρόκειται για μια ανθρώπινη αντίδραση που έχει και λειτουργία προστασίας. Φοβάται για τη ζωή του και αυτό τον οδηγεί να ψάξει ενστικτωδώς τρόπους επιβίωσης.

Προτείνω να αναπτύξω δύο διαστάσεις αυτού του σύγχρονου φόβου:

Η

Σε άλλο επίπεδο, ο αγχώδης φόβος που νοιώθει κάποιος μπρος σε μια σοβαρή απόφαση στη ζωή του, πριν να περάσει εξετάσεις ή ακόμα πχ. πριν να βγει ένα πρώτο ερωτικό ραντεβού με κάποιον που του αρέσει, συνδέεται με την κρισιμότητα της κατάστασης γιατί έχει συναίσθηση ότι διακυβεύεται κάτι σημαντικό γι αυτόν και ότι η στάση του θα έχει αποφασιστική σημασία για την έκβαση των γεγονότων. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να δημιουργηθεί μια έντονη εσωτερική ψυχική σύγκρουση με τη μορφή άγχους ειδικότερα όταν αυτό που νομίζει ότι θέλει δεν ταυτίζεται με αυτό που επιθυμεί ασυνείδητα. Μπορεί πχ. να θέλει να περάσει τις εξετάσεις αλλά ασυνείδητα να επιθυμεί να αποτύχει για να μην ξεπεράσει τον αμόρφωτο πατέρα του κλπ. Ο ίδιος ο Φρόυντ μίλησε για ένα επεισόδιο δυσφορίας που ένοιωσε όταν τελικά κατάφερε να κάνει πραγματικότητα ένα σημαντικό όνειρό του, να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να ανέβει στην Ακρόπολη, κάτι που είχε ιδιαίτερη συμβολική αξία γι’αυτόν, αλλά που όμως εναντιωνόταν σε ό,τι είχαν καταφέρει οι πρόγονοί του. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι ο φόβος και το άγχος στον οποίο αναφερόμαστε τις τελευταίες βδομάδες στην Ελλάδα παραπέμπει πολύ περισσότερο σε ένα φόβο αγχωτικό που πε-

1) πρόκειται για έναν φόβο μπρος στο άγνωστο. Ζούμε μια πρωτοφανή για τη σύγχρονη Ελλάδα κατάσταση όπου το επόμενο βήμα φαντάζει αβέβαιο και κανείς ιθύνων νους δεν το προδιαγράφει με συγκεκριμένο και αρκετά ασφαλή τρόπο. Εξάλλου κανείς πολίτης δεν είναι πλέον αφελής σε κάποιες ελάχιστες καθησυχαστικές αισιόδοξες φωνές. Η αυθόρμητη αντίδραση του ανθρώπου είναι να προσπαθήσει να δώσει μια σημασία σε αυτό που του εμφανίζεται ως άγνωστο, χωρίς οικείο νόημα και χωρίς γνωστές συμβολικές συντεταγμένες. Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος να επιλέξει το πιο καταστροφικό σενάριο για να σηματοδοτήσει το άγνωστο, να δημιουργήσει φαντασιωτικά σενάρια καταστροφής και να υιοθετήσει τα καταστροφικά σενάρια που του παρουσιάζουν μέσα από την πληθώρα πληροφοριών και εικόνων που τον στοχεύουν, τον κοιτάζουν, αντί να τις κοιτάζει, και τον καταβροχθίζουν μέσω της τηλεόρασης. Η πληθώρα εικόνων και πληροφοριών στις οποίες εκτιθέμεθα στο όνομα του επείγοντος χαρακτήρα της κατάστασης δεν προσφέρουν τον απαραίτητο χρόνο και απόσταση από τα πράγματα ώστε να τα επεξεργαστεί κανείς. Και όπως αναφέρει ένα χρόνο μετά το Μάη του ’68, ο Λακάν «…προφανώς δεν είναι στο επίπεδο των κραυγών της αναταραχής που μπορεί να επεξεργαστεί, να θεραπευθεί, να παραχθεί αυτό που μπορεί να δημιουργήσει την αποφασιστική καμπή σε κάτι.2» Εξάλλου, ένα φαντασιωτικό σενάριο πάντα αποκλίνει από την πραγματικότητα όταν τη ζει κανείς.

2) αυτός ο φόβος παραπέμπει σε ένα άγχος απώλειας. Σε ένα πρώτο επίπεδο πρόκειται για την απώλεια των χρημάτων και των υλικών αγαθών πραγματικών ή υποσχόμενων. Πρόκειται όμως και για την απώλεια μιας κατάστασης έτσι όπως την είχαμε συνηθίσει και θεωρήσει ως δεδομένη. Η αδυνατότητα για κάποιους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν ευέλικτους χειρισμούς μπρος στην απότομη αλλαγή κατάστασης, η δυσκολία διαχείρισης ενός κάποιου πένθους του προηγούμενου τρόπου ζωής, των υλικών αγαθών, της δουλειάς κλπ μπορεί να έχει εξαιρετικά οδυνηρές συνέπειες για κάποιους και υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγήσει σε μια καταθλιπτική κατάσταση ή και στην αυτοκτονία. Είναι κάτι που το γνωρίζουμε καλά οι ψυχαναλυτές τα τελευταία χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο μιας συνέντευξης του 2008 στο γαλλικό περιοδικό Marianne, με θέμα την οικονομική κρίση, ο γνωστός ψυχαναλυτής Ζακ-Αλέν Μιλέρ αναφέρει: «Υπάρχει κρίση, με την ψυχαναλυτική έννοια, όταν ο λόγος, οι λέξεις, οι αριθμοί, οι τελετουργίες, η ρουτίνα, ολόκληρο το συμβολικό σύστημα, φαίνονται ξαφνικά ανίκανα να περιορίσουν ένα πραγματικό όλο και πιο ανεξέλεγκτο. Μια κρίση είναι ένα πραγματικό αποχαλινωμένο, που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Είναι, στο πεδίο του πολιτισμού, κάτι ισοδύναμο με τους τυφώνες, με τους οποίους έρχεται κατά διαστήματα η φύση να υπενθυμίσει στο ανθρώπινο είδος την προσωρινότητά του, τη βαθύτατη αδυναμία του… Το χρήμα είναι ένας σηματοδότης χωρίς σηματοδότηση, που σκοτώνει όλες τις σηματοδοτήσεις. Όταν αφιερώνεται κανείς στο χρήμα, η αλήθεια χάνει το νόημα, το μόνο που τότε έχει κανείς μπροστά του είναι μια παγίδα.»3 Τί πιθανοί διέξοδοι μπορεί να υπάρχουν; Ακούμε τον τελευταίο καιρό μπρος στη λέξη και το νόημα του φόβου, κάποιες άλλες λέξεις που έρχονται να αντιπαρατεθούν και χρησιμοποιούνται σε συλλογικό επίπεδο. Αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, περηφάνια… Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο πως οι λέξεις που χρησιμοποιούνται αντιπαρατίθενται στη διάσταση του έχειν και στην πιθανότητα απώλειάς του. Πρόκειται για αρχές που παραπέμπουν σε ιδεώδη στα οποία βρίσκει καταφύγιο το ανθρώπινο ον για να στηριχτεί. Η τράπεζα μπορεί να κατασχέσει ένα σπίτι, αλλά όχι την αλληλεγγύη. Σε προσωπικό επίπεδο, το στοίχημα είναι με ποιό τρόπο ο καθένας στη δύσκολη κατάσταση που ζει μπορεί να προ-

σπαθήσει να επινοήσει με τα δικά του φαντασιακά και συμβολικά ψυχικά εργαλεία το δικό του ιδιαίτερο τρόπο να νοηματοδοτήσει αυτό που ζει. Αυτό απαιτεί να στηρίξει επιλογές που δεν ταυτίζονται αναγκαστικά με τα σημαντικά κατά τα άλλα συλλογικά ιδεώδη ή με νορματιβίστικες κοινωνικές λύσεις. Σε αυτό το σημείο έγκειται και ο ανατρεπτικός χαρακτήρας της ψυχανάλυσης. «Γιατί, αν το υποκείμενο υποστεί ένα κοινωνικό δεσμό ο οποίος θα ήθελε να τον συρρικνώσει, να μην είναι παρά μια μεταβλητή μονάδα προσαρμογής, ένα γρανάζι του συστήματος του οποίου οι πηγές είναι η κατανάλωση και η συρρίκνωση σε έναν αριθμό τότε γιατί να μην μπορεί να επιλέξει να αναλάβει την ιδιαιτερότητά του; Από το να ψάχνει να αναφέρεται στην κοινή νόρμα, να προσαρμόζεται στη λειτουργία που περιμένουν από αυτόν, να πάρει την οδό του κομφορμισμού, μπορεί να εγκαθιδρύσει ο ίδιος τους κανόνες της συμπεριφοράς του. Μπορεί να γίνει υπεύθυνος του ίδιου του εαυτού του.»4 Σ’ ένα ρεπορτάζ μιας εφημερίδας πριν δυο χρόνια σχετικά με την ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων που θα πήγαινε στο παγκόσμιο τουρνουά, διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις δηλώσεις της Ορθοδοξίας, της μοναδικής γυναίκας της ομάδας. «Αυτή η ομάδα είναι η ευκαιρία μου», λέει. «Στα 11 μου ο δάσκαλος μού απαγόρευσε να παίζω. Για χρόνια προσπαθούσα να γίνω σαν τα άλλα κορίτσια: να με νοιάζουν τα μαλλιά μου και τα νύχια μου, να μη βλέπω επιστημονική φαντασία και να ντύνομαι “γυναικεία’’. Εδώ όλοι με αποδέχονται γι’ αυτό ακριβώς που είμαι: είμαι η Ορθοδοξία, αγαπάω την μπάλα και παίζω σέντερ φορ». Με αυτόν το ιδιαίτερο μοναδικό δικό της τρόπο καταδείκνυε πως δε δέχτηκε να υποταχθεί στη θέση του άστεγου που η βίαιη οικονομική κατάσταση την εγκλώβιζε αλλά επέλεξε να ικανοποιήσει μια απωθημένη επιθυμία της και να κυκλοφορεί στη σκηνή του κόσμου όχι ως άστεγη αλλά ως παίκτρια ποδοσφαίρου. Η επινόηση της νεαρής αυτής κοπέλας αξίζει το βαθύτατο σεβασμό και την αναγνώρισή μας. Σε περιόδους κρίσης οικονομικής, κοινωνικής ή προσωπικής ο άνθρωπος έχει μια ευθύνη ως προς τη στάση που θα κρατήσει απέναντι στα πράγματα και στους γύρω του, ακόμα και σε μικρές στιγμές της καθημερινότητας, στην ανταλλαγή με τον άλλο, στους παρτενέρ που θα επιλέξει για να ανταλλάξει και να συζητήσει. Έχει ευθύνη για μια στάση ανάληψης προσωπικών επιλογών χωρίς να δίνει υπόσταση ούτε σε έναν Άλλο σωτήρα αλλά ούτε και σε έναν κακόβουλο Άλλο. Πρόσφατα, ένας έλληνας πολιτικός ανέφερε ότι η ταυτότητα του ανθρώπου είναι η πιστωτική τραπεζική του κάρτα. Θα αντιπαραθέσω τον Ζακ Λακάν που υποστηρίζει στο πιο πολιτικό από τα σεμινάρια του, το 17ο που μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά, ότι τα κύρια σημαίνοντα, τα σημαίνοντα, οι λέξεις, που μας σημαδεύουν και μας αντιπροσωπεύουν στη ζωή, είναι η επισκεπτήρια κάρτα μας με την οποία κινούμαστε στη σκηνή του κόσμου. Η ψυχανάλυση δίνει πολύτιμη αξία σε μια τέτοια στάση ευθύνης, στο να ξεπεράσει κανείς τις σηματοδοτήσεις που προέρχονται από τον Άλλο, τα τραύματα, το φόβο, τις αναστολές που ο Άλλος ονόμασε ως τέτοιες και προτείνει να ανακαλύψει και να ονομάσει κανείς τα πράγματα με τις δικές του λέξεις και σημασίες και να τις στηρίξει ο ίδιος για να στηριχτεί. Πρόκειται για την ηθική της ψυχανάλυσης, αλλά και για μια στάση ζωής που ακολουθούν κάποιοι άνθρωποι μέσα από την προσωπική τους πορεία στη ζωή. Ίσως αυτή η κρίση είναι για κάποιους η ευκαιρία να διανοίξουν ένα τέτοιο δρόμο… ___ 1. Ζ. Λακάν, «Ψυχανάλυση, επιστήμη, πολιτική» (1974), στο περιοδικό αληthεια, νο 2, 2007, σελ. 28 2. Ζ. Λακάν, Σεμ 16, «Από έναν Άλλο στον άλλο», σελ 240, “d’ Autre a l’autre” .

3. La crise financière vue par Jacques-Alain Miller, Marianne, 10 Οκτ. 2008. http://www.departementpsychanalyse.com/documents.aspx?Page=2 4. Απόσπασμα από τη διάλεξη του ψυχαναλυτή Philippe de Georges με τίτλο «μια ψυχαναλυτική ματιά στη σύγχρονη εξουσία» στις 24 Απριλίου 2015 ως καλεσμένος του Κέντρου Ψυχαναλυτικών Ερευνών της Αθήνας, http://www.hitandrun.gr/mia-psichanalitiki-matia-sti-sigchroni-exousia/

Το ΑΤΜ, ο Σόιμπλε κ αι το βελιγρά δι... ταν ακούστηκε η είδηση για το δημοψήφισμα πολλοί φοβήθηκαν για τα χειρότερα. Πόλωση ανάμεσα σε στρατόπεδα, φασαρίες και διάχυτη βία. Και όταν ακολούθησε η ασφυξία των τραπεζών με επακόλουθο τις ουρές στα ΑΤΜ οι φόβοι μεγεθύνθηκαν. Πολλοί περίμεναν αντιπαραθέσεις και προπηλακισμούς. Υπήρχαν ακραίες καταστάσεις, όχι τέτοιες όμως όπως ήμασταν προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε. Κάποιοι περνούσαν από τις ουρές και φώναζαν “Μικροαστοί τα λεφτά δεν είναι το παν”... Και βέβαια δεν αναρωτιόντουσαν αν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν να καλύψουν βασικά έξοδα, διατροφής, μισθοδοσίας, οικογενειακά έξοδα. Μία ανετιά τόσο μακριά από την πραγματικότητα που αναπαράγει με τον πιο ανούσιο και επικίνδυνο τρόπο το “οι βολεμένοι και οι επαναστάτες”...

Ό

Επίσης διέκρινα και έναν ελιτισμό από αρκετούς προοδευτικούς που δεν ήθελαν να πάνε στις ουρές γιατί έτσι παίζουν το παιχνίδι των εκβιαστών! Από την άλλη άσχημο ρόλο έπαιζαν ηλικιωμένοι που καθημερινά ερχόντουσαν και μουρμούριζαν, γκρίνιαζαν, φώναζαν. Έλεγαν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, προσπαθούσαν να δημιουργήσουν φασαρία και ήταν προκλητικοί. Και δεν μιλάω γι αυτούς που μπορεί να έλεγαν καμία κουβέντα παραπάνω. Αυτοί όταν κάποιος άλλος τους συνιστούσε ηρεμία και τους έλεγε μια δυο κουβέντες, χαλάρωναν και σταματούσαν. Μιλάω για αυτούς που έρχονταν εσκεμένα να δημιουργήσουν αναστάτωση και ένταση. Και βέβαια δεν γίνεται να μην αναφερθείς στα κανάλια που ήταν προετοιμασμένα για τον νέο εμφύλιο. Και μάλιστα προσπάθησαν γι αυτό με τους δραματικούς τίτλους, τις εξωφρενικές λεζάντες και τους λαχανιασμένους δημοσιογράφους που έψαχναν για φασαρία. Και τα ελάχιστα γεγονότα (ο ηλικιωμένος που λιποθυμά και κλαίει μπορεί να έπαιξε 1000 φορές, σαν γάζωμα από καλάζνικοφ στα μυαλά μας) κέρδισαν μπροστά στην ηρεμία που επιδείχτηκε από όλους τους πολίτες, είτε ψήφιζαν Ναι, είτε Όχι. Στις ουρές υπήρχε στενοχώρια, άγχος και περίσκεψη. Γινόντουσαν συζητήσεις, ακούγονταν απόψεις, ρίχνονταν θανατηφόρες ατάκες, έπεφτε και γέλιο. Κάποιος πολύ ηλικιωμένος περνούσε μπροστά, πολίτες που είχαν κάποιο πρόβλημα δεν περίμεναν τη σειρά τους, αλλά και αυτοί εξυπηρετούνταν πρώτοι. Ο κόσμος έδειξε μία ώριμη και ψύχραιμη στάση και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εδώ έγιναν οι δύο συγκεντρώσεις την ίδια μέρα σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων χωρίς να γίνει τίποτε! Αυτό αν το σκεφτόμασταν πριν να γίνει, θα ήμασταν έτοιμοι να φέρουμε την καταστροφή. Παρακολουθώντας στο διαδίκτυο κυρίως το φμπ, καταλαβαίνει κανείς πως ένα μεγάλο μέρος της επιθετικότητας εκτονώθηκε στον άυλο κόσμο. Βρισιές, κατηγορίες, αντιπαταθέσεις υπήρχαν, αλλά όλα αυτά είναι πταίσματα σε αυτά που φοβόμασταν ότι μπορεί να γίνουν. Και έχει ενδιαφέρον ότι και ομοϊδεάτες μάζευαν κάποιους δικούς τους που ξέφευγαν και γίνοταν προκλητικοί στην αντιπαράθεση. Βέβαια πέσανε πολλά μπλοκαρίσματα σε φιλίες! Ξεκαθαρίσματα των ηλεκτρονικών φίλων! Μετά από λίγο άρχισαν όμως να κυκλοφορούν και εναλλακτικές προσεγγίσεις που δημιουργούσαν περισσότερο μία κωμική πλευρά και μία πιο ώριμη προσέγγιση. Στο διαδίκτυο έγιναν πολλές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Και έτσι αποκρυσταλλώνονταν μία κοινή γνώμη. Παράξενο είναι ακόμα ότι σε πολλές αντιπαραθέσεις δεν μπορούσες αμέσως να καταλάβεις σε ποιό στρατόπεδο ανήκει ο καθένας. Και βέβαια πάντα υπήρχαν τα αγαπημένα μας τρολ που χωνόντουσαν, μπέρδευαν και αποδραματοποιούσαν την ένταση της στιγμής! Σημαντικό επίσης η τσαντίλα όλων προς τους Γερμανούς και ειδικά στον Σόιμπλε. Ακόμα και οπαδοί του Ναι όσο περνούσαν οι μέρες άρχισαν να ανεβάζουν ατάκες ενάντια του, τόσο δεικτικές και εύστοχες όσο και των αντιπάλων τους. Και βέβαια υπήρχαν αρκετές σπάνιες στιγμές που θιασώτης του Ναι βρίζει τον Σόιμπλε χρησιμοποιώντας εκφράσεις που αναδεικνύουν την αναπηρία του και οπαδός του Όχι τον εγκαλεί στην τάξη γιατί αυτό είναι ρατσισμός. Εικόνες φίλοι μου, εικόνες! Ένας λαός στο τηγάνι, με νεοελληνισμούς και Θούριους, με ευρωπαϊσμό αλλά και βαλκανικότητα, με τομαρισμό αλλά και ανιδιοτέλεια. Μα στο τέλος και μιλάω για τον λαό βγήκε μια καλή κατάσταση πνευμάτων μέσα σε μία δύσκολη περίοδο. Εγώ ψήφισα Όχι δαγκωτό και ας μην είχα καμιά εμπιστοσύνη στον Αρχηγό! Μα μίλησα με τόσους ανθρώπους που ψήφισαν Ναι και καθόλου αντίθετους δεν τους ένιωσα. Και δεν μιλάω για αυτούς που φώναζαν “‘βάστα Σόιμπλε!” Γιατί υπήρχαν και αυτοί! Έτσι μπορεί να είμαι από τους ελάχιστους που με διέγραψαν από φίλο και υποστηρικτές του Ναι και του Όχι. Κάτι υπάρχει βαθιά μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Κάτι που ενώνει, δίνει όραμα και προοπτική. Αλλά δεν χωράει σε ξύλινους λόγους, σε ψέματα και απολυτότητες. Εγώ πάντως χάρηκα τον λαό μας! Απλώς μελαγχόλησα όταν είδα τη Μέρκελ να πηγαίνει στη Σερβία και να τάζει ανάπτυξη. Γιατί θυμήθηκα πως λίγα χρόνια πριν η Γερμανία βομβάρδιζε το Βελιγράδι, οι Σέρβοι φορούσαν μπλούζες με τον στόχο και έκαναν ανθρώπινες αλυσίδες γύρω από εργοστάσια για να αποτρέψουν τις βόμβες. Άντε να δούμε...

a ça ira Υ

πάρχει ένα παλιό γαλλικό τραγούδι, η πιο γνωστή του εκτέλεση είναι από την Εντίθ Πιαφ. Ο τίτ-

λος του είναι A ca ira. Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει όλα θα πάνε καλά. Έχει γρήγορο τέμπο,

είναι ενθουσιώδες και παρακινητικό. Μπορεί κανείς να το βρει και σε άλλες εκτελέσεις που θυμί-

ζουν στρατιωτικό εμβατήριο. Οι στίχοι του είναι άγριοι, σχεδόν αιματηροί. ∆εν πρόκειται να τους μεταφέρουμε εδώ τώρα. Με τους συγκεκριμένους στίχους το τραγούδι αυτό έμεινε στην ιστορία από τα χρόνια της Γαλλικής Αστικής Επανάστασης. Εξού και ο βίαιος χαρακτήρας τους. Το ενδιαφέρον είναι άλλο. Πως η μουσική και ο τίτλος έρχονται από ακόμα πιο παλιά. Οι στίχοι άλλαζαν, ο τίτλος και η μουσική ποτέ. Όλα θα πάνε καλά λοιπόν. Το τραγούδι αυτό είναι ένα τραγούδι των λαϊκών και φτωχών τάξεων στη Γαλλία. Όποτε είχαν μπροστά τους ένα εμπόδιο κρατούσαν τη μουσική και τον τίτλο και άλλαζαν τους στίχους.

Είτε είχαν μπροστά τους έναν βαρύ χειμώνα, μία δύσκολη σοδειά, μία φυσική καταστροφή ή ακόμα και έναν πόλεμο και μία εξέγερση. Ήταν η λαϊκή πεποίθηση πως θα τα καταφέρουμε ότι και να γίνει. Πολλές φορές προφανώς δεν τα κατάφερναν, όμως μάλλον είχαν παλέψει. Και αυτό μία νίκη είναι για τους επόμενους. Στη τελευταία εκδοχή η σκληρότητα των στίχων ήταν τέτοια που χαράχτηκε και έμεινε ανεξίτηλη πάνω στη μουσική και τον τίτλο. Και μέσα στα χρόνια της Επανάστασης υπήρξαν δύο έως και τρεις εκδοχές. Η τελευταία ήταν και η πιο βίαιη... Και μπορεί κανείς να φανταστεί χιλιάδες στρατιώτες και πολιτοφύλακες να τραγουδούν και να προχωράνε στο πεδίο της μάχης ή να βλέπουν τους βασιλιάδες στο ικρίωμα. Όλα θα πάνε καλά! Από που αντλούν οι λαοί την αισιοδοξία τους ακόμα και όταν είναι αφάνταστα στριμωγμένοι; Όταν ο αντίπαλος είναι πολλές φορές πιο δυνατός και ο συσχετισμός αρνητικός; Το στενό ατομικό συμφέρον, τα χρήματα, η ιδιοτέλεια δεν μπορούν να παράξουν αυτή την λαϊκή αισιοδοξία και ενεργητικότητα. Συνήθως αυτά παράγουν ηττοπάθεια, προδοσία και παράδοση. Ο άμαθος λαός πολλές φορές τα στυλώνει και προχωρά. Ξεπερνούν και τα επιτελεία τους, τα σοφά επιτελεία τους που είναι έτοιμα να πισωγυρίσουν ή και ακόμα να περάσουν στους απέναντι. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα! Για τους αντιπάλους και τα επιτελεία... Πως το κάνει αυτό ο λαός λοιπόν; Γυρνάνε προς τα πίσω; Στις ρίζες τους και θυμούνται αρώματα από τους προγόνους τους; Που όταν άκουγαν για αυτούς στο μάθημα της ιστορίας ίσως και να βαριόντουσαν και να μην θυμούνταν; Ένας λαός έχει ρίζες τελικά; Έχει μια συλλογική συνείδηση που περνά από γενιά σε γενιά με διάφορους μη ανιχνεύσιμους τρόπους; Και εμφανίζεται πέρα από τυπικότητες και κλισέ... σε κρίσιμες στιγμές. Το παρελθόν όμως από μόνο του δεν μπορεί να ερμηνεύσει το a ca ira. Υπάρχει και το ότι καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα πως καμιά λύση δεν υπάρχει πέρα από το να προχωρήσουν μπροστά. Με ότι κενά, καθυστερήσεις και απουσίες υπάρχουν. Κάτι εγκαλεί τον κόσμο σε κίνηση. Και ας υπάρχουν ήττες, προδοσίες και χασούρες. Η όπως αλλιώς λένε στο Μεξικό οι Ιθαγενείς: « Ότι λείπει, λείπει! Αλλά προχωράμε!»

Ας ενώσουμε τις τελίτσες... Ο τίτλος προέκυψε από κουβέντα με τον Δημήτρη Λυμπερόπουλο (κινηματογράφος ΛΙΛΑ) Λίγα λόγια Κατάθεση ιδεών και οργάνωση δράσεων είναι περισσότερο από απαραίτητη. Κανένας μόνος στην κρίση είναι περισσότερο από αναγκαίο για επιβίωση και αντίσταση. Να συμμετάσχουμε ενεργά στα κινήματα και στις ομάδες αλληλεγγύης της πόλης μας, να προτείνουμε λύσεις, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο για αδιαφορία, παραίτηση και μοιρολατρία. Αγωνιζόμαστε ενάντια στη λιτότητα και τη φτώχεια, ξανακερδίζουμε την αξιοπρέπεια και την αισιοδοξία μας. «Περιμπανού», το συνεργατικό καφενείο στην οδό Χατζηδάκι 9 στα Άνω Πατήσια. Η κρίση μας… Δύσκολα, λοιπόν, θα απαλλαγεί η ελληνική κοινωνία από το “σαράκι” που λέγεται “διχασμός”. Γιατί η κοινωνία διχάστηκε: σε μνημονιακούς και αντι-μνημονιακούς, σε οπαδούς του «ΟΧΙ» και οπαδούς του «ΝΑΙ», σε λόμπυ του «ευρώ» και λόμπυ της «δραχμής»… Και διχάστηκε βαθιά και σχεδόν ή προσωρινά ανίατα, τη στιγμή που θα όφειλε να μονοιάσει για να δει πως θα αντιμετωπίσει ενωμένη την οξύτερη κρίση. Πολιτιστικός Σύλλογος Κυψέλης

Είτε το ναι, είτε το όχι Και είναι γεγονός πως είναι φοβερά δύσκολο να πει κανείς σήμερα πως είναι απόλυτα σίγουρος για το σωστό της επιλογής του, είτε αυτή είναι το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ, «μεγάλο» το ένα, «μεγάλο» και το άλλο. Με το ΝΑΙ , μας λένε, μένουμε Ευρώπη και εξασφαλίζουμε ένα ασφαλές μέλλον, με το ΟΧΙ βγαίνουμε εκτός και πορευόμαστε στο άγνωστο που -ακριβώς επειδή είναι άγνωστο –φαντάζει ενίοτε τρομακτικό. Εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε σταθμίζοντας το κόστος της όποιας επιλογής μας. Και είναι σίγουρο πως κόστος θα υπάρξει έτσι κι αλλιώς. Το θέμα είναι το μέγεθος και η προοπτική διαχείρισής του. Να απέχουμε , λοιπόν, από την όποια επιλογή είτε γιατί δεν μπορούμε να επιλέξουμε, είτε γιατί το ερώτημα που τίθεται είναι, όπως λένε ορισμένοι, άκαιρο, χωρίς αντίκρισμα, πλέον, ασαφές, παραπλανητικό, ή να ψηφίσουμε ένα ΝΑΙ να έχουν να το ερμηνεύουν όπως θέλουν εντός και εκτός της χώρας και να «ησυχάσουμε»(;) όλοι; Εμείς, πολίτες, πολιτικοί και πολιτικολογούντες και οι εταίροι μας που θα εκλάβουν το τυχόν ΟΧΙ μας ως αποδοκιμασία και προσπάθεια απαγκίστρωσης από τη μεγάλη ένωση της τελευταίας πεντηκονταετίας . Καλή τύχη σε όλους μας κι όλοι μαζί από Δευτέρα ό,τι κι αν βγει από την κάλπη. Μαρία Κουντούρη Πολιτική θέση δεν έχω πάρει ποτέ Πολιτική θέση δεν έχω πάρει ποτέ όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου να αντιλαμβάνεται τις πολιτικές εξελίξεις γύρω του. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι νιώθω ευτυχής που έφτασε η 27η Ιουνίου για να νιώσω την ανάγκη να αποφασίσω για το πολιτικό και σίγουρα ΟΧΙ μόνο μέλλον μου. Και για να κλείσω σε κλίμα καλοκαιρινής αισιοδοξίας νιώθω και ένα αίσθημα Γνήσιου Ελληνικού Τσαμπουκά με αυτό το ενδεχόμενο ΟΧΙ, απλά θα ήθελα να το είχα ακούσει λίγους μήνες νωρίτερα κι όχι στο παραπέντε...Γιατί δεν είναι πέναλντι σε ποδοσφαιρικό αγώνα...ένας ολόκληρος λαός είναι!! Μαντώ Βλάχου (02/07) Προσπαθώ να ονειρεύομαι Αυτό που συμβαίνει γύρω μου με λυπεί. Και με λυπεί, επειδή νιώθω ότι είναι προδιαγεγραμμένο, προμελετημένο, προαποφασισμένο. Αυτό το ότι πρέπει να είμαι "πιόνι", στις εκάστοτε βλέψεις και απαιτήσεις των οποιονδήποτε, μου δημιουργεί μια αίσθηση ασφυξίας. Ας μου επιτρέψει ο αγαπημένος μου Καζαντζάκης, μιά παράφραση: "Δεν ελπίζω τίποτα, φοβάμαι για πολλά, δεν νιώθω λέφτερη". Δεν είμαι σε θέση να εκφέρω κάποια άλλη γνώμη, επειδή δεν γνωρίζω τί συμβαίνει στα παρασκήνια, όμως προσπαθώ να ονειρεύομαι, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ξαφνικά, και να λάμψει ένας φωτεινός ήλιος για την πατρίδα μας και τον Πλανήτη ολόκληρο. Όπως τότε, το 1945, που κοιμήθηκαν οι Έλληνες υποδουλωμένοι και ξύπνησαν με τις καμπάνες της λευτεριάς να κτυπούν χαρμόσυνα! Ανδριάνα Ρεμούνδου

Διαβάστε ολόκληρα τα κείμενα στη σελίδα μας στο facebook: Η Πατησίων Ζει

w w w . a m p a z i s . g r Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο "παντελώς χειροποίητα" μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της "Ανωτάτης Ζαμπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "ανεξήγητα αρέσω"

H ψυχη της πολης

Όλα θα πάνε καλά! Πάμε στοίχημα ένα πεντοχίλιαρο; by Παντελής Αμπαζής

Πάντα πίστευα ότι εχθρός της αλήθειας

σουμε να παίζουμε στα ΑΤΜ. Περιοδεία

δεν είναι το ψέμα, αλλά οι πεποιθήσεις. Η

έξω απ’ τις τράπεζες. Πλάκα-πλάκα είναι

ακλόνητη σιγουριά του βλάκα. Που είναι

τα μόνα σημεία της πόλης που έχει πια

χειρότερος και πολύ πιο επικίνδυνος απ’

κόσμο. Ουρές ο κόσμος. Όπως παλιά στα

τον κακό. Γιατί ο κακός σου κάνει ζημιά

σκυλάδικα. Άσε που έχουν στην τσέπη

μόνο αν έχει συμφέρον. Ενώ ο ηλίθιος,

ζεστό το 60άρι. Και περιμένουν και βαρι-

έτσι χωρίς λόγο. Γιατί μπορεί.

ούνται. Απάνω τους συνάδελφοι! Είναι οι

Το πρόβλημα με τον κόσμο ήταν, είναι και

μόνοι πελάτες που έχουν –έστω για λίγο-

θα είναι ότι οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφι-

χρόνο και χρήμα.

βολίες, ενώ οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτο-

Πάντως δεν το 'χω ακόμα ξεκαθαρίσει.

πεποίθηση. Μερικές φορές αναρωτιέμαι

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας. Ή όλα

αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι

βαίνουν κακώς υπέρ μας; Θα δείξει...

που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που

Τουλάχιστον είμαι συγκρατημένα αισιόδο-

μιλάνε σοβαρά. Μήνες τώρα κρατούν οι

ξος. Έχω βλέπεις αρκετά χρήματα για το

διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με

υπόλοιπο της ζωής μου. Αρκεί να μην

τους δανειστές. Μια κόρη από κάθε οικο-

αγοράσω ποτέ ξανά τίποτα.

γένεια ζητούν οι Γερμανοί ενώ φαίνονται

Αυτό όμως ρε παιδιά που δεν καταλα-

διατεθειμένοι να υποχωρήσουν στο θέμα

βαίνω είναι οι ουρές και στα βενζινάδικα!

των νεφρών. Εξαιρετική χαρακτηρίζουν

Οδικώς θα φύγουμε ρε μάγκες από την

την πρόταση διεθνείς πολιτικοί αναλυτές.

Ευρώπη;

Εγώ πάλι υποψιάζομαι ότι έχουν ήδη κα-

Στο τέλος της μέρας βέβαια είμαι ήσυχος

ταλήξει σε συμφωνία και δε μας το λένε.

και ψύχραιμος. Το βράδυ κοιμάμαι σα

Φαίνεται απ’ τον καιρό. Είναι Ιούλιος, και

μωρό. Κάθε δυο ώρες ξυπνάω και

μάλλον τους δώσαμε το καλό μας κλίμα

κλαίω... Και κάθε πρωί με απασχολεί το

και μας δώσανε τον κακό τους τον καιρό.

ίδιο βασανιστικό ερώτημα: Να στείλω τα

Αλήθεια τώρα που το θυμήθηκα έχω μια

λεφτά μου στην Ελβετία ή να πάρω τυρό-

ωραία πρόταση για Μέρκελ, Σόιμπλε και

πιτες;

το σόι τους το μπλε: Αφού δεν μας δίνουν

Τελικά ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Η απάντηση είναι ΙΣΩΣ

τα χρωστούμενα από το δεύτερο παγκό-

κι αυτό είναι οριστικό.

σμιο πόλεμο, ας μας δώσουν έστω μια

Η άλλη μεγάλη έκπληξη ήταν στο δημο-

προκαταβολή από τον τρίτο... Αυτοί όμως

ψήφισμα. Πάω στο εκλογικό κέντρο και τι

όχι μόνο δε δίνουν μία, αλλά κλείσαν και

να δω: Σατανικό σχέδιο για να μη μας μεί-

τις τράπεζες. Θέλουν και τα δικά μας.

νει σάλιο. Για πρώτη φορά οι φάκελοι δεν

Τρώνε ψωμί, θέλουν και τα ψίχουλα. Και

είναι αυτοκόλλητοι...

θυμήθηκα την παλιά καλή μεγάλη αλή-

Το αποτέλεσμα όμως θεϊκό. ∆εν έχει ξα-

θεια της ζωής: Όλα είναι πανεύκολα,

ναγίνει! Πρώτη φορά κυβέρνηση έριξε

μέχρι να γίνουν δύσκολα.

αντιπολίτευση...

Πρωτόγνωρη κατάσταση. Αχαρτογρά-

Αδέρφια μου αλήτες πουλιά, το αποφά-

φητα ύδατα. Τα ύστερα του κόσμου. Στα

σισα: Μπροστά δεν ξέρω τί με περιμένει,

κωλόμπαρα οι Ρωσίδες ρωτάνε: να κε-

μα πίσω να γυρίσω δεν γυρίζω. ΟΧΙ βέ-

ράσω ποτάκι; Άσε το χειρότερο. Φλερτά-

βαια. Και ΝΑΙ το πιστεύω ακράδαντα. Στο

ρεις σ’ ένα μπαράκι και σου λέει η άλλη,

τέλος παίδες όλα θα πάνε καλά! Κι αν δεν

είσαι σαν Άδωνις. Άντε να καταλάβεις

πάνε, δεν είναι το τέλος...

τώρα αν εννοούσε πολύ όμορφος ή πολύ

Όσο γι’ αυτούς που ρωτούν αν ανησυχώ

μαλάκας.

με το δίλημμα ΕΥΡΩ ή ∆ΡΑΧΜΗ, ένα έχω

Στα καφέ, στα live και στα μπαράκια βέ-

να δηλώσω: Όλα ρε θα πάνε καλά! Πάμε

βαια δεν υπάρχει ψυχή. Αφού λέω

στοίχημα ένα πεντοχίλιαρο;

να πάρω την μπάντα και να αρχί-