23 minute read
Bread Factory όλο τον χρόνο! BREAD FACTORY ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ
Advertisement
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2020
Τ. 41
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΓΡΆΦΕΙ Η ΣΟΦΊΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
Διασκεδάζοντας Δυτικά
27
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
«ΠΟΛΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ» είναι στο χέρι μας! σελ. 2-3 20 χρόνια χωρίς τον εμπνευστή των «Θεάτρων των Βράχων» σελ.: 8 Θέλετε πίτσα ή ζυμαρικά …. πείτε «ΓΑΛΗΝΗ» σελ.: 9 Πόσο βοηθάει η γυμναστική στην Τρίτη ηλικία… σελ.: 15 ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ ΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ και πολλών δώρων από τον Α.Σ.Ο.Π.ΔΙΑΣ σελ.:16 -17 Προστασία της πρώτης κατοικίας σελ. 24 -25 ΑΝΟΙΞΕ Το 6ο νησί και είναι στη Γλυφάδα σελ: 30 -31
Ξεκινήσαμε τον Φεβρουάριο του 2014 την κυκλοφορία της εφημερίδας μας με ένα όραμα. Να βάλουμε πολύ μελάνι για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό πάνω στις σελίδες της και να μπει στις καρδιές των αναγνωστών μας. Να εργαστούμε με μεράκι και πολλή αγάπη για να μεταφέρουμε την ιδέα της αλληλοβοήθειας, πρώτα μεταξύ μας και έπειτα σε όσους μας εμπιστεύονταν, για να μεταδώσουμε το δικό τους μήνυμα ότι οι υπηρεσίες τους, όποια κατεύθυνση κι αν είχαν, θα ήταν υπέρ του ωραίου και του αληθινού. Έ τσι κι έγινε. Μοιραστήκαμε την ιδέα μας με χιλιάδες αναγνώστες, εκατοντάδες επαγγελματίες και δεκάδες συνεργάτες μας που έγιναν το στήριγμα αυτής της έκδοσης.
Εργαστήκαμε με ομαδικό πνεύμα και αναδείξαμε τόπους, χώρους και ανθρώπους που είχαν και έχουν κάτι το διαφορετικό και αξιοσημείωτο να παρουσιάσουν και να μας προσφέρουν.
Μέσα από τις «Αττικές Σελίδες ΔΥΤΙΚΑ» διαβάσατε πάνω από 200 συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων. Στόχος μας η ενημέρωση, η ανάδειξη και η προβολή κάθε αξιόλογου και ωραίου γεγονότος ή θεσμού που συμβαίνει στους επτά Δήμους της Δυτικής Αθήνας. Έτσι γίναμε γέφυρα που ένωσε τις τοπικές κοινωνίες.
Οι «Αττικές Σελίδες ΔΥΤΙΚΑ» δημιουργήθηκαν προκειμένου να γίνουν το μέσο ενημέρωσης και επικοινωνίας σε ό,τι αφορά τον Άνθρωπο και τον Πολιτισμό. Να αναδείξουν την πολύπλευρη κοινωνική δομή και να παρουσιάσουν τις πολιτισμικές αξίες που υπάρχουν στην Δυτική Αθήνα. Συνεχίζουμε να: · αναζητούμε και να προβάλουμε αλληλέγγυες κοινωνικές δράσεις · συστήνουμε κάθε κοινωνική δομή που δραστηριοποιείται στους δήμους της Δυτικής Αθήνας και της Αττικής ευρύτερα · ενεργούμε από κοινού ώστε με δράσεις, εκδηλώσεις και παρουσιάσεις δημόσια, εντύπως και διαδικτυακά να ενισχύουμε ο ένας τον άλλο και να βρίσκουμε τρόπους να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης υμών και των νέων μελών της Ομάδας μας. · Προσπαθούμε να επωφεληθούμε από εκπτώσεις και προσφορές που θα παρέχουν καταστήματα και επιχειρήσεις μέλη μας και να στηρίξουμε τοπικές αγορές · Συνεργαζόμαστε με ΜΜΕ για να προβάλλουμε και θα αξιοποιήσουμε το έργο της κοινωνικής αλληλεγγύης παντού.
Προσπαθούμε κάθε επόμενο τεύχος της εφημερίδας μας να γίνεται καλύτερο και σε αυτή την προσπάθεια σάς θέλουμε κοντά μας.
Άλλωστε όλα όσα καταφέραμε μέχρι τώρα τα οφείλουμε στους αναγνώστες και όλους όσοι μας έκαναν το δικό τους μέσο ενημέρωσης καθώς και στους συνεργάτες μας.
να είμαι συνέχεια στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και τα τελευταία δέκα χρόνια ασχολούμαι και με το τραγούδι επαγγελματικά. Όλα αυτά τα χρόνια δούλευα και στο μουσικό θέατρο και στην πρόζα και στην κωμωδία και το δράμα. Είμαι ευτυχισμένη που έχω δουλέψει με τόσους πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης, ηθοποιούς της γενιάς μου αλλά και παλαιότερους .
Ας δώσουμε αξία στην ουσιαστική πλευρά της ζωής ΕΛΕΝΗ ΦΙΛΙΝΗ - Ποιος από την οικογένειά σου σε επηρέασε να ακολουθήσεις τις τέχνες; Κανένας. Είχα μια θεία η οποία είχε εκ
«Αν με ρωτήσουν γιατί ζω θα πω για ν’ αγαπάω. /Σαν με ρωτούν γιατί γελώ τους δείχνω τα πουλιά». …Οι στίχοι ανήκουν στην κυρία Ελένη Φιλίνη και είναι γραμμένοι στο πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Με τα μάτια της ψυχής», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Όστρια». Η Ελένη Φιλίνη είναι ηθοποιός, τραγουδίστρια, χορεύτρια και ποιήτρια. Μεγαλώνει όμορφα και ζει μια γεμάτη ζωή.
Ηεφημερίδα «ΑΤΤΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΥΤΙΚΑ» και ο συνεργάτης μας Αγησίλαος Σιούνας την συνάντησαν πρόσφατα και έμαθαν πως αυτός ο γεμάτος φρεσκάδα και φως άνθρωπος βλέπει τη ζωή, τους συνανθρώπους του, τα νέα παιδιά και τα περασμένα.
Τα πρώτα της χρόνια τα περνάει στην Κόρινθο όπου γεννήθηκε. Από πέντε χρονών ζει στην Αθήνα. Εδώ η μικρή Ελένη ζει την δική της πραγματικότητα που την θέλει να είναι κάτω από τα φώτα και να εκπέμπει το δικό της φως.
- Ήθελες πάντοτε να γίνεις ηθοποιός; Από πολύ μικρή μαγευόμουνα με τον κινηματογράφο, με το θέατρο, εκδήλωσα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Σπούδαζα χορό από εννιά ετών. Έκανα μόντελινγκ από 15 χρονών. Όλα αυτά τα έκανα παράλληλα με το σχολείο. Με το που το τελείωσα γράφτηκα αμέσως στην Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη και από το τρίτο έτος της σχολής μου με πήρε κοντά του ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ξεκινήσαμε με τις «Εκκλησιάζουσες» σε περιοδεία και από τότε δεν σταμάτησα
Δεύτερος Χρόνος
Στο Θέατρο Μικρό Broadway | Αίθουσα Μάνος Κατράκης Μια ξεκαρδιστική, τολμηρή, πικάντικη, σέξυ, θεότρελη, ανατρεπτική, σατιρική και... αντιεξουσιαστικά «ακτιβιστική» κωμωδία του Χάρη Βορκά.
Αγίου Μελετίου 61A & Πατησίων, Κυψέλη, Τηλ: 211 0159859, 2110128281, 2108654387 , Πληροφορίες: 6972339122 Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή: 21:15, Σάββατο: 21:15, Κυριακή: 20:00 *Ειδικές τιμές εισιτηρίων για ΓΚΡΟΥΠΣ/ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ/ΚΑΠΗ.
πληκτική φωνή και θα μπορούσε να ήταν από τα πρώτα ονόματα στην Λυρική αν της το επέτρεπαν την εποχή εκείνη οι δικοί της, την οποία και θαύμαζα. Ο μπαμπάς μου και η μητέρα μου ήταν εξαιρετικοί χορευτές. Όταν χόρευαν στην κυριολεξία πετούσαν. Αλλά δεν ασχολήθηκαν επαγγελματικά με αυτό. Οι δικοί μου δεν ήθελαν να ασχοληθώ με την υποκριτική γιατί ήξεραν ότι μπαίνω σε έναν χώρο πολύ δύσκολο. Αλλά εγώ είχα μεγάλο πείσμα και τους είπα: αφήστε με να δοκιμάσω και σε πέντε χρόνια θα φανεί αν κάνω για αυτή την δουλειά ή όχι και το έκανα. Άλλωστε είχα βάλει από πολύ μικρή το στόχο μου και ήμουν έτοιμη, αν θα αποτύγχανα, να κάνω κάποια άλλη δουλειά. Είχα τελειώσει την σχολή γραμματέων της DIDACTA, έμαθα αγγλικά, ιταλικά και παράλληλα εργαζόμουν.
- Πιστεύεις ότι η εντυπωσιακή ομορφιά σου ήταν κάτι που σε βοήθησε σε αυτή την πορεία, στο να σου ανοίξει πόρτες, στο να κάνεις μια επιτυχημένη καριέρα; Από τη μία η εξωτερική εμφάνιση είναι σίγουρα ένα διαβατήριο. Αλλά από την άλλη, ειδικά την δεκαετία του ’80 που βγήκα υπήρξε και μια στάση, κομπλεξισμού θα έλεγα, που εάν διέθετες μια καλή εμφάνιση έπρεπε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, ότι όλα δεν τα κερδίζεις δηλαδή μόνο με αυτήν αλλά ότι έχεις και ταλέντο. Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ μου νάρκισσος. Δεν εκμεταλλεύτηκα την εξωτερική μου εμφάνιση, ούτε στηρίχθηκα σε αυτήν. Ίσα – ίσα έβρισκα σε εμένα χιλιάδες ελαττώματα.
- Είχες δηλώσει σε συνέντευξή σου ότι τα πράγματα την εποχή εκείνη ήταν πολύ πιο δύσκολα από ότι την δεκαετία του ΄90. Κι αυτό γιατί η μία εποχή ήταν η εποχή της βιντεοκασέτας που έπρεπε κάποιος να επιλέξει ποιόν και τι θα δει στο σπίτι του, αληθεύει αυτό; Δεν ήταν πιο δύσκολα, ήταν πιο αξιοκρατικά τα πράγματα. Το βίντεο ήταν η σημερινή ιδιωτική τηλεόραση. Γιατί τότε υπήρχαν δυο κανάλια, τα κρατικά ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Αυτομάτως μέσα από τις ταινίες, που ήταν από το 1985 έως το 1991 που ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση, ο κόσμος επέλεγε ποιους ήθελε να δει. Η τηλεόραση θέλοντας και μη μπαίνει μέσα στο σπίτι και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα. Μπορεί να σου κάνει και την πλύση εγκεφάλου που άθελα σου να βλέπεις και να ξαναβλέπεις κάτι που είχες απορρίψει. Επομένως να μην κατηγορούμε το βίντεο γιατί το βίντεο ήταν κάποιες ταινίες με πολύ αξιόλογους συντελεστές. Μπορεί να ήταν και πρόχειρες δουλειές. Αυτό γίνεται ακόμα και στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Όμως στην πλειονότητά τους έδωσαν καλά δείγματα για αυτό και οι νέοι σήμερα παρακολουθούν το ρεύμα αυτής της εποχής των ΄80ς. Ακούνε μουσική, βλέπουν εκείνες τις ταινίες. Ίσως αυτή η στροφή να οφείλεται στο ότι εκείνη την εποχή υπήρχε ακόμη η αλήθεια, μια αξιοκρατία σε πρόσωπα και ιδέες. Δεν λέω ότι είχαν περισσότερη αθωότητα γιατί για μένα αθωότητα δεν υπήρξε ποτέ στον πλανήτη γη. Αλλά σίγουρα ήταν πιο καθαρά τα πράγματα. Είχαμε ένα ιδεαλισμό. Πιστεύαμε σε ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα όλοι έχουν στόχο να κερδίσουν χρήματα, να αποκτήσουν το ένα, να κάνουν το άλλο. Εμάς τότε δεν μας ένοιαζε να αποκτήσουμε χρήματα, μας ένοιαζε να είμαστε καλά, να κάνουμε αυτό που κάναμε κέφι, αυτό που αγαπάμε. Περνάγαμε καλά δηλαδή με το καθόμαστε σε ένα παγκάκι αρκεί να είμαστε με την παρέα που θέλαμε. Τώρα είναι όλα επιτηδευμένα. Θέλουνε να πάνε στο τάδε μέρος, να είναι έτσι ή αλλιώς, να φοράνε την τάδε μάρκα.
- Σήμερα τα πράγματα στο θέατρο είναι τραγικά σε ότι αφορά το οικονομικό μέρος. Ήταν και την δεκαετία του ΄80 το ίδιο; Και πως κρίνεις τους νέους ηθοποιούς, έχουν ήθος, δείχνουν σεβασμό προς τους παλαιότερους; Την δεκαετία του ΄80 - ΄90 ζούσες από το θέατρο άνετα. Έπαιρνες ένα μισθό. Ζούσες αξιοπρεπώς. Τώρα δεν ζεις! Σε αυτό συνέβαλε το ότι αφενός καταργήθηκε η άδεια εξάσκησης επαγγέλματος, την οποία κατήργησε η Μελίνα Μερκούρη όταν ήμουν στο 2ο έτος της Δραματικής Σχολής, με προοπτική να γίνει μια Ακαδημία Θεάτρου, η οποία εν έγινε ποτέ, τουλάχιστον μέχρι τώρα, έτσι μπορούσε ο καθένας να βγει στο χώρο. Αυτομάτως το επάγγελμα έγινε ένα ξέφραγο αμπέλι και έτσι αδυνάτισε ο κλάδος. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι κατοχυρωμένο το επάγγελμα του ηθοποιού πλέον είναι ανοχύρωτο. Η επιβίωση επομένως είναι δύσκολη για
αυτό λέω στους νέους έχετε και κάτι άλλο γιατί πλέον από την δουλειά μας δεν ζεις! Όταν για παράδειγμα εγώ μετά από τόσα χρόνια δεν βγάζω αυτά που έβγαζα όταν ξεκίνησα και κάνω δέκα πράγματα μαζί και δεν βγαίνουν αυτά που έβγαζα στα πρώτα μου βήματα, αυτό λέει πάρα πολλά.
Στον κινηματογράφο μεγάλη στιγμή της Ελένης Φιλίνη ήταν: «η
- Ποιο είναι το μήνυμά σου στους αναγνώστες μας; Να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι τελευταία, μέσα από την τεχνολογία που επικρατεί στις ζωές μας, έχουν αποξενωθεί, μιλούν μέσα από τα κομπιούτερ, κάτι που έχει άσχημο αποτέλεσμα στην επικοινωνία μεταξύ τους και στην διαπροσωπική επαφή. Να δώσουν αξία στην
συμμετοχή μου στη Μέδουσα του Γιώργου Λαζόπουλου το ‘97, που έναν χρόνο μετά πήρε το 3ο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου στο Χιούστον ανάμεσα σε 4.500 ταινίες από όλο τον κόσμο εκ των οποίων επιλέχθηκαν 36. Εδώ παίχθηκε μια εβδομάδα σε μια-δυο αίθουσες, πέρασε στα ψιλά και αυτό ήταν. Στο ίδιο φεστιβάλ, πήραμε το 2ο βραβείο με την τελευταία Αποπληρωμή, η ταινία που κάναμε με τον ταλαντούχο Αλέξανδρο Λεονταρίτη. Πρέπει να είμαι η μοναδική Ελληνίδα ηθοποιός με δύο παρουσίες σε αυτό το φεστιβάλ. Πρωταγωνίστησα επίσης σε σήριαλ της τουρκικής τηλεόρασης «Δύο όχθες, ένας Ισμαήλ».
Τον Ιανουάριο του 2019 συμμετέχει στο Show του ΑΝΤ1 “Your Face Sounds Familiar 5” ως διαγωνιζόμενη. «Αυτό ήταν συναρπαστικό το έκανα με χαρά γιατί τα έχει όλα. Χορό, υποκριτική, τραγούδι!»
H Ελένη Φιλίνη ήταν μεταξύ των εννέα Ελλήνων ηθοποιών που συμμετείχαν στην ευρωπαϊκή συμπαραγωγή «Ο τελευταίος άρχοντας των Βαλκανίων». «Να σημειώσετε ότι όλους αυτούς τους ρόλους τους πήρα με οντισιόν»
- Κάνεις σχέδια για το μέλλον; Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Μου αρέσει αυτό που κάνω σήμερα να το κάνω καλά. Το αγαπάω, το υποστηρίζω και όταν είμαι καλά σήμερα μπορεί να γίνει και κάτι αύριο. Όλα για εμένα ξεκινούν από το πώς είμαστε σήμερα. Είμαι υπέρ αυτού που λέγεται «όταν κάνει σχέδια ο άνθρωπος ο Θεός γελάει» και είμαι απόλυτη σε αυτό. Το έχω δει πολύ στη ζωή μου να συμβαίνει γύρω μου σε πολλές μορφές. ουσιαστική πλευρά της ζωής γιατί τα πάντα δεν είναι το χρήμα. Να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας και να προσπαθούμε να μην κάνουμε αυτό που δεν θα θέλαμε να κάνουν σε εμάς. Αυτή είναι και η αρχή μου. Ζούμε δυστυχώς πολύ άσχημες εποχές, πολύ άσχημες στιγμές λόγω της οικονομικής κρίσης, της τεράστιας παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης του ανθρώπου. Δεν ξέρω τι πρέπει να συμβεί για να αλλάξουν όλα αυτά. Πρέπει να παλέψουμε όλοι, να αγωνιστούμε κι ας ελπίσουμε κάποια στιγμή κάτι να αλλάξει, να φέρει τα πάνω κάτω.
- Που σε βρίσκουμε φέτος; Είμαστε στο «Μικρό Μπρόντγουαιη» Σάββατο και Κυριακή απόγευμα και μέχρι 29 Φεβρουαρίου, «Αδελφές Καλουτά» ένα έργο του Κώστα Παπαπέτρου, σκηνοθεσία του Βασίλη Πλατάκη. Μαζί με την Σοφία Αρβανίτη, τον Κώστα Βενετσάνο, τον Μανώλη Δεστούνη. Σκηνικά τού Σάββα Πασχαλίδη και οι χορογραφίες τού Ιβάνωφ.
Δευτέρες παίζω πάλι στο «Μικρό Μπρόντγουαιη» το «Αθήνα και πάλι Αθήνα» μια μουσική επιθεώρηση του Γιώργου Βασιλειάδη, που εξελίσσεται γύρω από την παλιά Αθήνα, με τα τραγούδια της εποχής. Και στις δύο παραστάσεις έχουμε ζωντανή μουσική και τραγουδάμε ζωντανά.
Θα με δείτε στην τηλεόραση στα δύο τελευταία επεισόδια του σήριαλ «Κρατάς Μυστικό» και στο σήριαλ «Πολυκατοικία». Είμαι και στην ταινία «Όταν πηγαίναμε μαζί Σχολείο» που είναι η συνέχεια του « Ρόδα, τσάντα και κοπάνα». Live κάθε Σάββατο είμαι στο PILOT στο Μαρούσι και για δύο Παρασκευές θα είμαι στο ΕΠΙΛΕΚΤΟ στη Γλυφάδα.
Δίπλα σας με λύσεις σε κάθε σας πρόβλημα
Kύριο μέλημα για όσους εργάζονται για την ΑΧΑ είναι να στηρίζουν απλά και γρήγορα κάθε ασφαλισμένο είτε για να προλαμβάνει έναν κίνδυνο είτε για να μπορεί να τον αντιμετωπίζει με λιγότερες έγνοιες. Στο πλαίσιο αυτό η εταιρεία παρέχει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο προγραμμάτων ασφάλισης, αποταμίευσης και διαχείρισης κεφαλαίων, καθώς και καινοτόμων υπηρεσιών, οι οποίες αξιοποιούν τη δυναμική τής τεχνολογίας για να παρέχουν πρακτικές και ουσιαστικές λύσεις, σε περίπτωση αντιμετώπισης ενός προβλήματος. Ήδη 9 στους 10 ανθρώπους που την επιλέγουν δηλώνουν ικανοποιημένοι για το σύνολο των παροχών που λαμβάνουν. Η ΑΧΑ, όμως, δεν εφησυχάζει ποτέ, μελετά με προσοχή τις ανάγκες των πελατών της και εστιάζει στις περιοχές όπου μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα. Ο κύριος Παναγιώτης Αλεξόπουλος και οι συνεργάτες του, μέλη του αποκλειστικού δικτύου της ΑΧΑ, δραστηριοποιούνται στην Πετρούπολη και αποτελούν έμπειρα στελέχη του ασφαλιστικού χώρου με μακρόχρονη εμπειρία. Βρίσκονται στη διάθεσή σας για να κατανοήσουν τις δικές σας ανάγκες προστασίας και να εξετάσουν μαζί σας πώς μπορείτε να τις διαχειριστείτε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, επιλέγοντας το πρόγραμμα που χρειάζεστε. ΓΡΆΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Αυτά τα λόγια του Γιάννη Λοβέρδου, σε μια ανάρτησή του στο προσωπικό του προφίλ στο twitter το 2018, ήταν εκείνα με τα οποία μας συστήθηκε για την εκλογική του μάχη. Ο Γιάννης Λοβέρδος είναι σε όλους μας γνωστός ως δημοσιογράφος με μακρά θητεία σε πολλά μέσα ενημέρωσης αφού ασκεί τη δημοσιογραφία εδώ και 34 χρόνια και από τις εκπομπές του. Σήμερα είναι και βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία. Μάλιστα στις εκλογές αυτές, αν και ήταν η πρώτη φορά που έθετε υποψηφιότητα, ο Γιάννης Λοβέρδος πήρε 14.614 σταυρούς κι επικράτησε παλαιών βουλευτών.
Η εφημερίδα «ΑΤΤΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΥΤΙΚΑ» είχε μια πρώτη συνάντηση μαζί του όπου μας μίλησε για τους λόγους που βρέθηκε στα Δυτικά της Αθήνας, τους προβληματισμούς του και το όραμά του.
«Το να μπω στην πολιτική ήταν εύκολο. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω κάτι παραπάνω από όσα έκανα στη δημοσιογραφία. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης μου πρότεινε, όταν εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, το 2016, να κατέλθω στην πολιτική, του είπα ότι θα είμαι στο πλευρό του γιατί θεωρούσα ότι η κυβέρνησή του, που ήξερα ότι θα έλθει, θα ήταν η τελευταία ευκαιρία της χώρας να ανακάμψει και να γίνει μια κανονική χώρα. Αυτή ήταν η εκτίμησή μου κι αυτός ήταν ο λόγος που ασχολήθηκα με την πολιτική. Δεν θα το έκανα εάν δεν ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο εκτιμώ και θεωρώ πως είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος που μπορεί να βοηθήσει την πατρίδα μας στις δύσκολες ώρες που περνάει» μας είπε, ανοίγοντας την συζήτησή μας και ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι: «Εγώ δεν είμαι κομματικός και ούτε πρόκειται να γίνω ποτέ. Είμαι με την πατρίδα μου. Πάνω από όλα είναι η Ελλάδα μας και το μέλλον της, το μέλλον των παιδιών μας! Στην ηλικία μου δεν ξεκινάω μια καριέρα στην πολιτική».
Να σημειώσουμε ότι ο Γιάννης Λοβέρδος είναι γεννημένος το 1959, ο πατέρας του κατάγονταν από την Κεφαλονιά και η μητέρα του από την πολύπαθη Σμύρνη. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα έζησε στο προσφυγικό σπίτι του παππού του στον Δήμο Βύρωνα με τον οποίο, όπως μας είπε, τον συνδέουν οι καταβολές του και ήταν για εκείνον κάτι σαν την εξοχή, το χωριό του των εφηβικών και νεανικών του χρόνων. Όσο για τον Δυτικό Τομέα ο ίδιος λέει: «Ομολογώ ότι δεν είχα σχέση. Δεν τον ήξερα καν. Δεν είχα επισκεφθεί τους δήμους του Δυτικού Τομέα μέχρι το 2018. Αλλά τελικά, εκ του αποτελέσματος, είμαι ευτυχής που το έκανα αυτό. Γιατί ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης μου είχε πει τότε: «πήγαινε στα Δυτικά γιατί εσύ μιλάς στην καρδιά τους. Ο κόσμος εκεί είναι γνήσιος, είναι απλός, είναι αυθεντικός κάτι που δεν θα βρεις τόσο έντονο στις άλλες περιοχές. Εσύ είσαι πιο προσιτός σε αυτούς τους ανθρώπους». Τελικά είχε δίκιο και εγώ αισθάνομαι τώρα, μολονότι είμαι καινούργιος στα Δυτικά, σαν στο σπίτι μου». Τονίζει ότι δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τον τόπο που κατοικούν, αν είναι Βυρωνιώτες, Περιστεριώτες ή Καματεριώτες, τους βλέπει παντού ίδιους, δηλαδή ανθρώπους: «εμένα με νοιάζουν οι άνθρωποι και τα προβλήματά τους. Θέλω να τους μιλάω και να τους κοιτάζω στα μάτια και να μπορώ να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες τους. Άλλοτε τα καταφέρνω άλλοτε όχι. Αλλά κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου και ό,τι μου είναι δυνατόν για να φανώ χρήσιμος στην πατρίδα μου και τους ανθρώπους της».
ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ «Όντως οι περιοχές της Δυτικής Αθήνας αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα αλλά δεν υπάρχει καν σύγκριση με το παρελθόν . Ας πάρουμε το Περιστέρι. Είναι η πιο μεγάλη πόλη της περιοχής. Πριν σαράντα χρόνια το Περιστέρι ήταν ντροπή.
Ήταν ένας Καταυλισμός. Ήταν φρικτό. Μια περιοχή γεμάτη χωματόδρομους και παράγκες. Με την πρώτη πλημμύρα πνιγόντουσαν. Αυτό δεν έχει σχέση με το σημερινό Περιστέρι. Το σημερινό Περιστέρι είναι μια μοντέρνα πόλη, και ίσως κάποιοι θεωρήσουν υπερβολή αυτό που λέω αλλά το κέντρο του Περιστερίου είναι καλύτερο κι από αυτό της Αθήνας. Όποιος ζει σήμερα στο Περιστέρι δεν μπορεί να μην λέει ότι είναι περήφανος που είναι Περιστεριώτης. Τώρα θα μου πείτε είναι όλη η Δυτική Αθήνα έτσι; Όχι. Υπάρχουν περιοχές που έχουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα όπως το Καματερό για παράδειγμα. Η Αγία Βαρβάρα έχει προβλήματα, περιοχές του Αιγάλεω επίσης και ορισμένες περιοχές του Περιστερίου έχουν προβλήματα αλλά το κέντρο των πόλεων όλων αυτών είναι καλό. Το Καματερό έχει ένα σοβαρότερο πρόβλημα γιατί συνορεύει με μια περιοχή που είναι και άναρχη και έχει πάρα πολύ μεγάλη εγκληματικότητα, που είναι ο Δήμος Φυλής -Άνω Λιοσίων- Ζεφυρίου. Είναι ένας πολύ ιδιόρρυθμος Δήμος με πολλά έντονα προβλήματα εγκληματικότητας που μεταφέρονται στο Καματερό. Οι Άγιοι Ανάργυροι έχουν πρόβλημα όχι μόνον εγκληματικότητας αλλά και οικονομίας. Διότι η αγορά τους εκεί, ίσως λόγω και της αγοράς του Ιλίου, έχει πέσει πολύ. Όλα αυτά τα γνωρίζω και τα βλέπω. Σε ορισμένα μπορούμε ένα κάνουμε παρεμβάσεις σε άλλα όχι. Παρεμβάσεις μπορούμε να κάνουμε στα συγκοινωνιακά. Φροντίσαμε ήδη, με την παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού που είναι και τοπικός βουλευτής, να βελτιώσουμε το συγκοινωνιακό. Ήδη ετοιμάζω κάποια ραντεβού των τοπικών δημάρχων με τον αρμόδιο υπουργό υποδομών κ. Καραμανλή για το θέμα του Μετρό. Γνωρίζοντας ότι το Ίλιον για παράδειγμα πλήττεται από κακές συγκοινωνίες. Εκείνα όμως τα προβλήματα που με απασχολούν και με ενδιαφέρουν είναι της αυξημένης εγκληματικότητας για αυτό έκανα και παρέμβαση στην Βουλή να συσταθεί το Αστυνομικό Τμήμα Καματερού. Επίσης το πάρκο Τρίτση για το οποίο πήρε επιτέλους την ευθύνη η Περιφέρεια για να το αποκαταστήσει, να το αξιοποιήσει και να το προστατέψει διότι είναι ντροπή
αυτό που συμβαίνει. Το Πάρκο Τρίτση θα έπρεπε να είναι το κόσμημα όχι μόνον της δυτικής Αττικής αλλά και ολόκληρης της Αττικής και δεν είναι. Και βέβαια το μεγάλο θέμα που απασχολεί τους δήμους της περιοχής είναι η χωματερή, ΧΥΤΑ το λέμε αλλά χωματερή είναι στην πραγματικότητα. Το θέμα βεβαίως απασχολεί κεντρικά την κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός με τον οποίο συνομιλήσαμε το έχει αναλάβει ο ίδιος προσωπικά, γιατί το θέμα είναι πολύ μεγάλο και τον απασχολεί σοβαρά και έτσι εκτιμώ ότι μέσα στα επόμενα 2 χρόνια θα έχει δώσει λύση. Ακριβώς γιατί υπάρχει στοχευμένη απόφαση της κυβέρνησης να δώσει λύση στο θέμα αυτό που είναι μια ντροπή για την Ελλάδα ολόκληρη. Αυτό το θέμα των ΧΥΤΑ γενικότερα και της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για την Ελλάδα. Δεν μπορεί στο εξωτερικό να υπάρχουν χώρες όπως η Σουηδία που κάνουν εισαγωγή σκουπιδιών, γιατί τα εκμεταλλεύονται κιόλας, και δημιουργούν ενέργεια από τα σκουπίδια και εμείς ακόμα να μην μπορούμε να βρούμε τρόπο να τα διαχειριστούμε και να βρωμάει η μισή Αττική από τα σκουπίδια μας!» ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ Ο Γιάννης Λοβέρδος βλέπει ως εμπόδιο στο να δοθούν λύσεις στα χρονίζοντα προβλήματα και σε πολλά θέματα «τις στρεβλώσεις στην δημόσια διοίκηση. Ο κόσμος έρχεται στον βουλευτή προσπαθώντας να αποκαταστήσει την πίεση που αισθάνεται από τον παραλογισμό της δημόσιας διοίκησης και της γραφειοκρατίας. Αυτό προσπαθούμε να ξεπεράσουμε. Το δεύτερο είναι οι δουλειές. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα ανεργίας. Το νιώθω, το καταλαβαίνω. Βέβαια ο βουλευτής δεν είναι γραφείο ευρέσεως εργασίας. Δεν είναι κάτι εύκολο. Δεν μπορεί ο βουλευτής να βρει σε κάποιον δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Ο ιδιωτικός τομέας δεν λειτουργεί με ρουσφέτι, με μέσον, λειτουργεί μόνον εάν έχει κάτι να κερδίσει ο εργοδότης για να σου δώσει δουλειά. Δεν θα το πω εγώ και θα μου δώσει δουλειά. Αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Να ξεπεράσω τον νόμο ή να παραβώ τον νόμο είναι αδύνατον, είναι αδιανόητο, είναι πέρα από τις αρχές μου. Αν μπορώ να βοηθήσω να επιβληθεί ο νόμος ο οποίος παραβιάζεται από την γραφειοκρατία της δημόσιας διοίκησης, αυτό προσπαθώ να κάνω. Ο κόσμος πολλές φορές αισθάνεται, μπροστά στο απρόσωπο του κράτους, μικρός και αβοήθητος. Δεν είναι. Δεν θα έπρεπε να αισθάνεται έτσι. Και αυτό προσπαθώ να βοηθήσω να ξεπεράσουμε όσο γίνεται. Προσωπικά έχω δώσει δημοσίως το τηλέφωνο μου για να με καλούν και να ακούω το πρόβλημά τους, τα παράπονά τους, τους καημούς και τους μόχθους τους. Με ενδιαφέρει να βρίσκομαι κοντά στον κόσμο. Εργάζομαι 14 ώρες την ημέρα. Δεν βλέπω πολλές φορές τα παιδιά μου για να είμαι δίπλα στον συνάνθρωπο. Ξέρετε προεκλογικά δεν είχα γραφείο. Δεν είμαι πλούσιος και εγώ έχω προβλήματα, και εγώ έχω δανειστεί και εγώ χρεωθεί και εγώ χρωστάω όπως και ο κάθε πολίτης. Είμαι και εγώ πιεσμένος οικονομικά και εγώ προσπαθώ να τα φέρω βόλτα, να βρω τρόπο να τελειώσουν τις σπουδές τους τα παιδιά μου που τώρα είναι 20 και 17 ετών. Είμαι πάρα πολύ περήφανος για τα παιδιά που μεγάλωσα και για αυτά ασχολήθηκα με την πολιτική. Θέλω να τους αφήσω μια καλύτερη Ελλάδα από αυτήν που παρέλαβα από τους δικούς μου γονείς. Αυτό είναι το όραμά μου. - Έχουμε άραγε το χρόνο να δουλέψουμε για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια καλύτερη Ελλάδα; «Άλλες φορές αισθάνομαι πιο αισιόδοξος άλλες φορές λιγότερο. Το θέμα είναι ότι η πολιτική είναι ένας συνεχής αγώνας. Δεν είναι εφάπαξ νίκησα. Δεν είναι αγώνας ποδοσφαίρου. Είναι καθημερινή πάλη. Άλλοτε κερδίζεις άλλοτε χάνεις. Άλλοτε ανεβαίνεις άλλοτε κατεβαίνεις. Κάνουμε μια τεράστια προσπάθεια ως κυβέρνηση. Σε κάποια σημεία θα πετύχουμε σε κάποια θα αποτύχουμε, για να είμαστε ρεαλιστές. Δεν μπορεί να τα καταφέρεις σε όλα. Το Μεταναστευτικό είναι ένα τεράστιο θέμα, δύσκολα διαχειρίσιμο. Για αυτό κι εγώ όταν ασκούσα κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ασκούσα κριτική στο πως το χειρίστηκε αλλά δεν είπα ποτέ ότι το δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι στην Νέα Δημοκρατία υπερέβαλαν στην αντισύριζα ρητορική τους δημιουργώντας την εντύπωση ότι όλα τα δεινά είναι αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια κακή κυβέρνηση, σε αυτό επιμένω, αλλά δεν τα δημιούργησε και τα προβλήματα ο ΣΥΡΙΖΑ». - Πολλά από τα προβλήματα τα δημιούργησε η οικονομική κρίση η οποία δεν περνάει. Ποια είναι η άποψή σας σε αυτό; Ναι, η οικονομική κρίση αλλά και η νοοτροπία του κόσμου. Δεν μπορώ να ακούω παραδείγματος χάριν να λένε σε μια περίοδο όπου έχουμε τεράστιο πρόβλημα με την Τουρκία, ότι έπαιρναν 1300 ευρώ σύνταξη και τώρα παίρνουν 1280 και έχουν θέμα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι αυτό το πρόβλημα της χώρας. Για αυτούς που κόπηκαν πολύ οι συντάξεις τους και δεν μπορούν να ζήσουν, αυτό είναι πρόβλημα. Εκεί τους χαμηλοσυνταξιούχους τους νιώθω και τους καταλαβαίνω. Τους ανθρώπους που δεν έχουν δουλειά και ψάχνουν να βρούνε απεγνωσμένα, ναι τους καταλαβαίνω. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε και τα λάθη που κάνουμε εμείς διαχρονικά διότι εάν δεν καταλάβουμε τα λάθη μας, εάν δεν καταλάβουμε γιατί χρεοκοπήσαμε ως χώρα και δεν χρεοκοπήσαμε μόνον οικονομικά, χρεοκοπήσαμε κοινωνικά και από πλευράς αξιών και κουλτούρας. Έχουμε πρόβλημα ως κοινωνία. Η Ελλάδα είναι μια κοινωνία σε παρακμή που προσπαθεί να βγει πάλι στην επιφάνεια. Θεωρώ ότι το καλό δείγμα, ότι υπάρχει αυτή η διάθεση να αλλάξουν τα πράγματα, έγινε με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά αν πρόκειται να μπούμε πάλι στην λογική εγώ να βολευτώ και δεν με νοιάζει τι κάνεις εσύ δεν πρόκειται να δούμε τίποτε καλό. Κοινωνία βολεμένων δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Αυτό ήταν εφεύρεση του Ανδρέα Παπανδρέου. Ζούσαμε με δανεικά για αυτό χρεοκοπήσαμε». - Δύσκολη η παντρειά πολιτικής και δημοσιογραφίας ; «Ναι . Είναι δύσκολη. Γιατί η τάση η δική μου, μετά από τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία, είναι να ασκώ κριτική στην εξουσία. Αλλά όταν μπαίνεις στην πολι«Ελπίζω βέβαια ο κόσμος να συνεχίσει να με εκτιμά και τώρα που έρχονται τα δύσκολα, γιατί η εξουσία είναι πάντα δύσκολη».
τική βλέπεις πόσο εύκολο είναι αν ασκείς κριτική στους πολιτικούς. Πρέπει να πω ότι, τώρα που μετέχω στην κυβέρνηση, στενοχωριέμαι όταν ακούω δημοσιογράφους να γλείφουν την κυβέρνηση. Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η δημοσιογραφία δεν είναι δημόσιες σχέσεις. Η πολιτική από την άλλη είναι και δημόσιες σχέσεις με τον πολίτη. Είναι και αξίες όμως. Είναι και αρχές. Πρέπει να λες έως εδώ σε ορισμένα πράγματα. Εάν νιώσω ότι στραπατσάρεται η συνείδησή μου όσο κι αν θέλω να στηρίξω την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , αν συμβεί κάτι, που εύχομαι να μην συμβεί ποτέ, θα πω όχι!»
- Το περίμενες το αποτέλεσμα των εκλογών; «Το ότι θα κέρδιζε η Νέα Δημοκρατία ήμουν εκατό τοις εκατό σίγουρος. Μάλιστα, πρέπει να σας πω ότι περίμενα ακόμη μεγαλύτερη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ και με εξέπληξε αυτή η διαφορά. Περίμενα 12% διαφορά και ήρθε 8%. Αλλά για την προσωπική μου εκλογή, εάν μου λέγατε τώρα να κρίνω, θα σας έλεγα ότι αυτό που πέτυχα ήταν αδύνατον. Είναι αδύνατον να πας σε μια περιοχή που δεν ξέρεις άνθρωπο και να κατορθώνεις νε εκλέγεσαι όταν έχεις δίπλα σου μεγαθήρια, χωρίς να έχεις οικονομική δυνατότητα να ανοίξεις ένα γραφείο, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα ακόμα και να μετακινηθείς, γιατί ξέρετε εγώ δεν οδηγώ. Για αυτό έλεγα πως ήταν αδύνατο. Τώρα που το βλέπω από την έξω πλευρά λέω: έπεσα από την Ακρόπολη και στάθηκα όρθιος! Αλλά αυτό που με έφερε έως εδώ ήταν η αγάπη και η εκτίμηση που έτρεφε στο πρόσωπό μου ο κόσμος. Ήμουν σαφώς αναγνωρίσιμος εξαιτίας της τηλεόρασης αλλά και της μακράς θητείας μου στον τύπο. Αυτό έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Ελπίζω βέβαια ο κόσμος να συνεχίσει να με εκτιμά και τώρα που έρχονται τα δύσκολα γιατί η εξουσία είναι πάντα δύσκολη. Θα συνεχίσω πάντως να λέω την άποψή μου. Ό,τι κι αν συμβεί θα λέω πάντα τις αλήθειες. Δεν πρόκειται να κρυφτώ και άλλος άνθρωπος να γίνω. Έχω μια δεκαετία μπροστά μου που αισθάνομαι ότι θα είμαι δυνατός και θα προσφέρω στην πατρίδα μου. Θα είμαι εδώ για να βοηθήσω σε δίκαια αιτήματα των συνανθρώπων μου».
