54 // VÍKURFRÉTTIR Á SUÐURNESJUM Í 40 ÁR
Ingvar Gissurarson býr skammt frá Benidorm á Spáni
„Himinn og haf á milli strangra reglna hér og þeirra aðgerða sem maður fylgist með heima á Íslandi“ Ingvar Gissurarson hefur, ásamt eiginkonu sinni, Margréti Hallgrímsdóttur, verið búsettur um tíma í strandbænum Jávea á Costa Blanca á Spáni en það er um 27000 manna bær u.þ.b. 35 km norðaustur af Benidorm. „Eftir langvarandi húsnæðisóöryggi, ótíð og dýrtíð á Íslandi þá var niðurstaðan að reyna að gera það besta úr stöðunni, láta gamlan draum rætast og prófa að búa erlendis. Hér njótum við góðs veðurfars, dásamlegs umhverfis og viðráðanlegs verðlags sem hjálpar til við að viðhalda líkama og sál,“ segir Ingvar um ástæður þess að hann settist að á Spáni. – Hvernig ert þú að upplifa ástandið í kringum COVID-19? Þetta er svolítið súrrealískt ástand. Skrítið en lærdómsríkt að búa við útgöngubann sem er líklega það strangasta í Evrópu um þessar mundir. Vissulega íþyngjandi, sérstaklega fyrir Íslending sem hefur búið við óskert ferðafrelsi alla tíð, en maður var fljótur að aðlagast og tekur þessu með jafnaðargeði. Eins er athyglisvert að upplifa samstöðu bæjarbúa en rúmlega helmingur þeirra er af erlendu bergi brotinn og frá rúmlega 80 löndum. Hér ríkir almenn jákvæðni og staðfesta við að fylgja reglum og klára þetta með sóma. Flestir fara út á svalir klukkan átta á kvöldin, klappa og hafa hátt. Þakka þannig þeim sem standa í
framlínunni og peppa hvert annað upp. Einnig fara hér stöku sinnum á sama tíma um í hópum neyðarökutæki með ljósum og sírenum sem allt er til að byggja upp baráttuþrek og undirstrika að við erum öll í þessu saman. – Hefurðu áhyggjur? Er vissulega vel meðvitaður um mögulega hættu af COVID-19 en reyni að taka jákvæðnina og bjartsýnina á þetta og leyfi mér ekki að hafa miklar áhyggjur af faraldrinum sem slíkum hvað mig og mína varðar, enda tel ég okkur öll í nokkuð öruggu skjóli og hef trú á að þetta gangi fljótlega yfir en afleiðingarnar í framhaldinu eru sannarlega áhyggjuefni. Hér í Valencia-héraði hefur okkar svæði sloppið einna best frá faraldrinum með tiltölulega fá greind smit og spítalinn hér hefur ekki verið undir miklu álagi í samanburði við önnur svæði. En ástandið er vissulega áhyggjuefni fyrir marga sem sitja eftir tekjulitlir og jafnvel tekjulausir og ekki útséð um hvernig fjölda fyrirtækja og einstaklinga reiðir af í framhaldinu.
– Hvaða áhrif hefur faraldurinn á þitt daglega líf? Hvernig eru dagarnir hjá þér núna? Hefur þú gert miklar breytingar í daglegu lífi? Dagarnir eru vissulega einhæfir og það að fara út með ruslið er orðið tilhlökkunarefni. Maður fer ekki út úr húsi nema hafa lögmæta ástæðu til og getur átt von á að vera stöðvaður af lögreglu hvenær sem er og þurfa að gera grein fyrir ferðum sínum. Verslunarferð þýðir undantekningarlítið að maður ekur fram á vegatálma lögreglu og þarf þar að gera grein fyrir sínum ferðum og sýna fram á búsetu nálægt versluninni en einungis má fara í næsta stórmarkað til að versla helstu nauðsynjar. Sem betur fer erum við með hund og að fara með hann út í stuttar gönguferðir til að sinna nauðsynlegum þörfum er ein af fáum undantekningum frá útgöngubanninu þannig að við hjónin skiptumst á að kíkja aðeins út fyrir girðinguna. – Hefur þú þurft að gera miklar breytingar varðandi vinnu eða daglegt líf? Hef ekki getað stundað fasta vinnu vegna heilsufarsaðstæðna um árabil þannig að þar er engin breyting á, en vissulega hefur þetta áhrif, og það sem ég finn helst fyrir er að geta ekki farið í lengri göngur og nauðsynlega
Fimmtudagur 16. apríl 2020 // 16. tbl. // 41. árg.
Hilmar Bragi Bárðarson hilmar@vf.is
hreyfingu sem hefur verið lykilatriði til að halda biluðu baki í sæmilegu ástandi. Annars hefur þetta aðallega áhrif á félagslega þáttinn. Maður sinnir ekki áhugamálum utan heimilis, hittir ekki vini og kunningja, fer út að borða eða á kaffihús sem reyndar eru smámunir og létt í vasa í samanburði við þau áhrif sem þetta hefur og mun hafa á líf og framtíð margra annara. – Hvenær fórstu að taka COVID-19 alvarlega? Hvað varð til þess? Held að maður hafi farið að gera sér grein fyrir því fyrripartinn í mars að „flensan“ eins og maður kallaði þetta væri líklega eitthvað alvarlegri en maður gerði sér grein fyrir fram að því. Svo þróuðust málin hratt hér um miðjan mars og fyrr en varði var skollið á útgöngubann og ekkert annað í stöðunni en að taka þetta alvarlega. – Hvernig ert þú að fara varlega í þessu ástandi? Reyni að fara eftir reglum og leiðbeiningum eins og kostur er og þá fyrst og fremst með tilliti til annara í kringum mig. En vissulega er maður
