ABENTURAZKO IPUINAK.ANAITASUNA IKASTOLA 6A-2019-2020

ANAITASUNA IKASTOLA 19-20 IKASTURTEA

PERUREN BIDAIA Kaixo nire izena Peru da, 23 urte ditut eta orain dela urte pare batzuk gertatu zitzaidan istorio bat kontatuko dizuet, bueno igual ez naiz detaile askoz gogoratzen baina saiatuko naiz.

Ni nire etxean nengoen youtuben motorrez bidaiei buruzko bideoak ikusten, asko gustatzen zaizkit motorrak eta bidaiak, eta bideo bat ikusten nuen bakoitzean gogo gehiago nuen bidai bat egiteko. Interneten bilatu nuen ia zenbat balioko zuen Asiara hegazkinez joateak. Asiara, bai, Asiara konkretuki Kazajistan, Uzbekistan hor ingurutik, eta interneten ikusi nuen Samarkandara (Uzbekistaneko kapitala) joatea ez zela oso garestia.

Orduan bankura joan nintzen kreditu bat eskatzera bidaia ordaintzeko.Kreditua eman zidatenean bidaia erreserbatu nuen eta oso pozik nengoen; baina begiratu nuenean hegazkina noiz ateratzen zen hau jartzen zuen

Harrituta geratu nintzen 24 ordu barru hegazkina hartu behar nuen eta oraindik ez nuen hotelik ezta ere motorrik eta maleta egin gabe.Etxera joan nintzen korrika batean eta maleta prestatu nuen. Jada 21:00ak ziren eta ondo lo egiteko lotara joan nintzen eta hurrengo egunerako alarma jarri nuen goizeko 06:00retan.

Pi, pi , pi alarma entzun nuen eta goizeko 07:00ak ziren. Alarma ordu bat egon zen pitatzen eta ez ninduen esnatu, oso berandu zen.

Besoa luzatu nuen eta nire ohe ondoan zegoen mahaitxoko alarma itzali nuen. Jarraian altxatu nintzen eta oso azkar arropa jantzi, maleta hartu eta garajera joan nintzen. Kotxez Loiura joan, aparkatu, tiketa atera kotxe barruan ipini eta aireportura sartu nintzen ziztu-bizian. Egun perfektua zela pentsatzen nengoen eta bat batean bozgorailutik entzun nuen:

-Kaixo, egun on, Samarkandako bidaia lau ordu beranduago irtengo da, agur eta gozatu zuen bidaiaz

Orduan konturatu nintzen eguna ez zela perfektua izango.Ez nekien zer egin lau ordu horietan.

Ordu erdi bakarrik pasatu zen eta nire bidaia antolatzen hasi nintzen.

Uzbekistaneko mapa interneten bilatu eta handik motorrez egiteko rutak aztertu nituen. Ibilbide asko zeudela ikusi nuen, “la ruta de la sedaâ€? adibidez hiri hauetatik pasatzen zena: Jiva, BujarĂĄ, Samarkanda , Bixkek (Kirzgistaneko kapitala) eta hiri gehiagotik.

Hori ikusita pentsatu nuen ideia ona izango zela bide hori egitea.

Geratzen ziren hiru ordu eta erdiak pasatzeko bideoak ikusi nituen, bideo asko! Ordua begiratu nuenean bi ordu pasatuta ziren, goizeko 12:00ak ziren, gosea neukan eta zerbait jateko erosi nuen. Jan nuen eta orduan berriro entzun nuen neskatxoa mikrofonotik hitz egiten eta hau esan zuen:

-Kaixo berriro hitz egiten dizuet, Samarkandarako bidaia suspenditu egin da gasolina arazo batengatik eta azkenean bidaia Volgogradora izango da, Errusiara nahi duena joan ahal da eta bestela dirua bueltatuko zaizue bigarren pisuko takiletan.

Dudaren bat badaukazue ere bigarren pisuko takiletan kontsultatu, piiiiii.

Jo, pentsatu nuen. Etxera bueltatu behar izango nuen, zeren nik ez nuen Errusiara bidaiatu nahi ,gainera hiri horretara Volgo‌, Volgogrago , ez zitzaidan izena ateratzen eta gogoratu nintzenean konturatu nintzen ikusitako bideo batean Volgogradotik pasatzen zela ruta.

Orduan beste ordu bat itxaron nuen bideoak ikusten eta ia ordubiak zirenean jada hegazkinean igota nengoen. Lo gelditu nintzen eta despegatu zuenean lotan nengoen. . Bi ordu geratzen zirenean ( bidaiak 6 ordu irauten zuelako) turbulentzia baten erruz esnatu nintzen eta leihotik begiratu nuen eta dena beltza zegon, euria ari zuen eta ekaitzak ikusi eta trumoiak entzuten ziren.

Lo egiten saiatu nintzen baina ezin nuen eta orduan telefonoz deitu zidaten, “modo avion�-ean jartzea ahaztu zitzaidalako. Telefonoa hartu eta nire laguna Mikel zen, ea nola nengoen galdetu zidan eta nik esan nion hegazkin batean nengoela eta bidai bat egingo nuena kontatu nion.

Berak tontoarena egin zuen eta ez zekiela nik bidai bat egingo nuela esan zidan.

Nik sinetsi nion baina berak bazekien bidai bat egingo nuela eta nire mugikorra konfiguratu zidan nire urtebetetzean (gutxi falta zela ) sorpresa bat emateko. Mikel agurtu nuen eta berriro lotara bueltatu nintzen. Esnatu nintzenean Volgogradoko aireportuan nengoen, bizkor maleta hartu eta taxi bat eskatu nuen motorrak alokatzeko denda batera joateko asmoz. Han motor bat aukeratu, trajea jantzi eta maleta motorrak zeukan poltsiko handi batean sartu nuen.

Bidaia hasita neukan, oraindik Errusian nengoen. Gaueko hamabiak ziren eta errepideko hotel batean logela bat alokatu nuen eta hurrengo egunean bidaia

jarraitzeko gogoz. Goizeko seiak ziren Uzbekistaneko bidean nengoenean, Jiva inguruan gutxi gora behera; dena oso polita zen, arrokaz eta basamortuz osaturiko paisaiak ziren. Jivara iritsi nintzenean bero handia zegoen, ia 50 gradu eta hiria pixkatxo bat ezagutzera gelditu nintzen, azkenean han bazkaldu nuen.

Hurrengo egunean Bujarara abiatu nintzen eta oso polita iruditu zitzaidan. Arratsaldean denda batera sartu nintzen nire amari opari bat erosteko eta jendeak ez zidan oso ondo ulertzen; ez zuten ia ingelesik hitz egiten!

Afaldu ostean lotara joan baino lehen hurrengo eguneko Samarkandarako ruta prestatu nuen. Goiz horretan ez dakit zer gosaldu nuen baina gogoratzen dut oso goxoa zegoela. Gosaldu eta gero hoteleko jendea agurtu (oso jatorrak zirelako) eta nire bidaia jarraitu nuen.

Lau ordu gidatu nituen eta gose nintzen, horregatik gasolindegi baten gelditu nintzen jatera eta baita gasolina botatzera gutxi neukalako.

Bazkaldu eta gero gasolina botatzeko lekura joan nintzen eta tipo oso arraro batzuk atenditu ninduten.Gasolina bota zidan haietako batek , ordaindu nien eta nire bidaia jarraitu nuen. Hamar minutu geroago motorra gelditu zitzaidan, lurrera jausi nintzen eta atzetik zetorren kotxe bat pasatu eta nire aurrean gelditu zen.

Gasolindegiko mutilak ziren eta nik keinuak egin nizkien ia Samarkandara eraman ahal ninduten, baina beraiek zeukaten motxila batetik spray bat hartu zuten eta aurpegira bota zidatenean desmaiatu nintzen.

Esnatu nintzenean logela txiki-txiki batean nengoen eta eskuak eta hankak lotuta nituen. leihorik ez zegoen eta oso urduri nengoen .Atea pixka bat zabalik zegoen eta bi mutilak ikusi ahal nituen eta bat batean biak etorri ziren niregana. Harrituta nengoen gazteleraz hitz egiten bazekitelako eta esan zidaten egun gutxitan jakingo nuela zer egin

Hiru egun pasatu ziren eta oraindik ez zidaten ezer esan , ezta ezer jateko eman ere. Oso txarto nengoen, gosea neukalako, lurrean etzanda eta orduan bi mutilak berriro etorri ziren niregana Ogi gogorra eta ur beroz egindako sopa bat eman zidaten ,jan nuen eta zer egin behar nuen azaltzeko momentuan soinu bat entzun zen: motor baten soinua zen eta kanpotik zetorren.

Bi mutikoak harantz joan ziren eta oihuak entzuten ziren. Norbait mutikoak jotzen ari zen, eta bat batean atea zabaldu eta nire laguna Mikel ikusi nuen Sokak moztu zizkidan eta etxe horretatik atera ginenean poliziak bi mutikoak atxilotzen zeudela esan zidaten. Suertea neukala minik ez zidatelako egin. Mikelek buffet batera eraman ninduen eta afaldu bitartean kontatu zidan nola lokalizatu ninduen, eta nola amaitu zuen bi mutiko haiekin. Bera karatera doa eta gerriko beltza da, errez menperatu zituen. Motorraren asuntoa poliziak konpondu zuen. Hegazkinez etxera bueltatu ginen eta nire amari kontatu nion gertatutakoa eta denak pozik izan ginen berriro. Zalantzarik gabe ezin ahaztuko bidaia.

EGILEA:HUGO

Amazonas Oihana salbatzen Egun batean, Mikel eta Nerea esploratzaileak beraien bulegoetan zeuden, Argentinako Buenos Aires hirian. Bat-batean karta bat heldu zen: -

Zer da hau?- galdetu zuen Nereak.

-

Ez dakit- jarraitu zion Mikelek- igual diru pixka bat du guretzako, edo hobeto,

agian sarrera batzuk ditu

Parque de la Costarako.

-

Ez esan lelokeriarik!- esan zion Nereakseguruenetik jefearen karta bat izango

da.

Eta horrela zen, Nereak karta ireki zuen eta horrela esaten zuen: -

Kaixo Nerea eta Mikel, atzo e-mail bat bidali ziguten Brasilgo gobernu nagusitik. Esan ziguten misio baterako

bi

pertsona

behar

zituztela

eta

guk

hemendik

Mendozatik erabaki dugu zuek joatea. Hegazkina bihar irtengo da arratsaldeko 5:00etan.

Nerea eta Mikel oso pozik zeuden.

Hurrengo eguna heldu zen, Nerea eta Mikel Ministro Pistariko aireportura joan ziren. Hegazkinera igo ziren eta 3 orduko bidaia izan eta gero Amazonas oihanera heldu ziren.

-

Ala zelako polita!- esan zuen Mikelek.

Biak harrituta geratu ziren, horrelako ohian erraldoi baten

aurrean. Langileak heldu arte. Orduan langileak zuhaitzak mozten hasi ziren eta Nerea amorruz beterik zegoen: -

Mikel ikusten ahal duzu zer dauden egiten?- esan zion Nereak Mikeleri.

-

Bai, baina bueno ez dago zer eginik.

-

Nola ezetz- esan zion Nereak- biok lortuko dugu.

Jarraian Nerea langile batengana hurbildu zen eta horrela esan zion: -

Zergatik egiten diozue horrelako zerbait

ohian polit bati?-

galdetu zion.

-

UTZI BAKEAN!- esan zion langileak- Hau gure lana da eta guk jefeak esaten diguna egingo dugu.

-

Ze jefe?- galdetu zion Nereak.

-

ZURI BOST AXOLA!- erantzun zion langileak

Nerea Mikelengana joan zen triste, eta langileak esan zion guztia kontatu zion Mikeli.

-

Langileak esan dit beraiek bakarrik jefe baten aginduak jarraitzen dituztela-

-

Jefe bat?- galdetu zion Mikelek

-

Bai, Jefe bat!- erantzun zion Nereak- nik ere ez dakit nori buruz dabiltzan hitz egiten, baina bueno jefe hori aurkitu behar dugu eta ohian oso polit bat suntsitzen dagoela esan behar diogu.

-

Bai!!!!!!!- ezan zion Mikelek.

Egunak eta gauak pasatu ziren. Nereak eta Mikelek langileak espiatzen eta espiatzen jarraitu zuten.

Azkenean goiz batean bi langile ikusi zituzten hitz egiten, Mikel eta Nerea zuhaixka baten atzean ezkutatu ziren eta langileek esaten zuten guztia entzun zuten: -

Buffff, zelako gogoak berriz Mexikora bueltatzeko- esan zuen batek

-

Bai benetan- jarraitu zion besteak- berriz familia ikusteko, eta jefea noski.

Jarraian biak barrezka hasi ziren: -

Ja ja ja ja ja ja!!!!

-

Bai noski Mexikon!- esan zuen Nereak.

-

Eh! Zuek nortzuk zarete?- galdetu zion langileak.

Biak korrika irten ziren handik. Azkenean beraien kanpamendura heldu ziren, ordenagailua hartu eta jarraian beraien jefeari deitu zioten:

-

Kaixo jefe jauna!-

Mikelek- gaur mesedetxo bat eskatu nahi

dizugu mesedez.

-

Aurre‌- Nereak erdi erdian moztu zion.

-

Mesedez

utziguzu

Mexikorako

hegazkin

bat

hartzen!

oso

inportantea da Amazonas oihana salbatzeko eta misio hau lortzeko- ezan zuen Nereak.

Jefea harrituta geratu zen Nereak ezan zuen

moduarengaitik,

orduan horrela erantzun zion: -

Bueno ba, horrelako garrantzitsua

bada noski hartuko duzuela

hegazkina.

-

Mila esker!!!!- ezan zuten biek poz pozik.

Hegazkina hurrengo goizean irten zen. Mikel pixka bat urdurik xamar zegoen. Ez zekien nolakoa zen gizon hori, orduan Nereak lasaitu zuen: -

Lasai Mikel ez da gertatuko ezer txarrik, zu lasai joan gauza onetan pentsatzen eta dena ondo irtengo da.

-

Ongi da.- Mikelek- erregalizak, zaldiak, unikornioak, ostadarrak ‌

-

Baina Mikel baxuan esaten badituzu hobeto- ezan zuen Nereak

-

Bale bale ‌.

Azkenean Mexikora heldu ziren. Konkretuki hiriburura. Hortik beste egunean ikusi zuten langile bat zebilen. Mikel eta Nerea berari jarraitzen hasi ziren, baina, azkenean langilea fabrika handi eta misteriotsu baten atearen aurrean geratu zen.

Bat-batean leihoaren atzean zegoen giltz bat hartu eta atea ireki zuen. Hori ikusi eta gero Nereak eta Mikelek berdina egin zuten. Fabrikara sartu ziren eta jarraian mahai baten azpian ezkutatu ziren. Orduan Nereak gizon altu eta gihartsu bat ikusi zuen hitz egiten: -

Jada gutxi falta zaigu Amazonas oihana osorik suntsitzeko, horren ondoren gimnasio berri bat eraikitzeko. Ja ja ja ja ja ja- esan zuen gizonak.

Nereak hori entzun zuenean mahaitik irten zen: -

Barkatu?! Amazonas guztia suntsituko duzu bakarrik gimnasio berri bat eraikitzeko?- esan zuen Nereak hori bai ez dudala onartuko!

-

Zuk? , zuk geldituko nauzu, ja ja ja ja ja, -aipatu zuen gizonak- zu bezalako pertsona batek ezin du gelditu nire plana! Ja ja jaja ja ja ja- barrezka hasi zen gizona.

-

Bufffa, hor ez zenuen esan beharko.- gehutu zuen Nereak.

Bat-batean Nereak egur zati bat hartu zuen eta mundu guztia hasi zen jotzen berarekin. Mikel mahai azpian geratu zen Azkenean Nereak denak hil zituen bat izan ezik, jefea geratzen zen bakarrik. Nereak oso ondo borrokatu zuen ordura arte baina azkenean zaurituta zegoen.

Jefeak ostiko bat eman zion Nereari aurpegian eta Nerea atzerantz jausi zen. Nereak ezin zuen gehiago baina, bere azken ahots tantarekin Mikeli laguntza eskatu zion: -

MIKEL LAGUNTZA MESEDEEEEZ!

!!-

Mikel bere ezkutu-lekutik irten zen kriston potentziarekin, beste egur zati bat hartu eta jefeari buruan sartu zion: -

Aaaaaaaaaaa!!

Mikelek jefea

hil egin

zuen eta oso pozik zegoen baina ez zen

konturatu Nerea etzanda zegoela lurrean. Konturatu zerenerako Nerea ia hilda zegoen: -

Ezzzzzz!- esan zuen Mikelek negarrez, mugitzen ez zela ikusi zuenean. Hilda zegoen

Triste baina, Mikelek hegazkin bidaia berri bat hartu zuen berriz Argentinara bueltatzeko.

Argentinara bueltatu zenean mundu guztiak zoriondu zuen eta jefe nagusiak afari bat oparitu zion Buenos Aireseko jatetxerik onenean. Eta horrela denak oso pozik bizi izan omen ziren Nerea izan ezik , noski AITOR MALAXECHEVARRIA

FARAOIAREN MOMIAREN SEKRETUA Bazen behin Xabier izeneko mutiko bat. Xabierrek 11 urte zituen eta altua zen. Bere gurasoekin Bilbon bizi zen eta piramide, esfinge eta basamortuko gauzak gustatzen zitzaizkion.

Xabierren urtebetetzea zen eta bere gurasoek berarentzako sorpresa bat zuten.

Bere

urtebetetzera

familia

osoa joan zen. Berak oso ondo pasatu zuen eta opariak zabaldu eta gero bere gurasoek kaxa bat eman zioten. Han paper batzuk zeuden eta bere oparia zabaldu zuenean harrituta geratu zen.

Paperak, abioiez Egiptora joateko sarrerak ziren. Xabier oso pozik zegoen, bere ametsa Egiptora joan eta piramideak ikustea zelako; faraoien lurraldera joango ziren eta han aste bat pasatuko zuten.

Biharamunean, Xabier ohetik altxatu zen eta zuzenean bere gurasoen logelara joan eta esnatu zituen. Jantzi eta gosaldu ostean hegazkinera joan ziren.

Orduak

pasatu

eta

ailegatu

zirenean harrituta geratu ziren basamortuarekin; ikaragarria zen. Han gauza asko egin ahal ziren eta piramide eta esfingeak ikusten hasi ziren.

Piramideak izugarriak ziren eta baita esfingeak ere.

Egipton ez zuten lagatzen piramideak ukitzea edo gehiegi hurbiltzea baina Xabier hurbildu zen eta piramidearen harri bat ukitu zuen. Bat-batean Xabier zegoen lekuan ate bat ireki zen.

Faraoi baten piramidea zen eta sartu zenean atea itxi egin zen.

Xabier laguntza eskatzen hasi zen baina inork ez zion entzuten. Handik ateratzeko modu bakarra piramidearen goiko atetik joatea da.

Orduan Xabierrek mapa bat aurkitu zuen eta mapan jartzen zuenez goiko irteeran altxor bat zegoen eta Xabier altxorraren bila joan zen.

Berehala, Xabier gela handi eta zabal batera ailegatu zen.

Orduan gela txikitzen hasi zen eta ez zegoen nondik atera, harrapatuta zegoen! Bat-batean Xabierrek ilunpean harri bat ukitu zuen eta zarata eginez pasabide bat zabaldu zen.

Areto estu batean jausi zen. Aretoaren erdian suge baten irudia zeukan harri bat zegoen. Bat batean suge batzuen soinua entzuten hasi zen.

Begiratu zuenean ehun suge baino gehiago zeudela ikusi zuen eta izututa Xabierrek ez zekien zer egin. Korrika hasi zen, korrika asko egiten zuen baina sugeak bizkorrago joaten ziren.

Orduan suz beteriko makil batekin sugeak atzera bultzatu zituen, eta beldurtuta joan egin ziren. Aretoaren amaieran ate bat zegoen eta atea blokeatzen giltzarrapo bat. Zoritxarrez Xabierrek ez zeukan hango giltzik.

Xabier giltza bilatzen hasi zen baina ez zuen aurkitu.

Mapak esaten zuenez giltza putzu baten barruan zegoen baina Xabierrek pentsatu zuen piramide barruan ez zela posible putzurik egotea, buelta eman zuen eta pareta baten kontra ipini zen. Segituan, pareta mugitzen hasi zen eta han putzu bat zegoen: Xabier harrituta geratu zen.

atzealdean

Putzuaren barruan begiratu zuen eta kaxa zahar bat aurkitu zuen, eta kaxaren barruan giltza bat. Giltzarekin gela horretatik atera zen eta ateko giltzarrapora sartu zuen eta atea zabaldu zen.

Xabier piramidearen goiko partean agertu zen eta izkina batean diru pila bat eta faraoi baten sarkofagoa zeuden. Dirua hartzera hurbildu zen eta bat batean sarkofagoa zabaldueta hortik momia bat atera zen.

Xabier oso beldurtuta zegoen. Momia hurbiltzen hasi zen eta momiak berari lagundu nahi ziola esan zion . Hark lagundu zion piramidetik ateratzen.

Gurasoek semea ikusi zuten eta oso pozik jarri ziren. Gero bere herrira joan ziren. Xabier ez zion kontatu inori piramide barruan gertatutako eta faraoiaren sekretua ezkutuan mantendu zuen.

Eta hala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila Ermuko plazan.

EGILEA:JOSU PATO

ZULO BELTZA Bazen behin mutil bat Galder izenekoa , 10 urte zituen eta ez zuen lagunik . Egun guztian burlatu, jo eta dena egiten zioten baina Udane beti egoten zen berarekin.

Udanek 12 urte zituen eta asko kezkatzen zen beraren gauzekin eta egunero laguntzen zion arazoak gainditzen.

Beraien gurasoak beti lanean egoten ziren eta ez ziren konturatzen Galderri gertatzen zitzaionaz.

Udanek ezin zuen gehiago, nota txarrak ateratzen hasi zen Galderrez kezkatuta zegoelako eta ez zuen lorik egiten.

Egun baten Galder negarrez irten zen ikastolatik, korrika etxera zihoan , eta atso batekin topo egin zuen eta esan zion: -Nora zoaz?

Galderrek harrituta eta beldurtuta erantzun zuen: -Etxera Eta atsoak : -Ez egin hainbeste kasu buruari, bihotza da klabea!!!

Galderrek ez zuen ezer ulertu eta korrika etxerantz jarraitu zuen.

Etxean Udane zegoen eta horrela ikusi zuenean esan zion : -Lasaitu, ez da ezer gertatuko

Galderrek erantzun zion : -Nekatuta nago beti berdina esaten didazu eta inoiz ez du funtzionatzen .

Udaneri min asko egin zion hori entzuteak.

Galderrek bat-batean esan zuen: -Nik ez dut nahi gehiago bizi!!!!!!!!

Korrika sukaldera joan zen eta laban bat hartu zuen Udanek ez zekien zer egin , garrasika hasi zen , korrika labana kendu zion eta Galder bere atzetik joan zen , orduan zulo beltz bat agertu zen eta biak barrura jausi ziren .

-Espazioan gaude !!!!!-esan zuen Udanek harrituta.

-Egia da!!-erantzun zion Galderrek pozik Udane pozik egotetik triste egotera pasatu zen , eta Galderrek horretaz konturatuta zenean galdetu zion : -Zer gertatzen zaizu ????? Hemen seguru gaude !!!

-A bai! , ezin gara etxera bueltatu , ezin izango dut lagunekin egon eta ez ditugu gurasoak gehiago ikusiko, hori da gertatzen zaidan.a -Ba ni pozik nago ez didate berriro bullyng-a egingo eta hemen libre naiz .

Udane negarrez eta oihuka hasi zen. Bera beti zegoelako Galderri eta hari ez zitzaiolako inporta ezer.

Baina Galderrek jarraitu zuen bere gauzetan: -Espazioa super dibertigarria da -Hemen primeran pasatuko dut .

-Ez naiz hemendik joango!!!!

- Ez dago klaserik guaiii!!!!!!!!

Udane nazkatu zen eta garrasi egin zuen‌ -IXILDUUUUUUU!!!!!!

Bitartean Lurretik astronauta talde bat joan zen beraien bila eta oihua entzutean eskuak mugitzen hasi ziren atentzioa deitzeko Udanek astronautak ikusi zituenean esan zuen :

-Gu salbatzera datoz !!!!!!!!

Galderrek hori ikusi eta korrika hasi zen isildu gabe: -Nik ez dut hemendik joan nahi eta horrela izango da.

Udane bere atzetik joan zen korrika eta bat-batean Galder desagertu egin zen .Ez zuten topatzen , eta astronauta eta Udane bilatzera joan ziren.

Astronauta grabatzen joan zen bidetik eta telebistan bota zuten zuzenean misioa . Herriko pertsona guztiek ikusi zuten telebistan: Udanen lagunak , Galderren klaseko guztiek‌ Galderri gauza pila bat galdetzeko gogoekin eta inbidia askorekin zeuden burla egiten zioten guztiak. Hori bai Galder agertzen bazen, behintzat!

Ordu bat geroago Galder aurkitu zuten baina bera ez zegoen oso pozik: -Nik ez dut bueltatu nahi berriro burlatuko didate eta horretarako hemen geldituko naiz, hobeto nago!

Astronautak hori entzun zuenean pena eman eta orduan esan zion: -Txarto sentitzen zaren bakoitzean espaziotik buelta bat emango dugu biok batera, baina horretarako nirekin bueltatu beharko zara lagun!

Galder oso pozik jarri zen.

-Bikain, orduan zurekin joango naiz eta buelta espaziotik ere bai!!

Astronautaren kohetean sartu ziren, bidai atsegina iruditu zitzaion Galderreri eta asko ikasi zuen. Baina Galderrek ez zuen ulertzen zergatik agertu zen zulo beltz hori eta nondik atera zen .

Astronautak etxeraino lagundu zituen eta gurasoei guztia kontatzen lagundu zituen. Gurasoak harrituta gelditu ziren: -Gezurra da ez?

-Eta nor zara zu?

-Ondo zaudete ?

-Eskerrik asko, astronauta !!

-Telebistan ikusi zaituztegu -Baina nola laban batekin eskuan?

Horrela ibili ziren gau guztian eta hurrengo egunean ‌ -ESNATUUUU, lanera joan behar naiz !!

Galderrek ez zuen ikastolara joan nahi,bazekielako burlatuko ziotela eta ez joateko gaixorik zegoela asmatu zuen: -Ama gaixorik nago , buruko min handia dut eta botaka egin nahi dut!

Amak sinestu egin zuen eta medikura eraman zuen .

Bitartean Udane ikastolan zegoen eta mundu guztiak jakin nahi zuen nola joan ziren espaziora.

Medikuan Galder oso urduri zegoen ze berak bazekien ez zegoela benetan gaixorik, bakarrik gelara ez joateko zela; baina amak pentsatzen zuen benetan ari zela: -HURRENGOAA!!!

-Gure txanda da Galder!!

Medikuak esan zuen ez zeukala ezer eta gelara joan ahal zela. Galder negarrez hasi zen eta bere amari kontatu zion gertatzen zitzaiona. Bere ama oso triste jarri zen eta ikastoara deitu zuen.

Bazkaldu ostean Galder ikastolara joan zen, oso urduri zegoen eta ez zuen nahi gelako atea zabaltzerik .Arnasa hartu zuen eta atea zabaldu orduko guztiak txaloka hasi ziren Galder barrezka hasi zen eta patio orduan handik aurrera ez zegoen inoiz bakarrik, bere lagun mordoarekin zegoen. Guztiak interesa zuten berarekin egoteko. Zoriontsua zen eta astronautarekin joaten zen noizbehinka bueltak ematera espaziotik.

MIKELE ZAMAKOLA

DRAGOI ARRAUTZA Ba zen behin Ernesto izeneko mutiko bat, 11 urtekoa eta sukaldatzea gustatzen zitzaiona.

Egun batean tortilla patata egitera zihoala, konturatu zen arrautza kaxan arrautza gorri eta beltz bat zegoela, bat-batean “KLASK” egin zuen arrautzak eta muturtxo txiki bat agertu zen arrautzaren zulo batetatik.

Minutuak pasa hala arrautza apurtuz joan zen, azkenean arrautzatik dragoi oso txiki txikia agertu zen eta Ernestok esan zuen: -A, zein da dragoirik politena? Zu, bai, zu zara.

Ernestok dragoia armairu batean ezkutatu zuen eta Su Bola izena ipini zion. Asteak joan asteak etorri Su Bola gerriraino irizten zitzaion Ernestori, jada ezin zuen bizi armairuan.

Gainera sua ahotik botatzen hasi zen, haserretzen ba zen buztanaren punta suz betetzen zen eta hegan egiten ikasi zuen, eta egun batean desagertzen eta agertzen ikasi zuen. Ernestoren logelan zegoen eta “TZAS” egongelan agertzen zen eta horrek arrisku handia zekarren.

Ernesto baserri batean bizi zenez lur zail handi bat zeukan eta egun batean Su Bolaren gainean hegan egitea bururatu zitzaion: -Ea ba, Su Bola, goaz hegan egitera- esan zion mutilak dragoiari.

Bere sorbaldan igo eta dragoiak bere hegoak astintzen hasi zen.

Ernestok “flipatu” egin zuen lainoen gaineraino igo zirenean, oso bizkor joaten ari ziren eta mutikoa beldur zen jausteaz.

Noizbehinka pentsatu zuen lehenago, dragoi batean hegan egingo zuela eta han zegoen imajinaturiko dragoirik “epikoenaren” gainean.

-Nora joan nahi duzu?- galdetu zion Ernestok dragoiari.

Orduan Su Bola bizkorrago joaten hasi zen, ahoa zabaldu eta su bola handi bat bota eta sua zegoen lekura joan zen.

Txinparta batzuk atera ziren eta beste leku ezezagun batean agertu ziren dragoiz beteta. Atzealdean gaztelu arraro bat zegoen eta ara zihoan Su Bola.

Baina dragoi bat zegoen besteengandik ezberdina zena, askoz handiagoa eta harrizko koro bat zeukana. Horrek erregina izan beha zuen!

Orduan denak isildu ziren; argizko bola zuri erraldoi bat agertu zen erdian eta Su Bola eta bera agertu ziren pantaila batean bezala. Bat batean denek dragoiari eta umeari begiratu zieten eta erregina beraiek zeuden lekura joan zen. Su Bola hegan joan zen gaztelutik baina erregina beraien atzetik zetorren, Su Bola bizkorrago joaten hasi zen, baina beste dragoia bizkorragoa zen eta beraien aurrean kokatu zen.

Erreginak ahoa zabaldu eta su bola bat bota zuen mutikoa eta Su bolaren kontra. Umearen dragoiak sua saihestu zuen baina dragoi erreginak eskua zabaldu eta “ZAS� Ernesto dragoiaren gainetik bota zuen eta altura askora zegoenez, hil zen.

Ez zuen inoiz pentsatu horrela hilko zela, gainera hor inork ezin zuen aurkitu zeren bere familiak ezin zuen leku horretara ailegatu.

Bat-batean begiak zabaldu zituen, bere ingurura begiratu eta konturatu zen bere logelan zegoela eta dena amets txar bat izan zela.

Baina bere ohetik altxatu zen, armairuko atea zabaldu eta han zegoen Su Bola lotan.

ENEKO SAMPER

Bazen behin Nicole izeneko neska bat, 14 urte zituen eta amarekin Frantzian bizi zen . Bere ametsa gimnasia erritmikoan Estatu Batuetan lehiatzea zen, baina 16 urte izan behar zituen horretarako; beraz, 2 urte egin zituen entrenatzen.

Azkenean, Estatu Batuetan lehiatzeko aukera izan zuenean, ez zuen diru nahikoa hegazkinaren txartela eta hotela ordaintzeko eta horregatik zerbitzari gisa aritu zen zenbait hilabetez.

Dirua bildu eta Estatu Batuetara joan zen 2 astez. Frogetan 4.gelditu zen eta Frantziara itzuli zen.

Bere bizitzan lehiaketa bat ezingo zuela irabazi esan zioten baina Nicolek entrenatzen jarraitu zuen.

Egun batean entrenatzera zihoala auto batek harrapatu zuen, eta berehala ospitalera eraman zuten hanka bat apurtuta zeukalako.

Medikuak esan zioten ezingo zuela dantza inoiz egin baina berak ez zuen amore ematen: errehabilitazio asko egin ta gero akrobaziak egiten berriz saiatu zen. Sei lehiaketa egin zituen Frantzian, baina epaileek ez zioten inoiz merezi zuen puntuazioa eman.

Behin bere maillotak lehiaketa baterako egokiak ez zirela esan zioten orduan hauxe esan zion epaileari: - Ez daukat 500 euro elastiko onenak erosteko.

Asko haserretu zen eta etxera joan zenean bere amak oso kezkatuta zegoenez eta telefonoz epaileari deitu zion hori ez zela justua esateko.

Nicolek pentsatu zuen ea nola egin ahal zuen epaileak harrituta geratzeko eta triple giro mortal bat egitea bururatu zitzaion.

Orduan horretan saiatzen zen neska bakarra zen mundu osoan. Lehiaketa eguna heldu zenean aukera hori aprobetxatu beharra zuen.

Pistara atera zenen jende guztia, epaileak barne, berari begira jarri ziren; oso famatua sentitu zen momentu horretan. Kontzentratu eta giro mortala egin zuen eta lortu zuen.Oso pozik zegoen eta hortik aurrera dena oso erreza izan zen berarentzat: sariak, kopak, medallak‌ irabazi zituen eta dena txikitatik saiatu zelako.

AREA – 51 ETA GIZON POBREA Bazen behin Estatu Batuetan, Alberto izeneko pertsona pobrea ez zeukan dirurik, ezta etxerik, ezta kotxerik ere.

Egun batean lurrean diru pixka bat eskatzen zegoen bitartean emakume nagusi batek esan zion: – Nahi baduzu dirua lortzea saiatu area – 51ko probak egiten, irabazten baduzu 1000 euro lortzen dituzu eta igual oso ongi egiten baduzu lan egin al duzu hor. Erantzun zion Albertok - Bale saiatuko naiz, ¿baina noiz da? Eta esan zion emakumeak - Hilabete bat barru. Eta erantzun zion Albertok: – Bale agur. Eta ziztu bizian joan zen ensaiatzera.

Albertok bere azkartasuna eta erresistentzia hobetu nahi zuen eta korrika eta korrika egiten zegoen denbora guztian alde batetik bestera.

Hirugarren eguna zen eta Albertok korrika gehiago egin nahi zuen baina konturatu zen ez dela bakarrik korrika eta pentsatzen geratu zen zer egin behar zuen.

Bosgarren egunean konturatu zen zer hobetu behar zuen eta bigilantzian ere hobetu behar zuela eta okulistan 5 egunetako zita eskatu zuen eta 5 egunak okulistan pasatu zituen.

Hogeigarren egun arte korrika eta gauzak bigilatu egin zuen eta momentu horretan konturatu zen punteria ere esaiatu behar zuela eta ume bateri eskatu zion nerfa 10 egunetan eta utzi zion.

Hogeitabostgarren egunean inskribatu zen eta hor laga zioten esaiatzen beste pertsonekin eta hor pasatu zituen egunak probatako eguna iritsi arte.

Probetako eguna iritsi zen eta denak urdurik zeuden nabaritzen zen Alberto nerbiosoen zegoela.

Probak hasieran Albertok oso txarto egin zituen ; proba guztietan eta azkena gelditu zen baina bere gogoak area – 51ko jefeari gustatu zitzaizkion eta beste oportunitate bat eman zion.

Saiatu zen berriro eta pixka bat hobeto atera zitzaion, baina horrez gain desastre bat. Baina bere intentsitatea ez zen normala eta jefeari hori gustatu zitzaion eta hartu zuen lan egiteko.

Bi hilabete pasatu ziren eta oraindik ez zuen idearik zer egin behar zuen, baina bere jefeak erosi zion etxe bat bere burua aklaratzeko.

Urte bat pasatu zenean jefeak ikusi zuen Alberto konfiantzakoa zela eta esan zion: – Erakutsiko dizut. Erantzun zion Albertok – Bale.

Benetako area -51kara sartu zirenean Alberto harrituta geratu zen ikusi zuelako barruan zegoena: Benetako estralurtarrak eta estralurtarrei probak egiten zeudela profesionalak.

-AU ZER DAAAAAAA!!!!!!!!!!!-esan zuen Albertok harrituta.

Eta jefea barrezka hasi zen.

-Jajajaja banekien hori esango zenuela.-erantzun zion jefeak barrezka.

-Hori zer.-esan zion Albertok.

-Harrituta geratuko zinela, baina bueno, hemen lan egin behar duzu.-erantzun zion jefeak.

-Benetaaaaaaaaaan!!!!!!!!!!!!.-erantzun zion Albertok.

-Bai.-erantzun zion jefeak.

Alberto hasi zen hor lan egiten eta ez zuen ideiarik eta gehiengoa txarto egiten zuen baina hobetzen saiatu zen.

Egun batean Alberto erdi lo zegoen eta estralurtar bat eskapatu zen eta bat atera zenean denak atera ziren atzetik eta mundua zuntzitu nahi zuten.

Jende asko hil zen eta poliziek ezin zuten gelditu.

-Zuk bakarrik gelditu al duzu desastre hau.-eta jefeak bota zuen lanetik baina esan zion.-eta Alberto flipatzen gelditu zen.

Albertok konturatu zen estralurtarrak euskaraz hitz egiten zutela.

Albertok estralurtarrekin tratu bat egin zuten: estralurtarrak joan egingo ziren eta gizakiek ez zuten ezer egingo. Estralurtarrei ondo iruditu zitzaien eta joan egin ziren. Alberto famosoa eta aberatsa egin zen hori pasatu ondoren eta lana aurkitu zuen eta denak pozik bizi izan ziren.

EGILEA: GORKA ALBERDI

DENBORAREN JOAN ETORRIA Baziren behin mutil eta neska batzuek: Joseba, Imanol, Bea eta Josune Josebak 12 urte zituen , ile gorria zuen, begi berdeak zituen eta beti haserre zegoen. Beak 11 urte zituen, ile luze eta marroia zuen, begi urdinak eta oso polita zen. Imanolek 11 urte zituen ile motza eta gorria, begi marroiak eta oso indartsua zen eta Josunek 13 urte zituen, ile luzea eta horia zuen, begi marroiak zituen eta oso alaia zen.

Lagunak bere herritik irten eta kobazulo batera sartu ziren ea zer zegoen ikustera, eta esan zuen Josebak: -Baina nora demontre goaz?

-Kobazulo batera goaz, ez duzu ikusten?-erantzun zuen Imanolek.

Bidaian gauza oso arraroak topatu zituzten baina momentu batean botoi bat ikusi zuten. Botoia garbitu eta Josebak esan zuen: -Ukitu nahi dut, ukitu nahi dut!

Josebak botoia ukitu eta tresna bat piztu zen.

Denboraren makina bat zen eta lau plaza zituen. Lagunak barrura sartu ziren eta nahigabe botoi bat ukitu eta beste leku batera joan ziren eta handik beste batera eta horrela behin eta berriro. Azkenean gasolina bukatu egin zitzaien eta toki arraro batean gelditu ziren.

Sumendi asko eta dinosauro asko zegoen, tenperatura handia eta landaretza.

-Baina ze polita den leku hau -esan zuen Josunek.

Lagunak ea zer zegoen ikustera joan ziren eta gauza berri asko aurkitu zuten: dinosauroa‌ Baina momentu batean Josunek dinosauro bat ikusi zuen eta beregana etorri zen.

Lagunak korriketan hasi ziren eta hainbeste dinosauro aurkitu zuten, bere atzean korriketan. Azkenean dinosauroak despistatu zituzten eta lasaitu ziren.

Baina txarrena oraindik ez zen gertatu, Josunek mugikorrean begiratu zuen eta jakin zuen meteorito bat jausiko zela laister.

Meteoritoa egun horretan eroriko zen eta korrika batean denboraren makinara joan ziren.Baina gasolinaren gordailua hutsik zegoen eta gasolinaren bila joan ziren. Ordu batzuk geratzen ziren meteoritoa erortzeko eta Imanolek esan zuen: -Bizkor aurkitu behar dugu gasolina bestela dinosauroekin hilko gara.

Baina momentu horretan meteoritoa erraldoia agertu zen eta Joseba negarrez hasi zen. Hala ere, itxaropena galtzen den azkenengo gauza da, eta altxatu eta korrika batean gasolinaren bila joan ziren .

Meteoritoa erori behar zen baina Josebak lau gauza misteriotsua aurkitu zituen: gasolina zen, lau pote gasolina.

Lagunak korrika batean denboraren makinara joan ziren eta gasolinaren gordailuan gasolina bota eta Lurrera joan ziren; baina lurrera heldu zirenean dena hutsik aurkitu zuten, ez zegoen ez animaliarik ez pertsonarik ere ez.

Geroago estralurtar batzuk agertu ziren eta zurrupatuz, beraien etxera eroan zituzten, Jupiterrera.

Beraien maisuaren aurrera eraman zituzten lagunak eta laser batekin jo zuten maisua. Han inguruan begiratu zuten eta lurreko pertsona guztiak gatibu aurkitu zituzten

Maisua kartzelara eraman zuten, han laga zuten eta esan zuen Josunek - Giltza batzuk ikusten ditut baina ez ditut hartu eta palo handi bat ere ikusi dut.

Orduan paloa hartu eta giltzak hartu zituzten.

-Nik ere lau pistola handi ikusi ditut - esan zuen Imanolek.

Josunek giltzak hartu zituen, Imanolek pistolak hartu eta estralurtarrak jo zituzten, azkenean, Jupiterretik irten ziren eta beren herrira joan ziren. Baina geroago, beste galaxia batera heldu ziren: futbolaren planeta.

Estralurtarrak gonbidatu zituzten futbol partidua jolastera eta lagunek baietz esan zuten.

Galtzen bazuten galaxian geratu behar ziren betirako baina ez zuten galduko bere taldean Messi eta Cristiano zeudelako.

Partidua hasi zen momentuan beste taldeak aldaketak egin zituen, Messik sartu zuen gola eta azkenean partidua bukatu zen, lagunek irabazi zuten 2-5 Azkenean beren herrira joan nahi zuten baina oraindik ez ziren heldu, beste planeta batean agertu ziren.

Suaren planetan agertu ziren, bero handia zegoen, magma asko eta harriak urtuta zeuden. Baina ura egotea zen beren pertsonen arazoa, ez zegoen urik ez landarerik eta estralurtarrak esan zieten lagunei laguntza behar zutela.

-BAIIII!!!!- esan zuten denak Lehenengo ura hartzera joan ziren, ura planeta guztian bota behar zuten. Baina horretarako beste planeta batera joan behar ziren, estralurtarrak gasolina lagunei eman zuten eta denboraren makinarekin beste planeta batera joan ziren.

Berriro ur askorekin etorri ziren, eta azkenean dena berriro berdea ikustea lortu zuten eta beraien herrira bueltatu ziren.

Ala ere, herrira bueltatu zirenean sumendi bat zegoen erdian eta magma bota egin behar zuen , eta bere herria defenditu behar zuten.

Hiltzen ba ziren ere berdin zitzaien eta azkenean, denok esan zuten: -Guk hemendik ez gara mugituko eta hiltzen bagara berdin zaigu .

Gure amak eta aitak hilda daude ez daukagu zer eginik baina hiltzen bagara gutxienez beti batera hilgo gara, AUPA LAGUNAKKK!!!!!

Lagunek beti mundua babestea nahi zuten, eta lagunak denetik egiteko prest zeuden mundua eta bere herria gordetzeko .

Lagunak korro batean jarri ziren, eta momentu horretan sumendia erupzioan zegoen. Harri zati handi zeuden beraien gainean eta azkenean lagunak hil egin ziren harriekin; hor bertan bukatu zen lagunen kondaira.

EGILEA:UNAI GONZALEZ

ZULO ZURIA Baziren behin bi mutil. Bat Paco deitzen zen eta 12 urte zituen, eta bestea Manolo zen eta 11 urtekoa. Paco argala ,altua eta oso alaia zen eta Manolo argala zen baina baxua eta beti barrezka zegoen.

Egun batean Manolo eta Paco eskolara joaten ari ziren eta momentu batean zulo zuri bat agertu zen beraien aurpegia aurrean.

Beldurtu ziren baina sartu egin ziren zulo zurian. Zulo zuri horrek Martera eramaten zuen.

Marten herri txiki bat zegoen eta pertsona bat oso txarto pasatzen ari zen herri horretan, ez zegoelako janaririk, ez urik, ez ia etxerik.

Paco eta Manolo beldurtu egin ziren eta buelta eman zuten zulo zurian sartzeko etxera joateko baina zulo zuria desagertu egin zen. Biak negarrez hasi ziren eta ordu batzuk pasatu zirenean Manolok esan zuen: -Paco, nola zuloa desagertu den herrira joan nahi duzu?

Paco erantzun zion: -Bai, goaz herrira, baina kontuz Paco hor ez dago jende oso alaia.

Herrira heldu ziren eta pertsona batek esan zien : - Zer egiten duzue hemen?

- Herri hau ikusi dugu eta etorri gara.-erantzun Pacok

- Nola deitzen zarete?-galdetu zion pertsonak.

-Ni Manolo naiz eta bera Paco.

- Eta zu ?-galdetu zion Manolok pertsonari.

-Ni Jose Manuel.

Manolo, Paco eta Jose Manuel banku batean eseri ziren eta hitz egiten hasi ziren -Zu nola etorri zara ona?.-esan zuen Pacok.

-Ba zulo batetik jausi egin nintzen eta hemen agertu nintzen.

-Bakarrik zaude zu hemen herri honetan?-galdetuz Manolok.

-Bai, lehen pertsona bat zegoen nirekin baina hil egin zen.-erantzun zion Jose Manuelek.Ordu batzuk pasatu ziren eta Pacori ideia bat etorri zitzaion burura.

-Ideia bat daukat, saiatuko gara dagoen materialarekin kohete bat egiten eta etxera itzultzen? Baina pazientzia eduki behar dugu ez da izango erresa materiala lortzea.

-Bai, bai, ideia ona da baina lehenbailehen hasi behar gara.-erantzuten zuen Manolok.

Denak hasi ziren bilatzen materiala. Denek zerbait aurkitu zuten baina gaua heldu zen eta Jose Manuel laga zuten bere lekuan, non lo egiten zuen.

Egun bat pasatu zen eta Pacok eta Manolok gosea zeukaten baina ezin zuten egin ezer zeren ez zegoen janaririk.

Egun osoa pasatu zen eta material gutxi falta zen. Aste bat pasatu zen eta ia material guztia zeukaten. Bi egun pasatu zirenean material dena zeukaten. Egun horretan kohetea egiten hasi ziren eta lan eta lan zeuden egiten baina gaua heldu zen. Paco eta Manolo oso urduri zeuden zeren gutxi faltatzen zen kohetea amaitzeko etxera joateko, bi egun barru joan behar ziren kohetean.

Kohetean joateko eguna heldu zen eta hirurak oso urduri zeuden , kohetean montatu ziren eta joan ziren. Egun bat tardatu zuten lurrera bueltatzen. Manolok lurra ikusi zuen eta emozionatu egin zen aterrizatu zutenean. Gaua zen eta Manolo eta Paco Jose Manueletik agurtu ziren.

Bat batean Manolo esnatu zen eta Pacori deitu zion kontatzeko ametsa eta biak barrezka hasi ziren eta urteetan bien bizitza ona izan zen.

EGILEA:ALEJANDRO RODRIGUEZ

HARTZ TXIKIA Egun batean 6. mailakoak basora txango bat antolatu zuten.

Heldu zirenean kanpineko dendak prestatu zituzten. Gaua heldu zen eta afaltzera joan ziren.

23:00etan ohera joan ziren.

Gauerdian Carlosek zarata bat entzun zuen eta kalera atera zen

zer

ote

zen

ikusteko.

Kobazulo bat ikusi zuen eta barruan hartz bat aurkitu zuen.

Hartza aurkitu zuenean biak garrasika hasi ziren eta soinuarekin harriak jausi egin ziren eta irteera estali zuen. Ezin zen kobatik irten.

Egunsentia iritsi zen eta irakaslea konturatu zen Carlos ez zegoela , eta denak garrasika hasi ziren: “Carlos, Carlos� eta Carlos ez zen agertzen. Bi egun pasa eta gero Irene kobazulora hurbildu zen eta Carlos garrasi-kan entzun zuen. Irene

irakaslearengana

joan zen eta esan zion: -Carlos kobazuloan harrapatuta dago!!!!!!!!!!!

Irakaslea kobazuloraino korrikan hasi zen

,

kobazulora

harrapatuta

iritsi

zegoela ikusi

zenean

Carlos

zuen, irakasleak

garabiari deitu egin zuen. Garabia etorri zen eta harriak kendu zituen, baina harri handi batzuk, oso handiak, ezin ziren kendu. Beste garabi etorri zen eta bi garabik batera kendu behar izan zuten. Harriak kendu egin zutenean Carlos atera zen eta hartzak berarekin joatea nahi zuen.

Carlos irakaslearengana joan zen eta ea hartzarekin geratu al zen, bai a la ez, galdetu zion. Eta irakasleak zuzendaritzari galdetuko ziola erantzun zion .

Autobusera igo ziren, eta bidaian autobusa gasolinarik gabe geratu zen. Irakasleak

gasolina dendara deitu nahi

zuen eta ez zegon koberturarik .Irakasleak kobertura bila oinez jarraitu zuen . Km bat jarraituz gero gasolina denda bat aurkitu zuen

.

Irakasleak

dendariari

autobuseraino gasolina eramateko eskatu zion eta dendariak baietz ezan zion. Orduan

autobusera eraman zuen. Autobusera

heldu zirenean gurpila apurtuta zegoen. Irakasleak ezin zuen sinetsi ,zelako zorte txarra.

Dendaria dendara joan zen berriro eta beste gurpil bat ekarri zuen. Autobusa konpondu zuten eta berriro martxan jarri ziren.

Arratsaldeko zortzietan herrira heldu ziren, familiak itxaroten zeuden eta kezkatuta berandu ailegatu zirelako.

Zuzendariarengana hartzaren kontua kontatzera joan ziren. Zuzendariak dena entzun ondoren baietz ezan zuen eta Carlosen gelan geldituko zen eta Kopi izena jarri zion.

Gelako lagunak berria jakiterakoan poz pozik jarri ziren, denak hartza zainduko zutela eta oporretan Carlosekin etxean geratuko zela erabaki zuten.

EGILEA: RANYA EL IDRISSI

EUSTAKIOREN BIZITZA Bazen behin mutil bat hanka bat oso luzea zuena. Mutil hori Eustakio deitzen zen, 11 urte zituen eta oso alaia zen.

Bere aita Manuel ,postaria zen eta Eustakiorekin joaten zen repartoa egitera.Auzo osoak ezagutzen zuen Eustakio eta denak maite zuten.Bere ama Ana deitzen zen eta ikastetxeko garbitzailea zen.

Eustakioren bizitza ez zen erreza, txikitatik egon zen ospitale batetik bestera, hankarengatik.Baina mutil alaia, zintxo zen eta errespetuz portatzen zen beti.

Uda osoa ospitalean pasa ondoren azkenik gelara joan ahal zen.

Oso pozik zegoen eta gogo askorekin bere gelakideak ezagutzeko.Patio batean Jorgeri nahigabe ostikada bat eman zion eta egun horretatik aurrera Jorge Eustakioren jazarlea izan zen.Jorgek bi lekaio zituen Roberto eta Errojelio eta beti Eustakiori eskola jazarpena egiten zioten.

Egun batean neska bat ezagutu zuen eta lagunak egin ziren.Neska ori Marta zen. Marta eta Eustakio lagun onak egin ziren eta Eustakiori Marta gustatzen zitzaion baina Martak ez zekien.

Jorgek ez zuen Eustakio aguantatzen eta gaiztakeri bat planeatu zuen.Enteratu zen Eustakioren urtebetetzea laster izango zela eta orduan Jorge joan zen Anarekin hitz egitera eta konbentzitu zuen gela osoa gonbidatzeko. Ana oso pozik ipini zen zeren azkenik bere semeak lagunak zituen.

Eustakioren urtebetetzea ailegatu zen eta bere amak izugarrizko merendola prestatu zuen:patata-tortilla pizza, preĂąatuak, limoizko bizkotxoa etab. Dan-dana zegoen prest eta Eustakio oso urduri zegoen .

Baina Marta ez zegoen hain pozik,bez zen Jorgez fidatzen eta arrazoia zeukan.

Urtebetea bostetan hasten zen seiak ziren eta bakarrik Marta zegoen mailan eserita.Zazpiak,inor bez, azpiak eta erdi ‌ Marta oso haserre zegoen eta Eustakio negarrez hasi zen.

- Zergatik egiten didate hau?-esan zuen Eustakiok eta bere logelara joan zen oso triste.

Hortik aurrera Eustakio beti zegoen triste, baina Martak animatzen zuen.

Pasatu ziren hilabete batzuk eta eskiatzeko egunak ailegatu ziren eta Jorgek beste plan bat zeukan Eustakio zirikatzeko. Pistetara ailegatu ziren eta denak zirkuitu batera igo zuten, hasi ziren jaisten eta bat batean oihu bat entzun zuten .

- Lagundu..lagundu.-esan zuen Jorgek.

Denak beldurtu ziren eta amildegira begiratu zutenean Jorge zintzilik zegoen zuhaitz batetik.Jorgeren lagunak beldurtu ziren eta Eustakiok pentsatu gabe, hankarekin hartu zuen.

Gero Jorgeren eskua hartu eta pixkana-pixkana gora igo zuen ,goian zeudenean gela guztia hasi zen txaloka .Orduan Jorgek esan zion Eustakiori: - Eskerrik asko, ni oso txarto portatu naiz zurekin eta zuk dudarik gabe nire bizitza salbatu duzu.Hemendik aurrera lagunak izan ahal gara - Bai dudarik gabe,baina besteen sentimenduetan pentsatu behar duzu.esan zuen Eustakiok.

Handik aurrera, nahiz denak ez izan lagun-minak errespetu handiarekin tratatzen ziren beraien artean.Eta Eustakiok azkenik ospatu zuen bere urtebetetzea, lagun askorekin.

Manuelek eta semearengatik!!!!

Anak

ezin

zuten

harroago

EGILEA:MARKEL RUIDO

egon

bere

BIDAI BAT GLOBO AEROSTATIKOAN Egun batean Juan eta bere emaztea Laura , bidai bat globo aerostatikora egitera joan ziren. 11:00tatik 14:00etara izan behar zen Igeldo Mendian, baina beraien etxea oso urrun zegoenez , jaiki behar izan zuten 7:00retan.

Etxetik atera zirenean han itxaroten zeuden ,eta bat-batean, globo aerostatikoa etorri zen. Juan eta Laura, igo egin ziren globora, eta globo aerostatikoa beraien etxearen gainetik pasatu egin zen.

Abentura hasi zenean, Itsaso baten gainetik pasatu ziren. Itsaso handi horretan bi izurde ikusi zituzten, oso kolore politak zeukaten, bata urdina eta bestea grisa.

Abentura polit horretan itsasontzi bat 3 igerileku, lo egiteko logelak, taberna eta abar zituena ere ikusi zuten.

Bat-batean globo aerostatikoaren sua itzali egin zen eta jausi eta jausi egin ziren. Irla batera lurreratu ziren. Juan eta Laura harrituta gelditu ziren.

Zuhaitzetan kokoak zeuden eta Juanek zuhaitza astindu zuenean koko bat burura jausi zitzaion eta lurrera jausi zen.

Juan esnatu egin zenean pixka bat leloa zegoen eta hasi zen gauzak arraroak egiten (zuhaitzetara igotzen, itsasora botatzen ‌ ) horregatik Laurak erabaki zuen anbulantziari deitzea, baina anbulantziak ezin zuen itsasoa zeharkatu. Orduan Laurak Juan banku batera eraman zuen eta euria hasi zen egiten. Laura txabola bat hasi zen egiten euritik babesteko.

Baina Juanek ihes egin zuen Laura txabola egiten zegoenean. Laurak buelta eman zuenean, Juan ez zegoen, orduan Laura bere bila joan zen. Juan pertsona bat jotzen zegoen eta Laura barkamena eskatu zion eta pertsona horrek begirada txarrarekin begiratu zion Juani.

Gero Laurak Juani bronka bota zion, eta Lauraren mugikorrak zarata egin zuen: anbulantziakoak ziren. Anbulantziakoak Laurari esan zion etorriko zirela, eta Laura berriz harrituta gelditu zen, ez zuen espero.

Anbulantziakoak esan zuen helikopteroan etorriko zirela, orduan Laura deitu zion Juani oso pozik gelditu zen.

Gero paseo bat ematera joan zirenean aurkitu ziren pertsona askorekin.

Drogatuta zeuden, eta pertsona horiek Juan eta Laurari jotzen hasi ziren.

Orduan Laura deitu zion poliziari, baina poliziak esan zuen ezin zirela etorri. Laura galdetu zuen ea al zen helikopteroan etorri, eta polizia baietz esan zuen.

Anbulantzia heldu zen, eta ez zuten ikusten Laura eta Juan non zeuden. Orduan anbulantziakoak zarata bat entzun zuten eta Laura eta Juan borrokan ikusi zituzten,. Segidan hartu Juan hartu eta sendatu zuten. Azkenean polizia etorri zen eta drogatu horiek preso eraman zituen.

Laster anbulantziakoek Juan eta Laura helikopteroan etxera eraman zituzten eta oso pozik bizi izan ziren baina ez zuten pentsatu inoiz berriro beste bidai bat globo aerostatikoan egitea.

IZARO.BERECIARTUA

ALEX ETA I. WILLIAMS Behin gertatu zen, Alex eta Williams txikiak zirela, zortzi bereatzi urterekin, umeen-futbol ligako azken partiduan elkartu zirela ekipo berdinean eta beraien taldea irabazten zegoen bi goleko diferentziarekin.

Bat batean beste ekipoko jokalari batek bi gol sartu zituen, orduan 2-2 empate zeuden .

Bina bukatu zen partidua , horregatik penalti txandak egin behar zuten. Alexi tokatzen zitzaion baloia botatzea eta… Gooool!!!!

Ondorioz liga Liga irabazi zuten.

Hamar urte igaro ziren, Alex eta Williams talde profesional bat topatzen ari ziren. Chelsea-k Alex fitxatu zuen eta Barça taldeak Williams Beraz, momentu horretatik aurrera Alex eta Williams talde desberdinetan gelditu ziren jolasten.

Geroago, Txapeldunen Liga profesionalean ( Champions Liga ), Alex eta Williamsek partida berdinean joka zezaketen elkarren kontra .

Alex A taldean zegoen eta Williams D taldean.

Chelsea-k Oportoren aurka jokatu eta 2-0 irabazi zuen. Alex-ek 2 golak lortu zituen.

Barça taldeak talde ingelesaren (Arsenal) aurka jokatu zuen eta Barçako taldeak ez zuen irabazi Arsenalekin berdinketa lortu zuen ( 3-3 ).

Alex eta Williams finalisten futbol partiduetara iritsi ziren. Posibilitateak zeuden partidu berdinean jokatzeko .

Williams bigarren itzulia jokatzen ari zen Arsenalen aurka. Aurreko jokoan berdindu zuten, bain orain bigarren itzulia irabazi zuen (1-3) beste ekipoko zelaian .

Orduan final aurretan sartu ziren eta ondorioz Alex eta Williams-ek beraien jokatu behar zuten.

-Zuk nork nahi duzu irabaztea ALEX-EK / WILLIAMS-EK?

Orduan _ _ _ _ _ _ _ gelditu zen eliminatuta eta ezin zuen jarraitu ( Champions Ligan) jokatzen , ondoren _ _ _ _ _ _ _ finaletara pasatu zen

_ _ _ _ _ _-k finala jokatu zuen Errealaren aurka. Partiduan enpate gelditu ziren Erreala eta Barca, orduan luzapena jokatu zuten, baina jokalariak oso nekatuta zeuden eta aldaketak egin behar izan zituzten.

92. minutua zen eta Goooool!!!!!! Sartu zuen Barcak (Champions Liga ) irabazi zuten __ _ _ _ _ _ -eri ezker. Alex/ Williams ikustera joan zen eta bukatu ondoren afari batera gonbidatu zuen irabazteagatik.

Hilabete batzuk pasata ATHLETIC DE BILBAO taldeak Alex fitxatu zuen.

Igandean ATHLETIK-eK BARÇAREN aurka jokatu zuen. Partidu amaitu zenean (1-1) zeuden; Alexek eta Williamsek partida bukatzean kamisetak aldatu zituzten lagunak zirelako.

Hala bazan ala ez bazan ipuin hau hemen bukatu zan.

MONSTRUOAK FANTASTIKOEN KONTRA

ANIMALI

Behin batean baso batean bizi ziren animali fantastiko batzuk.

Baso horretan animali hauek gobernatzen zuten : tximinoa , elefantea , lehoia , txakurra eta dragoi bat .

Denak zeukaten bere gorputzean gauza bakar bat , urrezkoa zena eta horrek ematen zieten bere boterea eta norbaitek kentzen ba zieten , bere urrezko gauzak bere botereak hartzen zuten.

Tximinoarena: bere eskumuturretan , eta horrek ematen zion ondo igo ahal eta bista ona izatea Elefantearena: bere adarretan , eta horrek ematen zion indarra eta bere tronpatik tsunami moduko bat botatzea Lehoiarena: bere koroan , eta horrek ematen zion atzaparrak botatzea eta oso bizkor joatea Txakurrarena: bere lepoan , eta horrek ematen zion usaimen ona izatea eta teletrasportatzea Dragoiarena: bere buztanaren puntan , eta horrek ematen zion ahotik izotza botatzea eta bere hegoekin haize oso gogorra botatzea Beraiek oso pozik eta lasai bizi ziren egun bateraino, munstroak (gizakiok) hasi zirenean etortzen baso horretara. Etxeak , eskolak, baserriak eta abar egiten hasi ziren .Egun batean, elefantea eta tximinoa paseatzen zeuden eta bat batean etxeak ikusi zituzten eta joan ziren bere lagunei esatera. Zuhaitz batean zegoen kartel bat ipintzen zuena: Etxe batzuk eta eskola bat egingo da ibai gorriaren aurrean .

Elefanteak esan zion tximinoari : -Hori gure etxearen ondoan da!!!

-Zer egingo dugu orain ???? ikusiko gaituzte eta harrapatuko gaituzte -Hartu papera eta goaz etxera esatera, azkar !!!

Etxera ailegatu zirenean bere lagunei ezan zieten: -Ikusi hau , begiratu zer ipintzen duen -Irakurri duzue, zer egingo dugu orain? – esan zuen elefanteak -Ba oraindik ez dakit zer egingo dugun , eta justu txakurra atera da ibai gorrira arrantzan egitera – esan zuen lehoiak Txakurrak iritsi zenean esan zien besteei: -Karta bat laga digute eta ipintzen du mudatuko direla basoaren ertzera zeren munstroak etorri diralako eta ez dute nahi harrapatzerik -Baina gu gauden lekuan ez dute egingo ezer ez??? – esan zuen txakurrak -Bai , bai egingo dute –erantzun zion dragoiak Hurrengo egunean altxatu ziren tximinoa eta txakurra eta paseatzera joan ziren eta esan zion txakurrak dragoiari 12etan etorriko zirela.

Ba ziren 12ak eta oraindik ez ziren ailegatu itxaron zuten pixka bat , eta ba ziren ordu batak eta ez ziren agertzen eta dragoia, elefantea eta lehoia joan ziren bilatzera . Bilatzen zeuden eta bat batean kaiola batean ikusi zituzten tximinoa eta txakurra , eta joan ziren laguntzera baina ez zeukaten bere urrezko gauzak , munstroak zeuzkaten.

Nola txakurrka eta tximinoak ez zeukaten bere boterea ezin zituzten atera kaiolatik, eta borrokatu behar zuten bere giltzak eta bere botereak hartzeko.

Borrokatzen hasi ziren eta munstroek tximino harrapatu zuten baina txakurra ez, zeren teletrasportatu zen eta berak zeuzkan giltzak.

Lehoiak jada zeuzkan bere eskumuturrak , eta korrika batean joan zen ematera tximinoari, baina bat batean tiro egin zioten lehoiari eta minduta gelditu zen . Dragoia eta elefantea korrika joan ziren lehoiarengana eta esan zion lehoiak: -Lasai zuek joan bestela agian hilko zaituzte, tori tximinoaren eskumuturrak eta joan ,nire boterea ni geratuko naiz zeren eramaten badut tximinoarena ere agian kentzen didate nire boterea eta tximinoarena -Baina zu ez bazaude zer egingo dugu ????-esan zion elefanteak -Lasai zuek ahal duzuela , eta orain joan – esan zuen lehoiak -Bale agur – erantzun zuten biak batera Joan zirenean , munstroak hartu zuen lehoiaren koroa eta gero lehoia kaiolan sartu zuen.

Dragoia eta elefantea etxera joan ziren eta ideia bat zuten , gauean joatea oso isilik bere lagunak zeuden tokira eta dragoiak kaiola sartzea eta eramatea munstroen etxetik leku urrun zegoen leku batera. Ailegatu , kaiola lurrean ipini dragoiaren kandauari izotza bota eta elefanteak bere tronparekin kandauari kolpeak ematen hasi zien apurtu arte eta askatu zituzten Etxera joaten munstroak zeuden bidetik eta armak zeuzkaten eta botereak . Elefanteak tsunamia bota zuen eta minduta gelditu ziren eta aprobetxatu zuten bere urrezko gauzak hartzeko (botereak).

Hortik aurrera munstroak beste toki batera joan ziren eta etxe , eskola, eta abar kendu zituzten.

ERIK CARDOSO

MONSTRUAK EZ DIRA BETI TXARRAK Egun batean neskatila bat kalean zegoen, bere izena Laura zen, ile marroixka zeukan, bere begiak marroiak ziren eta ederra zen. Bere lagun batekin zegoen, Ekain izenekoa, betaurrekoduna zen eta pixka bat lodia, baina oso jatorra . Momo-taz hasi ziren hitz egiten , Laurak ausarta ematen zuen baina barrutik oso beldurtuta zegoen, baina Ekainek esan zuen -Baina Laura, badakizu zer dagoen modan?

-Zer? -ezan zuen Laurak -Ayuguokia!!!!, esan zuen Ekainek -Eta zer da hori?????

Ekainek esan zion Michael Jacksonen espiritua zela. Laurak esan zuen ikusi zuela eta bai, egia zen . Lauraren aitak etxera joateko esan zion Laurari. Laura etxera heldu zenean ohera joan zen eta oso beldurtuta zegoen.

Aldi berean mundu paralelo batean mounstruak enteratu zirenean Laurak beldurra zuela, pentsatu zuten mundu errealera joan behar zirela laguntza eskaintzera, eta horrela izan zen.

Ayuguokia Momo eta beste mounstruo batzuk Laurari laguntzera joan ziren.

Baina ez zen erreza izan, gauza pilo bat pasatu behar izan zituzten. Lehenengo manta arrain batzuk zutik pasatu behar zituzten: -Ayuguoki ondo zaude? -Momok esan zuen -EZ!!!!!!!AAAAAAAA – Ayuguokiak esan zue -Jajajajajajaja !!!!!!!!, Momo barrez -EZ EGIN BARRE MOMO AAAAA!!!!!

-Barkatu Ayuguoki, oso barregarri zaude !!!!

Baina gero Momok, Kaktus baten lore batek ikutu zuen, eta alergia eman zion. Bere eskua super lodia jarri zen eta bera, super gorria.

Ayuguokia barrezka hasi zenean Momok errieta handia bota zion, eta Ayuguokia gorritu egin zen.

Gero kobazulo batetik pasatu behar izan zuten. Baina berriro ere, ez zen erreza izango, baina ezta zaila ere ez. Pasatu zirenean oso beltz zegoen dena eta Momok esan zuen

-Ayuguoki, non zaude???, -Hemen nago- erantzun zion Ayuguokiak Ez zuten ikusten ezer baina kobazuloa pasatu zuten.

Gero mugimenduan zeudenean enbor batzuk pasatu behar izan zituzten: -Ayuguoki, nik hau ez dut menperatzen EZZZZ!!!!, esan zuen Momok -Zu lasai, nik lagunduko dizut, esan zuen Ayuguokiak.

Pasatzerakoan, beti bezala, Momo jauzi egin zen eta erradioa apurtu zuen: -AUUUUUUU!!!!!!

Baina bat-batean marigorringo bat agertu zen eta esan zion Ayuguokiri palmera baten hostoan botila bat zegoela eta botila horretan likido bat zegoela eta likido horrekin sendatuko zela.

Ba hor joan zen Ayuguokia. Likidoa hartu zuen eta Momori eman zion, ondorioz sendatu egin zen eta sendatu zenean, aurrera jarraitu zuten . Gero, etxe sorgindu batera sartu behar ziren, eta sartu zirenean sorgin baten irria entzun zuten.

Momok salto bat eman zuenean Ayuguokiak hartu zuen besoetan eta esan zion: - Zu lasai, ez da ezer gertatuko

-FFFFFFF!!!!!, egin zuen Ayuguokiak.

Gero espiritu bat ikusi zuten eta etxetik korriketan atera ziren.

Atera zirenean urrunean atari bat ikusi zuten eta portal horrek eramango zituen Lauraren ondora, esatera ez zela ezer gertatuko. Ba horra joan ziren, baina tarantula batzuk zeuden, eta Ayuguokiari beldurra ematen zioten, baina liana bat ikusi zuten, hartu eta pasatu egin ziren.

Han zegoen portala, baina bertan mamu bat zegoen ez zuena pasatzen uzten. Mamuak esan zuen: -Mundu errealera pasatzeko, nirekin jolas batera jolastu behar zarete, ados?

-Zertan jolastu behar gara? Galdetu zuen Momok

Mamuak esan zuen, pilota bat hartu behar zutela ipurdiarekin eta Momo eta Ayuguoki, harrituta geratu ziren Baina mamua konturatu ez zenean ihes egin zuen -Benga Momo, segi, korrika egin!!

Ailegatu zirenean, argia piztu zuten eta Laurak oihu egin zuen.

-Lasai, gu ez gara txarrak ,esan zion Momok -MOUNSTROAK EZ GARA BETI TXARRAK ,esan zuen Ayuguokik Laura lasai gelditu zen eta hirurak lo gelditu ziren.

- ZE ONDO!!!

Sofia Baltasar

MUNDU EZEZAGUNA Orain dela 1000 urte hitz egiten zen kondaira batez: mundu ezezaguna.Egun batean herri txiki bateko pertsona batek esan zuen hara joango zela , eta horrela izan zen.Baina , altxor bat zegoela han ere esaten zen eta baita, gordetzen zuela pertsona batek. Orduan joan zen mutila, eta 5 urte pasatu ostean bueltatu zen pergamino batekin.

Pergamino horrek esaten zuen nola al zen hil altxorra gordetzen zuena.

Gau horretan joan zen pertsona hil egin zen, orduan beste 5 gizon joan ziren eta etortzerakoan oso isilik zeuden. Zerbait ikusi bazuten bezala, baina gau horretan ere hil ziren.Orduan mutil bat heldu zen ideiara pertsona horrek ez zuela nahi inork ezer jakitea mundu ezezagunari buruz. Orduan egon zen pentsatzen nola al zuen hil Altxorra gordetzen zuen pertsona orduan gogoratu zen lehengo joan zen pertsona pergamino batekin etorri zela, esaten zuena nola al zen hil altxorraren babeslea . Bost egun pasatu eta gero mutilaren etxera joan zen, pergaminoa lortzerako, eta zabaltzerakoan beste hizkuntza batez zegoen.

Baina ezagutzen zuen pertsona bat hizkuntza hori zekiena.

Bere lagunak esan zion nola al zen hil altxorraren babeslea.

Mundu ezezagunera joaterakoan dena zegoen estalita, laino batez estalita zegoen.

Babesleku batean egon zen mundu ezezagunean, zarata txiki bat zegoen.Konturatu zen zarata hori koba batetik zetorrela.

Orduan joan zen ikustera zer zen zarata hori.Baina ez zen ezer ikusten lainoarekin, baina momentu batean lainoa joan zen.

Koba oso iluna zegoen, lainoa joaterakoan sumendi bat barruan ikusi zuen. Sumendia ikusterakoan harrituta geratu zen, orduan sumendiaren ingurura joan zen proba batzuk egin eta gero.

Frogetan Ikusi zuen sumendia egun batzuetan piztuko zela .Kobara sartu zen eta argi asko zegoen.Sartzerakoan oso bustia zegoen, minutu batzuk pasa eta gero laku bat ikusi zuen, oso urdina argia zen, eta gora begiratzerakoan pila bat kristal zeuden, eta aurrera begiratzerakoan altxor bat zegoen.

Baina itzal bat ere zegoen.Begiratzerakoan desagertu egin zen.Orduan altxorra hartu zuen, eta joan zen. Sumendia piztu zen eta mutila korriketan joan zen. Sumendiak mundu ezezaguna apurtu zuen baina mutila bere herrira heldu zen, eta diru guztiarekin bere herria oso handia egin zuen, eta jendea ez zen diruaz arduratu behar.

EGILEA IVAN:RODRIGUEZ

MENDIKO BASURDE TXIKIA Mikel 14 urteko mutil bat zen, hiriburu handi batean bizi zen, ilea gorrixka zuen eta

peka batzuk zituen bere aurpegian, horregatik

bere

lagunak deitzen zioten (Gorri) Abuztua zen eta izugarrizko eguna egiten zuen etxetik ateratzen parkera bere lagunekin joateko . Gelditu ziren adosteko zer egingo zuten udako oporretan , heldu zenean ez zegoen inor eta eseri zen zuhaitz baten azpian. Gerizpea ematen zuen eta hor itxaron zuen lagunak heldu arte.

Ordurako agertu ziren Maider eta Ane, lagun oso onak ziren eta beti Mikelekin egoten ziren .Geroago BeĂąat agertu zen , handiena bera zen azkenik txikiena falta zen.

-Benga Patxi itxaroten gaude- esan zuten guztiak.

Hasi ziren denok batera hitz egiten zer egingo zuten uda horretan eta zozketa egin zuten. Batzuk hondartzara joan nahi zuten eta besteak mendira eta akanpada egitera.

Mendira joatea eta akanpada egitera atera zen. Hurra , Hurra , Hurra ! Oso pozik jarri ziren Mikel, Ane eta Maider. Hurrengo egunean herriko plazan goizeko zortzietan joateko gelditu ziren. Denak heldu ziren eta Mikel bakarrik falta zen heltzeko.

-Mikel, ordua da heltzeko esan zuten guztiek .

-Lotan gelditu naiz -erantzun zuen .

BeĂąatek galdetu zuen ea atzo esan genituen gauzak ekarri zituzten eta guztiak baietz erantzun zuten.

Mendia igotzen hasi ziren eta egun horretan euria egiten zuen, ziren txorien kantuak entzuten eta ez zegoen inolako zaratarik.

Geroago eguzkia ateratzen zihoan

eta

ostadarra

ikusi zuten.

Mikelek esan zuen polita zela.

Aldapa gora igotzen hasi ziren eta batzuk kexatzen hasi ziren kantsatuta zeudelako eta gelditu ziren atsedena hartzeko.

Bakarrik gau bat pasatuko zuten eta leku aproposa topatu behar zuten akanpatzeko.

Geroago atsedena hartu ostean jarraitzea adostu zuten , jateko, gutxi falta zelako.

-Ordua da- esan zuen Maiderrek heldu zirenean mendiko tontorrera.

-Orain aldapa behera da esan zuen Gorrik

Pasatu ziren ordu batzuk eta ikusi zuten leku bat aproposa ibai baten ondoan , leku hau oso ona da denda muntatzeko pentsatu zuen Patxik. Hasi ziren denda ipintzen

mutilak

eta neskak bitartean makilak hartzen ari

ziren sua egiteko. Dena antolatuta zegoen eta sukaldaria Patxi zen, arroza saltxitxekin ipiniko zuen jateko.

-Ze gozoa dago, esan zuten guztiak. Postrerako sagarra zegoen .

Orain zer egingo dugu? esan zuten Maiderrek - Zonaldea ikustera joango gara esan zuen BeĂąatek

Ane eta Patxi gelditu ziren zeren oso kantsatuta zeuden eta siesta bota zuten biek. Besteak joaten hasi ziren eta Maiderrek esan zuen: -Begira ze lore politak dauden hemen. Bat batean zeozer ikusi zuten mugitzen.

-Begira , begira ezan zuen Gorrik basurde txiki bat galduta , bere Ama topatzen ari da. Basurde txikia hurbildu zen Gorrirengana eta Gorrik hartu zuen besoetan Oso polita zen marroia eta beltza eta marra batzuk zituen. Guztiak hasi ziren bere Ama bilatzen Orduak

aurrera

joaten

ziren

eta

topatu

ezinik

zeuden,

kanpamendura itzuli behar ziren, eta ezin zuten basurdea bakarrik utzi eta beraiekin eraman zuten. Goizean jarraituko zuten topatzen basurdearen Ama .

Heldu zirenerako afaria prest zegoen.

-Gorri zer daukazu besoetan- esan zuen Anek -Basurde txiki bat daukat- esan zuen Gorrik.

-Gosea izango du- esan zuen Patxik.

Afaldu ostean kantatzen hasi ziren, borobil batean jarri ziren suaren ondoan.

Gero, lotara joan ziren eta basurdea kanpoan utzi zuten. Hiru ordu pasa ondoren oihukatzen hasi zen , azeriak zeudelako. BeĂąat esnatu zen eta barrura sartu zuen basurdea.

Hurrengo goizean esnatu ziren eta gosaldu zutenean

jarraitu zuten

basurdearen Ama bilatzen. Leku guztietatik topatzen ari ziren zuhaitzen ondoan harrien atzean eta heldu ziren kobazulo batera.

Beldur pixka bat zeukaten zeren ez zekiten zer egon ahal zen hor barruan, baina ez zen beharrezkoa izan

zergatik basurde txikia arin arin

joan zen kobazulo barrura .

-Nora doa?- esan zuen -er egongo da barruan ?

Denbora gutxira Ama agertu zen bost basurde txikirekin

IUPI, IUPI,

IUPI esan zuten guztiak txalo egiten - Topatu du Ama eta bere anaiak- esan zuen Patxik.

Geroago bultatu ziren kanpamendura. Gorrik idea bat zeukan, - Arrantza egitera joango gara errekara ? Bai denak ados ipini ziren.

-Baina nola egingo dugu arrantzan ?

-Egia da, esan zuen Gorrik-, nola lotan gelditu nintzen ahaztu zitzaizkidan kainaberak. Ja,Ja,Ja.....denak barrezka eta Gorrik esan zuen hurrengo urtean ez zela lotan geratuko.

Jateko ordua heldu zen eta Patxi prest zegoen janaria egiteko , heldu zirenean kriston sorpresa hartu zuten. Hor zeuden basurdearen ama eta bost basur kumeak.

Denak batera jan zuten eta gero dantza eta festa egin zuten.

OIER ORTUZAR 6.A

AINHOAREN BIZITZA Duela 17 urte hamahiru urteko neska bat Ainhoa izenekoa bere aita eta amarekin bizi izan zen.

Egun batean bere aita gaixorik zegoenean Ainhoa aita eta amaren logelan sartu zen eta harrituta geratu zen ama negarrez zegoelako. Aita ikusi zuen ohean etzanda begi itxiekin. Ainhoak galdetu zion bere amari zer ari zen gertatzen,ta amak negarrez esan zion , aita hil egin zela.

Alaba bere logelara joan eta negarrez hasi zen. Bitartean amak familiakoei deitu eta esan zien ea Ainhoarekin ahal ziren gelditu. Bakarrik pertsona batek baietz esan zuen, bere izeko Martak.

Amak azaldu zion guztia baina berak ez zuen nahi bere izekorekin joaterik Neska , azkenean bere izekorekin joan zen New Yorkera. Hara heldu zirenean guztia desberdina zen.

Martak ez zuen nahi Ainhoa institutura joaterik eta lagunak edukitzerik, orregatik etxean zaintzen zuten Berak ez zuen nahi bere izekorekin hitz egiterik, normalean zaintzaile batekin zegoen Laura izenekoa.

Ainhoa egunero bederatzi eta erdietan gosaltzeko esnatzen zen, gero hamarretan laura bere zaintzailea etortzen zen .Orduan Laurak eta Ainhoak hitz egiten zuten; Laurak guztia zekien berari buruz eta sekretu asko.

Urte bete beranduago Ainhoari egun batean bururatu zitzaion ihes egitea etxetik eta Laurari kontatu zion. Baina berak ez zuen nahi ihes egitea bestela ez zuen izango lanik. Orduan Ainhoak proposatu zuen biak ihes egitea,Laurak pentsatu zuen eta baietz erantzun zion.

Guztia prestatu , hartu eta biak joan ziren autobus batera aireportura joateko .

Heldu zirenean Bilbora joateko hegazkin bat hartu zuten eta hegazkinean zeudela Laurak esan zion Ainhoari beldurra zeukala, ez zela inoiz hegazkinez ibili. Ainhoak eskutik hartu eta lasaitu zuen Bilbora heldu eta egin zuten lehengo gauza Ainhoaren izekori deitzea izan zen. Han egon ziren bilatzen lehen non bizi izan zen Ainhoa.

Mapa hartu eta bilaka hasi ziren.

Ordu erditan lehen bizi izan zen kalean zeuden, tinbrea jo eta neska batek erantzun zuen han ez zela inor bizi.

Berriro jo zuten eta galdetu zion zer nahi zuen.

Ainhoak galdetu zion: -Zu nire ama zara?

Igotzeko esan zuen emakumeak eta igo Ainhoak eta Laurak gora igo zuten.

Etxean zeudela galdera berdina galdetzen zion Ainhoak neskari, eta neskak behera begiratu zuen eta baietz erantzun zion.

Orduan besarkada handi bat eman zion Ainhoak ber amari eta beste galdera bat egin zion: -Zurekin bizi ahal gara?

Amak ez zekien zer erantzun baina asko pentsatu erantzun zuen.

eta baietz

Handik aurrera so pozik bizi izan ziren Ainhoa Laura eta ama .

EGILEA: OIHANE.G